Wikibooks afwikibooks https://af.wikibooks.org/wiki/Tuisblad MediaWiki 1.39.0-wmf.5 first-letter Media Spesiaal Bespreking Gebruiker Gebruikerbespreking Wikibooks Wikibooksbespreking Lêer Lêerbespreking MediaWiki MediaWikibespreking Sjabloon Sjabloonbespreking Hulp Hulpbespreking Kategorie Kategoriebespreking Module Module talk Gadget Gadget talk Gadget definition Gadget definition talk 0 1 1 2004-08-15T16:33:38Z Unknown user 0 wikitext text/x-wiki ==This subdomain is reserved for the creation of a Wikibooks in the <b>[http://en.wikipedia.org/wiki/Afrikaans Afrikaans]</b> language.== If you speak this language and think it would be cool to have your own Encyclopedia then '''you''' can make it. '''''Go ahead. Translate this page and start working on your Encyclopedia.''''' [http://en.wikipedia.org For more information go to the main website] <div style="width:85%; padding:10px; background-color:#ffffcc; border:1px solid #ffff66;"> '''Other wikis''' <small> [http://sep11.wikipedia.org September 11 memorial wiki/Wiki memoriale des 11 Septembrem] | [http://meta.wikipedia.org Meta-Wikipedia/Meta-Vicipaedia] | [http://wiktionary.org Wikitonary/Victionaria] | [http://wikibooks.org Wikibooks/Vicilibraria] | [http://wikiquote.org Wikiquote/Viciquotas] | [http://wikisource.org Wikisource] | [http://wikitravel.org Wikitravel] </small> </div> [[aa:]] [[af:]] [[als:]] [[ar:]] [[de:]] [[en:]] [[as:]] [[ast:]] <!-- missing WikiMedia 1.3 support --> [[ay:]] [[az:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[bo:]] [[bs:]] [[cs:]] [[co:]] [[cs:]] [[cy:]] [[da:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[eu:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[fy:]] [[ga:]] [[gl:]] [[gn:]] [[gu:]] [[he:]] [[hi:]] [[hr:]] [[hy:]] [[ia:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[kk:]] [[km:]] [[kn:]] [[ko:]] [[ks:]] [[ku:]] [[ky:]] [[la:]] [[ln:]] <!-- missing WikiMedia 1.3 support --> [[lo:]] [[lt:]] [[lv:]] [[hu:]] [[mi:]] [[mk:]] [[ml:]] [[mn:]] [[mr:]] [[ms:]] [[mt:]] <!-- missing WikiMedia 1.3 support --> [[my:]] [[na:]] [[nah:]] [[nds:]] [[ne:]] [[nl:]] [[no:]] [[oc:]] [[om:]] [[pa:]] [[pl:]] [[ps:]] [[pt:]] [[qu:]] [[ro:]] [[ru:]] [[sa:]] [[si:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[sv:]] [[sw:]] [[ta:]] [[te:]] [[tg:]] [[th:]] [[tk:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[ug:]] [[uk:]] [[ur:]] [[uz:]] [[vi:]] [[vo:]] [[xh:]] [[yo:]] [[za:]] [[zh:]] [[zu:]] enu7kzl66rnmu29qfyzva5y11vnrk9m 959 1 2004-09-04T19:48:54Z 146.232.65.6 /* This subdomain is reserved for the creation of Wikibooks in the <b>[http://en.wikipedia.org/wiki/Afrikaans Afrikaans]</b> language. */ wikitext text/x-wiki ==This subdomain is reserved for the creation of a Wikibooks in the <b>[http://en.wikipedia.org/wiki/Afrikaans Afrikaans]</b> language.== If you speak this language and think it would be cool to have your own Encyclopedia then '''you''' can make it. '''''Go ahead. Translate this page and start working on your Encyclopedia.''''' [http://en.wikipedia.org For more information go to the main website] <div style="width:85%; padding:10px; background-color:#ffffcc; border:1px solid #ffff66;"> '''Other wikis''' <small> [http://sep11.wikipedia.org September 11 memorial wiki/Wiki memoriale des 11 Septembrem] | [http://meta.wikipedia.org Meta-Wikipedia/Meta-Vicipaedia] | [http://wiktionary.org Wikitonary/Victionaria] | [http://wikibooks.org Wikibooks/Vicilibraria] | [http://wikiquote.org Wikiquote/Viciquotas] | [http://wikisource.org Wikisource] | [http://wikitravel.org Wikitravel] </small> </div> [[aa:]] [[af:]] [[als:]] [[ar:]] [[de:]] [[en:]] [[as:]] [[ast:]] <!-- missing WikiMedia 1.3 support --> [[ay:]] [[az:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[bo:]] [[bs:]] [[cs:]] [[co:]] [[cs:]] [[cy:]] [[da:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[eu:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[fy:]] [[ga:]] [[gl:]] [[gn:]] [[gu:]] [[he:]] [[hi:]] [[hr:]] [[hy:]] [[ia:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[kk:]] [[km:]] [[kn:]] [[ko:]] [[ks:]] [[ku:]] [[ky:]] [[la:]] [[ln:]] <!-- missing WikiMedia 1.3 support --> [[lo:]] [[lt:]] [[lv:]] [[hu:]] [[mi:]] [[mk:]] [[ml:]] [[mn:]] [[mr:]] [[ms:]] [[mt:]] <!-- missing WikiMedia 1.3 support --> [[my:]] [[na:]] [[nah:]] [[nds:]] [[ne:]] [[nl:]] [[no:]] [[oc:]] [[om:]] [[pa:]] [[pl:]] [[ps:]] [[pt:]] [[qu:]] [[ro:]] [[ru:]] [[sa:]] [[si:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[sv:]] [[sw:]] [[ta:]] [[te:]] [[tg:]] [[th:]] [[tk:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[ug:]] [[uk:]] [[ur:]] [[uz:]] [[vi:]] [[vo:]] [[xh:]] [[yo:]] [[za:]] [[zh:]] [[zu:]] r1moq25vnyw41oqhq0sed0h5bzjb2cy 3240 959 2007-07-23T15:51:41Z 41.241.181.92 #REDIRECT [[Tuisblad]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Tuisblad]] nrctbbcouabanidbepwtp66h9wm03pl 8 5 34 2004-12-21T07:54:41Z MediaWiki default 22 javascript text/javascript /* tooltips and access keys */ ta = new Object(); ta['pt-userpage'] = new Array('.','My user page'); ta['pt-anonuserpage'] = new Array('.','The user page for the ip you\'re editing as'); ta['pt-mytalk'] = new Array('n','My talk page'); ta['pt-anontalk'] = new Array('n','Discussion about edits from this ip address'); ta['pt-preferences'] = new Array('','My preferences'); ta['pt-watchlist'] = new Array('l','The list of pages you\'re monitoring for changes.'); ta['pt-mycontris'] = new Array('y','List of my contributions'); ta['pt-login'] = new Array('o','You are encouraged to log in, it is not mandatory however.'); ta['pt-anonlogin'] = new Array('o','You are encouraged to log in, it is not mandatory however.'); ta['pt-logout'] = new Array('o','Log out'); ta['ca-talk'] = new Array('t','Discussion about the content page'); ta['ca-edit'] = new Array('e','You can edit this page. Please use the preview button before saving.'); ta['ca-addsection'] = new Array('+','Add a comment to this discussion.'); ta['ca-viewsource'] = new Array('e','This page is protected. You can view its source.'); ta['ca-history'] = new Array('h','Past versions of this page.'); ta['ca-protect'] = new Array('=','Protect this page'); ta['ca-delete'] = new Array('d','Delete this page'); ta['ca-undelete'] = new Array('d','Restore the edits done to this page before it was deleted'); ta['ca-move'] = new Array('m','Move this page'); ta['ca-nomove'] = new Array('','You don\'t have the permissions to move this page'); ta['ca-watch'] = new Array('w','Add this page to your watchlist'); ta['ca-unwatch'] = new Array('w','Remove this page from your watchlist'); ta['search'] = new Array('f','Search this wiki'); ta['p-logo'] = new Array('','Main Page'); ta['n-mainpage'] = new Array('z','Visit the Main Page'); ta['n-portal'] = new Array('','About the project, what you can do, where to find things'); ta['n-currentevents'] = new Array('','Find background information on current events'); ta['n-recentchanges'] = new Array('r','The list of recent changes in the wiki.'); ta['n-randompage'] = new Array('x','Load a random page'); ta['n-help'] = new Array('','The place to find out.'); ta['n-sitesupport'] = new Array('','Support us'); ta['t-whatlinkshere'] = new Array('j','List of all wiki pages that link here'); ta['t-recentchangeslinked'] = new Array('k','Recent changes in pages linked from this page'); ta['feed-rss'] = new Array('','RSS feed for this page'); ta['feed-atom'] = new Array('','Atom feed for this page'); ta['t-contributions'] = new Array('','View the list of contributions of this user'); ta['t-emailuser'] = new Array('','Send a mail to this user'); ta['t-upload'] = new Array('u','Upload images or media files'); ta['t-specialpages'] = new Array('q','List of all special pages'); ta['ca-nstab-main'] = new Array('c','View the content page'); ta['ca-nstab-user'] = new Array('c','View the user page'); ta['ca-nstab-media'] = new Array('c','View the media page'); ta['ca-nstab-special'] = new Array('','This is a special page, you can\'t edit the page itself.'); ta['ca-nstab-wp'] = new Array('a','View the project page'); ta['ca-nstab-image'] = new Array('c','View the image page'); ta['ca-nstab-mediawiki'] = new Array('c','View the system message'); ta['ca-nstab-template'] = new Array('c','View the template'); ta['ca-nstab-help'] = new Array('c','View the help page'); ta['ca-nstab-category'] = new Array('c','View the category page'); 2r4wf3blkupe3lhz8dapkw0hkeiltwm 963 34 2005-04-04T06:00:06Z Renier Maritz~afwikibooks 2 javascript text/javascript /* tooltips and access keys */ ta = new Object(); ta['pt-userpage'] = new Array('.','My gebruikerblad'); ta['pt-anonuserpage'] = new Array('.','The user page for the ip you\'re editing as'); ta['pt-mytalk'] = new Array('n','My besprekingsblad'); ta['pt-anontalk'] = new Array('n','Discussion about edits from this ip address'); ta['pt-preferences'] = new Array('','My preferences'); ta['pt-watchlist'] = new Array('l','The list of pages you\'re monitoring for changes.'); ta['pt-mycontris'] = new Array('y','List of my contributions'); ta['pt-login'] = new Array('o','You are encouraged to log in, it is not mandatory however.'); ta['pt-anonlogin'] = new Array('o','You are encouraged to log in, it is not mandatory however.'); ta['pt-logout'] = new Array('o','Log out'); ta['ca-talk'] = new Array('t','Discussion about the content page'); ta['ca-edit'] = new Array('e','You can edit this page. Please use the preview button before saving.'); ta['ca-addsection'] = new Array('+','Add a comment to this discussion.'); ta['ca-viewsource'] = new Array('e','This page is protected. You can view its source.'); ta['ca-history'] = new Array('h','Past versions of this page.'); ta['ca-protect'] = new Array('=','Protect this page'); ta['ca-delete'] = new Array('d','Delete this page'); ta['ca-undelete'] = new Array('d','Restore the edits done to this page before it was deleted'); ta['ca-move'] = new Array('m','Move this page'); ta['ca-nomove'] = new Array('','You don\'t have the permissions to move this page'); ta['ca-watch'] = new Array('w','Add this page to your watchlist'); ta['ca-unwatch'] = new Array('w','Remove this page from your watchlist'); ta['search'] = new Array('f','Search this wiki'); ta['p-logo'] = new Array('','Main Page'); ta['n-mainpage'] = new Array('z','Visit the Main Page'); ta['n-portal'] = new Array('','About the project, what you can do, where to find things'); ta['n-currentevents'] = new Array('','Find background information on current events'); ta['n-recentchanges'] = new Array('r','The list of recent changes in the wiki.'); ta['n-randompage'] = new Array('x','Load a random page'); ta['n-help'] = new Array('','The place to find out.'); ta['n-sitesupport'] = new Array('','Support us'); ta['t-whatlinkshere'] = new Array('j','List of all wiki pages that link here'); ta['t-recentchangeslinked'] = new Array('k','Recent changes in pages linked from this page'); ta['feed-rss'] = new Array('','RSS feed for this page'); ta['feed-atom'] = new Array('','Atom feed for this page'); ta['t-contributions'] = new Array('','View the list of contributions of this user'); ta['t-emailuser'] = new Array('','Send a mail to this user'); ta['t-upload'] = new Array('u','Upload images or media files'); ta['t-specialpages'] = new Array('q','List of all special pages'); ta['ca-nstab-main'] = new Array('c','View the content page'); ta['ca-nstab-user'] = new Array('c','View the user page'); ta['ca-nstab-media'] = new Array('c','View the media page'); ta['ca-nstab-special'] = new Array('','This is a special page, you can\'t edit the page itself.'); ta['ca-nstab-wp'] = new Array('a','View the project page'); ta['ca-nstab-image'] = new Array('c','View the image page'); ta['ca-nstab-mediawiki'] = new Array('c','View the system message'); ta['ca-nstab-template'] = new Array('c','View the template'); ta['ca-nstab-help'] = new Array('c','View the help page'); ta['ca-nstab-category'] = new Array('c','View the category page'); msurrp7wvw3bgaxw2okft8guhnptpj6 3665 963 2008-12-04T08:17:07Z Adriaan90 190 Vanaf Wikipedia ingevoer javascript text/javascript /* tooltips and access keys */ ta = new Object(); ta['pt-userpage'] = new Array('.','My gebruikersblad'); ta['pt-anonuserpage'] = new Array('.','The user page for the ip you\'re editing as'); ta['pt-mytalk'] = new Array('n','My besprekingsblad'); ta['pt-anontalk'] = new Array('n','Discussion about edits from this ip address'); ta['pt-preferences'] = new Array('','My voorkeure'); ta['pt-watchlist'] = new Array('l','Die lys van bladsye wat ek dophou vir wysigings.'); ta['pt-mycontris'] = new Array('y','\'n Lys van my bydraes'); ta['pt-login'] = new Array('o','U word aanbeveel om in te teken, maar dit word nie vereis nie.'); ta['pt-anonlogin'] = new Array('o','U word aanbeveel om in te teken, maar dit word nie vereis nie.'); ta['pt-logout'] = new Array('o','Teken uit'); ta['ca-talk'] = new Array('t','Besprekings rakende die inhoudblad'); ta['ca-edit'] = new Array('e','U kan hierdie bladsy wysig. Gebruik asseblief die "voorskou"-funksie voor u \'n bladsy stoor.'); ta['ca-addsection'] = new Array('+','Begin 'n nuwe gesprek'); ta['ca-viewsource'] = new Array('e','Hierdie bladsy is beskerm. U kan wel die bronteks besigtig.'); ta['ca-history'] = new Array('h','Vroeër weergawes van hierdie bladsy.'); ta['ca-protect'] = new Array('=','Beskerm hierdie bladsy'); ta['ca-delete'] = new Array('d','Skrap hierdie bladsy'); ta['ca-undelete'] = new Array('d','Herstel die wysigings aan hierdie bladsy voor dit geskrap was'); ta['ca-move'] = new Array('m','Skuif hierdie bladsy'); ta['ca-watch'] = new Array('w','Voeg hierdie bladsy by u dophoulys'); ta['ca-unwatch'] = new Array('w','Verwyder hierdie bladsy van u dophoulys'); ta['search'] = new Array('f','Soek deur hierdie Wiki'); ta['p-logo'] = new Array('','Tuisblad'); ta['n-mainpage'] = new Array('z','Besoek die Tuisblad'); ta['n-portal'] = new Array('','Nuttige skakels vir enige gebruiker'); ta['n-currentevents'] = new Array('','Meer inligting oor onlangse gebeure'); ta['n-recentchanges'] = new Array('r','\'n Lys van onlangse wysigings in die ensiklopedie'); ta['n-randompage'] = new Array('x','Laai \'n willekeurige bladsy'); ta['n-help'] = new Array('','Hulp.'); ta['n-sitesupport'] = new Array('','Ondersteun hierdie projek'); ta['t-whatlinkshere'] = new Array('j','\'n Lys van alle wiki-bladsye wat hierheen skakel'); ta['t-recentchangeslinked'] = new Array('k','Onlangse wysigings in bladsye waarheen daar vanaf hierdie bladsy geskakel word'); ta['feed-rss'] = new Array('','RSS-voer vir hierdie bladsy'); ta['feed-atom'] = new Array('','Atom-voer vir hierdie bladsy'); ta['t-contributions'] = new Array('','Besigtig die lys van hierdie gebruiker se bydraes'); ta['t-emailuser'] = new Array('','Stuur \'n e-pos aan hierdie gebruiker'); ta['t-upload'] = new Array('u','Laai beelde of medialêers'); ta['t-specialpages'] = new Array('q','\'n Lys van alle spesiale bladsye'); ta['ca-nstab-main'] = new Array('c','Besigtig die inhoudblad'); ta['ca-nstab-user'] = new Array('c','Besigtig die gebruikersblad'); ta['ca-nstab-media'] = new Array('c','Besigtig die mediablad'); ta['ca-nstab-special'] = new Array('','Hierdie is \'n spesiale bladsy, u kan nie self hierdie bladsy wysig nie.'); ta['ca-nstab-wp'] = new Array('a','Besigtig die projekblad'); ta['ca-nstab-image'] = new Array('c','Besigtig die beeldblad'); ta['ca-nstab-mediawiki'] = new Array('c','Besigtig die stelselboodskap'); ta['ca-nstab-template'] = new Array('c','Besigtig die sjabloon'); ta['ca-nstab-help'] = new Array('c','Besigtig die hulpblad'); ta['ca-nstab-category'] = new Array('c','Besigtig die kategorieblad'); /* Kom ons steek die voorblad se opskrif weg - dit is sinneloos */ var mpTitle = "Tuisblad"; var isMainPage = (document.title.substr(0, document.title.lastIndexOf(" - ")) == mpTitle); var isDiff = (document.location.search && (document.location.search.indexOf("diff=") != -1 || document.location.search.indexOf("oldid=") != -1)); if (isMainPage && !isDiff) { document.write('<style type="text/css">/*<![CDATA[*/ #siteSub, #contentSub, h1.firstHeading { display: none !important; } /*]]>*/</style>'); } //Main page tab no longer says article function mainpg() { if ((isMainPage || /[\/=:]Main_Page/.test(document.location)) && document.getElementById('ca-nstab-main')) { document.getElementById('ca-nstab-main').firstChild.innerHTML = 'Tuisblad'; } } addOnloadHook(mainpg); nwn2quklwg024fwpaaioe09q27y8r8s 3666 3665 2008-12-04T08:19:29Z Adriaan90 190 vanaf common.js javascript text/javascript /* tooltips and access keys */ ta = new Object(); ta['pt-userpage'] = new Array('.','My gebruikersblad'); ta['pt-anonuserpage'] = new Array('.','The user page for the ip you\'re editing as'); ta['pt-mytalk'] = new Array('n','My besprekingsblad'); ta['pt-anontalk'] = new Array('n','Discussion about edits from this ip address'); ta['pt-preferences'] = new Array('','My voorkeure'); ta['pt-watchlist'] = new Array('l','Die lys van bladsye wat ek dophou vir wysigings.'); ta['pt-mycontris'] = new Array('y','\'n Lys van my bydraes'); ta['pt-login'] = new Array('o','U word aanbeveel om in te teken, maar dit word nie vereis nie.'); ta['pt-anonlogin'] = new Array('o','U word aanbeveel om in te teken, maar dit word nie vereis nie.'); ta['pt-logout'] = new Array('o','Teken uit'); ta['ca-talk'] = new Array('t','Besprekings rakende die inhoudblad'); ta['ca-edit'] = new Array('e','U kan hierdie bladsy wysig. Gebruik asseblief die "voorskou"-funksie voor u \'n bladsy stoor.'); ta['ca-addsection'] = new Array('+','Begin 'n nuwe gesprek'); ta['ca-viewsource'] = new Array('e','Hierdie bladsy is beskerm. U kan wel die bronteks besigtig.'); ta['ca-history'] = new Array('h','Vroeër weergawes van hierdie bladsy.'); ta['ca-protect'] = new Array('=','Beskerm hierdie bladsy'); ta['ca-delete'] = new Array('d','Skrap hierdie bladsy'); ta['ca-undelete'] = new Array('d','Herstel die wysigings aan hierdie bladsy voor dit geskrap was'); ta['ca-move'] = new Array('m','Skuif hierdie bladsy'); ta['ca-watch'] = new Array('w','Voeg hierdie bladsy by u dophoulys'); ta['ca-unwatch'] = new Array('w','Verwyder hierdie bladsy van u dophoulys'); ta['search'] = new Array('f','Soek deur hierdie Wiki'); ta['p-logo'] = new Array('','Tuisblad'); ta['n-mainpage'] = new Array('z','Besoek die Tuisblad'); ta['n-portal'] = new Array('','Nuttige skakels vir enige gebruiker'); ta['n-currentevents'] = new Array('','Meer inligting oor onlangse gebeure'); ta['n-recentchanges'] = new Array('r','\'n Lys van onlangse wysigings in die ensiklopedie'); ta['n-randompage'] = new Array('x','Laai \'n willekeurige bladsy'); ta['n-help'] = new Array('','Hulp.'); ta['n-sitesupport'] = new Array('','Ondersteun hierdie projek'); ta['t-whatlinkshere'] = new Array('j','\'n Lys van alle wiki-bladsye wat hierheen skakel'); ta['t-recentchangeslinked'] = new Array('k','Onlangse wysigings in bladsye waarheen daar vanaf hierdie bladsy geskakel word'); ta['feed-rss'] = new Array('','RSS-voer vir hierdie bladsy'); ta['feed-atom'] = new Array('','Atom-voer vir hierdie bladsy'); ta['t-contributions'] = new Array('','Besigtig die lys van hierdie gebruiker se bydraes'); ta['t-emailuser'] = new Array('','Stuur \'n e-pos aan hierdie gebruiker'); ta['t-upload'] = new Array('u','Laai beelde of medialêers'); ta['t-specialpages'] = new Array('q','\'n Lys van alle spesiale bladsye'); ta['ca-nstab-main'] = new Array('c','Besigtig die inhoudblad'); ta['ca-nstab-user'] = new Array('c','Besigtig die gebruikersblad'); ta['ca-nstab-media'] = new Array('c','Besigtig die mediablad'); ta['ca-nstab-special'] = new Array('','Hierdie is \'n spesiale bladsy, u kan nie self hierdie bladsy wysig nie.'); ta['ca-nstab-wp'] = new Array('a','Besigtig die projekblad'); ta['ca-nstab-image'] = new Array('c','Besigtig die beeldblad'); ta['ca-nstab-mediawiki'] = new Array('c','Besigtig die stelselboodskap'); ta['ca-nstab-template'] = new Array('c','Besigtig die sjabloon'); ta['ca-nstab-help'] = new Array('c','Besigtig die hulpblad'); ta['ca-nstab-category'] = new Array('c','Besigtig die kategorieblad'); /* Kom ons steek die voorblad se opskrif weg - dit is sinneloos */ var mpTitle = "Tuisblad"; var isMainPage = (document.title.substr(0, document.title.lastIndexOf(" - ")) == mpTitle); var isDiff = (document.location.search && (document.location.search.indexOf("diff=") != -1 || document.location.search.indexOf("oldid=") != -1)); if (isMainPage && !isDiff) { document.write('<style type="text/css">/*<![CDATA[*/ #siteSub, #contentSub, h1.firstHeading { display: none !important; } /*]]>*/</style>'); } //Main page tab no longer says article function mainpg() { if ((isMainPage || /[\/=:]Main_Page/.test(document.location)) && document.getElementById('ca-nstab-main')) { document.getElementById('ca-nstab-main').firstChild.innerHTML = 'Tuisblad'; } } addOnloadHook(mainpg); /* Vanaf Common.js [toets]. */ function returnObjById( id ) { if (document.getElementById) var returnVar = document.getElementById(id); else if (document.all) var returnVar = document.all[id]; else if (document.layers) var returnVar = document.layers[id]; return returnVar; } function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (wgPageName == 'Spesiaal:Upload' || wgPageName == 'Special:Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { addOnloadHook(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { var searchEngines = []; addOnloadHook(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site:http://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } addOnloadHook(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } addOnloadHook(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ if (wgServer == "https://secure.wikimedia.org") { var metaBase = "https://secure.wikimedia.org/wikipedia/meta"; } else { var metaBase = "http://meta.wikimedia.org"; } importScriptURI(metaBase+"/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400") // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively // You may have to adapt this? function $(ID) {return document.getElementById(ID);} function tfSearch(s,t) { if ($(s)) { $(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); $(s).parentNode.innerHTML = $(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = $("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } addOnloadHook(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if ($("searchInput").value == "") {x="";} $("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("searchInput").value; } else if (s<3) { if ($("powerSearchText").value == "") {x="";} $("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+$("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if ($("searchText").value == "") {x="";} $("search").firstChild.value = oSEAp+x+$("searchText").value; } else if (s<5) { if ($("bodySearchIput").value == "") {x="";} $("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("bodySearchIput").value; } } 0k8ablvo1sx4spqurb0wem4iozth9x1 3667 3666 2008-12-04T08:20:20Z Adriaan90 190 herstel javascript text/javascript /* tooltips and access keys */ ta = new Object(); ta['pt-userpage'] = new Array('.','My gebruikerblad'); ta['pt-anonuserpage'] = new Array('.','The user page for the ip you\'re editing as'); ta['pt-mytalk'] = new Array('n','My besprekingsblad'); ta['pt-anontalk'] = new Array('n','Discussion about edits from this ip address'); ta['pt-preferences'] = new Array('','My preferences'); ta['pt-watchlist'] = new Array('l','The list of pages you\'re monitoring for changes.'); ta['pt-mycontris'] = new Array('y','List of my contributions'); ta['pt-login'] = new Array('o','You are encouraged to log in, it is not mandatory however.'); ta['pt-anonlogin'] = new Array('o','You are encouraged to log in, it is not mandatory however.'); ta['pt-logout'] = new Array('o','Log out'); ta['ca-talk'] = new Array('t','Discussion about the content page'); ta['ca-edit'] = new Array('e','You can edit this page. Please use the preview button before saving.'); ta['ca-addsection'] = new Array('+','Add a comment to this discussion.'); ta['ca-viewsource'] = new Array('e','This page is protected. You can view its source.'); ta['ca-history'] = new Array('h','Past versions of this page.'); ta['ca-protect'] = new Array('=','Protect this page'); ta['ca-delete'] = new Array('d','Delete this page'); ta['ca-undelete'] = new Array('d','Restore the edits done to this page before it was deleted'); ta['ca-move'] = new Array('m','Move this page'); ta['ca-nomove'] = new Array('','You don\'t have the permissions to move this page'); ta['ca-watch'] = new Array('w','Add this page to your watchlist'); ta['ca-unwatch'] = new Array('w','Remove this page from your watchlist'); ta['search'] = new Array('f','Search this wiki'); ta['p-logo'] = new Array('','Main Page'); ta['n-mainpage'] = new Array('z','Visit the Main Page'); ta['n-portal'] = new Array('','About the project, what you can do, where to find things'); ta['n-currentevents'] = new Array('','Find background information on current events'); ta['n-recentchanges'] = new Array('r','The list of recent changes in the wiki.'); ta['n-randompage'] = new Array('x','Load a random page'); ta['n-help'] = new Array('','The place to find out.'); ta['n-sitesupport'] = new Array('','Support us'); ta['t-whatlinkshere'] = new Array('j','List of all wiki pages that link here'); ta['t-recentchangeslinked'] = new Array('k','Recent changes in pages linked from this page'); ta['feed-rss'] = new Array('','RSS feed for this page'); ta['feed-atom'] = new Array('','Atom feed for this page'); ta['t-contributions'] = new Array('','View the list of contributions of this user'); ta['t-emailuser'] = new Array('','Send a mail to this user'); ta['t-upload'] = new Array('u','Upload images or media files'); ta['t-specialpages'] = new Array('q','List of all special pages'); ta['ca-nstab-main'] = new Array('c','View the content page'); ta['ca-nstab-user'] = new Array('c','View the user page'); ta['ca-nstab-media'] = new Array('c','View the media page'); ta['ca-nstab-special'] = new Array('','This is a special page, you can\'t edit the page itself.'); ta['ca-nstab-wp'] = new Array('a','View the project page'); ta['ca-nstab-image'] = new Array('c','View the image page'); ta['ca-nstab-mediawiki'] = new Array('c','View the system message'); ta['ca-nstab-template'] = new Array('c','View the template'); ta['ca-nstab-help'] = new Array('c','View the help page'); ta['ca-nstab-category'] = new Array('c','View the category page'); msurrp7wvw3bgaxw2okft8guhnptpj6 4539 3667 2012-08-15T18:58:43Z Ruslik0 363 rm old stuff javascript text/javascript phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 0 917 4 2005-03-03T15:05:22Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' [[def wikibook|wat is wikibooks]] [[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] [[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] [[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] == Boeke == Hier is geen aktiewe boeke nie (maak asseblief nuwe boeke) == voorstelle vir boeke == '''besigheid''' [[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur [[Advertering]] [[Finansies]] '''Tale''' [[Afrikaans ]] [[Zulu ]] '''Geskiedenis''' [[boere]] [[Zulu]] [[Xhosa]] [[Afrikaners]] 4h1dygwynb0rcen6syq0mz0aeupv4lp 5 4 2005-03-04T12:48:55Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' [[def wikibook|wat is wikibooks]] [[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] [[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] [[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] ---- == Boeke == Hier is geen aktiewe boeke nie (maak asseblief nuwe boeke) == voorstelle vir boeke == '''besigheid''' [[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur [[Advertering]] [[Finansies]] '''Tale''' [[Afrikaans ]] [[Zulu ]] '''Geskiedenis''' [[boere]] [[Zulu]] [[Xhosa]] [[Afrikaners]] ---- == oudotere == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<-- Blender turorials en hoof bladsy en ander van afrikaanse wikibooks. pfxhbdbelbzbmbuoog1e35ykvk0meqn 6 5 2005-03-04T18:04:09Z 168.209.98.35 /* Boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' [[def wikibook|wat is wikibooks]] [[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] [[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] [[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] ---- == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) == voorstelle vir boeke == '''besigheid''' [[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur [[Advertering]] [[Finansies]] '''Tale''' [[Afrikaans ]] [[Zulu ]] '''Geskiedenis''' [[boere]] [[Zulu]] [[Xhosa]] [[Afrikaners]] ---- == oudotere == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<-- Blender turorials en hoof bladsy en ander van afrikaanse wikibooks. 1sckzsgel8y2mpfdmm6qqdov3wpxgdf 7 6 2005-03-04T18:18:09Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #ffeeee; border: 1px solid #ffaaaa" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |} ---- == oudotere == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<-- Blender turorials en hoof bladsy en ander van afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) 306r80ba1dq9fci5kr8qg36pbw1m1t7 8 7 2005-03-05T08:39:11Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |} ---- == oudotere == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<-- Blender turorials en hoof bladsy en ander van afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) ikz3wzjwwmig9c868hrxw3t3uwzmmuv 10 8 2005-03-05T08:41:16Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<-- Blender turorials en hoof bladsy en ander van afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) hiy5jt279pwqt0k82grd5tnpkreoi6l 11 10 2005-03-05T08:48:08Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<-- Blender turorials en hoof bladsy en ander van afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) irz74h84v118v8k4cas50i7ztcyvqr8 13 11 2005-03-05T08:50:21Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) ne1bzques4swm6jvesbh2mgtfz9fmtb 14 13 2005-03-05T11:07:44Z 168.209.98.35 /* Voorstelle vir boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''storie boeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) tu9uzo52mux9gf1cp537sif8ac4atup 19 14 2005-03-09T18:06:13Z 195.35.129.148 wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |Hier is geen aktiwe boeke nie .Maak asb nuwes :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |[[Esperanto ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''storie boeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) qkuatnnlna95si466lak2ble4hhr4mu 21 19 2005-03-28T10:16:37Z 168.209.98.35 /* Boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom na Wikibooks''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikibooks]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[lekker lag grap boekie]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheid bestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertering]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans ]] |- |[[Zulu ]] |- |[[Esperanto ]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''storie boeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) i8azpmgkbm8okj21p1p2ryzbt0qt0bn 22 21 2005-03-30T12:25:21Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[lekker lag grap boekie]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]]<-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) ipx9a338tbhpwfudcb0x7329n4gkzh6 23 22 2005-03-30T12:29:50Z 168.209.98.35 /* Voorstelle vir boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[lekker lag grap boekie]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) 041xgz44jrszwacupya121ho8xgjiro 37 23 2005-04-01T19:37:41Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[lekker lag grap boek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) ogqjl3nj4s5l0q3unk8o1yvsr1m73r0 40 37 2005-04-05T11:54:15Z Renier Maritz~afwikibooks 2 /* Boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) 0zp021qm1izasiaq7i8uh6jyc2qya1m 41 40 2005-04-05T12:09:28Z Renier Maritz~afwikibooks 2 /* Redaksie */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Renier Maritz]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. snpwe5n909est26yvli2plcobf4pm78 43 41 2005-04-05T12:13:23Z Renier Maritz~afwikibooks 2 /* Redaksie */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. [[freakazoid|Freakazoid]]<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. 5r7gf9mtf284uyk2mfwp49k4sz1xbsl 1875 43 2005-04-15T16:30:53Z Freakazoid~afwikibooks 4 /* Redaksie */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Xhosa]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. 3nxahch0sqwj9kln1nl0j0xr6tnwy8d 2363 1875 2005-07-19T13:48:57Z 168.209.98.35 /* Voorstelle vir boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |[[Xhosa]] |- |'''Geskiedenis''' |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. 2jjd9cq8jnneilgkgkyfa9wuuea17t8 2364 2363 2005-07-23T16:04:41Z 168.209.98.35 /* Voorstelle vir boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. 9wuzdmgtzfu15yf45nah0vz0msecqmg 2459 2364 2005-08-28T16:44:32Z Crusader~afwikibooks 6 /* Boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek bydra maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. 17gato9mtk7h5unzkinedmacu2m3fng 2503 2459 2005-09-16T12:39:27Z 163.195.192.74 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Oor wat kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. rh37a0539jf75o3bupa0f7ae4tcvvv1 2504 2503 2005-09-16T12:39:53Z 163.195.192.74 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. cyha7u4upw97mzuckoqj1qeblbfcke5 2778 2504 2006-01-30T18:09:37Z 168.209.98.35 /* diere*/ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. q5221f91yq03pyf9bapa1d36c60rdhi 2861 2778 2006-05-26T15:46:35Z 85.250.193.116 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. [[he:]] [[en:]] 2i9nw4ub0qjcm3vkp7a54mg4heqg4yg 3178 2861 2007-02-10T18:13:50Z Hendrik~afwikibooks 25 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. [[he:]] [[en:]] [[es:]] [[fi:]] [[fr:]] 278puyvzr05aw4ojtx8vv1ixuuh5us4 3179 3178 2007-02-10T18:14:55Z Hendrik~afwikibooks 25 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] 1qrr1nzhoncgk7tpxb5wbom2u24vb10 3180 3179 2007-02-10T18:18:29Z Hendrik~afwikibooks 25 wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] oq7crnlzr9mo89zn9a90lg9essxvytk 3186 3180 2007-04-03T21:23:51Z 152.1.193.137 /* Voorstelle vir boeke */ wikitext text/x-wiki '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} ---- == Redaksie == Sit asb. u naam of bynaam hier onder as u enige verandere gedoen het. --[[Gebruiker:Freakazoid|Freakazoid]] 16:30, 15 04 2005 (UTC)<--Hoof bladsy van die afrikaanse wikibooks.(Hans-Albert Maritz) [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier]] - Bg. se pa maar nie naastenby so freaky nie. [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] 978j9p7n7hl4ay3oycphv23ts9s4awz 3241 3186 2007-07-23T15:56:46Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikiquote|Wikiquote]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikiquote:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Help:Wikiquote|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikiquote:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikiquote|Wikiquote]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Hierdie Afrikaanse afdeling van die groter projek belowe om baie interessant te wees as mens die interessante karakters en politici in ag neem wie se woorde ons vermaak, verryk en ontstel het. Wikiquote bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikiquote besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikiquote (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Aanhaling van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] [[Wikiquote:Voorbladaanhaling|Aanhaling van die week]] |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" |{{Wikiquote:Voorbladaanhaling week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:Kategorie:Voorbladaanhalings|argief]]''</span> |- <!--------------------------------- Bekende Suid-Afrikaners -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Bekende Suid-Afrikaners |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Cecil John Rhodes]] » [[Desmond Tutu]] » [[Helen Zille]] » [[Jackie Selebi]] » [[Mark Shuttleworth]] » [[Nelson Mandela]] » [[Thabo Mbeki]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Afrikanerkultuur -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Afrikanerkultuur |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Andries Pretorius]] » [[Antjie Krog]] » [[Beyers Naudé]] » [[C.J. Langenhoven]] » [[C.M. van den Heever]] » [[Christiaan Barnard]] » [[Chris Barnard]] » [[D.F. Malan]] » [[D.J. Opperman]] » [[F.W. de Klerk]] » [[Hendrik Potgieter]] » [[Hendrik Verwoerd]] » [[Hennie Aucamp]] » [[Jan F.E. Cilliers]] » [[Jan Smuts]] » [[Johan Degenaar]] » [[Karel Trichardt]] » [[Louis Botha]] » [[Louis Leipoldt]] » [[Louis Trichardt]] » [[Louw Wepener]] » [[Marais Viljoen]] » [[Marita van der Vyfer]] » [[N.P. van Wyk Louw]] » [[P.W. Botha]] » [[Paul Kruger]] » [[Piet Cronjé]] » [[Piet Retief]] » [[Sarel Cilliers]] » [[Uys Krige]] » [[W.E.G. Louw]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Lys van prominente Afrikaners|volledige lys]]''</span> |- <!--------------------------------- Filosofie -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Filosofie |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aristoteles]] » [[Dante Alighieri]] » [[Epicurus]] » [[Plato]] » [[Ralph Waldo Emerson]] » [[Socrates]] » [[Voltaire]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Ander beroemde figure -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Ander beroemde figure |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Abraham Lincoln]] » [[Albert Einstein]] » [[Benjamin Franklin]] » [[Blaise Pascal]] » [[Martin Luther]] » [[William Shakespeare]] » [[Winston Churchill]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Wikipedia se artikel van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Wikipedia se artikel van die week |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | {{Wikiquote:Wikipedia Voorbladartikel week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Wikipedia:Voorbladartikel|argief]]''</span> |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikibooks-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikibooks.org/ '''WikiBoeke''']<br />Boeke en handleidings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] e4mgsa0r0s92azftmiucngaxwxmd2fy 3242 3241 2007-07-23T15:58:54Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikiquote:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Help:Wikiquote|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikiquote:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikiquote|Wikiquote]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Hierdie Afrikaanse afdeling van die groter projek belowe om baie interessant te wees as mens die interessante karakters en politici in ag neem wie se woorde ons vermaak, verryk en ontstel het. Wikiquote bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikiquote besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikiquote (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Aanhaling van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] [[Wikiquote:Voorbladaanhaling|Aanhaling van die week]] |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" |{{Wikiquote:Voorbladaanhaling week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:Kategorie:Voorbladaanhalings|argief]]''</span> |- <!--------------------------------- Bekende Suid-Afrikaners -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Bekende Suid-Afrikaners |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Cecil John Rhodes]] » [[Desmond Tutu]] » [[Helen Zille]] » [[Jackie Selebi]] » [[Mark Shuttleworth]] » [[Nelson Mandela]] » [[Thabo Mbeki]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Afrikanerkultuur -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Afrikanerkultuur |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Andries Pretorius]] » [[Antjie Krog]] » [[Beyers Naudé]] » [[C.J. Langenhoven]] » [[C.M. van den Heever]] » [[Christiaan Barnard]] » [[Chris Barnard]] » [[D.F. Malan]] » [[D.J. Opperman]] » [[F.W. de Klerk]] » [[Hendrik Potgieter]] » [[Hendrik Verwoerd]] » [[Hennie Aucamp]] » [[Jan F.E. Cilliers]] » [[Jan Smuts]] » [[Johan Degenaar]] » [[Karel Trichardt]] » [[Louis Botha]] » [[Louis Leipoldt]] » [[Louis Trichardt]] » [[Louw Wepener]] » [[Marais Viljoen]] » [[Marita van der Vyfer]] » [[N.P. van Wyk Louw]] » [[P.W. Botha]] » [[Paul Kruger]] » [[Piet Cronjé]] » [[Piet Retief]] » [[Sarel Cilliers]] » [[Uys Krige]] » [[W.E.G. Louw]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Lys van prominente Afrikaners|volledige lys]]''</span> |- <!--------------------------------- Filosofie -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Filosofie |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aristoteles]] » [[Dante Alighieri]] » [[Epicurus]] » [[Plato]] » [[Ralph Waldo Emerson]] » [[Socrates]] » [[Voltaire]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Ander beroemde figure -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Ander beroemde figure |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Abraham Lincoln]] » [[Albert Einstein]] » [[Benjamin Franklin]] » [[Blaise Pascal]] » [[Martin Luther]] » [[William Shakespeare]] » [[Winston Churchill]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Wikipedia se artikel van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Wikipedia se artikel van die week |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | {{Wikiquote:Wikipedia Voorbladartikel week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Wikipedia:Voorbladartikel|argief]]''</span> |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] qe0yyqorywltdx6qoqwywgahqj3kvc1 3243 3242 2007-07-23T16:04:06Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikiquote:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Help:Wikiquote|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikiquote:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikiquote|Wikiquote]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Hierdie Afrikaanse afdeling van die groter projek belowe om baie interessant te wees as mens die interessante karakters en politici in ag neem wie se woorde ons vermaak, verryk en ontstel het. Wikiquote bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikiquote besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikiquote (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Onderwerpe |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | *[[Aardrykskunde]] *[[Afrikaans]] *[[Ekonomie]] *[[Filosofie]] *[[Humor]] *[[Natuurkunde]] *[[Skeikunde]] *[[Sosiologie]] *[[Taal]] *[[Wiskunde]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:Kategorie:Voorbladaanhalings|argief]]''</span> |- <!--------------------------------- Bekende Suid-Afrikaners -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Bekende Suid-Afrikaners |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Cecil John Rhodes]] » [[Desmond Tutu]] » [[Helen Zille]] » [[Jackie Selebi]] » [[Mark Shuttleworth]] » [[Nelson Mandela]] » [[Thabo Mbeki]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Afrikanerkultuur -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Afrikanerkultuur |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Andries Pretorius]] » [[Antjie Krog]] » [[Beyers Naudé]] » [[C.J. Langenhoven]] » [[C.M. van den Heever]] » [[Christiaan Barnard]] » [[Chris Barnard]] » [[D.F. Malan]] » [[D.J. Opperman]] » [[F.W. de Klerk]] » [[Hendrik Potgieter]] » [[Hendrik Verwoerd]] » [[Hennie Aucamp]] » [[Jan F.E. Cilliers]] » [[Jan Smuts]] » [[Johan Degenaar]] » [[Karel Trichardt]] » [[Louis Botha]] » [[Louis Leipoldt]] » [[Louis Trichardt]] » [[Louw Wepener]] » [[Marais Viljoen]] » [[Marita van der Vyfer]] » [[N.P. van Wyk Louw]] » [[P.W. Botha]] » [[Paul Kruger]] » [[Piet Cronjé]] » [[Piet Retief]] » [[Sarel Cilliers]] » [[Uys Krige]] » [[W.E.G. Louw]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Lys van prominente Afrikaners|volledige lys]]''</span> |- <!--------------------------------- Filosofie -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Filosofie |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aristoteles]] » [[Dante Alighieri]] » [[Epicurus]] » [[Plato]] » [[Ralph Waldo Emerson]] » [[Socrates]] » [[Voltaire]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Ander beroemde figure -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Ander beroemde figure |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Abraham Lincoln]] » [[Albert Einstein]] » [[Benjamin Franklin]] » [[Blaise Pascal]] » [[Martin Luther]] » [[William Shakespeare]] » [[Winston Churchill]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Wikipedia se artikel van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Wikipedia se artikel van die week |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | {{Wikiquote:Wikipedia Voorbladartikel week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Wikipedia:Voorbladartikel|argief]]''</span> |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] cn1oil7ejhrytdiku8jkfmq8rw3ef5w 3244 3243 2007-07-23T16:05:05Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikiquote:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Help:Wikiquote|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikiquote:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikiquote|Wikiquote]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Hierdie Afrikaanse afdeling van die groter projek belowe om baie interessant te wees as mens die interessante karakters en politici in ag neem wie se woorde ons vermaak, verryk en ontstel het. Wikiquote bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikiquote besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikiquote (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Onderwerpe |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Natuurkunde]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Taal]] » [[Wiskunde]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:Kategorie:Voorbladaanhalings|argief]]''</span> |- <!--------------------------------- Bekende Suid-Afrikaners -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Bekende Suid-Afrikaners |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Cecil John Rhodes]] » [[Desmond Tutu]] » [[Helen Zille]] » [[Jackie Selebi]] » [[Mark Shuttleworth]] » [[Nelson Mandela]] » [[Thabo Mbeki]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Afrikanerkultuur -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Afrikanerkultuur |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Andries Pretorius]] » [[Antjie Krog]] » [[Beyers Naudé]] » [[C.J. Langenhoven]] » [[C.M. van den Heever]] » [[Christiaan Barnard]] » [[Chris Barnard]] » [[D.F. Malan]] » [[D.J. Opperman]] » [[F.W. de Klerk]] » [[Hendrik Potgieter]] » [[Hendrik Verwoerd]] » [[Hennie Aucamp]] » [[Jan F.E. Cilliers]] » [[Jan Smuts]] » [[Johan Degenaar]] » [[Karel Trichardt]] » [[Louis Botha]] » [[Louis Leipoldt]] » [[Louis Trichardt]] » [[Louw Wepener]] » [[Marais Viljoen]] » [[Marita van der Vyfer]] » [[N.P. van Wyk Louw]] » [[P.W. Botha]] » [[Paul Kruger]] » [[Piet Cronjé]] » [[Piet Retief]] » [[Sarel Cilliers]] » [[Uys Krige]] » [[W.E.G. Louw]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Lys van prominente Afrikaners|volledige lys]]''</span> |- <!--------------------------------- Filosofie -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Filosofie |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aristoteles]] » [[Dante Alighieri]] » [[Epicurus]] » [[Plato]] » [[Ralph Waldo Emerson]] » [[Socrates]] » [[Voltaire]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Ander beroemde figure -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Ander beroemde figure |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Abraham Lincoln]] » [[Albert Einstein]] » [[Benjamin Franklin]] » [[Blaise Pascal]] » [[Martin Luther]] » [[William Shakespeare]] » [[Winston Churchill]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Wikipedia se artikel van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Wikipedia se artikel van die week |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | {{Wikiquote:Wikipedia Voorbladartikel week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Wikipedia:Voorbladartikel|argief]]''</span> |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] r25ptw498b4iaqcx0ucz94s1ywbcsk4 3245 3244 2007-07-23T16:06:28Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikiquote:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Help:Wikiquote|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Onderwerpe |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Natuurkunde]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Taal]] » [[Wiskunde]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:Kategorie:Voorbladaanhalings|argief]]''</span> |- <!--------------------------------- Bekende Suid-Afrikaners -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Bekende Suid-Afrikaners |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Cecil John Rhodes]] » [[Desmond Tutu]] » [[Helen Zille]] » [[Jackie Selebi]] » [[Mark Shuttleworth]] » [[Nelson Mandela]] » [[Thabo Mbeki]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Afrikanerkultuur -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Afrikanerkultuur |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Andries Pretorius]] » [[Antjie Krog]] » [[Beyers Naudé]] » [[C.J. Langenhoven]] » [[C.M. van den Heever]] » [[Christiaan Barnard]] » [[Chris Barnard]] » [[D.F. Malan]] » [[D.J. Opperman]] » [[F.W. de Klerk]] » [[Hendrik Potgieter]] » [[Hendrik Verwoerd]] » [[Hennie Aucamp]] » [[Jan F.E. Cilliers]] » [[Jan Smuts]] » [[Johan Degenaar]] » [[Karel Trichardt]] » [[Louis Botha]] » [[Louis Leipoldt]] » [[Louis Trichardt]] » [[Louw Wepener]] » [[Marais Viljoen]] » [[Marita van der Vyfer]] » [[N.P. van Wyk Louw]] » [[P.W. Botha]] » [[Paul Kruger]] » [[Piet Cronjé]] » [[Piet Retief]] » [[Sarel Cilliers]] » [[Uys Krige]] » [[W.E.G. Louw]] <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Lys van prominente Afrikaners|volledige lys]]''</span> |- <!--------------------------------- Filosofie -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Filosofie |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aristoteles]] » [[Dante Alighieri]] » [[Epicurus]] » [[Plato]] » [[Ralph Waldo Emerson]] » [[Socrates]] » [[Voltaire]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Ander beroemde figure -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Ander beroemde figure |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Abraham Lincoln]] » [[Albert Einstein]] » [[Benjamin Franklin]] » [[Blaise Pascal]] » [[Martin Luther]] » [[William Shakespeare]] » [[Winston Churchill]] <br style="clear:both;"> |- <!--------------------------------- Wikipedia se artikel van die week -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Wikipedia se artikel van die week |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | {{Wikiquote:Wikipedia Voorbladartikel week {{CURRENTWEEK}} {{CURRENTYEAR}}}} <br style="clear:both;"><span style="float:right; font-family:Arial; font-size: 85%; padding:0 .5em 0 2em">''[[:w:Wikipedia:Voorbladartikel|argief]]''</span> |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] qr0gbc8bov6ohzo23yuc72qdwoztwqr 3246 3245 2007-07-23T16:10:36Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikiquote:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Help:Wikiquote|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Onderwerpe |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] 9nqbfc1z04hoxwf4c9w5s3ncui2x2xd 3247 3246 2007-07-23T16:12:14Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling aanhalings.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikibooks:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Hulp:Wikibooks|Hulp]] |} <div style="margin-top: 1em; padding-bottom: 1em; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:110%;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versamling aanhalings dokumenteer. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. </div> <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Fairytale bookmark.png|14px]] Onderwerpe |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} <!------------------------------------- Regterkolom ----------------------------------------> |class="MainPageBG" style="border:1px solid #cedff2; background-color:#ffffff; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px"| <div style="margin: 4px 4px 2px 4px; text-align: left;"> {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="3" style="vertical-align: top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px;" |- <!--------------------------------- In die Ensiklopedie -----------------------------------> ! style="background-color: #CEF2E8; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #8BE0C9; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:right;">[[Beeld:wbar_green1.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Beeld:Crystal 128 package network.png|20px]] [[:w:Tuisblad|In die ensiklopedie]]</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 90%" | <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Afrika|Afrika-lande]]</font></h3> [[:w:Suid-Afrika|Suid-Afrika]] » [[:w:Namibië|Namibië]] » [[:w:Algerië|Algerië]] » [[:w:Angola|Angola]] » [[:w:Benin|Benin]] » [[:w:Botswana|Botswana]] » [[:w:Burkina Faso|urkina Faso]] » [[:w:Burundi|Burundi]] » [[:w:Comore-eilande|Comore-eilande]] » [[:w:Demokratiese Republiek van die Kongo|DRK]] » [[:w:Djiboeti|Djiboeti]] » [[:w:Egipte|Egipte]] » [[:w:Ekwatoriaal-Guinee|Ekwatoriaal-Guinee]] » [[:w:Eritrea|Eritrea]] » [[:w:Ethiopië|Ethiopië]] » [[:w:Gaboen|Gaboen]] » [[:w:Gambië|Gambië]] » [[:w:Ghana|Ghana]] » [[:w:Guinee|Guinee]] » [[:w:Ivoorkus|Ivoorkus]] » [[:w:Kaap Verde|Kaap Verde]] » [[:w:Kameroen|Kameroen]] » [[:w:Kenia|Kenia]] » [[:w:Republiek van die Kongo|Kongo]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] » [[:w:Liberië|Liberië]] » [[:w:Libië|Libië]] » [[:w:Madagaskar|Madagaskar]] » [[:w:Malawi|Malawi]] » [[:w:Mali|Mali]] » [[:w:Marokko|Marokko]] » [[:w:Mauritanië|Mauritanië]] » [[:w:Mauritius|Mauritius]] » [[:w:Mosambiek|Mosambiek]] » [[:w:Niger|Niger]] » [[:w:Nigerië|Nigerië]] » [[:w:Rhodesië|Rhodesië]] » [[:w:Rwanda|Rwanda]] » [[:w:Senegal|Senegal]] » [[:w:Sentraal-Afrikaanse Republiek|Sentraal-Afrika]] » [[:w:Seychelle|Seychelle-eilande]] » [[:w:Sierra Leone|Sierra Leone]] » [[:w:Soedan|Soedan]] » [[:w:Somalië|Somalië]] » [[:w:Swaziland|Swaziland]] » [[:w:Tanzanië|Tanzanië]] » [[:w:Togo|Togo]] » [[:w:Tsjad|Tsjad]] » [[:w:Tunisië|Tunisië]] » [[:w:Uganda|Uganda]] » [[:w:Wes-Sahara|Wes-Sahara]] » [[:w:Zambië|Zambië]] » [[:w:Zaïer|Zaïer]] » [[:w:Zimbabwe|Zimbabwe]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Taal|Tale]]</font><font color="#4A6BB5">,</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:streekstaal|streekstale]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:dialek|dialekte]]</font></h3> [[:w:Afrikaans|Afrikaans]] » [[:w:Kaapse Afrikaans|Kaapse Afrikaans]] » [[:w:Oosgrens-Afrikaans|Oosgrens-Afrikaans]] » [[:w:Oranjerivier-Afrikaans|Oranjerivier-Afrikaans]] » [[:w:Boesmanlandse Afrikaans|Boesmanlandse Afrikaans]] » [[:w:Griekwa-Afrikaans|Griekwa-Afrikaans]] » [[:w:Namakwalandse-Afrikaans|Namakwalandse-Afrikaans]] » [[:w:Richtersveld-Afrikaans|Richtersveld-Afrikaans]] » [[:w:Fries|Fries]] » [[:w:Limburgs|Limburgs]] » [[:w:Nederlands|Nederlands]] » [[:w:Nedersaksies|Nedersaksies]] » [[:w:Platduits|Platduits]] » [[:w:Ripoarisch|Ripoarisch]] » [[:w:Wes-Vlaams|Wes-Vlaams]] » [[:w:Zeêuws|Zeêuws]] » [[:w:Duits|Duits]] » [[:w:Frans|Frans]] » [[:w:Vlaams|Vlaams]] » [[:w:Latyn|Latyn]] » [[:w:Grieks|Grieks]] » [[:w:Engels|Engels]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Wetenskap|Wetenskappe]]</font></h3> [[:w:Aardrykskunde|Aardrykskunde]] » [[:w:Antropologie|Antropologie]] » [[:w:Biologie|Biologie]] » [[:w:Filosofie|Filosofie]] » [[:w:Landbou|Landbou]] » [[:w:Natuurkunde|Natuurkunde]] » [[:w:Rekenaarwetenskap|Rekenaarwetenskap]] » [[:w:Skeikunde|Skeikunde]] » [[:w:Sterrekunde|Sterrekunde]] » [[:w:Wiskunde|Wiskunde]] <h3><font color="#4A6BB5">[[:w:Suid-Afrika|Gebiede in Suid-Afrika]]</font></h3> [[:w:Wes-Kaap|Wes-Kaap]] » [[:w:Oos-Kaap|Oos-Kaap]] » [[:w:Noord-Kaap|Noord-Kaap]] » [[:w:Vrystaat|Vrystaat]] » [[:w:Limpopo|Limpopo]] » [[:w:Mpumalanga|Mpumalanga]] » [[:w:Gauteng|Gauteng]] » [[:w:Kwazulu-Natal|Kwazulu-Natal]] » [[:w:Noordwes|Noordwes]] » [[:w:Hoëveld|Hoëveld]] » [[:w:Laeveld|Laeveld]] » [[:w:Karoo|Karoo]] » [[:w:Kalahari|Kalahari]] » [[:w:Kaapstad|Kaapstad]] » [[:w:Bloemfontein|Bloemfontein]] » [[:w:Pretoria|Pretoria]] » [[:w:Lesotho|Lesotho]] <h3><font color="#4A6BB5">[[Kultuur]]</font> <font color="#4A6BB5">en</font> <font color="#4A6BB5">[[:w:religie|geloof]]</font><h3> [[:w:Christendom|Christendom]] » [[:w:Onse Vader|Onse Vader]] » [[:w:Argitektuur|Argitektuur]] » [[:w:Letterkunde|Letterkunde]] » [[:w:Musiek|Musiek]] » [[:w:Religie|Religie]] » [[:w:Kerk|Kerk]] » [[:w:Jesus Christus|Jesus Christus]] » [[:w:God|God]] » [[:w:Bybel|Bybel]] » [[:w:Protestantisme|Protestantisme]] » [[:w:Rooms-Katolieke Kerk|RKK]] » [[:w:Ou Testament|Ou-]] en [[:w:Nuwe Testament|Nuwe Testament]] » [[:w:Oosters-Ortodokse Kerk|Oosters-Ortodokse Kerk]] |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> {{Tuisblad/TuisbladLinks}} </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] 8eco1mun22msroc7todujhc8zyswcgw 3248 3247 2007-07-23T16:18:14Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling boeke.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikibooks:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Hulp:Wikibooks|Hulp]] |} <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:left;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versameling boeke skryf. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} |} {| |- |colspan=2 bgcolor="#FFFFF0" style="border:1px solid moccasin;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| <div style="font-size:100%" id="lang-nl"> </div> |- |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikiquote is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] 693hlap3pu87jbhspxwcj10heio86l8 3249 3248 2007-07-23T16:20:57Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling boeke.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikibooks:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Hulp:Wikibooks|Hulp]] |} <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:left;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versameling boeke skryf. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} |} {| |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikibooks is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] dy15ujfh0oh6mdisukbv470q2dls1gb 3264 3249 2007-08-10T07:34:18Z 88.224.1.92 wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slaytlar] [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slayt] [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slayt galerisi] [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slayt izle] [http://www.gramerimiz.com Edebiyat] [http://www.gramerimiz.com/deyimler_a.htm Deyimler] [http://www.gramerimiz.com/deyimler_a.htm Deyimler sözlüğü] [http://www.gramerimiz.com/atasozleri.htm Atasözleri] [http://www.gramerimiz.com/atasozleri_sozlugu.htm Atasözleri Sözlüğü] [http://www.gramerimiz.com/roman_ozetleri.htm Roman Özetleri] [http://www.videodershane.com/ingilizce.htm İngilizce] [[http://www.videodershane.com/ingilizce.htm İngilizce Konu anlatımı] [http://www.videodershane.com Öss] [http://www.videodershane.com kpss] [http://www.forumlopedi.net FrumLopedi] [http://www.e-ruyalar.com Rüya Tabirleri] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-0.html o] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-1.html 1] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-2.html 2] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-3.html 3] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-4.html 4] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-5.html 5] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-0.html 0] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-1.html 1] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-2.html 2] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-3.html 3] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-4.html 4] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-5.html 5] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-6.html 6] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-7.html 7] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-8.html 8] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-9.html 9] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-10.html 10] [http://www.gramerimiz.com/maniler1.htm Maniler] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türküler] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türkü] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türkü Dinle] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türkü İndir] -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling boeke.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikibooks:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Hulp:Wikibooks|Hulp]] |} <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:left;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versameling boeke skryf. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} |} {| |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikibooks is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] c5b8yxcud9q2fv8yiorqozctla29gru 3265 3264 2007-08-10T07:35:34Z 88.224.1.92 wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling boeke.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikibooks:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Hulp:Wikibooks|Hulp]] |} <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:left;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versameling boeke skryf. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} |} {| |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikibooks is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slaytlar] [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slayt] [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slayt galerisi] [http://www.gramerimiz.com/yenislaytlar.htm slayt izle] [http://www.gramerimiz.com Edebiyat] [http://www.gramerimiz.com/deyimler_a.htm Deyimler] [http://www.gramerimiz.com/deyimler_a.htm Deyimler sözlüğü] [http://www.gramerimiz.com/atasozleri.htm Atasözleri] [http://www.gramerimiz.com/atasozleri_sozlugu.htm Atasözleri Sözlüğü] [http://www.gramerimiz.com/roman_ozetleri.htm Roman Özetleri] [http://www.videodershane.com/ingilizce.htm İngilizce] [[http://www.videodershane.com/ingilizce.htm İngilizce Konu anlatımı] [http://www.videodershane.com Öss] [http://www.videodershane.com kpss] [http://www.forumlopedi.net FrumLopedi] [http://www.e-ruyalar.com Rüya Tabirleri] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-0.html o] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-1.html 1] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-2.html 2] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-3.html 3] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-4.html 4] [http://www.e-ruyalar.com/sitemaps-5.html 5] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-0.html 0] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-1.html 1] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-2.html 2] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-3.html 3] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-4.html 4] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-5.html 5] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-6.html 6] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-7.html 7] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-8.html 8] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-9.html 9] [http://www.forumlopedi.net/sitemaps-10.html 10] [http://www.gramerimiz.com/maniler1.htm Maniler] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türküler] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türkü] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türkü Dinle] [http://www.gramerimiz.com/turkuler.htm Türkü İndir] ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] liyfser44w2ko54ruc2pvh8dq9mwnue 3267 3265 2007-08-10T23:25:30Z Jorunn 36 rv wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ -->{|style="width:100%;margin-top:+.7em;background-color:#fcfcfc;border:1px solid #ccc" |style="width:56%;color:#000"| {|style="width:280px;border:solid 0px;background:none" |- |style="width:280px;text-align:center;white-space:nowrap;color:#000" | <div style="font-size:162%;border:none;margin: 0;padding:.1em;color:#000">Welkom by [[:w:Wikibooks|Wikibooks]],</div> <div style="top:+0.2em;font-size: 95%">die vrye versameling boeke.</div> <div id="articlecount" style="width:100%;text-align:center;font-size:85%;">Vandag is dit [[:w:{{CURRENTDAYNAME}}|{{CURRENTDAYNAME}}]], [[:w:{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}|{{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}}]] [[:w:{{CURRENTYEAR}}|{{CURRENTYEAR}}]]</div> |} |style="width:11%;font-size:95%;color:#000"| *[[Spesiaal:Listusers|Gebruikerslys]] *[[Spesiaal:Wantedpages|Gesogte artikels]] |style="width:11%;font-size:95%"| *[[Wikibooks:Geselshoekie|Geselshoekie]] *[[Hulp:Wikibooks|Hulp]] |} <!----------------------------- Hooftabel -----------------------------------> {| style="border-spacing:8px;margin:0px -8px" |class="MainPageBG" style="width: 55%; border: 1px solid #cedff2; background-color: #ffffff; vertical-align: top; -moz-border-radius:10px" | {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#ffffff; -moz-border-radius:10px" <!--------------------------------- Onderwerpe -----------------------------------> ! style="background-color: #cedff2; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 100%; border: 1px solid #B1CDEB; text-align: left; padding-left: 7px; -moz-border-radius:10px" | <div style="float:left;"> [[Wikibooks:Welkom nuwelinge|Welkom]] by die [[:w:Afrikaans|Afrikaanse]] weergawe van [[w:Wikibooks|Wikibooks]] - die gemeenskap wat saam 'n versameling boeke skryf. Wikibooks bevat nou '''[[Spesiaal:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]]''' artikels. Wat Wikibooks besonders maak, is dat artikels gratis en vrylik beskikbaar is om te lees, redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[w:GNU-lisensie vir vrye dokumentasie|GNU/FDL-lisensie]]. |- | style="; font-family:Arial; font-size: 95%" | [[Aardrykskunde]] » [[Afrikaans]] » [[Antropologie]] » [[Bo-natuur]] » [[Biologie]] » [[Ekonomie]] » [[Filosofie]] » [[Humor]] » [[Letterkunde]] » [[Natuurkunde]] » [[Religie]] » [[Skeikunde]] » [[Sosiologie]] » [[Sterrekunde]] » [[Taal]] » [[Tegnologie]] » [[Wiskunde]] |- |} |} {| |colspan=2 bgcolor="white" style="border:1px solid lightgrey;padding:1em;padding-top:0.5em;padding-bottom:0em;"| {| align="center" cellpadding="1" class=plainlinks | colspan="8" align=center | Wikibooks is 'n projek van die [[:w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], wat weer ander [[m:Complete_list_of_Wikimedia_projects|meertalige]] en vrye projekte beheer. |- ! colspan="4" | <h4>Meertalig</h4> ! colspan="4" | <h4>Afrikaanstalig</h4> |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikimedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Koördinasie van alle Wikimedia-projekte | width="4%" |[[Beeld:Commons-logo.svg|28px]] | width="21%" |[[Commons:Tuisblad|'''WikiCommons''']]<br />Versameling van multimedia-lêers | width="4%" |[[Beeld:Wikipedia-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikipedia.org/ '''Wikipedia''']<br />Ensiklopedie | width="4%" |[[Beeld:Wikiquote-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikiquote.org/ '''Wikiquote''']<br />Versameling aanhalings |- valign="top" | width="4%" |[[Beeld:Wikisource-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://wikisource.org/wiki/Tuisblad '''WikiBronne''']<br />Oopbron-dokumente | width="4%" |[[Beeld:Wikispecies-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://species.wikipedia.org/wiki/Tuisblad '''WikiSpecies''']<br />Gids van plant- en dierspesies | width="4%" |[[Beeld:Wiktionary-logo-en.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wiktionary.org/ '''WikiWoordeboek''']<br />Woordeboek | width="4%" |[[Beeld:Wikinews-logo.png|28px]] | width="21%" |[http://af.wikinews.org/ '''WikiNuus''']<br />Oopbron-nuus |} |}</div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <!-- Onderstaande teks (die ou voorblad) moet in die nuwe voorblad ingewerk word. '''Welkom by Wikiboeke''' {| style="background-color: #ffbbbb; border: 1px solid #ff0000" |- |[[def wikibook|Wat is wikiboeke]] |- |[[hoe kan ek bydra|Hoe kan ek 'n bydrae maak]] |- |[[wie mag deelneem|Wie mag almal deelneem]] |- |[[oor wat|Waaroor kan ek skryf]] |- |[[Wiki taal|Hoe werk wiki taal]] |} == Boeke == {| style="background-color: #00ddff; border: 1px solid #0000ff" |- |[[Lekker lag grapboek]] :-) |- |} {| |- |[[Astronomie]] |- |} ==Boeke volgens skrywers== [[Sir Arthur Conan Doyle]] == Voorstelle vir boeke == {| style="background-color: #aaffaa; border: 1px solid #00ff00" |- |'''Besigheid''' |- |[[Besigheidsbestuur]] <-- Hoe om 'n besigheid te bestuur |- |[[Advertensiewese]] |- |[[Finansies]] |- |'''Tale''' |- |[[Afrikaans]] |- |[[Nederlands]] |- |[[Zoeloe]] |- |[[Esperanto]] |- |'''Programering''' |- |[[python]] |- |[[PNG]] |- |[[html]] |- |'''Geskiedenis''' |[[Xhosa]] |- |- |[[Boere]] |- |[[Zulu]] |- |[[Afrikaners]] |- |'''Storieboeke''' |- |Enige stories diere geluide,wonings,gesinne,kleintjie ens. vir gr 1-3 in een boekie |} --> [[als:]] [[ar:]] [[ang:]] [[be:]] [[bg:]] [[bn:]] [[ca:]] [[cs:]] [[cv:]] [[cy:]] [[da:]] [[de:]] [[dk:]] [[el:]] [[eo:]] [[es:]] [[et:]] [[fa:]] [[fr:]] [[fy:]] [[gl:]] [[he:]] [[hu:]] [[ia:]] [[id:]] [[ie:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[ku:]] [[la:]] [[lt:]] [[mk:]] [[ml:]] [[na:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ro:]] [[ru:]] [[simple:]] [[sk:]] [[sl:]] [[sq:]] [[sr:]] [[su:]] [[fi:]] [[sv:]] [[ta:]] [[th:]] [[tl:]] [[tr:]] [[tt:]] [[uk:]] [[vi:]] [[zh:]] dy15ujfh0oh6mdisukbv470q2dls1gb 3622 3267 2008-11-20T13:28:54Z Adriaan90 190 Nuwe voorblad vanaf http://af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:Adriaan90/Voorbladvoorstel&oldid=3573 wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ --><!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] ssv4l6nyungo7cmqriihx6nn59y7j0d 3644 3622 2008-11-21T10:30:08Z Adriaan90 190 verander uitleg wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ --><!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 55%; float: right; height: 200px;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] 5l6cbx0jpqn0o6ygkria8gz9tnj605n 3655 3644 2008-11-23T06:26:39Z Adriaan90 190 Het [[Tuisblad]] beskerm: Sjablone belangrik vir voorblad moet beskerm word ([edit=sysop] (indefinite) [move=sysop] (indefinite)) [kaskade] wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ --><!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 55%; float: right; height: 200px;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] 5l6cbx0jpqn0o6ygkria8gz9tnj605n 4484 3655 2012-05-21T17:03:20Z Ruslik0 363 to protocol relative urls wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ --><!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 55%; float: right; height: 200px;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [//wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [//www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [//www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] b3dfu0qh4evsqj04nhidnxdz7doqtxi 5231 4484 2017-02-03T13:29:18Z Ah3kal 1456 fixing per https://www.mediawiki.org/wiki/Parsing/Replacing_Tidy wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ --><!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 55%; float: right; height: 200px;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" ></div> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [//wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [//www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [//www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] 52iu45wz4xb08dvwayk5pbe7znyifdt 6832 5231 2021-04-17T00:35:02Z Minorax 2092 obs tag wikitext text/x-wiki <!-- ╔═════════════════════════════════════════════════════╗ ║ ║ ║ ║ ║ ║ ║ Om vandalisme hok te slaan, is die bewerking ║ ║ van die Voorblad via hierdie blad nie meer ║ ║ moontlik nie. ║ ║ ║ ║ Indien u 'n fout op hierdie blad sien kan u dit ║ ║ op die besprekingsblad uitwys. ║ ║ ║ ║ Daar sal dan so spoedig moontlik daarna gekyk word.║ ║ ║ ║ ║ ╚═════════════════════════════════════════════════════╝ --><!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 55%; float: right; height: 200px;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" ></div> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <div class="center"><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [//wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [//www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [//www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </div> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] 6fpke06cc3kp3kiw7rlck2bqfzp72z6 1 918 2 2005-03-03T15:52:03Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki hallo tl6h01cy395hrmuu2zuytae84e9dpt4 3 2 2005-03-04T12:29:38Z 168.209.98.35 Waar is almal wikitext text/x-wiki hallo == Waar is almal == cep0zcumdiff2p087fdidomntrznmdn 1876 3 2005-03-04T12:30:54Z 168.209.98.35 Waar is almal wikitext text/x-wiki hallo == Waar is almal == == Waar is almal == Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense cmqmo5fzhaxu7ui9ejitmgweqxiohtd 3260 1876 2007-08-06T22:05:15Z 196.11.241.40 /* Waar is almal */ wikitext text/x-wiki hallo == Waar is almal == Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! == Waar is almal == Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense j7lxg17oyvneozxfzltzc45xflb1j5n 3366 3260 2007-12-26T18:18:38Z 41.241.240.179 wikitext text/x-wiki hallo == Waar is almal == Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! == Waar is almal == Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep. 1t7q57i46lbf9r4nhewucslfjus8o4z 3367 3366 2007-12-26T18:19:27Z 41.241.240.179 /* Waar is almal */ wikitext text/x-wiki hallo == Waar is almal == Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! == Waar is almal == Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' 65uylva5iphrlrktuogfv77almuvbvu 3802 3367 2009-10-23T16:46:33Z Carsrac 395 /* Duits */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki hallo == Waar is almal == Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! == Waar is almal == Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' == Duits == Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) r4b5e6luvtlwcfk3ncftp7perwv9frl 3872 3802 2010-04-19T14:32:37Z Pathoschild 29 + link to community discussion wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo == Waar is almal == Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! == Waar is almal == Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' == Duits == Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) 1gmd57kol94zwu9on8troot96u98xc8 3873 3872 2010-04-19T14:33:20Z Pathoschild 29 moved community discussion wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo fsk1d8ruk06i6yq987zp1dtbc8lkh7m 4324 3873 2011-09-24T14:29:20Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. m6wwzihrula0flgclo4wnj5ffeiy46d 6159 4324 2020-01-08T22:12:00Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. 7s1aulgg7sajpl17aws84bqkmot4wdh 6163 6159 2020-01-08T22:12:33Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Jan Slimkop|Jan Slimkop]] wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. m6wwzihrula0flgclo4wnj5ffeiy46d 6275 6163 2020-02-08T23:25:07Z 159.146.45.90 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. 7s1aulgg7sajpl17aws84bqkmot4wdh 6283 6275 2020-02-08T23:26:23Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.90|159.146.45.90]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. m6wwzihrula0flgclo4wnj5ffeiy46d 6324 6283 2020-02-08T23:48:31Z 31.141.52.58 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. 7s1aulgg7sajpl17aws84bqkmot4wdh 6325 6324 2020-02-08T23:48:52Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/31.141.52.58|31.141.52.58]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' This is the discussion page for the page titled "[[Tuisblad]]". See also [[Wikibooks:Gebruikersportaal|community discussion]]. hallo, 'n paar voorstelle: Eerstens dat die boekrak natuur ingelyf word by Natuurkunde, en dan ook dat religie se naam verander word na Godsdiens. Laastens kan iemand die in eie sake seksie vertaal in Afrikaans, aangesien dit die Afrikaanse wikibooks is en alles verkieslik in Afrikaans moet wees. m6wwzihrula0flgclo4wnj5ffeiy46d 0 919 1877 2005-03-03T17:22:15Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enige iemand in kan skryf byvoorbeeld as iemand 'n kook boek geskryf het kan iemand hulle eie resep of 'n resep verbeter ,jy kan dit doen met enige boek 7fbvsg3pnbh2u5m8d3qjafdq9bdynik 2506 1877 2005-10-19T18:27:31Z 168.209.97.34 wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... 47taid0t6s8c2hyqgzm6w2yf8ik0btd 3321 2506 2007-09-03T14:45:38Z Adriaan 33 [[Def wikibook]] geskuif na [[Wikibooks]]: edit wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... 47taid0t6s8c2hyqgzm6w2yf8ik0btd 3796 3321 2009-10-07T10:23:54Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: de, en, es, fr, hu, id, it, ja, ka, ms, nl, pl, pt, simple, su, vi wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibooks:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[simple:Wikibooks:About]] [[su:Wikibooks:Ngeunaan]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] 7cb11i9jshff8bxqiqz5xe7lvt8xvj1 4583 3796 2012-11-11T04:05:39Z Polyglottos 1007 r2.7.2+) (robot Verander: [[en:Using Wikibooks]] wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] b4ozup96gm971df8k93jnfgm9bw9557 5784 4583 2020-01-08T19:20:26Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] 8fjexqdyyzfpzx0q6sldh692mwmlvoq 5840 5784 2020-01-08T19:46:38Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] 9n4fo7q0d8dzurdcagon42fg3z6i2a2 5912 5840 2020-01-08T20:26:00Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] 33dds552awuu1z5ce8ebyiip5dnata8 6035 5912 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Polyglottos|Polyglottos]] wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] b4ozup96gm971df8k93jnfgm9bw9557 6501 6035 2020-02-29T04:01:53Z 37.154.154.31 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] 8fjexqdyyzfpzx0q6sldh692mwmlvoq 6502 6501 2020-02-29T04:02:16Z WhitePhosphorus 2086 Wysigings deur [[Special:Contributions/37.154.154.31|37.154.154.31]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] b4ozup96gm971df8k93jnfgm9bw9557 6653 6502 2020-05-21T10:26:39Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] bppqmrp5ds7zqfg5xoqdhrylrel72r8 6655 6653 2020-05-21T10:27:50Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:WhitePhosphorus|WhitePhosphorus]] wikitext text/x-wiki Wiki books is 'n elektroniese boek wat enigiemand in kan skryf, byvoorbeeld as iemand 'n kookboek geskryf het, kan iemand hulle eie resep bylas of 'n resep verbeter! Jy kan dit doen met enige boek..... [[de:Wikibooks:Über Wikibooks]] [[en:Using Wikibooks]] [[es:Wikilibros:Acerca de]] [[fr:Wikilivres]] [[hu:Wikikönyvek/A Wikikönyvekről]] [[id:Wikibuku:Perihal]] [[it:Usare Wikibooks]] [[ja:Wikibooks:ウィキブックスについて]] [[ka:ვიკიწიგნები:შესახებ]] [[ms:Wikibooks:Perihal]] [[nl:Wikibooks:Info]] [[pl:Wikibooks:O Wikibooks]] [[pt:Wikilivros:Sobre]] [[vi:Wikibooks:Giới thiệu]] b4ozup96gm971df8k93jnfgm9bw9557 4 920 9 2005-03-04T12:36:27Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki Hierdie web bladsye is een van die maklikste plekke op aarde om deelteneem trent 'n dertien jarige kan help om 'n bladsy beter en trent 'n nuwe boek begin.Jy hoef net by die '''edit''' knopie bo aan die bladsy te kliek 59dmbd1ricinvo06ucuzyw24xixxjvf 1878 9 2005-03-05T08:45:59Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki Hierdie web bladsye is een van die maklikste plekke op aarde om deelteneem trent 'n dertien jarige kan help om 'n bladsy beter en trent 'n nuwe boek begin.Jy hoef net op die '''edit''' knopie bo aan die bladsy te kliek.Dan kan u iets verander of 'n nuwe boek in sit in [[wiki taal]] li5zpmm00jqg5s0z206ggf9lt5iq36c 2507 1878 2005-10-19T18:31:13Z 168.209.97.34 wikitext text/x-wiki Hierdie web bladsye is een van die maklikste plekke op aarde om aan deel te neem. Omtrent 'n dertien jarige kan help om 'n bladsy te verbeter en om 'n nuwe boek te begin. Jy hoef net op die ''edit'' knoppie bo aan die bladsy te kliek.Dan kan u iets verander, of 'n nuwe boek insit in [[wiki taal]]! jm81690fr0ono3tkodpiogrp68s83ev 2508 2507 2005-10-19T18:33:01Z 168.209.97.34 wikitext text/x-wiki Hierdie web-bladsye is een van die maklikste plekke op aarde om aan deel te neem. Omtrent 'n dertien-jarige kan help om 'n bladsy te verbeter en om 'n nuwe boek te begin. Jy hoef net op die ''edit'' knoppie bo aan die bladsy te kliek.Dan kan u iets verander, of 'n nuwe boek insit in [[wiki taal]]! gm7nfq64lpo9a3qkskl0fmrqxs1pvj3 3308 2508 2007-09-03T14:40:06Z Adriaan 33 [[Hoe kan ek bydra]] geskuif na [[Wikibooks:Hoe kan ek bydra]]: edit wikitext text/x-wiki Hierdie web-bladsye is een van die maklikste plekke op aarde om aan deel te neem. Omtrent 'n dertien-jarige kan help om 'n bladsy te verbeter en om 'n nuwe boek te begin. Jy hoef net op die ''edit'' knoppie bo aan die bladsy te kliek.Dan kan u iets verander, of 'n nuwe boek insit in [[wiki taal]]! gm7nfq64lpo9a3qkskl0fmrqxs1pvj3 4 922 1880 2005-03-05T08:57:07Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki Almal mag deelneem sonder enige kostes of lidmaatskap solank jy weet oor wat jy skryf en [[wiki taal]] kan skryf kan jy deelneem.Moet asb. nie goed met kopie reg publiseer nie .Dit moet van 'n soortgelyke web bladsy soos hierdie af kom en u belowe ons dat u dit self geskryf het . nfglu711xz07hk53x4deti0gftt53fh 3302 1880 2007-09-03T14:37:31Z Adriaan 33 [[Wie mag deelneem]] geskuif na [[Wikibooks:Wie mag deelneem]]: Korrekte naamruimte wikitext text/x-wiki Almal mag deelneem sonder enige kostes of lidmaatskap solank jy weet oor wat jy skryf en [[wiki taal]] kan skryf kan jy deelneem.Moet asb. nie goed met kopie reg publiseer nie .Dit moet van 'n soortgelyke web bladsy soos hierdie af kom en u belowe ons dat u dit self geskryf het . nfglu711xz07hk53x4deti0gftt53fh 0 924 15 2005-03-09T18:19:42Z 195.35.129.148 wikitext text/x-wiki [http://af.wikipedia.org/wiki/Esperanto| Esperanto] g84o4yev1gr29gbg29bvkoih9y13o6q 16 15 2005-03-09T18:21:40Z 195.35.129.148 wikitext text/x-wiki [http://af.wikipedia.org/wiki/Esperanto Esperanto] 7v66exx6qkibryzwybq8xx8x5w912iq 17 16 2005-03-17T15:12:54Z 195.35.129.100 wikitext text/x-wiki [http://af.wikipedia.org/wiki/Esperanto Esperanto] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus(in het Nederlands)] gc3bf6psn6ifr1dmjjr7efdkuto2m3j 18 17 2005-03-17T15:17:00Z 195.35.129.100 wikitext text/x-wiki [http://af.wikipedia.org/wiki/Esperanto Esperanto] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (in het Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (in het Engels)] o8x6e1u58nsfolk93pkyoy09pubaf9s 20 18 2005-03-25T19:09:36Z 195.35.129.9 wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.png|450px]] == '''Bonvenon!''' == [http://af.wikipedia.org/wiki/Esperanto Esperanto] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (in het Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (in het Engels)] qxmyhyuxfja9sp7ft74rq76jvp6fiv3 44 20 2005-03-28T10:17:21Z 195.35.129.32 /* '''Bonvenon!''' */ wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.png|450px]] == '''Bonvenon!''' == [http://af.wikipedia.org/wiki/Esperanto Esperanto] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] ghseg275403zokupmsdntose21mauod 1882 44 2005-04-22T16:49:36Z 195.35.129.161 /* '''Bonvenon!''' */ wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.png|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] nc0rl5jh8dnon9grkswcl745iv0shoj 2767 1882 2006-01-15T23:52:34Z 80.141.124.101 flag under new name on commons wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] gb1foljrf8d9ajs36dwlxl2tlh7esqh 3200 2767 2007-06-01T00:19:04Z 61.88.131.142 wikitext text/x-wiki == Headline text == <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] go home s32gtk00yef6xdywp5p2oad0grsk1wm 3290 3200 2007-09-03T14:19:57Z 41.243.16.213 Undo revision 3200 by [[Special:Contributions/61.88.131.142|61.88.131.142]] ([[User talk:61.88.131.142|Talk]]). wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] gb1foljrf8d9ajs36dwlxl2tlh7esqh 3620 3290 2008-11-20T13:24:20Z Adriaan90 190 kategorieë wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] lfnzaiq85tzc7lp1qc8rd6coyb3lhtl 3794 3620 2009-10-07T10:20:38Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: cs, de, en, eo, es, eu, fi, fr, he, hr, id, it, ja, ms, nl, no, pl, pt, sk, sv, zh wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[cs:Esperanto]] [[de:Esperanto]] [[en:Esperanto]] [[eo:Esperanto por komencantoj]] [[es:Esperanto]] [[eu:Esperanto]] [[fi:Esperanto]] [[fr:Espéranto]] [[he:אספרנטו]] [[hr:Esperanto]] [[id:Bahasa Esperanto]] [[it:Esperanto]] [[ja:エスペラント]] [[ms:Bahasa Esperanto]] [[nl:Esperanto]] [[no:Esperanto]] [[pl:Esperanto]] [[pt:Esperanto]] [[sk:Esperanto]] [[sv:Språkkurser/Esperanto]] [[zh:世界语]] mvxp3p2zxtj06aalho2h2diw8vheo22 3804 3794 2009-10-25T09:28:02Z CarsracBot 180 robot Verander: [[pl:Esperanto/Okładka]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[cs:Esperanto]] [[de:Esperanto]] [[en:Esperanto]] [[eo:Esperanto por komencantoj]] [[es:Esperanto]] [[eu:Esperanto]] [[fi:Esperanto]] [[fr:Espéranto]] [[he:אספרנטו]] [[hr:Esperanto]] [[id:Bahasa Esperanto]] [[it:Esperanto]] [[ja:エスペラント]] [[ms:Bahasa Esperanto]] [[nl:Esperanto]] [[no:Esperanto]] [[pl:Esperanto/Okładka]] [[pt:Esperanto]] [[sk:Esperanto]] [[sv:Språkkurser/Esperanto]] [[zh:世界语]] n2ndzbyfj1eof2vgrf7f1xijeef7bi1 5075 3804 2015-05-20T21:11:08Z 187.0.73.206 by: Alec Esperanto wikitext text/x-wiki by: Alec Esperanto <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[cs:Esperanto]] [[de:Esperanto]] [[en:Esperanto]] [[eo:Esperanto por komencantoj]] [[es:Esperanto]] [[eu:Esperanto]] [[fi:Esperanto]] [[fr:Espéranto]] [[he:אספרנטו]] [[hr:Esperanto]] [[id:Bahasa Esperanto]] [[it:Esperanto]] [[ja:エスペラント]] [[ms:Bahasa Esperanto]] [[nl:Esperanto]] [[no:Esperanto]] [[pl:Esperanto/Okładka]] [[pt:Esperanto]] [[sk:Esperanto]] [[sv:Språkkurser/Esperanto]] [[zh:世界语]] kqi2kiuu67g3qfszi7bqzem3ib531vp 5076 5075 2015-05-20T21:12:11Z Matiia 1510 Wysigings deur [[Special:Contributions/187.0.73.206|187.0.73.206]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:CarsracBot|CarsracBot]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[cs:Esperanto]] [[de:Esperanto]] [[en:Esperanto]] [[eo:Esperanto por komencantoj]] [[es:Esperanto]] [[eu:Esperanto]] [[fi:Esperanto]] [[fr:Espéranto]] [[he:אספרנטו]] [[hr:Esperanto]] [[id:Bahasa Esperanto]] [[it:Esperanto]] [[ja:エスペラント]] [[ms:Bahasa Esperanto]] [[nl:Esperanto]] [[no:Esperanto]] [[pl:Esperanto/Okładka]] [[pt:Esperanto]] [[sk:Esperanto]] [[sv:Språkkurser/Esperanto]] [[zh:世界语]] n2ndzbyfj1eof2vgrf7f1xijeef7bi1 5077 5076 2015-05-28T21:49:58Z 187.0.73.206 Nações Unidas Pelo Esperanto (NUPE) wikitext text/x-wiki Nações Unidas Pelo Esperanto (NUPE)<center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[cs:Esperanto]] [[de:Esperanto]] [[en:Esperanto]] [[eo:Esperanto por komencantoj]] [[es:Esperanto]] [[eu:Esperanto]] [[fi:Esperanto]] [[fr:Espéranto]] [[he:אספרנטו]] [[hr:Esperanto]] [[id:Bahasa Esperanto]] [[it:Esperanto]] [[ja:エスペラント]] [[ms:Bahasa Esperanto]] [[nl:Esperanto]] [[no:Esperanto]] [[pl:Esperanto/Okładka]] [[pt:Esperanto]] [[sk:Esperanto]] [[sv:Språkkurser/Esperanto]] [[zh:世界语]] fnqdjxamroserdjpj0kmaoqtvl9vgh1 5078 5077 2015-05-28T22:51:16Z Matiia 1510 Wysigings deur [[Special:Contributions/187.0.73.206|187.0.73.206]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Matiia|Matiia]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[cs:Esperanto]] [[de:Esperanto]] [[en:Esperanto]] [[eo:Esperanto por komencantoj]] [[es:Esperanto]] [[eu:Esperanto]] [[fi:Esperanto]] [[fr:Espéranto]] [[he:אספרנטו]] [[hr:Esperanto]] [[id:Bahasa Esperanto]] [[it:Esperanto]] [[ja:エスペラント]] [[ms:Bahasa Esperanto]] [[nl:Esperanto]] [[no:Esperanto]] [[pl:Esperanto/Okładka]] [[pt:Esperanto]] [[sk:Esperanto]] [[sv:Språkkurser/Esperanto]] [[zh:世界语]] n2ndzbyfj1eof2vgrf7f1xijeef7bi1 5108 5078 2015-08-09T19:09:35Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 20 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q143]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] h9pn50cdy4vc8n2bvm5v4g3wtktdjwr 5819 5108 2020-01-08T19:35:51Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] oqij2bqaiemmmnf9y5fvdzl65s7aqxa 5822 5819 2020-01-08T19:36:55Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] sahvg01zj8522uauexywp66dc1vvbj8 5883 5822 2020-01-08T20:08:12Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] gcbzw56idlhdsfzsnz93j9w3qp85lzj 5973 5883 2020-01-08T21:02:40Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] mi4vt0kncdzc7njfoqbd4h303tedw09 6048 5973 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:YiFeiBot|YiFeiBot]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] h9pn50cdy4vc8n2bvm5v4g3wtktdjwr 6300 6048 2020-02-08T23:37:25Z 178.243.17.184 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] oqij2bqaiemmmnf9y5fvdzl65s7aqxa 6301 6300 2020-02-08T23:37:32Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.17.184|178.243.17.184]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] h9pn50cdy4vc8n2bvm5v4g3wtktdjwr 6328 6301 2020-02-12T17:09:17Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] oqij2bqaiemmmnf9y5fvdzl65s7aqxa 6332 6328 2020-02-12T17:11:18Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] sahvg01zj8522uauexywp66dc1vvbj8 6350 6332 2020-02-12T17:17:14Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] gcbzw56idlhdsfzsnz93j9w3qp85lzj 6401 6350 2020-02-12T17:39:21Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] mi4vt0kncdzc7njfoqbd4h303tedw09 6463 6401 2020-02-12T18:07:24Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] 2c9lku49vps8d3lcvpvn5ageq8kqeye 6465 6463 2020-02-12T18:07:56Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] h9pn50cdy4vc8n2bvm5v4g3wtktdjwr 6642 6465 2020-05-21T10:22:21Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] awnqrmljacypa24vnybpm56xst9b7yr 6651 6642 2020-05-21T10:25:35Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] 9y7unwz3pl0hb9yicsnnqb4omh1dn9g 6657 6651 2020-05-21T10:27:50Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] h9pn50cdy4vc8n2bvm5v4g3wtktdjwr 6734 6657 2020-07-08T02:50:23Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] msuaffe13gzxu362p44npczpzm2s22x 6742 6734 2020-07-08T02:51:27Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] p2vio9pihp3xfg1qe68a70mztdqcc5h 6751 6742 2020-07-08T02:52:53Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Sotiale|Sotiale]] wikitext text/x-wiki <center>[[Image:Flag of Esperanto.svg|450px]] == '''Bonvenon!''' == [[w:Esperanto| Esperanto (Wikipedia)]] [http://www.lernu.net/lernu.php?lingvo=nl Kursus (Nederlands)] [http://www.cursodeesperanto.com.br/bazo/index.html?en Kursus (English)] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Esperanto/Okładka]] h9pn50cdy4vc8n2bvm5v4g3wtktdjwr 1 926 1884 2005-03-30T12:14:24Z Renier Maritz~afwikibooks 2 wikitext text/x-wiki Hello ou seun. Ek was heel verbaas toe ek sien wat jy al alles hier aangevang het. Ek sal jou net moet leer spel ook :-). Sal vanaand verder met jou gesels - mooi man! --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 12:14, 30 03 2005 (UTC) 4suzgp1j0p4g5rz4o5cqwa0du9p070u 2 927 1885 2005-03-30T12:43:24Z Renier Maritz~afwikibooks 2 wikitext text/x-wiki Goeiendag ek is 'n gereelde bydraer by die Afrikaanse wikipedia en beplan om ook binnekort hier 'n groot bydrae te begin lewer. Sien my wikipedia [http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Renier_Maritz gebruikersprofiel] vir meer inligting omtrent myself. ija227mo3za44f5uce9zkn3ty8i7f77 5041 1885 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruiker:Renier Maritz]] na [[Gebruiker:Renier Maritz~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Renier Maritz|Renier Maritz]]" to... wikitext text/x-wiki Goeiendag ek is 'n gereelde bydraer by die Afrikaanse wikipedia en beplan om ook binnekort hier 'n groot bydrae te begin lewer. Sien my wikipedia [http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Renier_Maritz gebruikersprofiel] vir meer inligting omtrent myself. ija227mo3za44f5uce9zkn3ty8i7f77 4 928 1886 2005-03-30T12:52:01Z Renier Maritz~afwikibooks 2 wikitext text/x-wiki ==Versoeke, nominasies vir Sysop regte (Request for sysop rights)== [[Gebruiker:Renier_Maritz]] bdpsrxsnn5hfoqya2qxcg3scjscvhon 4594 1886 2012-12-18T15:09:42Z Jusjih 1093 Remove Renier Maritz from administrator and bureaucrat flags wikitext text/x-wiki ==Versoeke, nominasies vir Sysop regte (Request for sysop rights)== [[Gebruiker:Renier_Maritz]] ==Remove [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] from administrator and bureaucrat flags== Please pardon me for speaking no Afrikaans. This bureaucrat is inactive here and elsewhere on Wikimedia after 2008-11-23. [https://toolserver.org/~pathoschild/crossactivity/?user=Renier%20Maritz] I did remind him or her at the [[Gebruikerbespreking:Renier Maritz|talk page]] on 2012-11-22 without any answer, so I suppose that this user has vanished. For the security of your wiki, I would like to kindly propose removing the long inactive administrator and bureaucrat flags. Thanks.--[[Gebruiker:Jusjih|Jusjih]] ([[Gebruikerbespreking:Jusjih|bespreek]]) 15:09, 18 Desember 2012 (UTC) [[ar:ويكي الكتب:إداريون]] [[bg:Уикикниги:Администратори]] [[bs:Wikiknjige:Administracija]] [[ca:Viquillibres:Administradors]] [[cs:Wikiknihy:Správci]] [[cy:Wicillyfrau:Gweinyddwyr]] [[da:Wikibooks:Administratorer]] [[de:Wikibooks:Administratoren]] [[en:Help:Administrators]] [[eo:Vikilibroj:Administrantoj]] [[es:Wikilibros:Bibliotecarios]] [[fi:Wikikirjasto:Ylläpitäjät]] [[fr:Wikilivres:Administrateur]] [[gl:Wikibooks:Administradores]] [[he:ויקיספר:מפעיל מערכת]] [[hu:Wikikönyvek:Adminisztrátorok]] [[id:Wikibooks:Pengurus]] [[is:Wikibooks:Stjórnendur]] [[it:Wikibooks:Amministratori]] [[ja:Wikibooks:管理者]] [[la:Vicilibri:Administratores]] [[mi:Wikibooks:Administrators]] [[nl:Wikibooks:Moderator]] [[no:Wikibooks:Administratorer]] [[pl:Wikibooks:Administratorzy]] [[pt:Wikibooks:Administradores]] [[ro:Wikibooks:Cerere de Admin]] [[ru:Викиучебник:Администраторы]] [[simple:Wikibooks:Administrators]] [[sk:Wikibooks:Administrátori]] [[sv:Wikibooks:Administratörer]] [[th:Wikibooks:ผู้ดูแลระบบ]] [[tr:Vikikitap:Yöneticiler]] [[vi:Wikibooks:Người quản lý]] [[zh:Wikibooks:管理员]] hqk9il88d5pv8dmuecuzyisgqx2qv8y 5109 4594 2015-08-09T19:09:44Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 32 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q4039395]] wikitext text/x-wiki ==Versoeke, nominasies vir Sysop regte (Request for sysop rights)== [[Gebruiker:Renier_Maritz]] ==Remove [[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] from administrator and bureaucrat flags== Please pardon me for speaking no Afrikaans. This bureaucrat is inactive here and elsewhere on Wikimedia after 2008-11-23. [https://toolserver.org/~pathoschild/crossactivity/?user=Renier%20Maritz] I did remind him or her at the [[Gebruikerbespreking:Renier Maritz|talk page]] on 2012-11-22 without any answer, so I suppose that this user has vanished. For the security of your wiki, I would like to kindly propose removing the long inactive administrator and bureaucrat flags. Thanks.--[[Gebruiker:Jusjih|Jusjih]] ([[Gebruikerbespreking:Jusjih|bespreek]]) 15:09, 18 Desember 2012 (UTC) [[cy:Wicillyfrau:Gweinyddwyr]] [[mi:Wikibooks:Administrators]] [[simple:Wikibooks:Administrators]] glcxq9k414ufoiyi5c6dn3fc01kw2bs 3 929 1887 2005-04-01T01:15:24Z Angela 3 Wikibooks:Administrateurs wikitext text/x-wiki ==Administrator== Hello, you are now an [[Wikibooks:Administrateurs|administrator]]. I have also made you a bureaucrat so that you can turn other users into sysops. This is done using the [[Special:makesysop]] page. There are instructions on using this at [[m:Bureaucrat]]. If you have any problems, let me know on my [[w:en:User talk:Angela|talk page]], or leave a note on [[meta:Requests for permissions]]. Good luck. [[Gebruiker:Angela|Angela]] 01:15, 1 04 2005 (UTC) ev391x9c70mjs2ams4acj60w2kbvtm7 3581 1887 2008-11-20T11:00:30Z Adriaan90 190 /* Goeiendag */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki ==Administrator== Hello, you are now an [[Wikibooks:Administrateurs|administrator]]. I have also made you a bureaucrat so that you can turn other users into sysops. This is done using the [[Special:makesysop]] page. There are instructions on using this at [[m:Bureaucrat]]. If you have any problems, let me know on my [[w:en:User talk:Angela|talk page]], or leave a note on [[meta:Requests for permissions]]. Good luck. [[Gebruiker:Angela|Angela]] 01:15, 1 04 2005 (UTC) == Goeiendag == Hallo Renier, kan jy dit asseblief oorweeg om vir my administrateursregte te gee? Daar is sekere administrateurstake wat uitgevoer moet word (tensy jy dit self wil doen). Ek is Adriaan90 van die Afrikaanse Wikipedia. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 11:00, 20 November 2008 (UTC) oan4vcn317ojcpaf54g2oe35xc45g5i 4584 3581 2012-11-22T10:08:29Z Jusjih 1093 /* Your inactive bureaucrat and sysop flags */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki ==Administrator== Hello, you are now an [[Wikibooks:Administrateurs|administrator]]. I have also made you a bureaucrat so that you can turn other users into sysops. This is done using the [[Special:makesysop]] page. There are instructions on using this at [[m:Bureaucrat]]. If you have any problems, let me know on my [[w:en:User talk:Angela|talk page]], or leave a note on [[meta:Requests for permissions]]. Good luck. [[Gebruiker:Angela|Angela]] 01:15, 1 04 2005 (UTC) == Goeiendag == Hallo Renier, kan jy dit asseblief oorweeg om vir my administrateursregte te gee? Daar is sekere administrateurstake wat uitgevoer moet word (tensy jy dit self wil doen). Ek is Adriaan90 van die Afrikaanse Wikipedia. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 11:00, 20 November 2008 (UTC) == Your inactive bureaucrat and sysop flags == Hello. Are you still interested in being a bureaucrat and a sysop on af.wikibooks? You have been inactive after 2008-11-23.--[[Gebruiker:Jusjih|Jusjih]] ([[Gebruikerbespreking:Jusjih|bespreek]]) 10:08, 22 November 2012 (UTC) mkghpc2ha2zzpeo2rmlc46ztow5oy8m 5012 4584 2015-03-17T18:13:24Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki ==Administrator== Hello, you are now an [[Wikibooks:Administrateurs|administrator]]. I have also made you a bureaucrat so that you can turn other users into sysops. This is done using the [[Special:makesysop]] page. There are instructions on using this at [[m:Bureaucrat]]. If you have any problems, let me know on my [[w:en:User talk:Angela|talk page]], or leave a note on [[meta:Requests for permissions]]. Good luck. [[Gebruiker:Angela|Angela]] 01:15, 1 04 2005 (UTC) == Goeiendag == Hallo Renier, kan jy dit asseblief oorweeg om vir my administrateursregte te gee? Daar is sekere administrateurstake wat uitgevoer moet word (tensy jy dit self wil doen). Ek is Adriaan90 van die Afrikaanse Wikipedia. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 11:00, 20 November 2008 (UTC) == Your inactive bureaucrat and sysop flags == Hello. Are you still interested in being a bureaucrat and a sysop on af.wikibooks? You have been inactive after 2008-11-23.--[[Gebruiker:Jusjih|Jusjih]] ([[Gebruikerbespreking:Jusjih|bespreek]]) 10:08, 22 November 2012 (UTC) == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Renier Maritz. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Renier Maritz~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> a621k9sdg98gzyfegv9sswjqgp9g3fs 5040 5012 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Renier Maritz]] na [[Gebruikerbespreking:Renier Maritz~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Renier Maritz|... wikitext text/x-wiki ==Administrator== Hello, you are now an [[Wikibooks:Administrateurs|administrator]]. I have also made you a bureaucrat so that you can turn other users into sysops. This is done using the [[Special:makesysop]] page. There are instructions on using this at [[m:Bureaucrat]]. If you have any problems, let me know on my [[w:en:User talk:Angela|talk page]], or leave a note on [[meta:Requests for permissions]]. Good luck. [[Gebruiker:Angela|Angela]] 01:15, 1 04 2005 (UTC) == Goeiendag == Hallo Renier, kan jy dit asseblief oorweeg om vir my administrateursregte te gee? Daar is sekere administrateurstake wat uitgevoer moet word (tensy jy dit self wil doen). Ek is Adriaan90 van die Afrikaanse Wikipedia. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 11:00, 20 November 2008 (UTC) == Your inactive bureaucrat and sysop flags == Hello. Are you still interested in being a bureaucrat and a sysop on af.wikibooks? You have been inactive after 2008-11-23.--[[Gebruiker:Jusjih|Jusjih]] ([[Gebruikerbespreking:Jusjih|bespreek]]) 10:08, 22 November 2012 (UTC) == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Renier Maritz. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Renier Maritz~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> a621k9sdg98gzyfegv9sswjqgp9g3fs 5068 5040 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki ==Administrator== Hello, you are now an [[Wikibooks:Administrateurs|administrator]]. I have also made you a bureaucrat so that you can turn other users into sysops. This is done using the [[Special:makesysop]] page. There are instructions on using this at [[m:Bureaucrat]]. If you have any problems, let me know on my [[w:en:User talk:Angela|talk page]], or leave a note on [[meta:Requests for permissions]]. Good luck. [[Gebruiker:Angela|Angela]] 01:15, 1 04 2005 (UTC) == Goeiendag == Hallo Renier, kan jy dit asseblief oorweeg om vir my administrateursregte te gee? Daar is sekere administrateurstake wat uitgevoer moet word (tensy jy dit self wil doen). Ek is Adriaan90 van die Afrikaanse Wikipedia. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 11:00, 20 November 2008 (UTC) == Your inactive bureaucrat and sysop flags == Hello. Are you still interested in being a bureaucrat and a sysop on af.wikibooks? You have been inactive after 2008-11-23.--[[Gebruiker:Jusjih|Jusjih]] ([[Gebruikerbespreking:Jusjih|bespreek]]) 10:08, 22 November 2012 (UTC) == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Renier Maritz. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Renier Maritz~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> bslqueqdpowu63r2hq3qbgv8cleil7w 0 930 24 2005-04-01T19:41:27Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == == Deelnemers == [[freakazoid|Freakazoid]]<-- net `n paar grappe 8rnnza6znt1x2gubwth93krzzszg2x9 25 24 2005-04-01T19:43:35Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == onseker waar dit behoort ---- == Deelnemers == [[freakazoid|Freakazoid]]<-- net `n paar grappe dv1tncgm8ieft2t36xd06jm8tfbxj6b 26 25 2005-04-01T19:51:15Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == onseker waar dit behoort ---- == Deelnemers == [[freakazoid|Freakazoid]]<-- net `n paar grappe jpzyq30oimgx6q1zgu1gygc4ydovzcz 29 26 2005-04-01T19:52:07Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[onseker waar dit behoort]] ---- == Deelnemers == [[freakazoid|Freakazoid]]<-- net `n paar grappe f2f59ujzcpplmw4rjpw9cwlwefnr42s 36 29 2005-04-02T07:30:43Z 168.209.98.35 /* Tipe grappe */ wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[onseker waar dit behoort]] [[dieet grappe]] ---- == Deelnemers == [[freakazoid|Freakazoid]]<-- net `n paar grappe d4nzked2th5iga5ttml1ray8ihpovsw 1888 36 2005-04-05T11:45:09Z Renier Maritz~afwikibooks 2 /* Tipe grappe */ wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseer]] [[Dieetgrappe]] ---- == Deelnemers == [[freakazoid|Freakazoid]]<-- net `n paar grappe 4zsk9vme7ubja76fftsdfkug47jql0c 3305 1888 2007-09-03T14:39:30Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] kn75tfze06o0b5p9zhni74h4ck0ij88 3310 3305 2007-09-03T14:40:53Z Adriaan 33 [[Kategorie:Grappe]] wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] [[Kategorie:Grappe]] 32ci2y7g55y0fsqx3tgy25osoib2hr1 5953 3310 2020-01-08T20:50:49Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] [[Kategorie:Grappe]] mhbf4kk8mxx28dul3tm6do907te7b8s 6051 5953 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Adriaan|Adriaan]] wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] [[Kategorie:Grappe]] 32ci2y7g55y0fsqx3tgy25osoib2hr1 6333 6051 2020-02-12T17:11:51Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] [[Kategorie:Grappe]] mhbf4kk8mxx28dul3tm6do907te7b8s 6455 6333 2020-02-12T18:03:37Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] [[Kategorie:Grappe]] c7fj9jug7rb0nxqemmcg3d1hp1lnw1e 6479 6455 2020-02-12T18:22:37Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki == Tipe grappe == [[Ongeklassifiseerde grappe]] [[Dieetgrappe]] [[Kategorie:Grappe]] 32ci2y7g55y0fsqx3tgy25osoib2hr1 0 931 27 2005-04-01T20:16:08Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki 1.vir my ,is hansworse nie snaaks nie .Hulle eindelik `n biekie ;scary . ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa dood gemaak het . 2.Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het het ek oor lewe gedink .Was dit nie meer as klomp toeters en geskreu nie . 3.Ek hoop dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in le nie want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uit brooi . 4.Ek sien `n wereld sonder oorlog sonder haat . ek sien ons ook die wereld aanval want hulle sal dit nie verwag nie . 5.Wanneer jy `n gooie boek lees is dit as of die ;oudoteer saam in die kamer met jou is en met jou praat ,dit is hoekom ek nooit `n gooie boek lees nie 6.wanneer ek ryk word hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is 7.Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie ,ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het . m0ivcdu82f4wg5rnqbl868sncgmdh4m 28 27 2005-04-02T07:27:07Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki 1.vir my ,is hansworse nie snaaks nie .Hulle eindelik `n biekie ;scary . ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa dood gemaak het . 2.Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het het ek oor lewe gedink .Was dit nie meer as klomp toeters en geskreu nie . 3.Ek hoop dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in le nie want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uit brooi . 4.Ek sien `n wereld sonder oorlog sonder haat . ek sien ons ook die wereld aanval want hulle sal dit nie verwag nie . 5.Wanneer jy `n gooie boek lees is dit as of die ;oudoteer saam in die kamer met jou is en met jou praat ,dit is hoekom ek nooit `n gooie boek lees nie 6.wanneer ek ryk word hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is 7.Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie ,ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het . 8.Dit is mklik om geld te soek . dit is waarom ek daarvan hou net daar sit niks doen nie net die geld soek . kytu1mjha2ern1yef7xpsc50831cyay 1889 28 2005-04-02T07:29:35Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki 1.vir my ,is hansworse nie snaaks nie .Hulle maak my eintlik `n bietjie bang . ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa dood gemaak het . 2.Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het het ek oor lewe gedink .Was dit nie meer as klomp toeters en geskreu nie . 3.Ek hoop dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in le nie want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uit brooi . 4.Ek sien `n wereld sonder oorlog sonder haat . ek sien ons ook die wereld aanval want hulle sal dit nie verwag nie . 5.Wanneer jy `n gooie boek lees is dit as of die ;oudoteer saam in die kamer met jou is en met jou praat ,dit is hoekom ek nooit `n gooie boek lees nie 6.wanneer ek ryk word hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is 7.Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie ,ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het . 8.Dit is mklik om geld te soek . dit is waarom ek daarvan hou net daar sit niks doen nie net die geld soek . 588l56oi8sxxvfm0n1zy1gbbeygibtv 2510 1889 2005-11-03T03:55:14Z 220.130.139.97 wikitext text/x-wiki 1. Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik `n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. 2. Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? 3. Ek hoop nie dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. 4. Ek sien `n wereld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. 5. Wanneer jy `n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. 6. Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. 7. Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. 8.Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. ik0gwgtpiigypa054jeqnbq78bop6gc 2573 2510 2005-11-15T22:15:59Z 198.54.202.210 wikitext text/x-wiki 1. Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik `n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. 2. Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? 3. Ek hoop nie dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. 4. Ek sien `n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. 5. Wanneer jy `n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. 6. Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. 7. Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. 8.Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. puj96ht7uq5ycmkz2r8t7volsidy05r 3306 2573 2007-09-03T14:39:40Z Adriaan 33 [[Ongeklassifiseer]] geskuif na [[Ongeklassifiseerde grappe]]: Beter naampie wikitext text/x-wiki 1. Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik `n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. 2. Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? 3. Ek hoop nie dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. 4. Ek sien `n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. 5. Wanneer jy `n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. 6. Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. 7. Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. 8.Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. puj96ht7uq5ycmkz2r8t7volsidy05r 3311 3306 2007-09-03T14:41:26Z Adriaan 33 [[Kategorie:Grappe]]m edits wikitext text/x-wiki #Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik `n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. #Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? #Ek hoop nie dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry `n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. #Ek sien `n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. #Wanneer jy `n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. #Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. #Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. #Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 4qozw6dbk6v20o6jjcapeyij64y37ew 3319 3311 2007-09-03T14:44:24Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki #Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. #Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? #Ek hoop nie dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. #Ek sien `n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. #Wanneer jy `n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. #Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. #Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. #Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] fa2gycx727d7taa9wn3ljmgez0xou0r 3324 3319 2007-09-03T14:46:31Z Adriaan 33 uitleg wikitext text/x-wiki *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets `n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien `n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy `n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] lf5rgjs0crepwcgvsooo0zqm1bnwkoc 3326 3324 2007-09-03T16:16:41Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ko2dflintcvwmpce817smiz6z0t751q 5704 3326 2019-10-12T16:56:15Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ikts10jft7kv85e7hecam9ob6e74g9a 5705 5704 2019-10-12T16:56:16Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] wikitext text/x-wiki *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ko2dflintcvwmpce817smiz6z0t751q 5764 5705 2020-01-08T19:11:16Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 03ogk09azj6kunxu9sfo77gx6jdmc2l 5767 5764 2020-01-08T19:12:21Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] hdpolf7hpmkyp4v3g40x8bprp2u3623 5825 5767 2020-01-08T19:38:00Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] rkumb5u8u04otnrem1ehj2tukrzp75x 5917 5825 2020-01-08T20:28:42Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 9x7tx7qvw972jt3bh4facmg19qfxaq4 5938 5917 2020-01-08T20:40:34Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] btj4po1ogdamca9yhkmx1ahwnn3r3uk 5958 5938 2020-01-08T20:52:58Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] rrmm14owgt2xqf2nr4t5j17tybtdbj4 5976 5958 2020-01-08T21:04:50Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] o7o68raxo1yowx5ybj850pl31480aey 5978 5976 2020-01-08T21:05:55Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] h5raamx8s8ftc2tjy7zukmq792qdai2 5985 5978 2020-01-08T21:10:14Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 1ovbcs5o2td16av7h8tb8lwfyqwvbqn 6055 5985 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ko2dflintcvwmpce817smiz6z0t751q 6186 6055 2020-01-08T22:14:06Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 03ogk09azj6kunxu9sfo77gx6jdmc2l 6187 6186 2020-01-08T22:14:09Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ko2dflintcvwmpce817smiz6z0t751q 6358 6187 2020-02-12T17:21:01Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 03ogk09azj6kunxu9sfo77gx6jdmc2l 6360 6358 2020-02-12T17:21:33Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] hdpolf7hpmkyp4v3g40x8bprp2u3623 6388 6360 2020-02-12T17:33:25Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] rkumb5u8u04otnrem1ehj2tukrzp75x 6403 6388 2020-02-12T17:40:58Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 9x7tx7qvw972jt3bh4facmg19qfxaq4 6468 6403 2020-02-12T18:09:01Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] btj4po1ogdamca9yhkmx1ahwnn3r3uk 6469 6468 2020-02-12T18:09:06Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by ~riley wikitext text/x-wiki *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ko2dflintcvwmpce817smiz6z0t751q 6556 6469 2020-05-21T09:40:57Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] hu81ck5ckhagy16eh34dthrsdbti0tx 6604 6556 2020-05-21T10:06:10Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] 582pirt7w5qohurxo79j6pvbxeze57u 6632 6604 2020-05-21T10:19:39Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] ktv2lpgxwjlnpjhai22mpwvjekg4eer 6665 6632 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. *Vir my is hansworse nie snaaks nie. Hulle maak my eintlik 'n bietjie bang. Ek het gewonder waar hierdie vrees begin het en ek dink dit was die keer toe ek en my pa sirkus toe gegaan het en hulle my pa doodgemaak het. *Terwyl die lig van rooi na groen na oranje en terug na rooi verander het, het ek oor die lewe gedink. Was dit nie meer as klomp toeters en geskreeu nie? *Ek hoop nie dat `n dier of iets 'n gat in my kop boor en eiers daar in lê nie, want as jy dink jy kry 'n slim idee is dit eintlik die eiers wat uitbroei. *Ek sien 'n wêreld sonder oorlog, sonder haat. Ek sien ons ook die wêreld aanval want hulle sal dit nie verwag nie. *Wanneer jy 'n goeie boek lees is dit as of die outeur saam in die kamer met jou is en met jou praat. Dit is hoekom ek nooit `n goeie boek lees nie. *Wanneer ek ryk word, hoop ek ek word nie aaklig met arm mense nie soos wat ek nou is. *Ek voel nie sleg as ek `n belofte breek nie, ek wonder net hoekom hulle my in die eerste plek geglo het. *Dit is maklik om geld te soek. Dit is waarom ek daarvan hou om net daar sit en niks te doen nie, net die geld te soek. [[Kategorie:Grappe]] hu81ck5ckhagy16eh34dthrsdbti0tx 0 932 30 2005-04-02T07:43:00Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kalorieë nie tel nie''' 1.Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie het dit niks kalorieë 2.Waneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit . 10.Kos wat gevries is het nie kalorieë in nie want kalorieë is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde <nowiki> "pies" </nowiki> ens. q1zc88rqoux4ah4benadgirozjx3vvf 31 30 2005-04-02T07:44:17Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kalorieë nie tel nie''' 1.Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie het dit niks kalorieë 2.Waneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit . 10.Kos wat gevries is het nie kalorieë in nie want kalorieë is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde <nowiki> "pies" </nowiki> ens. db8ae3exjpnikotigl29ehmwavft6lm 32 31 2005-04-02T07:44:20Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kalorieë nie tel nie''' 1.Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie het dit niks kalorieë 2.Waneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit . 3..Kos wat gevries is het nie kalorieë in nie want kalorieë is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde <nowiki> "pies" </nowiki> ens. 3gyp4g4wjm9kss01bal1gzlrnijy1n8 33 32 2005-04-02T07:52:02Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kalorieë nie tel nie''' 1.Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie het dit niks kalorieë 2.Waneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit . 3..Kos wat gevries is het nie kalorieë in nie want kalorieë is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde <nowiki> "pies" </nowiki> ens. npmbdneqw87hglcg12ho25zvx3qgr5y 35 33 2005-04-02T07:52:40Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kalorieë nie tel nie''' 1.Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie het dit niks kalorieë 2.Waneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit . 3..Kos wat gevries is het nie kalorieë in nie want kalorieë is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde <nowiki> "pies" </nowiki> ens. Spesiaal geskryf vir my ma (freakazoid) r8dgwpk1jz01ymtiitj9u666z8n922p 38 35 2005-04-04T18:34:23Z 168.209.98.35 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kalorieë nie tel nie''' #.Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie het dit niks kalorieë. <br><br> #.Waneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. <br><br> #.Kos wat gevries is het nie kalorieë in nie want kalorieë is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. <br><br> #.Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek.<br><br> #.Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë.<br><br> #.Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade.<br><br> Spesiaal geskryf vir my ma (freakazoid) "Onthou om almal om jou vet te maak laat jou maarder lyk !"(So koop meer swiets vir ons ;-}.) jaw4z3nl9jsqguf7s4oo9jltnn6xwbw 39 38 2005-04-05T11:58:32Z Renier Maritz~afwikibooks 2 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' # Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. <br><br> # Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. <br><br> # Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. <br><br> # Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek.<br><br> # Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë.<br><br> # Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade.<br><br> Spesiaal geskryf vir my ma (freakazoid): "Onthou om almal om jou vet te maak, dit laat jou maerder lyk!" (So koop meer lekkers vir ons ;-}.) 5z0slav14vzqgb6q6z71gcoeob5gyt6 1890 39 2005-04-05T12:00:41Z Renier Maritz~afwikibooks 2 wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' # Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. <br><br> # Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. <br><br> # Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. <br><br> # Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek.<br><br> # Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë.<br><br> # Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade.<br><br> Spesiaal geskryf vir my ma (freakazoid): "Onthou om almal om jou vet te maak, dit laat jou maerder lyk!" (So koop meer lekkers vir ons ;-}.) 2uagghtg27o4wsntlbllasths9i5yy7 3314 1890 2007-09-03T14:42:40Z Adriaan 33 [[Kategorie:Grappe]] wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' # Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. <br><br> # Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. <br><br> # Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. <br><br> # Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek.<br><br> # Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë.<br><br> # Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade.<br><br> [[Kategorie:Grappe]] icg8k89s60fxvy7rkym7e88dvchpvhv 3316 3314 2007-09-03T14:43:36Z Adriaan 33 Wit spasie verwyder wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' # Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. # Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. # Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. # Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. # Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. # Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] bdefy04hc8y7nj8qhnby9oaufhthlry 3320 3316 2007-09-03T14:45:18Z Adriaan 33 uitleg wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] sgsnqu3b3w8umqlhc0crje1iklky8wt 5922 3320 2020-01-08T20:31:56Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] 101h433oepcn0m10xl7jidfkhnw5nt7 6049 5922 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Adriaan|Adriaan]] wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] sgsnqu3b3w8umqlhc0crje1iklky8wt 6269 6049 2020-02-08T23:21:58Z 159.146.18.13 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] 101h433oepcn0m10xl7jidfkhnw5nt7 6270 6269 2020-02-08T23:22:05Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.18.13|159.146.18.13]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] sgsnqu3b3w8umqlhc0crje1iklky8wt 6626 6270 2020-05-21T10:17:29Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] b468zvgtd2bvav0nejbkggpqq7w5q8l 6663 6626 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] sgsnqu3b3w8umqlhc0crje1iklky8wt 6773 6663 2020-10-22T19:33:26Z 37.154.149.114 dzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;  6) wszystkie w Polsce donacye i majoraty ogłaszamy niniejszym za własność państwową. Dla przeciwdziałania spekulacyi ziemią będą wydane osobne przepisy;  7) wszystkie lasy, zarówno prywatne, jak i dawne rządowe, ogłaszamy za własność państwową, sprzedaż i wyrąbywanie lasów bez specjalnego zezwolenia od chwili ogłoszenia niniejszego dekretu jest wzbroniona;  8) w przemyśle wikitext text/x-wiki dzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;  6) wszystkie w Polsce donacye i majoraty ogłaszamy niniejszym za własność państwową. Dla przeciwdziałania spekulacyi ziemią będą wydane osobne przepisy;  7) wszystkie lasy, zarówno prywatne, jak i dawne rządowe, ogłaszamy za własność państwową, sprzedaż i wyrąbywanie lasów bez specjalnego zezwolenia od chwili ogłoszenia niniejszego dekretu jest wzbroniona;  8) w przemyśle, rzemiosłach i handlu wprowadzamy niniejszym 8-godzinny dzień roboczy;  9) po ukonstytuowaniu się ostatecznym przystąpimy natychmiast do reorganizacyi na zasadach szczerze demokratycznych rad gminnych, sejmików powiatowych i samorządów miejskich, jak również do organizowania po miastach i wsiach milicyi ludowej, kóreby zapewniały ludności ład i bezpieczeństwo, a posłuch i wykonanie zarządzeń naszych organów wykonawczych i należyte postawienie sprawy aprowizacyi ludności. Zapewnienie jej niezbędnych po taniej cenie artykułów spożywczych uważamy za jeden z pierwszych naszych obowiązków. W tępieniu zbrodniczej spekulacyi i ukrywania zapasów i w ułatwianiu dostarczania żywności oprzemy się na organizacyach samorządowych i społecznych.  Na sejm ustawodawczy wniesiemy projekty następujących reform społecznych:  a) przymusowe wywłaszczenie i zniesienie wielkiej i średniej własności ziemskiej i oddanie jej w ręce ludu pracującego pod kontrolą państwową;  b) upaństwowienie kopalń, salin, przemysłu naftowego, dróg komunikacyjnych, oraz innych działów przemysłu, gdzie się to da odrazu uczynić;  c) udział robotników w administracyi tych zakładów przemysłowych, które nie zostaną odrazu upaństwowione;  d) prawo o ochronie pracy, ubezpieczeniu od bezrobocia, chorób i na starość;  e) konfiskaty kapitałów, powstałych w czasie wojny ze zbrodniczej spekulacyi artykułami pierwszej potrzeby i dostaw dla wojska;  f) wprowadzenia powszechnego, obowiązkowego i bezpłatnego świeckiego nauczania szkolnego.  Polaków, zamieszkałych na ziemiach b. Księstwa Litewskiego, wzywamy, aby w braterskiej zgodzie z narodami litewskim i białoruskim dążyli do odbudowania państwa litewskiego w dawnych jego historycznych granicach. Polaków zaś ze wschodniej Galicyi i na Ukrainie do pokojowego załatwienia kwestyi spornych z narodem ukraińskim, aż do ostatecznego ich uregulowania przez miarodajne czynniki obu narodów.  Ludu polski! Te reformy polityczne i społeczne, które pragniemy w życie wcielić, są najniezbędniejsze. Bez urzeczywistnienia ich Polska nigdy nie dźwignie się z dzisiejszej nędzy bezwładu i upokorzenia. Urzeczywistnieniu tych reform na obszarze całej Polski stoi na przeszkodzie to, iż część jej jeszcze znajduje się w posiadaniu rabujących ją i niszczących wojsk niemieckich. Dlatego też nie mamy w swoim składzie przedstawicieli Ludu z Poznańskiego, dlatego też chwilowo nie urzędujemy w Warszawie stolicy Polski. '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] 5xs9bzvw4a8whve2ub1pl5du457tfhi 6775 6773 2020-10-22T19:33:44Z Praxidicae 1951 rvv wikitext text/x-wiki '''Wanneer kilojoules nie tel nie''' *Wanneer jy iets eet en niemand jou sien nie bevat dit geen kilojoules nie. *Wanneer jy diet coke drink saam met `n sjokolade kanseleer die diet coke die sjokalade se kalorieë uit. *Kos wat gevries is bevat nie kilojoules nie want kilojoules is eenhede van hitte bv. roomys, gevriesde sjokolade, gevriesde pasteie ens. *Kos gebruik vir mediese redes tel nie bv. warm sjokolade roomys, broodjie en kaaskoek. *Stukkie koek tel nie want die afbreekproses gebruik kalorieë. *Kos wat dieselfde kleure het, het ook dieselfde kilojoules bv. spinasie en peppermint roomys; sampioene en wit sjokolade. [[Kategorie:Grappe]] sgsnqu3b3w8umqlhc0crje1iklky8wt 0 933 1891 2005-04-05T11:47:55Z Renier Maritz~afwikibooks 2 Dieet grappe moved to Dieetgrappe wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Dieetgrappe]] acgccp5fdwr6nf0lmwnevx16bu13hrp 0 934 1892 2005-04-05T11:50:29Z Renier Maritz~afwikibooks 2 Onseker waar dit behoort moved to Ongeklassifiseer wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Ongeklassifiseer]] jnkn6gjyyoi2anvzdsutp51gsnf0mes 4181 1892 2010-11-26T20:48:12Z Quentinv57 577 fixing double redirect wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Ongeklassifiseerde grappe]] d6fmiv9a9asuix6s2ym4ojkdhyhu1n2 0 935 1893 2005-04-05T11:51:45Z Renier Maritz~afwikibooks 2 Lekker lag grap boek moved to Lekker lag grapboek wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Lekker lag grapboek]] 6yorix8ul1kycns1dhl8l7mjpy43l61 2 936 1894 2005-04-15T16:28:33Z Freakazoid~afwikibooks 4 wikitext text/x-wiki Hallo ek is Hans-Albert ek het die hoof bladsy begin en die wat is wiki voorstelle en nog meer opgestel . Ek bly in Suid-Afrika in Secunda en ek is net 13 jaar oud (dit wys net dat enige iemand iets kan doen. As jy enige vra het oor die bladsy of oor hoe om iets te doen dan kan jy my by freakazoid@3market.co.za E-mail . Hans-Albert jy moet hierdie skuif na jou eie gebruikersblad. Skep vir jouself 'n rekening en dan kan jy al jou goed daar bêre. --Renier Maritz 12:21, 5 04 2005 (UTC) hvd9c4m0ygn1lgq75pbmxsa5icq8vc8 5024 1894 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruiker:Freakazoid]] na [[Gebruiker:Freakazoid~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Freakazoid|Freakazoid]]" to "[[Special:C... wikitext text/x-wiki Hallo ek is Hans-Albert ek het die hoof bladsy begin en die wat is wiki voorstelle en nog meer opgestel . Ek bly in Suid-Afrika in Secunda en ek is net 13 jaar oud (dit wys net dat enige iemand iets kan doen. As jy enige vra het oor die bladsy of oor hoe om iets te doen dan kan jy my by freakazoid@3market.co.za E-mail . Hans-Albert jy moet hierdie skuif na jou eie gebruikersblad. Skep vir jouself 'n rekening en dan kan jy al jou goed daar bêre. --Renier Maritz 12:21, 5 04 2005 (UTC) hvd9c4m0ygn1lgq75pbmxsa5icq8vc8 3 937 1895 2005-04-15T16:29:57Z Freakazoid~afwikibooks 4 wikitext text/x-wiki Hello ou seun. Ek was heel verbaas toe ek sien wat jy al alles hier aangevang het. Ek sal jou net moet leer spel ook :-). Sal vanaand verder met jou gesels - mooi man! --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 12:14, 30 03 2005 (UTC) 4suzgp1j0p4g5rz4o5cqwa0du9p070u 5000 1895 2015-03-17T18:13:16Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki Hello ou seun. Ek was heel verbaas toe ek sien wat jy al alles hier aangevang het. Ek sal jou net moet leer spel ook :-). Sal vanaand verder met jou gesels - mooi man! --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 12:14, 30 03 2005 (UTC) == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Freakazoid. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Freakazoid~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 09rbk09y5ogjfi18f9og5oc90k9ebnk 5023 5000 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Freakazoid]] na [[Gebruikerbespreking:Freakazoid~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Freakazoid|Freakazoi... wikitext text/x-wiki Hello ou seun. Ek was heel verbaas toe ek sien wat jy al alles hier aangevang het. Ek sal jou net moet leer spel ook :-). Sal vanaand verder met jou gesels - mooi man! --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 12:14, 30 03 2005 (UTC) == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Freakazoid. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Freakazoid~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 09rbk09y5ogjfi18f9og5oc90k9ebnk 5056 5023 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki Hello ou seun. Ek was heel verbaas toe ek sien wat jy al alles hier aangevang het. Ek sal jou net moet leer spel ook :-). Sal vanaand verder met jou gesels - mooi man! --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 12:14, 30 03 2005 (UTC) == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Freakazoid. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Freakazoid~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> moh4n6otzvdxbkad9dtmewrbo1a7yz0 0 1392 2460 2005-08-28T16:49:46Z Crusader~afwikibooks 6 wikitext text/x-wiki == Wat is astronomie == Astronomie, ook bekend as ''Sterrekunde'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. 7ks4aerdg88mwu6513tqnx4kxciy0le 2461 2460 2005-09-03T20:59:00Z Crusader~afwikibooks 6 /* Wat is astronomie */ wikitext text/x-wiki == Wat is astronomie == Astronomie, ook bekend as ''Sterrekunde'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net]Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. 13i2cto9pp7a3glnnveyg4nl5mwiay1 2462 2461 2005-09-03T20:59:29Z Crusader~afwikibooks 6 /* Eksterne skakels */ wikitext text/x-wiki == Wat is astronomie == Astronomie, ook bekend as ''Sterrekunde'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. 4raahz2ylqlwmci6ri9wnsxuh19lm23 3317 2462 2007-09-03T14:44:02Z Adriaan 33 [[Astronomie]] geskuif na [[Sterrekunde]]: Verafrikaans wikitext text/x-wiki == Wat is astronomie == Astronomie, ook bekend as ''Sterrekunde'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. 4raahz2ylqlwmci6ri9wnsxuh19lm23 3323 3317 2007-09-03T14:46:06Z Adriaan 33 [[Kategorie:Natuurkunde]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] g4wtfjn4ka15txg3ae4bxcqrxaanxye 3795 3323 2009-10-07T10:22:50Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: en, ja, nl, simple wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] [[en:General Astronomy]] [[ja:天文学]] [[nl:Kosmografie]] [[simple:Physics/Astronomy]] 8i88qr2gypd5w4a6v4in7bdtjvzl8xl 4210 3795 2011-03-23T09:16:52Z Mjbmrbot 660 r2.7.1) (robot Bygevoeg: [[es:Astronomía]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] [[en:Physics/Astronomy]] [[es:Astronomía]] [[ja:天文学]] [[nl:Kosmografie]] 0msd155bn9xjvlchx30tlqkm1cu6f9t 4581 4210 2012-11-11T04:02:30Z Polyglottos 1007 r2.7.2+) (robot Verwyder: [[en:Physics/Astronomy]], [[es:Astronomía]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] [[ja:天文学]] [[nl:Kosmografie]] 0m07m1b50kx8juqg9l7forjbzazlmy0 5110 4581 2015-08-09T19:09:54Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 2 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q333]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] g4wtfjn4ka15txg3ae4bxcqrxaanxye 5811 5110 2020-01-08T19:33:09Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] k87gogc2j40z6q5q79ds3c900yrrohp 5919 5811 2020-01-08T20:29:46Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] rauh4dmz74bi0es4j111qzir1j5pxuf 6050 5919 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:YiFeiBot|YiFeiBot]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] g4wtfjn4ka15txg3ae4bxcqrxaanxye 6192 6050 2020-01-08T22:14:58Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] k87gogc2j40z6q5q79ds3c900yrrohp 6193 6192 2020-01-08T22:14:59Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] g4wtfjn4ka15txg3ae4bxcqrxaanxye 6435 6193 2020-02-12T17:56:36Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] k87gogc2j40z6q5q79ds3c900yrrohp 6475 6435 2020-02-12T18:19:29Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6435 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] g4wtfjn4ka15txg3ae4bxcqrxaanxye 6736 6475 2020-07-08T02:50:34Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] 2ffcp2uv807xgzud7mca6htkgt5zq3r 6754 6736 2020-07-08T02:52:54Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki == Wat is sterrekunde? == Sterrekunde, soms ook bekend as ''astronomie'' kan gedefinieer word as die studie van die hemelligame wat insluit die son, planete, komete, newelvlekke en enige iets wat verband hou met die ruimte buite die aarde se atmosfeer. == Eksterne skakels == [http://www.spacewallpapers.net Spacewallpapers.net] Goeie gehalte, en groot verskeidenheid van astronomie fotografie en beelde. [[Kategorie:Natuurkunde]] g4wtfjn4ka15txg3ae4bxcqrxaanxye 0 1455 2574 2005-11-15T22:49:35Z 198.54.202.226 wikitext text/x-wiki == Headline text == '''HTML HULP''' Hoe kan mens n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik? HTML staan vir '''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage Begin altyd met <HTML> of <html> Dan kan u volg met<center> (om u teks na die middel van u blad te verskuif) Kies die Hoof-opskrif as <H1> vir "Heading One" Skryf nou u Hoof-opskrif en sluit af met '''/''' tussen < en H1> <H2> IS n bietjie kleiner en sluit weer af met <Front slash H2> <P> Om n hele paragraaf te skrywe en dit is onnodig om af te sluit met </P </P> maar werk ook. Sluit u bladsy altyd af met <front slash en HTML> front slash is / n Voorbeeld lyk so:- <H1><CENTER> HTML IS MAKLIK</H1> <H2><CENTER>Die Internet is ons Universiteit</H2> <p>Prof.Louis De Bruin is self nog n student van HTML. Rome is egter nie in een dag gebou nie en word elke dag steeds verbeter nadat dit gebou is..</HTML> Hierdie is maar net n vinnige metode om mee te begin. Later kan u kleur bybring, #g Meta Tags, ens. Probeer dit gerus. Dr.Louis De Bruin Nuwe Wêreld Sending Internasionale Universiteit mha1jaw4d5d07kk8tkr5mo0uktzk2ij 2575 2574 2005-11-15T22:51:32Z 198.54.202.234 /* Headline text */ wikitext text/x-wiki == Headline text == '''HTML HULP'''Baie studente vra die vraag- Hoe kan mens n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik? HTML staan vir '''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage Begin altyd met <HTML> of <html> Dan kan u volg met<center> (om u teks na die middel van u blad te verskuif) Kies die Hoof-opskrif as <H1> vir "Heading One" Skryf nou u Hoof-opskrif en sluit af met '''/''' tussen < en H1> <H2> IS n bietjie kleiner en sluit weer af met <Front slash H2> <P> Om n hele paragraaf te skrywe en dit is onnodig om af te sluit met </P </P> maar werk ook. Sluit u bladsy altyd af met <front slash en HTML> front slash is / n Voorbeeld lyk so:- <H1><CENTER> HTML IS MAKLIK</H1> <H2><CENTER>Die Internet is ons Universiteit</H2> <p>Prof.Louis De Bruin is self nog n student van HTML. Rome is egter nie in een dag gebou nie en word elke dag steeds verbeter nadat dit gebou is..</HTML> Hierdie is maar net n vinnige metode om mee te begin. Later kan u kleur bybring, #g Meta Tags, ens. Probeer dit gerus. Dr.Louis De Bruin Nuwe Wêreld Sending Internasionale Universiteit fczsrzmbg0ksgm80h9kgfddhr59y6xo 2576 2575 2005-11-15T22:56:12Z 198.54.202.226 /* Headline text */ wikitext text/x-wiki == Headline text == '''HTML HULP''' -Baie studente vra die vraag- Hoe kan mens n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik? HTML staan vir '''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage Begin altyd met <HTML> of <html> alles word tussen < > gedoen. (Dit is maar moelik om hier te verduidelik omdat die bladsy html vriendelik is..en lewendig raak sodra ek die werk stoor..) Dan kan u volg met<center><center (om u teks na die middel van u blad te verskuif) Kies die Hoof-opskrif as <H1> vir "Heading One" Skryf nou u Hoof-opskrif en sluit af met '''/''' tussen < en H1> <H2> IS n bietjie kleiner en sluit weer af met <Front slash H2> <P> Om n hele paragraaf te skrywe en dit is onnodig om af te sluit met </P </P> maar werk ook. Sluit u bladsy altyd af met <front slash en HTML> front slash is / n Voorbeeld lyk so:- <H1><CENTER> HTML IS MAKLIK</H1> <H2><CENTER>Die Internet is ons Universiteit</H2> <p>Prof.Louis De Bruin is self nog n student van HTML. Rome is egter nie in een dag gebou nie en word elke dag steeds verbeter nadat dit gebou is..</HTML> Hierdie is maar net n vinnige metode om mee te begin. Later kan u kleur bybring, #g Meta Tags, ens. Probeer dit gerus. Dr.Louis De Bruin Nuwe Wêreld Sending Internasionale Universiteit 3pxgvd6jlwzpwe23325j8owmjlo3520 2577 2576 2005-11-15T23:00:05Z 198.54.202.234 /* Headline text */ wikitext text/x-wiki == Headline text == '''HTML HULP''' -Baie studente vra die vraag- Hoe kan mens n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik? HTML staan vir '''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage Begin altyd met <HTML> of <html> alles word tussen < > gedoen. (Dit is maar moelik om hier te verduidelik omdat die bladsy html vriendelik is..en lewendig raak sodra ek die werk stoor..) Dan kan u volg met<center><center (om u teks na die middel van u blad te verskuif) Kies die Hoof-opskrif as H1 (MET HAKKIES) '''>''' <H1> vir "Heading One" Skryf nou u Hoof-opskrif en sluit af met '''/''' tussen < en H1> <H2> IS n bietjie kleiner en sluit weer af met <Front slash H2> <P> Om n hele paragraaf te skrywe en dit is onnodig om af te sluit met </P </P> maar werk ook. Sluit u bladsy altyd af met <front slash en HTML> front slash is / n Voorbeeld lyk so:- <H1><CENTER> HTML IS MAKLIK</H1> <H2><CENTER>Die Internet is ons Universiteit</H2> <p>Prof.Louis De Bruin is self nog n student van HTML. Rome is egter nie in een dag gebou nie en word elke dag steeds verbeter nadat dit gebou is..</HTML> Hierdie is maar net n vinnige metode om mee te begin. Later kan u kleur bybring, #g Meta Tags, ens. Probeer dit gerus. Dr.Louis De Bruin Nuwe Wêreld Sending Internasionale Universiteit s1uoh6xi1buydi8rcmbzqir1mwz89jh 2578 2577 2005-11-15T23:05:31Z 198.54.202.226 /* Headline text */ wikitext text/x-wiki == Headline text == '''HTML HULP''' -Baie studente vra die vraag- Hoe kan mens n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik? HTML staan vir '''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage Gebruik <h1> vir "Heading 1" <h2> vir Hoofopskrif 2 <center> vir die middel van u bladsy <p> om n paragraaf te skryf en sluit altyd af met </h1> direk na die hoofopskrif, voordat u met <h2> begin.. '''Begin altyd met <HTML> of <html>''' alles word tussen < > gedoen. (Dit is maar moelik om hier te verduidelik omdat die bladsy html vriendelik is..en lewendig raak sodra ek die werk stoor..) Dan kan u volg met<center><center (om u teks na die middel van u blad te verskuif) Kies die Hoof-opskrif as H1 (MET HAKKIES) '''>''' <H1> vir "Heading One" Skryf nou u Hoof-opskrif en sluit af met '''/''' tussen < en H1> <H2> IS n bietjie kleiner en sluit weer af met <Front slash H2> <P> Om n hele paragraaf te skrywe en dit is onnodig om af te sluit met </P </P> maar werk ook. Sluit u bladsy altyd af met <front slash en HTML> front slash is / n Voorbeeld lyk so:- <H1><CENTER> HTML IS MAKLIK</H1> <H2><CENTER>Die Internet is ons Universiteit</H2> <p>Prof.Louis De Bruin is self nog n student van HTML. Rome is egter nie in een dag gebou nie en word elke dag steeds verbeter nadat dit gebou is..</HTML> Hierdie is maar net n vinnige metode om mee te begin. Later kan u kleur bybring, #g Meta Tags, ens. Probeer dit gerus. Dr.Louis De Bruin Nuwe Wêreld Sending Internasionale Universiteit o711niqsyljd5wvo8cu3k9n93jwomvx 2579 2578 2005-11-15T23:09:38Z 198.54.202.234 /* Headline text */ wikitext text/x-wiki == Headline text == Ek hoop iemand kan my hier help? Hier is HTML MOEILIK? '''HTML HULP''' -Baie studente vra die vraag- Hoe kan mens n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik? HTML staan vir '''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage Gebruik <h1> vir "Heading 1" <h2> vir Hoofopskrif 2 <center> vir die middel van u bladsy <p> om n paragraaf te skryf en sluit altyd af met </h1> direk na die hoofopskrif, voordat u met <h2> begin.. '''Begin altyd met <HTML> of <html>''' alles word tussen < > gedoen. (Dit is maar moelik om hier te verduidelik omdat die bladsy html vriendelik is..en lewendig raak sodra ek die werk stoor..) Dan kan u volg met<center><center (om u teks na die middel van u blad te verskuif) Kies die Hoof-opskrif as H1 (MET HAKKIES) '''>''' <H1> vir "Heading One" Skryf nou u Hoof-opskrif en sluit af met '''/''' tussen < en H1> <H2> IS n bietjie kleiner en sluit weer af met <Front slash H2> <P> Om n hele paragraaf te skrywe en dit is onnodig om af te sluit met </P </P> maar werk ook. Sluit u bladsy altyd af met <front slash en HTML> front slash is / n Voorbeeld lyk so:- <H1><CENTER> HTML IS MAKLIK</H1> <H2><CENTER>Die Internet is ons Universiteit</H2> <p>Prof.Louis De Bruin is self nog n student van HTML. Rome is egter nie in een dag gebou nie en word elke dag steeds verbeter nadat dit gebou is..</HTML> Hierdie is maar net n vinnige metode om mee te begin. Later kan u kleur bybring, #g Meta Tags, ens. Probeer dit gerus. Dr.Louis De Bruin Nuwe Wêreld Sending Internasionale Universiteit 2hed1gtvj3nh8mfz7h3h0ddkd50r862 3209 2579 2007-06-10T16:24:27Z 196.2.124.251 wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} 0x7tkw16iwvf3n2dedefx3jqwf5xcn9 3210 3209 2007-06-10T16:25:30Z 196.2.124.251 /* Paragrawe */ wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} jnsp9ndwuaykmwflxg7asc849jo0gjr 3312 3210 2007-09-03T14:41:57Z Adriaan 33 [[Kategorie:Internet]] wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Internet]] dn9b75s2cu1qpprr8m94basbciks07l 3604 3312 2008-11-20T12:50:14Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] jklfg3odq6pvh90kwgdkrrux1tca0un 3605 3604 2008-11-20T12:50:41Z Adriaan90 190 [[Html]] geskuif na [[HTML]]:&#32;Korrekte titel wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] jklfg3odq6pvh90kwgdkrrux1tca0un 3687 3605 2009-02-07T12:50:20Z Jedudedek 274 iw: wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[ca:Llenguatge html]] [[cs:HTML]] [[en:HyperText Markup Language]] [[es:Lenguaje HTML]] [[et:HTML]] [[is:HTML]] [[it:HTML]] [[ja:HTML]] [[nl:HTML]] nfmb6wiytmjwva5l7xelmo3c8st6vd3 3785 3687 2009-10-07T08:05:38Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: de, fr, gl, he, pl wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[ca:Llenguatge html]] [[cs:HTML]] [[de:Websiteentwicklung: XHTML]] [[en:HyperText Markup Language]] [[es:Lenguaje HTML]] [[et:HTML]] [[fr:Le langage HTML]] [[gl:HTML]] [[he:HTML]] [[is:HTML]] [[it:HTML]] [[ja:HTML]] [[nl:HTML]] [[pl:HTML]] m39vw7so7xjt39bdxolz8ootwu1fdr7 4310 3785 2011-09-18T12:21:24Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[Kategorie:Programmering]] [[ca:Llenguatge html]] [[cs:HTML]] [[de:Websiteentwicklung: XHTML]] [[en:HyperText Markup Language]] [[es:Lenguaje HTML]] [[et:HTML]] [[fr:Le langage HTML]] [[gl:HTML]] [[he:HTML]] [[is:HTML]] [[it:HTML]] [[ja:HTML]] [[nl:HTML]] [[pl:HTML]] hluf8jwy7c01rdlx91qca1l8jz8hjn2 4319 4310 2011-09-18T12:36:18Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki =HTML hulp vir die beginner= Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' ==Wat is HTML== HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; ==Die basiese vorm van 'n HTML dokument== Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. ==U eerste HTML dokument== Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. ==Paragrawe== Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. ==Opskrifte== Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[ca:Llenguatge html]] [[cs:HTML]] [[de:Websiteentwicklung: XHTML]] [[en:HyperText Markup Language]] [[es:Lenguaje HTML]] [[et:HTML]] [[fr:Le langage HTML]] [[gl:HTML]] [[he:HTML]] [[is:HTML]] [[it:HTML]] [[ja:HTML]] [[nl:HTML]] [[pl:HTML]] m39vw7so7xjt39bdxolz8ootwu1fdr7 4561 4319 2012-09-08T11:26:35Z Lixer 1031 wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[ca:Llenguatge html]] [[cs:HTML]] [[de:Websiteentwicklung: XHTML]] [[en:HyperText Markup Language]] [[es:Lenguaje HTML]] [[et:HTML]] [[fr:Le langage HTML]] [[gl:HTML]] [[he:HTML]] [[is:HTML]] [[it:HTML]] [[ja:HTML]] [[nl:HTML]] [[pl:HTML]] tmyjn9skl7mjadn5wsezmz8zkjvx8bs 5111 4561 2015-08-09T19:10:05Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 13 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q8811]] wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vegesel word met 'n eiende etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] q85wbtoc9eeaspolfsk7q5dfu5z5k7z 5191 5111 2016-01-21T10:57:07Z Oesjaar 1596 /* Wat is HTML */ Spelfoute wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] s3ab9rarkbdhj1xs46v31ie5wmqfrbm 5662 5191 2019-08-19T07:47:02Z DARIO SEVERI 2068 /* Die basiese vorm van 'n HTML dokument */ wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] mgh9ac2r79b2eshgtdw3t0tuiys4w53 5857 5662 2020-01-08T19:54:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] g0v5ysz3laqe85cu7ci0lrtoom14q3w 5907 5857 2020-01-08T20:23:18Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] 51fedylxz7y6wyl9vbh8m21bjb1lvur 5969 5907 2020-01-08T21:00:31Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] tvbazai7b6tc2x7a6aqtbeshlte62jz 6039 5969 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:DARIO SEVERI|DARIO SEVERI]] wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] mgh9ac2r79b2eshgtdw3t0tuiys4w53 6372 6039 2020-02-12T17:27:29Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] g0v5ysz3laqe85cu7ci0lrtoom14q3w 6490 6372 2020-02-12T18:29:27Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6372 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] mgh9ac2r79b2eshgtdw3t0tuiys4w53 6838 6490 2021-06-16T22:58:47Z 2001:1388:18:30A9:EC66:4735:5E68:AE2D /* Opskrifte */ wikitext text/x-wiki = HTML hulp vir die beginner = Baie studente vra die vraag, ''Hoe kan mens 'n Tuisblad vinnig skep deur HTML te gebruik?'' == Wat is HTML == HTML staan vir '''''H'''yper '''T'''ext '''M'''arkup '''L'''anguage'' en dit is 'n eenvoudige taal om teks as hiperteks voor te stel deur gebruik te maak van sekere sleutel woorde of etikette. Al die etikette moet tussen &lt; en &gt; tekens geskryf word en alle etikette moet vergesel word met 'n einde etiket. 'n Einde etiket moet geskryf word as &lt;/...&gt; == Die basiese vorm van 'n HTML dokument == Alle html dokumente het die volgende basiese vorm. <html> <head> </head> <body> </body> </html> Die <nowiki><head></nowiki> seksie sal inligting bevat wat die dokument self beskryf, terwyl die <nowiki><body></nowiki> seksie die inligting bevat wat U wil publiseer. == U eerste HTML dokument == Die volgende is 'n kort, maar geldige HTML dokument wat eenvoudig die sin '''My eerste HTML dokument''' sal skryf. <html> <head> </head> <body> My eerste HTML dokument </body> </html> U kan dit toets deur die teks hierbo in ''Notepad'' in te tik, dit te stoor as ''eerste.html'' en dan ''eerste.html'' in ''Internet Explorer'' oop te maak. == Paragrawe == Om 'n paragraaf te maak, gebruik <nowiki><p></nowiki> gevolg deur die teks wat in die paragraaf moet wees en sluit dit af met <nowiki></p></nowiki>. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf </body> </pre> | Dit is die eerste paragraaf Dit is die tweede paragraaf |- | <pre> <body> <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> </body> </pre> | <p> Dit is die eerste paragraaf </p> <p> Dit is die tweede paragraaf </p> |} Soos U kan sien het die eerste voorbeeld geen struktuur nie, maar as ons dir <nowiki><p></nowiki> etikette gebruik kan ons die dokument in twee paragrawe deel. == Opskrifte == Opskrifte kan gemaak word deur die <nowiki><h1></nowiki> tot <nowiki><h5></nowiki> etikette te gebruik. {|class="wikitable" border="1" |- !HTML kode !Hoe dit lyk |- |<pre> <body> <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> <h4>Hierdie opskrif is noooog kleiner</h4> <h5>Hierdie opskrif is nog nog kleiner</h5> </body> </pre> | <h1>Hierdie is 'n hoof opskrif</h1> <h2>Hierdie is 'n kleiner opskrif</h2> <h3>Hierdie opskrif is nog kleiner</h3> <h4>Hierdie opskrif is noooog kleiner</h4> <h5>Hierdie opskrif is nog nog kleiner</h5> |} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Internet]] [[nl:HTML]] qg0bsbcs54e1fse4rzamildz6qj7ppe 2 1470 2632 2005-12-01T13:39:47Z Zigger 9 en wikitext text/x-wiki [[wikipedia:User:Zigger]] gybo516zbujuxv3ot2ofgkubk4v29v0 3 1471 2633 2005-12-01T13:40:18Z Zigger 9 en wikitext text/x-wiki [[wikipedia:User talk:Zigger]] omkpwu9k9dg8oak6bie88o15bl1o3wa 2 1490 2752 2005-12-30T02:58:46Z Korg 12 wikitext text/x-wiki Hello! I'm mainly contributing to the [[w:fr:Accueil|French Wikipedia]]. <div style="border:1px solid #c6c9ff; background-color:#f0f0ff; padding:3px;">&nbsp;'''>''' [[w:fr:Utilisateur:Korg]] &bull; [[m:User:Korg]]</div> h115u54iiufklmsncnujjhh2tp3chfl 3404 2752 2008-06-06T23:38:08Z Korg 12 Vervang bladsyinhoud met '[[m:User:Korg]]' wikitext text/x-wiki [[m:User:Korg]] 094wtog13qlbuajq5mye7rptj97kkfn 2 1491 2753 2005-12-30T03:00:20Z Korg 12 javascript text/javascript document.write('<SCRIPT SRC="http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Korg/monobook.js&action=raw&ctype=text/javascript"><\/SCRIPT>'); n8hhtsk76wwmtu5gwd8q1lgdriwlgv3 3405 2753 2008-06-06T23:38:47Z Korg 12 javascript text/javascript document.write('<SCRIPT SRC="http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Korg/global.js&action=raw&ctype=text/javascript"><\/SCRIPT>'); b6ucahkooqsve931i2zyz7x5oymu81v 3 1494 2761 2006-01-01T20:21:01Z Gangleri 13 __TOC__ wikitext text/x-wiki __TOC__ 7wxeif2cbf71k15y2g2pdgedjy9abps 5126 2761 2015-09-07T15:24:37Z Gangleri 13 : ~~~~ wikitext text/x-wiki : [[Gebruiker:Gangleri|Gangleri]] | [[Gebruikerbespreking:Gangleri|T]] | [[m:user:Gangleri|m:]] [//meta.wikimedia.org/wiki/user_talk:Gangleri?action=history Th] | [[m:user talk:Gangleri|T]] 15:24, 7 September 2015 (UTC) __TOC__ qwcb5byeu8aiv61a98nqid215xwhhm6 5147 5126 2015-09-17T04:32:34Z Gangleri 13 layout: 2015-09-07…d LTR RTL short gangleri wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" | <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br /> <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> --> {{Softredirect|1=testwiki:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >testwiki:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |}<!-- |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:Gangleri]] |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' --> <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;^{[[w:en:mediawiki:Sandbox]]}</center> ---- --> <center> : ^{<span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span>}<!-- special:version --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:special:version|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[mw:special:version|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:special:version|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:special:version|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:special:version|s:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[v:special:version|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:special:version|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:special:version|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;·&nbsp;[[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;^{[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;}</span>} : ^{<span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]</span>} : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >your]&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >local preferences]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span dir="ltr" LANG="de" >Einstellungen</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span dir="ltr" LANG="es" >Preferencias</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span dir="ltr" LANG="fr" >Préférences</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span dir="ltr" LANG="it" >Preferenze</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span dir="ltr" LANG="ru" >Настройки</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span dir="ltr" LANG="zh" >设置</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="ar" >تفضيلات</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="he" >העדפות</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >Preferoj</span>]</span>}<!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]</span>&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;·&nbsp;[[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span>}<!-- special:foobar --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span>}<!-- PAGEID related links --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· ^{[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]}&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-09-07…d&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top LTR]&nbsp;[https://ug.wiktionary.org/?curid=5716#top RTL]&nbsp;short)&lrm;</span>}<!-- testing and validation links related languages / dialects --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''related languages / dialects:'''&nbsp;[[w:foo:user:{{BASEPAGENAME}}|w:foo:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:bar:user:{{BASEPAGENAME}}|w:bar:]]&lrm;</span>} </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" >Welcome&lrm;&nbsp;<span id="Welcome" dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span>&nbsp;to&nbsp;<span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" >{{SITENAME}}</span>!</span> == : [[Gebruiker:Gangleri|Gangleri]] | [[Gebruikerbespreking:Gangleri|T]] | [[m:user:Gangleri|m:]] [//meta.wikimedia.org/wiki/user_talk:Gangleri?action=history Th] | [[m:user talk:Gangleri|T]] 15:24, 7 September 2015 (UTC) : [[Gebruiker:Gangleri|Gangleri]] | [[Gebruikerbespreking:Gangleri|T]] | [[m:user:Gangleri|m:]] [//meta.wikimedia.org/wiki/user_talk:Gangleri?action=history Th] | [[m:user talk:Gangleri|T]] 04:32, 17 September 2015 (UTC) 18vzfk2ocfehg35mtvizq317dk8qpwu 5158 5147 2015-09-17T21:49:04Z Gangleri 13 layout:&nbsp;2015-09-17…b&nbsp;LTR&nbsp;RTL gangleri wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" | <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br /> <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> --> {{Softredirect|1=testwiki:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >testwiki:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |}<!-- |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:Gangleri]] |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' --> <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;^{[[w:en:mediawiki:Sandbox]]}</center> ---- --> <center> : ^{<span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span>}<!-- special:version --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;· [[c:special:version|c:]]&nbsp;· [[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwikidata:special:version|d2:]]&nbsp;· '''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;· [[mw:special:version|mw:]]&nbsp;· [[n:special:version|n:]]&nbsp;· [[q:special:version|q:]]&nbsp;· [[s:special:version|s:]]&nbsp;· '''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[test2wiki:special:version|t2:]]&nbsp;· [[v:special:version|v:]]&nbsp;· [[voy:special:version|voy:]]&nbsp;· [[w:special:version|w:]]&nbsp;· [[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;· [[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;· [[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;· [[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;^{[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;}</span>} : ^{<span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]</span>} : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >your]&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >local preferences]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span dir="ltr" LANG="de" >Einstellungen</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span dir="ltr" LANG="es" >Preferencias</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span dir="ltr" LANG="fr" >Préférences</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span dir="ltr" LANG="it" >Preferenze</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span dir="ltr" LANG="ru" >Настройки</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span dir="ltr" LANG="zh" >设置</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="ar" >تفضيلات</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="he" >העדפות</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >Preferoj</span>]</span>}<!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]</span>&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;· [[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;· [[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;· [[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwikidata:user:{{BASEPAGENAME}}|d2:]]&nbsp;· [[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;· [[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;· [[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;· [[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;· [[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;· [[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[test2wiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t2:]]&nbsp;· [[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;· [[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;· [[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;· [[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;· [[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span>}<!-- special:foobar --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;^{[{{fullurl:special:WatchList/edit|uselang=en}}#top <span LANG="en" >&nbsp;edit]}&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span>}<!-- PAGEID related links --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· ^{[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]}&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-09-17…b&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top LTR]&nbsp;[https://ug.wiktionary.org/?curid=5716#top RTL]&nbsp;short)&lrm;</span>}<!-- testing and validation links related languages / dialects --> : ^{<span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''[[#related languages]] / [[#related dialects]]'''&nbsp;· [[/local notes]]</span>} </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" >Welcome&lrm;&nbsp;<span id="Welcome" dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span>&nbsp;to&nbsp;<span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" >{{SITENAME}}</span>!</span> == : [[Gebruiker:Gangleri|Gangleri]] | [[Gebruikerbespreking:Gangleri|T]] | [[m:user:Gangleri|m:]] [//meta.wikimedia.org/wiki/user_talk:Gangleri?action=history Th] | [[m:user talk:Gangleri|T]] 15:24, 7 September 2015 (UTC) : [[Gebruiker:Gangleri|Gangleri]] | [[Gebruikerbespreking:Gangleri|T]] | [[m:user:Gangleri|m:]] [//meta.wikimedia.org/wiki/user_talk:Gangleri?action=history Th] | [[m:user talk:Gangleri|T]] 04:32, 17 September 2015 (UTC) : [[Gebruiker:Gangleri|Gangleri]] | [[Gebruikerbespreking:Gangleri|T]] | [[m:user:Gangleri|m:]] [//meta.wikimedia.org/wiki/user_talk:Gangleri?action=history Th] | [[m:user talk:Gangleri|T]] 21:49, 17 September 2015 (UTC) q8jjusx9x6zzqqabe952060s5kqtwj8 2 1497 2764 2006-01-01T20:32:16Z Gangleri 13 wikitext text/x-wiki [{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=purge}} ↺] [{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|oldid={{REVISIONID}}}} rev-ID : {{REVISIONID}}]<br /> [{{SERVER}}{{localurl:special:Prefixindex|from=Gangleri&namespace=2}} special:Prefixindex|from=Gangleri&namespace=2] <br clear="all" /> __NOTOC____NOEDITSECTION__ ===== [[commons:User:Gangleri]] ===== [[Image:Redirect arrow without text.png|left]] ::* '''irc://irc.freenode.net/wikimedia''' ::* [[wikipedia:de:Benutzer:Gangleri]] ::* [[wikipedia:en:User:Gangleri]] ::* [[wikipedia:eo:Vikipediisto:Gangleri]] ::* [[wikipedia:is:Notandi:Gangleri]] ::* [[wikipedia:ro:Utilizator:Gangleri]] ::* [[wikipedia:yi:באַניצער:Gangleri]] ::* '''[[meta:User:Gangleri]]''' [[de:Benutzer:Gangleri]] [[en:User:Gangleri]] [[eo:Vikipediisto:Gangleri]] [[is:Notandi:Gangleri]] [[ro:Utilizator:Gangleri]] [[yi:באַניצער:Gangleri]] lhlfa78gk0u0qxu1rke1ldkfnhhzzsq 2 1525 2824 2006-03-19T20:10:59Z Htonl 17 wikitext text/x-wiki Sien [[w:en:User:Htonl]] (my Wikimedia hoofrekening). efe7t351ta5cq67ibpaadgcsz3c6dag 2 1733 3089 2006-09-22T14:46:42Z 195.50.81.249 wikitext text/x-wiki sien my [[w:af:Gebruiker:Jannetta |profiel]] in die Afrikaanse Wikipedia 3acqlk0z7ktdxzv6xfyd59lzyvxp1y9 2 1795 3174 2007-02-10T18:01:48Z Hendrik~afwikibooks 25 New page: Goeiendag ek is 'n gereelde bydraer by die Afrikaanse wikipedia en beplan om ook binnekort hier 'n groot bydrae te begin lewer. Sien my wikipedia gebruikersprofiel[http://af.wikipedia.org/... wikitext text/x-wiki Goeiendag ek is 'n gereelde bydraer by die Afrikaanse wikipedia en beplan om ook binnekort hier 'n groot bydrae te begin lewer. Sien my wikipedia gebruikersprofiel[http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Hendrik] vir meer inligting omtrent myself. kqdqu7gsppyeidlodr64lw9w2uo6mi7 5030 3174 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruiker:Hendrik]] na [[Gebruiker:Hendrik~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hendrik|Hendrik]]" to "[[Special:CentralAuth/H... wikitext text/x-wiki Goeiendag ek is 'n gereelde bydraer by die Afrikaanse wikipedia en beplan om ook binnekort hier 'n groot bydrae te begin lewer. Sien my wikipedia gebruikersprofiel[http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Hendrik] vir meer inligting omtrent myself. kqdqu7gsppyeidlodr64lw9w2uo6mi7 0 1796 3177 2007-02-10T18:11:15Z Hendrik~afwikibooks 25 New page: <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== '... wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS tvzyyo24vvr66qgakzs8ac6tkwvqyif 4761 3177 2013-10-31T10:05:49Z Rotlink 1293 fixing dead links wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 5790 4761 2020-01-08T19:23:40Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS r8go7ejk08gbgt9vm7lzszfs19vq5na 5841 5790 2020-01-08T19:47:10Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS kiwser6a5kdc46qpjavbd4gh6acorae 5866 5841 2020-01-08T19:59:03Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS ibuxrnw9qogcth35b5l6nayns0x64c3 5867 5866 2020-01-08T19:59:34Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS remc7h2ihqcnk9lxru6edbgofga5t68 5884 5867 2020-01-08T20:08:45Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS gacso9asugsy6d286g39jb92htf1j9o 5913 5884 2020-01-08T20:26:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS gxgyfs3ee6ksx0392tfp89s5b6dm20l 6053 5913 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Rotlink|Rotlink]] wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 6138 6053 2020-01-08T21:43:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS r8go7ejk08gbgt9vm7lzszfs19vq5na 6139 6138 2020-01-08T21:43:41Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 6232 6139 2020-02-08T23:12:53Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS r8go7ejk08gbgt9vm7lzszfs19vq5na 6244 6232 2020-02-08T23:15:41Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 6278 6244 2020-02-08T23:25:37Z 159.146.45.90 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS r8go7ejk08gbgt9vm7lzszfs19vq5na 6284 6278 2020-02-08T23:26:25Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.90|159.146.45.90]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 6374 6284 2020-02-12T17:28:01Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS r8go7ejk08gbgt9vm7lzszfs19vq5na 6414 6374 2020-02-12T17:45:49Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS kiwser6a5kdc46qpjavbd4gh6acorae 6417 6414 2020-02-12T17:46:54Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS ibuxrnw9qogcth35b5l6nayns0x64c3 6438 6417 2020-02-12T17:57:09Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS remc7h2ihqcnk9lxru6edbgofga5t68 6439 6438 2020-02-12T17:57:14Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 6545 6439 2020-05-21T09:36:37Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 8b6r24warrhz8xjal2m3rks7tx4mozs 6603 6545 2020-05-21T10:05:38Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 7dsog57rkm8xwy2avcp8hu8v05jib2v 6673 6603 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 8b6r24warrhz8xjal2m3rks7tx4mozs 6679 6673 2020-05-27T03:50:18Z Wolverène 1375 reverted vandalism wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 6724 6679 2020-07-08T02:49:31Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS ioffcs2a2y33pyuj86f44pfxwwjqn5a 6757 6724 2020-07-08T02:52:56Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Wolverène|Wolverène]] wikitext text/x-wiki <[[Sir Arthur Conan Doyle]] :''For a detailed list of when each story was originally published see http://web.archive.org/20030522191420/geocities.com/sherlockiana/watson/pub_yop.html '' ===[[A Study in Scarlet]]=== ''STUDT'' - 1887 ===[[The Sign of the Four]]=== ''SIGN4'' - 1890 ===The Adventures of Sherlock Holmes=== ''ADVEN'' - 1891-92 *[[A Scandal in Bohemia]] - SCAN *[[The Red-headed League]] - REDH *[[A Case of Identity]] - IDEN *[[The Boscombe Valley Mystery]] - BOSC *[[The Five Orange Pips]] - FIVE *[[The Man with the Twisted Lip]] - TWIS *[[The Adventure of the Blue Carbuncle]] - BLUE *[[The Adventure of the Speckled Band]] - SPEC *[[The Adventure of the Engineer's Thumb]] - ENGR *[[The Adventure of the Noble Bachelor]] - NOBL *[[The Adventure of the Beryl Coronet]] - BERY *[[The Adventure of the Copper Beeches]] - COPP ===The Memoirs of Sherlock Holmes=== ''MEMOI'' - 1893 *[[Silver Blaze]] - SILV *[[The Yellow Face]] - YELL *[[The Stock-broker's Clerk]] - STOC *[[The 'Gloria Scott']] - GLOR *[[The Musgrave Ritual]] - MUSG *[[The Reigate Puzzle]] - REIG *[[The Crooked Man]] - CROO *[[The Resident Patient]] - RESI *[[The Greek Interpreter]] - GREE *[[The Naval Treaty]] - NAVA *[[The Final Problem]] - FINA ===[[The Hound of the Baskervilles]]=== ''HOUND'' - 1902 ===The Return of Sherlock Holmes=== ''RETUR'' - 1905 *[[The Adventure of the Empty House]] - EMPT *[[The Adventure of the Norwood Builder]] - NORW *[[The Adventure of the Dancing Men]] - DANC *[[The Adventure of the Solitary Cyclist]] - SOLI *[[The Adventure of the Priory School]] - PRIO *[[The Adventure of Black Peter]] - BLAC *[[The Adventure of Charles Augustus Milverton]] - CHAS *[[The Adventure of the Six Napoleons]] - SIXN *[[The Adventure of the Three Students]] - 3STU *[[The Adventure of the Golden Pince-Nez]] - GOLD *[[The Adventure of the Missing Three-Quarter]] - MISS *[[The Adventure of the Abbey Grange]] - ABBE *[[The Adventure of the Second Stain]] - SECO ===[[The Valley of Fear]]=== ''VALLE'' - 1915 ===His Last Bow=== ''LASTB'' - 1917 *[[The Adventure of Wisteria Lodge]] - WIST *[[The Adventure of the Cardboard Box]] - CARD *[[The Adventure of the Red Circle]] - REDC *[[The Adventure of the Bruce-Partington Plans]] - BRUC *[[The Adventure of the Dying Detective]] - DYIN *[[The Disappearance of Lady Frances Carfax]] - LADY *[[The Adventure of the Devil's Foot]] - DEVI *[[His Last Bow.- The War Service of Sherlock Holmes]] - LAST ===[[The Casebook of Sherlock Holmes]]=== ''CASEB'' - 1927 *[[The Adventure of the Mazarin Stone]] - MAZA *[[The Problem of Thor Bridge]] - THOR *[[The Adventure of the Creeping Man]] - CREE *[[The Adventure of the Sussex Vampire]] - SUSS *[[The Adventure of the Three Garridebs]] - 3GAR *[[The Adventure of the Illustrious Client]] - ILLU *[[The Adventure of the Three Gables]] - 3GAB *[[The Adventure of the Blanched Soldier]] - BLAN *[[The Adventure of the Lion's Mane]] - LION *[[The Adventure of the Retired Colourman]] - RETI *[[The Adventure of the Veiled Lodger]] - VEIL *[[The Adventure of Shoscombe Old Place]] - SHOS 6zjfeh4cg9aor5hz45pr4n33yc1pnds 0 1800 3187 2007-04-03T21:28:20Z 152.1.193.137 New page: ==Nederlands== Praat jy Afrikaans? Dan is Nederlands nie moeilik nie. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse An... wikitext text/x-wiki ==Nederlands== Praat jy Afrikaans? Dan is Nederlands nie moeilik nie. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), Belgie en Suriname. k4r9wg4bzj8hbunljvdzzjqnhuwrikt 3188 3187 2007-04-03T21:33:55Z 152.1.193.137 wikitext text/x-wiki ==Nederlands== Praat jy Afrikaans? Dan is Nederlands nie moeilik nie. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), Belgie en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] mqbdkkhhl4hnrymlyk0o4al224k9etf 3191 3188 2007-04-03T22:11:04Z 152.1.193.137 wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== Praat jy Afrikaans? Dan is Nederlands nie moeilik nie. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), Belgie en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] hkpxon0rv8t8vnboxj4fne0p5y0hx8r 3300 3191 2007-09-03T14:35:00Z 41.243.16.213 /* Nederlands - Kom ons leer dit! */ edit wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== Praat jy Afrikaans? Dan is Nederlands nie moeilik nie. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] immdp6xrxsbvabca1lrok1vlz44pm0x 3381 3300 2008-02-07T20:56:24Z SPQRobin 57 wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rood: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki]] [[sv:Nederländska]] g818gpfpxmzgayfw67nh4l0vospko1b 3382 3381 2008-02-07T21:11:02Z SPQRobin 57 wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki]] [[sv:Nederländska]] cr6amta4t83mhxt6ssw36kc33kfoa1h 3786 3382 2009-10-07T08:06:30Z CarsracBot 180 robot Verwyder: [[sv:Nederländska]] wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki]] ez7hamwge1d4j8i5v30c49qta7wld7a 3805 3786 2009-10-25T13:51:59Z CarsracBot 180 robot Verander: [[pl:Niderlandzki/Okładka]] wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 20 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] 3d6ztniienj4bx0zkvn18ua2ev6sz8f 4209 3805 2011-03-20T18:34:22Z 193.141.132.155 wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] 69dtki4yira1vjzcte6ntcjprvhth3h 5085 4209 2015-06-26T17:25:02Z Jcwf 638 /* Nederlands - Kom ons leer dit! */ wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die selfstandige naamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] kg713yvrbn3hgh8rislveq0nzl6akle 5087 5085 2015-06-26T17:35:29Z Jcwf 638 /* Nederlands - Kom ons leer dit! */ wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] rr6xo0rpm2casarqznmxot0jbky0rbs 5741 5087 2020-01-08T19:02:03Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] edmbpjyzz5drw2q45d4a3pwyg94cs26 5893 5741 2020-01-08T20:13:36Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] 9t7excfmazkhd2u5u2q18anejr3wbje 6003 5893 2020-01-08T21:21:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] dmpzb431mo55vtm5tvksqvukcb0fkhm 6037 6003 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Jcwf|Jcwf]] wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] rr6xo0rpm2casarqznmxot0jbky0rbs 6078 6037 2020-01-08T21:37:11Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] edmbpjyzz5drw2q45d4a3pwyg94cs26 6080 6078 2020-01-08T21:37:14Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] rr6xo0rpm2casarqznmxot0jbky0rbs 6228 6080 2020-02-08T23:12:14Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] edmbpjyzz5drw2q45d4a3pwyg94cs26 6235 6228 2020-02-08T23:13:29Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] rr6xo0rpm2casarqznmxot0jbky0rbs 6613 6235 2020-05-21T10:11:34Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] 4i0qd3yrojyoia56lvkdtssmjxbtgxr 6674 6613 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] rr6xo0rpm2casarqznmxot0jbky0rbs 6771 6674 2020-10-22T19:33:14Z 37.154.149.114 dzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;  6) wszystkie w Polsce donacye i majoraty ogłaszamy niniejszym za własność państwową. Dla przeciwdziałania spekulacyi ziemią będą wydane osobne przepisy;  7) wszystkie lasy, zarówno prywatne, jak i dawne rządowe, ogłaszamy za własność państwową, sprzedaż i wyrąbywanie lasów bez specjalnego zezwolenia od chwili ogłoszenia niniejszego dekretu jest wzbroniona;  8) w przemyśle wikitext text/x-wiki dzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;  6) wszystkie w Polsce donacye i majoraty ogłaszamy niniejszym za własność państwową. Dla przeciwdziałania spekulacyi ziemią będą wydane osobne przepisy;  7) wszystkie lasy, zarówno prywatne, jak i dawne rządowe, ogłaszamy za własność państwową, sprzedaż i wyrąbywanie lasów bez specjalnego zezwolenia od chwili ogłoszenia niniejszego dekretu jest wzbroniona;  8) w przemyśle, rzemiosłach i handlu wprowadzamy niniejszym 8-godzinny dzień roboczy;  9) po ukonstytuowaniu się ostatecznym przystąpimy natychmiast do reorganizacyi na zasadach szczerze demokratycznych rad gminnych, sejmików powiatowych i samorządów miejskich, jak również do organizowania po miastach i wsiach milicyi ludowej, kóreby zapewniały ludności ład i bezpieczeństwo, a posłuch i wykonanie zarządzeń naszych organów wykonawczych i należyte postawienie sprawy aprowizacyi ludności. Zapewnienie jej niezbędnych po taniej cenie artykułów spożywczych uważamy za jeden z pierwszych naszych obowiązków. W tępieniu zbrodniczej spekulacyi i ukrywania zapasów i w ułatwianiu dostarczania żywności oprzemy się na organizacyach samorządowych i społecznych.  Na sejm ustawodawczy wniesiemy projekty następujących reform społecznych:  a) przymusowe wywłaszczenie i zniesienie wielkiej i średniej własności ziemskiej i oddanie jej w ręce ludu pracującego pod kontrolą państwową;  b) upaństwowienie kopalń, salin, przemysłu naftowego, dróg komunikacyjnych, oraz innych działów przemysłu, gdzie się to da odrazu uczynić;  c) udział robotników w administracyi tych zakładów przemysłowych, które nie zostaną odrazu upaństwowione;  d) prawo o ochronie pracy, ubezpieczeniu od bezrobocia, chorób i na starość;  e) konfiskaty kapitałów, powstałych w czasie wojny ze zbrodniczej spekulacyi artykułami pierwszej potrzeby i dostaw dla wojska;  f) wprowadzenia powszechnego, obowiązkowego i bezpłatnego świeckiego nauczania szkolnego.  Polaków, zamieszkałych na ziemiach b. Księstwa Litewskiego, wzywamy, aby w braterskiej zgodzie z narodami litewskim i białoruskim dążyli do odbudowania państwa litewskiego w dawnych jego historycznych granicach. Polaków zaś ze wschodniej Galicyi i na Ukrainie do pokojowego załatwienia kwestyi spornych z narodem ukraińskim, aż do ostatecznego ich uregulowania przez miarodajne czynniki obu narodów.  Ludu polski! Te reformy polityczne i społeczne, które pragniemy w życie wcielić, są najniezbędniejsze. Bez urzeczywistnienia ich Polska nigdy nie dźwignie się z dzisiejszej nędzy bezwładu i upokorzenia. Urzeczywistnieniu tych reform na obszarze całej Polski stoi na przeszkodzie to, iż część jej jeszcze znajduje się w posiadaniu rabujących ją i niszczących wojsk niemieckich. Dlatego też nie mamy w swoim składzie przedstawicieli Ludu z Poznańskiego, dlatego też chwilowo nie urzędujemy w Warszawie stolicy Polski. ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] s19am7imgdrqu7trvii7n7lrii2e73s 6776 6771 2020-10-22T19:33:44Z Praxidicae 1951 rvv wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Dutchspeakersworldwide.png|thumb|400px|rooi: Nederlands<br />groen: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] rr6xo0rpm2casarqznmxot0jbky0rbs 7177 6776 2022-03-15T00:20:48Z Kwamikagami 2379 /* Nederlands - Kom ons leer dit! */ wikitext text/x-wiki ==Nederlands - Kom ons leer dit!== [[Beeld:Map of the Dutch World.svg|thumb|400px|donkerblauw: Nederlands<br />middenblauw: Afrikaans]] Praat jy [[w:Afrikaans|Afrikaans]]? Dan is [[w:Nederlands|Nederlands]] nie moeilik nie, omdat Afrikaans kom van Nederlands. Daar is 23 miljoen mense wat dit praat en dit is die amptelike taal van drie lande: Nederland (met die Nederlandse Antille en Aruba), België en Suriname. # [[Nederlands/Les 1]] - Die klanke # [[Nederlands/Les 2]] - Die persoonlike voornaamwoord # [[Nederlands/Les 3]] - # [[Nederlands/Les 4]] # [[Nederlands/Les 5]] # [[Nederlands/Les 6]] # [[Nederlands/Les 7]] # [[Nederlands/Les 8]] # [[Nederlands/Les 9]] # [[Nederlands/Les 10]] # [[Nederlands/Les 11]] # [[Nederlands/Les 12]] # [[Nederlands/Les 13]] [[Kategorie:Tale]] [[Kategorie:Nederlands]] [[de:Niederländisch]] [[en:Dutch]] [[fr:Néerlandais]] [[he:הולנדית]] [[is:Hollenska]] [[na:Dorerin Eben Eyong]] [[nl:Nederlands]] [[pl:Niderlandzki/Okładka]] 8cnswujezopogg2rzezrok7woaadphr 0 1801 3189 2007-04-03T21:50:20Z 152.1.193.137 New page: ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /... wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die ondertande en die bolip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal nvz15ggd5bthcp2uhqssztge4vi3u5x 3190 3189 2007-04-03T21:51:07Z 152.1.193.137 /* Die klanke */ wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal pvuwvt5e9iz888bt27a6zd77tx8syc1 3792 3190 2009-10-07T10:19:51Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[en:Dutch/Lesson 1]] wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal [[en:Dutch/Lesson 1]] j6e2yoyl1c2gpxc3o1ruykl8zk97p30 4663 3792 2013-05-31T19:03:18Z Velocitas 781 wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal [[en:Dutch/Lesson 1]] gu4d6br8noqrmgh495bfzy0z0nirwxz 4664 4663 2013-05-31T19:04:28Z Velocitas 781 wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal [[en:Dutch/Lesson 1]] hzqg4ti0zjf3464mu2cwkpyr00diwpi 5079 4664 2015-06-26T17:01:40Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem |- |f||ja|nee |- |v||ja||ja |- |w||nee||ja |} {|class="wikitable" |{{knop|fel}}||{{knop|vel}}||{{knop|wel}} |- |fel||vel||wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] oapxx2h0kx2xkbzgo7bkrl52pdlvpyj 5080 5079 2015-06-26T17:02:03Z Jcwf 638 /* Die klanke */ wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem |- |f||ja||nee |- |v||ja||ja |- |w||nee||ja |} {|class="wikitable" |{{knop|fel}}||{{knop|vel}}||{{knop|wel}} |- |fel||vel||wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] olmb2nnnx9l3d33a7tmm4nndinsv843 5083 5080 2015-06-26T17:04:38Z Jcwf 638 /* Die klanke */ wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] 9o5w5rbbs80ihpw0h9ms7zteorkb8ij 5084 5083 2015-06-26T17:23:09Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: b: /b/ d: /d/ f: /f/ h: j: /j/ k: /k/ l: /l/ m: /m/ n: /n/ p: /p/ s: /s/ t: /t/ v: /v/ ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] lwy50m5dx0icjiwedtv25a6ye5flzic 5238 5084 2017-03-10T00:29:34Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] n1cf592e2xzksu9r0miarnxoyqv4m99 5239 5238 2017-03-10T00:33:14Z Jcwf 638 /* Die klanke */ wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: {| | :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed | :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man | :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart |} ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] 2urx0zzgsqz7gtmbtttxhc5hikl8mns 5814 5239 2020-01-08T19:34:14Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: {| | :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed | :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man | :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart |} ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] pxkiudrd5eyeg4mr8uywe52tnh23adj 5845 5814 2020-01-08T19:48:47Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: {| | :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed | :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man | :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart |} ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] ows63jqof0a0xydikm6iay4m3wgur0b 6067 5845 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Jcwf|Jcwf]] wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: {| | :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed | :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man | :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart |} ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] 2urx0zzgsqz7gtmbtttxhc5hikl8mns 6539 6067 2020-05-21T09:36:02Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: {| | :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed | :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man | :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart |} ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] pdn50adv0acate6m6lu1j5k6ehgjft9 6635 6539 2020-05-21T10:20:53Z Hamish 2161 Reverted 1 edit by [[Special:Contributions/178.243.78.42|178.243.78.42]] ([[User talk:178.243.78.42|talk]]) to last revision by ~riley by [[:m:User:Xiplus/Twinkle|Twinkle]] Global ([[:m:SWMT|SWMT]]) wikitext text/x-wiki ==Die klanke== Die klanke van Nederlands verskil 'n bietjie van die in Afrikaans, maar daar is ook baie wat hoegenaam nie verskil nie: {| | :b: /b/ ::{{knop|bad}} - bad :d: /d/ ::{{knop|dop}} - dop :f: /f/ ::{{knop|fiets}} - fiets :h: ::{{knop|hoed}} - hoed | :j: /j/ ::{{knop|jas}} - jas :k: /k/ ::{{knop|kaak}} - kaak :l: /l/ ::{{knop|lucht}} - lucht :m: /m/ ::{{knop|man}} - man | :n: /n/ ::{{knop|nest}} - nest :p: /p/ ::{{knop|paus}} - paus :s: /s/ ::{{knop|stop}} - stop :t: /t/ ::{{knop|taart}} - taart |} ;c :Die Nederlandse c word as /k/ uitgepreek in -ca-, -co-, -cu- of as /s/ in -ce- en -ci-. : ''calcium'' - kalsium :Die Nederlandse ch word as die Afrikaanse g uitgespeek (/x/). : ''lach'' - lag ;g :Die Nederlandse g word baie as die Afrikaanse g (/x/) uitgespreek. Talle mense spreek dit nog ''stemhebbend'' uit. In Vlaandere en Suid-Nederland het hulle die ''sagte g'' wat meer palataal is. ;z :In Nederlands is z soos dit in Engels is : ''zebra'' - sebra ;w : In Noord-Nederland is dit soos die Duitse w: tusse die botande en die onderlip. In Vlaandere en Suriname is dit soos in Engels bilabiaal Die ''f'', ''v'' en ''w'' is drie klanke wat verskil in aspirasie en vokalisatie {|class="wikitable" !letter!!asem!!stem!! |- |f||ja||nee||{{knop|fel}} fel |- |v||ja||ja||{{knop|vel}} vel |- |w||nee||ja||{{knop|wel}} wel |} [[en:Dutch/Lesson 1]] [[Kategorie:Nederlands]] 2urx0zzgsqz7gtmbtttxhc5hikl8mns 10 1807 3203 2007-06-03T16:14:10Z Thogo 26 please translate this into Afrikaans. (But please let there be a redirect from "delete" to the af name.) Thank you. wikitext text/x-wiki [[Image:Icono aviso borrar.png|80px|left]] <div name="Deletion notice" class="boilerplate metadata" id="delete" style="margin: 0 5%; padding: 0 7px 7px 7px; background: #fee; border: 1px solid #999999; text-align: left; font-size:95%;"> <big>THIS PAGE SHOULD BE DELETED! Reason: '''{{{1}}}''' If you disagree with its speedy deletion, please explain why on [[{{NAMESPACE}} talk:{{PAGENAME}}|its talk page]]. If this page obviously does not meet the criteria for speedy deletion, or you intend to fix it, please remove this notice, but do not remove this notice from a page that you have created yourself.</big> <span class="plainlinks">''Administrators, remember to check [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|if anything links here]] and [{{fullurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} the page history] ([{{fullurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|diff=0}} last edit]) before [{{fullurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=delete}} deletion].''</span> </div><includeonly>{{{category|[[Category:Candidates for speedy deletion]]}}}</includeonly> e544912487ojg67q4zd31xg36dtzd51 3287 3203 2007-08-27T19:33:00Z Pathoschild 29 updated format wikitext text/x-wiki {| style="margin:0.5em; padding:0.5em; background:#FEE; border:1px solid #999;" |- | [[Image:Icono aviso borrar.png|60px|left]] | <big>'''This page has been nominated for speedy deletion.'''</big><br />The reason given is "{{{1}}}". If you disagree with its speedy deletion, please explain why on [[{{TALKPAGENAME}}|its talk page]]. If this page obviously does not meet the criteria for speedy deletion, or you intend to fix it, please remove this notice, but do not remove this notice from a page that you have created yourself. <span class="plainlinks">''Administrators, remember to check [[Special:Whatlinkshere/{{FULLPAGENAME}}|if anything links here]] and [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|action=history}} the page history] ([{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|diff=0}} last edit]) before [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|action=delete}} deletion].''</span> |}<includeonly>{{{category|[[Category:Candidates for speedy deletion]]}}}</includeonly><noinclude> sz2ihvud7t5m32vmxp009u0b9qou6fp 3291 3287 2007-09-03T14:22:25Z 41.243.16.213 Sjabloon vertaal wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikiquote:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}}</noinclude> dr23iip17e6g0mfr9jc03z8z3ifz5zy 3394 3291 2008-03-28T04:19:30Z EVula 67 + [[aa:Template:Delete]], [[als:Vorlage:Löschen]], [[ang:Template:Delete]], [[as:Template:Delete]], [[ast:Plantía:Delete]]... wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikiquote:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}} [[aa:Template:Delete]] [[als:Vorlage:Löschen]] [[ang:Template:Delete]] [[as:Template:Delete]] [[ast:Plantía:Delete]] [[az:Şablon:Delete]] [[ba:Ҡалып:Delete]] [[be:Шаблон:Выдаліць]] [[bg:Шаблон:Бързо_изтриване]] [[bi:Template:Delete]] [[bm:Modèle:Delete]] [[bn:Template:Delete]] [[bo:Template:Delete]] [[ca:Plantilla:Fora]] [[ch:Template:Delete]] [[co:Template:Delete]] [[cs:Šablona:Smazat]] [[cv:Шаблон:Delete]] [[cy:Nodyn:Delete]] [[da:Skabelon:Slet]] [[en:Template:Delete]] [[es:Plantilla:Borrar]] [[et:Mall:Kustutada]] [[fa:الگو:حذف_سریع]] [[fi:Malline:Roskaa]] [[ga:Teimpléad:Scrios]] [[gl:Modelo:Lixo]] [[gn:Tembiecharã:Delete]] [[gu:Template:Delete]] [[he:תבנית:מחק]] [[hi:साँचा:Delete]] [[hr:Predložak:Bris]] [[hy:Կաղապար:Delete]] [[ia:Patrono:Delete]] [[ie:Template:Delete]] [[it:Template:Cancella_subito]] [[ja:Template:即時削除]] [[kk:Үлгі:Delete]] [[km:ទំព័រគំរូ:Delete]] [[kn:ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Delete]] [[ko:틀:Delete]] [[ks:Template:Delete]] [[la:Formula:Delenda_est]] [[lb:Schabloun:Delete]] [[ln:Modèle:Delete]] [[lt:Šablonas:Delete]] [[lv:Veidne:Delete]] [[mg:Modèle:Delete]] [[ml:ഫലകം:Delete]] [[mn:Template:Delete]] [[mr:साचा:Delete]] [[ms:Templat:Hapus]] [[na:Template:Ai]] [[nah:Plantilla:Delete]] [[nds:Vörlaag:Delete]] [[ne:Template:Delete]] [[no:Mal:Hurtigsletting]] [[oc:Modèl:Delete]] [[pa:ਨਮੂਨਾ:Delete]] [[pl:Szablon:Ek]] [[ps:کينډۍ:Delete]] [[pt:Predefinição:Lixo]] [[rm:Template:Delete]] [[ro:Format:Delete]] [[ru:Шаблон:Delete]] [[sa:Template:Delete]] [[se:Template:Delete]] [[si:Template:Delete]] [[simple:Template:Delete]] [[sl:Predloga:Delete]] [[su:Citakan:Delete]] [[sv:Mall:Radera]] [[sw:Template:Delete]] [[ta:வார்ப்புரு:Delete]] [[th:แม่แบบ:ลบ]] [[tk:Template:Delete]] [[tl:Template:Delete]] [[tr:Şablon:Sil]] [[tt:Ürnäk:Delete]] [[ug:Template:Delete]] [[uk:Шаблон:Delete]] [[uz:Shablon:Delete]] [[vi:Tiêu_bản:Delete]] [[vo:Samafomot:Delete]] [[xh:Template:Delete]] [[yo:Template:Delete]] [[za:Template:Delete]] [[zh:Template:Delete]] [[zh-min-nan:Template:Delete]] [[zu:Template:Delete]] </noinclude> 7t5a9khxgqv459nzn8v1w1x4vfa1qj5 3788 3394 2009-10-07T09:28:23Z Carsrac 395 wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}} [[aa:Template:Delete]] [[als:Vorlage:Löschen]] [[ang:Template:Delete]] [[as:Template:Delete]] [[ast:Plantía:Delete]] [[az:Şablon:Delete]] [[ba:Ҡалып:Delete]] [[be:Шаблон:Выдаліць]] [[bg:Шаблон:Бързо_изтриване]] [[bi:Template:Delete]] [[bm:Modèle:Delete]] [[bn:Template:Delete]] [[bo:Template:Delete]] [[ca:Plantilla:Fora]] [[ch:Template:Delete]] [[co:Template:Delete]] [[cs:Šablona:Smazat]] [[cv:Шаблон:Delete]] [[cy:Nodyn:Delete]] [[da:Skabelon:Slet]] [[en:Template:Delete]] [[es:Plantilla:Borrar]] [[et:Mall:Kustutada]] [[fa:الگو:حذف_سریع]] [[fi:Malline:Roskaa]] [[ga:Teimpléad:Scrios]] [[gl:Modelo:Lixo]] [[gn:Tembiecharã:Delete]] [[gu:Template:Delete]] [[he:תבנית:מחק]] [[hi:साँचा:Delete]] [[hr:Predložak:Bris]] [[hy:Կաղապար:Delete]] [[ia:Patrono:Delete]] [[ie:Template:Delete]] [[it:Template:Cancella_subito]] [[ja:Template:即時削除]] [[kk:Үлгі:Delete]] [[km:ទំព័រគំរូ:Delete]] [[kn:ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Delete]] [[ko:틀:Delete]] [[ks:Template:Delete]] [[la:Formula:Delenda_est]] [[lb:Schabloun:Delete]] [[ln:Modèle:Delete]] [[lt:Šablonas:Delete]] [[lv:Veidne:Delete]] [[mg:Modèle:Delete]] [[ml:ഫലകം:Delete]] [[mn:Template:Delete]] [[mr:साचा:Delete]] [[ms:Templat:Hapus]] [[na:Template:Ai]] [[nah:Plantilla:Delete]] [[nds:Vörlaag:Delete]] [[ne:Template:Delete]] [[no:Mal:Hurtigsletting]] [[oc:Modèl:Delete]] [[pa:ਨਮੂਨਾ:Delete]] [[pl:Szablon:Ek]] [[ps:کينډۍ:Delete]] [[pt:Predefinição:Lixo]] [[rm:Template:Delete]] [[ro:Format:Delete]] [[ru:Шаблон:Delete]] [[sa:Template:Delete]] [[se:Template:Delete]] [[si:Template:Delete]] [[simple:Template:Delete]] [[sl:Predloga:Delete]] [[su:Citakan:Delete]] [[sv:Mall:Radera]] [[sw:Template:Delete]] [[ta:வார்ப்புரு:Delete]] [[th:แม่แบบ:ลบ]] [[tk:Template:Delete]] [[tl:Template:Delete]] [[tr:Şablon:Sil]] [[tt:Ürnäk:Delete]] [[ug:Template:Delete]] [[uk:Шаблон:Delete]] [[uz:Shablon:Delete]] [[vi:Tiêu_bản:Delete]] [[vo:Samafomot:Delete]] [[xh:Template:Delete]] [[yo:Template:Delete]] [[za:Template:Delete]] [[zh:Template:Delete]] [[zh-min-nan:Template:Delete]] [[zu:Template:Delete]] </noinclude> n38r61ncfrnoo6xuet938imijllqvst 3820 3788 2009-12-14T18:22:39Z 81.190.246.187 wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Vista-trashcan empty-alt.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}} [[aa:Template:Delete]] [[als:Vorlage:Löschen]] [[ang:Template:Delete]] [[as:Template:Delete]] [[ast:Plantía:Delete]] [[az:Şablon:Delete]] [[ba:Ҡалып:Delete]] [[be:Шаблон:Выдаліць]] [[bg:Шаблон:Бързо_изтриване]] [[bi:Template:Delete]] [[bm:Modèle:Delete]] [[bn:Template:Delete]] [[bo:Template:Delete]] [[ca:Plantilla:Fora]] [[ch:Template:Delete]] [[co:Template:Delete]] [[cs:Šablona:Smazat]] [[cv:Шаблон:Delete]] [[cy:Nodyn:Delete]] [[da:Skabelon:Slet]] [[en:Template:Delete]] [[es:Plantilla:Borrar]] [[et:Mall:Kustutada]] [[fa:الگو:حذف_سریع]] [[fi:Malline:Roskaa]] [[ga:Teimpléad:Scrios]] [[gl:Modelo:Lixo]] [[gn:Tembiecharã:Delete]] [[gu:Template:Delete]] [[he:תבנית:מחק]] [[hi:साँचा:Delete]] [[hr:Predložak:Bris]] [[hy:Կաղապար:Delete]] [[ia:Patrono:Delete]] [[ie:Template:Delete]] [[it:Template:Cancella_subito]] [[ja:Template:即時削除]] [[kk:Үлгі:Delete]] [[km:ទំព័រគំរូ:Delete]] [[kn:ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Delete]] [[ko:틀:Delete]] [[ks:Template:Delete]] [[la:Formula:Delenda_est]] [[lb:Schabloun:Delete]] [[ln:Modèle:Delete]] [[lt:Šablonas:Delete]] [[lv:Veidne:Delete]] [[mg:Modèle:Delete]] [[ml:ഫലകം:Delete]] [[mn:Template:Delete]] [[mr:साचा:Delete]] [[ms:Templat:Hapus]] [[na:Template:Ai]] [[nah:Plantilla:Delete]] [[nds:Vörlaag:Delete]] [[ne:Template:Delete]] [[no:Mal:Hurtigsletting]] [[oc:Modèl:Delete]] [[pa:ਨਮੂਨਾ:Delete]] [[pl:Szablon:Ek]] [[ps:کينډۍ:Delete]] [[pt:Predefinição:Lixo]] [[rm:Template:Delete]] [[ro:Format:Delete]] [[ru:Шаблон:Delete]] [[sa:Template:Delete]] [[se:Template:Delete]] [[si:Template:Delete]] [[simple:Template:Delete]] [[sl:Predloga:Delete]] [[su:Citakan:Delete]] [[sv:Mall:Radera]] [[sw:Template:Delete]] [[ta:வார்ப்புரு:Delete]] [[th:แม่แบบ:ลบ]] [[tk:Template:Delete]] [[tl:Template:Delete]] [[tr:Şablon:Sil]] [[tt:Ürnäk:Delete]] [[ug:Template:Delete]] [[uk:Шаблон:Delete]] [[uz:Shablon:Delete]] [[vi:Tiêu_bản:Delete]] [[vo:Samafomot:Delete]] [[xh:Template:Delete]] [[yo:Template:Delete]] [[za:Template:Delete]] [[zh:Template:Delete]] [[zh-min-nan:Template:Delete]] [[zu:Template:Delete]] </noinclude> mv5p8iow0szlzi7z7y02ser93od2aif 3821 3820 2009-12-14T18:25:55Z Wutsje 318 rv cross wiki image pushing, see http://toolserver.org/~luxo/contributions/contributions.php?user=81.190.246.187&blocks=true&lang= wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}} [[aa:Template:Delete]] [[als:Vorlage:Löschen]] [[ang:Template:Delete]] [[as:Template:Delete]] [[ast:Plantía:Delete]] [[az:Şablon:Delete]] [[ba:Ҡалып:Delete]] [[be:Шаблон:Выдаліць]] [[bg:Шаблон:Бързо_изтриване]] [[bi:Template:Delete]] [[bm:Modèle:Delete]] [[bn:Template:Delete]] [[bo:Template:Delete]] [[ca:Plantilla:Fora]] [[ch:Template:Delete]] [[co:Template:Delete]] [[cs:Šablona:Smazat]] [[cv:Шаблон:Delete]] [[cy:Nodyn:Delete]] [[da:Skabelon:Slet]] [[en:Template:Delete]] [[es:Plantilla:Borrar]] [[et:Mall:Kustutada]] [[fa:الگو:حذف_سریع]] [[fi:Malline:Roskaa]] [[ga:Teimpléad:Scrios]] [[gl:Modelo:Lixo]] [[gn:Tembiecharã:Delete]] [[gu:Template:Delete]] [[he:תבנית:מחק]] [[hi:साँचा:Delete]] [[hr:Predložak:Bris]] [[hy:Կաղապար:Delete]] [[ia:Patrono:Delete]] [[ie:Template:Delete]] [[it:Template:Cancella_subito]] [[ja:Template:即時削除]] [[kk:Үлгі:Delete]] [[km:ទំព័រគំរូ:Delete]] [[kn:ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Delete]] [[ko:틀:Delete]] [[ks:Template:Delete]] [[la:Formula:Delenda_est]] [[lb:Schabloun:Delete]] [[ln:Modèle:Delete]] [[lt:Šablonas:Delete]] [[lv:Veidne:Delete]] [[mg:Modèle:Delete]] [[ml:ഫലകം:Delete]] [[mn:Template:Delete]] [[mr:साचा:Delete]] [[ms:Templat:Hapus]] [[na:Template:Ai]] [[nah:Plantilla:Delete]] [[nds:Vörlaag:Delete]] [[ne:Template:Delete]] [[no:Mal:Hurtigsletting]] [[oc:Modèl:Delete]] [[pa:ਨਮੂਨਾ:Delete]] [[pl:Szablon:Ek]] [[ps:کينډۍ:Delete]] [[pt:Predefinição:Lixo]] [[rm:Template:Delete]] [[ro:Format:Delete]] [[ru:Шаблон:Delete]] [[sa:Template:Delete]] [[se:Template:Delete]] [[si:Template:Delete]] [[simple:Template:Delete]] [[sl:Predloga:Delete]] [[su:Citakan:Delete]] [[sv:Mall:Radera]] [[sw:Template:Delete]] [[ta:வார்ப்புரு:Delete]] [[th:แม่แบบ:ลบ]] [[tk:Template:Delete]] [[tl:Template:Delete]] [[tr:Şablon:Sil]] [[tt:Ürnäk:Delete]] [[ug:Template:Delete]] [[uk:Шаблон:Delete]] [[uz:Shablon:Delete]] [[vi:Tiêu_bản:Delete]] [[vo:Samafomot:Delete]] [[xh:Template:Delete]] [[yo:Template:Delete]] [[za:Template:Delete]] [[zh:Template:Delete]] [[zh-min-nan:Template:Delete]] [[zu:Template:Delete]] </noinclude> n38r61ncfrnoo6xuet938imijllqvst 5112 3821 2015-08-09T19:10:15Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 51 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q4847311]] wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}} [[aa:Template:Delete]] [[als:Vorlage:Löschen]] [[as:Template:Delete]] [[ast:Plantía:Delete]] [[ba:Ҡалып:Delete]] [[bi:Template:Delete]] [[bm:Modèle:Delete]] [[bo:Template:Delete]] [[ca:Plantilla:Fora]] [[ch:Template:Delete]] [[co:Template:Delete]] [[da:Skabelon:Slet]] [[ga:Teimpléad:Scrios]] [[gn:Tembiecharã:Delete]] [[gu:Template:Delete]] [[it:Template:Cancella_subito]] [[kn:ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Delete]] [[ks:Template:Delete]] [[lb:Schabloun:Delete]] [[ln:Modèle:Delete]] [[lv:Veidne:Delete]] [[mn:Template:Delete]] [[na:Template:Ai]] [[nah:Plantilla:Delete]] [[nds:Vörlaag:Delete]] [[ps:کينډۍ:Delete]] [[pt:Predefinição:Lixo]] [[rm:Template:Delete]] [[se:Template:Delete]] [[simple:Template:Delete]] [[su:Citakan:Delete]] [[sw:Template:Delete]] [[tk:Template:Delete]] [[ug:Template:Delete]] [[vo:Samafomot:Delete]] [[xh:Template:Delete]] [[yo:Template:Delete]] [[za:Template:Delete]] [[zu:Template:Delete]] </noinclude> f3uf6az9xxi58m8segdqw5ksei1he6l 5116 5112 2015-08-17T18:40:41Z Randykitty 1346 Wikidata wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.png|100px]] | <h2>Hierdie blad is 'n [[Wikiquote:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:</h2><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie blad steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes hoekom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie blad se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{verwyderomdat}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring.}} </noinclude> 0oubk3n2jlia1hikuxewyiftwfyml5a 2 1808 3204 2007-06-03T16:14:57Z Thogo 26 new wikitext text/x-wiki {| cellpadding='2' style='border-color:'#008B45'; empty-cells:show;' <!-- Beginn Hauptrahmen --> |- | heigth='2px' bgcolor='#7EC0EE' colspan='2' | |- <!------------ Kopf mit Willkommenstext und der Navileiste ------------> | colspan='2' | <!------ Willkommenstext ------> <span style="text-align: center; font-size: 127%;line-height: 1.3"> Welcome to my user page! </span> <br/><br/> My name is Thomas Goldammer, I'm from Leipzig, Germany. I'm sysop on [[m:User:Thogo|Meta]], on the [[wikt:de:Benutzer:Thomas Goldammer|German Wiktionary]], the [[w:de:Benutzer:Thomas Goldammer|German Wikipedia]] and the [[w:iu:User:Thogo|Inuktitut Wikipedia]]. I visit this wiki to undo vandalism and put deletion requests on nonsense pages having the hope that administrators here find them and delete the pages. <br/> {| align='center' style='padding: 5px;text-align: center;' |- | width=48% style='border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;' | |- | '''«[[m:User talk:Thogo|Discussion]]»''' &#124; [[Special:Emailuser/Thogo|E-Mail]] &#124; [[Special:Contributions/Thogo|Contribs]] <br/> Today is {{CURRENTDAYNAME}}, the {{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAME}} {{CURRENTYEAR}}. This wiki has '''{{NUMBEROFARTICLES}}''' articles. |- | width=48% style="border-top: 1px dashed #AAAAAA;" | |} |} hjobt83ha0dpgg08xc3hv2fbx7tpdq3 3446 3204 2008-10-29T01:54:21Z Pathoschild 29 + global user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki {| cellpadding="2" style="border-color:#008B45; empty-cells:show;" <!-- Beginn Hauptrahmen --> |- | heigth="2px" bgcolor="#7EC0EE" colspan="2" | |- <!------------ Kopf mit Willkommenstext und der Navileiste ------------> | colspan="2" | <!------ Willkommenstext ------> <span style="text-align:center; font-size:127%; line-height:1.3;"> Welcome to my user page! </span> <br /><br /> My name is Thomas Goldammer, I'm from Leipzig, Germany. I'm a [[m:Stewards|steward]] of the Wikimedia Foundation. I visit this wiki mainly to undo vandalism and put deletion requests on nonsense pages. <br /> {| align="center" style="padding:5px; text-align:center;" |- | width="48%" style="border-bottom:1px dashed #AAA;" | |- | '''«[[m:User talk:Thogo|Discussion]]»''' | [[Special:Emailuser/Thogo|E-Mail]] | [[Special:Contributions/Thogo|Contribs]] <br /> This wiki has '''{{NUMBEROFARTICLES}}''' articles. |- | width="48%" style="border-top:1px dashed #AAA;" | |} |} otnmrah3wrqxuqimic87ero63ehipxt 3 1814 3223 2007-06-24T06:17:04Z Pathoschild 29 New page: [[m:user talk:pathoschild]] wikitext text/x-wiki [[m:user talk:pathoschild]] euuhnl1goo1elab8h190xs7eyeovy2u 4337 3223 2011-10-21T04:52:00Z Pathoschild 29 global user pages wikitext text/x-wiki {{#babel:en|fr}}[[File:Redirectltr.png]][[m:User talk:Pathoschild|m:{{ns:3}}:Pathoschild]] lwmdkbriqxpkwalgo4nzlbw3a1wp6bg 4416 4337 2012-02-17T03:44:57Z Pathoschild 29 global user pages wikitext text/x-wiki {{#babel:en|fr|af-0}}[[File:Redirectltr.png]][[m:User talk:Pathoschild|m:{{ns:3}}:Pathoschild]] ao5pkimu8mrm4zqkk96zqrs8iyg4pvk 4417 4416 2012-02-17T03:52:13Z Pathoschild 29 global user pages wikitext text/x-wiki {{#babel:en|fr|af-0}}[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Pathoschild|m:{{ns:3}}:Pathoschild]] 9s5t9popkjfyaoguhwv0tvqi20fzxs5 2 1815 3226 2007-06-28T15:56:17Z Jon Harald Søby 30 New page: I am '''[[m:User:Jon Harald Søby|Jon Harald Søby]]'''. wikitext text/x-wiki I am '''[[m:User:Jon Harald Søby|Jon Harald Søby]]'''. eh4lgj50xcia3aiafu9rv36nexgbnnv 4084 3226 2010-06-22T02:15:14Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#ifexist:Template:Babel|{{Babel|en-0|no|en-3|nn-3|sv-3|da-2|de-1|eo-1|es-1|ro-1|sw-1}}|}} I am '''[[m:User:Jon Harald Søby|Jon Harald Søby]]'''. [[en:User:Jon Harald Søby]] apsm6amtvawxjaec8ravyb20xw0bckj 4085 4084 2010-06-22T02:43:30Z Pathoschild 29 correction wikitext text/x-wiki {{#ifexist:Template:Babel|{{Babel|af-0|no|en-3|nn-3|sv-3|da-2|de-1|eo-1|es-1|ro-1|sw-1}}|}} I am '''[[m:User:Jon Harald Søby|Jon Harald Søby]]'''. [[en:User:Jon Harald Søby]] avs1mdavuiwjcvywfs45ctzm98wcm6z 2 1819 3239 2007-07-09T03:35:11Z Tangotango 32 Create user page wikitext text/x-wiki Hello, my name is Tangotango. Find out more about me here: [[m:User:Tangotango]] <div style="float: left; border:solid #CCCCFF 1px; margin: 1px;"> {| cellspacing="0" style="width: 238px; background: #F8F8FF;" | style="width: 45px; height: 45px; background: white; text-align: center; font-size: 14pt;" |[[Image:Broom icon.svg|43px]] | style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em;" | This user is a member of the<br>[[m:SWMT|'''Small Wiki Monitoring Team''']]. |}</div> c5jldhk3859t0soo33dfwduk8qfrjxa 2 1820 3250 2007-07-25T15:26:59Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki By [[:w:Wikipedia|Wikipedia]] is ek [[:w:Gebruiker:Adriaan_1|Gebruiker:Adriaan_1]]. Ek sal tien teen een vinniger reageer as daar boodskappe op my [[:w:Gebruikerbespreking:Adriaan_1|besprekingsblad by Wikipedia]] geplaas word. :D dgsxpbg93wl593a27xidggl5wa7oiex 3251 3250 2007-07-25T15:27:36Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki By [[:w:Wikipedia|Wikipedia]] is ek [[:w:Gebruiker:Adriaan_1|Gebruiker:Adriaan_1]]. Ek sal tien teen een vinniger reageer as daar boodskappe op my [[:w:Gebruikerbespreking:Adriaan_1|besprekingsblad by Wikipedia]] geplaas word. <nowiki>:D</nowiki> 3vmyiamtvuqg4tvt8fb8omj5o34lcit 3 1821 3252 2007-07-25T15:28:45Z Adriaan 33 Verander rooi skakel na 'n bloue wikitext text/x-wiki <!-- Hello :D --> ffp9q93n6ro0gq3oxam5x8pysb3tzl5 2 1823 3254 2007-07-31T03:52:35Z Az1568 34 . wikitext text/x-wiki [[m:User:Az1568]] <!--Start box sect--> {| name="userboxes" id="userboxes" style="margin-left: 1em; margin-bottom: 0.5em; width: 248px; border: {{{bordercolor|#99B3FF}}} solid 1px; background-color: {{{backgroundcolor|#FFFFFF}}}; color: {{{textcolor|#000000}}}; float: {{{2|{{{align|right}}}}}}; {{{extra-css|}}}" | <div style="text-align: center; font-size: 120%; font-weight: bold;">{{{1|{{{toptext|Userboxes}}}}}}</div> <div style="float: left; border:solid #CCCCFF 1px; margin: 1px;"> {| cellspacing="0" style="width: 238px; background: #F8F8FF;" | style="width: 45px; height: 45px; background: white; text-align: center; font-size: 14pt;" |[[Image:Broom icon.svg|43px]] | style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em;" | This user is a member of the<br>[[m:SWMT|'''Small Wiki Monitoring Team''']]. |} </div> {{User en}} {{User af-0}} |} <!--End box sect--> ceeto05lf1tlj2bfypgyc30dgqvvxim 3 1824 3255 2007-07-31T03:59:38Z Az1568 34 Stuur aan na [[m:User talk:Az1568]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[m:User talk:Az1568]] 32439w81wjh9lsqy4si1acx61zmq05t 4177 3255 2010-11-26T20:46:22Z Quentinv57 577 Softredirect wikitext text/x-wiki {{Softredirect|:m:User talk:Az1568}} ddef2ogl7h71cq5p555s175phfybcr0 2 1826 3259 2007-08-06T17:18:24Z Majorly 35 [[m:User:Majorly|Majorly]] @ Meta wikitext text/x-wiki [[m:User:Majorly|Majorly]] @ Meta 5ehikxyrt2dlmj176ttugh0nc1m3u7h 4 1828 3268 2007-08-16T10:35:54Z Jon Harald Søby 30 Nuwe blad: Pages that are protected from recreation. Only administrators may edit this page. * [[W/w/w/index.php]] * [[W/index.php]] * [[W/w/w/w/w/index.php]] wikitext text/x-wiki Pages that are protected from recreation. Only administrators may edit this page. * [[W/w/w/index.php]] * [[W/index.php]] * [[W/w/w/w/w/index.php]] 7n3bc231m5uzhzwmo1ta0dyn13uwdy4 3269 3268 2007-08-16T10:36:17Z Jon Harald Søby 30 Het [[Wikibooks:Protected pages]] beskerm: protecting spam from recreation [edit=sysop:move=sysop] [cascading] wikitext text/x-wiki Pages that are protected from recreation. Only administrators may edit this page. * [[W/w/w/index.php]] * [[W/index.php]] * [[W/w/w/w/w/index.php]] 7n3bc231m5uzhzwmo1ta0dyn13uwdy4 2 1831 3283 2007-08-24T19:07:49Z Bastique 38 new user page wikitext text/x-wiki <div style="border-top:1px solid #ACACAC; border-bottom:1px solid #ACACAC; margin: 0px; margin-bottom: 0.8em; margin-top:0.8em;"> {| width=100% border="0" cellpadding="2" cellspacing="0" style="border-collapse:collapse; background-color:#F9F9F9;" |- valign="top" | width="100%" style="text-align:center" | [[:m:User:Bastique|Meta user page]] | [[:commons:User:Bastique|Commons user page]] | [[Commons:User talk:Bastique|talk page]] |} </div> I am [[:meta:User:Bastique|Cary Bass]], a [[m:Stewards|steward]], and an [[foundation:Current staff|employee of the Wikimedia Foundation]] :''Please use my [[:Commons:User talk:Bastique|Commons Wikipedia talk page]] to leave me messages.'' q82rr917mhqbj58k5zwnqzav574pvmc 3 1832 3284 2007-08-24T19:10:45Z Bastique 38 redirect wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[User:Bastique]] re9pcurfvpz64ol26u4tk2z2d5lysgv 2 1833 3286 2007-08-26T12:57:34Z Effeietsanders 39 Nuwe blad: <br clear="all"><center><div style="border: solid #aaa 1px; clear: both; margin: 0 0 1em 1em; font-size: 90%; background: #f9f9f9; width: 350px; padding: 4px; spacing: 0px; text-align:lef... wikitext text/x-wiki <br clear="all"><center><div style="border: solid #aaa 1px; clear: both; margin: 0 0 1em 1em; font-size: 90%; background: #f9f9f9; width: 350px; padding: 4px; spacing: 0px; text-align:left; float:both;"> <div style="float: left;">[[Image:Metawiki.png|70px]]</div> <div style="margin-left: 80px;">This user has a page on the [[m:Meta|Meta]]-Wiki with </div> <div style="margin-left: 80px;">all his accounts conveniently arranged on: <div style="margin-left: 40px;">'''[[meta:User:Effeietsanders|M:User:Effeietsanders]]'''</div><br> </div></div></center> 9ojyyz7t5hwwkbf4wbkefixzbmbdqiz 2 1835 3289 2007-08-28T09:17:46Z Jorunn 36 Nuwe blad: [[m:user:Jorunn]] wikitext text/x-wiki [[m:user:Jorunn]] cpnwj5sgjvp3ow36hcftk9e0tasm28i 14 1836 3292 2007-09-03T14:23:20Z 41.243.16.213 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 10 1837 3293 2007-09-03T14:23:47Z 41.243.16.213 +sjabloon wikitext text/x-wiki __NOEDITSECTION__ <div style="clear:both; color:grey; text-align:center;"><small>'''Die sjabloonbeskrywing hieronder word nie afgebeeld wanneer die sjabloon geplaas word nie.'''</small></div> <div class="toccolours" style="background: #FFFFEE; border: 1px solid #FFDAB9;"> {{{1}}} </div><noinclude>[[Kategorie:Sjablone|Sjablooninfo]]</noinclude> 9b18adbgalbksglz60icphg0epxg6lq 3526 3293 2008-11-20T08:04:20Z Adriaan90 190 vervang met blou weergawe wikitext text/x-wiki <includeonly>__NOEDITSECTION__ <div style="clear:both; color:grey; text-align:center;"><small>'''Die onderstaande dokumentasie word nie vertoon wanneer die sjabloon geplaas word nie.'''</small></div> <div class="toccolours" style="background: #C3D9FF; border: 2px solid #4096EE;"> {{{1}}} </div></includeonly><noinclude>{{sjablooninfo|1= ;Doel Hierdie sjabloon kan gebruik word om addisionele inligting oor die doel en gebruik van 'n sjabloon op Wikipedia te verskaf. ;Gebruik Die sjabloon moet tussen &lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt; geplaas word. Hier is 'n voorbeeld: <pre><nowiki>&lt;noinclude&gt; {{</nowiki>sjablooninfo|1= Uitleg, doel en gebruik van die sjabloon <nowiki>}} &lt;/noinclude&gt;</nowiki></pre> Die volgende opskrifte moet verkieslik altyd gebruik word: *Doel *Gebruik En indien van toepassing, ook: *Standaardwaarde *Verwante sjablone Hierdie opskrifte word begin met 'n kommapunt (;). }}<noinclude> [[Kategorie:Sjablone|Sjablooninfo]] </noinclude> sog90ulutxws9f3sf5fnuceq9id89i0 10 1838 3294 2007-09-03T14:24:58Z 41.243.16.213 +sjabloon wikitext text/x-wiki {| cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:80%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#C3D9FF; border:2px solid #4096EE;" | [[Beeld:Information_icon.svg|50px]] | <small>Hierdie kategorie bevat die sjabloon '''{{SL|Katbeskryf}}''', wat 'n outomatiese beskrywing van die kategorie byvoeg. Indien u voel dat hierdie beskrywing nie voldoende is nie, of dat dit dalk misleidend is, kan u gerus die sjabloon van die bladsy <span class="plainlinks">[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=edit}} verwyder]</span> en 'n meer gepaste, omskrywende beskrywing byvoeg.</small> |} {| cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:80%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#e2f2d2; border:2px solid #acce79; text-align:center" | Hierdie kategorie lys bladsye met betrekking tot '''{{PAGENAME}}'''. |}<includeonly>[[Kategorie:Kategorieë met outomatiese beskrywings]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Sjablone]]{{sjablooninfo|1= Plaas '''<nowiki>{{katbeskryf}}</nowiki>''' in kategorieë om 'n vinnige, elementêre beskrywing te plaas. Slegs van toepassing op kategorieë wat bladsye met aanhalings lys. Dus nie beeldsjablone, ens. nie. Vir kategorieë in hierdie kategorie, sien ''[[:Kategorie:Kategorieë met outomatiese beskrywings]]''.}}</noinclude> d3fby1k23z7jjiso8ec6ahz8kvgzimf 10 1839 3295 2007-09-03T14:25:28Z 41.243.16.213 edit wikitext text/x-wiki &#123;{[[Sjabloon:{{{1}}}|{{{1}}}]]}}<noinclude>[[Kategorie:Sjablone|Tl]]{{sjablooninfo|1= ==Gebruik== <nowiki>{{Tl|SJABLOONNAAM}}</nowiki> <br> Dit sal 'n maklike skakel na die sjabloon gee. }} </noinclude> dlxuseuvn5ryaqfqwuvtg9jdyfpiibk 14 1840 3296 2007-09-03T14:26:44Z 41.243.16.213 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 3642 3296 2008-11-21T10:16:02Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Alles]] wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Alles]] hpazjriem0sgrnf1qu8ogzx3gr05vgt 4193 3642 2011-02-03T15:35:13Z Mjbmrbot 660 r2.7.1) (robot Bygevoeg: az, bg, ca, da, de, en, fa, fi, fr, gl, he, hu, ia, id, is, it, ja, ka, ku, la, lt, ml, no, pl, ro, ru, sq, sr, sv, tr wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Alles]] [[az:Kateqoriya:Şablonlar]] [[bg:Категория:Шаблони]] [[ca:Categoria:Plantilles]] [[da:Kategori:Skabeloner]] [[de:Kategorie:Vorlage]] [[en:Category:Templates]] [[fa:رده:الگوهای ویکی‌پدیا]] [[fi:Luokka:Mallineet]] [[fr:Catégorie:Modèles]] [[gl:Categoría:Marcadores]] [[he:קטגוריה:תבניות]] [[hu:Kategória:Sablonok]] [[ia:Categoria:Patronos]] [[id:Kategori:Templat]] [[is:Flokkur:Snið]] [[it:Categoria:Template]] [[ja:カテゴリ:ウィキブックスのテンプレート]] [[ka:კატეგორია:თარგები]] [[ku:Kategorî:Şablon]] [[la:Categoria:Formulae]] [[lt:Kategorija:Šablonai]] [[ml:വർഗ്ഗം:ഫലകങ്ങൾ]] [[no:Kategori:Maler]] [[pl:Kategoria:Szablony]] [[ro:Categorie:Formate Wikipedia]] [[ru:Категория:Викиучебник:Шаблоны]] [[sq:Kategoria:Stampa]] [[sr:Категорија:Шаблони]] [[sv:Kategori:Mallar]] [[tr:Kategori:Şablonlar]] na6g2ap6z9wa5ni00y39kgygwe62r99 4206 4193 2011-03-15T14:37:05Z Mjbmrbot 660 r2.7.1) (robot Bygevoeg: [[ne:श्रेणी:Templates]] wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Alles]] [[az:Kateqoriya:Şablonlar]] [[bg:Категория:Шаблони]] [[ca:Categoria:Plantilles]] [[da:Kategori:Skabeloner]] [[de:Kategorie:Vorlage]] [[en:Category:Templates]] [[fa:رده:الگوهای ویکی‌پدیا]] [[fi:Luokka:Mallineet]] [[fr:Catégorie:Modèles]] [[gl:Categoría:Marcadores]] [[he:קטגוריה:תבניות]] [[hu:Kategória:Sablonok]] [[ia:Categoria:Patronos]] [[id:Kategori:Templat]] [[is:Flokkur:Snið]] [[it:Categoria:Template]] [[ja:カテゴリ:ウィキブックスのテンプレート]] [[ka:კატეგორია:თარგები]] [[ku:Kategorî:Şablon]] [[la:Categoria:Formulae]] [[lt:Kategorija:Šablonai]] [[ml:വർഗ്ഗം:ഫലകങ്ങൾ]] [[ne:श्रेणी:Templates]] [[no:Kategori:Maler]] [[pl:Kategoria:Szablony]] [[ro:Categorie:Formate Wikipedia]] [[ru:Категория:Викиучебник:Шаблоны]] [[sq:Kategoria:Stampa]] [[sr:Категорија:Шаблони]] [[sv:Kategori:Mallar]] [[tr:Kategori:Şablonlar]] pv2jaokq9a740tiboc0qfnlzztevhxc 4633 4206 2013-03-15T23:28:07Z VolkovBot 328 r2.7.2) (robot Bygevoeg: bs, eo, es, hy Verwyder: fa wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Alles]] [[az:Kateqoriya:Şablonlar]] [[bg:Категория:Шаблони]] [[bs:Kategorija:Šabloni]] [[ca:Categoria:Plantilles]] [[da:Kategori:Skabeloner]] [[de:Kategorie:Vorlage]] [[en:Category:Templates]] [[eo:Kategorio:Vikilibroj:Ŝablonoj]] [[es:Categoría:Plantillas]] [[fi:Luokka:Mallineet]] [[fr:Catégorie:Modèles]] [[gl:Categoría:Marcadores]] [[he:קטגוריה:תבניות]] [[hu:Kategória:Sablonok]] [[hy:Կատեգորիա:Կաղապարներ]] [[ia:Categoria:Patronos]] [[id:Kategori:Templat]] [[is:Flokkur:Snið]] [[it:Categoria:Template]] [[ja:カテゴリ:ウィキブックスのテンプレート]] [[ka:კატეგორია:თარგები]] [[ku:Kategorî:Şablon]] [[la:Categoria:Formulae]] [[lt:Kategorija:Šablonai]] [[ml:വർഗ്ഗം:ഫലകങ്ങൾ]] [[ne:श्रेणी:Templates]] [[no:Kategori:Maler]] [[pl:Kategoria:Szablony]] [[ro:Categorie:Formate Wikipedia]] [[ru:Категория:Викиучебник:Шаблоны]] [[sq:Kategoria:Stampa]] [[sr:Категорија:Шаблони]] [[sv:Kategori:Mallar]] [[tr:Kategori:Şablonlar]] iuiiatfgkx0tn2i5ottu7268d5pw5oc 4634 4633 2013-03-16T10:53:11Z VolkovBot 328 r2.7.2) (robot Bygevoeg: [[et:Kategooria:Mallid]] wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Alles]] [[az:Kateqoriya:Şablonlar]] [[bg:Категория:Шаблони]] [[bs:Kategorija:Šabloni]] [[ca:Categoria:Plantilles]] [[da:Kategori:Skabeloner]] [[de:Kategorie:Vorlage]] [[en:Category:Templates]] [[eo:Kategorio:Vikilibroj:Ŝablonoj]] [[es:Categoría:Plantillas]] [[et:Kategooria:Mallid]] [[fi:Luokka:Mallineet]] [[fr:Catégorie:Modèles]] [[gl:Categoría:Marcadores]] [[he:קטגוריה:תבניות]] [[hu:Kategória:Sablonok]] [[hy:Կատեգորիա:Կաղապարներ]] [[ia:Categoria:Patronos]] [[id:Kategori:Templat]] [[is:Flokkur:Snið]] [[it:Categoria:Template]] [[ja:カテゴリ:ウィキブックスのテンプレート]] [[ka:კატეგორია:თარგები]] [[ku:Kategorî:Şablon]] [[la:Categoria:Formulae]] [[lt:Kategorija:Šablonai]] [[ml:വർഗ്ഗം:ഫലകങ്ങൾ]] [[ne:श्रेणी:Templates]] [[no:Kategori:Maler]] [[pl:Kategoria:Szablony]] [[ro:Categorie:Formate Wikipedia]] [[ru:Категория:Викиучебник:Шаблоны]] [[sq:Kategoria:Stampa]] [[sr:Категорија:Шаблони]] [[sv:Kategori:Mallar]] [[tr:Kategori:Şablonlar]] 80vhejcnqoaf6k78ylje4g6pscp6qi8 5113 4634 2015-08-09T19:10:25Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 34 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q3740]] wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Alles]] [[ru:Категория:Викиучебник:Шаблоны]] ob0brieyd61eew53jhpb21p6i86aa87 14 1841 3297 2007-09-03T14:27:34Z 41.243.16.213 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 14 1842 3299 2007-09-03T14:33:33Z 41.243.16.213 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 3659 3299 2008-11-23T06:41:23Z Adriaan90 190 beskrywing wikitext text/x-wiki Hierdie kategorie lys alle bladsy wat met die <nowiki>{{skrap}}</nowiki>-sjabloon geëtiketeer is. mi8cmc25g031h3475usul9a8r6p0i6q 7163 3659 2022-02-10T15:02:37Z EN-Jungwon 2374 Requesting speedy deletion with rationale "Unused category". (TwinkleGlobal) wikitext text/x-wiki {{Delete|1=Unused category}} Hierdie kategorie lys alle bladsy wat met die <nowiki>{{skrap}}</nowiki>-sjabloon geëtiketeer is. 1i7w7gpnq3iya00ysacso8ob5mv9sen 7166 7163 2022-02-10T15:09:29Z EN-Jungwon 2374 Reverted 1 edit by [[Special:Contributions/EN-Jungwon|EN-Jungwon]] ([[User talk:EN-Jungwon|talk]]) (TwinkleGlobal) wikitext text/x-wiki Hierdie kategorie lys alle bladsy wat met die <nowiki>{{skrap}}</nowiki>-sjabloon geëtiketeer is. mi8cmc25g031h3475usul9a8r6p0i6q 14 1843 3301 2007-09-03T14:35:52Z 41.243.16.213 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 0 1844 3303 2007-09-03T14:37:31Z Adriaan 33 [[Wie mag deelneem]] geskuif na [[Wikibooks:Wie mag deelneem]]: Korrekte naamruimte wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Wikibooks:Wie mag deelneem]] 8a0gn6iwolerrtok9ogbbwpw5gryn1n 0 1845 3307 2007-09-03T14:39:40Z Adriaan 33 [[Ongeklassifiseer]] geskuif na [[Ongeklassifiseerde grappe]]: Beter naampie wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Ongeklassifiseerde grappe]] d6fmiv9a9asuix6s2ym4ojkdhyhu1n2 0 1846 3309 2007-09-03T14:40:06Z Adriaan 33 [[Hoe kan ek bydra]] geskuif na [[Wikibooks:Hoe kan ek bydra]]: edit wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Wikibooks:Hoe kan ek bydra]] tr01alv8wq8kfstvh68imbher4uy1zt 14 1847 3313 2007-09-03T14:42:11Z Adriaan 33 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 14 1848 3315 2007-09-03T14:42:51Z Adriaan 33 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 3608 3315 2008-11-20T12:52:06Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Rekenaartoepassingstegnologie]] wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} [[Kategorie:Rekenaartoepassingstegnologie]] t4ypiqv3saq9fwoyykv60kv210nzw5m 0 1849 3318 2007-09-03T14:44:02Z Adriaan 33 [[Astronomie]] geskuif na [[Sterrekunde]]: Verafrikaans wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Sterrekunde]] 2qfbnx5fzp9ljlcmqdxacgs0gatf9x1 0 1850 3322 2007-09-03T14:45:38Z Adriaan 33 [[Def wikibook]] geskuif na [[Wikibooks]]: edit wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Wikibooks]] e0otebumr2yddnhez3vbn2lri9wfz39 14 1851 3325 2007-09-03T16:12:36Z Adriaan 33 {{Katbeskryf}} wikitext text/x-wiki {{Katbeskryf}} 30gqazz8320wqa7i57mhhxvk0gzub5x 0 1852 3327 2007-09-04T15:33:00Z Adriaan 33 +blad wikitext text/x-wiki Hierdie is 'n versameling boeke wat as handleidings dien oor hoe om sekere goed te gebruik. ==Aardrykskunde== *[[Hoe om 'n atlas te gebruik|Atlas]] [[Kategorie:Handleidings]] gmxaj0qvr4an11shiusvliz9ffmz95c 6010 3327 2020-01-08T21:25:52Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie is 'n versameling boeke wat as handleidings dien oor hoe om sekere goed te gebruik. ==Aardrykskunde== *[[Hoe om 'n atlas te gebruik|Atlas]] [[Kategorie:Handleidings]] nh22a4peu9t7y5niv5zz2b4czt12juh 6038 6010 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Adriaan|Adriaan]] wikitext text/x-wiki Hierdie is 'n versameling boeke wat as handleidings dien oor hoe om sekere goed te gebruik. ==Aardrykskunde== *[[Hoe om 'n atlas te gebruik|Atlas]] [[Kategorie:Handleidings]] gmxaj0qvr4an11shiusvliz9ffmz95c 6390 6038 2020-02-12T17:34:30Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie is 'n versameling boeke wat as handleidings dien oor hoe om sekere goed te gebruik. ==Aardrykskunde== *[[Hoe om 'n atlas te gebruik|Atlas]] [[Kategorie:Handleidings]] nh22a4peu9t7y5niv5zz2b4czt12juh 6493 6390 2020-02-12T18:30:21Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6390 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki Hierdie is 'n versameling boeke wat as handleidings dien oor hoe om sekere goed te gebruik. ==Aardrykskunde== *[[Hoe om 'n atlas te gebruik|Atlas]] [[Kategorie:Handleidings]] gmxaj0qvr4an11shiusvliz9ffmz95c 0 1853 3328 2007-09-04T17:19:23Z Adriaan 33 +info wikitext text/x-wiki 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die legende wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. jahur4zapts80imrd3b0sjbpk096l42 3330 3328 2007-09-04T17:42:57Z Adriaan 33 {{Wikipedia|Atlas}} wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die legende wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. rhb6ds40woptcyfpc766r3zb9hrwif1 3332 3330 2007-09-04T17:47:13Z Adriaan 33 spel wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die legende wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. 5hkeyc20nwsocbq4nuloyci4ehr3gi9 3615 3332 2008-11-20T13:09:30Z Adriaan90 190 kategoriee wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die legende wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] [[Kategorie:Boeke]] 7u1ml2tskm8ztf85a2eybmd89knr78l 3647 3615 2008-11-21T10:37:54Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] [[Kategorie:Boeke]] 2m45x7csshb92cx9lqb0geasf55t3m1 3648 3647 2008-11-21T10:39:26Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Handleidings]] wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] [[Kategorie:Handleidings]] gvftzd6ibfdrik1y7afmpb0d8u5b9kw 3649 3648 2008-11-21T10:39:57Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Aardrykskundige handleidings]] wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n rykdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskundige handleidings]] 2oil602l3pd21ijeqfj013r623g1ebl 4304 3649 2011-09-17T16:42:59Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskundige handleidings]] 2ln6devevq22uepy9creq5572dcmzcn 4313 4304 2011-09-18T12:25:44Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 4870 4313 2014-08-23T04:37:06Z Lotje 1414 {{commonscat|Atlases}} wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} {{commonscat|Atlases}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] 0wg4fvkmtv3x4bo6k08ni7a0pqp05yg 4871 4870 2014-08-23T04:41:21Z Lotje 1414 Rol weergawe 4870 deur [[Special:Contributions/Lotje|Lotje]] ([[User talk:Lotje|bespreek]]) terug. {{commonscat|Atlases}} nie werk nie wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 5669 4871 2019-10-10T20:16:32Z 159.146.10.115 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] 9fnnvftt0agpgiwgigalomk9x8do4sb 5673 5669 2019-10-10T20:17:29Z Praxidicae 1951 rvv wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 5780 5673 2020-01-08T19:18:49Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] b81mmm8db6x2c0xnhqw5x6b0i2e5wbk 5783 5780 2020-01-08T19:19:54Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] 9ui4t2eqmxl06pkll9rcdgvouvj0hqz 5839 5783 2020-01-08T19:46:05Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] 96xqzvb8kdsgus8smzwimyu5ukseteo 5891 5839 2020-01-08T20:12:31Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] f21wfe27zlofvrapttgmtpifpt99une 6032 5891 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 6071 6032 2020-01-08T21:36:06Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] b81mmm8db6x2c0xnhqw5x6b0i2e5wbk 6150 6071 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 6352 6150 2020-02-12T17:18:19Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] b81mmm8db6x2c0xnhqw5x6b0i2e5wbk 6488 6352 2020-02-12T18:28:38Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6352 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 6606 6488 2020-05-21T10:07:47Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] lxn6w2gjvowb54y03qotzefisg7k6re 6617 6606 2020-05-21T10:13:11Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] by2u1hdtyxfuns8sxw65gs3eom4ogwm 6668 6617 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat niet net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rpm57ut8v5pmu94ksb58xiwj17qut7z 6853 6668 2021-11-12T14:38:39Z Grigoz1 2342 Die nederlandse "niet" na die afrikaanse "nie" verander. wikitext text/x-wiki {{Wikipedia|Atlas}} 'n '''Atlas''' is 'n versameling kaarte met 'n magdom interessante inligting. Atlasbladsye bevat nie net ruimtelike inligting oor die ligging van plekke nie, maar ook nieruimtelike kenmerke van plekke soos die tale wat mense praat, hul godsdienstige oortuiginge en regeringsvorme, om net 'n paar te noem. Wanneer 'n mens 'n atlas gebruik, kan die volgende wenke jou help om die inligting korrek te vertolk uit die data wat gegee word: *Gebruik die geografiese indeks wat agter in die atlas is. Al die plekname wat in die atlas voorkom, sal in alfabetiese volgorde verskyn. Die bladsynommer waar jy die plek kan opspoor, word ook gegee. Die inskrywings bevat dikwels bykomende inligting soos 'n alfanumeriese verwysing en die breedte- en lengtegraad van die plek. *Lees die titels van die kaarte - dit sal jou sê waaroor die kaart gaan. *Atlasse bevat heelwat tematiese kaarte (kaarte oor verskillende onderwerpe) wat vir jou nuut kan wees. Bestudeer die sleutel wat die simbole verklaar deeglik voordat jy probeer om die kaart te vertolk. [[Kategorie:Aardrykskunde]] rt6sc0q1gsm4urhapy69ifhlaqshkxw 10 1854 3329 2007-09-04T17:40:25Z Adriaan 33 toets wikitext text/x-wiki <div class="noprint" style="clear: both; border: solid #aaa 1px; margin: 0 0 1em 1em; font-size: 90%; background: #f9f9f9; width: 250px; padding: 4px; spacing: 0px; text-align: left; float: right;"> <div style="float: left;">[[Beeld:Wikipedia-logo.png|50px|none|{{{project}}}]]</div> <div style="margin-left: 60px;">Wikipedia has an article on <div style="margin-left: 10px;">'''''[[:w:{{{1}}}|{{#if:{{{2|}}}|{{{2}}}|{{{{{{1}}}}}]]'''''</div></div></div><noinclude> All you need to do to create a floating box Wikipedia link is insert '''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' at the end of a page, and the template will do the rest for you. If needed, you can specify the name of the Wikipedia article that is to be linked to, and if need be, the title of the link text to be shown. All of the following formats are valid: ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' - Automatically takes the name from the current LyricWiki page ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are the same, but perhaps different than the name of the current LyricWiki page *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Same as the above example ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Muse (band)|Muse}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are ''different''. The second division [Muse (band)] tells what the name of the Wikipedia Article is, while the third division [Muse] tells what link text should be displayed. *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Muse (band)|Title=Muse}}</nowiki>''' Same as the above example [[Kategorie:Sjablone]]</noinclude> mcb0o8mozmjqndxz7a4mxtjvoetbmhg 3331 3329 2007-09-04T17:45:57Z Adriaan 33 edit wikitext text/x-wiki <div class="noprint" style="clear: both; border: solid #aaa 1px; margin: 0 0 1em 1em; font-size: 90%; background: #f9f9f9; width: 250px; padding: 4px; spacing: 0px; text-align: left; float: right;"> <div style="float: left;">[[Beeld:Wikipedia-logo.png|50px|none|{{{project}}}]]</div> <div style="margin-left: 60px;">Wikipedia has an article on <div style="margin-left: 10px;">'''''[[:w:{{{1}}}|{{#if:{{{2|}}}|{{{2}}}|{{{{1}}}}}]]'''''</div></div></div><noinclude> All you need to do to create a floating box Wikipedia link is insert '''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' at the end of a page, and the template will do the rest for you. If needed, you can specify the name of the Wikipedia article that is to be linked to, and if need be, the title of the link text to be shown. All of the following formats are valid: ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' - Automatically takes the name from the current LyricWiki page ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are the same, but perhaps different than the name of the current LyricWiki page *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Same as the above example ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Muse (band)|Muse}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are ''different''. The second division [Muse (band)] tells what the name of the Wikipedia Article is, while the third division [Muse] tells what link text should be displayed. *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Muse (band)|Title=Muse}}</nowiki>''' Same as the above example [[Kategorie:Sjablone]]</noinclude> pwim8t25ucdpzuqw2b4axnhc1sxdnd0 4283 3331 2011-08-16T14:19:58Z Nodulation 791 png → svg wikitext text/x-wiki <div class="noprint" style="clear: both; border: solid #aaa 1px; margin: 0 0 1em 1em; font-size: 90%; background: #f9f9f9; width: 250px; padding: 4px; spacing: 0px; text-align: left; float: right;"> <div style="float: left;">[[Beeld:Wikipedia-logo-v2.svg|50px|none|{{{project}}}]]</div> <div style="margin-left: 60px;">Wikipedia has an article on <div style="margin-left: 10px;">'''''[[:w:{{{1}}}|{{#if:{{{2|}}}|{{{2}}}|{{{{1}}}}}]]'''''</div></div></div><noinclude> All you need to do to create a floating box Wikipedia link is insert '''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' at the end of a page, and the template will do the rest for you. If needed, you can specify the name of the Wikipedia article that is to be linked to, and if need be, the title of the link text to be shown. All of the following formats are valid: ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' - Automatically takes the name from the current LyricWiki page ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are the same, but perhaps different than the name of the current LyricWiki page *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Same as the above example ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Muse (band)|Muse}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are ''different''. The second division [Muse (band)] tells what the name of the Wikipedia Article is, while the third division [Muse] tells what link text should be displayed. *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Muse (band)|Title=Muse}}</nowiki>''' Same as the above example [[Kategorie:Sjablone]]</noinclude> erghz2k87udujxjhrs7ykaahweu1xq6 4699 4283 2013-09-02T06:42:29Z Jafeluv 519 fix wikitext text/x-wiki <div class="noprint" style="clear: both; border: solid #aaa 1px; margin: 0 0 1em 1em; font-size: 90%; background: #f9f9f9; width: 250px; padding: 4px; spacing: 0px; text-align: left; float: right;"> <div style="float: left;">[[Beeld:Wikipedia-logo-v2.svg|50px|none|{{{project}}}]]</div> <div style="margin-left: 60px;">Wikipedia has an article on <div style="margin-left: 10px;">'''''[[:w:{{{1}}}|{{#if:{{{2|}}}|{{{2}}}|{{{1}}}}}]]'''''</div></div></div><noinclude> All you need to do to create a floating box Wikipedia link is insert '''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' at the end of a page, and the template will do the rest for you. If needed, you can specify the name of the Wikipedia article that is to be linked to, and if need be, the title of the link text to be shown. All of the following formats are valid: ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia}}</nowiki>''' - Automatically takes the name from the current LyricWiki page ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are the same, but perhaps different than the name of the current LyricWiki page *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Pain of Salvation}}</nowiki>''' - Same as the above example ---- *'''<nowiki>{{Wikipedia|Muse (band)|Muse}}</nowiki>''' - Used when the Wikipedia Article name and the link text you wish to display are ''different''. The second division [Muse (band)] tells what the name of the Wikipedia Article is, while the third division [Muse] tells what link text should be displayed. *'''<nowiki>{{Wikipedia|Article=Muse (band)|Title=Muse}}</nowiki>''' Same as the above example [[Kategorie:Sjablone]]</noinclude> dikeodifskwa7ktk3xmug31g9tjqhiz 4 1858 3338 2007-09-14T13:03:56Z Magister Mathematicae 41 Nuwe blad: == List of pages locked from recreation == * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/in... wikitext text/x-wiki == List of pages locked from recreation == * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/index.php}} * {{:Main Page/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php?title=Main Page/w/index.php}} * {{:W/index.php}} * {{:W/w/index.php}} * {{:W/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/w/w/index.php}} iyhvzmy5w3nitl5bcbr41fempktlea7 3339 3338 2007-09-14T13:04:05Z Magister Mathematicae 41 Het [[Wikibooks:Nospam]] beskerm [edit=sysop:move=sysop] [cascading] wikitext text/x-wiki == List of pages locked from recreation == * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/w/index.php}} * {{:Talk MediaWiki:Ipb cant unblock/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/index.php}} * {{:Main Page/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php?title=Main Page/w/index.php}} * {{:W/index.php}} * {{:W/w/index.php}} * {{:W/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/w/w/index.php}} iyhvzmy5w3nitl5bcbr41fempktlea7 3345 3339 2007-09-26T13:00:54Z Magister Mathematicae 41 wikitext text/x-wiki == List of pages locked from recreation == * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock}} * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock/}} * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock/index.php}} * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock/w/index.php}} * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki Talk :Ipb cant unblock/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/wiki/MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/wiki/MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/}} * {{:Talk:Main Page/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/index.php}} * {{:Main Page/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php?title=Main Page/w/index.php}} * {{:index.php}} * {{:W/index.php}} * {{:W/w/index.php}} * {{:W/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/w/w/index.php}} <!-- wiktionaries are case sensitive, but it won't hurt on other wikis, so again: --> * {{:w/index.php}} * {{:w/w/index.php}} * {{:w/w/w/index.php}} * {{:w/w/w/w/index.php}} * {{:w/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/wiki/MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/index.php}} dn3xfudpykzcmlnmxkb7545ipp0b6jf 3356 3345 2007-10-13T12:51:54Z Magister Mathematicae 41 wikitext text/x-wiki == Pages locked from recreation == * {{:*}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock/}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock/index.php}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock/w/index.php}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki Talk:Ipb cant unblock/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/wiki/MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/wiki/MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/}} * {{:Talk:Main Page/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/index.php}} * {{:Main Page/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/index.php}} * {{:Main Page/w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:Main Page/w/index.php?title=Main Page/w/index.php}} * {{:index.php}} * {{:W/index.php}} * {{:W/w/index.php}} * {{:W/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/index.php}} * {{:W/w/w/w/w/w/index.php}} <!-- wiktionaries are case sensitive, but it won't hurt on other wikis, so again: --> * {{:w/index.php}} * {{:w/w/index.php}} * {{:w/w/w/index.php}} * {{:w/w/w/w/index.php}} * {{:w/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb expiry invalid/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWiki talk:Ipb already blocked/wiki/MediaWiki talk:Ipb already blocked/w/w/index.php}} * {{:Talk:index.php}} * {{:Talk:w/index.php}} * {{:Talk:w/w/index.php}} * {{:Talk:w/w/w/index.php}} * {{:Talk:w/w/w/w/index.php}} * {{:Talk:W/index.php}} * {{:Talk:W/w/index.php}} * {{:Talk:W/w/w/index.php}} * {{:Talk:W/w/w/w/index.php}} * {{:MediaWikibespreking:Ipb already blocked/wiki/MediaWikibespreking:Ipb already blocked/w/w/w/index.php}} cq2kdvfsv0otdihw07s8q5k7t32b12u 2 1861 3344 2007-09-26T12:59:06Z Magister Mathematicae 41 Linking to my meta page wikitext text/x-wiki [[m:User:Drini]], your friendly wikimedia [[m:Stewards|steward]] sfcihnv0kt2e23yhdrjf8g4wimuaqnf 4103 3344 2010-07-16T15:25:27Z Dferg 303 [[Gebruiker:Drini]] geskuif na [[Gebruiker:Magister Mathematicae]]: Bladsy is outomaties geskuif met die wysiging van die gebruiker "[[User:Drini|Drini]]" na "[[User:Magister Mathematicae|Magister Mathematicae]]" wikitext text/x-wiki [[m:User:Drini]], your friendly wikimedia [[m:Stewards|steward]] sfcihnv0kt2e23yhdrjf8g4wimuaqnf 3 1862 3346 2007-09-29T20:36:34Z Jorunn 36 Nuwe blad: [[m:User talk:Jorunn]] wikitext text/x-wiki [[m:User talk:Jorunn]] evkf857g608zg618g9s2myerswe978o 2 1863 3347 2007-10-04T15:28:24Z MF-Warburg 42 Nuwe blad: [[:m:User:MF-Warburg]] wikitext text/x-wiki [[:m:User:MF-Warburg]] 81k8lvycfkw3shf3si0ucw4psbk26j0 12 1864 3348 2007-10-07T16:00:50Z Wbotha 43 Nuwe blad: my dogtertjie soek inligting oor poskoetse of net koetse en ek kry net niks WAAR moet ek soek???? het al by geskiedenis,vervoer en enige plek moontelik gaan kyk en hoekom moet dit sooooo ... wikitext text/x-wiki my dogtertjie soek inligting oor poskoetse of net koetse en ek kry net niks WAAR moet ek soek???? het al by geskiedenis,vervoer en enige plek moontelik gaan kyk en hoekom moet dit sooooo moeilik gemaak word??? ek wil net koetse intik en ten minste n leidraad kry!!! nie n hele ele lange stuk geskiedenis van piet pogenpoel wat toevallig op een gery het nie!!! cdug4imc6yg68p90jimh86vvbikb237 3349 3348 2007-10-07T18:03:14Z 41.243.24.49 kommentaar wikitext text/x-wiki my dogtertjie soek inligting oor poskoetse of net koetse en ek kry net niks WAAR moet ek soek???? het al by geskiedenis,vervoer en enige plek moontelik gaan kyk en hoekom moet dit sooooo moeilik gemaak word??? ek wil net koetse intik en ten minste n leidraad kry!!! nie n hele ele lange stuk geskiedenis van piet pogenpoel wat toevallig op een gery het nie!!!{{paraf|Wbotha}} :As daar enigiets spesifieks is waarvoor jy soek, is dit beter om by [[:w:af:|Wikipedia]] te gaan kyk. As die onderwerp nie daar beskikbaar is nie, laat weet gerus die gemeenskap by [[:w:af:Wikipedia:Geselshoekie|die geselshoekie]].[[Gebruiker:41.243.24.49|41.243.24.49]] 18:03, 7 Oktober 2007 (UTC) 51qz5uu9kjsszbvfcnyt5dmzva157bc 3351 3349 2007-10-07T18:04:04Z 41.243.24.49 edit wikitext text/x-wiki my dogtertjie soek inligting oor poskoetse of net koetse en ek kry net niks WAAR moet ek soek???? het al by geskiedenis,vervoer en enige plek moontelik gaan kyk en hoekom moet dit sooooo moeilik gemaak word??? ek wil net koetse intik en ten minste n leidraad kry!!! nie n hele ele lange stuk geskiedenis van piet pogenpoel wat toevallig op een gery het nie!!!{{paraf|Wbotha}} :As daar enigiets spesifieks is waarvoor jy soek, is dit beter om by [[:w:|Wikipedia]] te gaan kyk. As die onderwerp nie daar beskikbaar is nie, laat weet gerus die gemeenskap by [[:w:af:Wikipedia:Geselshoekie|die geselshoekie]].[[Gebruiker:41.243.24.49|41.243.24.49]] 18:03, 7 Oktober 2007 (UTC) l7gxttqie628bmzy7rniggytu03hts9 3352 3351 2007-10-07T18:04:22Z 41.243.24.49 edit wikitext text/x-wiki my dogtertjie soek inligting oor poskoetse of net koetse en ek kry net niks WAAR moet ek soek???? het al by geskiedenis,vervoer en enige plek moontelik gaan kyk en hoekom moet dit sooooo moeilik gemaak word??? ek wil net koetse intik en ten minste n leidraad kry!!! nie n hele ele lange stuk geskiedenis van piet pogenpoel wat toevallig op een gery het nie!!!{{paraf|Wbotha}} :As daar enigiets spesifieks is waarvoor jy soek, is dit beter om by [[:w:|Wikipedia]] te gaan kyk. As die onderwerp nie daar beskikbaar is nie, laat weet gerus die gemeenskap by [[:w:Wikipedia:Geselshoekie|die geselshoekie]].[[Gebruiker:41.243.24.49|41.243.24.49]] 18:03, 7 Oktober 2007 (UTC) fp3uu5yvimakko0adga18ntf5yknmp2 10 1865 3350 2007-10-07T18:03:43Z 41.243.24.49 edit wikitext text/x-wiki <small>—Die voorafgaande anonieme kommentaar is deur [[Gebruiker:{{{1}}}|{{{1}}}]] gelewer ([[Gebruikerbespreking:{{{1}}}|Bespreking]] • [[Spesiaal:Contributions/{{{1}}}|Bydraes]]) {{{2|}}}.</small> pwemfiukmgw6q2rgu9ga00yh5w9gh3u 2 1867 3355 2007-10-13T11:11:56Z DerHexer 45 new wikitext text/x-wiki I live in Berlin, Germany, and I'm a sysop at [[:en:User:DerHexer|en.wikipedia]] and at [[:de:User:DerHexer|de.wikipedia]]. I'm interested in Latin language, Chemistry and Ancient Greek. My contributions can be found [[Special:Contributions/DerHexer|here]], and sorted by namespace [http://tools.wikimedia.de/~interiot/cgi-bin/Tool1/wannabe_kate?username=DerHexer&site=af.wikibooks.org here]. At the moment I'm fighting vandalism. {| border="0" align="left" style="margin-left:1em; margin-bottom:1em;" width="370px" ! colspan="2" | {| align="center" | | colspan="3" align="center" bgcolor="#FFDEAD" width="370px" | overview |- | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[Special:Emailuser/DerHexer|e-mail]] | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[User_talk:DerHexer|talk]] | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[Special:Contributions/DerHexer|contributions]] |} |- | [[Image:Wikistress3D 2 v3.jpg|170px]] || [[Image:DerHexer.png|200px]] |} <br style="clear:right" /> {| align="right" |<div style="float:left;border:solid #99B3FF 1px;margin:1px;"> <table cellspacing="0" style="width:238px;background:#E0E8FF"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#99B3FF;text-align:center;font-size:14pt">'''IM'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Jabber: derhexer@jabber.ccc.de <br /> (This is '''not''' an e-mail address!<br />Therefore use [[Special:Emailuser/DerHexer|this]] link, please.) [http://pgpkeys.pca.dfn.de:11371/pks/lookup?op=get&search=0x5C2AE6D7DC7E2EF9 GnuPGP key] <br />Skype: sigmundjaehn<br />ICQ: 281562687</td> </tr></table></div> |} [[de:Benutzer:DerHexer]] [[en:User:DerHexer]] [[es:Usuario:DerHexer]] [[la:Usor:DerHexer]] efpt0jc1zipghsgumefs6px65o5hqrg 3357 3355 2007-10-13T21:32:08Z DerHexer 45 fix wikitext text/x-wiki I live in Berlin, Germany, and I'm a sysop at [[:w:en:User:DerHexer|en.wikipedia]] and at [[:w:de:User:DerHexer|de.wikipedia]]. I'm interested in Latin language, Chemistry and Ancient Greek. My contributions can be found [[Special:Contributions/DerHexer|here]], and sorted by namespace [http://tools.wikimedia.de/~interiot/cgi-bin/Tool1/wannabe_kate?username=DerHexer&site=af.wikibooks.org here]. At the moment I'm fighting vandalism. {| border="0" align="left" style="margin-left:1em; margin-bottom:1em;" width="370px" ! colspan="2" | {| align="center" | | colspan="3" align="center" bgcolor="#FFDEAD" width="370px" | overview |- | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[Special:Emailuser/DerHexer|e-mail]] | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[User_talk:DerHexer|talk]] | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[Special:Contributions/DerHexer|contributions]] |} |- | [[Image:Wikistress3D 2 v3.jpg|170px]] || [[Image:DerHexer.png|200px]] |} <br style="clear:right" /> {| align="right" |<div style="float:left;border:solid #99B3FF 1px;margin:1px;"> <table cellspacing="0" style="width:238px;background:#E0E8FF"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#99B3FF;text-align:center;font-size:14pt">'''IM'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Jabber: derhexer@jabber.ccc.de <br /> (This is '''not''' an e-mail address!<br />Therefore use [[Special:Emailuser/DerHexer|this]] link, please.) [http://pgpkeys.pca.dfn.de:11371/pks/lookup?op=get&search=0x5C2AE6D7DC7E2EF9 GnuPGP key] <br />Skype: sigmundjaehn<br />ICQ: 281562687</td> </tr></table></div> |} [[de:Benutzer:DerHexer]] [[en:User:DerHexer]] [[es:Usuario:DerHexer]] [[la:Usor:DerHexer]] o6kvu2ums36sqtmq2uqbqt0tg9sah97 3368 3357 2007-12-30T00:22:04Z DerHexer 45 m wikitext text/x-wiki I live in Berlin, Germany, and I'm a [[meta:Stewards|steward]] at meta.wikimedia and a sysop at [[:w:en:User:DerHexer|en.wikipedia]] and at [[:w:de:User:DerHexer|de.wikipedia]]. I'm interested in Latin language, Chemistry and Ancient Greek. My contributions can be found [[Special:Contributions/DerHexer|here]], and sorted by namespace [http://tools.wikimedia.de/~interiot/cgi-bin/Tool1/wannabe_kate?username=DerHexer&site=af.wikibooks.org here]. At the moment I'm fighting vandalism. {| border="0" align="left" style="margin-left:1em; margin-bottom:1em;" width="370px" ! colspan="2" | {| align="center" | | colspan="3" align="center" bgcolor="#FFDEAD" width="370px" | overview |- | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[Special:Emailuser/DerHexer|e-mail]] | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[User_talk:DerHexer|talk]] | bgcolor="#FFDEAD" align="center" |[[Special:Contributions/DerHexer|contributions]] |} |- | [[Image:Wikistress3D 2 v3.jpg|170px]] || [[Image:DerHexer.png|200px]] |} <br style="clear:right" /> {| align="right" |<div style="float:left;border:solid #99B3FF 1px;margin:1px;"> <table cellspacing="0" style="width:238px;background:#E0E8FF"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#99B3FF;text-align:center;font-size:14pt">'''IM'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Jabber: derhexer@jabber.ccc.de <br /> (This is '''not''' an e-mail address!<br />Therefore use [[Special:Emailuser/DerHexer|this]] link, please.) [http://pgpkeys.pca.dfn.de:11371/pks/lookup?op=get&search=0x5C2AE6D7DC7E2EF9 GnuPGP key] <br />Skype: sigmundjaehn<br />ICQ: 281562687</td> </tr></table></div> |} [[de:Benutzer:DerHexer]] [[en:User:DerHexer]] [[es:Usuario:DerHexer]] [[la:Usor:DerHexer]] 0jci5g9ld6egpr57yzzqf6gtqzswaxi 2 1869 3364 2007-12-02T05:19:16Z Cbrown1023 48 Nuwe blad: [[m:user:Cbrown1023]] wikitext text/x-wiki [[m:user:Cbrown1023]] m9wmdsm9iojgepovb0oi0p593qsvhu8 2 1870 3365 2007-12-18T10:24:49Z Dungodung 51 Nuwe blad: [[m:User:Dungodung]] wikitext text/x-wiki [[m:User:Dungodung]] fw9jxkkcfput12sq7mvvzqv9smmyigq 2 1871 3369 2008-01-15T03:13:42Z Werdan7 54 Nuwe blad: [[m:user:Werdan7]] wikitext text/x-wiki [[m:user:Werdan7]] 8nrit81858cbix1lksum0i29k33zhgl 3 1872 3370 2008-01-15T03:13:47Z Werdan7 54 Nuwe blad: [[m:user talk:Werdan7]] wikitext text/x-wiki [[m:user talk:Werdan7]] 1j7a3dtkviow832meb2kzq21emoa7g0 2 1873 3371 2008-01-21T18:23:16Z Mike.lifeguard 55 Nuwe blad: [[m:user:Mike.lifeguard]] wikitext text/x-wiki [[m:user:Mike.lifeguard]] 236tx3nphq7zsog8l3lodr172c0su86 3 1874 3372 2008-01-21T18:23:21Z Mike.lifeguard 55 Nuwe blad: [[m:user talk:Mike.lifeguard]] wikitext text/x-wiki [[m:user talk:Mike.lifeguard]] 0npg285m5u1p4r64p3iegwv4hsktpdj 2 1875 3373 2008-01-22T23:51:20Z Adambro 56 Nuwe blad: [[meta:User:Adambro]] wikitext text/x-wiki [[meta:User:Adambro]] ez9ycc6s9gfke3epzjfo61o6h8hw6vd 2 1877 3376 2008-02-07T20:42:00Z SPQRobin 57 Nuwe blad: Ek spreek Nederlands als my moedertaal, ek ken al wat Afrikaans maar jy sal nog veel Nederlandse woorde in my Afrikaans vind :-) Sien [[meta:User:SPQRobin]]. wikitext text/x-wiki Ek spreek Nederlands als my moedertaal, ek ken al wat Afrikaans maar jy sal nog veel Nederlandse woorde in my Afrikaans vind :-) Sien [[meta:User:SPQRobin]]. d3x7qv63ab9qb02teqryevy5vuhtuud 2 1878 3383 2008-02-16T17:08:40Z Jj137 61 create wikitext text/x-wiki [[:en:User:Jj137]] ltibvjyhvcbg7x9bpgf73oab2sydi4f 2 1879 3384 2008-02-28T14:08:53Z Carkuni 63 Nuwe blad: Please see detail indormation [[wikipedia:ja:利用者:Carkuni|Japanese Wikipedia User's page]]. 詳細な自己紹介は、[[wikipedia:ja:利用者:Carkuni|日本語版Wikipediaの利... wikitext text/x-wiki Please see detail indormation [[wikipedia:ja:利用者:Carkuni|Japanese Wikipedia User's page]]. 詳細な自己紹介は、[[wikipedia:ja:利用者:Carkuni|日本語版Wikipediaの利用者ページ]]をご覧ください。 03cvl600se857ft58m2edrmygyuuqcb 0 1880 3385 2008-03-02T16:55:36Z 82.217.218.115 Nuwe blad: Dit is een saadjie voor een kookboek. Jy word uitgenodig om recepte toe te voeg. {{saadjie}} wikitext text/x-wiki Dit is een saadjie voor een kookboek. Jy word uitgenodig om recepte toe te voeg. {{saadjie}} ak15tsaoqbspzrjtc46su021iztjdi6 3603 3385 2008-11-20T12:49:33Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Dit is 'n saadjie vir 'n kookboek. Jy word uitgenooi om resepte by te voeg. [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Spyseniering]] {{saadjie}} ctocui55ry9ql6xjh5udewb5jkjerhy 4306 3603 2011-09-18T12:05:03Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki ===7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie=== Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Spyseniering]] {{saadjie}} at90qwuuwf2iqnk67mf3aydigu6024r 4307 4306 2011-09-18T12:15:32Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki ===7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie=== Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. ===Rice Krispie Koekies=== '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Spyseniering]] {{saadjie}} slpiyz4gth7yrfnci9rm41inoovpo9q 4308 4307 2011-09-18T12:16:02Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki ===7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie=== Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. ===Rice Krispie Koekies=== '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Spyseniering]] {{saadjie}} 9bt3hzs0fhy3ezdmupxyds6gx9mnmow 4309 4308 2011-09-18T12:17:13Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Spyseniering]] {{saadjie}} pkhvp7ue247j88onvx61y7203pbct49 4317 4309 2011-09-18T12:34:30Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] {{saadjie}} qri4xjmbp77zyn7gc4wtqh0l16udfam 4318 4317 2011-09-18T12:34:53Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 9ple61kh6kkoqifz2r46z0dco84o2jn 4321 4318 2011-09-18T12:48:13Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] azpifrftx5ciih48mnuqz65basw1o90 4322 4321 2011-09-18T12:50:00Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 0px5viue6gwp8674bvlubeyg75dwlkd 4323 4322 2011-09-18T13:55:51Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. == My ma se koek == Vat 'n Sak koekmeel gooi dit in 'n kastrol. Kook in oond tot bruin. Whalla geniet! [[Kategorie:Boeke]] f69wldwufv5a60tp2t9h90o0vxus1jp 4325 4323 2011-09-27T19:32:38Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla essence # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla essence by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] g25i735t2qzclkbxc36m3i80xquxdvy 4347 4325 2011-11-13T13:06:45Z Jan Slimkop 326 /* Rice Krispie Koekies */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 332ex7twe4nomlwllb8mvtfuicu9u6w 4348 4347 2011-11-13T13:07:40Z Jan Slimkop 326 /* Rice Krispie Koekies */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] fjzfxmmfeufkq6ukd2gigkvofxxw1jj 5215 4348 2016-08-14T00:26:17Z 119.30.38.37 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 5734 5215 2020-01-08T19:00:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3hvmykkpj39801x9rbwlqncbldzov0w 5920 5734 2020-01-08T20:30:19Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] shd1bn2ehyxhzg1fuixk9q9aistfzld 5941 5920 2020-01-08T20:43:15Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] f7mvniekbdbuk01i9vzlend1i8iu7r4 5967 5941 2020-01-08T20:59:27Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] i3rcvr5r87rv9raq29vw8dho9yhrwp5 6016 5967 2020-01-08T21:28:34Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 7igzrpkubxwckkulx22fv7mvo2jnrcy 6021 6016 2020-01-08T21:31:48Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 0m9ymh2aovnc32qii238yf0f3slicc6 6027 6021 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:119.30.38.37|119.30.38.37]] wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6069 6027 2020-01-08T21:35:34Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3hvmykkpj39801x9rbwlqncbldzov0w 6148 6069 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6234 6148 2020-02-08T23:13:28Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3hvmykkpj39801x9rbwlqncbldzov0w 6237 6234 2020-02-08T23:13:36Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6280 6237 2020-02-08T23:26:09Z 159.146.45.90 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3hvmykkpj39801x9rbwlqncbldzov0w 6281 6280 2020-02-08T23:26:13Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.90|159.146.45.90]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6315 6281 2020-02-08T23:45:22Z 178.243.88.202 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3hvmykkpj39801x9rbwlqncbldzov0w 6316 6315 2020-02-08T23:45:25Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.88.202|178.243.88.202]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6337 6316 2020-02-12T17:12:55Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3hvmykkpj39801x9rbwlqncbldzov0w 6365 6337 2020-02-12T17:23:43Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] shd1bn2ehyxhzg1fuixk9q9aistfzld 6489 6365 2020-02-12T18:29:08Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6700 6489 2020-07-08T02:46:58Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] m6wnsg7ed0wjci1kktgiv0j9j34zdb3 6713 6700 2020-07-08T02:48:22Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aw1h865641eswof1oifpbzrhixw7f3e 6852 6713 2021-11-09T20:03:53Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. AARTAPPELKOEKIES 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper METODE: Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 3bexmiphx0y6n4v8w8omxmyib2xqhmh 6854 6852 2021-11-13T00:34:00Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == AARTAPPELKOEKIES == BESTANDDELE: 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper METODE: Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 4ibm5mcvm4c0ibtzbe9orvnm8g0mfis 6855 6854 2021-11-13T00:39:44Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == AARTAPPELKOEKIES == BESTANDDELE: 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper METODE: Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] jxd9nhar6ulh1muv4rp3moa8yqukoby 6856 6855 2021-11-13T00:43:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == AARTAPPELKOEKIES == == BESTANDDELE: == 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper == METODE: == Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 4l2zv0d3kq9a0sr2r9s9od74go49agm 6857 6856 2021-11-13T00:47:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == BESTANDDELE: == 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper == METODE: == Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 9hjqx62cemgtphuiirp1h9y2rtnkyga 6858 6857 2021-11-13T00:49:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == BESTANDDELE: == 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] jrxqfyxkpcj4ewv0kgwo1hif63amon9 6859 6858 2021-11-13T00:53:15Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] laguue2o8leixmqlpbf1w0tnys5gszq 6860 6859 2021-11-13T01:00:08Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == AARTAPPELKOEKIES == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] ewsjmyj00vhux37g5pzmwquknqo02d2 6861 6860 2021-11-13T01:04:58Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] aadm6dch43uai67zbzuil7ilvp66xsz 6862 6861 2021-11-13T01:15:09Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 1vbkpelju011dn19f9p4lfyjwmqz6xv 6863 6862 2021-11-13T01:34:13Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == KOEKSISTERS == ''"Grootmaat''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 6z5wsjhgr1etjqld24qam11wjo41r87 6864 6863 2021-11-13T01:51:36Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == KOEKSISTERS == ''"Grootmaat''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 9whlzbaod7uqvuq7d1z57qdk684c9hf 6865 6864 2021-11-13T02:01:26Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == KOEKSISTERS == ''"Grootmaat''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == Vir die stywepap: Jy Benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout METODE: Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. VIR DIE VULSEL: 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. VULSEL: Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. FINAAL: Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>Handige Wenke: Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] fga7ftvaw1ibylo3j81qcswq6tvx4k1 6866 6865 2021-11-13T02:07:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == KOEKSISTERS == ''"Grootmaat''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] nsp4sg2pqifdupnko1pgnsdan6kn8t0 6867 6866 2021-11-13T02:23:59Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == BIELIE se MIELIE == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter So Gemaak: Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] jzj407zhsi5vaz6chysn12cqn128imr 6868 6867 2021-11-13T03:12:56Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] joawa7dawnc6n42hlpxouspg1lq1bgy 6869 6868 2021-11-13T13:13:53Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] bs79gjbh3migvk4hfcq6srdw5uokzv0 6871 6869 2021-12-11T12:18:07Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. * Piesang Brood == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] hc7k8p0y81evvev35b2hpsjavireu6f 6872 6871 2021-12-11T12:20:21Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] mc83uj56c06cim5wo92i1vw34pp5ybd 6873 6872 2021-12-11T12:34:41Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. <nowiki>~~~~PIESANG BROOD</nowiki> “maak 1 broodjie ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel METODE: Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] a8d5ay7qdo32zjxloqem1yftorzyvmi 6874 6873 2021-12-11T12:39:05Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. PIESANG BROOD[[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 12:39, 11 Desember 2021 (UTC) “maak 1 broodjie” BESTANDDELE: ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel METODE: Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] cmfx7yl5opzdnpse4msp38aq7at54pe 6875 6874 2021-12-11T12:43:44Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. [[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 12:43, 11 Desember 2021 (UTC)PIESANG BROOD[[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 12:43, 11 Desember 2021 (UTC) “maak 1 broodjie” BESTANDDELE: ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel METODE: Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] ttmtega27brj2dtzzrw4u97x2g5ofp9 6876 6875 2021-12-11T12:47:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. Piesang Broodjie[[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 12:47, 11 Desember 2021 (UTC) BESTANDDELE: ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel METODE: Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] d6b5zwj4tdxcguyif0b8f00ykrmt9gk 6877 6876 2021-12-11T12:53:16Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. '''Piesang Broodjie''' “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] qxhdn5qc4ceyrgym3qoqwuqrttxf05b 6878 6877 2021-12-11T12:57:10Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. '''Piesang Broodjie'''[[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 12:57, 11 Desember 2021 (UTC) “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] r5i2krnchkvq97od6i06030sa5xzwpu 6879 6878 2021-12-11T12:59:08Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == '''Piesang Broodjie''' == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] d3bmqqixf3ygh1ejx94l4p88kkhht2o 6880 6879 2021-12-11T13:00:20Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] q91e75rvh4mn906hkgjdfklqzbskn6y 6881 6880 2021-12-11T13:30:48Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Drankies == Rooibos Tee Ice Tea[[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 13:30, 11 Desember 2021 (UTC) == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] hyme99bxm1git40fuq5p179id11epda 6882 6881 2021-12-11T13:32:45Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Drankies == [[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 13:32, 11 Desember 2021 (UTC)Rooibos Tee Ice Tea[[Gebruiker:Grigoz1|Grigoz1]] ([[Gebruikerbespreking:Grigoz1|kontak]]) 13:30, 11 Desember 2021 (UTC) == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 7341bdmpwzy4dqdn1q909gwrnz4v7h5 6883 6882 2021-12-11T14:11:00Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Drankies == {{Gebruiker af}} Grigoz1 (kontak) 13:32, 11 Desember 2021 (UTC)Rooibos Tee Ice TeaGrigoz1 (kontak) 13:30, 11 Desember 2021 (UTC) == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 8ysdjl7gtoas3swyoezzlfd1bb4bvan 6884 6883 2021-12-11T14:24:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 04h2vvnlgmbsw16o4lsxenvnkuopnin 6886 6884 2021-12-11T15:00:19Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]]Rooibostee Pons == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] hil9hneb7922imcf04trj6z0xksvyy5 6887 6886 2021-12-11T15:01:15Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] c6utl4mlcsmu8hnf4vqfxw8vvksn1xq 6889 6887 2021-12-11T15:23:25Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 8lh8srlsra2f5vkow0t1q26ysr3ypzt 6890 6889 2021-12-11T15:51:12Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagreg//Soetgoed == == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] fsulbyffbm6c89y78438xvnnyyr0ndg 6891 6890 2021-12-11T15:52:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] fritrovu4y8cyfup0px9ii8pvfjf417 6892 6891 2021-12-11T16:07:11Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Piesang Broodjie == “''maak een broodjie''” '''BESTANDDELE''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 9zncvt83thbny8mx5ql40xepus3768h 6894 6892 2021-12-11T16:11:21Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] jcamrna336wfhljph08rj76uqxykoxz 6896 6894 2021-12-11T16:31:16Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koffiesoentjies == '''BESTANDDELE''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''''Vulsel''''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 4ng0ccl2j4ncsgo7x6nb8twr4j2o5l1 6898 6896 2021-12-11T16:37:08Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 4cy6yv9onteh44p12ott8stiw9dc6rw 6900 6898 2021-12-11T22:26:41Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Koeksisters == ''"'''Grootmaat'''''" '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''''So gemaak''''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''''Metode''''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''''Afronding''''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] pmlmjjyhvoufl6qxrpppz91o1c7smfe 6902 6900 2021-12-11T22:33:58Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 1b3awic3smyr1i0q6vo15g66oakqgqd 6903 6902 2021-12-11T23:30:14Z Grigoz1 2342 /* Drankies */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] gyetkpzikiga9gyl6htvceu8atmgl7t 6904 6903 2021-12-11T23:33:40Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 1b3awic3smyr1i0q6vo15g66oakqgqd 6905 6904 2021-12-11T23:41:22Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]]Grondboontjiebotter en Klapper Fudge == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] izzn97gkf7jky5gz0k4vq9lua80bgoo 6906 6905 2021-12-11T23:43:45Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Grondboontjiebotter en klapper fudge == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] bduxnvwkudy0b0vi33z604pajt056jm 6909 6906 2021-12-12T00:05:18Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Oats Koekies == '''BESTANDDELE''': 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda '''METODE''': Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] ovam1s73ohe9mbl2wsenyupao69yigj 6910 6909 2021-12-12T00:08:19Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] kt6eyto83le04um37bdyoia6jltcudp 6911 6910 2021-12-12T00:10:27Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] qjc3iqjz86drp1u70q11bf3b5iyv5a9 6912 6911 2021-12-12T00:11:05Z Grigoz1 2342 /* Nagereg//Soetgoed */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokolade-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. '''Beslag''': 100ml suiker 100ml koekmeel 75ml melk 75ml olie/botter 50ml kakao 1 eier 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang '''Versiersel''': 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker 100ml water 5ml Maizena # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] ajkccdcd1eamxdqd4e3wufi9e5o0tr1 6914 6912 2021-12-12T00:20:48Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] 2n3qghlq1mxey6yo46zcofc8ev6tmsa 6915 6914 2021-12-12T00:23:25Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water == Rice Krispie Koekies == '''Bestanddele''': # 1/4 k margarien # 25 Marshmallows # 1 t Vanilla geursel # 5 k Rice Krispies '''Metode''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. [[Kategorie:Boeke]] rfv9aygfqmezj0ln8isomjkmr6u9jkv 6921 6915 2021-12-12T00:51:46Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] gen3ggx4p48uxu6dqy5geg5puy36nes 6922 6921 2021-12-12T00:57:02Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Bredies == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] f7j6fcj8vvtvv4jfyz6885ag3r2st6y 6924 6922 2021-12-12T01:14:13Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Bredies == == Ontbyt == == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] g4jn5dlh3xkhv307v40jqxq9vpbyzsy 6925 6924 2021-12-12T01:16:55Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Nagereg//Soetgoed == [[ Piesang Broodjie ]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Bredies == == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 9eeekzf8wbhme72nqcjtnfg8sxxinci 6926 6925 2021-12-12T01:18:17Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] c2tamvtm1u6aj4xsporsqmy3m30q5ki 6927 6926 2021-12-12T02:43:28Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Rooibostee Pons]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 58efbmzpvbqfshwr68w4mwj9df56fes 6929 6927 2021-12-12T02:47:19Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] cx2hi8d7q8crhzeveeviw3w7lgzxoa9 6936 6929 2021-12-12T03:26:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] cuihs74pgkssaiepso7dqzxhms5y1bw 6937 6936 2021-12-12T03:29:22Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 5cndrv2evitydb4bldr2lkkycvk45j3 6938 6937 2021-12-12T03:31:12Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] == Ontbyt == == Nagereg//SoetgoedWysig == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 9by0dwf1c1z84fvclzxmq850dd0w8g5 6940 6938 2021-12-12T03:42:44Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 9uvitmh1pmpel1gx4x9m4cq5i911o26 6941 6940 2021-12-12T03:56:06Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 4uxs4avuo4m0xuu686y5dftwtkfnnrs 6943 6941 2021-12-12T04:08:38Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] skverqns4t27de7hj60nrgryqqn7ydy 6946 6943 2021-12-12T04:20:47Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 1z6df3dwawbyw05gguh42t6hr7vnqfq 6948 6946 2021-12-12T04:30:31Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Boontjie sop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 2wkei0c5gc3jvpvl1vheko81pnc8hu7 6950 6948 2021-12-12T04:46:53Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Boontjie sop]] [[Boontjie sop met spekblokkies]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] 6mgr918t9aruyhe0vrnksaa3cqzzf0u 6952 6950 2021-12-12T04:57:03Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Boontjie sop]] [[Boontjie sop met spekblokkies]] [[Botterskorsie sop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. == Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' '''Jy Benodig:''' 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout '''METODE''': Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. '''''VIR DIE VULSEL:''''' 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter '''''So Gemaak:''''' Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. '''FINAAL''': Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. <nowiki>***</nowiki>'''''Handige Wenke:''''' Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water [[Kategorie:Boeke]] s1hyp7hcy5t5sygwf7qd2bkt5mplta8 6954 6952 2021-12-12T05:09:09Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Boontjie sop]] [[Boontjie sop met spekblokkies]] [[Botterskorsie sop]] == Ontbyt == == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 1pjitiocihvudfoh1lk4tqv5me9ukkh 6955 6954 2021-12-12T05:12:40Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Boontjie sop]] [[Boontjie sop met spekblokkies]] [[Botterskorsie sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] et73nkp3273lh6rm5ur2emxx4nkjij7 6968 6955 2021-12-12T12:00:03Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Boontjie sop met spekblokkies]] [[Botterskorsie sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] em6difru31h3fziy1rfurl5onv760y2 6974 6968 2021-12-12T12:45:39Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] isuy7337zbxc6pz73zh4ltxrtv00k5x 6975 6974 2021-12-12T12:52:18Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] cseq2jjm9321ea0k95smh9agle7l3hd 6977 6975 2021-12-12T13:01:56Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] md7rjaj96zcf2y0invg5er9z3r699bv 6979 6977 2021-12-12T13:13:15Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] fixdxvestadgcm7pcrnrh6os02zhjrk 6981 6979 2021-12-12T13:21:45Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] iof6eo3tqr7c0n5telkhnzf6ogmm317 6983 6981 2021-12-12T14:33:31Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] aw875fjxe2ujk2wcu6coommpagnnjh6 6984 6983 2021-12-12T14:34:38Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] iof6eo3tqr7c0n5telkhnzf6ogmm317 6996 6984 2021-12-12T15:29:50Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] te6b918lsz7akdtunw8yy04s4wm8f5g 6998 6996 2021-12-12T16:29:21Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Koekies]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] jutxxz4nn5qkn0lwfxky9zgbdyv7rhp 7003 6998 2021-12-12T16:36:25Z Grigoz1 2342 /* Nagereg//Soetgoed */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] eai0zy5n2awaez46cxffdy0bp1pvruw 7004 7003 2021-12-12T16:38:52Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] swlzmg357yjg6z6fy0phd04wg1rkdxo 7005 7004 2021-12-12T16:44:51Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] aavyco82h4yost114ajz89b5hl0kfur 7006 7005 2021-12-12T20:02:41Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] pa6br7mnkvl0rcpnc4es5mk0v1tgt7b 7008 7006 2021-12-12T20:12:39Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] ldp8z3su9d9gn3guc7qwuarwg6h5qc7 7011 7008 2021-12-12T23:17:00Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Boontjie slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 9jch1zmwyuecuy59w6gth2br0jm273a 7015 7011 2021-12-13T00:11:59Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] emcenjcvteu0ht11edgg5h3v0qm2m97 7018 7015 2021-12-13T00:33:01Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] sn2o2bs52h7nbp5nrkpouzey2pc5qt8 7021 7018 2021-12-13T11:48:41Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] dms55jumuzd843i2yqu1kb4vlfxsrhx 7027 7021 2021-12-13T19:36:39Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] owi0aqc95rns2082k2iyx9ubjxo55ov 7032 7027 2021-12-13T19:47:57Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai|Blomkool & brokkoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] q6fbf0a0d5sf77hr1ohvp8y4gjbwg3p 7033 7032 2021-12-13T20:10:55Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 6jd26minc2b6j4cndz467wlfq2oga63 7037 7033 2021-12-13T20:46:50Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] cdkv5vj9ws470sn22ts3zhbulro4l98 7040 7037 2021-12-15T01:16:35Z Grigoz1 2342 /* Bredies */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. = Bredies = == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] rytyg7k856jji93jrnedja4fg1hyg7u 7041 7040 2021-12-15T01:18:16Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Bredies == == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] cdkv5vj9ws470sn22ts3zhbulro4l98 7042 7041 2021-12-16T21:49:55Z Grigoz1 2342 Geskrap wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == [[Koek]] [[Poeding]] [[Tert]] [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] lk24oa1aolbgztxdfh4o4650h0rrh6l 7043 7042 2021-12-17T15:07:00Z Grigoz1 2342 /* Nagereg//Soetgoed */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == ===[[Beskuitjies]]=== ===[[Koek]]=== ===[[Poeding]]=== ===[[Tert]]=== [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Oats Koekies]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 1ztk66479r31sbcqzhfj7u0j64d7lu9 7044 7043 2021-12-17T15:09:20Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == ===[[Beskuitjies]]=== ===[[Koek]]=== ===[[Poeding]]=== ===[[Tert]]=== [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] [[Rice Krispie Koekies]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 7cip5gse4ytb920yu5ykmpq07ykjbos 7047 7044 2021-12-17T15:18:04Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == ===[[Beskuitjies]]=== ===[[Koek]]=== ===[[Poeding]]=== ===[[Tert]]=== [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] ndin2u5gsc9ke63jz5nh7dpht3gp0qm 7049 7047 2021-12-17T22:39:10Z Grigoz1 2342 /* Tert */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == ===[[Beskuitjies]]=== ===[[Koek]]=== ===[[Poeding]]=== ===[[Tert]]=== [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] iyz8penbbkv54ovce1oqashepmun5w7 7050 7049 2021-12-17T22:40:36Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * [[Beskuitjies]] ===[[Koek]]=== ===[[Poeding]]=== ===[[Tert]]=== [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] tarxb4a8jq6b6dxe735ahqggskpb8pm 7051 7050 2021-12-17T22:43:44Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Koek]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Tert]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] pnb0683wvaguvgestl5ip4msjvczr8r 7060 7051 2021-12-17T23:19:58Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koffiesoentjies]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] s8t1opllyy2ic6vgqiuvtzps4wgq4un 7071 7060 2021-12-18T00:39:46Z Grigoz1 2342 /* Nagereg//Soetgoed */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koeksisters]] [[fudge]] [[Sjokola - koppie]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 4qzzgzznvpb2nv9ohsj67p3yhxzsxgc 7075 7071 2021-12-18T01:00:48Z Grigoz1 2342 /* Nagereg//Soetgoed */Inhoud uitgevee wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koeksisters]] [[fudge]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] mu1u90p18padiw70lf27rykgefg8fyh 7081 7075 2021-12-18T08:04:41Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koeksisters]] [[Fudge]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 9agcb6a675au7o8nya8g8gmw2g3cxth 7088 7081 2021-12-18T11:38:16Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koeksisters]] == Drankies == [[Amarula drankies]] [[Rooibos Tee - Ice Tea]] [[Pons]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] pg5izd62xj1uueekjqnptwdoj37ctob 7110 7088 2021-12-18T15:17:08Z Grigoz1 2342 /* Drankies */Nuwe titel wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Piesang Broodjie]] [[Koeksisters]] == Drankies == * [[Amarula drankies]] * [[Rooibos Tee - Ice Tea]] * [[Pons]] * [[Skommels]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] gpukx0zehze6vorn61m2m67xrpl5lgs 7141 7110 2021-12-22T19:47:56Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Oliebol]] [[Piesang Broodjie]] [[Koeksisters]] == Drankies == * [[Amarula drankies]] * [[Rooibos Tee - Ice Tea]] * [[Pons]] * [[Skommels]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] a4gu7wbgd4mq3agmb2uxfvyjhei9pcw 7143 7141 2021-12-22T19:57:28Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Koeksisters]] [[Oliebol]] [[Piesang Broodjie]] == Drankies == * [[Amarula drankies]] * [[Rooibos Tee - Ice Tea]] * [[Pons]] * [[Skommels]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 0nu5dtha6oxk787pg3o29vg4hxovbtb 7144 7143 2021-12-22T19:58:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg//Soetgoed == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Koeksisters]] [[Oliebol]] [[Piesang Broodjie]] == Drankies == * [[Amarula drankies]] * [[Rooibos Tee - Ice Tea]] * [[Pons]] * [[Skommels]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 79hkt2cfvhl3huypkzmb9pcb3ywitvl 7151 7144 2021-12-29T20:53:13Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Koeksisters]] [[Oliebol]] [[Piesang Broodjie]] == Drankies == * [[Amarula drankies]] * [[Rooibos Tee - Ice Tea]] * [[Pons]] * [[Skommels]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] qk0b9kh5qs9bynvwlt1c6co67tnrz6j 7178 7151 2022-03-18T07:11:49Z Greg Solta 2382 /* Drankies */ wikitext text/x-wiki Kookboek bevat 'n lys van resepte. Enigiemand kan 'n resep bydrae. == Slaai == A [[Aartappel slaai]] B [[Blomkool & broccoli slaai]] [[Boontjie slaai]] [[Brokkoli slaai|Broccoli slaai]] E [[Ertjie-lagie slaai]] G [[Gemengde groente slaai]] K [[Kerrie noedelslaai]] == Sop == A [[Aartappel sop]] [[Aartappel sop 2]] B [[Beesstert sop]] [[Beesvleis met Bruin Uiesop]] [[Blaarslaai sop]] [[Blikkies sop]] [[Boontjie sop]] [[Botterskorsie sop]] E [[Ertjie sop]] G [[Groente sop]] L [[Lensie sop]] S [[Sampioen sop]] == Ontbyt == A B [[Bielie Mielie]] == Nagereg == * '''[[Beskuitjies]]''' * '''[[Fudge]]''' * '''[[Koeke]]''' * '''[[Poeding]]''' * '''[[Terte]]''' [[Koeksisters]] [[Oliebol]] [[Piesang Broodjie]] == Drankies == * [[Rooibos Tee - Ice Tea]] * [[Pons]] * [[Skommels]] == Aartappelkoekies == '''BESTANDDELE''': 🔸3 medium aartappels (rou) 🔸12,5 ml koekmeelblom 🔸1 eier, geklits 🔸5 ml sout 🔸40 g kaas, gerasper 🔸Klein ui gerasper '''METODE''': Skrop, skil en rasper die aartappels en meng met die ander bestanddele. Verhit `n klein bietjie olie of vet in ń pan en braai lepelsvol van die mengsel totdat die koekies aan albei kante ligbruin is. [[Kategorie:Boeke]] 9be9p6hgs2yngn6scycy1dc47y2v2b5 2 1881 3386 2008-03-02T22:04:41Z Manecke 64 Nuwe blad: {{Babel|de|en-3|es-1|fr-3|ka-1|nl-1|pt-1|ru-3}} <center><font style="color:black">[mailto:manecke@freemail.ru E-mail]</font> (Subject: Wikimedia) · <font style="color:black">[http://www.... wikitext text/x-wiki {{Babel|de|en-3|es-1|fr-3|ka-1|nl-1|pt-1|ru-3}} <center><font style="color:black">[mailto:manecke@freemail.ru E-mail]</font> (Subject: Wikimedia) · <font style="color:black">[http://www.icq.com/whitepages/wwp.php?uin=368497744 ICQ]</font> (UIN: 368497744) · <font style="color:black">[irc://chat.freenode.net/wikipedia IRC]</font> (Nick: Manecke)</center> ------------ {| style="background-color:#dfeefd; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="14" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | '''[[Wikimedia:Home|Wikimedia Foundation]]''' ([[meta:User:Manecke/Matrix|Matrix]]) |- align="center" | [[Image:Wikibooks-logo.svg|30px]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px]] | [[Image:Incubator-notext.svg|30px]] | [[Image:Wikimania.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia.png|30px]] | [[Image:Wikinews-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px]] | [[Image:Wikisource-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiversity-logo.png|30px]] | [[Image:Wikipedia-logo-de.png|30px]] | [[Image:Wiktionary-logo-de.png|30px]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [http://de.wikibooks.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Books] | [[commons:User:Manecke|Commons]]<br>Sysop | [[incubator:User:Manecke|Incubator]] | [[meta:Wikimania|Wikimania]] | [[meta:IRC|IRC]] | [[meta:User:Manecke|Meta]] | [http://de.wikinews.org/wiki/Benutzer:Manecke de:News] | [http://de.wikiquote.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Quote] | [http://de.wikisource.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Source] | [http://de.wikiversity.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Versity] | [[:de:Benutzer:Manecke|de:Wikipedia]]<br>Sysop | [http://de.wiktionary.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Tionary] |} teuauby63ooyuqhqn0v36mck0o38wst 3440 3386 2008-10-08T22:59:53Z Manecke 64 wikitext text/x-wiki <center><nowiki>{{ Babel | de | en-3 | es-1 | fr-3 | it-1 | nl-1 | pt-1 | ru-3 }}</nowiki></center><br> <center>••••••••</center><br> <center><font style="color:black">[mailto:wikimedia@freemail.ru // E-mail]</font> (Betreff: ''Wikimedia'') '''¤''' <font style="color:black">[http://www.icq.com/whitepages/wwp.php?uin=368497744 // ICQ]</font> (UIN: ''368497744'') '''¤''' <font style="color:black">[irc://chat.freenode.net/wikipedia // IRC]</font> (Nick: ''Manecke'')</center><br> <center>••••</center><br> {| style="background-color:#dfeefd; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="14" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | '''[[Wikimedia:Home|<nowiki>[[</nowiki> Wikimedia Foundation <nowiki>]]</nowiki>]]''' ([[meta:User:Manecke/Global account|Global account]]) |- align="center" | [[Image:Wikibooks-logo.svg|30px]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px]] | [[Image:Incubator-notext.svg|30px]] | [[Image:Wikimania.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia.png|30px]] | [[Image:Wikinews-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px]] | [[Image:Wikisource-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiversity-logo.png|30px]] | [[Image:Wikipedia-logo-de.png|30px]] | [[Image:Wiktionary-logo-de.png|30px]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [http://de.wikibooks.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Books] | [[commons:User:Manecke|Commons (A)]] | [[incubator:User:Manecke|Incubator]] | [[meta:Wikimania|Wikimania]] | [[meta:IRC|IRC]] | [[meta:User:Manecke|Meta]] | [http://de.wikinews.org/wiki/Benutzer:Manecke de:News] | [http://de.wikiquote.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Quote] | [http://de.wikisource.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Source] | [http://de.wikiversity.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Versity] | [[:de:Benutzer:Manecke|de:Wikipedia (A)]] | [http://de.wiktionary.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Tionary] |}<br> <center>••</center> pr90mnfparhvq62iopbvzfcjapo4rfk 3823 3440 2009-12-19T16:50:57Z 88.199.142.3 wikitext text/x-wiki <center><nowiki>{{ Babel | de | en-3 | es-1 | fr-3 | it-1 | nl-1 | pt-1 | ru-3 }}</nowiki></center><br> <center>••••••••</center><br> <center><font style="color:black">[mailto:wikimedia@freemail.ru // E-mail]</font> (Betreff: ''Wikimedia'') '''¤''' <font style="color:black">[http://www.icq.com/whitepages/wwp.php?uin=368497744 // ICQ]</font> (UIN: ''368497744'') '''¤''' <font style="color:black">[irc://chat.freenode.net/wikipedia // IRC]</font> (Nick: ''Manecke'')</center><br> <center>••••</center><br> {| style="background-color:#dfeefd; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="14" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | '''[[Wikimedia:Home|<nowiki>[[</nowiki> Wikimedia Foundation <nowiki>]]</nowiki>]]''' ([[meta:User:Manecke/Global account|Global account]]) |- align="center" | [[Image:Wikibooks-logo.svg|30px]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px]] | [[Image:Incubator-notext.svg|30px]] | [[Image:Wikimania.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Foundation RGB logo with text.svg|30px]] | [[Image:Wikinews-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px]] | [[Image:Wikisource-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiversity-logo.png|30px]] | [[Image:Wikipedia-logo-de.png|30px]] | [[Image:Wiktionary-logo-de.png|30px]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [http://de.wikibooks.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Books] | [[commons:User:Manecke|Commons (A)]] | [[incubator:User:Manecke|Incubator]] | [[meta:Wikimania|Wikimania]] | [[meta:IRC|IRC]] | [[meta:User:Manecke|Meta]] | [http://de.wikinews.org/wiki/Benutzer:Manecke de:News] | [http://de.wikiquote.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Quote] | [http://de.wikisource.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Source] | [http://de.wikiversity.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Versity] | [[:de:Benutzer:Manecke|de:Wikipedia (A)]] | [http://de.wiktionary.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Tionary] |}<br> <center>••</center> 1gic5w3drzs4ez5emdg61m4ks3murzc 3824 3823 2009-12-19T16:52:37Z 88.199.142.3 wikitext text/x-wiki <center><nowiki>{{ Babel | de | en-3 | es-1 | fr-3 | it-1 | nl-1 | pt-1 | ru-3 }}</nowiki></center><br> <center>••••••••</center><br> <center><font style="color:black">[mailto:wikimedia@freemail.ru // E-mail]</font> (Betreff: ''Wikimedia'') '''¤''' <font style="color:black">[http://www.icq.com/whitepages/wwp.php?uin=368497744 // ICQ]</font> (UIN: ''368497744'') '''¤''' <font style="color:black">[irc://chat.freenode.net/wikipedia // IRC]</font> (Nick: ''Manecke'')</center><br> <center>••••</center><br> {| style="background-color:#dfeefd; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="14" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | '''[[Wikimedia:Home|<nowiki>[[</nowiki> Wikimedia Foundation <nowiki>]]</nowiki>]]''' ([[meta:User:Manecke/Global account|Global account]]) |- align="center" | [[Image:Wikibooks-logo.svg|30px]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px]] | [[Image:Incubator-notext.svg|30px]] | [[Image:Wikimania.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Foundation RGB logo with text.svg|30px]] | [[Image:Wikinews-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px]] | [[Image:Wikisource-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiversity-logo.png|30px]] | [[Image:Wikipedia-logo-de.png|30px]] | [[Image:Wiktionary-logo-de.png|30px]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [[de:Benutzer:Manecke|dewikibooks]] | [[commons:User:Manecke|Commons (A)]] | [[incubator:User:Manecke|Incubator]] | [[meta:Wikimania|Wikimania]] | [[meta:IRC|IRC]] | [[meta:User:Manecke|Meta]] | [http://de.wikinews.org/wiki/Benutzer:Manecke de:News] | [http://de.wikiquote.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Quote] | [http://de.wikisource.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Source] | [http://de.wikiversity.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Versity] | [[:de:Benutzer:Manecke|de:Wikipedia (A)]] | [http://de.wiktionary.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Tionary] |}<br> <center>••</center> qkse9jtogjyp89df5a7jjznqqgaz8v7 4768 3824 2013-11-14T02:06:14Z CommonsDelinker 24 Administrateur [[commons:user:Sven Manguard|Sven Manguard]] vervang "Wikiversity-logo.png" met "Graduation_cap.png" omrede: [[commons:COM:FR|File renamed]]: This is a misleading name, as the actual Wikiversity logo looks very different from this (see [... wikitext text/x-wiki <center><nowiki>{{ Babel | de | en-3 | es-1 | fr-3 | it-1 | nl-1 | pt-1 | ru-3 }}</nowiki></center><br> <center>••••••••</center><br> <center><font style="color:black">[mailto:wikimedia@freemail.ru // E-mail]</font> (Betreff: ''Wikimedia'') '''¤''' <font style="color:black">[http://www.icq.com/whitepages/wwp.php?uin=368497744 // ICQ]</font> (UIN: ''368497744'') '''¤''' <font style="color:black">[irc://chat.freenode.net/wikipedia // IRC]</font> (Nick: ''Manecke'')</center><br> <center>••••</center><br> {| style="background-color:#dfeefd; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="14" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | '''[[Wikimedia:Home|<nowiki>[[</nowiki> Wikimedia Foundation <nowiki>]]</nowiki>]]''' ([[meta:User:Manecke/Global account|Global account]]) |- align="center" | [[Image:Wikibooks-logo.svg|30px]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px]] | [[Image:Incubator-notext.svg|30px]] | [[Image:Wikimania.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|30px]] | [[Image:Wikimedia Foundation RGB logo with text.svg|30px]] | [[Image:Wikinews-logo.svg|30px]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px]] | [[Image:Wikisource-logo.svg|30px]] | [[Image:Graduation_cap.png|30px]] | [[Image:Wikipedia-logo-de.png|30px]] | [[Image:Wiktionary-logo-de.png|30px]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [[de:Benutzer:Manecke|dewikibooks]] | [[commons:User:Manecke|Commons (A)]] | [[incubator:User:Manecke|Incubator]] | [[meta:Wikimania|Wikimania]] | [[meta:IRC|IRC]] | [[meta:User:Manecke|Meta]] | [http://de.wikinews.org/wiki/Benutzer:Manecke de:News] | [http://de.wikiquote.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Quote] | [http://de.wikisource.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Source] | [http://de.wikiversity.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Versity] | [[:de:Benutzer:Manecke|de:Wikipedia (A)]] | [http://de.wiktionary.org/wiki/Benutzer:Manecke de:Tionary] |}<br> <center>••</center> lmvr50s9gpb8pw0yyfohy5m176pw774 2 1882 3387 2008-03-03T03:03:07Z Monobi 65 Nuwe blad: <div style="position:absolute; z-index:100; right:10px; top:10px;" class="metadata" id="Monobi"><div style="position:relative; width: 20px; height: 20px; overflow:hidden;"><div style="pos... wikitext text/x-wiki <div style="position:absolute; z-index:100; right:10px; top:10px;" class="metadata" id="Monobi"><div style="position:relative; width: 20px; height: 20px; overflow:hidden;"><div style="position:absolute; font-size: 20px; overflow:hidden; line-height: 20px; letter-spacing: 20px;">[[m:User:Monobi/matrix|<span title="Wikimedian user" style="text-decoration:none;">&nbsp; &nbsp;</span>]]</div>[[Image:Wikimedia Community Logo.svg|20px|Wikimedia Community Logo.svg]]</div></div> <div style="background-color: #f6f6f6; padding: 1px; width: 100%; border: 1px solid #aaa; -moz-border: 6px; margin-bottom: 5px;"> <div align="center" style="letter-spacing: 1px;">[[User:Monobi|user page]] '''[[n:es:User:Monobi|<span style="color: #666;">||</span>]]''' [[User talk:Monobi|talk page]]</div> <div align="center" style="letter-spacing: 2px; font-size: 90%; color: #666;">• [[m:User:Monobi/matrix|matrix]] •</div> </div> <font face="Verdana,Arial,Helvetica"> <br /><br /> <center>Hi, I'm [[m:user:Monobi|Monobi]]. I speak en & es-1/2.</center> qj4ycjer9x7fi1v4ujack8qgnrpof4r 2 1883 3388 2008-03-19T16:09:29Z EVula 67 standardizing userpage wikitext text/x-wiki {{User:EVula/header}} <div style="float: right; border: 1px solid #ccc; padding: 3px; background: #f6f6f6; margin-left: 10px;"> <div style="border:solid #BDBDAD 1px; margin: 3px 1px;"> {| cellspacing="0" style="width: 238px; background: #fff; margin-left: 0;" | style="width: 45px; height: 45px; background: #BDBDAD; text-align: center;" | '''[[Image:Admin mop.PNG|43x43px|EVula's mop is named "Vera"]]''' | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; color: black;" | This user is an '''[[w:en:Wikipedia:Administrators|administrator]]''' on the [[w:en:English Wikipedia|English Wikipedia]]. <span style="font-size:0.9em;" class="plainlinks">([{{fullurl:w:en:Special:Listusers|limit=1&username=EVula}} <font color="002b88">verify</font>] // [[w:en:User:EVula|user]])</span> |}</div> <div style="border:solid #BDBDAD 1px; margin: 3px 1px;"> {| cellspacing="0" style="width: 238px; background: #fff; margin-left: 0;" | style="width: 45px; height: 45px; background: #BDBDAD; text-align: center;" | '''[[Image:Commons-logo.svg|32px|EVula's mop is named "Vera"]]''' | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; color: black;" | This user is an '''[[Commons:Commons:administrators|administrator]]''' on [[Commons:Main Page|Commons]]. <span style="font-size:0.9em;" class="plainlinks">([{{fullurl:commons:Special:Listusers|limit=1&username=EVula}} <font color="002b88">verify</font>] // [[commons:User:EVula|user]])</span> |}</div> <div style="border: 1px solid #6ef7a7; margin: 3px 1px;"> {| cellspacing="0" style="width:238px;background:#c5fcdc; margin-left: 0;" | style="width:45px;height:45px;background:#6ef7a7;text-align:center;font-size:14pt;" | '''en''' | style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em;" | This user is a '''native''' speaker of '''[[:w:en:English language|English]]'''. |} </div> {{Gebruiker af-0}} </div> Hi, I'm [[:w:en:User:EVula|EVula]] and you're not. I don't speak Afrikaans; I've just got an account to address interwiki issues when I catch them. [[en:User:EVula]] bk4rf9p0dv5p07q8noqrpuuiogkurbm 2 1884 3389 2008-03-19T16:09:30Z EVula 67 adding standard header wikitext text/x-wiki <div style="position:absolute; z-index:100; right:10px; top:10px;" class="metadata" id="evulaisfreakinginsane"><div style="position:relative; width: 20px; height: 20px; overflow:hidden;"><div style="position:absolute; font-size: 20px; overflow:hidden; line-height: 20px; letter-spacing: 20px;">[[m:User:EVula/matrix|<span title="[en] As a dedicated Wikimedian, I don't limit myself to just one project or just one language. Viva la wiki revolucion!" style="text-decoration:none;">&nbsp; &nbsp;</span>]]</div>[[Image:Wikimedia Community Logo.svg|20px|Wikimedia Community Logo.svg]]</div></div> <div style="background-color: #f6f6f6; padding: 1px; width: 100%; border: 1px solid #aaa; -moz-border-radius: 6px; margin-bottom: 5px;"> <div align="center" style="letter-spacing: 1px;">[[User:EVula|user page]] '''[[User:EVula/header|<span style="color: #666;">//</span>]]''' [[User talk:EVula|talk page]]</div> <div align="center" style="letter-spacing: 2px; font-size: 90%; color: #666;">• [[m:User:EVula/matrix|matrix]] •</div> </div> aa2fe0lj291t188zfg0aqlza8xz88er 2 1885 3390 2008-03-25T10:41:18Z Erkan Yilmaz 69 creation wikitext text/x-wiki <div style="margin: 0; padding: -27px 0 0 0; float: right; font-size: 100%; text-align: right; line-height: 135%;">{{CURRENTDAYNAME}}, {{CURRENTMONTHNAME}} {{CURRENTDAY}} {{CURRENTYEAR}}, {{CURRENTTIME}} ([[w:UTC|UTC]])</div> {| cellpadding="2" style="background-color:Ivory" align="left" |- | colspan="2" style="text-align:center; background-color:SeaShell" | Links for<br>'''Erkan Yilmaz''' |- style="text-align:center" | style="width:50%" | [[Image:UserIconE-Mail.png]] | style="width:50%" | [[Image:UserIconContributions.png]] |- style="text-align:center" | style="background-color:SeaShell" | [[Special:Emailuser/Erkan_Yilmaz|e-mail]] | style="background-color:SeaShell" | <font color="green">[http://en.wikiversity.org/wiki/User:Erkan_Yilmaz/observations WIKI-Blog]</font> |- |} <br clear="all" style="clear:both;" /> __TOC__ ==wikimedia projects, where I am involved== {|cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #a0a0a0 solid; border-collapse: collapse; " rules="all" !wikimedia project !English !German |- |[http://en.wikiversity.org/wiki/Wikiversity:Main_Page Wikiversity]<br>[[Image:Microbutton Wikiversity 2 green.gif]] |[http://en.wikiversity.org/wiki/Thucydides:_The_Peloponnesian_War Thucydides: The Peloponnesian War] |[http://de.wikiversity.org/wiki/Kurs:Der_Peloponnesische_Krieg course: "Peloponnesian War"]<br>(Der Peloponnesische Krieg) |- | |[http://en.wikiversity.org/wiki/Romance_of_the_Three_Kingdoms_%28by_Luo_Guanzhong%29 Romance of the Three Kingdoms (by Luo Guanzhong)] |[http://de.wikiversity.org/wiki/Kurs:Die_Geschichte_der_Drei_Reiche_%28von_Luo_Guanzhong%29 Die Geschichte der Drei Reiche (von Luo Guanzhong)] |- | |[http://en.wikiversity.org/wiki/Topic:Software_testing Topic:Software testing] |[http://de.wikiversity.org/wiki/Kurs:Software-Test Kurs:Software-Test] |- |Wikipedia |[[:en:User:Erkan_Yilmaz|user page]] |[[:de:Benutzer:Erkan_Yilmaz|user page]] |} ==Wiki statistics== {|cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #a0a0a0 solid; border-collapse: collapse; " rules="all" !UTC time of data collection !users !total<br>pages !articles !files !admins !total<br>edits !software version !comment |- |2008-Mrt-25, 10:40 (UTC) |69 |106 |22 |0 |2 |3 |401 |1.13alpha (r32394) |- |{{CURRENTYEAR}}-{{CURRENTMONTHABBREV}}-{{CURRENTDAY2}}, {{CURRENTTIME}} (UTC) |{{NUMBEROFUSERS}} |{{NUMBEROFPAGES}} |{{NUMBEROFARTICLES}} |{{NUMBEROFFILES}} |{{NUMBEROFADMINS}} |{{NUMBEROFEDITS}} |{{CURRENTVERSION}} |} ==leaning mechanisms== {|cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #a0a0a0 solid; border-collapse: collapse; " rules="all" !German !English !French |- |[[w:de:Habituation|Gewöhnung / Habituation]] |[[w:en:Habituation|habituation]] |[[w:fr:Habituation|habituation]] |- |[[w:de:Klassische Konditionierung|klassische Konditionierung]] |[[w:en:Classical conditioning|classical conditioning]] |[[w:fr:Conditionnement classique|conditionnement classique]] |- |[[w:de:Operante_Konditionierung#Operante_Konditionierung_.28auch:_Instrumentelle_Konditionierung.29|operante Konditionierung]] |[[w:en:Operant conditioning|operant conditioning]] |[[w:fr:Conditionnement opérant|conditionnement opérant]] |- |[[w:de:Spielverhalten|Spielverhalten]] |exploring / game |explorer / jeu |- |Nachahmung -> Lernen d. Beobachtungen |imitation -> learning by observing |imitation -> apprendre par observations |- |Neukombiniertes Verhalten -> [[w:de:Lernen durch Einsicht|Lernen durch Einsicht]] |recombinant behavior -> [[w:en:Cognition|cognitive]] learning |comportement nouveau combiné -> [[w:fr:Cognition|cognitif]] apprentissage |- |[[w:de:Prägung (Verhalten)|Prägung]] |[[w:en:Imprinting (psychology)|imprinting]] |[[w:fr:Empreinte (psychologie)|empreinte]] |- |[[w:de:Tradition|Tradition]] |[[w:en:Tradition|tradition]] |[[w:fr:Tradition|tradition]] |} ==about me== I am working in the IT-business in quality management. Also see my [http://iaskquestions.com blog].<br> The first wiki article I wrote, was kind of much work. I thought at beginning it would take just 30 mins. I had everything prepared in notepad, but there has to be considered many things when writing a wiki-article. And then when I reached the neutrality point, I realized, what I wrote unconsciously in the article. So, lots of work at first, but now with time I get faster :-) Do you think you can not '''change something in the world'''?<br> It is so simple, just remember:<br> if you help someone, this can cause a chain reaction.<br> If everyone, who gets help, helps 3 other people we can change something/quality (not only for software) in the world. examples:<br> [[w:en:Muhammad_Yunus|Muhammad Yunus]] had a small, easy idea, which helped to change the world.<br> Confucius (450BC): "Tell Me and I Will Forget; Show Me and I May Remember; Involve Me and I Will Understand."<br> We can do the same.<br> What is wrong being part of this movement NOW ?<br> '''Just do it!''' geiqhijudljedlvc3ewl3vw1yt3ei55 3 1886 3391 2008-03-25T18:13:32Z Multichill 80 new talk page wikitext text/x-wiki {|align=center class="usermessage" width=100% |- |<center>'''Welcome on my talk page, you can also leave a message at my [[nl:Overleg gebruiker:Multichill|Dutch talk page]] for a fast response'''</center> |} 60396fwx7dnuydyt5j4trrxin8g5n3g 2 1888 3393 2008-03-27T10:54:45Z Meno25 91 Creating wikitext text/x-wiki * You can contact me using [[:en:User:Meno25|my English Wikibooks userpage]]. c9fdbvuuzys60pxs3l9rkk9gb9744yt 2 1890 3396 2008-04-18T00:48:17Z Mike.lifeguard 55 Nuwe blad: function winc(s) { document.write('<script type="text/javascript" src="' + 'http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=' + s + '&action=raw&ctype=text/javascri... javascript text/javascript function winc(s) { document.write('<script type="text/javascript" src="' + 'http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=' + s + '&action=raw&ctype=text/javascript&dontcountme=s"></script>'); } winc('User:Mike.lifeguard/monobook.js'); m3gm2pbgoxz3hu6146f19daithnocxz 3397 3396 2008-05-06T16:37:27Z Mike.lifeguard 55 javascript text/javascript function winc(s) { document.write('<script type="text/javascript" src="' + 'http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=' + s + '&action=raw&ctype=text/javascript"></script>'); } winc('User:Mike.lifeguard/remote.js'); 4wp70k0uxkeypn5i6nkvl50ktg23acc 3456 3397 2008-10-31T05:12:05Z Pathoschild 29 + global scripts ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mike.lifeguard/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 7sdmfyrf0jam7xdvuyohue9yke2ygcz 6812 3456 2021-02-04T23:30:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mike.lifeguard/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); h79pv32wzmk4501fqb6rhkwhkpf0ut9 2 1892 3399 2008-05-25T15:17:49Z MaxSem 103 Nuwe blad: [[m:User:MaxSem]] wikitext text/x-wiki [[m:User:MaxSem]] sqs1utsff26npgeq3e2vh3ccsnfg9d7 2 1893 3400 2008-06-01T07:22:05Z Caiaffa 147 Nuwe blad: {{babel|pt|en-2|es-2|fr-1|it-1|af-0}} [[w:en:User:Caiaffa]] [[en:User:Caiaffa]] wikitext text/x-wiki {{babel|pt|en-2|es-2|fr-1|it-1|af-0}} [[w:en:User:Caiaffa]] [[en:User:Caiaffa]] pqtcwfpbwv8144xrfekggueau5b9a25 3766 3400 2009-08-14T20:38:33Z Caiaffa 147 wikitext text/x-wiki {{babel|pt|en-3|es-2|fr-1|it-1|af-0}} [[w:en:User:Caiaffa]] [[en:User:Caiaffa]] tdsi59wdqqrnixv7fzqm5xy25z2qair 2 1894 3401 2008-06-03T05:58:23Z Daniel 140 Nuwe blad: [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[m:User:Daniel]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">The central userpage of the ... wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[m:User:Daniel]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">The central userpage of the [[m:Help:Unified login|global user]] "Daniel" can be viewed at the above link.</span> eatkootvf252ttv01bos89mh3a402iu 3 1895 3402 2008-06-03T06:00:31Z Daniel 140 Nuwe blad: [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[m:User talk:Daniel]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">Please leave any messag... wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[m:User talk:Daniel]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">Please leave any messages on the above-linked talk page.</span> s1glvwi8ctkttjblmavbrc2pzm4a13d 2 1896 3403 2008-06-06T01:02:04Z Moe Epsilon 156 Nuwe blad: temporary userpage wikitext text/x-wiki temporary userpage cf6afwsec8segy0evycp2wxqj0jr2fd 3412 3403 2008-07-25T00:35:52Z Moe Epsilon 156 fix wikitext text/x-wiki {| width=100% cellspacing=8 | colspan=3 style="border: 4px solid #D0E7FF; background-color: #F5FAFF;" | {| style="background-color:#FFFFFF; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="5" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | Projects of the <span class="plainlinks">[http://wikimediafoundation.org/wiki/Home Wikimedia Foundation]</span> <br> Powered by <span class="plainlinks">[http://www.mediawiki.org/wiki/User:Moe_Epsilon MediaWiki]</span> |- align="center" | [[Image:Wikipedia-logo-en.png|30px|Wikipedia]] | [[Image:Wiktionary-logo-en.png|30px|Wiktionary]] | [[Image:Wikiversity-logo-Snorky.svg|30px|Wikiversity]] | [[Image:Wikibooks-logo.png|30px|Wikibooks]] | [[Image:Wikinews-logo.png|30px|Wikinews]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [[w:User:Moe_Epsilon|Wikipedia]] | [[wikt:User:Moe_Epsilon|Wiktionary]] | Wikiversity | '''Wikibooks''' | Wikinews |- align="center" | [[Image:Wikisource-logo.png|30px|Wikisource]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px|Commons]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px|Wikiquote]] | [[Image:Wikispecies-logo.png|30px|Wikispecies]] | [[Image:Metawiki.png|30px|Meta-Wiki]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | Wikisource | [[Commons:User:Moe_Epsilon|Commons]] | [[q:User:Moe_Epsilon|Wikiquote]] | [[Wikispecies:User:Moe_Epsilon|Wikispecies]] | [[m:User:Moe_Epsilon|Meta]] |} <center><div style="font-size:85%; display:block; vertical-align:top; background:#F5FAFF; border:1px solid #F5FAFF; margin-bottom:4pt; padding:2pt; margin-top:4pt; padding-top:2pt;"> <div id="EnWpMpBook3" style="padding:0 .3em 0; background-repeat:no-repeat; background-position:0% 0%;">[[w:Template:User unified login|Unified login]]: Moe Epsilon is the [[m:Help:Unified_login|unique login]] of this user for all public [[wmf:Main Page|Wikimedia]] [[wmf:Our projects|projects]]. </div> </div></center> |} r7c7y632ky7gitmh02s8wmi0iq03wsd 4385 3412 2011-12-19T07:36:46Z 202.69.56.84 wikitext text/x-wiki {| width=100% cellspacing=8 | colspan=3 style="border: 4px solid #D0E7FF; background-color: #F5FAFF;" | {| style="background-color:#FFFFFF; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="5" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | Projects of the <span class="plainlinks">[http://wikimediafoundation.org/wiki/Home Wikimedia Foundation]</span> <br> Powered by <span class="plainlinks">[http://www.mediawiki.org/wiki/User:Moe_Epsilon MediaWiki]</span> |- align="center" | [[Image:Wikipedia-logo-en.png|30px|Wikipedia]] | [[Image:Wiktionary-logo-en.png|30px|Wiktionary]] | [[Image:Wikiversity-logo-Snorky.svg|30px|Wikiversity]] | [[Image:Wikibooks-logo.png|30px|Wikibooks]] | [[Image:Wikinews-logo.png|30px|Wikinews]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [[w:User:Moe_Epsilon|Wikipedia]] | [[wikt:User:Moe_Epsilon|Wiktionary]] | Wikiversity | '''Wikibooks''' | Wikinews |- align="center" | [[Image:Wikisource-logo.png|30px|Wikisource]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px|Commons]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px|Wikiquote]] | [[Image:Wikispecies-logo.png|30px|Wikispecies]] | [[Image:Metawiki.png|30px|Meta-Wiki]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | Wikisource | [[Commons:User:Moe_Epsilon|Commons]] | [[q:User:Moe_Epsilon|Wikiquote]] | [[Wikispecies:User:Moe_Epsilon|Wikispecies]] | [[m:User:Moe_Epsilon|Meta]] |} |[http://www.termpapers-guide.com/ term paper writing service] |[http://www.termpapers-guide.com/ term paper guide] *[http://www.dissertation-help.co.uk/ Dissertations] *[http://www.dissertation-help.co.uk/dissertation_writing.htm Dissertation Writing] *[http://www.dissertation-help.co.uk/literature_review.htm Literature Review] *[http://www.logodesignconsultant.com/ Logo] *[http://www.logodesignconsultant.com/ Logo Design] *[http://www.logodesignconsultant.com/ Business Logo Design] <center><div style="font-size:85%; display:block; vertical-align:top; background:#F5FAFF; border:1px solid #F5FAFF; margin-bottom:4pt; padding:2pt; margin-top:4pt; padding-top:2pt;"> <div id="EnWpMpBook3" style="padding:0 .3em 0; background-repeat:no-repeat; background-position:0% 0%;">[[w:Template:User unified login|Unified login]]: Moe Epsilon is the [[m:Help:Unified_login|unique login]] of this user for all public [[wmf:Main Page|Wikimedia]] [[wmf:Our projects|projects]]. </div> </div></center> |} kgxih8sdfig4tez7khir9u8t2gr454h 4389 4385 2011-12-19T09:16:51Z Billinghurst 870 Wysigings deur [[Special:Contributions/202.69.56.84|202.69.56.84]] teruggerol na laaste weergawe deur Moe Epsilon wikitext text/x-wiki {| width=100% cellspacing=8 | colspan=3 style="border: 4px solid #D0E7FF; background-color: #F5FAFF;" | {| style="background-color:#FFFFFF; align="center" cellpadding="3px" |- | colspan="5" align="center" bgcolor="#CAD2ff" | Projects of the <span class="plainlinks">[http://wikimediafoundation.org/wiki/Home Wikimedia Foundation]</span> <br> Powered by <span class="plainlinks">[http://www.mediawiki.org/wiki/User:Moe_Epsilon MediaWiki]</span> |- align="center" | [[Image:Wikipedia-logo-en.png|30px|Wikipedia]] | [[Image:Wiktionary-logo-en.png|30px|Wiktionary]] | [[Image:Wikiversity-logo-Snorky.svg|30px|Wikiversity]] | [[Image:Wikibooks-logo.png|30px|Wikibooks]] | [[Image:Wikinews-logo.png|30px|Wikinews]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | [[w:User:Moe_Epsilon|Wikipedia]] | [[wikt:User:Moe_Epsilon|Wiktionary]] | Wikiversity | '''Wikibooks''' | Wikinews |- align="center" | [[Image:Wikisource-logo.png|30px|Wikisource]] | [[Image:Commons-logo.svg|30px|Commons]] | [[Image:Wikiquote-logo.png|30px|Wikiquote]] | [[Image:Wikispecies-logo.png|30px|Wikispecies]] | [[Image:Metawiki.png|30px|Meta-Wiki]] |- bgcolor="#CAD2ff" align="center" font-size:small; | Wikisource | [[Commons:User:Moe_Epsilon|Commons]] | [[q:User:Moe_Epsilon|Wikiquote]] | [[Wikispecies:User:Moe_Epsilon|Wikispecies]] | [[m:User:Moe_Epsilon|Meta]] |} <center><div style="font-size:85%; display:block; vertical-align:top; background:#F5FAFF; border:1px solid #F5FAFF; margin-bottom:4pt; padding:2pt; margin-top:4pt; padding-top:2pt;"> <div id="EnWpMpBook3" style="padding:0 .3em 0; background-repeat:no-repeat; background-position:0% 0%;">[[w:Template:User unified login|Unified login]]: Moe Epsilon is the [[m:Help:Unified_login|unique login]] of this user for all public [[wmf:Main Page|Wikimedia]] [[wmf:Our projects|projects]]. </div> </div></center> |} r7c7y632ky7gitmh02s8wmi0iq03wsd 4566 4389 2012-10-01T23:06:25Z Moe Epsilon 156 #REDIRECT [[w:User:Moe Epsilon]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[w:User:Moe Epsilon]] 2h88aqidl611ck8okja3qs8mf6jvrys 4567 4566 2012-10-02T07:28:34Z Moe Epsilon 156 #REDIRECT [[w:en:User:Moe Epsilon]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[w:en:User:Moe Epsilon]] oa9c7htx2cgwzi4lbqp8aiqh2v8vzn2 4568 4567 2012-10-05T17:29:20Z Moe Epsilon 156 {{softredirect|w:en:User:Moe Epsilon}} wikitext text/x-wiki {{softredirect|w:en:User:Moe Epsilon}} kspv1cgnvvld9bio1z6bfyuvun50hur 4674 4568 2013-06-21T13:27:00Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Segoe Script"><span style="color:royalblue;">Gebruiker:Moe Epsilon</font></span>}} {| align=center style="border:5px solid #D0E7FF; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; background:#FFFFFF; -moz-border-radius:15px; padding:5px;" | width=700px valign=top | [[File:Moe Epsilon.png|center|325px]] ---- {| align=center style="font-family:Optima, Trebuchet MS, sans-serif; background:transparent" width="100%" |- align="center" |[[File:Exquisite-Modem.png|100px|link=User talk:Moe Epsilon|My Praatjie Bladsy]] |[[File:Nuvola apps personal.png|70px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Biography|My Biografie]] |[[File:Exquisite-kwrite.png|80px|link=Special:Contributions/Moe Epsilon|My Bydraes]] |[[File:Exquisite-kmail3.png|80px|link=Special:EmailUser/Moe Epsilon|My E-pos]] |[[File:Crystal kfm.png|80px|link=w:en:User talk:Moe Epsilon/Archives|My Argiewe]] |[[File:Nuvola apps mozilla.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Barnstars|My Toekennings]] |- align="center" |[[User talk:Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Praatjie Bladsy]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Biography|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Biografie</span></span>]] |[[Special:Contributions/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Bydraes</span></span>]] |[[Special:EmailUser/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My E-pos</span></span>]] |[[w:en:User talk:Moe Epsilon/Archives|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Argiewe</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Barnstars|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Toekennings</span>]] |- align="center" |[[File:Icon tools.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Privileges|My Voorregte]] |[[File:Nuvola_filesystems_www.png|80px|link=Special:CentralAuth/Moe Epsilon|My Globale Rekening]] |[[File:Exquisite-network.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Sitematrix|My Site Matrix]] |[[File:Nuvola apps kcoloredit.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/gallery|My Gallery]] |[[File:Baustelle.svg|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/sandbox|My Sandput]] |[[File:Nuvola_apps_korganizer.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Articles|My Skeppings]] |- align="center" |[[w:en:User:Moe Epsilon/Privileges|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Voorregte</span></span>]] |[[Special:CentralAuth/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Globale Rekening</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Sitematrix|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Site Matrix</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/gallery|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Gallery</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/sandbox|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Sandput</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Articles|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Skeppings</span>]] |} <div align="center" style="padding: 4px .2em; word-spacing: 4px; border: 1px solid #A3B1BF;> <inputbox> type=fulltext width=65 searchbuttonlabel=Soek Wikibooks break=no </inputbox></div> |} </br> <div style="background-color: #D0E7FF; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; padding: 2px; border: 1px solid #8888aa; margin-top: 3px;" align="center" cellpadding="5" cellspacing="5"> {| style="background: transparent" |style="background: white; border:1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px"|[[File:Moe Epsilon QR code.png|60px|center|Wikipedia]] |style="background: #FFFFFF; border: 1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px; text-align: center;"| ''' <span style="font-family: Segoe Script; font-size: 14pt">Hierdie bladsy is 'n Wikibooks-gebruikerblad</span>'''<br/> <small><span style="font-family: Segoe Script">Hierdie bladsy is nié 'n ensiklopediese artikel nie. As jy hierdie bladsy op enige webwerf anders as Wikibooks aantref, besigtig jy 'n ou spieëlwebruimte. Wees versigtig, aangesien die bladsy verouderd kan wees en die gebruiker geen persoonlike belang in enige ander webwerf, benewens Wikibooks self het nie. Die oorspronklike bladsy is hier geleë: <span class="plainlinks">[http://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Moe_Epsilon <span style="color:royalblue;">http://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Moe_Epsilon</span>]<br/>[[w:SHA-2|<span style="color:royalblue;">SHA-512</span>]]: <small><small>2859e53227 507af76e83fb 570a00da14de1 3ea17c7b2a85485 fb61d868378a8d c9d91509015a05b93 b632ee336648 5a910accff8 8a9e51d407d25 0875dabce7a</small></small></span></small></span> |style="background: white; border:1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px"|[[File:Wikibooks-logo.svg|60px|center|Wikibooks]] |} </div> __NOTOC__ 3zs9ts5dgmo9c1n4vorg564ree6jc9y 4678 4674 2013-06-21T13:29:22Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Segoe Script"><span style="color:royalblue;">Gebruiker:Moe Epsilon</font></span>}} {| align=center style="border:5px solid #D0E7FF; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; background:#FFFFFF; -moz-border-radius:15px; padding:5px;" | width=700px valign=top | [[File:Moe Epsilon.png|center|325px]] ---- {| align=center style="font-family:Optima, Trebuchet MS, sans-serif; background:transparent" width="100%" |- align="center" |[[File:Exquisite-Modem.png|100px|link=User talk:Moe Epsilon|My Praatjie Bladsy]] |[[File:Nuvola apps personal.png|70px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Biography|My Biografie]] |[[File:Exquisite-kwrite.png|80px|link=Special:Contributions/Moe Epsilon|My Bydraes]] |[[File:Exquisite-kmail3.png|80px|link=Special:EmailUser/Moe Epsilon|My E-pos]] |[[File:Crystal kfm.png|80px|link=w:en:User talk:Moe Epsilon/Archives|My Argiewe]] |[[File:Nuvola apps mozilla.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Barnstars|My Toekennings]] |- align="center" |[[User talk:Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Praatjie Bladsy]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Biography|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Biografie</span></span>]] |[[Special:Contributions/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Bydraes</span></span>]] |[[Special:EmailUser/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My E-pos</span></span>]] |[[w:en:User talk:Moe Epsilon/Archives|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Argiewe</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Barnstars|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Toekennings</span>]] |- align="center" |[[File:Icon tools.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Privileges|My Voorregte]] |[[File:Nuvola_filesystems_www.png|80px|link=Special:CentralAuth/Moe Epsilon|My Globale Rekening]] |[[File:Exquisite-network.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Sitematrix|My Site Matrix]] |[[File:Nuvola apps kcoloredit.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/gallery|My Gallery]] |[[File:Baustelle.svg|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/sandbox|My Sandput]] |[[File:Nuvola_apps_korganizer.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Articles|My Skeppings]] |- align="center" |[[w:en:User:Moe Epsilon/Privileges|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Voorregte</span></span>]] |[[Special:CentralAuth/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Globale Rekening</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Sitematrix|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Site Matrix</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/gallery|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Gallery</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/sandbox|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Sandput</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Articles|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Skeppings</span>]] |} <div align="center" style="padding: 4px .2em; word-spacing: 4px; border: 1px solid #A3B1BF;> <inputbox> type=fulltext width=65 searchbuttonlabel=Soek Wikibooks break=no </inputbox></div> |} </br> <div style="background-color: #D0E7FF; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; padding: 2px; border: 1px solid #8888aa; margin-top: 3px;" align="center" cellpadding="5" cellspacing="5"> {| style="background: transparent" |style="background: white; border:1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px"|[[File:Moe Epsilon QR code.png|60px|center|Wikipedia]] |style="background: #FFFFFF; border: 1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px; text-align: center;"| ''' <span style="font-family: Segoe Script; font-size: 14pt">Hierdie bladsy is 'n Wikibooks-gebruikerblad</span>'''<br/> <small><span style="font-family: Segoe Script">Hierdie bladsy is nié 'n ensiklopediese artikel nie. As jy hierdie bladsy op enige webwerf anders as Wikibooks aantref, besigtig jy 'n ou spieëlwebruimte. Wees versigtig, aangesien die bladsy verouderd kan wees en die gebruiker geen persoonlike belang in enige ander webwerf, benewens Wikibooks self het nie. Die oorspronklike bladsy is hier geleë: <span class="plainlinks">[http://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Moe_Epsilon <span style="color:royalblue;">http://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Moe_Epsilon</span>]<br/>[[w:en:SHA-2|<span style="color:royalblue;">SHA-512</span>]]: <small><small>2859e53227 507af76e83fb 570a00da14de1 3ea17c7b2a85485 fb61d868378a8d c9d91509015a05b93 b632ee336648 5a910accff8 8a9e51d407d25 0875dabce7a</small></small></span></small></span> |style="background: white; border:1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px"|[[File:Wikibooks-logo.svg|60px|center|Wikibooks]] |} </div> __NOTOC__ d5f2ysw8x11sfpv20khp22uek2yzzfp 5100 4678 2015-07-27T00:05:06Z Ле Лой 1610 SVG wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Segoe Script"><span style="color:royalblue;">Gebruiker:Moe Epsilon</font></span>}} {| align=center style="border:5px solid #D0E7FF; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; background:#FFFFFF; -moz-border-radius:15px; padding:5px;" | width=700px valign=top | [[File:Moe Epsilon.png|center|325px]] ---- {| align=center style="font-family:Optima, Trebuchet MS, sans-serif; background:transparent" width="100%" |- align="center" |[[File:Exquisite-Modem.png|100px|link=User talk:Moe Epsilon|My Praatjie Bladsy]] |[[File:Nuvola apps personal.png|70px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Biography|My Biografie]] |[[File:Exquisite-kwrite.png|80px|link=Special:Contributions/Moe Epsilon|My Bydraes]] |[[File:Exquisite-kmail3.png|80px|link=Special:EmailUser/Moe Epsilon|My E-pos]] |[[File:Crystal kfm.png|80px|link=w:en:User talk:Moe Epsilon/Archives|My Argiewe]] |[[File:Nuvola apps mozilla.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Barnstars|My Toekennings]] |- align="center" |[[User talk:Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Praatjie Bladsy]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Biography|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Biografie</span></span>]] |[[Special:Contributions/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Bydraes</span></span>]] |[[Special:EmailUser/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My E-pos</span></span>]] |[[w:en:User talk:Moe Epsilon/Archives|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Argiewe</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Barnstars|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Toekennings</span>]] |- align="center" |[[File:Icon tools.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Privileges|My Voorregte]] |[[File:Nuvola_filesystems_www.png|80px|link=Special:CentralAuth/Moe Epsilon|My Globale Rekening]] |[[File:Exquisite-network.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Sitematrix|My Site Matrix]] |[[File:Nuvola apps kcoloredit.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/gallery|My Gallery]] |[[File:Baustelle.svg|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/sandbox|My Sandput]] |[[File:Nuvola_apps_korganizer.png|80px|link=w:en:User:Moe Epsilon/Articles|My Skeppings]] |- align="center" |[[w:en:User:Moe Epsilon/Privileges|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Voorregte</span></span>]] |[[Special:CentralAuth/Moe Epsilon|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Globale Rekening</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Sitematrix|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Site Matrix</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/gallery|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Gallery</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/sandbox|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Sandput</span></span>]] |[[w:en:User:Moe Epsilon/Articles|<span style="color:royalblue;"><span style="font-family: Segoe Script">My Skeppings</span>]] |} <div align="center" style="padding: 4px .2em; word-spacing: 4px; border: 1px solid #A3B1BF;> <inputbox> type=fulltext width=65 searchbuttonlabel=Soek Wikibooks break=no </inputbox></div> |} </br> <div style="background-color: #D0E7FF; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; padding: 2px; border: 1px solid #8888aa; margin-top: 3px;" align="center" cellpadding="5" cellspacing="5"> {| style="background: transparent" |style="background: white; border:1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px"|[[File:Moe Epsilon QR code vector.svg|60px|center|Wikipedia]] |style="background: #FFFFFF; border: 1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px; text-align: center;"| ''' <span style="font-family: Segoe Script; font-size: 14pt">Hierdie bladsy is 'n Wikibooks-gebruikerblad</span>'''<br/> <small><span style="font-family: Segoe Script">Hierdie bladsy is nié 'n ensiklopediese artikel nie. As jy hierdie bladsy op enige webwerf anders as Wikibooks aantref, besigtig jy 'n ou spieëlwebruimte. Wees versigtig, aangesien die bladsy verouderd kan wees en die gebruiker geen persoonlike belang in enige ander webwerf, benewens Wikibooks self het nie. Die oorspronklike bladsy is hier geleë: <span class="plainlinks">[http://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Moe_Epsilon <span style="color:royalblue;">http://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Moe_Epsilon</span>]<br/>[[w:en:SHA-2|<span style="color:royalblue;">SHA-512</span>]]: <small><small>2859e53227 507af76e83fb 570a00da14de1 3ea17c7b2a85485 fb61d868378a8d c9d91509015a05b93 b632ee336648 5a910accff8 8a9e51d407d25 0875dabce7a</small></small></span></small></span> |style="background: white; border:1px solid #8888aa; {{Gebruiker:Moe Epsilon/Round corners}}; border-right-width:2px; border-bottom-width:2px"|[[File:Wikibooks-logo.svg|60px|center|Wikibooks]] |} </div> __NOTOC__ 2oory6g72tyvwlg86mtvbqq91uyftio 2 1897 3406 2008-06-17T22:43:01Z MenoBot 101 Creating wikitext text/x-wiki This is an interwiki bot operated by [[w:en:User:Meno25|Meno25]]. 96zsgebqpjcvo8xei07di5h322aesd9 3407 3406 2008-06-18T14:05:21Z MenoBot 101 robot Bygevoeg: ang, ar, ast, az, be, bg, bn, bs, ca, co, cs, cv, cy, da, de, el, en, eo, es, et, eu, fa, fi, fr, fy, gl, he, hi, hr, hu, hy, ia, id, ie, is, it, ja, ka, kk, km, kn, ko, ku, ky, la, lb, lt, lv, mg, mk, ml, mn, mr, ms, my, na, nds, ne wikitext text/x-wiki This is an interwiki bot operated by [[w:en:User:Meno25|Meno25]]. [[ang:User:MenoBot]] [[ar:مستخدم:MenoBot]] [[ast:Usuariu:MenoBot]] [[az:İstifadəçi:MenoBot]] [[be:Удзельнік:MenoBot]] [[bg:Потребител:MenoBot]] [[bn:ব্যবহারকারী:MenoBot]] [[bs:Korisnik:MenoBot]] [[ca:Usuari:MenoBot]] [[co:User:MenoBot]] [[cs:Uživatel:MenoBot]] [[cv:Хутшăнакан:MenoBot]] [[cy:Defnyddiwr:MenoBot]] [[da:Bruger:MenoBot]] [[de:Benutzer:MenoBot]] [[el:Χρήστης:MenoBot]] [[en:User:MenoBot]] [[eo:Vikipediisto:MenoBot]] [[es:Usuario:MenoBot]] [[et:Kasutaja:MenoBot]] [[eu:Lankide:MenoBot]] [[fa:کاربر:MenoBot]] [[fi:Käyttäjä:MenoBot]] [[fr:Utilisateur:MenoBot]] [[fy:Meidogger:MenoBot]] [[gl:Usuario:MenoBot]] [[he:משתמש:MenoBot]] [[hi:सदस्य:MenoBot]] [[hr:Suradnik:MenoBot]] [[hu:User:MenoBot]] [[hy:Մասնակից:MenoBot]] [[ia:Usator:MenoBot]] [[id:Pengguna:MenoBot]] [[ie:User:MenoBot]] [[is:Notandi:MenoBot]] [[it:Utente:MenoBot]] [[ja:利用者:MenoBot]] [[ka:მომხმარებელი:MenoBot]] [[kk:Қатысушы:MenoBot]] [[km:អ្នកប្រើប្រាស់:MenoBot]] [[kn:ಸದಸ್ಯ:MenoBot]] [[ko:사용자:MenoBot]] [[ku:Bikarhêner:MenoBot]] [[ky:User:MenoBot]] [[la:Usor:MenoBot]] [[lb:Benotzer:MenoBot]] [[lt:Naudotojas:MenoBot]] [[lv:Lietotājs:MenoBot]] [[mg:Utilisateur:MenoBot]] [[mk:Корисник:MenoBot]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:MenoBot]] [[mn:User:MenoBot]] [[mr:सदस्य:MenoBot]] [[ms:Pengguna:MenoBot]] [[my:User:MenoBot]] [[na:User:MenoBot]] [[nds:Bruker:MenoBot]] [[ne:User:MenoBot]] [[nl:Gebruiker:MenoBot]] [[no:Bruker:MenoBot]] [[oc:Utilizaire:MenoBot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:MenoBot]] [[pl:Wikipedysta:MenoBot]] [[ps:کارونکی:MenoBot]] [[pt:Usuário:MenoBot]] [[ro:Utilizator:MenoBot]] [[ru:Участник:MenoBot]] [[sa:योजकः:MenoBot]] [[si:පරිශීලක:MenoBot]] [[simple:User:MenoBot]] [[sk:Redaktor:MenoBot]] [[sl:Uporabnik:MenoBot]] [[sq:Përdoruesi:MenoBot]] [[sr:Корисник:MenoBot]] [[su:Pamaké:MenoBot]] [[sv:Användare:MenoBot]] [[sw:User:MenoBot]] [[ta:பயனர்:MenoBot]] [[te:సభ్యులు:MenoBot]] [[tg:Корбар:MenoBot]] [[th:ผู้ใช้:MenoBot]] [[tk:User:MenoBot]] [[tl:User:MenoBot]] [[tr:Kullanıcı:MenoBot]] [[tt:Äğzä:MenoBot]] [[uk:Користувач:MenoBot]] [[ur:صارف:MenoBot]] [[uz:Foydalanuvchi:MenoBot]] [[vi:Thành viên:MenoBot]] [[vo:Geban:MenoBot]] [[wa:Uzeu:MenoBot]] [[xh:User:MenoBot]] [[za:User:MenoBot]] [[zh:User:MenoBot]] [[zh-min-nan:User:MenoBot]] [[zu:User:MenoBot]] ewifdczgj4jhhji4cheenbtyy2vqfxl 4183 3407 2010-12-26T08:20:33Z MenoBot 101 robot Bygevoeg: [[li:Gebroeker:MenoBot]] Verander: [[eo:Uzanto:MenoBot]] wikitext text/x-wiki This is an interwiki bot operated by [[w:en:User:Meno25|Meno25]]. [[ang:User:MenoBot]] [[ar:مستخدم:MenoBot]] [[ast:Usuariu:MenoBot]] [[az:İstifadəçi:MenoBot]] [[be:Удзельнік:MenoBot]] [[bg:Потребител:MenoBot]] [[bn:ব্যবহারকারী:MenoBot]] [[bs:Korisnik:MenoBot]] [[ca:Usuari:MenoBot]] [[co:User:MenoBot]] [[cs:Uživatel:MenoBot]] [[cv:Хутшăнакан:MenoBot]] [[cy:Defnyddiwr:MenoBot]] [[da:Bruger:MenoBot]] [[de:Benutzer:MenoBot]] [[el:Χρήστης:MenoBot]] [[en:User:MenoBot]] [[eo:Uzanto:MenoBot]] [[es:Usuario:MenoBot]] [[et:Kasutaja:MenoBot]] [[eu:Lankide:MenoBot]] [[fa:کاربر:MenoBot]] [[fi:Käyttäjä:MenoBot]] [[fr:Utilisateur:MenoBot]] [[fy:Meidogger:MenoBot]] [[gl:Usuario:MenoBot]] [[he:משתמש:MenoBot]] [[hi:सदस्य:MenoBot]] [[hr:Suradnik:MenoBot]] [[hu:Szerkesztő:MenoBot]] [[hy:Մասնակից:MenoBot]] [[ia:Usator:MenoBot]] [[id:Pengguna:MenoBot]] [[ie:User:MenoBot]] [[is:Notandi:MenoBot]] [[it:Utente:MenoBot]] [[ja:利用者:MenoBot]] [[ka:მომხმარებელი:MenoBot]] [[kk:Қатысушы:MenoBot]] [[ko:사용자:MenoBot]] [[ku:Bikarhêner:MenoBot]] [[ky:User:MenoBot]] [[la:Usor:MenoBot]] [[li:Gebroeker:MenoBot]] [[lt:Naudotojas:MenoBot]] [[mg:Mpikambana:MenoBot]] [[mk:Корисник:MenoBot]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:MenoBot]] [[mn:Хэрэглэгч:MenoBot]] [[mr:सदस्य:MenoBot]] [[ms:Pengguna:MenoBot]] [[my:User:MenoBot]] [[ne:User:MenoBot]] [[nl:Gebruiker:MenoBot]] [[no:Bruker:MenoBot]] [[oc:Utilizaire:MenoBot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:MenoBot]] [[pl:Wikipedysta:MenoBot]] [[pt:Usuário:MenoBot]] [[ro:Utilizator:MenoBot]] [[ru:Участник:MenoBot]] [[sa:योजकः:MenoBot]] [[si:පරිශීලක:MenoBot]] [[sk:Redaktor:MenoBot]] [[sl:Uporabnik:MenoBot]] [[sq:Përdoruesi:MenoBot]] [[sr:Корисник:MenoBot]] [[su:Pamaké:MenoBot]] [[sv:Användare:MenoBot]] [[ta:பயனர்:MenoBot]] [[te:వాడుకరి:MenoBot]] [[tg:Корбар:MenoBot]] [[th:ผู้ใช้:MenoBot]] [[tk:Ulanyjy:MenoBot]] [[tl:Tagagamit:MenoBot]] [[tr:Kullanıcı:MenoBot]] [[tt:Кулланучы:MenoBot]] [[uk:Користувач:MenoBot]] [[ur:صارف:MenoBot]] [[uz:Foydalanuvchi:MenoBot]] [[vi:Thành viên:MenoBot]] [[vo:Geban:MenoBot]] [[zh:User:MenoBot]] [[zh-min-nan:User:MenoBot]] kff9tpns8k8u13fe0ibc5ypkcrqvjau 4683 4183 2013-06-29T14:24:55Z MenoBot 101 r2.7.5) (robot Bygevoeg: [[km:អ្នកប្រើប្រាស់:MenoBot]] wikitext text/x-wiki This is an interwiki bot operated by [[w:en:User:Meno25|Meno25]]. [[ang:User:MenoBot]] [[ar:مستخدم:MenoBot]] [[az:İstifadəçi:MenoBot]] [[be:Удзельнік:MenoBot]] [[bg:Потребител:MenoBot]] [[bn:ব্যবহারকারী:MenoBot]] [[bs:Korisnik:MenoBot]] [[ca:Usuari:MenoBot]] [[cs:Uživatel:MenoBot]] [[cv:Хутшăнакан:MenoBot]] [[cy:Defnyddiwr:MenoBot]] [[da:Bruger:MenoBot]] [[de:Benutzer:MenoBot]] [[el:Χρήστης:MenoBot]] [[en:User:MenoBot]] [[eo:Uzanto:MenoBot]] [[es:Usuario:MenoBot]] [[et:Kasutaja:MenoBot]] [[eu:Lankide:MenoBot]] [[fa:کاربر:MenoBot]] [[fi:Käyttäjä:MenoBot]] [[fr:Utilisateur:MenoBot]] [[fy:Meidogger:MenoBot]] [[gl:Usuario:MenoBot]] [[he:משתמש:MenoBot]] [[hi:सदस्य:MenoBot]] [[hr:Suradnik:MenoBot]] [[hu:Szerkesztő:MenoBot]] [[hy:Մասնակից:MenoBot]] [[ia:Usator:MenoBot]] [[id:Pengguna:MenoBot]] [[ie:Usator:MenoBot]] [[is:Notandi:MenoBot]] [[it:Utente:MenoBot]] [[ja:利用者:MenoBot]] [[ka:მომხმარებელი:MenoBot]] [[kk:Қатысушы:MenoBot]] [[km:អ្នកប្រើប្រាស់:MenoBot]] [[ko:사용자:MenoBot]] [[ku:Bikarhêner:MenoBot]] [[ky:Колдонуучу:MenoBot]] [[la:Usor:MenoBot]] [[li:Gebroeker:MenoBot]] [[lt:Naudotojas:MenoBot]] [[mg:Mpikambana:MenoBot]] [[mk:Корисник:MenoBot]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:MenoBot]] [[mr:सदस्य:MenoBot]] [[ms:Pengguna:MenoBot]] [[ne:प्रयोगकर्ता:MenoBot]] [[nl:Gebruiker:MenoBot]] [[no:Bruker:MenoBot]] [[oc:Utilizaire:MenoBot]] [[pa:ਵਰਤੌਂਕਾਰ:MenoBot]] [[pl:Wikipedysta:MenoBot]] [[pt:Utilizador:MenoBot]] [[ro:Utilizator:MenoBot]] [[ru:Участник:MenoBot]] [[sa:योजकः:MenoBot]] [[si:පරිශීලක:MenoBot]] [[sk:Redaktor:MenoBot]] [[sl:Uporabnik:MenoBot]] [[sq:Përdoruesi:MenoBot]] [[sr:Корисник:MenoBot]] [[sv:Användare:MenoBot]] [[ta:பயனர்:MenoBot]] [[te:వాడుకరి:MenoBot]] [[tg:Корбар:MenoBot]] [[th:ผู้ใช้:MenoBot]] [[tl:Tagagamit:MenoBot]] [[tr:Kullanıcı:MenoBot]] [[tt:Кулланучы:MenoBot]] [[uk:Користувач:MenoBot]] [[ur:صارف:MenoBot]] [[uz:Foydalanuvchi:MenoBot]] [[vi:Thành viên:MenoBot]] [[zh:User:MenoBot]] [[zh-min-nan:User:MenoBot]] 03lawuzaafrkh7fj0ounkywgifs22bu 2 1898 3408 2008-06-18T15:16:57Z CarsracBot 180 Nuwe blad: ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *U... wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[aa:User:CarsracBot]] [[ab:Участник:CarsracBot]] [[af:Gebruiker:CarsracBot]] [[ak:User:CarsracBot]] [[als:Benutzer:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[ast:Usuariu:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[ay:Usuario:CarsracBot]] [[az:İstifadəçi:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[be:Удзельнік:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[bs:Korisnik:CarsracBot]] [[ca:Usuari:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[el:Χρήστης:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[eo:Vikipediisto:CarsracBot]] [[es:Usuario:CarsracBot]] [[eu:Lankide:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[ga:Úsáideoir:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[gl:Usuario:CarsracBot]] [[he:משתמש:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hr:Suradnik:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[hy:Մասնակից:CarsracBot]] [[id:Pengguna:CarsracBot]] [[ie:User:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[ja:利用者:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[la:Usor:CarsracBot]] [[lb:Benotzer:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[lt:Naudotojas:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[mk:Корисник:CarsracBot]] [[ms:Pengguna:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nah:Usuario:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds:Bruker:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[ne:User:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[oc:Utilizaire:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[pt:Usuário:CarsracBot]] [[ro:Utilizator:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[simple:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[sq:Përdoruesi:CarsracBot]] [[sr:Корисник:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[ta:பயனர்:CarsracBot]] [[tl:User:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[tr:Kullanıcı:CarsracBot]] [[tt:Äğzä:CarsracBot]] [[uk:Користувач:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vi:Thành viên:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[vo:Geban:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[yo:User:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] mzg8onvc6kx8jv9x1zdki6exc8gckz5 3768 3408 2009-09-06T15:31:07Z Carsrac 395 wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[aa:User:CarsracBot]] [[ab:Участник:CarsracBot]] [[ak:User:CarsracBot]] [[als:Benutzer:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[ast:Usuariu:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[ay:Usuario:CarsracBot]] [[az:İstifadəçi:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[be:Удзельнік:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[bs:Korisnik:CarsracBot]] [[ca:Usuari:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[el:Χρήστης:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[eo:Vikipediisto:CarsracBot]] [[es:Usuario:CarsracBot]] [[eu:Lankide:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[ga:Úsáideoir:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[gl:Usuario:CarsracBot]] [[he:משתמש:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hr:Suradnik:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[hy:Մասնակից:CarsracBot]] [[id:Pengguna:CarsracBot]] [[ie:User:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[ja:利用者:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[la:Usor:CarsracBot]] [[lb:Benotzer:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[lt:Naudotojas:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[mk:Корисник:CarsracBot]] [[ms:Pengguna:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nah:Usuario:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds:Bruker:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[ne:User:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[oc:Utilizaire:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[pt:Usuário:CarsracBot]] [[ro:Utilizator:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[simple:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[sq:Përdoruesi:CarsracBot]] [[sr:Корисник:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[ta:பயனர்:CarsracBot]] [[tl:User:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[tr:Kullanıcı:CarsracBot]] [[tt:Äğzä:CarsracBot]] [[uk:Користувач:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vi:Thành viên:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[vo:Geban:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[yo:User:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] hnqzz2ehmci2d02c6kgvz6lxcdal6ui 3777 3768 2009-10-05T16:14:57Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: ang, bg, th Verwyder: als, ast, az, be, bs, ca, el, eo, es, eu, gl, he, hr, hy, id, ie, ja, la, lt, mk, ms, nds, ne, oc, pt, ro, sq, sr, ta, tr, tt, uk, vi, vo wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[ab:Участник:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[ang:User:CarsracBot]] [[bg:Потребител:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[simple:User:CarsracBot]] [[th:ผู้ใช้:CarsracBot]] [[tl:Tagagamit:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] nu7lnqg8smxuehfkbkw3209d63x271q 3801 3777 2009-10-22T20:27:25Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[es:Usuario:CarsracBot]] wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[ab:Участник:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[ang:User:CarsracBot]] [[bg:Потребител:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[es:Usuario:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[simple:User:CarsracBot]] [[th:ผู้ใช้:CarsracBot]] [[tl:Tagagamit:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] b3ac87af1vzdj9m82eah210fje65sv5 3817 3801 2009-11-29T11:35:00Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[cy:Defnyddiwr:CarsracBot]], [[pa:ਮੈਂਬਰ:CarsracBot]], [[ro:Utilizator:CarsracBot]] wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[ab:Участник:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[ang:User:CarsracBot]] [[bg:Потребител:CarsracBot]] [[cy:Defnyddiwr:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[es:Usuario:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[ro:Utilizator:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[simple:User:CarsracBot]] [[th:ผู้ใช้:CarsracBot]] [[tl:Tagagamit:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] nyoogb2sza8177ootb2cnwlesc002xr 4398 3817 2012-01-25T21:18:48Z CarsracBot 180 r2.6.4) (robot Bygevoeg: [[ar:مستخدم:CarsracBot]], [[da:Bruger:CarsracBot]] wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[ab:Участник:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[ang:User:CarsracBot]] [[ar:مستخدم:CarsracBot]] [[bg:Потребител:CarsracBot]] [[cy:Defnyddiwr:CarsracBot]] [[da:Bruger:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[es:Usuario:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[ro:Utilizator:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[th:ผู้ใช้:CarsracBot]] [[tl:Tagagamit:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] tldb5skb0ialst6w58do7lty36i99tp 4408 4398 2012-02-05T18:07:59Z CarsracBot 180 r2.6.4) (robot Bygevoeg: az, be, bn, bs, ca, cs, cv, el, eo, et, eu, gl, he, hi, hr, hu, ia, id, ie, is, ja, ka, kk, ko, ku, ky, la, lt, mg, mk, ml, mr, ms, ne, no, oc, sa, si, sl, sq, sr, su, sv, ta, te, tg, uk, ur, uz, vi, vo, zh-min-nan wikitext text/x-wiki ---- ---- Bureaucracy => '''[[Special:Makebot/CarsracBot]]''' / '''[[meta:Steward_requests/Bot_status]]''' *User:CarsracBot is a pure <u>interwiki bot</u>, using PyWikipedia framework! *User:CarsracBot is operated from <u>medium-sized</u> Wikipedias <small>(like li, zea, als, yo)</small> *User:CarsracBot is <u>flagged on several wikis</u>, see '''[[:nl:user:CarsracBot|that list]]'''... ---- ---- [[ab:Участник:CarsracBot]] [[am:User:CarsracBot]] [[an:Usuario:CarsracBot]] [[av:Участник:CarsracBot]] [[bat-smg:Nauduotuos:CarsracBot]] [[bcl:Paragamit:CarsracBot]] [[br:Implijer:CarsracBot]] [[cbk-zam:Usuario:CarsracBot]] [[ceb:User:CarsracBot]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:CarsracBot]] [[diq:User:CarsracBot]] [[eml:Utente:CarsracBot]] [[ext:User:CarsracBot]] [[fiu-vro:Pruukja:CarsracBot]] [[frp:Utilisator:CarsracBot]] [[fur:Utent:CarsracBot]] [[gan:User:CarsracBot]] [[hif:User:CarsracBot]] [[hsb:Wužiwar:CarsracBot]] [[ig:User:CarsracBot]] [[jbo:User:CarsracBot]] [[jv:Panganggo:CarsracBot]] [[kab:Amseqdac:CarsracBot]] [[ksh:Metmaacher:CarsracBot]] [[lij:Utente:CarsracBot]] [[lmo:Utente:CarsracBot]] [[map-bms:Panganggo:CarsracBot]] [[mdf:User:CarsracBot]] [[myv:User:CarsracBot]] [[nap:Utente:CarsracBot]] [[nds-nl:Gebruker:CarsracBot]] [[new:छ्येलेमि:CarsracBot]] [[nrm:User:CarsracBot]] [[nv:Choinish'įįhí:CarsracBot]] [[os:Архайæг:CarsracBot]] [[pam:User:CarsracBot]] [[pap:User:CarsracBot]] [[pdc:Benutzer:CarsracBot]] [[roa-tara:User:CarsracBot]] [[sah:User:CarsracBot]] [[scn:Utenti:CarsracBot]] [[sco:User:CarsracBot]] [[sm:User:CarsracBot]] [[sn:User:CarsracBot]] [[srn:Gebruiker:CarsracBot]] [[ss:User:CarsracBot]] [[stq:Benutser:CarsracBot]] [[to:User:CarsracBot]] [[vec:Utente:CarsracBot]] [[vls:Gebruker:CarsracBot]] [[wo:Utilisateur:CarsracBot]] [[zea:Gebruker:CarsracBot]] [[ang:User:CarsracBot]] [[ar:مستخدم:CarsracBot]] [[az:İstifadəçi:CarsracBot]] [[be:Удзельнік:CarsracBot]] [[bg:Потребител:CarsracBot]] [[bn:ব্যবহারকারী:CarsracBot]] [[bs:Korisnik:CarsracBot]] [[ca:Usuari:CarsracBot]] [[cs:Uživatel:CarsracBot]] [[cv:Хутшăнакан:CarsracBot]] [[cy:Defnyddiwr:CarsracBot]] [[da:Bruger:CarsracBot]] [[de:Benutzer:CarsracBot]] [[el:Χρήστης:CarsracBot]] [[en:User:CarsracBot]] [[eo:Uzanto:CarsracBot]] [[es:Usuario:CarsracBot]] [[et:Kasutaja:CarsracBot]] [[eu:Lankide:CarsracBot]] [[fa:کاربر:CarsracBot]] [[fr:Utilisateur:CarsracBot]] [[fy:Meidogger:CarsracBot]] [[gl:Usuario:CarsracBot]] [[he:משתמש:CarsracBot]] [[hi:सदस्य:CarsracBot]] [[hr:Suradnik:CarsracBot]] [[hu:Szerkesztő:CarsracBot]] [[ia:Usator:CarsracBot]] [[id:Pengguna:CarsracBot]] [[ie:Usator:CarsracBot]] [[is:Notandi:CarsracBot]] [[it:Utente:CarsracBot]] [[ja:利用者:CarsracBot]] [[ka:მომხმარებელი:CarsracBot]] [[kk:Қатысушы:CarsracBot]] [[ko:사용자:CarsracBot]] [[ku:Bikarhêner:CarsracBot]] [[ky:User:CarsracBot]] [[la:Usor:CarsracBot]] [[li:Gebroeker:CarsracBot]] [[lt:Naudotojas:CarsracBot]] [[mg:Mpikambana:CarsracBot]] [[mk:Корисник:CarsracBot]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:CarsracBot]] [[mr:सदस्य:CarsracBot]] [[ms:Pengguna:CarsracBot]] [[ne:प्रयोगकर्ता:CarsracBot]] [[nl:Gebruiker:CarsracBot]] [[no:Bruker:CarsracBot]] [[oc:Utilizaire:CarsracBot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:CarsracBot]] [[pl:Wikipedysta:CarsracBot]] [[ro:Utilizator:CarsracBot]] [[ru:Участник:CarsracBot]] [[sa:योजकः:CarsracBot]] [[si:පරිශීලක:CarsracBot]] [[sl:Uporabnik:CarsracBot]] [[sq:Përdoruesi:CarsracBot]] [[sr:Корисник:CarsracBot]] [[su:Pamaké:CarsracBot]] [[sv:Användare:CarsracBot]] [[ta:பயனர்:CarsracBot]] [[te:వాడుకరి:CarsracBot]] [[tg:Корбар:CarsracBot]] [[th:ผู้ใช้:CarsracBot]] [[tl:Tagagamit:CarsracBot]] [[uk:Користувач:CarsracBot]] [[ur:صارف:CarsracBot]] [[uz:Foydalanuvchi:CarsracBot]] [[vi:Thành viên:CarsracBot]] [[vo:Geban:CarsracBot]] [[zh:User:CarsracBot]] [[zh-min-nan:User:CarsracBot]] ffbczr4syjcj1uq1mfbn1d1vrsvmoyo 2 1899 3409 2008-06-20T09:29:27Z Matasg 182 Nuwe blad: __NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <center> <table style="float: center; background: none"> <tr> <td> <table style="float: center; -moz-border-radius: 15px; width: 600px; border: 1px solid #FFFF... wikitext text/x-wiki __NOTOC__ __NOEDITSECTION__ <center> <table style="float: center; background: none"> <tr> <td> <table style="float: center; -moz-border-radius: 15px; width: 600px; border: 1px solid #FFFFFF; margin-bottom: 0.5em; background: #FFFFFF;border:#F0F0F0 solid 3px;padding:10px"> <tr> <td> <h3 style="-moz-border-radius: 15px; text-align: center; padding: 5px; background: black"><big><font color="White">Matasg</big></h3> </td> </tr> <tr> <td> <div style="padding: 3px; text-align: left;"> <center> <Small>My user page on lithuanian Wikipedia: [http://lt.wikipedia.org/wiki/Naudotojas:Matasg]</small> </div> </td> </tr> </table> </center> o99xrdcdb88o6x6pu08xfbziclkwkjq 4088 3409 2010-06-22T22:51:52Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:lt:User:Matasg]] 929ngdeg9xk6zb6kkos5k8aa8gz06z9 2 1900 3410 2008-06-21T19:21:49Z Assassingr 184 Stuur aan na [[el:v:Χρήστης:Assassingr]] wikitext text/x-wiki #Redirect [[el:v:Χρήστης:Assassingr]] pqxpw4n9q57lim40i33rrq1orv22tqh 4178 3410 2010-11-26T20:46:32Z Quentinv57 577 Softredirect wikitext text/x-wiki {{Softredirect|:el:v:Χρήστης:Assassingr}} ifemo7q1mkj8a5o15qzp3sa8ltanla6 3 1901 3411 2008-06-22T13:46:29Z MenoBot 101 talk wikitext text/x-wiki Please leave comments in English [[w:en:User talk:Meno25|here]]. 71i1b2lidd8zeajwxudf0mudmfh1lfr 2 1902 3413 2008-08-11T10:31:31Z Baiji 207 userpage wikitext text/x-wiki Sien my [[w:es:Usuario:Baiji|profiel]] in die Spaans Wikipedia. smsuqvgakova9aqv9l5qgt83xrj9o5d 2 1903 3414 2008-08-11T18:02:29Z Junafani 208 Nuwe blad: [[w:fi:Käyttäjä:Junafani]] wikitext text/x-wiki [[w:fi:Käyttäjä:Junafani]] 1se1o5e458prjcvnusfzsw30omd9sew 3 1904 3415 2008-08-25T20:44:34Z Spacebirdy 50 . wikitext text/x-wiki <div style="border:1px solid #638C9C;background-color:#C5D8F3;padding:2px;" class="plainlinks"> <div style="background-color:steelblue;" align="center">[http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User_talk:Spacebirdy&action=edit&section=new <font color="white">Nýtt spjall</font>] </div> <div style="border:3px solid slategray;background-color:#616F7C;padding:2px;color:lightsteelblue;" class="plainlinks"> '''Please post messages only here:''' *<span style="background-color:lightsteelblue;padding:3px;">[http://meta.wikimedia.org/wiki/User_talk:Spacebirdy meta: Spacebirdy talk]</span> Thanks. <div style="border:1px solid #638C9C;background-color:lightsteelblue;padding:2px;color:black;"> You can also reach me on IRC: [irc://chat.freenode.net/wiktionary #wiktionary], [irc://chat.freenode.net/wikimedia #wikimedia]<br> </div></div> <!-----------------------------------------------------------------------------------------------------> l2kkzfpb0lo4h8wqvhzqvfuv8b4x1ow 2 1905 3416 2008-09-14T05:53:03Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1906 3417 2008-09-14T05:53:08Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1907 3418 2008-09-14T05:53:12Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1908 3419 2008-09-14T05:53:17Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1909 3420 2008-09-14T05:53:22Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1910 3421 2008-09-14T05:53:27Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1911 3422 2008-09-14T05:53:32Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 2 1912 3423 2008-09-14T05:53:40Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki {|align=center |[[Image:Lions - melbourne zoo.jpg|470px|center]] |} <div style="background-color: #FFD700; font-size: 1px; height: 7px; border: 1px solid #AAAAAA; margin-top: 10px;"></div> <div style="background-color: #F5F5DC; border: 1px solid #8898BF; border-top: 0px solid white; padding: 5px 5px 0 5px;"> <p>[[Image:Exquisite-opera.png|35px|left]] '''<span style="font-size: 120%;">[[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]]</span>'''<br><span style="font-size: 90%;">'''Menu''' : [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Talk page]] | [[Special:Emailuser/Sir Lestaty de Lioncourt|Email]] | [[Special:Contributions/Sir Lestaty de Lioncourt|Contributions]] | [[Special:PrefixIndex/User:Sir Lestaty de Lioncourt|Subpages]] '''Bots''': [[User:Sir Louis Point du Lac Bot|Louis]] | [[User:Sir Nicholas de Lenfent Bot|Nicholas]] | [[User:Sir Abraham Van Helsing Bot|Abraham]] | [[User:Sir Enkil Bot|Enkil]] | [[User:Lady Gabrielle de Lioncourt Bot|Gabrielle]] | [[User:Lady Maharet Bot|Maharet]] | [[User:Lady Akasha Bot|Akasha]] | [[User:Lady Lilith Bot|Lilith]]<br>{{PAGENAME}} is a bot account of [[User:Sir Lestaty de Lioncourt|Sir Lestaty de Lioncourt]], any problem please report for he.</span></p> </div> ia6d7fvqshxufcazv8qvu1xlyte2rkn 3 1913 3424 2008-09-14T05:54:00Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1914 3425 2008-09-14T05:54:22Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1915 3426 2008-09-14T05:54:29Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1916 3427 2008-09-14T05:55:05Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1917 3428 2008-09-14T05:55:15Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1918 3429 2008-09-14T05:55:15Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1920 3431 2008-09-14T05:55:30Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1921 3432 2008-09-14T05:55:38Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3 1922 3433 2008-09-14T05:57:00Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 + wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> j5wxtz8d7rtc467vr2nvgckow96nugt 3812 3433 2009-10-31T02:28:10Z Sir Lestaty de Lioncourt 86 update wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks"><div class="plainlinks"><span style="text-decoration: ">Please click <font color=002BB8>[http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User_talk:Sir_Lestaty_de_Lioncourt&action=edit&section=new&wpSummary= here]</font></span> for new messages. Thank you.</div></div> fz1j6g78qoi7cpyk2m8hjoqpjkubinv 4946 3812 2015-01-11T23:01:10Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Sir Lestaty de Lioncourt]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__{{#babel:pt|en-3}}[[File:Redirect arrow without text.svg|45px|link=]][[m:User talk:Sir Lestaty de Lioncourt|Lestaty de Lioncourt (Meta-Wiki)]] 0738nao5e9r9j989zct5f35xw1x5bxc 2 1928 3442 2008-10-19T12:37:29Z Kwj2772 220 Nuwe blad: document.write('<script type="text/javascript" src="' + 'http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kwj2772/remote.js' + '&action=raw&ctype=text/javascript... javascript text/javascript document.write('<script type="text/javascript" src="' + 'http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kwj2772/remote.js' + '&action=raw&ctype=text/javascript&dontcountme=s"></script>'); eg6ngyml6bzuuswcu9fy4g0u4ltvsbw 3462 3442 2008-11-01T23:55:38Z Pathoschild 29 global scripts ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript /*Global javascript*/ importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kwj2772/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); cs0xdb9j13jniuf4rby9nxwlgjn90pg 6805 3462 2021-02-04T23:29:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript /*Global javascript*/ mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kwj2772/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 6qoblfbclwx9c8zlf784b4brptfurt6 2 1930 3444 2008-10-28T04:49:54Z Pathoschild 29 + global scripts ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Shanel/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); c5q8czi6y3k5ia1iteiszzqc2v7m527 6816 3444 2021-02-04T23:31:18Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Shanel/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 14p5zkc7ozc0y8n5twgu541naa3a33d 2 1932 3447 2008-10-29T17:52:33Z WikimediaNotifier 248 Nuwe blad: <div style="text-align: center;"> ---- ---- '''[[m:User:WikimediaNotifier|WikimediaNotifier]]'''<!--...do not flag this account-->; operated by [[m:User:Melancholie|User:Melancholie]] ---... wikitext text/x-wiki <div style="text-align: center;"> ---- ---- '''[[m:User:WikimediaNotifier|WikimediaNotifier]]'''<!--...do not flag this account-->; operated by [[m:User:Melancholie|User:Melancholie]] ---- ---- </div> tor7u7wsypruve0zcafw99g58kaa6mm 3 1933 3448 2008-10-29T18:16:45Z WikimediaNotifier 248 Stuur aan na [[Gebruiker:WikimediaNotifier]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User:WikimediaNotifier]] e0ennyj78ghs157hdt808vmdmc9rd95 2 1934 3449 2008-10-29T20:35:14Z WikimediaNotifier 248 . css text/css <div style="background-color: #FEFEFE; border: 1px solid #ABABAB; padding: 0 1em;"> __NOEDITSECTION__ === {{{topic}}} === {{{content}}} :<small>&hellip; do '''not''' reply to this <u>automatically</u> delivered notification <span title="locally">here</span>; answer/discuss together '''[[meta:Talk:Global_notifications#{{{topic}}}|on Meta]]''', centrally!</small> </div> i5zq9jolr3qjxtjhnenvi6vdcoaog90 2 1935 3450 2008-10-30T00:41:44Z Pathoschild 29 + global scripts ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Spacebirdy/altækt.js&action=raw&ctype=text/javascript'); nn54n2mi28lbm9c8slgtj7e5f9t456e 6819 3450 2021-02-04T23:31:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Spacebirdy/altækt.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 7d2lp9lmd17ehx82s1xxx5lm94g4ah1 2 1936 3451 2008-10-30T07:32:51Z Pathoschild 29 + global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) css text/css @import "http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Spacebirdy/altækt.css&action=raw&ctype=text/css"; 7nvxzolr2g4w4mc8pm2n6reta20gvm4 2 1937 3452 2008-10-30T10:00:53Z WikimediaNotifier 248 . wikitext text/x-wiki <div style="background-color: #FEFEFE; border: 1px solid #ABABAB; padding: 0 1em;"> __NOEDITSECTION__ === {{{topic}}} === {{{content}}} :<small>&hellip; do '''not''' reply to this <u>automatically</u> delivered notification <span title="locally">here</span>; answer/discuss together '''[[meta:Talk:Global_notifications#{{{topic}}}|on Meta]]''', centrally!</small> </div> i5zq9jolr3qjxtjhnenvi6vdcoaog90 3488 3452 2008-11-10T11:59:03Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki <div style="background-color: #FEFEFE; border: 1px solid #ABABAB; padding: 0 1em;"> __NOEDITSECTION__ === {{{topic}}} === {{{content}}}<div style="float: right;"><small>&#91;'''[[{{#ifeq:{{User:WikimediaNotifier/translation}}|User:WikimediaNotifier/notifications|User:WikimediaNotifier/translation|{{User:WikimediaNotifier/translation}}}}#{{{topic}}}|local translation]]'''&#93;</small></div> :<small>&hellip; do '''not''' reply to this <u>automatically</u> delivered notification <span title="locally">here</span>; answer/discuss together '''[[meta:Talk:Global_notifications#{{{topic}}}|on Meta]]''', centrally!</small> </div> 1cyvfrgte1r0xyajqghfhccmvcq0fce 3489 3488 2008-11-10T12:01:46Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki <div style="background-color: #FEFEFE; border: 1px solid #ABABAB; padding: 0 1em;"> __NOEDITSECTION__ === {{{topic}}} === {{{content}}} <div style="float: right;"><small>&#91;'''[[{{#ifeq:{{User:WikimediaNotifier/translation}}|User:WikimediaNotifier/notifications|User:WikimediaNotifier/translation|{{User:WikimediaNotifier/translation}}}}#{{{topic}}}|local translation]]'''&#93;</small></div> :<small>&hellip; do '''not''' reply to this <u>automatically</u> delivered notification <span title="locally">here</span>; answer/discuss together '''[[meta:Talk:Global_notifications#{{{topic}}}|on Meta]]''', centrally!</small> </div> 9q7h8c5vyr4awvy1ekk9rfuvry9hgcx 3490 3489 2008-11-10T12:05:20Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki <div style="background-color: #FEFEFE; border: 1px solid #ABABAB; padding: 0 1em;"> __NOEDITSECTION__ === {{{topic}}} === {{{content}}} <div style="float: right;"><small>&#91;[[{{#ifeq:{{User:WikimediaNotifier/translation}}|User:WikimediaNotifier/notifications|User:WikimediaNotifier/translation|{{User:WikimediaNotifier/translation}}}}#{{{topic}}}|local translation]]&#93;</small></div> :<small>&hellip; do '''not''' reply to this <u>automatically</u> delivered notification <span title="locally">here</span>; answer/discuss together '''[[meta:Talk:Global_notifications#{{{topic}}}|on Meta]]''', centrally!</small> </div> 554n4kii6e3whjuknwzbi3scfpljx57 2 1938 3453 2008-10-30T12:23:51Z WikimediaNotifier 248 . javascript text/javascript <onlyinclude>{{{all|}}}{{{b|}}}{{{af|}}}{{{b:af|}}}</onlyinclude> 2bc4rhkthtsw653sv1399y78t15ch6x 2 1939 3454 2008-10-30T13:23:09Z WikimediaNotifier 248 . javascript text/javascript {{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{b:af|}}}|{{{b:af|}}}|{{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{af|}}}|{{{af|}}}|{{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{b|}}}|{{{b}}}|{{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{else|}}}|{{{else}}}|}}}}}} 6vntgvv0667qm47dxu4xr4kee1zgzkk 3455 3454 2008-10-30T13:41:07Z WikimediaNotifier 248 javascript text/javascript {{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{b:af|}}}|{{{b:af|}}}|{{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{af|}}}|{{{af|}}}|{{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{b|}}}|{{{b}}}|{{<includeonly>subst:</includeonly>#if:{{{else|}}}|{{{else}}}|}}}}}}}} gxw8ykz1w1cr4vwun4urla2lbuj4jzb 2 1940 3457 2008-10-31T10:55:35Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]] where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With [[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]] now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0 0 3px 0;" /> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }} tbrlcottewof88gbc9o36m2mabzk3l7 3458 3457 2008-10-31T17:35:15Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 3px 3px;"> __TOC__ </div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to explicitly permitted global bots by local policy, [[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain '''interlanguage links''' or fix '''double-redirects''' # it must already be '''active on several wikis''', with '''long-term''' contributions to back up its '''trustworthiness''' <div style="margin-top: 5px;"></div> }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} 2cj2b3whf7f0t2ho76ulxs0hhc6up0o 3461 3458 2008-11-01T23:43:23Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 3px 3px;"> __TOC__ </div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is preparing for the [[meta:Fundraising 2008|2008 Fundraiser]]. It is intended to take place from early November until about January 10th, 2009. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Help translate for the 2008 Fundraiser!]]''' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, [[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain '''interlanguage links''' or fix '''double-redirects''' # it must already be '''active on several wikis''', with '''long-term''' contributions to back up its '''trustworthiness''' <div style="margin-top: 5px;"></div> }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} k4gt24unwimxy55iunwxsrrno7ss3fz 3464 3461 2008-11-02T03:53:27Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 3px 3px;"> __TOC__ </div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is preparing for the [[meta:Fundraising 2008|2008 Fundraiser]]. It is intended to take place from early November until about January 10th, 2009. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Help translate for the 2008 Fundraiser!]]''' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, [[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain '''interlanguage links''' or fix '''double-redirects''' # it must already be '''active on several wikis''', with '''long-term''' contributions to back up its '''trustworthiness''' <div style="margin-top: 5px;"></div> }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} om47bler9hhx4carhe7adovsijfb1te 3465 3464 2008-11-02T18:08:05Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global_notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 3px 3px;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is preparing for the [[meta:Fundraising 2008|2008 Fundraiser]]. It is intended to take place from early November until about January 10th, 2009. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Help translate for the 2008 Fundraiser!]]''' }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, [[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain '''interlanguage links''' or fix '''double-redirects''' # it must already be '''active on several wikis''', with '''long-term''' contributions to back up its '''trustworthiness''' <div style="margin-top: 5px;"></div> }} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} 044tjr7pnfn576r341wrqmumih84iyu 3468 3465 2008-11-03T02:52:22Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global_notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 3px 3px;"> __TOC__ </div> <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small>translate | traduki</small></div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }} <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is preparing for the [[meta:Fundraising 2008|2008 Fundraiser]]. It is intended to take place from early November until about January 10th, 2009. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Help translate for the 2008 Fundraiser!]]''' }} <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }} <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }} <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }} <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} mzkvhx0rg162c1phy452zti6rvewr55 3471 3468 2008-11-03T14:10:18Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global_notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small>translate | traduki</small></div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is preparing for the [[meta:Fundraising 2008|2008 Fundraiser]]. It is intended to take place from early November until about January 10th, 2009. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Help translate for the 2008 Fundraiser!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} hgcwksinvpq215opelvdjjtnefhx54l 3473 3471 2008-11-04T04:27:39Z WikimediaNotifier 248 *** [[m:Global_notifications|global announcement]] *** wikitext text/x-wiki <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small>translate | traduki</small></div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to also license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is preparing for the [[meta:Fundraising 2008|2008 Fundraiser]]. It is intended to take place from early November until about January 10th, 2009. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Help translate for the 2008 Fundraiser!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} jkmvpor6zxxqqt95ezyu6r97fis83hu 3474 3473 2008-11-04T20:39:00Z WikimediaNotifier 248 [[Special:Inexistent|****]] [[m:Global_notifications#Fundraising_2008|Fundraising 2008]] [[Special:Nonexistent|****]] wikitext text/x-wiki <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small>translate | traduki</small></div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to also license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} 7c8lt6qmczerldjfbc689axyoex4m8a 3475 3474 2008-11-05T04:24:02Z WikimediaNotifier 248 [[Special:Inexistent|****]] [[m:Global_notifications#Namespace:_Image_=>_File|Namespace: Image => File]] [[Special:Nonexistent|****]] wikitext text/x-wiki <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small>translate | traduki</small></div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]'''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]], where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to also license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>! }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} hnbe0wwjbl30d4kknmmd89fulhol0yf 3477 3475 2008-11-05T08:51:46Z WikimediaNotifier 248 [[Special:Inexistent|****]] [[m:Global_notifications#Namespace:_Image_=>_File|Namespace: Image => File]] [[Special:Nonexistent|****]] wikitext text/x-wiki <!-- Mirrored; do not change this page, visit Meta. --> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small><span title="Traduko">Machine translation</span>: ... | <span title="Esperanto">Traduku</span></small></div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''[mirrored, any changes to this page will be overwritten; <u>use a separate page for translation</u>]''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]] ''(maybe with translated content)'', where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to also license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>! }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} j900px56pz0y7ptu1vaez2svdiyqmv7 3485 3477 2008-11-06T20:44:01Z WikimediaNotifier 248 [[Special:Inexistent|****]] [[m:Global_notifications|global announcement(s)]] [[Special:Nonexistent|****]] wikitext text/x-wiki <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; margin-top: 5px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[User:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''[mirrored, any changes to this page will be overwritten; <u>use a separate page for translation</u>]''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]] ''(maybe with translated content)'', where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[User:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[User:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[User:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to also license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>! }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} mg0iwac8mn7ngx0ou0zzqtusybt7qkc 3491 3485 2008-11-11T04:16:08Z WikimediaNotifier 248 [[Special:Inexistent|****]] [[m:Global_notifications|global announcement(s)]] [[Special:Nonexistent|****]] wikitext text/x-wiki {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''[mirrored, any changes to this page will be overwritten; <u>use a separate page for translation</u>]''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this, like e.g. [[{{NS:Project}}:Global announcements]] ''(maybe with translated content)'', where you could provide a description in your language, or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>With <code><nowiki>{{</nowiki>{{NS:User}}<nowiki>:WikimediaNotifier/notifications|onlyTOC=1}}</nowiki></code> you can include just the table of contents (rubric links).</small> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[{{NS:User}}:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>! }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} | #[[meta:Global notifications#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[meta:Global notifications#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[meta:Global notifications#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[meta:Global notifications#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[meta:Global notifications#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[meta:Global notifications#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[meta:Global notifications#Global bots|Global bots]] #[[meta:Global notifications#Software localization|Software localization]] #[[meta:Global notifications#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} pedalt43gkzrccvio4v39ilxzpeodlq 3492 3491 2008-11-11T11:32:52Z WikimediaNotifier 248 [[Special:Inexistent|****]] [[m:Global_notifications|global announcement(s)]] [[Special:Nonexistent|****]] wikitext text/x-wiki {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <small>''This is a first '''global notification system''', for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]''' from now on. It is possible to have wiki/language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. :<small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''[mirrored, any changes to this page will be overwritten; <u>use a separate page for translation</u>]''; you can include this page as a template wherever you want! Consider creating a dedicated page for this to provide a description in your language ''(maybe also translate the content)'' or just include it into your village pump page.<!--also keep track by using the web feed--> * At [[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/template]] you can change the appearance of the message boxes! ** <small>With [[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/config.js|config.js]] you can regulate what additional messages for other wikis are to be included, see the [[meta:Global_notifications/how-to|how-to]] for that.</small><!--.../self.js--> ** <small>With <code><nowiki>{{</nowiki>{{NS:User}}<nowiki>:WikimediaNotifier/notifications|onlyTOC=1}}</nowiki></code> you can include just the table of contents (rubric links).</small> ** <small>Note: You should <u>not</u> give [[{{NS:User}}:WikimediaNotifier]] a bot flag, as the community wouldn't notice updates anymore then!</small> ** <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' now there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>! }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' # it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> # it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]. }} | #[[meta:Global notifications#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[meta:Global notifications#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[meta:Global notifications#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[meta:Global notifications#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[meta:Global notifications#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[meta:Global notifications#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[meta:Global notifications#Global bots|Global bots]] #[[meta:Global notifications#Software localization|Software localization]] #[[meta:Global notifications#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} jy679rdz32ljlv4thkdz69mlva2285i 3495 3492 2008-11-12T09:38:09Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u> <div style="margin-top: 5px;"></div> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! <span style="position: absolute; top: -38px; right: 12px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} 1ja4e6fdim99ztcouqrx9uxb9g17q2l 3497 3495 2008-11-12T13:32:39Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} m6fcqwwpwudc927ddscyv9ijh6oms0s 3499 3497 2008-11-13T17:32:39Z WikimediaNotifier 248 **** [[m:Global_notifications|global announcement(s)]] **** wikitext text/x-wiki {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} 57fuf24qfacz1wpuzo5ljkkb2930hj1 3500 3499 2008-11-17T16:30:41Z WikimediaNotifier 248 **** [[m:Global_notifications|global announcement(s)]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> iy0ghzii446cx573bkooaigya1l7rq3 3501 3500 2008-11-17T17:09:56Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"><br /> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> 711zqrlugpvn0tn621ug5csfmw4fafy 3502 3501 2008-11-17T17:15:03Z Melancholie 252 hmm wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 5px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/translate}} {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> ke0d8vyb40ds3djxxmrnnjnkt9s4y3l 3503 3502 2008-11-17T17:21:18Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/translate}} <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> kxkjw7gvormpmtxvz4sycgkicrjex66 3504 3503 2008-11-17T17:23:23Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/translate}} <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> pxme9juzxgyhe2k9tda8pkeam8286xa 3505 3504 2008-11-17T17:24:59Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -20px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/translate}} <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> f8xzrfh5ihiig1ic6tzz45ujowplbuw 3506 3505 2008-11-17T17:25:56Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -35px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/translate}} <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> frs7dqbcsqokr1gyj36tyj6jc0ksqux 3507 3506 2008-11-17T17:26:09Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> {{User:WikimediaNotifier/translate}} <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> 1j5yiz4t5dyy643k20nl6efcodo8ybw 3508 3507 2008-11-17T17:30:39Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="background-color: #fafafa;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> a2o297su0b34okcnsbplc3z0w4yap1r 3509 3508 2008-11-17T17:31:47Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="background-color: #fcfffc;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> kris0gssnmgtk9p1s82uy85lzh4d6bd 3510 3509 2008-11-17T17:39:20Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="clear: both; float: right; margin-top: -31px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="background-color: #fcfffc;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="clear: both; float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> 1tghysul4whk7fz2narh5b27ivgpfbo 3511 3510 2008-11-17T17:40:43Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #fcfffc;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> lnoq31igs3i4fs7kqw6kxobjw6ytjty 3512 3511 2008-11-17T17:43:25Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #fffcfc;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> q1fh52ry8tgddplvxwdr7dganbtdkxs 3513 3512 2008-11-17T17:47:04Z Melancholie 252 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <br /> <div style="clear: both; background-color: #fffcfc;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> n41bjvuyz9lo5hj605znwzlzrdgjdrn 3514 3513 2008-11-17T17:58:04Z 87.173.194.152 wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #fffcfc;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:b|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> q1fh52ry8tgddplvxwdr7dganbtdkxs 3515 3514 2008-11-17T18:30:37Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:b|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:Wikibooks/Logo|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> rjlj8g83jpasnerpt3fpqabamqpvh47 3516 3515 2008-11-18T00:30:27Z WikimediaNotifier 248 **** [[m:Global_notifications|global announcement(s)]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-12</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it should be necessary to inform many wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones. * <small>Now it is possible to reach all wiki communities easily and entirely, not just those active users that regularly visit our Meta wiki or read the [[meta:Wikizine|Wikizine]] for example.</small> To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, giving a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:Wikibooks/Logo|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = External Wikipedia Survey |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin: 20px 10px 0 0;">[[Image:Pendiente-traducir.png|link=http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}}]]</div> There is a '''Wikipedia survey''', developed by UNU-MERIT ''(United Nations University &ndash; Maastricht Economic and Social Research and Training Center)'' together with the [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]], the non-profit organization behind Wikipedia. It already has been translated into different languages by Wikimedia volunteers. The Collaborative Creativity Group investigates the socio-economics of collaboration across all domains such as free content and innovation in collaborative communities. UNU-Merit's research interests are purely scientific in nature. The survey will allow the [[meta:The_Wikipedia_Community|Wikimedia community]] to understand who our readers and contributors are, why they come to Wikipedia, what they think about it, and how they use it<!--and why people stop contributing-->. The survey will help WMF to find the best ways to engage new and existing contributors. Just '''take part in the survey''': [http://survey.wikipediastudy.org/intro.php?lang={{CONTENTLANGUAGE}} survey.wikipediastudy.org] <small>See [[w:en:Wikipedia:Survey 2008|Wikipedia:Survey 2008]] for more information.</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will soon <small>([[w:en:Real_soon_now|RSN]] since October)</small> become a general "<code>File:</code>" namespace! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#External Wikipedia Survey|External Wikipedia Survey]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> hzcxkg9zyfj9yd8m6c39rbu38st37uf 3517 3516 2008-11-19T13:31:45Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:Wikibooks/Logo|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will become a general "<code>File:</code>" namespace in some days <small>&#91;by the [[BugZilla:44#c47|next software update]]&#93;</small>! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> jqroi2704t63uwo3mtc3sjh5sgoxulj 3661 3517 2008-11-28T12:31:53Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo voting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The final vote for selecting a design for a new Wikibooks logo has started on [[meta:Wikibooks/Logo|Meta]]. It will run until December 1, 2008.<br />''Minor changes or additions to the chosen logo, like color and slogan, will be discussed afterwards.''<br /><br />Take your choice at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will become a general "<code>File:</code>" namespace in some days <small>&#91;by the [[BugZilla:44#c47|next software update]]&#93;</small>! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo voting|Wikibooks logo voting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> gjjfaluynp6g0v1fa5eft3gyndugxmc 3663 3661 2008-12-02T07:30:54Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Wikibooks logo refinement|Wikibooks logo refinement]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks logo refinement |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|75px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo/Archive_8|vote]] for selecting a design for a <u>new</u> Wikibooks logo is over and Wikibooks will finally get a [[m:Image:Wikibooks simple book blue beige.svg|different logo]]!<br />''But before, minor changes or additions to the chosen design &ndash; like color and slogan &ndash; are to be discussed.''<br /><br />Make suggestions and give your opinions and comments at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this will become a general "<code>File:</code>" namespace in some days <small>&#91;by the [[BugZilla:44#c47|next software update]]&#93;</small>! When live, the actual namespace '''prefix''' in titles and URLs will be different, according to your language. "<code>Image:</code>" will be a remaining '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>"; but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable '''wgCanonicalNamespace''' being '<code>''Image''</code>', you may have to update it. So, [[mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html|in future]], you could mainly link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code>!</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are statistics about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks logo refinement|Wikibooks logo refinement]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> ipw7703pn78d9uje0q7zr76wvindqlp 3669 3663 2008-12-16T06:32:29Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-12</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this now has become a general "<code>File:</code>" namespace! The actual namespace '''prefix''' in titles and URLs now are different. "<code>Image:</code>" is remaining as an '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>" (language dependent, soever); but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable ''wgCanonicalNamespace'' being '<code>Image</code>', you may have to update it. So, you may link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code> from now on &hellip;</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-11</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|80px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo/Archive_8|vote]] for selecting a design for a <u>new</u> Wikibooks logo is over and Wikibooks will finally get a [[m:Image:Wikibooks simple book blue beige.svg|different logo]]!<br />''Although minor things like color and style had been discussed, the original draft actually will not change much, except that the new logo will contain a localizable slogan.''<br /><br />Take part in the final discussion about font and slogan of the new logo at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' ''Thus, there are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> fo5quyadwlk8r401kpzmv506tkhjb7s 3672 3669 2008-12-25T16:30:05Z WikimediaNotifier 248 _________________________________________ [[User:WikimediaNotifier/notifications#Get up to 1,000 € for translating!|Get up to 1,000 € for translating!]] _________________________________________ wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Get up to 1,000 € for translating! |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|140px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' '''Thus, the Betawiki staff now [[betawiki:Betawiki:News/Newsletter_2008-12-2|announced]] a <u style="color: red;">1,000 Euro</u> bounty for translating our MediaWiki software. The only thing you have to do is to get <u style="color: darkgreen;">500 messages</u> translated into your language, until the end of <span style="color: darkred;">December 31, 2008</span>!''' '''Read [[betawiki:Betawiki:News/Newsletter_2008-12-2|more]] and [[betawiki:Translating:Language_project/500claim|join in]]!''' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- Please '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-12</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this now has become a general "<code>File:</code>" namespace! The actual namespace '''prefix''' in titles and URLs now are different. "<code>Image:</code>" is remaining as an '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>" (language dependent, soever); but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable ''wgCanonicalNamespace'' being '<code>Image</code>', you may have to update it. So, you may link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code> from now on &hellip;</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-11</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|80px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo/Archive_8|vote]] for selecting a design for a <u>new</u> Wikibooks logo is over and Wikibooks will finally get a [[m:Image:Wikibooks simple book blue beige.svg|different logo]]!<br />''Although minor things like color and style had been discussed, the original draft actually will not change much, except that the new logo will contain a localizable slogan.''<br /><br />Take part in the final discussion about font and slogan of the new logo at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Earlier goings-on |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-10-31</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] Most earlier global goings-on are listed at [[meta:Goings-on]]! </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Get up to 1,000 € for translating!|Get up to 1,000 € for translating!]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Earlier goings-on|Earlier goings-on]] }} </div> 085f6vhzmkunee4tf08yr4nidlwvn82 3673 3672 2008-12-25T20:32:39Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Get up to 1,000 € for translating! |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|140px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task!'' '''Thus, the Betawiki staff now [[betawiki:Betawiki:News/Newsletter_2008-12-2|announced]] a <u style="color: red;">1,000 Euro</u> bounty for translating our MediaWiki software. The only thing you have to do is to get <u style="color: darkgreen;">500 messages</u> translated into your language, until the end of <span style="color: darkred;">December 31, 2008</span>!''' '''Read [[betawiki:Betawiki:News/Newsletter_2008-12-2|more]] and [[betawiki:Translating:Language_project/500claim|join in]]!''' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-12</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this now has become a general "<code>File:</code>" namespace! The actual namespace '''prefix''' in titles and URLs now are different. "<code>Image:</code>" is remaining as an '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>" (language dependent, soever); but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable ''wgCanonicalNamespace'' being '<code>Image</code>', you may have to update it. So, you may link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code> from now on &hellip;</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-11</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|80px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo/Archive_8|vote]] for selecting a design for a <u>new</u> Wikibooks logo is over and Wikibooks will finally get a [[m:Image:Wikibooks simple book blue beige.svg|different logo]]!<br />''Although minor things like color and style had been discussed, the original draft actually will not change much, except that the new logo will contain a localizable slogan.''<br /><br />Take part in the final discussion about font and slogan of the new logo at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Get up to 1,000 € for translating!|Get up to 1,000 € for translating!]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> 38thv0oq07zdhek7ivc0g0muemyby24 3674 3673 2008-12-31T23:31:54Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-12</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this now has become a general "<code>File:</code>" namespace! The actual namespace '''prefix''' in titles and URLs now are different. "<code>Image:</code>" is remaining as an '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>" (language dependent, soever); but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable ''wgCanonicalNamespace'' being '<code>Image</code>', you may have to update it. So, you may link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code> from now on &hellip;</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-11</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|80px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo/Archive_8|vote]] for selecting a design for a <u>new</u> Wikibooks logo is over and Wikibooks will finally get a [[m:Image:Wikibooks simple book blue beige.svg|different logo]]!<br />''Although minor things like color and style had been discussed, the original draft actually will not change much, except that the new logo will contain a localizable slogan.''<br /><br />Take part in the final discussion about font and slogan of the new logo at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Fundraising 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-04</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:USCurrency Federal Reserve.jpg|40px|link=wikimedia:Donate/Now/en]]</div> Wikimedia is starting with the [[meta:Fundraising 2008|2008 fundraiser]]. It is being turned on gradually and will finally run until the middle of January 2009.<br />The goal is to get 6 million US$ donated. '''[[meta:Fundraising_2008/core_messages|Translate the 2008 Fundraiser messages into your language!]]''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Fundraising 2008|Fundraising 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> st8a622ifbulbb5ngizhg7ckxd7e4ch 3675 3674 2009-01-10T08:53:59Z WikimediaNotifier 248 campaign even exceeded [[wikimedia:Special:FundraiserStatistics| million USD]] (~6.4+) wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[Image:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-12</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[Image:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this now has become a general "<code>File:</code>" namespace! The actual namespace '''prefix''' in titles and URLs now are different. "<code>Image:</code>" is remaining as an '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>" (language dependent, soever); but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable ''wgCanonicalNamespace'' being '<code>Image</code>', you may have to update it. So, you may link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code> from now on &hellip;</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-11</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Wikibooks-logo.svg|80px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo/Archive_8|vote]] for selecting a design for a <u>new</u> Wikibooks logo is over and Wikibooks will finally get a [[m:Image:Wikibooks simple book blue beige.svg|different logo]]!<br />''Although minor things like color and style had been discussed, the original draft actually will not change much, except that the new logo will contain a localizable slogan.''<br /><br />Take part in the final discussion about font and slogan of the new logo at '''[[meta:Wikibooks/Logo]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> ocvvx89ht65wwf5363htvbr4xnqt29x 3677 3675 2009-01-16T00:32:36Z WikimediaNotifier 248 Automated import of articles wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-15</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en.svg|105px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> The [[meta:Wikibooks/Logo|votes]] for selecting a new design for a <u>new</u> Wikibooks logo are over and Wikibooks will [[BugZilla:17034|soon]] have a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|changed logo]]! ''With its color & style, used font and localizable slogan being ultimately elected,''<br />''Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community!'' Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing. ''See also '''[[meta:Wikibooks/Logo]]''' for help!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Namespace: Image => File |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-12</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=mailarchive:wikitech-l/2008-October/039670.html]]</td> <td>As there are [[bugzilla:44|not just images]] located in the "<code>Image:</code>" namespace, this now has become a general "<code>File:</code>" namespace! The actual namespace '''prefix''' in titles and URLs now are different. "<code>Image:</code>" is remaining as an '''alias''', softly redirecting requests to "<code>File:</code>" (language dependent, soever); but if you should have a <u>program</u> or <u>script</u> that checks for "<code>Image:</code>" or relies on the variable ''wgCanonicalNamespace'' being '<code>Image</code>', you may have to update it. So, you may link to <code><nowiki>[[File:]]</nowiki></code> instead of <code><nowiki>[[Image:]]</nowiki></code> from now on &hellip;</td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Namespace: Image => File|Namespace: Image => File]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> oge4d4dhvaw0k8f0buohrd7u7z4hgih 3678 3677 2009-01-20T16:33:47Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Crystal Clear teamwork.png|100px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] will start on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While current Stewards are to be confirmed, also you can become a Steward if applying for this until January 25, see the [[meta:Stewards/Application_guidelines|application guidelines]]. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election!'' </div> }}<!--<div style="float: right; margin-left: 15px;">[[File:Presa de decissions.png|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> }}{{subst:#switch:1|{{subst:User:WikimediaNotifier/config.js|w=1}}= <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Translation of the Week |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-19</small></span> This week's article for the [[meta:Translation_of_the_week|translation of the week]]:&nbsp; <span style="position: absolute; top: -33px;">[[Image:TOTW.png|54px|link=m:Translation_of_the_week]]</span><span style="position: relative; left: 54px;">&nbsp; '''[[:eo:Tibor Sekelj|Tibor Sekelj]]''' ([[:en:Tibor Sekelj|en]], [[:fr:Tibor Sekelj|fr]])</span> </div> }} }}{{subst:#switch:1|{{subst:User:WikimediaNotifier/config.js|b=1}}|{{subst:User:WikimediaNotifier/config.js|all=1}}= <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }} }}{{subst:#switch:1|{{subst:User:WikimediaNotifier/config.js|all=1}}= <br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> i9wcro2njnzy112zn59zqo1d8rco5i8 3679 3678 2009-01-20T18:35:30Z WikimediaNotifier 248 fix wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Crystal Clear teamwork.png|100px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] will start on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While current Stewards are to be confirmed, also you can become a Steward if applying for this until January 25, see the [[meta:Stewards/Application_guidelines|application guidelines]]. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> sh5i9tv4zc06y9xwowr0akuiakm3lqi 3680 3679 2009-01-27T11:09:57Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Wikinews Picture of the Year|Wikinews Picture of the Year]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews Picture of the Year |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Crystal Clear teamwork.png|100px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] will start on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While current Stewards are to be confirmed, also you can become a Steward if applying for this until January 25, see the [[meta:Stewards/Application_guidelines|application guidelines]]. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews Picture of the Year|Wikinews Picture of the Year]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> o37bwv6ililn3yedvg7mqzbs40h0ibq 3681 3680 2009-01-27T22:32:54Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Quality illustrations|Quality illustrations]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-19</small></span> [[Image:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews Picture of the Year |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Crystal Clear teamwork.png|100px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] will start on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While current Stewards are to be confirmed, also you can become a Steward if applying for this until January 25, see the [[meta:Stewards/Application_guidelines|application guidelines]]. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews Picture of the Year|Wikinews Picture of the Year]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> s44rza70i81todm482nb29bbms4nnkn 3682 3681 2009-01-28T05:33:40Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Software news in brief|Software news in brief]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-28</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-01-28:'' The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [[:mw:This week's updates|updated]] to SVN revision '''[[:mw:This week's updates|46424]]'''.<!--http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=45489&r2=46424--> * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see [[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]. </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Crystal Clear teamwork.png|100px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] will start on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While current Stewards are to be confirmed, also you can become a Steward if applying for this until January 25, see the [[meta:Stewards/Application_guidelines|application guidelines]]. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> f3uoqa0edgw9thyls7yvgeunjyjjl3l 3683 3682 2009-01-29T05:32:34Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-28</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-01-28:'' There is a new [[meta:Help:Magic words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-28:'' The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [[:mw:This week's updates|updated]] to SVN revision '''[[:mw:This week's updates|46424]]'''.<!--http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=45489&r2=46424--> * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''. </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Crystal Clear teamwork.png|100px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] will start on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While current Stewards are to be confirmed, also you can become a Steward if applying for this until January 25, see the [[meta:Stewards/Application_guidelines|application guidelines]]. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> 45i5fuwcuug2jtn37ca4xt1sgpwvnhn 3684 3683 2009-02-02T06:06:49Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}} RSS]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=http://meta.wikimedia.org{{LOCALURL:Global_notifications|action=history&feed=rss}}]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-02</small></span> <div style="float: right; margin-left: 15px;">[[File:Presa de decissions.png|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Monobook icon.svg|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] has begun on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While new Stewards are elected, current Stewards are to be confirmed. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election and '''[[meta:Stewards/elections 2009|vote]]''' now!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-28</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-28:'' The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [[:mw:This week's updates|updated]] to SVN revision '''[[:mw:This week's updates|46424]]'''.<!--http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=45489&r2=46424--> * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''. </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> gk82yfdfjqkm12z8r032i315lycsef8 3690 3684 2009-02-12T13:39:41Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=commons:Commons:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[commons:|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th.<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-01</small></span> <div style="float: right; margin-left: 15px;">[[File:Presa de decissions.png|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Monobook icon.svg|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] has begun on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While new Stewards are elected, current Stewards are to be confirmed. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election and '''[[meta:Stewards/elections 2009|vote]]''' now!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-28</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-28:'' The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [[:mw:This week's updates|updated]] to SVN revision '''[[:mw:This week's updates|46424]]'''.<!--http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=45489&r2=46424--> * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''. </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> b8k2h8cj0hjp4eel6psb2pfz8fmibw1 3693 3690 2009-02-16T05:36:08Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Wikibooks community-building meeting|Wikibooks community-building meeting]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks community-building meeting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|75px|link=m:Wikibooks/Community-building]]</div> Wikibooks is having a [[meta:Wikibooks/Community-building|community-building meeting]] in [[:irc:b|#wikibooks]] ([[meta:IRC|IRC]]) on Friday, February 20, 2009 at 20:00:00 UTC. If you're interested in taking part, feel free to show up. If you want to brainstorm ideas for discussion ahead of time, you can add to the list of topics at [[meta:Wikibooks/Community-building]]. Thanks, &mdash;[[meta:User:Mike.lifeguard|User:Mike.lifeguard]] </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-01</small></span> <div style="float: right; margin-left: 15px;">[[File:Presa de decissions.png|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Monobook icon.svg|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] has begun on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While new Stewards are elected, current Stewards are to be confirmed. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election and '''[[meta:Stewards/elections 2009|vote]]''' now!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-28</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-28:'' The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [[:mw:This week's updates|updated]] to SVN revision '''[[:mw:This week's updates|46424]]'''.<!--http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=45489&r2=46424--> * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''. </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks community-building meeting|Wikibooks community-building meeting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> krmw0zzft19ubs1yn3dp4slffam4nco 3694 3693 2009-02-16T06:30:34Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks community-building meeting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|75px|link=m:Wikibooks/Community-building]]</div> Wikibooks is having a [[meta:Wikibooks/Community-building|community-building meeting]] in [[:irc:wikibooks|#wikibooks]] ([[meta:IRC|IRC]]) on Friday, February 20, 2009 at 20:00:00 UTC. If you're interested in taking part, feel free to show up. If you want to brainstorm ideas for discussion ahead of time, you can add to the list of topics at [[meta:Wikibooks/Community-building]]. Thanks, &mdash;[[meta:User:Mike.lifeguard|User:Mike.lifeguard]] </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-01</small></span> <div style="float: right; margin-left: 15px;">[[File:Presa de decissions.png|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Monobook icon.svg|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] has begun on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While new Stewards are elected, current Stewards are to be confirmed. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election and '''[[meta:Stewards/elections 2009|vote]]''' now!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-28</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-28:'' The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [[:mw:This week's updates|updated]] to SVN revision '''[[:mw:This week's updates|46424]]'''.<!--http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=45489&r2=46424--> * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''. </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at '''[[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|Betawiki]]'''<!--bugzilla?--> <small>(=TranslateWiki, no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks community-building meeting|Wikibooks community-building meeting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> caupo4lvmtap9y8j1pmczw452fwbui2 3695 3694 2009-02-18T08:34:26Z WikimediaNotifier 248 Software update wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-18</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47418&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47418&path=/trunk/phase3 47418]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47418 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will soon be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2009-01-01:'' Some great [[:mw:Things to start testing in 2009|new features]] are to be enabled this year :-) * ''2008-12-22:'' Our servers now throw out a [http://leuksman.com/log/2008/12/22/fixing-404-for-wiki-pages/ 404 HTTP status code] for nonexistent pages. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikibooks community-building meeting |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|75px|link=m:Wikibooks/Community-building]]</div> Wikibooks is having a [[meta:Wikibooks/Community-building|community-building meeting]] in [[:irc:wikibooks|#wikibooks]] ([[meta:IRC|IRC]]) on Friday, February 20, 2009 at 20:00:00 UTC. If you're interested in taking part, feel free to show up. If you want to brainstorm ideas for discussion ahead of time, you can add to the list of topics at [[meta:Wikibooks/Community-building]]. Thanks, &mdash;[[meta:User:Mike.lifeguard|User:Mike.lifeguard]] </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = 2009 Stewards election |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-01</small></span> <div style="float: right; margin-left: 15px;">[[File:Presa de decissions.png|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Monobook icon.svg|110px|link=m:Stewards/elections 2009]]</div> The [[meta:Stewards/elections 2009|Stewards election 2009]] has begun on February 1, 2009 and will end on February 22, 2009. [[meta:Stewards|Stewards]] perform technical tasks on all Wikimedia wikis, based on community consensus: modifying user access, viewing user information in cases of abuse, and so on (see [[meta:Stewards|details]]). While new Stewards are elected, current Stewards are to be confirmed. The [[meta:Wikimedia Board of Trustees|Board of Trustees]] will select new Stewards from the applicants in this election. ''Help [[meta:Stewards/elections_2009/Translation#Translators|translating]] our [[meta:Stewards/elections_2009/Translation/CentralNotice|CentralNotice]] for this Stewards election and '''[[meta:Stewards/elections 2009|vote]]''' now!'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|45px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 1 of the [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />All Wikimedians are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-17</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[Image:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to begin on February 9, 2009 and will last until March 9, 2009. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikibooks community-building meeting|Wikibooks community-building meeting]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#2009 Stewards election|2009 Stewards election]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> n4ipe95dr6pbi5h00dr8cd61cw5avl3 3699 3695 2009-02-22T17:34:57Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|50px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 2 of the English [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />There are 11 semi-finalists, and all legitimate Wikimedians with more than 50 edits are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! ''<u>This will be the final round</u>, unless there is a tie, in which case there will be a tie-breaking third round.'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-19</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 47457]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47457 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-22</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place in March, [[meta:Talk:Licensing_update#What's_going_on_with_this_proposal_on_the_listserv?|before]] the next Board of Trustees meeting in early April, running for up to four weeks. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> rmqm56esn6jnj1l58y7adk7r3swgpat 3700 3699 2009-02-24T16:33:37Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] **** wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-20</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikinews-logo-en.png|50px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> Round 2 of the English [[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|Wikinews Picture of the Year 2008]] vote is now open.<br />There are 11 semi-finalists, and all legitimate Wikimedians with more than 50 edits are '''[[m:n:Wikinews:Picture of the Year 2008|invited to vote]]'''! ''<u>This will be the final round</u>, unless there is a tie, in which case there will be a tie-breaking third round.'' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-19</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 47457]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47457 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-22</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place in March, [[meta:Talk:Licensing_update#What's_going_on_with_this_proposal_on_the_listserv?|before]] the next Board of Trustees meeting in early April, running for up to four weeks. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> f8za6u8kaxbuf8qmeyp9814juqe1v4g 3701 3700 2009-03-04T00:31:45Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-03</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> :On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis.<br />A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place in March, [[meta:Talk:Licensing_update#What's_going_on_with_this_proposal_on_the_listserv?|before]] the next Board of Trustees meeting in early April, running for up to four weeks. '''[http://survey.wikimedia.org/index.php?sid=69514&lang={{CONTENTLANGUAGE}} A survey] regarding the attribution of authors ''(naming/mention ("authorship credit"))'' has been started as a forerunner of the upcoming vote; please submit your opinion there!''' </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-02-19</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 47457]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47457 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-28:'' There is a new [[:mw:Help:Magic_words|magic word]]: <code><nowiki>{{</nowiki>[[meta:Help:Magic_words#Other_2|GENDER]]:<nowiki>}}</nowiki></code> &ndash; you can specify your gender at [[Special:Preferences]] and can even misuse that feature to show your ''(for IPs cached)'' [[bugzilla:17218|online status]], see [[betawiki:Gender|future uses]]<!--e.g. user namespace adaptation-->. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> qo363cd3e27zjihlwzplhtr7ip6hse9 3710 3701 2009-03-17T23:28:16Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-16</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin-top: -3px;" /> * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab).}} * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 47457]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47457 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' The [[:mw:Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/26/testing-abusefilter-extension/ testing] &ndash; this extension will allow you to automatically detect spam, vandalism etc. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-13</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Independents_Day_MG_8679.jpg|90px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> [[:File:Independents Day MG 8679.jpg|Independents Day MG 8679.jpg]] by Lex Kolychev has been declared the ''English Wikinews picture of the year for 2008''.<br />The Wikinews picture of the year competition tries to select the most ''news-worthy'' picture of the year.<br />[[:File:Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halema`uma`u vent.jpg|Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halema`uma`u vent.jpg]] and [[:File:2008TaipeiCityNewYearCountdownParty Firework Taipei101.jpg|2008TaipeiCityNewYearCountdownParty Firework Taipei101.jpg]] were runner-ups. See [[m:n:Wikinews:Picture_of_the_Year_2008#Results|the full results]] for details. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-09</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place in March/<u>April</u>, running for up to four weeks; see [[meta:Licensing update/Timeline|timeline]].}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> ijc471fxtkc12qtz5ckowq2120ymmpx 3711 3710 2009-03-18T00:47:40Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update(s)]] wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-17</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin-top: -3px;" /> * ''2009-03-17:'' The [[w:en:Special:AbuseFilter|AbuseFilter]] has been activated for the English Wikipedia &ndash; a [[:mw:Extension:AbuseFilter|tool]] allowing to automatically detect and/or prevent plain vandalism, spam and other pattern based changes. * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab).}} * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 47457]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47457 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-13</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Independents_Day_MG_8679.jpg|90px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> [[:File:Independents Day MG 8679.jpg|Independents Day MG 8679.jpg]] by Lex Kolychev has been declared the ''English Wikinews picture of the year for 2008''.<br />The Wikinews picture of the year competition tries to select the most ''news-worthy'' picture of the year.<br />[[:File:Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halema`uma`u vent.jpg|Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halema`uma`u vent.jpg]] and [[:File:2008TaipeiCityNewYearCountdownParty Firework Taipei101.jpg|2008TaipeiCityNewYearCountdownParty Firework Taipei101.jpg]] were runner-ups. See [[m:n:Wikinews:Picture_of_the_Year_2008#Results|the full results]] for details. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-09</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place in March/<u>April</u>, running for up to four weeks; see [[meta:Licensing update/Timeline|timeline]].}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> jbr5uvmuqluvzhfjzkhczn04d7la9sv 3712 3711 2009-03-18T00:58:28Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update(s)]] wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-17</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]</td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin-top: -3px;" /> * ''2009-03-17:'' The [[w:en:Special:AbuseFilter|AbuseFilter]] has also been activated for the English Wikipedia ''(dewiki: 2009-02-25)'' &ndash; the [[:mw:Extension:AbuseFilter|tool]] allows to automatically detect and/or prevent plain vandalism, spam and other pattern based changes. * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab).}} * ''2009-02-18:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=46424&endrev=47457&path=/trunk/phase3 47457]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=46424&r2=47457 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' [[BugZilla:3311|Category redirects]], [[MediaWiki:Timezone-utc|translatable timezone abbreviations]] for signatures, [[BugZilla:14468|alternating classes]] for recent changes/watchlists. * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikinews image of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-13</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Independents_Day_MG_8679.jpg|90px|link=http://en.wikinews.org/wiki/Wikinews:Picture_of_the_Year_2008]]</div> [[:File:Independents Day MG 8679.jpg|Independents Day MG 8679.jpg]] by Lex Kolychev has been declared the ''English Wikinews picture of the year for 2008''.<br />The Wikinews picture of the year competition tries to select the most ''news-worthy'' picture of the year.<br />[[:File:Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halema`uma`u vent.jpg|Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halema`uma`u vent.jpg]] and [[:File:2008TaipeiCityNewYearCountdownParty Firework Taipei101.jpg|2008TaipeiCityNewYearCountdownParty Firework Taipei101.jpg]] were runner-ups. See [[m:n:Wikinews:Picture_of_the_Year_2008#Results|the full results]] for details. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_2">2009-03-09</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place in March/<u>April</u>, running for up to four weeks; see [[meta:Licensing update/Timeline|timeline]].}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikinews image of the Year 2008|Wikinews image of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> o2ahfcebx2s4lisu6zyp6rublaz29k2 3719 3712 2009-03-26T04:33:32Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_3">2009-03-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place from [[meta:Licensing update/Timeline|April 2, 2009]] to [[meta:Licensing update/Timeline|April 23, 2009]].<br />Please [[meta:Licensing update/Translation|help translating]] all needed messages, templates and pages containing information for the voting until March 31.}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_3">2009-03-25</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]<div style="font-size: smaller; text-align: center;">[http://techblog.wikimedia.org/ Technical Blog]</div></td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin: -3px 0 0;" /> * ''2009-03-25:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 48811]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=47457&r2=48811 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' New [[:mw:Help:Magic_words|magic word]] <code><nowiki>{{</nowiki>[[:mw:Help:Magic_words#Technical_metadata|REVISIONUSER]]<nowiki>}}</nowiki></code>, new special page [[Special:GlobalGroupPermissions]] for [[Special:GlobalUsers|global users]]; [[:rev:48801|etc]].}} * ''2009-03-17:'' The '''[[w:en:Special:AbuseFilter|AbuseFilter]]''' has also been activated for the English Wikipedia ''(Meta/dewiki: 2009-02-25)'' &ndash; the [[:mw:Extension:AbuseFilter|tool]] allows to automatically detect and/or prevent plain vandalism, spam and other pattern based changes. * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab). * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> 9z8gepeof6lfpjudio1zhwf0ncyr0ku 3722 3719 2009-04-02T23:34:02Z WikimediaNotifier 248 **** [[User:WikimediaNotifier/notifications#Dual licensing update|Dual licensing update]] **** wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Dual licensing update |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px; font-size: 92%;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-04-02</small></span> The [[meta:Licensing update|licensing update]] proposal to dual license all Wikimedia Foundation wikis under both, the [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License (GFDL)]] and the [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons Attribution-ShareAlike License (CC-BY-SA)]], is moving into its final phase. This proposal, put forward by the Foundation and made possible by recent changes in the GFDL, is contingent on community approval: [[meta:Licensing update/Timeline|In a few days]] (see [[#GNU_Free_Documentation_License_1.3|below]]) a site notice for all editors will announce the start of vote on this proposal that is expected to last three weeks. In the meantime you are invited to read the [[meta:Licensing update|update proposal]] and its [[meta:Licensing update/Questions and Answers|associated FAQ]] if you want to learn more. Your help finishing the [[meta:Licensing update/Translation|translation effort]] for the core documents associated with this process is much appreciated! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_4">2009-04-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is scheduled to take place from [[meta:Licensing update/Timeline|April 9, 2009]] to [[meta:Licensing update/Timeline|April 30, 2009]].<br />Please [[meta:Licensing update/Translation|help translating]] all needed messages, templates and pages containing information for the voting until April 7.}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_3">2009-03-25</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]<div style="font-size: smaller; text-align: center;">[http://techblog.wikimedia.org/ Technical Blog]</div></td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin: -3px 0 0;" /> * ''2009-03-25:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 48811]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=47457&r2=48811 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' New [[:mw:Help:Magic_words|magic word]] <code><nowiki>{{</nowiki>[[:mw:Help:Magic_words#Technical_metadata|REVISIONUSER]]<nowiki>}}</nowiki></code>, new special page [[Special:GlobalGroupPermissions]] for [[Special:GlobalUsers|global users]]; [[:rev:48801|etc]].}} * <span style="position: relative; margin-left: -20px; z-index: 9;">[[File:Stop bad orthography nuvola.svg|17px|link=w:en:Special:AbuseFilter]]</span> ''2009-03-17:'' The '''[[w:en:Special:AbuseFilter|AbuseFilter]]''' has also been activated for the English Wikipedia ''(Meta/dewiki: 2009-02-25)'' &ndash; the [[:mw:Extension:AbuseFilter|tool]] allows to automatically detect and/or prevent plain vandalism, spam and other pattern based changes. * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab). * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] has started!<br />The first voting round will run from ''February 12th'' to February 26th (23:59 UTC).<br />''Take part and help translating the voting instructions into your language.'' Go through the beautiful [[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Galleries|galleries]] and select your favourite featured pictures of 2008. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = New Wikibooks logo |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-16</small></span> <div style="float: left; margin-right: 12px;">[[File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|90px|link=m:Wikibooks/Logo]]</div> With its basic design, color & style, used font and localizable slogan being ultimately [[meta:Wikibooks/Logo|elected]],<br />Wikibooks now has a [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|new logo]] and an appendant [[:File:Wikibooks-favicon.png|favicon]], chosen by community! ''Beside the [[:File:Wikibooks-logo-en.svg|English original]], there is a version [[:File:Wikibooks-logo-en-noslogan.svg|without slogan]] and a [[:File:Wikibooks-logo.svg|<span title="fallback version">textless logo<span>]], all useful for localizing.'' See also [[meta:Wikibooks/Logo]] and [[meta:Wikibooks/Logo/Update|/Update]] for help! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Dual licensing update|Dual licensing update]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#The Wiktionary logo dilemma|The Wiktionary logo dilemma]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#New Wikibooks logo|New Wikibooks logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> oiwjzzfmoo4zyguwalro8yi8vj3nzmu 3734 3722 2009-04-23T04:32:43Z WikimediaNotifier 248 [[m:Global_notifications|update]] wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-04-19</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] goes into its second (<u>final</u>) round! {{:User:WikimediaNotifier/updated| ''The final voting round is running from April 19th to ''April 30th'' (23:59 UTC).'' Have a look on the '''[[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Finalists|finalists]]''' and select your favourite featured picture of 2008.}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_5">2009-04-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|'''A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is taking place from [[meta:Licensing update/Timeline|April 12, 2009]] to [[meta:Licensing update/Timeline|May 3, 2009]].'''}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_3">2009-03-25</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]<div style="font-size: smaller; text-align: center;">[http://techblog.wikimedia.org/ Technical Blog]</div></td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin: -3px 0 0;" /> * ''2009-03-25:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 48811]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=47457&r2=48811 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' New [[:mw:Help:Magic_words|magic word]] <code><nowiki>{{</nowiki>[[:mw:Help:Magic_words#Technical_metadata|REVISIONUSER]]<nowiki>}}</nowiki></code>, new special page [[Special:GlobalGroupPermissions]] for [[Special:GlobalUsers|global users]]; [[:rev:48801|etc]].}} * <span style="position: relative; margin-left: -20px; z-index: 9;">[[File:Stop bad orthography nuvola.svg|17px|link=w:en:Special:AbuseFilter]]</span> ''2009-03-17:'' The '''[[w:en:Special:AbuseFilter|AbuseFilter]]''' has also been activated for the English Wikipedia ''(Meta/dewiki: 2009-02-25)'' &ndash; the [[:mw:Extension:AbuseFilter|tool]] allows to automatically detect and/or prevent plain vandalism, spam and other pattern based changes. * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab). * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Crystal Clear accepted bot.png|38px|link=Interwiki_synchronization]]</div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#The Wiktionary logo dilemma|The Wiktionary logo dilemma]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> 7qvlz89vvudfelj48mtk8dk1x58qoub 5594 3734 2018-07-19T18:23:27Z CommonsDelinker 24 Removing [[:c:File:Crystal_Clear_accepted_bot.png|Crystal_Clear_accepted_bot.png]], it has been deleted from Commons by [[:c:User:Ellin Beltz|Ellin Beltz]] because: per [[:c:Commons:Deletion requests/File:Crystal Clear accepted bot.png|]]. wikitext text/x-wiki <div dir="ltr" lang="en" xml:lang="en" style="direction: ltr; padding-top: 3px;"> {{#ifeq:{{{onlyTOC|}}}|| <!--/ / Mirrored/synchronized; do not change this page [use Meta]; translate on separate page! /--> <noinclude><div class="plainlinks" style="float: right; margin-top: -30px;">['''[[meta:Global_notifications/RSS|RSS]]&nbsp;[[File:Feed-icon.svg|12px|link=meta:Global_notifications/RSS]]''']</div></noinclude> <div style="clear: both; background-color: #FFFCFC;">{{User:WikimediaNotifier/translate}}</div> <div style="float: right; background-color: #EFEFEF; margin: 0 0 1em 1em; padding: 0 0 4px 3px; position: relative; z-index: 9;"> __TOC__ </div> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimedia notification system |content = [[File:Mail-notification.svg|25px|link=m:Global notifications]] <small>''This is a '''global notification system''' for all Wikimedia wikis!''</small> <hr style="margin: 0;" /> <div style="background-color: #F7FFF7; border: 2px solid #F3F3F3; padding: 10px 20px 15px;"> If it is necessary to inform many/all wikis about something important, a [[meta:Global_notifications|global notification]] can be requested at '''[[meta:Global notifications/requests]]'''. It is possible to have wiki and/or language dependent text within every message. ''All Meta notifications are synchronized automatically, either on all wikis or just on specific, selected ones.'' To have a common access point, the messages are updated at '''[[{{NS:User}}:WikimediaNotifier/notifications]]''' ''(mirrored, any changes to this page will be overwritten; [[meta:Global_notifications/how-to#translation|use a separate page for translation]]);'' you can include this page<small>(s)</small> like a template wherever you want, let's say your village pump, with a description in your language! Have a look on the '''[[meta:Global notifications/how-to|Frequently Asked Questions]]''' to see how it can fit your needs! * <small>With '''[[meta:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|SynchCrosswiki]]''' there furthermore is an easy way to create or synchronize pages like user scripts on all wikis!</small> </div> <hr style="margin: 0;" /> ''&hellip; it's for spreading information; and for a better cross-wiki communication & collaboration!'' }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Commons: Picture of the Year 2008 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_1">2009-04-19</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:POTY_barnstar_1_2008.svg|85px|link=m:commons:Project:Picture_of_the_Year/2008]]</div> The third annual '''[[m:commons:Project:Beeld van die jaar/2008|Picture of the Year Award]]''' on [[m:commons:Main_Page|Wikimedia Commons]] goes into its second (<u>final</u>) round! {{:User:WikimediaNotifier/updated| ''The final voting round is running from April 19th to ''April 30th'' (23:59 UTC).'' Have a look on the '''[[m:commons:Project:Picture of the Year/2008/Finalists|finalists]]''' and select your favourite featured picture of 2008.}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = GNU Free Documentation License 1.3 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_5">2009-04-12</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:CC-devnations.svg|70px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> The [[meta:GNU Free Documentation License|GNU Free Documentation License]] has been released in [[w:en:GNU_Free_Documentation_License#Timeline|version 1.3]] by its responsible [[w:en:Free Software Foundation|Free Software Foundation]].<br />This is not least a result of a request by our [[wikimedia:Resolution:License_update|Board of Trustees]] in December 2007, trying to offer us a possibility to <u>also</u> license and share our wiki contents under the easier to use [[w:en:Creative_Commons_licenses#Original_licenses|Creative Commons CC-BY-SA]] (Attribution + ShareAlike) license. The [[meta:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will soon organize a community wide referendum to decide whether our '''GNU FDL''' licensed wikis should be made availabe under the terms of this free and common '''CC-BY-SA''' license too, see [[w:en:Dual-licensing|dual-licensing]]. <div style="float: right;">[[File:CC-logo.svg|75px|link=http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0]]</div> See also a [[mailarchive:foundation-l/2008-November/046996.html|detailed summary]] for further reading.<sup class="plainlinks">([http://blog.wikimedia.org/2008/11/04/gnu-free-documentation-license-13-released/ source])</sup> On [[meta:Licensing update|Meta]] you can find [[meta:Licensing_update/Questions_and_Answers|further information (FAQ)]] and can [[meta:Licensing update|discuss]] the licensing update process of our wikis. {{:User:WikimediaNotifier/updated|'''A vote on [[meta:Licensing update|Meta]] is taking place from [[meta:Licensing update/Timeline|April 12, 2009]] to [[meta:Licensing update/Timeline|May 3, 2009]].'''}} </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software news in brief |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small class="GN-update_3">2009-03-25</small></span> <table><tr><td style="padding-right: 15px;" valign="top">[[File:Namespace MediaWiki.1.svg|100px|link=Special:Version]]<div style="font-size: smaller; text-align: center;">[http://techblog.wikimedia.org/ Technical Blog]</div></td> <td style="font-size: smaller;"> {{:User:WikimediaNotifier/updated|1=<div style="margin: -3px 0 0;" /> * ''2009-03-25:'' <span class="plainlinks">The [[Special:Version|MediaWiki software]] with its [[Special:Version|extensions]] has been [http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 updated] to SVN revision '''[http://www.mediawiki.org/w/index.php?title=Special:Code/MediaWiki/releasenotes&startrev=47458&endrev=48811&path=/trunk/phase3 48811]''' ([http://svn.wikimedia.org/viewvc/mediawiki/trunk/phase3/RELEASE-NOTES?r1=47457&r2=48811 release notes]).</span><!--[[:mw:This week's updates]]--> ** ''Major new features:'' New [[:mw:Help:Magic_words|magic word]] <code><nowiki>{{</nowiki>[[:mw:Help:Magic_words#Technical_metadata|REVISIONUSER]]<nowiki>}}</nowiki></code>, new special page [[Special:GlobalGroupPermissions]] for [[Special:GlobalUsers|global users]]; [[:rev:48801|etc]].}} * <span style="position: relative; margin-left: -20px; z-index: 9;">[[File:Stop bad orthography nuvola.svg|17px|link=w:en:Special:AbuseFilter]]</span> ''2009-03-17:'' The '''[[w:en:Special:AbuseFilter|AbuseFilter]]''' has also been activated for the English Wikipedia ''(Meta/dewiki: 2009-02-25)'' &ndash; the [[:mw:Extension:AbuseFilter|tool]] allows to automatically detect and/or prevent plain vandalism, spam and other pattern based changes. * ''2009-03-16:'' [[BugZilla:17714|TIFF support]] on Commons, [[BugZilla:15842|file/image renaming]] available for SysOps (through the [{{:MediaWiki:Move}}] tab). * ''2009-01-27:'' [[:mw:Extension:Collection|Collections]] will [[meta:Book tool/Schedule|soon]] be activated for all Wikimedia projects where they make sense, like currently for [http://blog.wikimedia.org/2009/01/27/wiki-to-print-feature-in-testing-in-the-german-wikipedia/ Wikibooks and the German Wikipedia] ''(2009-02-19: fr, pl, nl, pt, es, simple; en)'' &ndash; the extension lets your readers create PDF books to possibly order printed books. Use '''[http://pediapress.com/collection/ www.pediapress.com/collection]''' to create cross-wiki article collections of almost all wikis out there. * ''2009-01-26:'' Wikimedia will [http://blog.wikimedia.org/2009/01/26/mozilla-and-wikimedia-join-forces-to-support-open-video/ improve Ogg Theora/Vorbis support] with the help of the Mozilla Foundation. * ''2009-01-16:'' [[:mw:Extension:Drafts|Drafts]] are ready for [http://leuksman.com/log/2009/01/16/drafts-extension-enabled-on-test-wikipedia/ testing] &ndash; the extension makes backups of your unsaved edit sessions. * ''2008-12-17:'' Some major Wikipedias now have [[:en:Wikipedia:Searching#Wikipedia_search|enhanced]] search functionalities ([http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search/Esperanto?search=Esperant*&fulltext=1 example]), all other wikis have to wait for [[bugzilla:16685#c0|better hardware]]. * ''2008-12-03:'' Wikipedia will become [http://blog.wikimedia.org/2008/12/03/improved-usability-in-our-future/ more user-friendly for new volunteer writers] ([http://blog.wikimedia.org/2009/01/21/a-note-on-the-wikipedia-usability-initiative/ current info]); see '''[[meta:Wikipedia Usability Initiative|Wikipedia Usability Initiative]]'''! </td></tr></table> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Wikimania 2009 |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-02-24</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[File:Wikimania.svg|50px|link=wm2009:Call_for_Participation]]</div> '''Wikimania 2009''', this year's global event devoted to [[foundation:|Wikimedia]] projects around the globe, is accepting submissions for presentations, workshops, [[wm2009:Call_for_Participation#Types_of_Submissions|panels]], posters, [[w:en:Open_Space_Technology|open space]] [[w:en:Open-space_meeting|discussions]], and even artistic works related to the Wikimedia projects or free content topics in general. The conference will be held from '''August 26''' to '''28''' in [[w:en:Buenos Aires|Buenos Aires]], [[w:en:Argentina|Argentina]]!<br />For more information, check the official '''[[wm2009:Call for Participation|Call for Participation]]'''. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Quality illustrations |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-26</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[File:Great Wave off Kanagawa2.jpg|60px|link=m:Restoration.wikimedia.org]]</div> Beside an [[meta:Philip Greenspun illustration project|elder project]] for the creation and improvement of illustrations, there is a [[meta:Restoration.wikimedia.org|new project]] to grow our encyclopedic image [[meta:Restoration.wikimedia.org|restoration community]]. It's to provide media restorers with the technical resources they need, and to reach out to all the archives in the world. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Software localization |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2009-01-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 5px;">[[Image:Traducción.png|70px|link=betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki]]</div> ''The localization<!--user interface--> of {{SITENAME}}'s software <small>(MediaWiki)</small> and its extensions is an ongoing task, and you can help!'' ''There are '''[[betawiki:Special:LanguageStats/{{CONTENTLANGUAGE}}|statistics]]''' about how much of the [[:mw:Localisation_statistics|core messages]] and [[betawiki:Translating:Group_statistics#Group_statistics|system messages in total]] have been translated so far.'' ---- [[betawiki:Betawiki:Translator|Apply]], and '''help''' translating our software externally at [[betawiki:Main_Page#What_is_Betawiki|TranslateWiki.net]] <small>(='''Betawiki''', no Wikimedia project so far); have a look on the <span class="plainlinks">[http://translatewiki.net/wiki/Special:RecentChanges?namespace=8&trailer=/{{CONTENTLANGUAGE}} recent localization activity]</span> for <u>your language</u> [{{#language:{{CONTENTLANGUAGE}}}}].</small> </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Central Wikimedia help |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-12-24</small></span> [[Image:Wikimedia Community Logo.svg|16px|link=m:Goings-on]] There is a proposal to share [[meta:Wikimedia Help|Wikimedia's help pages]] by centralizing and localizing them on [[meta:Wikimedia Help|Meta]] or a dedicated wiki. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = FlaggedRevs review feature |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-28</small></span> <div style="float: left; margin-right: 15px;">[[Image:Artículo_bueno.svg|115px|link=m:FlaggedRevs]]</div> Beside the elder [[:mw:Help:Patrolled_edits|Patroller extension]] for patrolling recent changes and new pages, there is a highly configurable [[meta:MediaWiki|MediaWiki]] extension, called [[:mw:Extension:FlaggedRevs|FlaggedRevs]]. '''FlaggedRevs''' &ndash; being already enabled on [[meta:FlaggedRevs|several Wikimedia wikis]] &ndash; is a toolset for transparent and ensured article <u>patrolling</u> and/or for reliable <u>quality</u> assurance by specifying certain accurate article revisions that are shown to the public by default. Those stable article versions are identified in a release process by a trustable editorial staff and/or get approved by a reviewing expert staff. It is even possible to mark (tag) revisions of selected articles for different purposes, let's say for an article validation aiming on a print edition. Furthermore, there is the possibility to let your readers give you evaluative feedbacks. FlaggedRevs will make your wiki more reliable and thus more reputable over the time! Have a look on [[meta:FlaggedRevs|Meta's description]], the [[:mw:Extension:FlaggedRevs|technical description]] and the '''[[mailarchive:wikipedia-l/2008-June/030575.html|guidance for requesting FlaggedRevs]]'''! </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Interlanguage links |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-02</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;"></div> Beside the ongoing discussion about introducing an [[meta:A_newer_look_at_the_interlanguage_link|interlanguage extension]] on Wikimedia projects to improve and centralize interwiki linking, an attempt to centralize the discussion about [[meta:Interwiki_synchronization|interlanguage link conflicts]] has been set up. </div> }}<br /> {{User:WikimediaNotifier/template| topic = Global bots |content = <div style="position: relative; margin-bottom: 6px;"> <span style="position: absolute; top: -38px; right: 42px; color: #BCBCBC;"><small>2008-11-01</small></span> <div style="float: left; margin-right: 10px;">[[Image:Bot Bienvenido.png|110px|link=m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy]]</div> On [[meta:Steward_requests/Bot_status#Global_bot_requests|Meta]], a bot account now can get a bot flag for all wikis that allow [[meta:Bot_policy#Global_bots|global bots]]!<br />To be able to run also on your {{SITENAME}}, the community has to <u>explicitly permit</u> global bots by local policy, '''[[meta:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|see list]]'''. ''To qualify for global bot access, the following requirements must be met by a bot:'' :::::# it must only maintain <u>interlanguage links</u> or fix <u>double-redirects</u> :::::# it must already be <u>active on several wikis</u>, with <u>long-term</u> contributions to back up its <u>trustworthiness</u><br /> </div> }} | #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Translation of the Week|Translation of the Week]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Commons: Picture of the Year 2008|Commons: Picture of the Year 2008]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#GNU Free Documentation License 1.3|GNU Free Documentation License 1.3]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#The Wiktionary logo dilemma|The Wiktionary logo dilemma]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software news in brief|Software news in brief]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikimania 2009|Wikimania 2009]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Quality illustrations|Quality illustrations]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Software localization|Software localization]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Central Wikimedia help|Central Wikimedia help]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#FlaggedRevs review feature|FlaggedRevs review feature]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Wikipedia globe logo|Wikipedia globe logo]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Interlanguage links|Interlanguage links]] #[[{{User:WikimediaNotifier/translation}}#Global bots|Global bots]] }} </div> 511sepcykclimm8elsbg2jz4fau90hv 2 1941 3459 2008-11-01T08:52:06Z Pathoschild 29 global user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki <div style="padding-right:40px; font-style:italic; text-align:right; font-size:225%; font-family:Georgia; margin-bottom:15px; color:#669;">I wanna find something I've wanted all along<br /><br /> Somewhere I belong</div> <center><div style="width:820px;"><div style="width:59%; display:block; float:left;"> {| style="border-spacing:8px; margin:0px -8px;" |class="MainPageBG" style="width:60%; border:1px solid #CEDFF2; background-color:#FFF; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px;"| {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#FFF; -moz-border-radius:10px;" ! style="background:#CFDEF1; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:100%; border:1px solid #B1CDEB; text-align:left; padding-left:7px; -moz-border-radius:10px;"| <div style="float:right;">[[Image:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Image:Wikipedia svg logo.svg|20px]]Userpage from SterkeBak</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:90%;"| <div class="plainlinks">[[Image:Sterkebak.jpg|100px|right]]Welcome to my userpage</div> Hello. I'm a Wikimedian who doesn't do a lot on this project. I am active at Commons. I am also an admin on Commons. If you want to talk to me use [[:Commons:User Talk:SterkeBak|my Commons talk page]]. (You can respond there in English, German and Dutch.) |} |} </div> <div style="width:40%; display:block; float:right;"> {| style="border-spacing:8px; margin:0px -8px;" |class="MainPageBG" style="width:60%; border:1px solid #CEDFF2; background:#FFF; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px;"| {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#FFF; -moz-border-radius:10px;" |- | [[Image:Cross of Sacrifice crop.jpg|250px|thumb|center|''Cross of Sacrifice'']] |} bk7zkw33nqeph98a18a696o8f780n8x 3691 3459 2009-02-12T19:09:46Z CommonsDelinker 24 "Sterkebak.jpg" is verwyder omdat dit in Commons deur [[commons:User:Abigor|Abigor]] verwyder is omrede: User request wikitext text/x-wiki <div style="padding-right:40px; font-style:italic; text-align:right; font-size:225%; font-family:Georgia; margin-bottom:15px; color:#669;">I wanna find something I've wanted all along<br /><br /> Somewhere I belong</div> <center><div style="width:820px;"><div style="width:59%; display:block; float:left;"> {| style="border-spacing:8px; margin:0px -8px;" |class="MainPageBG" style="width:60%; border:1px solid #CEDFF2; background-color:#FFF; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px;"| {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#FFF; -moz-border-radius:10px;" ! style="background:#CFDEF1; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:100%; border:1px solid #B1CDEB; text-align:left; padding-left:7px; -moz-border-radius:10px;"| <div style="float:right;">[[Image:Wbar_blue.jpg]]</div><div style="float:left;">[[Image:Wikipedia svg logo.svg|20px]]Userpage from SterkeBak</div> |- | style="font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size:90%;"| <div class="plainlinks">Welcome to my userpage</div> Hello. I'm a Wikimedian who doesn't do a lot on this project. I am active at Commons. I am also an admin on Commons. If you want to talk to me use [[:Commons:User Talk:SterkeBak|my Commons talk page]]. (You can respond there in English, German and Dutch.) |} |} </div> <div style="width:40%; display:block; float:right;"> {| style="border-spacing:8px; margin:0px -8px;" |class="MainPageBG" style="width:60%; border:1px solid #CEDFF2; background:#FFF; vertical-align:top; -moz-border-radius:10px;"| {| width="100%" cellpadding="2" cellspacing="5" style="vertical-align:top; background-color:#FFF; -moz-border-radius:10px;" |- | [[Image:Cross of Sacrifice crop.jpg|250px|thumb|center|''Cross of Sacrifice'']] |} nv5csaubuzpaynssfo6ux7akxk27eb3 3 1945 3467 2008-11-03T02:15:04Z Pathoschild 29 linked to global user talk page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki '''''Please leave comments [[w:uk:User talk:Ahonc|here]] or [[commons:User talk:Ahonc|here]].''''' qxwpo8xry9wh2d609avpqlidy87mjfk 2 1948 3472 2008-11-04T03:47:20Z Pathoschild 29 global user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki ==English== *'''[[m:s:User:Dovi|My user page at English Wikisource]] · [[m:s:User talk:Dovi|English Wikisource talk page]]''' *'''[[m:w:User:Dovi|My user page at English Wikipedia]] · [[m:w:User talk:Dovi|English Wikipedia talk page]]''' *'''But I'm most active at Hebrew Wikisource (see below).''' == Hebrew · עברית== *'''[[m:s:he:User:Dovi|Hebrew Wikisource user page]] · [[m:he:s:User talk:Dovi|Hebrew Wikisource talk page]]''' *'''[[m:s:he:User:Dovi|דף המשתמש שלי בעברית]] · [[m:s:he:User talk:Dovi|דף השיחה שלי בעברית]]''' cmx9nnxk989wmkxg5snkd6lqrbrfwmz 2 1949 3476 2008-11-05T04:40:09Z Pathoschild 29 global user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:MF-Warburg/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); c965ccdnpzb30tuimb3jfks18pnx0u5 6808 3476 2021-02-04T23:29:58Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:MF-Warburg/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); hcl9zzsf4l4u5t1wcdoyvou3hou6zhg 2 1950 3478 2008-11-05T23:02:28Z WikimediaNotifier 248 . wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 3480 3478 2008-11-06T02:53:35Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki [http://translate.google.com/translate?u=meta.wikimedia.org/wiki/Global_notifications&hl=nl&sl=en&tl=nl Google] hwz65htkb0ygwi83y933gjgyddzb8o4 2 1951 3479 2008-11-06T02:43:58Z WikimediaNotifier 248 . wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 3481 3479 2008-11-06T02:57:41Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki [http://babelfish.yahoo.com/translate_url?trurl=http://meta.wikimedia.org/wiki/Global_notifications&lp=en_nl SYSTRAN] an6bszchscmt8u559foxnbget45zcyi 3482 3481 2008-11-06T03:22:43Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki [http://babelfish.yahoo.com/translate_url?trurl=http://meta.wikimedia.org/wiki/Global_notifications&lp=en_nl Babel&nbsp;Fish] sn1vmspfahpb25zy22862cmj5smcjrl 2 1952 3483 2008-11-06T06:50:20Z WikimediaNotifier 248 . wikitext text/x-wiki <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small><span title="Traduko">Machine translation</span>: '''[[m:Global_notifications/machine_translation#{{CONTENTLANGUAGE}}|Service list]]''' &#124; <span title="Esperanto">[http://traduku.net/cgi-bin/elitrad/elitrad?en_eo&u=meta.wikimedia.org/wiki/Global_notifications traduku]</span></small></div> ae2gmjixlr9xmgrzp2bebsn7s8pztgf 3484 3483 2008-11-06T07:21:08Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small><span title="Traduko">Machine translation</span>: {{User:WikimediaNotifier/google}} &ndash; {{User:WikimediaNotifier/babelfish}} &ndash; '''[[m:Global_notifications/machine_translation#{{CONTENTLANGUAGE}}|Service List]]''' &#124; <span title="Esperanto">[http://traduku.net/cgi-bin/elitrad/elitrad?en_eo&u=meta.wikimedia.org/wiki/Global_notifications traduku]</span></small></div> 55jmyh78zjggiv3l81s6xbegt1gc5yg 3487 3484 2008-11-10T09:16:23Z WikimediaNotifier 248 wikitext text/x-wiki <div style="margin-top: -19px; text-align: center;"><small><span title="Traduko">Machine translation</span>: {{User:WikimediaNotifier/google}} &ndash; {{User:WikimediaNotifier/babelfish}} &ndash; '''[[m:Global_notifications/machine_translation#{{CONTENTLANGUAGE}}|Service List]]''' &ndash; '''[[{{#ifeq:{{User:WikimediaNotifier/translation}}|User:WikimediaNotifier/notifications|User:WikimediaNotifier/translation|{{User:WikimediaNotifier/translation}}}}|Local Translation Page]]''' &#124; <span title="Esperanto">[http://traduku.net/cgi-bin/elitrad/elitrad?en_eo&u=meta.wikimedia.org/wiki/Global_notifications traduku]</span></small></div> 782xmtg5gq57sxcxl8h0emgcr3bfcsj 2 1953 3486 2008-11-09T08:27:25Z WikimediaNotifier 248 . wikitext text/x-wiki User:WikimediaNotifier/notifications<noinclude> ;Here you can add the title of a translation page for [[User:WikimediaNotifier/notifications]] </noinclude> e65omq99a88pxmryxynlj0pc1kglypq 2 1954 3493 2008-11-11T23:38:15Z Waldyrious 240 Nova página: [[w:pt:user:waldir|Waldir@pt.wikipedia]] wikitext text/x-wiki [[w:pt:user:waldir|Waldir@pt.wikipedia]] 0uo2j310zvio4e1ad8w1ximm6k8hq30 4384 3493 2011-12-05T01:49:34Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:user:waldir|Waldir@meta.wikimedia]] 21phdoloxh3aqsmm2exmbqr3q3ipo83 5642 4384 2019-07-01T10:33:34Z 1997kB 1873 1997kB het bladsy [[Gebruiker:Waldir]] na [[Gebruiker:Waldyrious]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Waldir|Waldir]]" to "[[Special:CentralAuth/Waldyrious|Waldyrious]]" wikitext text/x-wiki [[m:user:waldir|Waldir@meta.wikimedia]] 21phdoloxh3aqsmm2exmbqr3q3ipo83 2 1955 3494 2008-11-12T06:25:46Z Pathoschild 29 global scripts ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Cometstyles/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 47wjzxdhwcqgp7fep7czsbo60ez1tlv 6790 3494 2021-02-04T23:26:58Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Cometstyles/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); eizeov0rcb6zuf4uw4lmvc7c4t36e60 2 1956 3496 2008-11-12T11:54:25Z Melancholie 252 Preparation for [[Project:Most missed articles]]; see [[de:wikt:Wiktionary:Statistik/Suchanfragen]]/[[w:en:Wikipedia:Most missed articles]]! wikitext text/x-wiki '''{{{1}}}''' requests per day: [[{{{2}}}]] ^{([[Spesiaal:Search/{{{2}}}|?]]/[[google:"{{{3|{{{2}}}}}}"|g]]{{{4|}}})} o7a52tvcxwvwb12ao0h8g7ch15mg166 2 1957 3498 2008-11-12T15:03:59Z Melancholie 252 Preparation for [[Project:Most missed articles]]; see [[de:wikt:Wiktionary:Statistik/Suchanfragen]]/[[w:en:Wikipedia:Most missed articles]]! wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ <span style="color: #ba0000;">Requests</span> that shall not be shown at '''[[Wikibooks:Most missed articles]]''' ''(spam, nonsense, useless stuff)'' have to be listed [<code><nowiki><li></nowiki></code>] below: * Your title here * like this plahq4tptey0xgjo9tnig51cixep0og 2 1958 3518 2008-11-20T07:47:00Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Ek is meest aktief op die [[:w:af|Afrikaanse Wikipedia]] onder [[:w:af:Gebruiker:Adriaan90|dieselfde naam]]. ksg1v476dnru1nxv67tvkaso3ra2fve 3520 3518 2008-11-20T07:47:52Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Ek is meest aktief op die [[:w:|Afrikaanse Wikipedia]] onder [[:w:Gebruiker:Adriaan90|dieselfde naam]]. 1k5y1f7m3ffftn7i9pf7urszgx3y3zk 3607 3520 2008-11-20T12:51:32Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Ek is meest aktief op die [[:w:|Afrikaanse Wikipedia]] onder [[:w:Gebruiker:Adriaan90|dieselfde naam]]. My voorstel vir 'n nuwe voorblad is [[Gebruiker:Adriaan90/Voorbladvoorstel|hier]] te vinde. n4evc40c73mx9e8t02lasj14anb156n 0 1959 3519 2008-11-20T07:47:28Z Adriaan90 190 +voorblad wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van Duits te gee. nm5zvalyez8mvartal193o55jksvt9p 3521 3519 2008-11-20T07:53:41Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van Duits te gee. <center> [[Beeld:German main image.jpg |center]] [[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]'' {| align="center" |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] mjyyhvqj040qo5iycvx9hkep8w7o8cw 3522 3521 2008-11-20T07:55:46Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van Duits te gee. <center> [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|center]] [[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]'' {| align="center" |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] ngq1d83db7bxr6a2pic4rscahezfj1u 3530 3522 2008-11-20T08:29:41Z Adriaan90 190 +iw wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van Duits te gee. <center> [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|center]] [[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]'' {| align="center" |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] dl7x336o23vsrsqosvufzt798anvmej 3588 3530 2008-11-20T12:22:08Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. <center> [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|center]] [[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]'' {| align="center" |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] 09j5sus015brdk1s9egot7fqhhuxua3 3589 3588 2008-11-20T12:22:38Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|300px|right]] [[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]'' {| align="center" |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] 30nbb3swqsnkqe480v0nn85ze0raynf 3590 3589 2008-11-20T12:23:03Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| align="center" |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] dqocpebxx2pn468yqxfwarmfxeaz26z 3591 3590 2008-11-20T12:23:29Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] fxkgk0jbhvtuvvzswb297tqutv607ws 3592 3591 2008-11-20T12:24:47Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Boeke]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[Kategorie:Boeke]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] 36e8i9asfjx1d0amegp74w5u42h402f 3713 3592 2009-03-19T11:48:57Z Jedudedek 274 cs: wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[Kategorie:Boeke]] [[ca:Alemany]] [[cy:Almaeneg]] [[cs:Němčina]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[es:Alemán]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[it:Tedesco]] [[he:גרמנית]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[ja:ドイツ語]] [[fi:Saksan kieli]] [[sv:Tyska]] [[tr:Almanca]] 1nbagrnhjny9i1i0u6celnh6is51meo 3784 3713 2009-10-07T08:04:28Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[eo:Germana]] Verwyder: [[sv:Tyska]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[Kategorie:Boeke]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[tr:Almanca]] nsqe4nl0io6lspg5ajyokq5lul0s24d 3806 3784 2009-10-25T13:54:18Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[pl:Niemiecki/Okładka]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[Kategorie:Boeke]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] [[tr:Almanca]] 50olcqreum7pyx4pkhjp5wylybto8jm 4205 3806 2011-03-05T14:08:27Z Mjbmrbot 660 r2.7.1) (robot Bygevoeg: [[is:Þýska]], [[uk:Мова людства/Верхньонімецька]], [[zh:德语]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[Kategorie:Boeke]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[is:Þýska]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] [[tr:Almanca]] [[uk:Мова людства/Верхньонімецька]] [[zh:德语]] 5sog8d3121vipdfqoi8xj54sgv6dk84 4212 4205 2011-03-27T17:30:50Z Mjbmrbot 660 r2.7.1) (robot Bygevoeg: [[ar:الألمانية]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|right|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {| |{{InterWiki|code=de}} |{{wikipedia|Duits}} |- |{{Print version||Nog nie beskikbaar}} |{{PDF version||Nog nie beskikbaar}} |} [[Image:Orbs.jpg|center]] [[Kategorie:Boeke]] [[ar:الألمانية]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[is:Þýska]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] [[tr:Almanca]] [[uk:Мова людства/Верхньонімецька]] [[zh:德语]] mwd39deubssaweq8ihawovd1f1my5ce 4341 4212 2011-11-08T16:06:14Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Beeld:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[ar:الألمانية]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[is:Þýska]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[nl:Duits]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] [[tr:Almanca]] [[uk:Мова людства/Верхньонімецька]] [[zh:德语]] o6hqz21q99v6w4sjdk3m4pyfdotm67k 4582 4341 2012-11-11T04:04:13Z Polyglottos 1007 r2.7.2+) (robot Bygevoeg: [[id:Bahasa Jerman]], [[ms:Mari Belajar Bahasa Jerman]]; kosmetiese veranderinge wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[ar:الألمانية]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[id:Bahasa Jerman]] [[is:Þýska]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[ms:Mari Belajar Bahasa Jerman]] [[nl:Duits]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] [[tr:Almanca]] [[uk:Мова людства/Верхньонімецька]] [[zh:德语]] a4mhjer069vi2xv0ixvezw1tyr5qe0j 4702 4582 2013-09-02T06:44:01Z Jafeluv 519 kategorie wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[ar:الألمانية]] [[ca:Alemany]] [[cs:Němčina]] [[cy:Almaeneg]] [[de:Regal:Deutsch als Fremdsprache]] [[en:German]] [[eo:Germana]] [[es:Alemán]] [[fi:Saksan kieli]] [[fr:Enseignement de l'allemand]] [[he:גרמנית]] [[id:Bahasa Jerman]] [[is:Þýska]] [[it:Tedesco]] [[ja:ドイツ語]] [[ka:გერმანული ენა]] [[ms:Mari Belajar Bahasa Jerman]] [[nl:Duits]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] [[tr:Almanca]] [[uk:Мова людства/Верхньонімецька]] [[zh:德语]] mntdgl3r1viemdbuh7k636ugbgrb2tr 5114 4702 2015-08-09T19:10:35Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 21 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q188]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 5851 5114 2020-01-08T19:52:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] ew7dtjuxz5ggaa4k39c4woywblrdeda 5880 5851 2020-01-08T20:07:07Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] 6159qwv1zj0sjx0g6xik10sh8pd3rdi 6060 5880 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:YiFeiBot|YiFeiBot]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 6142 6060 2020-01-08T21:44:44Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] ew7dtjuxz5ggaa4k39c4woywblrdeda 6149 6142 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 6241 6149 2020-02-08T23:15:13Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] ew7dtjuxz5ggaa4k39c4woywblrdeda 6242 6241 2020-02-08T23:15:21Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 6405 6242 2020-02-12T17:42:03Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] ew7dtjuxz5ggaa4k39c4woywblrdeda 6495 6405 2020-02-12T18:30:57Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6405 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 6561 6495 2020-05-21T09:44:11Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] 9aveltv7o3sirfp5jqyh8a3xuvy0w5j 6639 6561 2020-05-21T10:21:13Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.78.42|178.243.78.42]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 6703 6639 2020-07-08T02:47:19Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] 2gyrykhlre3uf1283ddhynohuuno2sn 6712 6703 2020-07-08T02:48:22Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hamish|Hamish]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Duitse taal te gee. [[Lêer:Duits hoofbeeld.jpg|thumb|400px|center|[[Duits/Inhoud|<big><big><big>'''Keer na Inhoudsbladsy'''</big></big></big>]]''.]] {{wikipedia|Duits}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] [[pl:Niemiecki/Okładka]] bszlz4kwvq68sei9qy450nteujws53q 10 1961 3524 2008-11-20T08:00:29Z Adriaan90 190 Sjabloon vanaf Wikipedia wikitext text/x-wiki {| cellpadding="3" class="toccolours" width="100%" ! style="background: #ccddff; text-align: right; vertical-align: middle;" width="15%" | Beskrywing: | style="background: #ffffff; text-align: left;"| {{{beskrywing|Onbekend}}} |- ! style="background: #ccddff; text-align: right; vertical-align: middle;" | Bron: | style="background: #ffffff; text-align: left;"| {{{bron|Onbekend}}} |- ! style="background: #CCddff; text-align: right; vertical-align: middle; white-space: nowrap" | Datum | style="background: #ffffff; text-align: left;"| {{{datum|Onbekend}}} |- ! style="background: #ccddff; text-align: right; vertical-align: middle;" | Beskikbaar gestel deur | style="background: #ffffff; text-align: left;"| {{{daarsteller|Onbekend}}} |- ! style="background: #ccddff; text-align: right; vertical-align: middle;" | Outeur | style="background: #ffffff; text-align: left;"| {{{outeur|Onbekend}}} |- {{#if: {{{ander_weergawes<includeonly>|</includeonly>}}} | ! style="background: #ccddff; text-align: right; vertical-align: middle;" {{!}} Ander weergawes van hierdie lêer {{!}} {{{ander_weergawes}}} }} |}<noinclude>{{sjablooninfo|1= ==Gebruik== <pre><nowiki> ==Beeldinligting== {{Beeldinligting | beskrywing = 'n beskrywing van die inhoud van die beeld | bron = bron van die beeld: óf 'n gepubliseerde boek óf 'n geldige URL, óf geskep deur gebruiker | datum = die datum waarop die oorspronklike beeld geskep is | daarsteller = persoon wat die beeld beskikbaar gestel het (indien dit verskil van die outeur) (b.v. NASA) | outeur = outeur van die beeld | ander_weergawes = ander weergawes van '''dieselfde''' beeld (indien die bestaan) }}</nowiki></pre>}}</noinclude><noinclude>[[Kategorie:Sjablone]]</noinclude> kkb0h3m6dt2vb6oke07o2k2lfjc0wdb 10 1962 3525 2008-11-20T08:02:16Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki |<noinclude> ---- This is an auxiliary template allowing to encode "<code>|</code>" within template parameters. It is '''unnecessary''' to get a "<code>|</code>" in these cases, better use "<code>&amp;#124;</code>" for this purpose. However the "<code>|</code>" delimiter for a Wiki table has to be escaped by a template if it's used within a template, see also [[WP:QIF]]. Note that there's no such problem with "<code>!</code>" (exclamation mark), it only affects "<code>|</code>" (vertical bar) in conjunction with the [[m:Help:Parameter_default]] mechanism within tables. For obvious reasons this is a '''high risk template''', and it cannot be [[WP:SUBST|substituted]]. {{Lts|{{PAGENAME}}}} [[Category:Template templates|{{PAGENAME}}]] [[Category:Wikipedia special effects templates|{{PAGENAME}}]] [[vi:Tiêu bản:!]] [[ru:Шаблон:!]] </noinclude> 0n6oac4dl5rkpnhgepdu6f2chvcpeue 5115 3525 2015-08-09T19:10:45Z YiFeiBot 1614 Verplasing van 2 interwikiskakels wat op [[d:|Wikidata]] beskikbaar is op [[d:q5400303]] wikitext text/x-wiki |<noinclude> ---- This is an auxiliary template allowing to encode "<code>|</code>" within template parameters. It is '''unnecessary''' to get a "<code>|</code>" in these cases, better use "<code>&amp;#124;</code>" for this purpose. However the "<code>|</code>" delimiter for a Wiki table has to be escaped by a template if it's used within a template, see also [[WP:QIF]]. Note that there's no such problem with "<code>!</code>" (exclamation mark), it only affects "<code>|</code>" (vertical bar) in conjunction with the [[m:Help:Parameter_default]] mechanism within tables. For obvious reasons this is a '''high risk template''', and it cannot be [[WP:SUBST|substituted]]. {{Lts|{{PAGENAME}}}} [[Category:Template templates|{{PAGENAME}}]] [[Category:Wikipedia special effects templates|{{PAGENAME}}]] </noinclude> 8w3k4ryxir5qqidkcz698zcu9bisvgv 10 1963 3527 2008-11-20T08:04:39Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <span class="plainlinksneverexpand">[[:Sjabloon:{{{1|{{PAGENAME}}}}}|Sjabloon:{{ucfirst:{{{1|{{PAGENAME}}}}}}}]]&#160;<tt>(</tt><small>[{{fullurl:Sjabloon:{{{1|{{PAGENAME}}}}}|action=edit}} edit]&#160;[[:Sjabloonbespreking:{{{1|{{PAGENAME}}}}}|talk]]&#160;[{{fullurl:Special:Whatlinkshere/Template:{{{1|{{PAGENAME}}}}}|limit=500}} links]&#160;[{{fullurl:Sjabloon:{{{1|{{PAGENAME}}}}}|action=history}} history]</small><tt>)</tt></span><noinclude> [[Kategorie:Interne skakel-sjablone|{{PAGENAME}}]]{{lts/Doc}} </noinclude> 8hivt4ntn5xhbh0kqr0rwzhg1mofwox 0 1964 3531 2008-11-20T08:55:06Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki *[[Duits/Duitsland]] *[[Duits/Die Duitse taal]] *[[Duits/Die alfabet]] *[[Duits/Uitspraak]] ==Grammatik (Grammatika)== *[[Duits/Grammatika/Geslag]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Naamval]] *[[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Telwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Tyd]] *[[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] bdbwf5nyx79zfbfo4x735aewvhpq662 3582 3531 2008-11-20T11:02:40Z Adriaan90 190 +bladsy wikitext text/x-wiki *[[Duits/Duitsland]] *[[Duits/Die Duitse taal]] *[[Duits/Die alfabet]] *[[Duits/Uitspraak]] ==Grammatik (Grammatika)== *[[Duits/Grammatika/Geslag]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Naamval]] *[[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Telwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Tyd]] *[[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] ==Bylae== *[[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] 8l708zwr95r1hg5nw6bg2qp6qardz3y 3793 3582 2009-10-07T10:20:01Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[en:German/Contents]] wikitext text/x-wiki *[[Duits/Duitsland]] *[[Duits/Die Duitse taal]] *[[Duits/Die alfabet]] *[[Duits/Uitspraak]] ==Grammatik (Grammatika)== *[[Duits/Grammatika/Geslag]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Naamval]] *[[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Telwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Tyd]] *[[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] ==Bylae== *[[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] [[en:German/Contents]] reifuysnk9pn3d85prso7qjc881qtkf 4579 3793 2012-11-11T04:01:58Z Polyglottos 1007 r2.7.2+) (robot Verwyder: [[en:German/Contents]]; kosmetiese veranderinge wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 5667 4579 2019-10-10T20:16:11Z 159.146.10.115 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] igxowz7r5n3fsajjw93oe65kc5iuzwa 5672 5667 2019-10-10T20:17:29Z Praxidicae 1951 rvv wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 5755 5672 2020-01-08T19:07:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] sya2t27avy1bnc5snayzd3ez9z0edkt 5818 5755 2020-01-08T19:35:18Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] q5nkvfqocg4qao71uawtug4yhja9qjo 5859 5818 2020-01-08T19:55:16Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] qdg0k46ch0i9123dzyfyglhbnt2tttv 5878 5859 2020-01-08T20:06:03Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] trao37kyg5rz6c8ipgw3a6akuty8s8g 5911 5878 2020-01-08T20:25:28Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] nft4r3oc7ov89ltogc9bqyvq61floo0 5939 5911 2020-01-08T20:41:06Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] na5gnq6czwzdwmlhyqlssiw9bjact8h 5974 5939 2020-01-08T21:03:13Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] ex19khp6zou0fyt2hfhc1jwyb4jww1d 5983 5974 2020-01-08T21:08:36Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] pjapgm7xu8tcub5fegnh0gipyc85ysq 5987 5983 2020-01-08T21:11:18Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] tgu5fzb4pxj0zqi6ic176d9vh0my41i 6000 5987 2020-01-08T21:19:56Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] cp5k6zg8vnukoea45uswza31t6essob 6013 6000 2020-01-08T21:26:57Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] hq8g8c9mgkf8oj6ou8t6vdq0hrpborx 6015 6013 2020-01-08T21:28:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] pdk3xsc7lnsttagg4jz0pvwiacgvxaj 6031 6015 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 6162 6031 2020-01-08T22:12:31Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] sya2t27avy1bnc5snayzd3ez9z0edkt 6172 6162 2020-01-08T22:13:05Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 6308 6172 2020-02-08T23:43:45Z 178.243.88.202 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] sya2t27avy1bnc5snayzd3ez9z0edkt 6313 6308 2020-02-08T23:44:50Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.88.202|178.243.88.202]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 6361 6313 2020-02-12T17:22:05Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] sya2t27avy1bnc5snayzd3ez9z0edkt 6395 6361 2020-02-12T17:36:07Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] q5nkvfqocg4qao71uawtug4yhja9qjo 6408 6395 2020-02-12T17:43:07Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] qdg0k46ch0i9123dzyfyglhbnt2tttv 6456 6408 2020-02-12T18:04:09Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] trao37kyg5rz6c8ipgw3a6akuty8s8g 6459 6456 2020-02-12T18:04:54Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 6511 6459 2020-03-13T15:04:40Z 159.146.45.181 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] sya2t27avy1bnc5snayzd3ez9z0edkt 6512 6511 2020-03-13T15:04:44Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/159.146.45.181|159.146.45.181]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 6594 6512 2020-05-21T10:02:23Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] o134kkpvz6s2prdf69vb9qauqrv8ir8 6622 6594 2020-05-21T10:15:20Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] 29z69ahbjnz82t262rj8543j31q3qut 6624 6622 2020-05-21T10:16:25Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] 5ccyqisk2vofm1bkghk8z2760mxwta9 6625 6624 2020-05-21T10:16:57Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] n6h8u7d50nv549goe56rsiyxrsbog5k 6670 6625 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Duitsland]] * [[Duits/Die Duitse taal]] * [[Duits/Die alfabet]] * [[Duits/Uitspraak]] == Grammatik (Grammatika) == * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] == Bylae == * [[Duits/Bylae/Lys van onreëlmatige werkwoorde]] lqzjltsquq860muy6gs2gbuxwty9fvo 0 1965 3532 2008-11-20T09:00:51Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). oyrs49mcpv1tuzz2lypsgcmyzfm34mp 3533 3532 2008-11-20T09:05:46Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| class="wikitable" border="1" |- ! Woordeskat |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |} 3pe9eh76cfgy4ojm359muxd4x9omb9v 3534 3533 2008-11-20T09:06:46Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| class="prettytable" border="1" |- ! colspan="3" Woordeskat |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |} 5hdq3m6nr2v5n68kp3vjdq6wrno2gd3 3535 3534 2008-11-20T09:07:30Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| class="prettytable" border="1" colspan="3" |- ! Woordeskat |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |} gfcgj4lcfpq5f54qhi6gkoiymgrr4bm 3536 3535 2008-11-20T09:07:52Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| class="prettytable" border="1" |- colspan="3" ! Woordeskat |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |- | | | |} to08ohc88dntqy0kqqdr22hlb9pkf0e 3537 3536 2008-11-20T09:14:27Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| class="prettytable" border="1" |- ! Woordeskat: Familie |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} 2ytlnr1rep1hnky8r3vfjkvr7jth0gu 3538 3537 2008-11-20T09:17:45Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="border:1px solid; border-collapse:collapse" |- ! align="center" colspan="3" | Woordeskat: Familie |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} hpklcdwy0fcr5q1iboxnzx14t3j62rw 3539 3538 2008-11-20T09:18:37Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="border:1px solid; border-collapse:collapse" |- ! align="center" colspan="3" style="font-size:150%"| '''Woordeskat: Familie''' |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} anobxguhmb5rozx044c56u3hut3tgyz 3540 3539 2008-11-20T09:18:56Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="border:1px solid" |- ! align="center" colspan="3" style="font-size:150%"| '''Woordeskat: Familie''' |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} rnebig913eo8aya4fcrf5n2d15emyic 3541 3540 2008-11-20T09:20:53Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse;" |- ! align="center" colspan="3" style="font-size:150%"| '''Woordeskat: Familie''' |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} qhhjqc2vlkysuagdf9gh53lfiomut0m 3542 3541 2008-11-20T09:25:00Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse;" |- ! align="center" colspan="3" style="font-size:150%"| '''Woordeskat: Familie''' |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} ==Taaloefeninge== # '''Gee die Duits vir:''' oom, suster, nig, meisie, broer, oupa, sustertjie, moeder, swaer, vader, broertjie, kind, familie # '''Lees die volgende selfstandige naamwoorde saam met hul lidwoorde:''' Base, Kind, Mädchen, Bruder, Großvater, Brüderchen, Vetter, Schwägerin, Onkel, Tante, Mutter, Schwester 1i4sv5mkrxq55m2ifnu3i0y5qkukoan 6173 3542 2020-01-08T22:13:10Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse;" |- ! align="center" colspan="3" style="font-size:150%"| '''Woordeskat: Familie''' |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} ==Taaloefeninge== # '''Gee die Duits vir:''' oom, suster, nig, meisie, broer, oupa, sustertjie, moeder, swaer, vader, broertjie, kind, familie # '''Lees die volgende selfstandige naamwoorde saam met hul lidwoorde:''' Base, Kind, Mädchen, Bruder, Großvater, Brüderchen, Vetter, Schwägerin, Onkel, Tante, Mutter, Schwester 22xclkiwp9932j0u6lem9hye39edg8m 6174 6173 2020-01-08T22:13:12Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki In [[Afrikaans]] is daar net een vorm vir die bepaalde lidwoord wat vir elke selfstandige naamwoord gebruik word, nl. '''die'''. In Duits is daar egter drie verskillende vorme vir die bepaalde lidwoord, nl. '''die''', '''der''' en '''das'''. Hierdie drie woorde word gebruik om die geslag van die woord aan te dui: der (manlik), die (vroulik), das (onsydig, neutraal). In Duits word die geslag van 'n woord nie altyd deur sy betekenis bepaal nie. So kan lewelose voorwerpe manlik, vroulik of onsydig wees, bv. der Hut (hoed), die Schule (skool), das Glas (glas). {| style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse;" |- ! align="center" colspan="3" style="font-size:150%"| '''Woordeskat: Familie''' |- ! Enkelvoud ! Meervoud ! Afrikaans |- | der Vater | die Väter | vader |- | der Onkel | die Onkel | oom |- | der Bruder | die Brüder | broer |- | der Vetter | die Vettern | neef |- | der Großvater | die Großväter | oupa |- | der Schwager | die Schwäger | swaer |- | die Mutter | die Mütter | moeder |- | die Tante | die Tanten | tante |- | die Schwester | die Schwestern | suster |- | die Base | die Basen | nig |- | die Familie | die Familien | familie |- | die Großmutter | die Großmütter | ouma |- | die Schwägerin | die Schwägerinnen | skoonsuster |- | das Kind | die Kinder | kind |- | das Mädchen | die Mädchen | meisie |- | das Brüderchen | die Brüderchen | broertjie |- | das Schwesterchen | die Schwesterchen | sustertjie |} ==Taaloefeninge== # '''Gee die Duits vir:''' oom, suster, nig, meisie, broer, oupa, sustertjie, moeder, swaer, vader, broertjie, kind, familie # '''Lees die volgende selfstandige naamwoorde saam met hul lidwoorde:''' Base, Kind, Mädchen, Bruder, Großvater, Brüderchen, Vetter, Schwägerin, Onkel, Tante, Mutter, Schwester 1i4sv5mkrxq55m2ifnu3i0y5qkukoan 9 1966 3543 2008-11-20T09:25:48Z Adriaan90 190 kommentaar wikitext text/x-wiki Hier gaan niks aan nie. Ek stel voor ons voer die css van die [[:w:MediaWiki:Common.css|Afrikaanse Wikipedia]] in. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 09:25, 20 November 2008 (UTC) 6urstugiey7cm5tb1q4y9nwdno3ntih 4851 3543 2014-04-10T09:45:30Z MediaWiki message delivery 1367 /* External links icons removed */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki Hier gaan niks aan nie. Ek stel voor ons voer die css van die [[:w:MediaWiki:Common.css|Afrikaanse Wikipedia]] in. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 09:25, 20 November 2008 (UTC) == External links icons removed == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> Hello! If this CSS adds or modifies icons shown after external links, you'll be interested in knowing that such icons have been [[gerrit:123817|removed from MediaWiki core]], a change which will reach this wiki in [[wikitech:Deployment|few days]]. You may want to consider whether you still need them. If you have questions, please ask at [[bugzilla:63725]]. Regards, [[m:User:Nemo_bis|Nemo]] 09:45, 10 April 2014 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Nemo bis@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Meta:Sandbox&oldid=8118966 --> 2pby0i9ehyl72jlk4qdpho6qxkhpckw 2 1967 3544 2008-11-20T09:34:21Z Adriaan90 190 +bron van duits wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}}" align="center">'''Willkommen bei Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Hauptseite/ Editorial}} </div> <!--#### Box "Regale" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}}" align="center">Regale</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Hauptseite/ Style/ Box}}" align="center"> {{:Hauptseite/ Regale}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} margin-top:0;">Empfehlenswerte Bücher</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}}"> {{:Hauptseite/ Empfehlenswerte Bücher}} </div> <!--#### Box "Neue Bücher" #### <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}}">Neue Bücher</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}}"> {{:Hauptseite/ Neue Artikel}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Buch des Monats" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} margin-top:0;">Buch des Monats</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: .2em;"> {{:Hauptseite/ Buch des Monats}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Schwesterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} text-align: center;">Schwesterprojekte</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Hauptseite/ Schwesterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] s9pitxqhj51fpu7688xcdjd090rqsq9 3545 3544 2008-11-20T09:35:16Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Hauptseite/ Editorial}} </div> <!--#### Box "Regale" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}}" align="center">Regale</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Hauptseite/ Style/ Box}}" align="center"> {{:Hauptseite/ Regale}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} margin-top:0;">Empfehlenswerte Bücher</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}}"> {{:Hauptseite/ Empfehlenswerte Bücher}} </div> <!--#### Box "Neue Bücher" #### <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}}">Neue Bücher</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}}"> {{:Hauptseite/ Neue Artikel}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Buch des Monats" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} margin-top:0;">Buch des Monats</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: .2em;"> {{:Hauptseite/ Buch des Monats}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Schwesterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} text-align: center;">Schwesterprojekte</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Hauptseite/ Schwesterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Hauptseite/ Style/ Überschrift}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] lm7rdjprkmaa5y5rp90hklwuwpj46f9 3547 3545 2008-11-20T09:36:55Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Hauptseite/ Editorial}} </div> <!--#### Box "Regale" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Regale</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Hauptseite/ Style/ Box}}" align="center"> {{:Hauptseite/ Regale}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Empfehlenswerte Bücher</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}}"> {{:Hauptseite/ Empfehlenswerte Bücher}} </div> <!--#### Box "Neue Bücher" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Neue Bücher</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}}"> {{:Hauptseite/ Neue Artikel}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Buch des Monats" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Buch des Monats</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: .2em;"> {{:Hauptseite/ Buch des Monats}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Schwesterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Schwesterprojekte</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Hauptseite/ Schwesterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Hauptseite/ Style/ Box}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] 2jyxlyfbhl7hvyylth3mojxq49gnis4 3550 3547 2008-11-20T09:44:16Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Hauptseite/ Editorial}} </div> <!--#### Box "Regale" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Regale</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Empfehlenswerte Bücher</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Hauptseite/ Empfehlenswerte Bücher}} </div> <!--#### Box "Neue Bücher" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Neue Bücher</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe artikels}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Schwesterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] n9ors09gvxstr6f3q95ohqkohirbux6 3565 3550 2008-11-20T10:40:14Z Adriaan90 190 et cetera wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Box "Regale" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Regale</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Empfehlenswerte Bücher</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Hauptseite/ Empfehlenswerte Bücher}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] sv4c9g6wuw5sov3ewe0xy20lcgujekl 3566 3565 2008-11-20T10:40:48Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Empfehlenswerte Bücher</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Hauptseite/ Empfehlenswerte Bücher}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] cryosnjehajtn6m4wf51t4sq4y1de5i 3568 3566 2008-11-20T10:42:58Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Box "Editorial" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbeveelbare boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbeveelbare boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Hauptseite/ Internes}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] dkdeqepw9cf25vek92nchozu1jsffwi 3569 3568 2008-11-20T10:46:21Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbeveelbare boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbeveelbare boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] mjnrag40jblxwhoxzdwgakuuv7pw0qe 3573 3569 2008-11-20T10:51:14Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--#### Boks "Inleiding" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">'''Welkom by Wikibooks'''</h2> <div style="border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em;"> {{:Tuisblad/Inleiding}} </div> <!--#### Boks "Boekrakke" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}" align="center">Boekrakke</h2> <div style="margin-bottom:8px; {{:Tuisblad/Styl/Boks}}" align="center"> {{:Tuisblad/Onderwerpe}} |} </div> <!--#### Rechte Spalte #### Beachte: Rechte plus linke Spalte sollten zusammen 98% ergeben --> <div style="width: 54%; float: right;"> <!--#### Box "Empfehlenswerte Bücher" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Aanbevole boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Aanbevole boeke}} </div> <!--#### Boks "Nuwe Boeke" #### <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}}">Nuwe Boeke</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> {{:Tuisblad/Nuwe boeke}} </div>--> <!--#### Linke Spalte ####--> </div> <div style="width: 44%;"> <!--#### Box "Boek van die maand" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} margin-top:0;">Boek van die maand</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: .2em;"> {{:Tuisblad/Boek van die maand}} </div> </div> {{:Tuisblad/Innerlik}} <div style="clear: both; padding-bottom: 0.4em;" /> <!--#### Box "Susterprojekte" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Susterprojekte</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.2em; padding-right: 0em; height: 10em;"> {{:Tuisblad/Susterprojekte}} </div> <!--#### Box "Impressum" ####--> <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">Impressum, Lizenzbestimmungen usw.</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}} padding-bottom: 0.5em; padding-right: 0em;"> <center><div style="text-align:center; padding-right:2em;"> [[Wikibooks:Impressum|Impressum]]&nbsp;| [[Wikibooks:Lizenzbestimmungen|Lizenzbestimmungen]]&nbsp;| [[Wikibooks:Über Wikibooks|Über Wikibooks]]&nbsp;| [[Wikibooks:Pressespiegel|Presse]] [http://wikimediafoundation.org/wiki/Hauptseite Wikimedia Foundation]&nbsp;| [http://www.wikimedia.de/ Wikimedia Deutschland e.V.]&nbsp;| [http://www.wikimedia.ch/ Wikimedia CH] </center> </div> </div>__NOTOC__ __NOEDITSECTION__ [[ar:]] [[cs:]] [[da:]] [[de:]] [[en:]] [[eo:]] [[es:]] [[fa:]] [[fi:]] [[fr:]] [[he:]] [[hr:]] [[hu:]] [[id:]] [[is:]] [[it:]] [[ja:]] [[ka:]] [[ko:]] [[mk:]] [[nl:]] [[no:]] [[pl:]] [[pt:]] [[ru:]] [[sq:]] [[sv:]] [[ta:]] [[tr:]] [[vi:]] [[zh:]] 27eo4jx6kk2mahc97v3iwpllheereai 0 1968 3546 2008-11-20T09:35:39Z Adriaan90 190 vanaf duits wikitext text/x-wiki border:0;border-top:1px solid #dfdfdf;background-color:#CBD7F9;font-size:1.1em;font-weight:700;margin:8px 0 0;padding:0.2em 1em;-moz-border-radius:30px; -moz-border-radius-bottomleft:0; -moz-border-radius-bottomright:0; 0q6heakl7l4f0d9m8g2xc9wff3y7nv0 3548 3546 2008-11-20T09:39:00Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki border:0;border-top:1px solid #dfdfdf;background-color:#B0D2ED;font-size:1.1em;font-weight:700;margin:8px 0 0;padding:0.2em 1em;-moz-border-radius:30px; -moz-border-radius-bottomleft:0; -moz-border-radius-bottomright:0; 4ut8mfsa42dq6itmucy57232qgjfgsd 3549 3548 2008-11-20T09:39:50Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki border:0;border-top:1px solid #dfdfdf;background-color:#E9F3FA;font-size:1.1em;font-weight:700;margin:8px 0 0;padding:0.2em 1em;-moz-border-radius:30px; -moz-border-radius-bottomleft:0; -moz-border-radius-bottomright:0; f3t0sbytoe6graha2cu2achl7e4avdc 0 1969 3551 2008-11-20T09:45:12Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki {| width=100% style="font-family:sans-serif; background-color:#ffffff; " background="#ffffff" | {| | width=1%| [[Image:P physics.png|50px|Natur und Technik]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Natur und Technik'''<br/> {{:Hauptseite/ Regale/ Natur und Technik}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Image:P art.png|50px|Kunst und Kultur]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Geisteswissenschaften, Kunst und Kultur'''<br/> {{:Hauptseite/ Regale/ Geisteswissenschaften, Kunst und Kultur}} |} |- | {| | width=1%| [[Image:P countries.png|50px|Kontinente, Staaten, Organisationen]] | width=32% | '''Kontinente, Staaten, Organisationen'''<br/> {{:Hauptseite/ Regale/ Kontinente, Staaten, Organisationen}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Image:Logo sociology.jpg|50px|Wikijunior]] | width=36% | '''[[Wikijunior]]'''<br/> {{:Hauptseite/ Regale/ Wikijunior}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%|[[Image:P culture.png|50px|Gesellschaft und Hobby]] | width=32% | '''Gesellschaft und Hobby'''<br/> {{:Hauptseite/ Regale/ Gesellschaft und Hobby}} |} <!-- |- | style="text-align:center;border-top: 1px dashed #AAAAAA;"| <span style="font-size:1.2em;font-weight:bold">Weitere Regale</span><br/> '''[[Wikibooks:Bücherregale|Liste aller Bücherregale]] --> n18fz2qriabdcvm5y8dcuchzs8urf3e 3552 3551 2008-11-20T09:50:35Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki {| width=100% style="font-family:sans-serif; background-color:#ffffff; " background="#ffffff" | {| | width=1%| [[Image:P physics.png|50px|Natur und Technik]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Natur und Technik'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Natuur en Tegnologie}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Image:P art.png|50px|Kunst und Kultur]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Geesteswetenskappe, Kuns en Kultuur'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Geesteswetenskappe, Kuns en Kultuur}} |} |- | {| | width=1%| [[Beeld:P countries.png|50px|Kontinente, Staaten, Organisationen]] | width=32% | '''Kontinente, Lande, Organisasies'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Kontinente, Lande, Organisasies}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Beeld:Logo sociology.jpg|50px|Wikijunior]] | width=36% | '''[[Wikijunior]]'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Wikijunior}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%|[[Image:P culture.png|50px|Gesellschaft und Hobby]] | width=32% | '''Vermaak en Ontspanning'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Vermaak en Ontspanning}} |} <!-- |- | style="text-align:center;border-top: 1px dashed #AAAAAA;"| <span style="font-size:1.2em;font-weight:bold">Weitere Regale</span><br/> '''[[Wikibooks:Bücherregale|Liste aller Bücherregale]] --> 048iwyfrsuw6ht27rsm3xi40ufh3m5t 3553 3552 2008-11-20T09:51:08Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {| width=100% style="font-family:sans-serif; background-color:#ffffff; " background="#ffffff" | {| | width=1%| [[Image:P physics.png|50px|Natur und Technik]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Natuur en Tegnologie'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Natuur en Tegnologie}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Image:P art.png|50px|Kunst und Kultur]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Geesteswetenskappe, Kuns en Kultuur'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Geesteswetenskappe, Kuns en Kultuur}} |} |- | {| | width=1%| [[Beeld:P countries.png|50px|Kontinente, Staaten, Organisationen]] | width=32% | '''Kontinente, Lande, Organisasies'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Kontinente, Lande, Organisasies}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Beeld:Logo sociology.jpg|50px|Wikijunior]] | width=36% | '''[[Wikijunior]]'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Wikijunior}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%|[[Image:P culture.png|50px|Gesellschaft und Hobby]] | width=32% | '''Vermaak en Ontspanning'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Vermaak en Ontspanning}} |} <!-- |- | style="text-align:center;border-top: 1px dashed #AAAAAA;"| <span style="font-size:1.2em;font-weight:bold">Weitere Regale</span><br/> '''[[Wikibooks:Bücherregale|Liste aller Bücherregale]] --> bzlmzvqw49c71fzaocp6k1b4we1iix3 3559 3553 2008-11-20T10:32:32Z Adriaan90 190 [[Tuisblad/Onderwerpe]] geskuif na [[Tuisblad/Boekrakke]]:&#32;Skuif wikitext text/x-wiki {| width=100% style="font-family:sans-serif; background-color:#ffffff; " background="#ffffff" | {| | width=1%| [[Image:P physics.png|50px|Natur und Technik]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Natuur en Tegnologie'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Natuur en Tegnologie}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Image:P art.png|50px|Kunst und Kultur]] | width=46% style="border-bottom: 1px dashed #AAAAAA;" | '''Geesteswetenskappe, Kuns en Kultuur'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Geesteswetenskappe, Kuns en Kultuur}} |} |- | {| | width=1%| [[Beeld:P countries.png|50px|Kontinente, Staaten, Organisationen]] | width=32% | '''Kontinente, Lande, Organisasies'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Kontinente, Lande, Organisasies}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%| [[Beeld:Logo sociology.jpg|50px|Wikijunior]] | width=36% | '''[[Wikijunior]]'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Wikijunior}} <!----------------------------------------------------------------> | width=1%|[[Image:P culture.png|50px|Gesellschaft und Hobby]] | width=32% | '''Vermaak en Ontspanning'''<br/> {{:Tuisblad/Boekrakke/Vermaak en Ontspanning}} |} <!-- |- | style="text-align:center;border-top: 1px dashed #AAAAAA;"| <span style="font-size:1.2em;font-weight:bold">Weitere Regale</span><br/> '''[[Wikibooks:Bücherregale|Liste aller Bücherregale]] --> bzlmzvqw49c71fzaocp6k1b4we1iix3 0 1970 3554 2008-11-20T09:56:26Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Geskiedenis|Geskiedenis]], [[Boekrak:Opvoedkunde|Opvoedkunde]], [[Boekrak:Filosofie|Filosofie]], [[Boekrak:Politiekwetenskap|Politiekwetenskap]], [[Boekrak:Sielkunde|Sielkunde]], [[Boekrak:Regswetenskap|Regswetenskap]], [[Boekrak:Religie|Religie]], [[Boekrak:Sosiaalwetenskap|Sosiaalwetenskap]], [[Boekrak:Bedryfskunde]Bedryfskunde], [[Boekrak:Rolprent|Rolprent]], [[Boekrak:Kuns|Kuns]], [[Boekrak:Letterkunde|Letterkunde]], [[Boekrak:Musiek|Musiek]] <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 9s7xcyfctd5g9oss84fo2iiroqem1lc 3555 3554 2008-11-20T10:24:00Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Geskiedenis|Geskiedenis]], [[Boekrak:Opvoedkunde|Opvoedkunde]], [[Boekrak:Filosofie|Filosofie]], [[Boekrak:Politiekwetenskap|Politiekwetenskap]], [[Boekrak:Sielkunde|Sielkunde]], [[Boekrak:Regswetenskap|Regswetenskap]], [[Boekrak:Religie|Religie]], [[Boekrak:Sosiaalwetenskap|Sosiaalwetenskap]], [[Boekrak:Bedryfskunde]Bedryfskunde]], [[Boekrak:Rolprent|Rolprent]], [[Boekrak:Kuns|Kuns]], [[Boekrak:Letterkunde|Letterkunde]], [[Boekrak:Musiek|Musiek]] <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> jfyfgat59andsh5j92eerbf8aonr7s8 3556 3555 2008-11-20T10:24:22Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Geskiedenis|Geskiedenis]], [[Boekrak:Opvoedkunde|Opvoedkunde]], [[Boekrak:Filosofie|Filosofie]], [[Boekrak:Politiekwetenskap|Politiekwetenskap]], [[Boekrak:Sielkunde|Sielkunde]], [[Boekrak:Regswetenskap|Regswetenskap]], [[Boekrak:Religie|Religie]], [[Boekrak:Sosiaalwetenskap|Sosiaalwetenskap]], [[Boekrak:Bedryfskunde|Bedryfskunde]], [[Boekrak:Rolprent|Rolprent]], [[Boekrak:Kuns|Kuns]], [[Boekrak:Letterkunde|Letterkunde]], [[Boekrak:Musiek|Musiek]] <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 87tavy8f2cax9820my6ymmu01zpfoit 3562 3556 2008-11-20T10:35:27Z Adriaan90 190 alfabetiese volgorde wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Bedryfskunde|Bedryfskunde]], [[Boekrak:Filosofie|Filosofie]], [[Boekrak:Geskiedenis|Geskiedenis]], [[Boekrak:Kuns|Kuns]], [[Boekrak:Letterkunde|Letterkunde]], [[Boekrak:Musiek|Musiek]] [[Boekrak:Opvoedkunde|Opvoedkunde]], [[Boekrak:Politiekwetenskap|Politiekwetenskap]], [[Boekrak:Regswetenskap|Regswetenskap]], [[Boekrak:Religie|Religie]], [[Boekrak:Rolprent|Rolprent]], [[Boekrak:Sielkunde|Sielkunde]], [[Boekrak:Sosiaalwetenskap|Sosiaalwetenskap]],<noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 99oorqodhwzzvzzpv7hkz08448065kn 3636 3562 2008-11-21T10:11:34Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]] wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Bedryfskunde|Bedryfskunde]], [[Boekrak:Filosofie|Filosofie]], [[Boekrak:Geskiedenis|Geskiedenis]], [[Boekrak:Kuns|Kuns]], [[Boekrak:Letterkunde|Letterkunde]], [[Boekrak:Musiek|Musiek]] [[Boekrak:Opvoedkunde|Opvoedkunde]], [[Boekrak:Politiekwetenskap|Politiekwetenskap]], [[Boekrak:Regswetenskap|Regswetenskap]], [[Boekrak:Religie|Religie]], [[Boekrak:Rolprent|Rolprent]], [[Boekrak:Sielkunde|Sielkunde]], [[Boekrak:Sosiaalwetenskap|Sosiaalwetenskap]],<noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 9kflu7ro4a4nh524wglzyyfu177xsk9 0 1971 3557 2008-11-20T10:32:00Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Aardrykskunde|Aardrykskunde]], [[Boekrak:Elektronika|Elektronika]], [[Boekrak:Inligtingstegnologie|Inligtingstegnologie]], [[Boekrak:Lewenswetenskap|Lewenswetenskap]], [[Boekrak:Logistiek|Logistiek]], [[Boekrak:Masjienkunde|Masjienkunde]], [[Boekrak:Medisyne|Medisyne]], [[Boekrak:Natuur|Natuur]], [[Boekrak:Natuurkunde|Natuurkunde]], [[Boekrak:Programmering|Programmering]], [[Boekrak:Rekenaartoepassingstegnologie|Rekenaartoepassingstegnologie]], [[Boekrak:Skeikunde|Skeikunde]], [[Boekrak:Sterrekunde|Sterrekunde]], [[Boekrak:Tegnologie|Tegnologie]], [[Boekrak:Wiskunde|Wiskunde]]<noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 2f5us3ftv1qwsnaw1cwu7nemyvahf4o 3558 3557 2008-11-20T10:32:10Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Aardrykskunde|Aardrykskunde]], [[Boekrak:Elektronika|Elektronika]], [[Boekrak:Inligtingstegnologie|Inligtingstegnologie]], [[Boekrak:Lewenswetenskap|Lewenswetenskap]], [[Boekrak:Logistiek|Logistiek]], [[Boekrak:Masjienkunde|Masjienkunde]], [[Boekrak:Medisyne|Medisyne]], [[Boekrak:Natuur|Natuur]], [[Boekrak:Natuurkunde|Natuurkunde]], [[Boekrak:Programmering|Programmering]], [[Boekrak:Rekenaartoepassingstegnologie|Rekenaartoepassingstegnologie]], [[Boekrak:Skeikunde|Skeikunde]], [[Boekrak:Sterrekunde|Sterrekunde]], [[Boekrak:Tegnologie|Tegnologie]], [[Boekrak:Wiskunde|Wiskunde]]<noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> pfnlgi9d2g1ibvegu93e2p0x27urcl9 3637 3558 2008-11-21T10:12:12Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]] wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Aardrykskunde|Aardrykskunde]], [[Boekrak:Elektronika|Elektronika]], [[Boekrak:Inligtingstegnologie|Inligtingstegnologie]], [[Boekrak:Lewenswetenskap|Lewenswetenskap]], [[Boekrak:Logistiek|Logistiek]], [[Boekrak:Masjienkunde|Masjienkunde]], [[Boekrak:Medisyne|Medisyne]], [[Boekrak:Natuur|Natuur]], [[Boekrak:Natuurkunde|Natuurkunde]], [[Boekrak:Programmering|Programmering]], [[Boekrak:Rekenaartoepassingstegnologie|Rekenaartoepassingstegnologie]], [[Boekrak:Skeikunde|Skeikunde]], [[Boekrak:Sterrekunde|Sterrekunde]], [[Boekrak:Tegnologie|Tegnologie]], [[Boekrak:Wiskunde|Wiskunde]]<noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 7mws7cd1sk83imjf2edu97lgxq0ozbp 0 1972 3560 2008-11-20T10:32:32Z Adriaan90 190 [[Tuisblad/Onderwerpe]] geskuif na [[Tuisblad/Boekrakke]]:&#32;Skuif wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Tuisblad/Boekrakke]] 0r79cuag8y3snri682321pomeq3qb8q 0 1973 3561 2008-11-20T10:33:56Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Regal:Afrikaans as vreemde taal|Afrikaans as vreemde taal]], [[Regal:Tale|Tale]], [[Regal:Lander|Lander]] <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 6lvl57njlfa7df45znc5luu7yvrvxaa 3630 3561 2008-11-21T10:08:39Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Afrikaans as vreemde taal|Afrikaans as vreemde taal]], [[Boekrak:Tale|Tale]], [[Boekrak:Lander|Lander]] <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 2bqz7qqlxr13g47rsauw9a2ct4fb9ki 3633 3630 2008-11-21T10:10:15Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]] wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Afrikaans as vreemde taal|Afrikaans as vreemde taal]], [[Boekrak:Tale|Tale]], [[Boekrak:Lander|Lander]] <noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> a1hpnszw4xniojymdc4dm1z0julgkhz 0 1974 3563 2008-11-20T10:37:07Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Wikijunior#Wêreld van ontdekking|Wêreld van ontdekking]], [[Wikijunior#Die natuurlike wêreld|Die natuurlike wêreld]], [[Wikijunior#Die wêreld van die Mensdom|Die wêreld van die Mensdom]] g0v5uvwlc8f7ozdu3pe9n0gpk66qx15 3638 3563 2008-11-21T10:12:53Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]] wikitext text/x-wiki [[Wikijunior#Wêreld van ontdekking|Wêreld van ontdekking]], [[Wikijunior#Die natuurlike wêreld|Die natuurlike wêreld]], [[Wikijunior#Die wêreld van die Mensdom|Die wêreld van die Mensdom]]<noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> cdcklpaf8qakncntqeqvwlm61roa940 0 1975 3564 2008-11-20T10:38:08Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Regal:Divers|Divers]], [[Regal:Reis|Reis]], [[Regal:Spyseniering|Spyseniering]], [[Regal:Sport|Sport]] <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> f5peffey16jri46d9vnml4lqjo25urs 3631 3564 2008-11-21T10:09:20Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Divers|Divers]], [[Boekrak:Reis|Reis]], [[Boekrak:Spyseniering|Spyseniering]], [[Boekrak:Sport|Sport]] <noinclude>[[Kategorie:Projeksjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> gphzpljj4jh060qqjrlbmh5124f8dud 3634 3631 2008-11-21T10:10:32Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]] wikitext text/x-wiki [[Boekrak:Divers|Divers]], [[Boekrak:Reis|Reis]], [[Boekrak:Spyseniering|Spyseniering]], [[Boekrak:Sport|Sport]] <noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> rgqsr2x4a1s5pmfa7l9l76sbybmzxzj 0 1976 3567 2008-11-20T10:41:07Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki border:1px solid #dfdfdf;padding:1em;padding-top:0.5em; 5lsyvhlv65yj49egcyql18bhmo7t7dn 0 1977 3570 2008-11-20T10:49:01Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {| align="center" cellpadding="2" width="100%" |- | [[Beeld:Wikimedia Community Logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Projekkoördinasie]] | [[Beeld:Wikipedia-logo.png|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[w:Tuisblad|'''Wikipedia''']]<br />Ensiklopedie | [[Beeld:Commons-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[commons:Tuisblad|'''Wikimedia Commons''']]<br />Mediaversameling | [[Beeld:Wiktionary-logo-de.png|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[wikt:Tuisblad|'''Wiktionary''']]<br />Woordeboek |- | [[Beeld:Wikisource-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[s:Tuisblad|'''Wikisource''']]<br />Bronversameling | [[Beeld:Wikiquote-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[q:Tuisblad|'''Wikiquote''']]<br />Aanhalings | [[Beeld:Wikinews-logo.svg|center|42px|<nowiki></nowiki>]] | [[n:Tuisblad|'''Wikinews''']]<br />Nuus | [[Beeld:Wikiversity-logo.svg|center|38px|<nowiki></nowiki>]] | [[v:|'''Wikiversity''']]<br />Leerinstelling |}<noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> ebs72jqtgbndge5xh72rtdool521map 3571 3570 2008-11-20T10:49:27Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {| align="center" cellpadding="2" width="100%" |- | [[Beeld:Wikimedia Community Logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Projekkoördinasie | [[Beeld:Wikipedia-logo.png|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[w:Tuisblad|'''Wikipedia''']]<br />Ensiklopedie | [[Beeld:Commons-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[commons:Tuisblad|'''Wikimedia Commons''']]<br />Mediaversameling | [[Beeld:Wiktionary-logo-de.png|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[wikt:Tuisblad|'''Wiktionary''']]<br />Woordeboek |- | [[Beeld:Wikisource-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[s:Tuisblad|'''Wikisource''']]<br />Bronversameling | [[Beeld:Wikiquote-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[q:Tuisblad|'''Wikiquote''']]<br />Aanhalings | [[Beeld:Wikinews-logo.svg|center|42px|<nowiki></nowiki>]] | [[n:Tuisblad|'''Wikinews''']]<br />Nuus | [[Beeld:Wikiversity-logo.svg|center|38px|<nowiki></nowiki>]] | [[v:|'''Wikiversity''']]<br />Leerinstelling |}<noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 2ajcx8m95tuqgsmsru811oefrxjvb13 3572 3571 2008-11-20T10:50:24Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {| align="center" cellpadding="2" width="100%" |- | [[Beeld:Wikimedia Community Logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[m:Tuisblad|'''Meta-Wiki''']]<br />Projekkoördinasie | [[Beeld:Wikipedia-logo.png|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[w:Tuisblad|'''Wikipedia''']]<br />Ensiklopedie | [[Beeld:Commons-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[commons:Tuisblad|'''Wikimedia Commons''']]<br />Mediaversameling | [[Beeld:Wiktionary-logo-af.png|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[wikt:Tuisblad|'''Wiktionary''']]<br />Woordeboek |- | [[Beeld:Wikisource-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[s:Tuisblad|'''Wikisource''']]<br />Bronversameling | [[Beeld:Wikiquote-logo.svg|center|35px|<nowiki></nowiki>]] | [[q:Tuisblad|'''Wikiquote''']]<br />Aanhalings | [[Beeld:Wikinews-logo.svg|center|42px|<nowiki></nowiki>]] | [[n:Tuisblad|'''Wikinews''']]<br />Nuus | [[Beeld:Wikiversity-logo.svg|center|38px|<nowiki></nowiki>]] | [[v:|'''Wikiversity''']]<br />Leerinstelling |}<noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> frxdtz6gcb2m6ag49k8z5cg51fz8psr 0 1978 3574 2008-11-20T10:52:20Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <h2 style="{{:Tuisblad/Styl/Opskrif}} text-align: center;">In eie sake</h2> <div style="{{:Tuisblad/Styl/Boks}}"> Es sei darauf hingewiesen, dass ein Werkzeug wie Wikibooks, in welchem sehr viele Autoren in sehr vielen Büchern regelmäßig Änderungen durchführen, kein „endgültiges“ Wissen im Sinne einer endgültigen Wahrheit darstellen kann. Allerdings wird in unseren meisten Wiki-Büchern – auch in den nur halbfertigen – schon jetzt ein ''recht brauchbares Wissen'' vermittelt, da es bei uns bisher nur sehr selten Autoren gibt, die wirklich Unsinn schreiben. Da aber nicht alle Autoren das Fachgebiet studiert haben, und selbst Irrtümern unterliegen können, sollte man sich nicht ausschließlich auf Wikis in seiner Wissensvermittlung verlassen. Im Vergleich zu gedruckten Lehrbüchern haben Wikibooks aber auch viele Vorteile, etwa den der Aktualität: Neue Entwicklungen können sofort in unsere Wikibücher einfließen. Kleinere und größere Fehler können sofort korrigiert werden. Außerdem sind die hier dargestellten Kenntnisse schnell verfügbar und nicht zuletzt sind die Wikibooks für den Leser bis auf die reinen Online-Gebühren kostenlos… Was ist aber nun das oben erwähnte „gesicherte“ Wissen? Damit ist folgendes gemeint: „Theoriefindung“, im Sinne einer erstmaligen Erarbeitung neuen Wissens (dargestellt etwa durch Doktorarbeiten oder Forschungsberichte), soll nicht hier in Wikibooks stattfinden, sondern ist unserem Schwesterprojekt [[v:|Wikiversity]] vorbehalten. Wir konzentrieren uns auf Lehr- und allgemeine Fachbücher. </div> 71na2fzmzi8v6fby5vxdctqhyltotex 0 1979 3575 2008-11-20T10:53:04Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Wikibooks ist eine Bibliothek mit Lehr-, Sach- und Fachbüchern. Jeder kann und darf diese Bücher frei nutzen und bearbeiten. Unsere Lehrbücher spiegeln bereits gesichertes Wissen wider, das heißt die hier vermittelten Kenntnisse sind in ähnlicher Form in anderen tatsächlich publizierten Werken des jeweiligen Fachs bereits dargestellt. Am 10.&nbsp;Juli 2003 wurde „Wikibooks“ als eines der [[w:Wikimedia|Wikimedia]]-Projekte ins Leben gerufen. Die deutschsprachige Ausgabe gibt es seit dem 21.&nbsp;Juli 2004. Seither hat eine Vielzahl von Freiwilligen {{NUMBEROFARTICLES}}&nbsp;Buchkapitel in {{NUMBEROFBOOKS}}&nbsp;Büchern angefertigt. Die {{NUMBEROFREADYBOOKS}}&nbsp;bereits fertigen Bücher sind im [[Wikibooks:Buchkatalog|Buchkatalog]] zu finden. Bei Wikibooks kann und darf sich jeder konstruktiv beteiligen und sein Wissen einbringen&nbsp;– die [[Hilfe:Erste Schritte auf der Spielwiese|ersten Schritte]] sind ganz einfach. Auf unserem [[Wikibooks:Portal|Projektportal]] gibt es weitere Hilfestellungen sowie Möglichkeiten zur Beteiligung. Die [[Wikibooks:Rundschau|Rundschau]] informiert über Neuigkeiten bei Wikibooks, das [[Wikibooks:Schwarzes Brett|Schwarze Brett]] zeigt die neuesten Hilfe-Gesuche auf. <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 5t7qau98ck3k8wzh62tzegvd4tl4hav 3595 3575 2008-11-20T12:30:50Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki Wikibooks is 'n gemeenskap van vrywilligers wat saamwerk om 'n vrye versameling boeke te skep. Daar is al duisende boeke in vele tale geskryf asook [[#Susterprojekte|ander projekte]] buiten die vrye biblioteek. Wikibooks ist eine Bibliothek mit Lehr-, Sach- und Fachbüchern. Jeder kann und darf diese Bücher frei nutzen und bearbeiten. Unsere Lehrbücher spiegeln bereits gesichertes Wissen wider, das heißt die hier vermittelten Kenntnisse sind in ähnlicher Form in anderen tatsächlich publizierten Werken des jeweiligen Fachs bereits dargestellt. Am 10.&nbsp;Juli 2003 wurde „Wikibooks“ als eines der [[w:Wikimedia|Wikimedia]]-Projekte ins Leben gerufen. Die deutschsprachige Ausgabe gibt es seit dem 21.&nbsp;Juli 2004. Seither hat eine Vielzahl von Freiwilligen {{NUMBEROFARTICLES}}&nbsp;Buchkapitel in {{NUMBEROFBOOKS}}&nbsp;Büchern angefertigt. Die {{NUMBEROFREADYBOOKS}}&nbsp;bereits fertigen Bücher sind im [[Wikibooks:Buchkatalog|Buchkatalog]] zu finden. Bei Wikibooks kann und darf sich jeder konstruktiv beteiligen und sein Wissen einbringen&nbsp;– die [[Hilfe:Erste Schritte auf der Spielwiese|ersten Schritte]] sind ganz einfach. Auf unserem [[Wikibooks:Portal|Projektportal]] gibt es weitere Hilfestellungen sowie Möglichkeiten zur Beteiligung. Die [[Wikibooks:Rundschau|Rundschau]] informiert über Neuigkeiten bei Wikibooks, das [[Wikibooks:Schwarzes Brett|Schwarze Brett]] zeigt die neuesten Hilfe-Gesuche auf. <noinclude>[[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]]</noinclude> ns1f9mvvmp4cjh4rp2qzoyt705xrko0 3596 3595 2008-11-20T12:37:38Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Wikibooks is 'n gemeenskap van vrywilligers wat saamwerk om 'n vrye versameling boeke te skep. Daar is al duisende boeke in vele tale geskryf asook [[#Susterprojekte|ander projekte]] buiten die vrye biblioteek. Die Afrikaanse weergawe bevat nou {{NUMBEROFBOOKS}} boeke, waarvan {{NUMBEROFREADYBOOKS}} as voltooid geag word. Wat Wikibooks besonders maak is dat boeke gratis en vryelik beskikbaar is om te lees, te redigeer en te versprei. Die inhoud van Wikibooks (en dus ook u bydraes) val onder die [[:w:GNU/FDL-lisensie|GNU/FDL-lisensie]]. <noinclude>[[Kategorie:Sjablone vir projekbladsye|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 48h84rnobhcq9ag5gvly1b920c0gt1v 10 1980 3576 2008-11-20T10:54:03Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Boek}} - 4 }}<noinclude> Boeke ---- {{PAGESINCATEGORY:Buch}} Seiten in der Kategorie:Boek (einschließlich Kategorien) ---- Diese Seite beziehungsweise ihrer Versionengeschichte dient der Statistik über die [[:Kategorie:Buch|Liste aller Bücher]]. Ein von der Software ermittelt Wert ist über <nowiki>{{PAGESINCATEGORY:Buch}}</nowiki> zugänglich. Davon werden die Kategorien(4) abgezogen. Die Vorlage muß also nur noch geändert werden, wenn sich die Anzahl der Kategorien ändert.-- [[Benutzer:InselAX|InselAX]] 10:57, 22. Jun. 2008 (CEST) [[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]] </noinclude> iwgb02wrn9cbwpbjk6vv9jgjjkl2l75 3578 3576 2008-11-20T10:55:04Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Voltooide boek}} - 0 }}<noinclude> Voltooide boeke ---- Wenn hier Kategorien aufgelistet werden, muss die Null(0) durch die Anzahl der Kategorien ersetzt werden!! Die Zahl die hier steht, gibt die Zahl der fertigen Bücher an. Sie wird nicht durch die Software ermittelt. Es ist darum notwendig, hin und wieder zu kontrollieren, wie viele Bücher sich in [[:Kategorie:Fertiges Buch]] befinden. <!-- Bitte beachte, dass nicht auf jeder Seite gleich viele Bücher sind.--> Übertrage die Anzahl der fertigen Bücher in diese Vorlage. [[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]] </noinclude> 1hy8m491ehhlrzovhla1f82dgytuvhq 3593 3578 2008-11-20T12:25:48Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Voltooide boeke}} - 0 }}<noinclude> Voltooide boeke ---- Wenn hier Kategorien aufgelistet werden, muss die Null(0) durch die Anzahl der Kategorien ersetzt werden!! Die Zahl die hier steht, gibt die Zahl der fertigen Bücher an. Sie wird nicht durch die Software ermittelt. Es ist darum notwendig, hin und wieder zu kontrollieren, wie viele Bücher sich in [[:Kategorie:Voltooide boeke]] befinden. <!-- Bitte beachte, dass nicht auf jeder Seite gleich viele Bücher sind.--> Übertrage die Anzahl der fertigen Bücher in diese Vorlage. [[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]] </noinclude> 4wjo7lhfmu2dwlued4r6f0wt1hblesi 10 1981 3577 2008-11-20T10:54:42Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Boek}} - 4 }}<noinclude> Boeke ---- {{PAGESINCATEGORY:Buch}} Seiten in der Kategorie:Boek (einschließlich Kategorien) ---- Diese Seite beziehungsweise ihrer Versionengeschichte dient der Statistik über die [[:Kategorie:Buch|Liste aller Bücher]]. Ein von der Software ermittelt Wert ist über <nowiki>{{PAGESINCATEGORY:Buch}}</nowiki> zugänglich. Davon werden die Kategorien(4) abgezogen. Die Vorlage muß also nur noch geändert werden, wenn sich die Anzahl der Kategorien ändert.-- [[Benutzer:InselAX|InselAX]] 10:57, 22. Jun. 2008 (CEST) [[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]] </noinclude> iwgb02wrn9cbwpbjk6vv9jgjjkl2l75 3594 3577 2008-11-20T12:25:57Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Boeke}} - 4 }}<noinclude> Boeke ---- {{PAGESINCATEGORY:Buch}} Seiten in der Kategorie:Boek (einschließlich Kategorien) ---- Diese Seite beziehungsweise ihrer Versionengeschichte dient der Statistik über die [[:Kategorie:Buch|Liste aller Bücher]]. Ein von der Software ermittelt Wert ist über <nowiki>{{PAGESINCATEGORY:Buch}}</nowiki> zugänglich. Davon werden die Kategorien(4) abgezogen. Die Vorlage muß also nur noch geändert werden, wenn sich die Anzahl der Kategorien ändert.-- [[Benutzer:InselAX|InselAX]] 10:57, 22. Jun. 2008 (CEST) [[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]] </noinclude> lw3aedpgslt1verhgtdvi0l33jxwp9x 3651 3594 2008-11-22T12:24:05Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Boeke}} - 4 }}<noinclude> Boeke ---- {{PAGESINCATEGORY:Buch}} Seiten in der Kategorie:Boek (einschließlich Kategorien) ---- Diese Seite beziehungsweise ihrer Versionengeschichte dient der Statistik über die [[:Kategorie:Buch|Liste aller Bücher]]. Ein von der Software ermittelt Wert ist über <nowiki>{{PAGESINCATEGORY:Buch}}</nowiki> zugänglich. Davon werden die Kategorien(4) abgezogen. Die Vorlage muß also nur noch geändert werden, wenn sich die Anzahl der Kategorien ändert.-- [[Benutzer:InselAX|InselAX]] 10:57, 22. Jun. 2008 (CEST) [[Kategorie:Projeksjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> evh9yjqz8fwxqhpirtgww8yq7xcsfor 3652 3651 2008-11-22T12:24:48Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {{#expr: {{PAGESINCATEGORY:Boeke}} - 4 }}<noinclude> Boeke ---- {{PAGESINCATEGORY:Boeke}} Seiten in der Kategorie:Boek (einschließlich Kategorien) ---- Diese Seite beziehungsweise ihrer Versionengeschichte dient der Statistik über die [[:Kategorie:Boeke|Liste aller Bücher]]. Ein von der Software ermittelt Wert ist über <nowiki>{{PAGESINCATEGORY:Boeke}}</nowiki> zugänglich. Davon werden die Kategorien(4) abgezogen. Die Vorlage muß also nur noch geändert werden, wenn sich die Anzahl der Kategorien ändert.-- [[Benutzer:InselAX|InselAX]] 10:57, 22. Jun. 2008 (CEST) [[Kategorie:Projeksjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> mssfs75j5140a7mb5i8ffz44zvvaakr 0 1982 3579 2008-11-20T10:56:34Z Adriaan90 190 +fopboek wikitext text/x-wiki <div class="floatright" style="font-size:36px; text-align:center;"> <div style="border:solid black;border-width: thin">[[Bild:Blender3D Doku Banner1.png|100px]]</div></div> Die '''[[Blender Dokumentation]]''' wurde im Februar 2008 zum vierten [[Wikibooks:Empfehlenswerte Bücher|empfehlenswerten Buch]] bei Wikibooks gewählt. : Die Blender Dokumentation ist das deutschsprachige Handbuch zum 3D-Graphik und -Animationsprogramm Blender (GPL). Es enthält neben den programmbezogenen Abschnitten viele allgemeine auf 3D-Graphik und -Animation bezogene Kapitel. Dass es reich bebildert und teilweise mit Animationen versehen ist, liegt in der Natur der Sache. <br /> <noinclude> [[Kategorie:Vorlage für Projektarbeit|{{PAGENAME}}]] </noinclude> tcxff8nzafiul9e32jvy9yu1s6scpbc 3619 3579 2008-11-20T13:22:47Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!-- <div class="floatright" style="font-size:36px; text-align:center;"> <div style="border:solid black;border-width: thin">[[Bild:Blender3D Doku Banner1.png|100px]]</div></div> --> Die boek oor '''[[HTML]]''' is op 15 November 2005 geskryf en is een van die Afrikaanse Wikibooks se klein versameling boeke. Dit is dan ook een van die eerste boeke wat hier geskryf is. : Die HTML-boek gee 'n opsommende blik op die HTML-programmeringstaal. Dit verduidelik kortliks hoe dit toegepas word. <br /> <noinclude> [[Kategorie:Projeksjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> gyocg7w572jovfg0oe88g3hzm4nym2w 3623 3619 2008-11-21T06:15:27Z Adriaan90 190 toets wikitext text/x-wiki <!-- <div class="floatright" style="font-size:36px; text-align:center;"> <div style="border:solid black;border-width: thin">[[Bild:Blender3D Doku Banner1.png|100px]]</div></div> --> Die boek oor '''[[HTML]]''' is op 15 November 2005 geskryf en is een van die Afrikaanse Wikibooks se klein versameling boeke. Dit is dan ook een van die eerste boeke wat hier geskryf is. : Die HTML-boek gee 'n opsommende blik op die HTML-programmeringstaal. Dit verduidelik kortliks hoe dit toegepas word. <noinclude> [[Kategorie:Projeksjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> n81h8qb18ksc39gy1kdn3694bviubyu 0 1983 3580 2008-11-20T10:57:10Z Adriaan90 190 +fopboek wikitext text/x-wiki [[Bild:Nuvola mimetypes source c.png|left]] Das Buch „'''''[[C-Programmierung]]'''''“ ist ein Einsteigerkurs in das Programmieren mit ANSI C. Es beschreibt neutral den C-Standard ohne sich auf Betriebssystem oder auf eine Entwicklungsumgebung zu beschränken. Als Zielgruppe richtet sich das Buch an Programmieranfänger. Wer noch überhaupt keine Erfahrung mit dem Programmieren hat, dem wird jedoch das Buch [[Programmieren]] als Einstieg empfohlen. Grundlegende Kenntnisse über Computer und Betriebssystem sind ebenfalls vorausgesetzt. <div style="font-size:80%; text-align:right;">[[C-Programmierung|… lesen]] | [[Wikibooks:Buch des Monats#Bisherige Bücher des Monats|bisherige Bücher des Monats]] </div> 50oizr0ai0l9a7bahqz1b6um3rg1bzo 3621 3580 2008-11-20T13:28:08Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--[[Bild:Nuvola mimetypes source c.png|left]]--> Die boek '''[[Hoe om 'n atlas te gebruik]]''' is 'n kort handleiding wat die aard en nut van 'n atlas beskryf. <div style="font-size:80%; text-align:right;">[[Hoe om 'n atlas te gebruik|... lees]] | [[Wikibooks:Boek van die maand#Vorige boeke van die maand|vorige boeke van die maand]] </div> nqizyn7kv24c5bar2otfhmib3sn08w3 3624 3621 2008-11-21T06:16:19Z Adriaan90 190 spasie wikitext text/x-wiki <!--[[Bild:Nuvola mimetypes source c.png|left]]--> Die boek '''[[Hoe om 'n atlas te gebruik]]''' is 'n kort handleiding wat die aard en nut van 'n atlas beskryf. <div style="font-size:80%; text-align:right;">[[Hoe om 'n atlas te gebruik|... lees]] | [[Wikibooks:Boek van die maand#Vorige boeke van die maand|vorige boeke van die maand]] <br /> </div> ei4w22s0nuxo8tbfu126bgbu7bjbylz 3639 3624 2008-11-21T10:13:38Z Adriaan90 190 verander uitleg op voorlbad, kategorie bygevoeg wikitext text/x-wiki <!--[[Bild:Nuvola mimetypes source c.png|left]]--> Die boek '''[[Hoe om 'n atlas te gebruik]]''' is 'n kort handleiding wat die aard en nut van 'n atlas beskryf. <div style="font-size:80%; text-align:right;">[[Hoe om 'n atlas te gebruik|... lees]] | [[Wikibooks:Boek van die maand#Vorige boeke van die maand|vorige boeke van die maand]] <br /><br /><br /> </div><noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> detzdz91i88utmztd6x9rz3zkht8l9k 3645 3639 2008-11-21T10:30:28Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <!--[[Bild:Nuvola mimetypes source c.png|left]]--> Die boek '''[[Hoe om 'n atlas te gebruik]]''' is 'n kort handleiding wat die aard en nut van 'n atlas beskryf. <div style="font-size:80%; text-align:right;">[[Hoe om 'n atlas te gebruik|... lees]] | [[Wikibooks:Boek van die maand#Vorige boeke van die maand|vorige boeke van die maand]] </div><noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 816p1oe060gmciwr3k5o5op2nyk6lvj 3646 3645 2008-11-21T10:37:43Z Adriaan90 190 voeg sin by om voksie op voorblad groter te maaj wikitext text/x-wiki <!--[[Bild:Nuvola mimetypes source c.png|left]]--> Die boek '''[[Hoe om 'n atlas te gebruik]]''' is 'n kort handleiding wat die aard en nut van 'n atlas beskryf. Vir 'n persoon wat nog nooit 'n atlas gebruik het nie, sal die artikel help om te weet hoe om die geografiese indeks agter op die atlas te gebruik en hoe om die sleutel te vertolk. <div style="font-size:80%; text-align:right;">[[Hoe om 'n atlas te gebruik|... lees]] | [[Wikibooks:Boek van die maand#Vorige boeke van die maand|vorige boeke van die maand]] </div><noinclude>[[Kategorie:Tuisbladsjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> qzdikmu5xmdxwocd8nitsm7jp4tbcwu 0 1984 3583 2008-11-20T12:01:00Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. border-top:1px solid red; border-right:1px solid red; border-bottom:2px solid red; border-left:1px solid red; {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |} r6tuc38vkiw5qjtivqh3al0vj9frj2i 3584 3583 2008-11-20T12:06:47Z Adriaan90 190 +woorde wikitext text/x-wiki Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. border-top:1px solid red; border-right:1px solid red; border-bottom:2px solid red; border-left:1px solid red; {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |} 5pc6bbk79cc8irk5frir2c7ocngsklt 3585 3584 2008-11-20T12:12:24Z Adriaan90 190 +woorde wikitext text/x-wiki Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. border-top:1px solid red; border-right:1px solid red; border-bottom:2px solid red; border-left:1px solid red; {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |- | | | | |} bc02q3rwd1owcgsb6v47jgskve5ai8x 3586 3585 2008-11-20T12:18:28Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} 85hbkbgnamzrtnixqqft59uo02zml29 3587 3586 2008-11-20T12:21:13Z Adriaan90 190 +woorde wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 5714 3587 2019-10-12T16:57:24Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} 96sibrf3aizqcsr703tr0czjt51jutg 5715 5714 2019-10-12T16:57:26Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 5745 5715 2020-01-08T19:03:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gv10bm3793nldeaw3uutzitwr2c7vad 5871 5745 2020-01-08T20:02:16Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} mjgm0gmudx8dup4b22fgd9wjq1p3j08 5915 5871 2020-01-08T20:27:37Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} kavu5y7w2jsk8j5rsu8g62n8hza7nf8 5960 5915 2020-01-08T20:54:03Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} 8l1ik9ijbipi0y3asaczyzbytx964yi 5963 5960 2020-01-08T20:55:40Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} hugmjqpb6i52c4ivzd2ryohhqd08n4x 5975 5963 2020-01-08T21:04:18Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} 5shdluupmjw2pig33uae3plqmepmptq 5992 5975 2020-01-08T21:14:00Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gq1c3ez898dv7jhj2l5f1s1h7kfb67p 5998 5992 2020-01-08T21:18:51Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} 7pwb38bh5vsbq3m576q9h4seuysgdnf 6040 5998 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 6143 6040 2020-01-08T21:45:17Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gv10bm3793nldeaw3uutzitwr2c7vad 6147 6143 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 6180 6147 2020-01-08T22:13:33Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gv10bm3793nldeaw3uutzitwr2c7vad 6181 6180 2020-01-08T22:13:36Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 6183 6181 2020-01-08T22:13:48Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gv10bm3793nldeaw3uutzitwr2c7vad 6184 6183 2020-01-08T22:13:51Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 6218 6184 2020-02-08T23:09:59Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gv10bm3793nldeaw3uutzitwr2c7vad 6231 6218 2020-02-08T23:12:49Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 6363 6231 2020-02-12T17:22:38Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} gv10bm3793nldeaw3uutzitwr2c7vad 6370 6363 2020-02-12T17:26:24Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} mjgm0gmudx8dup4b22fgd9wjq1p3j08 6446 6370 2020-02-12T17:59:51Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} kavu5y7w2jsk8j5rsu8g62n8hza7nf8 6447 6446 2020-02-12T18:00:23Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} 8l1ik9ijbipi0y3asaczyzbytx964yi 6476 6447 2020-02-12T18:20:41Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki Onreëlmatige werkwoorde word gedefinieer as daardie werkwoorde waar die klinker in die stam kan verander, afhangende van wie die werk verrig, of in watter tyd die werk verrig word. Hier volg 'n lys van algemene onreëlmatige werkwoorde. Vir skeibare werkwoorde word slegs nie stamvorm gegee: vir ''aufschreiben'', sien ''schreiben'', vir ''anrufen'', sien ''rufen'', ens. {| style="width:80%; margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; <!--border-collapse: collapse;-->" |- ! align="center" colspan="4" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; font-size:150%"| '''Lys van onreëlmatige werkwoorde'''<br />'''Liste der unregelmäßigen Verben''' |- ! colspan="1" | ! colspan="3" style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | er/sie/es |- ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Infinitief<br />Infinitiv ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa; border-left: 1px solid #aaaaaa" | Teenwoordige tyd<br />Präsens ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Onvoltooide verledetyd<br />Präteritum ! syle="width: 25% style="border-bottom: 1px solid #aaaaaa" | Voltooide verledetyd<br />das Perfekt |- | befehlen | befiehlt | befahl | hat befohlen |- | bekommen | bekommt | bekam | hat bekommen |- | beschreiben | beschreibt | beschrieb | hat beschrieben |- | bitten | bittet | bat | hat gebeten |- | bleiben | bleibt | blieb | ist geblieben |- | braten | bräten | briet | hat gebraten |- | bringen | bringt | brachte | hat gebracht |- | denken | denkt | dachte | hat gedacht |- | erschließen | erschließt | erschloss | hat erschlossen |- | fahren | fährt | fuhr | ist gefahren |- | fallen | fällt | fiel | ist gefallen |- | fangen | fängt | fing | hat gefangen |- | finden | findet | fand | hat gefunden |- | geben | gibt | gab | hat gegeben |- | gehen | geht | ging | ist gegangen |- | gewinnen | gewinnt | gewann | hat gewonnen |- | halten | hält | hielt | hat gehalten |- | helfen | hilft | half | hat geholfen |- | kommen | kommt | kam | ist gekommen |- | lassen | lässt | ließ | hat gelassen |- | laufen | läuft | lief | ist gelaufen |- | leihen | leiht | lieh | hat geliehen |- | lesen | liest | las | hat gelesen |- | liegen | liegt | lag | hat gelegen |- | nehmen | nimmt | nahm | hat genommen |- | nennen | nennt | nannte | hat genannt |- | pfeifen | pfeift | pfiff | hat gepfiffen |- | rennen | rennt | rannte | ist gerannt |- | schließen | schließt | schloss | hat geschlossen |- | schlafen | schläft | schlief | hat geschlafen |- | schlagen | schlägt | schlug | hat geschlagen |- | schneiden | schneidet | schnitt | hat geschnitten |- | schreiben | schreibt | schrieb | hat geschrieben |- | schreien | schreit | schrie | hat geschrien |- | sehen | sieht | sah | hat gesehen |- | sitzen | sitzt | saß | hat gesessen |- | sprechen | spricht | sprach | hat gesprochen |- | springen | springt | sprang | ist gesprungen |- | stehen | steht | stand | ist/hat gestanden |- | stehlen | stiehlt | stahl | hat gestohlen |- | steigen | steigt | stieg | ist gestiegen |- | streiten | streitet | stritt | hat gestritten |- | tragen | trägt | trug | hat getragen |- | treiben | treibt | trieb | hat getrieben |- | tun | tut | tat | hat getan |- | verbinden | verbindet | verband | hat verbunden |- | vergehen | vergeht | verging | ist vergangen |- | vergleichen | vergleicht | verglich | hat verglichen |- | verlassen | verlässt | verließ | hat verlassen |- | verlieren | verliert | verlor | hat verloren |- | werden | wird | wurde | ist geworden |- | zereißen | zerreißt | zeriss | hat zerissen |- | ziehen | zieht | zog | ist/hat gezogen |} dhkg642gyd50cik56w65fgxgkmmysz8 14 1985 3597 2008-11-20T12:39:34Z Adriaan90 190 beskrywing wikitext text/x-wiki Alle boeke word in hierdie kategorie saamgevat. 03edhlp9voy3rm0z83p3oje7fda17f2 10 1987 3600 2008-11-20T12:44:11Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.svg|100px]] | <big>'''Hierdie bladsy is 'n [[Wikibooks:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:'''</big><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie bladsy steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes waarom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie bladsy se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>__NOEDITSECTION__[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{skrap}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{delete}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring. Vir bladsye wat hierdie kennisgewing bevat, sien [[:Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]].}}</noinclude> 73y6drdpe69135asueqdtolrsh72tps 3601 3600 2008-11-20T12:45:37Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki {| name="Deletion notice" cellspacing="8" cellpadding="0" style="width:100%; clear:both; margin:0.5em auto; background-color:#fee; border:2px solid #CC0000;" | [[Beeld:Nuvola apps error.svg|100px]] | <big>'''Hierdie bladsy is 'n [[Wikibooks:Spoedige verwyderings|kandidaat vir spoedige verwydering]] om die volgende rede:'''</big><p>'''{{{1}}}'''</p> As u nie die spoedige verwydering van hierdie bladsy steun nie, kan u u besware op die [[Bespreking:{{PAGENAME}}|besprekingsblad]] opper. Sien gerus [[Wikibooks:Spoedige verwyderings]] vir redes waarom bladsye soos hierdie vir spoedige verwydering gemerk word. Onthou om [[Special:Whatlinkshere/{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|bladsye wat na hierdie bladsy verwys]] en <span class=plainlinks>[{{SERVER}}{{localurl:{{NAMESPACE}}:{{PAGENAME}}|action=history}} hierdie bladsy se geskiedenis]</span> na te gaan vóór verwydering. '''Moenie hierdie kennisgewing verwyder nie.''' |}<includeonly>__NOEDITSECTION__[[Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]]</includeonly><noinclude>[[Kategorie:Artikelstatussjablone]]{{sjablooninfo|1=Plaas '''<nowiki>{{skrap|</nowiki>''rede''<nowiki>}}</nowiki>''' of '''<nowiki>{{delete|</nowiki>''rede''<nowiki>}}</nowiki>''' om die kennisgewing op die bladsy aan te bring. Vir bladsye wat hierdie kennisgewing bevat, sien [[:Kategorie:Kandidate vir spoedige verwydering]].}}</noinclude> 1wb8lxwze1rywh243ax7fuy7phwgrks 10 1988 3602 2008-11-20T12:48:34Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki <div class="notice metadata plainlinks" id="stub">[[Beeld:Wiki letter w.svg|45px]] ''Hierdie boek is 'n [[Wikibooks:Saadjie|saadjie]]. Voel vry om Wikibooks te help deur dit [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|action=edit}} uit te brei].''</div><includeonly>[[Kategorie:{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}saadjies|Saadjies}}]]</includeonly><noinclude>{{sjablooninfo|1=Sit '''{{[[sjabloon:saadjie|saadjie]]}}''' onderaan bladsye om gebruikers in te lig dat die boek baie dun is en dat hulle kan help om die boek uit te brei.}}[[Kategorie:Artikelstatussjablone]] </noinclude> sb9y231pkor4ilfj2i085piqep7t93x 0 1989 3606 2008-11-20T12:50:41Z Adriaan90 190 [[Html]] geskuif na [[HTML]]:&#32;Korrekte titel wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[HTML]] nlqbt92k4slz3z9aregw49317fens27 14 1990 3609 2008-11-20T12:52:33Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Tegnologie]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Tegnologie]] 1omu60q0s0ahsd7lu2fwouzqlrlda4w 14 1991 3610 2008-11-20T12:53:09Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Vakgebiede]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Vakgebiede]] caoznx0iejs0ncy1l8ugbwgq1fny4o4 14 1992 3611 2008-11-20T12:53:27Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Alles]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Alles]] 27cseortm8jsl20kstgzin2lqx0geue 14 1993 3612 2008-11-20T12:54:04Z Adriaan90 190 beskrywing wikitext text/x-wiki Hierdie is die hoofkategorie. Alle kategorieë en hul boeke word in hierdie kategorieboom saamgevat. byn2maax1xhgnivzoglo2vyutqz3pv2 3643 3612 2008-11-21T10:16:40Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Hierdie is die hoofkategorie. Alle kategorieë word in hierdie kategorieboom saamgevat. gz0v3pmwn8oyu77saz9xxn44faovi96 0 1994 3614 2008-11-20T13:04:48Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 5681 3614 2019-10-12T16:54:05Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 13h7ddxwt61eet6h2ti26sk35bigu3a 5691 5681 2019-10-12T16:55:07Z Minorax 2092 Undid edits by [[Special:Contribs/37.154.185.126|37.154.185.126]] ([[User talk:37.154.185.126|talk]]) to last version by Adriaan90 wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 5777 5691 2020-01-08T19:17:44Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. gycobku7h2n9k0wupse9ufpl7yhbk68 5788 5777 2020-01-08T19:22:03Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. pz0tr0zbbkmhwtjysvxz5re0b8pvys8 5800 5788 2020-01-08T19:28:00Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. o0ypirpjsspgtm83cfgjv0zqr99da6l 5849 5800 2020-01-08T19:50:57Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. b1l67qglpli3o1u6b5kyxjtr92vlu43 5864 5849 2020-01-08T19:57:57Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. nyea1gepe4sw6e7aspgufbjfhk9efgc 5887 5864 2020-01-08T20:10:54Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. jkhhjhy4un4tv8tffi6mh8lyzx0i62g 5901 5887 2020-01-08T20:19:32Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. cv9z8fqwjzle8fsvg3fyi3r0sp1j2zw 5918 5901 2020-01-08T20:29:14Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 2z588o2ck6x6jserd8xg856fa47a568 5935 5918 2020-01-08T20:38:57Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. j61fqaaxfz4tfsk7fa6tfl79lp0j4qf 5937 5935 2020-01-08T20:40:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. r9oiau4c0119yumsjf83zemzy6xy7qi 5945 5937 2020-01-08T20:45:57Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 5e9rpx6cgg7a022fnyrc3yl69y0btcj 5966 5945 2020-01-08T20:58:54Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. d1j2hkozrqrz2o92ayjmq0kp5zibcda 5996 5966 2020-01-08T21:16:42Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 4aifu0cjblfl2m6eh65qudv4xrzh4j3 6063 5996 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6084 6063 2020-01-08T21:37:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. gycobku7h2n9k0wupse9ufpl7yhbk68 6146 6084 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6166 6146 2020-01-08T22:12:48Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. gycobku7h2n9k0wupse9ufpl7yhbk68 6171 6166 2020-01-08T22:13:04Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6287 6171 2020-02-08T23:34:36Z 178.243.17.184 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. gycobku7h2n9k0wupse9ufpl7yhbk68 6288 6287 2020-02-08T23:34:40Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.17.184|178.243.17.184]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6335 6288 2020-02-12T17:12:23Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. gycobku7h2n9k0wupse9ufpl7yhbk68 6402 6335 2020-02-12T17:39:53Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. pz0tr0zbbkmhwtjysvxz5re0b8pvys8 6420 6402 2020-02-12T17:48:31Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. o0ypirpjsspgtm83cfgjv0zqr99da6l 6423 6420 2020-02-12T17:50:08Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. b1l67qglpli3o1u6b5kyxjtr92vlu43 6424 6423 2020-02-12T17:50:16Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6572 6424 2020-05-21T09:47:25Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 20c58aoqq6308qidyssxsbyfq63yw8l 6636 6572 2020-05-21T10:21:12Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.78.42|178.243.78.42]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6645 6636 2020-05-21T10:23:58Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 20c58aoqq6308qidyssxsbyfq63yw8l 6650 6645 2020-05-21T10:25:05Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hamish|Hamish]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 6652 6650 2020-05-21T10:26:07Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. 20c58aoqq6308qidyssxsbyfq63yw8l 6656 6652 2020-05-21T10:27:50Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hamish|Hamish]] wikitext text/x-wiki Van al die lande in Wes-Europa is Duitsland, met 'n oppervlakte van ongeveer die helfte van Suid-Afrika, seker die mees sentraal geleë. Hierdie sentrale ligging speel 'n baie groot rol. Op handelsgebied is dit besonder gunstig, want Duitsland grens aan die belangrikste Europese lande soos Nederland, België, Frankryk, Italië en die Balkanlande, en is naby die Britse Eilande. ckklv1orc3bjat963r6zbqvytxet63z 14 1995 3616 2008-11-20T13:09:47Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Vakgebiede]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Vakgebiede]] caoznx0iejs0ncy1l8ugbwgq1fny4o4 0 1996 3617 2008-11-20T13:13:59Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans 845rd3uw4m0i2swi2sgep216qu6do7j 3618 3617 2008-11-20T13:16:57Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. 43c8blf7x3qczwxcv91xmhzxolns5xo 3789 3618 2009-10-07T09:49:11Z Carsrac 395 wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 5732 3789 2020-01-08T18:59:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 5743 5732 2020-01-08T19:02:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] qrzgjs1pfhui49qtf0fyekn6tmic441 5744 5743 2020-01-08T19:03:11Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] h4h52x9fgba2zt62kwnt6kgtq1d1xv7 5757 5744 2020-01-08T19:08:02Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 6e74frnqidv59tsznfrv62ze9j2wt4h 5768 5757 2020-01-08T19:12:53Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3ux1wo826pxb35frhkergzmrc2o52sf 5769 5768 2020-01-08T19:13:26Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 0dcvgrxzxx483ox1m8u7zgym0hlv5d0 5775 5769 2020-01-08T19:15:35Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] hraf08bwnggpit72ohy573yi30s6vfn 5792 5775 2020-01-08T19:24:13Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 7v1i037sx40az6ea11nyt1pi74ti5s7 5827 5792 2020-01-08T19:39:05Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] iyu9pscppixuymoo4xcjdj3i7derm62 5828 5827 2020-01-08T19:39:37Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] jaf05015ikbst6t7lq9h1mkmzhm7sn2 5861 5828 2020-01-08T19:56:20Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] gxcf376pvd8y1a6scug7qrw0bpndw6j 5869 5861 2020-01-08T20:01:12Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] kecpqjh9gfmvlh7kfb29c7mwkpfpjpe 5874 5869 2020-01-08T20:03:54Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] fn3ekz8652cobte9j4vuzt0k0yeywy2 5876 5874 2020-01-08T20:04:58Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 0dego5urqk7wn7zkz92xvw2h5yikttu 5885 5876 2020-01-08T20:09:50Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3pbxfs8z1ysekyhctdq3c2y4w9q6xoq 5886 5885 2020-01-08T20:10:22Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] jij9i9jfcuk5womwkjx6zwuk4no8yjb 5902 5886 2020-01-08T20:20:04Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 9ivjgbt2mzb6dschyvxlr245iv1gxez 5906 5902 2020-01-08T20:22:15Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] fov0eivkxsedxdinzjzwev4vmqohmz6 5926 5906 2020-01-08T20:33:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] psgkbu8jkxp9ggi81fx2352zoywfwkf 5932 5926 2020-01-08T20:37:20Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] r1tg3wn2bny6c5sfnel5qyhyutdrdes 5947 5932 2020-01-08T20:47:35Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] fa3vu4mrxggabtyqm4ckv1s87f6n18q 5951 5947 2020-01-08T20:49:12Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 8a5mn6iywelmtkxifio0bpxgtizwk6p 5964 5951 2020-01-08T20:56:12Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 4u424ln2r7cx9jcnxj6f8q9ghwtz875 5965 5964 2020-01-08T20:56:45Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 131h75e6ozin6hciou378fipfad8d8i 5986 5965 2020-01-08T21:10:46Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 7ri1f773tqeufkyl4b9uxyb2d6004vr 5990 5986 2020-01-08T21:12:56Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] e0rhfm8arv0t035brdfxmh8ocw9hvc3 5999 5990 2020-01-08T21:19:24Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] ac1k2ni7gwmvajdi1z2fxi4zjkyqngp 6009 5999 2020-01-08T21:25:21Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] a1tqgvr14qcn2wy5n4yskv8kqshxjr0 6014 6009 2020-01-08T21:27:29Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] ezxy6jvbzaufo2rf4cjx1ull7w3nqwr 6022 6014 2020-01-08T21:32:20Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1ce36dea9aafb9flg18p7ffkaoi2glx 6025 6022 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Carsrac|Carsrac]] wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6152 6025 2020-01-08T21:48:55Z 178.243.84.68 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 6154 6152 2020-01-08T21:49:20Z 178.243.84.68 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] qrzgjs1pfhui49qtf0fyekn6tmic441 6155 6154 2020-01-08T21:49:47Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.84.68|178.243.84.68]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6168 6155 2020-01-08T22:12:59Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 6169 6168 2020-01-08T22:13:00Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6190 6169 2020-01-08T22:14:26Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 6191 6190 2020-01-08T22:14:27Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6245 6191 2020-02-08T23:15:45Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 6246 6245 2020-02-08T23:15:50Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6254 6246 2020-02-08T23:17:22Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 6255 6254 2020-02-08T23:17:30Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6343 6255 2020-02-12T17:14:32Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3aus7w94u3h61cya6hrf390xf82vorb 6346 6343 2020-02-12T17:15:37Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] qrzgjs1pfhui49qtf0fyekn6tmic441 6347 6346 2020-02-12T17:16:10Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] h4h52x9fgba2zt62kwnt6kgtq1d1xv7 6371 6347 2020-02-12T17:26:57Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 6e74frnqidv59tsznfrv62ze9j2wt4h 6379 6371 2020-02-12T17:30:11Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3ux1wo826pxb35frhkergzmrc2o52sf 6407 6379 2020-02-12T17:42:35Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 0dcvgrxzxx483ox1m8u7zgym0hlv5d0 6413 6407 2020-02-12T17:45:17Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] hraf08bwnggpit72ohy573yi30s6vfn 6418 6413 2020-02-12T17:47:26Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 7v1i037sx40az6ea11nyt1pi74ti5s7 6421 6418 2020-02-12T17:49:03Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] iyu9pscppixuymoo4xcjdj3i7derm62 6431 6421 2020-02-12T17:54:27Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] jaf05015ikbst6t7lq9h1mkmzhm7sn2 6461 6431 2020-02-12T18:05:14Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] gxcf376pvd8y1a6scug7qrw0bpndw6j 6480 6461 2020-02-12T18:23:10Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6548 6480 2020-05-21T09:37:43Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] bg82wdjtqmklp2686a9r02hpcj28kwe 6555 6548 2020-05-21T09:40:25Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] sas16bd9imsv7a9ux7hbnfc7a1w9rrf 6558 6555 2020-05-21T09:42:34Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 9tjkn7seyy7vls95olsp4yrqs4fq6m1 6560 6558 2020-05-21T09:43:39Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] eehjjycdftcg9a7qczhy0dlvn4ttyin 6579 6560 2020-05-21T09:54:51Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 3fupema58lcq0dcx9ileawozthvav1g 6580 6579 2020-05-21T09:55:23Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1fj67h1kunsrg45o6g0bwhzerr37tvx 6581 6580 2020-05-21T09:55:55Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 71g4o5vy0ftep7rv5xr3r1fdsld7fac 6602 6581 2020-05-21T10:05:05Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 0woiyfopj4ahx7g82wixqz5cxefitjr 6612 6602 2020-05-21T10:11:01Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 89pxnsr5sxc0zh7vwrke06wnm90tgpg 6631 6612 2020-05-21T10:19:07Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] mg7oz8g9a6ob389qkwvoxt6exczxuxe 6641 6631 2020-05-21T10:21:49Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] ag41g133jqgs69lqozbn1ma9zvaya3g 6659 6641 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] eehjjycdftcg9a7qczhy0dlvn4ttyin 6716 6659 2020-07-08T02:48:25Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] p744h5qtq29y5o1pqsi6s41n8qcu9b0 6729 6716 2020-07-08T02:49:39Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Sotiale|Sotiale]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] eehjjycdftcg9a7qczhy0dlvn4ttyin 6732 6729 2020-07-08T02:49:59Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] p744h5qtq29y5o1pqsi6s41n8qcu9b0 6755 6732 2020-07-08T02:52:55Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] eehjjycdftcg9a7qczhy0dlvn4ttyin 6766 6755 2020-08-18T13:37:10Z 82.11.187.1 remove vandalism wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 6769 6766 2020-10-22T19:33:01Z 37.154.149.114 dzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;  6) wszystkie w Polsce donacye i majoraty ogłaszamy niniejszym za własność państwową. Dla przeciwdziałania spekulacyi ziemią będą wydane osobne przepisy;  7) wszystkie lasy, zarówno prywatne, jak i dawne rządowe, ogłaszamy za własność państwową, sprzedaż i wyrąbywanie lasów bez specjalnego zezwolenia od chwili ogłoszenia niniejszego dekretu jest wzbroniona;  8) w przemyśle wikitext text/x-wiki dzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;  6) wszystkie w Polsce donacye i majoraty ogłaszamy niniejszym za własność państwową. Dla przeciwdziałania spekulacyi ziemią będą wydane osobne przepisy;  7) wszystkie lasy, zarówno prywatne, jak i dawne rządowe, ogłaszamy za własność państwową, sprzedaż i wyrąbywanie lasów bez specjalnego zezwolenia od chwili ogłoszenia niniejszego dekretu jest wzbroniona;  8) w przemyśle, rzemiosłach i handlu wprowadzamy niniejszym 8-godzinny dzień roboczy;  9) po ukonstytuowaniu się ostatecznym przystąpimy natychmiast do reorganizacyi na zasadach szczerze demokratycznych rad gminnych, sejmików powiatowych i samorządów miejskich, jak również do organizowania po miastach i wsiach milicyi ludowej, kóreby zapewniały ludności ład i bezpieczeństwo, a posłuch i wykonanie zarządzeń naszych organów wykonawczych i należyte postawienie sprawy aprowizacyi ludności. Zapewnienie jej niezbędnych po taniej cenie artykułów spożywczych uważamy za jeden z pierwszych naszych obowiązków. W tępieniu zbrodniczej spekulacyi i ukrywania zapasów i w ułatwianiu dostarczania żywności oprzemy się na organizacyach samorządowych i społecznych.  Na sejm ustawodawczy wniesiemy projekty następujących reform społecznych:  a) przymusowe wywłaszczenie i zniesienie wielkiej i średniej własności ziemskiej i oddanie jej w ręce ludu pracującego pod kontrolą państwową;  b) upaństwowienie kopalń, salin, przemysłu naftowego, dróg komunikacyjnych, oraz innych działów przemysłu, gdzie się to da odrazu uczynić;  c) udział robotników w administracyi tych zakładów przemysłowych, które nie zostaną odrazu upaństwowione;  d) prawo o ochronie pracy, ubezpieczeniu od bezrobocia, chorób i na starość;  e) konfiskaty kapitałów, powstałych w czasie wojny ze zbrodniczej spekulacyi artykułami pierwszej potrzeby i dostaw dla wojska;  f) wprowadzenia powszechnego, obowiązkowego i bezpłatnego świeckiego nauczania szkolnego.  Polaków, zamieszkałych na ziemiach b. Księstwa Litewskiego, wzywamy, aby w braterskiej zgodzie z narodami litewskim i białoruskim dążyli do odbudowania państwa litewskiego w dawnych jego historycznych granicach. Polaków zaś ze wschodniej Galicyi i na Ukrainie do pokojowego załatwienia kwestyi spornych z narodem ukraińskim, aż do ostatecznego ich uregulowania przez miarodajne czynniki obu narodów.  Ludu polski! Te reformy polityczne i społeczne, które pragniemy w życie wcielić, są najniezbędniejsze. Bez urzeczywistnienia ich Polska nigdy nie dźwignie się z dzisiejszej nędzy bezwładu i upokorzenia. Urzeczywistnieniu tych reform na obszarze całej Polski stoi na przeszkodzie to, iż część jej jeszcze znajduje się w posiadaniu rabujących ją i niszczących wojsk niemieckich. Dlatego też nie mamy w swoim składzie przedstawicieli Ludu z Poznańskiego, dlatego też chwilowo nie urzędujemy w Warszawie stolicy Polski. Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] b71n6swyubxt4wh2g5i9yel2lskiz2o 6774 6769 2020-10-22T19:33:44Z Praxidicae 1951 rvv wikitext text/x-wiki Die woord "deutsch" beteken inheems of nasionaal en is van die woord "diet", wat volk beteken, afgelei. Dit is sedert die middel van die 8ste eeu gebruik vir die gemeenskaplike taal van die Duitse stamme. Van die taal is die naam ook op die volk oorgedra. Al die Germane het oorspronklik dieselfde taal gepraat nl. Oer-Germaans. Met verloop van tyd het daaruit verskillende Germaanse tale ontstaan nl. Oos-Germaans, Noord-Germaans en Wes-Germaans. Wes-Germaans het weer in verskeie dialekte verdeel, en Duits het uit een van hulle ontwikkel. Stamboom van die Germaanse taalgroep: *Oer-Germaans **Oos-Germaans ***Goties **Noord-Germaans ***Deens ****Groenlands ***Noors ***Sweeds ***Yslands **Wes-Germaans ***Duits ***Engels ***Nederlands ***Vlaams ***Afrikaans In Duitsland word verskeie dialekte (Mundarten) gevind. Dit is 'n afwyking van die algemene taal wat net mondelings gebruik word en in 'n bepaalde deel of streek voorkom. So groot is die verskille soms tussen die dialekte dat iemand wat die een praat nie veel van die ander verstaan nie. Deur sy Duitse Bybel het Luther aan die Duitsers 'n algemene taal wat vir die hele Duitsland gegeld het, gegee. Die algemene spreektaal (Umgansprache) is die taal van die daaglikse lewe, wat saam met die skryftaal (Hochdeutsch) ontwikkel het, maar net mondelings gebruik word. Dit wyk ook soms van die skryfttaal af en word deur die dialekte beïnvloed. [[en:German/Appendices/History]] 1unaoa5kumxwkls7aqx56406kaghll6 10 1998 3626 2008-11-21T06:17:48Z Adriaan90 190 vir toets wikitext text/x-wiki <includeonly><span id="Anker:{{{1}}}">{{#if:{{{2|1}}}||{{{1}}}}}</span></includeonly><noinclude> Vorlage übernommen von [[w:Benutzer:StefanL]]. -- [[Benutzer:Klaus Eifert|Klaus Eifert]] 21:15, 27. Dez 2005 (UTC) <tt><nowiki>{{Anker|Sprungmarke}}</nowiki></tt> erzeugt eine Sprungmarke, auf die mit <tt><nowiki>[[#Anker:Sprungmarke|hier geht es zur Sprungmarke]]</nowiki></tt> oder mit <tt><nowiki>[[Seite#Anker:Sprungmarke|hier geht es zur Sprungmarke auf einer anderen Seite]]</nowiki></tt> zurückverwiesen werden kann. Der Titel der Sprungmarke selbst wird im Browser nicht dargestellt, es sei denn, es folgt noch ein senkrechter Strich: <tt><nowiki>In diesem Text kommt eine {{Anker|Sprungmarke|}} vor. Klicke [[#Anker:Sprungmarke|hier,]] um sie anzuzeigen.</nowiki></tt> Mit dieser Vorlage kann man auf eine beliebige Stelle im Text verweisen, nicht nur auf die Überschriften. Ein Verweis auf eine Überschrift funktioniert nicht mehr, wenn jemand die Überschrift verändert. Es passiert häufig, dass jemand '''(erledigt)''' an eine Überschrift anhängt oder eine Überschrift anderweitig verändert. Vorläufige Beschreibung an einem Beispiel: In [[Hilfe:Seite verschieben/ Redirect löschen]] habe ich vor der Überschrift <nowiki>== Stellen des Löschantrags ==</nowiki> den Baustein '''<nowiki>{{Anker|sla}}</nowiki>''' eingefügt. Im übergeordneten Artikel [[Hilfe:Seite verschieben]] sowie [[Hilfe:Seite verschieben/ Redirect löschen#Anker:sla|hier]] habe ich den folgenden Text eingefügt: '''<nowiki>Lies hier, wie man einen [[Hilfe:Seite verschieben/ Redirect löschen#Anker:sla| Redirect korrekt löscht]].</nowiki>''' Den Effekt sieht man gut, wenn man die Höhe des Browserfensters verkleinert. Obwohl die Überschrift inzwischen in <nowiki>== Stellen des Löschantrags für den Redirect ==</nowiki> verändert worden ist, funktioniert der Sprung zum Anker. Siehe dazu auch im Wikibooks-Lehrbuch, [[Hilfe:Seiten verlinken|wie man Seiten verlinkt]]. [[Kategorie:Vorlage für Navigation|{{PAGENAME}}]] </noinclude> 6r1a6zs6vusqpixgtx5b6g3sqie16dr 3640 3626 2008-11-21T10:15:26Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Navigasiesjablone]] wikitext text/x-wiki <includeonly><span id="Anker:{{{1}}}">{{#if:{{{2|1}}}||{{{1}}}}}</span></includeonly><noinclude> Vorlage übernommen von [[w:Benutzer:StefanL]]. -- [[Benutzer:Klaus Eifert|Klaus Eifert]] 21:15, 27. Dez 2005 (UTC) <tt><nowiki>{{Anker|Sprungmarke}}</nowiki></tt> erzeugt eine Sprungmarke, auf die mit <tt><nowiki>[[#Anker:Sprungmarke|hier geht es zur Sprungmarke]]</nowiki></tt> oder mit <tt><nowiki>[[Seite#Anker:Sprungmarke|hier geht es zur Sprungmarke auf einer anderen Seite]]</nowiki></tt> zurückverwiesen werden kann. Der Titel der Sprungmarke selbst wird im Browser nicht dargestellt, es sei denn, es folgt noch ein senkrechter Strich: <tt><nowiki>In diesem Text kommt eine {{Anker|Sprungmarke|}} vor. Klicke [[#Anker:Sprungmarke|hier,]] um sie anzuzeigen.</nowiki></tt> Mit dieser Vorlage kann man auf eine beliebige Stelle im Text verweisen, nicht nur auf die Überschriften. Ein Verweis auf eine Überschrift funktioniert nicht mehr, wenn jemand die Überschrift verändert. Es passiert häufig, dass jemand '''(erledigt)''' an eine Überschrift anhängt oder eine Überschrift anderweitig verändert. Vorläufige Beschreibung an einem Beispiel: In [[Hilfe:Seite verschieben/ Redirect löschen]] habe ich vor der Überschrift <nowiki>== Stellen des Löschantrags ==</nowiki> den Baustein '''<nowiki>{{Anker|sla}}</nowiki>''' eingefügt. Im übergeordneten Artikel [[Hilfe:Seite verschieben]] sowie [[Hilfe:Seite verschieben/ Redirect löschen#Anker:sla|hier]] habe ich den folgenden Text eingefügt: '''<nowiki>Lies hier, wie man einen [[Hilfe:Seite verschieben/ Redirect löschen#Anker:sla| Redirect korrekt löscht]].</nowiki>''' Den Effekt sieht man gut, wenn man die Höhe des Browserfensters verkleinert. Obwohl die Überschrift inzwischen in <nowiki>== Stellen des Löschantrags für den Redirect ==</nowiki> verändert worden ist, funktioniert der Sprung zum Anker. Siehe dazu auch im Wikibooks-Lehrbuch, [[Hilfe:Seiten verlinken|wie man Seiten verlinkt]]. [[Kategorie:Navigasiesjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> etdvv8c6oone9b8oiiuxziha3rhqb9g 2 1999 3627 2008-11-21T06:38:27Z Pathoschild 29 global user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki {| |- |valign="top"| Hi. I am Larry Pieniazek, user Lar on the English Wikipedia. See my page ([[m:en:user:Lar|user:Lar]]) there for more information about me and see [[m:User:Lar/WikiMatrix|my WikiMatrix]] on meta for info about my other accounts. For best results, leave messages on my talk page ([[m:en:user talk:Lar|user talk:Lar]]) on the English Wikipedia, or on my talk page at Meta ([[m:user talk:Lar|user talk:Lar]]), as I may not see them here. Thanks! <div style="border:1px solid #000; margin:0 1em 0 1em; padding:10px; clear:both; background:#FF9;"> I am a [[m:Stewards|steward]] ([{{fullurl:m:Stewards/elections 2007/statements/Lar}} my request], [{{fullurl:m:Special:Listusers|limit=1&username=Lar}} verify], [{{fullurl:m:Special:Log|type=rights&page=User:lar}} rights log]) here and at all WMF projects. If I can be of any assistance please do not hesitate to ask. Please remember that, [[m:Steward policies|per policy]], stewards do not take sides in disputes, do not decide matters for themselves (instead they seek to understand community consensus), and do not act when local processes exist and provide for a mechanism for the action. Please use the defined pages (such as [[m:Steward requests/Permissions]], [[m:Steward requests/Bot status]], or [[m:Steward requests/Checkuser]]) rather than direct requests, wherever possible. Note: while I do carry out cross wiki checkuser requests regularly, per steward policy and practice I will not act as a steward on my home wikis (en:wp, en:ws, commons, meta) at all, except in exceedingly rare, emergency circumstances. If the matter involves a need for discretion please feel free to email me using my email link, and note that you consider the matter private. </div> | {| style="width:242px; border:1px solid #99B3FF;" | align="center" | '''[[m:en:Wikipedia:Babel|Babel]]''' |- | {{user af-0}} |- | {{user en}} |- | {{user de-1}} |} |} dw5vrez4adq6qi8fdcxwkqcrgppxws7 14 2001 3632 2008-11-21T10:09:41Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Sjablone]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Sjablone]] hg29yeqggq493yu0hsxo57z61ssm9e2 14 2002 3635 2008-11-21T10:10:55Z Adriaan90 190 [[kategorie:projeksjablone]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Projeksjablone]] 7iklxoyeaja9fqnb25tw7aherb4bl42 14 2003 3641 2008-11-21T10:15:41Z Adriaan90 190 [[Kategorie:Sjablone]] wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Sjablone]] hg29yeqggq493yu0hsxo57z61ssm9e2 3 2005 3653 2008-11-23T06:13:05Z Renier Maritz~afwikibooks 2 Nuwe blad: Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. -... wikitext text/x-wiki Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 06:13, 23 November 2008 (UTC) 8er0nnknx4xj1jhyd8u4l0ld6fvuans 3654 3653 2008-11-23T06:25:32Z Adriaan90 190 kommentaar wikitext text/x-wiki Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 06:13, 23 November 2008 (UTC) :Dankie RAM. Ek het hier 'n stapel outydse boeke oor 'n paar tale wat ek graag wil gebruik om wikiboeke mee saam te stel. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 06:25, 23 November 2008 (UTC) 0ig42cbd9vqpa27v4x1yfqf28v5zqsg 3721 3654 2009-03-26T06:25:46Z Melancholie 252 /* Code update */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 06:13, 23 November 2008 (UTC) :Dankie RAM. Ek het hier 'n stapel outydse boeke oor 'n paar tale wat ek graag wil gebruik om wikiboeke mee saam te stel. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 06:25, 23 November 2008 (UTC) == Code update == Hello Adriaan90,<br />please see [[MediaWiki_talk:Common.js#Code_update_of_de:MediaWiki:If-search.js]]. --- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 06:25, 26 Maart 2009 (UTC) bgsvic0uxi6d5crvkztjkxen8vdkd04 3803 3721 2009-10-23T17:11:55Z Carsrac 395 /* nieuwe voorblad */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 06:13, 23 November 2008 (UTC) :Dankie RAM. Ek het hier 'n stapel outydse boeke oor 'n paar tale wat ek graag wil gebruik om wikiboeke mee saam te stel. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 06:25, 23 November 2008 (UTC) == Code update == Hello Adriaan90,<br />please see [[MediaWiki_talk:Common.js#Code_update_of_de:MediaWiki:If-search.js]]. --- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 06:25, 26 Maart 2009 (UTC) == nieuwe voorblad == Zou je zo vriendelijk willen zijn om een nieuw voorblad te ontwerpen zonder duits of links naar niet bestaande afrikaanse projecten. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 17:11, 23 Oktober 2009 (UTC) 5ec9ij405csnqdcmn412tuec5b2whjg 3816 3803 2009-11-04T10:29:29Z Adriaan90 190 /* nieuwe voorblad */ wikitext text/x-wiki Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 06:13, 23 November 2008 (UTC) :Dankie RAM. Ek het hier 'n stapel outydse boeke oor 'n paar tale wat ek graag wil gebruik om wikiboeke mee saam te stel. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 06:25, 23 November 2008 (UTC) == Code update == Hello Adriaan90,<br />please see [[MediaWiki_talk:Common.js#Code_update_of_de:MediaWiki:If-search.js]]. --- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 06:25, 26 Maart 2009 (UTC) == nieuwe voorblad == Zou je zo vriendelijk willen zijn om een nieuw voorblad te ontwerpen zonder duits of links naar niet bestaande afrikaanse projecten. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 17:11, 23 Oktober 2009 (UTC) : Die huidige ontwerp is nie voltooid nie; ek sou dit graag wou voltooi in my vrye tyd of dalk 'n meer ooglike uitleg invoer. Ek is eintlik ten gunste daarvan om skakels na nie-bestaande projekte te behou omdat hierdie skakels bewustheid skep dat die projekte nog nie bestaan nie en dat dit dan moontlik mense sal aanspoor om te help met die stigting van hierdie projekte. In ieder geval, ek dink nie dit doen leed om hierdie skakels te behou nie, maar as ander dit so sou wil dan kan ons dit natuurlik verwyder.[[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 10:29, 4 November 2009 (UTC) jxkb90e43im0f52dtszip7ehu84ozwy 4704 3816 2013-09-02T10:54:17Z MarcGarver 1161 wikitext text/x-wiki Ek het vir jou admin regte gegee. Ek het so hier en daar 'n paar idees vir wikiboeke maar ek twyfel of ek in die afsienbare toekoms self veel gaan bydrae. Dankie vir jou puik bydraes. --[[Gebruiker:Renier Maritz|Renier Maritz]] 06:13, 23 November 2008 (UTC) :Dankie RAM. Ek het hier 'n stapel outydse boeke oor 'n paar tale wat ek graag wil gebruik om wikiboeke mee saam te stel. [[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 06:25, 23 November 2008 (UTC) == Code update == Hello Adriaan90,<br />please see [[MediaWiki_talk:Common.js#Code_update_of_de:MediaWiki:If-search.js]]. --- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 06:25, 26 Maart 2009 (UTC) == nieuwe voorblad == Zou je zo vriendelijk willen zijn om een nieuw voorblad te ontwerpen zonder duits of links naar niet bestaande afrikaanse projecten. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 17:11, 23 Oktober 2009 (UTC) : Die huidige ontwerp is nie voltooid nie; ek sou dit graag wou voltooi in my vrye tyd of dalk 'n meer ooglike uitleg invoer. Ek is eintlik ten gunste daarvan om skakels na nie-bestaande projekte te behou omdat hierdie skakels bewustheid skep dat die projekte nog nie bestaan nie en dat dit dan moontlik mense sal aanspoor om te help met die stigting van hierdie projekte. In ieder geval, ek dink nie dit doen leed om hierdie skakels te behou nie, maar as ander dit so sou wil dan kan ons dit natuurlik verwyder.[[Gebruiker:Adriaan90|Adriaan90]] 10:29, 4 November 2009 (UTC) ==Your admin status== Hello. I'm a [[:m:stewards|steward]]. A new [[:m:Admin activity review|policy]] regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc.) was adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|community consensus]] recently. According to this policy, the stewards are reviewing of administrators' and bureaucrats' activity on wikis with no inactivity policy. You meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for 2 years) on af.wikibooks, where you are an administrator and a bureaucrat. Since af.wikibooks does not have an own administrators' rights review process, the global one applies. If you wish to retain your rights, you should notify the community that the stewards sent you this information about your inactivity to discuss the matter. Following your community's discussion, if the community then wants that you keep your rights, please contact the stewards at [[:m:Stewards' noticeboard]], and link to the discussion of the local community, where they express their wish to continue to maintain the rights, and demonstrate a continued requirement to maintain these rights. We stewards will evaluate the responses. If there is no response at all after approximately one month, we will proceed to remove your administrative rights. In cases of doubt, we will evaluate the responses and will refer a decision back to the local community for their comment and review. If you have any questions, please contact us on [[:m:Stewards' noticeboard]]. Best regards, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 10:42, 2 September 2013 (UTC) 0kvq784p252f0mx10fbl4bx201u9yyk 8 2006 3656 2008-11-23T06:30:55Z Adriaan90 190 Algemene css vanaf Wikipedia ingebring css text/css /* Gemeenskaplike CSS vir alle omslae. */ /* Notice to Administrators! Any changes to Monobook.css or Common.css should be first proposed to [[Wikipedia:Geselshoekie]]. Thank you. */ /*<pre><nowiki>*/ /* Tabelstyl vir die omslag van normale tabelle. Ook bekend as "wikitable" of "prettytable". */ table.wikitable, table.prettytable, table.tabel, table.mooitabel { margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse; } table.wikitable th, table.wikitable td, table.prettytable th, table.prettytable td, table.mooitabel th, table.mooitabel td, table.tabel th, table.tabel td { border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; } table.wikitable th, table.prettytable th, table.mooitabel th, table.tabel th { background: #f2f2f2; text-align: center; } table.wikitable caption, table.prettytable caption, table.mooitabel caption, table.tabel caption { margin-left: inherit; margin-right: inherit; } /* Style vir "kennisgewings" */ .notice, .kennisgewing { text-align: justify; margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig, #dubbelsinnig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } #spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom:2px solid #ddd; } /* Standaardbesprekingbladstyl */ .Talk-Notice, .Bespreking-Kennisgewing { border: 1px solid #C0C090; background-color: #F8EABA; margin-bottom: 3px; width: 80%; border-spacing: 3px; margin-left: auto; margin-right: auto; } .Talk-Notice:after, { content: "Die CSS vir hierdie sjabloon moet verander word. Sien [[Wikibooks:Sjabloonstandaardisering]]. "; } /* Maak dat sjabloonagtergrond in alle webblaaiers korrek vertoon. */ .Talk-Notice td, .Bespreking-Kennisgewing td { background: inherit; } /* Metadata */ table.metadata, tabel.metadata { border: 1px solid #aaaaaa; display: none; speak: none; } .metadata-label, .metadata-etiket { color: #aaaaaa; } /* Maak dat aansture in skuinsdruk vertoon op [[Spesiaal:Allpages]]. */ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Choose whether to have AD/BC dates or CE/BCE dates*/ /* First, the default : display both : See templates ADCE and BCEBC for how these are used*/ .Use_Default_Date_Convention { display: inline; } .Use_AD_and_BC { display: none; } .Use_BCE_and_CE { display: none; } /* If you want to display AD and BC add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:inline; } .Use_BCE_and_CE { display:none; } */ /*If you want to display CE and BCE add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:none; } .Use_BCE_and_CE {display:inline; } */ /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de. */ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 4px; border: 1px solid #aaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #fff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; background-color: #ccf; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } /* Class for links with loudspeaker icon next to them */ .audiolink a{ background: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f7/Loudspeaker.png") center left no-repeat !important; padding-left: 16px !important; padding-right: 0 !important; } /* Icons for medialist templates [[Template:Listen]], [[Template:Multi-listen_start]], [[Template:Video]], [[Template:Multi-video_start]] */ div.listenlist { background: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gnome-speakernotes.png/30px-Gnome-speakernotes.png"); padding-left: 40px; } div.videolist { background: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Video.svg/40px-Video.svg.png"); padding-left: 50px; } div.multivideolist { background: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/7/7a/FilmRoll-small.png/40px-FilmRoll-small.png"); padding-left: 50px; } /* Style rules for media list templates */ div.medialist { min-height: 50px; margin: 1em; background-position: top left; background-repeat: no-repeat; } div.medialist ul { list-style-type: none; list-style-image: none; margin: 0; } div.medialist ul li { padding-bottom: 0.5em; } div.medialist ul li li { font-size: 91%; padding-bottom: 0; } /* Content in columns with CSS instead of tables [[Template:Columns]] */ div.columns-2 div.column { float: left; width: 50%; min-width: 300px; } div.columns-3 div.column { float: left; width: 33.3%; min-width: 200px; } div.columns-4 div.column { float: left; width: 25%; min-width: 150px; } div.columns-5 div.column { float: left; width: 20%; min-width: 120px; } /*Add formatting to make sure that "external references" from [[Template:Ref]] do not get URL expansion, not even when printed. The mechanism up to MediaWiki 1.4 was that the HTML code contained a SPAN following the anchor A; this SPAN had the class "urlexpansion", which was not displayed on screen, but was shown when the medium was "print". The rules below ensure (a) that there is no extra padding to the right of the anchor (displayed as "[<number>]"), (b) that there is no "external link arrow" for the link, and (c) that this SPAN of class "urlexpansion" is never shown. ~~~~ */ .plainlinksneverexpand { background: none ! important; padding: 0 ! important; } .plainlinksneverexpand .urlexpansion { display: none ! important; } /* Make sure that ext links displayed within "plainlinksneverexpand" don't get the arrow... */ .plainlinksneverexpand a { background: none !important; padding: 0 !important; } /* With MediaWiki 1.5, the mechanism has changed: instead of a SPAN of class "urlexpansion" following the anchor A, the anchor itself now has class "external autonumber" and the expansion is inserted when printing (see the common printing style sheet at http://en.wikipedia.org/skins-1.5/common/commonPrint.css) using the ":after" pseudo- element of CSS. We have to switch this off for links due to Template:Ref! ~~~~ */ .plainlinksneverexpand a.external.text:after { display: none !important; } .plainlinksneverexpand a.external.autonumber:after { display: none !important; } /* Messagebox templates */ .messagebox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 80%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify; } .messagebox.merge { border: 1px solid #c0b8cc; background-color: #f0e5ff; text-align: center; } .messagebox.cleanup { border: 1px solid #9f9fff; background-color: #efefff; text-align: center; } .messagebox.standard-talk { border: 1px solid #c0c090; background-color: #f8eaba; } /* Infobox template style */ .infobox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; color: black; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 1em; padding: 0.2em; float: right; clear: right; } .infobox td, .infobox th { vertical-align: top; } .infobox caption { font-size: larger; margin-left: inherit; } .infobox.bordered { border-collapse: collapse; } .infobox.bordered td, .infobox.bordered th { border: 1px solid #aaaaaa; } .infobox.bordered .borderless td, .infobox.bordered .borderless th { border: 0; } .infobox.sisterproject { width: 20em; font-size: 90%; } /* Put a checker background at the image description page only visible if the image has transparent background */ #file img {background: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png") repeat;} /* Support for Template:IPA, Template:Unicode and Template:Polytonic. The inherit declaration resets the font for all browsers except MSIE6. The empty comment must remain. */ .IPA { font-family: Chrysanthi Unicode, Doulos SIL, Gentium, GentiumAlt, Code2000, TITUS Cyberbit Basic, DejaVu Sans, Bitstream Vera Sans, Bitstream Cyberbit, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Hiragino Kaku Gothic Pro, Matrix Unicode; font-family /**/:inherit; } .Unicode { font-family: TITUS Cyberbit Basic, Code2000, Doulos SIL, Chrysanthi Unicode, Bitstream Cyberbit, Bitstream CyberBase, Bitstream Vera, Thryomanes, Gentium, GentiumAlt, Visual Geez Unicode, Lucida Grande, Arial Unicode MS, Microsoft Sans Serif, Lucida Sans Unicode; font-family /**/:inherit; } .polytonic { font-family: Athena, Gentium, Palatino Linotype, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Lucida Grande, Code2000; font-family /**/:inherit; } #wpSave { font-weight: bold; } /* hiddenStructure from Monobook - allows selective hiding of markup in templates */ .hiddenStructure { display: none; speak: none; } /* Removes underlines from links */ .nounderlines a { text-decoration: none; } /* CSS for testing a new Main Page design, see [[Wikipedia:WikiProject Usability/Main Page]] */ #EnWpMainPage { width: 100%; margin-top: 1em; } #EnWpMainPage h2 { font-size: 130%; font-weight: bold; margin: 0; padding: 0; border: 0; } #EnWpMpMargin { margin-right: 13.8em; } #EnWpMpCol1 { float: left; clear: left; width: 50%; } #EnWpMpCol2 { width: 49.9%; float: left; } #EnWpMpBrowse { background: #f8fcff url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9f/MP-three-books.png) no-repeat 180% 9%; border: 1px solid #c7c7c7; } #EnWpMpBrowseCats li { font-size: 85%; margin-left: 1em; line-height: 1.5; } #EnWpMpBrowseCats h3 { font-size: 120%; margin: .2em 0 .1em -.8em; padding: 0; font-weight: normal; } #EnWpMpBrowseCats h3 a { font-weight: bold; } #EnWpMpBook { background-image: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/7e/MP-open-book.png); } #EnWpMpFeaturedPic { text-align: center; margin: 0 0 .5em; font-size: 85%; font-weight: bold; } #EnWpMpFeaturedPic h2 { font-size: 145%; text-align: left; } .EnWpMpBrowseRight { float: right; width: 12.7em; } .EnWpMpBrowseBottom { margin: 1em 0; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats li, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpUsefulLinks, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpFeaturedPic { float: left; width: 24%; margin: 0; line-height: normal; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats h3 { margin-left: 0; } #EnWpMpUsefulLinks { clear: left; } #EnWpMpSearch { background: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/ae/MP-magnifying-glass.png) no-repeat top right; } #EnWpMpSearch input { vertical-align: middle; } #EnWpMpSearchInner { float: right; width: 20em; text-align: center; } #bodySearchMP { margin: 0; padding: 0; } #bodySearchMP .bodySearchWrap { float: right; width: 17.5em; text-align: left; padding: .8em 0; } #bodySearchMP label { display: block; font-size: 95%; font-weight: bold; margin-bottom: -.2em; } #bodySearchMP .bodySearchBtnGo { font-weight: bold; padding-left: .3em; padding-right: .3em; margin-left: .5em; } .EnWpMpContentBox { border: 1px solid; margin-bottom: .9em; } #EnWpMpCol2 .EnWpMpContentBox { margin-left: .9em; } .EnWpMpImage { float: right; margin: 0 0 .2em .2em; } .EnWpMpImage img { position: relative; z-index: 3; } #EnWpMpSisterProjects { float: left; width: 49%; } .EnWpMpSisterProject { float: left; width: 17em; margin: 0; height: 5.5em; margin: 0; } .EnWpMpSisterImg { float: left; width: 40px; height: 100%; } #EnWpMpOtherLangs { margin-left: 50%; } #EnWpMainPageNoCSS { display: none; } #EnWpMpBook2 { background-image: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/8e/MP-open-book2.png); } #EnWpMpSearch2 { background: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/3a/MP-magnifying-glass2.png) no-repeat top right; } /* Custom link colors for use in [[MediaWiki:Edittools]] */ .charboxblack a:link, .charboxblack a:hover, .charboxblack a:visited, .charboxblack a:active { color: black; } .charboxsilver a:link, .charboxsilver a:hover, .charboxsilver a:visited, .charboxsilver a:active { color: silver; } .charboxgray a:link, .charboxgray a:hover, .charboxgray a:visited, .charboxgray a:active { color: gray; } .charboxwhite a:link, .charboxwhite a:hover, .charboxwhite a:visited, .charboxwhite a:active { color: white; } .charboxmaroon a:link, .charboxmaroon a:hover, .charboxmaroon a:visited, .charboxmaroon a:active { color: maroon; } .charboxred a:link, .charboxred a:hover, .charboxred a:visited, .charboxred a:active { color: red; } .charboxpurple a:link, .charboxpurple a:hover, .charboxpurple a:visited, .charboxpurple a:active { color: purple; } .charboxfuchsia a:link, .charboxfuchsia a:hover, .charboxfuchsia a:visited, .charboxfuchsia a:active { color: fuchsia; } .charboxgreen a:link, .charboxgreen a:hover, .charboxgreen a:visited, .charboxgreen a:active { color: green; } .charboxlime a:link, .charboxlime a:hover, .charboxlime a:visited, .charboxlime a:active { color: lime; } .charboxolive a:link, .charboxolive a:hover, .charboxolive a:visited, .charboxolive a:active { color: olive; } .charboxyellow a:link, .charboxyellow a:hover, .charboxyellow a:visited, .charboxyellow a:active { color: yellow; } .charboxnavy a:link, .charboxnavy a:hover, .charboxnavy a:visited, .charboxnavy a:active { color: navy; } .charboxblue a:link, .charboxblue a:hover, .charboxblue a:visited, .charboxblue a:active { color: blue; } .charboxteal a:link, .charboxteal a:hover, .charboxteal a:visited, .charboxteal a:active { color: teal; } .charboxaqua a:link, .charboxaqua a:hover, .charboxaqua a:visited, .charboxaqua a:active { color: aqua; } /* Pilot database table formatting, specifically for [[Database normalization]] but could be generalized */ table.database {border-bottom:1px solid #779;margin-bottom:1em;} table.database caption {text-align:left;font-weight:bold;font-size:11pt; margin-left:0.4em;margin-top:1em;} table.database th {background-color:#779;padding:0 0.6em;font-weight:bold; color:#FFF;} table.database td {border-top:1px solid #779;padding:0 0.6em} /* put scrollbar on pre sections instead of ugly cutoff/overlap in firefox */ pre { overflow: auto; } /* DIFFS */ /* Mise en évidence des diffs par du gras et de la couleur. */ table.diff { padding:.5em; } table.diff td { vertical-align:top; } td.diff-addedline { background:#D8E4F6; } td.diff-addedline .diffchange { background:#B0C0F0; color:#001040; font-weight:bold; } td.diff-deletedline { background:#E4F6D8; } td.diff-deletedline .diffchange { background:#B0E897; color:#104000; font-weight:bold; } td.diff-context { background:#FEFEFE; } /* TITRES */ /* Interligne suffisant si le titre prend plusieurs lignes. */ .firstHeading { line-height:1.2em } /* Décoration des titres de sous-chapitre. */ h3 { border-bottom:dotted 1px #AAA } h4, h5, h6 { border-bottom:dotted 1px #DDD } /* Change the external link icon to an Adobe icon for all PDF files */ /* (in browsers that support these CSS selectors, like Mozilla and Opera) */ #bodyContent a[href$=".pdf"].external, #bodyContent a[href*=".pdf?"].external, #bodyContent a[href*=".pdf#"].external, #bodyContent a[href$=".PDF"].external, #bodyContent a[href*=".PDF?"].external, #bodyContent a[href*=".PDF#"].external { background: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat; padding-right: 16px; } /* Change the external link icon to an Adobe icon anywhere the PDFlink class */ /* is used (notably Template:PDFlink). This works in IE, unlike the above. */ span.PDFlink a { background: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat !important; padding-right: 17px !important; } span.geolink a { background: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a7/Monobook-globe.png) center right no-repeat !important; padding-right: 11px !important; } /* Highlight clicked reference in blue to help navigation */ ol.references > li:target { background-color: #DEF; } sup.reference:target { background-color: #DEF; } /* Styling for Citations */ cite { font-style: normal; word-wrap: break-word; } /* If there is an inline link to a full citation, the full citation will turn blue when the inline link is clicked */ cite:target { background-color: #DEF; } /* styles for geography infoboxes, e.g. countries, country subdivisions, cities, etc. */ .infobox.geography { text-align: left; border-collapse: collapse; line-height: 1.2em; font-size: 90%; } .infobox.geography td, .infobox.geography th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .mergedtoprow td, .infobox.geography .mergedtoprow th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedrow td, .infobox.geography .mergedrow th { border: 0; padding: 0 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedbottomrow td, .infobox.geography .mergedbottomrow th { border-top: 0; border-bottom: solid 1px #aaa; padding: 0 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .maptable td, .infobox.geography .maptable th { border: 0; padding: 0; } /* Style for "notices" */ .notice { margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig { border-top: 1px solid #ccc; border-bottom: 1px solid #ccc; } .spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom: 2px solid #ddd; } /* Versteek MediaWiki:Tagline tensy anders vermeld. */ body #siteSub { display: none !important; } /* verschil in recente wijzigingen in rood en groen */ .mw-plusminus-pos { color:green; } .mw-plusminus-neg { color: #8B0000; } /* Interwiki-skakels na voorbladartikels in anderstalige Wikibooks verskyn met 'n geel ster in plaas van die normale koeël. Sien [[Sjabloon:Link FA]]. */ .portlet li { list-style-image: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/18/Monobook-bullet.png"); } li.FA { list-style-image: url("http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/d/d4/Monobook-bullet-star.png"); } /*</nowiki></pre>*/ t09bzz14dj9j7d41qsw7ilur6s8dtqs 4395 3656 2012-01-20T22:28:27Z Hoo man 599 Bot: Security fix: [[WMFblog:2011/10/03/native-https-support-enabled-for-all-wikimedia-foundation-wikis/|protocol-relative URLs]] per https://meta.wikimedia.org/?oldid=3197161 ([[m:Stewards' noticeboard|questions?]]). css text/css /* Gemeenskaplike CSS vir alle omslae. */ /* Notice to Administrators! Any changes to Monobook.css or Common.css should be first proposed to [[Wikipedia:Geselshoekie]]. Thank you. */ /*<pre><nowiki>*/ /* Tabelstyl vir die omslag van normale tabelle. Ook bekend as "wikitable" of "prettytable". */ table.wikitable, table.prettytable, table.tabel, table.mooitabel { margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse; } table.wikitable th, table.wikitable td, table.prettytable th, table.prettytable td, table.mooitabel th, table.mooitabel td, table.tabel th, table.tabel td { border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; } table.wikitable th, table.prettytable th, table.mooitabel th, table.tabel th { background: #f2f2f2; text-align: center; } table.wikitable caption, table.prettytable caption, table.mooitabel caption, table.tabel caption { margin-left: inherit; margin-right: inherit; } /* Style vir "kennisgewings" */ .notice, .kennisgewing { text-align: justify; margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig, #dubbelsinnig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } #spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom:2px solid #ddd; } /* Standaardbesprekingbladstyl */ .Talk-Notice, .Bespreking-Kennisgewing { border: 1px solid #C0C090; background-color: #F8EABA; margin-bottom: 3px; width: 80%; border-spacing: 3px; margin-left: auto; margin-right: auto; } .Talk-Notice:after, { content: "Die CSS vir hierdie sjabloon moet verander word. Sien [[Wikibooks:Sjabloonstandaardisering]]. "; } /* Maak dat sjabloonagtergrond in alle webblaaiers korrek vertoon. */ .Talk-Notice td, .Bespreking-Kennisgewing td { background: inherit; } /* Metadata */ table.metadata, tabel.metadata { border: 1px solid #aaaaaa; display: none; speak: none; } .metadata-label, .metadata-etiket { color: #aaaaaa; } /* Maak dat aansture in skuinsdruk vertoon op [[Spesiaal:Allpages]]. */ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Choose whether to have AD/BC dates or CE/BCE dates*/ /* First, the default : display both : See templates ADCE and BCEBC for how these are used*/ .Use_Default_Date_Convention { display: inline; } .Use_AD_and_BC { display: none; } .Use_BCE_and_CE { display: none; } /* If you want to display AD and BC add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:inline; } .Use_BCE_and_CE { display:none; } */ /*If you want to display CE and BCE add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:none; } .Use_BCE_and_CE {display:inline; } */ /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de. */ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 4px; border: 1px solid #aaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #fff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; background-color: #ccf; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } /* Class for links with loudspeaker icon next to them */ .audiolink a{ background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f7/Loudspeaker.png") center left no-repeat !important; padding-left: 16px !important; padding-right: 0 !important; } /* Icons for medialist templates [[Template:Listen]], [[Template:Multi-listen_start]], [[Template:Video]], [[Template:Multi-video_start]] */ div.listenlist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gnome-speakernotes.png/30px-Gnome-speakernotes.png"); padding-left: 40px; } div.videolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Video.svg/40px-Video.svg.png"); padding-left: 50px; } div.multivideolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/7/7a/FilmRoll-small.png/40px-FilmRoll-small.png"); padding-left: 50px; } /* Style rules for media list templates */ div.medialist { min-height: 50px; margin: 1em; background-position: top left; background-repeat: no-repeat; } div.medialist ul { list-style-type: none; list-style-image: none; margin: 0; } div.medialist ul li { padding-bottom: 0.5em; } div.medialist ul li li { font-size: 91%; padding-bottom: 0; } /* Content in columns with CSS instead of tables [[Template:Columns]] */ div.columns-2 div.column { float: left; width: 50%; min-width: 300px; } div.columns-3 div.column { float: left; width: 33.3%; min-width: 200px; } div.columns-4 div.column { float: left; width: 25%; min-width: 150px; } div.columns-5 div.column { float: left; width: 20%; min-width: 120px; } /*Add formatting to make sure that "external references" from [[Template:Ref]] do not get URL expansion, not even when printed. The mechanism up to MediaWiki 1.4 was that the HTML code contained a SPAN following the anchor A; this SPAN had the class "urlexpansion", which was not displayed on screen, but was shown when the medium was "print". The rules below ensure (a) that there is no extra padding to the right of the anchor (displayed as "[<number>]"), (b) that there is no "external link arrow" for the link, and (c) that this SPAN of class "urlexpansion" is never shown. ~~~~ */ .plainlinksneverexpand { background: none ! important; padding: 0 ! important; } .plainlinksneverexpand .urlexpansion { display: none ! important; } /* Make sure that ext links displayed within "plainlinksneverexpand" don't get the arrow... */ .plainlinksneverexpand a { background: none !important; padding: 0 !important; } /* With MediaWiki 1.5, the mechanism has changed: instead of a SPAN of class "urlexpansion" following the anchor A, the anchor itself now has class "external autonumber" and the expansion is inserted when printing (see the common printing style sheet at //en.wikipedia.org/skins-1.5/common/commonPrint.css) using the ":after" pseudo- element of CSS. We have to switch this off for links due to Template:Ref! ~~~~ */ .plainlinksneverexpand a.external.text:after { display: none !important; } .plainlinksneverexpand a.external.autonumber:after { display: none !important; } /* Messagebox templates */ .messagebox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 80%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify; } .messagebox.merge { border: 1px solid #c0b8cc; background-color: #f0e5ff; text-align: center; } .messagebox.cleanup { border: 1px solid #9f9fff; background-color: #efefff; text-align: center; } .messagebox.standard-talk { border: 1px solid #c0c090; background-color: #f8eaba; } /* Infobox template style */ .infobox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; color: black; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 1em; padding: 0.2em; float: right; clear: right; } .infobox td, .infobox th { vertical-align: top; } .infobox caption { font-size: larger; margin-left: inherit; } .infobox.bordered { border-collapse: collapse; } .infobox.bordered td, .infobox.bordered th { border: 1px solid #aaaaaa; } .infobox.bordered .borderless td, .infobox.bordered .borderless th { border: 0; } .infobox.sisterproject { width: 20em; font-size: 90%; } /* Put a checker background at the image description page only visible if the image has transparent background */ #file img {background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png") repeat;} /* Support for Template:IPA, Template:Unicode and Template:Polytonic. The inherit declaration resets the font for all browsers except MSIE6. The empty comment must remain. */ .IPA { font-family: Chrysanthi Unicode, Doulos SIL, Gentium, GentiumAlt, Code2000, TITUS Cyberbit Basic, DejaVu Sans, Bitstream Vera Sans, Bitstream Cyberbit, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Hiragino Kaku Gothic Pro, Matrix Unicode; font-family /**/:inherit; } .Unicode { font-family: TITUS Cyberbit Basic, Code2000, Doulos SIL, Chrysanthi Unicode, Bitstream Cyberbit, Bitstream CyberBase, Bitstream Vera, Thryomanes, Gentium, GentiumAlt, Visual Geez Unicode, Lucida Grande, Arial Unicode MS, Microsoft Sans Serif, Lucida Sans Unicode; font-family /**/:inherit; } .polytonic { font-family: Athena, Gentium, Palatino Linotype, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Lucida Grande, Code2000; font-family /**/:inherit; } #wpSave { font-weight: bold; } /* hiddenStructure from Monobook - allows selective hiding of markup in templates */ .hiddenStructure { display: none; speak: none; } /* Removes underlines from links */ .nounderlines a { text-decoration: none; } /* CSS for testing a new Main Page design, see [[Wikipedia:WikiProject Usability/Main Page]] */ #EnWpMainPage { width: 100%; margin-top: 1em; } #EnWpMainPage h2 { font-size: 130%; font-weight: bold; margin: 0; padding: 0; border: 0; } #EnWpMpMargin { margin-right: 13.8em; } #EnWpMpCol1 { float: left; clear: left; width: 50%; } #EnWpMpCol2 { width: 49.9%; float: left; } #EnWpMpBrowse { background: #f8fcff url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9f/MP-three-books.png) no-repeat 180% 9%; border: 1px solid #c7c7c7; } #EnWpMpBrowseCats li { font-size: 85%; margin-left: 1em; line-height: 1.5; } #EnWpMpBrowseCats h3 { font-size: 120%; margin: .2em 0 .1em -.8em; padding: 0; font-weight: normal; } #EnWpMpBrowseCats h3 a { font-weight: bold; } #EnWpMpBook { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/7e/MP-open-book.png); } #EnWpMpFeaturedPic { text-align: center; margin: 0 0 .5em; font-size: 85%; font-weight: bold; } #EnWpMpFeaturedPic h2 { font-size: 145%; text-align: left; } .EnWpMpBrowseRight { float: right; width: 12.7em; } .EnWpMpBrowseBottom { margin: 1em 0; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats li, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpUsefulLinks, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpFeaturedPic { float: left; width: 24%; margin: 0; line-height: normal; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats h3 { margin-left: 0; } #EnWpMpUsefulLinks { clear: left; } #EnWpMpSearch { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/ae/MP-magnifying-glass.png) no-repeat top right; } #EnWpMpSearch input { vertical-align: middle; } #EnWpMpSearchInner { float: right; width: 20em; text-align: center; } #bodySearchMP { margin: 0; padding: 0; } #bodySearchMP .bodySearchWrap { float: right; width: 17.5em; text-align: left; padding: .8em 0; } #bodySearchMP label { display: block; font-size: 95%; font-weight: bold; margin-bottom: -.2em; } #bodySearchMP .bodySearchBtnGo { font-weight: bold; padding-left: .3em; padding-right: .3em; margin-left: .5em; } .EnWpMpContentBox { border: 1px solid; margin-bottom: .9em; } #EnWpMpCol2 .EnWpMpContentBox { margin-left: .9em; } .EnWpMpImage { float: right; margin: 0 0 .2em .2em; } .EnWpMpImage img { position: relative; z-index: 3; } #EnWpMpSisterProjects { float: left; width: 49%; } .EnWpMpSisterProject { float: left; width: 17em; margin: 0; height: 5.5em; margin: 0; } .EnWpMpSisterImg { float: left; width: 40px; height: 100%; } #EnWpMpOtherLangs { margin-left: 50%; } #EnWpMainPageNoCSS { display: none; } #EnWpMpBook2 { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/8e/MP-open-book2.png); } #EnWpMpSearch2 { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/3a/MP-magnifying-glass2.png) no-repeat top right; } /* Custom link colors for use in [[MediaWiki:Edittools]] */ .charboxblack a:link, .charboxblack a:hover, .charboxblack a:visited, .charboxblack a:active { color: black; } .charboxsilver a:link, .charboxsilver a:hover, .charboxsilver a:visited, .charboxsilver a:active { color: silver; } .charboxgray a:link, .charboxgray a:hover, .charboxgray a:visited, .charboxgray a:active { color: gray; } .charboxwhite a:link, .charboxwhite a:hover, .charboxwhite a:visited, .charboxwhite a:active { color: white; } .charboxmaroon a:link, .charboxmaroon a:hover, .charboxmaroon a:visited, .charboxmaroon a:active { color: maroon; } .charboxred a:link, .charboxred a:hover, .charboxred a:visited, .charboxred a:active { color: red; } .charboxpurple a:link, .charboxpurple a:hover, .charboxpurple a:visited, .charboxpurple a:active { color: purple; } .charboxfuchsia a:link, .charboxfuchsia a:hover, .charboxfuchsia a:visited, .charboxfuchsia a:active { color: fuchsia; } .charboxgreen a:link, .charboxgreen a:hover, .charboxgreen a:visited, .charboxgreen a:active { color: green; } .charboxlime a:link, .charboxlime a:hover, .charboxlime a:visited, .charboxlime a:active { color: lime; } .charboxolive a:link, .charboxolive a:hover, .charboxolive a:visited, .charboxolive a:active { color: olive; } .charboxyellow a:link, .charboxyellow a:hover, .charboxyellow a:visited, .charboxyellow a:active { color: yellow; } .charboxnavy a:link, .charboxnavy a:hover, .charboxnavy a:visited, .charboxnavy a:active { color: navy; } .charboxblue a:link, .charboxblue a:hover, .charboxblue a:visited, .charboxblue a:active { color: blue; } .charboxteal a:link, .charboxteal a:hover, .charboxteal a:visited, .charboxteal a:active { color: teal; } .charboxaqua a:link, .charboxaqua a:hover, .charboxaqua a:visited, .charboxaqua a:active { color: aqua; } /* Pilot database table formatting, specifically for [[Database normalization]] but could be generalized */ table.database {border-bottom:1px solid #779;margin-bottom:1em;} table.database caption {text-align:left;font-weight:bold;font-size:11pt; margin-left:0.4em;margin-top:1em;} table.database th {background-color:#779;padding:0 0.6em;font-weight:bold; color:#FFF;} table.database td {border-top:1px solid #779;padding:0 0.6em} /* put scrollbar on pre sections instead of ugly cutoff/overlap in firefox */ pre { overflow: auto; } /* DIFFS */ /* Mise en évidence des diffs par du gras et de la couleur. */ table.diff { padding:.5em; } table.diff td { vertical-align:top; } td.diff-addedline { background:#D8E4F6; } td.diff-addedline .diffchange { background:#B0C0F0; color:#001040; font-weight:bold; } td.diff-deletedline { background:#E4F6D8; } td.diff-deletedline .diffchange { background:#B0E897; color:#104000; font-weight:bold; } td.diff-context { background:#FEFEFE; } /* TITRES */ /* Interligne suffisant si le titre prend plusieurs lignes. */ .firstHeading { line-height:1.2em } /* Décoration des titres de sous-chapitre. */ h3 { border-bottom:dotted 1px #AAA } h4, h5, h6 { border-bottom:dotted 1px #DDD } /* Change the external link icon to an Adobe icon for all PDF files */ /* (in browsers that support these CSS selectors, like Mozilla and Opera) */ #bodyContent a[href$=".pdf"].external, #bodyContent a[href*=".pdf?"].external, #bodyContent a[href*=".pdf#"].external, #bodyContent a[href$=".PDF"].external, #bodyContent a[href*=".PDF?"].external, #bodyContent a[href*=".PDF#"].external { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat; padding-right: 16px; } /* Change the external link icon to an Adobe icon anywhere the PDFlink class */ /* is used (notably Template:PDFlink). This works in IE, unlike the above. */ span.PDFlink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat !important; padding-right: 17px !important; } span.geolink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a7/Monobook-globe.png) center right no-repeat !important; padding-right: 11px !important; } /* Highlight clicked reference in blue to help navigation */ ol.references > li:target { background-color: #DEF; } sup.reference:target { background-color: #DEF; } /* Styling for Citations */ cite { font-style: normal; word-wrap: break-word; } /* If there is an inline link to a full citation, the full citation will turn blue when the inline link is clicked */ cite:target { background-color: #DEF; } /* styles for geography infoboxes, e.g. countries, country subdivisions, cities, etc. */ .infobox.geography { text-align: left; border-collapse: collapse; line-height: 1.2em; font-size: 90%; } .infobox.geography td, .infobox.geography th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .mergedtoprow td, .infobox.geography .mergedtoprow th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedrow td, .infobox.geography .mergedrow th { border: 0; padding: 0 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedbottomrow td, .infobox.geography .mergedbottomrow th { border-top: 0; border-bottom: solid 1px #aaa; padding: 0 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .maptable td, .infobox.geography .maptable th { border: 0; padding: 0; } /* Style for "notices" */ .notice { margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig { border-top: 1px solid #ccc; border-bottom: 1px solid #ccc; } .spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom: 2px solid #ddd; } /* Versteek MediaWiki:Tagline tensy anders vermeld. */ body #siteSub { display: none !important; } /* verschil in recente wijzigingen in rood en groen */ .mw-plusminus-pos { color:green; } .mw-plusminus-neg { color: #8B0000; } /* Interwiki-skakels na voorbladartikels in anderstalige Wikibooks verskyn met 'n geel ster in plaas van die normale koeël. Sien [[Sjabloon:Link FA]]. */ .portlet li { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/18/Monobook-bullet.png"); } li.FA { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/d/d4/Monobook-bullet-star.png"); } /*</nowiki></pre>*/ 6hiefn57p3xy5dpx0hk584o8i2cblaq 4542 4395 2012-08-18T14:57:05Z Hoo man 599 Removing obsolete diff style declerations css text/css /* Gemeenskaplike CSS vir alle omslae. */ /* Notice to Administrators! Any changes to Monobook.css or Common.css should be first proposed to [[Wikipedia:Geselshoekie]]. Thank you. */ /*<pre><nowiki>*/ /* Tabelstyl vir die omslag van normale tabelle. Ook bekend as "wikitable" of "prettytable". */ table.wikitable, table.prettytable, table.tabel, table.mooitabel { margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse; } table.wikitable th, table.wikitable td, table.prettytable th, table.prettytable td, table.mooitabel th, table.mooitabel td, table.tabel th, table.tabel td { border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; } table.wikitable th, table.prettytable th, table.mooitabel th, table.tabel th { background: #f2f2f2; text-align: center; } table.wikitable caption, table.prettytable caption, table.mooitabel caption, table.tabel caption { margin-left: inherit; margin-right: inherit; } /* Style vir "kennisgewings" */ .notice, .kennisgewing { text-align: justify; margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig, #dubbelsinnig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } #spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom:2px solid #ddd; } /* Standaardbesprekingbladstyl */ .Talk-Notice, .Bespreking-Kennisgewing { border: 1px solid #C0C090; background-color: #F8EABA; margin-bottom: 3px; width: 80%; border-spacing: 3px; margin-left: auto; margin-right: auto; } .Talk-Notice:after, { content: "Die CSS vir hierdie sjabloon moet verander word. Sien [[Wikibooks:Sjabloonstandaardisering]]. "; } /* Maak dat sjabloonagtergrond in alle webblaaiers korrek vertoon. */ .Talk-Notice td, .Bespreking-Kennisgewing td { background: inherit; } /* Metadata */ table.metadata, tabel.metadata { border: 1px solid #aaaaaa; display: none; speak: none; } .metadata-label, .metadata-etiket { color: #aaaaaa; } /* Maak dat aansture in skuinsdruk vertoon op [[Spesiaal:Allpages]]. */ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Choose whether to have AD/BC dates or CE/BCE dates*/ /* First, the default : display both : See templates ADCE and BCEBC for how these are used*/ .Use_Default_Date_Convention { display: inline; } .Use_AD_and_BC { display: none; } .Use_BCE_and_CE { display: none; } /* If you want to display AD and BC add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:inline; } .Use_BCE_and_CE { display:none; } */ /*If you want to display CE and BCE add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:none; } .Use_BCE_and_CE {display:inline; } */ /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de. */ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 4px; border: 1px solid #aaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #fff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; background-color: #ccf; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } /* Class for links with loudspeaker icon next to them */ .audiolink a{ background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f7/Loudspeaker.png") center left no-repeat !important; padding-left: 16px !important; padding-right: 0 !important; } /* Icons for medialist templates [[Template:Listen]], [[Template:Multi-listen_start]], [[Template:Video]], [[Template:Multi-video_start]] */ div.listenlist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gnome-speakernotes.png/30px-Gnome-speakernotes.png"); padding-left: 40px; } div.videolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Video.svg/40px-Video.svg.png"); padding-left: 50px; } div.multivideolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/7/7a/FilmRoll-small.png/40px-FilmRoll-small.png"); padding-left: 50px; } /* Style rules for media list templates */ div.medialist { min-height: 50px; margin: 1em; background-position: top left; background-repeat: no-repeat; } div.medialist ul { list-style-type: none; list-style-image: none; margin: 0; } div.medialist ul li { padding-bottom: 0.5em; } div.medialist ul li li { font-size: 91%; padding-bottom: 0; } /* Content in columns with CSS instead of tables [[Template:Columns]] */ div.columns-2 div.column { float: left; width: 50%; min-width: 300px; } div.columns-3 div.column { float: left; width: 33.3%; min-width: 200px; } div.columns-4 div.column { float: left; width: 25%; min-width: 150px; } div.columns-5 div.column { float: left; width: 20%; min-width: 120px; } /*Add formatting to make sure that "external references" from [[Template:Ref]] do not get URL expansion, not even when printed. The mechanism up to MediaWiki 1.4 was that the HTML code contained a SPAN following the anchor A; this SPAN had the class "urlexpansion", which was not displayed on screen, but was shown when the medium was "print". The rules below ensure (a) that there is no extra padding to the right of the anchor (displayed as "[<number>]"), (b) that there is no "external link arrow" for the link, and (c) that this SPAN of class "urlexpansion" is never shown. ~~~~ */ .plainlinksneverexpand { background: none ! important; padding: 0 ! important; } .plainlinksneverexpand .urlexpansion { display: none ! important; } /* Make sure that ext links displayed within "plainlinksneverexpand" don't get the arrow... */ .plainlinksneverexpand a { background: none !important; padding: 0 !important; } /* With MediaWiki 1.5, the mechanism has changed: instead of a SPAN of class "urlexpansion" following the anchor A, the anchor itself now has class "external autonumber" and the expansion is inserted when printing (see the common printing style sheet at //en.wikipedia.org/skins-1.5/common/commonPrint.css) using the ":after" pseudo- element of CSS. We have to switch this off for links due to Template:Ref! ~~~~ */ .plainlinksneverexpand a.external.text:after { display: none !important; } .plainlinksneverexpand a.external.autonumber:after { display: none !important; } /* Messagebox templates */ .messagebox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 80%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify; } .messagebox.merge { border: 1px solid #c0b8cc; background-color: #f0e5ff; text-align: center; } .messagebox.cleanup { border: 1px solid #9f9fff; background-color: #efefff; text-align: center; } .messagebox.standard-talk { border: 1px solid #c0c090; background-color: #f8eaba; } /* Infobox template style */ .infobox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; color: black; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 1em; padding: 0.2em; float: right; clear: right; } .infobox td, .infobox th { vertical-align: top; } .infobox caption { font-size: larger; margin-left: inherit; } .infobox.bordered { border-collapse: collapse; } .infobox.bordered td, .infobox.bordered th { border: 1px solid #aaaaaa; } .infobox.bordered .borderless td, .infobox.bordered .borderless th { border: 0; } .infobox.sisterproject { width: 20em; font-size: 90%; } /* Put a checker background at the image description page only visible if the image has transparent background */ #file img {background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png") repeat;} /* Support for Template:IPA, Template:Unicode and Template:Polytonic. The inherit declaration resets the font for all browsers except MSIE6. The empty comment must remain. */ .IPA { font-family: Chrysanthi Unicode, Doulos SIL, Gentium, GentiumAlt, Code2000, TITUS Cyberbit Basic, DejaVu Sans, Bitstream Vera Sans, Bitstream Cyberbit, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Hiragino Kaku Gothic Pro, Matrix Unicode; font-family /**/:inherit; } .Unicode { font-family: TITUS Cyberbit Basic, Code2000, Doulos SIL, Chrysanthi Unicode, Bitstream Cyberbit, Bitstream CyberBase, Bitstream Vera, Thryomanes, Gentium, GentiumAlt, Visual Geez Unicode, Lucida Grande, Arial Unicode MS, Microsoft Sans Serif, Lucida Sans Unicode; font-family /**/:inherit; } .polytonic { font-family: Athena, Gentium, Palatino Linotype, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Lucida Grande, Code2000; font-family /**/:inherit; } #wpSave { font-weight: bold; } /* hiddenStructure from Monobook - allows selective hiding of markup in templates */ .hiddenStructure { display: none; speak: none; } /* Removes underlines from links */ .nounderlines a { text-decoration: none; } /* CSS for testing a new Main Page design, see [[Wikipedia:WikiProject Usability/Main Page]] */ #EnWpMainPage { width: 100%; margin-top: 1em; } #EnWpMainPage h2 { font-size: 130%; font-weight: bold; margin: 0; padding: 0; border: 0; } #EnWpMpMargin { margin-right: 13.8em; } #EnWpMpCol1 { float: left; clear: left; width: 50%; } #EnWpMpCol2 { width: 49.9%; float: left; } #EnWpMpBrowse { background: #f8fcff url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9f/MP-three-books.png) no-repeat 180% 9%; border: 1px solid #c7c7c7; } #EnWpMpBrowseCats li { font-size: 85%; margin-left: 1em; line-height: 1.5; } #EnWpMpBrowseCats h3 { font-size: 120%; margin: .2em 0 .1em -.8em; padding: 0; font-weight: normal; } #EnWpMpBrowseCats h3 a { font-weight: bold; } #EnWpMpBook { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/7e/MP-open-book.png); } #EnWpMpFeaturedPic { text-align: center; margin: 0 0 .5em; font-size: 85%; font-weight: bold; } #EnWpMpFeaturedPic h2 { font-size: 145%; text-align: left; } .EnWpMpBrowseRight { float: right; width: 12.7em; } .EnWpMpBrowseBottom { margin: 1em 0; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats li, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpUsefulLinks, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpFeaturedPic { float: left; width: 24%; margin: 0; line-height: normal; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats h3 { margin-left: 0; } #EnWpMpUsefulLinks { clear: left; } #EnWpMpSearch { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/ae/MP-magnifying-glass.png) no-repeat top right; } #EnWpMpSearch input { vertical-align: middle; } #EnWpMpSearchInner { float: right; width: 20em; text-align: center; } #bodySearchMP { margin: 0; padding: 0; } #bodySearchMP .bodySearchWrap { float: right; width: 17.5em; text-align: left; padding: .8em 0; } #bodySearchMP label { display: block; font-size: 95%; font-weight: bold; margin-bottom: -.2em; } #bodySearchMP .bodySearchBtnGo { font-weight: bold; padding-left: .3em; padding-right: .3em; margin-left: .5em; } .EnWpMpContentBox { border: 1px solid; margin-bottom: .9em; } #EnWpMpCol2 .EnWpMpContentBox { margin-left: .9em; } .EnWpMpImage { float: right; margin: 0 0 .2em .2em; } .EnWpMpImage img { position: relative; z-index: 3; } #EnWpMpSisterProjects { float: left; width: 49%; } .EnWpMpSisterProject { float: left; width: 17em; margin: 0; height: 5.5em; margin: 0; } .EnWpMpSisterImg { float: left; width: 40px; height: 100%; } #EnWpMpOtherLangs { margin-left: 50%; } #EnWpMainPageNoCSS { display: none; } #EnWpMpBook2 { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/8e/MP-open-book2.png); } #EnWpMpSearch2 { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/3a/MP-magnifying-glass2.png) no-repeat top right; } /* Custom link colors for use in [[MediaWiki:Edittools]] */ .charboxblack a:link, .charboxblack a:hover, .charboxblack a:visited, .charboxblack a:active { color: black; } .charboxsilver a:link, .charboxsilver a:hover, .charboxsilver a:visited, .charboxsilver a:active { color: silver; } .charboxgray a:link, .charboxgray a:hover, .charboxgray a:visited, .charboxgray a:active { color: gray; } .charboxwhite a:link, .charboxwhite a:hover, .charboxwhite a:visited, .charboxwhite a:active { color: white; } .charboxmaroon a:link, .charboxmaroon a:hover, .charboxmaroon a:visited, .charboxmaroon a:active { color: maroon; } .charboxred a:link, .charboxred a:hover, .charboxred a:visited, .charboxred a:active { color: red; } .charboxpurple a:link, .charboxpurple a:hover, .charboxpurple a:visited, .charboxpurple a:active { color: purple; } .charboxfuchsia a:link, .charboxfuchsia a:hover, .charboxfuchsia a:visited, .charboxfuchsia a:active { color: fuchsia; } .charboxgreen a:link, .charboxgreen a:hover, .charboxgreen a:visited, .charboxgreen a:active { color: green; } .charboxlime a:link, .charboxlime a:hover, .charboxlime a:visited, .charboxlime a:active { color: lime; } .charboxolive a:link, .charboxolive a:hover, .charboxolive a:visited, .charboxolive a:active { color: olive; } .charboxyellow a:link, .charboxyellow a:hover, .charboxyellow a:visited, .charboxyellow a:active { color: yellow; } .charboxnavy a:link, .charboxnavy a:hover, .charboxnavy a:visited, .charboxnavy a:active { color: navy; } .charboxblue a:link, .charboxblue a:hover, .charboxblue a:visited, .charboxblue a:active { color: blue; } .charboxteal a:link, .charboxteal a:hover, .charboxteal a:visited, .charboxteal a:active { color: teal; } .charboxaqua a:link, .charboxaqua a:hover, .charboxaqua a:visited, .charboxaqua a:active { color: aqua; } /* Pilot database table formatting, specifically for [[Database normalization]] but could be generalized */ table.database {border-bottom:1px solid #779;margin-bottom:1em;} table.database caption {text-align:left;font-weight:bold;font-size:11pt; margin-left:0.4em;margin-top:1em;} table.database th {background-color:#779;padding:0 0.6em;font-weight:bold; color:#FFF;} table.database td {border-top:1px solid #779;padding:0 0.6em} /* put scrollbar on pre sections instead of ugly cutoff/overlap in firefox */ pre { overflow: auto; } /* TITRES */ /* Interligne suffisant si le titre prend plusieurs lignes. */ .firstHeading { line-height:1.2em } /* Décoration des titres de sous-chapitre. */ h3 { border-bottom:dotted 1px #AAA } h4, h5, h6 { border-bottom:dotted 1px #DDD } /* Change the external link icon to an Adobe icon for all PDF files */ /* (in browsers that support these CSS selectors, like Mozilla and Opera) */ #bodyContent a[href$=".pdf"].external, #bodyContent a[href*=".pdf?"].external, #bodyContent a[href*=".pdf#"].external, #bodyContent a[href$=".PDF"].external, #bodyContent a[href*=".PDF?"].external, #bodyContent a[href*=".PDF#"].external { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat; padding-right: 16px; } /* Change the external link icon to an Adobe icon anywhere the PDFlink class */ /* is used (notably Template:PDFlink). This works in IE, unlike the above. */ span.PDFlink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat !important; padding-right: 17px !important; } span.geolink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a7/Monobook-globe.png) center right no-repeat !important; padding-right: 11px !important; } /* Highlight clicked reference in blue to help navigation */ ol.references > li:target { background-color: #DEF; } sup.reference:target { background-color: #DEF; } /* Styling for Citations */ cite { font-style: normal; word-wrap: break-word; } /* If there is an inline link to a full citation, the full citation will turn blue when the inline link is clicked */ cite:target { background-color: #DEF; } /* styles for geography infoboxes, e.g. countries, country subdivisions, cities, etc. */ .infobox.geography { text-align: left; border-collapse: collapse; line-height: 1.2em; font-size: 90%; } .infobox.geography td, .infobox.geography th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .mergedtoprow td, .infobox.geography .mergedtoprow th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedrow td, .infobox.geography .mergedrow th { border: 0; padding: 0 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedbottomrow td, .infobox.geography .mergedbottomrow th { border-top: 0; border-bottom: solid 1px #aaa; padding: 0 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .maptable td, .infobox.geography .maptable th { border: 0; padding: 0; } /* Style for "notices" */ .notice { margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig { border-top: 1px solid #ccc; border-bottom: 1px solid #ccc; } .spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom: 2px solid #ddd; } /* Versteek MediaWiki:Tagline tensy anders vermeld. */ body #siteSub { display: none !important; } /* verschil in recente wijzigingen in rood en groen */ .mw-plusminus-pos { color:green; } .mw-plusminus-neg { color: #8B0000; } /* Interwiki-skakels na voorbladartikels in anderstalige Wikibooks verskyn met 'n geel ster in plaas van die normale koeël. Sien [[Sjabloon:Link FA]]. */ .portlet li { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/18/Monobook-bullet.png"); } li.FA { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/d/d4/Monobook-bullet-star.png"); } /*</nowiki></pre>*/ 2bwih5mvey7338yp1b0c7o217kv1olu 5227 4542 2016-11-16T20:12:55Z Krinkle 499 Maintenance: [[mw:RL/MGU]] / [[mw:RL/JD]] - skins-1.5 is deprecated css text/css /* Gemeenskaplike CSS vir alle omslae. */ /* Notice to Administrators! Any changes to Monobook.css or Common.css should be first proposed to [[Wikipedia:Geselshoekie]]. Thank you. */ /*<pre><nowiki>*/ /* Tabelstyl vir die omslag van normale tabelle. Ook bekend as "wikitable" of "prettytable". */ table.wikitable, table.prettytable, table.tabel, table.mooitabel { margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse; } table.wikitable th, table.wikitable td, table.prettytable th, table.prettytable td, table.mooitabel th, table.mooitabel td, table.tabel th, table.tabel td { border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; } table.wikitable th, table.prettytable th, table.mooitabel th, table.tabel th { background: #f2f2f2; text-align: center; } table.wikitable caption, table.prettytable caption, table.mooitabel caption, table.tabel caption { margin-left: inherit; margin-right: inherit; } /* Style vir "kennisgewings" */ .notice, .kennisgewing { text-align: justify; margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig, #dubbelsinnig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } #spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom:2px solid #ddd; } /* Standaardbesprekingbladstyl */ .Talk-Notice, .Bespreking-Kennisgewing { border: 1px solid #C0C090; background-color: #F8EABA; margin-bottom: 3px; width: 80%; border-spacing: 3px; margin-left: auto; margin-right: auto; } .Talk-Notice:after, { content: "Die CSS vir hierdie sjabloon moet verander word. Sien [[Wikibooks:Sjabloonstandaardisering]]. "; } /* Maak dat sjabloonagtergrond in alle webblaaiers korrek vertoon. */ .Talk-Notice td, .Bespreking-Kennisgewing td { background: inherit; } /* Metadata */ table.metadata, tabel.metadata { border: 1px solid #aaaaaa; display: none; speak: none; } .metadata-label, .metadata-etiket { color: #aaaaaa; } /* Maak dat aansture in skuinsdruk vertoon op [[Spesiaal:Allpages]]. */ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Choose whether to have AD/BC dates or CE/BCE dates*/ /* First, the default : display both : See templates ADCE and BCEBC for how these are used*/ .Use_Default_Date_Convention { display: inline; } .Use_AD_and_BC { display: none; } .Use_BCE_and_CE { display: none; } /* If you want to display AD and BC add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:inline; } .Use_BCE_and_CE { display:none; } */ /*If you want to display CE and BCE add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:none; } .Use_BCE_and_CE {display:inline; } */ /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de. */ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 4px; border: 1px solid #aaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #fff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; background-color: #ccf; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } /* Class for links with loudspeaker icon next to them */ .audiolink a{ background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f7/Loudspeaker.png") center left no-repeat !important; padding-left: 16px !important; padding-right: 0 !important; } /* Icons for medialist templates [[Template:Listen]], [[Template:Multi-listen_start]], [[Template:Video]], [[Template:Multi-video_start]] */ div.listenlist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gnome-speakernotes.png/30px-Gnome-speakernotes.png"); padding-left: 40px; } div.videolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Video.svg/40px-Video.svg.png"); padding-left: 50px; } div.multivideolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/7/7a/FilmRoll-small.png/40px-FilmRoll-small.png"); padding-left: 50px; } /* Style rules for media list templates */ div.medialist { min-height: 50px; margin: 1em; background-position: top left; background-repeat: no-repeat; } div.medialist ul { list-style-type: none; list-style-image: none; margin: 0; } div.medialist ul li { padding-bottom: 0.5em; } div.medialist ul li li { font-size: 91%; padding-bottom: 0; } /* Content in columns with CSS instead of tables [[Template:Columns]] */ div.columns-2 div.column { float: left; width: 50%; min-width: 300px; } div.columns-3 div.column { float: left; width: 33.3%; min-width: 200px; } div.columns-4 div.column { float: left; width: 25%; min-width: 150px; } div.columns-5 div.column { float: left; width: 20%; min-width: 120px; } /*Add formatting to make sure that "external references" from [[Template:Ref]] do not get URL expansion, not even when printed. The mechanism up to MediaWiki 1.4 was that the HTML code contained a SPAN following the anchor A; this SPAN had the class "urlexpansion", which was not displayed on screen, but was shown when the medium was "print". The rules below ensure (a) that there is no extra padding to the right of the anchor (displayed as "[<number>]"), (b) that there is no "external link arrow" for the link, and (c) that this SPAN of class "urlexpansion" is never shown. ~~~~ */ .plainlinksneverexpand { background: none ! important; padding: 0 ! important; } .plainlinksneverexpand .urlexpansion { display: none ! important; } /* Make sure that ext links displayed within "plainlinksneverexpand" don't get the arrow... */ .plainlinksneverexpand a { background: none !important; padding: 0 !important; } /* With MediaWiki 1.5, the mechanism has changed: instead of a SPAN of class "urlexpansion" following the anchor A, the anchor itself now has class "external autonumber" and the expansion is inserted when printing (see the common printing style sheet at //en.wikipedia.org/w/skins/common/commonPrint.css) using the ":after" pseudo- element of CSS. We have to switch this off for links due to Template:Ref! ~~~~ */ .plainlinksneverexpand a.external.text:after { display: none !important; } .plainlinksneverexpand a.external.autonumber:after { display: none !important; } /* Messagebox templates */ .messagebox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 80%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify; } .messagebox.merge { border: 1px solid #c0b8cc; background-color: #f0e5ff; text-align: center; } .messagebox.cleanup { border: 1px solid #9f9fff; background-color: #efefff; text-align: center; } .messagebox.standard-talk { border: 1px solid #c0c090; background-color: #f8eaba; } /* Infobox template style */ .infobox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; color: black; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 1em; padding: 0.2em; float: right; clear: right; } .infobox td, .infobox th { vertical-align: top; } .infobox caption { font-size: larger; margin-left: inherit; } .infobox.bordered { border-collapse: collapse; } .infobox.bordered td, .infobox.bordered th { border: 1px solid #aaaaaa; } .infobox.bordered .borderless td, .infobox.bordered .borderless th { border: 0; } .infobox.sisterproject { width: 20em; font-size: 90%; } /* Put a checker background at the image description page only visible if the image has transparent background */ #file img {background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png") repeat;} /* Support for Template:IPA, Template:Unicode and Template:Polytonic. The inherit declaration resets the font for all browsers except MSIE6. The empty comment must remain. */ .IPA { font-family: Chrysanthi Unicode, Doulos SIL, Gentium, GentiumAlt, Code2000, TITUS Cyberbit Basic, DejaVu Sans, Bitstream Vera Sans, Bitstream Cyberbit, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Hiragino Kaku Gothic Pro, Matrix Unicode; font-family /**/:inherit; } .Unicode { font-family: TITUS Cyberbit Basic, Code2000, Doulos SIL, Chrysanthi Unicode, Bitstream Cyberbit, Bitstream CyberBase, Bitstream Vera, Thryomanes, Gentium, GentiumAlt, Visual Geez Unicode, Lucida Grande, Arial Unicode MS, Microsoft Sans Serif, Lucida Sans Unicode; font-family /**/:inherit; } .polytonic { font-family: Athena, Gentium, Palatino Linotype, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Lucida Grande, Code2000; font-family /**/:inherit; } #wpSave { font-weight: bold; } /* hiddenStructure from Monobook - allows selective hiding of markup in templates */ .hiddenStructure { display: none; speak: none; } /* Removes underlines from links */ .nounderlines a { text-decoration: none; } /* CSS for testing a new Main Page design, see [[Wikipedia:WikiProject Usability/Main Page]] */ #EnWpMainPage { width: 100%; margin-top: 1em; } #EnWpMainPage h2 { font-size: 130%; font-weight: bold; margin: 0; padding: 0; border: 0; } #EnWpMpMargin { margin-right: 13.8em; } #EnWpMpCol1 { float: left; clear: left; width: 50%; } #EnWpMpCol2 { width: 49.9%; float: left; } #EnWpMpBrowse { background: #f8fcff url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9f/MP-three-books.png) no-repeat 180% 9%; border: 1px solid #c7c7c7; } #EnWpMpBrowseCats li { font-size: 85%; margin-left: 1em; line-height: 1.5; } #EnWpMpBrowseCats h3 { font-size: 120%; margin: .2em 0 .1em -.8em; padding: 0; font-weight: normal; } #EnWpMpBrowseCats h3 a { font-weight: bold; } #EnWpMpBook { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/7e/MP-open-book.png); } #EnWpMpFeaturedPic { text-align: center; margin: 0 0 .5em; font-size: 85%; font-weight: bold; } #EnWpMpFeaturedPic h2 { font-size: 145%; text-align: left; } .EnWpMpBrowseRight { float: right; width: 12.7em; } .EnWpMpBrowseBottom { margin: 1em 0; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats li, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpUsefulLinks, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpFeaturedPic { float: left; width: 24%; margin: 0; line-height: normal; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats h3 { margin-left: 0; } #EnWpMpUsefulLinks { clear: left; } #EnWpMpSearch { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/ae/MP-magnifying-glass.png) no-repeat top right; } #EnWpMpSearch input { vertical-align: middle; } #EnWpMpSearchInner { float: right; width: 20em; text-align: center; } #bodySearchMP { margin: 0; padding: 0; } #bodySearchMP .bodySearchWrap { float: right; width: 17.5em; text-align: left; padding: .8em 0; } #bodySearchMP label { display: block; font-size: 95%; font-weight: bold; margin-bottom: -.2em; } #bodySearchMP .bodySearchBtnGo { font-weight: bold; padding-left: .3em; padding-right: .3em; margin-left: .5em; } .EnWpMpContentBox { border: 1px solid; margin-bottom: .9em; } #EnWpMpCol2 .EnWpMpContentBox { margin-left: .9em; } .EnWpMpImage { float: right; margin: 0 0 .2em .2em; } .EnWpMpImage img { position: relative; z-index: 3; } #EnWpMpSisterProjects { float: left; width: 49%; } .EnWpMpSisterProject { float: left; width: 17em; margin: 0; height: 5.5em; margin: 0; } .EnWpMpSisterImg { float: left; width: 40px; height: 100%; } #EnWpMpOtherLangs { margin-left: 50%; } #EnWpMainPageNoCSS { display: none; } #EnWpMpBook2 { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/8e/MP-open-book2.png); } #EnWpMpSearch2 { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/3a/MP-magnifying-glass2.png) no-repeat top right; } /* Custom link colors for use in [[MediaWiki:Edittools]] */ .charboxblack a:link, .charboxblack a:hover, .charboxblack a:visited, .charboxblack a:active { color: black; } .charboxsilver a:link, .charboxsilver a:hover, .charboxsilver a:visited, .charboxsilver a:active { color: silver; } .charboxgray a:link, .charboxgray a:hover, .charboxgray a:visited, .charboxgray a:active { color: gray; } .charboxwhite a:link, .charboxwhite a:hover, .charboxwhite a:visited, .charboxwhite a:active { color: white; } .charboxmaroon a:link, .charboxmaroon a:hover, .charboxmaroon a:visited, .charboxmaroon a:active { color: maroon; } .charboxred a:link, .charboxred a:hover, .charboxred a:visited, .charboxred a:active { color: red; } .charboxpurple a:link, .charboxpurple a:hover, .charboxpurple a:visited, .charboxpurple a:active { color: purple; } .charboxfuchsia a:link, .charboxfuchsia a:hover, .charboxfuchsia a:visited, .charboxfuchsia a:active { color: fuchsia; } .charboxgreen a:link, .charboxgreen a:hover, .charboxgreen a:visited, .charboxgreen a:active { color: green; } .charboxlime a:link, .charboxlime a:hover, .charboxlime a:visited, .charboxlime a:active { color: lime; } .charboxolive a:link, .charboxolive a:hover, .charboxolive a:visited, .charboxolive a:active { color: olive; } .charboxyellow a:link, .charboxyellow a:hover, .charboxyellow a:visited, .charboxyellow a:active { color: yellow; } .charboxnavy a:link, .charboxnavy a:hover, .charboxnavy a:visited, .charboxnavy a:active { color: navy; } .charboxblue a:link, .charboxblue a:hover, .charboxblue a:visited, .charboxblue a:active { color: blue; } .charboxteal a:link, .charboxteal a:hover, .charboxteal a:visited, .charboxteal a:active { color: teal; } .charboxaqua a:link, .charboxaqua a:hover, .charboxaqua a:visited, .charboxaqua a:active { color: aqua; } /* Pilot database table formatting, specifically for [[Database normalization]] but could be generalized */ table.database {border-bottom:1px solid #779;margin-bottom:1em;} table.database caption {text-align:left;font-weight:bold;font-size:11pt; margin-left:0.4em;margin-top:1em;} table.database th {background-color:#779;padding:0 0.6em;font-weight:bold; color:#FFF;} table.database td {border-top:1px solid #779;padding:0 0.6em} /* put scrollbar on pre sections instead of ugly cutoff/overlap in firefox */ pre { overflow: auto; } /* TITRES */ /* Interligne suffisant si le titre prend plusieurs lignes. */ .firstHeading { line-height:1.2em } /* Décoration des titres de sous-chapitre. */ h3 { border-bottom:dotted 1px #AAA } h4, h5, h6 { border-bottom:dotted 1px #DDD } /* Change the external link icon to an Adobe icon for all PDF files */ /* (in browsers that support these CSS selectors, like Mozilla and Opera) */ #bodyContent a[href$=".pdf"].external, #bodyContent a[href*=".pdf?"].external, #bodyContent a[href*=".pdf#"].external, #bodyContent a[href$=".PDF"].external, #bodyContent a[href*=".PDF?"].external, #bodyContent a[href*=".PDF#"].external { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat; padding-right: 16px; } /* Change the external link icon to an Adobe icon anywhere the PDFlink class */ /* is used (notably Template:PDFlink). This works in IE, unlike the above. */ span.PDFlink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat !important; padding-right: 17px !important; } span.geolink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a7/Monobook-globe.png) center right no-repeat !important; padding-right: 11px !important; } /* Highlight clicked reference in blue to help navigation */ ol.references > li:target { background-color: #DEF; } sup.reference:target { background-color: #DEF; } /* Styling for Citations */ cite { font-style: normal; word-wrap: break-word; } /* If there is an inline link to a full citation, the full citation will turn blue when the inline link is clicked */ cite:target { background-color: #DEF; } /* styles for geography infoboxes, e.g. countries, country subdivisions, cities, etc. */ .infobox.geography { text-align: left; border-collapse: collapse; line-height: 1.2em; font-size: 90%; } .infobox.geography td, .infobox.geography th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .mergedtoprow td, .infobox.geography .mergedtoprow th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedrow td, .infobox.geography .mergedrow th { border: 0; padding: 0 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedbottomrow td, .infobox.geography .mergedbottomrow th { border-top: 0; border-bottom: solid 1px #aaa; padding: 0 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .maptable td, .infobox.geography .maptable th { border: 0; padding: 0; } /* Style for "notices" */ .notice { margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig { border-top: 1px solid #ccc; border-bottom: 1px solid #ccc; } .spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom: 2px solid #ddd; } /* Versteek MediaWiki:Tagline tensy anders vermeld. */ body #siteSub { display: none !important; } /* verschil in recente wijzigingen in rood en groen */ .mw-plusminus-pos { color:green; } .mw-plusminus-neg { color: #8B0000; } /* Interwiki-skakels na voorbladartikels in anderstalige Wikibooks verskyn met 'n geel ster in plaas van die normale koeël. Sien [[Sjabloon:Link FA]]. */ .portlet li { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/18/Monobook-bullet.png"); } li.FA { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/d/d4/Monobook-bullet-star.png"); } /*</nowiki></pre>*/ b4qwvm25yycvo7h3nj5psz7mv9sxpc4 5251 5227 2017-06-04T20:43:20Z Nemo bis 413 Replace deleted image with Commons equivalent [[File:Monobook-bullet.png]]. [[phabricator:T166979]]. css text/css /* Gemeenskaplike CSS vir alle omslae. */ /* Notice to Administrators! Any changes to Monobook.css or Common.css should be first proposed to [[Wikipedia:Geselshoekie]]. Thank you. */ /*<pre><nowiki>*/ /* Tabelstyl vir die omslag van normale tabelle. Ook bekend as "wikitable" of "prettytable". */ table.wikitable, table.prettytable, table.tabel, table.mooitabel { margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; border-collapse: collapse; } table.wikitable th, table.wikitable td, table.prettytable th, table.prettytable td, table.mooitabel th, table.mooitabel td, table.tabel th, table.tabel td { border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; } table.wikitable th, table.prettytable th, table.mooitabel th, table.tabel th { background: #f2f2f2; text-align: center; } table.wikitable caption, table.prettytable caption, table.mooitabel caption, table.tabel caption { margin-left: inherit; margin-right: inherit; } /* Style vir "kennisgewings" */ .notice, .kennisgewing { text-align: justify; margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig, #dubbelsinnig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } #spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom:2px solid #ddd; } /* Standaardbesprekingbladstyl */ .Talk-Notice, .Bespreking-Kennisgewing { border: 1px solid #C0C090; background-color: #F8EABA; margin-bottom: 3px; width: 80%; border-spacing: 3px; margin-left: auto; margin-right: auto; } .Talk-Notice:after, { content: "Die CSS vir hierdie sjabloon moet verander word. Sien [[Wikibooks:Sjabloonstandaardisering]]. "; } /* Maak dat sjabloonagtergrond in alle webblaaiers korrek vertoon. */ .Talk-Notice td, .Bespreking-Kennisgewing td { background: inherit; } /* Metadata */ table.metadata, tabel.metadata { border: 1px solid #aaaaaa; display: none; speak: none; } .metadata-label, .metadata-etiket { color: #aaaaaa; } /* Maak dat aansture in skuinsdruk vertoon op [[Spesiaal:Allpages]]. */ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Choose whether to have AD/BC dates or CE/BCE dates*/ /* First, the default : display both : See templates ADCE and BCEBC for how these are used*/ .Use_Default_Date_Convention { display: inline; } .Use_AD_and_BC { display: none; } .Use_BCE_and_CE { display: none; } /* If you want to display AD and BC add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:inline; } .Use_BCE_and_CE { display:none; } */ /*If you want to display CE and BCE add the following to User:You/monobook.css page */ /* .Use_Default_Date_Convention { display: none; } .Use_AD_and_BC { display:none; } .Use_BCE_and_CE {display:inline; } */ /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de. */ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 4px; border: 1px solid #aaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #fff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; background-color: #ccf; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } /* Class for links with loudspeaker icon next to them */ .audiolink a{ background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f7/Loudspeaker.png") center left no-repeat !important; padding-left: 16px !important; padding-right: 0 !important; } /* Icons for medialist templates [[Template:Listen]], [[Template:Multi-listen_start]], [[Template:Video]], [[Template:Multi-video_start]] */ div.listenlist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gnome-speakernotes.png/30px-Gnome-speakernotes.png"); padding-left: 40px; } div.videolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Video.svg/40px-Video.svg.png"); padding-left: 50px; } div.multivideolist { background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/7/7a/FilmRoll-small.png/40px-FilmRoll-small.png"); padding-left: 50px; } /* Style rules for media list templates */ div.medialist { min-height: 50px; margin: 1em; background-position: top left; background-repeat: no-repeat; } div.medialist ul { list-style-type: none; list-style-image: none; margin: 0; } div.medialist ul li { padding-bottom: 0.5em; } div.medialist ul li li { font-size: 91%; padding-bottom: 0; } /* Content in columns with CSS instead of tables [[Template:Columns]] */ div.columns-2 div.column { float: left; width: 50%; min-width: 300px; } div.columns-3 div.column { float: left; width: 33.3%; min-width: 200px; } div.columns-4 div.column { float: left; width: 25%; min-width: 150px; } div.columns-5 div.column { float: left; width: 20%; min-width: 120px; } /*Add formatting to make sure that "external references" from [[Template:Ref]] do not get URL expansion, not even when printed. The mechanism up to MediaWiki 1.4 was that the HTML code contained a SPAN following the anchor A; this SPAN had the class "urlexpansion", which was not displayed on screen, but was shown when the medium was "print". The rules below ensure (a) that there is no extra padding to the right of the anchor (displayed as "[<number>]"), (b) that there is no "external link arrow" for the link, and (c) that this SPAN of class "urlexpansion" is never shown. ~~~~ */ .plainlinksneverexpand { background: none ! important; padding: 0 ! important; } .plainlinksneverexpand .urlexpansion { display: none ! important; } /* Make sure that ext links displayed within "plainlinksneverexpand" don't get the arrow... */ .plainlinksneverexpand a { background: none !important; padding: 0 !important; } /* With MediaWiki 1.5, the mechanism has changed: instead of a SPAN of class "urlexpansion" following the anchor A, the anchor itself now has class "external autonumber" and the expansion is inserted when printing (see the common printing style sheet at //en.wikipedia.org/w/skins/common/commonPrint.css) using the ":after" pseudo- element of CSS. We have to switch this off for links due to Template:Ref! ~~~~ */ .plainlinksneverexpand a.external.text:after { display: none !important; } .plainlinksneverexpand a.external.autonumber:after { display: none !important; } /* Messagebox templates */ .messagebox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 80%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify; } .messagebox.merge { border: 1px solid #c0b8cc; background-color: #f0e5ff; text-align: center; } .messagebox.cleanup { border: 1px solid #9f9fff; background-color: #efefff; text-align: center; } .messagebox.standard-talk { border: 1px solid #c0c090; background-color: #f8eaba; } /* Infobox template style */ .infobox { border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; color: black; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 1em; padding: 0.2em; float: right; clear: right; } .infobox td, .infobox th { vertical-align: top; } .infobox caption { font-size: larger; margin-left: inherit; } .infobox.bordered { border-collapse: collapse; } .infobox.bordered td, .infobox.bordered th { border: 1px solid #aaaaaa; } .infobox.bordered .borderless td, .infobox.bordered .borderless th { border: 0; } .infobox.sisterproject { width: 20em; font-size: 90%; } /* Put a checker background at the image description page only visible if the image has transparent background */ #file img {background: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png") repeat;} /* Support for Template:IPA, Template:Unicode and Template:Polytonic. The inherit declaration resets the font for all browsers except MSIE6. The empty comment must remain. */ .IPA { font-family: Chrysanthi Unicode, Doulos SIL, Gentium, GentiumAlt, Code2000, TITUS Cyberbit Basic, DejaVu Sans, Bitstream Vera Sans, Bitstream Cyberbit, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Hiragino Kaku Gothic Pro, Matrix Unicode; font-family /**/:inherit; } .Unicode { font-family: TITUS Cyberbit Basic, Code2000, Doulos SIL, Chrysanthi Unicode, Bitstream Cyberbit, Bitstream CyberBase, Bitstream Vera, Thryomanes, Gentium, GentiumAlt, Visual Geez Unicode, Lucida Grande, Arial Unicode MS, Microsoft Sans Serif, Lucida Sans Unicode; font-family /**/:inherit; } .polytonic { font-family: Athena, Gentium, Palatino Linotype, Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, Lucida Grande, Code2000; font-family /**/:inherit; } #wpSave { font-weight: bold; } /* hiddenStructure from Monobook - allows selective hiding of markup in templates */ .hiddenStructure { display: none; speak: none; } /* Removes underlines from links */ .nounderlines a { text-decoration: none; } /* CSS for testing a new Main Page design, see [[Wikipedia:WikiProject Usability/Main Page]] */ #EnWpMainPage { width: 100%; margin-top: 1em; } #EnWpMainPage h2 { font-size: 130%; font-weight: bold; margin: 0; padding: 0; border: 0; } #EnWpMpMargin { margin-right: 13.8em; } #EnWpMpCol1 { float: left; clear: left; width: 50%; } #EnWpMpCol2 { width: 49.9%; float: left; } #EnWpMpBrowse { background: #f8fcff url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9f/MP-three-books.png) no-repeat 180% 9%; border: 1px solid #c7c7c7; } #EnWpMpBrowseCats li { font-size: 85%; margin-left: 1em; line-height: 1.5; } #EnWpMpBrowseCats h3 { font-size: 120%; margin: .2em 0 .1em -.8em; padding: 0; font-weight: normal; } #EnWpMpBrowseCats h3 a { font-weight: bold; } #EnWpMpBook { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/7e/MP-open-book.png); } #EnWpMpFeaturedPic { text-align: center; margin: 0 0 .5em; font-size: 85%; font-weight: bold; } #EnWpMpFeaturedPic h2 { font-size: 145%; text-align: left; } .EnWpMpBrowseRight { float: right; width: 12.7em; } .EnWpMpBrowseBottom { margin: 1em 0; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats li, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpUsefulLinks, .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpFeaturedPic { float: left; width: 24%; margin: 0; line-height: normal; } .EnWpMpBrowseBottom #EnWpMpBrowseCats h3 { margin-left: 0; } #EnWpMpUsefulLinks { clear: left; } #EnWpMpSearch { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/ae/MP-magnifying-glass.png) no-repeat top right; } #EnWpMpSearch input { vertical-align: middle; } #EnWpMpSearchInner { float: right; width: 20em; text-align: center; } #bodySearchMP { margin: 0; padding: 0; } #bodySearchMP .bodySearchWrap { float: right; width: 17.5em; text-align: left; padding: .8em 0; } #bodySearchMP label { display: block; font-size: 95%; font-weight: bold; margin-bottom: -.2em; } #bodySearchMP .bodySearchBtnGo { font-weight: bold; padding-left: .3em; padding-right: .3em; margin-left: .5em; } .EnWpMpContentBox { border: 1px solid; margin-bottom: .9em; } #EnWpMpCol2 .EnWpMpContentBox { margin-left: .9em; } .EnWpMpImage { float: right; margin: 0 0 .2em .2em; } .EnWpMpImage img { position: relative; z-index: 3; } #EnWpMpSisterProjects { float: left; width: 49%; } .EnWpMpSisterProject { float: left; width: 17em; margin: 0; height: 5.5em; margin: 0; } .EnWpMpSisterImg { float: left; width: 40px; height: 100%; } #EnWpMpOtherLangs { margin-left: 50%; } #EnWpMainPageNoCSS { display: none; } #EnWpMpBook2 { background-image: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/8e/MP-open-book2.png); } #EnWpMpSearch2 { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/3a/MP-magnifying-glass2.png) no-repeat top right; } /* Custom link colors for use in [[MediaWiki:Edittools]] */ .charboxblack a:link, .charboxblack a:hover, .charboxblack a:visited, .charboxblack a:active { color: black; } .charboxsilver a:link, .charboxsilver a:hover, .charboxsilver a:visited, .charboxsilver a:active { color: silver; } .charboxgray a:link, .charboxgray a:hover, .charboxgray a:visited, .charboxgray a:active { color: gray; } .charboxwhite a:link, .charboxwhite a:hover, .charboxwhite a:visited, .charboxwhite a:active { color: white; } .charboxmaroon a:link, .charboxmaroon a:hover, .charboxmaroon a:visited, .charboxmaroon a:active { color: maroon; } .charboxred a:link, .charboxred a:hover, .charboxred a:visited, .charboxred a:active { color: red; } .charboxpurple a:link, .charboxpurple a:hover, .charboxpurple a:visited, .charboxpurple a:active { color: purple; } .charboxfuchsia a:link, .charboxfuchsia a:hover, .charboxfuchsia a:visited, .charboxfuchsia a:active { color: fuchsia; } .charboxgreen a:link, .charboxgreen a:hover, .charboxgreen a:visited, .charboxgreen a:active { color: green; } .charboxlime a:link, .charboxlime a:hover, .charboxlime a:visited, .charboxlime a:active { color: lime; } .charboxolive a:link, .charboxolive a:hover, .charboxolive a:visited, .charboxolive a:active { color: olive; } .charboxyellow a:link, .charboxyellow a:hover, .charboxyellow a:visited, .charboxyellow a:active { color: yellow; } .charboxnavy a:link, .charboxnavy a:hover, .charboxnavy a:visited, .charboxnavy a:active { color: navy; } .charboxblue a:link, .charboxblue a:hover, .charboxblue a:visited, .charboxblue a:active { color: blue; } .charboxteal a:link, .charboxteal a:hover, .charboxteal a:visited, .charboxteal a:active { color: teal; } .charboxaqua a:link, .charboxaqua a:hover, .charboxaqua a:visited, .charboxaqua a:active { color: aqua; } /* Pilot database table formatting, specifically for [[Database normalization]] but could be generalized */ table.database {border-bottom:1px solid #779;margin-bottom:1em;} table.database caption {text-align:left;font-weight:bold;font-size:11pt; margin-left:0.4em;margin-top:1em;} table.database th {background-color:#779;padding:0 0.6em;font-weight:bold; color:#FFF;} table.database td {border-top:1px solid #779;padding:0 0.6em} /* put scrollbar on pre sections instead of ugly cutoff/overlap in firefox */ pre { overflow: auto; } /* TITRES */ /* Interligne suffisant si le titre prend plusieurs lignes. */ .firstHeading { line-height:1.2em } /* Décoration des titres de sous-chapitre. */ h3 { border-bottom:dotted 1px #AAA } h4, h5, h6 { border-bottom:dotted 1px #DDD } /* Change the external link icon to an Adobe icon for all PDF files */ /* (in browsers that support these CSS selectors, like Mozilla and Opera) */ #bodyContent a[href$=".pdf"].external, #bodyContent a[href*=".pdf?"].external, #bodyContent a[href*=".pdf#"].external, #bodyContent a[href$=".PDF"].external, #bodyContent a[href*=".PDF?"].external, #bodyContent a[href*=".PDF#"].external { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat; padding-right: 16px; } /* Change the external link icon to an Adobe icon anywhere the PDFlink class */ /* is used (notably Template:PDFlink). This works in IE, unlike the above. */ span.PDFlink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Icons-mini-file_acrobat.gif/15px-Icons-mini-file_acrobat.gif) center right no-repeat !important; padding-right: 17px !important; } span.geolink a { background: url(//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a7/Monobook-globe.png) center right no-repeat !important; padding-right: 11px !important; } /* Highlight clicked reference in blue to help navigation */ ol.references > li:target { background-color: #DEF; } sup.reference:target { background-color: #DEF; } /* Styling for Citations */ cite { font-style: normal; word-wrap: break-word; } /* If there is an inline link to a full citation, the full citation will turn blue when the inline link is clicked */ cite:target { background-color: #DEF; } /* styles for geography infoboxes, e.g. countries, country subdivisions, cities, etc. */ .infobox.geography { text-align: left; border-collapse: collapse; line-height: 1.2em; font-size: 90%; } .infobox.geography td, .infobox.geography th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .mergedtoprow td, .infobox.geography .mergedtoprow th { border-top: solid 1px #aaa; padding: 0.4em 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedrow td, .infobox.geography .mergedrow th { border: 0; padding: 0 0.6em 0.2em 0.6em; } .infobox.geography .mergedbottomrow td, .infobox.geography .mergedbottomrow th { border-top: 0; border-bottom: solid 1px #aaa; padding: 0 0.6em 0.4em 0.6em; } .infobox.geography .maptable td, .infobox.geography .maptable th { border: 0; padding: 0; } /* Style for "notices" */ .notice { margin: 1em; padding: 0.2em; } #disambig { border-top: 1px solid #ccc; border-bottom: 1px solid #ccc; } .spoiler { border-top: 2px solid #ddd; border-bottom: 2px solid #ddd; } /* Versteek MediaWiki:Tagline tensy anders vermeld. */ body #siteSub { display: none !important; } /* verschil in recente wijzigingen in rood en groen */ .mw-plusminus-pos { color:green; } .mw-plusminus-neg { color: #8B0000; } /* Interwiki-skakels na voorbladartikels in anderstalige Wikibooks verskyn met 'n geel ster in plaas van die normale koeël. Sien [[Sjabloon:Link FA]]. */ .portlet li { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/18/Monobook-bullet.png"); } li.FA { list-style-image: url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/d/d4/Monobook-bullet-star.png"); } /*</nowiki></pre>*/ 86i6q276zdh96j0jcl4wats87f5vblq 8 2007 3657 2008-11-23T06:33:18Z Adriaan90 190 +js javascript text/javascript //<source lang="javascript"> /***** loadAutoInformationTemplate ******** * Adds a link to subpages of current page * * Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] * Adapted from [[:commons:MediaWiki:Upload.js]] by [[User:Siebrand]] ****/ function loadAutoInformationTemplate() { uploadDescription = document.getElementById('wpUploadDescription'); var doubleBracket = '{' + '{'; uploadDescription.value = doubleBracket + 'Beeldinligting\n|beskrywing=\n|bron=\n|datum=\n|daarsteller=\n|outeur=\n|ander_weergawes=\n}}\n<!-- VERPLIG: Moenie vergeet om n lisensie te kies ASOOK n bron EN n outeur in te vul nie! -->'; } addOnloadHook(loadAutoInformationTemplate); //</source> 92l48300tfwhs2qo6rakoea6n7wd8zs 4645 3657 2013-04-15T12:21:30Z Ruslik0 363 update javascript text/javascript /***** loadAutoInformationTemplate ******** * Adds a link to subpages of current page * * Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] * Adapted from [[:commons:MediaWiki:Upload.js]] by [[User:Siebrand]] ****/ function loadAutoInformationTemplate() { uploadDescription = document.getElementById('wpUploadDescription'); var doubleBracket = '{' + '{'; uploadDescription.value = doubleBracket + 'Beeldinligting\n|beskrywing=\n|bron=\n|datum=\n|daarsteller=\n|outeur=\n|ander_weergawes=\n}}\n<!-- VERPLIG: Moenie vergeet om n lisensie te kies ASOOK n bron EN n outeur in te vul nie! -->'; } $(document).ready(loadAutoInformationTemplate); fnmsg1i2m3eppnsirgppupjqnvofix7 8 2008 3658 2008-11-23T06:37:37Z Adriaan90 190 Algemene js vanaf Wikipedia ingebring javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function returnObjById( id ) { if (document.getElementById) var returnVar = document.getElementById(id); else if (document.all) var returnVar = document.all[id]; else if (document.layers) var returnVar = document.layers[id]; return returnVar; } function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (wgPageName == 'Spesiaal:Upload' || wgPageName == 'Special:Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { addOnloadHook(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { var searchEngines = []; addOnloadHook(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site:http://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } addOnloadHook(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } addOnloadHook(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ if (wgServer == "https://secure.wikimedia.org") { var metaBase = "https://secure.wikimedia.org/wikipedia/meta"; } else { var metaBase = "http://meta.wikimedia.org"; } importScriptURI(metaBase+"/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400") // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively // You may have to adapt this? function $(ID) {return document.getElementById(ID);} function tfSearch(s,t) { if ($(s)) { $(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); $(s).parentNode.innerHTML = $(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = $("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } addOnloadHook(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if ($("searchInput").value == "") {x="";} $("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("searchInput").value; } else if (s<3) { if ($("powerSearchText").value == "") {x="";} $("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+$("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if ($("searchText").value == "") {x="";} $("search").firstChild.value = oSEAp+x+$("searchText").value; } else if (s<5) { if ($("bodySearchIput").value == "") {x="";} $("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("bodySearchIput").value; } } 83tkhb7sj3l93un21dd3f2d6do8nm0m 4396 3658 2012-01-20T22:28:28Z Hoo man 599 Bot: Security fix: [[WMFblog:2011/10/03/native-https-support-enabled-for-all-wikimedia-foundation-wikis/|protocol-relative URLs]] per https://meta.wikimedia.org/?oldid=3197161 ([[m:Stewards' noticeboard|questions?]]). javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function returnObjById( id ) { if (document.getElementById) var returnVar = document.getElementById(id); else if (document.all) var returnVar = document.all[id]; else if (document.layers) var returnVar = document.layers[id]; return returnVar; } function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (wgPageName == 'Spesiaal:Upload' || wgPageName == 'Special:Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { addOnloadHook(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { var searchEngines = []; addOnloadHook(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site:http://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } addOnloadHook(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } addOnloadHook(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ if (wgServer == "https://secure.wikimedia.org") { var metaBase = "https://secure.wikimedia.org/wikipedia/meta"; } else { var metaBase = "http://meta.wikimedia.org"; } importScriptURI(metaBase+"/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400") // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively // You may have to adapt this? function $(ID) {return document.getElementById(ID);} function tfSearch(s,t) { if ($(s)) { $(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); $(s).parentNode.innerHTML = $(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = $("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } addOnloadHook(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if ($("searchInput").value == "") {x="";} $("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("searchInput").value; } else if (s<3) { if ($("powerSearchText").value == "") {x="";} $("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+$("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if ($("searchText").value == "") {x="";} $("search").firstChild.value = oSEAp+x+$("searchText").value; } else if (s<5) { if ($("bodySearchIput").value == "") {x="";} $("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("bodySearchIput").value; } } mkuzy22lcemi4ww98crc4so3e54tp38 4486 4396 2012-05-21T17:12:54Z Ruslik0 363 to protocol relative urls javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function returnObjById( id ) { if (document.getElementById) var returnVar = document.getElementById(id); else if (document.all) var returnVar = document.all[id]; else if (document.layers) var returnVar = document.layers[id]; return returnVar; } function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (wgPageName == 'Spesiaal:Upload' || wgPageName == 'Special:Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { addOnloadHook(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { var searchEngines = []; addOnloadHook(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', '//www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', '//search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', '//search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', '//af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } addOnloadHook(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } addOnloadHook(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ var metaBase = "//meta.wikimedia.org"; importScriptURI(metaBase+"/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400") // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively // You may have to adapt this? function $(ID) {return document.getElementById(ID);} function tfSearch(s,t) { if ($(s)) { $(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); $(s).parentNode.innerHTML = $(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = $("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } addOnloadHook(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if ($("searchInput").value == "") {x="";} $("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("searchInput").value; } else if (s<3) { if ($("powerSearchText").value == "") {x="";} $("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+$("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if ($("searchText").value == "") {x="";} $("search").firstChild.value = oSEAp+x+$("searchText").value; } else if (s<5) { if ($("bodySearchIput").value == "") {x="";} $("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("bodySearchIput").value; } } sc3v63a1x18kt0fwxtcaxq5b2ulbyn3 4487 4486 2012-05-21T18:39:47Z Ruslik0 363 p. rv javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function returnObjById( id ) { if (document.getElementById) var returnVar = document.getElementById(id); else if (document.all) var returnVar = document.all[id]; else if (document.layers) var returnVar = document.layers[id]; return returnVar; } function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (wgPageName == 'Spesiaal:Upload' || wgPageName == 'Special:Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { addOnloadHook(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { var searchEngines = []; addOnloadHook(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } addOnloadHook(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } addOnloadHook(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ var metaBase = "//meta.wikimedia.org"; importScriptURI(metaBase+"/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400") // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively // You may have to adapt this? function $(ID) {return document.getElementById(ID);} function tfSearch(s,t) { if ($(s)) { $(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); $(s).parentNode.innerHTML = $(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = $("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } addOnloadHook(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if ($("searchInput").value == "") {x="";} $("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("searchInput").value; } else if (s<3) { if ($("powerSearchText").value == "") {x="";} $("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+$("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if ($("searchText").value == "") {x="";} $("search").firstChild.value = oSEAp+x+$("searchText").value; } else if (s<5) { if ($("bodySearchIput").value == "") {x="";} $("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+$("bodySearchIput").value; } } tkp9xeh8qswgm3lq7bjdta0j3uai661 4509 4487 2012-06-11T14:30:46Z Hoo man 599 Removed some obosolete code which was causing javascript errors; minor changes javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (wgPageName == 'Spesiaal:Upload' || wgPageName == 'Special:Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { addOnloadHook(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (wgCanonicalSpecialPageName == "Search") { var searchEngines = []; addOnloadHook(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } addOnloadHook(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } addOnloadHook(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } addOnloadHook(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } shwc3rj28p1rhsf8e5mr5wfbqab0ezi 4562 4509 2012-09-09T13:56:57Z Ruslik0 363 update javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')='Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 21np4ev54rtqhxespe4s3ysnzvsusl7 4563 4562 2012-09-09T14:12:29Z Ruslik0 363 fixing error javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', wgScriptPath + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 3twwk9qsn6iqhf2kppfuqmfm9j8j7x5 4644 4563 2013-04-15T12:19:31Z Ruslik0 363 update javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection && !is_gecko) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', mw.config.get('wgScriptPath') + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 2kko83t05cbnlcnetv1o23s3cnob9zg 5195 4644 2016-04-11T21:21:13Z Krinkle 499 Maintenance: Remove unused code. is_gecko is deprecated and always false - [[mw:RL/MGU#Client_testing]] javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', mw.config.get('wgScriptPath') + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 5xgmunyljw9yoqh0u2d6qwj230zkax7 5196 5195 2016-04-11T21:21:35Z Krinkle 499 javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ //This is a modified copy of a script by User:MarkS for extra features added by User:Voice of All. // This is based on the original code on Wikipedia:Tools/Editing tools // To disable this script, add <code>mwCustomEditButtons = [];<code> to [[Special:Mypage/monobook.js]] if (window.mwCustomEditButtons) { mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c8/Button_redirect.png", "speedTip": "Aanstuur", "tagOpen": "#REDIRECT [[", "tagClose": "]]", "sampleText": "Bladsynaam hier"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c9/Button_strike.png", "speedTip": "Deurstreep teks", "tagOpen": "<s>", "tagClose": "</s>", "sampleText": "Deurstreep teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/13/Button_enter.png", "speedTip": "Lynbreuk", "tagOpen": "<br />", "tagClose": "", "sampleText": ""}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/8/80/Button_upper_letter.png", "speedTip": "Boskrif", "tagOpen": "^{", "tagClose": "}", "sampleText": "Boskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/70/Button_lower_letter.png", "speedTip": "Onderskrif", "tagOpen": "_{", "tagClose": "}", "sampleText": "Onderskrif"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/58/Button_small.png", "speedTip": "Klein teks", "tagOpen": "<small>", "tagClose": "</small>", "sampleText": "Klein teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/34/Button_hide_comment.png", "speedTip": "Verskuilde kommentaar", "tagOpen": "<!-- ", "tagClose": " -->", "sampleText": "Kommentaar"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/1/12/Button_gallery.png", "speedTip": "Galery", "tagOpen": "\n<gallery>\n", "tagClose": "\n</gallery>", "sampleText": "Beeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif1\nBeeld:Voorbeeld.jpg|Onderskrif2"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fd/Button_blockquote.png", "speedTip": "Haal aan", "tagOpen": "<blockquote>\n", "tagClose": "</blockquote>\n", "sampleText": "'n Blok aangehaalde teks"}; mwCustomEditButtons[mwCustomEditButtons.length] = { "imageFile": "//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/60/Button_insert_table.png", "speedTip": "Tabel", "tagOpen": '{| class="prettytable"\n|-\n', "tagClose": "\n|}", "sampleText": "! hoof 1\n! hoof 2\n! hoof 3\n|-\n| ry 1, sel 1\n| ry 1, sel 2\n| ry 1, sel 3\n|-\n| ry 2, sel 1\n| ry 2, sel 2\n| ry 2, sel 3"}; } /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', mw.config.get('wgScriptPath') + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 2ujj1n4b3ejhcg64lo1x9oae2spejoi 5197 5196 2016-04-11T21:22:33Z Krinkle 499 mwCustomEditButtons no longer exists. If these should remain in the old toolbar, use mw.toolbar instead. javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { importScript('MediaWiki:Upload.js') } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', mw.config.get('wgScriptPath') + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 12645v4nklvy2veap2r64u6ps53dsjn 7153 5197 2021-12-31T15:50:59Z WikiBayer 2048 ResourceLoader/Migration guide (users) [[:mw:Special:Permalink/4989156#importScriptURI]] (global sysop action) javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { mw.loader.load( '/w/index.php?title=MediaWiki:Upload.js&action=raw&ctype=text/javascript' ); } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', mw.config.get('wgScriptPath') + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); // This script is needed for anonymously logging search terms by the Squids; see [[wikt:de:MediaWiki:If-search.js]] // The search URL will contain the search term // Please modify retroactively function tfSearch(s,t) { if (document.getElementById(s)) { document.getElementById(s).setAttribute("onsubmit", "SubSearch("+t+")"); document.getElementById(s).parentNode.innerHTML = document.getElementById(s).parentNode.innerHTML; // f***ing IE } } function LogSearch() { tfSearch('searchform',1); tfSearch('search',3); tfSearch('powersearch',2); tfSearch('bodySearch',4); oSEAp = document.getElementById("searchform").action.replace(/^.*\/wiki\//, ""); } jQuery(document).ready(LogSearch); function SubSearch(s) { var x="/"; if (s<2) { if (document.getElementById("searchInput").value == "") {x="";} document.getElementById("searchform").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("searchInput").value; } else if (s<3) { if (document.getElementById("powerSearchText").value == "") {x="";} document.getElementById("powersearch").getElementsByTagName("input")[0].value = oSEAp+x+document.getElementById("powerSearchText").value; } else if (s<4) { if (document.getElementById("searchText").value == "") {x="";} document.getElementById("search").firstChild.value = oSEAp+x+document.getElementById("searchText").value; } else if (s<5) { if (document.getElementById("bodySearchIput").value == "") {x="";} document.getElementById("bodySearch").action = "/wiki/"+oSEAp+x+document.getElementById("bodySearchIput").value; } } 7gfzl74lzbkbqfskjvdzkq147ztjqar 7156 7153 2022-01-15T21:43:39Z Majavah 2194 remove unused logging code breaking the search bar ([[phab:T299282]]) javascript text/javascript /* Any JavaScript here will be loaded for all users on every page load. */ function insertTagsTo_(tagOpen, tagClose, sampleText, outputid) { var txtarea = document.getElementById(outputid); if (!txtarea) return ; // IE if (document.selection) { var theSelection = document.selection.createRange().text; if (!theSelection) theSelection=sampleText; txtarea.focus(); if (theSelection.charAt(theSelection.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any theSelection = theSelection.substring(0, theSelection.length - 1); document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose + " "; } else { document.selection.createRange().text = tagOpen + theSelection + tagClose; } // Mozilla } else if(txtarea.selectionStart || txtarea.selectionStart == '0') { var replaced = false; var startPos = txtarea.selectionStart; var endPos = txtarea.selectionEnd; if (endPos-startPos) replaced = true; var scrollTop = txtarea.scrollTop; var myText = (txtarea.value).substring(startPos, endPos); if (!myText) myText=sampleText; if (myText.charAt(myText.length - 1) == " ") { // exclude ending space char, if any subst = tagOpen + myText.substring(0, (myText.length - 1)) + tagClose + " "; } else { subst = tagOpen + myText + tagClose; } txtarea.value = txtarea.value.substring(0, startPos) + subst + txtarea.value.substring(endPos, txtarea.value.length); txtarea.focus(); //set new selection if (replaced) { var cPos = startPos+(tagOpen.length+myText.length+tagClose.length); txtarea.selectionStart = cPos; txtarea.selectionEnd = cPos; } else { txtarea.selectionStart = startPos+tagOpen.length; txtarea.selectionEnd = startPos+tagOpen.length+myText.length; } txtarea.scrollTop = scrollTop; } // reposition cursor if possible if (txtarea.createTextRange) txtarea.caretPos = document.selection.createRange().duplicate(); } /* </pre> == Autotekst in uploadpagina voor bestanden == Description: Script voor Speciaal:Uploaden Maintainers: [[:commons:User:Yonidebest]], [[:commons:User:Dschwen]] <pre> */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName')==='Upload') { mw.loader.load( '/w/index.php?title=MediaWiki:Upload.js&action=raw&ctype=text/javascript' ); } /** Extra toolbar options ****************************************************** <nowiki> * * Description: UNDOCUMENTED * Maintainers: [[User:MarkS]]?, [[User:Voice of All]], [[User:R. Koot]] */ /* == Small search keyboard == ; Author: Maciej Jaros [[:pl:User:Nux]] ; Licence: CC-BY or [http://opensource.org/licenses/gpl-license.php GNU General Public License v2] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { jQuery(document).ready(addSearchKeyboards); } function addSearchKeyboards() { if (document.forms['search']) addSearchKeyboard(document.forms['search']); if (document.forms['powersearch']) addSearchKeyboard(document.forms['powersearch']); } function addSearchKeyboard(searchForm) { var searchBoxId = 'lsearchbox'; if (!searchForm.lsearchbox) { if (searchForm.search.id == '') { searchBoxId = searchForm.name + 'box'; searchForm.search.id = searchBoxId; } else searchBoxId = searchForm.search.id; } var letters = new Array('ä', 'å', 'ç', 'è', 'é', 'ë', 'ê', 'ï', 'î', 'ö', 'ô', 'ß', 'ü', 'û'); var html = "Sleutelbord: "; for (var i = 0; i < letters.length; i++) { html += "<a onclick=\"insertTagsTo_('" + letters[i] + "','','','" + searchBoxId + "');return false\" href=\"#\">" + letters[i] + "</a>"; } var newEl = document.createElement('div'); newEl.className = 'search_keyboard'; newEl.innerHTML = html; newEl.style.cssText = 'width:50%; font-size:small; font-weight: bold'; document.getElementById(searchBoxId).parentNode.appendChild(newEl); } /** Change Special:Search to use a drop-down menu * * Description: Dodaje do strony Special:Search menu rozwijane * pozwalające na wybór wyszukiwarki * Created by: [[en:User:Gracenotes]] */ if (mw.config.get('wgCanonicalSpecialPageName') == "Search") { var searchEngines = []; jQuery(document).ready(SpecialSearchEnhanced); } function SpecialSearchEnhanced() { var createOption = function(site, action, mainQ, addQ, addV) { var opt = document.createElement('option'); opt.appendChild(document.createTextNode(site)); searchEngines[searchEngines.length] = [action, mainQ, addQ, addV]; return opt; } var searchForm; if (document.forms['search']) searchForm = document.forms['search']; else if (document.forms['powersearch']) searchForm = document.forms['powersearch']; if (searchForm.lsearchbox) { var searchBox = searchForm.lsearchbox; } else { var searchBox = searchForm.search; } var selectBox = document.createElement('select'); selectBox.id = 'searchEngine'; searchForm.onsubmit = function() { var optSelected = searchEngines[document.getElementById('searchEngine').selectedIndex]; searchForm.action = optSelected[0]; searchBox.name = optSelected[1]; searchForm.title.value = optSelected[3]; searchForm.title.name = optSelected[2]; } selectBox.appendChild(createOption('MediaWiki', mw.config.get('wgScriptPath') + '/index.php', 'search', 'title', 'Special:Search')); selectBox.appendChild(createOption('Google', 'http://www.google.co.za/search', 'q', 'sitesearch', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Yahoo', 'http://search.yahoo.com/search', 'p', 'vs', 'af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Windows Live', 'http://search.live.com/results.aspx', 'q', 'q1', 'site://af.wikipedia.org')); selectBox.appendChild(createOption('Wikiwix', 'http://af.wikiwix.com/', 'action', 'lang', 'af')); searchBox.style.marginLeft = '0px'; if (document.getElementById('loadStatus')) { var lStat = document.getElementById('loadStatus'); } else { var lStat = searchForm.fulltext; } lStat.parentNode.insertBefore(selectBox, lStat); } /* Plasing van [wysig]-skakel --------------------------- Correction des titres qui s'affichent mal en raison de limitations dues à MediaWiki. Copyright 2006, Marc Mongenet. Licence GPL et GFDL. The function looks for <span class="editsection">, and move them at the end of their parent and display them inline in small font. var oldEditsectionLinks=true disables the function. */ function setModifySectionStyle() { try { if (!(typeof oldEditsectionLinks == 'undefined' || oldEditsectionLinks == false)) return; var spans = document.getElementsByTagName("span"); for (var s = 0; s < spans.length; ++s) { var span = spans[s]; if (span.className == "editsection") { span.style.fontSize = "xx-small"; span.style.fontWeight = "normal"; span.style.cssFloat = span.style.styleFloat = "none"; span.parentNode.appendChild(document.createTextNode(" ")); span.parentNode.appendChild(span); } } } catch (e) { /* something went wrong */ } } jQuery(document).ready(setModifySectionStyle); /* </pre> == Uitgelicht in andere talen == Sterren voor interwikilinks van de [[Wikipedia:Etalage]]-artikelen van andere Wikipedia's. Zie {{tl|Link FA}}. Overgenomen van [[:de:MediaWiki:Common.js]] Om deze functie uit te zetten, zet <code>enable_linkFA = false;</code> in [[Special:Mypage/monobook.js]]. <pre> */ var enable_linkFA = true; function linkFA() { if (!enable_linkFA) return; // links are to replaced in p-lang only var pLang = document.getElementById("p-lang"); if (!pLang) { return; } var lis = pLang.getElementsByTagName("li"); for (var i=0; i<lis.length; i++) { var li = lis[i]; // alleen links met een Link FA-sjabloon if (!document.getElementById(li.className + "-fa")) continue; // Extra css-klasse zodat het effect verborgen kan worden met CSS li.className += " FA"; // Verander titel li.title = "Hierdie is 'n voorbladartikel in 'n ander taal."; } } jQuery(document).ready(linkFA); /* </pre> /** WikiMiniAtlas ******************************************************* * * Description: WikiMiniAtlas is a popup click and drag world map. * This script causes all of our coordinate links to display the WikiMiniAtlas popup button. * The script itself is located on meta because it is used by many projects. * See [[Meta:WikiMiniAtlas]] for more information. * Maintainers: [[User:Dschwen]] */ mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=MediaWiki:Wikiminiatlas.js&action=raw&ctype=text/javascript&smaxage=21600&maxage=86400'); sxzt8h7acsg24aggk1x4nxsykakybud 8 2009 3660 2008-11-23T14:55:32Z Adriaan90 190 edit wikitext text/x-wiki *Algemene redes ** Aanstuur stukkend ** Advertensie ** Bloginskrywing ** Foutiewe titel ** Geen inhoud ** Inhoud in 'n ander taal ** Inhoud onbegryplik ** Kategorie leeg ** Kategorie verouderd ** Kopieregskending ** Rekenaarvertaalde inhoud ** Sjabloon ongebruik ** Sjabloon verouderd ** Totale onsin ** Vandalisme ** Woordeboekinskrywing kylfa05p516oxl9ry6e42uasxmnn6v5 2 2010 3662 2008-11-28T14:48:45Z Pathoschild 29 + global scripts ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript // [[:m:User:Erwin/global.js]] importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Erwin/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); lg2542i2v7tqyjvrob9vw1fxp3771y9 6793 3662 2021-02-04T23:27:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript // [[:m:User:Erwin/global.js]] mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Erwin/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 281bkaieaosxcl4smmex56z22y3ma9c 8 2011 3664 2008-12-04T08:16:24Z Adriaan90 190 Vanaf Wikipedia ingevoer css text/css /*<pre><nowiki>*/ /* Senkinskakel word uitgekommentaar wanneer daar fonsinsamelings aan die gang is. */ #siteNotice { margin-top:5px; padding-left: 4px; font-style: italic; text-align: center; } /****************************/ /* BEGIN LIGHT BLUE SECTION */ /****************************/ /* Make all non-namespace pages have a light blue content area. This is done by setting the background color for all #content areas to light blue and then overriding it for any #content enclosed in a .ns-0 (main namespace). I then do the same for the "tab" background colors. --Lupo */ #content { background: #F8FCFF; /* a light blue */ } #content div.thumb { border-color: #F8FCFF; } .ns-0 * #content { background: white; } #mytabs li { background: #F8FCFF; } .ns-0 * #mytabs li { background: white; } #mytabs li a { background-color: #F8FCFF; } .ns-0 * #mytabs li a { background-color: white; } #p-cactions li a { background-color: #F8FCFF; } .ns-0 * #p-cactions li a { background-color: white; } .ns-0 * #content div.thumb { border-color: white; } /**************************/ /* END LIGHT BLUE SECTION */ /**************************/ /* Display "From Wikipedia, the free encyclopedia" */ #siteSub { display: inline; font-size: 100%; font-weight: normal; } #bodyContent #siteSub a { color: #000; text-decoration: none; background-color: transparent; background-image: none; padding-right: 0; } /* Bold 'edit this page' link to encourage newcomers */ #ca-edit a { font-weight: bold !important; } /* Display "User $1, you are already logged in!" ([[MediaWiki:Alreadyloggedin]]) in red and bold */ div.alreadyloggedin { color: red; font-weight: bold; } @media print { /* Do not print edit link in templates using Template:Ed Do not print certain classes that shouldn't appear on paper */ .editlink, .noprint, .metadata, .dablink { display: none } } /* Style for "notices" */ .notice { text-align: justify; margin: 1em 0.5em; padding: 0.5em; } #disambig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } /* Accessibility experiment: make diff changes not just colour-based */ .diffchange { font-weight: bold; background-color: inherit; } td.diff-addedline, td.diff-deletedline, td.diff-context { font-size: 85%; color: inherit; } #pt-login { font-weight: bold; font-size: 110%; } form#userlogin { float: left; padding: 1em 1em .7em 1em; background-color: #ffffe6; border: 2px solid #fc6; color: #000; margin-right: 2em; } form#userlogin table { float: left; background-color: #ffffe6; color: #000; } p.error { font-weight: bold; } /* Class styles */ /* .toccolours added here because version in monobook/main.css wasn't being used by the print style */ .toccolours { border:1px solid #aaaaaa; background-color:#f9f9f9; padding:5px; font-size: 95%; } /* Experiment: slightly fade inactive tabs */ #p-cactions a { filter: alpha(opacity=90); } #p-cactions a:hover, #p-cactions .selected a { filter: none; } #p-nav h5 { display: none; } .portlet a { text-decoration: none; } .portlet a:hover { text-decoration: underline; } #p-nav .pBody { padding-right: 0; } #p-nav a { display: block; width: 100%; } /* Special characters list below edit window works better without underlining */ #editpage-specialchars a { text-decoration: none; } #editpage-specialchars a:hover { text-decoration: underline; } /* If you don't want to see special characters list at all, put the following line in your User:You/monobook.css file (and remove the slash-asterisk comments) */ /* #editpage-specialchars { display: none; } */ /* Laat aansture anders vertoon op [[Spesiaal:Allpages]] en [[Spesiaal:Prefixindex]] ens.*/ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Laat ruimte oop links van 'n tabel */ table { margin-left: 10px; } /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de.*/ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 2px; border: 1px solid #aaaaaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #ffffff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; font-size: 100%; background-color: #efefef; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } #coordinates { position:absolute; z-index:1; border:none; background:none; right:30px; top:3.7em; float:right; margin:0.0em; padding:0.0em; line-height:1.5em; text-align:right; text-indent:0; font-size:85%; text-transform:none; white-space:nowrap; } /* search keyboard settings */ .search_keyboard a { padding: 0px 3px; border: 1px outset #ddd; } .search_keyboard a:hover { border: 1px inset #ddd; } /* Kleurskemas vir spesifieke naamruimtes La couleur des pages de discussion n'est pas changée. */ #content, #p-cactions li, #p-cactions li a { background:#f5faff } /* Spesiaal */ .ns--1 #content, .ns--1 #p-cactions li, .ns--1 #p-cactions li a { background:#F8FCFF } /* main */ .ns-0 * #content, .ns-0 * #p-cactions li, .ns-0 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Utilisateur */ .ns-2 * #content, .ns-2 * #p-cactions li, .ns-2 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Wikipédia */ .ns-4 * #content, .ns-4 * #p-cactions li, .ns-4 * #p-cactions li a { background:#f5faff } /* Beeld */ .ns-6 * #content, .ns-6 * #p-cactions li, .ns-6 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* MediaWiki */ .ns-8 * #content, .ns-8 * #p-cactions li, .ns-8 * #p-cactions li a { background:#faf5ff } /* Modèle */ .ns-10 * #content, .ns-10 * #p-cactions li, .ns-10 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Aide */ .ns-12 * #content, .ns-12 * #p-cactions li, .ns-12 * #p-cactions li a { background:#F8FCFF } /* Test, voir [[Wikipédia:Le Bistro/4 octobre 2007]] */ /* Kategorie */ .ns-14 * #content, .ns-14 * #p-cactions li, .ns-14 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Portail */ .ns-100 * #content, .ns-100 * #p-cactions li, .ns-100 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Projet */ .ns-102 * #content, .ns-102 * #p-cactions li, .ns-102 * #p-cactions li a { background:#d9ffd9 } /* Référence */ .ns-104 * #content, .ns-104 * #p-cactions li, .ns-104 * #p-cactions li a { background:#EFE } /*</nowiki></pre>*/ 72hk44bjewyky7tqluf986gca4gbcj5 4550 3664 2012-08-24T23:23:58Z Hoo man 599 Removing obsolete diff style declarations css text/css /*<pre><nowiki>*/ /* Senkinskakel word uitgekommentaar wanneer daar fonsinsamelings aan die gang is. */ #siteNotice { margin-top:5px; padding-left: 4px; font-style: italic; text-align: center; } /****************************/ /* BEGIN LIGHT BLUE SECTION */ /****************************/ /* Make all non-namespace pages have a light blue content area. This is done by setting the background color for all #content areas to light blue and then overriding it for any #content enclosed in a .ns-0 (main namespace). I then do the same for the "tab" background colors. --Lupo */ #content { background: #F8FCFF; /* a light blue */ } #content div.thumb { border-color: #F8FCFF; } .ns-0 * #content { background: white; } #mytabs li { background: #F8FCFF; } .ns-0 * #mytabs li { background: white; } #mytabs li a { background-color: #F8FCFF; } .ns-0 * #mytabs li a { background-color: white; } #p-cactions li a { background-color: #F8FCFF; } .ns-0 * #p-cactions li a { background-color: white; } .ns-0 * #content div.thumb { border-color: white; } /**************************/ /* END LIGHT BLUE SECTION */ /**************************/ /* Display "From Wikipedia, the free encyclopedia" */ #siteSub { display: inline; font-size: 100%; font-weight: normal; } #bodyContent #siteSub a { color: #000; text-decoration: none; background-color: transparent; background-image: none; padding-right: 0; } /* Bold 'edit this page' link to encourage newcomers */ #ca-edit a { font-weight: bold !important; } /* Display "User $1, you are already logged in!" ([[MediaWiki:Alreadyloggedin]]) in red and bold */ div.alreadyloggedin { color: red; font-weight: bold; } @media print { /* Do not print edit link in templates using Template:Ed Do not print certain classes that shouldn't appear on paper */ .editlink, .noprint, .metadata, .dablink { display: none } } /* Style for "notices" */ .notice { text-align: justify; margin: 1em 0.5em; padding: 0.5em; } #disambig { border-top: 3px double #cccccc; border-bottom: 3px double #cccccc; } #pt-login { font-weight: bold; font-size: 110%; } form#userlogin { float: left; padding: 1em 1em .7em 1em; background-color: #ffffe6; border: 2px solid #fc6; color: #000; margin-right: 2em; } form#userlogin table { float: left; background-color: #ffffe6; color: #000; } p.error { font-weight: bold; } /* Class styles */ /* .toccolours added here because version in monobook/main.css wasn't being used by the print style */ .toccolours { border:1px solid #aaaaaa; background-color:#f9f9f9; padding:5px; font-size: 95%; } /* Experiment: slightly fade inactive tabs */ #p-cactions a { filter: alpha(opacity=90); } #p-cactions a:hover, #p-cactions .selected a { filter: none; } #p-nav h5 { display: none; } .portlet a { text-decoration: none; } .portlet a:hover { text-decoration: underline; } #p-nav .pBody { padding-right: 0; } #p-nav a { display: block; width: 100%; } /* Special characters list below edit window works better without underlining */ #editpage-specialchars a { text-decoration: none; } #editpage-specialchars a:hover { text-decoration: underline; } /* If you don't want to see special characters list at all, put the following line in your User:You/monobook.css file (and remove the slash-asterisk comments) */ /* #editpage-specialchars { display: none; } */ /* Laat aansture anders vertoon op [[Spesiaal:Allpages]] en [[Spesiaal:Prefixindex]] ens.*/ .allpagesredirect { font-style: italic; } /* Laat ruimte oop links van 'n tabel */ table { margin-left: 10px; } /* Standard Navigationsleisten, aka box hiding thingy from .de.*/ div.Boxmerge, div.NavFrame { margin: 0px; padding: 2px; border: 1px solid #aaaaaa; text-align: center; border-collapse: collapse; font-size: 95%; } div.Boxmerge div.NavFrame { border-style: none; border-style: hidden; } div.NavFrame + div.NavFrame { border-top-style: none; border-top-style: hidden; } div.NavPic { background-color: #ffffff; margin: 0px; padding: 2px; float: left; } div.NavFrame div.NavHead { height: 1.6em; font-weight: bold; font-size: 100%; background-color: #efefef; position:relative; } div.NavFrame p { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent { font-size: 100%; } div.NavFrame div.NavContent p { font-size: 100%; } div.NavEnd { margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1px; clear: both; } a.NavToggle { position:absolute; top:0px; right:3px; font-weight:normal; font-size:smaller; } #coordinates { position:absolute; z-index:1; border:none; background:none; right:30px; top:3.7em; float:right; margin:0.0em; padding:0.0em; line-height:1.5em; text-align:right; text-indent:0; font-size:85%; text-transform:none; white-space:nowrap; } /* search keyboard settings */ .search_keyboard a { padding: 0px 3px; border: 1px outset #ddd; } .search_keyboard a:hover { border: 1px inset #ddd; } /* Kleurskemas vir spesifieke naamruimtes La couleur des pages de discussion n'est pas changée. */ #content, #p-cactions li, #p-cactions li a { background:#f5faff } /* Spesiaal */ .ns--1 #content, .ns--1 #p-cactions li, .ns--1 #p-cactions li a { background:#F8FCFF } /* main */ .ns-0 * #content, .ns-0 * #p-cactions li, .ns-0 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Utilisateur */ .ns-2 * #content, .ns-2 * #p-cactions li, .ns-2 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Wikipédia */ .ns-4 * #content, .ns-4 * #p-cactions li, .ns-4 * #p-cactions li a { background:#f5faff } /* Beeld */ .ns-6 * #content, .ns-6 * #p-cactions li, .ns-6 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* MediaWiki */ .ns-8 * #content, .ns-8 * #p-cactions li, .ns-8 * #p-cactions li a { background:#faf5ff } /* Modèle */ .ns-10 * #content, .ns-10 * #p-cactions li, .ns-10 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Aide */ .ns-12 * #content, .ns-12 * #p-cactions li, .ns-12 * #p-cactions li a { background:#F8FCFF } /* Test, voir [[Wikipédia:Le Bistro/4 octobre 2007]] */ /* Kategorie */ .ns-14 * #content, .ns-14 * #p-cactions li, .ns-14 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Portail */ .ns-100 * #content, .ns-100 * #p-cactions li, .ns-100 * #p-cactions li a { background:#FFF } /* Projet */ .ns-102 * #content, .ns-102 * #p-cactions li, .ns-102 * #p-cactions li a { background:#d9ffd9 } /* Référence */ .ns-104 * #content, .ns-104 * #p-cactions li, .ns-104 * #p-cactions li a { background:#EFE } /*</nowiki></pre>*/ s0rm661zuj5i2gvg9fmqqi69m1ufbha 2 2012 3668 2008-12-15T05:00:07Z Joystick 267 Nuwe blad: __NOTOC__ __NOEDITSECTION__ {| | style="direction: ltr; border: 1px solid #cccccc; padding: 6pt 12px 12pt 12pt; vertical-align: top; background-color: #ffffff" | <div style="float: righ... wikitext text/x-wiki __NOTOC__ __NOEDITSECTION__ {| | style="direction: ltr; border: 1px solid #cccccc; padding: 6pt 12px 12pt 12pt; vertical-align: top; background-color: #ffffff" | <div style="float: right; padding-right: 0.5em; padding-top: 3px">[[Image:Nuvola apps package games arcade.png|40px|Wiki]]</div> == joystick == <div class="plainlinks" style="margin: 0 auto; width: 250px"> {| width=100% style="background-color: #ffffff" |- | [http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?user=Joystick&rights=1 SUL] |- | [http://pl.wikimedia.org/wiki/Użytkownik:Joystick Polish chapter] |- | [http://pl.wiktionary.org/wiki/Wikipedysta:Joystick Home Wiki] • [http://pl.wiktionary.org/wiki/Dyskusja_Wikipedysty:Joystick Talk] |- |} </div> |} cnajrrebm8u00dgmfbvcwf916y5qdfi 2 2013 3670 2008-12-20T14:39:21Z Nikkis 226 new wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' == International projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikimedia-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[m:User:Nikkis|Meta-Wiki]]&nbsp;–&nbsp;Wikimedia project coordination&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Commons-logo.svg|18px]]&nbsp;</span>[[commons:User:Nikkis|Commons]]&nbsp;–&nbsp;Media repository&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikispecies-logo-en.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikispecies:User:Nikkis|Wikispecies]]&nbsp;–&nbsp;Directory of species&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </div> == Sister projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikipedia-logo.png|20px]]&nbsp;</span>[[w:User:Nikkis|Wikipedia]]&nbsp;–&nbsp;Encyclopedia&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wiktionary-ico-de.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikt:User:Nikkis|Wiktionary]]&nbsp;–&nbsp;Dictionary&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikiquote-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[q:User:Nikkis|Wikiquote]]&nbsp;–&nbsp;Collection of quotations&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"> </span> </div> == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bi:User:Nikkis|Bislama]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:my:User:Nikkis|Myanmasa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' pz5974pg0ko6ibzf0pl7lycgcam2fn5 3671 3670 2008-12-20T15:00:22Z Nikkis 226 -bi, -my wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' == International projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikimedia-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[m:User:Nikkis|Meta-Wiki]]&nbsp;–&nbsp;Wikimedia project coordination&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Commons-logo.svg|18px]]&nbsp;</span>[[commons:User:Nikkis|Commons]]&nbsp;–&nbsp;Media repository&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikispecies-logo-en.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikispecies:User:Nikkis|Wikispecies]]&nbsp;–&nbsp;Directory of species&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </div> == Sister projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikipedia-logo.png|20px]]&nbsp;</span>[[w:User:Nikkis|Wikipedia]]&nbsp;–&nbsp;Encyclopedia&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wiktionary-ico-de.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikt:User:Nikkis|Wiktionary]]&nbsp;–&nbsp;Dictionary&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikiquote-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[q:User:Nikkis|Wikiquote]]&nbsp;–&nbsp;Collection of quotations&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"> </span> </div> == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' nga43y6oakq9rxm6dwun76to3psxqv2 4855 3671 2014-05-09T07:46:19Z 201.234.124.34 /* International projects */ wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' Outstanding post, you have pointed out some fantastic points, I as well think this is a very great website. cedbkgkdedkckdek == Sister projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikipedia-logo.png|20px]]&nbsp;</span>[[w:User:Nikkis|Wikipedia]]&nbsp;–&nbsp;Encyclopedia&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wiktionary-ico-de.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikt:User:Nikkis|Wiktionary]]&nbsp;–&nbsp;Dictionary&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikiquote-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[q:User:Nikkis|Wikiquote]]&nbsp;–&nbsp;Collection of quotations&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"> </span> </div> == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' 35wxkg9ewdrisap7t5zttxtsv8nep93 4856 4855 2014-05-09T23:35:48Z 165.225.151.61 /* Sister projects */ wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' Outstanding post, you have pointed out some fantastic points, I as well think this is a very great website. cedbkgkdedkckdek Very nice site! == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' 057dfnhhasjgi3vy418bgdn4q8zv6fu 4857 4856 2014-05-09T23:36:59Z Aldnonymous 1267 Wysigings deur [[Special:Contributions/165.225.151.61|165.225.151.61]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:201.234.124.34|201.234.124.34]] wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' Outstanding post, you have pointed out some fantastic points, I as well think this is a very great website. cedbkgkdedkckdek == Sister projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikipedia-logo.png|20px]]&nbsp;</span>[[w:User:Nikkis|Wikipedia]]&nbsp;–&nbsp;Encyclopedia&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wiktionary-ico-de.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikt:User:Nikkis|Wiktionary]]&nbsp;–&nbsp;Dictionary&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikiquote-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[q:User:Nikkis|Wikiquote]]&nbsp;–&nbsp;Collection of quotations&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"> </span> </div> == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' 35wxkg9ewdrisap7t5zttxtsv8nep93 4858 4857 2014-05-12T12:49:34Z 94.229.66.67 /* Sister projects */ wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' Outstanding post, you have pointed out some fantastic points, I as well think this is a very great website. cedbkgkdedkckdek Very nice site! == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' 057dfnhhasjgi3vy418bgdn4q8zv6fu 4859 4858 2014-05-17T09:24:31Z Stryn 1190 Wysigings deur [[Special:Contributions/94.229.66.67|94.229.66.67]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Aldnonymous|Aldnonymous]] wikitext text/x-wiki {| style="background:#FFFFFF;" |width=75% valign="top" | <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Dieser Benutzer spricht Deutsch''' </span></center></big> <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''This user speaks English''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Cet utilisateur parle français''' <big><center><span class="hintergrundfarbe5"> '''Hic usuarius simplici Latinitate contribuere potest''' {| style="background:#E8E8E8;" |width=75% valign="top" | '''Home wiki: [[w:de:Wikipedia:Hauptseite|German-language edition of Wikipedia]]''' Outstanding post, you have pointed out some fantastic points, I as well think this is a very great website. cedbkgkdedkckdek == Sister projects == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikipedia-logo.png|20px]]&nbsp;</span>[[w:User:Nikkis|Wikipedia]]&nbsp;–&nbsp;Encyclopedia&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wiktionary-ico-de.png|20px]]&nbsp;</span>[[wikt:User:Nikkis|Wiktionary]]&nbsp;–&nbsp;Dictionary&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"><span class="icon">[[Image:Wikiquote-logo.svg|20px]]&nbsp;</span>[[q:User:Nikkis|Wikiquote]]&nbsp;–&nbsp;Collection of quotations&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> <span style="white-space:nowrap;"> </span> </div> == Wikibooks in other languages == <div class="inhalt" align="center"> <span style="white-space:nowrap;"> [[Image:Wikibooks-logo.svg|100px|Wikibooks]]<br> [[:af:User:Nikkis|Afrikaans]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ang:User:Nikkis|Anglo-Saxon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ar:User:Nikkis|العربية]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ast:User:Nikkis|Asturianu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:az:User:Nikkis|Azərbaycan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:be:User:Nikkis|Беларуская]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bg:User:Nikkis|Български]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bn:User:Nikkis|বাংলা]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:bs:User:Nikkis|Bosanski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ca:User:Nikkis|Català]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:co:User:Nikkis|Corsu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cs:User:Nikkis|Česky]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cv:User:Nikkis|Чăвашла]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:cy:User:Nikkis|Cymraeg]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:da:User:Nikkis|Dansk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:de:User:Nikkis|Deutsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:el:User:Nikkis|Ελληνικά]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:en:User:Nikkis|English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eo:User:Nikkis|Esperanto]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:es:User:Nikkis|Español]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:et:User:Nikkis|Eesti]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:eu:User:Nikkis|Euskara]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fa:User:Nikkis|فارسی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fi:User:Nikkis|Suomi]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fr:User:Nikkis|Français]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:fy:User:Nikkis|Frysk]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:gl:User:Nikkis|Galego]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:he:User:Nikkis|עברית]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hi:User:Nikkis|हिन्दी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hr:User:Nikkis|Hrvatski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hu:User:Nikkis|Magyar]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:hy:User:Nikkis|Հայերեն]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ia:User:Nikkis|Interlingua]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:id:User:Nikkis|Bahasa Indonesia]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ie:User:Nikkis|Interlingue]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:is:User:Nikkis|Íslenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:it:User:Nikkis|Italiano]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ja:User:Nikkis|日本語]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ka:User:Nikkis|ქართული]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kk:User:Nikkis|Қазақша]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:km:User:Nikkis|ភាសាខ្មែរ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:kn:User:Nikkis|ಕನ್ನಡ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ko:User:Nikkis|한국어]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ku:User:Nikkis|Kurdî / كوردی]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ky:User:Nikkis|Кыргызча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:la:User:Nikkis|Latina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lb:User:Nikkis|Lëtzebuergesch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lt:User:Nikkis|Lietuvių]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:lv:User:Nikkis|Latviešu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mg:User:Nikkis|Malagasy]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mk:User:Nikkis|Македонски]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ml:User:Nikkis|മലയാളം]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mn:User:Nikkis|Монгол]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:mr:User:Nikkis|मराठी]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ms:User:Nikkis|Bahasa Melayu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:na:User:Nikkis|Dorerin Naoero]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nds:User:Nikkis|Plattdüütsch]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ne:User:Nikkis|नेपाली]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:nl:User:Nikkis|Nederlands]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:no:User:Nikkis|‪Norsk (bokmål)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:oc:User:Nikkis|Occitan]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pa:User:Nikkis|ਪੰਜਾਬੀ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pl:User:Nikkis|Polski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ps:User:Nikkis|پښتو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:pt:User:Nikkis|Português]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ro:User:Nikkis|Română]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sa:User:Nikkis|संस्कृत]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:si:User:Nikkis|සිංහල]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:simple:User:Nikkis|Simple English]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sk:User:Nikkis|Slovenčina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sl:User:Nikkis|Slovenščina]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sq:User:Nikkis|Shqip]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sr:User:Nikkis|Српски / Srpski]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:su:User:Nikkis|Basa Sunda]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sv:User:Nikkis|Svenska]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:sw:User:Nikkis|Kiswahili]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ta:User:Nikkis|தமிழ்]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:te:User:Nikkis|తెలుగు]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tg:User:Nikkis|Тоҷикӣ]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:th:User:Nikkis|ไทย]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tk:User:Nikkis|Türkmen]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tl:User:Nikkis|Tagalog]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tr:User:Nikkis|Türkçe]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:tt:User:Nikkis|Tatarça/Татарча]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uk:User:Nikkis|Українська]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:ur:User:Nikkis|اردو]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:uz:User:Nikkis|O'zbek]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vi:User:Nikkis|Tiếng Việt]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:vo:User:Nikkis|Volapük]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:wa:User:Nikkis|Walon]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:xh:User:Nikkis|isiXhosa]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:za:User:Nikkis|(Cuengh)]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh:User:Nikkis|中文]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zh-min-nan:User:Nikkis|Bân-lâm-gú]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> [[:zu:User:Nikkis|isiZulu]]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</span> </span> <br> ---- ‣ ''[[m:User:Nikkis|Overview]]'' 35wxkg9ewdrisap7t5zttxtsv8nep93 2 2014 3685 2009-02-03T07:12:33Z Vangelis 291 Nuwe blad: http://nl.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Vangelis wikitext text/x-wiki http://nl.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Vangelis h8rpwptcgg4own7p0brop45okgojy4c 3686 3685 2009-02-03T07:19:51Z Vangelis 291 wikitext text/x-wiki [http://nl.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Vangelis Vangelis-NL] 32pbsywvd7pgx822u20090nffi2djtg 2 2016 3689 2009-02-09T03:15:36Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) css text/css @import url('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Charitwo/global.css&action=raw&ctype=text/css'); 55k1dpu4q7mps38uh30m4irteygvs1y 2 2017 3692 2009-02-13T22:23:37Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mardetanha/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); rsikjcgi6d801oz0j0g73ubgipawe4n 6810 3692 2021-02-04T23:30:18Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mardetanha/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mil054uwnua7soaktk866fhhux9c3ib 2 2019 3697 2009-02-22T04:04:02Z Pathoschild 29 + global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kylu/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); b8jlobcbn8q6vlakk73lmroiginyphe 6807 3697 2021-02-04T23:29:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kylu/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); glpx16mn8jhef7kbbu44p73wosurg5v 2 2020 3698 2009-02-22T05:15:12Z Pathoschild 29 + global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) css text/css @import url('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kylu/global.css&action=raw&ctype=text/css'); 0n1rjfnphb690oojldgxhzxkdqo9vwb 9 2021 3702 2009-03-04T04:21:18Z Melancholie 252 ★[[Special:Nonexistent|Code update (de:wikt:MediaWiki:If-search.js)]]: Important fix for an [[BugZilla:16823|upcoming DOM change]], plus some optimizations★ wikitext text/x-wiki == Code update of [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js]] == Note that [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js]] has been updated: Important fix for an [[BugZilla:16823|upcoming DOM change]], plus some optimizations! Please update your code or consider just importing the script instead, like described at [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js/import]]. --- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 04:21, 4 Maart 2009 (UTC) hahto9xpx3cmrruetce41pec72hrxby 3703 3702 2009-03-10T02:34:35Z Melancholie 252 /* Code update of de:wikt:MediaWiki:If-search.js */ !!! wikitext text/x-wiki == Code update of [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js]] == Note that [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js]] has been updated: Important fix for an [[BugZilla:16823|upcoming DOM change]], plus some optimizations! Please update your code or consider just importing the script instead, like described at [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js/import]]. -- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 04:21, 4 Maart 2009 (UTC) s6abyvnvzukbs9k3600kblsl2c8elqq 3720 3703 2009-03-26T06:18:59Z Melancholie 252 /* Code update of de:wikt:MediaWiki:If-search.js */ wikitext text/x-wiki == Code update of [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js]] == Note that [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js]] has been updated: Important fix for an [[BugZilla:16823|upcoming DOM change]], plus some optimizations! Please update your code or consider just importing the script instead, like described at [[:de:wikt:MediaWiki:If-search.js/import]]. -- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 04:21, 4 Maart 2009 (UTC) :Note that the change has gone live now, your search URL is index.php/searchterm instead of Special:Search now (nonetheless still working, but wrong), thus please update/import the script! --- Best regards, [[Gebruiker:Melancholie|Melancholie]] 06:18, 26 Maart 2009 (UTC) 09y80gljxnzfvo3gwi2umvo5taueoey 2 2026 3709 2009-03-17T12:48:47Z WikimediaNotifier 248 . wikitext text/x-wiki {| class="TablePager" style="border-color: #8FAACC !important; min-width: 0 !important;" |- | style="border-color: #8FAACC !important;" | {{{1}}} |} 6civ2nd5r2qn7hd51fhz7e4at7m46fe 2 2028 3716 2009-03-21T06:19:40Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|request]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kanonkas/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); hy5sdhtcd8l589eyl6nbcfwxii0joro 6801 3716 2021-02-04T23:28:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kanonkas/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 4cv0noyekhcpehdppxxcij6c7um4agq 2 2029 3717 2009-03-22T16:30:36Z OverlordQBot 317 test wikitext text/x-wiki Hi :) bvewr106ecjkbgu8yjyjpzn1gk53yok 2 2030 3718 2009-03-22T17:08:03Z OverlordQ 319 Redirecting to Home wiki wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[:en:wikipedia:User:OverlordQ]] a8qkcdrbd7fg97qyh6z3wa25juvfpph 4179 3718 2010-11-26T20:46:43Z Quentinv57 577 Softredirect wikitext text/x-wiki {{Softredirect|:en:wikipedia:User:OverlordQ}} 1jiwzvgm1i4g5c0zmtun2ntaonmkbd0 2 2031 3723 2009-04-03T08:06:43Z VolkovBot 328 info wikitext text/x-wiki * Botmaster: [[:w:ru:User:Volkov]] ([[:w:ru:User talk:Volkov|talk]]) [[ru:User:VolkovBot]] t6xwjrpcro4wq8rdbyb03auvgczyxjd 3 2032 3724 2009-04-03T08:06:52Z VolkovBot 328 info wikitext text/x-wiki To leave a message, please use [[:w:ru:User talk:VolkovBot]] 6v0394ft8vflguenmh26milbufuy8d9 2 2033 3725 2009-04-12T02:09:41Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|request]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Usuario:Muro_de_Aguas/monobook-global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); di92pv7swf2vt2weiegaoomhao5g6x2 6813 3725 2021-02-04T23:30:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Usuario:Muro_de_Aguas/monobook-global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); kvfip5ihd4blbx19k3odgxwftocsn7q 2 2035 3727 2009-04-12T23:32:00Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Finnrind/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); q7m8fnfeqdv4dlklfpuzplgum2fxu2v 6795 3727 2021-02-04T23:27:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Finnrind/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); aregtndqm7659aw4tkxjs045t4t02kr 2 2036 3728 2009-04-13T00:28:45Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) css text/css @import url('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Ivocamp96/global.css&action=raw&ctype=text/css'); 43zz4399kfzdtq5gwbhe90mev7nv24x 2 2038 3730 2009-04-17T22:32:49Z Pathoschild 29 linked to main user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki See [[w:en:User:Techman224]]. 3ama84ba3beiyv429pajahjjtr25q9w 2 2039 3731 2009-04-18T00:46:12Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Str4nd/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 9ga3l83po6sxaw3h3snmwpncupi6s7k 6820 3731 2021-02-04T23:31:58Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Str4nd/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); f6w1cqkn1ajvdewd17hlypbjpskxd9v 2 2040 3732 2009-04-18T18:22:21Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://cs.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Kuvaly/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); sxfw377rm5aogexr0fbopkxcbdyeozh 6802 3732 2021-02-04T23:28:58Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://cs.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Kuvaly/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); lpm0f7l9tjqvfb8xarwkwe3ozc36okp 2 2041 3733 2009-04-18T20:55:28Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Juliancolton/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); gz6qyf1tqie46y0g3vrsv1x0b8o1adf 6800 3733 2021-02-04T23:28:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Juliancolton/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); bpw2xvtfjtf62b9deio5bl6atijiev1 0 2043 3737 2009-05-08T06:30:36Z SaneSerenity~afwikibooks 350 Bladsy geskep wikitext text/x-wiki *'''Ons Glo''' *In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. *'''Ons Glo''' *In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. *'''Ons Glo''' *In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. *'''Ons Glo''' *In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. *'''Ons Glo''' *Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen 58h0f14zr66qz94i5t2fvi5az9538b6 3738 3737 2009-05-08T06:32:45Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki ^{'''Ons Glo'''} In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ^{'''Ons Glo'''} In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. '^{''Ons Glo'''} In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ^{'''Ons Glo'''} *In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ^{'''Ons Glo'''} Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen crpzzz0z4p73hc5129a0iayu3q7r922 3739 3738 2009-05-08T06:34:08Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== *In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen t2vkzzfs0vljcifdpen0kqtqfeoc0fx 3740 3739 2009-05-08T06:41:16Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen 2mbycyukhmmobjc13rrl3hj3kon71h1 3742 3740 2009-05-08T06:47:25Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kateggorie: Ou Apostoliese Kerk]] ayoaqcx0mkv4bv5iso9z03dwfs207af 3743 3742 2009-05-08T06:47:52Z SaneSerenity~afwikibooks 350 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] q3amiha56u989pdfipi0tgalu7dhqcc 3744 3743 2009-05-08T07:03:17Z SaneSerenity~afwikibooks 350 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] 23r8xh51u29mnyr54ccdayg4qe2fzuk 3745 3744 2009-05-08T07:31:33Z SaneSerenity~afwikibooks 350 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia|Ou Apostoliese Kerk}} s8m9jygq7w1rwkv2n75l9wbx0xu8hus 3746 3745 2009-05-08T07:32:03Z SaneSerenity~afwikibooks 350 /* Skakels */ wikitext text/x-wiki ===Ons Glo=== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ===Ons Glo=== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ===Ons Glo=== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ===Ons Glo=== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ===Ons Glo=== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{af.wikipedia|Ou Apostoliese Kerk}} men3bspw5ddzi4hnxq39h0dlvzi4omq 3747 3746 2009-05-08T07:35:58Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia|Ou Apostoliese Kerk}} 6g0a6em4kdb5wkk7aehwk633acdhfeh 3748 3747 2009-05-08T07:40:15Z SaneSerenity~afwikibooks 350 /* Skakels */ wikitext text/x-wiki ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 04s6es9qn2w4hq1xuyyeo5lapmpacpp 3749 3748 2009-05-08T08:01:46Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die '''Ou Apostoliese Kerk''' is een van die kerke wat ontstaan het uit die '''Katoliek Apostoliese Kerk''' en later die '''Nuwe Apostoliese Kerk''' uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 8h0647i0uos3n24jenx6og33zrqn1eo 3750 3749 2009-05-08T08:03:01Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die [[Ou Apostoliese Kerk]] is een van die kerke wat ontstaan het uit die [[Katoliek Apostoliese Kerk]] en later die [[Nuwe Apostoliese Kerk]] uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as [[Apostoliese Kerke]], of Irvingisme. ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 4sgh7gzoujd68qhcxpm8mh7onso9hie 3751 3750 2009-05-08T08:03:42Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die [[af.wikipedia.Ou Apostoliese Kerk]] is een van die kerke wat ontstaan het uit die [[Katoliek Apostoliese Kerk]] en later die [[Nuwe Apostoliese Kerk]] uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as [[Apostoliese Kerke]], of Irvingisme. ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 05jdxioga4tdbmzfj3x3233frbc2gbx 3752 3751 2009-05-08T08:04:49Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 0vp6walituen8ua892asbmsvpj7kwlk 3753 3752 2009-05-08T08:05:34Z SaneSerenity~afwikibooks 350 wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 90hwikvqwbdlpjkoglfxrwvaenhf5t4 3754 3753 2009-05-08T09:05:17Z SaneSerenity~afwikibooks 350 Alle inhoud uit bladsy verwyder wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 3758 3754 2009-06-07T21:14:31Z Adriaan90 190 Rol weergawe 3754 deur [[Special:Contributions/SaneSerenity|SaneSerenity]] ([[User talk:SaneSerenity|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die beginning van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 90hwikvqwbdlpjkoglfxrwvaenhf5t4 4575 3758 2012-11-02T09:05:08Z 197.87.80.27 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} pu8oe40zxx75x1zr79js5mbnfn55x7n 5127 4575 2015-09-08T06:42:29Z 175.110.119.85 /* Skakels */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] kbrvvwhfl3x26ujzhrtnw4t885udh4i 5128 5127 2015-09-08T06:43:04Z 175.110.119.85 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] m3hdvbijdqzlp9aemh5ic2wj8rsoass 5129 5128 2015-09-08T06:43:30Z 175.110.119.85 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] tr2mpsqez4fjl2pzv3jn1y3c8k5k18h 5130 5129 2015-09-08T06:43:57Z 175.110.119.85 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] k6f7pm07pxij4rab0hezrlll4007k5d 5131 5130 2015-09-08T06:44:20Z 175.110.119.85 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] hyoe6dqjqem76a3s2grjolcyhsbqosa 5132 5131 2015-09-08T06:44:46Z 175.110.119.85 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ol24z842y8hdfzpdybha4s3g3p1zqn4 5192 5132 2016-01-24T06:22:23Z 105.227.15.61 /* Geloofsbelydenis */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] cxl6oy2w3cxeai6ckjvxvslnfo4o4nh 5193 5192 2016-01-24T06:22:49Z 105.227.15.61 /* Skakels */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dood te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltnis van die Vader dra, en wat in ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} hashfgmfuam67b7200n2lamuiu6mu9h 5243 5193 2017-04-17T12:53:56Z 197.228.75.150 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God van die selfde wese as die Vader, wat vir ons as mense en vir ons saligheid uit die hemel neergedaal en vlees geword het, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dode te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltenis van die Vader dra, en wat in ons woon en ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heilige en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} d5wjqbfgu20j7bhrawzxvnrupznhbc0 5244 5243 2017-04-17T12:55:35Z 197.228.75.150 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God van die selfde wese as die Vader, wat vir ons as mense en vir ons saligheid uit die hemel neergedaal en vlees geword het, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dode te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltenis van die Vader dra, en wat in ons woon en ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heiliges en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee met geregtigheid as lede van die sielebruid, sodat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; sodat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. Amen [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} l43n6nw7f48n96asyu2fuum9467oq6d 5245 5244 2017-04-17T12:58:53Z 197.228.75.150 /* Ons Glo */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Geloofsbelydenis== ====Ons Glo==== In een God, die Almagtige Vader, die Skepper van die hemel en die aarde en alle dinge sienlik en onsienlik, en in een Here Jesus Christus, die eniggebore Seun van God, gebore uit die Vader van ewigheid af. God uit God, en Lig uit Lig, waaragtig God van die selfde wese as die Vader, wat vir ons as mense en vir ons saligheid uit die hemel neergedaal en vlees geword het, waaragtig God en waaragtig mens, verwek deur die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, wat gely het, gekruisig is, gesterf het, neergedaal het na die hel, en op die derde dag opgestaan het, wat in die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God die Vader sit, vanwaar Hy weer kom in heerlikheid, om die lewende en die dode te oordeel, en aan wie se koninkryk daar geen einde sal wees nie, en in die Heilige Gees wat deur die Profete spreek, waardeur ons die beeltenis van die Vader dra, en wat in ons woon en ons leer en lei in alle waarheid, en dat Hy een enige Here is. ====Ons Glo==== In Sy heilige Apostoliese Kerk, die gemeenskap van die heiliges en die Apostel tot ons gestuur as die gesalfde van Jesus Christus. ====Ons Glo==== In die bediening van die drie heilige sakramente, naamlik die Heilige Doop met water tot bekering in die Naam van Jesus Christus, die Heilige Avondmaal, waardeur ons vergifnis van sonde deur die bloed van Jesus Christus ontvang, en in die Heilige Verseeling, deur die handoplegging van ‘n Apostel van Jesus Christus, waardeur ons die Heilige Gees ontvang, en in die bediening van die drie heilige sakramente, aan die siele in die doderyk deur middel van die lewende vir die dode. ====Ons Glo==== In die heilige skrifte, die Ou en Nuwe Testament, en in die vervulling van al die beloftes daarin vervat. ====Ons Glo==== Ons siele word in die liggaam van Jesus Christus gereinig en beklee word met geregtigheid, ter voorbereiding as lede van die sielebruid, dat ons as kinders van God, Hom bo alles moet liefhe, en in onderdanigheid moet dien, die broederskap moet eer, en ons naaste moet liefhe soos ons self; dat ons ter wille van die Here, ons moet onderwerp aan die owerhede, en magte wat oor ons gestel is, en dat ons alle verordeninge moet gehoorsaam, asook die wettige heersers van die land, waarin ons woon moet erken en respekteer, al gaan dit met benoudheid gepaard. [[Kategorie: Ou Apostoliese Kerk]] [[Kategorie: Apostoliese Kerke]] [[Kategorie: Religie]] ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} a9nk4w439b36fev1phk8ibq97lajrdj 5601 5245 2018-10-30T09:11:40Z 41.77.101.251 /* Geloofsbelydenis */ wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 5736 5601 2020-01-08T19:00:23Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} o58ous7eqf4ji6dgqidy1qb1m6l0dcj 5787 5736 2020-01-08T19:21:31Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} bh9afkq8mlryim0erdmud2xchrl48q6 5838 5787 2020-01-08T19:45:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 7j1znum64cm3ofq9yscs7ludf1kgy6t 5860 5838 2020-01-08T19:55:48Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} qdj6phbzcmc98q0qewht7yb88pxmwzo 5862 5860 2020-01-08T19:56:53Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} iucbzpae31vfv811tkzz8nhaog87uni 5865 5862 2020-01-08T19:58:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} q4h6aggxx8z3gz5f81jpyl344zsd8yr 5868 5865 2020-01-08T20:00:07Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 960m7vwwgui139mbh1l80rvs92tmcih 5904 5868 2020-01-08T20:21:09Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} jgtjllm4inuonqhgdyuf22u7bnipub8 5946 5904 2020-01-08T20:46:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 9pz52n7xvlvol3ok4kp2xpi06ebzaan 5962 5946 2020-01-08T20:55:08Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 8oab1uykbmy5s49fw26jucy7v8ni6cl 6059 5962 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:41.77.101.251|41.77.101.251]] wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 6144 6059 2020-01-08T21:45:49Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} o58ous7eqf4ji6dgqidy1qb1m6l0dcj 6145 6144 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 6160 6145 2020-01-08T22:12:14Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} o58ous7eqf4ji6dgqidy1qb1m6l0dcj 6164 6160 2020-01-08T22:12:33Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 6318 6164 2020-02-08T23:47:37Z 31.141.52.58 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} o58ous7eqf4ji6dgqidy1qb1m6l0dcj 6319 6318 2020-02-08T23:47:40Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/31.141.52.58|31.141.52.58]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 6356 6319 2020-02-12T17:20:29Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} o58ous7eqf4ji6dgqidy1qb1m6l0dcj 6387 6356 2020-02-12T17:32:53Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} bh9afkq8mlryim0erdmud2xchrl48q6 6445 6387 2020-02-12T17:59:18Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} 7j1znum64cm3ofq9yscs7ludf1kgy6t 6448 6445 2020-02-12T18:01:28Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} qdj6phbzcmc98q0qewht7yb88pxmwzo 6477 6448 2020-02-12T18:21:23Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 6543 6477 2020-05-21T09:36:26Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} sc3hhg5m6ltuuzuxzrifcd2zrajivvo 6588 6543 2020-05-21T09:58:37Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} ju6htsz9hebp436xr2xppfzj411n30p 6644 6588 2020-05-21T10:22:53Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} h0tvomgg444s1eplyafukxb4pml1inu 6648 6644 2020-05-21T10:25:01Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} sc3hhg5m6ltuuzuxzrifcd2zrajivvo 6697 6648 2020-07-08T02:46:26Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} a60yafbbs1mhe3h1jlt74fxi9bwgnby 6714 6697 2020-07-08T02:48:23Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hamish|Hamish]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} sc3hhg5m6ltuuzuxzrifcd2zrajivvo 6851 6714 2021-11-02T14:51:36Z Ah3kal 1456 rvv wikitext text/x-wiki Die huidige '''Geloofsbelydenis van die Ou Apostoliese Kerk'''. Die Ou Apostoliese Kerk is een van die kerke wat ontstaan het uit die Katoliek Apostoliese Kerk en later die Nuwe Apostoliese Kerk uit. Dit is deel van 'n groep kerke wat bekend staan as Apostoliese Kerke, of Irvingisme. ==Skakels== {{wikipedia| Ou Apostoliese Kerk}} lvvqymybclpupsqu7zywz7odfs2lwu9 2 2044 3755 2009-05-21T17:14:52Z Mercy 329 Nuwe blad: [[meta:user:Mercy]] wikitext text/x-wiki [[meta:user:Mercy]] qs5j55ls1svle11xqayad9ozm2xr394 4119 3755 2010-08-05T13:09:55Z Mercy 329 Het [[Gebruiker:Mercy]] beskerm: vandalism prevention ([edit=autoconfirmed] (verval nie) [move=autoconfirmed] (verval nie)) wikitext text/x-wiki [[meta:user:Mercy]] qs5j55ls1svle11xqayad9ozm2xr394 2 2045 3756 2009-05-28T00:06:20Z Sj 359 m wikitext text/x-wiki [[m:User:Sj|SJ]] Klein from the MetaWiki. 8755rvcuy3fjznt95sqt91h2xtve7in 2 2046 3757 2009-06-05T20:15:11Z Lukas9950 306 Nuwe blad: de<br> en-1<br> af-0 wikitext text/x-wiki de<br> en-1<br> af-0 gwjuw08a1pmcune4ir7gtapcfq3fxgr 3769 3757 2009-09-10T20:56:41Z Lukas9950 306 wikitext text/x-wiki de<br> en-1<br> af-0 __NOINDEX__ 9i7327l33mzc6r3ue5y4jjkpcdn001v 2 2047 3760 2009-06-11T15:11:15Z SUL 349 Meta wikitext text/x-wiki [[m:User:SUL]] hq5qujqzwh2iei7lrsn3at2u1wghb5j 10 2048 3761 2009-06-26T18:35:39Z Emijrp 264 From [[:w:en:Template:Softredirect]] wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[{{{1}}}]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">This page is a [[:w:Wikipedia:Soft redirect|soft redirect]].</span> 3nqmu09ai3uottwzaq17v4icqmp6pb7 4703 3761 2013-09-02T06:46:04Z Jafeluv 519 link to meta; no afrikaans page yet but feel free to translate wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[{{{1}}}]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">This page is a [[m:Soft redirect|soft redirect]].</span> ssfijtf2z597zh65zyyxytr76yq8b7x 5168 4703 2015-10-15T23:53:08Z I18n 1623 improuved to [[:{{{1}}}|{{{2|{{{1}}}}}}]] using [[m:Soft redirect]]|soft redirect wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[:{{{1}}}|{{{2|{{{1}}}}}}]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">This page is a [[m:Soft redirect|soft redirect]].</span> i8hb7lqzwzb0sk5asf802e5raijuzpd 5171 5168 2015-10-22T21:42:18Z Gangleri 13 improuved to [[:{{{1}}}|{{{2|{{{1}}}}}}]] using [[m:Soft redirect]]|soft redirect improuved to [[:{{{1}}}|{{{2|{{{1}}}}}}]] using [[m:Soft redirect]]|soft redirect - added BiDi safety - LANG="en" dir="ltr" wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT ]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[:{{{1}}}|{{{2|{{{1}}}}}}]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;" LANG="en" dir="ltr" >This page is a [[m:Soft redirect|soft redirect]].</span> 1ck76o1bo02hg51p6ohu2xow0xkifnl 2 2049 3762 2009-06-26T18:35:48Z Emijrp 264 {{Softredirect|w:es:User:Emijrp}} wikitext text/x-wiki {{Softredirect|w:es:User:Emijrp}} htl6hidrekuj4ax21ky2e2seisrkzoa 3 2050 3763 2009-06-26T18:35:53Z Emijrp 264 {{Softredirect|w:es:User:Emijrp}} wikitext text/x-wiki {{Softredirect|w:es:User:Emijrp}} htl6hidrekuj4ax21ky2e2seisrkzoa 2 2051 3764 2009-07-03T09:07:35Z Rift~afwikibooks 366 Nuwe blad: [[Image:Mind-the-gap.jpg|800px|center]] [[sv:Anv%C3%A4ndare:Rift]] wikitext text/x-wiki [[Image:Mind-the-gap.jpg|800px|center]] [[sv:Anv%C3%A4ndare:Rift]] jbp9h8rw1u1ogl0t3kvouh1wcry7l50 5033 3764 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruiker:Rift]] na [[Gebruiker:Rift~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Rift|Rift]]" to "[[Special:CentralAuth/Rift~afwikibo... wikitext text/x-wiki [[Image:Mind-the-gap.jpg|800px|center]] [[sv:Anv%C3%A4ndare:Rift]] jbp9h8rw1u1ogl0t3kvouh1wcry7l50 2 2052 3765 2009-07-20T14:31:34Z Bff 368 Nuwe blad: <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> {| align=right style="background-color:#BBC983; line-height:90%; border-style:ridge; border-width:3px; border-color:#BBC983;" ... wikitext text/x-wiki <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> {| align=right style="background-color:#BBC983; line-height:90%; border-style:ridge; border-width:3px; border-color:#BBC983;" |- || <div align=right style="font-size:12px; color:#271836"> NUMBEROFPAGES = '''{{NUMBEROFPAGES}}'''<br /> NUMBEROFARTICLES = '''{{NUMBEROFARTICLES}}'''<br /> NUMBEROFFILES = {{NUMBEROFFILES}}<br /> NUMBEROFEDITS = '''{{NUMBEROFEDITS}}'''<br /> NUMBEROFVIEWS = {{NUMBEROFVIEWS}}<br /> NUMBEROFUSERS = {{NUMBEROFUSERS}}<br /> NUMBEROFACTIVEUSERS = '''{{NUMBEROFACTIVEUSERS}}'''<br /> NUMBERINGROUP:bot = {{NUMBERINGROUP:bot}}<br /> NUMBERINGROUP:sysop = '''{{NUMBERINGROUP:sysop}}'''<br /> NUMBERINGROUP:bureaucrat = '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}''' </div> |} klcy481wlxi1qytpxwgz5q4pq1r865y 3829 3765 2010-01-02T01:50:11Z Bff 368 wikitext text/x-wiki <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> {| align=right style="background-color:#BBC983; line-height:90%; border-style:ridge; border-width:3px; border-color:#BBC983;" |- || <div align=right style="font-size:12px; color:#271836"> NUMBEROFPAGES = '''{{NUMBEROFPAGES}}'''<br /> NUMBEROFARTICLES = '''{{NUMBEROFARTICLES}}'''<br /> NUMBEROFFILES = {{NUMBEROFFILES}}<br /> NUMBEROFEDITS = '''{{NUMBEROFEDITS}}'''<br /> NUMBEROFVIEWS = {{NUMBEROFVIEWS}}<br /> NUMBEROFUSERS = {{NUMBEROFUSERS}}<br /> NUMBEROFACTIVEUSERS = '''{{NUMBEROFACTIVEUSERS}}'''<br /> NUMBERINGROUP:bot = {{NUMBERINGROUP:bot}}<br /> NUMBERINGROUP:sysop = '''{{NUMBERINGROUP:sysop}}'''<br /> NUMBERINGROUP:bureaucrat = '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}'''<br /> [[Special:Listadmins|Listadmins]]</div> |} 8o1y21h9ye2vbkrktl63h7ktindgbvw 2 2053 3767 2009-09-01T19:14:01Z Pathoschild 29 global user page ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki <center><span class="plainlinks">[[m:User:Nagy|Nagy]] ([[m:User talk:Nagy|Discussion]] &bull; [[Special:Contributions/Nagy|Contributions]])</span></center> jm13tp2yyyvjs4r49fzf8ozinhvuqym 2 2055 3771 2009-09-12T05:57:08Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Beany/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); c6ulybp9c0fcqoec772t64yeuegu44y 6787 3771 2021-02-04T23:26:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Beany/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); fed6kskn3lr333dbcg4lli2v9q1mg74 2 2056 3772 2009-09-12T07:50:45Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kved/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); qa9n4bd1ou942d2wbyvpkqe5pg6lsfz 6804 3772 2021-02-04T23:29:18Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kved/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 4o67ggi2vtz3abh8jpin7db9v2rpd8k 2 2058 3774 2009-09-13T04:19:40Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/SynchCrosswiki|requested]]) wikitext text/x-wiki [[m:User:Anonymous Dissident|Meta]] | [[m:User:Anonymous Dissident/Matrix|Matrix]]<br /> ---- '''Anonymous Dissident''' (''none'') — [[Special:Contributions/Anonymous Dissident|edits]], [[User talk:Anonymous Dissident|talk]], [[Special:PrefixIndex/User:Anonymous_Dissident/|subpages]] ---- {{#time: H:i:s, j F Y }}.<br /> {{NUMBEROFARTICLES}} content pages.<br /> {{NUMBEROFUSERS}} users.<br /> {{NUMBEROFEDITS}} edits. ---- 9ma7n2a5na8g0erjm7d07qf1itjb36g 2 2059 3775 2009-09-13T04:54:16Z NuclearWarfare 301 Creating userpage wikitext text/x-wiki <span class="plainlinks">[[m:User:NuclearWarfare|NuclearWarfare]] ([[m:User talk:NuclearWarfare|Discussion]] &bull; [[Special:Contributions/NuclearWarfare|Contributions]])</span> pf7u6zlqtmxke3ngbljieprgir0dofu 3835 3775 2010-01-23T08:59:04Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested]]) wikitext text/x-wiki [[m:User:NuclearWarfare|NuclearWarfare]] ([[m:User talk:NuclearWarfare|Discussion]] &bull; [[Special:Contributions/NuclearWarfare|Contributions]]) 3pa82jpa6n434t871ba5fh45cb26b9g 2 2061 3778 2009-10-05T18:53:24Z Carsrac 395 Nuwe bladsy geskep met 'Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[|:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[nl:user:Carsrac]]' wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[|:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[nl:user:Carsrac]] f60esb1ds2qv30jp1w68pp8djwkehs8 3779 3778 2009-10-05T18:53:47Z Carsrac 395 wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[nl:user:Carsrac]] rpeo1zhvobph8ibblzfywzt37gfddmj 3800 3779 2009-10-22T20:23:35Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: ang, de, en, es, fr, fy, it, pl, simple, th, zh wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[ang:User:Carsrac]] [[de:Benutzer:Carsrac]] [[en:User:Carsrac]] [[es:Usuario:Carsrac]] [[fr:Utilisateur:Carsrac]] [[fy:Meidogger:Carsrac]] [[it:Utente:Carsrac]] [[nl:Gebruiker:Carsrac]] [[pl:Wikipedysta:Carsrac]] [[simple:User:Carsrac]] [[th:ผู้ใช้:Carsrac]] [[zh:User:Carsrac]] ah28iixyghjht4t110ss2j34zhb9cj2 3818 3800 2009-11-29T11:57:52Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[cy:Defnyddiwr:Carsrac]], [[pa:ਮੈਂਬਰ:Carsrac]], [[ro:Utilizator:Carsrac]] wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[ang:User:Carsrac]] [[cy:Defnyddiwr:Carsrac]] [[de:Benutzer:Carsrac]] [[en:User:Carsrac]] [[es:Usuario:Carsrac]] [[fr:Utilisateur:Carsrac]] [[fy:Meidogger:Carsrac]] [[it:Utente:Carsrac]] [[nl:Gebruiker:Carsrac]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:Carsrac]] [[pl:Wikipedysta:Carsrac]] [[ro:Utilizator:Carsrac]] [[simple:User:Carsrac]] [[th:ผู้ใช้:Carsrac]] [[zh:User:Carsrac]] 0mxbuodl9co1rei70mcbgiq1hm7jsda 3929 3818 2010-06-04T12:30:11Z CarsracBot 180 robot Bygevoeg: [[tl:Tagagamit:Carsrac]] wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[ang:User:Carsrac]] [[cy:Defnyddiwr:Carsrac]] [[de:Benutzer:Carsrac]] [[en:User:Carsrac]] [[es:Usuario:Carsrac]] [[fr:Utilisateur:Carsrac]] [[fy:Meidogger:Carsrac]] [[it:Utente:Carsrac]] [[nl:Gebruiker:Carsrac]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:Carsrac]] [[pl:Wikipedysta:Carsrac]] [[ro:Utilizator:Carsrac]] [[th:ผู้ใช้:Carsrac]] [[tl:Tagagamit:Carsrac]] [[zh:User:Carsrac]] o50u98q9p0gu2ubd65uvowis6tnmtft 4208 3929 2011-03-18T22:39:20Z CarsracBot 180 r2.6.4) (robot Bygevoeg: [[li:Gebroeker:Carsrac]] wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[ang:User:Carsrac]] [[cy:Defnyddiwr:Carsrac]] [[de:Benutzer:Carsrac]] [[en:User:Carsrac]] [[es:Usuario:Carsrac]] [[fr:Utilisateur:Carsrac]] [[fy:Meidogger:Carsrac]] [[it:Utente:Carsrac]] [[li:Gebroeker:Carsrac]] [[nl:Gebruiker:Carsrac]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:Carsrac]] [[pl:Wikipedysta:Carsrac]] [[ro:Utilizator:Carsrac]] [[th:ผู้ใช้:Carsrac]] [[tl:Tagagamit:Carsrac]] [[zh:User:Carsrac]] 9ie7a9uqrlzj6wkw17mxzntt7srr0hy 4399 4208 2012-01-25T21:19:40Z CarsracBot 180 r2.6.4) (robot Bygevoeg: ar, da, ko, vo wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[ang:User:Carsrac]] [[ar:مستخدم:Carsrac]] [[cy:Defnyddiwr:Carsrac]] [[da:Bruger:Carsrac]] [[de:Benutzer:Carsrac]] [[en:User:Carsrac]] [[es:Usuario:Carsrac]] [[fr:Utilisateur:Carsrac]] [[fy:Meidogger:Carsrac]] [[it:Utente:Carsrac]] [[ko:사용자:Carsrac]] [[li:Gebroeker:Carsrac]] [[nl:Gebruiker:Carsrac]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:Carsrac]] [[pl:Wikipedysta:Carsrac]] [[ro:Utilizator:Carsrac]] [[th:ผู้ใช้:Carsrac]] [[tl:Tagagamit:Carsrac]] [[vo:Geban:Carsrac]] [[zh:User:Carsrac]] 9quzibho9x5wyqrpc0ewyqzeenc5ea2 4409 4399 2012-02-05T18:21:46Z CarsracBot 180 r2.6.4) (robot Bygevoeg: az, be, bg, bn, bs, ca, cs, cv, el, eo, et, eu, fa, gl, he, hi, hr, hu, ia, id, ie, is, ja, ka, kk, ku, ky, la, lt, mg, mk, ml, mr, ms, ne, no, oc, ru, sa, si, sl, sq, sr, su, sv, ta, te, tg, uk, ur, uz, vi, zh-min-nan wikitext text/x-wiki Ik ben een hollandse medewerker met een [[user:CarsracBot|bot]] genaamd [[:nl:user:Carsrac|Carsrac]]bot. [[ang:User:Carsrac]] [[ar:مستخدم:Carsrac]] [[az:İstifadəçi:Carsrac]] [[be:Удзельнік:Carsrac]] [[bg:Потребител:Carsrac]] [[bn:ব্যবহারকারী:Carsrac]] [[bs:Korisnik:Carsrac]] [[ca:Usuari:Carsrac]] [[cs:Uživatel:Carsrac]] [[cv:Хутшăнакан:Carsrac]] [[cy:Defnyddiwr:Carsrac]] [[da:Bruger:Carsrac]] [[de:Benutzer:Carsrac]] [[el:Χρήστης:Carsrac]] [[en:User:Carsrac]] [[eo:Uzanto:Carsrac]] [[es:Usuario:Carsrac]] [[et:Kasutaja:Carsrac]] [[eu:Lankide:Carsrac]] [[fa:کاربر:Carsrac]] [[fr:Utilisateur:Carsrac]] [[fy:Meidogger:Carsrac]] [[gl:Usuario:Carsrac]] [[he:משתמש:Carsrac]] [[hi:सदस्य:Carsrac]] [[hr:Suradnik:Carsrac]] [[hu:Szerkesztő:Carsrac]] [[ia:Usator:Carsrac]] [[id:Pengguna:Carsrac]] [[ie:Usator:Carsrac]] [[is:Notandi:Carsrac]] [[it:Utente:Carsrac]] [[ja:利用者:Carsrac]] [[ka:მომხმარებელი:Carsrac]] [[kk:Қатысушы:Carsrac]] [[ko:사용자:Carsrac]] [[ku:Bikarhêner:Carsrac]] [[ky:User:Carsrac]] [[la:Usor:Carsrac]] [[li:Gebroeker:Carsrac]] [[lt:Naudotojas:Carsrac]] [[mg:Mpikambana:Carsrac]] [[mk:Корисник:Carsrac]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:Carsrac]] [[mr:सदस्य:Carsrac]] [[ms:Pengguna:Carsrac]] [[ne:प्रयोगकर्ता:Carsrac]] [[nl:Gebruiker:Carsrac]] [[no:Bruker:Carsrac]] [[oc:Utilizaire:Carsrac]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:Carsrac]] [[pl:Wikipedysta:Carsrac]] [[ro:Utilizator:Carsrac]] [[ru:Участник:Carsrac]] [[sa:योजकः:Carsrac]] [[si:පරිශීලක:Carsrac]] [[sl:Uporabnik:Carsrac]] [[sq:Përdoruesi:Carsrac]] [[sr:Корисник:Carsrac]] [[su:Pamaké:Carsrac]] [[sv:Användare:Carsrac]] [[ta:பயனர்:Carsrac]] [[te:వాడుకరి:Carsrac]] [[tg:Корбар:Carsrac]] [[th:ผู้ใช้:Carsrac]] [[tl:Tagagamit:Carsrac]] [[uk:Користувач:Carsrac]] [[ur:صارف:Carsrac]] [[uz:Foydalanuvchi:Carsrac]] [[vi:Thành viên:Carsrac]] [[vo:Geban:Carsrac]] [[zh:User:Carsrac]] [[zh-min-nan:User:Carsrac]] llny4p75isykcsgd9own26w6ppr6b4s 4 2062 3780 2009-10-07T07:36:19Z Carsrac 395 Nuwe bladsy geskep met '==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular...' wikitext text/x-wiki ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) 6rl0o5z2rm6jmshfpytg1az57ux44bp 3874 3780 2010-04-19T14:33:55Z Pathoschild 29 moved discussion from [[Bespreking:Tuisblad]] wikitext text/x-wiki ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) hw9k93umt5rj5a3tq36aht7uifvux6r 3875 3874 2010-04-19T14:36:42Z Pathoschild 29 implemented bot policy wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> 2agftcyldk2psyy8x1wr6cq1dukkfy4 4697 3875 2013-08-19T12:19:47Z MarcGarver 1161 wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) h3wbnt31i2j26unj51vhare7p3fcqmw 4920 4697 2014-11-14T17:36:14Z MediaWiki message delivery 1367 /* Global AbuseFilter */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> ecbo0fkhehhpgsn4gh85xvehy452ho3 5133 4920 2015-09-08T06:46:40Z 175.110.119.85 /* Global AbuseFilter */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] f88lprnmbnyv5kesipv2ih888vshyiv 5134 5133 2015-09-08T06:47:43Z 175.110.119.85 /* IMPORTANT: Admin activity review */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] 7z6uzz2akctkt3gehwvqbicygo0vhuy 5135 5134 2015-09-08T06:48:10Z 175.110.119.85 /* Bot policy */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] 5bijc72nh2fzls0jc0wz0l471ixw1pb 5136 5135 2015-09-08T06:48:34Z 175.110.119.85 /* Duits */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] m630soyj9u5y0qhhf29j2mjfiig098b 5137 5136 2015-09-08T06:49:16Z 175.110.119.85 /* Waar is almal */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] 5xig4705iq304en25fgbhctn669c2ut 5138 5137 2015-09-08T07:15:18Z 175.110.119.85 /* Waar is almal */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] evcf1rqn04hy0iphuhczunl17ncvzjr 5139 5138 2015-09-08T07:22:18Z 175.110.119.85 /* Waar is almal */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Waar is almal== Waar is almal [http://www.dubaishowbiz.com hierde is een van die] beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> [http://www.dubaishowbiz.com www.dubaishowbiz.com] egimf5a54rpglqrn4ttezd4pmgvh0dh 5194 5139 2016-02-06T04:55:01Z Ah3kal 1456 Wysigings deur [[Special:Contributions/175.110.119.85|175.110.119.85]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> ecbo0fkhehhpgsn4gh85xvehy452ho3 5206 5194 2016-05-15T18:21:38Z CreativeC 1722 wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) s9qhjioy1whksnmjlh3wzr7eb8r9ubw 5213 5206 2016-06-24T07:04:42Z MediaWiki message delivery 1367 /* Compact Language Links enabled in this wiki today */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> 4tzry1t7kblyunw65lfnowp9irskapk 5254 5213 2017-07-25T18:40:44Z MediaWiki message delivery 1367 /* Improved search in deleted pages archive */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> d6lcv4pdemcyqod9fu0jjh09t4pgtor 5584 5254 2018-05-28T17:01:51Z 213.247.106.78 /* Duits */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' et Rotterdamse homocafé Keerweer organiseerde dit jaar voor de tweede maal een Drag Idols-competitie: zes mannen in jurken zongen voor een uitzinnig publiek hun favoriete popliedjes. De winnares, Miss Donna Pepper, viel op haar hoge hakken bijna de cafétrap af: „Iedereen lachte me uit, maar honey, I beat them all!” Drag Idols is één van de vele zangcompetities die door heel Nederland gehouden worden, in navolging van het bekende televisieprogramma: neem bijvoorbeeld de Chinese Idols (voor de Chinese gemeenschap), Oedels (van carnavalsvereniging De Pintvatters uit Oeteldonk) en L’eidols (Idols in Leiden). De communicatiewetenschapper Stijn Reijnders bezocht acht van zulke Idols-feesten voor zijn onderzoek naar de relatie tussen volkscultuur en mediacultuur. „Mij zijn daar twee dingen opgevallen”, vertelt Reijnders. „Het format van het tv-programma wordt nauwgezet nagespeeld: ze imiteren de presentatoren en de jury, het Idols-logo wordt gekopieerd en soms wisselen ze de optredens af met reclameblokken, waarbij een aantal commercials nagespeeld wordt. Aan de andere kant wordt het format ook geparodieerd: ze doen Reinout Oerlemans en Tooske Breugem na, maar dan wordt Tooske wel gespeeld door een man met een pruik en heet ze Dooske. „Zo wordt door middel van parodie afstand geschapen tot het televisievoorbeeld en komt het feest dichter bij het publiek te staan. In de ruimte die ontstaat kan de gemeenschap een groepsgevoel ervaren en haar regionale, seksuele of etnische identiteit tonen. Al dat soort groepen hebben een kapstok nodig, een een verbinding met de massacultuur, en tegelijk willen ze ook hun eigen feestje vieren, door bijvoorbeeld carnavalskrakers te zingen in plaats van Angelsaksische popliedjes. Idols wordt ingekapseld in bestaande feestculturen.” Stijn Reijnders (1976) is in mei gepromoveerd; zijn proefschrift Holland op de helling, Televisieamusement, volkscultuur en ritueel vermaak ligt in een handelseditie in de boekwinkels. Hij is als universitair docent Media Entertainment en Populaire Cultuur verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. In zijn proefschrift wil Reijnders een niet-moralistische kijk bieden op televisieamusement; iets wat naar zijn mening buiten en binnen de wetenschap nog te weinig gebeurt. Het maatschappelijk debat over televisie is erg oppervlakkig, vindt Reijnders: „Het gaat alleen over de nieuwste programma’s die grensoverschrijdend zouden zijn, zoals De Gouden Kooi. Dat is een omstreden programma dat de tv-zender Talpa ontwikkelt, waarin een groep mensen in een villa wordt opgesloten met de opdracht elkaar weg te pesten. En men kijkt met een moralistische bril: amusementsprogramma’s worden gezien als een symptoom van breder moreel verval. Zoals in de jaren zestig werd gesproken over de vertrossing, en over de endemollisering in de jaren negentig, zo spreekt men nu afkeurend van de talpanisering, alsof de hele maatschappij door zo’n omroep wordt aangetast.” sombere filosofen Binnen de wetenschap is het niet heel anders. „Neil Postman is met zijn boek Amusing ourselves to death (1985), dat gaat over de vernietiging van de schriftcultuur door het ‘inferieure’ televisieamusement, heel invloedrijk geweest in de mediawetenschap. Maar het begon al met de filosofen Adorno en Horkheimer die in de jaren veertig schreven dat de massamedia gebruikt werden om het volk te misleiden en te onderdrukken. De onechte mediacultuur vormde volgens hen een bedreiging voor de hogere cultuur en voor de ‘authentieke’ volkscultuur. Wat ik in mijn onderzoek probeer aan te tonen is dat die volkscultuur er nog steeds is, in de vorm van lokale feestculturen. Als je goed naar die culturen kijkt zie je dat daar ook een commerciële dimensie in zit, net als in het volksvermaak van de zeventiende en achttiende eeuw. Al die Idols-feesten bijvoorbeeld hebben ook een financieel of ideologisch belang. Er heeft nooit een ‘zuivere’ volkscultuur bestaan, en de volkscultuur is ook nooit verdwenen: die bestaat voort naast de massacultuur.” In zijn proefschrift stelt Reijnders verder dat hedendaags tv-amusement voortborduurt op historische vormen van volksvermaak. Hij concentreert zich op drie populaire en veelbesproken programma’s: Peter R. de Vries, Misdaadverslaggever, Te land, ter Zee en in de Lucht en Idols. Reijnders: „Peter R. de Vries kreeg vooral in eerste jaren veel kritiek van collega-journalisten en cultuurcritici: zijn programma zou geen echte journalistiek zijn maar commerciële pulp. Het werd beschouwd als een nieuw en zelfs bedreigend fenomeen, terwijl er historische vormen van vermaak zijn die een duidelijke overeenkomst vertonen met het programma van De Vries. Denk maar aan het moordlied, het wassenbeeldenmuseum en de gruwelkamers uit de negentiende eeuw: ook in die tijd wilden mensen graag geïnformeerd worden over waargebeurde misdaden, het liefst in een melodramatische vorm. Peter R. de Vries zou verbolgen zijn omdat Reijnders zijn programma als een vorm van amusement behandelt en niet als onderzoeksjournalistiek. Reijnders benadrukt dat hij De Vries helemaal niet wil veroordelen. „Ik vind dat hij een belangrijke functie heeft in de samenleving: hij vult de kloof die bestaat tussen de officiële rechtsspraak en het natuurlijke rechtsgevoel van het publiek.” freakshows We praten over de overvloed aan programma’s waarin mensen uit de lagere sociale klassen figureren, of in ieder geval mensen die het niet op eigen kracht redden: Probleemwijken, Big Diet, Super Nanny, de Tokkies. „Het zijn sociale freakshows’’, zegt Reijnders. „Ook hier zie ik een historische parallel: in de zeventiende eeuw kon men het Amsterdamse Spinhuis bezoeken, een tuchthuis voor vrouwen, om de prostituees en dievegges die daar zaten te bekijken. Zelfs in de toeristengidsen van die tijd kun je lezen dat het de moeite waard was om er eens langs te gaan. Voor een kleine vergoeding kon je een soort reality show zien, drie eeuwen voor Big Brother en De Gouden Kooi.’’ Zulk sensationeel vermaak wordt volgens Reijnders gedefinieerd door de term ‘grensoverschrijding’. Hij legt uit: „Elke cultuur is opgebouwd uit bepaalde categorieën van goed en kwaad, van sociaal gedrag en asociaal gedrag. Sommige televisiemakers zoeken de grens op, niet zozeer om de grens steeds verder te verleggen, zoals de cultuurpessimisten suggereren, maar om er heel even overheen te gaan en zo indirect die grens te herbevestigen. Aan de hand van de Tokkies wordt getoond hoe het niet moet en tevens gesuggereerd hoe het wel moet. Ook de critici spelen een belangrijke rol in dat proces: zij maken als tegenstemmen onderdeel uit van het hele theater. Alle programma’s die spelen met de grensoverschrijding, daarin speelt de moraal juist een belangrijke rol.’’ Wil hij beweren dat een programma als Probleemwijken de morele orde bevordert? „Zulke programma’s zitten in een spannend gebied, daarom vinden mensen het leuk om er naar te kijken. Als je amusement brengt, zoek je altijd een grens op, je laat zien wat net niet kan, want dan wordt er over gepraat. Wat hoort wel en wat hoort niet, dat wordt ter discussie gesteld. Het is geen simpele ontkrachting of bevestiging van de moraal, de grenzen van de moraal worden in concrete situaties in beeld gebracht en de kijker kan zelf zijn conclusie trekken.’’ normen & waarden Vindt hij dat zulke amusementsprogramma’s in ieder geval meer bijdragen aan de moraal dan het normen en waarden-debat van premier Balkenende? Reijnders lacht: „Dat kun je wel stellen. Zo denk ik ook dat een kleinschalige Idols-competitie in het lokale café of een WK-voetbalwedstrijd van Oranje meer bijdraagt aan het creëren van saamhorigheid en een besef van nationale identiteit dan wat de politiek op dit gebied allemaal verzint. En als wetenschapper kun je veel leren over culturele groepsprocessen als je vormen van vrije tijd bestudeert, of het nu groepsfeesten zijn of amusementsprogramma’s. Al die cultuurpessimisten zouden eens naar een Idols-feest moeten gaan of naar een opname van Te Land, ter Zee en eens met een open blik moeten kijken wat daar gebeurt.’’ De strijd tussen ‘elitaire cultuur’ en ‘populaire cultuur’ is de laatste jaren heviger geworden. Reijnders leest ,,met verbazing’’ de opiniestukken, ook in NRC Handelsblad, waarin gepleit wordt voor het herstel van de culturele elite en het geloof in de superioriteit van de hoge cultuur. Hij zegt: „Dat is zo’n oude reflex! Ik vraag me altijd af: waar zijn de critici van het televisieamusement zo bang voor? Waarom willen zij hun smaak zo graag opleggen aan andere mensen?” Waarom denkt hij dat de culturele elite steeds terugvalt in die pessimistische reflex? „Dat is een machtskwestie: het willen bepalen wat goed is en wat niet goed is. De Franse cultuursocioloog Bourdieu heeft daar veel over geschreven, hij stelt dat de burgerlijke elite zich onderscheidt van de lagere sociale groepen door een bepaalde smaaknorm op te leggen. De burgerlijke elite heeft lang kunnen bepalen hoe het volk zich moest vermaken. Vooral in de negentiende eeuw, de tijd van het beschavingsoffensief, werden steeds meer volksvermaken zoals de kermis verboden. Daarna kwam de periode van de verzuiling, waarin de elite sterk de hand had in wat men las en bekeek. Maar sinds de ontzuiling in jaren zestig en zeventig is zij haar grip op het volksvermaak aan het verliezen. En dat brengt een angstreactie teweeg, zoals we de laatste jaren regelmatig merken. „Het interessante is, dat het discours van het moreel verval in onze tijd onderdeel is geworden van de marketingtechniek van televisieproducenten. Bij Big Brother leidde het format van het programma (vrijwillig opgesloten mensen worden dag en nacht gefilmd) nog toevallig tot maatschappelijke discussie. Endemol heeft toen gedacht: dat is handig, daar gaan we gebruik van maken.” Bij zijn onderzoek van Te Land, ter Zee en in de Lucht, het langstlopende amusementsprogramma op de Nederlandse televisie, waarbij deelnemers zelf rijdende, varende en vliegende zeepkisten ontwerpen, ontdekte Reijnders dat de deelname geïncorporeerd is binnen de feestkalenders van bestaande groepsculturen. Niet alleen voor de deelnemers, ook voor de kijkers heeft dit programma een rituele functie gekregen: het zorgt voor groepsbinding door de sociale orde en harmonie te benadrukken. Net als Idols is dit amusementsprogramma deel geworden van de eigentijdse volkscultuur. „De wortels van Te Land, ter Zee liggen in het begin van de twintigste eeuw, de tijd van het folklorisme; ook toen was er behoefte aan vertoning van een nationale identiteit. Mensen hebben soms het idee dat die identiteit onder druk staat en dan ontstaan dit soort initiatieven. Ook in Te Land, ter Zee willen mensen het typisch Nederlandse terugvinden. Nu Nederland als politieke eenheid aan kracht inlevert, met de opkomst van Europa en de globalisering, ontstaat de vrees dat we de nationale identiteit aan het verliezen zijn. Terwijl we ons juist heel erg bewust zijn van de nationale identiteit, we zijn er immers constant mee bezig, sterker nog, er is een hele identiteitsindustrie ontstaan.” Vandaar de titel van zijn boek, zegt Reijnders: Holland op de helling. „Het lijkt misschien of Holland op de helling staat, aan de rand van de morele ondergang dus, maar in feite staat Holland op de scheepshelling, een plaats voor onderhoud en constructie. We zijn constant aan het werk aan onze moraal en identiteit, zonder dat het ons lukt die vast te leggen. En gelukkig maar.” Stijn Reijnders: ‘Holland op de helling. Televisieamusement, volkscultuur en ritueel vermaak’. Veerhuis, Alphen aan de Maas. 267 blz. Prijs 19,50 JERRY SPRINGER EN JAN KLAASSEN De Amerikaanse talkshow Jerry Springer is een typisch voorbeeld van een televisieprogramma dat verguisd is als ‘toonbeeld van debilisering’ en ‘symbool van de ondergang van de beschaving’. In dit programma worden de gasten geconfronteerd met geheimen van vrienden of familieleden en die confrontatie mondt vaak uit in vecht- en scheldpartijen. Sommigen vinden Jerry Springer ‘typisch Amerikaans’, maar Stijn Reijnders wijst op een bekende voorloper: het poppenkastspel van Jan Klaassen en Katrijn. De overeenkomsten met Jerry Springer zijn opvallend: Jan Klaassen is een drankzuchtige jongen van de straat die zich met andere vrouwen inlaat, tot grote ergernis van zijn vrouw Katrijn. De hardhandige ruzies van het echtpaar worden, zoals bij Jerry Springer, afgesloten met een moralistisch praatje. Jan Klaassen en Katrijn hebben een lange Europese volkculturele geschiedenis, die teruggaat tot het zestiende-eeuwse Italië. ‘Nederlandse landschap is in de afgelopen dertig jaar sneller verdwenen dan ooit’ Landschapsarchitectuur Nederlanders zetten het landschap al meer dan 1. 12 MAART 2018 De culturele hoogtepunten voor het voorjaar Van Mahler tot Down the Rabbit Hole: in de lente van 2018 is er weer van alles te doen op het gebied van cultuur. 02 JANUARI 2018 Op zoek naar poëzie, in een four-wheel-drive Dichtkunst Saoedi-Arabië De Nederlandse arabist Marcel Kurpershoek is al dertig jaar in de ban van bedoeïnenpoëzie. Floris van Straaten zocht hem op in Saoedi-Arabië, tijdens de opnamen van een Arabische tv-serie. ‘Het is niet langer taboe om over de eigen stam te spreken.’ 26 JANUARI 2018 In de voetsporen van Skywalker, Potter en Gossip Girl In Star Wars-tenue rondstruinen op het eiland waar The Last Jedi is opgenomen, of naar perron 9 3/4 uit Harry Potter. 31 JANUARI 2018 Eind jaren tachtig verving de Kerstman bijna de Sint Sinterklaas Niet Zwarte Piet maar Sinterklaas zélf verdween eind jaren tachtig bijna. De schuldige: zijn collega, de Kerstman. 05 DECEMBER 2017 Navigasie-keuseskerm Nie ingeteken nieBesprekingBydraesSkep gebruikerMeld aanBladsyBesprekingLeesWysigWys geskiedenisSoek Deursoek Wikibooks Tuisblad Gemeenskapsportaal Huidige gebeure Onlangse wysigings Lukrake bladsy Hulp Skenkings Druk/eksporteer Skep boek Laai af as PDF Drukbare weergawe Gereedskap Skakels hierheen Verwante veranderings Laai lêer Spesiale bladsye Permanente skakel Bladinligting Haal dié blad aan Tale Voeg skakels by Die bladsy is laas op 28 Mei 2018 om 17:00 bygewerk. Die teks is beskikbaar onder die lisensie Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die Algemene Voorwaardes vir meer inligting. PrivaatheidsbeleidInligting oor WikibooksVrywaringOntwikkelaarsKoekieverklaringSelfoonweergawe ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> q8jtbdy85s9ns7byu6dn002ke57tic8 5587 5584 2018-06-12T20:58:00Z MediaWiki message delivery 1367 /* Update on page issues on mobile web */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' et Rotterdamse homocafé Keerweer organiseerde dit jaar voor de tweede maal een Drag Idols-competitie: zes mannen in jurken zongen voor een uitzinnig publiek hun favoriete popliedjes. De winnares, Miss Donna Pepper, viel op haar hoge hakken bijna de cafétrap af: „Iedereen lachte me uit, maar honey, I beat them all!” Drag Idols is één van de vele zangcompetities die door heel Nederland gehouden worden, in navolging van het bekende televisieprogramma: neem bijvoorbeeld de Chinese Idols (voor de Chinese gemeenschap), Oedels (van carnavalsvereniging De Pintvatters uit Oeteldonk) en L’eidols (Idols in Leiden). De communicatiewetenschapper Stijn Reijnders bezocht acht van zulke Idols-feesten voor zijn onderzoek naar de relatie tussen volkscultuur en mediacultuur. „Mij zijn daar twee dingen opgevallen”, vertelt Reijnders. „Het format van het tv-programma wordt nauwgezet nagespeeld: ze imiteren de presentatoren en de jury, het Idols-logo wordt gekopieerd en soms wisselen ze de optredens af met reclameblokken, waarbij een aantal commercials nagespeeld wordt. Aan de andere kant wordt het format ook geparodieerd: ze doen Reinout Oerlemans en Tooske Breugem na, maar dan wordt Tooske wel gespeeld door een man met een pruik en heet ze Dooske. „Zo wordt door middel van parodie afstand geschapen tot het televisievoorbeeld en komt het feest dichter bij het publiek te staan. In de ruimte die ontstaat kan de gemeenschap een groepsgevoel ervaren en haar regionale, seksuele of etnische identiteit tonen. Al dat soort groepen hebben een kapstok nodig, een een verbinding met de massacultuur, en tegelijk willen ze ook hun eigen feestje vieren, door bijvoorbeeld carnavalskrakers te zingen in plaats van Angelsaksische popliedjes. Idols wordt ingekapseld in bestaande feestculturen.” Stijn Reijnders (1976) is in mei gepromoveerd; zijn proefschrift Holland op de helling, Televisieamusement, volkscultuur en ritueel vermaak ligt in een handelseditie in de boekwinkels. Hij is als universitair docent Media Entertainment en Populaire Cultuur verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. In zijn proefschrift wil Reijnders een niet-moralistische kijk bieden op televisieamusement; iets wat naar zijn mening buiten en binnen de wetenschap nog te weinig gebeurt. Het maatschappelijk debat over televisie is erg oppervlakkig, vindt Reijnders: „Het gaat alleen over de nieuwste programma’s die grensoverschrijdend zouden zijn, zoals De Gouden Kooi. Dat is een omstreden programma dat de tv-zender Talpa ontwikkelt, waarin een groep mensen in een villa wordt opgesloten met de opdracht elkaar weg te pesten. En men kijkt met een moralistische bril: amusementsprogramma’s worden gezien als een symptoom van breder moreel verval. Zoals in de jaren zestig werd gesproken over de vertrossing, en over de endemollisering in de jaren negentig, zo spreekt men nu afkeurend van de talpanisering, alsof de hele maatschappij door zo’n omroep wordt aangetast.” sombere filosofen Binnen de wetenschap is het niet heel anders. „Neil Postman is met zijn boek Amusing ourselves to death (1985), dat gaat over de vernietiging van de schriftcultuur door het ‘inferieure’ televisieamusement, heel invloedrijk geweest in de mediawetenschap. Maar het begon al met de filosofen Adorno en Horkheimer die in de jaren veertig schreven dat de massamedia gebruikt werden om het volk te misleiden en te onderdrukken. De onechte mediacultuur vormde volgens hen een bedreiging voor de hogere cultuur en voor de ‘authentieke’ volkscultuur. Wat ik in mijn onderzoek probeer aan te tonen is dat die volkscultuur er nog steeds is, in de vorm van lokale feestculturen. Als je goed naar die culturen kijkt zie je dat daar ook een commerciële dimensie in zit, net als in het volksvermaak van de zeventiende en achttiende eeuw. Al die Idols-feesten bijvoorbeeld hebben ook een financieel of ideologisch belang. Er heeft nooit een ‘zuivere’ volkscultuur bestaan, en de volkscultuur is ook nooit verdwenen: die bestaat voort naast de massacultuur.” In zijn proefschrift stelt Reijnders verder dat hedendaags tv-amusement voortborduurt op historische vormen van volksvermaak. Hij concentreert zich op drie populaire en veelbesproken programma’s: Peter R. de Vries, Misdaadverslaggever, Te land, ter Zee en in de Lucht en Idols. Reijnders: „Peter R. de Vries kreeg vooral in eerste jaren veel kritiek van collega-journalisten en cultuurcritici: zijn programma zou geen echte journalistiek zijn maar commerciële pulp. Het werd beschouwd als een nieuw en zelfs bedreigend fenomeen, terwijl er historische vormen van vermaak zijn die een duidelijke overeenkomst vertonen met het programma van De Vries. Denk maar aan het moordlied, het wassenbeeldenmuseum en de gruwelkamers uit de negentiende eeuw: ook in die tijd wilden mensen graag geïnformeerd worden over waargebeurde misdaden, het liefst in een melodramatische vorm. Peter R. de Vries zou verbolgen zijn omdat Reijnders zijn programma als een vorm van amusement behandelt en niet als onderzoeksjournalistiek. Reijnders benadrukt dat hij De Vries helemaal niet wil veroordelen. „Ik vind dat hij een belangrijke functie heeft in de samenleving: hij vult de kloof die bestaat tussen de officiële rechtsspraak en het natuurlijke rechtsgevoel van het publiek.” freakshows We praten over de overvloed aan programma’s waarin mensen uit de lagere sociale klassen figureren, of in ieder geval mensen die het niet op eigen kracht redden: Probleemwijken, Big Diet, Super Nanny, de Tokkies. „Het zijn sociale freakshows’’, zegt Reijnders. „Ook hier zie ik een historische parallel: in de zeventiende eeuw kon men het Amsterdamse Spinhuis bezoeken, een tuchthuis voor vrouwen, om de prostituees en dievegges die daar zaten te bekijken. Zelfs in de toeristengidsen van die tijd kun je lezen dat het de moeite waard was om er eens langs te gaan. Voor een kleine vergoeding kon je een soort reality show zien, drie eeuwen voor Big Brother en De Gouden Kooi.’’ Zulk sensationeel vermaak wordt volgens Reijnders gedefinieerd door de term ‘grensoverschrijding’. Hij legt uit: „Elke cultuur is opgebouwd uit bepaalde categorieën van goed en kwaad, van sociaal gedrag en asociaal gedrag. Sommige televisiemakers zoeken de grens op, niet zozeer om de grens steeds verder te verleggen, zoals de cultuurpessimisten suggereren, maar om er heel even overheen te gaan en zo indirect die grens te herbevestigen. Aan de hand van de Tokkies wordt getoond hoe het niet moet en tevens gesuggereerd hoe het wel moet. Ook de critici spelen een belangrijke rol in dat proces: zij maken als tegenstemmen onderdeel uit van het hele theater. Alle programma’s die spelen met de grensoverschrijding, daarin speelt de moraal juist een belangrijke rol.’’ Wil hij beweren dat een programma als Probleemwijken de morele orde bevordert? „Zulke programma’s zitten in een spannend gebied, daarom vinden mensen het leuk om er naar te kijken. Als je amusement brengt, zoek je altijd een grens op, je laat zien wat net niet kan, want dan wordt er over gepraat. Wat hoort wel en wat hoort niet, dat wordt ter discussie gesteld. Het is geen simpele ontkrachting of bevestiging van de moraal, de grenzen van de moraal worden in concrete situaties in beeld gebracht en de kijker kan zelf zijn conclusie trekken.’’ normen & waarden Vindt hij dat zulke amusementsprogramma’s in ieder geval meer bijdragen aan de moraal dan het normen en waarden-debat van premier Balkenende? Reijnders lacht: „Dat kun je wel stellen. Zo denk ik ook dat een kleinschalige Idols-competitie in het lokale café of een WK-voetbalwedstrijd van Oranje meer bijdraagt aan het creëren van saamhorigheid en een besef van nationale identiteit dan wat de politiek op dit gebied allemaal verzint. En als wetenschapper kun je veel leren over culturele groepsprocessen als je vormen van vrije tijd bestudeert, of het nu groepsfeesten zijn of amusementsprogramma’s. Al die cultuurpessimisten zouden eens naar een Idols-feest moeten gaan of naar een opname van Te Land, ter Zee en eens met een open blik moeten kijken wat daar gebeurt.’’ De strijd tussen ‘elitaire cultuur’ en ‘populaire cultuur’ is de laatste jaren heviger geworden. Reijnders leest ,,met verbazing’’ de opiniestukken, ook in NRC Handelsblad, waarin gepleit wordt voor het herstel van de culturele elite en het geloof in de superioriteit van de hoge cultuur. Hij zegt: „Dat is zo’n oude reflex! Ik vraag me altijd af: waar zijn de critici van het televisieamusement zo bang voor? Waarom willen zij hun smaak zo graag opleggen aan andere mensen?” Waarom denkt hij dat de culturele elite steeds terugvalt in die pessimistische reflex? „Dat is een machtskwestie: het willen bepalen wat goed is en wat niet goed is. De Franse cultuursocioloog Bourdieu heeft daar veel over geschreven, hij stelt dat de burgerlijke elite zich onderscheidt van de lagere sociale groepen door een bepaalde smaaknorm op te leggen. De burgerlijke elite heeft lang kunnen bepalen hoe het volk zich moest vermaken. Vooral in de negentiende eeuw, de tijd van het beschavingsoffensief, werden steeds meer volksvermaken zoals de kermis verboden. Daarna kwam de periode van de verzuiling, waarin de elite sterk de hand had in wat men las en bekeek. Maar sinds de ontzuiling in jaren zestig en zeventig is zij haar grip op het volksvermaak aan het verliezen. En dat brengt een angstreactie teweeg, zoals we de laatste jaren regelmatig merken. „Het interessante is, dat het discours van het moreel verval in onze tijd onderdeel is geworden van de marketingtechniek van televisieproducenten. Bij Big Brother leidde het format van het programma (vrijwillig opgesloten mensen worden dag en nacht gefilmd) nog toevallig tot maatschappelijke discussie. Endemol heeft toen gedacht: dat is handig, daar gaan we gebruik van maken.” Bij zijn onderzoek van Te Land, ter Zee en in de Lucht, het langstlopende amusementsprogramma op de Nederlandse televisie, waarbij deelnemers zelf rijdende, varende en vliegende zeepkisten ontwerpen, ontdekte Reijnders dat de deelname geïncorporeerd is binnen de feestkalenders van bestaande groepsculturen. Niet alleen voor de deelnemers, ook voor de kijkers heeft dit programma een rituele functie gekregen: het zorgt voor groepsbinding door de sociale orde en harmonie te benadrukken. Net als Idols is dit amusementsprogramma deel geworden van de eigentijdse volkscultuur. „De wortels van Te Land, ter Zee liggen in het begin van de twintigste eeuw, de tijd van het folklorisme; ook toen was er behoefte aan vertoning van een nationale identiteit. Mensen hebben soms het idee dat die identiteit onder druk staat en dan ontstaan dit soort initiatieven. Ook in Te Land, ter Zee willen mensen het typisch Nederlandse terugvinden. Nu Nederland als politieke eenheid aan kracht inlevert, met de opkomst van Europa en de globalisering, ontstaat de vrees dat we de nationale identiteit aan het verliezen zijn. Terwijl we ons juist heel erg bewust zijn van de nationale identiteit, we zijn er immers constant mee bezig, sterker nog, er is een hele identiteitsindustrie ontstaan.” Vandaar de titel van zijn boek, zegt Reijnders: Holland op de helling. „Het lijkt misschien of Holland op de helling staat, aan de rand van de morele ondergang dus, maar in feite staat Holland op de scheepshelling, een plaats voor onderhoud en constructie. We zijn constant aan het werk aan onze moraal en identiteit, zonder dat het ons lukt die vast te leggen. En gelukkig maar.” Stijn Reijnders: ‘Holland op de helling. Televisieamusement, volkscultuur en ritueel vermaak’. Veerhuis, Alphen aan de Maas. 267 blz. Prijs 19,50 JERRY SPRINGER EN JAN KLAASSEN De Amerikaanse talkshow Jerry Springer is een typisch voorbeeld van een televisieprogramma dat verguisd is als ‘toonbeeld van debilisering’ en ‘symbool van de ondergang van de beschaving’. In dit programma worden de gasten geconfronteerd met geheimen van vrienden of familieleden en die confrontatie mondt vaak uit in vecht- en scheldpartijen. Sommigen vinden Jerry Springer ‘typisch Amerikaans’, maar Stijn Reijnders wijst op een bekende voorloper: het poppenkastspel van Jan Klaassen en Katrijn. De overeenkomsten met Jerry Springer zijn opvallend: Jan Klaassen is een drankzuchtige jongen van de straat die zich met andere vrouwen inlaat, tot grote ergernis van zijn vrouw Katrijn. De hardhandige ruzies van het echtpaar worden, zoals bij Jerry Springer, afgesloten met een moralistisch praatje. Jan Klaassen en Katrijn hebben een lange Europese volkculturele geschiedenis, die teruggaat tot het zestiende-eeuwse Italië. ‘Nederlandse landschap is in de afgelopen dertig jaar sneller verdwenen dan ooit’ Landschapsarchitectuur Nederlanders zetten het landschap al meer dan 1. 12 MAART 2018 De culturele hoogtepunten voor het voorjaar Van Mahler tot Down the Rabbit Hole: in de lente van 2018 is er weer van alles te doen op het gebied van cultuur. 02 JANUARI 2018 Op zoek naar poëzie, in een four-wheel-drive Dichtkunst Saoedi-Arabië De Nederlandse arabist Marcel Kurpershoek is al dertig jaar in de ban van bedoeïnenpoëzie. Floris van Straaten zocht hem op in Saoedi-Arabië, tijdens de opnamen van een Arabische tv-serie. ‘Het is niet langer taboe om over de eigen stam te spreken.’ 26 JANUARI 2018 In de voetsporen van Skywalker, Potter en Gossip Girl In Star Wars-tenue rondstruinen op het eiland waar The Last Jedi is opgenomen, of naar perron 9 3/4 uit Harry Potter. 31 JANUARI 2018 Eind jaren tachtig verving de Kerstman bijna de Sint Sinterklaas Niet Zwarte Piet maar Sinterklaas zélf verdween eind jaren tachtig bijna. De schuldige: zijn collega, de Kerstman. 05 DECEMBER 2017 Navigasie-keuseskerm Nie ingeteken nieBesprekingBydraesSkep gebruikerMeld aanBladsyBesprekingLeesWysigWys geskiedenisSoek Deursoek Wikibooks Tuisblad Gemeenskapsportaal Huidige gebeure Onlangse wysigings Lukrake bladsy Hulp Skenkings Druk/eksporteer Skep boek Laai af as PDF Drukbare weergawe Gereedskap Skakels hierheen Verwante veranderings Laai lêer Spesiale bladsye Permanente skakel Bladinligting Haal dié blad aan Tale Voeg skakels by Die bladsy is laas op 28 Mei 2018 om 17:00 bygewerk. Die teks is beskikbaar onder die lisensie Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die Algemene Voorwaardes vir meer inligting. PrivaatheidsbeleidInligting oor WikibooksVrywaringOntwikkelaarsKoekieverklaringSelfoonweergawe ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> 993qp9cr91smfh0cu1n7sv6goi9vlfc 5608 5587 2018-11-28T00:08:02Z Trijnstel 724 Rol weergawe 5584 deur [[Special:Contributions/213.247.106.78|213.247.106.78]] ([[User talk:213.247.106.78|bespreek]]) terug. - rvv wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> d6h6fb7s26hfesta8ju93oxlppjvf3u 5722 5608 2019-11-04T19:30:24Z MediaWiki message delivery 1367 /* Community Wishlist 2020 */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> sf20z5gibtr3c2dfdonh2xipvggf50x 6211 5722 2020-01-18T06:14:31Z MediaWiki message delivery 1367 /* Wiki Loves Folklore */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> gp5kdd29q5dn2r1ifgkbf5bxe3zq7oo 6777 6211 2020-11-24T11:49:26Z MediaWiki message delivery 1367 /* Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> m7ahh8fao4zf4vigzzvbo7hxwo2ynl3 6781 6777 2021-01-20T09:47:10Z MNadzikiewicz (WMF) 2242 Universal Code of Conduct enforcement consultations wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[af:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[af:Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[af:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[af:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:47, 20 Januarie 2021 (UTC) aw5wwxy3s2jh1vwg7cnkydmsd7awjxr 6782 6781 2021-01-20T09:50:36Z MNadzikiewicz (WMF) 2242 /* Universal Code of Conduct enforcement consultations */ wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) tbmgvnxtnrn3c3l8cgioosir309pez3 6826 6782 2021-02-06T13:25:00Z MediaWiki message delivery 1367 /* Wiki Loves Folklore 2021 is back! */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore 2021 is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2021|Wiki Loves Folklore 2021]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the 1st till the 28th of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2021 submitting] them in this commons contest. Please support us in translating the [[:c:Commons: Wiki Loves Folklore 2021|project page]] and a [https://meta.wikimedia.org/wiki/Special:Translate?group=Centralnotice-tgroup-wikiloveslove2020&language=en&filter=%21translated&action=translate|one-line banner message] to help us spread the word in your native language. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:25, 6 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=21073884 --> pds4vrh9vbeyu054sekbgdj0kz1bivs 6827 6826 2021-02-18T14:11:53Z MediaWiki message delivery 1367 /* Proposal: Set two-letter project shortcuts as alias to project namespace globally */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore 2021 is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2021|Wiki Loves Folklore 2021]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the 1st till the 28th of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2021 submitting] them in this commons contest. Please support us in translating the [[:c:Commons: Wiki Loves Folklore 2021|project page]] and a [https://meta.wikimedia.org/wiki/Special:Translate?group=Centralnotice-tgroup-wikiloveslove2020&language=en&filter=%21translated&action=translate|one-line banner message] to help us spread the word in your native language. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:25, 6 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=21073884 --> == Proposal: Set two-letter project shortcuts as alias to project namespace globally == <div lang="en" dir="ltr"> {{int:please-translate}} Hello everyone, I apologize for posting in English. I would like to inform everyone that I created a new global request for comment (GRFC) at Meta Wiki, which may affect your project: [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. In this GRFC, I propose that two-project shortcuts for project names will become a default alias for the project namespace. For instance, on all Wikipedias, WP will be an alias to the Wikipedia: namespace (and similar for other projects). Full list is available in the GRFC. This is already the case for Wikivoyages, and many individual projects asked for this alias to be implemented. I believe this makes it easier to access the materials in the project namespace, as well as creating shortcuts like <tt>WP:NPOV</tt>, as well as helps new projects to use this feature, without having to figure out how to request site configuration changes first. As far as I can see, {{SITENAME}} currently does not have such an alias set. This means that such an alias will be set for you, if the GRFC is accepted by the global community. I would like to ask all community members to participate in the request for comment at Meta-Wiki, see [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. Please feel free to [[:m:User talk:Martin Urbanec|ask me]] if you have any questions about this proposal. Best regards,<br /> --[[:m:User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|talk]]) 14:11, 18 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/MassMessage&oldid=21125035 --> e71282x9p07avhi1x32ctnyqk3gv2fx 6831 6827 2021-04-06T18:48:08Z MediaWiki message delivery 1367 /* Global bot policy changes */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore 2021 is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2021|Wiki Loves Folklore 2021]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the 1st till the 28th of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2021 submitting] them in this commons contest. Please support us in translating the [[:c:Commons: Wiki Loves Folklore 2021|project page]] and a [https://meta.wikimedia.org/wiki/Special:Translate?group=Centralnotice-tgroup-wikiloveslove2020&language=en&filter=%21translated&action=translate|one-line banner message] to help us spread the word in your native language. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:25, 6 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=21073884 --> == Proposal: Set two-letter project shortcuts as alias to project namespace globally == <div lang="en" dir="ltr"> {{int:please-translate}} Hello everyone, I apologize for posting in English. I would like to inform everyone that I created a new global request for comment (GRFC) at Meta Wiki, which may affect your project: [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. In this GRFC, I propose that two-project shortcuts for project names will become a default alias for the project namespace. For instance, on all Wikipedias, WP will be an alias to the Wikipedia: namespace (and similar for other projects). Full list is available in the GRFC. This is already the case for Wikivoyages, and many individual projects asked for this alias to be implemented. I believe this makes it easier to access the materials in the project namespace, as well as creating shortcuts like <tt>WP:NPOV</tt>, as well as helps new projects to use this feature, without having to figure out how to request site configuration changes first. As far as I can see, {{SITENAME}} currently does not have such an alias set. This means that such an alias will be set for you, if the GRFC is accepted by the global community. I would like to ask all community members to participate in the request for comment at Meta-Wiki, see [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. Please feel free to [[:m:User talk:Martin Urbanec|ask me]] if you have any questions about this proposal. Best regards,<br /> --[[:m:User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|talk]]) 14:11, 18 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/MassMessage&oldid=21125035 --> == Global bot policy changes == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project is currently opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. As such, I want to let you know about some changes that were made after the [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|global RfC]] was closed. *Global bots are now subject to a 2 week discussion, and it'll be publicized via a MassMessage list, available at [[:m:Bot policy/New global bot discussion|Bot policy/New global bot discussion]] on Meta. Please subscribe yourself or your wiki if you are interested in new global bots proposals. *For a bot to be considered for approval, it must demonstrate it is welcomed in multiple projects, and a good way to do that is to have the bot flag on at least 5 wikis for a single task. *The bot operator should make sure to adhere to the wiki's preference as related to the use of the bot flag (i.e., if a wiki doesn't want a bot to use the flag as it edits, that should be followed). Thank you for your time. Best regards,<br /> —'''''<span style="font-family:Candara">[[User:Tks4Fish|<span style="color:black">Thanks for the fish!</span>]] ^{[[User Talk:Tks4Fish|<span style="color:blue">talk</span>]]•[[Special:Contribs/Tks4Fish|contribs]]}</span>''''' 18:48, 6 April 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tks4Fish@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tks4Fish/temp&oldid=21306363 --> 60etrv62fqyps13snq7nxekoi7qctak 6843 6831 2021-08-23T11:10:16Z Zuz (WMF) 2319 wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore 2021 is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2021|Wiki Loves Folklore 2021]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the 1st till the 28th of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2021 submitting] them in this commons contest. Please support us in translating the [[:c:Commons: Wiki Loves Folklore 2021|project page]] and a [https://meta.wikimedia.org/wiki/Special:Translate?group=Centralnotice-tgroup-wikiloveslove2020&language=en&filter=%21translated&action=translate|one-line banner message] to help us spread the word in your native language. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:25, 6 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=21073884 --> == Proposal: Set two-letter project shortcuts as alias to project namespace globally == <div lang="en" dir="ltr"> {{int:please-translate}} Hello everyone, I apologize for posting in English. I would like to inform everyone that I created a new global request for comment (GRFC) at Meta Wiki, which may affect your project: [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. In this GRFC, I propose that two-project shortcuts for project names will become a default alias for the project namespace. For instance, on all Wikipedias, WP will be an alias to the Wikipedia: namespace (and similar for other projects). Full list is available in the GRFC. This is already the case for Wikivoyages, and many individual projects asked for this alias to be implemented. I believe this makes it easier to access the materials in the project namespace, as well as creating shortcuts like <tt>WP:NPOV</tt>, as well as helps new projects to use this feature, without having to figure out how to request site configuration changes first. As far as I can see, {{SITENAME}} currently does not have such an alias set. This means that such an alias will be set for you, if the GRFC is accepted by the global community. I would like to ask all community members to participate in the request for comment at Meta-Wiki, see [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. Please feel free to [[:m:User talk:Martin Urbanec|ask me]] if you have any questions about this proposal. Best regards,<br /> --[[:m:User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|talk]]) 14:11, 18 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/MassMessage&oldid=21125035 --> == Global bot policy changes == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project is currently opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. As such, I want to let you know about some changes that were made after the [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|global RfC]] was closed. *Global bots are now subject to a 2 week discussion, and it'll be publicized via a MassMessage list, available at [[:m:Bot policy/New global bot discussion|Bot policy/New global bot discussion]] on Meta. Please subscribe yourself or your wiki if you are interested in new global bots proposals. *For a bot to be considered for approval, it must demonstrate it is welcomed in multiple projects, and a good way to do that is to have the bot flag on at least 5 wikis for a single task. *The bot operator should make sure to adhere to the wiki's preference as related to the use of the bot flag (i.e., if a wiki doesn't want a bot to use the flag as it edits, that should be followed). Thank you for your time. Best regards,<br /> —'''''<span style="font-family:Candara">[[User:Tks4Fish|<span style="color:black">Thanks for the fish!</span>]] ^{[[User Talk:Tks4Fish|<span style="color:blue">talk</span>]]•[[Special:Contribs/Tks4Fish|contribs]]}</span>''''' 18:48, 6 April 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tks4Fish@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tks4Fish/temp&oldid=21306363 --> == Universal Code of Conduct - Enforcement draft guidelines review == The [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Drafting_committee#Phase_2|Universal Code of Conduct Phase 2 drafting committee]] would like comments about the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Enforcement_draft_guidelines_review|enforcement draft guidelines]] for the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct|Universal Code of Conduct]] (UCoC). This review period is planned for 17 August 2021 through 17 October 2021. These guidelines are not final but you can help move the progress forward. The committee will revise the guidelines based upon community input. Comments can be shared in any language on the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Enforcement_draft_guidelines_review|draft review talk page]] and [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Discussions|multiple other venues]]. Community members are encouraged to organize conversations in their communities. There are planned live discussions about the UCoC enforcement draft guidelines: [[:Wikimania:2021:Submissions/Universal_Code_of_Conduct_Roundtable|Wikimania 2021 session]] - 16 August @ 11:00 UTC - 11:45 UTC [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/2021_consultations/Roundtable_discussions#Conversation_hours|Conversation hours]] - 24 August, 31 August, 7 September @ 03:00 UTC & 14:00 UTC [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/2021_consultations/Roundtable_discussions|Roundtable calls]] - 18 September @ 03:00 UTC & 15:00 UTC Summaries of discussions will be posted every two weeks [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Drafting_committee/Digests|here]]. Please let me know if you have any questions. Best,[[Gebruiker:Zuz (WMF)|Zuz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Zuz (WMF)|kontak]]) 11:10, 23 Augustus 2021 (UTC) 9ebbzz217g2i7qx10yka4hboffr2ul3 7155 6843 2022-01-09T13:14:51Z MediaWiki message delivery 1367 /* Wiki Loves Folklore is back! */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore 2021 is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2021|Wiki Loves Folklore 2021]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the 1st till the 28th of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2021 submitting] them in this commons contest. Please support us in translating the [[:c:Commons: Wiki Loves Folklore 2021|project page]] and a [https://meta.wikimedia.org/wiki/Special:Translate?group=Centralnotice-tgroup-wikiloveslove2020&language=en&filter=%21translated&action=translate|one-line banner message] to help us spread the word in your native language. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:25, 6 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=21073884 --> == Proposal: Set two-letter project shortcuts as alias to project namespace globally == <div lang="en" dir="ltr"> {{int:please-translate}} Hello everyone, I apologize for posting in English. I would like to inform everyone that I created a new global request for comment (GRFC) at Meta Wiki, which may affect your project: [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. In this GRFC, I propose that two-project shortcuts for project names will become a default alias for the project namespace. For instance, on all Wikipedias, WP will be an alias to the Wikipedia: namespace (and similar for other projects). Full list is available in the GRFC. This is already the case for Wikivoyages, and many individual projects asked for this alias to be implemented. I believe this makes it easier to access the materials in the project namespace, as well as creating shortcuts like <tt>WP:NPOV</tt>, as well as helps new projects to use this feature, without having to figure out how to request site configuration changes first. As far as I can see, {{SITENAME}} currently does not have such an alias set. This means that such an alias will be set for you, if the GRFC is accepted by the global community. I would like to ask all community members to participate in the request for comment at Meta-Wiki, see [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. Please feel free to [[:m:User talk:Martin Urbanec|ask me]] if you have any questions about this proposal. Best regards,<br /> --[[:m:User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|talk]]) 14:11, 18 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/MassMessage&oldid=21125035 --> == Global bot policy changes == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project is currently opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. As such, I want to let you know about some changes that were made after the [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|global RfC]] was closed. *Global bots are now subject to a 2 week discussion, and it'll be publicized via a MassMessage list, available at [[:m:Bot policy/New global bot discussion|Bot policy/New global bot discussion]] on Meta. Please subscribe yourself or your wiki if you are interested in new global bots proposals. *For a bot to be considered for approval, it must demonstrate it is welcomed in multiple projects, and a good way to do that is to have the bot flag on at least 5 wikis for a single task. *The bot operator should make sure to adhere to the wiki's preference as related to the use of the bot flag (i.e., if a wiki doesn't want a bot to use the flag as it edits, that should be followed). Thank you for your time. Best regards,<br /> —'''''<span style="font-family:Candara">[[User:Tks4Fish|<span style="color:black">Thanks for the fish!</span>]] ^{[[User Talk:Tks4Fish|<span style="color:blue">talk</span>]]•[[Special:Contribs/Tks4Fish|contribs]]}</span>''''' 18:48, 6 April 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tks4Fish@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tks4Fish/temp&oldid=21306363 --> == Universal Code of Conduct - Enforcement draft guidelines review == The [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Drafting_committee#Phase_2|Universal Code of Conduct Phase 2 drafting committee]] would like comments about the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Enforcement_draft_guidelines_review|enforcement draft guidelines]] for the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct|Universal Code of Conduct]] (UCoC). This review period is planned for 17 August 2021 through 17 October 2021. These guidelines are not final but you can help move the progress forward. The committee will revise the guidelines based upon community input. Comments can be shared in any language on the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Enforcement_draft_guidelines_review|draft review talk page]] and [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Discussions|multiple other venues]]. Community members are encouraged to organize conversations in their communities. There are planned live discussions about the UCoC enforcement draft guidelines: [[:Wikimania:2021:Submissions/Universal_Code_of_Conduct_Roundtable|Wikimania 2021 session]] - 16 August @ 11:00 UTC - 11:45 UTC [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/2021_consultations/Roundtable_discussions#Conversation_hours|Conversation hours]] - 24 August, 31 August, 7 September @ 03:00 UTC & 14:00 UTC [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/2021_consultations/Roundtable_discussions|Roundtable calls]] - 18 September @ 03:00 UTC & 15:00 UTC Summaries of discussions will be posted every two weeks [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Drafting_committee/Digests|here]]. Please let me know if you have any questions. Best,[[Gebruiker:Zuz (WMF)|Zuz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Zuz (WMF)|kontak]]) 11:10, 23 Augustus 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2022|Wiki Loves Folklore 2022]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the '''1st till the 28th''' of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2022 submitting] them in this commons contest. You can also [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2022/Organize|organize a local contest]] in your country and support us in translating the [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2022/Translations|project pages]] to help us spread the word in your native language. Feel free to contact us on our [[:c:Commons talk:Wiki Loves Folklore 2022|project Talk page]] if you need any assistance. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' --[[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:14, 9 Januarie 2022 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wlf&oldid=22560402 --> eq2bw92vs4kqgtxe7uv8dvt5ojzgu9f 7157 7155 2022-01-18T10:19:24Z MediaWiki message delivery 1367 /* Subscribe to the This Month in Education newsletter - learn from others and share your stories */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki * '''af:''' * '''en:''' Requests for the [[m:bot|bot]] flag should be made on this page. This wiki uses the [[m:bot policy|standard bot policy]], and allows [[m:bot policy#Global_bots|global bots]] and [[m:bot policy#Automatic_approval|automatic approval of certain types of bots]]. Other bots should apply below, and then [[m:Steward requests/Bot status|request access]] from a steward if there is no objection. ==Waar is almal== Ek het een ding agter gekom tewyl ek voor die rekenaar sit ek en my kinders (twee) moet saam weer skool gaan so doende kan ek as ouer ook iets nuut uit die lewe leer.En een voordeel in ons eie taal.Wees trots daarop n voorreg!! ==Waar is almal== Waar is almal hierde is een van die beste plekke op aarde .dit sal ons taal ,afrikaans,baie goed doen so kom mense Freakazo->''E-pos my asb. by Freakazo@bummer.co.za as jy nogsteeds belangstel om nuwe boeke te skep.'' ==Duits== Op het tuisblad staat lappen tekst in het duits. Nu kan ik dat wel lezen en vele met mij. Maar een vertaling van het duits naar het afrikaans is wel gewenst. Zo wel het zichtbare deel als het onzichtbare deel in de 'broncode'. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 16:46, 23 Oktober 2009 (UTC) ==Bot policy== Hello. To facilitate [[m:steward|steward]] granting of bot access, I suggest implementing the [[m:Bot policy|standard bot policy]] on this wiki. In particular, this policy allows stewards to automatically flag known interlanguage linking bots (if this page says that is acceptable), which form the vast majority of such requests. The policy also enables [[m:Bot policy#Global_bots|global bots]] on this wiki (if this page says that is acceptable), which are trusted bots that will be given bot access on every wiki that allows global bots. This policy makes bot access requesting much easier for local users, operators, and stewards. To implement it we only need to create a redirect to this page from [[Project:Bot policy]], and add a line at the top noting that it is used here. Please read the text at [[m:Bot policy]] before commenting. If you object, please say so; I hope to implement in two weeks if there is no objection, since it is particularly written to streamline bot requests on wikis with little or no community interested in bot access requests. [[Gebruiker:Carsrac|Carsrac]] 07:36, 7 Oktober 2009 (UTC) : Implemented. —<small>[[m:User:Pathoschild|Pathoschild]] 14:36:42, 19 April 2010 (UTC)</small> == IMPORTANT: Admin activity review == Apologies for writing in English; if you can translate this notice to help other readers then please do so. A new policy regarding the removal of "advanced rights" (administrator, bureaucrat, etc) was recently adopted by [[:m:Requests for comment/Activity levels of advanced administrative rights holders|global community consensus]] (your community received a notice about the discussion). According to this policy, the [[:m:stewards|stewards]] are reviewing administrators' activity on smaller wikis. To the best of our knowledge, your wiki does not have a formal process for removing "advanced rights" from inactive accounts. This means that the stewards will take care of this according to the new [[:m:Admin activity review|admin activity review]] here. We have determined that the following users meet the inactivity criteria (no edits and no log actions for more than 2 years): #Adriaan90 (administrator) These users will receive a notification soon, asking them to start a community discussion if they want to retain some or all of their rights. If the users do not respond, then their advanced rights will be removed by the stewards. However, if you as a community would like to create your own activity review process superseding the global one, want to make another decision about these inactive rights holders, or already have a policy that we missed, then please notify the [[:m:Stewards' noticeboard|stewards on Meta-Wiki]] so that we know not to proceed with the rights review on your wiki. Thanks, [[Gebruiker:QuiteUnusual|QuiteUnusual]] ([[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual|kontak]]) 12:19, 19 Augustus 2013 (UTC) == Global AbuseFilter == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">Hello, [[mw:Special:MyLanguage/Extension:AbuseFilter|AbuseFilter]] is a MediaWiki extension used to detect likely abusive behavior patterns, like pattern vandalism and spam. In 2013, [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter|Global AbuseFilters]] were enabled on a limited set of wikis including Meta-Wiki, MediaWiki.org, Wikispecies and (in early 2014) all the "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=small.dblist small wikis]". Recently, global abuse filters were enabled on "[https://noc.wikimedia.org/conf/highlight.php?file=medium.dblist medium sized wikis]" as well. These filters are currently managed by stewards on Meta-Wiki and have shown to be very effective in preventing mass spam attacks across Wikimedia projects. However, there is currently no policy on how the global AbuseFilters will be managed although there are proposals. There is an ongoing [[m:Requests for comment/Global AbuseFilter|request for comment]] on policy governing the use of the global AbuseFilters. In the meantime, specific wikis can opt out of using the global AbuseFilter. These wikis can simply add a request to [[m:Global AbuseFilter/Opt-out wikis|this list]] on Meta-Wiki. More details can be found on [[m:Special:Mylanguage/Global AbuseFilter/2014 announcement|this page]] at Meta-Wiki. If you have any questions, feel free to ask on [[m:Talk:Global AbuseFilter|m:Talk:Global AbuseFilter]]. Thanks, [[m:User:PiRSquared17|PiRSquared17]], [[m:User:Glaisher|Glaisher]]</div> — 17:36, 14 November 2014 (UTC) <!-- Message sent by User:Glaisher@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_AbuseFilter/2014_announcement_distribution_list&oldid=10495115 --> == Cookbook Week == Hello, I want to tell you that I've made a proposal for a Cookbook event [[meta:Wikibooks/Cookbooks week|on this Meta page]]. I would be happy to see your comment ! Regards [[Gebruiker:Archi38|Archi38]] ([[Gebruikerbespreking:Archi38|kontak]]) 18:21, 15 Mei 2016 (UTC) == Compact Language Links enabled in this wiki today == {{int:Please-translate}} <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> [[File:Compact-language-links-list.png|thumb|Screenshot of Compact Language Links interlanguage list]] [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|Compact Language Links]] has been available as a beta-feature on all Wikimedia wikis since 2014. With compact language links enabled, users are shown a much shorter list of languages on the interlanguage link section of an article (see image). Based on several factors, this shorter list of languages is expected to be more relevant for them and valuable for finding similar content in a language known to them. More information about compact language links can be found in [[:mw:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|the documentation]]. From today onwards, compact language links has been enabled as the default listing of interlanguage links on this wiki. Using the button at the bottom, you will be able to see a longer list of all the languages the article has been written in. The setting for this compact list can be changed by using the checkbox under ''User Preferences -> Appearance -> Languages'' The compact language links feature has been tested extensively by the Wikimedia Language team, which developed it. However, in case there are any problems or other feedback please let us know on the [[:mw:Talk:Universal_Language_Selector/Compact_Language_Links|project talk page]] or on this discussion thread. It is to be noted that on some wikis the presence of an existing older gadget that was used for a similar purpose may cause an interference for compact language list. We would like to bring this to the attention of the admins of this wiki. Full details are on [[phab:T131455|this phabricator ticket]] (in English). Due to the large scale enablement of this feature, we have had to use [[:m:Global_message_delivery|MassMessage]] for this announcement and as a result it is only written in English. We will really appreciate if this message can be translated for other users of this wiki. Thank you. On behalf of the Wikimedia Language team: [[:mw:User:Runab_WMF|Runa Bhattacharjee (WMF)]] ([[mw:User talk:Runab_WMF|talk]]) 07:04, 24 Junie 2016 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Runab WMF@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Global_message_delivery/Targets/ULS_Compact_Links/24_June&oldid=15720673 --> == Improved search in deleted pages archive == {{int:please-translate}} During Wikimedia Hackathon 2016, the [[mw:Wikimedia_Discovery|Discovery]] team [https://phabricator.wikimedia.org/T109561 worked] on one of the items on the 2015 community wishlist, namely [[m:2015_Community_Wishlist_Survey/Search#Provide_a_means_of_searching_for_deleted_pages|enabling searching the archive of deleted pages]]. This feature is now ready for production deployment, and will be enabled on all wikis, except Wikidata. Right now, the feature is behind a feature flag - to use it on your wiki, please go to the <code>Special:Undelete</code> page, and add <code>&fuzzy=1</code> to the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=1. Then search for the pages you're interested in. There should be more results than before, due to using ElasticSearch indexing (via the CirrusSearch extension). We plan to enable this improved search by default on all wikis soon (around August 1, 2017). If you have any objections to this - please raise them with the Discovery team via [http://mailto:discovery@lists.wikimedia.org email] or on this announcement's discussion page. Like most Mediawiki configuration parameters, the functionality can be configured per wiki. Once the improved search becomes the default, you can still access the old mode using <code>&fuzzy=0</code> in the URL, like this: https://test.wikipedia.org/w/index.php?title=Special%3AUndelete&fuzzy=0 Please note that since Special:Undelete is an admin-only feature, this search capability is also only accessible to wiki admins. {{Int:Feedback-thanks-title}} [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 18:40, 25 Julie 2017 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Archive_search_announce/Distribution_list&oldid=17036927 --> == Update on page issues on mobile web == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> '''Update on page issues on mobile web''' {{int:please-translate}} Hi everyone. The [[mw:Reading/Web/Team|Readers web team]] has recently begun working on exposing issue templates on the mobile website. Currently, details about issues with page content are generally hidden on the mobile website. This leaves readers unaware of the reliability of the pages they are reading. The goal of this project is to improve awareness of particular issues within an article on the mobile web. We will do this by changing the visual styling of page issues. So far, we have [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|drafted a proposal on the design and implementation]] of the project. We were also able to run [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues/Research Results|user testing on the proposed designs]]. The tests so far have positive results. Here is a quick summary of what we learned: * The new treatment increases awareness of page issues among participants. This is true particularly when they are in a more evaluative/critical mode. * Page issues make sense to readers and they understand how they work * Readers care about page issues and consider them important * Readers had overwhelmingly positive sentiments towards Wikipedia associated with learning about page issues Our next step would be to start implementing these changes. We wanted to reach out to you for any concerns, thoughts, and suggestions you might have before beginning development. Please [[mw:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|visit the project page]] where we have more information and mockups of how this may look. Please [[mw:Talk:Reading/Web/Projects/Mobile Page Issues|leave feedback on the talk page]]. </div> [[m:User:CKoerner (WMF)|CKoerner (WMF)]] ([[m:User talk:CKoerner (WMF)|talk]]) 20:58, 12 Junie 2018 (UTC) <!-- Message sent by User:CKoerner (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CKoerner_(WMF)/Sandbox&oldid=18120916 --> == Community Wishlist 2020 == [[File:Magic Wand Icon 229981 Color Flipped.svg|right|48px]] <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> The '''[[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020|2020 Community Wishlist Survey]]''' is now open! This survey is the process where communities decide what the [[m:Community Tech|Community Tech]] team should work on over the next year. We encourage everyone to submit proposals until the deadline on '''November 11, 2019''', or comment on other proposals to help make them better. '''This year, we’re exclusively focusing on smaller projects (i.e., Wikibooks, Wiktionary, Wikiquote, Wikisource, Wikiversity, Wikispecies, Wikivoyage, and Wikinews).''' We want to help these projects and provide meaningful improvements to diverse communities. If you’re a member of any of these projects, please participate in the survey! To submit proposals, see the guidelines on the [[m:Special:MyLanguage/Community Wishlist Survey 2020#Guidelines|survey page]]. You can write proposals in any language, and we will translate them for you. Thank you, and we look forward to seeing your proposals! </div> [[:m:user:IFried (WMF)|IFried (WMF)]] 19:30, 4 November 2019 (UTC) <!-- Message sent by User:Trizek (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Trizek_(WMF)/sandbox/temp_MassMessage_list&oldid=19523495 --> == Wiki Loves Folklore == [[File:WLL Subtitled Logo (transparent).svg|100px|right|frameless]] '''Hello Folks,''' Wiki Loves Love is back again in 2020 iteration as '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Wiki Loves Folklore]]''' from 1 February, 2020 - 29 February, 2020. Join us to celebrate the local cultural heritage of your region with the theme of folklore in the international photography contest at [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wllove Wikimedia Commons]. Images, videos and audios representing different forms of folk cultures and new forms of heritage that haven’t otherwise been documented so far are welcome submissions in Wiki Loves Folklore. Learn more about the contest at [[m:Wiki Loves Folklore|Meta-Wiki]] and [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore|Commons]]. '''Kind regards,'''<br/> [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore/International Team|'''Wiki Loves Folklore International Team''']]<br/> <small>&mdash;&nbsp;[[User:Tulsi Bhagat|<font color="black">'''Tulsi Bhagat'''</font>]] <small>([[Special:Contributions/Tulsi Bhagat|<font color="black">contribs</font>]] &#124; [[User talk:Tulsi Bhagat|<font color="black">talk</font>]])</small><br/> sent using [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 06:14, 18 Januarie 2020 (UTC)</small> <!-- Message sent by User:Tulsi Bhagat@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=19716850 --> == Global bot policy proposal: invitation to a Meta discussion == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project currently is opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. Under this policy, bots that fix double redirects or maintain interwiki links are allowed to operate under a global bot flag that is assigned directly by the stewards. As the Wikimedia projects developed, the need for the current global bot policy decreased, and in the past years, no bots were appointed via that policy. That is mainly given Wikidata were estabilished in 2013, and it is no longer necessary to have dozens of bots that maintain interwiki links. A [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|proposal]] was made at Meta-Wiki, which proposes that the stewards will be authorized to determine whether an uncontroversial task may be assigned a global bot flag. The stewards already assign permissions that are more impactful on many wikis, namely, [[:m:GS|global sysops]] and [[:m:GR|global renamers]], and I do not think that trust should be an issue. The stewards will assign the permission only to time-proven bots that are already approved at a number of projects, like [[:m:User:ListeriaBot|ListeriaBot]]. By this message, I would like to invite you to comment [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|in the global RFC]], to voice your opinion about this matter. Thank you for your time. Best regards,<br /> [[User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|{{int:Talkpagelinktext}}]]) 11:49, 24 November 2020 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/sand&oldid=20709229 --> == Universal Code of Conduct enforcement consultations == Dear all, you may know me under my Wikimedia username – [[w:User:Nadzik|Nadzik]]. I came here last year to contribute to your project as well as I can. I am sorry for writing to you in English, but this will make the message more understandable, than using an automatic translator. Feel free to translate my post! Over the next few weeks, [[w:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] will be consulting on the implementation and the enforcement of the [[:meta:Universal Code of Conduct/Draft review/en|Universal Code of Conduct]], which will constitute an appendix to the currently applicable [https://foundation.wikimedia.org/wiki/Terms_of_Use/en Terms of Use]. === What is the Universal Code of Conduct? === The UCoC is intended to serve as a document that will incorporate the basic standards of behaviour in order to standardize them across all Wikimedia projects. It aims to include a list of inappropriate behaviours that will not be accepted in our projects, and also takes care of the safety of all users. It is also intended to provide a common ground in those communities that do not have their own specific regulations and rules on this subject. It will widely help smaller and younger projects that have not yet had the opportunity to write down their own rules related to the inappropriate behaviour of their contributors. [[:m:Universal Code of Conduct/Initial 2020 Consultations|Consultations carried out in 2019 and in the first half of 2020]] allowed for the preparation of a preliminary proposal of rules, however, there are still no provisions related to the implementation of the UCoC. To this end consultations started in many Wikimedia project communities. === How will the consultations work? === In January and February 2021, nine language facilitators from the Wikimedia Foundation will engage in a series of consultations with different language communities (including Wikidata and Commons user communities). I've also asked to be allowed consulting with the Afrikaans community, as I've had the pleasure to work with some of you before. In the coming weeks, we will have the opportunity to talk together about your views, visions and ideas for implementation in connection with the introduction of UCoC . The goal of the Wikimedia Foundation is to obtain information from various communities, and only on the basis of the currently conducted consultations, our team will prepare and present reports and various possibilities of implementing UCoC into force. I encourage everyone to share their opinion with me and with other members of our community. Starting in February, some of you may also be contacted by a dedicated affiliate outreach or user group outreach. === How to participate? === Feel free to express your opinion in the most convenient way for you. To enable everyone willing to participate in consultations, they will be conducted in several ways: # Village pump discussion at [[w:Wikipedia:Geselshoekie#Universal Code of Conduct enforcement consultations|af.wikipedia]] # Opening a new thread on my [[w:User talk:MNadzikiewicz (WMF)|User talk page]] # Emailing me [[Spesiaal:Stuur_e-pos/MNadzikiewicz_(WMF)|directly via Wikimail]] Additionally, in the coming days, an anonymous poll will be launched for community members who would like to privately convey their feelings about the UCoC, as well as the spheres surrounding it (the state of the rules in our projects, unwanted situations and other developments you are willing to discuss). I also invite you to visit [[:meta:Universal Code of Conduct/FAQ|FAQ-page]], that already has answers to most frequently asked questions. If you have any questions, ping me, to make sure that I see your message! I wish us all a fruitful debate! [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 09:50, 20 Januarie 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore 2021 is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2021|Wiki Loves Folklore 2021]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the 1st till the 28th of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2021 submitting] them in this commons contest. Please support us in translating the [[:c:Commons: Wiki Loves Folklore 2021|project page]] and a [https://meta.wikimedia.org/wiki/Special:Translate?group=Centralnotice-tgroup-wikiloveslove2020&language=en&filter=%21translated&action=translate|one-line banner message] to help us spread the word in your native language. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' [[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:25, 6 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wll&oldid=21073884 --> == Proposal: Set two-letter project shortcuts as alias to project namespace globally == <div lang="en" dir="ltr"> {{int:please-translate}} Hello everyone, I apologize for posting in English. I would like to inform everyone that I created a new global request for comment (GRFC) at Meta Wiki, which may affect your project: [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. In this GRFC, I propose that two-project shortcuts for project names will become a default alias for the project namespace. For instance, on all Wikipedias, WP will be an alias to the Wikipedia: namespace (and similar for other projects). Full list is available in the GRFC. This is already the case for Wikivoyages, and many individual projects asked for this alias to be implemented. I believe this makes it easier to access the materials in the project namespace, as well as creating shortcuts like <tt>WP:NPOV</tt>, as well as helps new projects to use this feature, without having to figure out how to request site configuration changes first. As far as I can see, {{SITENAME}} currently does not have such an alias set. This means that such an alias will be set for you, if the GRFC is accepted by the global community. I would like to ask all community members to participate in the request for comment at Meta-Wiki, see [[:m:Requests for comment/Set short project namespace aliases by default globally]]. Please feel free to [[:m:User talk:Martin Urbanec|ask me]] if you have any questions about this proposal. Best regards,<br /> --[[:m:User:Martin Urbanec|Martin Urbanec]] ([[:m:User talk:Martin Urbanec|talk]]) 14:11, 18 Februarie 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Martin Urbanec@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Martin_Urbanec/MassMessage&oldid=21125035 --> == Global bot policy changes == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{int:hello}}! I apologize for sending a message in English. {{int:please-translate}}. According to [[:m:Bot_policy/Implementation#Where_it_is_policy|the list]], your wiki project is currently opted in to the [[:m:Bot_policy#Global_bots|global bot policy]]. As such, I want to let you know about some changes that were made after the [[:m:Requests for comment/Refine global bot policy|global RfC]] was closed. *Global bots are now subject to a 2 week discussion, and it'll be publicized via a MassMessage list, available at [[:m:Bot policy/New global bot discussion|Bot policy/New global bot discussion]] on Meta. Please subscribe yourself or your wiki if you are interested in new global bots proposals. *For a bot to be considered for approval, it must demonstrate it is welcomed in multiple projects, and a good way to do that is to have the bot flag on at least 5 wikis for a single task. *The bot operator should make sure to adhere to the wiki's preference as related to the use of the bot flag (i.e., if a wiki doesn't want a bot to use the flag as it edits, that should be followed). Thank you for your time. Best regards,<br /> —'''''<span style="font-family:Candara">[[User:Tks4Fish|<span style="color:black">Thanks for the fish!</span>]] ^{[[User Talk:Tks4Fish|<span style="color:blue">talk</span>]]•[[Special:Contribs/Tks4Fish|contribs]]}</span>''''' 18:48, 6 April 2021 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tks4Fish@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tks4Fish/temp&oldid=21306363 --> == Universal Code of Conduct - Enforcement draft guidelines review == The [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Drafting_committee#Phase_2|Universal Code of Conduct Phase 2 drafting committee]] would like comments about the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Enforcement_draft_guidelines_review|enforcement draft guidelines]] for the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct|Universal Code of Conduct]] (UCoC). This review period is planned for 17 August 2021 through 17 October 2021. These guidelines are not final but you can help move the progress forward. The committee will revise the guidelines based upon community input. Comments can be shared in any language on the [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Enforcement_draft_guidelines_review|draft review talk page]] and [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Discussions|multiple other venues]]. Community members are encouraged to organize conversations in their communities. There are planned live discussions about the UCoC enforcement draft guidelines: [[:Wikimania:2021:Submissions/Universal_Code_of_Conduct_Roundtable|Wikimania 2021 session]] - 16 August @ 11:00 UTC - 11:45 UTC [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/2021_consultations/Roundtable_discussions#Conversation_hours|Conversation hours]] - 24 August, 31 August, 7 September @ 03:00 UTC & 14:00 UTC [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/2021_consultations/Roundtable_discussions|Roundtable calls]] - 18 September @ 03:00 UTC & 15:00 UTC Summaries of discussions will be posted every two weeks [[:meta:Universal_Code_of_Conduct/Drafting_committee/Digests|here]]. Please let me know if you have any questions. Best,[[Gebruiker:Zuz (WMF)|Zuz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Zuz (WMF)|kontak]]) 11:10, 23 Augustus 2021 (UTC) == Wiki Loves Folklore is back! == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> {{int:please-translate}} [[File:Wiki Loves Folklore Logo.svg|right|150px|frameless]] You are humbly invited to participate in the '''[[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2022|Wiki Loves Folklore 2022]]''' an international photography contest organized on Wikimedia Commons to document folklore and intangible cultural heritage from different regions, including, folk creative activities and many more. It is held every year from the '''1st till the 28th''' of February. You can help in enriching the folklore documentation on Commons from your region by taking photos, audios, videos, and [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:UploadWizard&campaign=wlf_2022 submitting] them in this commons contest. You can also [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2022/Organize|organize a local contest]] in your country and support us in translating the [[:c:Commons:Wiki Loves Folklore 2022/Translations|project pages]] to help us spread the word in your native language. Feel free to contact us on our [[:c:Commons talk:Wiki Loves Folklore 2022|project Talk page]] if you need any assistance. '''Kind regards,''' '''Wiki loves Folklore International Team''' --[[Gebruiker:MediaWiki message delivery|MediaWiki message delivery]] ([[Gebruikerbespreking:MediaWiki message delivery|kontak]]) 13:14, 9 Januarie 2022 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Tiven2240@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tiven2240/wlf&oldid=22560402 --> == Subscribe to the This Month in Education newsletter - learn from others and share your stories == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> Dear community members, Greetings from the EWOC Newsletter team and the education team at Wikimedia Foundation. We are very excited to share that we on tenth years of Education Newsletter ([[m:Education/News|This Month in Education]]) invite you to join us by [[m:Global message delivery/Targets/This Month in Education|subscribing to the newsletter on your talk page]] or by [[m:Education/News/Newsroom|sharing your activities in the upcoming newsletters]]. The Wikimedia Education newsletter is a monthly newsletter that collects articles written by community members using Wikimedia projects in education around the world, and it is published by the EWOC Newsletter team in collaboration with the Education team. These stories can bring you new ideas to try, valuable insights about the success and challenges of our community members in running education programs in their context. If your affiliate/language project is developing its own education initiatives, please remember to take advantage of this newsletter to publish your stories with the wider movement that shares your passion for education. You can submit newsletter articles in your own language or submit bilingual articles for the education newsletter. For the month of January the deadline to submit articles is on the 20th January. We look forward to reading your stories. Older versions of this newsletter can be found in the [[outreach:Education/Newsletter/Archives|complete archive]]. More information about the newsletter can be found at [[m:Education/News/Publication Guidelines|Education/Newsletter/About]]. For more information, please contact spatnaik{{@}}wikimedia.org. ------ <div style="text-align: center;"><div style="margin-top:10px; font-size:90%; padding-left:5px; font-family:Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif;">[[m:Education/Newsletter/About|About ''This Month in Education'']] · [[m:Global message delivery/Targets/This Month in Education|Subscribe/Unsubscribe]] · [[m:MassMessage|Global message delivery]] · For the team: [[User:ZI Jony|<span style="color:#8B0000">'''ZI Jony'''</span>]] [[User talk:ZI Jony|^{<span style="color:Green"><i>(Talk)</i></span>}]], {{<includeonly>subst:</includeonly>#time:l G:i, d F Y|}} (UTC)</div></div> </div> <!-- Message sent by User:ZI Jony@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:ZI_Jony/MassMessage/Awareness_of_Education_Newsletter/List_of_Village_Pumps&oldid=21244129 --> cs07icoearfzexwal26jn0mnift3isc 0 2063 3790 2009-10-07T09:55:08Z Carsrac 395 Nuwe bladsy geskep met '*[[Duits/Grammatika/Geslag]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] *[...' wikitext text/x-wiki *[[Duits/Grammatika/Geslag]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Naamval]] *[[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Telwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Tyd]] *[[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] 9e1z07w2hf0zm4fq8vzxw7dzdgh9y2d 3791 3790 2009-10-07T09:55:42Z Carsrac 395 wikitext text/x-wiki *[[Duits/Grammatika/Geslag]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] *[[Duits/Grammatika/Naamval]] *[[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Telwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Tyd]] *[[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] *[[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] 14t9jniffqvcwlf3dx9jb0mtu5qennz 4580 3791 2012-11-11T04:02:16Z Polyglottos 1007 r2.7.2+) (robot Bygevoeg: [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]]; kosmetiese veranderinge wikitext text/x-wiki * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 1of7yw0p2i90wznjc472kkybmnkpavs 5738 4580 2020-01-08T19:00:44Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] bdome2eqjfn1bs7udk8ztd3el370ep7 5740 5738 2020-01-08T19:01:11Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] r2rwn4zvt3l9l6jktjdftszbpyzwhv3 5761 5740 2020-01-08T19:09:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] d0ognmkdrvy8stz0tvfnv4q6gxffnnm 5786 5761 2020-01-08T19:20:59Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] mlomziv8hb563wk2i95yhph6zoembkh 5795 5786 2020-01-08T19:25:18Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] qvp4zeypbz7sa37ei1nyxjg1ikuvnse 5834 5795 2020-01-08T19:43:24Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 6tvzwyh87db2trnu02rnf5dghzu5xn3 5924 5834 2020-01-08T20:32:29Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] iovlbopr6733ootmeiad3cq0vwifxho 5952 5924 2020-01-08T20:49:44Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] d5ah799uo563txmln9v39sh70erq6dm 5956 5952 2020-01-08T20:51:53Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] hog1dptba13ssxhxi4ihjz6vr69hwvo 5968 5956 2020-01-08T20:59:59Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] h0pvasetfeeggc4iwjluxdn6uznohja 5991 5968 2020-01-08T21:13:28Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] m8dqu0exz1m4m50ysi0t4zkrhmelxgm 6006 5991 2020-01-08T21:23:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] i2xpus3twx8f3v7v93ml786ddg7xs08 6034 6006 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Polyglottos|Polyglottos]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 1of7yw0p2i90wznjc472kkybmnkpavs 6209 6034 2020-01-14T15:37:37Z 212.154.24.182 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 3ffatq51v762ffqb4t7g6ib303vrjq1 6210 6209 2020-01-14T15:38:22Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/212.154.24.182|212.154.24.182]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 1of7yw0p2i90wznjc472kkybmnkpavs 6264 6210 2020-02-08T23:18:50Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] bdome2eqjfn1bs7udk8ztd3el370ep7 6265 6264 2020-02-08T23:18:55Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 1of7yw0p2i90wznjc472kkybmnkpavs 6330 6265 2020-02-12T17:10:02Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] bdome2eqjfn1bs7udk8ztd3el370ep7 6345 6330 2020-02-12T17:15:05Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] r2rwn4zvt3l9l6jktjdftszbpyzwhv3 6378 6345 2020-02-12T17:29:39Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] d0ognmkdrvy8stz0tvfnv4q6gxffnnm 6412 6378 2020-02-12T17:44:45Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] mlomziv8hb563wk2i95yhph6zoembkh 6422 6412 2020-02-12T17:49:36Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] qvp4zeypbz7sa37ei1nyxjg1ikuvnse 6470 6422 2020-02-12T18:09:33Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 6tvzwyh87db2trnu02rnf5dghzu5xn3 6471 6470 2020-02-12T18:09:44Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 1of7yw0p2i90wznjc472kkybmnkpavs 6582 6471 2020-05-21T09:56:28Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 7f01e1zqixmoqjlnjsb3uyetsh1z4ba 6586 6582 2020-05-21T09:57:32Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 3cquiu02d3qz8jrctz7e8lj06orb2hx 6616 6586 2020-05-21T10:12:38Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] rq00tc1c76a65cawgmlbo18psgdah2i 6646 6616 2020-05-21T10:24:30Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 0b9lan7477wzx00fncbnxrr62m1hmes 6647 6646 2020-05-21T10:24:52Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki * [[Duits/Grammatika/Geslag]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Persoonlike voornaamwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Werkwoorde (meervoud)]] * [[Duits/Grammatika/Naamval]] * [[Duits/Grammatika/Lidwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Verkleinwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Telwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Tyd]] * [[Duits/Grammatika/Naamwoorde]] * [[Duits/Grammatika/Selfstandige naamwoorde (meervoud)]] [[en:German/Grammar]] [[ka:გერმანული ენა/გრამატიკა]] 1of7yw0p2i90wznjc472kkybmnkpavs 2 2064 3797 2009-10-09T22:19:43Z Andbrew.downes 409 New page wikitext text/x-wiki Hi I keep my Wikipedia profile more up to date. The main interests that I will be contributing to as and when I have the time. * '''Brewing''' - particularly the practical aspects of professional brewing - shop floor stuff. * '''Beekeeping''' - a little hobby of mine - working with "African Bees" as opposed to Africanized bees * '''Environmental topics''' nature conservation, zoology and "all things bright and beautiful" * '''Scouting''' - seems a little bit thin in wikibooks En aan my Afrikaanse broeders en susters... as ek kans kry sal ek ook so nou an dan 'n draai maak en daar so bietjie help. Dit i s my tweede taal so as my sin konstruksie effens snaaks is, jy kan maar reg maak dis orrait. Hier gaan ek myself slegs by dierkunde, natuur en omgewings sake hou - want die ander vakke ken ek slegs in Engels. beu3uh40dfvul9d7mpop4ba7e8afd8c 4 2065 3798 2009-10-14T11:01:39Z Carsrac 395 Stuur aan na [[Wikibooks:Gebruikersportaal]] wikitext text/x-wiki #redirect[[Wikibooks:Gebruikersportaal]] 1qsh8l15d7tle6n9zqmy058z5e0mglu 2 2066 3799 2009-10-21T12:41:14Z Ciphers 268 Nuwe bladsy geskep met '{{Babel|ar|en-4|ja-4|de-2|zh-1|fr-1}} You May Find me at: * [[:en:User:Ciphers]] * [[m:User:Ciphers]] * [[:ar:مستخدم:Ciphers]] [[ar:مستخدم:Ciphers]] [[en:User...' wikitext text/x-wiki {{Babel|ar|en-4|ja-4|de-2|zh-1|fr-1}} You May Find me at: * [[:en:User:Ciphers]] * [[m:User:Ciphers]] * [[:ar:مستخدم:Ciphers]] [[ar:مستخدم:Ciphers]] [[en:User:Ciphers]] [[de:Benutzer:Ciphers]] nmxnkkw8zrc8bqo2nogjljl2cfbrpvt 2 2067 3813 2009-11-01T13:22:05Z Barras 415 Nuwe bladsy geskep met '[[m:User:Barras|>>>]]' wikitext text/x-wiki [[m:User:Barras|>>>]] cdvi63wxrv8gkd3jonxs4lgdygdiaj8 2 2068 3814 2009-11-02T19:23:44Z Gaudio 423 Nuwe bladsy geskep met '[[meta:User:Gaudio]]' wikitext text/x-wiki [[meta:User:Gaudio]] mr6vnvladoz3xj8fgm9hne0a55m2dnh 2 2069 3815 2009-11-04T04:38:50Z Juliancolton 335 Nuwe bladsy geskep met 'Hi, I'm Juliancolton. See my [[m:User:Juliancolton|Meta-Wiki userpage]] for more information.' wikitext text/x-wiki Hi, I'm Juliancolton. See my [[m:User:Juliancolton|Meta-Wiki userpage]] for more information. 2c8fnof267atfk7b5bxfvcxta70ux47 2 2070 3819 2009-12-03T15:59:20Z Arseny1992 234 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left; border:1px solid #bbb; margin:1px;" class="wikipediauserbox"> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#f6f6f6;" ! style="width:45px; height...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left; border:1px solid #bbb; margin:1px;" class="wikipediauserbox"> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#f6f6f6;" ! style="width:45px; height:45px; background:#fff; text-align:center; font-size:14pt; color:black; padding:1px; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " | [[Image:Wikimedia logo family complete.svg|50px]] | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:4px; height:45px; line-height:1.25em; color:black; vertical-align: middle; " | <span class="plainlinks">[http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?user=Arseny1992 This user]</span> has created a [[:m:Help:Unified login|global account]]. Arseny1992's main account is on [[:w:ru:User:Arseny1992|Wikipedia]] <span class="languageicon" style="font-size:0.95em; font-weight:bold; color:#555;">(Russian)</span>. |}</div> [[ab:Участник:Arseny1992]] [[ace:Pengguna:Arseny1992]] [[af:Gebruiker:Arseny1992]] [[ak:User:Arseny1992]] [[als:Benutzer:Arseny1992]] [[am:አባል:Arseny1992]] [[an:Usuario:Arseny1992]] [[ang:User:Arseny1992]] [[ar:مستخدم:Arseny1992]] [[arc:ܡܬܚܫܚܢܐ:Arseny1992]] [[arz:مستخدم:Arseny1992]] [[as:সদস্য:Arseny1992]] [[ast:Usuariu:Arseny1992]] [[av:Участник:Arseny1992]] [[ay:Usuario:Arseny1992]] [[az:İstifadəçi:Arseny1992]] [[ba:Ҡатнашыусы:Arseny1992]] [[bar:Benutzer:Arseny1992]] [[bat-smg:Nauduotuos:Arseny1992]] [[bcl:Paragamit:Arseny1992]] [[be-x-old:Удзельнік:Arseny1992]] [[be:Удзельнік:Arseny1992]] [[bg:Потребител:Arseny1992]] [[bh:User:Arseny1992]] [[bi:User:Arseny1992]] [[bm:Utilisateur:Arseny1992]] [[bn:ব্যবহারকারী:Arseny1992]] [[bo:User:Arseny1992]] [[bpy:আতাকুরা:Arseny1992]] [[br:Implijer:Arseny1992]] [[bs:Korisnik:Arseny1992]] [[bug:Pengguna:Arseny1992]] [[bxr:User:Arseny1992]] [[ca:Usuari:Arseny1992]] [[cbk-zam:Usuario:Arseny1992]] [[cdo:User:Arseny1992]] [[ce:Юзер:Arseny1992]] [[ceb:Gumagamit:Arseny1992]] [[ch:Muna'sesetbi:Arseny1992]] [[chr:User:Arseny1992]] [[chy:User:Arseny1992]] [[ckb:بەکارھێنەر:Arseny1992]] [[co:User:Arseny1992]] [[cr:User:Arseny1992]] [[crh:Qullanıcı:Arseny1992]] [[cs:Wikipedista:Arseny1992]] [[csb:Brëkòwnik:Arseny1992]] [[cu:По́льꙃєватєл҄ь:Arseny1992]] [[cv:Хутшăнакан:Arseny1992]] [[cy:Defnyddiwr:Arseny1992]] [[da:Bruger:Arseny1992]] [[de:Benutzer:Arseny1992]] [[diq:User:Arseny1992]] [[dsb:Wužywaŕ:Arseny1992]] [[dv:މެމްބަރު:Arseny1992]] [[dz:User:Arseny1992]] [[ee:User:Arseny1992]] [[el:Χρήστης:Arseny1992]] [[eml:Utente:Arseny1992]] [[en:User:Arseny1992]] [[eo:Vikipediisto:Arseny1992]] [[es:Usuario:Arseny1992]] [[et:Kasutaja:Arseny1992]] [[eu:Lankide:Arseny1992]] [[ext:User:Arseny1992]] [[fa:کاربر:Arseny1992]] [[ff:Utilisateur:Arseny1992]] [[fi:Käyttäjä:Arseny1992]] [[fiu-vro:Pruukja:Arseny1992]] [[fj:User:Arseny1992]] [[fo:Brúkari:Arseny1992]] [[fr:Utilisateur:Arseny1992]] [[frp:Utilisator:Arseny1992]] [[fur:Utent:Arseny1992]] [[fy:Meidogger:Arseny1992]] [[ga:Úsáideoir:Arseny1992]] [[gan:用户:Arseny1992]] [[gd:User:Arseny1992]] [[gl:Usuario:Arseny1992]] [[glk:کاربر:Arseny1992]] [[gn:Puruhára:Arseny1992]] [[got:User:Arseny1992]] [[gu:સભ્ય:Arseny1992]] [[gv:Ymmydeyr:Arseny1992]] [[ha:User:Arseny1992]] [[hak:User:Arseny1992]] [[haw:Mea hoʻohana:Arseny1992]] [[he:משתמש:Arseny1992]] [[hi:सदस्य:Arseny1992]] [[hif:User:Arseny1992]] [[hr:Suradnik:Arseny1992]] [[hsb:Wužiwar:Arseny1992]] [[ht:Itilizatè:Arseny1992]] [[hu:Szerkesztő:Arseny1992]] [[hy:Մասնակից:Arseny1992]] [[ia:Usator:Arseny1992]] [[id:Pengguna:Arseny1992]] [[ie:User:Arseny1992]] [[ig:User:Arseny1992]] [[ik:User:Arseny1992]] [[ilo:User:Arseny1992]] [[io:Uzanto:Arseny1992]] [[is:Notandi:Arseny1992]] [[it:Utente:Arseny1992]] [[iu:User:Arseny1992]] [[ja:利用者:Arseny1992]] [[jbo:User:Arseny1992]] [[jv:Panganggo:Arseny1992]] [[ka:მომხმარებელი:Arseny1992]] [[kaa:Paydalanıwshı:Arseny1992]] [[kab:Amseqdac:Arseny1992]] [[kg:User:Arseny1992]] [[ki:User:Arseny1992]] [[kk:Қатысушы:Arseny1992]] [[kl:Atuisoq:Arseny1992]] [[km:អ្នកប្រើប្រាស់:Arseny1992]] [[kn:ಸದಸ್ಯ:Arseny1992]] [[ko:사용자:Arseny1992]] [[ks:User:Arseny1992]] [[ksh:Metmaacher:Arseny1992]] [[ku:Bikarhêner:Arseny1992]] [[kv:Участник:Arseny1992]] [[kw:Devnydhyer:Arseny1992]] [[ky:User:Arseny1992]] [[la:Usor:Arseny1992]] [[lad:Usuario:Arseny1992]] [[lb:Benotzer:Arseny1992]] [[lbe:Гьуртту хьума:Arseny1992]] [[lg:User:Arseny1992]] [[li:Gebroeker:Arseny1992]] [[lij:Utente:Arseny1992]] [[lmo:Druvat:Arseny1992]] [[ln:Utilisateur:Arseny1992]] [[lo:ຜູ້ໃຊ້:Arseny1992]] [[lt:Naudotojas:Arseny1992]] [[lv:Lietotājs:Arseny1992]] [[map-bms:Panganggo:Arseny1992]] [[mdf:Тиись:Arseny1992]] [[mg:Mpikambana:Arseny1992]] [[mhr:Пайдаланыше:Arseny1992]] [[mi:User:Arseny1992]] [[mk:Корисник:Arseny1992]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:Arseny1992]] [[mn:Хэрэглэгч:Arseny1992]] [[mr:सदस्य:Arseny1992]] [[ms:Pengguna:Arseny1992]] [[mt:Utent:Arseny1992]] [[mwl:Outelizador:Arseny1992]] [[my:User:Arseny1992]] [[myv:Теиця:Arseny1992]] [[mzn:کارور:Arseny1992]] [[na:User:Arseny1992]] [[nah:Tlatequitiltilīlli:Arseny1992]] [[nap:Utente:Arseny1992]] [[nds-nl:Gebruker:Arseny1992]] [[nds:Bruker:Arseny1992]] [[ne:User:Arseny1992]] [[new:छ्येलेमि:Arseny1992]] [[ng:User:Arseny1992]] [[nl:Gebruiker:Arseny1992]] [[nn:Brukar:Arseny1992]] [[no:Bruker:Arseny1992]] [[nov:User:Arseny1992]] [[nrm:User:Arseny1992]] [[nv:Choinish'įįhí:Arseny1992]] [[ny:User:Arseny1992]] [[oc:Utilizaire:Arseny1992]] [[om:User:Arseny1992]] [[or:User:Arseny1992]] [[os:Архайæг:Arseny1992]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:Arseny1992]] [[pag:User:Arseny1992]] [[pam:User:Arseny1992]] [[pap:User:Arseny1992]] [[pdc:Benutzer:Arseny1992]] [[pi:User:Arseny1992]] [[pih:User:Arseny1992]] [[pl:Wikipedysta:Arseny1992]] [[pms:Utent:Arseny1992]] [[pnb:User:Arseny1992]] [[pnt:Χρήστες:Arseny1992]] [[ps:کارن:Arseny1992]] [[pt:Usuário:Arseny1992]] [[qu:Ruraq:Arseny1992]] [[rm:User:Arseny1992]] [[rmy:Jeno:Arseny1992]] [[rn:User:Arseny1992]] [[ro:Utilizator:Arseny1992]] [[roa-rup:User:Arseny1992]] [[roa-tara:User:Arseny1992]] [[ru:Участник:Arseny1992]] [[rw:User:Arseny1992]] [[sa:योजकः:Arseny1992]] [[sah:Кыттааччы:Arseny1992]] [[sc:Usuàriu:Arseny1992]] [[scn:Utenti:Arseny1992]] [[sco:User:Arseny1992]] [[sd:يوزر:Arseny1992]] [[se:User:Arseny1992]] [[sg:Utilisateur:Arseny1992]] [[sh:Korisnik:Arseny1992]] [[si:පරිශීලක:Arseny1992]] [[simple:User:Arseny1992]] [[sk:Redaktor:Arseny1992]] [[sl:Uporabnik:Arseny1992]] [[sm:User:Arseny1992]] [[sn:User:Arseny1992]] [[so:User:Arseny1992]] [[sq:Përdoruesi:Arseny1992]] [[sr:Корисник:Arseny1992]] [[srn:Masyin:Arseny1992]] [[ss:User:Arseny1992]] [[st:User:Arseny1992]] [[stq:Benutser:Arseny1992]] [[su:Pamaké:Arseny1992]] [[sv:Användare:Arseny1992]] [[sw:Mtumiaji:Arseny1992]] [[szl:Użytkownik:Arseny1992]] [[ta:பயனர்:Arseny1992]] [[te:వాడుకరి:Arseny1992]] [[tet:Uza-na'in:Arseny1992]] [[tg:Корбар:Arseny1992]] [[th:ผู้ใช้:Arseny1992]] [[ti:User:Arseny1992]] [[tk:Ulanyjy:Arseny1992]] [[tl:Tagagamit:Arseny1992]] [[tn:User:Arseny1992]] [[to:User:Arseny1992]] [[tpi:User:Arseny1992]] [[tr:Kullanıcı:Arseny1992]] [[ts:User:Arseny1992]] [[tt:Кулланучы:Arseny1992]] [[tum:User:Arseny1992]] [[tw:User:Arseny1992]] [[ty:Utilisateur:Arseny1992]] [[udm:Викиавтор:Arseny1992]] [[ug:User:Arseny1992]] [[uk:Користувач:Arseny1992]] [[ur:صارف:Arseny1992]] [[uz:Foydalanuvchi:Arseny1992]] [[ve:User:Arseny1992]] [[vec:Utente:Arseny1992]] [[vi:Thành viên:Arseny1992]] [[vls:Gebruker:Arseny1992]] [[vo:Geban:Arseny1992]] [[wa:Uzeu:Arseny1992]] [[war:User:Arseny1992]] [[wo:Jëfandikukat:Arseny1992]] [[wuu:用户:Arseny1992]] [[xal:Орлцач:Arseny1992]] [[xh:User:Arseny1992]] [[yi:באַניצער:Arseny1992]] [[yo:Oníṣe:Arseny1992]] [[za:用户:Arseny1992]] [[zea:Gebruker:Arseny1992]] [[zh-classical:User:Arseny1992]] [[zh-min-nan:User:Arseny1992]] [[zh-yue:User:Arseny1992]] [[zh:用户:Arseny1992]] [[zu:User:Arseny1992]] crswqgpicvh4pd0k7y8exe162ykbqge 2 2073 3827 2009-12-26T02:45:22Z Wutsje 318 fix css text/css #siteNotice, #fundraiser, .fundraiser-box {display:none; !important;} j2ht975swcav173mrv8aja8pid0mm6c 2 2074 3828 2010-01-01T19:38:04Z Mav 450 Nuwe bladsy geskep met '[[meta:user:Mav]] (steward)' wikitext text/x-wiki [[meta:user:Mav]] (steward) hajh0mx2tpg4c15uco435wureq4bj5k 2 2075 3830 2010-01-18T00:01:39Z Vhorvat 453 My page wikitext text/x-wiki {{Babel|color=yellow|hr|en-3|de-1|ru-1|it-1|-0}} [[:en:User:Vhorvat]] [[:hr:User:Vhorvat]] [[meta:User:Vhorvat]] 34akqpn6w7uihz3m72uy998z4txghwj 2 2076 3831 2010-01-19T08:57:10Z Jfblanc 470 Nuwe bladsy geskep met 'Hallo. My naam is is Jfblanc. Ek is 'n sysop op die [http://oc.wikipedia.org Oksitaanse Wikipedia]. Besoek my [http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Jfblanc gebruikers blad...' wikitext text/x-wiki Hallo. My naam is is Jfblanc. Ek is 'n sysop op die [http://oc.wikipedia.org Oksitaanse Wikipedia]. Besoek my [http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Jfblanc gebruikers bladsy op Wikipedia]. 84o63pl76sw1cms0xquj2mmv09yo1me 3832 3831 2010-01-19T08:57:42Z Jfblanc 470 wikitext text/x-wiki Hallo. My naam is Jfblanc. Ek is 'n sysop op die [http://oc.wikipedia.org Oksitaanse Wikipedia]. Besoek my [http://af.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Jfblanc gebruikers bladsy op Wikipedia]. srqaz6nwgh40xx8vhj7exlxpphcyo1d 4604 3832 2012-12-29T12:16:49Z Jfblanc 470 wikitext text/x-wiki [[File:Joan_Francés_Blanc.png|thumb|right|300px|Joan Francés Blanc]] Joan Francés Blanc, sysop at [http://oc.wikipedia.org the Occitan wikipedia]. flund78hj4dk0vckybfyaeb07z4xoj3 4658 4604 2013-05-14T13:49:06Z Jfblanc 470 wikitext text/x-wiki {{#babel:{{CONTENTLANGUAGE}}-0|oc-4|bg-1|bs-2|ca-3|cs-3|csb-1|dsb-1|en-4|es-3|fr-N|hr-2|hsb-1|it-3|kg-1|la-2|pt-1|ro-1|ru-1|sc-1|sh-2|sk-2|sr-1|uk-1}} Joan Francés Blanc, username Jfblanc, sysop at the [http://oc.wikipedia.org Occitan wikipedia][[file:Flag of Occitania (with star).svg|20px]], with over 17,000 contributions since 2005, and over 30,000 to all the wikimedia projects since 2007. I had some Greek (ancient, and modern) when a student, but it's now so far away... <br />This wiki has '''{{NUMBEROFARTICLES}}''' articles. <br />[[File:Joan Francés Blanc (2013).png|120px]]<br />''Joan Francés Blanc''<br /> * [http://viaf.org/viaf/12524914/ Virtual International Authority File Record] g76csa7l899uxfl6gvgroakphjln0pk 3 2080 3837 2010-01-24T04:32:23Z Meno25 91 talk wikitext text/x-wiki Please leave messages at [[w:en:User talk:Meno25]]. erhueog4jh9i02hvabsirfst0yl7g0j 3 2081 3838 2010-01-24T04:47:55Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested]]) wikitext text/x-wiki [[m:User talk:Erwin]] joyq64awst9pmggyk6zx5i8yd1skcx6 4180 3838 2010-11-26T20:46:52Z Quentinv57 577 Softredirect wikitext text/x-wiki {{Softredirect|:m:User talk:Erwin}} n1ten5ghxndbhu5su4b2wp1d4xq8yq1 2 2082 3839 2010-01-26T00:54:04Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mercy/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); nopqi8eqh86j6831ixjq8vt2hsikghd 6811 3839 2021-02-04T23:30:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mercy/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); t69tpujqeggse5a8cq3oy84mk3fo7ba 2 2083 3840 2010-01-26T02:33:59Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested]]) wikitext text/x-wiki [[m:user:Luckas Blade]] shxv1fippnzra5i6sniv1ysrj98zrcq 2 2084 3841 2010-01-27T00:24:05Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://vi.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Vinhtantran/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); kjx0pul2kumkhe0fyprf09roqxvhqfi 6824 3841 2021-02-04T23:32:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://vi.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Vinhtantran/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 5k8ee5rvlsvwbqlhmxr72yii7n4gv83 2 2088 3845 2010-01-28T23:19:11Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Pmlineditor/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); gk6at423v38alh84l06x8oom8s8hzuw 6814 3845 2021-02-04T23:30:58Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Pmlineditor/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); p4r59mrwk92ddahtq4z1re0n56sng2c 2 2089 3846 2010-01-29T02:26:34Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:wikt:User:Prince Kassad]] rp8pckki6ki5dfg9vnyis1kezq8bb71 2 2091 3848 2010-01-31T06:23:39Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="background:#1E90FF; border:2px solid #1E90FF; text-align:center;" width="100%"></div> <div style="font-family:Calibri, Myriad, 'Trebuchet MS', sans-serif; color:#1E90FF;">[[m:cs:Wikipedista:Kuvaly|cs.wiki]]</div> 08prlhwlqicacop3e00h7kmiu5qzymz 2 2092 3849 2010-01-31T07:04:31Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:The_Evil_IP_address/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); brwtfncryncphtxr88t977nn5qfj8wo 6823 3849 2021-02-04T23:32:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:The_Evil_IP_address/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); sjepagp7h919t0akqrnmuleyix7w2s1 2 2093 3850 2010-01-31T07:32:41Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) css text/css importStylesheetURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:The_Evil_IP_address/global.css&action=raw&ctype=text/css'); 150usgnfvma55vkokcc7ibotre5jowd 2 2094 3851 2010-02-01T21:38:47Z Phantomsteve 484 Create page wikitext text/x-wiki <div id="user-unified-login" style="font-size:85%; display:block; background:{{{background|#E0E8EF}}}; border:1px solid {{{border|#E0E8EF}}}; margin: 0.2em 0; padding:0.1em 0.3em; text-align:{{{align|left}}}; {{{extra-style|}}}">[[Special:MergeAccount/{{#titleparts:{{PAGENAME}}|1}}|Unified login]]: '''Phantomsteve''' is the unique login of this user for all public [[wmf:Main Page|Wikimedia]] [[wmf:Our projects|projects]]. </div> {|align=center |{{user af-0}} |{{user en}} |} ---- My huis wiki is die [[:w:|Engelse Wikipedia]], waar my gebruikers bladsy is [[:w:User:Phantomsteve|hier]]. Ek praat nie of nie gelees afrikaans. Jammer bxgqyxhxk9xv67cf57e00eipn9gwh0i 3 2095 3852 2010-02-01T21:39:11Z Phantomsteve 484 add language boxes wikitext text/x-wiki {|align=center |{{user af-0}} |{{user en}} |} ---- 6sgcalia1gmx409htg363g5lh2ky3e4 2 2099 3857 2010-02-21T01:55:21Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Egmontaz/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); rremo3c76xx3mm62vc5u88305i16fpy 6792 3857 2021-02-04T23:27:18Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Egmontaz/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); m9z3ro54csonshn6ic9nx4r7skgv2h7 2 2101 3861 2010-03-14T21:04:34Z VasilievVV 462 creating local userpage wikitext text/x-wiki <!-- This userpage was created using automatic script --> I am Victor Vasiliev, a member of [[m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]] and a [[m:Global sysops|global sysop]]. If you have questions regarding my actions, please use [[m:User talk:VasilievVV|my Meta talk page]]. 8zs5mw7wsuapn7naqscxqrptgqllwji 2 2102 3863 2010-04-02T09:18:59Z Romaine 194 Update javascript text/javascript importScriptURI('http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertmonobook.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ez9ljcq95nu3u5idhyb9yhxftvglabk 4707 3863 2013-09-14T10:40:15Z Romaine 194 javascript text/javascript importScriptURI('//nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertmonobook.js&action=raw&ctype=text/javascript'); drwqf06l34muuj8w1qj3oy9ee6yosvo 6784 4707 2021-01-31T11:28:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertmonobook.js&action=raw&ctype=text/javascript'); pdtn0dfe16l4tvmykha5pm7o6d7uwr4 2 2103 3864 2010-04-05T11:44:40Z Romaine 194 Update javascript text/javascript importScriptURI('http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertvector.js&action=raw&ctype=text/javascript'); qi70hhfqdjfg6myc42vovdg1w8rdb2u 4706 3864 2013-09-14T10:40:11Z Romaine 194 javascript text/javascript importScriptURI('//nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertvector.js&action=raw&ctype=text/javascript'); hpann37font11vrvw1yiewyivvxe8dx 6785 4706 2021-01-31T11:28:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertvector.js&action=raw&ctype=text/javascript'); jirhb557lbb9ewp3t9evb95hpam3ic5 2 2104 3866 2010-04-07T16:02:59Z Romaine 194 Update css text/css @import url('http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertvector.css&action=raw&ctype=text/css'); 8loltwij7r9ypqywj9tww8xz6gs688t 4705 3866 2013-09-14T10:40:08Z Romaine 194 css text/css @import url('//nl.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Romaine/insertvector.css&action=raw&ctype=text/css'); 30fs6bpx2z5d970h4pf1ay25giwplg2 2 2105 3867 2010-04-10T14:56:46Z BRUTE 487 Nuwe bladsy geskep met '*[[:m:User:BRUTE|My page on Meta]]' wikitext text/x-wiki *[[:m:User:BRUTE|My page on Meta]] jivau6ii68ey9e28w8etbgn9n51arud 2 2108 3870 2010-04-13T02:47:44Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:User:Jyothis|Jyothis]] r70beqyucymadx7223ftxqgrfs81une 4 2109 3871 2010-04-19T14:30:32Z Pathoschild 29 Stuur aan na [[Wikibooks:Gebruikersportaal]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Wikibooks:Gebruikersportaal]] 31inol7rgolonzkh9tt0aw34bdlvcqf 0 2112 3881 2010-05-17T22:53:31Z ThePCKid 535 Nuwe bladsy geskep met '{| class="wikitable" |+ Nommers een tot tien ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |-...' wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot tien ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |} t5ikox3oqof9mvhjw9nyjejx2hfdlqp 3884 3881 2010-05-17T22:55:05Z ThePCKid 535 wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot tien ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |} AFDELING nie voltooi nie NOG! jzjqkutcmnnaafxsi080git4ral242n 3906 3884 2010-05-23T17:16:06Z ThePCKid 535 Nommers 11 & 12 wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot tien ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} AFDELING nie voltooi nie NOG! dyoqzro5l788dnq8iomaowqsslg2zkl 3907 3906 2010-05-23T17:17:08Z ThePCKid 535 "Nommers een tot tien" --> "Nommers een tot twaalf" wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} AFDELING nie voltooi nie NOG! lau66eehi3n02tolt200avdbjyh3a1m 3925 3907 2010-05-29T01:34:36Z ThePCKid 535 [[Die Engelse taal/Les1]] geskuif na [[Die Engels taal/Les1]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} AFDELING nie voltooi nie NOG! lau66eehi3n02tolt200avdbjyh3a1m 5240 3925 2017-03-18T17:12:36Z Vito Genovese 694 "AFDELING nie voltooi nie NOG!" is not required. Removed. wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} 0fhn6xlbti9ton4ato8ugfslpo907g6 5816 5240 2020-01-08T19:34:46Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} k78paefkn7dktftpqzn795e70ouddfu 5994 5816 2020-01-08T21:15:04Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} tjhx5u70qrivs155180i5kz1qtv7xd2 6056 5994 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Vito Genovese|Vito Genovese]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} 0fhn6xlbti9ton4ato8ugfslpo907g6 6108 6056 2020-01-08T21:39:53Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} k78paefkn7dktftpqzn795e70ouddfu 6110 6108 2020-01-08T21:39:56Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} 0fhn6xlbti9ton4ato8ugfslpo907g6 6348 6110 2020-02-12T17:16:42Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} k78paefkn7dktftpqzn795e70ouddfu 6487 6348 2020-02-12T18:28:18Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6348 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Nommers een tot twaalf ! Afrikaans !! Engelse |- | een || one |- | twee || two |- | drie || three |- | vier || four |- | vyf || five |- | ses || six |- | sewe || seven |- | agt || eight |- | nege || nine |- | tien || ten |- | elf || eleven |- | twaalf || twelve |} 0fhn6xlbti9ton4ato8ugfslpo907g6 0 2113 3882 2010-05-17T22:53:55Z ThePCKid 535 Nuwe bladsy geskep met '<center><big><b>Die Engelse taal</b></big></center> # [[Die Engelse taal/Les1|Engelse les een: nommers]]' wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engelse taal</b></big></center> # [[Die Engelse taal/Les1|Engelse les een: nommers]] p3j57o6qzp5rfiv1ih5f2jrxljgotvy 3883 3882 2010-05-17T22:54:44Z ThePCKid 535 wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engelse taal</b></big></center> # [[Die Engelse taal/Les1|Engelse les een: nommers]] Neer nie voltooi nie NOG! 6pc7wneedxiif6sytfmrn4lt6742k1p 3908 3883 2010-05-24T01:13:05Z ThePCKid 535 wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engelse taal</b></big></center> # [[Die Engelse taal/Les1|Engelse les een: nommers]] # [[Die Engelse taal/Les2|Engelse les twee: Vraag woorde]] Neer nie voltooi nie NOG! 0fx4yj2mwgf5ykbojd8dssgjlo3ymbl 3922 3908 2010-05-29T01:32:58Z ThePCKid 535 [[Die Engelse taal]] geskuif na [[Die Engels taal]]: Misspelling wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engelse taal</b></big></center> # [[Die Engelse taal/Les1|Engelse les een: nommers]] # [[Die Engelse taal/Les2|Engelse les twee: Vraag woorde]] Neer nie voltooi nie NOG! 0fx4yj2mwgf5ykbojd8dssgjlo3ymbl 3924 3922 2010-05-29T01:34:18Z ThePCKid 535 wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] Neer nie voltooi nie NOG! q8pp2mrdgcvcybu0mksnzwmetrqblt1 4701 3924 2013-09-02T06:43:58Z Jafeluv 519 kategorie wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] Neer nie voltooi nie NOG! [[Kategorie:Tale]] iepr70cjabd01on9rqfi9jbot6e8y7u 5241 4701 2017-03-18T17:13:23Z Vito Genovese 694 "Neer nie voltooi nie NOG!" is not required. Removed. wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] 8on4ledmd0gv2dx9blryeocgjaemnjn 5801 5241 2020-01-08T19:28:32Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] sladmmffkghhr71bkmfazs3e46qdkzm 5863 5801 2020-01-08T19:57:25Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] d6rqku72pk7cm8d0ufs0oh6h45kibye 5879 5863 2020-01-08T20:06:35Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] o9e3k0ny30j6f4pjm2q69fw4pzfadqd 5936 5879 2020-01-08T20:39:29Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] bixhrejkw01c1ak3zd5co2vj78ygpma 6019 5936 2020-01-08T21:30:11Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] 9xkrkhjbdh95rohmkijss93ut1v0kqv 6029 6019 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Vito Genovese|Vito Genovese]] wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] 8on4ledmd0gv2dx9blryeocgjaemnjn 6464 6029 2020-02-12T18:07:56Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] sladmmffkghhr71bkmfazs3e46qdkzm 6466 6464 2020-02-12T18:08:01Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by ~riley wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] 8on4ledmd0gv2dx9blryeocgjaemnjn 6541 6466 2020-05-21T09:36:15Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] pypsycl9axpsa0e3re9uj6irdivjf5u 6559 6541 2020-05-21T09:43:06Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] nerksapwh9uaj4coyzdphuku45vlx16 6629 6559 2020-05-21T10:18:34Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] lmz0hvnjl6ec4im7j9t3b1fa2wjnxl3 6661 6629 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] nerksapwh9uaj4coyzdphuku45vlx16 6767 6661 2020-08-18T13:43:30Z 82.11.187.1 remove vandalism wikitext text/x-wiki  lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] lzps7hpuolf9dpemva2x2h2blwhk5vx 6768 6767 2020-08-18T13:43:46Z 82.11.187.1 remove vandalism wikitext text/x-wiki <center><big><b>Die Engels taal</b></big></center> # [[Die Engels taal/Les1|Engels les een: nommers]] # [[Die Engels taal/Les2|Engels les twee: Vraag woorde]] [[Kategorie:Tale]] 8on4ledmd0gv2dx9blryeocgjaemnjn 0 2114 3885 2010-05-21T09:29:45Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met ''''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in ...' wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 5685 3885 2019-10-12T16:54:51Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] ew4z2suhrdkqa4pwta05w5cz1c4stlh 5687 5685 2019-10-12T16:54:54Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 5750 5687 2020-01-08T19:05:20Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] piizkqhlfgrobwg292xyexwpm0csyjd 5837 5750 2020-01-08T19:45:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] 7g10to6hlx6xhm1pxd77o6xvdnvzx4d 5972 5837 2020-01-08T21:02:08Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] nsntm3eajsfsb5n8kgeki4uuo8cfvzn 6008 5972 2020-01-08T21:24:47Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] ngu1u5dpr65t6qk2zgthz8g6zxipn5k 6020 6008 2020-01-08T21:31:15Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] i7yk9qm6wdhba1do8jbg3bvwrb4qaop 6026 6020 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 6290 6026 2020-02-08T23:35:00Z 178.243.17.184 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] piizkqhlfgrobwg292xyexwpm0csyjd 6291 6290 2020-02-08T23:35:04Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.17.184|178.243.17.184]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 6306 6291 2020-02-08T23:43:21Z 178.243.88.202 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] piizkqhlfgrobwg292xyexwpm0csyjd 6312 6306 2020-02-08T23:44:49Z 178.243.88.202 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] 7g10to6hlx6xhm1pxd77o6xvdnvzx4d 6314 6312 2020-02-08T23:44:50Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.88.202|178.243.88.202]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 6432 6314 2020-02-12T17:54:59Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] piizkqhlfgrobwg292xyexwpm0csyjd 6434 6432 2020-02-12T17:56:08Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6432 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 6450 6434 2020-02-12T18:02:32Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] piizkqhlfgrobwg292xyexwpm0csyjd 6451 6450 2020-02-12T18:02:55Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Meiræ wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 6472 6451 2020-02-12T18:10:05Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] piizkqhlfgrobwg292xyexwpm0csyjd 6473 6472 2020-02-12T18:10:11Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Meiræ wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 6706 6473 2020-07-08T02:47:38Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] btkpplgolpwo77nqsm9u8opmjaugiap 6711 6706 2020-07-08T02:48:21Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki '''Natuurkunde''' of '''[[w:fisika|fisika]]''' is 'n omvattende begrip van die algemene wetenskap van die natuur, wat die gedrag van materie en die heelal insluit. Boeke in hierdie vakgebied fokus op die natuurlike wetenskappe, aldus enige sistematiese kennis-gebaseerde óf voorskrywende praktyk wat daartoe in staat is om 'n voorspelling of voorspelbare uitkomste te lewer. Boeke vir onderwysers en leerders: * [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] d66e1iwzah0xvasn1tacvqlyht2zaj5 0 2115 3886 2010-05-21T09:47:48Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met 'Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is rofwe...' wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is rofweg gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan, met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe. Die inhoud soos hier gegee is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[Deel 1-1: Meganika]]=== ===[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 1-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== {{Kategorie: Algemene Wetenskap}} | {{Kategorie: Onderwys}} g4x9ds2v1te7ezt6u1vukz3isndulxr 3887 3886 2010-05-21T09:51:49Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is rofweg gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan, met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe. Die inhoud soos hier gegee is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[Deel 1-1: Meganika]]=== ===[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 1-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== [[Kategorie: Algemene Wetenskap]] [[Kategorie: Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] 44jdbq64znrz5wao5dbm5l1ov2ro48c 3899 3887 2010-05-21T11:15:19Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan, met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[Deel 1-1: Meganika]]=== ===[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 1-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== [[Kategorie: Algemene Wetenskap]] [[Kategorie: Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] 37fctj3xxuzsru0p3qx6vs34a5gdoeu 3919 3899 2010-05-24T07:00:09Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">[http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences]. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[Deel 1-1: Meganika]]=== ===[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 1-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie: Algemene Wetenskap]] [[Kategorie: Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] penrxr7qlit0pc4h0eufkvn0870ute4 3920 3919 2010-05-24T07:00:53Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[Deel 1-1: Meganika]]=== ===[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 1-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie: Algemene Wetenskap]] [[Kategorie: Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] i5ahcmp0nvdb9xf3gwjuq82ye26sr1o 3967 3920 2010-06-14T11:34:05Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[Deel 1-1: Meganika]]=== ===[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 1-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] i9ioytzhtrs3gczstvwz3dt0plukwtt 4020 3967 2010-06-17T09:30:04Z Atoom 536 /* Eenheid 1: Graad 10 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[/Deel 1-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[Deel 2-1: Meganika]]=== ===[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 2-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] 5qa7r0tcoy1g0hm79hk1vfpet2eh8ys 4033 4020 2010-06-17T09:36:37Z Atoom 536 /* Eenheid 2: Graad 11 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[/Deel 1-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[/Deel 2-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[Deel 3-1: Meganika]]=== ===[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]]=== ===[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]]=== ===[[Deel 3-4: Materie en Materiale]]=== ===[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]]=== ===[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] 2iscn5zmy08vngw5rufjducwdi6j98u 4046 4033 2010-06-17T09:40:10Z Atoom 536 /* Eenheid 3: Graad 12 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== ===[[/Deel 1-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[/Deel 2-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[/Deel 3-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] egbttoikdsqq3890vfbxo758q9haecs 4059 4046 2010-06-17T09:57:41Z Atoom 536 /* Eenheid 1: Graad 10 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *[[/Deel 1-1: Meganika/]] *[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]] *[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]] *[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]] *[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]] *[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]] ==Eenheid 2: Graad 11== ===[[/Deel 2-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[/Deel 3-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] i33aq5znqrcvrh1pgdskfea0e8hbgy5 4060 4059 2010-06-17T10:01:38Z Atoom 536 /* Eenheid 2: Graad 11 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *[[/Deel 1-1: Meganika/]] *[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]] *[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]] *[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]] *[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]] *[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]] ==Eenheid 2: Graad 11== *[[/Deel 2-1: Meganika/]] *[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]] *[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]] *[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]] *[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]] *[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]] ==Eenheid 3: Graad 12== ===[[/Deel 3-1: Meganika/]]=== ===[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]=== ===[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]=== ===[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]=== ===[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]=== ===[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]=== ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] o03sb1px37c27yhhswgqbo1ffgflgik 4061 4060 2010-06-17T10:02:16Z Atoom 536 /* Eenheid 3: Graad 12 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *[[/Deel 1-1: Meganika/]] *[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]] *[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]] *[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]] *[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]] *[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]] ==Eenheid 2: Graad 11== *[[/Deel 2-1: Meganika/]] *[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]] *[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]] *[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]] *[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]] *[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]] ==Eenheid 3: Graad 12== *[[/Deel 3-1: Meganika/]] *[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]] *[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]] *[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]] *[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]] *[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]] ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] 76zui9aserljfrgi1kq3k2uteaz8djw 4062 4061 2010-06-17T10:18:59Z Atoom 536 /* Inhoudsopgawe */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''[[/Deel 1-1: Meganika/]]''' *'''[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]''' *'''[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]''' *'''[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]''' *'''[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]''' *'''[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''[[/Deel 2-1: Meganika/]]''' *'''[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]''' *'''[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]''' *'''[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]''' *'''[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]''' *'''[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''[[/Deel 3-1: Meganika/]]''' *'''[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]''' *'''[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]''' *'''[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]''' *'''[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]''' *'''[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] bjl80kluji1bbsxa0ucu5lc82yd32n6 4063 4062 2010-06-17T10:27:53Z Atoom 536 /* Eenheid 1: Graad 10 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''[[/Deel 2-1: Meganika/]]''' *'''[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]''' *'''[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]''' *'''[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]''' *'''[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]''' *'''[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''[[/Deel 3-1: Meganika/]]''' *'''[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]''' *'''[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]''' *'''[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]''' *'''[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]''' *'''[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] ea61yyn09xnslms3dxoo41utayah25e 4064 4063 2010-06-17T10:29:21Z Atoom 536 /* Inhoudsopgawe */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *''''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] ls16o4gpxljeqol9w31vvnqx7rrhdz0 4065 4064 2010-06-17T10:29:37Z Atoom 536 /* Eenheid 2: Graad 11 */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:130%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] atnos5rtk9fsr3pcn0emfc75d99o2n4 4066 4065 2010-06-17T10:36:26Z Atoom 536 /* Inhoudsopgawe */ wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] hi3da1u7v34dez6ulej225dccbyea2t 5697 4066 2019-10-12T16:55:32Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] g99q22rl7lgjgeu8fj917w43wjw5gh7 5698 5697 2019-10-12T16:55:34Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] hi3da1u7v34dez6ulej225dccbyea2t 5903 5698 2020-01-08T20:20:36Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] 9y4jt6tvmva3c2a93dihi5fy98ckfon 5979 5903 2020-01-08T21:06:27Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] jjeuxw77q2emkq21qwba2c3wxtz898r 6005 5979 2020-01-08T21:23:10Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] rk5wcp3edl4hcmsbw8hp7o8cqs0ljw5 6046 6005 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] hi3da1u7v34dez6ulej225dccbyea2t 6256 6046 2020-02-08T23:17:55Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] 9y4jt6tvmva3c2a93dihi5fy98ckfon 6257 6256 2020-02-08T23:18:01Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] hi3da1u7v34dez6ulej225dccbyea2t 6260 6257 2020-02-08T23:18:22Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] 9y4jt6tvmva3c2a93dihi5fy98ckfon 6261 6260 2020-02-08T23:18:27Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki Die doel van ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'' is om die algemene wetenskappe vir sekondêre onderrig op 'n sistematiese en breedvoerige wyse te dek. Hierdie boek is gebaseer op die uitkomste van die Suid-Afrikaanse leerplan,<ref name="doe">http://www.thutong.doe.gov.za/Default.aspx?alias=www.thutong.doe.gov.za/physicalsciences. URL besoek op 2010-05-24</ref> met studie-eenhede vir Graad 10, 11 en 12. Elke studie-eenheid word onderverdeel in die onderskeie wetenskappe en onderwerpe. Die inhoud, soos hier bespreek, is nie daarop gerig om die amptelike Suid-Afrikaanse leerplan te vervang nie, dit dien bloot as 'n alternatiewe hulpmiddel vir die leerder en onderwyser. Daar moet self vasgestel word watter onderwerpe is van belang vir die leerplan. =Inhoudsopgawe= ==Eenheid 1: Graad 10== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 1-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 2: Graad 11== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 2-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Eenheid 3: Graad 12== *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-1: Meganika/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-4: Materie en Materiale/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-5: Chemiese Verandering/]]</div>''' *'''<div style="font-size:120%;">[[/Deel 3-6: Chemiese Sisteme/]]</div>''' ==Bronne== <references /> [[Kategorie:Algemene Wetenskap]] [[Kategorie:Onderwys]] [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Natuurkunde]] [[Kategorie:Skeikunde]] hi3da1u7v34dez6ulej225dccbyea2t 0 2116 3888 2010-05-21T10:02:05Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== =...' wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Bewaring van Meganiese Energie=== e1thtmktc9xl5fqnegv4sv9nvmbe9o2 3942 3888 2010-06-10T13:33:16Z Atoom 536 /* Bewaring van Meganiese Energie */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 4021 3942 2010-06-17T09:31:05Z Atoom 536 [[Deel 1-1: Meganika]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-1: Meganika]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 4144 4021 2010-09-14T06:38:16Z 92.254.125.38 /* Beweging in Een Dimensie */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== o ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 6q9n2v1byp2l4dhi9n729run638bf67 4147 4144 2010-09-16T05:15:43Z Taichi 592 Rol weergawe 4144 deur [[Special:Contributions/92.254.125.38|92.254.125.38]] ([[User talk:92.254.125.38|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 5748 4147 2020-01-08T19:04:48Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== szpurmgok4fukaxifibpfeft3yn0els 6052 5748 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Taichi|Taichi]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 6382 6052 2020-02-12T17:31:16Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== szpurmgok4fukaxifibpfeft3yn0els 6430 6382 2020-02-12T17:53:22Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== pyuf3iruraw4b8pkv0lahv9kk1h2jlt 6482 6430 2020-02-12T18:24:56Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 6509 6482 2020-03-13T15:04:17Z 159.146.45.181 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== szpurmgok4fukaxifibpfeft3yn0els 6513 6509 2020-03-13T15:04:52Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.181|159.146.45.181]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 6584 6513 2020-05-21T09:57:00Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== l1s3s5ag83dk4kbnmr2bujcacynqlli 6615 6584 2020-05-21T10:12:06Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== mtpslrunn5lksz0myaof8gfwl1jkiof 6666 6615 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Een Dimensie== ===Posisie, Verplasing, en Afstand=== ===Spoed en Snelheid=== ===Versnelling=== ===Diagramme en Vergelykings=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Gravitasie en Meganiese Energie== ===Gewig=== ===Gravitasie Versnelling=== ===Gravitasie en Potensiële Energie=== ===Kinetiese Energie=== ===Meganiese Energie=== ===Behoud van Meganiese Energie=== 59w0al3bghx0445muj76ej4tll39abc 0 2117 3889 2010-05-21T10:07:26Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ==...' wikitext text/x-wiki ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== e9gvkfqux9i8aa8ojpzlxa4iu1eqep9 4034 3889 2010-06-17T09:36:59Z Atoom 536 [[Deel 2-1: Meganika]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-1: Meganika]] wikitext text/x-wiki ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== e9gvkfqux9i8aa8ojpzlxa4iu1eqep9 5807 4034 2020-01-08T19:31:32Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== f0hmzu67lah1wo3hvxsnodhxxnosimy 5890 5807 2020-01-08T20:11:59Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== 1hfajkd56merntqo11qkboxqcj4bdto 5930 5890 2020-01-08T20:36:15Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== 8dfvvdpe35kd24acgc0daew1rffryj7 6042 5930 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Atoom|Atoom]] wikitext text/x-wiki ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== e9gvkfqux9i8aa8ojpzlxa4iu1eqep9 6094 6042 2020-01-08T21:38:48Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== f0hmzu67lah1wo3hvxsnodhxxnosimy 6096 6094 2020-01-08T21:38:50Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== e9gvkfqux9i8aa8ojpzlxa4iu1eqep9 6339 6096 2020-02-12T17:13:28Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== f0hmzu67lah1wo3hvxsnodhxxnosimy 6394 6339 2020-02-12T17:35:34Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== 1hfajkd56merntqo11qkboxqcj4bdto 6442 6394 2020-02-12T17:58:13Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== 8dfvvdpe35kd24acgc0daew1rffryj7 6443 6442 2020-02-12T17:58:46Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== 0uw1gmx0k44l94nb0qsjt7tjabv48ap 6444 6443 2020-02-12T17:58:54Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by ~riley wikitext text/x-wiki ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== e9gvkfqux9i8aa8ojpzlxa4iu1eqep9 6596 6444 2020-05-21T10:03:28Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== 8csp4sbd7vsgea4aqvew0f0zv0qhbvo 6608 6596 2020-05-21T10:08:19Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== qdbl7kjj8tseo33v52jjfo8gnyv6ohp 6660 6608 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki ==Krag, Momentum en Impulse== ===Newton se Derde Wet=== ===Momentum=== ===Verandering in Momentum=== ==='n Impuls=== ===Newton se Tweede Wet=== ===Tasbare Kragte=== ===Nie-tasbare Kragte=== ===Newton se Gravitasiewet=== ===Kragmomente=== e9gvkfqux9i8aa8ojpzlxa4iu1eqep9 0 2118 3890 2010-05-21T10:10:14Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Beweging in Twee Dimensies== ===Projektielbeweging=== ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=...' wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== ===Projektielbeweging=== ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 1yj2aq7ihp2t55qxq5oqrd70bgofhps 3930 3890 2010-06-08T13:37:41Z Atoom 536 /* Beweging in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== prxiegww5paexy7u3d0vzcmo7bhxnt8 3931 3930 2010-06-08T13:48:38Z Atoom 536 /* Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en daar is waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== rgd20agspa1yaahmx12xd56v44o1bjo 3932 3931 2010-06-08T13:51:16Z Atoom 536 /* Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== bsfq90u52rq600bmwhx8q7zlhbw6ure 3933 3932 2010-06-08T14:16:09Z Atoom 536 /* Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 m/s). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m/s^2</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> ''= beginsnelheid (<math>m/s</math>) by tyd t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> ''= eindsnelheid (<math>m/s</math>) by tyd t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> ''= hoogte bokant die grondoppervlak (m)''<br /> :<math>t \,\!</math> ''= tyd (s)''<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> ''= tydinterval (s)''<br /> :<math>g \,\!</math> ''= gravitasieversnelling (<math>m/s^2</math>)''<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== jm1niij4f48e710y3sgpc68wvqcdhxr 3934 3933 2010-06-10T12:18:43Z Atoom 536 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 m/s). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (''s)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 008d5iv91auak48s5lgu3f2i3vc5w0g 3935 3934 2010-06-10T12:20:24Z Atoom 536 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 m/s). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 0xwp7y6lfg4xahl7fl10cl4kzhuoh3r 3936 3935 2010-06-10T12:21:05Z Atoom 536 /* Beweging in 'n Gravitasieveld */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 <math>m.s^{-1}</math>). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== bb6mu744nip4jsjtnehb0l500rk9jrx 3937 3936 2010-06-10T12:44:07Z Atoom 536 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 <math>m.s^{-1}</math>). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging=== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>'' ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== fi0n4lydtlr9s7cildxd4qcp3fbp0f7 3938 3937 2010-06-10T13:05:31Z Atoom 536 /* =Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 <math>m.s^{-1}</math>). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>'' In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (<math>h_0 = 0</math>). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (<math>h=h_m</math>) bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (<math>t_m<m/math>). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, <math>h_0 = 0</math> bereik, wat ooreenstem met die tyd, <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in snelheid:</u>'' Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (<math>v_0</math>), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (<math>v = 0</math> by <math>h_m</math> en <math>t_m</math>), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met <math>v_f</math> by <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in versnelling:</u>'' Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 7d6jeef7t4kg7e7b6drvdti8hde72yv 3939 3938 2010-06-10T13:07:22Z Atoom 536 /* Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 <math>m.s^{-1}</math>). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>'' In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (<math>h_0 = 0</math>). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (<math>h=h_m</math>) bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (<math>t_m</math>). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, <math>h_0 = 0</math> bereik, wat ooreenstem met die tyd, <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in snelheid:</u>'' Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (<math>v_0</math>), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (<math>v = 0</math> by <math>h_m</math> en <math>t_m</math>), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met <math>v_f</math> by <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in versnelling:</u>'' Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== bdw4preyftp2y4o1vypr2zeqfpegjxw 3940 3939 2010-06-10T13:08:18Z Atoom 536 /* Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 <math>m.s^{-1}</math>). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (<math>h_0 = 0</math>). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (<math>h=h_m</math>) bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (<math>t_m</math>). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, <math>h_0 = 0</math> bereik, wat ooreenstem met die tyd, <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (<math>v_0</math>), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (<math>v = 0</math> by <math>h_m</math> en <math>t_m</math>), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met <math>v_f</math> by <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Bewaring van Momentum in Twee Dimensies=== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== hh5bads7ei0kuc9nei5iuctjo6bci6x 3941 3940 2010-06-10T13:32:19Z Atoom 536 /* Bewaring van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (<math>v_f</math> = 0 <math>m.s^{-1}</math>). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte <math>h_0</math>. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte <math>h_0</math> is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf <math>h_0</math> te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 <math>m.s^{-2}</math>'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (<math>m.s^{-1}</math>) by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (<math>m</math>)<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (<math>s</math>)<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (<math>s</math>)<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (<math>m.s^{-2}</math>)<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (<math>h_0 = 0</math>). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (<math>h=h_m</math>) bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (<math>t_m</math>). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, <math>h_0 = 0</math> bereik, wat ooreenstem met die tyd, <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (<math>v_0</math>), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (<math>v = 0</math> by <math>h_m</math> en <math>t_m</math>), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met <math>v_f</math> by <math>t_f</math>. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel <math>\Delta p</math>, met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, <math>F</math> vir 'n tyd <math>\Delta t</math> soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se <math>x</math>- en <math>y</math>-ys komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== fg75twgtb0gm47rqh7g4bs0gynzihiw 3943 3941 2010-06-10T14:06:07Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-1'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== ood7a1175zhid4mre7vib5po8umd2ln 3944 3943 2010-06-10T14:06:54Z Atoom 536 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== ayo707hqebmae8d4e1p9owu1o8sblnz 3946 3944 2010-06-11T09:56:54Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. '''''<u>Voor die botsing</u>''''' Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> '''''<u>Na die botsing</u>''''' Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> '''''<u>Behoud van momentum</u>''''' Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> </br > :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 50uu4xthanr1ke0ytvrznqvwqkmxvso 3947 3946 2010-06-11T09:57:45Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i\,\!</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f \,\!</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x \,\!</math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t \,\!</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t \,\!</math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g \,\!</math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 \,\!</math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x \,\!</math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> </br > :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== dv1jqzq4a2r91xwmubp35an0ojyzasx 3948 3947 2010-06-11T10:00:51Z Atoom 536 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> </br > :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== bcl1tl940w77cbyc0sfadqms3dg9aup 3949 3948 2010-06-11T10:02:40Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing:</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid:</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling:</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> </br > :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== cb8j57sdo0b50gr1y2zgwxfjgnbotfj 3950 3949 2010-06-11T10:03:19Z Atoom 536 /* Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > </br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> </br > :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 5maivqd28put3m88fikdssvf844a59c 3951 3950 2010-06-11T10:07:03Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 0w7fdazktvh6ewpajsu6n8toc5a7lpi 3952 3951 2010-06-11T10:19:21Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== eytaf2hyn0o582gma6au2sx7rdf9sbg 3953 3952 2010-06-11T10:24:19Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''<u>Verandering in verplasing</u>''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''<u>Verandering in snelheid</u>''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''<u>Verandering in versnelling</u>''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== nu8f4wvjlag5l247hva1v9fbezsfofx 3954 3953 2010-06-11T10:34:37Z Atoom 536 /* Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > '''''<u>Voor die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > '''''<u>Na die botsing</u>'''''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > '''''<u>Behoud van momentum</u>'''''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== fwnw4n55jjatxmxybw8cz0cxqc1lm4a 3955 3954 2010-06-11T10:35:34Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== dessxew24f00pruckmlomm0mx9fi59s 3956 3955 2010-06-11T11:01:18Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :p_{i} = p_{i1}+ p_{i2} Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== samqnz20iidrjm5am8982cch01k4kvt 3957 3956 2010-06-14T08:13:08Z Atoom 536 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :p_{i} = p_{i1}+ p_{i2} Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== jovivzv34dpfj485uvpvvvkdfwji6o4 3958 3957 2010-06-14T08:14:27Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== gyu1ary4bknceiu3hb43u05oa2g7mdo 3959 3958 2010-06-14T08:36:42Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die totale momentum en totale kinetiese energie behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== snpajs9723582p0osgz3nf2ka032uiq 3960 3959 2010-06-14T09:00:53Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i ≠ KE_f</math> =====Hoë Energie Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 3rwvgogua1a4yqpna7e57k7azsvy7dw 3961 3960 2010-06-14T09:02:43Z Atoom 536 /* Onelastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i &ne; KE_f</math> =====Hoë Energie Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== tvlhr4pld9aarnf6o7zeeps4qopsxsr 3962 3961 2010-06-14T09:05:10Z Atoom 536 /* Onelastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> =====Hoë Energie Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 6zg31n9aklqzqnme41hxcn4m9wiitl5 3963 3962 2010-06-14T09:06:03Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > ''Na die botsing''</br > </br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> =====Hoë Energie Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== jtd85akwih60hroluf2fcjmr5v1amrc 3964 3963 2010-06-14T09:06:48Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> =====Hoë Energie Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 7n3rr17zmuvmnikhszl31mxd4pu1zee 3965 3964 2010-06-14T09:07:16Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> =====Hoë Energie Botsings===== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 83t78r88lvr10ph7xcr94k1amwambmh 3966 3965 2010-06-14T09:09:09Z Atoom 536 /* Hoë Energie Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie vir elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 94nx16wvkqzp8213d4c7ss1idcbjdtn 3968 3966 2010-06-14T11:44:09Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie vir onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== ecw2gh5jhqfby6w3qa1b7t4an7lmjxt 3969 3968 2010-06-14T11:44:36Z Atoom 536 /* Onelastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 052fy6i645vraxpnzh08uf1mbwdecfr 3970 3969 2010-06-14T12:04:39Z Atoom 536 /* Verwysingsraamwerke */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== '''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 0brwcuar6pjdbcq51musa7py8h3ex3s 3973 3970 2010-06-14T12:36:01Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> '''Vetgedrukte teks''' =====Onelastiese Botsings===== '''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== gbp5k8aoa8kn0jjv9o8uwqf4lemgzbj 3974 3973 2010-06-14T12:36:41Z Atoom 536 /* Onelastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> '''Vetgedrukte teks''' =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 4fnry9j1rpukml3zswlpm3cyxcy4b5y 3975 3974 2010-06-14T12:37:11Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 2gnditlik82kzis7yvdbnbz5hztoeko 3977 3975 2010-06-14T14:28:11Z Atoom 536 /* Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die bewaring van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 6ms7ekhuzuwrcodfup47785646386l8 3978 3977 2010-06-15T06:18:37Z Atoom 536 /* Beweging in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== jk5ceuxr64hcafm03i10qwvqm0olhml 3979 3978 2010-06-15T06:23:41Z Atoom 536 /* Beweging in 'n Gravitasieveld */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|600px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== lh8szednd6sgyw70fqeeydm5uhj0prj 3980 3979 2010-06-15T06:29:39Z Atoom 536 /* Beweging in 'n Gravitasieveld */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png.png|thumb|centre|600px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|600px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2×''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 3pmrjbsdlezmc9acwxgpbuvsfr7iflx 3981 3980 2010-06-15T06:30:16Z Atoom 536 /* Beweging in 'n Gravitasieveld */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|600px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|600px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 505j5b22j08lm350hlkkwoi5rx1snpd 3982 3981 2010-06-15T06:31:54Z Atoom 536 /* Beweging in 'n Gravitasieveld */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== r8cy7sjf3s2uxxtona074t5fn197piz 3983 3982 2010-06-15T06:37:46Z Atoom 536 /* Grafieke van Vertikale Projektielbeweging */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. </br > </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== j73epcxrtbms6zvodcdqfbckbqpnyvu 3984 3983 2010-06-15T06:47:38Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== p5pya8hiviubpr60jbb51dki7pu2lss 3985 3984 2010-06-15T06:48:21Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing'' Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing'' Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 0cj1nwi7sxyqzatdt308ub2buj0rw3w 3986 3985 2010-06-15T06:51:50Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''na''' hulle bots.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== q09nza91rhwpsazad0yxsnxqxy0uq8x 3987 3986 2010-06-15T06:52:33Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''na''' hulle bots.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== ihmbkqi5lh4gta0v85dzhspylgjh9d1 3988 3987 2010-06-15T06:53:19Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Onelastiese Botsings===== :'''Definisie van onelastiese botsings:''' 'n onelastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n onelastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël is dat onelastiese botsings plaasvind wanneer die botsende voorwerpe vervorm op 'n sekere wyse. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n onelastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 9scls112l68g9628gcn92ro8xujv9bg 3989 3988 2010-06-15T06:57:39Z Atoom 536 /* Onelastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|400px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== ax97ci0t7i3uwnabzqowtxejwh77rkt 3990 3989 2010-06-15T06:58:20Z Atoom 536 /* Nie-elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== '''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== f5oyzhcwp90kxm6lwlsg73uai5l2nhf 3991 3990 2010-06-15T06:59:09Z Atoom 536 /* Wat is 'n Verwysingsraamwerk? */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== rwaok4wopjc75z81ywgdzqu5h4zizup 3992 3991 2010-06-15T07:01:16Z Atoom 536 /* Inleiding */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|300px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== jor70vfqenor19i1e3i2u6kewtwxf6u 3993 3992 2010-06-15T07:01:37Z Atoom 536 /* Inleiding */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Werk en Krag=== ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== fv2mp0dbr1tdh3uy9r4o47cqislk0lk 4013 3993 2010-06-15T13:19:16Z Atoom 536 /* Werk, Krag en Energie */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> :waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== aqpzgea9xefthdhkev64iz357wdvshf 4014 4013 2010-06-15T13:41:00Z Atoom 536 /* Werk en Krag */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°''. Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon werk. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 0ps5o4cmncoygdii507jjcuwz2e09b5 4015 4014 2010-06-17T07:32:39Z Atoom 536 /* Werk en Krag */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|right|150px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== d7ttm4vaagje3rtywrknafochrrrbkf 4016 4015 2010-06-17T07:33:23Z Atoom 536 /* Werk en Krag */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|right|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== 2b4gbqq8j52szir60tui0zlwpl627dp 4017 4016 2010-06-17T07:34:41Z Atoom 536 /* Behoud van Momentum in Twee Dimensies */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|right|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]]</br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|right|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]]</br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== mycseo889cifwpxx0r6bojhykai5rit 4018 4017 2010-06-17T07:35:50Z Atoom 536 /* Elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== krgcuwl9330v3qdyugaiy65ewhdv0ar 4019 4018 2010-06-17T07:36:51Z Atoom 536 /* Nie-elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== cqy0hnpkqhl9qgfolh53e332g0gszho 4047 4019 2010-06-17T09:40:34Z Atoom 536 [[Deel 3-1: Meganika]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-1: Meganika]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ===Drywing=== cqy0hnpkqhl9qgfolh53e332g0gszho 4067 4047 2010-06-17T13:55:07Z Atoom 536 /* Werk en Meganiese Energie */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 0,98 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek - meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== p85p5tceih29yz7dtspj9hilp8cbga6 5577 4067 2018-04-10T07:13:00Z 41.145.2.71 /* Bewegingsvergelykings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue ''nie'' bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek - meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== jlbm0rse10d8jpjz7obrbgskxily9ff 5578 5577 2018-04-10T07:34:08Z 41.145.2.71 /* Nie-elastiese Botsings */ wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek - meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== f1ti3c5zas0gbfw40flr1eosnxkzdxg 5661 5578 2019-08-10T11:55:26Z Mmh 1064 /* Eksterne en Interne Kragte */ aandagstreep wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== 1y67jjiapdg69ub4eatc4qboa9hlmw1 5823 5661 2020-01-08T19:37:28Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== d95y2ylg4mh5qgh0bo4hxz57x5p7avs 5914 5823 2020-01-08T20:27:05Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== 9thi1l6450ut8jsz4yjbkzz9bdxfb19 6068 5914 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Mmh|Mmh]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== 1y67jjiapdg69ub4eatc4qboa9hlmw1 6399 6068 2020-02-12T17:38:49Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== d95y2ylg4mh5qgh0bo4hxz57x5p7avs 6484 6399 2020-02-12T18:25:36Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6399 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== 1y67jjiapdg69ub4eatc4qboa9hlmw1 6576 6484 2020-05-21T09:53:46Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== bwaknrbilno8yyuf6cuk7p953f8w4cn 6587 6576 2020-05-21T09:58:05Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== r4icsvg5c3tbxgb8w97rrxc9swcwnrv 6678 6587 2020-05-21T10:33:24Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki ==Beweging in Twee Dimensies== Hierdie hoofstuk handel oor die vertikale projektielbeweging asook beweging in twee dimensies. Die behoud van momentum in twee dimensies sal ook ondersoek word. ===Projektielbeweging=== Voorheen is daar gekyk na die beweging van voorwerpe wat vryval, en waargeneem dat so 'n voorwerp onderworpe is aan gravitasieversnelling, ''g''. In hierdie afdeling gaan die beweging van voorwerpe wat in die lug opwaarts gegooi, en dan terugval aarde toe, bestudeer word. Laasgenoemde tipe beweging word '''''projektielbeweging''''' genoem, en vir hierdie waarneming sal daar net gekyk word na voorwerpe wat loodreg opwaarts en terug afwaarts beweeg, dus geen horisontale verplasing van die voorwerp word waargeneem nie, slegs die vertikale verplasing. ====Beweging in 'n Gravitasieveld==== Wanneer 'n voorwerp in 'n gravitasieveld beweeg, sal die voorwerp altyd afwaarts versnel met 'n konstante versnelling ''g'', ongeag die voorwerp se beweging opwaarts of afwaarts. [[lêer:Beweging in gravistasieveld met teks.png|thumb|centre|500px|Voorwerpe wat op- of afwaarts beweeg sal altyd afwaarts versnel in 'n gravitasieveld.]] </br > Dit beteken dat, indien die voorwerp opwaarts beweeg, sal die snelheid daarvan verminder tot dit stop (''v_f = 0 m.s^-1''). Dit is dan die maksimum hoogte wat so 'n voorwerp kan bereik, en na daardie oomblik sal die begin terugval na die aarde. [[lêer:Beweging in gravistasieveld - op en af met teks.png|thumb|centre|500px|(a) 'n Voorwerp word opwaarts gegooi vanaf 'n hoogte ''h₀''. (b) Na 'n sekere tydsverloop ''t_m'' bereik die voorwerp 'n maksimum hoogte en begin dan terugval Aarde toe. (c) Na 'n tyd 2 × ''t_m'' bereik die voorwerp weer die oorspronklike hoogte by ''h₀''.]] </br > Beskou 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word vanaf 'n vertikale hoogte ''h₀''. Daar kan waargeneem word hoe die voorwerp opwaarts beweeg met 'n afnemende snelheid tot dit vir 'n oomblik stop, die voorwerp se maksimum hoogte, en dan daarna begin val. Die tyd wat dit vir die voorwerp neem om weer afwaarts terug te val na hoogte ''h₀'' is dieselfde as die tyd wat dit die voorwerp geneem het om die maksimum hoogte vanaf ''h₀'' te bereik. ====Bewegingsvergelykings==== Voorheen is die bewegingsvergelykings gebruik vir die verduideliking van 'n voorwerp in vryval. Hierdie vergelykings kan ook gebruik word vir projektielbeweging. Dit is eenders aan die bewegingsvergelykings wat voorheen afgelei is, maar met ''a = g''. Vervolgens sal ''g = 9,8 m.s^-2'' vir berekeninge gebruik word. <br /> :<math>v_i</math> = beginsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t = 0 ''<br /> :<math>v_f</math> = eindsnelheid (''m.s^-1'') by tyd ''t''<br /> :<math>\Delta x </math> = hoogte bokant die grondoppervlak (''m'')<br /> :<math>t</math> = tyd (''s'')<br /> :<math>\Delta t </math> = tydinterval (''s'')<br /> :<math>g </math> = gravitasieversnelling (''m.s^-2'')<br /> <br /> :<math>v_f = v_i + gt\,\!</math><br /> :<math>\Delta x = \frac{(v_i + v_f)}{2} t</math><br /> :<math>\Delta x = v_it + \frac{1}{2}gt^2 </math><br /> :<math>v_f^2 = v_i^2 + 2g\Delta x </math><br /> <br /> ====Grafieke van Vertikale Projektielbeweging==== Vertikale projektielbeweging is eenders aan beweging teen 'n konstante versnelling, wat reeds voorheen bespreek is. Die grafieke vir vertikale projektielbeweging is daarom identies aan aan die grafieke van beweging onderhewig aan konstante versnelling. Wanneer die grafieke vir vertikale projektielbeweging geteken word, moet daar twee gevalle in gedagte gehou word: die voorwerp wat opwaarts beweeg en dan dieselfde voorwerp wat daarna van rigting verander en afwaarts beweeg. Indien die opwaartse rigting positief gekies word, kan die grafieke gevolglik die verandering van verplasing, snelheid en versnelling aandui. [[Lêer:Grafieke - vertikale projektielbeweging.png|thumb|right|500px| Hierdie grafieke toon die (a) verplasing, (b) snelheid en (c) versnelling van 'n voorwerp wat opwaarts gegooi word teenoor tyd. Die voorwerp word opwaarts gegooi met 'n beginsnelheid van ''v_i''. Dit neem die voorwerp 'n tyd van ''t_m'' om die maksimum hoogte ''h_m'' te bereik, en dan terug te val na die grond toe. Let op hoe die versnelling konstant en negatief bly gedurende die voorwerp se beweging.]] ''Verandering in verplasing''</br > In hierdie geval vorm die grafiek van verplasing teenoor tyd 'n onderstebo “U” waar die verplasing by 'n hoogte gelyk aan nul begin (''h₀ = 0''). Soos die voorwerp opwaarts beweeg neem die verandering van hoogte teenoor tyd af, totdat die kurwe afplat, waar die voorwerp se snelheid gelyk is aan nul, en die maksimum hoogte (''h = h_m'') bereik is wat ook ooreenstem met die tyd van maksimum hoogte (''t_m''). Vandaar beweeg die voorwerp afwaarts tot dit weer die oorspronklike hoogte, ''h₀ = 0'' bereik, wat ooreenstem met die tyd ''t_f''. ''Verandering in snelheid''</br > Met die verandering in snelheid teenoor tyd is dit belangrik om daarop te let dat: # Die opwaartse snelheid was gekies as positief, # Die voorwerp begin met 'n positiewe snelheid êrens op die y-as (''v_i''), # Die voorwerp se snelheid neem af tot dit nul bereik teenoor die maksimum hoogte daarvan (''v = 0'' by ''h_m'' en ''t_m''), # Die voorwerp beweeg dan in die teenoorgestelde rigting, daarom 'n negatiewe snelheid, tot dit die grond bereik met ''v_f'' by ''t_f''. ''Verandering in versnelling''</br > Soos wat die voorwerp beweeg is ''a = g'', met die opwaartse rigting gekies as positief. Omdat die gravitasieversnelling van die aarde afwaarts is en nie verander nie, sal die versnelling van die voorwerp regdeur die beweging daarvan konstant en negatief bly. ===Behoud van Momentum in Twee Dimensies=== Daar is voorheen bespreek dat momentum in 'n spesifieke sisteem bewaar word indien daar nie ander eksterne kragte bestaan wat op daardie sisteem inwerk nie. In teenstelling daarmee, 'n eksterne krag veroorsaak 'n verandering in momentum, oftewel ''Δp'', met 'n impuls vanaf 'n krag wat daarop inwerk, ''F'' vir 'n tyd ''Δt'' soos gegee deur: :<math>\Delta p = F \cdot \Delta t</math></br > Dieselfde beginsels vir die bewaring van momentum in een dimensie soos gestudeer geld vir toepassings van probleme vir die bewaring van momentum in twee dimensies. Die berekening van momentum in twee dimensies is dieselfde as vir een dimensie. Vir die berekeninge in twee dimensies word die momentum opgebreek in die momentum se ''x''- en ''y''-as komponente. Die beginsel van die behoud van momentum word dan toegepas op die onderskeie komponente. Beskou twee bewegende voorwerpe wat na mekaar beweeg. Die situasie kan geanaliseer word deur die ''x'' en ''y''-komponente van elkeen se momentum te bereken. [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - voor.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''voor''' die botsing.]] </br > ''Voor die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{i1} = m_1 v_{i1}</math> :<math> p_{i2} = m_2 v_{i2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1x} = m_1 v_{i1x} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2x} = m_2 u_{i2x} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{i1y} = m_1 v_{i1y} = m_1 v_{i1} \cos \theta_1</math> :<math> p_{i2y} = m_2 v_{i2y} = m_2 v_{i2} \sin \theta_2</math></br > </br > [[Lêer:Behoud van momentum in 2D - na.png|thumb|center|300px|Totale momentum van die sisteem '''na''' die botsing.]] ''Na die botsing''</br > Totale momentum: :<math> p_{f1} = m_1 v_{f1}</math> :<math> p_{f2} = m_2 v_{f2}</math> ''x''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1x} = m_1 v_{f1x} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2x} = m_2 v_{f2x} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math> ''y''-komponent van die momentum: :<math> p_{f1y} = m_1 v_{f1y} = m_1 v_{f1} \cos \phi_1</math> :<math> p_{f2y} = m_2 v_{f2y} = m_2 v_{f2} \sin \phi_2</math></br > ''Behoud van momentum''</br > Die aanvanklike momentum is gelyk aan die eindmomentum: :<math> p_{i}=p_{f}</math> :<math> p_{i} = p_{i1}+p_{i2}</math> :<math> p_{f} = p_{f1}+p_{f2}</math> </br > Die bostaande vorm die basis van enige momentum analise en die behoud van momentum in twee dimensies. ====Tipes Botsings==== Daar bestaan twee tipes botsings wat van toepassing op momentumbehoud is: * elastiese botsings, en * onelastiese botsings. Vir beide tipes botsings sal die totale momentum ''altyd'' behoue bly. Kinetiese energie word bewaar in elastiese botsings, maar nie vir onelastiese botsings nie. =====Elastiese Botsings===== :'''Definisie van elastiese botsings:''' 'n elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' behoue bly. Die bostaande definisie beteken dat vir 'n elastiese botsing die totale momentum ''en'' totale kinetiese energie voor die botsing ''dieselfde'' sal wees as na die botsing. Vir hierdie tipe botsings sal die kinetiese energie nie verander na 'n ander tipe energie nie. [[Lêer:Elastiese momentum - voor.png|thumb|center|400px|Twee voorwerpe '''voor''' hulle bots.]] ''Voor die botsing''</br > Voor twee voorwerpe bots is die totale momentum van die stelsel gelyk aan die som van die individuele momentums. </br > Gestel voorwerp 1 het 'n momentum van ''p_i1'' en voorwerp 2 het 'n momentum van ''p_i2'', sal dit beteken dat die totale momentum voor botsing: :<math>p_{i} = p_{i1}+ p_{i2}</math> Die kinetiese energie kan op dieselfde wyse bereken word. Voorwerp 1 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i1'' en voorwerp 2 het 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_i2''. Dit beteken die totale kinetiese energie voor die botsing is: :<math>KE_i = KE_{i1} + KE_{i2}</math> </br > [[Lêer:Elastiese momentum - na.png|thumb|center|300px|Twee voorwerpe '''nadat''' hulle gebots het.]] ''Na die botsing''</br > Na die botsing bons die twee voorwerpe weg van mekaar af; albei besit nuwe momentums en nuwe kinetiese energieë. Soos voorheen is die totale momentum van die sisteem gelyk aan die som van al die individuele momentums. </br > Voorwerp 1 besit nou 'n momentum ''p_f1'' en voorwerp 2 besit 'n momentum ''p_f2''. Dit beteken dus dat die totale momentum na die botsing is: :<math>p_{f} = p_{f1}+ p_{f2}</math> Voorwerp 1 het nou 'n kinetiese energie gelyk aan ''KE_f1'' en voorwerp 2 se kinetiese energie is ''KE_f2'', wat dus maak dat die totale kinetiese energie na die botsing is: :<math>KE_f = KE_{f1} + KE_{f2}</math> Omdat hierdie botsing 'n ''elastiese'' botsing is, is die totale momentum voor die botsing gelyk aan die totale momentum na die botsing '''en''' die totale kinetiese energie voor die botsing is gelyk aan die totale kinetiese energie na die botsing, wat dus maak dat: :<math>Begin = Einde</math> :<math>p_i = p_f</math> :<math>p_{i1}+ p_{i2} = p_{f1}+ p_{f2}</math></br > :'''en''' :<math>KE_i = KE_f</math> :<math>KE_{i1} + KE_{i2} = KE_{f1} + KE_{f2}</math> =====Nie-elastiese Botsings===== :'''Definisie van nie-elastiese botsings:''' 'n nie-elastiese botsing is 'n botsing waar die '''totale momentum''' en '''totale kinetiese energie''' ''nie'' behoue bly ''nie''. Die kinetiese energie word ''omgeskakel'' na ander vorme van energie. Die totale momentum voor 'n nie-elastiese botsing bly dieselfde na die botsing, maar die totale ''kinetiese'' energie voor en na die onelastiese botsing is ''verskillend''. Dit beteken egter nie dat die totale energie bewaar word nie, maar eerder dat die energie ''omgeskakel'' word na 'n ander tipe energie. 'n Duimreël vir wanneer nie-elastiese botsings plaasvind is dat die botsende op 'n sekere wyse voorwerpe vervorm. Gewoonlik verander die vorm van so 'n voorwerp. Die verandering van die voorwerp se vorm verg energie en dit is waarheen die “vermiste” kinetiese energie verdwyn het. 'n Klassieke voorbeeld van 'n nie-elastiese botsing is 'n motorvoertuigongeluk. Die motors verander van vorm tydens 'n botsing, en daar is 'n waarneembare verandering in die kinetiese energie van die motors voor en na die botsing. Die energie was gebruik om die metaal te buig en die bakwerk te vervorm. [[Lêer:Nie-elastiese momentum - voor.png|thumb|right|300px|'n Asteroïde wat na die Maan beweeg - voor die botsing.]] Gestel die voorbeeld van 'n asteroïde wat na die Maan beweeg word gebruik. Voor die asteroide teen die Maan bots is die totale momentum van die stelsel: :<math>p_{i} = p_{im}+ p_{ia}</math></br > Die totale kinetiese energie van die stelsel is: :<math>KE_i = KE_{im} + KE_{ia}</math></br > </br > [[Lêer:Nie-elastiese momentum - na.png|thumb|right|200px|Die asteroïde het met die Maan gebots en 'n krater gevorm.]] Wanneer die asteroïde onelasties bots teen die Maan, sal die kinetiese energie daarvan omgeskakel word na meestal hitte-energie. Indien die hitte-energie groot genoeg is, kan dit veroorsaak dat die asteroïde en gebied wat die asteroïde op die Maan se oppervlak tref begin smelt! Vanaf die krag van die asteroïde se impak kan die gesmelte rots uitwaarts vloei en 'n krater op die Maan vorm. Na die botsing is die totale momentum van die stelsel dieselfde soos voorheen, maar omdat die botsing ''onelasties'' is (wat waargeneem word deur die verandering van die voorwerpe se vorm), is die kinetiese energie '''nie''' dieselfde as voor die botsing '''nie'''. Momentum bly behoue: :<math>p_i = p_f</math> Maar die totale kinetiese energie van die stelsel bly nie behoue nie: :<math>KE_i \ne KE_f</math> ====Hoë Energie Botsings==== ===Verwysingsraamwerke=== ====Inleiding==== [[Lêer:Verwysingsraamwerke 01 met teks.png|thumb|right|400px|'n Illustrasie van 'n motor wat van Oos na Wes beweeg. Persoon A is Suid van die pad, en B Noord.]] Verwysingsraamwerke kan geïllustreer word deur die voorbeeld van 'n motor wat van Oos van Wes beweeg, en twee persone A en B wat onderskeidelik Suid en Noord van die aankomende motor staan. Vir die B wat na die Suide kyk beweeg die motor na regs, maar vir persoon A wat na die Noorde kyk, beweeg die motor na links. Hierdie verskil van die persone se sienings aangaande die beweging van die motor word veroorsaak deur elkeen se unieke ''verwysingsraamwerk'' met betrekking tot die stelsel. Indien elke persoon gevra sou word in watter rigting die motor beweeg, sou elkeen 'n verskillende antwoord gee. Die antwoord sou relatief tot elkeen se verwysingsraamwerk wees. ====Wat is 'n Verwysingsraamwerk?==== :'''Definisie van 'n verwysingsraamwerk:''' 'n ''verwysingsraamwerk'' is die spesifieke oogpunt waaruit 'n stelsel waargeneem word. Prakties gesproke is 'n verwysingsraamwerk 'n stel asse (wat rigtings spesifiseer) met 'n oorsprong. 'n Waarnemer kan dan die posisie en beweging van alle punte in 'n stelsel peil, asook die oriëntasie van voorwerpe in die stelsel relatief tot die verwysingsraamwerk. Daar bestaan twee tipes verwysingsraamwerke: traagheid en nie-traagheid. 'n Traagheidsverwyssingsraamwerk beweeg teen 'n konstante snelheid, wat beteken dat Newton se Eerste Wet (traagheid) waar is. 'n Nie-traagheidsverwysingsraamwerk, soos 'n bewegende motor of 'n roterende mallemeule, versnel. Daarom is Newton se Eerste Wet nie waar vir nie-traagheidsverwysingsraamwerke nie, soos voorwerpe wat skynbaar versnel sonder die gepaste kragte wat daarop inwerk. ====Waarom is Verwysingsraamwerke Belangrik?==== Verwysingsraamwerke is belangrik omdat, soos daar in die inleiding se voorbeeld geïllustreer is, die snelheid van 'n voorwerp kan verskil vanweë die verwysingsraamwerk wat gebruik word. :''Uitbreiding van die onderwerp:'' :Verwysingsraamwerke is veral van belang in spesiale relatiwiteit - indien só 'n verwysingsraamwerk teen 'n beduidende breukdeel van die spoed van lig beweeg, sal die verloop van tyd nie noodwendig van toepassing wees op ander verwysingsraamwerke nie. Die spoed van lig word beskou as die enigste werklike konstante tussen verwysingsraamwerke. ====Relatiewe Snelheid==== Die snelheid van 'n voorwerp is raamwerk-afhanklik. Meer spesifiek, die waargenome snelheid van 'n voorwerp is afhanklik van die snelheid van die waarnemer. Byvoorbeeld, 'n persoon wat op die strand staan en die snelheid van 'n boot in die water waarneem sal verskillend wees van die waarneming van 'n passasier op dieselfde boot. ==Werk, Krag en Energie== ===Inleiding=== Gestel 'n straatverkoper dra 'n mandjie vol vrugte op haar kop. Doen sy enige ''werk''? Oënskynlik sal sy werk doen, maar in Fisika is dit nie die geval nie! Weereens, gestel 'n seun wat teen 'n muur stoot. Is hy besig om enige werk te doen? Daar sal waarskynlik waargeneem word hoe sy spiere saamtrek, en hy mag selfs sweet. Maar in Fisika doen die seun geen werk nie! Indien die straatverkoper die mandjie vir 'n baie lang afstand dra mag daar dalk 'n opmerking gemaak word dat sy baie ''energie'' het, wat beteken dat sy baie stamina besit. Indien 'n motor baie vinnig beweeg kan dit beskryf word as baie kragtig, oftewel dit besit baie ''drywing''. Dus is daar 'n verband tussen spoed en drywing. In Fisika beteken ''drywing'' egter iets anders. Hierdie hoofstuk beskryf die verband tussen ''werk'', ''energie'' en ''drywing''. Werk en energie is verwant aan mekaar. Die energie van 'n voorwerp is die kapasiteit daarvan om werk te verrig, en om werk te verrig is die proses van energie-omskakeling vanaf een vorm na 'n ander. Met ander woorde, *'n voorwerp met baie energie kan baie werk doen, en *wanneer werk gedoen word, word energie verloor deur die voorwerp wat die werk verrig en opgeneem deur die voorwerp waarop die werk gedoen word. Deur 'n voorwerp op te tel of te gooi vereis dat werk gedoen moet word — werk word op die voorwerp gedoen. Selfs met die opwekking van elektrisiteit vereis dat 'n vorm van werk verrig moet word. Iets moet energie besit en dit oordra deur werk te doen sodat dinge kan gebeur. ===Werk en Krag=== :'''Definisie van werk''': wanneer 'n krag op 'n voorwerp uitgeoefen word, en dit die voorwerp laat beweeg, word werk gedoen op die voorwerp, tensy die krag en verplasing loodreg is teenoor mekaar. [[Lêer:Krag F teen cos theta.png|thumb|center|200px|Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp met 'n afstand ''Δx'' verplaas word teen 'n hoek ''θ''.]] Dit beteken dat om werk te doen, moet 'n voorwerp 'n afstand ''d'' beweeg met 'n krag ''F'' wat daarop inwerk, op só 'n wyse dat daar 'n nie-nul komponent van die krag bestaan in die rigting van die verplasing. Werk word dan bereken as: :<math>W = F \cdot \Delta x \cos \theta </math> waar :''F'' die toegepaste krag is, :''Δx'' is die verplasing van die voorwerp, en :''θ'' is die hoek tussen die toegepaste krag en die rigting van die beweging. Dit is baie belangrik om daarop te let dat vir werk wat gedoen word daar 'n komponent van die krag in die rigting van die beweging moet wees. Kragte loodreg tot die rigting van beweging doen nie werk nie. [[Lêer:Krag teen rigting van verplasing.png|thumb|center|400px|(a) Die krag ''F'' veroorsaak dat die voorwerp verplaas word met ''Δx'' in dieselfde rigting van die krag. ''θ'' = 180° en ''cosθ'' = 1. Werk word wel hier gedoen. (b) 'n Krag ''F'' werk in op 'n voorwerp. Die voorwerp word verplaas met ''Δy'' loodreg teen die krag. ''θ'' = 90° en ''cosθ'' = 0. Werk word egter nie hier gedoen nie.]] :'''Belangrik:''' Die betekenis van ''θ'' is die hoek tussen die krag vektor en die veplasingsvektor. Vir die volgende gevalle is ''θ = 0°'': [[Lêer:Krag en verplasing - theta gelyk aan nul.png|thumb|center|450px]] Soos met alle fisiese mates moet werk eenhede hê. Soos vanuit die definisie van werk word dit gemeet in ''N·m''. Die naam wat vir hierdie kombinasie van SI-eenhede gegee word is die joule (simbool: ''J''). :'''Definisie van joule''': 1 joule is die werk wat verrig word wanneer 'n voorwerp 1 meter beweeg met 'n krag gelykstaande aan 1 newton wat daarop inwerk, in die rigting van die beweging. Die werk wat deur 'n voorwerp gedoen word kan positief of negatief wees. Sedert die krag (''F'') en verplasing (''s'') albei vektore is, is die uitslag van die bogenoemde vergelyking afhanklik van die rigtings: *Indien ''F'' in dieselfde rigting as die beweging inwerk sal positiewe werk gedoen word. In hierdie geval sal die voorwerp waarop die krag inwerk se energie toeneem. *Indien die beweging en ''F'' se rigtings teenoorgesteld is, sal negatiewe werk gedoen word. Dit beteken energie word oorgedra in die teenoorgestelde rigting. Byvoorbeeld, indien 'n motor opwaarts teen 'n heuwel gestoot word deur 'n krag opwaarts, maar die motor beweeg afwaarts word daar negatiewe werk op die motor gedoen. Die teenoorgestelde daarvan is dat die motor positiewe werk op die persoon doen. ===Werk en Meganiese Energie=== ====Eksterne en Interne Kragte==== In die Graad 10 sillabus was die behoud van meganiese energie ondersoek – meganiese energie bly behoue in die afwesigheid van eksterne kragte. Dit is belangrik om te weet of 'n krag intern of ekstern is, omdat dit bepaal of 'n krag die vermoeë beskik om 'n voorwerp se totale meganiese energie te beïnvloed wanneer daar werk op die voorwerp gedoen word.</br > Wanneer 'n eksterne krag (soos wrywing, lugweerstand, en kragte wat op 'n voorwerp inwerk) op 'n voorwerp inwerk sal die totale meganiese energie (die kinetiese energie en die potensiële energie) van die voorwerp verander. Indien positiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie wen. Indien negatiewe werk verrig word, sal die voorwerp energie verloor. Die wins of verlies van energie kan in die vorm van kinetiese of potensiële energie, of albei, geskied. Die werk wat egter gedoen word is gelyk aan die verandering van die voorwerp se meganiese energie.</br > Wanneer 'n interne krag op 'n voorwerp inwerk (soos gravitasie- en veerkragte), sal die totale meganiese energie (die kinetiese en potensiële energie) van die voorwerp konstant bly, maar die voorwerp se energie kan van vorm verander. ===Drywing=== 1y67jjiapdg69ub4eatc4qboa9hlmw1 0 2119 3891 2010-05-21T10:25:15Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie=== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en ...' wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie=== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ====Optiese Vesel==== 8vk928kmjnlds9irg1qnu8w02iz12vu 3892 3891 2010-05-21T10:25:50Z Atoom 536 /* Transversale Pulse */ wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ====Optiese Vesel==== 9a46s0drwjdscdyk0zqc34psee7b1b7 3893 3892 2010-05-21T10:26:09Z Atoom 536 /* Transversale Golwe */ wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ====Optiese Vesel==== jahst4sw6q825m5k4lrbmcw6lraz0t5 4023 3893 2010-06-17T09:32:41Z Atoom 536 [[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ====Optiese Vesel==== jahst4sw6q825m5k4lrbmcw6lraz0t5 4286 4023 2011-08-26T09:20:43Z 41.133.109.185 /* Optiese Vesel */ wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== [[Lêer:[[Voorbeeld.jpg]]<ref></ref>]] aplg57i5ii9vdnpmf1limbeiazb6318 4350 4286 2011-11-13T13:11:33Z Jan Slimkop 326 /* Totale Interne Weerkaatsing */ wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== dsihbaeha2byyf5ltyiazuwk5c6snwq 4643 4350 2013-04-10T16:12:36Z 105.229.30.133 /* Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling */ wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== 55xaz4cdf90qump1b5p8fvdkr98c1tq 5894 4643 2020-01-08T20:14:40Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ee4m9oaapjb8ku86ajvfsi2t58v5nbk 5942 5894 2020-01-08T20:43:48Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== dihwokuh544vsgn32m8sdjuf9w6ltar 6061 5942 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:105.229.30.133|105.229.30.133]] wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== 55xaz4cdf90qump1b5p8fvdkr98c1tq 6197 6061 2020-01-08T22:15:30Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ee4m9oaapjb8ku86ajvfsi2t58v5nbk 6198 6197 2020-01-08T22:15:31Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== 55xaz4cdf90qump1b5p8fvdkr98c1tq 6293 6198 2020-02-08T23:35:55Z 178.243.17.184 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ee4m9oaapjb8ku86ajvfsi2t58v5nbk 6297 6293 2020-02-08T23:37:03Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.17.184|178.243.17.184]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== 55xaz4cdf90qump1b5p8fvdkr98c1tq 6409 6297 2020-02-12T17:43:40Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== ee4m9oaapjb8ku86ajvfsi2t58v5nbk 6483 6409 2020-02-12T18:25:14Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6409 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Transversale Pulse== ===Pulslengte, Amplitude en Spoed=== ===Pulsgrafieke=== ====Posisie==== ====Verplasing==== ====Snelheid==== ====Versnelling==== ===Pulsgeleiding, en Pulsrefleksie=== ===Pulsmediums=== ===Vaste en Oop Ente=== ===Superposisie=== ==Transversale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== <ref></ref>===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== v=fʎ ===Staande Golwe met Grense=== ===Superposisie=== ==Geometriese Optika== ===Liggolwe=== ===Weerkaatsing=== ===Weerkaatsing in Verskillende Mediums=== ===Spieëls=== ===Totale Interne Weerkaatsing=== 55xaz4cdf90qump1b5p8fvdkr98c1tq 0 2120 3894 2010-05-21T10:33:43Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Geometriese Optika== ===Lense en Beelde=== ====Gravitasie Lense==== ====Brille==== ====Die Oog==== ===Teleskope=== ===Mikroskope=== ==Longitudinale Golwe== ===Golfleng...' wikitext text/x-wiki ==Geometriese Optika== ===Lense en Beelde=== ====Gravitasie Lense==== ====Brille==== ====Die Oog==== ===Teleskope=== ===Mikroskope=== ==Longitudinale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Klankgolwe=== ==Klank== ===Toonhoogte, Luidheid en Kwaliteit=== ===Die Oor en Gehoor=== ===Ultraklank=== ==Die Wetenskap van Musiek== ===Staande Golwe in Verskillende Instrumente=== 1f1p42dif95iyow1sjrck7a5jhpmix2 4036 3894 2010-06-17T09:37:26Z Atoom 536 [[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] wikitext text/x-wiki ==Geometriese Optika== ===Lense en Beelde=== ====Gravitasie Lense==== ====Brille==== ====Die Oog==== ===Teleskope=== ===Mikroskope=== ==Longitudinale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Klankgolwe=== ==Klank== ===Toonhoogte, Luidheid en Kwaliteit=== ===Die Oor en Gehoor=== ===Ultraklank=== ==Die Wetenskap van Musiek== ===Staande Golwe in Verskillende Instrumente=== 1f1p42dif95iyow1sjrck7a5jhpmix2 4651 4036 2013-04-27T14:18:45Z 41.177.19.126 /* Longitudinale Golwe */ wikitext text/x-wiki ==Geometriese Optika== ===Lense en Beelde=== ====Gravitasie Lense==== ====Brille==== ====Die Oog==== ===Teleskope=== ===Mikroskope=== '''Vetgedrukte teks'''==Longitudinale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Klankgolwe=== ==Klank== ===Toonhoogte, Luidheid en Kwaliteit=== ===Die Oor en Gehoor=== ===Ultraklank=== ==Die Wetenskap van Musiek== ===Staande Golwe in Verskillende Instrumente=== 0s7014xri1cy2lr1hjwi775oskp25c0 4655 4651 2013-05-01T08:33:09Z Mathonius 722 Wysigings deur [[Special:Contributions/41.177.19.126|41.177.19.126]] teruggerol na laaste weergawe deur Atoom wikitext text/x-wiki ==Geometriese Optika== ===Lense en Beelde=== ====Gravitasie Lense==== ====Brille==== ====Die Oog==== ===Teleskope=== ===Mikroskope=== ==Longitudinale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Klankgolwe=== ==Klank== ===Toonhoogte, Luidheid en Kwaliteit=== ===Die Oor en Gehoor=== ===Ultraklank=== ==Die Wetenskap van Musiek== ===Staande Golwe in Verskillende Instrumente=== 1f1p42dif95iyow1sjrck7a5jhpmix2 4673 4655 2013-06-21T04:10:53Z 41.13.64.193 /* Gravitasie Lense */ wikitext text/x-wiki ==Geometriese Optika== ===Lense en Beelde=== ====Gravitasie Lense==== ====Brille==== ====Die Oog==== ===Teleskope=== ===Mikroskope=== ==Longitudinale Golwe== ===Golflengte, Frekwensie, Amplitude, Periode en Spoed=== ===Deeltjie Posisie, Verplasing, Snelheid en Versnelling=== ===Klankgolwe=== ==Klank== ===Toonhoogte, Luidheid en Kwaliteit=== ===Die Oor en Gehoor=== ===Ultraklank=== ==Die Wetenskap van Musiek== ===Staande Golwe in Verskillende Instrumente=== jhj6gp40bgin0x1g6kfqlpbz4jibwcd 0 2121 3895 2010-05-21T10:39:51Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionel...' wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 4049 3895 2010-06-17T09:40:57Z Atoom 536 [[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 5671 4049 2019-10-10T20:16:53Z 159.146.10.115 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== h4vcoca5tif5235jwzcggq8ldn2kv4w 5674 5671 2019-10-10T20:17:29Z Praxidicae 1951 rvv wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 5793 5674 2020-01-08T19:24:45Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 0jbwl62eye0es3s0c05od3h4fc7g1ty 5804 5793 2020-01-08T19:29:36Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 71b9mpx7ya2ps3je60lz4echnncrkow 5830 5804 2020-01-08T19:41:14Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 9iwjel2zy5tdlldt3fju7ajjgo5gdzt 5835 5830 2020-01-08T19:43:56Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 4lze7jvbkhprw7jxvgp3o5sopclq7vb 5927 5835 2020-01-08T20:34:06Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== gtjmwbw8ea2jlrxxkyxqdbf5o2s8ixv 5931 5927 2020-01-08T20:36:47Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== oz4e8lla4o6yxxsb6km7bi1pumckbnn 5940 5931 2020-01-08T20:42:11Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== pxwd02klwqkzc667lyhlq19ghqus9ab 5959 5940 2020-01-08T20:53:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== f66be37415r16x8fkqmdgw0y4vwmnm0 5989 5959 2020-01-08T21:12:23Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 933p6po4slsktcppvb3asts7z8uxa7b 6017 5989 2020-01-08T21:29:06Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== l308gtf44m0h0lzx190mnt1yl6rjmq0 6030 6017 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Praxidicae|Praxidicae]] wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 6321 6030 2020-02-08T23:47:57Z 31.141.52.58 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 0jbwl62eye0es3s0c05od3h4fc7g1ty 6322 6321 2020-02-08T23:48:01Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/31.141.52.58|31.141.52.58]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 6563 6322 2020-05-21T09:44:43Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== tvbf8gfuelv1osgcwn2ixoxkfz99ule 6638 6563 2020-05-21T10:21:13Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.78.42|178.243.78.42]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 6744 6638 2020-07-08T02:51:39Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== rxo4g8rje6jcbtavjwghbwi5lgepv9u 6750 6744 2020-07-08T02:52:52Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hamish|Hamish]] wikitext text/x-wiki ==Die Doppler Effek== ===Klank en Ultraklank=== ===Lig=== ==Kleur== ===Die Verband tussen Golflengte en Frekwensie=== ===Pigmente en Verwe=== ==Twee- en Drie Dimensionele Golffronte== ===Diffraksie=== ===Interferensie=== ===Skokgolwe en Supersoniese Knal=== ==Klankeienskap van Materie== ===Die De Broglie Golflengte=== ===Elektronmikroskoop=== 07ehhh3i0k951r4jkolwol80q64ydot 0 2122 3896 2010-05-21T10:53:25Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladin...' wikitext text/x-wiki ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 8d7mai20a5jtjdwtzqp2qsqhdenq26k 4025 3896 2010-06-17T09:33:09Z Atoom 536 [[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] wikitext text/x-wiki ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 8d7mai20a5jtjdwtzqp2qsqhdenq26k 5888 4025 2020-01-08T20:11:26Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== qkgkhuj34n7ycljrglf6ht6btssdn3k 6047 5888 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Atoom|Atoom]] wikitext text/x-wiki ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 8d7mai20a5jtjdwtzqp2qsqhdenq26k 6248 6047 2020-02-08T23:16:18Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== qkgkhuj34n7ycljrglf6ht6btssdn3k 6250 6248 2020-02-08T23:16:30Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 8d7mai20a5jtjdwtzqp2qsqhdenq26k 6296 6250 2020-02-08T23:36:53Z 178.243.17.184 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== qkgkhuj34n7ycljrglf6ht6btssdn3k 6299 6296 2020-02-08T23:37:10Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.17.184|178.243.17.184]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 8d7mai20a5jtjdwtzqp2qsqhdenq26k 6553 6299 2020-05-21T09:39:52Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 5s76tzdovb7ev8zg0lolw2in9jbljtr 6623 6553 2020-05-21T10:15:52Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== pxho6a7bu6ebmp42yfzd9gj8mg6w5hk 6662 6623 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Magnetisme== ===Magneetvelde en Permanente Magnete=== ===Magneetpole, Aantrekking en Afstoting=== ===Die Aarde se Magneetveld=== ==Elektrostatika== ===Twee Soorte Ladings=== ===Kragte tussen Ladings=== ===Aantrekking tussen Gelaaide en Nie-gelaaide Voorwerpe=== ===Geleiers en Isolators=== ==Elektriese Stroombane== ===Geslote en Oop Stroombane=== ===Elektriese Potensiaalverskil=== ===Elektriese Stroom=== ===Elektriese Weerstand=== ===Beginsels en Instrumente van Elektriese Metings=== 5s76tzdovb7ev8zg0lolw2in9jbljtr 0 2123 3897 2010-05-21T11:00:40Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapas...' wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 4038 3897 2010-06-17T09:37:58Z Atoom 536 [[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 5683 4038 2019-10-12T16:54:29Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== ep2h29ojuwhdga7d320qn16b91u8f81 5718 5683 2019-10-12T16:57:58Z Hasley 2021 Reverted 1 edit by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] ([[User talk:37.154.185.126|talk]]) to last revision by Atoom. ([[WP:TW|TW]]) wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 5842 5718 2020-01-08T19:47:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== l5xt9iugcf7t0v66tm7aqu91flambni 6064 5842 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 6221 6064 2020-02-08T23:10:22Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== l5xt9iugcf7t0v66tm7aqu91flambni 6224 6221 2020-02-08T23:11:29Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 6238 6224 2020-02-08T23:14:41Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== l5xt9iugcf7t0v66tm7aqu91flambni 6240 6238 2020-02-08T23:14:50Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 6303 6240 2020-02-08T23:37:58Z 178.243.17.184 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== l5xt9iugcf7t0v66tm7aqu91flambni 6304 6303 2020-02-08T23:38:03Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.17.184|178.243.17.184]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 6589 6304 2020-05-21T09:59:10Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== 5nzee2binyoppw5pxpm65byzgee1hx4 6677 6589 2020-05-21T10:33:18Z Sakretsu 2179 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ==Elektrostatika== ===Kragte tussen Ladings=== ===Elektriese Velde=== ===Elektriese Potensiële Energie en Potensiaalverskil=== ===Kapasitansie en Kapasitore=== ===Kapasitors in 'n Elektriese Stroombaan=== ==Elektromagnetisme== ==='n Magnetiese Veld en Elektriese Stroom=== ===Geïnduseerde Elektriese Stroom=== ===Transformators=== ===Beweging van 'n Enkeldeeltjie in 'n Magnetiese Veld=== ==Elektriese Stroombane== ===Ohm se Wet=== ===Verskillende Weerstande=== ===Series en Parallelle Netwerke=== ==='n Wheatstone Brug=== hhomd5eyduuw583df6txw4sq1pprv8k 0 2124 3898 2010-05-21T11:08:59Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasie...' wikitext text/x-wiki ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== mihmb059tsfxr8myve9ceet8koisk8n 4051 3898 2010-06-17T09:41:22Z Atoom 536 [[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] wikitext text/x-wiki ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== mihmb059tsfxr8myve9ceet8koisk8n 5847 4051 2020-01-08T19:50:24Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 4fenml9fj2djcp3hogb7s30oi48dv06 5899 5847 2020-01-08T20:17:22Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 6y9mwb830oikhhc36p4xmcmq2vhcxg2 5916 5899 2020-01-08T20:28:09Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 0jr7pjk45qzd9z547qumk9u4j3lkxoo 5943 5916 2020-01-08T20:44:53Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 0xp6aji64tn3fe1950qbkakfczqqrr9 5977 5943 2020-01-08T21:05:22Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 7jehy3s0rrsfyngzxfsjswtg6rtett2 6057 5977 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Atoom|Atoom]] wikitext text/x-wiki ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== mihmb059tsfxr8myve9ceet8koisk8n 6131 6057 2020-01-08T21:42:02Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 4fenml9fj2djcp3hogb7s30oi48dv06 6132 6131 2020-01-08T21:42:05Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== mihmb059tsfxr8myve9ceet8koisk8n 6392 6132 2020-02-12T17:35:02Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== 4fenml9fj2djcp3hogb7s30oi48dv06 6494 6392 2020-02-12T18:30:41Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6392 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== mihmb059tsfxr8myve9ceet8koisk8n 6633 6494 2020-05-21T10:20:11Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== dkuqa2vsc07dxjc6k93y3fyrlewvv82 6649 6633 2020-05-21T10:25:02Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== hcyyon4rp4trmvjt2cx6s6dhdfkweg7 6658 6649 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki ==Elektrodinamika== ===Elektriese Masjiene=== ====Generators==== ====Elektriese Motors==== ===Wisselstroom=== ===Kapasitansie en Induktansie=== ==Elektronika== ===Kapasiewe en Induktiewe Elektriese Stroombane=== ===Filters en Seinstemming=== ===Elektriese Stroombaan Elemente=== ===Beginsels van Digitale Elektronika=== ==Elektromagnetiese Straling== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetiese Straling=== ===Eienskappe van Elektromagnetiese Straling=== ===Elektromagnetiese Spektrum=== ===Deeltjie-eienskap van Elektromagnetisme=== ===Penetrasie Vermoë=== mihmb059tsfxr8myve9ceet8koisk8n 0 2125 3900 2010-05-21T11:32:39Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels=== ====Heterogene Mengsels=== ===Suiwer Stowwe=== ====El...' wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels=== ====Heterogene Mengsels=== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== 38kxiq0zbstlrzsqk02j4xzcvkgf1or 3901 3900 2010-05-21T11:33:07Z Atoom 536 /* Makroskopiese Oorsig van Materiale */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== 26sbrnzgzg75ykc8ykuyvdgsynff7sk 3902 3901 2010-05-21T11:36:05Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpwrwalamr6r6c635k3bdlv0gs4aya8 3903 3902 2010-05-21T11:37:23Z Atoom 536 Alle inhoud uit bladsy verwyder wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 3905 3903 2010-05-21T11:51:54Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== q91ajk1q28f6nfdfnxi8o3chm1hvqf8 4040 3905 2010-06-17T09:38:25Z Atoom 536 [[Deel 2-4: Materie en Materiale]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-4: Materie en Materiale]] wikitext text/x-wiki ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== q91ajk1q28f6nfdfnxi8o3chm1hvqf8 5675 4040 2019-10-12T16:52:38Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== 5lpin7i9efqa39ezz35g5ghbr68hs2l 5696 5675 2019-10-12T16:55:31Z Minorax 2092 Undid edits by [[Special:Contribs/37.154.185.126|37.154.185.126]] ([[User talk:37.154.185.126|talk]]) to last version by Atoom wikitext text/x-wiki ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== q91ajk1q28f6nfdfnxi8o3chm1hvqf8 5909 5696 2020-01-08T20:24:55Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== bevhbxfjw5txkccqh4mii3zru901q5c 6033 5909 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== q91ajk1q28f6nfdfnxi8o3chm1hvqf8 6380 6033 2020-02-12T17:30:44Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== bevhbxfjw5txkccqh4mii3zru901q5c 6491 6380 2020-02-12T18:29:45Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6380 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== q91ajk1q28f6nfdfnxi8o3chm1hvqf8 6504 6491 2020-02-29T04:35:45Z 178.240.197.141 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== bevhbxfjw5txkccqh4mii3zru901q5c 6505 6504 2020-02-29T04:35:49Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/178.240.197.141|178.240.197.141]] wikitext text/x-wiki ==Elektroniese Eienskappe van Materie== ===Geleiding in Halfgeleiers, Metale en Ioniese Vloeistowwe=== ===Intrinsieke Eienskappe van Materie=== ===Beginsels van die P-N Verbinding en 'n Diode=== ===Isolators en Stroombaanbrekers=== ==Atomiese Kombinasies: Molekulêre Struktuur== ===Chemiese Bindings=== ===Chemiese Bindings en Lewis Teorie=== ===Elektronegatiwiteit van Atome en Polarisasie=== ===Oksidasiegetalle van Atome=== ===Bindingsenergieë en -lengtes=== ===Veelvoudige Bindings=== ===Molekulêre Vorms=== ==Atoomkerns== ===Atoomstruktuur en Stabiliteit=== ===Radioaktiwiteit=== ===Straling en Ionisasie=== ===Kernsplyting en Fusie=== ===Kernsintese=== ===Beraming van die Aarde se Ouderdom=== ==Ideale Gasse en Termiese Eienskappe== ===Beweging van Deeltjies=== ===Kinetiese Teorie van Gasse=== ===Temperatuur, Verhitting en Druk=== ===Die Ideale Gaswet=== q91ajk1q28f6nfdfnxi8o3chm1hvqf8 0 2126 3904 2010-05-21T11:37:43Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====...' wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpwrwalamr6r6c635k3bdlv0gs4aya8 4027 3904 2010-06-17T09:33:37Z Atoom 536 [[Deel 1-4: Materie en Materiale]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-4: Materie en Materiale]] wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpwrwalamr6r6c635k3bdlv0gs4aya8 4266 4027 2011-07-20T14:15:37Z 41.151.28.100 /* Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== == Opskrifteks == ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpqtumb7fw7m8pjgfptrszsrrafn2m0 4394 4266 2012-01-19T21:42:05Z 93.186.23.82 /* Homogene Mengsels */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== == Opskrifteks == ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== hn3yrsd5x9qd1170ok8yt1rgazke5sy 4491 4394 2012-05-27T11:28:38Z 93.186.22.115 /* Verbindings (of Samestellings) */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== == Opskrifteks == ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== e0dwk6sf3b72cb0vlruucp7h12wpfyk 4621 4491 2013-02-17T17:06:34Z 41.15.37.234 /* Elemente */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== == Opskrifteks == ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== nx7ywx9jqmhpo5wwnqj48joemd85b2x 4661 4621 2013-05-26T18:54:53Z 105.228.151.67 /* Homogene Mengsels */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== '''Vetgedrukte teks'''====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== == Opskrifteks == ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== 8xsbf3szcdkynkivezdtk8gsifzr46u 4665 4661 2013-06-01T11:21:57Z 105.224.183.88 /* Heterogene Mengsels */ wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== '''Vetgedrukte teks'''====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== suspensie = Sementflodder ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== == Opskrifteks == ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== ef7k5zk3gg5r0rf3utrgyqd3aimmuxw 5629 4665 2019-04-15T01:04:25Z 94rain 2008 Reverted to revision 4027 by [[Special:Contributions/Atoom|Atoom]] ([[User talk:Atoom|talk]]). ([[m:SWMT|SWMT]]) wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpwrwalamr6r6c635k3bdlv0gs4aya8 5677 5629 2019-10-12T16:53:03Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== 4c03vvd0wzah5cf6zirn5o1rn3oscws 5695 5677 2019-10-12T16:55:26Z Minorax 2092 Undid edits by [[Special:Contribs/37.154.185.126|37.154.185.126]] ([[User talk:37.154.185.126|talk]]) to last version by 94rain wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpwrwalamr6r6c635k3bdlv0gs4aya8 5872 5695 2020-01-08T20:02:48Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== 0ndpg57l58zs9957fhoktu63q4tisn6 5875 5872 2020-01-08T20:04:26Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== jaf0ojeoy6jfj6gkwtxz0vgwifn0lcd 5955 5875 2020-01-08T20:51:21Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== e7dhn4cboo6t7z90g22z1e4nx1lm8eo 5995 5955 2020-01-08T21:16:09Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lziqc6cmr6nty8dtrda8bgp3g38pof9 5997 5995 2020-01-08T21:17:14Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== 9fz4rk6dgdmiwfzjdds0ltu4srjhck2 6066 5997 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki ==Makroskopiese Oorsig van Materiale== ===Die Samestelling van 'n Voorwerp=== ===Mengsels=== ====Homogene Mengsels==== ====Heterogene Mengsels==== ===Suiwer Stowwe=== ====Elemente==== ====Verbindings (of Samestellings)==== ===Name van Formules en Stowwe=== ===Metale, Halfmetale en Nie-metale=== ===Elektriese Geleiers, Halfgeleiers en Isolators=== ===Termiese Geleiers en Isolators=== ===Magnetiese en Nie-Magnetiese Materiale=== ==Oorsig van Deeltjie-stowwe== ===Atome en Molekules=== ===Makroskopiese Eienskappe en Mikrostruktuur van Materiale=== ===Molekulêre Kragte=== ==Die Atoom== ===Modelle van die Atoom=== ===Atoommassa en Deursnee=== ===Atoomstruktuur=== ===Isotope=== ===Elektronkonfigurasie=== ===Ionisasie Energieë=== lpwrwalamr6r6c635k3bdlv0gs4aya8 0 2127 3909 2010-05-24T01:18:30Z ThePCKid 535 Nuwe bladsy geskep met '{| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || wh...' wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 3927 3909 2010-05-29T01:34:53Z ThePCKid 535 [[Die Engelse taal/Les2]] geskuif na [[Die Engels taal/Les2]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 5679 3927 2019-10-12T16:53:33Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} krn3z24v36om5tb917aed716yexsljm 5693 5679 2019-10-12T16:55:16Z Minorax 2092 Undid edits by [[Special:Contribs/37.154.185.126|37.154.185.126]] ([[User talk:37.154.185.126|talk]]) to last version by ThePCKid wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 5753 5693 2020-01-08T19:06:25Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 6gmerhrdura1o86d0ox60llgq4qunoq 5796 5753 2020-01-08T19:25:50Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} gs5scun6huog5gxasc6xh2n9wz6jq91 5877 5796 2020-01-08T20:05:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 00a2qksazx0fx9iq8p0zu1dlvp3ol0v 6054 5877 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 6452 6054 2020-02-12T18:03:05Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 6gmerhrdura1o86d0ox60llgq4qunoq 6453 6452 2020-02-12T18:03:14Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by ~riley wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 6600 6453 2020-05-21T10:04:33Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} hn5fosug3cyhpqj2xeifdfq21jmjkkd 6621 6600 2020-05-21T10:14:48Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} go718t8ycg822765ihy0doscc3cuw3q 6672 6621 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 6718 6672 2020-07-08T02:48:46Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} gpw74mb1w6nuf2py80f2yoo00shf4jq 6728 6718 2020-07-08T02:49:39Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Sotiale|Sotiale]] wikitext text/x-wiki {| class="wikitable" |+ Vraag woorde ! Afrikaans !! Engelse |- | wie || who |- | wie se || whose |- | waar || where |- | hoe || how |- | wat || what |- | hoekom/waarom || why |- | wanneer || when |- | watter || which |- | hoeveel || how much/many |} 7mpdvlyvmnawxiu2lujos4i7ondwew5 0 2128 3910 2010-05-24T05:54:40Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese...' wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== ===Elastisiteit=== ===Vervormbaarheid=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 42xoph4hjp1u5at52cj0t47zd46t6a1 3911 3910 2010-05-24T05:55:26Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== ===Elastisiteit=== ===Vervormbaarheid=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 8j79nl1cmpg10xorpxnzb1mabjvymg0 3971 3911 2010-06-14T12:34:03Z Atoom 536 /* Meganiese Eienskappe */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== =====Hooke se Wet==== Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die uitstrekking daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = -kx'' waar ''F'' die krag in newton (N) verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante in N·m^-1 en ''x'' is die uitstrekking in meter (m). ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== ctv26ehx3iobkfolwfir4i1tylefcec 3972 3971 2010-06-14T12:34:54Z Atoom 536 /* Vervormbaarheid van Materiale */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die uitstrekking daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = -kx'' waar ''F'' die krag in newton (N) verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (N·m^-1) en ''x'' is die uitstrekking in meter (m). ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 3ybr1zrpe22hrm9sjilj5p8j3ndppaq 3976 3972 2010-06-14T12:56:13Z Atoom 536 /* Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die uitstrekking daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = -kx'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal. '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== i6q0odre7r3jcuhbw3hb42knouryz8q 3994 3976 2010-06-15T08:01:58Z Atoom 536 /* Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|right|400px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal. '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 452azucbvck91yd2e5mab5ek531nvwh 3995 3994 2010-06-15T08:02:45Z Atoom 536 /* Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|right|300px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal. '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== b2qk6nzzmdesu3rto7k7at27l4henyt 3996 3995 2010-06-15T08:24:46Z Atoom 536 /* Afwykings van Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|right|300px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|300px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. '''Plastiese materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|300px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|300px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. </br > :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 4kwxdnvmmcbzs6shpjgx4dddczzbp6g 3997 3996 2010-06-15T08:25:59Z Atoom 536 /* Afwykings van Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|right|300px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. '''Plastiese materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 6hd8jx849fu1n3u0ihivurj1arh9vge 3998 3997 2010-06-15T08:27:31Z Atoom 536 /* Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. '''Plastiese materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== osoou70nchip66u338e0vok5md18kzo 3999 3998 2010-06-15T08:28:24Z Atoom 536 /* Afwykings van Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. '''Plastiese materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== hcwy63nom5nnjeedbnakbq4ilzn2qd4 4000 3999 2010-06-15T08:29:14Z Atoom 536 /* Afwykings van Hooke se Wet */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit=== ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== qd25pl8gbapn7dyagp73no13qptpsii 4001 4000 2010-06-15T08:41:52Z Atoom 536 /* Elastisiteit */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit en Plastisiteit=== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ===Breekbaarheid en Kruip=== ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== kxsyho39act7ssiujt2yki19phfxl7v 4002 4001 2010-06-15T09:43:38Z Atoom 536 /* Breekbaarheid en Kruip */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit en Plastisiteit=== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ===Breekbaarheid, Kruip en Uitputting=== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== sd0h519vcklk7xsng5dkkic21mtegv7 4003 4002 2010-06-15T09:45:10Z Atoom 536 /* Meganiese Eienskappe */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ===Elastisiteit en Plastisiteit=== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ===Breekbaarheid, Kruip en Uitputting=== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== hwr3u1gewbg6o62kw3ptii737ecabj9 4004 4003 2010-06-15T09:46:04Z Atoom 536 /* Elastisiteit en Plastisiteit */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ===Breekbaarheid, Kruip en Uitputting=== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== kq7o9n6nl0h4lvfmt3vf0jza8o2mlrd 4005 4004 2010-06-15T09:46:22Z Atoom 536 /* Breekbaarheid, Kruip en Uitputting */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ===Hooke se Wet en Spanningskettings=== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== kdiksu2wvybrzp315d1cn4ir3fkbbpa 4006 4005 2010-06-15T09:46:41Z Atoom 536 /* Hooke se Wet en Spanningskettings */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Buigbare en Bros Materiale=== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 8hzddmrqorqizbqvmfa7azuobh2n9b6 4007 4006 2010-06-15T09:47:11Z Atoom 536 /* Buigbare en Bros Materiale */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== dz2ii6cqhpuk7dgkg31x72ra7d62qxp 4008 4007 2010-06-15T10:34:48Z Atoom 536 /* Materiaalsterkte */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2''). ''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1''). ''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1. ''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek. 'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud. 'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word. 'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede. ''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak. ''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens. 'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk. ''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== amxnrh6da6l8weh0mg0zuou1hiubhu1 4009 4008 2010-06-15T10:37:26Z Atoom 536 /* Materiaalsterkte */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== d4yu7ot10kcfsjy8gzd0w585p2rmfag 4010 4009 2010-06-15T11:31:34Z Atoom 536 /* Beheer oor die Eienskappe van Materiale */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit wat gapings en dislokasies uit die metaal verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legering===== 'n Allooi is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word legering genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 35vt6xbyra6azovrn2gwqav5ni8tzro 4011 4010 2010-06-15T11:33:46Z Atoom 536 /* Uitgloeiing */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legering===== 'n Allooi is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word legering genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== iaq7ohpq0unpfe33iv6pbaeazlncdq0 4053 4011 2010-06-17T09:41:59Z Atoom 536 [[Deel 3-4: Materie en Materiale]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-4: Materie en Materiale]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legering===== 'n Allooi is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word legering genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== iaq7ohpq0unpfe33iv6pbaeazlncdq0 4130 4053 2010-08-10T06:29:40Z Atoom 536 /* Legering */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== mxur0m900yr9152nzljda9yc9kbgeae 4242 4130 2011-06-09T11:57:51Z 196.214.144.92 /* Eienskappe */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 93pcwfz23f6log2b30r6f9a2etb4f32 4483 4242 2012-05-13T17:43:21Z 41.16.53.61 /* Struktuur */ wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 5770 4483 2020-01-08T19:13:58Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 5774 5770 2020-01-08T19:15:03Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 742xoe3h8ry9midlikxvk920pjcgi6t 5779 5774 2020-01-08T19:18:17Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== i1mgyqfmxdd5wo5jfb6c78bvg6riu3s 5803 5779 2020-01-08T19:29:04Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== nsnwiz6rb2f7vshj3esqiqy1q3yhz51 5806 5803 2020-01-08T19:31:00Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== gdco9q30knh552k0hzzamoq2fmbxo89 5833 5806 2020-01-08T19:42:52Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 8rg1l34mymjr3d7yp26agbm5vsl28m5 5844 5833 2020-01-08T19:48:16Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 0xb58v3xd7asof4nyznhivtdhhg036q 5856 5844 2020-01-08T19:54:11Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== s7ijbrct6gz7f2hrdbwsona2ciktu3x 5892 5856 2020-01-08T20:13:04Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 55glxqa7tofo0nhjd0gdelkzg30laj1 5908 5892 2020-01-08T20:23:51Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== i0s8fdg3plz3wp68e3d4e1tl3oauhtc 5925 5908 2020-01-08T20:33:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== df2pya1d9gyanx3k6ih5zb1rg9bzt8z 5981 5925 2020-01-08T21:07:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== qd31f0ir5vdq26phl8a5lnjcjxtwtfs 6002 5981 2020-01-08T21:21:01Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== qgy3sxkuirlobwpluc4m1qqq9ed4ufs 6004 6002 2020-01-08T21:22:38Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== tljvxmhu131svsnuc2wc93ojhy9f6dc 6007 6004 2020-01-08T21:24:15Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== m85vjyh6d3diwhsc3z2swmdzvnpu7g5 6024 6007 2020-01-08T21:33:57Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== ol8bud2axuloj6ied865fv7xxw1s7q2 6065 6024 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:41.16.53.61|41.16.53.61]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6125 6065 2020-01-08T21:41:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6126 6125 2020-01-08T21:41:32Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6134 6126 2020-01-08T21:42:35Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6135 6134 2020-01-08T21:42:38Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6201 6135 2020-01-08T22:16:03Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6202 6201 2020-01-08T22:16:04Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6205 6202 2020-01-08T22:17:07Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6206 6205 2020-01-08T22:17:08Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6207 6206 2020-01-08T22:17:40Z 178.247.154.188 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6208 6207 2020-01-08T22:17:41Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.247.154.188|178.247.154.188]] wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6212 6208 2020-02-08T23:08:19Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6215 6212 2020-02-08T23:08:35Z Hasley 2021 + delete wikitext text/x-wiki {{delete|Spam}} __NOINDEX__Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== g8f454e8q4givkhfm77p1suluioy53t 6220 6215 2020-02-08T23:10:14Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {{delete|Spam}} __NOINDEX__Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== q4lx9srvik6bfdzwws2l185lum0i2ub 6225 6220 2020-02-08T23:11:30Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki {{delete|Spam}} __NOINDEX__Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== g8f454e8q4givkhfm77p1suluioy53t 6239 6225 2020-02-08T23:14:50Z Hasley 2021 Revert to revision 6212 dated 2020-02-08 23:08:19 by 159.146.45.76 using [[:en:Wikipedia:Tools/Navigation_popups|popups]] wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6268 6239 2020-02-08T23:21:52Z Trijnstel 724 ?? wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6367 6268 2020-02-12T17:24:47Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 1f8iliq5jeujdy8v63fl27x7gxfl645 6389 6367 2020-02-12T17:33:57Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== 742xoe3h8ry9midlikxvk920pjcgi6t 6397 6389 2020-02-12T17:37:44Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== i1mgyqfmxdd5wo5jfb6c78bvg6riu3s 6485 6397 2020-02-12T18:26:08Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 6570 6485 2020-05-21T09:46:53Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== gnpu16ntei6iw4dvwqd802zrlxb6a8h 6575 6570 2020-05-21T09:52:41Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== j243umu5t6a7893aabhmous70medy2u 6605 6575 2020-05-21T10:06:42Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== j00vzbmgr8qdcvnessamk3ur57gnwrw 6671 6605 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== gnpu16ntei6iw4dvwqd802zrlxb6a8h 6694 6671 2020-07-08T02:46:01Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== m7qrisacmnnkrf08kzar8dq4m4rrufr 6715 6694 2020-07-08T02:48:23Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Sotiale|Sotiale]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== gnpu16ntei6iw4dvwqd802zrlxb6a8h 6720 6715 2020-07-08T02:48:57Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== m7qrisacmnnkrf08kzar8dq4m4rrufr 6722 6720 2020-07-08T02:49:15Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== hixdfm1fpa5u5gm7ioy42eupei10ro4 6727 6722 2020-07-08T02:49:38Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== gnpu16ntei6iw4dvwqd802zrlxb6a8h 6746 6727 2020-07-08T02:51:57Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== m7qrisacmnnkrf08kzar8dq4m4rrufr 6749 6746 2020-07-08T02:52:52Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== gnpu16ntei6iw4dvwqd802zrlxb6a8h 6758 6749 2020-07-08T07:58:27Z Samuele2002 1787 Rol weergawe 6570 deur [[Special:Contributions/178.243.78.42|178.243.78.42]] ([[User talk:178.243.78.42|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Optiese Verskynsels en Eienskappe van Materiale== ===Transmissie en verstrooiing van Lig=== ===Uitstralings- en Absorpsie Spektra=== ===Lasers=== ===Die Fotoëlektriese Effek=== ==Organiese Molekules== ===Organiese Molekulêre Strukture=== ====Funksionele Groepe==== ====Versadigde en Onversadigde Strukture==== ====Isomere==== ===Sistematiese Benaming en Formules=== ===Reaksies=== ====Substitusie Reaksies==== ====Addisie Reaksies==== ====Eliminasie Reaksies==== ==Meganiese Eienskappe== In hierdie hoofstuk sal die meganiese (fisiese) eienskappe van verskeie materiale, soos alledaags gebruik, ondersoek word. Die meganiese eienskappe van 'n materiaal is daardie eienskappe wat geaffekteer word deur die uitwerking van toegepaste kragte op die materiaal. Hierdie eienskappe is belangrik vir waarneming wanneer daar na die konstruksie van geboue, strukture, of selfs die verskeie modusse van vervoer gekyk word. ===Vervormbaarheid van Materiale=== ====Hooke se Wet==== [[Lêer:Grafiek van Hooke se Wet met teks.png|thumb|left|250px|'n Grafiek wat die uitwerking van Hooke se Wet voorstel. Die verhouding tussen die veer se verlenging en die toegepaste krag daarop.]] Vervorming (verandering van vorm) van 'n soliede stof word veroorsaak deur 'n krag wat die voorwerp óf saampers óf uitstrek wanneer toegepas word in een rigting (of vlak). Kragte wat saampers probeer om die voorwerp kleiner of meer kompak te maak, terwyl trekkragte probeer om die voorwerp uitmekaar te skeur. Hierdie uitwerkings kan waargeneem word deur die samepersing en uitstrekking van 'n veer. Hooke se Wet beskryf die verhouding tussen die krag wat aangewend word op 'n veer en die uitstrekking daarvan. :'''Definisie van Hooke se Wet:''' in 'n elastiese veer sal die verlenging (die afstand wat die veer uitgerek word) daarvan lineêr varieer met die toegepaste krag. ''F = - k·x'' waar ''F'' die krag in newton (''N'') verteenwoordig, ''k'' is die veerkonstante (''N·m^-1'') en ''x'' is die uitstrekking in meter (''m''). ====Afwykings van Hooke se Wet: Brosheid en Duktiliteit==== Dit is wel bekend indien 'n veer te ver uitgestrek word dit ophou ‘om te werk’. Die veer vervorm en verloor sy veeragtigheid. Wanneer dit gebeur is Hooke se Wet nie meer geldig nie, die veer se gedrag wyk af van Hooke se Wet. Die wyse waarop die veer se gedrag afwyk hang af van die veermateriaal. Materiale word geklassifiseer deur hierdie afwyking. Die volgende grafieke illustreer die verhouding tussen krag en uitstrekking daarvan vir verskillende materiale. Almal wyk af van Hooke se Wet. Onthou ook dat 'n reguit lyn dui eweredigheid aan; indien die grafiek nie langer 'n reguit lyn toon nie sal Hooke se Wet nie langer van toepassing wees nie. '''Bros materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - bros.png|thumb|right|200px|'n Harde, bros materiaal.]] Hierdie grafiek dui die verhouding tussen krag en uitstrekking aan vir 'n bros, maar sterk materiaal. Neem kennis van die min uitstrekking met 'n toename tot 'n groot krag, vanwaar die materiaal skielik breek. Brosheid is die eienskap van 'n materiaal wat dit maklik laat breek sonder om te buig. Glas is 'n goeie voorbeeld van 'n bros materiaal - soos wanneer 'n glas val en dit in stukke breek. [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|left|200px|'n Plastiese materiaal se gedrag onderhewig aan 'n krag.]] '''Plastiese materiale''' Hier is 'n grafiek wat toon die verhouding tussen krag en verlenging van 'n plastiese materiaal. Die materiaal verleng onder die inwerking van 'n klein krag, maar daar dit breek nie. '''Duktiele materiale''' [[Lêer:Hooke se Wet - plasties.png|thumb|right|200px|'n Duktiele stof.]] Hierdie grafiek toon die verskil tussen die krag en verlening van 'n duktiele materiaal. Die materiaal toon plastiese gedrag oor 'n wye reeks kragte voor dit uiteindelik breek. Duktiliteit is die vermoë van 'n materiaal om gestrek te word tot 'n nuwe vorm sonder om te breek. Duktiliteit is ook een van die eienskappe van metale. 'n Goeie voorbeeld van só 'n materiaal is aluminium. Aluminium word gebruik in die vervaardiging van koeldrankblikkies tot vliegtuig onderdele, en selfs vir die enjinblokke van motors. Brosheid is die teenoorgestelde van duktiliteit. Wanneer 'n materiaal die punt bereik waar Hooke se Wet nie langer geldig is nie, word daardie punt as die ''eweredigheidsgrens'' beskou. Na hierdie punt sal die materiaal nie langer na sy oorspronklike vorm terugkeer nie, self al word al die kragte wat daarop inwerk verwyder. Dit word die ''elastisiteitsgrens'' genoem. :'''Definisie van elastisiteitsgrens''': die elastisiteitsgrens is daardie punt waarna permanente vervorming van 'n voorwerp plaasvind. :'''Definisie van eweredigheidsgrens''': die eweredigheidsgrens is daardie punt waarna Hooke se Wet nie langer geldig vir 'n voorwerp is nie. ====Elastisiteit en Plastisiteit==== Materiale word geklassifiseer as plasties of elasties afhangende van hul gedrag met toegepaste kragte. Dit is belangrik om daarop te let dat plastiese stowwe nie noodwendig 'n tipe plastiek ('n polimeer) is nie — die materiaal se gedrag is plasties. Die eienskappe daarvan is soortgelyk aan plastiek. 'n Rekkie is 'n voorbeeld van 'n elastiese materiaal. Dit neem weer sy oorspronklike vorm aan sodra die toegepaste krag verwyder word, mits dit nie verby die elastisiteitsgrens gestrek word nie. Kunsklei, of boetseerklei, is 'n voorbeeld van 'n plastiese materiaal. Indien 'n bal boetseerklei afgeplat word, sal dit plat bly. 'n Plastiese materiaal keer nie terug na die oorspronklike vorm nie, selfs al word die krag wat daarop inwerk verlig. *'''Elastiese materiale''' keer terug na hul oorspronklike vorm. *'''Plastiese materiale''' vervorm maklik en keer nie terug na hul oorspronklike vorms nie. ====Breekbaarheid, Kruip en Uitputting==== Sommige materiale is nóg plasties nóg elasties. Hierdie stowwe sal breek of kraak wanneer 'n groot genoeg krag op hulle inwerk. Bros glas wat voorheen genoem is, is 'n voorbeeld. Kruip kom voor wanneer 'n materiaal vervorm oor 'n lang tydperk onderhewig aan 'n krag wat daarop inwerk. 'n Voorbeeld hiervan is 'n rak waarop boeke geplaas is; die boekrak buig mettertyd. Kruip mag uiteindelik daartoe lei dat 'n voorwerp breek. Uitputting is eenders aan kruip. Die verskil tussen die twee is dat uitputting veroorsaak word deur 'n krag wat aanhoudend toegepas en verwyder word oor die verloop van tyd. Uitputting veroorsaak dat metale ingee, genoem metaaluitputting. *'''Breek''' is die skielike ingee van 'n materiaal. *'''Kruip''' is die stadige vervormingsproses weens die konstante inwerking van 'n krag oor tyd. *'''Uitputting''' is die verswakking van 'n materiaal deur die inwerking van krag vir 'n kort tydjie, maar herhaaldelik. ====Hooke se Wet en Spanningskettings==== ===Materiaalsterkte=== ====Die Eienskappe van Materie==== Die sterkte van 'n materiaal word gedefinieer as spanning (die krag per deursnee-area) wat dit kan weerstaan. Spanning word gemeet in newton per meter kwadraat (''N·m^-2'').</br > *''Styfheid'' is 'n mate van die buigbaarheid van 'n materiaal. In Fisika word die styfheid van 'n materiaal bereken deur Young se Modulus te gebruik. Young se Modulus is 'n verhouding van die hoeveelheid wat 'n voorwerp buig met 'n spesifieke krag wat daarop inwerk. ''Styfheid'' word gemeet in newton per meter (''N·m^-1'').</br > *''Hardheid'' van 'n materiaal kan gemeet word aan die wyse waarop 'n krag permanente vervorming van 'n materiaal laat plaasvind. Hardheid kan ook gemeet word deur 'n skaal, soos Mohs se hardheidskaal, te gebruik. Op hierdie skaal is 'n diamant die hardste teen 10 en talk, of speksteen, die sagste teen 1.</br > *''Gehardheid'' is die mate wat 'n materiaal breekpunt weerstand bied wanneer dit aan spanning onderwerp word. Dit is wetenskaplik gedefinieer as die hoeveelheid energie wat 'n materiaal kan absorbeer voor dit breek.</br > *'n ''Duktiele'' materiaal is 'n stof wat aansienlike plastiese vervorming kan ondergaan voor dit breek. Baie metale is baie duktiel en kan in drade gespan word, byvoorbeeld koper, silwer, aluminium en goud.</br > *'n ''Smeebare'' materiaal is 'n stof wat maklik plastiese vervorming kan ondergaan deur dit te hamer of rol. Weereens, metale is smeebaar, soos koper wat in plate gehamer kan word en aluminium wat tot aluminiumfoelie gerol word.</br > *'n ''Bros'' materiaal bereik breekpunt met baie min of geen plastiese vervorming. Glasware en keramiek is bros. ====Struktuur en Breekpunt van Materiale==== Baie stowwe faal omdat dit swakhede in hul atomiese struktuur het. Die is verskeie probleme wat swakhede in die materiaalstruktuur kan veroorsaak. Dit is gapings, dislokasies, greingrense en onsuiwerhede.</br > *''Gapings'' kom voor wanneer daar spasies in die struktuur van 'n kristalagtige vastestof gelaat word. Hierdie gapings veroorsaak swakhede en die stof faal gewoonlik by hierdie plekke. 'n Voorbeeld hiervan is bakstene in 'n muur — indien van die stene verwyder word sal die muur gevolglik verswak.</br > *''Dislokasies'' kom voor wanneer daar geen sterk bindings tussen twee rye in 'n kristalstruktuur is nie. Die kristal sal faal by hierdie grens wanneer genoegsame kragte daarop inwerk. Die twee stukke wan die kristal behou hul vorm en struktuur, maar beweeg saam met die grens.</br > *'n Verskil in die ''greingrootte'' van 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat roes en oksidasie by die grens plaasvind, wat gevolglik tot breekpunt kan lei indien genoeg krag op die materiaal inwerk.</br > *''Onsuiwerhede'' in 'n kristalstruktuur kan veroorsaak dat 'n verswakte gebied rondom die onsuiwerheid in die materiaal vorm. Soos gapings sal die stof gewoonlik ingee by hierdie plekke in die struktuur. Byvoorbeeld bakstene wat nie ordentlik in 'n muur inpas nie — net so 'n verkeerde atome in die struktuur wat veronderstel was om dit sterk te maak. ====Beheer oor die Eienskappe van Materiale==== Daar bestaan 'n hele aantal prosesse wat gebruik kan word om te verseker dat die waarskynlikheid afneem vir die faal van materiale. Hier volg 'n paar metodes: =====Koue Smeding===== Koue smeding is 'n proses waarby 'n metaal ''versterk'' word deur dit gedurig te vervorm. Gewoonlik vind dit plaas by 'n temperatuur net onder die smeltpunt van die metaal. Die herhaalde vorming van die metaal veroorsaak dislokasies wat weer enige verder dislokasies voorkom. Koue smeding verhoog die sterkte van die metaal, maar sodoende verloor die metaal sy duktiliteit. So 'n metaal is ''verstaal''. =====Uitgloeiing===== Uitgloeiing is 'n proses waarby 'n metaal hoogs verhit word tot 'n punt omtrent die helfte van die smeltpunt. Wanneer die metaal afkoel, kristalliseer dit om gapings en dislokasies uit die metaal te verwyder. Uitgloeiing word soms voor die koue smedingsproses gebruik. Die metaal word baie stadig afgekoel in die uitgloeiingsproses. =====Legeringsprosesse===== 'n Legering, of allooi, is 'n metaalmengsel met ander stowwe. Die proses waardeur die stowwe saamgevoeg en bewerk word word 'n legeringsproses genoem. Die ander stowwe kan 'n metaal of nie-metaal wees. 'n Allooi het dikwels eienskappe wat baie verskil van die eienskappe van die stowwe waarvan dit gemaak is. Die bygevoegde stowwe versterk die metaal deur die verspreiding van dislokasies te voorkom. Gewone staal is 'n allooi van yster en koolstof. Daar is baie tipes staal wat ook ander metale saam met yster en koolstof insluit. Brons is 'n allooi van koper en tin. Geelkoper is 'n allooi van koper en sink. Goud en silwer soos gebruik in munte en juweliersware is ook gelegeer. =====Tempering===== Tempering is 'n proses waar die metaal gesmelt en dan vinnig afgekoel word. Die vinnige afkoeling word blussing genoem. Gewoonlik word tempering 'n hele aantal kere gedoen voordat die metaal die regte eienskappe beskik so benodig vir 'n spesifieke toepassing. =====Sintering===== Sintering word gebruik vir die vervaardiging van onder andere keramiekvoorwerpe. In hierdie proses word die stof verhit sodat die deeltjies teen mekaar vasklou. Dit word gebruik met stowwe wat 'n baie hoë smeltpunt besit. Die produk is dikwels baie suiwer en word gegiet in die verlangde vorm in die proses. Ongelukkig is gesinterde produkte baie bros. ==Organiese Makromolekules== ===Plastieke en Polimere=== ====Termoplasties en Termoset==== ===Biologiese Makromolekules=== ====Struktuur==== ====Eienskappe==== ====Funksies==== f6z6uhrs59bj0v27nmt2487hlqj3bkp 0 2129 3912 2010-05-24T06:00:50Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bew...' wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 4029 3912 2010-06-17T09:34:02Z Atoom 536 [[Deel 1-5: Chemiese Verandering]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-5: Chemiese Verandering]] wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 5752 4029 2020-01-08T19:05:53Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 81f4i427ijwatirgf7b76dvdpnhwxtq 5772 5752 2020-01-08T19:14:30Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== aeeiit2rfuq0d853yyvs3u3vjgqlob7 5782 5772 2020-01-08T19:19:22Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== ml22ay2um8088i653odybfum6fm2hji 5799 5782 2020-01-08T19:27:27Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 0uscub8apmkicj60gmqmhcmotzvauua 5826 5799 2020-01-08T19:38:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== f14r8c47zh8gersefrwavqc95gup1jz 5870 5826 2020-01-08T20:01:44Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 08onsf0gq4d801arase7bcximfh5huk 5873 5870 2020-01-08T20:03:21Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 2hs23d1olr9wl7p9179n5yspcs3dc1s 5929 5873 2020-01-08T20:35:43Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 3ow3semwrl0svxy71zdtz6ikgmpddkr 5961 5929 2020-01-08T20:54:35Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== lv0b7b6gk09f7g30ixu4zzea99lrzhk 5980 5961 2020-01-08T21:06:59Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== kajj6fs6mrpymsqhzwmdxk9hq24umde 6044 5980 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Atoom|Atoom]] wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 6136 6044 2020-01-08T21:43:07Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 81f4i427ijwatirgf7b76dvdpnhwxtq 6137 6136 2020-01-08T21:43:08Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 6272 6137 2020-02-08T23:22:40Z 159.146.18.13 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 81f4i427ijwatirgf7b76dvdpnhwxtq 6274 6272 2020-02-08T23:22:46Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.18.13|159.146.18.13]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 6376 6274 2020-02-12T17:28:34Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 81f4i427ijwatirgf7b76dvdpnhwxtq 6411 6376 2020-02-12T17:44:12Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== aeeiit2rfuq0d853yyvs3u3vjgqlob7 6427 6411 2020-02-12T17:52:18Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== ml22ay2um8088i653odybfum6fm2hji 6428 6427 2020-02-12T17:52:42Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 6429 6428 2020-02-12T17:52:50Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 81f4i427ijwatirgf7b76dvdpnhwxtq 6449 6429 2020-02-12T18:02:00Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== aeeiit2rfuq0d853yyvs3u3vjgqlob7 6478 6449 2020-02-12T18:22:05Z Meiræ 1408 rv wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 6598 6478 2020-05-21T10:04:00Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== kc95i2ufdchnx7eokloi37uuub4994d 6611 6598 2020-05-21T10:10:29Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== fnc7cjg9uk1h9fs439b4345et4v6noy 6628 6611 2020-05-21T10:18:02Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 07k43oxuvn352ivpmdvb3e2srbzorwx 6640 6628 2020-05-21T10:21:16Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== e5rb1pbu9r0pb4j35jbwanrqeqy8i01 6667 6640 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki ==Fisiese en Chemiese Verandering== ===Mikroskopiese Interpretasie van Makroskopiese Veranderinge=== ===Skeiding van Deeltjies in Ontbinding- en Sintese Reaksies=== ===Bewaring van Atome en Massa=== ===Die Wet van Konstante Samestelling=== ===Bewaring van Energie=== ===Volumetriese Verhoudings in Gasreaksies=== ==Uiteensetting van Chemiese Verandering== ===Gebalanseerde Chemiese vergelykings=== 9bs45k2rbvecwuencvgylubngl4oegr 0 2130 3913 2010-05-24T06:11:32Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ===...' wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 4042 3913 2010-06-17T09:38:48Z Atoom 536 [[Deel 2-5: Chemiese Verandering]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-5: Chemiese Verandering]] wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 5098 4042 2015-07-24T12:06:00Z 41.14.80.52 /* Eksotermiese en Endotermiese Reaksies is vir piele */Inhoud bygevoeg wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies is vir piele=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== 2qs0rf0r47n0gsl30kxzvip5dvhb7up 5099 5098 2015-07-24T12:06:37Z Natuur12 1341 Reverted 1 edit by [[Special:Contributions/41.14.80.52|41.14.80.52]] ([[User talk:41.14.80.52|talk]]) to last revision by Atoom. ([[m:Twinkle|TW]]) wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 5728 5099 2020-01-08T18:58:47Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== 67totjbilmkai9lseq9gijtorg8bpd9 5898 5728 2020-01-08T20:16:17Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== ly9i069of3ujco62xgn5t7iviumjnkh 6058 5898 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Natuur12|Natuur12]] wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 6089 6058 2020-01-08T21:38:16Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== 67totjbilmkai9lseq9gijtorg8bpd9 6090 6089 2020-01-08T21:38:17Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 6457 6090 2020-02-12T18:04:42Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== 67totjbilmkai9lseq9gijtorg8bpd9 6458 6457 2020-02-12T18:04:47Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by ~riley wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 6462 6458 2020-02-12T18:06:19Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== 67totjbilmkai9lseq9gijtorg8bpd9 6481 6462 2020-02-12T18:23:31Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6462 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Kwantitatiewe Aspekte van Chemiese Verandering== ===Atoommassa=== ===Molekulêre en Formule Massas=== ===Die Bepaling van Stofsamestelling=== ===Hoeveelhede Stof=== ====Die mol==== ====Molêre Volume van Gasse==== ====Konsentrasie==== ===Stoichiometriese Berekeninge=== ==Energie en Chemiese Verandering== ===Energie Verandering en Bindingsenergieë=== ===Eksotermiese en Endotermiese Reaksies=== ===Aktiveringsenergie=== ==Tipes Reaksies== ===Suur-Basis Reaksies=== ===Redoksreaksies=== ===Substitusie, Addisie en Eliminasie Reaksies=== bvb6mokx563psma2vdwboson6ot79rr 0 2131 3914 2010-05-24T06:23:12Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatu...' wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== 8ky8cd9jh286ey87shllbszmwwdanna 4055 3914 2010-06-17T09:42:24Z Atoom 536 [[Deel 3-5: Chemiese Verandering]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-5: Chemiese Verandering]] wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== 8ky8cd9jh286ey87shllbszmwwdanna 4410 4055 2012-02-12T11:06:18Z 41.145.159.157 /* Eienskappe van Stowwe wat Reageer */ wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== 6daae5jl2oyo44jktee9etu835cbbrq 4608 4410 2013-01-17T10:20:32Z 41.135.62.213 /* Konsentrasies */ wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== gamg7lgtoulvgxlbj2f02lt1525sb9r 4649 4608 2013-04-16T15:44:19Z 41.133.221.250 /* Temperatuur */ wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== k2vzv3o3rvu36z2nghhy25p6iefd0tv 5708 4649 2019-10-12T16:56:36Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== fs140eck15oa7ikia5fsky899otakqm 5709 5708 2019-10-12T16:56:38Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== k2vzv3o3rvu36z2nghhy25p6iefd0tv 6730 5709 2020-07-08T02:49:44Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== 2za37zn8brjnia1xo2379nbr5sjt1qc 6756 6730 2020-07-08T02:52:55Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki ==Tempo en Verloop van Chemiese Reaksies== ===Reaksietempo's en Invloede Daarop=== ====Eienskappe van Stowwe wat Reageer==== ====Konsentrasies==== ====Druk==== ====Temperatuur==== ====Die Teenwoordigheid van 'n Katalisator==== ===Die Meet van Reaksietempo's=== ===Reaksiemeganismes en Katalisatormeganismes=== ===Chemiese Ewewig en Invloede Daarop=== ===Ewewigskonstantes=== ===Toepassings van Ewewigsbeginsels=== ==Elektrochemiese Reaksies== ===Elektrolitiese en Galvaniese Selle=== ===Invloed van Reaksietempo en Ewewig op Stoom en Potensiaalverskil=== ===Die Proses van Redoksreaksies in Selle=== ===Standaard Elektrodepotensiale=== ===Vergelykings vir Oksidasie en Reduksie Halfreaksies=== ===Vergelykings vir Redoksreaksies=== k2vzv3o3rvu36z2nghhy25p6iefd0tv 0 2132 3915 2010-05-24T06:34:29Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Algemene Siklusse== ===Die Watersiklus=== ====Fisiese Veranderinge en Energie-oordrag==== * Beweging van water * vanaf die oseaan na die land * Beheer deur energie van son...' wikitext text/x-wiki ==Algemene Siklusse== ===Die Watersiklus=== ====Fisiese Veranderinge en Energie-oordrag==== * Beweging van water * vanaf die oseaan na die land * Beheer deur energie van sonlig * Reservoirs van water op Aarde ====Makroskopiese Eienskappe van Water==== ===Die Stikstofsiklus=== ====Chemiese Verandering en Energie-oordrag==== ====Beweging van Stikstof tussen Interafhanklike Biologiese en Geologiese Stelsels==== ====Industriële Fiksasie van Stikstof==== ==Die Hidrosfeer== ===Samestelling en Wisselwerking met ander Algemene Siklusse=== ===Ione in 'n Waterige Oplossing=== ====Wisselwerking en Invloede==== * Elektroliete, Mate van Ionisasie soos Gemeet deur Geleidingsvermoë=== * Neerslagreaksies 2v4p3zujiz84cnzvlrrazyyw4t3mpv9 3916 3915 2010-05-24T06:34:55Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki ==Algemene Siklusse== ===Die Watersiklus=== ====Fisiese Veranderinge en Energie-oordrag==== * Beweging van water * Vanaf die oseaan na die land * Beheer deur energie van sonlig * Reservoirs van water op Aarde ====Makroskopiese Eienskappe van Water==== ===Die Stikstofsiklus=== ====Chemiese Verandering en Energie-oordrag==== ====Beweging van Stikstof tussen Interafhanklike Biologiese en Geologiese Stelsels==== ====Industriële Fiksasie van Stikstof==== ==Die Hidrosfeer== ===Samestelling en Wisselwerking met ander Algemene Siklusse=== ===Ione in 'n Waterige Oplossing=== ====Wisselwerking en Invloede==== * Elektroliete, Mate van Ionisasie soos Gemeet deur Geleidingsvermoë * Neerslagreaksies 2nbiwxvhv57heg3sn68raqzwux8jquw 4031 3916 2010-06-17T09:34:41Z Atoom 536 [[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] wikitext text/x-wiki ==Algemene Siklusse== ===Die Watersiklus=== ====Fisiese Veranderinge en Energie-oordrag==== * Beweging van water * Vanaf die oseaan na die land * Beheer deur energie van sonlig * Reservoirs van water op Aarde ====Makroskopiese Eienskappe van Water==== ===Die Stikstofsiklus=== ====Chemiese Verandering en Energie-oordrag==== ====Beweging van Stikstof tussen Interafhanklike Biologiese en Geologiese Stelsels==== ====Industriële Fiksasie van Stikstof==== ==Die Hidrosfeer== ===Samestelling en Wisselwerking met ander Algemene Siklusse=== ===Ione in 'n Waterige Oplossing=== ====Wisselwerking en Invloede==== * Elektroliete, Mate van Ionisasie soos Gemeet deur Geleidingsvermoë * Neerslagreaksies 2nbiwxvhv57heg3sn68raqzwux8jquw 6415 4031 2020-02-12T17:46:22Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Algemene Siklusse== ===Die Watersiklus=== ====Fisiese Veranderinge en Energie-oordrag==== * Beweging van water * Vanaf die oseaan na die land * Beheer deur energie van sonlig * Reservoirs van water op Aarde ====Makroskopiese Eienskappe van Water==== ===Die Stikstofsiklus=== ====Chemiese Verandering en Energie-oordrag==== ====Beweging van Stikstof tussen Interafhanklike Biologiese en Geologiese Stelsels==== ====Industriële Fiksasie van Stikstof==== ==Die Hidrosfeer== ===Samestelling en Wisselwerking met ander Algemene Siklusse=== ===Ione in 'n Waterige Oplossing=== ====Wisselwerking en Invloede==== * Elektroliete, Mate van Ionisasie soos Gemeet deur Geleidingsvermoë * Neerslagreaksies q7o8yfmg14t9s12umodaofz3j3fbok7 6474 6415 2020-02-12T18:19:10Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6415 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki ==Algemene Siklusse== ===Die Watersiklus=== ====Fisiese Veranderinge en Energie-oordrag==== * Beweging van water * Vanaf die oseaan na die land * Beheer deur energie van sonlig * Reservoirs van water op Aarde ====Makroskopiese Eienskappe van Water==== ===Die Stikstofsiklus=== ====Chemiese Verandering en Energie-oordrag==== ====Beweging van Stikstof tussen Interafhanklike Biologiese en Geologiese Stelsels==== ====Industriële Fiksasie van Stikstof==== ==Die Hidrosfeer== ===Samestelling en Wisselwerking met ander Algemene Siklusse=== ===Ione in 'n Waterige Oplossing=== ====Wisselwerking en Invloede==== * Elektroliete, Mate van Ionisasie soos Gemeet deur Geleidingsvermoë * Neerslagreaksies 2nbiwxvhv57heg3sn68raqzwux8jquw 0 2133 3917 2010-05-24T06:42:52Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ...' wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== hjxre97ldn4dohqlnpvwobza66wwuir 4044 3917 2010-06-17T09:39:10Z Atoom 536 [[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== hjxre97ldn4dohqlnpvwobza66wwuir 4865 4044 2014-08-04T10:23:04Z 41.208.40.36 goud wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lfqhwvm0a38d5wp58s6o15p4f7n0xf1 5762 4865 2020-01-08T19:10:44Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 5766 5762 2020-01-08T19:11:49Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== boam9z7bh3z1fewwsw8lidbmoux0694 5797 5766 2020-01-08T19:26:22Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== ox2txbibtpfq687gqam9dvxgsyqa6uo 5798 5797 2020-01-08T19:26:55Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lat0kv0o7vcw67oz25n7m2evalvmk7o 5805 5798 2020-01-08T19:30:28Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== acw0nb82coil05jsouvlgv6tqovk28b 5809 5805 2020-01-08T19:32:05Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 6hyxd1cwgjsuintddy7ntda0rd4ev5q 5813 5809 2020-01-08T19:33:41Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== bugdtcqediw7vkltl8frlg194h0hj04 5821 5813 2020-01-08T19:36:23Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== hzccrq6pv85s9xl9g3dumepyn3uje33 5829 5821 2020-01-08T19:40:10Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== kllgk1lh1zr9kphj1y5scovp4whupgj 5831 5829 2020-01-08T19:41:47Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== t7esle32y6e6zh31e3t1lxpscku44z3 5832 5831 2020-01-08T19:42:19Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== mvsjg6702qzuaxq6x92whzjtknywcq9 5846 5832 2020-01-08T19:49:20Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== kkpglgaos8st73xpigc1ah93m1v0j9l 5855 5846 2020-01-08T19:53:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 3wlmp4430xezzfqq1ls1sp7jyonv0tf 5900 5855 2020-01-08T20:17:55Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== ioocn92trb3dtbcihav51dojtmw3olw 5905 5900 2020-01-08T20:21:41Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== n5benyaqutw4ao0jstuak26jmj6z4ee 5921 5905 2020-01-08T20:31:24Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== hdjpc3dfynik2yt79gfm496vlv5opvc 5928 5921 2020-01-08T20:34:38Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== p6drqa9q4mifdfeoq7mhsqss8wr7rs2 5934 5928 2020-01-08T20:38:25Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== o2ba6vncupd3gzh6viin19apfhg66y7 5950 5934 2020-01-08T20:48:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 92yesjlm0ebeu58v7z4y0m173pmjt72 5957 5950 2020-01-08T20:52:26Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 02jdw1a4nozw79lb1d9l2apkynboj7s 5970 5957 2020-01-08T21:01:04Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== sizmnipxi8qd96vc1u4js2oro1s6vwm 5971 5970 2020-01-08T21:01:36Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== jo6f0g3cbekgbeva5ia78jntehugvo2 5982 5971 2020-01-08T21:08:04Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== gojskzoivef1ml5xkyc4ihv6gaa1etm 5984 5982 2020-01-08T21:09:42Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== icuiel62lvg6zm33428abcf8mvmgnbu 5988 5984 2020-01-08T21:11:51Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== nmyfxjezuwebdfsfwqfhm8k5yul875k 5993 5988 2020-01-08T21:14:33Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== t2hg4cz2clgoymqcg3n19mgawm01q60 6018 5993 2020-01-08T21:29:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 6pf6tyoe6sbbdymjc6dsotlnxlrqgsi 6028 6018 2020-01-08T21:34:09Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:41.208.40.36|41.208.40.36]] wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lfqhwvm0a38d5wp58s6o15p4f7n0xf1 6101 6028 2020-01-08T21:39:21Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6103 6101 2020-01-08T21:39:23Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lfqhwvm0a38d5wp58s6o15p4f7n0xf1 6114 6103 2020-01-08T21:40:25Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6140 6114 2020-01-08T21:44:12Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== boam9z7bh3z1fewwsw8lidbmoux0694 6141 6140 2020-01-08T21:44:13Z ~riley 993 revert edits by [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6276 6141 2020-02-08T23:25:13Z 159.146.45.90 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== boam9z7bh3z1fewwsw8lidbmoux0694 6286 6276 2020-02-08T23:27:25Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.90|159.146.45.90]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6326 6286 2020-02-12T17:07:37Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== boam9z7bh3z1fewwsw8lidbmoux0694 6351 6326 2020-02-12T17:17:47Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== ox2txbibtpfq687gqam9dvxgsyqa6uo 6369 6351 2020-02-12T17:25:20Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lat0kv0o7vcw67oz25n7m2evalvmk7o 6386 6369 2020-02-12T17:32:20Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== acw0nb82coil05jsouvlgv6tqovk28b 6396 6386 2020-02-12T17:37:12Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 6hyxd1cwgjsuintddy7ntda0rd4ev5q 6419 6396 2020-02-12T17:47:59Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== bugdtcqediw7vkltl8frlg194h0hj04 6425 6419 2020-02-12T17:51:45Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== hzccrq6pv85s9xl9g3dumepyn3uje33 6426 6425 2020-02-12T17:51:50Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Hasley wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6440 6426 2020-02-12T17:57:41Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== boam9z7bh3z1fewwsw8lidbmoux0694 6441 6440 2020-02-12T17:57:51Z Meiræ 1408 Undid edits by [[Special:Contribs/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|talk]]) to last version by Meiræ wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6498 6441 2020-02-16T15:14:11Z Minorax 2092 Reverted to revision 4865 by [[Special:Contributions/41.208.40.36|41.208.40.36]] ([[User talk:41.208.40.36|talk]]): Rvv (TwinkleGlobal) wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lfqhwvm0a38d5wp58s6o15p4f7n0xf1 6499 6498 2020-02-29T04:01:31Z 37.154.154.31 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== a3m1oad3qhzgcg3xy8xwgviiyfi3wyd 6503 6499 2020-02-29T04:02:17Z WhitePhosphorus 2086 Wysigings deur [[Special:Contributions/37.154.154.31|37.154.154.31]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== lfqhwvm0a38d5wp58s6o15p4f7n0xf1 6550 6503 2020-05-21T09:38:15Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== qyhapn9dz7bgcg1vlr462v61lxkkewq 6552 6550 2020-05-21T09:39:20Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== rw0cuffitmxevfja3yw7pewkkqazlu1 6565 6552 2020-05-21T09:45:16Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== b8xtg92ewi5hog1pxs352ec0e8z69jn 6578 6565 2020-05-21T09:54:18Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 8duq7qbnf0j58ht8815qscxplu3x9zn 6592 6578 2020-05-21T10:01:19Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== gea3cpzdgmsmtoroh1xpol4i226a4aw 6593 6592 2020-05-21T10:01:51Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 5zwzks1mp735h3secoe05jfj6qcj7on 6609 6593 2020-05-21T10:08:52Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== 4xyph0tqna24ojfxljmxc17auttigon 6664 6609 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== b8xtg92ewi5hog1pxs352ec0e8z69jn 6740 6664 2020-07-08T02:51:02Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== kfqhv0fb1pw4seebdg5kszqfioktlrg 6752 6740 2020-07-08T02:52:53Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Sotiale|Sotiale]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ==Benutting van die Litosfeer (die Aardkors)== ===Mynwese en Mineraalprosessering=== * Goud * Yster * Fosfate * (Suid-Afrikaanse Fokus) ===Energiehulpbronne en Gebruike=== ==Die Atmosfeer== ===Atmosferiese Chemie=== ===Aardverwarming=== ===Die Omgewingsimpak van Bevolkingstoename=== b8xtg92ewi5hog1pxs352ec0e8z69jn 0 2134 3918 2010-05-24T06:47:59Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali ...' wikitext text/x-wiki ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== 8l25qy90dj8jqic636ks2rb3j2io7qg 4057 3918 2010-06-17T09:42:47Z Atoom 536 [[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] wikitext text/x-wiki ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== 8l25qy90dj8jqic636ks2rb3j2io7qg 4864 4057 2014-07-18T12:25:54Z 196.213.107.113 /* Sasol en Brandstowwe */ wikitext text/x-wiki ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== Brandstowwe word alledaags gebruik in die apartheidjare het die wereld besluit om nie meer brandstof te verskaf aan die land Suid-Afrika. Sasol het toe met die proses van kraking deur om lang koolstof kettings te vat en kleiner ketting te vervaardig met gebruik van steunkool. Brandstof is toe vervaardig. ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== cfra5os4z0vwasvn02kfplsohoqcq6u 5758 4864 2020-01-08T19:08:34Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== Brandstowwe word alledaags gebruik in die apartheidjare het die wereld besluit om nie meer brandstof te verskaf aan die land Suid-Afrika. Sasol het toe met die proses van kraking deur om lang koolstof kettings te vat en kleiner ketting te vervaardig met gebruik van steunkool. Brandstof is toe vervaardig. ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== 627ffmy5jkqpt6yt8ybpgurqa0hdfom 5789 5758 2020-01-08T19:22:36Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== Brandstowwe word alledaags gebruik in die apartheidjare het die wereld besluit om nie meer brandstof te verskaf aan die land Suid-Afrika. Sasol het toe met die proses van kraking deur om lang koolstof kettings te vat en kleiner ketting te vervaardig met gebruik van steunkool. Brandstof is toe vervaardig. ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== ri07exv4a05aois3w2wsxbk60plovvz 5850 5789 2020-01-08T19:51:29Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== Brandstowwe word alledaags gebruik in die apartheidjare het die wereld besluit om nie meer brandstof te verskaf aan die land Suid-Afrika. Sasol het toe met die proses van kraking deur om lang koolstof kettings te vat en kleiner ketting te vervaardig met gebruik van steunkool. Brandstof is toe vervaardig. ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== 7a0yuxzje4skm4nnofck7juu7ahm1p3 6045 5850 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:196.213.107.113|196.213.107.113]] wikitext text/x-wiki ==Die Chemiese Industrie== ===Hulpbronne, Noodsaaklikhede en die Skakels=== ====Sasol en Brandstowwe==== Brandstowwe word alledaags gebruik in die apartheidjare het die wereld besluit om nie meer brandstof te verskaf aan die land Suid-Afrika. Sasol het toe met die proses van kraking deur om lang koolstof kettings te vat en kleiner ketting te vervaardig met gebruik van steunkool. Brandstof is toe vervaardig. ====Monomere, Polimere en Polimerisasie==== ====Die Chloor-alkali Industrie==== ====Die Kunsmis Industrie==== cfra5os4z0vwasvn02kfplsohoqcq6u 1 2135 3921 2010-05-24T07:10:04Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is s...' wikitext text/x-wiki ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) hx6ocd4h58ph738j28bes7bmdnkwldg 5700 3921 2019-10-12T16:55:41Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) f5lasmpjge8jgjs7rkyni3atjmtaow9 5701 5700 2019-10-12T16:55:42Z Minorax 2092 revert edits by [[Special:Contributions/37.154.185.126|37.154.185.126]] wikitext text/x-wiki ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) hx6ocd4h58ph738j28bes7bmdnkwldg 6258 5701 2020-02-08T23:18:13Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) t3gogjkot7qgvl66u79qqno9s658dro 6259 6258 2020-02-08T23:18:17Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Minorax|Minorax]] wikitext text/x-wiki ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) hx6ocd4h58ph738j28bes7bmdnkwldg 6262 6259 2020-02-08T23:18:28Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) t3gogjkot7qgvl66u79qqno9s658dro 6263 6262 2020-02-08T23:18:32Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ''Hoërskool Natuur- en Skeikunde'', soos hier gegee, is rofweg op die Suid-Afrikaanse leerplan gebaseer. Die inhoudsopgawe en struktuur vir die verskillende onderwerpe is solank geplaas. Voel vry om dit te verander en die onderwerpe uit te brei. [[Gebruiker:Atoom|Atoom]] 07:10, 24 Mei 2010 (UTC) hx6ocd4h58ph738j28bes7bmdnkwldg 0 2136 3923 2010-05-29T01:32:58Z ThePCKid 535 [[Die Engelse taal]] geskuif na [[Die Engels taal]]: Misspelling wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Die Engels taal]] jtu76ld0677c0eviop0et2dhp2p8rci 0 2137 3926 2010-05-29T01:34:36Z ThePCKid 535 [[Die Engelse taal/Les1]] geskuif na [[Die Engels taal/Les1]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Die Engels taal/Les1]] n018uq5378uz9ej8xuji3hrpw8v17ec 0 2138 3928 2010-05-29T01:34:53Z ThePCKid 535 [[Die Engelse taal/Les2]] geskuif na [[Die Engels taal/Les2]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Die Engels taal/Les2]] c8m71j4u9w3xo9jrrk1hxbrrgv7tc3k 2 2139 3945 2010-06-11T06:31:54Z Vinhtantran 478 Create global javascript for vector skin javascript text/javascript importScriptURI('http://vi.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Vinhtantran/globalvector.js&action=raw&ctype=text/javascript'); lfwbr06mfexn6uo2e3vin66l49cjf8c 6825 3945 2021-02-04T23:32:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://vi.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Vinhtantran/globalvector.js&action=raw&ctype=text/javascript'); aewun12h7cosrw38ecu5f4n7f7firbp 2 2140 4012 2010-06-15T11:42:23Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '{{gestoorde_boek}} == Hoërskool Natuur- en Skeikunde == :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] :[[Deel 1-1: Meganika]] :[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 1-3: Elektr...' wikitext text/x-wiki {{gestoorde_boek}} == Hoërskool Natuur- en Skeikunde == :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] :[[Deel 1-1: Meganika]] :[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Deel 1-4: Materie en Materiale]] :[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]] :[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] :[[Deel 2-1: Meganika]] :[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Deel 2-4: Materie en Materiale]] :[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]] :[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] :[[Deel 3-1: Meganika]] :[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Deel 3-4: Materie en Materiale]] :[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]] :[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] [[Kategorie:Boeke|Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] apz04u7wm180dcujl7bhxg8f2n84d92 4349 4012 2011-11-13T13:09:13Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki == Hoërskool Natuur- en Skeikunde == :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] :[[Deel 1-1: Meganika]] :[[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Deel 1-4: Materie en Materiale]] :[[Deel 1-5: Chemiese Verandering]] :[[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] :[[Deel 2-1: Meganika]] :[[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Deel 2-4: Materie en Materiale]] :[[Deel 2-5: Chemiese Verandering]] :[[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] :[[Deel 3-1: Meganika]] :[[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Deel 3-4: Materie en Materiale]] :[[Deel 3-5: Chemiese Verandering]] :[[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] [[Kategorie:Boeke|Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] qjvcy81mxl9yttjduj5ss20ycla586o 0 2141 4022 2010-06-17T09:31:05Z Atoom 536 [[Deel 1-1: Meganika]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-1: Meganika]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-1: Meganika]] rbkougpeh7ghpgmfjojvikazhb3nuh1 0 2142 4024 2010-06-17T09:32:41Z Atoom 536 [[Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-2: Golwe, Klank en Lig]] 2sb9vu279cfre8k5i02sqd70qghq7m1 0 2143 4026 2010-06-17T09:33:09Z Atoom 536 [[Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] 8v2spz0d4oj8xtfdvh2si6dz3raeelo 0 2144 4028 2010-06-17T09:33:37Z Atoom 536 [[Deel 1-4: Materie en Materiale]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-4: Materie en Materiale]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-4: Materie en Materiale]] s6vvvzkzvi0z0vuvrq7j14u4i5bbb9n 0 2145 4030 2010-06-17T09:34:02Z Atoom 536 [[Deel 1-5: Chemiese Verandering]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-5: Chemiese Verandering]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-5: Chemiese Verandering]] bz7y9ex6e99o6w22k38sb19xcoq0btv 0 2146 4032 2010-06-17T09:34:41Z Atoom 536 [[Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 1-6: Chemiese Sisteme]] jskrlzkr0cvnhk7zlscw5bpsd3n2o8d 0 2147 4035 2010-06-17T09:36:59Z Atoom 536 [[Deel 2-1: Meganika]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-1: Meganika]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-1: Meganika]] lat9yz8swdf0rajitgnafmu3dltxezs 0 2148 4037 2010-06-17T09:37:26Z Atoom 536 [[Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-2: Golwe, Klank en Lig]] bkx022p8v71xnsxfpgj6bwfrt4chiqs 0 2149 4039 2010-06-17T09:37:58Z Atoom 536 [[Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] 7ut3xbtfpmu6zttgoygjhjll5j7jwok 0 2150 4041 2010-06-17T09:38:25Z Atoom 536 [[Deel 2-4: Materie en Materiale]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-4: Materie en Materiale]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-4: Materie en Materiale]] 40hq2icbin0kfqpfqzv01neztio0x4u 0 2151 4043 2010-06-17T09:38:48Z Atoom 536 [[Deel 2-5: Chemiese Verandering]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-5: Chemiese Verandering]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-5: Chemiese Verandering]] hntxk4jm2d3two2rgjd6k3ladwaw0jh 0 2152 4045 2010-06-17T09:39:10Z Atoom 536 [[Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 2-6: Chemiese Sisteme]] 24507zv5vyzzzmr2ojy1hr8vdxk15m9 0 2153 4048 2010-06-17T09:40:34Z Atoom 536 [[Deel 3-1: Meganika]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-1: Meganika]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-1: Meganika]] styt0j4tm4idrp58w7obah30jlmpyxi 0 2154 4050 2010-06-17T09:40:57Z Atoom 536 [[Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] euhag9p1oejpgsbmm92xok9q6zrkm05 0 2155 4052 2010-06-17T09:41:22Z Atoom 536 [[Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] 0z00q7p2t7mg2soqsgwls7kc961l45s 0 2156 4054 2010-06-17T09:41:59Z Atoom 536 [[Deel 3-4: Materie en Materiale]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-4: Materie en Materiale]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-4: Materie en Materiale]] 0kbl0joiwoemirepsd23xg8evwy5zi7 0 2157 4056 2010-06-17T09:42:24Z Atoom 536 [[Deel 3-5: Chemiese Verandering]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-5: Chemiese Verandering]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-5: Chemiese Verandering]] lut7xuqovrs9bi0utceuq1s078de0oq 0 2158 4058 2010-06-17T09:42:47Z Atoom 536 [[Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] geskuif na [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] rw83vrhis5fhvdk5kzno51gkcx2clmw 2 2159 4068 2010-06-17T14:12:58Z Atoom 536 Nuwe bladsy geskep met '{{gestoorde_boek}} == Hoërskool Natuur- en Skeikunde == :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-1: Meganika]] :[[Hoërskool Natuur- ...' wikitext text/x-wiki {{gestoorde_boek}} == Hoërskool Natuur- en Skeikunde == :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-1: Meganika]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-2: Golwe, Klank en Lig]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-3: Elektrisiteit en Magnetisme]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-4: Materie en Materiale]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-5: Chemiese Verandering]] :[[Hoërskool Natuur- en Skeikunde/Deel 3-6: Chemiese Sisteme]] [[Kategorie:Boeke|Skeinat 2]] ak1dm5c8lbbyrxhj09jtel31ujb0j26 2 2162 4071 2010-06-20T00:05:13Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki Please see [[m:wikt:en:User:Razorflame|my userpage]]. Thanks! <div style="float:left; margin:1px; border:1px solid #6EF7A7;"> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#C5FCDC;" | style="width:45px; height:45px; background:#6EF7A7; text-align:center; font-size:14pt;" | '''en''' | style="padding:4pt; line-height:1.25em; font-size:8pt;" | This user is a '''native''' speaker of '''English'''. |} </div> p9rt1myknldnnduywuuhofeui7rl1gh 2 2165 4074 2010-06-20T15:18:29Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:J.delanoy/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); qsli7myp4qm2wjkl33cuqkxx2mns8pg 6796 4074 2021-02-04T23:27:58Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:J.delanoy/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); aug51frfbndh8772bte9gjoqwr8iooi 2 2167 4076 2010-06-20T20:33:36Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://cs.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Kuvaly/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); sxfw377rm5aogexr0fbopkxcbdyeozh 6803 4076 2021-02-04T23:29:08Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://cs.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Kuvaly/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); lpm0f7l9tjqvfb8xarwkwe3ozc36okp 2 2171 4082 2010-06-21T22:20:01Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki * [[m:user:Maximillion Pegasus|My page on Meta]] lej5mv0xtqvqchcehr61wgo3rc2nhip 2 2172 4083 2010-06-22T00:49:15Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript function importAnyScript(lang,family,script) { importScriptURI('http://' + encodeURIComponent(lang) + '.' + encodeURIComponent(family) + '.org/w/index.php?title=' + encodeURIComponent(script) + '&action=raw&ctype=text/javascript'); } importAnyScript('meta','wikimedia','User:Mike.lifeguard/remote.js'); ly1jap0ru032l14wrvppcyp89drm6hz 7152 4083 2021-12-30T22:11:39Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Fixing deprecated call to importScriptURI ([[mw:ResourceLoader/Migration_guide_(users)#importScriptURI]]) javascript text/javascript function importAnyScript(lang,family,script) { mw.loader.load('http://' + encodeURIComponent(lang) + '.' + encodeURIComponent(family) + '.org/w/index.php?title=' + encodeURIComponent(script) + '&action=raw&ctype=text/javascript'); } importAnyScript('meta','wikimedia','User:Mike.lifeguard/remote.js'); lilrd1en4uqg2rwds3dbg7six3k5nfo 2 2184 4098 2010-06-26T19:00:22Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center; font-family:Calibri; font-size:1.6em; color:#000;" class="plainlinks"><div style="padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -webkit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''do not leave your message here. choose any of the following, thanx!'''</div><div style="margin:1px; padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -wekbit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''[[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] | [[commons:user:wikitanvir]] | [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]'''</div></div> m1hg1s4bsej5v1mncfdoik0n26x7dx7 4173 4098 2010-11-07T21:14:32Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center; font-family:Calibri; font-size:1.6em; color:#000;" class="plainlinks"><div style="padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -webkit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!'''</div><div style="margin:1px; padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -wekbit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] | [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] | [[commons:user:wikitanvir]] | [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]'''</div></div> kep8atrkxyvs930ij0dq4d243ys4hme 4244 4173 2011-06-22T15:44:45Z Wikitanvir 549 Global user page wikitext text/x-wiki <div class="plainlinks" style="text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; color: #000;"><div style="padding: 9px; background: #FFF; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -webkit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">'''Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!'''</div><div style="margin-top: 1px; padding: 9px; background: #FFF; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -wekbit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">'''[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] | [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] | [[m:commons:user:wikitanvir|commons:user:wikitanvir]] | [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]'''</div></div> 4ly52x5x0l8jl42hyd01932lkmkuplb 4250 4244 2011-06-26T16:29:26Z Wikitanvir 549 fix wikitext text/x-wiki <div style="background: #FFF; text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; font-weight: bold;"><div style="padding: 10px; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -webkit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!</div><div style="margin-top: 2px; padding: 10px; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -wekbit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] &#124; [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] &#124; [[m:commons:user:wikitanvir|commons:user:wikitanvir]] &#124; [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]</div></div> ie0gw3fxlt7f6vxlasyl6d6bwycaai9 4380 4250 2011-11-30T17:15:33Z Wikitanvir 549 Global user page wikitext text/x-wiki <div style="background: #FFF; text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; font-weight: bold;"><div style="padding: 10px; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 6px; -webkit-border-radius: 6px; border-radius: 6px;">Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!</div><div style="margin-top: 2px; padding: 10px; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 6px; -wekbit-border-radius: 6px; border-radius: 6px;">[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] &#124; [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] &#124; [[m:commons:user:wikitanvir|commons:user:wikitanvir]] &#124; [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]</div></div> {| class="wikitable" width="100%" style="border: 2px solid #000;" |- style="padding: 5px; text-align: center;" | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:AllPages|Articles]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListFiles|Files]] | style="width: 13%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers|Users]] | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:ActiveUsers|Active Users]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers/bot|Bots]] | style="width: 11%; background: #9F0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/sysop|Sysops]] | style="width: 12%; background: #CC9; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/bureaucrat|Bureaucrats]] | style="width: 11%; background: #FC0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/checkuser|CheckUsers]] | style="width: 12%; background: #6FF; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/oversight|Oversighters]] |- style="background-color: #F5F5F5; font-family: Mono; font-size: 115%; text-align: center;" | {{NUMBEROFARTICLES}} || {{NUMBEROFFILES}} || {{NUMBEROFUSERS}} || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} || {{NUMBERINGROUP:bot}} || style="background: #9F0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBEROFADMINS}}''' || style="background: #CC9; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}''' || style="background: #FC0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:checkuser}}''' || style="background: #6FF; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:oversight}}''' |} a974sdjxjl1jz4qombgevs5dkbhyp16 4597 4380 2012-12-27T20:31:37Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option.<br /> * If you are logged in to your Wikipedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- # USEFUL STATISTICS TABLE --> {| class="wikitable" width="100%" style="border: 2px solid #000;" |- style="padding: 5px; text-align: center;" | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:AllPages|Articles]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListFiles|Files]] | style="width: 13%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers|Users]] | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:ActiveUsers|Active Users]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers/bot|Bots]] | style="width: 11%; background: #9F0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/sysop|Sysops]] | style="width: 12%; background: #CC9; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/bureaucrat|Bureaucrats]] | style="width: 11%; background: #FC0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/checkuser|CheckUsers]] | style="width: 12%; background: #6FF; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/oversight|Oversighters]] |- style="background-color: #F5F5F5; font-family: Mono; font-size: 115%; text-align: center;" | {{NUMBEROFARTICLES}} || {{NUMBEROFFILES}} || {{NUMBEROFUSERS}} || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} || {{NUMBERINGROUP:bot}} || style="background: #9F0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBEROFADMINS}}''' || style="background: #CC9; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}''' || style="background: #FC0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:checkuser}}''' || style="background: #6FF; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:oversight}}''' |}<!-- TA! --> 1njbtqd3tj8rigww4311nujcglguorh 4599 4597 2012-12-27T20:38:05Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikipedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- # USEFUL STATISTICS TABLE --> {| class="wikitable" width="100%" style="border: 2px solid #000;" |- style="padding: 5px; text-align: center;" | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:AllPages|Articles]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListFiles|Files]] | style="width: 13%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers|Users]] | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:ActiveUsers|Active Users]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers/bot|Bots]] | style="width: 11%; background: #9F0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/sysop|Sysops]] | style="width: 12%; background: #CC9; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/bureaucrat|Bureaucrats]] | style="width: 11%; background: #FC0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/checkuser|CheckUsers]] | style="width: 12%; background: #6FF; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/oversight|Oversighters]] |- style="background-color: #F5F5F5; font-family: Mono; font-size: 115%; text-align: center;" | {{NUMBEROFARTICLES}} || {{NUMBEROFFILES}} || {{NUMBEROFUSERS}} || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} || {{NUMBERINGROUP:bot}} || style="background: #9F0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBEROFADMINS}}''' || style="background: #CC9; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}''' || style="background: #FC0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:checkuser}}''' || style="background: #6FF; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:oversight}}''' |}<!-- TA! --> nxpupjmoikrgg5gkvejmfi6jtsgfzg7 4602 4599 2012-12-27T20:46:04Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikimedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- # USEFUL STATISTICS TABLE --> {| class="wikitable" width="100%" style="border: 2px solid #000;" |- style="padding: 5px; text-align: center;" | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:AllPages|Articles]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListFiles|Files]] | style="width: 13%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers|Users]] | style="width: 11%; background: #CCC;" | ; [[Special:ActiveUsers|Active Users]] | style="width: 10%; background: #CCC;" | ; [[Special:ListUsers/bot|Bots]] | style="width: 11%; background: #9F0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/sysop|Sysops]] | style="width: 12%; background: #CC9; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/bureaucrat|Bureaucrats]] | style="width: 11%; background: #FC0; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/checkuser|CheckUsers]] | style="width: 12%; background: #6FF; border: 2px solid #000;" | ; [[Special:ListUsers/oversight|Oversighters]] |- style="background-color: #F5F5F5; font-family: Mono; font-size: 115%; text-align: center;" | {{NUMBEROFARTICLES}} || {{NUMBEROFFILES}} || {{NUMBEROFUSERS}} || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} || {{NUMBERINGROUP:bot}} || style="background: #9F0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBEROFADMINS}}''' || style="background: #CC9; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}''' || style="background: #FC0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:checkuser}}''' || style="background: #6FF; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:oversight}}''' |}<!-- TA! --> a359t9x9atsxv4v5k44ed1x326tz56a 4603 4602 2012-12-28T10:52:34Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikimedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- # USEFUL STATISTICS TABLE --> {| class="wikitable" width="100%" style="border: 2px solid #000;" ! style="width: 11%; background: #CCC;" | [[Special:AllPages|Articles]] ! style="width: 10%; background: #CCC;" | [[Special:ListFiles|Files]] ! style="width: 13%; background: #CCC;" | [[Special:ListUsers|Users]] ! style="width: 11%; background: #CCC;" | [[Special:ActiveUsers|Active Users]] ! style="width: 10%; background: #CCC;" | [[Special:ListUsers/bot|Bots]] ! style="width: 11%; background: #9F0; border: 2px solid #000;" | [[Special:ListUsers/sysop|Sysops]] ! style="width: 12%; background: #CC9; border: 2px solid #000;" | [[Special:ListUsers/bureaucrat|Bureaucrats]] ! style="width: 11%; background: #FC0; border: 2px solid #000;" | [[Special:ListUsers/checkuser|CheckUsers]] ! style="width: 12%; background: #6FF; border: 2px solid #000;" | [[Special:ListUsers/oversight|Oversighters]] |- style="background: #F5F5F5; font-size: 110%; text-align: center;" | {{NUMBEROFARTICLES}} || {{NUMBEROFFILES}} || {{NUMBEROFUSERS}} || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} || {{NUMBERINGROUP:bot}} || style="background: #9F0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBEROFADMINS}}''' || style="background: #CC9; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:bureaucrat}}''' || style="background: #FC0; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:checkuser}}''' || style="background: #6FF; border: 2px solid #000;" | '''{{NUMBERINGROUP:oversight}}''' |}<!-- TA! --> ahoeqk0hrgtqwlhdcefzbqa8ywxmr28 2 2186 4100 2010-07-13T12:15:54Z Atoom 536 Stuur aan na [[w:Gebruiker:Atoom]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR[[w:Gebruiker:Atoom]] rrs7pwc1v85uefsw1zx9j8kp1rzua4t 4101 4100 2010-07-16T09:02:28Z Atoom 536 wikitext text/x-wiki ==Kortpaaie== *[[:en:FHSST_Physics| The Free High School Science Texts - Physics]] 0xd5j588i9qv4kro64dit0xcn5pietq 4102 4101 2010-07-16T09:14:08Z Atoom 536 /* Kortpaaie */ wikitext text/x-wiki ==Kortpaaie== *[[:en:FHSST_Physics| The Free High School Science Texts - Physics]] *[[:en:Category:FHSST Physics/Images]] 2x5t7oaxwr9lgztw3e7y5k47tszhyov 2 2187 4104 2010-07-16T15:25:27Z Dferg 303 [[Gebruiker:Drini]] geskuif na [[Gebruiker:Magister Mathematicae]]: Bladsy is outomaties geskuif met die wysiging van die gebruiker "[[User:Drini|Drini]]" na "[[User:Magister Mathematicae|Magister Mathematicae]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Magister Mathematicae]] 4e5a3p4polin5lgnagqgyx9zzgunbc7 2 2188 4105 2010-07-24T23:09:12Z Fr33kman 497 create wikitext text/x-wiki [[File:Admin mop.PNG|right|20px]] ==About Me== Hello! I am [[:m:User:Fr33kman|Fr33kman]] and I am a [[:m:Global sysop|global sysop]] <small>([http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:GlobalUsers&username=Fr33kman&group=Global_sysops&limit=50 verify])</small>. This means that I have administrative rights on many projects, including this one. <small> *Bonjour! Je suis Fr33kman et je suis un sysop mondiale. Cela signifie que j'ai des droits d'administration ici. *Hallo! Ich bin Fr33kman und ich bin ein globales sysop. Dies bedeutet, dass ich hier über Administratorrechte verfügen. *¡Hola! Soy Fr33kman, y soy un administrador global. Esto significa que tengo derechos administrativos en muchos proyectos, incluyendo éste. *Я Fr33kman и я глобальной сисоп. Это означает, что я прав администратора на многих проектах, в том числе это один </small> '''''<font color="darkgreen">[[User:Fr33kman|fr33k]]</font><font color="blue">[[User talk:Fr33kman|man]]</font> <font color="darkgreen" size="1">[[w:simple:User:Fr33kman|-s-]]</font>''''' ===How to contact me=== The best way to contact me is [[Special:EmailUser/Fr33kman|email]] or [[:w:simple:User talk:Fr33kman|here]]. ouzkpvsjres1wiywd9gnpbuy44oi65s 4107 4105 2010-07-24T23:24:02Z Fr33kman 497 replace wikitext text/x-wiki [[File:Admin mop.PNG|right|20px]] ==About Me== Hello! I am [[:m:User:Fr33kman|Fr33kman]] and I am a [[:m:Global sysop|global sysop]] <small>([http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:GlobalUsers&username=Fr33kman&group=Global_sysops&limit=50 verify])</small>. This means that I have administrative rights on many projects, including this one. <small> *Bonjour! Je suis Fr33kman et[[File:Admin mop.PNG|right|25px]] ==About Me== Hello! I am [[:m:User:Fr33kman|Fr33kman]] and I am a [[:m:Global sysop|global sysop]] <small>([http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:GlobalUsers&username=Fr33kman&group=Global_sysops&limit=50 verify])</small>. This means that I have administrative rights on many projects, including this one. <small> *[[File:Flag of France.svg|15px]] - Bonjour! Je suis Fr33kman et je suis un sysop mondiale. Cela signifie que j'ai des droits d'administration ici. *[[File:Flag of Germany.svg|15px]] - Hallo! Ich bin Fr33kman und ich bin ein globales sysop. Dies bedeutet, dass ich hier über Administratorrechte verfügen. *[[File:Flag of Spain.svg|15px]] - ¡Hola! Soy Fr33kman, y soy un administrador global. Esto significa que tengo derechos administrativos en muchos proyectos, incluyendo éste. *[[File:Flag of Russia.svg|15px]] - Я Fr33kman и я глобальной сисоп. Это означает, что я прав администратора на многих проектах, в том числе это один *[[File:Flag of Netherlands.svg|15px]] - Ik ben Fr33kman en ik ben een wereldwijde sysop. Dit betekent dat ik administratieve rechten hebben op de vele projecten, waaronder deze. '''''<font color="darkgreen">[[User:Fr33kman|fr33k]]</font><font color="blue">[[User talk:Fr33kman|man]]</font> <font color="darkgreen" size="1">[[w:simple:User:Fr33kman|-s-]]</font>''''' ===How to contact me=== The best way to contact me is [[Special:EmailUser/Fr33kman|email]] or [[:w:simple:User talk:Fr33kman|here]]. je suis un sysop mondiale. Cela signifie que j'ai des droits d'administration ici. *Hallo! Ich bin Fr33kman und ich bin ein globales sysop. Dies bedeutet, dass ich hier über Administratorrechte verfügen. *¡Hola! Soy Fr33kman, y soy un administrador global. Esto significa que tengo derechos administrativos en muchos proyectos, incluyendo éste. *Я Fr33kman и я глобальной сисоп. Это означает, что я прав администратора на многих проектах, в том числе это один </small> '''''<font color="darkgreen">[[User:Fr33kman|fr33k]]</font><font color="blue">[[User talk:Fr33kman|man]]</font> <font color="darkgreen" size="1">[[w:simple:User:Fr33kman|-s-]]</font>''''' ===How to contact me=== The best way to contact me is [[Special:EmailUser/Fr33kman|email]] or [[:w:simple:User talk:Fr33kman|here]]. l1u24q6ksogrq1ntm2azhezovjbqr60 4108 4107 2010-07-24T23:24:29Z Fr33kman 497 fix wikitext text/x-wiki [[File:Admin mop.PNG|right|25px]] ==About Me== Hello! I am [[:m:User:Fr33kman|Fr33kman]] and I am a [[:m:Global sysop|global sysop]] <small>([http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:GlobalUsers&username=Fr33kman&group=Global_sysops&limit=50 verify])</small>. This means that I have administrative rights on many projects, including this one. <small> *[[File:Flag of France.svg|15px]] - Bonjour! Je suis Fr33kman et je suis un sysop mondiale. Cela signifie que j'ai des droits d'administration ici. *[[File:Flag of Germany.svg|15px]] - Hallo! Ich bin Fr33kman und ich bin ein globales sysop. Dies bedeutet, dass ich hier über Administratorrechte verfügen. *[[File:Flag of Spain.svg|15px]] - ¡Hola! Soy Fr33kman, y soy un administrador global. Esto significa que tengo derechos administrativos en muchos proyectos, incluyendo éste. *[[File:Flag of Russia.svg|15px]] - Я Fr33kman и я глобальной сисоп. Это означает, что я прав администратора на многих проектах, в том числе это один *[[File:Flag of Netherlands.svg|15px]] - Ik ben Fr33kman en ik ben een wereldwijde sysop. Dit betekent dat ik administratieve rechten hebben op de vele projecten, waaronder deze. '''''<font color="darkgreen">[[User:Fr33kman|fr33k]]</font><font color="blue">[[User talk:Fr33kman|man]]</font> <font color="darkgreen" size="1">[[w:simple:User:Fr33kman|-s-]]</font>''''' ===How to contact me=== The best way to contact me is [[Special:EmailUser/Fr33kman|email]] or [[:w:simple:User talk:Fr33kman|here]]. 1tiqaqgecvnu5bkatje6yycoea0o6y5 3 2189 4106 2010-07-24T23:09:34Z Fr33kman 497 redirect wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[User:Fr33kman]] tt57gp57zeclib7ml1qyumio5c482ln 2 2190 4109 2010-08-01T02:48:25Z Kanjy 60 new userpage: babel, links to my home wiki etc. wikitext text/x-wiki {|style="float:right" |- !style="border:1px solid #6c9"|[[w:Japannees|ja]] |style="border:1px solid #9fc"|日本語を母語としています |- !style="border:1px solid #69c"|[[w:Engels|en]]-2 |style="border:1px solid #9cf"|intermediate level of English |- !style="border:1px solid #96c"|[[w:Duits|de]]-1 |style="border:1px solid #c9f"|grundlegende Deutschkenntnisse |- !style="border:1px solid #c69"|[[w:Afrikaans|af]]-0 |style="border:1px solid #f9c"|verstaan nie Afrikaans nie |} <!-- {{Babel|ja|en-2|de-1|af-0}} --> * <span class="plainlinks" title="w:ja:User:Kanjy">[http://ja.wikipedia.org/wiki/User:Kanjy w:ja:User:Kanjy]</span> (<span class="plainlinks" title="w:ja:User talk:Kanjy">[http://ja.wikipedia.org/wiki/User_talk:Kanjy talk]</span>) - Japanese Wikipedia, my home wiki * [[:ja:User:Kanjy]] ([[:ja:User_talk:Kanjy|talk]]) - Japanese Wikibooks, semi-home * [[m:User:Kanjy]] ([[m:User_talk:Kanjy|talk]]) - Meta * [[sulutil:Kanjy]] - my global account [[de:Benutzer:Kanjy]] [[en:User:Kanjy]] [[es:Usuario:Kanjy]] [[fr:Utilisateur:Kanjy]] [[it:Utente:Kanjy]] [[ja:利用者:Kanjy]] [[pt:Usuário:Kanjy]] [[zh:User:Kanjy]] icm6gf69wqxzs1uf09rz06dp868vtpz 2 2191 4110 2010-08-03T00:31:31Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="background:LightBlue; overflow:auto; padding:10px;">Hi! See my page in [[m:ro:User:Memo18|romanian]].</div> 4vupc4gqlw7zu53y6q646ybvegjr6ib 2 2192 4111 2010-08-03T01:39:38Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) css text/css @import "http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Memo18/vector.css&action=raw&ctype=text/css"; o9ykiatro07zdw4ch86s4jgoazh6kyj 2 2193 4112 2010-08-03T07:28:23Z 188.180.67.207 jwmAEFTvGjriqlntZKS wikitext text/x-wiki comment4, 55j99znh7axhggm9fyuskfx2dt6o9t0 2 2196 4117 2010-08-04T22:10:27Z Abigor 391 global Userpage wikitext text/x-wiki <div style="min-height: 57px; border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 50%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify;"> <div style="float: left">[[Image:Wiki.png|50px| ]]</div> <div style="margin-left: 60px">'''[[m:Soft redirect|Interwiki redirect]]'''<br />This page can be found at [[m:User:Manuelt15|Meta-Wiki]].</div> </div> 78olsiu5j2jg5t0qctuadjg0db4essd 4118 4117 2010-08-05T10:51:51Z Abigor 391 Fix after request on my [[:meta:User:Abigor|Talk page]] wikitext text/x-wiki <div style="min-height: 57px; border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 50%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify;"> <div style="float: left">[[File:Metawiki.svg|50px| ]]</div> <div style="margin-left: 60px">'''[[m:Soft redirect|Interwiki redirect]]'''<br />This page can be found at [[m:User:Manuelt15|Meta-Wiki]].</div> </div> mrpg2ux8t3yptl42nr8vch5c6qxcm1e 2 2197 4120 2010-08-06T12:09:29Z Abigor 391 Requested on IRC wikitext text/x-wiki <div style="min-height: 57px; border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 50%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify;"> <div style="float: left">[[File:Metawiki.svg|50px| ]]</div> <div style="margin-left: 60px">'''[[m:Soft redirect|Interwiki redirect]]'''<br />This page can be found at [[:w:nl:User:WinContro|Dutch Wikipedia]].</div> </div> nnqjim9i4o87og55w0rq2dwdhw0czo8 2 2198 4121 2010-08-07T02:42:14Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Manuelt15/global.js&action=raw&ctype=text/javascript') f64hpcwq4zpywi9ytax6wop9gtnha8z 2 2199 4122 2010-08-07T03:49:12Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Manuelt15/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 1qi0xalhticmfk1ovzl13n8iitihsh0 6809 4122 2021-02-04T23:30:08Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Manuelt15/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); e9ouft4iybh1txmhj9r9cy6yoqkoen0 2 2200 4123 2010-08-07T04:17:40Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Juhko/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); sid667jm9u87o8sewnf0kc15mei4zpv 6798 4123 2021-02-04T23:28:18Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Juhko/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 74oghvoywm8aj2m7ngs52yo4xhfu30z 2 2201 4124 2010-08-07T05:14:21Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Juhko/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); sid667jm9u87o8sewnf0kc15mei4zpv 6799 4124 2021-02-04T23:28:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Juhko/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 74oghvoywm8aj2m7ngs52yo4xhfu30z 3 2202 4125 2010-08-07T10:41:30Z Abigor 391 global talkpage wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center; font-family:Calibri; font-size:1.6em; color:#000;" class="plainlinks"><div style="padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -webkit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''do not leave your message here. choose any of the following, thanx!'''</div><div style="margin:1px; padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -wekbit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''[[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] | [[commons:user:wikitanvir]] | [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]'''</div></div> 7dl8wmuty8zlk9fznbvo5wg40f1cpyq 4172 4125 2010-11-07T20:53:09Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center; font-family:Calibri; font-size:1.6em; color:#000;" class="plainlinks"><div style="padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -webkit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!'''</div><div style="margin:1px; padding:9px; background:#FFF; border:3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius:8px; -wekbit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] | [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] | [[commons:user:wikitanvir]] | [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]'''</div></div> kep8atrkxyvs930ij0dq4d243ys4hme 4245 4172 2011-06-23T03:01:48Z Wikitanvir 549 Global talk page wikitext text/x-wiki <div class="plainlinks" style="text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; color: #000;"><div style="padding: 9px; background: #FFF; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -webkit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">'''Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!'''</div><div style="margin-top: 1px; padding: 9px; background: #FFF; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -wekbit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">'''[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] | [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] | [[m:commons:user:wikitanvir|commons:user:wikitanvir]] | [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]'''</div></div> 4ly52x5x0l8jl42hyd01932lkmkuplb 4251 4245 2011-06-26T17:32:15Z Wikitanvir 549 fix wikitext text/x-wiki <div style="background: #FFF; text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; font-weight: bold;"><div style="padding: 10px; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -webkit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">Do not leave your message here. Choose any of the following, thanks!</div><div style="margin-top: 2px; padding: 10px; border: 3px solid #2F4F4F; -moz-border-radius: 8px; -wekbit-border-radius: 8px; border-radius: 8px;">[[m:bn:user:wikitanvir|w:bn:user:wikitanvir]] &#124; [[m:en:user:wikitanvir|w:en:user:wikitanvir]] &#124; [[m:commons:user:wikitanvir|commons:user:wikitanvir]] &#124; [[m:user:wikitanvir|meta:user:wikitanvir]]</div></div> ie0gw3fxlt7f6vxlasyl6d6bwycaai9 4598 4251 2012-12-27T20:34:54Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option.<br /> * If you are logged in to your Wikipedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- TA! --> olkylfwgao5bmr1sqb0pg3tt2gl7a6c 4600 4598 2012-12-27T20:41:34Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikipedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- TA! --> gkhptm5lxrv1asd1cx5mma6qb8lwb03 4601 4600 2012-12-27T20:45:51Z Wikitanvir 549 New design wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:Wikitanvir|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:Wikitanvir|Bangla Wikipedia talk page]] (my home wiki) * [[m:en:User talk:Wikitanvir|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:Wikitanvir|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikimedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/Wikitanvir|clicking here]]. * Otherwise, you can e-mail me directly to <span style="text-transform: lowercase;">{{PAGENAME}}</span>[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]gmail.com. Finally, if you are interested to know about my work or myself, they can be found on [[m:User:Wikitanvir|my Meta-Wiki user page]]. </div><!-- TA! --> 46rbmfnj1oqhjlb6img5ahdr3pfxybv 2 2204 4127 2010-08-08T01:54:17Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Shanel/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); c5q8czi6y3k5ia1iteiszzqc2v7m527 6817 4127 2021-02-04T23:31:28Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Shanel/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 14p5zkc7ozc0y8n5twgu541naa3a33d 2 2205 4128 2010-08-08T02:24:21Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) css text/css import url('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Shanel/global-vector.css&action=raw&ctype=text/css'); 6lokmzprxyvba9z7tqbs9f5jo3rqp70 2 2206 4129 2010-08-08T09:02:08Z Abigor 391 global userpage wikitext text/x-wiki {| style="border: #AAAAAA 1px solid; background: #F9F9F9; margin-left: auto; margin-right: auto; width: 40%; min-height: 57px" | [[Image:Blue Glass Arrow.svg|50px]] | '''[[m:Soft redirect|Soft redirect]]''' This page can be found at [[Wikipedia:User:Pilif12p]]. |} m20cgwcs7kmq7dazwmnjrvgp5vzlqzr 2 2207 4131 2010-08-16T21:07:55Z Quentinv57 577 Redirected to [[meta:User:Quentinv57]] wikitext text/x-wiki {{Softredirect|meta:User:Quentinv57}} tpoqwz8k33kao379ipdrsfbabv12jsh 3 2208 4132 2010-08-16T21:08:06Z Quentinv57 577 Redirected to [[meta:User talk:Quentinv57]] wikitext text/x-wiki {{Softredirect|meta:User talk:Quentinv57}} 48m7gb8whgermtd1zo16iz8fu2if5h9 2 2214 4138 2010-09-02T01:35:36Z Jalexander-WMF 586 (global staff user pages as requested. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki My name is James Alexander, I am an Associate Community Officer with the [[wmf:Main Page|Wikimedia Foundation]] and am working to help with this year's [[m:fundraising 2010|Fundraiser]]. This account is used for edits while officially working for the foundation. You can reach me either through email (Jalexander[[File:At_sign.svg|17px| at |link=]]wikimedia.org) or on my [[m:User talk:Jalexander|Meta talk page]]. On wiki I use [[m:User:Jamesofur|Jamesofur]] in my volunteer role and this account [[m:User:Jalexander|Jalexander]] in my WMF staff role. In my volunteer capacity I can usually be found on the [[w:en:Main page|enWikipedia]], [[w:simple:Main page|SimpleWikipedia]] or on [[m:Main page|MetaWiki]] where I am an elected administrator as well as working on cross-wiki abuse as a [[m:Global sysop|Global sysop]] For more contact info please see [[m:User:Jalexander|my MetaWiki userpage]]. {| class="prettytable userlang" style="float:right; clear:right; margin:0; width:19em; " |- ! class="userlang_left" style="width:3em; background:#{{#switch:N |1=ADA |2=8E8 |3=6E6 |4=3E3 |N=0D0 |CCC}}; font-size:1.3em; "| en-N |class="userlang_right" style="width:16em; font-size:0.9em; line-height:1.1em; " lang="en" xml:lang="en"| {{#switch:N |0 |1 |2 |3 |4 |N={{#ifexist:template:user language/en|{{user language/en|text|N}}|{{user language/en|text|N|en}}<hr style="width:50%;"><small>''[[Template:User language#Translating the template|Translate this template!]]''</small>}}|'''invalid fluency level (see [[Template:User language|documentation]]).'''}} |}{{#switch:N |0=<!-- no category --> |1 |2 |3 |4 |N=[[Category:User en|{{#switch:N |N=1 |4=2 |3=3 |2=4 |1=5}} {{PAGENAME}}]]{{#ifexist:Category:User en||[[Category:Missing user language categories]]}}|[[Category:Incorrect user language level]]}} {| class="prettytable userlang" style="float:right; clear:right; margin:0; width:19em; " |- ! class="userlang_left" style="width:3em; background:#{{#switch:1 |1=ADA |2=8E8 |3=6E6 |4=3E3 |N=0D0 |CCC}}; font-size:1.3em; "| fr-1 |class="userlang_right" style="width:16em; font-size:0.9em; line-height:1.1em; " lang="fr" xml:lang="fr"| {{#switch:1 |0 |1 |2 |3 |4 |N={{#ifexist:template:user language/fr|{{user language/fr|text|1}}|{{user language/en|text|1|fr}}<hr style="width:50%;"><small>''[[Template:User language#Translating the template|Translate this template!]]''</small>}}|'''invalid fluency level (see [[Template:User language|documentation]]).'''}} |}{{#switch:1 |0=<!-- no category --> |1 |2 |3 |4 |N=[[Category:User fr|{{#switch:1 |N=1 |4=2 |3=3 |2=4 |1=5}} {{PAGENAME}}]]{{#ifexist:Category:User fr||[[Category:Missing user language categories]]}}|[[Category:Incorrect user language level]]}} {| class="prettytable userlang" style="float:right; clear:right; margin:0; width:19em; " |- ! class="userlang_left" style="width:3em; background:#{{#switch:1 |1=ADA |2=8E8 |3=6E6 |4=3E3 |N=0D0 |CCC}}; font-size:1.3em; "| la-1 |class="userlang_right" style="width:16em; font-size:0.9em; line-height:1.1em; " lang="la" xml:lang="la"| {{#switch:1 |0 |1 |2 |3 |4 |N={{#ifexist:template:user language/la|{{user language/la|text|1}}|{{user language/en|text|1|la}}<hr style="width:50%;"><small>''[[Template:User language#Translating the template|Translate this template!]]''</small>}}|'''invalid fluency level (see [[Template:User language|documentation]]).'''}} |}{{#switch:1 |0=<!-- no category --> |1 |2 |3 |4 |N=[[Category:User la|{{#switch:1 |N=1 |4=2 |3=3 |2=4 |1=5}} {{PAGENAME}}]]{{#ifexist:Category:User la||[[Category:Missing user language categories]]}}|[[Category:Incorrect user language level]]}} 6ji9o1dr4inr6dfomb8p30f5fqeg99m 4145 4138 2010-09-16T05:09:45Z Jalexander-WMF 586 (fixing global staff user pages. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 4146 4145 2010-09-16T05:13:37Z Jalexander-WMF 586 (fixing global staff user pages. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki My name is James Alexander, I am an Associate Community Officer with the [[wmf:Main Page|Wikimedia Foundation]] and am working to help with this year's [[m:fundraising 2010|Fundraiser]]. This account is used for edits while officially working for the foundation. You can reach me either through email (Jalexander[[File:At_sign.svg|17px| at |link=]]wikimedia.org) or on my [[m:User talk:Jalexander|Meta talk page]]. On wiki I use [[m:User:Jamesofur|Jamesofur]] in my volunteer role and this account [[m:User:Jalexander|Jalexander]] in my WMF staff role. In my volunteer capacity I can usually be found on the [[w:en:Main page|enWikipedia]], [[w:simple:Main page|SimpleWikipedia]] or on [[m:Main page|MetaWiki]] where I am an elected administrator as well as working on cross-wiki abuse as a [[m:Global sysop|Global sysop]] For more contact info please see [[m:User:Jalexander|my MetaWiki userpage]]. dy6n4i5h6pi3dironfvr2bissmkvefw 4866 4146 2014-08-17T23:20:40Z MF-Warburg 42 MF-Warburg het bladsy [[Gebruiker:Jalexander]] na [[Gebruiker:Jalexander-WMF]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Jalexander|Jalexander]]" to "[[Special:CentralAuth/Jalexander-WMF|Jalexander-WMF]]" wikitext text/x-wiki My name is James Alexander, I am an Associate Community Officer with the [[wmf:Main Page|Wikimedia Foundation]] and am working to help with this year's [[m:fundraising 2010|Fundraiser]]. This account is used for edits while officially working for the foundation. You can reach me either through email (Jalexander[[File:At_sign.svg|17px| at |link=]]wikimedia.org) or on my [[m:User talk:Jalexander|Meta talk page]]. On wiki I use [[m:User:Jamesofur|Jamesofur]] in my volunteer role and this account [[m:User:Jalexander|Jalexander]] in my WMF staff role. In my volunteer capacity I can usually be found on the [[w:en:Main page|enWikipedia]], [[w:simple:Main page|SimpleWikipedia]] or on [[m:Main page|MetaWiki]] where I am an elected administrator as well as working on cross-wiki abuse as a [[m:Global sysop|Global sysop]] For more contact info please see [[m:User:Jalexander|my MetaWiki userpage]]. dy6n4i5h6pi3dironfvr2bissmkvefw 2 2215 4139 2010-09-02T02:02:33Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki *[[meta:User:Hosiryuhosi|meta]] tvbxoz76wh7g2vheazjd2k6vjn41ftw 5598 4139 2018-10-21T03:03:29Z Rxy 1940 Rxy het bladsy [[Gebruiker:Hosiryuhosi]] na [[Gebruiker:😀]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hosiryuhosi|Hosiryuhosi]]" to "[[Special:CentralAuth/😀|😀]]" wikitext text/x-wiki *[[meta:User:Hosiryuhosi|meta]] tvbxoz76wh7g2vheazjd2k6vjn41ftw 5600 5598 2018-10-21T03:52:12Z Rxy 1940 Rxy het bladsy [[Gebruiker:😀]] na [[Gebruiker:Hosiryuhosi]] oor 'n bestaande aanstuur geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/😀|😀]]" to "[[Special:CentralAuth/Hosiryuhosi|Hosiryuhosi]]" wikitext text/x-wiki *[[meta:User:Hosiryuhosi|meta]] tvbxoz76wh7g2vheazjd2k6vjn41ftw 2 2217 4141 2010-09-02T06:21:26Z Jalexander-WMF 586 (global staff user pages as requested. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki Hello. I'm [[w:User:Keegan|Keegan Peterzell]]. I'm working for the Wikimedia Foundation temporarily on Fundraising 2010 as an Associate Community Officer. Edits made under this account are on behalf of the Wikimedia Foundation as a staff member. Feel free to contact me anytime with questions about the Fundraiser. s1riz8icp2pwlyer2902i788r0zau23 2 2219 4143 2010-09-11T15:57:44Z Kwj2772 220 Setting JavaScript for Vector javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kwj2772/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 5mvr1g49awjuq4u9mkvydwgp1bqmdhi 6806 4143 2021-02-04T23:29:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Kwj2772/remote.js&action=raw&ctype=text/javascript'); all618nkhyirfofwcdjue9b5yuhoyrl 2 2220 4148 2010-09-20T21:54:29Z Koavf 20 Nuwe bladsy geskep met '[http://en.wikipedia.org/wiki/User:Koavf !!!!]' wikitext text/x-wiki [http://en.wikipedia.org/wiki/User:Koavf !!!!] bakkeq13eza7yhu7n9buvny7z38rbae 2 2221 4149 2010-09-23T20:47:25Z CnkALTDS 595 Nuwe bladsy geskep met 'Please see [[m:User:CnkALTDS]] <small>~~~~</small>' wikitext text/x-wiki Please see [[m:User:CnkALTDS]] <small>—[[User talk:CnkALTDS|<font color="cadetblue">CnkALTDS</font>]] 20:47, 23 September 2010 (UTC)</small> g3dnswn9gl5092jlmi6eyhnlt4orrxk 3 2222 4150 2010-09-23T20:47:47Z CnkALTDS 595 Nuwe bladsy geskep met 'Please see [[m:User talk:CnkALTDS]] <small>~~~~</small>' wikitext text/x-wiki Please see [[m:User talk:CnkALTDS]] <small>—[[User talk:CnkALTDS|<font color="cadetblue">CnkALTDS</font>]] 20:47, 23 September 2010 (UTC)</small> es6utwgiq5l1p60aiinupu6wf3uc8fc 2 2223 4151 2010-09-29T20:12:56Z Jalexander-WMF 586 ( global staff user page by request. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki {| class="messagebox standard-talk" |- |align="center"|[[Image:Info icon.svg|50px|Comment]] |align="left" width="100%"| My name is Deniz and I'm working for the [[Wikimedia Foundation]] as an associate during the 2010 [http://wikimediafoundation.org/wiki/Support_Wikipedia/en Fundraising Drive]. You can reach me either through email (dgultekin[[File:At_sign.svg|17px| at |link=]]wikimedia.org) or on my [[m:User talk:dgultekin|Meta talk page]]. Mini-Disclaimer: All edits made as a Community Associate to Wikimedia hosted projects will be made under [[User:dgultekin|dgultekin]]. Unless otherwise stated, all edits made as [[User:dmgultekin|dmgultekin]] are made as a regular member of the community, and not a legal or official action of the Community Department of the Wikimedia Foundation. |} '''Contact Info'''<br> [[Special:EmailUser/dgultekin|Email]]<br> IRC nick name: dgultekin<br> AIM: denizgultekin<br> G-chat: dmgultekin<br> Location: San Francisco, CA riqij3odo6lkzsoyp88k3vzvh1vdnm7 4152 4151 2010-09-29T20:21:25Z Jalexander-WMF 586 ( updating and creating global staff user page by request. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki {| class="messagebox standard-talk" |- |align="center"|[[Image:Info icon.svg|50px|Comment]] |align="left" width="100%"| My name is Deniz and I'm working for the [[m:Wikimedia Foundation|Wikimedia Foundation]] as an associate during the 2010 [http://wikimediafoundation.org/wiki/Support_Wikipedia/en Fundraising Drive]. You can reach me either through email (dgultekin[[File:At_sign.svg|17px| at |link=]]wikimedia.org) or on my [[m:User talk:dgultekin|Meta talk page]]. Mini-Disclaimer: All edits made as a Community Associate to Wikimedia hosted projects will be made under [[User:dgultekin|dgultekin]]. Unless otherwise stated, all edits made as [[User:dmgultekin|dmgultekin]] are made as a regular member of the community, and not a legal or official action of the Community Department of the Wikimedia Foundation. |} '''Contact Info'''<br> [[Special:EmailUser/dgultekin|Email]]<br> IRC nick name: dgultekin<br> AIM: denizgultekin<br> G-chat: dmgultekin<br> Location: San Francisco, CA cfb14yy1r9kmmgh3kahmw3tyjl6bsmt 2 2225 4155 2010-10-04T11:08:32Z 180.25.213.153 Nuwe bladsy geskep met ' [[:ja:利用者:Hideokun|Hideokun]]' wikitext text/x-wiki [[:ja:利用者:Hideokun|Hideokun]] qcdqtpp5lkjti2clnlx3j537650fzyb 2 2226 4156 2010-10-06T07:05:42Z Jalexander-WMF 586 ( updating and creating global staff user page by request. [[m:User talk:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki My name is Kelly Lyman and I am working on the 2010-2011 fundraising team for the Wikimedia Foundation. This account is used for official edits while officially employed by the Wikimedia Foundation. Meta user name: Klyman Freenode IRC nick name: klyman AIM: klyman, kllylymn Email: klyman@wikimedia.org fpmc6di45yw14kcy3guk6nd1nem8uwz 2 2228 4158 2010-10-16T20:33:11Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript // [[:m:User:Erwin/global.js]] importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Erwin/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); lg2542i2v7tqyjvrob9vw1fxp3771y9 6794 4158 2021-02-04T23:27:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript // [[:m:User:Erwin/global.js]] mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Erwin/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 281bkaieaosxcl4smmex56z22y3ma9c 2 2229 4159 2010-10-16T20:59:33Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CnkALTDS/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); pg85guf2q61ozahe296qcsp162z0794 6789 4159 2021-02-04T23:26:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CnkALTDS/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ovkku9vyuz5y1acl10uud02g42mw2u9 2 2230 4160 2010-10-16T21:17:24Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CnkALTDS/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); pg85guf2q61ozahe296qcsp162z0794 6788 4160 2021-02-04T23:26:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:CnkALTDS/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ovkku9vyuz5y1acl10uud02g42mw2u9 2 2231 4161 2010-10-16T21:48:03Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) css text/css @import "http://meta.wikipedia.org/w/index.php?title=User:CnkALTDS/global.css&action=raw&ctype=text/css"; 6mp97u92l3reaomf9hc7oq12b6p2v3w 2 2232 4162 2010-10-21T18:32:12Z Ebrahim 558 Nuwe bladsy geskep met '{{bot|Ebraminio|site=fa}}' wikitext text/x-wiki {{bot|Ebraminio|site=fa}} tmlul1xdv8el70ajjky6676lk371on5 3 2235 4167 2010-10-26T03:32:09Z Krinkle 499 Nuwe bladsy geskep met '<div class="usermessage plainlinks" style="text-align: center;"><big>{{subst:ns:1}} ?<br /> Hi, for more info or contact, please visit my page at [http://commons.wikimedia.o...' wikitext text/x-wiki <div class="usermessage plainlinks" style="text-align: center;"><big>Bespreking ?<br /> Hi, for more info or contact, please visit my page at [http://commons.wikimedia.org/wiki/User:Krinkle?uselang={{CONTENTLANGUAGE}} Wikimedia Commons] ([http://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=User_talk:Krinkle&action=edit&section=new&uselang={{CONTENTLANGUAGE}} talk]), as I'm not a regular visitor here.</big><small> -- Krinkle 03:32, 26 Oktober 2010 (UTC)</small></div> __NOEDITSECTION__ __NOTOC__ ---- 5phzf4ype6llkeb7wwd9fn76xs3c2gd 4993 4167 2015-02-24T17:30:16Z Krinkle 499 Alle inhoud uit bladsy verwyder wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 2 2238 4170 2010-11-07T19:59:10Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:simple:User:Frozen Wind|simplewiki]] 98xobhbsyeg0z3udlfj8a6ax3zongbf 2 2241 4175 2010-11-07T23:29:22Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:EdoDodo/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); fyzafxommzl6tpyp81k4fk0ol3j307r 6791 4175 2021-02-04T23:27:08Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:EdoDodo/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); laizrkaqgbvpypx7nrgyzt0c0ibpqvt 8 2242 4176 2010-11-17T00:28:33Z Jalexander-WMF 586 updating and creating sitesupport urls Translations not ready -->en([[m:User:Jalexander|Questions?]] wikitext text/x-wiki http://wikimediafoundation.org/wiki/WMFJA1/en 4esrk140yoporysl0ctj8q2cgciba8u 4182 4176 2010-12-04T15:35:00Z Jalexander-WMF 586 updating donate url to automatic and geoaware link ([[m:User:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki http://wikimediafoundation.org/wiki/Special:Landingcheck?landing_page=WMFJA1&language=af&utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=20101204SB001 loq4aep0r9rm9yrv9akn2kw9x4ppzkh 4187 4182 2011-01-17T23:09:11Z Jalexander-WMF 586 updating donate url for post fundraiser (still geoaware) ([[m:User:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki http://wikimediafoundation.org/wiki/Special:Landingcheck?landing_page=WMFJA085&language=af&utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=20101204SB002 immekl1ncyiichfd4auw1z95925q8f7 4397 4187 2012-01-20T22:28:29Z Hoo man 599 Bot: Security fix: [[WMFblog:2011/10/03/native-https-support-enabled-for-all-wikimedia-foundation-wikis/|protocol-relative URLs]] per https://meta.wikimedia.org/?oldid=3197161 ([[m:Stewards' noticeboard|questions?]]). wikitext text/x-wiki //wikimediafoundation.org/wiki/Special:Landingcheck?landing_page=WMFJA085&language=af&utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=20101204SB002 duak1cp2td31511t4lavqdw8bwoil4d 4488 4397 2012-05-22T05:02:21Z Pgehres (WMF) 814 Updating sidebar link to point to donate.wikimedia.org wikitext text/x-wiki //donate.wikimedia.org/wiki/Special:FundraiserRedirector?utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=20120521SB001&uselang={{CONTENTLANGUAGE}} mrhmha62arpsd5aqs9kwqjmznsvkuv2 4526 4488 2012-07-17T18:13:08Z Pgehres (WMF) 814 Updating sidebar link to use subst:CONTENTLANGUAGE wikitext text/x-wiki //donate.wikimedia.org/wiki/Special:FundraiserRedirector?utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=20120717SB001&uselang=af aoudjbydmaq64pm2ji6eprkp8xb0d0u 4565 4526 2012-10-01T22:45:20Z Pgehres (WMF) 814 Updating sidebar link to use subst:CONTENTLANGUAGE wikitext text/x-wiki //donate.wikimedia.org/wiki/Special:FundraiserRedirector?utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=C12_af.wikibooks.org&uselang=af msgurzfhlayo8m1pq90p36ih1c8a1vo 4619 4565 2013-02-07T01:34:33Z Pgehres (WMF) 814 Updating sidebar link to use subst:CONTENTLANGUAGE wikitext text/x-wiki //donate.wikimedia.org/wiki/Special:FundraiserRedirector?utm_source=donate&utm_medium=sidebar&utm_campaign=C13_af.wikibooks.org&uselang=af me3dkwom3i6gm42lt30fkc4ls456d3m 2 2243 4184 2010-12-30T19:47:39Z Quentinv57 577 Global JavaScript javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Quentinv57/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); d2q367wu9r2dmzhvhvxdorjyxo0hb1w 6815 4184 2021-02-04T23:31:08Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Quentinv57/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); jgdpjuo1eeukg8zue4hg68ie63ro6wn 2 2244 4185 2011-01-03T21:02:00Z JøMa 646 Nuwe bladsy geskep met '<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> <center><font size="+20">&#091;[[:de:w:User:JøMa|ˈjøːˌmaˑ]]&#093;</font></center> <br /><br /><br /><br />...' wikitext text/x-wiki <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> <center><font size="+20">&#091;[[:de:w:User:JøMa|ˈjøːˌmaˑ]]&#093;</font></center> <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> [[de:User:JøMa]] 4np28gvw186v70pwlrryip4ktdi1kbn 2 2245 4186 2011-01-09T18:02:38Z Wdwd 544 Init wikitext text/x-wiki [[:de:Benutzer:Wdwd]] bg7sr3mm7sxy0py8n7i00q1585q6rtu 2 2247 4189 2011-01-31T02:51:49Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:User:Hydriz|See me on Meta]] 89uy2806dmd1b5hgr902xetyveaidtn 4451 4189 2012-03-31T23:38:03Z Pathoschild 29 updated global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:en-N|simple-N|zh-hans-N|zh-hant-3|af-0}} [[m:User:Hydriz|See me on Meta]] == Wiki statistics == {| class="wikitable" |- | Number of pages || {{NUMBEROFPAGES}} |- | Number of articles || '''{{NUMBEROFARTICLES}}''' |- | Number of uploaded files || {{NUMBEROFFILES}} |- | Number of registered users || {{NUMBEROFUSERS}} |- | Number of active users || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} |- | Number of admins || {{NUMBEROFADMINS}} |- | Number of total edits || {{NUMBEROFEDITS}} |} bu4pdwzjx7r5mkpjebwhp3zk58gtvpq 4806 4451 2014-01-21T07:14:59Z Hydriz 625 Updating global user page wikitext text/x-wiki {{#babel:en-N|zh-hans-N|zh-hant-3|af-0}} Hi, I am Hydriz. Please visit [[m:User:Hydriz|my userpage on Meta]] for more information about me. == Wiki statistics == {| class="wikitable" |- | Number of pages || {{NUMBEROFPAGES}} |- | Number of articles || '''{{NUMBEROFARTICLES}}''' |- | Number of uploaded files || {{NUMBEROFFILES}} |- | Number of registered users || {{NUMBEROFUSERS}} |- | Number of active users || {{NUMBEROFACTIVEUSERS}} |- | Number of admins || {{NUMBEROFADMINS}} |- | Number of total edits || {{NUMBEROFEDITS}} |} ngc8h35qg7lh2hrbex4rorkrsrs49yp 2 2248 4190 2011-01-31T04:34:05Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:TeleComNasSprVen/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ee5td9jcu9wcw7fiuz3mnmdia3h37cw 6821 4190 2021-02-04T23:32:08Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:TeleComNasSprVen/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); osyd1yf7zdjqmnb179w0iykwnnqi0m7 2 2249 4191 2011-02-01T02:48:12Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:TeleComNasSprVen/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ee5td9jcu9wcw7fiuz3mnmdia3h37cw 6822 4191 2021-02-04T23:32:18Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:TeleComNasSprVen/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); osyd1yf7zdjqmnb179w0iykwnnqi0m7 2 2250 4192 2011-02-02T03:20:06Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript importScriptURI('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Silver_Spoon/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 3s5svpc1aqyhkh5eoum5g0yzldiafd1 6818 4192 2021-02-04T23:31:38Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Silver_Spoon/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 34r354qe3hhq0v6nmgc8guevfchfjcc 2 2251 4194 2011-02-04T01:39:43Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center; font-family:Arial; font-size:1.6em; color:#222;" class="plainlinks"><div style="padding:9px; background:#EEF; border:3px solid #2F2F4F; -moz-border-radius:8px; -webkit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''Please use one of the following links to discuss with me.'''</div><div style="margin:1px; padding:9px; background:#EEF; border:3px solid #2F2F4F; -moz-border-radius:8px; -wekbit-border-radius:8px; border-radius:8px;">'''[[m:sv:user:Ainali|Swedish Wikipedia]] | [[commons:user:Ainali|Commons]] | [[m:user:Ainali|Meta]]'''</div> 7iexk7no4c3gul7thm0jwog7u07evly 2 2257 4201 2011-02-23T04:30:21Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]])♥ wikitext text/x-wiki Hello! My name is Shanel Kalicharan. My edits on this wiki are mostly part of my [[m:steward|steward work]]. If you have any comments or questions, please let me know on [[m:User talk:Shanel|my global talk page]]! 539e2stnb09ajwpzc24v9hl0lll9mz2 3 2258 4202 2011-02-26T14:07:04Z Wutsje 318 talk page wikitext text/x-wiki * My talk page on Meta is [[:m:User_talk:Wutsje|here]]. gl8sm2br7l7tlrx354ekmuajyclrwzk 2 2259 4204 2011-03-03T14:48:07Z PeterSymonds 685 [[Gebruiker:מתניה]] geskuif na [[Gebruiker:Matanya]]: Bladsy is outomaties geskuif met die wysiging van die gebruiker "[[User:מתניה|מתניה]]" na "[[User:Matanya|Matanya]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Matanya]] tj602cpve17e84unsw56w6ac6tv61ud 2 2261 4211 2011-03-24T17:39:06Z ChristianH 457 Nuwe bladsy geskep met 'I'm a Brazilian editor and member of Wikipedia since April 2008.<br><span class="plainlinks">[http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?user=ChristianH SUL account status]</spa...' wikitext text/x-wiki I'm a Brazilian editor and member of Wikipedia since April 2008.<br><span class="plainlinks">[http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?user=ChristianH SUL account status]</span> Contact: *<span class="plainlinks">[http://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Usu%C3%A1rio_Discuss%C3%A3o:ChristianH&action=edit&section=new My talk page in pt.wikipedia]</span> *[[Special:EmailUser/ChristianH|E-mail]] 7ajbf728u6emz3ar8xsrrpkd4wgqu5f 2 2263 4215 2011-04-03T22:25:22Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Pmlineditor/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); gyuhr8v12ygxls5m04kxh9k7cjmw19w 2 2264 4216 2011-04-04T13:50:40Z Soenke Rahn 706 Nuwe bladsy geskep met 'Compare: [http://de.wikipedia.org/wiki/Benutzer:Soenke_Rahn My German User Site] Please place questions on [http://de.wikipedia.org/wiki/Benutzer_Diskussion:Soenke_Rahn My G...' wikitext text/x-wiki Compare: [http://de.wikipedia.org/wiki/Benutzer:Soenke_Rahn My German User Site] Please place questions on [http://de.wikipedia.org/wiki/Benutzer_Diskussion:Soenke_Rahn My German Talk Page] --[[Gebruiker:Soenke Rahn|Soenke Rahn]] 13:50, 4 April 2011 (UTC) bjj2epn3ljo2hjf3tormxyol4ujmbx9 2 2265 4217 2011-04-14T04:17:47Z Jalexander-WMF 586 creating and updating global user pages for WMF Staff member upon request ([[m:User:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki __NOTOC__ {| " style="width:90%; margin: 0 auto 1em auto; padding: 0.2em; border: 1px solid #AAA; background: #F9F9F9;;" |- | style="padding: 0 4px;" rowspan="3" | [[Image:achtung.svg|40px|]] | '''Since July, 2009 I have worked at Wikimedia Foundation, and I'm presently Head of Reader Relations at the foundation. All edits made before my start date were in my individual, personal capacity as a volunteer, administrator, or otherwise regular member of the community – not as an employee, representative, or agent of Wikimedia Foundation.''' |} <center>''''' "Have you ever skied at Jackson Hole in Wyoming? <br /> '''''Well, there is a sign at the top of the mountain that is both enthralling and terrifying:<br /> ''''''Our mountain is like nothing you have skied before! <br /> '''''Give this mountain the special respect it demands!' <br /> '''''Wikimedia is that mountain." <br /> '''''-- Stu West, WMF Board, in [http://blogs.harvardbusiness.org/cs/2009/09/one_fine_winter_saturday_in.html discussing Wikimedia Strategic Planning]'''''</center> ==On Wiki== I am the Head of Reader Relations for the Wikimedia Foundation. My role is to represent, on the staff, the voice and needs of the vast majority of the users of Wikimedia projects: the readers who rarely or never edit. I can be reached via email at philippe[[File:At_sign.svg|17px| at |link=]]wikimedia.org or [[m:User:Philippe (WMF)|on my meta talk page]]. In my volunteer capacity, I can usually be found on en:Wikipedia or meta, where I am an elected administrator. I previously was, by virtue of my job, a bureaucrat on the [[strategy:Main Page|Wikimedia Strategic Planning wiki]]. I was a member of the election committee for the Board of Trustees in 2007, 2008, and 2009, and am the staff liaison to the committee for 2011. You can find me on en:Wikipedia as [[:en:User:Philippe|Philippe]] as a volunteer, or as [[:en:User:Philippe (WMF)|Philippe (WMF)]] in my staff role. On IRC, my username is usually Philippe. Follow me on identi.ca and Twitter! My username is philippewiki in both places. qy7h3wg0deju954bwkhedjsxsjszyah 2 2266 4219 2011-04-16T18:15:35Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Micki/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); jzwemjyduxjt8zem01p4xlablehatgz 4441 4219 2012-03-11T12:36:37Z Quentinv57 577 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Micki/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 8pvfaoxz0sncj1pwvqnhfwfzc9pdley 2 2267 4220 2011-04-16T19:31:17Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:sr:User:Micki|wikipedia]] - [[m:User:Micki|meta]] - [[commons:User:Micki|commons]] r4ik3s0amh46fub8w3k4m5qethfd1w9 2 2270 4223 2011-04-16T22:49:02Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki See [[m:User:FalconL|my user page on Meta]] for further information. Please also use [[m:User Talk:FalconL|my talk page there]] to contact me. l6oflce43odm57fezh9j2t3g3waofl6 2 2273 4226 2011-04-21T01:51:00Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:User:Avicennasis]] {| class="wikitable" ! Maintenance ([{{fullurl:User:Avicennasis|action=purge}} purge]) ! Entries |- {{#ifexpr:{{PAGESINCAT:Candidates for speedy deletion}} > 0 | style="background:#fbb;" }} | [[:Category:Candidates for speedy deletion|Candidates for speedy deletion]] | {{PAGESINCAT:Candidates for speedy deletion}} |- |colspan="2"| [[Special:ShortPages]] |- |colspan="2"| [[Special:BrokenRedirects]] |- |colspan="2"| [[Special:DoubleRedirects]] |} [[File:IM IN UR WIKI RVRTING UR EDITS lolcat.jpg|450px]] gsqib5y2p7s3xzc3tfwug3srkad9krp 2 2274 4227 2011-04-24T14:57:00Z Wangxuan8331800 637 Nuwe bladsy geskep met '{{Babel|zh|en-1|af-0}}' wikitext text/x-wiki {{Babel|zh|en-1|af-0}} 14h7uo235a5ymscefo4zdz3bwlykhku 4340 4227 2011-11-03T12:42:57Z Wangxuan8331800 637 wikitext text/x-wiki {{#babel:zh|af-0|en-1}} [[zh:User:Wangxuan8331800]] [[en:User:Wangxuan8331800]] 627xnval1w2wqdjdsu47h9y2ey1373x 4559 4340 2012-09-03T02:21:52Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Wangxuan8331800]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:zh-N|en-1|af-0}} [[File:Redirectltr.png|link=]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[w:zh:User:Wangxuan8331800]]</span><br /><span style="font-size:85%; padding-left:52px;">[[meta:Help:Redirect|{{int:redirectpagesub}}]]</span> du6spw2b8j2mwv1zr4pv7ac5no0qi1r 2 2275 4228 2011-04-30T11:19:22Z Wayiran 714 Nuwe bladsy geskep met '{{Babel|fa|en-3|az-1|ar-1|fr-1|ru-1}} ''The nature is pleased to nature,'' ''The nature overcomes the nature,'' ''The nature dominated nature.'' :[[w:Ostanes|Ostanes]]' wikitext text/x-wiki {{Babel|fa|en-3|az-1|ar-1|fr-1|ru-1}} ''The nature is pleased to nature,'' ''The nature overcomes the nature,'' ''The nature dominated nature.'' :[[w:Ostanes|Ostanes]] 4kl1eeuvzp7wbmy0y2acn3i1vwug6ki 2 2276 4229 2011-05-03T05:03:46Z Cekli829 642 Nuwe bladsy geskep met '{{DISPLAYTITLE:<span style="font-family: 'Raceway'"><span style="display:none;">User:</span>Cekli</font><font color="blue">8</font><font color="red">2</font><font color="gre...' wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="font-family: 'Raceway'"><span style="display:none;">User:</span>Cekli</font><font color="blue">8</font><font color="red">2</font><font color="green">9</font></span>}} psn68yns0g82j6u9xwn3q0qi9gsoi1w 4792 4229 2014-01-04T18:13:00Z Cekli829 642 wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="font-family: 'Raceway'"><span style="display:none;">User:</span>Cekli</font><font color="blue">8</font><font color="red">2</font><font color="green">9</font></span>}} {| cellpadding="10" cellspacing="8" style="width: 100%; background-color: black; border: 5px solid gray; vertical-align: top; -moz-border-radius-topleft: 8px; -moz-border-radius-bottomleft: 8px; -moz-border-radius-topright: 8px; -moz-border-radius-bottomright: 8px;" | colspan="2" style="padding: 0;" | <FONT color=#ffeecc>Təkliflərinizi <B>cekli829@gmail.com</B> ünvanına göndərə bilərsiniz.</FONT> :<FONT color=#ffeecc>Digər əlaqə vasitələri:</FONT> :'''[https://www.facebook.com/tarkhan.pashazade Facebook (profile)]''' :'''[https://www.facebook.com/pages/T%C9%99rxan-Pa%C5%9Fazad%C9%99/529113383837101?ref=hl Facebook (page)]''' :'''[https://twitter.com/Cekli829 Twitter]''' :'''[http://www.youtube.com/user/Cekli829/videos YouTube]''' [[az:İstifadəçi:Cekli829]] mkbif9vqlux1n86yhyjayiv2ut8ui2l 2 2280 4233 2011-05-11T23:32:43Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Thehelpfulone/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 8xuuwzhkssbm3sjg6hiyv1tbqee0ul9 4467 4233 2012-04-08T18:47:20Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Thehelpfulone]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Thehelpfulone/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 90o0j49y1bc5ojh2qz4bpul8v2bl78l 2 2283 4236 2011-05-17T15:25:55Z RajeshPandey 735 Nuwe bladsy geskep met '[[ne:User:RajeshPandey]] [[:ne:User:RajeshPandey]]' wikitext text/x-wiki [[ne:User:RajeshPandey]] [[:ne:User:RajeshPandey]] 6s11c2sdm017ci1k78ulo2p358jf8yv 3 2284 4237 2011-05-17T15:26:58Z RajeshPandey 735 Nuwe bladsy geskep met ' [[:ne:User:RajeshPandey]]' wikitext text/x-wiki [[:ne:User:RajeshPandey]] 8m49yqpyi3wplx8uhukzzuxmx9t2okw 2 2285 4238 2011-05-24T08:03:36Z Vigorous action 365 Nuwe bladsy geskep met '[[meta:vigorous action|Vigorous action]]/[[w:ja:user:vigorous_action|home]] [[sulutil:vigorous_action|SUL]]' wikitext text/x-wiki [[meta:vigorous action|Vigorous action]]/[[w:ja:user:vigorous_action|home]] [[sulutil:vigorous_action|SUL]] bgohorl3vjc8covbynk3pfb6tpd7olu 4287 4238 2011-08-28T10:17:39Z Vigorous action 365 wikitext text/x-wiki [[meta:user:vigorous action|Vigorous action]]/[[w:ja:user:vigorous_action|home]] [[sulutil:vigorous_action|SUL]] 7qh7z57v6zqxyjezxicrbnmvqy4giap 4288 4287 2011-08-28T10:20:08Z Vigorous action 365 wikitext text/x-wiki [[meta:user:vigorous action|Vigorous action]]/[[w:ja:user:vigorous_action|home]] [[sulutil:Vigorous_action|SUL]] 5cyluc67zjj9mesgz28ivcb9sxzwqsi 2 2287 4240 2011-05-27T17:47:13Z Jalexander-WMF 586 creating and updating global user pages for WMF Staff member upon request ([[m:User:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center;">''Never doubt that a small group of thoughtful, committed citizens can change the world.'' ''Indeed, it is the only thing that ever has.'' ''-- [[w:en:Margaret Mead|Margaret Mead]]''</div> ==Who I Am== I work in Reader Relations for the Wikimedia Foundation. I have a background in online community management, and am currently a Master's candidate at [[w:en:San Jose State University|San Jose State University]] in [[w:en:Applied anthropology|Applied anthropology]]. My thesis topic revolves around stakeholder relations in Web 2.0, using [[w:en:LiveJournal|LiveJournal]] as my fieldsite. I am analyzing how communications occur, how they break down, and where the failures in communication occur. I hope to use this information to be able to assist organizations with interfacing better with their online communities; not seeing them as simple consumers to be sold a product to, but instead as partners and true stakeholders in their operations. My volunteer account is [[w:en:User:Kethryvis|Kethryvis]], which I use sporadically usually on small edits on interesting subjects that generally have nothing to do with my scholarly interests. It's what keeps me sane. I also have an alternate account, [[w:en:User:Kheff|Kheff]] in order to see what the registration process is like for new editors. This account will make few, if any, edits and will be abandoned once this research is complete. If you'd like to find me on IRC, I hang out under the nick ChristineM. Very original, I know. You can email me with any questions or comments to readers[[File:At sign.svg|15px|&#xFE6B;|link=]]wikimedia.org ==What I'm Thinking About== I'm thinking about how to make the new editor process easier. I'm fairly new at editing myself, and it's rather daunting. There's an awful lot to wade through. There's gotta be an easier way! (one of my mantras) I'm thinking about the line between WMF staff and Wiki-volunteers. Where they cross, where they clash, where they come together. Hey wait, that sounds familiar. I'm thinking about all the on-Wiki and off-Wiki reading I need to do to get up to speed! [[Category:Wikimedia Foundation staff]] 31qadww7yza09dy2xxjlf6ru4wdxmvb 2 2288 4241 2011-06-06T21:23:23Z Beria 736 Creating global user page wikitext text/x-wiki <!--- Page style background ---> {| style="width: 100%; background-color: #e2e7f7; border: 2px solid #4888aa; -moz-border-radius:15px; vertical-align: top;" | colspan="2" style="cellpadding=8; cellspacing=8" | <!-- Qoute section --> |- | style="background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top;" colspan="2"| {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=35px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">No man is an island entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main; if a clod be washed away by the sea, Europe is the less, as well as if a promontory were, as well as any manner of thy friends or of thine own were; any man's death diminishes me, because I am involved in mankind. And therefore never send to know for whom the bell tolls; it tolls for thee. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=36px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- | colspan="3" style="padding-right: 4%" {{!}}<p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:en:John Donne|John Donne]] in [[:s:Meditation_VII|''Meditation VII'']].</cite></p> |} <!-- Description section --> |- | style="width: 78%; background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top;" rowspan="2"| <div style= text-align: justify;"> '''Name:''' <font color="#6495ED" size="5" face="Edwardian Script ITC" > Béria Lima </font> (Nickname: <font size="5" face="Edwardian Script ITC">Beh</font>) '''In Wikimedia Projects since:''' ''5 October, 2007'' (''{{#if:|{{ontem hoje amanhã|{{#expr: + {{#expr: <!--Days from all years past:--> + (({{CURRENTYEAR}} - 1) * 365) + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> ({{CURRENTMONTH}} - 1) < 8 | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 round 0) | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> ({{CURRENTYEAR}} / 4) = ({{CURRENTYEAR}} / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and ({{CURRENTYEAR}} / 100 != {{CURRENTYEAR}} / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> ({{CURRENTYEAR}} / 400) = ({{CURRENTYEAR}} / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + {{CURRENTDAY}} }}{{#ifexpr: {{CURRENTYEAR}} < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} - {{#expr: <!--Days from all years past:--> + ((2007 - 1) * 365) + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> (10 - 1) < 8 | ( (10 - 1) * 30.5 round 0) | ( (10 - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> (2007 / 4) = (2007 / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and (2007 / 100 != 2007 / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> (2007 / 400) = (2007 / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + 8 }}{{#ifexpr: 2007 < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} }} }}|{{#expr:+ {{#expr: <!--Days from all years past:--> + (({{CURRENTYEAR}} - 1) * 365) + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> ({{CURRENTMONTH}} - 1) < 8 | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 round 0) | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> ({{CURRENTYEAR}} / 4) = ({{CURRENTYEAR}} / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and ({{CURRENTYEAR}} / 100 != {{CURRENTYEAR}} / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> ({{CURRENTYEAR}} / 400) = ({{CURRENTYEAR}} / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + {{CURRENTDAY}} }}{{#ifexpr: {{CURRENTYEAR}} < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} - {{#expr: <!--Days from all years past:--> + ((2007 - 1) * 365) + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> (10 - 1) < 8 | ( (10 - 1) * 30.5 round 0) | ( (10 - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> (2007 / 4) = (2007 / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and (2007 / 100 != 2007 / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> (2007 / 400) = (2007 / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + 5 }}{{#ifexpr: 2007 < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} }} }}'' days) __NOTOC__ == My home(s) == [[File:Ponte D. Luís, Sé e Jardim do Morro vistos de Gaia.JPG|center|thumb|450px|[[:pt:Sé do Porto|Porto Cathedral]], [[:pt:Ponte Dom Luís I|Dom Luis I bridge]] and [[:pt:Serra do Pilar|Serra do Pilar Monastery]], 3 postcards of [[:en:Oporto|my town]].]] [[File:Recife 2005 JAN 25 AncientAndModernCenter.jpg|center|thumb|450px|The new and the [[:en:Recife Antigo|old Recife]].]] == Quote == [[Image:Spleen et ideal.jpg|200px|thumb|Spleen et ideal - Carlos Schwabe]] {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=35px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">La pensée est le labeur de l’intelligence, la rêverie en est la volupté. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=36px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- | colspan="3" style="padding-right: 4%" {{!}}<p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:fr:Victor Hugo|Victor Hugo]] in [[:fr:Les Miserables|''Les Miserables'']].</cite></p> |} {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=35px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">There is in fact a heroism of virtue in the pride of this woman, who resists every seduction, the impulses of his own passion as well as the rapture of the senses</div> | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=36px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- {{#if:[[:w:José de Alencar|José de Alencar]], in [[:s:pt:Senhora|''Senhora'']].| {{!}} colspan="3" style="padding-right: 4%" {{!}} {{#if:[[:w:José de Alencar|José de Alencar]], in [[:s:pt:Senhora|''Senhora'']].|<p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:w:José de Alencar|José de Alencar]], in [[:s:pt:Senhora|''Senhora'']].{{#if:|, {{{publication}}}}}</cite></p>}} }} |} {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=35px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">Der Irrtum ist viel leichter zu erkennen, als die Wahrheit zu finden; jener liegt auf der Oberfläche, damit läßt sich wohl fertig werden; diese ruht in der Tiefe, danach zu forschen ist nicht jedermanns Sache. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:{{#switch:25px |10px=20px |30px=60px |40px=80px |50px=100px |60px=120px |#default=36px}};font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- | colspan="3" style="padding-right: 4%" {{!}}<p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:de:Johann Wolfgang von Goethe|Johann Wolfgang von Goethe]] in [[:de:Maximen und Reflexionen|''Maximen und Reflexionen'']].</cite></p> |} == Other accounts == * [[:pt:User:Lucia Bot|Lucia Bot]] * [[User:Ripchip Bot|Ripchip Bot]] == Other Wikimedia projects == <!--- Projetos Correlatos! rsrs -----------> <div style="clear:both;"></div> <center> {| class="toccolours" | style="background:#d3d3d3;color:#a52a2a text-align:center;width:100%;" colspan="14" | <big style="font-size:110%;"><center>'''Minhas [[w:en:Wikipedia:Userpage|páginas de Usuário]] em outros projetos wiki'''</center></big> |- | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikipedia-logo-pt.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikipedia-logo-en.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Commons-logo.svg|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikiquote-logo.png|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikinews-logo.svg|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikisource-logo.svg|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikibooks-logo.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[Image:Wiktionary-logo-pt.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[Image:Wikiversity-logo.svg|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[Image:Test wiki logo.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Desciclopédia.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:FLCross.jpg|100px]]</center> |- <!-- Páginas de Usuário --> | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>'''[[:w:pt:User:Beria|((pt)) Wikipedia]]''' | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:en:User:Beria|((en)) Wikipedia]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[commons:User:Beria|Commons]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:q:Usuário:Beria|Wikiquote]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:n:Usuário:Beria|Wikinews]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:s:Usuário:Beria|Wikisource]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:b:Usuário:Beria|Wikibooks]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:wikt:Usuário:Beria|Wikcionário]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:v:Usuário:Beria|Wikiversidade]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center><span class="plainlinks">[http://test.wikipedia.org/wiki/User:Beria Test Wiki] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center><span class="plainlinks">[http://desciclo.pedia.ws/wiki/Usu%C3%A1rio:B%C3%A9ria Desciclopédia] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center><span class="plainlinks">[http://cristianismo.wikia.com/wiki/Usu%C3%A1rio:Beria Cristianismo Wiki] |- |} <!--- Fim dos Projetos Correlatos! rsrs -----------> <br style="clear:both" /> </div><!-- END OF MAIN BOX START OF TOP RIGHT-FLOAT BOX (portrait)--> <!-- Image section --> | style="width: 20%; background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top;" rowspan="1"| [[Image:Béria Lima.jpg|250px|center||thumb]] <!-- Userboxes section --> |- | style="width: 20%; background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top; text-align: center; height: 10px;" rowspan="2"| {| [[Image:Crystal Clear app package.png|35px]] <big>'''Userboxes'''</big> {{babel|pt|en-2|es-2}} <div style="float:center; border:1px solid #909090; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#D0E9FF;" {{#if:[[Image:Wikipedia-logo.png|45px|Wikipedia]]| ! style="width:45px; height:45px; background:#fff; text-align:center; font-size:14pt; color:black; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " {{!}} [[Image:Wikipedia-logo.png|45px|Wikipedia]] }} | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:black; vertical-align: middle; text-align:center;" {{#if:|class="{{{info-class}}}"}} | <span class="plainlinks">Eu [http://pt.wikipedia.org/wiki/Usuário:{{PAGENAMEE}} contribuo] para a '''[[:pt:Página principal|Wikipédia lusófona]]'''.<br /> ------- I support '''[[:pt:Página principal|Lusophone Wikipedia]]''' with [http://pt.wikipedia.org/wiki/Usuário:{{PAGENAMEE}} my contributions].</span> |}</div> <div class="TemplateBUser" style="float:center; margin:1px; width:238px; border:1px solid #006300;"> {| border="0" cellspacing="0" cellpadding="1" style="background-color:#ffffff; color:#000000; width:100%;" |- |class="TemplateBUserLeft" style="width:45px; height:45px; background-color:#FFFFFF; color:#000000; text-align:center; vertical-align:middle;"|<!-- -->{{#if:Wikimedia Portugal logo 135px.png|[[Image:Wikimedia Portugal logo 135px.png|45px|Wikimedia Portugal logo 135px.png]]}}<!-- -->{{#if:|[[Image:{{{imgd}}}|43px|{{{imgd}}}]]}}<!-- -->{{#if:|<br />[[Image:{{{img2}}}|43px|{{{img2}}}]]}}<!-- -->{{#if:|[[Image:{{{imgd2}}}|43px|{{{imgd2}}}]]}}<!-- -->{{#if:|<div class="TemplateBUserImgText" style="font-size:1.5em; line-height:1.25;">{{{img-text}}}</div>}} |class="TemplateBUserInfo" style="padding:1px 4px; vertical-align:middle;"|<!-- -->{{#if:|<!-- --><div class="plainlinks TemplateBUserLink" style="float:right; margin:0 0 0 1px; font-size:12px; line-height:1;"><!-- -->{{#if:|<!-- -->[[:Category:{{{category}}}|?]]|<!-- -->[[Special:Whatlinkshere/Template:User {{{link}}}|?]]<!-- -->}}<!-- --></div><!-- -->}}<!-- -->{{#if:|<!-- --><div class="TemplateBUserTitle" style="font-size:8pt; line-height:1.25;">'''{{{title}}}'''</div><!-- -->}}<!-- --><div class="plainlinks TemplateBUserText" style="font-size:0.83em; direction:ltr; line-height:1.25;">Este utilizador é membro da [http://www.wikimedia.pt/ Wikimedia Portugal].</div><!-- -->{{#if:|<!-- --><div style="margin:1px 0; border:0; padding:0; height:1px; background-color:#006300;"></div><!-- --><div class="plainlinks TemplateBUserText2" style="font-size:8pt; direction:ltr; line-height:1.25;">{{{text2}}}</div><!-- -->}} |} </div><!-- -->{{#if:||<!-- -->{{#ifeq:{{NAMESPACE}}|User|<!-- -->{{#if:|[[Category:{{{category}}}|{{PAGENAME}}]]}}<!-- -->{{#if:|[[Category:{{{category2}}}|{{PAGENAME}}]]}}<!-- -->}}<!-- -->}} <div style="float:center; border:1px solid #000000; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#9acd32;" {{#if:[[Image:Map of Brazil with flag.svg|40px|Brazil]]| ! style="width:45px; height:45px; background:white; text-align:center; font-size:14pt; color:black; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " {{!}} [[Image:Map of Brazil with flag.svg|40px|Brazil]] }} | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:white; vertical-align: middle; text-align:center;" {{#if:|class="{{{info-class}}}"}} | This user comes from '''[[Brazil]]'''. |}</div> <div style="float:center; border:1px solid #ccc; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#fff;" {{#if:[[Image:Nuvola apps kworldclock.png{{!}}43px{{!}}link=:en:Template:User time zone]]| ! style="width:45px; height:45px; background:#ccc; text-align:center; font-size:12pt; color:black; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " {{!}} [[Image:Nuvola apps kworldclock.png{{!}}43px{{!}}link=:en:Template:User time zone]] }} | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:black; vertical-align: middle; " {{#if:|class="{{{info-class}}}"}} | This user's time zone is '''{{#if:|[[{{{3}}}|UTC-0]]|[[:en:UTC-0|UTC-0]]}}'''. |}</div> <div style="float:center; border:1px solid green; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:red;" {{#if:[[Image:Flag of Portugal.svg|35px]]| ! style="width:45px; height:45px; background:green; text-align:center; font-size:14pt; color:black; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " {{!}} [[Image:Flag of Portugal.svg|35px]] }} | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:white; vertical-align: middle; " {{#if:|class="{{{info-class}}}"}} | This user is in '''[[Portugal|<span style="color:white">Portugal</span>]]'''. |}</div> <div style="float:center; border:1px solid #000; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#32CD32;" {{#if:[[Image:Luvbrasil.jpg]]| ! style="width:45px; height:45px; background:#FFFF00; text-align:center; font-size:12pt; color:black; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " {{!}} [[Image:Luvbrasil.jpg]] }} | style="text-align:left; font-size:9pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:black; vertical-align: middle; " {{#if:|class="{{{info-class}}}"}} | This user loves '''[[Brazil]]''' |}</div> <div style="float:center; border:1px solid navy; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:white;" {{#if:<font color=navy>[[Community of Portuguese Language Countries|CPLP]]</font>| ! style="width:45px; height:45px; background:white; text-align:center; font-size:12pt; color:navy; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " {{!}} <font color=navy>[[Community of Portuguese Language Countries|CPLP]]</font> }} | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:navy; vertical-align: middle; " {{#if:|class="{{{info-class}}}"}} | Este utilizador/usuário é '''<font color=navy>[[:pt:Lusofonia|Lusófono]]</font>'''. This user is '''<font color=navy>[[Lusophone]]</font>'''. |}</div> <div style="float: center; border:solid {{{1|#800}}} 1px; margin: 1px;width:248px "> {| cellspacing="0" style="width: 240px; background: {{{2|#080}}};" | style="width: 45px; height: 45px; background: {{{1|#EEE}}}; text-align: center; font-size: {{{5|12}}}pt; color: #000;" | '''{{{3|[[Image:Bandeira pt.gif|40px]]}}}''' | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; color: #fff;" | {{{4|This brazilian user loves '''[[Portugal|<span style="color:white">Portugal</span>]]'''.}}} | style="width: 45px; height: 45px; background: {{{1|#EEE}}}; text-align: center; font-size: {{{5|12}}}pt; color: #000;" | '''{{{3|[[Image:Flags of Brazil and Portugal.svg|50px]]}}}''' |}</div> <div style="clear:both;"></div> |} |} 6s09bo7hcwekhodlzxife0ze0ihm4kd 4447 4241 2012-03-21T17:07:01Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request wikitext text/x-wiki <!--- Page title ---> <div style="position:absolute; z-index:100; right:45px; top:10px;" class="metadata"><small>''[[:pt:s:A minha pátria é a língua portuguesa|'''A minha pátria é a língua portuguesa!''']]''</small></div><div style="position:absolute; z-index:100; right:10px; top:10px;" class="metadata">[[File:Flags of Brazil and Portugal.svg|30px|link=:pt:CLPC]]</div></div> <!--- Page style background ---> {| style="width: 100%; background-color: #e2e7f7; border: 2px solid #4888aa; -moz-border-radius:15px; vertical-align: top;" | colspan="2" style="cellpadding=8; cellspacing=8" | <!-- Qoute section --> |- | style="background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top;" colspan="2"| {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:100% ; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:35px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">No man is an island entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main; if a clod be washed away by the sea, Europe is the less, as well as if a promontory were, as well as any manner of thy friends or of thine own were; any man's death diminishes me, because I am involved in mankind. And therefore never send to know for whom the bell tolls; it tolls for thee. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:36px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- | colspan="3" style="padding-right: 4%" | <p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:en:John Donne|John Donne]] in [[:s:Meditation_VII|''Meditation VII'']].</cite></p> |} <!-- Description section --> |- | style="width: 78%; background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top;" rowspan="2"| <div style= text-align: justify;"> '''Name:''' <font color="#6495ED" size="5" face="Edwardian Script ITC" > Béria Lima </font> (Nickname: <font size="5" face="Edwardian Script ITC">Beh</font>) '''In Wikimedia Projects since:''' ''5 October, 2007'' (''{{#if:|{{ontem hoje amanhã|{{#expr: + {{#expr: <!--Days from all years past:--> + (({{CURRENTYEAR}} - 1) * 365) + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> ({{CURRENTMONTH}} - 1) < 8 | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 round 0) | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> ({{CURRENTYEAR}} / 4) = ({{CURRENTYEAR}} / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and ({{CURRENTYEAR}} / 100 != {{CURRENTYEAR}} / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> ({{CURRENTYEAR}} / 400) = ({{CURRENTYEAR}} / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + {{CURRENTDAY}} }}{{#ifexpr: {{CURRENTYEAR}} < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} - {{#expr: <!--Days from all years past:--> + ((2007 - 1) * 365) + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> (10 - 1) < 8 | ( (10 - 1) * 30.5 round 0) | ( (10 - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> (2007 / 4) = (2007 / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and (2007 / 100 != 2007 / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> (2007 / 400) = (2007 / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + 8 }}{{#ifexpr: 2007 < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} }} }}|{{#expr:+ {{#expr: <!--Days from all years past:--> + (({{CURRENTYEAR}} - 1) * 365) + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + ((({{CURRENTYEAR}} - 1) - (({{CURRENTYEAR}} - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> ({{CURRENTMONTH}} - 1) < 8 | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 round 0) | ( ({{CURRENTMONTH}} - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> ({{CURRENTYEAR}} / 4) = ({{CURRENTYEAR}} / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and ({{CURRENTYEAR}} / 100 != {{CURRENTYEAR}} / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: ({{CURRENTMONTH}} <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> ({{CURRENTYEAR}} / 400) = ({{CURRENTYEAR}} / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + {{CURRENTDAY}} }}{{#ifexpr: {{CURRENTYEAR}} < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} - {{#expr: <!--Days from all years past:--> + ((2007 - 1) * 365) + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 4)) / 4) <!--add a day for every leap--> - (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 100)) / 100) <!--subtract 100 year exception--> + (((2007 - 1) - ((2007 - 1) mod 400)) / 400) <!--readd 400 year exception--> <!--Days so far this year:--> + {{ #ifexpr: <!--add days for past months this year--> <!--Gives 1 or 2 extra days because of February--> (10 - 1) < 8 | ( (10 - 1) * 30.5 round 0) | ( (10 - 1) * 30.5 + 0.9 round 0 ) }} - {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!-- if leap year --> (2007 / 4) = (2007 / 4 round 0) <!--If divisible by 4--> and (2007 / 100 != 2007 / 100 round 0) <!--and not by 100--> | 1 | 2 }} }} + {{ #ifexpr: (10 <= 2) | 0 | {{ #ifexpr: <!--400 year exception--> (2007 / 400) = (2007 / 400 round 0) | 1 | 0 }} }} + 5 }}{{#ifexpr: 2007 < 1 | _ERROR - Can not handle dates before January 1, 1 A.D. }} }} }}'' days) __NOTOC__ == My home(s) == [[File:Ponte D. Luís, Sé e Jardim do Morro vistos de Gaia.JPG|center|thumb|450px|[[:pt:Sé do Porto|Porto Cathedral]], [[:pt:Ponte Dom Luís I|Dom Luis I bridge]] and [[:pt:Serra do Pilar|Serra do Pilar Monastery]], 3 postcards of [[:en:Oporto|my town]].]] [[File:Recife 2005 JAN 25 AncientAndModernCenter.jpg|center|thumb|450px|The new and the [[:en:Recife Antigo|old Recife]].]] == Quotes == {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:35px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">La pensée est le labeur de l’intelligence, la rêverie en est la volupté. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:36px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- | colspan="3" style="padding-right: 4%" |<p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:fr:Victor Hugo|Victor Hugo]] in [[:fr:Les Miserables|''Les Miserables'']].</cite></p> |} {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:35px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">There is in fact a heroism of virtue in the pride of this woman, who resists every seduction, the impulses of his own passion as well as the rapture of the senses</div> | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:36px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- |colspan="3" style="padding-right: 4%" | <p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:w:José de Alencar|José de Alencar]], in [[:s:pt:Senhora|''Senhora'']].</cite></p> |} {| style="margin:auto; border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent; width:{{#if: | 100% | auto}}; {{#if: | border: 1px solid #AAAAAA;}}" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:35px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | <div style="font-family:'Palatino Linotype'; font-style: italic; font-size:16px">Der Irrtum ist viel leichter zu erkennen, als die Wahrheit zu finden; jener liegt auf der Oberfläche, damit läßt sich wohl fertig werden; diese ruht in der Tiefe, danach zu forschen ist nicht jedermanns Sache. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:36px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- | colspan="3" style="padding-right: 4%" |<p style="font-size:smaller;text-align: right"><cite style="font-style:normal;">—[[:de:Johann Wolfgang von Goethe|Johann Wolfgang von Goethe]] in [[:de:Maximen und Reflexionen|''Maximen und Reflexionen'']].</cite></p> |} == Other accounts == * [[:pt:User:Lucia Bot|Lucia Bot]] * [[User:Ripchip Bot|Ripchip Bot]] == [[:commons:Category:Images sent by Béria Lima|My pictures]] == <div style="width: 100%; -moz-column-count: 2;"> ; Pictures taken by me * [[:commons:Category:Files from Brazil by Béria Lima|Files from Brazil]] * [[:commons:Category:Files from Portugal by Béria Lima|Files from Portugal]] :* [[:commons:Category:Files from Aveiro by Béria Lima|Files from Aveiro]] :* [[:commons:Category:Files from Braga by Béria Lima|Files from Braga]] :* [[:commons:Category:Files from Lisboa by Béria Lima|Files from Lisbon]] :* [[:commons:Category:Files from Porto by Béria Lima|Files from Oporto]] :* [[:commons:Category:Files from Sintra by Béria Lima|Files from Sintra ]] * [[:commons:Category:Files from Spain by Béria Lima|Files from Spain]] ; Files uploaded by me * [[:commons:Category:Files from Flickr uploaded by Béria Lima|Files from Flickr]] :* [[:commons:Category:Files of Lisboa uploaded by Béria Lima|Files of Lisbon from Flickr]] :* [[:commons:Category:Files of Porto uploaded by Béria Lima|Files of Oporto from Flickr]] * [[:commons:Category:Files from Wikimedia projects uploaded by Béria Lima|Files from Wikimedia projects]] ; Pictures of me * [[:commons:Category:Béria Lima|Béria Lima]] (the category) </div> == Other Wikimedia projects == <!--- Projetos Correlatos! rsrs -----------> <div style="clear:both;"></div> <center> {| class="toccolours" | style="background:#d3d3d3;color:#a52a2a text-align:center;width:100%;" colspan="14" | <big style="font-size:110%;"><center>'''My [[:en:WP:UP|User pages]] in other wiki projects'''</center></big> |- | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikipedia-logo-pt.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikipedia-logo-en.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Commons-logo.svg|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikiquote-logo.png|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikinews-logo.svg|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikisource-logo.svg|50px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[image:Wikibooks-logo.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[Image:Wiktionary-logo-pt.png|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[Image:Wikiversity-logo.svg|60px]]</center> | valign="middle" bgcolor="ffffff" | <center>[[Image:Test wiki logo.png|60px]]</center> |- <!-- Páginas de Usuário --> | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>'''[[:w:pt:User:Beria|((pt)) Wikipedia]]''' | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:en:User:Beria|((en)) Wikipedia]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[commons:User:Beria|Commons]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:q:Usuário:Beria|Wikiquote]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:n:Usuário:Beria|Wikinews]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:s:Usuário:Beria|Wikisource]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:b:Usuário:Beria|Wikibooks]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:wikt:Usuário:Beria|Wikcionário]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center>[[:pt:v:Usuário:Beria|Wikiversidade]] | valign="middle" bgcolor="d3d3d3" | <center><span class="plainlinks">[http://test.wikipedia.org/wiki/User:Beria Test Wiki] |- |} <!--- Fim dos Projetos Correlatos! rsrs -----------> <br style="clear:both" /> </div><!-- END OF MAIN BOX START OF TOP RIGHT-FLOAT BOX (portrait)--> <!-- Image section --> | style="width: 20%; background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top;" rowspan="1"| [[Image:Spleen et ideal.jpg|220px|center|thumb|'''Spleen et Ideal'''<br /><p style="font-size:smaller;text-align: right">by Carlos Schwabe</p>]] <!-- Userboxes section --> |- | style="width: 20%; background-color: #EFF8FF; border: 1px solid #8888aa; -moz-border-radius:15px; border-right-width:4px; border-bottom-width:4px; vertical-align: top; text-align: center; height: 10px;" rowspan="2"| {| [[Image:Crystal Clear app package.png|35px]] <big>'''Userboxes'''</big> <!--- Babel --> {{#babel:pt-N|en-3|es-2|ca-2|gl-2|mwl-2|fr-1|it-1|an-1|oc-1}} <!-- Other userboxes --> <!-- Meta Adm box --> <div style="float:center; border:1px solid #999; margin:1px; width:238px"> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#EEE;" | style="width:45px; height:45px; background:#DDD; text-align:center; font-size:14pt; color:black;" | '''[[File:Wikimedia Community Logo.svg|40 px]]''' | style="font-size:8pt; padding:4pt; line-height:1.25em; color:#000;" | This user is an [[Meta:Administrators|administrator]] on Meta-Wiki. <small>(<span class="plainlinks">[{{fullurl:Special:Listusers|limit=1&username={{PAGENAMEE}} verify}}]</span>)</small> |}</div> <!-- Commons Adm box --> <div style="float:center; border:1px solid #999; margin:1px; width:238px"> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#EEE;" | style="width:45px; height:45px; background:#DDD; text-align:center; font-size:14pt; color:black;" | '''[[File:Commons-logo.svg|40 px]]''' | style="font-size:8pt; padding:4pt; line-height:1.25em; color:#000;" | This user is an [[:commons:Commons:Administrators|administrator]] on Commons. <small>(<span class="plainlinks">[{{fullurl:commons:Special:Listusers|limit=1&username={{PAGENAMEE}} verify}}]</span>)</small> |}</div> <!-- Strategy Adm box --> <div style="float:center; border:1px solid #999; margin:1px; width:238px"> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#EEE;" | style="width:45px; height:45px; background:#DDD; text-align:center; font-size:14pt; color:black;" | '''[[File:Wikimedia Community Logo.svg|40 px]]''' | style="font-size:8pt; padding:4pt; line-height:1.25em; color:#000;" | This user is an [[:strategy:Commons:Administrators|administrator]] on Strategy-Wiki. <small>(<span class="plainlinks">[{{fullurl:strategy:Special:Listusers|limit=1&username={{PAGENAMEE}} verify}}]</span>)</small> |}</div> <!-- Wikimedia Portugal --> <div class="TemplateBUser" style="float:center; margin:1px; width:238px; border:1px solid #006300;"> {| border="0" cellspacing="0" cellpadding="1" style="background-color:#ffffff; color:#000000; width:100%;" |- |class="TemplateBUserLeft" style="width:45px; height:45px; background-color:#FFFFFF; color:#000000; text-align:center; vertical-align:middle;"| [[Image:Wikimedia Portugal logo 135px.png|45px|Wikimedia Portugal logo 135px.png]] |class="TemplateBUserInfo" style="padding:1px 4px; vertical-align:middle;"| <div class="plainlinks TemplateBUserText" style="font-size:0.83em; direction:ltr; line-height:1.25;">Este utilizador é membro da [http://www.wikimedia.pt/ Wikimedia Portugal].</div> |}</div> <!-- Wikimedia Argentina --> <div class="TemplateBUser" style="float:center; margin:1px; width:238px; border:1px solid #006300;"> {| border="0" cellspacing="0" cellpadding="1" style="background-color:#ffffff; color:#000000; width:100%;" |- |class="TemplateBUserLeft" style="width:45px; height:45px; background-color:#FFFFFF; color:#000000; text-align:center; vertical-align:middle;"| [[File:Wikimedia Argentina logo.svg|45px|Wikimedia Argentina logo.svg]] |class="TemplateBUserInfo" style="padding:1px 4px; vertical-align:middle;"| <div class="plainlinks TemplateBUserText" style="font-size:0.83em; direction:ltr; line-height:1.25;">This user is member of [http://www.wikimedia.org.ar/ Wikimedia Argentina].</div> |}</div> <!-- IRC user --> <div style="float: center; width: 238px; border: solid #1E90FF 1px; margin: 1px;"> {| cellspacing="0" style="width: 238px; color:#000000; background: #000000;" | style="width: 45px; height: 45px; background: #77aaff; text-align: center; font-size:14pt; color:#FFCC11" |[[Image:Crystal kdmconfig.png|36px]] | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; background:#bbddff" | This user's [[IRC]] nick is '''Beria''' on the server '''[[:en:Freenode|Freenode]]'''. |}</div><noinclude> <!-- Time zone --> <div style="float:center; border:1px solid #ccc; margin:1px;width:248px " class="wikipediauserbox "> {| cellspacing="0" style="width:238px; background:#fff;" | style="width:45px; height:45px; background:#ccc; text-align:center; font-size:12pt; color:black; padding:0 1px 0 0; line-height:1.25em; vertical-align: middle; " | [[Image:Nuvola apps kworldclock.png|43px|link=:en:Template:User time zone]] | style="text-align:left; font-size:8pt; padding:0 4px 0 4px; height:45px; line-height:1.25em; color:black; vertical-align: middle; " | This user's time zone is '''[[:en:UTC-3|UTC-3]]'''. |}</div> <!-- Brazil <3 Portugal --> <div style="float: center; border:solid #800 1px; margin: 1px;width:248px "> {| cellspacing="0" style="width: 240px; background: #080;" | style="width: 45px; height: 45px; background: #EEE; text-align: center; font-size: 12pt; color: #000;" | '''[[Image:Bandeira pt.gif|40px]]''' | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; color: #fff;" | This brazilian user loves '''[[Portugal|<span style="color:white">Portugal</span>]]'''. | style="width: 45px; height: 45px; background: #EEE; text-align: center; font-size: 12pt; color: #000;" | '''[[Image:Flags of Brazil and Portugal.svg|50px]]''' |}</div><div style="clear:both;"></div> |} |} rgcfkqksbnelpld0ioomnxrohwtv4o2 2 2290 4246 2011-06-23T05:52:56Z Wikitanvir 549 Global JavaScript javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Wikitanvir/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 1yxjd760vc38s46lfk2g2kt8mngpyrh 4249 4246 2011-06-23T06:57:56Z Wikitanvir 549 fix javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Wikitanvir/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); eu57oubmqbain3535mm4utqg91i5df7 2 2291 4247 2011-06-23T06:48:35Z Wikitanvir 549 Global CSS css text/css @import "http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Wikitanvir/global.css&action=raw&ctype=text/css"; t784w5yrqkj9o47iu0tzjhiv3ri4orf 4248 4247 2011-06-23T06:53:39Z Wikitanvir 549 Global CSS css text/css @import "http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Wikitanvir/global.css&action=raw&ctype=text/css"; rolnl57kedhql98hla27k4s2cfq1tbq 2 2292 4252 2011-06-28T23:35:28Z Dcljr 627 user page created wikitext text/x-wiki <div lang="en-US"> My home wiki is the [[:en:User:Dcljr|English Wikibooks]]. ([[:en:User:Dcljr]]) ''Note:'' This wiki contains {{NUMBEROFARTICLES}} content pages. (See also [[Special:Statistics]], [[Special:NewPages]], [[Special:RecentChanges]].) </div> [[en:User:Dcljr]] ofqqo6s2oy672kbv1ld07emrovo05z9 4440 4252 2012-03-11T07:54:11Z Dcljr 627 update wikitext text/x-wiki {{#babel:en|af-0}} <div lang="en-US"> My home wiki is the [[:en:User:Dcljr|English Wikibooks]]. ([[:en:User:Dcljr]]) ''Note:'' This wiki contains {{NUMBEROFARTICLES}} content pages. (See also [[Special:Statistics]], [[Special:NewPages]], [[Special:RecentChanges]], [[Special:NewFiles]], [[Special:Log]].) </div> <span style="display:none">{{nobots}}</span> [[en:User:Dcljr]] eofhulcbov16okvnyhu5503n2aoha9y 4861 4440 2014-05-26T23:59:37Z Dcljr 627 update/standardize wikitext text/x-wiki {{#babel:en|es-1|af-0}} <div lang="en-US"> For information about me, please see [[:en:User:Dcljr]]. To discuss any issues related to ''this'' wiki, please use '''[[User talk:Dcljr|my talk page here]]'''. ''Note:'' This wiki contains {{NUMBEROFARTICLES}} book modules. ([[Special:SpecialPages|See also]]: [[Special:Statistics|Statistics]], [[Special:NewPages|NewPages]], [[Special:RecentChanges|RecentChanges]], [[Special:NewFiles|NewFiles]], [[Special:Log|Log]].) </div> [[en:User:Dcljr]] c3oudbw9c6aam4s81e2qztlzd7k6afh 4968 4861 2015-02-06T03:37:52Z Dcljr 627 + Admins link wikitext text/x-wiki {{#babel:en|es-1|af-0}} <div lang="en-US"> For information about me, please see [[:en:User:Dcljr]]. To discuss any issues related to ''this'' wiki, please use '''[[User talk:Dcljr|my talk page here]]'''. ''Note:'' This wiki contains {{NUMBEROFARTICLES}} book modules. ([[Special:SpecialPages|See also]]: [[Special:Statistics|Statistics]], [[Special:NewPages|NewPages]], [[Special:RecentChanges|RecentChanges]], [[Special:NewFiles|NewFiles]], [[Special:Log|Log]], [[Special:Userlist/sysop|Admins]].) </div> [[en:User:Dcljr]] 4jkfv33gsv7uj7d0ok4xiny8n51zisq 2 2293 4253 2011-07-01T09:33:51Z GlobalEditBot 769 global userpage like requested [[:m:Syncbot|here]] wikitext text/x-wiki Hei! I'm GlobalEditBot nice to meet you! I work for [[user:Dirt Diver]] and my task is to create global pages like userpages, talkpages and more. When you want more information or make a request please see my [[:m:User:Dirt Diver|Meta page]]. bahiignmrw6x1lwmy6copcdlv50thql 2 2294 4254 2011-07-01T13:18:05Z GlobalEditBot 769 global userpage like requested [[:m:Syncbot|here]] wikitext text/x-wiki Hi, I'm Dirt Diver, the bot operator for [[:m:User:GlobalEditBot]]. Please contact me on [[:m:|Meta]] if problems will occur. qemawpdxhmp2w5nndxkqphkwjd7gpab 2 2295 4255 2011-07-01T16:09:26Z GlobalEditBot 769 global userpage like requested [[:m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot#Request_global_page_edits|here]] wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[:m:user:Teles]]</span> hdsr4spn4wr4v6n75ioss6u7suyofmz 2 2296 4256 2011-07-01T17:30:42Z Wikitanvir 549 Creating userpage per request wikitext text/x-wiki Please contact me on [[:m:User talk:Vituzzu|meta]] or [[:m:w:it:User talk:Vituzzu|Wikipedia in Italian]], you can also find some information about my activities on Wikipedia [[:m:User:Vituzzu|here]]. n1g86ogj2adv0pec093rdzxsggl3ewg 2 2297 4257 2011-07-02T01:24:53Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:reza1615/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 0mj5e981kd714jtusacoh6geqylflkp 2 2298 4258 2011-07-02T03:51:05Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[m:w:en:user:MacMed]]</span> gd65qnfv2c1mq94q8pdga76cpodptu5 2 2299 4259 2011-07-02T04:59:00Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[w:m:user:Bencmq]]</span> 5g79f363gzrklr7n8gpjo400x572e8c 2 2301 4261 2011-07-02T16:06:51Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki * [[m:user:Dawid Deutschland|Meta]]. * [[m:ka:user:Dawid Deutschland|Georgische Wikipedia]]. * [[m:wikt:ka:user:Dawid Deutschland|Georgisches Wikiwörterbuch]]. * [[m:de:user:Dawid Deutschland|Deutsche Wikipedia]]. qkycphuqt8rmi17hd1j5tg82xcgs94j 3 2304 4264 2011-07-02T18:35:24Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User_talk:Crochet.david]] 4uf0ke0pmd9gfruwsaibs9cnstjak1b 2 2305 4265 2011-07-19T21:26:13Z Addihockey10 776 Creating global user page wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="display:none;">User:</span><font color=red>Addi<font color=blue>hockey<font color=gold>10</font></font></font>}} <div style="position: relative; height: 1%;"> <div style="position: relative; margin: 0 -1em; padding: 0; background-color: transparent; border: none; height: 1%;"> <div style="position: relative; margin: 0 auto; width: 800px; border: none; height: 1%;"> <div style="position: relative; overflow: hidden; height: 600px;"><!-- Height of the main image --> <div style="position: relative; overflow: hidden; margin: 1000;">[[File:Flowers in my backyard {{#ifeq: {{#ifeq: {{#expr:({{NUMBEROFEDITS:R}} mod 20) + 1}}|3|20|{{#expr:({{NUMBEROFEDITS:R}} mod 20) + 1}}}}|7|1|{{#expr:({{NUMBEROFEDITS:R}} mod 20) + 1}}}}.jpg|left|900px]]</div> <div style="position: absolute; top: 0; width: 100%; height: 100%;"> <div style="margin: 1em; font-size: 100%;"> </div> <div style="position: absolute; left: 180px; top: 320px; z-index: 10; width: 300px; border: none; padding: 0.75em 1em; background-color:none; text-align:left; v-align:center;"> <span style="font-family:Times New Roman;color:white; font-size:400%;">'''''Addihockey10'''''</span></div> <div style="position: absolute; left: 130px; top: 355px; z-index: 10; width: 300px; border: none; padding: 0.75em 1em; background-color:none; text-align:left; v-align:center;"> </div> </div> </div> </div> </div> </div> <center> 47r0zg6fizf1emqp57xy5brpmdbmxj8 3 2308 4269 2011-07-21T05:12:19Z Hội Phượng Hoàng 739 Nuwe bladsy geskep met '<div style="margin: 1em 0; padding: 8px; background-color: #ffffff; border: 1px solid #ffffff; box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); -moz-box-shadow: 0.1em 0....' wikitext text/x-wiki <div style="margin: 1em 0; padding: 8px; background-color: #ffffff; border: 1px solid #ffffff; box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); -moz-box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); -webkit-box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); border-radius: 0.3em; -moz-border-radius: 0.3em; -webkit-border-radius: 0.3em; width: auto; font-family: Segoe UI, Tahoma; font-size: 95%;"><div align="center"><big>'''Hội Phượng Hoàng''' @ [[m:User:Hội Phượng Hoàng|Meta-Wiki]] ([[m:User talk:Hội Phượng Hoàng|talk]]), @ [[commons:User:Hội Phượng Hoàng|Commons]] ([[commons:User talk:Hội Phượng Hoàng|talk]]), @ [[w:vi:User:Hội Phượng Hoàng|Vietnamese Wikipedia]] ([[w:vi:User talk:Hội Phượng Hoàng|talk]])</big></div></div> peov3ovd4gi4gikd7snc7g47rzj7syo 2 2309 4270 2011-07-21T05:12:21Z Hội Phượng Hoàng 739 Nuwe bladsy geskep met '<div style="margin: 1em 0; padding: 8px; background-color: #ffffff; border: 1px solid #ffffff; box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); -moz-box-shadow: 0.1em 0....' wikitext text/x-wiki <div style="margin: 1em 0; padding: 8px; background-color: #ffffff; border: 1px solid #ffffff; box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); -moz-box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); -webkit-box-shadow: 0.1em 0.1em 0.75em rgba(0,132,255,0.75); border-radius: 0.3em; -moz-border-radius: 0.3em; -webkit-border-radius: 0.3em; width: auto; font-family: Segoe UI, Tahoma; font-size: 95%;"><div align="center"><big>'''Hội Phượng Hoàng''' @ [[m:User:Hội Phượng Hoàng|Meta-Wiki]] ([[m:User talk:Hội Phượng Hoàng|talk]]), @ [[commons:User:Hội Phượng Hoàng|Commons]] ([[commons:User talk:Hội Phượng Hoàng|talk]]), @ [[w:vi:User:Hội Phượng Hoàng|Vietnamese Wikipedia]] ([[w:vi:User talk:Hội Phượng Hoàng|talk]])</big></div></div> peov3ovd4gi4gikd7snc7g47rzj7syo 2 2310 4271 2011-07-22T18:24:55Z Pesare amol 648 Nuwe bladsy geskep met '{| | style="border:solid #EFEFF1; -moz-border-radius: 10px; background:white; width:80%;" | '''<span style="font-family:verdana; font-size:10pt; color:#B05427">Hello!</span>...' wikitext text/x-wiki {| | style="border:solid #EFEFF1; -moz-border-radius: 10px; background:white; width:80%;" | '''<span style="font-family:verdana; font-size:10pt; color:#B05427">Hello!</span>''' <br> <span style="font-family:verdana; font-size:8pt; color:#626574;"> My name is Mahdi and I was born in Amol. It's situated in the North of Iran. It's in the Middle East in Asia. The main religion in my country is Islam and I'm Moslem But Other religions are Christianity, judaism and Zoroastrianism. IRAN IS MY LOVE :Pesare Amol means: Amolian Boy in English '''<span style="font-family:verdana; font-size:10pt; color:#B05427">Pesare Amol</span>''' | style="border:solid #EFEFF1; -moz-border-radius: 10px; background:white;" | [[Image:Damavand Iran.JPG|thumb|300px]] '''<span style="font-family:verdana; font-size:10pt; color:#B05427">[http://en.wikipedia.org/wiki/Damavand Damāvand] is the symbol of [http://en.wikipedia.org/wiki/iran Iranian] </span>''' <br> |} [[fa:کاربر:pesare amol]] rh05zsy4fsaeks2du7hgaktuoqo5m1t 2 2311 4272 2011-07-25T21:29:53Z Neozoon 779 1 wikitext text/x-wiki Leave me a message on my home wiki http://de.wikipedia.org/wiki/Benutzer_Diskussion:Neozoon --[[Gebruiker:Neozoon|Neozoon]] 21:29, 25 Julie 2011 (UTC) 6hx4urwnsk0t9nqbf163du9hb1crl4q 0 2312 4273 2011-08-03T11:24:36Z Velocitas 781 Nuwe bladsy geskep met 'Ek is nie baie aktief nie op die Afrikaanstalige Wikibooks. Jy kan kontak my op die Nederlandstalige Wikipedia. Ek het Afrikaans nie als moedertaal nie, maar Nederlands. D...' wikitext text/x-wiki Ek is nie baie aktief nie op die Afrikaanstalige Wikibooks. Jy kan kontak my op die Nederlandstalige Wikipedia. Ek het Afrikaans nie als moedertaal nie, maar Nederlands. Daarom foute kan voorkom. 5quu9dcqleoje07zm6dp4wncw3ptpmm 2 2315 4281 2011-08-13T16:17:45Z Lucia Bot 790 Creating global user page wikitext text/x-wiki {| class="infobox" style="width:21em; font-size: 90%; text-align: left;" ! colspan="2" style="text-align: center; font-size: 130%;" | Lucia Bot [[File:Crystal Clear action run.svg|24px|This user is a bot.]] |- | colspan="2" style="text-align: center; font size: 95%;" | ([[{{TALKSPACE}}:Lucia Bot|talk]] · [[Special:Contributions/Lucia Bot|contribs]]) <tr><th>Operator:</th><td>Beria</td></tr> <tr><th>[[Wikipedia:Bots/Requests for approval|Approved]]?</th><td>[[:pt:Wikipedia:Bots/Requests for approval/{{PAGENAME}}|in pt.wiki yes]], but not here</td></tr> <tr><th>[[Wikipedia:User_access_levels#Bots|Flagged]]?</th><td>no</td></tr> <tr><th>[[Wikipedia:Bot requests|Task/s]]:</th><td> (in [[:pt:|pt.wikipedia]]) general bot</td></tr> <tr><th>Edit rate:</th><td>10 per minut</td></tr> <tr><th>Edit period/s:</th><td>Periodically</td></tr> <tr><th>Automatic or manual?</th><td>automatic</td></tr> <tr><th>[[:w:Programming language|Programming language]]/s:</th><td>[[Python]]</td></tr> <tr><th>Other information:</th><td>See too [[User:Ripchip Bot|Ripchip Bot]]</td></tr> |} {| border="0" align="left" style="margin-left:1em; margin-bottom:1em;" width="370px" ! colspan="2" | {| align="center" | {| cellpadding="10" style="border-collapse:collapse; background-color:transparent; border-style:none;" | width="10" valign=top | [[Image:cquote1.png|20px]] | ''Lúcia, esta continuou sempre com os mesmos cabelos dourados e a mesma alegria, e todos os príncipes desejavam que ela fosse a sua rainha. E foi chamada de Lúcia, a Destemida.'' | valign=bottom |[[Image:cquote2.png|20px]] |} |<br clear=all><div align="right"><small>'''[[w:Lucy Pevensie|A Rainha Lúcia]]'''</small></div> |} |} <!-- BABEL --> {| width="270px" style="background: transparent" align="right" | valign="top"| <div style="text-align:center; background:transparent; border:solid transparent 1px"> <div style="background:#F5F5F5">'''Babel'''</div> <div align="center"> {| | <div style="float: left; border:solid #99B3FF 1px"> {| cellspacing="0" style="width: 250px; background: #E0E8FF" | style="width: 50px; height: 50px; background: #99B3FF; text-align: center; font-size: 14pt" | '''PY''' | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; color: black" | Este utilizador tem como língua '''materna''' o '''Pythonês'''. |}</div> |- | <div style="float: left; border:solid #6ef7a7 1px"> {| cellspacing="0" style="width: 250px; background: #c5fcdc" | style="width: 50px; height: 50px; background: #6ef7a7; text-align: center; font-size: 12pt" | '''[[Image:Gnome-globe.svg|50px]]''' | style="font-size: 8pt; padding: 4pt; line-height: 1.25em; color: black" | Este utilizador é '''poliglota''', e/ou conhece '''todos''' os idiomas existentes. |}</div> |} |} <!-- BABEL --> <!-- Userbox--> {| width="270px" style="background: transparent" align="right" | valign="top"| <div style="text-align:center; background:transparent; border:solid transparent 1px"> <div style="background:#F5F5F5">'''Userbox'''</div> <div align="center"> {| | <div style="float:right;border:solid blue 1px;margin:1px;"> <table cellspacing="0" style="width:236px; background:snow"> <tr> <td style="width:45px;height:45px; background: snow; text-align:center;font-size:13pt;"> [[Image:Narnia aslan.jpg|35px|Aslam]] </td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em; color:black;" align=left> This '''[[Special:ListUsers/bot|Narnian]]''' is a daugther of '''[[User:Beria|Béria Lima]]''' and is at your service here and in [[:w:C. S. Lewis#The Chronicles of Narnia|Narnia]].</font></td> </tr></table></div> |} |} <br clear="all"> {| style="border: 1px solid #aaa; background-color: snow; width: 80%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em;" class="plainlinks" |align="center"|[[Image:Crystal Clear action run.png|50px]] |align="left" width="100%"|'''This user account is a [[Wikiquote:Bots|bot]] operated by [[User:Beria|Béria Lima]].''' It is not a [[w:Wikipedia:Sock puppetry|sock puppet]], but rather an automated or semi-automated account for making repetitive edits that would be extremely tedious to do manually. <br> <small>''Administrators: if this bot is malfunctioning or causing harm, please [{{fullurl:Special:Blockip|wpBlockAddress={{PAGENAMEE}}&wpBlockExpiry=indefinite&wpAnonOnly=0&wpEnableAutoblock=0&wpCreateAccount=0&wpBlockReason=Bot%20malfunctioning:%20}} block it].''</small> |}</div> [[Category:Bot accounts]] f23kcdurxke1m716c6zt0m4n064w7hz 3 2316 4282 2011-08-13T16:46:14Z Lucia Bot 790 Creating global talk page wikitext text/x-wiki <div align="center"> {| | <div style="float:right;border:solid blue 1px;margin:1px;"> <table cellspacing="0" style="width:736px; background:snow"> <tr> <td style="width:75px;height:75px; background: snow; text-align:center;font-size:13pt;"> [[File:Narnia_aslan.jpg|80px|link=User talk:Beria]] </td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em; color:black;" align=left><center>'''To sysops''': If Lucia is doing something wrong, please, [[Special:Blockip/Lucia Bot|block her]] and [[User talk:Beria|tell me]].</center><br /> <center>''For any other subjects, please contact [[User talk:Beria|the operator of the bot]].''</center></font></td> </tr></table></div> |}</div> 8ozzq2y6uvuwblmqlzaykk6sofpw81y 2 2317 4284 2011-08-19T22:16:17Z Royce 794 Nuwe bladsy geskep met 'Hello! Welcome to my basic user page. ~~~~ * My unified username is [http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?&user=Royce Royce] ([http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?ri...' wikitext text/x-wiki Hello! Welcome to my basic user page. [[Gebruiker:Royce|Royce]] 22:16, 19 Augustus 2011 (UTC) * My unified username is [http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?&user=Royce Royce] ([http://toolserver.org/~vvv/sulutil.php?rights=1&user=Royce rights]). * For more about me, see [http://en.wikipedia.org/wiki/User:Royce my English Wikipedia page]. 2op2fvrwli73chtddeqlx5nv9k84ngl 2 2318 4285 2011-08-25T02:56:22Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki '''Waihorace''' is a user on Wikimedia wikis such as Wikipedia, Wiktionary, Wikinews and more. I am a native Chinese speaker and I speak Cantonese. My home wiki is on [[m:w:zh:|Chinese Wikipedia]]. If you have any problems or anything want to discuss to me, feel free to go to my talk page on [[m:User talk:Waihorace|Meta Wiki]] or [[m:w:zh:User talk:Waihorace|Chinese Wikipedia]]. rxzhtnrjc5x9u2jbq36pk57ldf19zzd 4954 4285 2015-01-25T18:46:22Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Waihorace]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:en-3|yue-N|zh-hant-N}} Hi! I am '''Waihorace''' and I am a member of the [[:m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]]. If you would like to contact me, it is recommended that you leave your message on my talk page on ''[[m:User talk:Waihorace|Meta-Wiki]]''. 2i1tajk7qqojtvn0r2vbyf7mzj9xgco 2 2322 4293 2011-09-11T17:41:33Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki Hi! I am Vaibhav from India! I am an administrator on Hindi Wiktionary and Pali Wikipedia and former admin at Sanskrit Wikipedia. I am a rollbacker and file mover on English. I am also a translator on Beta-Wiki and I am working on the test project of Sanskrit Wikiquote at incubator.<br /> [[m:w:sa:User:Vibhijain|HERE'S MY SANSKRIT WIKIPEDIA PAGE!!!]]<br /> [[m:w:en:User:Vibhijain|HERE'S MY ENGLISH WIKIPEDIA PAGE!!!]] [[File:Vibhijain.jpg|thumb|Vaibhav Jain]] [[File:RCPatroller Badge.png|150px|thumb|This user is a Recent Changes Patroller.]] tp11ahsj2xc9ikr7qgmy5hfriypdi5x 6506 4293 2020-03-03T05:50:39Z CommonsDelinker 24 Removing [[:c:File:Vibhijain.jpg|Vibhijain.jpg]], it has been deleted from Commons by [[:c:User:Taivo|Taivo]] because: author's request. wikitext text/x-wiki Hi! I am Vaibhav from India! I am an administrator on Hindi Wiktionary and Pali Wikipedia and former admin at Sanskrit Wikipedia. I am a rollbacker and file mover on English. I am also a translator on Beta-Wiki and I am working on the test project of Sanskrit Wikiquote at incubator.<br /> [[m:w:sa:User:Vibhijain|HERE'S MY SANSKRIT WIKIPEDIA PAGE!!!]]<br /> [[m:w:en:User:Vibhijain|HERE'S MY ENGLISH WIKIPEDIA PAGE!!!]] [[File:RCPatroller Badge.png|150px|thumb|This user is a Recent Changes Patroller.]] 4l7wz0ze5mrshf76swm3vzk559l6rva 2 2323 4294 2011-09-11T18:08:05Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[m:fr:Utilisateur:Xic667]] 5a9qnutktwxy977i7k8rkds1l0ymt05 2 2324 4295 2011-09-11T18:37:05Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[Image:Redirectltr.png|#REDIRECT]]<span class="redirectText" id="softredirect">[[:meta:user:Toto Azéro]]</span> fiq0h8khtrt3woby2idcyjalpmmjod3 2 2325 4296 2011-09-11T20:11:57Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:KuduIO/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 8i4cm8eeykhurss7kuhrpirf4cuh5z9 0 2327 4298 2011-09-17T16:09:32Z Jan Slimkop 326 Nuwe bladsy geskep met ''''Literatuur''' oftewel '''letterkunde''' dui op geskrewe tekste wat aan 'n bepaalde literêre of estetiese standaard voldoen. Boeke hieroor handel oor enigiets wat met let...' wikitext text/x-wiki '''Literatuur''' oftewel '''letterkunde''' dui op geskrewe tekste wat aan 'n bepaalde literêre of estetiese standaard voldoen. Boeke hieroor handel oor enigiets wat met letterkunde of die taal te doen het. Lys van boeke: * [[Lys van bybelse idiome]] t7xyevxpxisynjhzdkpof77gh5yr4ko 0 2328 4299 2011-09-17T16:12:22Z Jan Slimkop 326 Nuwe bladsy geskep met ''''Met 'n ysterstaf regeer''': Geen oposisie duld nie (Op. 2:27)' wikitext text/x-wiki '''Met 'n ysterstaf regeer''': Geen oposisie duld nie (Op. 2:27) a14u9lu48wj7w5vucc56ttrcvd7uwt4 4300 4299 2011-09-17T16:12:35Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer'': Geen oposisie duld nie (Op. 2:27) tmmzrun4dpa1ln3tydb9c19ggwlm2r4 4301 4300 2011-09-17T16:32:37Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki '''Idioom''' '''Betekenis''' '''Bybelse voorkoms''' ''Met 'n ysterstaf regeer'' Geen oposisie duld nie (Op. 2:27) ct991yawb549rqwa78dvnq22tfutyhj 4302 4301 2011-09-17T16:36:01Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer'': Geen oposisie duld nie (Op. 2:27) culvyhm8sy1ml2dpu1e2njxawcm7x5n 4316 4302 2011-09-18T12:32:24Z Jan Slimkop 326 wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 6mtlhra63wlhz02qgrxs7m9wpyvb2gg 5948 4316 2020-01-08T20:48:06Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 57atw7m53q2myqkwoy0a6xnnuldfapz 6036 5948 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Jan Slimkop|Jan Slimkop]] wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 6mtlhra63wlhz02qgrxs7m9wpyvb2gg 6251 6036 2020-02-08T23:16:50Z 159.146.45.76 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 57atw7m53q2myqkwoy0a6xnnuldfapz 6253 6251 2020-02-08T23:17:05Z Hasley 2021 Wysigings deur [[Special:Contributions/159.146.45.76|159.146.45.76]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 6mtlhra63wlhz02qgrxs7m9wpyvb2gg 6568 6253 2020-05-21T09:46:21Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) r9q2cacp9g97oaswn88zj2ncd34vjq5 6637 6568 2020-05-21T10:21:12Z Hamish 2161 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.78.42|178.243.78.42]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hasley|Hasley]] wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 6mtlhra63wlhz02qgrxs7m9wpyvb2gg 6738 6637 2020-07-08T02:50:49Z 176.227.4.8 Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmieli wikitext text/x-wiki Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano.    Odtąd co noc urządzano mu tę samą historję, której powodu nie rozumiał. Gdy zasnął, wpadali, budzili go, kazali mu się ubierać i wiedli przez długie, milczące korytarze, oświetlone elektrycznością z rzędem czarnych, zamkniętych drzwi po obu bokach. Z początku robiło to na nim wielkie wrażenie, drżał z zimna i wzruszenia i nie mógł już usnąć do samego rana, pełen nieokreślonych lęków i okropnych przeczuć.  Zczasem jednak przyzwyczaił się, drwił z tych przeprowadzek i do tego stopnia nawet ośmielił, iż pewnej nocy powiedział dręczycielom:  — Nie chcę, nie wstanę!  — Co?... Dlaczego?... Naczelnik, kapitan kazał zmienić celę.  — Możecie we dnie to robić!... Przyjdźcie jutro! Poco budzić mnie po nocy?!  — Rozkaz.  — Co — rozkaz! Rozkaz mnie się nie tyczy: nie jestem wojskowy! W prawidłach nic nie powiedziano, że mam co noc wstawać, ubierać się, chodzić!...  Wskazał ręką na wiszące nad łóżkiem na grubej tekturze prawidła.  — Nu, nu!... Wstawaj pan, nie gadaj!... Tu niema żartów!  — Ani myślę!  Leżał dalej wyciągnięty na pościeli i patrzał z ukrytą wesołością na zakłopotane twarze żandarmów.  — Cóż, ty naprawdę nie będziesz się odziewał? — spytał wreszcie stary żandarm grubjańsko.  — Nie!  — Zaraportuję o tem naczelnikowi!...  — Raportuj sobie, a ja nie wstanę!  Żandarm chwilę się wahał, poczem skinął głową na posługaczy:  — Bierzcie go!...  Gawar postanowił zachowywać się zupełnie biernie, gdyby zechcieli go ubrać przemocą; ale zamiast tego posługacze podchwycili go wraz z łóżkiem i ponieśli jak zwykle korytarzami. Konwój — z karabinami w ręku — jeden żołnierz na przedzie, a drugi ztyłu, — towarzyszył mu z wielką powagą. Gawar o mało śmiechem nie parsknął, tak to wszystko wydało mu się zabawnem.  Zanieśli go uroczyście do celi w innem skrzydle, gdzie dotychczas jeszcze nie był i zostawili samego. Usnął natychmiast, nie nazbyt zaniepokojony groźbą raportu.  — Taka nuda! Niech mię wezwą do kancelarji! Zapytam się, dlaczego nie wyprowadzają mnie na spacer?... Albo poproszę o książki!... Zawsze się czegoś dowiem!... — obiecywał sobie drugiego dnia rano. ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) p6651gdb46vaov1mt2m8clglj7i7kf4 6753 6738 2020-07-08T02:52:54Z Minorax 2092 Wysigings deur [[Special:Contributions/176.227.4.8|176.227.4.8]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Hamish|Hamish]] wikitext text/x-wiki ''Met 'n ysterstaf regeer''. '''Betekenis''': Geen oposisie duld nie. (Op. 2:27) 6mtlhra63wlhz02qgrxs7m9wpyvb2gg 2 2329 4305 2011-09-17T20:11:09Z Alan ffm 615 Nuwe bladsy geskep met '{{babel|pl|de-4|en-2|ru-2}}' wikitext text/x-wiki {{babel|pl|de-4|en-2|ru-2}} 8bek0g1em58n2sd90723204kn28wofm 0 2330 4311 2011-09-18T12:22:41Z Jan Slimkop 326 Nuwe bladsy geskep met '[[HTML]]' wikitext text/x-wiki [[HTML]] ngfzyqn10cjh05bktv9x30tm9ggo7dt 4942 4311 2014-12-15T17:34:55Z Eurodyne 1415 changing to redirect wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[HTML]] nlqbt92k4slz3z9aregw49317fens27 0 2331 4312 2011-09-18T12:25:20Z Jan Slimkop 326 Nuwe bladsy geskep met '[[Hoe om 'n atlas te gebruik]]' wikitext text/x-wiki [[Hoe om 'n atlas te gebruik]] 0aw6ibvtmac5dlaj973gnx3ik2qne3e 5896 4312 2020-01-08T20:15:13Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. [[Hoe om 'n atlas te gebruik]] p41groward4hcmnive8cqde6z6irb9b 6001 5896 2020-01-08T21:20:28Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. [[Hoe om 'n atlas te gebruik]] l53jb9xgmpuwehxb1axx6m4l25uk17a 6043 6001 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Jan Slimkop|Jan Slimkop]] wikitext text/x-wiki [[Hoe om 'n atlas te gebruik]] 0aw6ibvtmac5dlaj973gnx3ik2qne3e 6682 6043 2020-06-10T09:26:02Z Лгаоэ 2185 wikitext text/x-wiki [[Hoe om 'n atlas te gebruik]]人和人之间存在矛盾激化社会利益关系吗 0aci8cosk5ll0w41vu689l0wf673eln 6683 6682 2020-06-12T12:26:40Z Samuele2002 1787 Wysigings deur [[Special:Contributions/Лгаоэ|Лгаоэ]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki [[Hoe om 'n atlas te gebruik]] 0aw6ibvtmac5dlaj973gnx3ik2qne3e 0 2332 4315 2011-09-18T12:28:44Z Jan Slimkop 326 Nuwe bladsy geskep met '[[Kookboek]]' wikitext text/x-wiki [[Kookboek]] 4eu8fsrodolfnairbwtijr5g04ikbcv 4941 4315 2014-12-15T17:33:39Z Eurodyne 1415 redirecting wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Kookboek]] 7up8ozbbmhf8ogjuuimurdhrn5bx746 2 2334 4326 2011-10-12T23:08:28Z Hoo User Page Bot 827 Creating global bot page wikitext text/x-wiki {| class="infobox" style="width: 21em; font-size: 90%; text-align: left; float: right; background-color: rgb(249, 249, 249); border: 1px solid rgb(170, 170, 170);" ! colspan="2" style="text-align: center; font-size: 130%;" | {{BASEPAGENAME}} [[File:Crystal Clear action run.svg|24px|This user is a bot.]] |- | colspan="2" style="text-align: center; font size: 95%;" | ([[{{TALKSPACE}}:{{BASEPAGENAME}}|talk]] · [[Special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|contribs]]) |- | Operator: || [[m:User:Hoo man|Hoo man]] |- | [[Wikipedia:Bots/Requests for approval|Approved]]? || No |- | [[Wikipedia:User_access_levels#Bots|Flagged]]? || No |- | [[Wikipedia:Bot requests|Task/s]]: || [[m:User:Hoo_man/Synchbot|Syncing user and user talk pages across all wikis]] |- | Edit rate: || Max. a few edits per month |- | Edit period/s: || Periodically |- | Automatic or manual? || half-automatic |- | [[w:en:Programming language|Programming language]]/s: || [[w:en:Python|Python]] |- |} This bot syncs user and user talk pages across all wikis, request can be made [[m:User:Hoo_man/Synchbot|here]]. Feel free to complain if it does anything it shouldn't. Every request gets performed and reviewed by [[m:user:Hoo man|Hoo man]]. czscg30nvej6k7apod8zsjv1761ygs5 2 2337 4329 2011-10-13T04:39:49Z Vugar 1981 828 Nuwe bladsy geskep met ''''Vugar 1981''' is a user on Wikimedia wikis such as Wikipedia, Wikisource, Wikinews and more. I am a native Azerbaijani speaker and I also speak Turkish. My home wiki i...' wikitext text/x-wiki '''Vugar 1981''' is a user on Wikimedia wikis such as Wikipedia, Wikisource, Wikinews and more. I am a native Azerbaijani speaker and I also speak Turkish. My home wiki is the [[m:w:az:|Azerbaijani Wikipedia]]. If you have any problems or want to discuss anything with me, feel free to go to my talk page on [[m:User talk:Vugar 1981|Metawiki]] or on the [[m:w:az:User talk:Vugar 1981|Azerbaijani Wikipedia]]. dbzmlnc711lltji04b5kuk94lqy9nf6 2 2338 4330 2011-10-18T21:17:14Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:id|en-4}} Hi, I'm Benny and I'm probably doing some edits on this wiki as part of the [[m:countervandalism network|countervandalism network]]. You can view my profile and contact me through one of these wikis that I often visit. <div class="plainlinks"> * [ [[m:User:Bennylin|User]] | [[m:User talk:Bennylin|Talk]] | [[m:Special:Contributions/Bennylin|Contribs]] | [{{fullurl:m:Special:ActiveUsers|limit=1&username=Bennylin}} Activity] | [[m:Special:Log/Bennylin|Logs]] | [http://toolserver.org/~vvv/yaec.php?user=Bennylin&wiki=metawiki_p Counts] | [{{fullurl:m:Special:ListUsers|limit=1&username=Bennylin}} Rights] ] at [ [[m:|Meta]] ] * [ [[m:w:id:User:Bennylin|User]] | [[m:w:id:User talk:Bennylin|Talk]] | [[m:w:id:Special:Contributions/Bennylin|Contribs]] | [{{fullurl:m:w:id:Special:ActiveUsers|limit=1&username=Bennylin}} Activity] | [{{fullurl:m:w:id:Special:Log|user=Bennylin}} Logs] | [http://toolserver.org/~vvv/yaec.php?user=Bennylin&wiki=idwiki_p Counts] | [{{fullurl:m:w:id:Special:ListUsers|limit=1&username=Bennylin}} Rights] ] at [ [[m:w:id:|id Wikipedia]] ] [[File:Gnome-home.svg|x20px]] * [ [[m:wikt:id:User:Bennylin|User]] | [[m:wikt:id:User talk:Bennylin|Talk]] | [[m:wikt:id:Special:Contributions/Bennylin|Contribs]] | [{{fullurl:m:wikt:id:Special:ActiveUsers|limit=1&username=Bennylin}} Activity] | [{{fullurl:m:wikt:id:Special:Log|user=Bennylin}} Logs] | [http://toolserver.org/~vvv/yaec.php?user=Bennylin&wiki=idwiktionary_p Counts] | [{{fullurl:m:wikt:id:Special:ListUsers|limit=1&username=Bennylin}} Rights] ] at [ [[m:wikt:id:|id Wiktionary]] ] * [ [[m:s:id:User:Bennylin|User]] | [[m:s:id:User talk:Bennylin|Talk]] | [[m:s:id:Special:Contributions/Bennylin|Contribs]] | [{{fullurl:m:s:id:Special:ActiveUsers|limit=1&username=Bennylin}} Activity] | [{{fullurl:m:s:id:Special:Log|user=Bennylin}} Logs] | [http://toolserver.org/~vvv/yaec.php?user=Bennylin&wiki=idwikisource_p Counts] | [{{fullurl:m:s:id:Special:ListUsers|limit=1&username=Bennylin}} Rights] ] at [ [[m:s:id:|id Wikisource]] ] * [ [[commons:User:Bennylin|User]] | [[commons:User talk:Bennylin|Talk]] | [[commons:Special:Contributions/Bennylin|Contribs]] | [{{fullurl:commons:Special:ActiveUsers|limit=1&username=Bennylin}} Activity] | [{{fullurl:commons:Special:Log|user=Bennylin}} Logs] | [http://toolserver.org/~vvv/yaec.php?user=Bennylin&wiki=commonswiki_p Counts] | [{{fullurl:commons:Special:ListUsers|limit=1&username=Bennylin}} Rights] ] at [ [[commons:|Commons]] ] * [ [[m:w:en:User:Bennylin|User]] | [[m:w:en:User talk:Bennylin|Talk]] | [[m:w:en:Special:Contributions/Bennylin|Contribs]] | [{{fullurl:m:w:Special:ActiveUsers|limit=1&username=Bennylin}} Activity] | [{{fullurl:m:w:Special:Log|user=Bennylin}} Logs] | [http://toolserver.org/~vvv/yaec.php?user=Bennylin&wiki=enwiki_p Counts] | [{{fullurl:m:w:Special:ListUsers|limit=1&username=Bennylin}} Rights] ] at [ [[m:w:|en Wikipedia]] ] * [[sulutil:Bennylin|Me on all Wikimedia projects]] * [http://toolserver.org/~krinkle/MoreContributions/index.php?username=Bennylin&wikidb=&allwikis=on&submit=Go Recent edits]<!-- neat! --> * [http://toolserver.org/~pathoschild/crossactivity/?user=Bennylin Cross-wiki activities] * [http://toolserver.org/~luxo/contributions/contributions.php?user=Bennylin&lang=en Cross-wiki contributions] * [http://toolserver.org/~erwin85/xcontribs.php?user=Bennylin Cross-wikiness] * This wiki: [[Special:Statistics]], [[Special:NewPages]], [[Special:RecentChanges]] </div> cftwp8yoicb19sxew5c6dzravjkf5xj 2 2342 4338 2011-10-28T22:26:57Z Jalexander-WMF 586 creating and updating global user pages for WMF Staff member upon request ([[m:User:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki My name is Alex Zariv, I am a [[wmf:Job_openings/Fundraiser_Production_Coordinator|Production Coordinator]] with the [[wmf:Main Page|Wikimedia Foundation]] and am working on this year's [[m:Fundraising 2011|fundraiser]]. This account is used for edits while officially representing the foundation. In my volunteer capacity I can usually be found on [[m:|meta]] where I am an elected administrator. You can reach me either through [[Special:EmailUser/Azariv|e-mail]] or on my Meta-Wiki [[m:User talk:Azariv|talk page]]. On wiki (on all wmf projects) I am [[m:User:Az1568|Az1568]] in my volunteer role and [[m:User:Azariv|Azariv]] in my WMF role. 2krx4dg1poqcfutqrxz7yheu0znw394 5073 4338 2015-04-16T19:19:50Z Jalexander-WMF 586 Jalexander-WMF het bladsy [[Gebruiker:Azariv]] na [[Gebruiker:Azariv-WMF]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Azariv|Azariv]]" to "[[Special:CentralAuth/Azariv-WMF|Azariv-WMF]]" wikitext text/x-wiki My name is Alex Zariv, I am a [[wmf:Job_openings/Fundraiser_Production_Coordinator|Production Coordinator]] with the [[wmf:Main Page|Wikimedia Foundation]] and am working on this year's [[m:Fundraising 2011|fundraiser]]. This account is used for edits while officially representing the foundation. In my volunteer capacity I can usually be found on [[m:|meta]] where I am an elected administrator. You can reach me either through [[Special:EmailUser/Azariv|e-mail]] or on my Meta-Wiki [[m:User talk:Azariv|talk page]]. On wiki (on all wmf projects) I am [[m:User:Az1568|Az1568]] in my volunteer role and [[m:User:Azariv|Azariv]] in my WMF role. 2krx4dg1poqcfutqrxz7yheu0znw394 2 2344 4342 2011-11-09T11:56:25Z Gzen92 841 Nuwe bladsy geskep met '[http://fr.wikibooks.org/wiki/Utilisateur:Gzen92 Gzen92 (fr.wikibooks.org)]' wikitext text/x-wiki [http://fr.wikibooks.org/wiki/Utilisateur:Gzen92 Gzen92 (fr.wikibooks.org)] rmby6huk7tlqvn3mjgvtn980p30o3qg 3 2345 4343 2011-11-09T11:56:54Z Gzen92 841 Nuwe bladsy geskep met '[http://fr.wikibooks.org/wiki/Discussion_utilisateur:Gzen92 Gzen92 (fr.wikibooks.org)]' wikitext text/x-wiki [http://fr.wikibooks.org/wiki/Discussion_utilisateur:Gzen92 Gzen92 (fr.wikibooks.org)] sow6fq0ca0anfymuttfw4wxoo86qdkt 3 2346 4345 2011-11-11T19:38:20Z Caypartis 825 global talk page wikitext text/x-wiki {| width="100%" cellspacing="0" cellpadding="0" valign="top" border="0" style="font-size:14px; border:1px solid #C2dfff; -moz-box-shadow: 0 1px 3px rgba(0, 0, 0, 0.35); -webkit-box-shadow: 0 1px 3px rgba(0, 0, 0, 0.35); box-shadow: 0 1px 3px rgba(0, 0, 0, 0.35); background: #E7FFFF; background: -moz-linear-gradient(top, #A7D7F9 0%, #7db9e8 100%); background: -webkit-gradient(linear, left top, left bottom, color-stop(0%,#E7FFFF), color-stop(100%,#7db9e8)); background: -webkit-linear-gradient(top, #E7FFFF 0%,#7db9e8 100%); background: -o-linear-gradient(top, #E7FFFF 0%,#7db9e8 100%); background: -ms-linear-gradient(top, #E7FFFF 0%,#7db9e8 100%); background: linear-gradient(top, #E7FFFF 0%,#7db9e8 100%); -moz-border-radius: 7px; -webkit-border-radius: 7px; border-radius: 7px; font-family:Calibri, Verdana, sans-serif; padding: 10px;" |class="onglet" style="text-align: center; padding: 0.3em; 0; font-size: 100%; background-color:transparent; -moz-border-radius: 7px 0 0 7px; -webkit-border-radius: 7px 0 0 7px; border-radius: 7px 0 0 7px; font-size: 150%" width="14.666666666667%" |Hello, Please don't leave your message here, contact me at [[wikipedia:User_talk:Caypartis|enwiki]] or send me an [[wikipedia:Special:EmailUser/Caypartis|e-mail]] |} __NOINDEX__ __NONEWSECTIONLINK__ 2zxr0w7yhdaxbq45w1bakg5lyv4cgon 2 2347 4346 2011-11-12T03:38:50Z Sönke Rahn 848 Nuwe bladsy geskep met '*[[:de:Benutzer:Soenke Rahn|Alter Ego]]' wikitext text/x-wiki *[[:de:Benutzer:Soenke Rahn|Alter Ego]] saoz56tjdxgb3e7via7ui9nnajxqibc 3 2348 4351 2011-11-13T17:22:11Z Caypartis 825 Stuur aan na [[Gebruikerbespreking:Caypartis]] wikitext text/x-wiki #Redirect [[User talk:Caypartis]] 5w6gdei0m3ocj06iptez9hqo4hp6oar 2 2349 4352 2011-11-13T17:22:12Z Caypartis 825 global bot page wikitext text/x-wiki {{bot|Caypartis|site=wikipedia}} __NOINDEX__ el3ib1a66svu4ve3lyje2z36pozph8p 4353 4352 2011-11-13T17:25:58Z Caypartis 825 wikitext text/x-wiki {{bot|Caypartis|site=w:en}} __NOINDEX__ nmlgzij15wkzczvd7adio9s858oefh6 3 2350 4355 2011-11-19T14:45:52Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__'''Contact information''': [{{fullurl:m:b:pt:User talk:{{BASEPAGENAME}}|uselang=af}} @pt.wikibooks] 9auoqae9gh8slxptdbg16vvk31gpi94 4888 4355 2014-09-15T18:08:34Z Vogone 1002 Vogone het bladsy [[Gebruikerbespreking:Helder.wiki]] na [[Gebruikerbespreking:He7d3r]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Helder.wiki|Helder.wiki]]" to "[[Special:CentralAuth/He7d3r|He7d3r]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__'''Contact information''': [{{fullurl:m:b:pt:User talk:{{BASEPAGENAME}}|uselang=af}} @pt.wikibooks] 9auoqae9gh8slxptdbg16vvk31gpi94 2 2353 4358 2011-11-20T04:15:34Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Man77/global.css&action=raw&ctype=text/css"; k4a5otem87q3bqo2scekjudlsbs69jz 2 2354 4360 2011-11-21T03:59:41Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load("//de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer:Der_Buckesfelder/global.js&action=raw&ctype=text/javascript"); a7p0swpbmn4nyeor8lc0eb59iyyon31 2 2355 4361 2011-11-21T23:44:41Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:de-at|de|en-2|fr-1}} [[:m:w:de:Benutzer:AleXXw|Me@de-WP]] p3gp65sknf5oqvup1faw385y5h0x7xg 2 2356 4362 2011-11-22T00:45:12Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[File:Redirectltr.png]][[m:w:de:User:Der Buckesfelder|w:de:{{ns:3}}:Der Buckesfelder]] rk90h4f9pb0vj8lx3730sz4s4dy1m4p 4372 4362 2011-11-23T23:55:57Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[File:Redirectltr.png]][[m:w:de:User talk:Der Buckesfelder|w:de:{{ns:2}}:Der Buckesfelder]] 0f48i4mljazkhfa857nbkeoxcb3wrak 3 2357 4363 2011-11-22T01:55:37Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[File:Redirectltr.png]][[m:w:de:User talk:Der Buckesfelder|w:de:{{ns:4}}:Der Buckesfelder]] q4lcyikxvco853msw8tatf6zbba8lks 4373 4363 2011-11-24T00:24:58Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki [[File:Redirectltr.png]][[m:w:de:User talk:Der Buckesfelder|w:de:{{ns:3}}:Der Buckesfelder]] 9n2v72zuyl2v4hnhc54u4icc1goeoap 2 2359 4365 2011-11-22T18:08:25Z Wikitanvir 549 Creating global CSS javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:PeterSymonds/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mmg2um66229wd3g61019pivj01rch4b 10 2360 4366 2011-11-22T19:32:46Z Wikitanvir 549 'Creating widely used bot template as it does not exist on this wiki. Feel free to translate this template in your local language or redirect it to the relative template if that already exists in a different name' wikitext text/x-wiki {| align="center" class="plainlinks" style="padding: 8px; border: 2px solid #000; width: 80%; text-align: justify;" |- valign="center" | [[File:Crystal Clear action run.svg|90px|left|link=]] || '''This user account is a [[m:en:Wikipedia:Bots|bot]], operated by [[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User:{{{1}}}|{{{1}}}]] ([[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User talk:{{{1}}}|talk]]).'''<br />It is not a [[m:en:Wikipedia:Sock puppetry|sock-puppet]], but rather an automated or semi-automated account for making repetitive edits that would be extremely tedious to do manually.<br />''Administrators: if this bot is malfunctioning or causing harm, please [{{fullurl:Special:Blockip|wpBlockAddress={{PAGENAMEE}}&wpBlockExpiry=indefinite&wpAnonOnly=0&wpEnableAutoblock=0&wpCreateAccount=0&wpBlockReason=Bot%20malfunctioning:%20}} block it].'' |}<noinclude> == Documentation == {| class="wikitable" width="100%" |- ! width="200px" | Code ! Result |- | <code><nowiki>{{Bot|Example}}</nowiki></code> | {{Bot|Example}} |- | <code><nowiki>{{Bot|Example|site=en}}</nowiki></code> | {{Bot|Example}} |}</noinclude> 67jza0287v74s6prvrfdllu04xk51qt 4367 4366 2011-11-22T19:35:24Z 58.97.179.4 Fix wikitext text/x-wiki {| align="center" class="plainlinks" style="padding: 8px; border: 2px solid #000; width: 80%; text-align: justify;" |- valign="center" | [[File:Crystal Clear action run.svg|90px|left|link=]] || '''This user account is a [[m:en:Wikipedia:Bots|bot]], operated by [[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User:{{{1}}}|{{{1}}}]] ([[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User talk:{{{1}}}|talk]]).'''<br />It is not a [[m:en:Wikipedia:Sock puppetry|sock-puppet]], but rather an automated or semi-automated account for making repetitive edits that would be extremely tedious to do manually.<br />''Administrators: if this bot is malfunctioning or causing harm, please [{{fullurl:Special:Blockip|wpBlockAddress={{PAGENAMEE}}&wpBlockExpiry=indefinite&wpAnonOnly=0&wpEnableAutoblock=0&wpCreateAccount=0&wpBlockReason=Bot%20malfunctioning:%20}} block it].'' |}<noinclude> == Documentation == {| class="wikitable" width="100%" |- ! width="200px" | Code ! Result |- | <code><nowiki>{{Bot|Example}}</nowiki></code> | {{Bot|Example}} |- | <code><nowiki>{{Bot|Example|site=en}}</nowiki></code> | {{Bot|Example|site=en}} |}</noinclude> t8g4jwcs8te2hszuh1io3udjsnzqo1p 4368 4367 2011-11-22T19:41:44Z Wikitanvir 549 Fix wikitext text/x-wiki {| align="center" class="plainlinks" style="padding: 8px; border: 2px solid #000; width: 80%; text-align: justify;" |- valign="center" | [[File:Crystal Clear action run.svg|90px|left|link=]] || '''This user account is a [[m:en:Wikipedia:Bots|bot]], operated by [[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User:{{{1}}}|{{{1}}}]] ([[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User talk:{{{1}}}|talk]]).'''<br />It is not a [[m:en:Wikipedia:Sock puppetry|sock-puppet]], but rather an automated or semi-automated account for making repetitive edits that would be extremely tedious to do manually.<br />''Administrators: if this bot is malfunctioning or causing harm, please [{{fullurl:Special:Blockip|wpBlockAddress={{PAGENAMEE}}&wpBlockExpiry=indefinite&wpAnonOnly=0&wpEnableAutoblock=0&wpCreateAccount=0&wpBlockReason=Bot%20malfunctioning:%20}} block it].'' |}<noinclude> == Documentation == * Replace "Example" with your bot's username. * Replace "sitecode" with the language code of your home wiki like, en. {| class="wikitable" width="100%" |- ! width="200px" | Code ! Result |- | <code><nowiki>{{Bot|Example}}</nowiki></code> | {{Bot|Example}} |- | <code><nowiki>{{Bot|Example|site=en}}</nowiki></code> | {{Bot|Example|site=sitecode}} |}</noinclude> 7vm42ikh4b98kvk9p63sqw2gel5wp51 4369 4368 2011-11-22T19:42:13Z Wikitanvir 549 Fix wikitext text/x-wiki {| align="center" class="plainlinks" style="padding: 8px; border: 2px solid #000; width: 80%; text-align: justify;" |- valign="center" | [[File:Crystal Clear action run.svg|90px|left|link=]] || '''This user account is a [[m:en:Wikipedia:Bots|bot]], operated by [[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User:{{{1}}}|{{{1}}}]] ([[{{#if:{{{site|}}}|{{{site}}}|}}:User talk:{{{1}}}|talk]]).'''<br />It is not a [[m:en:Wikipedia:Sock puppetry|sock-puppet]], but rather an automated or semi-automated account for making repetitive edits that would be extremely tedious to do manually.<br />''Administrators: if this bot is malfunctioning or causing harm, please [{{fullurl:Special:Blockip|wpBlockAddress={{PAGENAMEE}}&wpBlockExpiry=indefinite&wpAnonOnly=0&wpEnableAutoblock=0&wpCreateAccount=0&wpBlockReason=Bot%20malfunctioning:%20}} block it].'' |}<noinclude> == Documentation == * Replace "Example" with your bot's username. * Replace "sitecode" with the language code of your home wiki like, en. {| class="wikitable" width="100%" |- ! width="200px" | Code ! Result |- | <code><nowiki>{{Bot|Example}}</nowiki></code> | {{Bot|Example}} |- | <code><nowiki>{{Bot|Example|site=en}}</nowiki></code> | {{Bot|Example|site=en}} |}</noinclude> fhvq2q8ak8628u9w9mh9roft8pwz50d 4370 4369 2011-11-22T19:43:01Z Wikitanvir 549 Fix wikitext text/x-wiki {| align="center" class="plainlinks" style="padding: 8px; border: 2px solid #000; width: 80%; text-align: justify;" |- valign="center" | [[File:Crystal Clear action run.svg|90px|left|link=]] || '''This user account is a [[m:en:Wikipedia:Bots|bot]], operated by [[User:{{{1}}}|{{{1}}}]] ([[User talk:{{{1}}}|talk]]).'''<br />It is not a [[m:en:Wikipedia:Sock puppetry|sock-puppet]], but rather an automated or semi-automated account for making repetitive edits that would be extremely tedious to do manually.<br />''Administrators: if this bot is malfunctioning or causing harm, please [{{fullurl:Special:Blockip|wpBlockAddress={{PAGENAMEE}}&wpBlockExpiry=indefinite&wpAnonOnly=0&wpEnableAutoblock=0&wpCreateAccount=0&wpBlockReason=Bot%20malfunctioning:%20}} block it].'' |}<noinclude> == Documentation == * Replace "Example" with your bot's username. {| class="wikitable" width="100%" |- ! width="200px" | Code ! Result |- | <code><nowiki>{{Bot|Example}}</nowiki></code> | {{Bot|Example}} |}</noinclude> 66x7xz2ij3ykg9hbgomgcy4y3g2qkiz 2 2361 4371 2011-11-23T06:16:21Z Wikitanvir 549 Creating global CSS as [[m:User:Hoo man/Synchbot|requested]] css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Micki/global.css&action=raw&ctype=text/css"; cpr3xntm9rzjg23ilb2hue0i4y8kz3h 2 2362 4374 2011-11-24T00:58:41Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[{{ns:2}}:Der Buckesfelder]] oci7ppiut4hvpmzthv4625rahuroycn 4375 4374 2011-11-24T01:01:19Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[User:Der Buckesfelder]] 23k07le0nklkphoyfxykgk1277lnrpm 3 2363 4376 2011-11-24T01:22:17Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[User talk:Der Buckesfelder]] 5mru9et2v2qwhwni0dkjmpjjek5ei3u 2 2364 4377 2011-11-24T01:42:15Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load("//de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer:Der_Buckesfelder/global.js&action=raw&ctype=text/javascript"); a7p0swpbmn4nyeor8lc0eb59iyyon31 2 2366 4379 2011-11-25T22:54:10Z Addihockey10 (automated) 855 Creating global bot page, per user request wikitext text/x-wiki {{bot|Addihockey10}} 98xfvu14qwd905kpf1brmr0zqkrzlvr 2 2367 4381 2011-12-01T12:57:22Z Daniyar 857 Stuur aan na [[kk:User:Daniyar]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[kk:User:Daniyar]] kbagyhylfe1q2nx1jt9i1x9y1lq4k17 4578 4381 2012-11-08T03:43:02Z Dualitas 992 Robot: dubbele aanstuur na [[kk:Қатысушы:Daniyar]] reggemaak wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[:kk:Қатысушы:Daniyar]] sva9vfrcfx9r7oqsj8io4hzakkkz9ln 2 2368 4382 2011-12-04T16:12:17Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki __NOTOC__ {| class="toccolours plainlinks" style="width:95%; margin:0 1em 0 1em; text-align:center;" |- style="color:#FFF;" ! style="background:#0B0B3B;" | Host wiki ! style="background:#0B0B3B;" | Account ! style="background:#0B0B3B;" | User page ! style="background:#0B0B3B;" | User talk ! style="background:#0B0B3B;" | Contributions ! style="background:#0B0B3B;" | Logs ! style="background:#0B0B3B;" | Edits |- style="background:#F0F0F0;" | style="text-align:left;" | [[File:Wikipedia-logo.png|20px]] [[m:en:Main Page|Wikipedia (en)]] | Admin | [[m:en:User:Djsasso|User:DJSasso]] | [[m:en:User talk:Djsasso|User talk:DJSasso]] | [[m:en:Special:Contributions/Djsasso|Contribs]] | [[m:en:Special:Log/Djsasso|Logs]] | [http://toolserver.org/~interiot/cgi-bin/count_edits?user=Djsasso&dbname=enwiki_p Count] |- style="background:#DCDCDC;" | style="text-align:left;" | [[File:Wikipedia-logo.png|20px]] [[m:simple:Main Page|Wikipedia (simple)]] | Bureaucrat / CheckUser / Oversighter | [[m:simple:User:Djsasso|User:DJSasso]] | [[m:simple:User talk:Djsasso|User talk:DJSasso]] | [[m:simple:Special:Contributions/Djsasso|Contribs]] | [[m:simple:Special:Log/Djsasso|Logs]] | [http://toolserver.org/~interiot/cgi-bin/count_edits?user=Djsasso&dbname=enwiki_p Count] |} mskhgbka83jasomr6987xe9svv3ducf 3 2372 4388 2011-12-19T09:15:15Z Billinghurst 870 Nuwe bladsy geskep met '{{softredirect|m:user talk:billinghurst}}' wikitext text/x-wiki {{softredirect|m:user talk:billinghurst}} 797xp8s834df37m164ayal1cflhmawy 2 2373 4390 2012-01-04T12:36:27Z Anashir 822 Nuwe bladsy geskep met '{{softredirect|:id:User:Anashir}}' wikitext text/x-wiki {{softredirect|:id:User:Anashir}} fjjcp9t8lwsd0mgbk9fo4ol2pyb9r32 2 2374 4391 2012-01-06T23:30:30Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request wikitext text/x-wiki This interwiki bot is operated by [[m:Addihockey10]] {{bot|Addihockey10}} pdxxj2vfewacig8745x0dww2sqtqa37 4392 4391 2012-01-07T19:17:09Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request wikitext text/x-wiki This interwiki bot is operated by [[m:User:Addihockey10]] {{bot|Addihockey10}} 024q1j4xmvpg75yujfppprftgwapqk7 2 2375 4393 2012-01-12T00:14:14Z Jalexander-WMF 586 creating global user pages for WMF Staff member upon request ([[m:User:Jalexander|Questions?]]) wikitext text/x-wiki [[File:Wikimedia Foundation Sue Gardner Red BG Sept 2010.jpg|thumb|Sue Gardner the Executive Director of the Wikimedia Foundation]] I'm the Executive Director of the Wikimedia Foundation. I've been working at the Foundation since June 2007 - first in St. Petersburg, Florida, and now in San Francisco, California. Before that, I ran CBC.CA, the website of Canada's national public broadcaster. And before that, I was a radio and television journalist for 10 years. I can read and understand simple text in French and Spanish, at a very basic level, slowly and imperfectly. But I am only fluent in English. I frequently use Google Translate to understand discussions on the wikis in other languages, and I sometimes leave people messages in their own languages that I wrote using Google Translate or with the help of a colleague. I very much appreciate when people are able to correspond with me in English :-) You can reach me these ways: * The best & fastest way is by e-mail at sue[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org * In the office at (415) 839-6885 * Skype is susanpgardner * My username on the projects is ''Sue Gardner'' * Mailing address is Wikimedia Foundation, 149 New Montgomery Street, Third Floor, San Francisco CA 94105 * http://www.linkedin.com/in/suegardner ''The information on this page is meant to give answers to the questions I'm most often asked. If you have a question that's not answered here, please ask it on my talk page, or e-mail me at sue[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org. Thanks. [[User:Sue Gardner|Sue Gardner]] 04:13, 18 May 2010 (UTC)'' ;Do you edit the Wikimedia projects, and if so, do you have any special status? How are other editors supposed to treat your edits? :I occasionally edit articles on the English Wikipedia. My Wikipedia editing is purely opportunistic and reactive: while using Wikipedia, if I see a mistake or problem, I sometimes try to fix it. When I edit, I am in no way acting as an official representative of the Wikimedia Foundation, and my edits should be treated like anyone else's. ;I have a question or a comment about Wikipedia. Where can I send it? :Please send it to info-en[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org. Mail sent to that address is handled by a global network of volunteers - the same people who write Wikipedia - and they will be happy to reply to you. Please note that if you have a concern about the article about you, your organization, or someone you know, it might be worth your while to [[w:en:Wikipedia:FAQ/Article subjects|read the Article Subjects FAQ]] first. And thank you for reading Wikipedia. ;I am angry about an editorial dispute I'm having on one of the Wikimedia projects. Can you help me? :No, I'm sorry, I can't. The Wikimedia editorial community is responsible for resolving editorial disputes, and I don't interfere with those processes. ;I am angry about the way I or my company is being characterized on one of the Wikimedia projects. What can I do? :If you have questions or concerns about a Wikipedia article covering you or your organization, [[w:en:Wikipedia:FAQ/Article subjects|please see the Article Subjects FAQ]]. ;I would like to make a donation, or, I have a question about my donation. :If you are a Wikimedia donor or prospective donor, or if you have questions about our fundraising operations, first: thank you! You can send donation-related questions, comments and feedback to our fundraising team, at donate[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org. Or, just [[wmf:Support Wikipedia/en|go here to donate]]. ;I'm a journalist, and would like to speak with you for a story I'm working on. Who do I contact? :You can e-mail me directly at sue[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org, or e-mail Wikimedia's spokesperson and Head of Communications, Jay Walsh, at jwalsh[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- ]]wikimedia.org. Sometimes it is faster to go to Jay first, rather than trying to reach me directly. ;Where can I send a speaking invitation? :Please send speaking invitations to The Lavin Agency, at info[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]thelavinagency.com or +1 800 265 4870. I like to speak, but I only have time to do it a half-dozen or so times a year, so unfortunately I need to turn down most requests. Your invitation is likeliest to be accepted if your event is large and/or education-focused; if your audience is primarily people that Wikimedia wants to reach as partners or prospective new editors (e.g., teachers/students, NGO/NPO staff, women); and if your event is taking place in a region that's a high priority for us: primarily India, Brazil, the Arabic-speaking Middle East / North Africa. :Please note: if you're a Wikimedian, you don't need to go through Lavin. In that case, it's probably fastest for you to just write me and [[User:James Owen|James]]. ;Do you provide reference-type letters for Wikimedians? :Yes, definitely. If you want a reference letter, please just ask whoever you know best on the staff: we are all happy to provide reference letters. If you want one from me, please mail me or James. If you don't know anybody on the staff personally, please e-mail Philippe Beaudette at pbeaudette[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org. Please note I don't do LinkedIn recommendations. ;How can I find out about jobs at the Wikimedia Foundation? :[[wmf:Job openings|All Wikimedia Foundation jobs are posted here]]. ;I would like permission to reuse material from Wikipedia or one of the other Wikimeda projects. :First, please be aware that you can reuse Wikipedia article text anywhere you like, without asking permission, as long as you adhere to the conditions of the license. Wikipedia is freely licensed under the Creative Commons license CC-BY-SA: [http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0 go here to read a simple explanation of the CC-BY-SA license], or [http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/legalcode go here to read the full legal text]. If you want to use the Wikipedia trademark, please read [[wmf:Trademark Policy|our trademark policy]]. ;I would like to send you a business proposal. :First, please be aware that I get lots of proposals: I cannot and do not respond to them all. If your proposal doesn't seem rooted in a pretty good understanding of who we are and what we do, I will almost certainly ignore it. (We are interested in partnerships that would accelerate the growth of Wikipedia's readership particularly outside Europe and North America, that help us recruit new editors, and/or that improve article quality.) Regardless, there will often be a delay of several weeks before you get a response: this is completely normal. Most proposals I receive, I on-pass to the relevant staff - business proposals go to Kul Takanao Wadhwa at kul[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org, and proposals offering technical services or products go to CT Woo at ctwoo[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org. Please don't send us proposals for staffing solutions: we have good help for that, and we're not looking for more. ;Can I get an official photo? :[[wmf:File:Sue Gardner May 2008 B.JPG|Here's my official photo]]. ;Can I get your official biography? :Yes, it's below. Please note this version may not be up-to-date. If you need a bio that's guaranteed to be current, please contact my assistant James Owen, at jowen[[Image:Nospam at.svg|13px| -at- |link=]]wikimedia.org. {| align="center" style="border-collapse:collapse; border-style:none; background-color:transparent;" class="cquote" | width="20" valign="top" style="color:#B2B7F2;font-size:35px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:left;padding:10px 10px;" | “ | valign="top" style="padding:4px 10px;" | Sue Gardner is Executive Director of the Wikimedia Foundation, the non-profit organization behind Wikipedia - the world's largest and most popular encyclopedia, which is free to use and free of advertising. Wikipedia contains more than 15 million volunteer-authored articles in 250+ languages, and is visited by more than 365 million people every month, making it the number five most-popular website in the world. Since joining the Wikimedia Foundation in summer of 2007, Gardner has more than tripled revenues, supported an 85% increase in global readership, and instituted projects and activities designed to grow readership and attract new editors. Gardner, a seasoned journalist, was formerly head of CBC.CA, the website for the Canadian Broadcasting Corporation, one of Canada's most prominent and best-loved cultural institutions. Under her leadership, CBC.CA won many international awards for excellence, and grew to become Canada's most popular news site. Gardner started her career in 1990 as a producer with CBC's “As It Happens,” an internationally-recognized groundbreaking news and current events radio program. She has since worked in radio, television, newspapers, magazines and online. | width="20" valign="bottom" style="color:#B2B7F2;font-size:36px;font-family:'Times New Roman',serif;font-weight:bold;text-align:right;padding:10px 10px;" | ” |- |} 0ebyob4e7ofrgtm99ma6lwob11p9hbw 3 2382 4407 2012-02-01T19:52:35Z Hoo User Page Bot 827 Creating global talk page, per user request on IRC wikitext text/x-wiki {{#ifexist: Template:Soft redirect | {{Soft redirect|meta:User talk:Addihockey10}} | {{#ifexist: Template:Softredirect | {{Softredirect|meta:User talk:Addihockey10}} | [[meta:User talk:Addihockey10]] }}}} ks9odd5s4vztq8w748arewrnrh2uw4l 2 2383 4411 2012-02-12T18:01:30Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki Greetings! Please contact me at my [[m:w:en:User talk:Nihonjoe|main user talk page]] on the English Wikipedia. gmzxbovrm68w3c5eakdn2dd4uhj14r7 5639 4411 2019-06-13T00:27:59Z Nihonjoe 539 thanks wikitext text/x-wiki Greetings! Please contact me at my [[m:w:en:User talk:Nihonjoe|main user talk page]] on the English Wikipedia. Thanks! 3tk5npgye0czb4o6ikhuf0sctsx8t9n 2 2391 4422 2012-02-20T12:52:05Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=3424958 wikitext text/x-wiki For more information about me or to get in touch, please visit my [[m:User:Mwpnl|User page]] and [[m:User talk:Mwpnl|talk page]] on meta-wiki. Thanks, [[m:User:Mwpnl|<font color="#2B88FE">nl:'''Mark W'''</font>]] <small>(Mwpnl) ¦ [[m:User talk:Mwpnl|<font color="#66AA33">talk</font>]]</small> is36zqujj4yd8wa9nfrj6w4wucbn3ku 3 2392 4423 2012-02-20T14:32:27Z Hoo User Page Bot 827 "Creating global user talk page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=3424958" wikitext text/x-wiki For more information about me or to get in touch, please visit my [[m:User:Mwpnl|User page]] and [[m:User talk:Mwpnl|talk page]] on meta-wiki. Thanks, [[m:User:Mwpnl|<font color="#2B88FE">nl:'''Mark W'''</font>]] <small>(Mwpnl) ¦ [[m:User talk:Mwpnl|<font color="#66AA33">talk</font>]]</small> ddov55vaiv5a1vlmeso3ulm8mhvrsxp 4424 4423 2012-02-20T15:28:27Z Hoo man 599 het [["User talk:Mwpnl"]] geskuif na [[Gebruikerbespreking:Mwpnl]]: Fixing a bot error wikitext text/x-wiki For more information about me or to get in touch, please visit my [[m:User:Mwpnl|User page]] and [[m:User talk:Mwpnl|talk page]] on meta-wiki. Thanks, [[m:User:Mwpnl|<font color="#2B88FE">nl:'''Mark W'''</font>]] <small>(Mwpnl) ¦ [[m:User talk:Mwpnl|<font color="#66AA33">talk</font>]]</small> ddov55vaiv5a1vlmeso3ulm8mhvrsxp 2 2393 4425 2012-02-21T13:01:04Z Wikitanvir 549 Creating user JS page per request javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Mwpnl/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); a1xu2k17fjilscncb6cxhxmbeuiinbl 2 2394 4426 2012-02-21T14:11:31Z Wikitanvir 549 Creating global user page on request wikitext text/x-wiki Hi, I am Subhashish Panigrahi, Consultant, Community and Program Support, India Program of WMF. My professional background is business development, client relations and HR consulting. I will edit from my other account ([[User:Subha WMF]]) in my official capacity. 0xe4akj08g2v2kq5rievji4ela78zgb 4595 4426 2012-12-27T18:18:44Z Wikitanvir 549 Editing user page on user's request wikitext text/x-wiki {{User info | full name = Subhashish Panigrahi | image name = Subhashish Panigrahi cropped.png | job title = Programme Officer | organization = [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]], [[m:w:Centre for Internet and Society (India)|Centre for Internet and Society]] | short quote = Imagine a world in which every single human being can freely share in the sum of all knowledge. Help us make it a reality! | about me = I work as a Programme Officer for Community and Program Support, [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]] for [[m:w:Centre for Internet and Society (India)|Centre for Internet and Society]]. I have a background in Business development in Corporate Communications. My personal username is found [[m:User:Psubhashish|here]]. | about my work = I'm with the [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]] [[m:Access To Knowledge/Team|team]] - and we work on supporting, building and expanding the community in India. | contact me = * E-mail: subhashish{{@}}cis-india.org * English Wikipedia: [[m:en:User:Psubhashish|Psubhashish]] * Meta: [[m:User:psubhashish|Psubhashish]] }} == Details of my work == {{#babel:or|en-4|pi-1|kn-1}} My work broadly includes providing support to community in engaging new editors and supporting [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]] in terms of managing administrative and basic finance matters. ; Provided support for: * New editors on [[m:India Program/Pilot Designs/Social Media|social media]] * [[m:India Program/Outreach Programs|Outreach Programs]] * On wiki support to new editors My work details can be found under the following headers: Community and Program Support. If you still have any further questions about my work, please write to me at subhashish{{@}}cis-india.org. 0pq9k2eqd4kv0mt5ybu6tmumm3n5aie 4596 4595 2012-12-27T18:26:16Z Wikitanvir 549 Editing user page on user's request wikitext text/x-wiki {{User info | full name = Subhashish Panigrahi | image name = Subhashish Panigrahi cropped.png | job title = Programme Officer | organization = [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]], [[m:w:Centre for Internet and Society (India)|Centre for Internet and Society]] | short quote = Imagine a world in which every single human being can freely share in the sum of all knowledge. Help us make it a reality! | about me = I work as a Programme Officer for Community and Program Support, [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]] for [[m:w:Centre for Internet and Society (India)|Centre for Internet and Society]]. I have a background in Business development in Corporate Communications. My personal username is found [[m:User:Psubhashish|here]]. | about my work = I'm with the [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]] [[m:Access To Knowledge/Team|team]] - and we work on supporting, building and expanding the community in India. | contact me = * E-mail: subhashish[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]cis-india.org * English Wikipedia: [[m:en:User:Psubhashish|Psubhashish]] * Meta: [[m:User:psubhashish|Psubhashish]] }} == Details of my work == {{#babel:or|en-4|pi-1|kn-1}} My work broadly includes providing support to community in engaging new editors and supporting [[m:India Access To Knowledge|Access To Knowledge]] in terms of managing administrative and basic finance matters. ; Provided support for: * New editors on [[m:India Program/Pilot Designs/Social Media|social media]] * [[m:India Program/Outreach Programs|Outreach Programs]] * On wiki support to new editors My work details can be found under the following headers: Community and Program Support. If you still have any further questions about my work, please write to me at subhashish[[File:At sign.svg|17px|&nbsp;at&nbsp;|link=]]cis-india.org. ezvhazazj3ttsdqy5ljtcopbb89qy39 2 2395 4427 2012-02-25T05:35:04Z MarkAHershberger 915 Stuur aan na [[w:en:User:MarkAHershberger]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[w:en:User:MarkAHershberger]] qcm0ai9c1jl0zbiigrstvr0nwgmtkbz 2 2398 4432 2012-02-29T23:40:57Z VasilievVV 462 creating new JS file javascript text/javascript mw.loader.load( "//meta.wikimedia.org/w/index.php?action=raw&ctype=text/javascript&title=User:VasilievVV/global.js", "text/javascript" ); sb5332vmtmczw8e6taxjgklrcvvrtj5 3 2400 4434 2012-03-01T16:30:30Z Quentinv57 577 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {| style="top:2px; width:100%; padding-bottom:0px; background:orange;" valign="middle" |- |<center><big>Page not monitored, write to [[:meta:User talk:Snowolf]] instead.</big></center> |} 0v8v947jtpxr6w6ftwv7hsdlwr8eh4y 2 2401 4435 2012-03-02T15:27:16Z Quentinv57 577 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:MBisanz/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); f7coylqjl911ai3ccdxujym5ympanto 3 2406 4444 2012-03-18T02:53:26Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki '''Please write any comment on [[m:v:de:User talk:Jan Luca|my usertalk on de.wikiversity]]''' 1bri8n55wqrqompd1tmjsk0ty0hz0us 3 2408 4452 2012-04-01T01:28:51Z Pathoschild 29 updated global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:es-N|en-3|af-0}} [[m:w:es:Usuario Discusión:Allan Javier Aguilar Castillo|Talk to me on Spanish Wikipedia]] 0o27mt5ihn04nkdo4imwa9hyzdvuel8 2 2412 4456 2012-04-03T02:10:12Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Tomtomn00]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Tomtomn00/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 1rlhjrmntfzgsyx4nxeefb759y2k6ht 3 2413 4457 2012-04-04T00:35:09Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Tomtomn00]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:en|de-1|fr-1|lv-1|nl-2|ru-2|uk-2|ab-3|af-3|rn-2}} [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:en:User:Tomtomn00|en]] kd77rk449915j7xuetzpqb8hzsy0htx 4458 4457 2012-04-04T23:25:25Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Tomtomn00]]) wikitext text/x-wiki <div style="text-align:center; color:#F00; font-size:x-large;">'''See [[m:en:User talk:Tomtomn00|en]] for a faster response.'''</div> ---- 5wnezylscbm3ki3ydt3lj4tyavkf8u6 2 2414 4459 2012-04-05T00:49:27Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Tomtomn00]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:en|de-1|fr-1|lv-1|nl-2|ru-2|uk-2|ab-3|af-3|rn-2}} [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:en:User:Tomtomn00|en]] kd77rk449915j7xuetzpqb8hzsy0htx 2 2417 4463 2012-04-05T17:16:54Z Jafeluv 519 → [[meta:User:Jafeluv]] wikitext text/x-wiki {{#babel:fi-N|af-0}} {{Softredirect|meta:User:Jafeluv}} 7gjmvxbnyvns3j1ksjnkaeibc9fzu5k 2 2418 4465 2012-04-08T17:04:01Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Thehelpfulone]]) wikitext text/x-wiki Hi! Welcome to my user page, please see my [[m:User:Thehelpfulone|Meta-Wiki user page]] for more information about me. If you'd like to get in contact with me, please contact me on my [[:m:User talk:Thehelpfulone|Meta-Wiki talk page]] or by [[m:Special:EmailUser/Thehelpfulone|e-mail]]. [[User:Thehelpfulone|<font color="red">'''The'''</font>]] [[User_talk:Thehelpfulone|<font color="black"> '''Helpful'''</font>]] [[Special:Contributions/Thehelpfulone|<font color="red"> '''One'''</font>]] oegzpzbljca8w0vcsp1ivo5u15oaxxh 3 2419 4466 2012-04-08T17:37:58Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Thehelpfulone]]) wikitext text/x-wiki Hi! Welcome to my user talk page, please see my [[m:User:Thehelpfulone|Meta-Wiki user page]] for more information about me. If you'd like to get in contact with me, please contact me on my [[:m:User talk:Thehelpfulone|Meta-Wiki talk page]] or by [[m:Special:EmailUser/Thehelpfulone|e-mail]]. [[User:Thehelpfulone|<font color="red">'''The'''</font>]] [[User_talk:Thehelpfulone|<font color="black"> '''Helpful'''</font>]] [[Special:Contributions/Thehelpfulone|<font color="red"> '''One'''</font>]] bb66o0o9in5auhu2oz69opie3261fvk 2 2421 4470 2012-04-11T02:03:13Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diffonly=1&diff=3631030&oldid=3588687 wikitext text/x-wiki {{#babel:pl|en-4|de-1|ru-1|}} <center>'''[[:m:User:Pundit|(click here for my user page on meta.wikimedia)]]'''</center> 1eio4tg200n4g0j0gxxwoeapxt6zgh7 2 2422 4472 2012-04-15T14:11:50Z Herbythyme 953 m wikitext text/x-wiki I am [[m:User:Herbythyme]] and I have global rights both [[m:Global rollback|rollback]] and [[m:Global sysops|sysop]]. If you have any queries about my actions it may be best to contact me on my [[m:User talk:Herbythyme|Meta talk page]], thanks. cpyf3o3b3bcf7p97jla12d514tq4kqe 2 2423 4473 2012-04-15T17:04:55Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Colourful Bling]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:en|de-2|fr-3}} Hi, I'm '''Colourful Bling'''. To contact me, use my [[:m:en:User talk:Colourful Bling|talk page]] on the English Wikipedia. -- [[:m:en:User:Colourful Bling|Colourful Bling]] ([[:m:en:Special:Contributions/Colourful Bling|contribs]]) bq2eujkykpgmf22zugb47p8ph63q5b4 0 2425 4475 2012-04-25T06:29:07Z Niel Agenbag 960 Nuwe bladsy geskep met '{|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:A...' wikitext text/x-wiki {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Deutschsprachige Wikibooks zum Thema Maschinenbau</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] k72xaia82neb9u0dlvnswdec5tezr54 4476 4475 2012-04-25T06:30:20Z Niel Agenbag 960 wikitext text/x-wiki {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 4ky483li1lpv3hcemon6fxoadqn28le 5730 4476 2020-01-08T18:59:25Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 12z80pnlsr705l4fdjx0q6b1rxuxtz9 5836 5730 2020-01-08T19:44:29Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] amvf2idetr5kywwpgf2nrbsos55oara 5853 5836 2020-01-08T19:52:34Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] kue6cc90rjf1hxsbdfjpvryfk37gkng 5854 5853 2020-01-08T19:53:06Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 71wx0wzs6bkw13x668nin9hipcvtpm9 5933 5854 2020-01-08T20:37:52Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 97m27lmp1sb9ttngt7y38elk7fz5cgg 5944 5933 2020-01-08T20:45:25Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] mtglog6oowhj6a1603ilah3oudl3073 6012 5944 2020-01-08T21:26:24Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] oxxdcphj1yf2mg2v079iw1i5lrbn3gk 6041 6012 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Niel Agenbag|Niel Agenbag]] wikitext text/x-wiki {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 4ky483li1lpv3hcemon6fxoadqn28le 6076 6041 2020-01-08T21:36:39Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 12z80pnlsr705l4fdjx0q6b1rxuxtz9 6151 6076 2020-01-08T21:46:15Z Praxidicae 1951 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:~riley|~riley]] wikitext text/x-wiki {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 4ky483li1lpv3hcemon6fxoadqn28le 6384 6151 2020-02-12T17:31:48Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 12z80pnlsr705l4fdjx0q6b1rxuxtz9 6492 6384 2020-02-12T18:30:02Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6384 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 4ky483li1lpv3hcemon6fxoadqn28le 6566 6492 2020-05-21T09:45:48Z 178.243.78.42 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] bzf0bysaad8l52i0jzj72yg15t7qo22 6591 6566 2020-05-21T09:59:42Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 1zw9imalhw4gyyy6e5w7dm7o00mawci 6675 6591 2020-05-21T10:30:55Z Sakretsu 2179 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:178.243.78.42|178.243.78.42]] wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] bzf0bysaad8l52i0jzj72yg15t7qo22 6676 6675 2020-05-21T10:31:43Z Sakretsu 2179 rb wikitext text/x-wiki {|style="margin-bottom:1em; padding:0.4em; background-color:#f2f7ff; color:#069; border:1px solid #069; font-size:170%; width:100%" |align="left" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |align="center" width="100" |Boekrak Masjienkunde |align="right" width="100" |[[Image:Angular-contact-ball-bearing single-row din628 type-b 120.png|50px]] |} {| cellspacing="6px" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top"| <center><div style="font-size:15pt;">Afrikaanse Wikibooks met die tema van masjienkunde</div></center> | rowspan="2" width="30%" style="border: none; background-color:#f7f7f7; padding:0em;" valign="top" | {| cellspacing="0px" cellpadding="0" | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="middle" | __TOC__ <div style="font-size:13pt;">'''Wer macht mit?'''</div> * [[Benutzer:Techni-Tom|Techni-Tom]] ** Staatlich geprüfter Techniker * [[Benutzer:BernhardQ|BernhardQ]] ** Staatlich geprüfter Techniker * <small>Wenn du beim Organisieren dieses Projektes mithelfen willst, könnte es sehr hilfreich sein, wenn du dich bei Teilnehmer einträgst, damit man dich immer kontaktieren kann.</small> <div style="font-size:13pt;">'''Planung'''</div> <small>Für ein umfassendes Regal fehlen noch einige wichtige Bücher</small> * Automatisierungstechnik * Konstruktionslehre * Maschinenelemente * Technische Komunikation <!-- * Trage hier ausschließlich solche Bücher ein, die Du selber eröffnet hast, oder die gerade in Bearbeitung sind, also schon irgendwie existieren. Wenn Du Dir ein Buch wünschst, nutze bitte die allgemeine [[Wikibooks:Wunschzettel|Wunschseite]]. <!-- * '''Einige Wünsche''' <!-- Wir hier wohl nicht gebraucht, siehe Diskussion --> |- | style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#f7f7f7; padding:0.5em;" valign="top" | <div style="font-size:14pt;">Siehe auch</div> * [[Wikibooks:Bücherregale|Zur Übersicht über die Bücherregale]] * [[Wikibooks:Abstellraum:_Naturwissenschaften_und_Technik#Maschinenbau|Abstellraum]] * [[Wikibooks:Wunschzettel#Regal_Maschinenbau|Wunschzettel]] ---- * {{W|Portal:Maschinenbau|Wikipedia-Themenportal Maschinenbau}} * {{W|Maschinenbau|Wikipedia: Maschinenbau}} |} |---- valign="top" | width="70%" style="border: 1px solid #6688AA; background-color:#FFFFFF; padding:0.5em;" | ==Afdelings== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Lugvaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Voertuig ingenieurswese]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ruimtevaartkunde]] * [[Image:1von10.png|10%]] [[Vervaardigingstegniek]] ==Ingenieursmeganika== * [[Image:0von10.png|0%]] [[Statika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Dinamika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Struktuurmeganika]] * [[Image:0von10.png|0%]] [[Termodinamika]] ==Materiaalkunde== * [[Image:5von10.png|50%]] [[Metale]] * [[Image:5von10.png|50%]] [[Samegestelde materiale]] ==CAD en wiskunde== * [[Image:1von10.png|10%]] [[Ing:_Wiskunde_vir_ingenieurs|Wiskunde vir ingenieurs]] {{Grafiken_geben_Fortschritt_an}} |} [[Kategorie:Regal]] [[en:Subject:Engineering]] [[ja:工学]] 4ky483li1lpv3hcemon6fxoadqn28le 2 2429 4480 2012-05-06T16:51:55Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Toto Azéro]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Toto_Azéro/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); etglild9qjn78ivjyk1nrudbdtw0m7z 4 2432 4485 2012-05-21T17:08:45Z Ruslik0 363 redirecting wikitext text/x-wiki #redirect [[Wikibooks:Gebruikersportaal]] f49ybj3ekjhizvzv7wtxsb2munr2vq5 2 2433 4489 2012-05-26T05:10:55Z Guy Macon 975 Created user page Guy Macon (for internationalization work). wikitext text/x-wiki == Guy Macon == <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="4">''' Guy Macon's Webpage: '''&nbsp;</font> <br /> <font size="4">''' http://www.GuyMacon.com/index.html '''&nbsp;</font> </tt> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="4">''' Guy Macon's Wikipedia Page: '''&nbsp;</font> <br /> <font size="4">''' https://en.wikipedia.org/wiki/User:Guy_Macon '''&nbsp;</font> </tt> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="4">''' Guy Macon's Wikipedia Talk Page: '''&nbsp;</font> <br /> <font size="4">''' https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Guy_Macon '''&nbsp;</font> </tt> </div> <font size="3"> If you find this page on any site other than wikibooks.org, you are viewing a mirror site. I have no affiliation with or control of mirror sites, and the mirrored page may be outdated. </font> <br /> <font size="1"> [https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Wikipedia_Signpost/2007-05-14/Committed_identity User Committed Identity (SHA-512)]: c0c5e71bca550e99a8ae6641e66c428e232051bade39cd47355634ff159c9475fffa1d12eee339aa401bfe5b31ff7fc352c2b9c6f002bfe82d03a6b3f9e40047 </font> i1hjw45n7nuoyspu4hpv8esgpcco711 4681 4489 2013-06-24T19:10:22Z Guy Macon 975 Update wikitext text/x-wiki == Guy Macon == <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="4">''' Guy Macon's Webpage: '''&nbsp;</font> <br /> <font size="4">''' http://www.GuyMacon.com/index.html '''&nbsp;</font> </tt> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="4">''' Guy Macon's Wikipedia Page: '''&nbsp;</font> <br /> <font size="4">''' https://en.wikipedia.org/wiki/User:Guy_Macon '''&nbsp;</font> </tt> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="4">''' Guy Macon's Wikipedia Talk Page: '''&nbsp;</font> <br /> <font size="4">''' https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Guy_Macon '''&nbsp;</font> </tt> </div> <font size="3"> If you find this page on any site other than af.wikibooks.org, you are viewing a mirror site. I have no affiliation with or control of mirror sites, and the mirrored page may be outdated. </font> <br /> <font size="1"> [https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Wikipedia_Signpost/2007-05-14/Committed_identity User Committed Identity (SHA-512)]: c0c5e71bca550e99a8ae6641e66c428e232051bade39cd47355634ff159c9475fffa1d12eee339aa401bfe5b31ff7fc352c2b9c6f002bfe82d03a6b3f9e40047 </font> 2b127gdpmzvhz57qyrq4as3wvospnso 5097 4681 2015-07-13T16:07:43Z 76.194.213.143 Updating user page Guy Macon (used for internationalization work). wikitext text/x-wiki [[File:500 x 500 SMPTE Color Bars.png|250px|center|CC0-licensed public domain version of standard SMPTE Color Bars with no EXIF data. At 724 bytes, this image can be used as a test image that uses a minimum of memory / bandwidth.]] <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="5">'''Guy Macon's Webpage:'''&nbsp;</font> <br /> <font size="5">'''http://www.GuyMacon.com/index.html '''&nbsp;</font> </tt> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="5">'''Guy Macon's Wikipedia Page:'''&nbsp;</font> <br /> <font size="5">'''https://en.wikipedia.org/wiki/User:Guy_Macon '''&nbsp;</font> </tt> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <tt> <font size="5">'''Guy Macon's Wikipedia Talk Page:'''&nbsp;</font> <br /> <font size="5">'''https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Guy_Macon '''&nbsp;</font> </tt> </div> <font size="5"> "Wikipedia's articles are no place for strong views. Or rather, we feel about strong views the way that a natural history museum feels about tigers. We admire them and want our visitors to see how fierce and clever they are, so we stuff them and mount them for close inspection. We put up all sorts of carefully worded signs to get people to appreciate them as much as we do. But however much we adore tigers, a live tiger loose in the museum is seen as an urgent problem." </font>[https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Beware_of_the_tigers]<br> ---- <font size="3">If you find this page on any site other than af.wikibooks.org you are viewing a mirror site. Be aware that mirrors of this page may be outdated, and that I have no affiliation with or control of mirror websites. The original page is located at [ https://af.wikibooks.org/wiki/Gebruiker:Guy_Macon ]. </font> <br> ---- <font size="1"> [https://en.wikipedia.org/wiki/Template:User_committed_identity User_committed_identity]: c0c5e71bca550e99a8ae6641e66c428e232051bade39cd47355634ff159c9475fffa1d12eee339aa401bfe5b31ff7fc352c2b9c6f002bfe82d03a6b3f9e40047 </font> kspbayymhdq80rg56sfsg2ezr5fa0ki 5632 5097 2019-05-24T02:29:03Z Guy Macon 975 Creating page -- page copied from meta doesn't have the site-specific "you are viewing a mirror site" message that I want. wikitext text/x-wiki == Guy Macon == <div style="width:100%; height:1em; clear:both;"> </div> [[File:500 x 500 SMPTE Color Bars.png|thumb|center|250px|alt=Guy Macon created this 724 byte SMPTE Color Bar image and released it to the public domain under a Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication.|<span style="font-size: xx-small; float:right;">[https://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.en CC0] Guy Macon</span>]] <div style="width:100%; height:1em; clear:both;"> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <code> <span style="font-size: large;">'''Guy Macon's Webpage:'''</span> <span style="font-size: large;">'''&nbsp;'''</span> <span style="font-size: large;">'''http://www.GuyMacon.com/index.html'''</span> </code> </div> <div style="width:100%; height:1em; clear:both;"> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <code> <span style="font-size: large;">'''Guy Macon's Wikipedia Page:'''</span> <span style="font-size: large;">'''&nbsp;'''</span> <span style="font-size: large;">'''https://en.wikipedia.org/wiki/User:Guy_Macon'''</span> </code> </div> <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;"> <code> <span style="font-size: large;">'''Guy Macon's Wikipedia Talk Page::'''</span> <span style="font-size: large;">'''&nbsp;'''</span> <span style="font-size: large;">'''https://en.wikipedia.org/wiki/User:Guy_Macon'''</span> </code> </div> <div style="width:100%; height:1em; clear:both;"> </div> <span style="font-size: small;">If you find this page on any site other than af.wikibooks.org you are viewing a mirror site. Be aware that the page may be outdated, and that I have no affiliation with or control of mirror websites. The original page is located at [ https://af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:Guy_Macon ].</span> <!-- Unless otherwise specified, everything I (Guy Macon) write on Wikipedia or anywhere else on the Internet is released under the Creative Commons CC0 "No Rights Reserved" license. See http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/ and https://en.wikipedia.org/wiki/Creative_Commons_license#Zero for details. To the extent possible under law, I waive all copyright and related or neighboring rights to my work. You are free to use them for any purpose. I do NOT require you to give me credit. I would prefer that if somebody asks where you got it, you tell them, but that is up to you. You are even free to pretend you wrote it, just as everyone else is free to mock you when they find out what you did. --> <!-- Committed identity: c0c5e71bca550e99a8ae6641e66c428e232051bade39cd47355634ff159c9475fffa1d12eee339aa401bfe5b31ff7fc352c2b9c6f002bfe82d03a6b3f9e40047 is a SHA-512 commitment to this user's real-life identity. See https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Wikipedia_Signpost/2007-05-14/Committed_identity --> 3tma4ajstwp6gp657ed7iuu9mk8h75x 3 2434 4490 2012-05-26T06:39:48Z Guy Macon 975 Created user talk page Guy Macon (for internationalization work). wikitext text/x-wiki == Wrong Place? == I prefer that messages be posted to [ https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Guy_Macon ] instead of here, but if you post here I will get an email notice and will eventually get back here to respond. This may take several days, so please be patient. If you find this page on any site other than wikibooks.org, you are viewing a mirror site. I have no affiliation with or control of mirror sites, and the mirrored page may be outdated. <!-- User committed identity (SHA-512): c0c5e71bca550e99a8ae6641e66c428e232051bade39cd47355634ff159c9475fffa1d12eee339aa401bfe5b31ff7fc352c2b9c6f002bfe82d03a6b3f9e40047 --> ixwiy05wyvg4nwqfrxueka5msj4z03l 4682 4490 2013-06-24T19:10:35Z Guy Macon 975 Update wikitext text/x-wiki == Wrong Place? == I prefer that messages be posted to [ https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Guy_Macon ] instead of here, but if you post here I will get an email notice and will eventually get back here to respond. This may take several days, so please be patient. If you find this page on any site other than af.wikibooks.org, you are viewing a mirror site. I have no affiliation with or control of mirror sites, and the mirrored page may be outdated. <!-- User committed identity (SHA-512): c0c5e71bca550e99a8ae6641e66c428e232051bade39cd47355634ff159c9475fffa1d12eee339aa401bfe5b31ff7fc352c2b9c6f002bfe82d03a6b3f9e40047 --> k0nvshd85ldeuwi12592z7xxj3g5a7j 5633 4682 2019-05-24T02:30:44Z Guy Macon 975 Better URL wikitext text/x-wiki == Wrong Place? == I prefer that messages be posted to [ https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Guy_Macon ] instead of here, but if you post here I will get a weekly email notice and will eventually get back here to respond. This may take a week or two so please be patient. If you find this page on any site other than af.wikibooks.org you are viewing a mirror site. Be aware that mirror pages may be outdated, and that I have no affiliation with or control of mirror websites. The original page is located at [ https://af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruikerbespreking:Guy_Macon ]. gdzewjfo48ym3hiy3lvr60ttzin6tt4 2 2435 4492 2012-05-29T18:36:42Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diffonly=1&diff=3796945&oldid=3636963 wikitext text/x-wiki {{#babel:sv|en-2|no-1|nn-1|da-1|nds-1}} [[Special:Contributions/Innocent bot|Innocent bot]]<br/> [[Special:Contributions/Innocent iwbot|Innocent iwbot]] [[File:Lavallens skugga.jpg|thumb|left|Moi]] [[sv:Användare:Lavallen]] rocy8rz6t73e90eajdsl5svxhqtarvw 2 2437 4494 2012-05-31T04:36:11Z Jasper Deng 980 Global userpage wikitext text/x-wiki [[:wikipedia:en:User:Jasper Deng]] {{#ifeq:{{CONTENTLANGUAGE}}|en|{{#babel:en-N|fr-2}}|{{#babel:en-N|fr-2|{{CONTENTLANGUAGE}}-0}}}} 8h8e24lkro2qhearxig1vfunmcbyhng 4495 4494 2012-05-31T05:25:19Z Jasper Deng 980 Global userpage wikitext text/x-wiki [[:w:en:User:Jasper Deng]] {{#ifeq:{{CONTENTLANGUAGE}}|en|{{#babel:en-N|fr-2}}|{{#babel:en-N|fr-2|{{CONTENTLANGUAGE}}-0}}}} 451mws5ur9f7kdjhpqu3paqh7azw51n 4525 4495 2012-07-17T02:22:17Z Jasper Deng 980 Global userpage wikitext text/x-wiki [[:w:en:User:Jasper Deng]] {{#ifeq:{{CONTENTLANGUAGE}}|en|{{#babel:en-N|fr-2}}|{{#babel:en-N|fr-2|{{CONTENTLANGUAGE}}-0}}}} __NOINDEX__ ebh8tv06p67jfaj67zzszp3bosdnxxw 2 2438 4496 2012-06-02T15:01:16Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Bill william compton]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Bill_william_compton/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mjptpgy7k8hn98e59mxm1lcz1y5wmgn 2 2441 4499 2012-06-02T17:52:59Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Frigotoni]]) wikitext text/x-wiki <center>Hello, I am <span style="font-family:Bradley Hand ITC; color:black">'''Frigotoni'''</span>[[User talk:Frigotoni|<small> ...<span style="font-family:Segoe Script; color:navy" >'''i'm here'''</span></small>]]. I'm a member of the [[m:Small Wiki Monitoring Team|Small Wiki Monitoring Team]] and globally active in countervandalism. Feel free to leave me a message on [[m:User talk:Frigotoni|meta]] or on my [[m:it:Discussioni utente:Frigotoni|home]] Wiki. [[File:Face-grin.svg]]<small><br /><span class="plainlinks">[//toolserver.org/~pathoschild/crossactivity/?user=Frigotoni Crossactivity] & [//toolserver.org/~pathoschild/stalktoy/?target=Frigotoni StalkToy]</span> • If you need further information, you can click [[m:User:Frigotoni|here]]. Have I done something wrong? I apologise for this. Report it to me please.</small></center> 5w4xk8jje5ivh1j1e6b5y557pl8iowz 2 2442 4500 2012-06-05T10:03:02Z タチコマ robot 851 Create wikitext text/x-wiki {{Bot|とある白い猫|site=meta}} {{Emergency-bot-shutoff}} [[en:User:タチコマ robot]] 8ff2fcuf68go9ebabz32rri6ttuxdya 4502 4500 2012-06-05T16:43:31Z タチコマ robot 851 r2.7.3) (robot Bygevoeg: ang, ar, az, be, bg, bn, bs, ca, cs, cv, cy, da, de, el, eo, es, et, eu, fa, fi, fr, fy, gl, he, hi, hr, hu, hy, ia, id, ie, is, it, ja, ka, kk, ko, ku, ky, la, li, lt, mg, mk, ml, mr, ms, ne, nl, no, oc, pa, pl, pt, ro, r... wikitext text/x-wiki {{Bot|とある白い猫|site=meta}} {{Emergency-bot-shutoff}} [[ang:User:タチコマ robot]] [[ar:مستخدم:タチコマ robot]] [[az:İstifadəçi:タチコマ robot]] [[be:Удзельнік:タチコマ robot]] [[bg:Потребител:タチコマ robot]] [[bn:ব্যবহারকারী:タチコマ robot]] [[bs:Korisnik:タチコマ robot]] [[ca:Usuari:タチコマ robot]] [[cs:Uživatel:タチコマ robot]] [[cv:Хутшăнакан:タチコマ robot]] [[cy:Defnyddiwr:タチコマ robot]] [[da:Bruger:タチコマ robot]] [[de:Benutzer:タチコマ robot]] [[el:Χρήστης:タチコマ robot]] [[en:User:タチコマ robot]] [[eo:Uzanto:タチコマ robot]] [[es:Usuario:タチコマ robot]] [[et:Kasutaja:タチコマ robot]] [[eu:Lankide:タチコマ robot]] [[fa:کاربر:タチコマ robot]] [[fi:Käyttäjä:タチコマ robot]] [[fr:Utilisateur:タチコマ robot]] [[fy:Meidogger:タチコマ robot]] [[gl:Usuario:タチコマ robot]] [[he:משתמש:タチコマ robot]] [[hi:सदस्य:タチコマ robot]] [[hr:Suradnik:タチコマ robot]] [[hu:Szerkesztő:タチコマ robot]] [[hy:Մասնակից:タチコマ robot]] [[ia:Usator:タチコマ robot]] [[id:Pengguna:タチコマ robot]] [[ie:Usator:タチコマ robot]] [[is:Notandi:タチコマ robot]] [[it:Utente:タチコマ robot]] [[ja:利用者:タチコマ robot]] [[ka:მომხმარებელი:タチコマ robot]] [[kk:Қатысушы:タチコマ robot]] [[ko:사용자:タチコマ robot]] [[ku:Bikarhêner:タチコマ robot]] [[ky:Колдонуучу:タチコマ robot]] [[la:Usor:タチコマ robot]] [[li:Gebroeker:タチコマ robot]] [[lt:Naudotojas:タチコマ robot]] [[mg:Mpikambana:タチコマ robot]] [[mk:Корисник:タチコマ robot]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:タチコマ robot]] [[mr:सदस्य:タチコマ robot]] [[ms:Pengguna:タチコマ robot]] [[ne:प्रयोगकर्ता:タチコマ robot]] [[nl:Gebruiker:タチコマ robot]] [[no:Bruker:タチコマ robot]] [[oc:Utilizaire:タチコマ robot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:タチコマ robot]] [[pl:Wikipedysta:タチコマ robot]] [[pt:Utilizador:タチコマ robot]] [[ro:Utilizator:タチコマ robot]] [[ru:Участник:タチコマ robot]] [[sa:योजकः:タチコマ robot]] [[si:පරිශීලක:タチコマ robot]] [[sk:Redaktor:タチコマ robot]] [[sl:Uporabnik:タチコマ robot]] [[sq:Përdoruesi:タチコマ robot]] [[sr:Корисник:タチコマ robot]] [[su:Pamaké:タチコマ robot]] [[sv:Användare:タチコマ robot]] [[ta:பயனர்:タチコマ robot]] [[te:వాడుకరి:タチコマ robot]] [[tg:Корбар:タチコマ robot]] [[th:ผู้ใช้:タチコマ robot]] [[tk:Ulanyjy:タチコマ robot]] [[tl:Tagagamit:タチコマ robot]] [[tr:Kullanıcı:タチコマ robot]] [[tt:Кулланучы:タチコマ robot]] [[uk:Користувач:タチコマ robot]] [[ur:صارف:タチコマ robot]] [[uz:Foydalanuvchi:タチコマ robot]] [[vi:Thành viên:タチコマ robot]] [[vo:Geban:タチコマ robot]] [[zh:User:タチコマ robot]] [[zh-min-nan:User:タチコマ robot]] kjqjwav8avcfrmga41aj75551uwiv9d 3 2443 4501 2012-06-05T10:03:03Z タチコマ robot 851 Create wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User talk:とある白い猫]] kkrg56volz0eoyi7rc9seh78x9sdbsx 2 2444 4503 2012-06-05T21:54:58Z タチコマ robot 851 Create wikitext text/x-wiki :<small>''This is the user page of [[Meta:User:とある白い猫]]''</small> ---- {{/af}} [[en:User:とある白い猫]] b464mzr201607g23v9ktb67w7tzm477 4505 4503 2012-06-05T22:13:30Z タチコマ robot 851 r2.7.3) (robot Bygevoeg: ang, ar, az, be, bg, bn, bs, ca, cs, cv, cy, da, de, el, eo, es, et, eu, fa, fi, fr, fy, gl, he, hi, hr, hu, hy, ia, id, ie, is, it, ja, ka, kk, ko, ku, ky, la, li, lt, mg, mk, ml, mr, ms, ne, nl, no, oc, pa, pl, pt, ro, r... wikitext text/x-wiki :<small>''This is the user page of [[Meta:User:とある白い猫]]''</small> ---- {{/af}} [[ang:User:とある白い猫]] [[ar:مستخدم:とある白い猫]] [[az:İstifadəçi:とある白い猫]] [[be:Удзельнік:とある白い猫]] [[bg:Потребител:とある白い猫]] [[bn:ব্যবহারকারী:とある白い猫]] [[bs:Korisnik:とある白い猫]] [[ca:Usuari:とある白い猫]] [[cs:Uživatel:とある白い猫]] [[cv:Хутшăнакан:とある白い猫]] [[cy:Defnyddiwr:とある白い猫]] [[da:Bruger:とある白い猫]] [[de:Benutzer:とある白い猫]] [[el:Χρήστης:とある白い猫]] [[en:User:とある白い猫]] [[eo:Uzanto:とある白い猫]] [[es:Usuario:とある白い猫]] [[et:Kasutaja:とある白い猫]] [[eu:Lankide:とある白い猫]] [[fa:کاربر:とある白い猫]] [[fi:Käyttäjä:とある白い猫]] [[fr:Utilisateur:とある白い猫]] [[fy:Meidogger:とある白い猫]] [[gl:Usuario:とある白い猫]] [[he:משתמש:とある白い猫]] [[hi:सदस्य:とある白い猫]] [[hr:Suradnik:とある白い猫]] [[hu:Szerkesztő:とある白い猫]] [[hy:Մասնակից:とある白い猫]] [[ia:Usator:とある白い猫]] [[id:Pengguna:とある白い猫]] [[ie:Usator:とある白い猫]] [[is:Notandi:とある白い猫]] [[it:Utente:とある白い猫]] [[ja:利用者:とある白い猫]] [[ka:მომხმარებელი:とある白い猫]] [[kk:Қатысушы:とある白い猫]] [[ko:사용자:とある白い猫]] [[ku:Bikarhêner:とある白い猫]] [[ky:Колдонуучу:とある白い猫]] [[la:Usor:とある白い猫]] [[li:Gebroeker:とある白い猫]] [[lt:Naudotojas:とある白い猫]] [[mg:Mpikambana:とある白い猫]] [[mk:Корисник:とある白い猫]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:とある白い猫]] [[mr:सदस्य:とある白い猫]] [[ms:Pengguna:とある白い猫]] [[ne:प्रयोगकर्ता:とある白い猫]] [[nl:Gebruiker:とある白い猫]] [[no:Bruker:とある白い猫]] [[oc:Utilizaire:とある白い猫]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:とある白い猫]] [[pl:Wikipedysta:とある白い猫]] [[pt:Utilizador:とある白い猫]] [[ro:Utilizator:とある白い猫]] [[ru:Участник:とある白い猫]] [[sa:योजकः:とある白い猫]] [[si:පරිශීලක:とある白い猫]] [[sk:Redaktor:とある白い猫]] [[sl:Uporabnik:とある白い猫]] [[sq:Përdoruesi:とある白い猫]] [[sr:Корисник:とある白い猫]] [[su:Pamaké:とある白い猫]] [[sv:Användare:とある白い猫]] [[ta:பயனர்:とある白い猫]] [[te:వాడుకరి:とある白い猫]] [[tg:Корбар:とある白い猫]] [[th:ผู้ใช้:とある白い猫]] [[tl:Tagagamit:とある白い猫]] [[tr:Kullanıcı:とある白い猫]] [[tt:Кулланучы:とある白い猫]] [[uk:Користувач:とある白い猫]] [[ur:صارف:とある白い猫]] [[uz:Foydalanuvchi:とある白い猫]] [[vi:Thành viên:とある白い猫]] [[vo:Geban:とある白い猫]] [[zh:User:とある白い猫]] [[zh-min-nan:User:とある白い猫]] h5v3z8mrvfpwoeo9h17l7i9pypjzowc 3 2445 4504 2012-06-05T21:54:59Z タチコマ robot 851 Create wikitext text/x-wiki :<small>''This is the user talk page of [[Meta:User talk:とある白い猫]]''</small> ---- {{/af}} =Posts= rwqqk476ygpccuse5sscl1rrbeoe2d5 2 2446 4506 2012-06-10T11:50:46Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=3797849&oldid=3796945 wikitext text/x-wiki {{Bot|javadyou|site=fa}}<br>[[:w:fa:user:Javadyou|Javayou userpage on fa.wiki]] 1tp7ey17ytxao5zisj9k4jvyafgk9v3 2 2447 4507 2012-06-10T11:59:18Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=3820171&oldid=3820061 wikitext text/x-wiki {{Bot|درفش کاویانی|site=fa}}<br>[[:w:fa:user:درفش کاویانی|Javayou userpage on fa.wiki]] qbleofuh460cbnj98uoasrhk4veoij3 2 2448 4508 2012-06-11T01:31:08Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by とある白い猫]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:とある白い猫/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); demytpwy3j0kikuliopbe5oi6sufviy 2 2451 4512 2012-06-18T04:12:18Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Σ]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Σ/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); sek291bim4m77l7h0nbx6kyxp0ozaje 2 2453 4514 2012-06-24T20:39:35Z JAn Dudík 998 Nuwe bladsy geskep met 'Owner of [[User:JAnDbot]] from cs.wiki. Please, contact me on my [[w:cs:Wikipedista diskuse:JAn Dudík|czech talk page]].' wikitext text/x-wiki Owner of [[User:JAnDbot]] from cs.wiki. Please, contact me on my [[w:cs:Wikipedista diskuse:JAn Dudík|czech talk page]]. j54m1t4gjn0zos0bdprynycbkhuft0a 2 2454 4515 2012-06-25T22:30:49Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=3800927 wikitext text/x-wiki [[w:en:User:Zscout370|Zscout370]] 88eioklo2l6a0lkomuepwxcw2agm36e 2 2461 4524 2012-07-14T14:03:19Z Mathonius 722 Nuwe bladsy geskep met '{{#Babel:nl|en-3|fr-1|de-1|{{subst:CONTENTLANGUAGE}}-0}} <center>''I'm a member of the [[:m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]]. See [[:sulutil:Mathonius]] for more informa...' wikitext text/x-wiki {{#Babel:nl|en-3|fr-1|de-1|af-0}} <center>''I'm a member of the [[:m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]]. See [[:sulutil:Mathonius]] for more information. Feel free to leave me a message on [[:User talk:Mathonius|my talk page]].''<br />[[:m:User:Mathonius|(click here for my user page on meta.wikimedia)]]</center> ---- phpzlezpw5ci733h3rvbadmuzs06drm 3 2465 4532 2012-08-04T20:18:52Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Vogone]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User:Vogone]] 9r3idjrvf2ajcaaq3mc8x7e2z9vb90w 2 2468 4535 2012-08-06T09:23:18Z Lixer 1031 Nuwe bladsy geskep met '{{Babel|sv|en-2|no-2|da-2|nn-1|fi-1|{{CONTENTLANGUAGE}}-0}} '''Lixer''', Swedish user from the Swedish Wikipedia. I will probably not be active here. Please leave a mes...' wikitext text/x-wiki {{Babel|sv|en-2|no-2|da-2|nn-1|fi-1|{{CONTENTLANGUAGE}}-0}} '''Lixer''', Swedish user from the Swedish Wikipedia. I will probably not be active here. Please leave a message on my talk page if you want something. If you need a quick response, you should contact me on my Swedish talk page or my English talk page. ----- [[File:Animated-Flag-Sweden.gif|45px]] [http://sv.wikipedia.org/wiki/Anv%C3%A4ndare:Lixer Swedish Wikipedia] ([http://sv.wikipedia.org/wiki/Anv%C3%A4ndardiskussion:Lixer Talk]) [[File:Animated-Flag-United-Kingdom.gif|45px]] [http://en.wikipedia.org/wiki/User:Lixer English Wikipedia] ([http://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Lixer Talk]) ----- qnap53nwxzwd9e01begpyg1p8iz68rn 2 2469 4536 2012-08-07T22:47:50Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Osiris]]) wikitext text/x-wiki Hello! I am <span class="plainlinks userlinks">[[User:Osiris|Osiris]] ([[User talk:Osiris|talk]] · [[Special:Contributions/Osiris|contribs]] · [[Special:DeletedContributions/Osiris|deleted contribs]] · [{{fullurl:Special:Log|user=Osiris}} logs] · [{{fullurl:Special:AbuseLog|wpSearchUser=Osiris}} edit filter log] · [[Special:Block/Osiris|block user]] · [{{fullurl:Special:Log|type=block&page=User:Osiris}} block log])</span>. Most of my activity on this project will be related to patrolling recent changes and reverting vandalism. You will find me most active on the [[w:en:User talk:Osiris|English]] and [[w:simple:User talk:Osiris|Simple English Wikipedias]], [[commons:User talk:Osiris|Commons]], [[m:User talk:Osiris|Meta]] and [[incubator:User talk:Osiris|Incubator]]. You can post to my talk page here, but I might be slow in replying. afipsvbpoyfq1p4ynv7lj0kn08mjlg2 3 2474 4544 2012-08-21T16:21:39Z Jitrixis 1045 Nuwe bladsy geskep met '{{#switch:{{{2|{{LOCALHOUR}}}}} |10={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800000|onglets=#FF0000|cadre=#FF8080|police=#FFFFFF}}<!--0--> |11={{#switch:{{{1}}}|bordure=#802000|onglets...' wikitext text/x-wiki {{#switch:{{{2|{{LOCALHOUR}}}}} |10={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800000|onglets=#FF0000|cadre=#FF8080|police=#FFFFFF}}<!--0--> |11={{#switch:{{{1}}}|bordure=#802000|onglets=#FF4000|cadre=#FF9F80|police=#FFFFFF}} |12={{#switch:{{{1}}}|bordure=#804000|onglets=#FF7F00|cadre=#FFBF80|police=#333333}}<!--30--> |13={{#switch:{{{1}}}|bordure=#806000|onglets=#FFBF00|cadre=#FFDF80|police=#333333}} |14={{#switch:{{{1}}}|bordure=#808000|onglets=#FFFF00|cadre=#FFFF80|police=#333333}}<!--60--> |15={{#switch:{{{1}}}|bordure=#608000|onglets=#BFFF00|cadre=#DFFF80|police=#333333}} |16={{#switch:{{{1}}}|bordure=#408000|onglets=#80FF00|cadre=#BFFF80|police=#333333}}<!--90--> |17={{#switch:{{{1}}}|bordure=#208000|onglets=#40FF00|cadre=#9FFF80|police=#333333}} |18={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008000|onglets=#00FF00|cadre=#80FF80|police=#333333}}<!--120--> |19={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008020|onglets=#00FF40|cadre=#80FF9F|police=#333333}} |20={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008040|onglets=#00FF80|cadre=#80FFBF|police=#333333}}<!--150--> |21={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008060|onglets=#00FFBF|cadre=#80FFDF|police=#333333}} |22={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008080|onglets=#00FFFF|cadre=#80FFFF|police=#333333}}<!--180--> |23={{#switch:{{{1}}}|bordure=#006080|onglets=#00BFFF|cadre=#80DFFF|police=#333333}} |00={{#switch:{{{1}}}|bordure=#004080|onglets=#0080FF|cadre=#80DFFF|police=#FFFFFF}}<!--210--> |01={{#switch:{{{1}}}|bordure=#002080|onglets=#0040FF|cadre=#809FFF|police=#FFFFFF}} |02={{#switch:{{{1}}}|bordure=#000040|onglets=#0000FF|cadre=#8080FF|police=#FFFFFF}}<!--240--> |03={{#switch:{{{1}}}|bordure=#200040|onglets=#4000FF|cadre=#9F80FF|police=#FFFFFF}} |04={{#switch:{{{1}}}|bordure=#400080|onglets=#8000FF|cadre=#BF80FF|police=#FFFFFF}}<!--270--> |05={{#switch:{{{1}}}|bordure=#600080|onglets=#BF00FF|cadre=#DF80FF|police=#FFFFFF}} |06={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800080|onglets=#FF00FF|cadre=#FF80FF|police=#FFFFFF}}<!--300--> |07={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800060|onglets=#FF00BF|cadre=#FF80DF|police=#FFFFFF}} |08={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800040|onglets=#FF007F|cadre=#FF80BF|police=#FFFFFF}}<!--330--> |09={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800020|onglets=#FF0040|cadre=#FF809F|police=#FFFFFF}} |#default={{#switch:{{{1}}}|bordure=#FFFFFF|onglets=#222222|cadre=#efefef}} }}<noinclude> <center><table style="width:95%;border-style:solid;border-radius:10px;background-color:{{{{FULLPAGENAME}}|cadre}};border-color:{{{{FULLPAGENAME}}|bordure}};"> <tr> <td style="width:25%;padding:20px;color:red"><center><big><big>'''This user doesn't speak very well your language.'''</big></big><br/><br/>But he can speak another language (see Babel).</center><br/>→ <span class="plainlinks">[http://en.wikipedia.org/wiki/User:Jitrixis Main page in english]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Utilisateur:Jitrixis Main page in french]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Discussion_utilisateur:Jitrixis Talk page in multilinguage]</span></td> <!-- XXXXXXXXXX --> <td style="width:50%;padding:20px"><center><big><big>Ek is '''[[Julien]] G.''' aka '''Jitrixis'''</big></big><br/><br/> Ma langue maternelle est le '''Français''', but I'm able to speek with an advanced level of '''English''' und Ich kann sprechen ein wenig '''Deutsch'''. Ek is gebore op '''27 April 1995''' in '''Roanne''' in die '''Loire'''. </center></td> <!-- XXXXXXXXXX --> <td style="width:25%"><center>{{#babel:fr|en-3|de-1}}</center></td> </tr> <tr> <td colspan="3"><center><table class="wikitable centre" style="width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{{{FULLPAGENAME}}|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;background-color:{{{{FULLPAGENAME}}|onglets}}"> <big>'''<span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Discussion_utilisateur:{{PAGENAMEE}}&action=edit&section=new <span style="color:{{User:Jitrixis/Couleurs|police}}">New Section</span></span>'''</big> </td> </tr> </table></center></td> </tr> </table></center> <center><table class="wikitable centre" style="border-radius:8px;width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{{{FULLPAGENAME}}|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;color:red;background-color:{{{{FULLPAGENAME}}|cadre}}"> <big><big>[[File:Nuvola apps important.svg|90px|right]][[File:Nuvola apps important.svg|90px|left]]'''Thank you to writing nothing on this page.'''</big> By clicking on new section you will be redirected on the French talk page of Jitrixis. However you can still writing your messages in English or in another language which he understands.</big> </td> </tr> </table></center> </noinclude> loj57s4bil188bquvztar4p8n8po94g 4545 4544 2012-08-21T16:22:23Z Jitrixis 1045 wikitext text/x-wiki {{#switch:{{{2|{{LOCALHOUR}}}}} |10={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800000|onglets=#FF0000|cadre=#FF8080|police=#FFFFFF}}<!--0--> |11={{#switch:{{{1}}}|bordure=#802000|onglets=#FF4000|cadre=#FF9F80|police=#FFFFFF}} |12={{#switch:{{{1}}}|bordure=#804000|onglets=#FF7F00|cadre=#FFBF80|police=#333333}}<!--30--> |13={{#switch:{{{1}}}|bordure=#806000|onglets=#FFBF00|cadre=#FFDF80|police=#333333}} |14={{#switch:{{{1}}}|bordure=#808000|onglets=#FFFF00|cadre=#FFFF80|police=#333333}}<!--60--> |15={{#switch:{{{1}}}|bordure=#608000|onglets=#BFFF00|cadre=#DFFF80|police=#333333}} |16={{#switch:{{{1}}}|bordure=#408000|onglets=#80FF00|cadre=#BFFF80|police=#333333}}<!--90--> |17={{#switch:{{{1}}}|bordure=#208000|onglets=#40FF00|cadre=#9FFF80|police=#333333}} |18={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008000|onglets=#00FF00|cadre=#80FF80|police=#333333}}<!--120--> |19={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008020|onglets=#00FF40|cadre=#80FF9F|police=#333333}} |20={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008040|onglets=#00FF80|cadre=#80FFBF|police=#333333}}<!--150--> |21={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008060|onglets=#00FFBF|cadre=#80FFDF|police=#333333}} |22={{#switch:{{{1}}}|bordure=#008080|onglets=#00FFFF|cadre=#80FFFF|police=#333333}}<!--180--> |23={{#switch:{{{1}}}|bordure=#006080|onglets=#00BFFF|cadre=#80DFFF|police=#333333}} |00={{#switch:{{{1}}}|bordure=#004080|onglets=#0080FF|cadre=#80DFFF|police=#FFFFFF}}<!--210--> |01={{#switch:{{{1}}}|bordure=#002080|onglets=#0040FF|cadre=#809FFF|police=#FFFFFF}} |02={{#switch:{{{1}}}|bordure=#000040|onglets=#0000FF|cadre=#8080FF|police=#FFFFFF}}<!--240--> |03={{#switch:{{{1}}}|bordure=#200040|onglets=#4000FF|cadre=#9F80FF|police=#FFFFFF}} |04={{#switch:{{{1}}}|bordure=#400080|onglets=#8000FF|cadre=#BF80FF|police=#FFFFFF}}<!--270--> |05={{#switch:{{{1}}}|bordure=#600080|onglets=#BF00FF|cadre=#DF80FF|police=#FFFFFF}} |06={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800080|onglets=#FF00FF|cadre=#FF80FF|police=#FFFFFF}}<!--300--> |07={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800060|onglets=#FF00BF|cadre=#FF80DF|police=#FFFFFF}} |08={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800040|onglets=#FF007F|cadre=#FF80BF|police=#FFFFFF}}<!--330--> |09={{#switch:{{{1}}}|bordure=#800020|onglets=#FF0040|cadre=#FF809F|police=#FFFFFF}} |#default={{#switch:{{{1}}}|bordure=#FFFFFF|onglets=#222222|cadre=#efefef}} }}<noinclude> <center><table style="width:95%;border-style:solid;border-radius:10px;background-color:{{{{FULLPAGENAME}}|cadre}};border-color:{{{{FULLPAGENAME}}|bordure}};"> <tr> <td style="width:25%;padding:20px;color:red"><center><big><big>'''This user doesn't speak very well your language.'''</big></big><br/><br/>But he can speak another language (see Babel).</center><br/>→ <span class="plainlinks">[http://en.wikipedia.org/wiki/User:Jitrixis Main page in english]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Utilisateur:Jitrixis Main page in french]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Discussion_utilisateur:Jitrixis Talk page in multilinguage]</span></td> <!-- XXXXXXXXXX --> <td style="width:50%;padding:20px"><center><big><big>Ek is '''[[Julien]] G.''' aka '''Jitrixis'''</big></big><br/><br/> Ma langue maternelle est le '''Français''', but I'm able to speek with an advanced level of '''English''' und Ich kann sprechen ein wenig '''Deutsch'''. Ek is gebore op '''27 April 1995''' in '''Roanne''' in die '''Loire'''. </center></td> <!-- XXXXXXXXXX --> <td style="width:25%"><center>{{#babel:af-0|fr|en-3|de-1}}</center></td> </tr> <tr> <td colspan="3"><center><table class="wikitable centre" style="width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{{{FULLPAGENAME}}|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;background-color:{{{{FULLPAGENAME}}|onglets}}"> <big>'''<span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Discussion_utilisateur:{{PAGENAMEE}}&action=edit&section=new <span style="color:{{User:Jitrixis/Couleurs|police}}">New Section</span></span>'''</big> </td> </tr> </table></center></td> </tr> </table></center> <center><table class="wikitable centre" style="border-radius:8px;width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{{{FULLPAGENAME}}|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;color:red;background-color:{{{{FULLPAGENAME}}|cadre}}"> <big><big>[[File:Nuvola apps important.svg|90px|right]][[File:Nuvola apps important.svg|90px|left]]'''Thank you to writing nothing on this page.'''</big> By clicking on new section you will be redirected on the French talk page of Jitrixis. However you can still writing your messages in English or in another language which he understands.</big> </td> </tr> </table></center> </noinclude> mcxvzxx5cpn49knk7dj02l0nsy4181i 4546 4545 2012-08-21T19:39:43Z Jitrixis 1045 wikitext text/x-wiki <center><table style="width:95%;border-style:solid;border-radius:10px;background-color:{{User:Jitrixis|cadre}};border-color:{{User:Jitrixis|bordure}};"> <tr> <td style="width:25%;padding:20px;color:red"><center><big><big>'''This user doesn't speak very well your language.'''</big></big><br/><br/>But he can speak another language (see Babel).</center><br/>→ <span class="plainlinks">[http://en.wikipedia.org/wiki/User:Jitrixis Main page in english]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Utilisateur:Jitrixis Main page in french]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Discussion_utilisateur:Jitrixis Talk page in multilinguage]</span></td> <!-- XXXXXXXXXX --> <td style="width:50%;padding:20px"><center><big><big>Ek is '''[[Julien]] G.''' aka '''Jitrixis'''</big></big><br/><br/> Ma langue maternelle est le '''Français''', but I'm able to speek with an advanced level of '''English''' und Ich kann sprechen ein wenig '''Deutsch'''. Ek is gebore op '''27 April 1995''' in '''Roanne''' in die '''Loire'''. </center></td> <!-- XXXXXXXXXX --> <td style="width:25%"><center>{{#babel:|fr|en-3|de-1}}</center></td> </tr> <tr> <td colspan="3"><center><table class="wikitable centre" style="width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{User:Jitrixis|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;background-color:{{User:Jitrixis|onglets}}"> <big>'''<span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Discussion_utilisateur:{{PAGENAMEE}}&action=edit&section=new <span style="color:{{User:Jitrixis/Couleurs|police}}">New Section</span></span>'''</big> </td> </tr> </table></center></td> </tr> </table></center> <center><table class="wikitable centre" style="border-radius:8px;width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{User:Jitrixis|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;color:red;background-color:{{User:Jitrixis|cadre}}"> <big><big>[[File:Nuvola apps important.svg|90px|right]][[File:Nuvola apps important.svg|90px|left]]'''Thank you to writing nothing on this page.'''</big> By clicking on new section you will be redirected on the French talk page of Jitrixis. However you can still writing your messages in English or in another language which he understands.</big> </td> </tr> </table></center> 5glrixz62hpug1zuoeyoyeno7rlewgo 4549 4546 2012-08-21T20:31:33Z Jitrixis 1045 wikitext text/x-wiki <center><table style="width:95%;border-style:solid;border-radius:10px;background-color:{{User:Jitrixis|cadre}};border-color:{{User:Jitrixis|bordure}};"> <tr> <td style="width:25%;padding:20px;color:red"><center><big><big>'''This user doesn't speak very well your language.'''</big></big><br/><br/>But he can speak another language (see Babel).</center><br/>→ <span class="plainlinks">[http://en.wikipedia.org/wiki/User:Jitrixis Main page in english]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Utilisateur:Jitrixis Main page in french]</span><br/>→ <span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/wiki/Discussion_utilisateur:Jitrixis Talk page in multilinguage]</span></td> <td style="width:50%;padding:20px"><center><big><big>{{User:Jitrixis|nom|trad}} '''[[Julien]] G.''' aka '''Jitrixis'''</big></big><br/><br/> Ma langue maternelle est le '''Français''', but I'm able to speek with an advanced level of '''English''' und Ich kann sprechen ein wenig '''Deutsch'''. {{User:Jitrixis|nee|trad}}. </center></td> <td style="width:25%"><center>{{#babel:{{User:Jitrixis|lang|trad}}-0|fr|en-3|de-1}}</center></td> </tr> <tr> <td colspan="3"><center><table class="wikitable centre" style="width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{User:Jitrixis|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;background-color:{{User:Jitrixis|onglets}}"> <big>'''<span class="plainlinks">[http://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Discussion_utilisateur:{{PAGENAMEE}}&action=edit&section=new <span style="color:{{User:Jitrixis/Couleurs|police}}">New Section</span></span>'''</big> </td> </tr> </table></center></td> </tr> </table></center> <center><table class="wikitable centre" style="border-radius:8px;width:80%;border:1px black;"> <tr> <td style="border-color:{{User:Jitrixis|bordure}};width:100%;text-align:center;vertical-align:middle;color:red;background-color:{{User:Jitrixis|cadre}}"> <big><big>[[File:Nuvola apps important.svg|90px|right]][[File:Nuvola apps important.svg|90px|left]]'''Thank you to writing nothing on this page.'''</big> By clicking on new section you will be redirected on the French talk page of Jitrixis. However you can still writing your messages in English or in another language which he understands.</big> </td> </tr> </table></center> a9d6owf3cxm4jxz33q5rqezzqcaft5s 3 2476 4552 2012-08-30T19:49:38Z Avocato 800 Creating wikitext text/x-wiki <div dir=ltr><div style="background: #FFFFFF; text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; font-weight: bold;"><div style="padding: 5px; border: 3px solid #003882; -moz-border-radius: 10px; -webkit-border-radius: 10px; border-radius: 10px;">Please, Do not leave your message here. You can contact me using any of the following: <div style="margin-top: 10px; padding: 2px; background: #f4f3f0; border: 2px solid #fb139e; -moz-border-radius: 10px; -webkit-border-radius: 10px; border-radius: 10px;">[[w:ar:User talk:Avocato|w:ar:user talk:Avocato]] &#124; [[w:en:User talk:Avocato|w:en:user talk:Avocato]] &#124; [[m:User talk:Avocato|meta:user talk:Avocato]]</div></div></div></div> 3hadats3wp6ted874jwt08stykc5rdi 2 2477 4553 2012-08-31T16:31:07Z Avocato 800 Creating wikitext text/x-wiki <div dir=ltr> {| width="80%" align="center" style="text-align:justify; border:1px solid #aaaaaa; background-color:#f9f9f9; color:#000000;" |- padding:1em;padding-top:0.5em;padding-right:2em;padding-left:3em" |[[File:Crystal Clear action run.svg|60px|link=]] |'''This user account is a [[w:en:Wikipedia:Bot policy|bot]] operated by [[w:ar:مستخدم:Avocato|Avocato]] ([[w:ar:نقاش المستخدم:Avocato|talk]]).'''<br /> It is a legitimate alternative account, used to make repetitive automated or semi-automated edits that would be extremely tedious to do manually. |} </div> [[ar:مستخدم:AvocatoBot]] kx5zui5358sy0p6bycz3y4mlwem2emt 4560 4553 2012-09-08T09:42:35Z AvocatoBot 832 r2.7.3) (robot Bygevoeg: ang, az, be, bg, bn, bs, ca, cs, cv, cy, da, de, el, en, eo, es, et, eu, fa, fi, fr, fy, gl, he, hi, hr, hu, hy, ia, id, ie, is, it, ja, ka, kk, ko, ku, ky, la, li, lt, mg, mk, ml, mr, ms, ne, nl, no, oc, pa, pl, pt, ro, ru, sa... wikitext text/x-wiki <div dir=ltr> {| width="80%" align="center" style="text-align:justify; border:1px solid #aaaaaa; background-color:#f9f9f9; color:#000000;" |- padding:1em;padding-top:0.5em;padding-right:2em;padding-left:3em" |[[File:Crystal Clear action run.svg|60px|link=]] |'''This user account is a [[w:en:Wikipedia:Bot policy|bot]] operated by [[w:ar:مستخدم:Avocato|Avocato]] ([[w:ar:نقاش المستخدم:Avocato|talk]]).'''<br /> It is a legitimate alternative account, used to make repetitive automated or semi-automated edits that would be extremely tedious to do manually. |} </div> [[ang:User:AvocatoBot]] [[ar:مستخدم:AvocatoBot]] [[az:İstifadəçi:AvocatoBot]] [[be:Удзельнік:AvocatoBot]] [[bg:Потребител:AvocatoBot]] [[bn:ব্যবহারকারী:AvocatoBot]] [[bs:Korisnik:AvocatoBot]] [[ca:Usuari:AvocatoBot]] [[cs:Uživatel:AvocatoBot]] [[cv:Хутшăнакан:AvocatoBot]] [[cy:Defnyddiwr:AvocatoBot]] [[da:Bruger:AvocatoBot]] [[de:Benutzer:AvocatoBot]] [[el:Χρήστης:AvocatoBot]] [[en:User:AvocatoBot]] [[eo:Uzanto:AvocatoBot]] [[es:Usuario:AvocatoBot]] [[et:Kasutaja:AvocatoBot]] [[eu:Lankide:AvocatoBot]] [[fa:کاربر:AvocatoBot]] [[fi:Käyttäjä:AvocatoBot]] [[fr:Utilisateur:AvocatoBot]] [[fy:Meidogger:AvocatoBot]] [[gl:Usuario:AvocatoBot]] [[he:משתמש:AvocatoBot]] [[hi:सदस्य:AvocatoBot]] [[hr:Suradnik:AvocatoBot]] [[hu:Szerkesztő:AvocatoBot]] [[hy:Մասնակից:AvocatoBot]] [[ia:Usator:AvocatoBot]] [[id:Pengguna:AvocatoBot]] [[ie:Usator:AvocatoBot]] [[is:Notandi:AvocatoBot]] [[it:Utente:AvocatoBot]] [[ja:利用者:AvocatoBot]] [[ka:მომხმარებელი:AvocatoBot]] [[kk:Қатысушы:AvocatoBot]] [[ko:사용자:AvocatoBot]] [[ku:Bikarhêner:AvocatoBot]] [[ky:Колдонуучу:AvocatoBot]] [[la:Usor:AvocatoBot]] [[li:Gebroeker:AvocatoBot]] [[lt:Naudotojas:AvocatoBot]] [[mg:Mpikambana:AvocatoBot]] [[mk:Корисник:AvocatoBot]] [[ml:ഉപയോക്താവ്:AvocatoBot]] [[mr:सदस्य:AvocatoBot]] [[ms:Pengguna:AvocatoBot]] [[ne:प्रयोगकर्ता:AvocatoBot]] [[nl:Gebruiker:AvocatoBot]] [[no:Bruker:AvocatoBot]] [[oc:Utilizaire:AvocatoBot]] [[pa:ਮੈਂਬਰ:AvocatoBot]] [[pl:Wikipedysta:AvocatoBot]] [[pt:Utilizador:AvocatoBot]] [[ro:Utilizator:AvocatoBot]] [[ru:Участник:AvocatoBot]] [[sa:योजकः:AvocatoBot]] [[si:පරිශීලක:AvocatoBot]] [[sk:Redaktor:AvocatoBot]] [[sl:Uporabnik:AvocatoBot]] [[sq:Përdoruesi:AvocatoBot]] [[sr:Корисник:AvocatoBot]] [[sv:Användare:AvocatoBot]] [[ta:பயனர்:AvocatoBot]] [[te:వాడుకరి:AvocatoBot]] [[tg:Корбар:AvocatoBot]] [[th:ผู้ใช้:AvocatoBot]] [[tl:Tagagamit:AvocatoBot]] [[tr:Kullanıcı:AvocatoBot]] [[tt:Кулланучы:AvocatoBot]] [[uk:Користувач:AvocatoBot]] [[ur:صارف:AvocatoBot]] [[uz:Foydalanuvchi:AvocatoBot]] [[vi:Thành viên:AvocatoBot]] [[zh:User:AvocatoBot]] [[zh-min-nan:User:AvocatoBot]] 7vbay4zq2x71tc7zhtgkwoaw7mt42zv 3 2478 4554 2012-08-31T19:42:09Z AvocatoBot 832 Creating wikitext text/x-wiki <div dir=ltr><div style="background: #FFFFFF; text-align: center; font-family: Calibri; font-size: 1.6em; font-weight: bold;"><div style="padding: 5px; border: 3px solid #003882; -moz-border-radius: 10px; -webkit-border-radius: 10px; border-radius: 10px;">Please, Do not leave your message here. You can contact my operator using any of the following: <div style="margin-top: 10px; padding: 2px; background: #f4f3f0; border: 2px solid #fb139e; -moz-border-radius: 10px; -webkit-border-radius: 10px; border-radius: 10px;">[[w:ar:User talk:Avocato|w:ar:user talk:Avocato]] &#124; [[w:en:User talk:Avocato|w:en:user talk:Avocato]] &#124; [[m:User talk:Avocato|meta:user talk:Avocato]]</div></div></div></div> sp61nkc3vi6lvhlea1ecl2bxwlit01z 2 2479 4555 2012-09-02T23:05:14Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Antonorsi]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:es|en-3|af-0}} ''Hello, I'm [[:m:User:Antonorsi|Antonorsi]], from es.wiki. You can contact me in [[:m:User talk:Antonorsi|my talk page on meta]].''<br /> ---- la2o3unoppacpx7uvuxy7ng029tqpz2 2 2481 4557 2012-09-03T00:41:05Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Shujenchang]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Shujenchang/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); qrhxsoxscudtwxlfngb7psz1fhrepcr 2 2482 4558 2012-09-03T01:48:02Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Lukas²³]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Lukas²³/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 83yd8rgqpt0d0uokqpva51quireg5a7 2 2483 4564 2012-09-20T19:26:51Z Noommos 1068 Creating javascript (SWMT) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Noommos/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); heon0uvy8qznbjj7gzy0htsedh4nvuy 3 2484 4569 2012-10-05T17:29:51Z Moe Epsilon 156 {{softredirect|w:en:User talk:Moe Epsilon}} wikitext text/x-wiki {{softredirect|w:en:User talk:Moe Epsilon}} ca8bozdt81w9azbby0c89g27p9x0nuc 4679 4569 2013-06-21T13:30:34Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki {{Gebruikerbespreking:Moe Epsilon/Header}} 23w06l1i956x45wckmfwae2pnldl405 2 2486 4571 2012-10-25T18:32:18Z Quentinv57 577 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki <div style="min-height: 57px; border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 50%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify;"> <div style="float: left">[[File:Wikimedia Community Logo.svg|50px|link=]]</div> <div style="margin-left: 60px">'''[[:m:User:Translation Notification Bot|m:User:Translation Notification Bot]]'''.<br />(''[[m:Interwiki redirect|{{int:redirectpagesub}}]]'')</div> </div> 59xrrxfkj8xh7jw11em0s4rnuulbz9j 2 2487 4572 2012-10-26T08:17:14Z Quentinv57 577 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:zh|en-4|zh-classical-2|eo-1|ko-1|ja-0|fr-0||af-0}} Sometimes this user works as a member of [[m:Small Wiki Monitoring Team|SWMT]] and helps some anti-vandalism and anti-spam works here. To know more about this user, you can see his user page on [[w:en:User:Shujenchang|English Wikipedia]]. You can contact him via [[User talk:Shujenchang|talk page]], [[w:en:Special:EmailUser/Shujenchang|email]] or [[w:en:User:Shujenchang/Contact#IMs|IMs]] (Note: Please use English). '''Note''': Because of this user perhaps do not know the language on this project totally, so may be sometimes he will do something wrong when he do anti-vandalism and anti-spam works. If he did something wrong, please [[User talk:Shujenchang|let him know]]. aoly2vl61ss8soar3ejpylr17hr95bb 2 2488 4573 2012-10-26T09:12:40Z Quentinv57 577 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:es|ast|en-3|fr-2|af-0}} ''Hello, I'm [[:w:es:User:Mr.Ajedrez|Mr.Ajedrez]], from es.wiki. You can contact me in [[:w:es:User talk:Mr.Ajedrez|my talk page in es.wiki]].''<br /> ---- 62ush3sasp6nbrual8xx4g6cyfyqysy 2 2489 4574 2012-10-26T09:12:49Z Quentinv57 577 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by user]]) wikitext text/x-wiki {{bot|Mr.Ajedrez|site=w:es}} pp903u1bf9hm4qev44qoez4ypbpdb73 2 2490 4576 2012-11-07T09:31:32Z 80.156.44.178 init wikitext text/x-wiki [[Image:Alien-hack-master.png|100px]] [[File:Redirectltr.png]]<b>[[:fr:Utilisateur:Mabifixem|Mabifixem]]</b> 50dnopl8mroj7uotuw2w7ef0idyg2bj 2 2492 4587 2012-12-09T22:17:42Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Sotiale]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Sotiale/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 03gc5bhcnt2oox5rx9ogo1n6m4nvu95 2 2493 4588 2012-12-10T03:35:54Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Salvio giuliano]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Salvio giuliano/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); cilyqrty5clt7jy7sq0jqp3ujg4euh1 2 2495 4590 2012-12-11T18:49:23Z Base 1005 creating new ownjs page javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Base/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 9giyxj7vuxbzl3gw9t8r2790bzkcnaa 2 2497 4592 2012-12-17T06:09:17Z Makecat 1082 Creating my userpage wikitext text/x-wiki <div style="margin-left:-1em; margin-right:-1em; margin-bottom:15em;" class="plainlinks"> <div style="padding:0px; background:#99CCCC; border:1px solid #42526C; font-family:Calibri; color:#AAA;"> {| style="border:1px solid #99CCCC; background:#99CCCC; color:#333333;" align="center" |- style="padding:1em;" | width="17%" | <div style="padding:0.5em; margin:0.5em; width:200px; float:left;">[[File:File-Ngc5866 hst big.png|200px]]</div> | {{#Babel:zh|en-2}} <big>Hello, I am '''Makecat'''. I am an [[w:zh:Wikipedia:管理员|administrator]] on the Chinese Wikipedia, which is my home wiki. I am a member of [[m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]] and may make some edits here occasionally, such as reverting vandalism and requesting pages for speedy deletion. If you want to contact me, please leave a message at [[w:zh:User talk:Makecat|here]].</big> |} </div> </div> chal04wfy278nz0698yobciqjmk2ojm 4593 4592 2012-12-17T06:11:51Z Makecat 1082 Creating my userpage wikitext text/x-wiki <div style="margin-left:-1em; margin-right:-1em; margin-bottom:15em;" class="plainlinks"> <div style="padding:0px; background:#99CCCC; border:1px solid #42526C; font-family:Calibri; color:#AAA;"> {| style="border:1px solid #99CCCC; background:#99CCCC; color:#333333;" align="center" |- style="padding:1em;" | width="17%" | <div style="padding:0.5em; margin:0.5em; width:200px; float:left;">[[File:File-Ngc5866 hst big.png|200px]]</div> | {{#Babel:zh|en-2}} <big>Hello, I am '''Makecat'''. I am an [[w:zh:Wikipedia:管理员|administrator]] on the Chinese Wikipedia, which is my home wiki. I am a member of [[m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]] and may make some edits here occasionally, such as reverting vandalism and requesting pages for speedy deletion. If you want to contact me, please leave a message at [[w:zh:User talk:Makecat|here]].</big> |} </div> </div> [[en:User:Makecat]] [[zh:User:Makecat]] hgym4l89kjpo7qrycolvxdokxm09qb1 5242 4593 2017-04-04T01:21:55Z CommonsDelinker 24 Replacing File-Ngc5866_hst_big.png with [[File:Ngc5866_hst_big.png]] (by [[:c:User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] because: [[:c:COM:FR|File renamed]]: [[:c:COM:FR#reasons|File renaming criterion #6]]: Non-controversial maintenance and bug fixes, includ wikitext text/x-wiki <div style="margin-left:-1em; margin-right:-1em; margin-bottom:15em;" class="plainlinks"> <div style="padding:0px; background:#99CCCC; border:1px solid #42526C; font-family:Calibri; color:#AAA;"> {| style="border:1px solid #99CCCC; background:#99CCCC; color:#333333;" align="center" |- style="padding:1em;" | width="17%" | <div style="padding:0.5em; margin:0.5em; width:200px; float:left;">[[File:Ngc5866 hst big.png|200px]]</div> | {{#Babel:zh|en-2}} <big>Hello, I am '''Makecat'''. I am an [[w:zh:Wikipedia:管理员|administrator]] on the Chinese Wikipedia, which is my home wiki. I am a member of [[m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]] and may make some edits here occasionally, such as reverting vandalism and requesting pages for speedy deletion. If you want to contact me, please leave a message at [[w:zh:User talk:Makecat|here]].</big> |} </div> </div> [[en:User:Makecat]] [[zh:User:Makecat]] b2u9kso1moq7ec4u7cx2unvgq97vewy 1 2500 4609 2013-01-23T18:08:11Z 41.185.144.4 Nuwe bladsy geskep met 'Is koek 'n suiwer stof of 'n mengsel?' wikitext text/x-wiki Is koek 'n suiwer stof of 'n mengsel? 72nxjb0t791jeiw4ak3q2m3m7dvzlja 5678 4609 2019-10-12T16:53:12Z 37.154.185.126 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, wikitext text/x-wiki 188 MYSTICISM AND LOGIC less than a certain thickness, the glass breaks. I also do not deny that the observation of such regularities, even when they are not without exceptions, is useful in the infancy of a science: the observation that unsupported bodies in air usually fall was a stage on the way to the law of gravitation. What I deny is that science assumes the existence of invariable uniformities of sequence of this kind, or that it aims at discovering them. All such uniformities, as we saw, depend upon a certain vagueness in the definition of the "events." That bodies fall is a vague qualitative statement; science wishes to know how fast they fall. This depends upon the shape of the bodies and the density of the air. It is true that there is more nearly uniformity when they fall in a vacuum; so far as Galileo could observe, the uniformity is then complete. But later it appeared that even there the latitude made a difference, and the altitude. Theoretically, the position of the sun and moon must make a difference. In short, every advance in a science takes us farther away from the crude uniformities which are first observed, into greater differentiation of antecedent and consequent, and into a continually wider circle of antecedents recognised as relevant. The principle "same cause, same effect," which philosophers imagine to be vital to science, is therefore utterly otiose. As soon as the antecedents have been given sufficiently fully to enable the consequent to be calculated with some exactitude, the antecedents have become so complicated that it is very unlikely they will ever recur. Hence, if this were the principle involved, science would remain utterly sterile. The importance of these considerations lies partly in the fact that they lead to a more correct account of scientific procedure, partly in the fact that they remove Is koek 'n suiwer stof of 'n mengsel? 485emxhk16fvz41fyvkv3zgnolr8gz7 5694 5678 2019-10-12T16:55:21Z Minorax 2092 Undid edits by [[Special:Contribs/37.154.185.126|37.154.185.126]] ([[User talk:37.154.185.126|talk]]) to last version by 41.185.144.4 wikitext text/x-wiki Is koek 'n suiwer stof of 'n mengsel? 72nxjb0t791jeiw4ak3q2m3m7dvzlja 2 2501 4610 2013-01-30T20:33:50Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5035590&oldid=5034609 wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[m:User:DeltaQuad]] a6w3mbaygxu8amb97m28ausvj5uvgdf 6688 4610 2020-06-26T10:19:15Z Sakretsu 2179 Sakretsu het bladsy [[Gebruiker:DeltaQuad]] na [[Gebruiker:AmandaNP]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/DeltaQuad|DeltaQuad]]" to "[[Special:CentralAuth/AmandaNP|AmandaNP]]" wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[m:User:DeltaQuad]] a6w3mbaygxu8amb97m28ausvj5uvgdf 3 2502 4611 2013-01-30T20:36:30Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user talk page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5035590&oldid=5034609 wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[m:User talk:DeltaQuad]] hx582ovme1j4qgwq2pp7qrvxx5iap4c 6689 4611 2020-06-26T10:19:15Z Sakretsu 2179 Sakretsu het bladsy [[Gebruikerbespreking:DeltaQuad]] na [[Gebruikerbespreking:AmandaNP]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/DeltaQuad|DeltaQuad]]" to "[[Special:CentralAuth/AmandaNP|AmandaNP]]" wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[m:User talk:DeltaQuad]] hx582ovme1j4qgwq2pp7qrvxx5iap4c 2 2504 4613 2013-02-03T14:48:05Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5170594&oldid=5168302 wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[ur:User talk:محمد شعیب]] fpj2rfbakrb6r7d9uc8reqq7szgsp8m 5648 4613 2019-07-20T00:12:36Z Ejs-80 1564 Ejs-80 het bladsy [[Gebruiker:محمد شعیب]] na [[Gebruiker:Yethrosh]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/محمد شعیب|محمد شعیب]]" to "[[Special:CentralAuth/Yethrosh|Yethrosh]]" wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[ur:User talk:محمد شعیب]] fpj2rfbakrb6r7d9uc8reqq7szgsp8m 3 2505 4614 2013-02-03T15:37:23Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user talk page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5170594&oldid=5168302 wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[ur:User talk:محمد شعیب]] fpj2rfbakrb6r7d9uc8reqq7szgsp8m 5647 4614 2019-07-20T00:12:36Z Ejs-80 1564 Ejs-80 het bladsy [[Gebruikerbespreking:محمد شعیب]] na [[Gebruikerbespreking:Yethrosh]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/محمد شعیب|محمد شعیب]]" to "[[Special:CentralAuth/Yethrosh|Yethrosh]]" wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[ur:User talk:محمد شعیب]] fpj2rfbakrb6r7d9uc8reqq7szgsp8m 2 2506 4615 2013-02-03T16:33:12Z Base 1005 Global CSS creation/upgrade css text/css @import url('http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Base/global.css&action=raw&ctype=text/css'); 0ad8lnwox1r6cybruweme61168kinbz 2 2507 4617 2013-02-05T02:15:38Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Ralgis]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Ralgis/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); oo0enx1togksp1hr5zyhtjklhr9da8p 4928 4617 2014-11-27T23:49:03Z Savh 636 Savh het bladsy [[Gebruiker:Ralgis/common.js]] na [[Gebruiker:Allan Aguilar/common.js]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Ralgis|Ralgis]]" to "[[Special:CentralAuth/Alla... javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Ralgis/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); oo0enx1togksp1hr5zyhtjklhr9da8p 5235 4928 2017-02-16T11:55:05Z Savh 636 Savh het bladsy [[Gebruiker:Allan Aguilar/common.js]] na [[Gebruiker:Green Mostaza/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Allan Aguilar|Allan Aguilar]]" to "[[Special:CentralAuth/Green Mostaza|Green... javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Ralgis/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); oo0enx1togksp1hr5zyhtjklhr9da8p 2 2508 4618 2013-02-05T03:28:06Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Gwickwire]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Gwickwire/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); oaavw6b7a7c9mzidklcpj7cy103llx9 2 2509 4622 2013-02-18T01:06:10Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Sumone10154]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Sumone10154/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 3kscmjhjt7420t3gpmzm2hurkmq8zey 2 2510 4623 2013-02-18T02:40:22Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Meisam]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Meisam/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); q97zabc65asw699merw8wy1dbbqvvpq 2 2511 4624 2013-02-18T23:25:06Z Hoo User Page Bot 827 Creating global bot page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5239167&oldid=5236560 wikitext text/x-wiki {{Bot|Mahdiz|site=fa}} [[ab:user:MahdiBot]] [[ace:user:MahdiBot]] [[af:user:MahdiBot]] [[ak:user:MahdiBot]] [[als:user:MahdiBot]] [[am:user:MahdiBot]] [[ang:user:MahdiBot]] [[an:user:MahdiBot]] [[arc:user:MahdiBot]] [[ar:user:MahdiBot]] [[arz:user:MahdiBot]] [[ast:user:MahdiBot]] [[as:user:MahdiBot]] [[av:user:MahdiBot]] [[ay:user:MahdiBot]] [[az:user:MahdiBot]] [[bar:user:MahdiBot]] [[bat-smg:user:MahdiBot]] [[ba:user:MahdiBot]] [[bcl:user:MahdiBot]] [[be:user:MahdiBot]] [[be-x-old:user:MahdiBot]] [[bg:user:MahdiBot]] [[bh:user:MahdiBot]] [[bi:user:MahdiBot]] [[bjn:user:MahdiBot]] [[bm:user:MahdiBot]] [[bug:user:MahdiBot]] [[bxr:user:MahdiBot]] [[cbk-zam:user:MahdiBot]] [[cdo:user:MahdiBot]] [[ceb:user:MahdiBot]] [[ce:user:MahdiBot]] [[chr:user:MahdiBot]] [[ch:user:MahdiBot]] [[chy:user:MahdiBot]] [[ckb:user:MahdiBot]] [[co:user:MahdiBot]] [[crh:user:MahdiBot]] [[cr:user:MahdiBot]] [[csb:user:MahdiBot]] [[cs:user:MahdiBot]] [[cu:user:MahdiBot]] [[cv:user:MahdiBot]] [[cy:user:MahdiBot]] [[da:user:MahdiBot]] [[de:user:MahdiBot]] [[diq:user:MahdiBot]] [[dsb:user:MahdiBot]] [[dv:user:MahdiBot]] [[dz:user:MahdiBot]] [[ee:user:MahdiBot]] [[en:user:MahdiBot]] [[el:user:MahdiBot]] [[eml:user:MahdiBot]] [[eo:user:MahdiBot]] [[es:user:MahdiBot]] [[et:user:MahdiBot]] [[eu:user:MahdiBot]] [[ext:user:MahdiBot]] [[ff:user:MahdiBot]] [[fiu-vro:user:MahdiBot]] [[fi:user:MahdiBot]] [[fj:user:MahdiBot]] [[fo:user:MahdiBot]] [[frp:user:MahdiBot]] [[frr:user:MahdiBot]] [[fr:user:MahdiBot]] [[fur:user:MahdiBot]] [[fy:user:MahdiBot] [[la:user:MahdiBot]] [[lbe:user:MahdiBot]] [[lb:user:MahdiBot]] [[lg:user:MahdiBot]] [[lij:user:MahdiBot]] [[li:user:MahdiBot]] [[lmo:user:MahdiBot]] [[ln:user:MahdiBot]] [[lo:user:MahdiBot]] [[ltg:user:MahdiBot]] [[lt:user:MahdiBot]] [[lv:user:MahdiBot]] [[map-bms:user:MahdiBot]] [[mdf:user:MahdiBot]] [[mg:user:MahdiBot]] [[mhr:user:MahdiBot]] [[mi:user:MahdiBot]] [[mk:user:MahdiBot]] [[ml:user:MahdiBot]] [[mn:user:MahdiBot]] [[mrj:user:MahdiBot]] [[mr:user:MahdiBot]] [[ms:user:MahdiBot]] [[mt:user:MahdiBot]] [[mwl:user:MahdiBot]] [[myv:user:MahdiBot]] [[my:user:MahdiBot]] [[mzn:user:MahdiBot]] [[nah:user:MahdiBot]] [[nap:user:MahdiBot]] [[na:user:MahdiBot]] [[nds-nl:user:MahdiBot]] [[ne:user:MahdiBot]] [[new:user:MahdiBot]] [[nl:user:MahdiBot]] [[nn:user:MahdiBot]] [[nov:user:MahdiBot]] [[no:user:MahdiBot]] [[nrm:user:MahdiBot]] [[nv:user:MahdiBot]] [[ny:user:MahdiBot]] [[oc:user:MahdiBot]] [[om:user:MahdiBot]] [[or:user:MahdiBot]] [[os:user:MahdiBot]] [[pag:user:MahdiBot]] [[pam:user:MahdiBot]] [[pap:useiBot]] [[sd:user:MahdiBot]] [[se:user:MahdiBot]] [[sg:user:MahdiBot]] [[sh:user:MahdiBot]] [[simple:user:MahdiBot]] [[si:user:MahdiBot]] [[sk:user:MahdiBot]] [[sl:user:MahdiBot]] [[sm:user:MahdiBot]] [[sn:user:MahdiBot]] [[so:user:MahdiBot]] [[sq:user:MahdiBot]] [[srn:user:MahdiBot]] [[sr:user:MahdiBot]] [[ss:user:MahdiBot]] [[stq:user:MahdiBot]] [[st:user:MahdiBot]] [[su:user:MahdiBot]] [[sv:user:MahdiBot]] [[sw:user:MahdiBot]] [[szl:user:MahdiBot]] [[ta:user:MahdiBot]] [[te:user:MahdiBot]] [[tg:user:MahdiBot]] [[th:user:MahdiBot]] [[ti:user:MahdiBot]] [[tk:user:MahdiBot]] [[tl:user:MahdiBot]] [[tn:user:MahdiBot]] [[to:user:MahdiBot]] [[tpi:user:MahdiBot]] [[tr:user:MahdiBot]] [[ts:user:MahdiBot]] [[tt:user:MahdiBot]] [[tum:user:MahdiBot]] [[tw:user:MahdiBot]] [[ty:user:MahdiBot]] [[udm:user:MahdiBot]] [[ug:user:MahdiBot]] [[uk:user:MahdiBot]] [[ur:user:MahdiBot]] [[uz:user:MahdiBot]] [[vec:user:MahdiBot]] [[ve:user:MahdiBot]] [[vls:user:MahdiBot]] [[vo:user:MahdiBot]] [[war:user:MahdiBot]] [[wa:user:MahdiBot]] [[wo:user:MahdiBot]] [[wuu:user:MahdiBot]] [[xal:user:MahdiBot]] [[xh:user:MahdiBot]] [[yi:user:MahdiBot]] [[za:user:MahdiBot]] [[zea:user:MahdiBot]] [[zh:user:MahdiBot]] [[zh-classical:user:MahdiBot]] [[zh-min-nan:user:MahdiBot]] [[zh-yue:user:MahdiBot]] [[zu:user:MahdiBot]] '''Owner''': [[:fa:user:Mahdiz|Mahdiz]] 1y66xwspxns76o8yleuh2ibx7u9vxpx 4625 4624 2013-02-18T23:30:12Z Hoo User Page Bot 827 per hand fix wikitext text/x-wiki {{Bot|Mahdiz|site=fa}} [[ab:user:MahdiBot]] [[ace:user:MahdiBot]] [[af:user:MahdiBot]] [[ak:user:MahdiBot]] [[als:user:MahdiBot]] [[am:user:MahdiBot]] [[ang:user:MahdiBot]] [[an:user:MahdiBot]] [[arc:user:MahdiBot]] [[ar:user:MahdiBot]] [[arz:user:MahdiBot]] [[ast:user:MahdiBot]] [[as:user:MahdiBot]] [[av:user:MahdiBot]] [[ay:user:MahdiBot]] [[az:user:MahdiBot]] [[bar:user:MahdiBot]] [[bat-smg:user:MahdiBot]] [[ba:user:MahdiBot]] [[bcl:user:MahdiBot]] [[be:user:MahdiBot]] [[be-x-old:user:MahdiBot]] [[bg:user:MahdiBot]] [[bh:user:MahdiBot]] [[bi:user:MahdiBot]] [[bjn:user:MahdiBot]] [[bm:user:MahdiBot]] [[bug:user:MahdiBot]] [[bxr:user:MahdiBot]] [[cbk-zam:user:MahdiBot]] [[cdo:user:MahdiBot]] [[ceb:user:MahdiBot]] [[ce:user:MahdiBot]] [[chr:user:MahdiBot]] [[ch:user:MahdiBot]] [[chy:user:MahdiBot]] [[ckb:user:MahdiBot]] [[co:user:MahdiBot]] [[crh:user:MahdiBot]] [[cr:user:MahdiBot]] [[csb:user:MahdiBot]] [[cs:user:MahdiBot]] [[cu:user:MahdiBot]] [[cv:user:MahdiBot]] [[cy:user:MahdiBot]] [[da:user:MahdiBot]] [[de:user:MahdiBot]] [[diq:user:MahdiBot]] [[dsb:user:MahdiBot]] [[dv:user:MahdiBot]] [[dz:user:MahdiBot]] [[ee:user:MahdiBot]] [[en:user:MahdiBot]] [[el:user:MahdiBot]] [[eml:user:MahdiBot]] [[eo:user:MahdiBot]] [[es:user:MahdiBot]] [[et:user:MahdiBot]] [[eu:user:MahdiBot]] [[ext:user:MahdiBot]] [[ff:user:MahdiBot]] [[fiu-vro:user:MahdiBot]] [[fi:user:MahdiBot]] [[fj:user:MahdiBot]] [[fo:user:MahdiBot]] [[frp:user:MahdiBot]] [[frr:user:MahdiBot]] [[fr:user:MahdiBot]] [[fur:user:MahdiBot]] [[fy:user:MahdiBot]] [[gan:user:MahdiBot]] [[ga:user:MahdiBot]] [[gd:user:MahdiBot]] [[glk:user:MahdiBot]] [[gl:user:MahdiBot]] [[gn:user:MahdiBot]] [[got:user:MahdiBot]] [[gu:user:MahdiBot]] [[gv:user:MahdiBot]] [[hak:user:MahdiBot]] [[ha:user:MahdiBot]] [[haw:user:MahdiBot]] [[hif:user:MahdiBot]] [[hi:user:MahdiBot]] [[hsb:user:MahdiBot]] [[ht:user:MahdiBot]] [[hy:user:MahdiBot]] [[ia:user:MahdiBot]] [[id:user:MahdiBot]] [[ie:user:MahdiBot]] [[ig:user:MahdiBot]] [[ik:user:MahdiBot]] [[ilo:user:MahdiBot]] [[io:user:MahdiBot]] [[is:user:MahdiBot]] [[it:user:MahdiBot]] [[iu:user:MahdiBot]] [[ja:user:MahdiBot]] [[jbo:user:MahdiBot]] [[jv:user:MahdiBot]] [[kaa:user:MahdiBot]] [[kab:user:MahdiBot]] [[ka:user:MahdiBot]] [[kbd:user:MahdiBot]] [[kg:user:MahdiBot]] [[ki:user:MahdiBot]] [[kk:user:MahdiBot]] [[kl:user:MahdiBot]] [[km:user:MahdiBot]] [[kn:user:MahdiBot]] [[krc:user:MahdiBot]] [[ksh:user:MahdiBot]] [[ks:user:MahdiBot]] [[ku:user:MahdiBot]] [[kv:user:MahdiBot]] [[kw:user:MahdiBot]] [[ky:user:MahdiBot]] [[lad:user:MahdiBot]] [[la:user:MahdiBot]] [[lbe:user:MahdiBot]] [[lb:user:MahdiBot]] [[lg:user:MahdiBot]] [[lij:user:MahdiBot]] [[li:user:MahdiBot]] [[lmo:user:MahdiBot]] [[ln:user:MahdiBot]] [[lo:user:MahdiBot]] [[ltg:user:MahdiBot]] [[lt:user:MahdiBot]] [[lv:user:MahdiBot]] [[map-bms:user:MahdiBot]] [[mdf:user:MahdiBot]] [[mg:user:MahdiBot]] [[mhr:user:MahdiBot]] [[mi:user:MahdiBot]] [[mk:user:MahdiBot]] [[ml:user:MahdiBot]] [[mn:user:MahdiBot]] [[mrj:user:MahdiBot]] [[mr:user:MahdiBot]] [[ms:user:MahdiBot]] [[mt:user:MahdiBot]] [[mwl:user:MahdiBot]] [[myv:user:MahdiBot]] [[my:user:MahdiBot]] [[mzn:user:MahdiBot]] [[nah:user:MahdiBot]] [[nap:user:MahdiBot]] [[na:user:MahdiBot]] [[nds-nl:user:MahdiBot]] [[ne:user:MahdiBot]] [[new:user:MahdiBot]] [[nl:user:MahdiBot]] [[nn:user:MahdiBot]] [[nov:user:MahdiBot]] [[no:user:MahdiBot]] [[nrm:user:MahdiBot]] [[nv:user:MahdiBot]] [[ny:user:MahdiBot]] [[oc:user:MahdiBot]] [[om:user:MahdiBot]] [[or:user:MahdiBot]] [[os:user:MahdiBot]] [[pag:user:MahdiBot]] [[pam:user:MahdiBot]] [[pap:user:MahdiBot]] [[pa:user:MahdiBot]] [[pcd:user:MahdiBot]] [[pdc:user:MahdiBot]] [[pfl:user:MahdiBot]] [[pih:user:MahdiBot]] [[pi:user:MahdiBot]] [[pl:user:MahdiBot]] [[pms:user:MahdiBot]] [[pnb:user:MahdiBot]] [[pnt:user:MahdiBot]] [[ps:user:MahdiBot]] [[qu:user:MahdiBot]] [[rm:user:MahdiBot]] [[rmy:user:MahdiBot]] [[rn:user:MahdiBot]] [[roa-rup:user:MahdiBot]] [[roa-tara:user:MahdiBot]] [[ru:user:MahdiBot]] [[rw:user:MahdiBot]] [[sah:user:MahdiBot]] [[scn:user:MahdiBot]] [[sco:user:MahdiBot]] [[sc:user:MahdiBot]] [[sd:user:MahdiBot]] [[se:user:MahdiBot]] [[sg:user:MahdiBot]] [[sh:user:MahdiBot]] [[simple:user:MahdiBot]] [[si:user:MahdiBot]] [[sk:user:MahdiBot]] [[sl:user:MahdiBot]] [[sm:user:MahdiBot]] [[sn:user:MahdiBot]] [[so:user:MahdiBot]] [[sq:user:MahdiBot]] [[srn:user:MahdiBot]] [[sr:user:MahdiBot]] [[ss:user:MahdiBot]] [[stq:user:MahdiBot]] [[st:user:MahdiBot]] [[su:user:MahdiBot]] [[sv:user:MahdiBot]] [[sw:user:MahdiBot]] [[szl:user:MahdiBot]] [[ta:user:MahdiBot]] [[te:user:MahdiBot]] [[tg:user:MahdiBot]] [[th:user:MahdiBot]] [[ti:user:MahdiBot]] [[tk:user:MahdiBot]] [[tl:user:MahdiBot]] [[tn:user:MahdiBot]] [[to:user:MahdiBot]] [[tpi:user:MahdiBot]] [[tr:user:MahdiBot]] [[ts:user:MahdiBot]] [[tt:user:MahdiBot]] [[tum:user:MahdiBot]] [[tw:user:MahdiBot]] [[ty:user:MahdiBot]] [[udm:user:MahdiBot]] [[ug:user:MahdiBot]] [[uk:user:MahdiBot]] [[ur:user:MahdiBot]] [[uz:user:MahdiBot]] [[vec:user:MahdiBot]] [[ve:user:MahdiBot]] [[vls:user:MahdiBot]] [[vo:user:MahdiBot]] [[war:user:MahdiBot]] [[wa:user:MahdiBot]] [[wo:user:MahdiBot]] [[wuu:user:MahdiBot]] [[xal:user:MahdiBot]] [[xh:user:MahdiBot]] [[yi:user:MahdiBot]] [[za:user:MahdiBot]] [[zea:user:MahdiBot]] [[zh:user:MahdiBot]] [[zh-classical:user:MahdiBot]] [[zh-min-nan:user:MahdiBot]] [[zh-yue:user:MahdiBot]] [[zu:user:MahdiBot]] '''Owner''': [[:fa:user:Mahdiz|Mahdiz]] j28t32ijwfpbas6tk5tmozt2wjoedo6 3 2514 4628 2013-02-20T20:16:34Z 82.237.181.82 Nuwe bladsy geskep met 'ė' wikitext text/x-wiki ė i6retjt1wz0nnt4w7vpsqnso3l69ak5 3 2516 4631 2013-03-13T16:36:31Z The Bible in Metre 1160 gerbuiker wikitext text/x-wiki __NOTOC__ If you wish to leave a message, please do so [http://en.wikisource.org/wiki/User_talk:The_Bible_in_Metre here], thank you. exq3u3qcj2swqpxp9fkrp42b1ygjfn3 2 2517 4632 2013-03-13T16:36:42Z The Bible in Metre 1160 gebruiker wikitext text/x-wiki __NOTOC__ If you wish to leave a message, please do so [http://en.wikisource.org/wiki/User_talk:The_Bible_in_Metre here], thank you. exq3u3qcj2swqpxp9fkrp42b1ygjfn3 2 2518 4635 2013-03-24T16:24:41Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by MJ94]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:MJ94/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); h49gs4mgd3t5c9wyrikjug5zvkpn7kv 2 2519 4636 2013-03-24T17:32:53Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Vacation9]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Vacation9/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); d2r5k2culovici3hq4kxyskbldp19jp 2 2522 4639 2013-03-24T21:43:00Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by QuiteUnusual]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:QuiteUnusual/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ozkxsiaxnjtqzex00x2y77f845nf2wv 7145 4639 2021-12-23T10:10:18Z Ternarius 2354 Ternarius het bladsy [[Gebruiker:QuiteUnusual/common.js]] na [[Gebruiker:MarcGarver/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/QuiteUnusual|QuiteUnusual]]" to "[[Special:CentralAuth/MarcGarver|MarcGarver]]" javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:QuiteUnusual/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ozkxsiaxnjtqzex00x2y77f845nf2wv 2 2523 4640 2013-03-25T00:53:34Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Soul Train]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Soul Train/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 6qwcojg9yj8tlbkjmf64ogd88cnbepz 2 2524 4641 2013-03-25T01:24:24Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Hahc21]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Hahc21/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); bs42x31d4gl13hy71n4x1xvrisbvycp 5189 4641 2015-12-30T19:04:28Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Hahc21/common.js]] na [[Gebruiker:Razr Nation/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hahc21|Hahc21]]" to "[[Special:CentralAuth/Razr Nation|Razr Nation]]" javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Hahc21/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); bs42x31d4gl13hy71n4x1xvrisbvycp 2 2525 4642 2013-04-06T12:07:20Z VIGNERON 1181 + IWL wikitext text/x-wiki [[fr:user:VIGNERON]] [[:fr:user:VIGNERON]] 4jfr7f94p5j0lw8xzjxm35lukv5rlc1 2 2526 4646 2013-04-16T00:53:17Z RileyBot 1189 Disabling checkpage on all Wikimedia sites RileyBot is not flagged to run on. wikitext text/x-wiki disable nxtahk3t41kbuldajcexl2qzue0v1og 4647 4646 2013-04-16T01:01:40Z RileyBot 1189 Disabling checkpage on all Wikimedia sites RileyBot is not flagged to run on. wikitext text/x-wiki disabledisable hx93rqrnian9tzm3v9lq6eqc8k7c0bb 4648 4647 2013-04-16T01:13:46Z ~riley 993 disable wikitext text/x-wiki disable nxtahk3t41kbuldajcexl2qzue0v1og 2 2527 4650 2013-04-20T02:37:25Z Seti6908 1155 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:pl|de-1|en-1}} [[de:Benutzer:Seti6908]] [[en:User:Seti6908]] [[pl:Wikipedysta:Seti6908]]' wikitext text/x-wiki {{#babel:pl|de-1|en-1}} [[de:Benutzer:Seti6908]] [[en:User:Seti6908]] [[pl:Wikipedysta:Seti6908]] ons39ucvuccbcsa8qeptslu9toewa82 2 2528 4652 2013-04-28T17:46:38Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5240959&oldid=5239167 wikitext text/x-wiki {{softredirect|en:User talk:S.M.Samee}} tkiyiq0lyacly5ofaua95b9ikxqkxln 4653 4652 2013-04-28T17:50:56Z Hoo User Page Bot 827 Creating global user page, per request https://meta.wikimedia.org/w/index.php?diff=5240959&oldid=5239167 wikitext text/x-wiki {{softredirect|w:en:User talk:S.M.Samee}} g7rqs6n50baydaqxems7vzo0y6ix12g 2 2529 4654 2013-04-30T20:01:30Z Legoktm 132 Creating userpage per request wikitext text/x-wiki <div style="position: relative; margin: 0 -1em; padding: 0; background-color: transparent; border: 1px none #ddd; height: 1%;"> <div style="position: relative; margin: 0 auto; background: #DED3CF; width: 950px; border: 1px solid #cccccc; height: 1%;"> <div style="position: relative; overflow: hidden; height:750px;"><!-- Height of the main image --> <div style="position: relative; overflow: hidden; margin: 0;">[[File:Nature at Caracas (27).jpg|1000px]]</div> </div> <div style="position: absolute; top: 0; width: 100%; height: 100%;"> <div style="position: absolute; left: 0.9em; top: 1em; z-index: 10; width: 250px; border: none; background-color:none;"> <!-- START LEFT USERBOXES --> <div style="opacity: 0.8; -moz-opacity: 0.8;"> <!-- END LEFT USERBOXES --> </div></div> <div style="position: absolute; right: 0.4em; top: 1em; z-index: 10; width: 250px; border: none; background-color:none;"> <!-- START RIGHT USERBOXES --> <div style="opacity: 0.8; -moz-opacity: 0.8;"> <!-- END RIGHT USERBOXES --> </div></div></div> </div> <br> {| style="font-family:Tahoma; background-color: #FFFFFF; border: 1px solid #CCCCCC; width:950px" cellpadding="15" align="center" | [[File:Razr Nation logo.png|center]] <center>| <span class="plainlinks">[[Special:Contributions/Hahc21|contribs]] · [[:luxo:Hahc21|cross-wiki]] · [http://en.wikichecker.com/user/?t=Hahc21 wikichecker] · [http://meta.wikimedia.org/wiki/Identification_noticeboard identified] · [{{fullurl:Special:Listusers|limit=1&username=Hahc21}} lu]</span> |</center> <center>| '''Me at''': [[:d:User:Hahc21|Wikidata]] · [[:n:es:Usuario:Hahc21|Spanish Wikinews]] · [[:en:User:Hahc21|English Wikipedia]] · [[:commons:User:Hahc21|Commons]] · [[:m:User:Hahc21|Meta]] |</center> |} sdqdwk0m4lgow9bnif51kxlxkf0pf1u 5185 4654 2015-12-30T19:01:23Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Hahc21]] na [[Gebruiker:Razr Nation]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hahc21|Hahc21]]" to "[[Special:CentralAuth/Razr Nation|Razr Nation]]" wikitext text/x-wiki <div style="position: relative; margin: 0 -1em; padding: 0; background-color: transparent; border: 1px none #ddd; height: 1%;"> <div style="position: relative; margin: 0 auto; background: #DED3CF; width: 950px; border: 1px solid #cccccc; height: 1%;"> <div style="position: relative; overflow: hidden; height:750px;"><!-- Height of the main image --> <div style="position: relative; overflow: hidden; margin: 0;">[[File:Nature at Caracas (27).jpg|1000px]]</div> </div> <div style="position: absolute; top: 0; width: 100%; height: 100%;"> <div style="position: absolute; left: 0.9em; top: 1em; z-index: 10; width: 250px; border: none; background-color:none;"> <!-- START LEFT USERBOXES --> <div style="opacity: 0.8; -moz-opacity: 0.8;"> <!-- END LEFT USERBOXES --> </div></div> <div style="position: absolute; right: 0.4em; top: 1em; z-index: 10; width: 250px; border: none; background-color:none;"> <!-- START RIGHT USERBOXES --> <div style="opacity: 0.8; -moz-opacity: 0.8;"> <!-- END RIGHT USERBOXES --> </div></div></div> </div> <br> {| style="font-family:Tahoma; background-color: #FFFFFF; border: 1px solid #CCCCCC; width:950px" cellpadding="15" align="center" | [[File:Razr Nation logo.png|center]] <center>| <span class="plainlinks">[[Special:Contributions/Hahc21|contribs]] · [[:luxo:Hahc21|cross-wiki]] · [http://en.wikichecker.com/user/?t=Hahc21 wikichecker] · [http://meta.wikimedia.org/wiki/Identification_noticeboard identified] · [{{fullurl:Special:Listusers|limit=1&username=Hahc21}} lu]</span> |</center> <center>| '''Me at''': [[:d:User:Hahc21|Wikidata]] · [[:n:es:Usuario:Hahc21|Spanish Wikinews]] · [[:en:User:Hahc21|English Wikipedia]] · [[:commons:User:Hahc21|Commons]] · [[:m:User:Hahc21|Meta]] |</center> |} sdqdwk0m4lgow9bnif51kxlxkf0pf1u 2 2530 4656 2013-05-08T12:34:58Z Pratyya Ghosh 1211 Nuwe bladsy geskep met '{{DISPLAYTITLE:<span style="display:none;">User:</span><span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>Pratyya Ghosh</font></b></span>}} <div ...' wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="display:none;">User:</span><span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>Pratyya Ghosh</font></b></span>}} <div style="overflow: hidden; clear: both; font-family: Comic Sans MS; margin: 5px; padding: 0.5em; background-color: #89CFF0; border-bottom: 2px solid green; border-right: 2px solid green; border-top: 2px solid green; border-left: 2px solid green;"> <center> {| border="1" class="wikitable" |+ Pratyya Ghosh |- | [[File:Nuvola apps personal unisex.png|15px|link=User:Pratyya Ghosh]] [[User:Pratyya Ghosh|User page]] || [[File:Nuvola apps filetypes.png|20px|link=User talk:Pratyya Ghosh]] [[User talk:Pratyya Ghosh|User talk page]] || [[File:Nuvola apps kate.png|20px|link=Special:Contributions/Pratyya Ghosh|Contributions]] [[Special:Contributions/Pratyya Ghosh|Contributions]] || [[File:Nuvola apps email.png|20px|link=User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|Email]] [[User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|Email]] |} </center> Hello World and Visitor. I'm Pratyya Ghosh and also edit other Wikis in this name. I'm available at English Wikipedia, Bengali Wikipedia, Simple English Wikipedia. Also on Meta Wiki, Wikimedia Commons and Wikidata. But I'm mostly available at English Wikipedia. Find me at <big>[[:en:User:Pratyya Ghosh|English Wikipedia]]</big> puqqtdx8c14kl4be3z0luuws7qnbgcd 4657 4656 2013-05-13T10:06:31Z Pratyya Ghosh 1211 wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="display:none;">User:</span><span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>Pratyya Ghosh</font></b></span>}} Hi. I'm Pratyya Ghosh. I'm from [[w:Bangladesh|Bangladesh]]. You'll not find me here always. So you can also find me at *English Wikipedia-- [[w:en:User:Pratyya Ghosh|My English Wikipedia User Page]] *Bengali Wikipedia-- [[w:bn:User:Pratyya Ghosh|My Bengali Wikipedia User Page]] *Simple English Wikipedia-- [[w:simple:User:Pratyya Ghosh|My Simple English Wikipedia User Page]] *Meta Wikipedia-- [[w:meta:User:Pratyya Ghosh|My Meta Wikipedia User Page]] *Wikimedia Commons-- [[w:commons:User:Pratyya Ghosh|My Wikimedia Commons User Page]] *Wikidata-- [[w:wikidata:User:Pratyya Ghosh|My Wikidata User Page]] Outside them you can find me at [[w:test:User:Pratyya Ghosh|Test Wikipedia]]. *Among them you can mostly find me at '''English Wikipedia'''. Then '''Simple English Wikipedia''' --> '''Bengali Wikipedia'''--> '''Wikimedia Commons'''--> '''Meta Wikipedia'''--> '''Wikidata'''. kxt316mo8fztptui21u9gl3i7i52g80 4693 4657 2013-08-10T13:16:16Z Pratyya Ghosh 1211 wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>User:Pratyya Ghosh</font></b></span>}} <span style="font-family: Comic Sans MS"> Hi. I'm Pratyya Ghosh. I'm from [[w:Bangladesh|Bangladesh]]. You'll not find me here always. So you can also find me at *English Wikipedia-- [[w:en:User:Pratyya Ghosh|My English Wikipedia User Page]] *Bengali Wikipedia-- [[w:bn:User:Pratyya Ghosh|My Bengali Wikipedia User Page]] *Simple English Wikipedia-- [[w:simple:User:Pratyya Ghosh|My Simple English Wikipedia User Page]] *Meta Wikipedia-- [[w:meta:User:Pratyya Ghosh|My Meta Wikipedia User Page]] *Wikimedia Commons-- [[w:commons:User:Pratyya Ghosh|My Wikimedia Commons User Page]] *Wikidata-- [[w:wikidata:User:Pratyya Ghosh|My Wikidata User Page]] Outside them you can find me at [[w:test:User:Pratyya Ghosh|Test Wikipedia]]. *Among them you can mostly find me at '''English Wikipedia'''. Then '''Simple English Wikipedia''' --> '''Bengali Wikipedia'''--> '''Wikimedia Commons'''--> '''Meta Wikipedia'''--> '''Wikidata'''. r1dbqxvgqhbfj6g8y99kttw1zhv3hsd 4743 4693 2013-10-13T23:21:08Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Pratyya Ghosh]]) wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="color: #008000; font: bold 30px 'Comic Sans MS';">User:Pratyya Ghosh</span>}} <span style="font-family: Comic Sans MS"> Hi. I'm Pratyya Ghosh. I'm from [[w:Bangladesh|Bangladesh]]. You'll not find me here always. So you can also find me at *English Wikipedia-- [[w:en:User:Pratyya Ghosh|My English Wikipedia User Page]] *Bengali Wikipedia-- [[w:bn:User:Pratyya Ghosh|My Bengali Wikipedia User Page]] *Simple English Wikipedia-- [[w:simple:User:Pratyya Ghosh|My Simple English Wikipedia User Page]] *Meta Wikimedia-- [[w:meta:User:Pratyya Ghosh|My Meta Wikimedia User Page]] *Wikimedia Commons-- [[w:commons:User:Pratyya Ghosh|My Wikimedia Commons User Page]] *Wikidata-- [[w:wikidata:User:Pratyya Ghosh|My Wikidata User Page]] Outside them you will always find me at [[testwiki:User:Pratyya Ghosh|Test Wikipedia]] *Among them you can mostly find me at '''English Wikipedia'''. Then '''Simple English Wikipedia''' --> '''Bengali Wikipedia'''--> '''Meta Wikimedia''' --> '''Wikimedia Commons'''--> '''Wikidata'''. Also see [[Special:CentralAuth/Pratyya Ghosh|'''this''']] and <span class="plainlinks">[http://toolserver.org/~quentinv57/sulinfo/Pratyya_Ghosh '''this'''] page to see my global contributions. 4x1637chcbsrvmkqktsa7min6zjxe9z 4770 4743 2013-11-17T14:04:55Z Pratyya Ghosh 1211 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="color: #008000; font: bold 30px 'Comic Sans MS';">User:Pratyya Ghosh</span>}} <table style="float: right; margin-left: 1em; margin-bottom: 0.5em; width: 242px; border: black solid 2px; background-color:white; font-family:Comic Sans MS"> <tr><td>{{#babel:en-N|bn-N|hi-1}}</tr></td> </table> <span style="font-family: Comic Sans MS"> Hi. I'm Pratyya Ghosh. I'm from [[w:Bangladesh|Bangladesh]]. You'll not find me here always. So you can also find me at *English Wikipedia-- [[w:en:User:Pratyya Ghosh|My English Wikipedia User Page]] *Bengali Wikipedia-- [[w:bn:User:Pratyya Ghosh|My Bengali Wikipedia User Page]] *Simple English Wikipedia-- [[w:simple:User:Pratyya Ghosh|My Simple English Wikipedia User Page]] *Meta Wikimedia-- [[w:meta:User:Pratyya Ghosh|My Meta Wikimedia User Page]] *Wikimedia Commons-- [[w:commons:User:Pratyya Ghosh|My Wikimedia Commons User Page]] *Wikidata-- [[w:wikidata:User:Pratyya Ghosh|My Wikidata User Page]] Outside them you will always find me at [[testwiki:User:Pratyya Ghosh|Test Wikipedia]] and <span class="plainlinks">[https://bn.wiktionary.org/wiki/User:Pratyya_Ghosh Bengali Wiktionary]. *Among them you can mostly find me at '''English Wikipedia'''. Then '''Simple English Wikipedia''' --> '''Bengali Wikipedia'''--> '''Meta Wikimedia''' --> '''Wikimedia Commons'''--> '''Wikidata'''. Also see [[Special:CentralAuth/Pratyya Ghosh|'''this''']] and <span class="plainlinks">[http://toolserver.org/~quentinv57/sulinfo/Pratyya_Ghosh '''this'''] page to see my global contributions. At last see [[Special:Contributions/Pratyya Ghosh|'''this''']] page to see my contributions at this Wiki. 78auldm9vczc294407nnw561fuo7n3x 4868 4770 2014-08-19T03:27:00Z Pratyya Ghosh 1211 Adding a note wikitext text/x-wiki <!-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- NOTE THIS PLEASE. BEFORE MAKING ANY KIND OF EDITS PLEASE LET ME KNOW AT https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Pratyya_Ghosh OR ANY OF MY TALKPAGES ON OTHER 7 WIKIS STATED DOWN. ALSO IF YOU TRANSLATE THIS PAGE IN OTHER LNAGUAGES OR MAIN LANGUAGE OF THIS WIKI I'LL REALLY APPRECIATE THAT. THANK YOU. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------> {{DISPLAYTITLE:<span style="color: #008000; font: bold 30px 'Comic Sans MS';">User:Pratyya Ghosh</span>}} <table style="float: right; margin-left: 1em; margin-bottom: 0.5em; width: 242px; border: black solid 2px; background-color:white; font-family:Comic Sans MS"> <tr><td>{{#babel:en-N|bn-N|hi-1}}</tr></td> </table> <span style="font-family: Comic Sans MS"> Hi. I'm Pratyya Ghosh. I'm from [[w:Bangladesh|Bangladesh]]. You'll not find me here always. So you can also find me at *English Wikipedia-- [[w:en:User:Pratyya Ghosh|My English Wikipedia User Page]] *Bengali Wikipedia-- [[w:bn:User:Pratyya Ghosh|My Bengali Wikipedia User Page]] *Wikimedia Commons-- [[w:commons:User:Pratyya Ghosh|My Wikimedia Commons User Page]] *Simple English Wikipedia-- [[w:simple:User:Pratyya Ghosh|My Simple English Wikipedia User Page]] *Meta Wikimedia-- [[w:meta:User:Pratyya Ghosh|My Meta Wikimedia User Page]] *Wikidata-- [[w:wikidata:User:Pratyya Ghosh|My Wikidata User Page]] Outside them you will always find me at [[testwiki:User:Pratyya Ghosh|Test Wikipedia]] and <span class="plainlinks">[https://bn.wiktionary.org/wiki/User:Pratyya_Ghosh Bengali Wiktionary]. *Among them you can mostly find me at '''English Wikipedia'''. Then '''Wikimedia Commons''' --> '''Bengali Wikipedia'''--> '''Meta Wikimedia''' --> '''Simple English Wikipedia''' --> '''Wikidata'''. Also see [[Special:CentralAuth/Pratyya Ghosh|'''this''']] or <span class="plainlinks">[http://toolserver.org/~quentinv57/sulinfo/Pratyya_Ghosh '''this'''] page to see my global contributions. At last see [[Special:Contributions/Pratyya Ghosh|'''this''']] page to see my contributions at this Wiki. 1ie4vt393zm15rx1264e3zhsl4g1lt6 6534 4868 2020-05-02T20:53:14Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Pratyya Ghosh]]) wikitext text/x-wiki <!------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- NOTE THIS PLEASE. BEFORE MAKING ANY KIND OF EDITS / CHANGES TO THIS PAGE PLEASE LET ME KNOW AT ANY OF THE LINKS GIVEN AT THIS PAGE. IF YOU TRANSLATE / WANT TO TRANSLATE THIS PAGE IN SOME OTHER / MAIN LANGUAGE OF THIS WIKIMEDIA PROJECT, LET ME KNOW, AND THEN GO AHEAD. I'LL REALLY APPRECIATE THAT. BUT PLEASE DON'T BREAK ANY CODE. THANKS TO YOU FOR READING AND FOLLOWING THE WORDS. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------> {{DISPLAYTITLE:<span style="font: bold 30px 'Cambria';">User:Pratyya Ghosh</span>}} <div style="font-family: Cambria"> <table style="width: 750px; background-color:#f9f9f9; border-color: black; margin-left: auto; margin-right: auto;" border="14"> <tr style="height: 300px;"> <td style="width: 521px; height: 144px; border-color: #f9f9f9;"> <strong> <!----------------------------------------- START PARA 1 ----------------------------------------------> <p style="text-align: justify; padding-left: 7px; padding-right: 7px"> <span style="color:#006400"><big><big>'''HELLO AND WELCOME!'''</big></big></span> <br /> <big><big>This is '''Pratyya Ghosh''' </big></big><small><small>(check [[:commons:File:Pratyya Ghosh pronunciation.ogg|<u>'''THIS'''</u>]] out for the pronunciation).</small></small> <br /> I am from [[w:en:Bangladesh|'''Bangladesh''']], so I am a native speaker of [[w:en:Bengali Language|'''Bangla''']]. I can also frequently communicate using '''English''', and I can speak and understand '''Hindi'''.<br /> <br /> <span style="color:#B22222">I am not effectively active in this Wikimedia Project. If I've made any edit here, that is most probably an automated one. I do <u>NOT</u> visit this site often/regularly. So I can <u>NOT</u> guarantee a swift and quick reply, OR in WORST CASE, a reply.</span><br /> <br /> However, I am mostly active in the projects which uses the languages I know. <br /> So, if you want to <u>CONTACT ME</u> or <u>TALK TO ME</u> or know more about me, then please use the Wikimedia Projects mentioned below.<br /> </p> <!------------------------------------------- END PARA 1 -----------------------------------------------> <!----------------------------------------- START PARA 2 ----------------------------------------------> <p style="text-align: left; padding-left: 7px;"> ❏ <span style="color:#228B22"><big>'''Wikimedia Projects where I am mostly <u>active</u>:'''</big></span> * '''[[w:en:English Wikipedia|English Wikipedia]] ([[w:en:Main Page|enwiki]]) : [[w:en:User:Pratyya Ghosh|User Page]] ([[w:en:User talk:Pratyya Ghosh|talk page]]) ([[w:en:Special:Contributions/Pratyya_Ghosh|contributions]]) (<span class="plainlinks">[https://xtools.wmflabs.org/ec/en.wikipedia.org/Pratyya_Ghosh user-stats]</span>)''' * '''[[w:en:Bengali Wikipedia|Bangla Wikipedia]] ([[w:bn:প্রধান পাতা|bnwiki]]) : &nbsp;[[w:bn:ব্যবহারকারী:Pratyya Ghosh|User Page]] ([[w:bn:ব্যবহারকারী আলাপ:Pratyya Ghosh|talk page]]) ([[w:bn:বিশেষ:অবদান/Pratyya_Ghosh|contributions]]) (<span class="plainlinks">[https://xtools.wmflabs.org/ec/bn.wikipedia.org/Pratyya_Ghosh user-stats]</span>)''' </p> <!------------------------------------------- END PARA 2 -----------------------------------------------> </strong> </td> </tr> </table> </div> <!------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- END OF CODE -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------> o22gone0vn0cnupb7is833hah5g5p4f 3 2531 4659 2013-05-22T09:49:58Z MarcGarver 1161 Stuur aan na [[meta:User talk:QuiteUnusual]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[meta:User talk:QuiteUnusual]] bxecxjzhzu632q5wl330jwpku0nix7y 7146 4659 2021-12-23T10:10:18Z Ternarius 2354 Ternarius het bladsy [[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual]] na [[Gebruikerbespreking:MarcGarver]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/QuiteUnusual|QuiteUnusual]]" to "[[Special:CentralAuth/MarcGarver|MarcGarver]]" wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[meta:User talk:QuiteUnusual]] bxecxjzhzu632q5wl330jwpku0nix7y 2 2532 4660 2013-05-22T09:50:19Z MarcGarver 1161 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:en|fr-2}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:en|fr-2}} 69ccli5psavlrr25h3hxqms3o9zhwl2 7149 4660 2021-12-23T10:11:19Z Ternarius 2354 Ternarius het bladsy [[Gebruiker:QuiteUnusual]] na [[Gebruiker:MarcGarver]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/QuiteUnusual|QuiteUnusual]]" to "[[Special:CentralAuth/MarcGarver|MarcGarver]]" wikitext text/x-wiki {{#babel:en|fr-2}} 69ccli5psavlrr25h3hxqms3o9zhwl2 3 2533 4662 2013-05-29T13:41:48Z Pratyya Ghosh 1211 Nuwe bladsy geskep met '{| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; backgr...' wikitext text/x-wiki {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; {{Round corners}}; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> {{col-begin}} {{col-break|width=15%}} [[File:Nuvola apps chat.png|center|150px||center]] {{col-break}} <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT [[Wikipedia:Vandalism|<span style="color:red">VANDALIZE</span>]]''' this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' [[:en:User talk:Pratyya Ghosh|'''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']] * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking [[:en:User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|'''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']]. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives [[w:Dhaka|'''Dhaka''']], [[w:Bangladesh|'''Bangladesh''']] {{col-end}} </div> |} 5h5gxjiaox2huk6q85vex3ldjwk1ynv 4671 4662 2013-06-07T11:31:55Z Pratyya Ghosh 1211 wikitext text/x-wiki {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; {{Round corners}}; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT [[Wikipedia:Vandalism|<span style="color:red">VANDALIZE</span>]]''' this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' [[:en:User talk:Pratyya Ghosh|'''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']] * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking [[:en:User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|'''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']]. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives [[w:Dhaka|'''Dhaka''']], [[w:Bangladesh|'''Bangladesh''']] </div> |} <!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- DON'T MAKE ANY EDIT OVER THIS THREE LINE-----------------------------------------------------> pmmnmzjvvkaudddcpvcy9ie6s5sxgjv 4672 4671 2013-06-07T11:42:00Z Pratyya Ghosh 1211 wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="display:none;"> </span><span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>Talk:Pratyya Ghosh</font></b></span>}} {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; {{Round corners}}; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT [[Wikipedia:Vandalism|<span style="color:red">VANDALIZE</span>]]''' this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' [[:en:User talk:Pratyya Ghosh|'''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']] * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking [[:en:User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|'''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']]. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives [[w:Dhaka|'''Dhaka''']], [[w:Bangladesh|'''Bangladesh''']] </div> |} <!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- DON'T MAKE ANY EDIT OVER THIS THREE LINE------------------------------------------------ hei5bxzxbxfeyv8y32k8fkeeenqn2vr 4691 4672 2013-07-21T06:16:22Z Pratyya Ghosh 1211 wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>User Talk:Pratyya Ghosh</font></b></span>}} {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; {{Round corners}}; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT [[Wikipedia:Vandalism|<span style="color:red">VANDALIZE</span>]]''' this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' [[:en:User talk:Pratyya Ghosh|'''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']] * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking [[:en:User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|'''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']]. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives [[w:Dhaka|'''Dhaka''']], [[w:Bangladesh|'''Bangladesh''']] </div> |} <!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- DON'T MAKE ANY EDIT OVER THIS THREE LINE-----------------------------------------------------> inxyhdwl8gmkmz7l7zejta1twxdpu1z 4752 4691 2013-10-27T03:57:50Z Pratyya Ghosh 1211 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="color: #008000; font: bold 30px 'Comic Sans MS';">User talk:Pratyya Ghosh</span>}} {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; {{Round corners}}; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT [[Wikipedia:Vandalism|<span style="color:red">VANDALIZE</span>]]''' this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' [[:en:User talk:Pratyya Ghosh|'''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']] * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking [[:en:User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|'''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']]. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives [[w:Dhaka|'''Dhaka''']], [[w:Bangladesh|'''Bangladesh''']] </div> |} <!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- DON'T MAKE ANY EDIT OVER THIS THREE LINE-----------------------------------------------------> 7zn22u9bjnz5hj2kl7qa62sw5azypz9 4753 4752 2013-10-27T07:28:25Z Pratyya Ghosh 1211 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="color: #008000; font: bold 30px 'Comic Sans MS';">User talk:Pratyya Ghosh</span>}} {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT [[Wikipedia:Vandalism|<span style="color:red">VANDALIZE</span>]]''' this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' [[wikipedia:en:User talk:Pratyya Ghosh|'''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']] * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking [[wikipedia:en:User:Pratyya Ghosh/E-mail Me|'''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']]. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives [[wikipedia:en:Dhaka|'''Dhaka''']], [[wikipedia:en:Bangladesh|'''Bangladesh''']] </div> |} <!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- DON'T MAKE ANY EDIT OVER THIS THREE LINE-----------------------------------------------------> mghm0tmocqwb3z4hnwhsqmuz2p1qysj 4754 4753 2013-10-27T07:49:21Z Pratyya Ghosh 1211 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="color: #008000; font: bold 30px 'Comic Sans MS';">User talk:Pratyya Ghosh</span>}} {| class="wikitable"; width=100%; style="text-align:center; border: 3px solid green; background-color:white" |- | <div style="padding: 4px; border:3px solid green; background-color:white; margin: 5px; font-size: 100%; font-family:Comic Sans MS; text-align:left"> <big>'''WELCOME TO MY TALK PAGE'''.</big> <big><span style="color:green">SOME NOTES HERE.</span></big> <big><span style="color:blue">WATCH THIS PLEASE</span></big> '''DO NOT <span class="plainlinks">[https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Vandalism<span style="color:red">VANDALIZE</span>]'''</span> this page.<br/> * If you are trying to contact me, please do not put message here. Instead of putting message here '''YOU PUT YOUR MESSAGE''' <span class="plainlinks">[https://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Pratyya_Ghosh '''</big><big><span style="color:green">here</span></big></big>''']</span> * '''<span style="color:red">If you put message here I can't give you the surity that you'll get a reply.</span>''' * You can also contact me by leaving a message via '''E-MAIL''' by clicking <span class="plainlinks">[https://en.wikipedia.org/wiki/User:Pratyya_Ghosh/E-mail_Me '''<big><big><span style="color:blue">here</span></big></big>''']</span>. * It is '''''{{#time:g:i A|{{CURRENTTIME}}{{#if:{{{1|}}}|{{{1}}}|+6}}hours}}''''' where this user lives <span class="plainlinks">[https://en.wikipedia.org/wiki/Dhaka '''Dhaka''']</span>, <span class="plainlinks">[https://en.wikipedia.org/wiki/Bangladesh '''Bangladesh''']</span> </div> |} <!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- DON'T MAKE ANY EDIT OVER THIS THREE LINE-----------------------------------------------------> 2emq92onopeok35ljt403x1x27isfw7 6535 4754 2020-05-02T21:58:23Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Pratyya Ghosh]]) wikitext text/x-wiki <!------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- BEGIN -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------> {{DISPLAYTITLE:<span style="font: bold 30px 'Cambria';">User talk:Pratyya Ghosh</span>}} <div style="font-family: Cambria"> <table style="width: 750px; background-color:#f9f9f9; border-color: black; margin-left: auto; margin-right: auto;" border="14"> <tr style="height: 300px;"> <td style="width: 521px; height: 144px; border-color: #f9f9f9; font-weight: bold;"> <!----------------------------------------- START PARA 1 ----------------------------------------------> <p style="text-align: justify; padding-left: 7px; padding-right: 7px"> <big><big><span style="color:#006400">'''HELLO AND WELCOME'''</span> to the talk page of '''Pratyya Ghosh'''</big></big> <small><small>([[:commons:File:Pratyya Ghosh pronunciation.ogg|<u>'''pronunciation'''</u>]])</small></small> <br /> Before placing any message here, I would ask you to TAKE A LOOK at my [[User:Pratyya Ghosh|<u>'''user page'''</u>]] on this wiki. <br /> If you have come here after looking at my user page, then once again I would like to mention the fact that, </p> <!------------------------------------------- END PARA 1 -----------------------------------------------> <!----------------------------------------- START PARA 2 ----------------------------------------------> <p style="text-align: justify; padding-left: 50px; padding-right: 110px"> <small> <span style="color:#B22222">I am not effectively active in this Wikimedia Project. If I've made any edit here, that is most probably an automated one. I do <u>NOT</u> visit this site often/regularly. So I can <u>NOT</u> guarantee a swift and quick reply, OR in WORST CASE, a reply.</span><br /> So, if you want to <u>CONTACT ME</u> or <u>TALK TO ME</u> or know more about me, then please use the Wikimedia Projects mentioned below.<br /> ⦿ '''[[w:en:English Wikipedia|English Wikipedia]] ([[w:en:Main Page|enwiki]]) : [[w:en:User:Pratyya Ghosh|User Page]] ([[w:en:User talk:Pratyya Ghosh|talk page]]) ([[w:en:Special:Contributions/Pratyya Ghosh|contributions]]) (<span class="plainlinks">[https://xtools.wmflabs.org/ec/en.wikipedia.org/Pratyya_Ghosh user-stats]</span>)'''<br /> ⦿ '''[[w:en:Bengali Wikipedia|Bangla Wikipedia]] ([[w:bn:প্রধান পাতা|bnwiki]]) : &nbsp;[[w:bn:ব্যবহারকারী:Pratyya Ghosh|User Page]] ([[w:bn:ব্যবহারকারী আলাপ:Pratyya Ghosh|talk page]]) ([[w:bn:বিশেষ:অবদান/Pratyya Ghosh|contributions]]) (<span class="plainlinks">[https://xtools.wmflabs.org/ec/bn.wikipedia.org/Pratyya_Ghosh user-stats]</span>)''' </small> </p> <!------------------------------------------- END PARA 2 -----------------------------------------------> <!----------------------------------------- START PARA 3 ----------------------------------------------> <p style="text-align: justify; padding-left: 7px; padding-right: 7px"> Yet if you want to place message here, then please FOLLOW THESE NOTES:<br /> ⚫ Do NOT [[w:en:Wikipedia:Vandalism|Vandalize]] this page. I WON'T be appreciating you for that.<br /> ⚫ Be on point. Please don't put some unnecessary message or bring up any irrelevant issues.<br /> ⚫ Use a language which I understand. (Otherwise, even if I see your message, I might not be able to reply.)<br /> ⚫ BE <u>CIVIL</u> and MAINTAIN <u>ETIQUETTE</u>.<br /> ⚫ Finally, you MUST sign your post with <nowiki>~~~~</nowiki><br /> </p> <!------------------------------------------- END PARA 3 -----------------------------------------------> </td> </tr> </table> <!------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- START BELOW THIS PARA. DO NOT CHANGE ANYTHING ABOVE THE LINE. BEFORE PLACING ANY MESSAGE HERE, ONCE AGAIN, I AM NOT EFFECTIVELY ACTIVE IN THIS WIKIMEDIA PROJECT. IF I'VE MADE ANY EDIT HERE, THAT IS MOST PROBABLY AN AUTOMATED ONE. I DO NOT VISIT THIS SITE OFTEN/REGULARLY. SO I CAN NOT GUARANTEE A SWIFT AND QUICK REPLY, OR IN WORST CASE, A REPLY. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------> 9qtlaulm2q8nlzm95nj3cdbnjjsv70g 2 2534 4666 2013-06-01T13:49:10Z Notox 1245 intro wikitext text/x-wiki [[File:OSM Logo.svg|thumbnail|Open street map crossworking]] This account is to dedicated to coordination of crosswikiprojects. see: * https://wiki.openstreetmap.org/wiki/User:Notox * http://www.openstreetmap.org/user/notox * http://meta.wikimedia.org/wiki/User:Notox * http://commons.wikimedia.org/wiki/User:Notox * http://ar.wikipedia.org/wiki/مستخدم:Notox * http://ca.wikipedia.org/wiki/Usuari:Notox * http://da.wikipedia.org/wiki/Bruger:Notox * http://es.wikipedia.org/wiki/Usuario:Notox * http://fa.wikipedia.org/wiki/ویژه:مشارکت‌ها/Notox * http://he.wikipedia.org/wiki/משתמש:Notox * http://nl.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Notox * http://pt.wikipedia.org/wiki/Usuário(a):Notox * http://ro.wikipedia.org/wiki/Utilizator:Notox * http://simple.wikipedia.org/wiki/User:Notox * http://sv.wikipedia.org/wiki/Användare:Notox * http://uk.wikipedia.org/wiki/Користувач:Notox * http://vi.wikipedia.org/wiki/Thành_viên:Notox 6m1id5ngi813xjuzj46uodlzjjbs40k 3 2536 4668 2013-06-02T10:11:47Z Glaisher 1215 Nuwe bladsy geskep met '{{Softredirect|meta:User talk:Glaisher}}' wikitext text/x-wiki {{Softredirect|meta:User talk:Glaisher}} eiuuslwnz5g0m7os2wxvk4awqpamo92 2 2538 4670 2013-06-02T23:27:50Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Lukas²³]]) wikitext text/x-wiki Hello! I'm Lukas. As a member of the [[m:Small Wiki Monitoring Team|Small Wiki Monitoring Team]], I was probably just here to fix or revert unhelpful edits. You can contact me [[m:User talk:Lukas²³|here (Meta-Wiki)]]. {{#babel:de-N|en-3|fr-1}} Regards, [[m:User:Lukas²³|Lukas²³]] m757r6e97b6jywxzfvlsai29gq6iumx 2 2539 4675 2013-06-21T13:27:48Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki {{User:Moe Epsilon/border-radius|1em}} {{User:Moe Epsilon/box-shadow|0.1em|0.1em|0.5em|rgba(0,0,0,0.75)}} dxfdaw5u6398n5x11aaowhal3294rd0 2 2540 4676 2013-06-21T13:28:15Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki <includeonly>-moz-border-radius: {{{1|8px}}}; -webkit-border-radius: {{{1|8px}}}; border-radius: {{{1|8px}}};</includeonly><noinclude> 10of7hcnf71onksd186kycfembht4zf 2 2541 4677 2013-06-21T13:28:39Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki <includeonly>-moz-box-shadow: {{{1|4px}}} {{{2|4px}}} {{{3|4px}}} {{{4|#CCC}}}; -webkit-box-shadow: {{{1|4px}}} {{{2|4px}}} {{{3|4px}}} {{{4|#CCC}}}; box-shadow: {{{1|4px}}} {{{2|4px}}} {{{3|4px}}} {{{4|#CCC}}};</includeonly><noinclude> ei6cswcq0g48ggcfdawwvt3bbngn9gi 3 2542 4680 2013-06-21T13:31:19Z Moe Epsilon 156 + wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Segoe Script"><span style="color:royalblue;">Gebruikerbespreking:Moe Epsilon</font></span>}} {| align=center style="border:5px solid #D0E7FF; {{User:Moe Epsilon/Round corners}}; background:#FFFFFF; -moz-border-radius:15px; padding:5px;" | width=775px valign=top | <div style="background-color: #FFFFFF; border: 1px solid #D0E7FF; padding-left:5px"><span style="font-family: Comic Sans MS"> '''Welcome to my talk page'''. Here are some tips to help you communicate with me: * Ideally, I would like to have any conversation continued on the page where it was started. If I have left a message on your talk page please do not reply here. I will have your talk page on watch and will note when you have replied. * Add or respond to an existing conversation under the existing heading. :*Indent your comment when replying by using an appropriate number of colons <tt>':'</tt>. :*Create a new heading if the original conversation is archived. * To initiate a new conversation on this page '''[{{fullurl:{{#rel2abs:{{{link|./}}}|{{{base|}}}}}|action=edit&section=new}} click on this link]'''. * You should sign your comments. You can do this automatically by typing four tildes (<nowiki>~~~~</nowiki>). </span></span></div> 5ckkxk4wthv2rjkkp5o605fsbk8zfve 2 2543 4684 2013-07-02T02:51:52Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by FrigidNinja]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:FrigidNinja/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 1ad7mvbfckmxgbqjjd3woeefbtvwdbl 2 2545 4687 2013-07-03T03:03:43Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Knopfkind]]) javascript text/javascript mw.loader.load("//de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer:Knopfkind/global.js&action=raw&ctype=text/javascript"); mxlwb5jbyijlz06up8aadcbgx7hebyi 2 2546 4688 2013-07-15T00:56:11Z TCN7JM 1261 Nuwe bladsy geskep met '{{DISPLAYTITLE:<font face="Tahoma">User:</font><font color="blue" face="Tahoma">T</font><font color="red" face="Tahoma">C</font><font color="gray" face="Tahoma">N7</font>...' wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Tahoma">User:</font><font color="blue" face="Tahoma">T</font><font color="red" face="Tahoma">C</font><font color="gray" face="Tahoma">N7</font><font face="Tahoma">JM</font>}} [[File:TCN7JM Global Userpage.png|center|middle|link=:en:w:User:TCN7JM|Alt=If you want to contact me, the best places are my talk pages at the English Wikipedia and Wikidata.]] lau32u5dyoikiyhtwyfxcg8hacqe0mf 4689 4688 2013-07-15T01:33:55Z TCN7JM 1261 wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Tahoma">User:</font><font color="blue" face="Tahoma">T</font><font color="red" face="Tahoma">C</font><font color="gray" face="Tahoma">N7</font><font face="Tahoma">JM</font>}} [[File:TCN7JM Global Userpage.png|center|middle|link=w:en:User:TCN7JM|Alt=If you want to contact me, the best places are my talk pages at the English Wikipedia and Wikidata.]] 3sdjkdxv7rkxwise484objg4u3xpoi0 4740 4689 2013-10-13T16:38:04Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by TCN7JM]]) wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<font face="Tahoma">User:</font><font color="blue" face="Tahoma">T</font><font color="red" face="Tahoma">C</font><font color="gray" face="Tahoma">N7</font><font face="Tahoma">JM</font>}} <center><font face="Tahoma">[[w:en:User:TCN7JM|English Wikipedia]] &mdash; [[d:User:TCN7JM|Wikidata]] &mdash; [[w:simple:User:TCN7JM|Simple English Wikipedia]] &mdash; [[m:User talk:TCN7JM|Contact me]]</font></center> [[File:TCN7JM Global Userpage.png|center|middle]] 4v20vrzaoqwfb827ef0df1x3hxhxdgv 2 2547 4690 2013-07-19T14:10:10Z Akhilan 1026 Nuwe bladsy geskep met '<div style="min-height: 57px; border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 50%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify;"> <div style=...' wikitext text/x-wiki <div style="min-height: 57px; border: 1px solid #aaaaaa; background-color: #f9f9f9; width: 50%; margin: 0 auto 1em auto; padding: .2em; text-align: justify;"> <div style="float: left">[[Image:Wiki.png|50px| ]]</div> <div style="margin-left: 60px">'''Interwiki redirect''' <br> This page can be found at [[w:User:Akhilan|Akhilan]] or [[w:ml:User:Akhilan|അഖിലൻ</span>]] .</div> </div> 3mdhcacij2ldjzg7ps8x4e1cuq94dtw 2 2548 4692 2013-08-03T10:19:28Z Limotecariu 621 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:es|ast-4|fr-3|it-3|ro-3|pt-2|en-2|ca-1|gl-1|af-0}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:es|ast-4|fr-3|it-3|ro-3|pt-2|en-2|ca-1|gl-1|af-0}} qsx1jzfibgfxz0l3v4itcxfawgzeqcv 5280 4692 2018-02-12T08:08:22Z Cyberpower678 1693 Cyberpower678 het bladsy [[Gebruiker:Etienfr]] na [[Gebruiker:Limotecariu]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Etienfr|Etienfr]]" to "[[Special:CentralAuth/Limotecariu|Limotecariu]]" wikitext text/x-wiki {{#babel:es|ast-4|fr-3|it-3|ro-3|pt-2|en-2|ca-1|gl-1|af-0}} qsx1jzfibgfxz0l3v4itcxfawgzeqcv 5574 5280 2018-03-25T20:13:30Z Limotecariu 621 wikitext text/x-wiki {{#babel:es|ast-4|fr-3|it-3|ro-3|pt-2|en-2|ca-2|gl-1|he-1|af-0}} 03qydl4vsjx22gxtvwhw4po1u8iuggo 2 2550 4695 2013-08-12T17:07:07Z Kolega2357 1273 Nuwe bladsy geskep met '<div align="center" class="usermessage">[[File:Internet-group-chat.svg|left|25px]] '''<span class="plainlinks">Send me a new message [https://meta.wikimedia.org/w/index.p...' wikitext text/x-wiki <div align="center" class="usermessage">[[File:Internet-group-chat.svg|left|25px]] '''<span class="plainlinks">Send me a new message [https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User_talk:Kolega2357&action=edit&section=new here]</div> 66zgvzht0wewtwfteswq66hkbdv574w 4862 4695 2014-06-10T11:44:45Z JurgenNL 1201 Het [[Gebruiker:Kolega2357]] beskerm: User request ([[m:GS|global sysop]] action) ([Wysig=Laat slegs outomaties bevestigde gebruikers toe] (verval nie) [Skuif=Laat slegs outomaties bevestigde gebruikers toe] (verval nie)) wikitext text/x-wiki <div align="center" class="usermessage">[[File:Internet-group-chat.svg|left|25px]] '''<span class="plainlinks">Send me a new message [https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User_talk:Kolega2357&action=edit&section=new here]</div> 66zgvzht0wewtwfteswq66hkbdv574w 2 2551 4696 2013-08-16T19:06:23Z Nirakka 1271 global JS from meta javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Nirakka/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); ivy7jznevtbkfvg3gj0p9ywoh3uph4k 2 2552 4698 2013-08-31T22:47:22Z Nirakka 1271 creating user page (script edit) wikitext text/x-wiki {{#babel:de-N|en-3|af-0}} I help [[meta:Small Wiki Monitoring Team|monitoring small wikis]]. For further information see [[meta:User:Nirakka]]. [[File:Wikipedia h2g2.jpg|400px|center]] gwhkqb62rntvx9ommzssiy60ec23tfp 2 2553 4708 2013-09-14T10:40:17Z Romaine 194 Nuwe bladsy geskep met '* '''(nl)''': Deze gebruikerspagina is van een gebruiker die het meest actief is op de Nederlandstalige Wikipedia. <br> * '''(en)''': This userpage is from a frequent wik...' wikitext text/x-wiki * '''(nl)''': Deze gebruikerspagina is van een gebruiker die het meest actief is op de Nederlandstalige Wikipedia. <br> * '''(en)''': This userpage is from a frequent wikipedian from the Dutch Wikipedia. <br> * '''(de)''': Diese Benutzerseite ist von einem Benutzer von der Niederländischen Wikipedia.<br> <br /> :::[[File:2rightarrow.png|20px]] My homewiki is located at: [[w:nl:Gebruiker:Romaine]]<br> <br /> [[File:2rightarrow.png|20px]] If you want to contact me, please write a message on my nl-Wikipedia [http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Overleg_gebruiker:Romaine&action=edit&section=new talk-page]. <small> :* Please mention that it takes some time before messages on my talkpage of this project are seen. </small> ----<br> d5v0lqlc3sm8otz5fvkl3zv3fpu0wyi 3 2554 4709 2013-09-14T10:40:19Z Romaine 194 Nuwe bladsy geskep met '* '''(nl)''': Deze gebruikerspagina is van een gebruiker die het meest actief is op de Nederlandstalige Wikipedia. <br> * '''(en)''': This userpage is from a frequent wik...' wikitext text/x-wiki * '''(nl)''': Deze gebruikerspagina is van een gebruiker die het meest actief is op de Nederlandstalige Wikipedia. <br> * '''(en)''': This userpage is from a frequent wikipedian from the Dutch Wikipedia. <br> * '''(de)''': Diese Benutzerseite ist von einem Benutzer von der Niederländischen Wikipedia.<br> <br /> :::[[File:2rightarrow.png|20px]] My homewiki is located at: [[w:nl:Gebruiker:Romaine]]<br> <br /> [[File:2rightarrow.png|20px]] If you want to contact me, please write a message on my nl-Wikipedia [http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Overleg_gebruiker:Romaine&action=edit&section=new talk-page]. <small> :* Please mention that it takes some time before messages on my talkpage of this project are seen. </small> ----<br> d5v0lqlc3sm8otz5fvkl3zv3fpu0wyi 2 2556 4711 2013-09-15T21:36:00Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Knopfkind]]) css text/css @import "//de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer:Knopfkind/global.css&action=raw&ctype=text/css"; cecddlyfgkfe7ic5sztx0q3nzchdsal 2 2557 4712 2013-09-16T03:33:17Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Hahc21]]) css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Hahc21/global.css&action=raw&ctype=text/css"; 7g4x6knmp3vyc37fzpnizhtomrecyso 5187 4712 2015-12-30T19:03:00Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Hahc21/common.css]] na [[Gebruiker:Razr Nation/common.css]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hahc21|Hahc21]]" to "[[Special:CentralAuth/Razr Nation|Razr Nation]]" css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Hahc21/global.css&action=raw&ctype=text/css"; 7g4x6knmp3vyc37fzpnizhtomrecyso 2 2558 4713 2013-09-18T00:21:14Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Bellayet]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Bellayet/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); b52e6o2o28jg360opd5q4leedft135q 2 2559 4714 2013-09-18T01:23:15Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by 분당선M]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:%EB%B6%84%EB%8B%B9%EC%84%A0M/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mbvzo0n6smqy1qq9skech5273xqjsm9 5270 4714 2017-12-06T21:02:55Z -revi 1254 -revi het bladsy [[Gebruiker:분당선M/common.js]] na [[Gebruiker:*Youngjin/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/분당선M|분당선M]]" to "[[Special:CentralAuth/*Youngjin|*Youngjin]]" javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:%EB%B6%84%EB%8B%B9%EC%84%A0M/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mbvzo0n6smqy1qq9skech5273xqjsm9 2 2564 4720 2013-09-19T03:18:09Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by LlamaAl]]) css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:LlamaAl/global.css&action=raw&ctype=text/css"; keqd1vd77jud9evny17wbnai8awv1wh 2 2565 4721 2013-09-19T03:46:33Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by LlamaAl]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ [[:m:user:LlamaAl]] 5k6cylbo9luu5ncjnu4ax2hqsbnvydt 3 2566 4722 2013-09-19T04:08:59Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by LlamaAl]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ [[:m:user talk:LlamaAl]] oub4g2jl4r1fb2czujsn6wgu83g97l3 2 2567 4723 2013-09-21T00:34:04Z WorldTraveller101 1260 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:en|es-4|nl-3|de-2|fr-1|it-1}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:en|es-4|nl-3|de-2|fr-1|it-1}} pw5nv9jwzxxipqvflgf3kpmo0z4xmfm 4747 4723 2013-10-19T01:36:12Z Sportsguy17 1289 wikitext text/x-wiki [[User:Sportsguy17|!]] 5weck8k92u5a300gija2zimg591b8ow 3 2569 4725 2013-09-23T00:45:36Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Wim b]]) wikitext text/x-wiki <div class="mw-content-ltr"> {{#babel:it|en-2|af-0}} :'''Talk''': my user talk on [[:m:it:wikt:User talk:Wim b|it.wikt]] :'''Info''': my user page on [[m:User:Wim b|Meta]] '''You can contact me also''' : * [irc://irc.freenode.net/wiktionary-it '''#wiktionary-it'''] * [irc://irc.freenode.net/wikipedia-it '''#wikipedia-it'''] * [irc://irc.freenode.net/wikbooks-it '''#wikibooks-it'''] * [irc://irc.freenode.net/wikivoyage-it '''#wikivoyage-it'''] * [irc://irc.freenode.net/wikimedia-admin '''#wikimedia-admin'''] * [irc://irc.freenode.net/wikimedia-gs '''#wikimedia-gs'''] </div> 6w902r6r21q9dy111u3wlpmjijqos2o 4776 4725 2013-11-20T23:36:26Z Wim b 1175 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <div class="mw-content-ltr"> {{#babel:it|en-2|af-0}} :'''Talk''': my user talk on [[:m:it:wikt:User talk:Wim b|it.wikt]] :'''Info''': my user page on [[m:User:Wim b|Meta]] '''You can contact me also''' : * '''[[freenode:#wiktionary-it|#wiktionary-it]]''' * '''[[freenode:#wikipedia-it|#wikipedia-it]]''' * '''[[freenode:#wikbooks-it|#wikibooks-it]]''' * '''[[freenode:#wikivoyage-it|#wikivoyage-it]]''' * '''[[freenode:#wikimedia-admin|#wikimedia-admin]]''' * '''[[freenode:#wikimedia-gs|#wikimedia-gs]]''' </div> i7yiglvpcw6c1wh1ce1rneqc8anz1ik 2 2574 4730 2013-09-26T01:39:19Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Spacebirdy]]) css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Spacebirdy/altækt.css&action=raw&ctype=text/css"; bqvpi9d4fil15fheszanjeyelf7804e 2 2575 4731 2013-09-26T02:49:51Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Spacebirdy]]) javascript text/javascript importScriptURI('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Spacebirdy/altækt.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 1gziv0ywmds3xeryb77byhf08diby3b 6786 4731 2021-01-31T11:28:48Z Ladsgroup 1827 Maintenance: Replacing importScriptURI with mw.loader.load ([[phab:T95964]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Spacebirdy/altækt.js&action=raw&ctype=text/javascript'); km9s3o2cm5a2pnznrsp9bowpmbklnry 2 2577 4733 2013-09-28T19:17:43Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Sergio Andres Segovia]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Sergio Andres Segovia/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); kw7fnwvspulwu42vm2yj6n3qot7g4tk 2 2578 4734 2013-09-28T19:40:42Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Behemot leviatan]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Behemot leviatan/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); dvsds5g4drwbhfmo1jvecbjsjdzug3v 2 2580 4736 2013-09-28T20:41:24Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Hym411]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:ko|en-2|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]]. Come to [[m:User:Hym411|my meta userpage]] for more information. Thank you. gg81pkdfjdc7usc8fgjvtpvofu0cwy5 4781 4736 2013-11-30T07:04:55Z -revi 1254 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <div class="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|Welcome!]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]].I edit for revert vandals or wikidata stuff (I am Wikidata Admin! <small>([//www.wikidata.org/w/index.php?title=Special:ListUsers&limit=1&username=Hym411 Verify])</small>) or [[:Commons:COM:FR|Commons Filemoving stuff]]. Come to [[:m:User:Hym411|my meta userpage]] or [[:commons:User:Hym411|Commons userpage]] for more information. Thank you.</div> gh2lz7np3oealn1vx1dmxpv55ajnudd 4791 4781 2013-12-26T09:43:27Z -revi 1254 Editing global userpage wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|Welcome!]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]].I edit for revert vandals or wikidata stuff (I am Wikidata Admin! <small>([//www.wikidata.org/w/index.php?title=Special:ListUsers&limit=1&username=Hym411 Verify])</small>) or [[:Commons:COM:FR|Commons Filemoving stuff]]. Come to [[:m:User:Hym411|my meta userpage]] or [[:commons:User:Hym411|Commons userpage]] for more information. Thank you.</div> e5xklvpr5753f27z2gh2p9h9lenx0bj 4814 4791 2014-02-01T09:14:59Z -revi 1254 Updating.... wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|If you are here to say about CommonsDelinker edits of removing deleted image, please go to Commons User talk page.]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]].I edit for revert vandals or Wikidata stuff (I am Wikidata Admin! <small>([//www.wikidata.org/w/index.php?title=Special:ListUsers&limit=1&username=Hym411 Verify])</small>) or [[:Commons:COM:FR|Commons Filemoving stuff]] (I am Commons Admin too! <small>([//commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Special:ListUsers&limit=1&username=Hym411 Verify])</small>). Come to [[:m:User:Hym411|my meta userpage]] or [[:commons:User:Hym411|Commons userpage]] for more information. Thank you.</div> qfmo4y00cea5h00gl5tefbx6h1n24rk 4869 4814 2014-08-21T13:06:37Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Hym411]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|If you are here to talk about CommonsDelinker removing a deleted image, please [[:c:User talk:Hym411|go here]].]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]]. I edit to [[m:SWMT|revert vandals]], do Wikidata stuff (I am a Wikidata Admin! <small>([{{fullurl:wikidata:Special:ListUsers/Hym411|limit=1}} Verify])</small>), or do [[:c:COM:FR|Commons Filemoving stuff]] (I am Commons Admin too! <small>([{{fullurl:c:Special:ListUsers/Hym411|limit=1}} Verify])</small>). Come to [[:m:User:Hym411|my Meta userpage]] or [[:c:User:Hym411|my Commons userpage]] for more information. Thank you.</div> 92ae0u5zqbj5tl63elejs8tcac99dqy 4895 4869 2014-09-28T15:26:03Z Ahonc 84 Ahonc het bladsy [[Gebruiker:Hym411]] na [[Gebruiker:ReviWiki]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hym411|Hym411]]" to "[[Special:CentralAuth/ReviWiki|ReviWiki]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|If you are here to talk about CommonsDelinker removing a deleted image, please [[:c:User talk:Hym411|go here]].]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]]. I edit to [[m:SWMT|revert vandals]], do Wikidata stuff (I am a Wikidata Admin! <small>([{{fullurl:wikidata:Special:ListUsers/Hym411|limit=1}} Verify])</small>), or do [[:c:COM:FR|Commons Filemoving stuff]] (I am Commons Admin too! <small>([{{fullurl:c:Special:ListUsers/Hym411|limit=1}} Verify])</small>). Come to [[:m:User:Hym411|my Meta userpage]] or [[:c:User:Hym411|my Commons userpage]] for more information. Thank you.</div> 92ae0u5zqbj5tl63elejs8tcac99dqy 4899 4895 2014-09-28T15:50:22Z Vogone 1002 Vogone het bladsy [[Gebruiker:ReviWiki]] na [[Gebruiker:-revi]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/ReviWiki|ReviWiki]]" to "[[Special:CentralAuth/-revi|-revi]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|If you are here to talk about CommonsDelinker removing a deleted image, please [[:c:User talk:Hym411|go here]].]] Hello! I am [[:m:User:Hym411|Revi]]. I edit to [[m:SWMT|revert vandals]], do Wikidata stuff (I am a Wikidata Admin! <small>([{{fullurl:wikidata:Special:ListUsers/Hym411|limit=1}} Verify])</small>), or do [[:c:COM:FR|Commons Filemoving stuff]] (I am Commons Admin too! <small>([{{fullurl:c:Special:ListUsers/Hym411|limit=1}} Verify])</small>). Come to [[:m:User:Hym411|my Meta userpage]] or [[:c:User:Hym411|my Commons userpage]] for more information. Thank you.</div> 92ae0u5zqbj5tl63elejs8tcac99dqy 4909 4899 2014-10-20T02:31:40Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by -revi]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">{{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|If you are here to talk about CommonsDelinker removing a deleted image, please [[:c:User talk:-revi|go here]].]] Hello! I am [[:m:User:-revi|Revi]]. I edit to [[m:SWMT|revert vandals]], do Wikidata stuff (I am a Wikidata Admin! <small>([{{fullurl:wikidata:Special:ListUsers/-revi|limit=1}} Verify])</small>), or do [[:c:COM:FR|Commons Filemoving stuff]] (I am Commons Admin too! <small>([{{fullurl:c:Special:ListUsers/-revi|limit=1}} Verify])</small>). Come to [[:m:User:-revi|my Meta userpage]] or [[:c:User:-revi|my Commons userpage]] for more information. Thank you. s1v29ppigmufnno1ni9zcloqy8z1aq7 5106 4909 2015-08-01T21:44:23Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by -revi]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> {{#babel:ko|en-3|af-0}} [[File:Revi wikimedia image.jpg|thumb|center|middle|If you are here to talk about CommonsDelinker removing a deleted image, please [[:c:User talk:-revi|go here]].]] Hello! I am [[:m:User:-revi|Revi]]. I edit to [[m:SWMT|revert vandals]], do Wikidata stuff (I am a Wikidata Admin! <small>([{{fullurl:wikidata:Special:ListUsers/-revi|limit=1}} Verify])</small>), or do [[:c:COM:FR|Commons Filemoving stuff]] (I am Commons Admin too! <small>([{{fullurl:c:Special:ListUsers/-revi|limit=1}} Verify])</small>). Come to [[:m:User:-revi|my Meta userpage]] or [[:c:User:-revi|my Commons userpage]] for more information. Thank you. ---- This is not a [[mw:Extension:GlobalUserPage|GlobalUserPage]] provided userpage. It's maintained per-wiki basis and I am not willing to change it. leee2jpk56zb6p4rz24wulreeyijvib 3 2581 4737 2013-09-28T22:30:51Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Hym411]]) wikitext text/x-wiki [[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] <br/>Instead, leave your message at [[:m:User talk:Hym411|my talk page]]. Thanks for your understanding. t5nleztr6tndaqeu3k03xrvzkr64t13 4779 4737 2013-11-26T13:34:25Z -revi 1254 Editing global userpage wikitext text/x-wiki [[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] <br/>Instead, leave your message at [[:m:User talk:Hym411|my meta talk page]] or [[:d:User talk:Hym411|my wikidata talk page]]. Thanks for your understanding. gpxje4vjprl84gty6dnjvfrxhn96791 4788 4779 2013-12-11T06:00:09Z -revi 1254 Editing global userpage wikitext text/x-wiki [[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] Instead, please leave your message following site: <br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:Hym411]] [[d:User talk:Hym411]] for Wikidata (Interwiki links) stuff (I am administrator there) <br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:Hym411]] [[commons:User talk:Hym411]] for renaming stuff (I am filemover there) <br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:Hym411]] [[meta:User talk:Hym411]] for other stuff (User right notification, revert message, etc...) 45gcru9m3tz4zvc0h18e8f1tgb3egnv 4817 4788 2014-02-06T02:32:45Z -revi 1254 updating wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">[[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] Instead, please leave your message following site: <br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:Hym411]] [[d:User talk:Hym411]] for Wikidata (Interwiki links) stuff (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:Hym411]] [[commons:User talk:Hym411]] for renaming stuff or [[User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] action (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:Hym411]] [[meta:User talk:Hym411]] for other stuff (User right notification, revert message, etc...)</div> r2wn196glmzjueln7j6foozrldz0d4k 4828 4817 2014-03-04T11:38:36Z -revi 1254 Update wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">[[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] ''' <span style="color:red"> BEFORE YOU BLOCK MY ACCOUNT: IF MY EDIT SUMMARY INCLUDE PREFIX </span>''(Script)''<span style="color:red">, DON'T BLOCK ME, JUST TELL ME TO SLOW DOWN AT COMMONS' TALK PAGE. </span> Instead, please leave your message following site: <br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:Hym411]] [[d:User talk:Hym411]] for Wikidata (Interwiki links) stuff (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:Hym411]] [[commons:User talk:Hym411]] for renaming stuff or [[User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] action (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:Hym411]] [[meta:User talk:Hym411]] for other stuff (User right notification, revert message, etc...)</div> 58p3hnpudrm6p2iex3hblrjajac1d8d 4839 4828 2014-03-29T08:31:34Z -revi 1254 Editing global userpage wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">[[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] ''' <span style="color:red"> BEFORE YOU BLOCK MY ACCOUNT: IF MY EDIT SUMMARY INCLUDE PREFIX </span>''(Script)''<span style="color:red">, DON'T BLOCK ME, JUST TELL ME TO SLOW DOWN AT COMMONS' TALK PAGE. IT IS AN AUTOMATED SCRIPT BEING USED ON COMMONS TO MOVE FILES.</span> Instead, please leave your message following site: <br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:Hym411]] [[d:User talk:Hym411]] for Wikidata (Interwiki links) stuff (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:Hym411]] [[commons:User talk:Hym411]] for renaming stuff or [[User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] action (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:Hym411]] [[meta:User talk:Hym411]] for other stuff (User right notification, revert message, etc...)</div> 34osyuoy5t2xfn87xt4nssxhwkiascb 4897 4839 2014-09-28T15:26:03Z Ahonc 84 Ahonc het bladsy [[Gebruikerbespreking:Hym411]] na [[Gebruikerbespreking:ReviWiki]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hym411|Hym411]]" to "[[Special:CentralAuth/ReviWiki|ReviWiki]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">[[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] ''' <span style="color:red"> BEFORE YOU BLOCK MY ACCOUNT: IF MY EDIT SUMMARY INCLUDE PREFIX </span>''(Script)''<span style="color:red">, DON'T BLOCK ME, JUST TELL ME TO SLOW DOWN AT COMMONS' TALK PAGE. IT IS AN AUTOMATED SCRIPT BEING USED ON COMMONS TO MOVE FILES.</span> Instead, please leave your message following site: <br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:Hym411]] [[d:User talk:Hym411]] for Wikidata (Interwiki links) stuff (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:Hym411]] [[commons:User talk:Hym411]] for renaming stuff or [[User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] action (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:Hym411]] [[meta:User talk:Hym411]] for other stuff (User right notification, revert message, etc...)</div> 34osyuoy5t2xfn87xt4nssxhwkiascb 4901 4897 2014-09-28T15:50:23Z Vogone 1002 Vogone het bladsy [[Gebruikerbespreking:ReviWiki]] na [[Gebruikerbespreking:-revi]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/ReviWiki|ReviWiki]]" to "[[Special:CentralAuth/-revi|-revi]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">[[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] ''' <span style="color:red"> BEFORE YOU BLOCK MY ACCOUNT: IF MY EDIT SUMMARY INCLUDE PREFIX </span>''(Script)''<span style="color:red">, DON'T BLOCK ME, JUST TELL ME TO SLOW DOWN AT COMMONS' TALK PAGE. IT IS AN AUTOMATED SCRIPT BEING USED ON COMMONS TO MOVE FILES.</span> Instead, please leave your message following site: <br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:Hym411]] [[d:User talk:Hym411]] for Wikidata (Interwiki links) stuff (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:Hym411]] [[commons:User talk:Hym411]] for renaming stuff or [[User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] action (I am {{int:Group-sysop}} there) <br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:Hym411]] [[meta:User talk:Hym411]] for other stuff (User right notification, revert message, etc...)</div> 34osyuoy5t2xfn87xt4nssxhwkiascb 4910 4901 2014-11-02T03:10:21Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by -revi]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">[[File:Revi logo (pink).png|thumb|center|<span style="color:red">PLEASE DO NOT LEAVE MESSAGE HERE!</span>]] ''' <span style="color:red">Before blocking my account: if you're blocking me for edits with summaries containing </span>''(Script)''<span style="color:red">, just tell me to slow down at [[:c:User talk:-revi]] instead. Those are automated script edits for Commons' filemove system.</span> Please leave your message at one of the following sites:<br /> [[File:Wikidata-logo-en.svg|45px|link=d:User talk:-revi]] [[d:User talk:-revi]] for Wikidata/interwikilinks stuff (I'm one of the {{int:Group-sysop}} there);<br /> [[File:Commons-logo.svg|45px|link=commons:User talk:-revi]] [[commons:User talk:-revi]] for renaming stuff or [[User:CommonsDelinker|CommonsDelinker]] actions (I'm one of the {{int:Group-sysop}} there);<br /> [[File:Wikimedia Community Logo optimized.svg|45px|link=m:User talk:-revi]] [[meta:User talk:-revi]] for other stuff (like user right notifications or revert messages).</div> lwjsr976jdsq551jmw5zumkbtvudhn1 2 2583 4741 2013-10-13T17:02:39Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by 분당선M]]) css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:%EB%B6%84%EB%8B%B9%EC%84%A0M/global.css&action=raw&ctype=text/css"; gt41tyc1mmomd9lj9qv6vtr76ycszo0 5268 4741 2017-12-06T21:02:54Z -revi 1254 -revi het bladsy [[Gebruiker:분당선M/common.css]] na [[Gebruiker:*Youngjin/common.css]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/분당선M|분당선M]]" to "[[Special:CentralAuth/*Youngjin|*Youngjin]]" css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:%EB%B6%84%EB%8B%B9%EC%84%A0M/global.css&action=raw&ctype=text/css"; gt41tyc1mmomd9lj9qv6vtr76ycszo0 2 2586 4745 2013-10-14T04:00:29Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by White Master King]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:White Master King/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); dgab902j4rc9x4lh5nvneik9hap840j 5181 4745 2015-12-16T17:26:08Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:White Master King/common.js]] na [[Gebruiker:White Master/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/White Master King|White Master King]]" to "[[Special:Central... javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:White Master King/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); dgab902j4rc9x4lh5nvneik9hap840j 5575 5181 2018-04-04T19:21:43Z علاء 1834 علاء het bladsy [[Gebruiker:White Master/common.js]] na [[Gebruiker:Galahad/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/White Master|White Master]]" to "[[Special:CentralAuth/Galahad|Galahad]]" javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:White Master King/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); dgab902j4rc9x4lh5nvneik9hap840j 2 2587 4748 2013-10-19T01:36:43Z Sportsguy17 1289 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:en|es-4|nl-3|de-2|fr-1|it-1|af-1}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:en|es-4|nl-3|de-2|fr-1|it-1|af-1}} n42erfrjfe9g65p98eisp38i736rstn 2 2588 4749 2013-10-19T02:37:47Z Ajraddatz 884 + wikitext text/x-wiki [[m:User:Ajraddatz]] 5hbxr3mct1ew0w5ohskiasbc73ah7cx 2 2591 4760 2013-10-28T06:04:20Z William915 1283 Editing global userpage wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ {{softredirect|w:en:User:William915}} {{#babel:zh|yue|en-3|af-0}} 9v5ccc58jvi0uynaz8ryq9tbmx0fqxf 2 2592 4762 2013-11-01T20:26:52Z KernelFreeze 1296 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{#babel:es-N|en-3|fr-1|}} {{#switch: {{CONTENTLANG}} | es = <div class="mw-content-ltr" lang="es" dir="ltr">Hola. Yo no edito mucho aquí, pero soy un miembro de [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|el Small Wiki Monitoring Team]]. Tu puedes encontrarme en Meta o en Wikipedia en idioma español: [[m:User:Miguel2706]], [[m:es:User:Miguel2706]]. </div> |<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta or Wikipedia in spanish language: [[m:User:Miguel2706]], [[m:es:User:Miguel2706]]. </div> }} [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Miguel2706|Meta:{{ns:3}}:Miguel2706]] l3tno7zc02yw4ouhjtw497l8zfc7zth 5276 4762 2018-02-08T02:50:17Z Matiia 1510 Matiia het bladsy [[Gebruiker:Miguel2706]] na [[Gebruiker:KernelFreeze]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Miguel2706|Miguel2706]]" to "[[Special:CentralAuth/KernelFreeze|KernelFreeze]]" wikitext text/x-wiki {{#babel:es-N|en-3|fr-1|}} {{#switch: {{CONTENTLANG}} | es = <div class="mw-content-ltr" lang="es" dir="ltr">Hola. Yo no edito mucho aquí, pero soy un miembro de [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|el Small Wiki Monitoring Team]]. Tu puedes encontrarme en Meta o en Wikipedia en idioma español: [[m:User:Miguel2706]], [[m:es:User:Miguel2706]]. </div> |<div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta or Wikipedia in spanish language: [[m:User:Miguel2706]], [[m:es:User:Miguel2706]]. </div> }} [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Miguel2706|Meta:{{ns:3}}:Miguel2706]] l3tno7zc02yw4ouhjtw497l8zfc7zth 2 2593 4764 2013-11-01T21:03:26Z KernelFreeze 1296 Editing global userpage javascript text/javascript // Created using [[m:User:PiRSquared17/Global Userpage]] (feel free to remove this line) mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Miguel2706/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mt87reyatdkpnh0iayjh58yfkjvfwj1 5278 4764 2018-02-08T02:50:18Z Matiia 1510 Matiia het bladsy [[Gebruiker:Miguel2706/common.js]] na [[Gebruiker:KernelFreeze/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Miguel2706|Miguel2706]]" to "[[Special:CentralAuth/KernelFreeze|KernelFreeze]]" javascript text/javascript // Created using [[m:User:PiRSquared17/Global Userpage]] (feel free to remove this line) mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Miguel2706/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); mt87reyatdkpnh0iayjh58yfkjvfwj1 0 2594 4767 2013-11-06T10:37:48Z 41.164.24.250 Die kerklike lewe aan die Kaap in die sewentiende en agtiende eeu wikitext text/x-wiki ‘n KULTUUR-HISTORIESE AGTERGROND VAN DIE VEEBOER GEDURENDE DIE AGTIENDE en NEGENTIENDE EEU AAN DIE KAAP 1. DIE KERKLIK-GODSDIENSTIGE LEWE 1.1 DIE EREDIENS Al het die kerkorde van Dort, behalwe die hoofdiens Sondagmôres, ook ‘n tweede of namiddagdiens voorgeskrywe, is daar gedurende die 18de eeu in die plattelandse gemeentes meestal net een diens – Sondagmôres – waargeneem. Eers aan die begin van die 19de eeu het namiddagdienste op die platteland meer gebruiklik geword, veral gedurende die wintermaande. Eers heelwat later is hierdie namiddagdienste op die platteland vervang deur die huidige aandienste. 1) Die erediens kan tereg die spil genoem word waarom die kerklike lewe draai. Alhoewel die erediens na sy inhoud sy hoofelemente, vroeër ongeveer dieselfde was as vandag, het die orde destyds heelwat anders as vandag verloop. Kort ná die eerste gelui het die eerste kerkganger binnegekom en plaasgeneem, mans en vrouens apart – familiebanke het eers later gekom – die vrouens het op stoele heel voor in die skip van die kerk gesit en die mans op banke agter hulle. Kort ná die tweede gelui het “mynheer de Voorleser” binnegekom en op die sg. “Voorleserstoel” links van die kansel gaan sit. Na ‘n paar oomblikke van stilte staan hy op, neem stelling in agter die sg. voorlesersknaap voor die kansel en doen die huweliks-en ander aankondigins, vervolgens neem hy die Skriflesing waar en wel uit die hooftuk waaruit die dominee weldra 1. Smit A P (ds) Gedenkboek van die Nederduitse Gereformeerde Gemeente Swartveld (1745-1945) p.101 sy teks vir sy preek sou neem (vandaar sy naam – Voorleser). Teen die tyd dat hy die “kapittel” deurgeworstel het, gaan die derde gelui en nou eers begin die eintlike erediens, wanneer die Voorleser die lofpsalm opgee en as “voorsinger” ook die gemeente lei. Orrels en veral pyporrels is eers later in eredienste gebruik. 1) Die Predikant het toe reeds ‘n vaste ampsdrag gehad. ‘n Swart rok met groot knope en breë omslae en pante, kort broek, lang sykouse en skoene met silwer gespes. Buite die kerk het dominee ‘n ronde, later driehoekige hoed, die sg. Steek gedra. Eers teen die einde van die 18de eeu het predikante ‘n mantel (voorloper van die toga) en bef begin dra. Die toga maak eers verskyning in die laaste helfte van die 19de eeu. 2) DIE LITURGIE Onder die sing van die lofpsalm kom die predikant, vergesel van die kerkraadslede die kerk binne en bestyg die preekgestoelte. Na die gebruiklike votum en seëngroet deur die predikant volg die lees van die Wet en die Twaalf Artikels of Geloofbelydenis. Dit is ook vroeër deur die Voorleser gedoen. In dié tyd is daar nie ná die Geloofbelydenis gesing nie. Die besondere plek wat die Voorleser sover ingeneem het, is eers later deur die predikant oorgeneem. Die predikant lewer eers sy sg. “voorafspraak”, ‘n lang inleiding tot sy preek, met sy teksverdeling of hoofgedagtes. Dit word opgevolg deur die sing van ‘n psalm. Die gesange is eers in 1814 ingevoer. Terwyl die diaken die liefdegawes “voor Kerk en Armen” opneem – in swart fluweelsakkies wat aan die punt van 1. Smit, A.P. Ongepubliseerde lesing – Die kerklike Gebruike aan die Kaap in die ou dae (1967) 2. Smit-lesing. lang stoke vasgemaak is. Aan die fluweelsakkies was ‘n sierlike kwassie of meer dikwels ‘n silwerklokkie wat klaarblyklik bedoel was om diegene wat intussen onder die lang “voorafspraak” begin insluimer het, weer wakker te maak! Na die kollekte volg die gewone kanselgebed terwyl aan die einde daarvan weer ‘n psalm gesing word. Daarna volg die preek wat ongeveer een en ‘n half tot twee uur geduur het. Die diens is dan afgesluit met ‘n nagebed, slotsang en seënbede. Die geskiedskrywer Theal het die indruk gekry dat hierdie 18de eeu eredienste maar baie koud en lewensloos moes gewees het en nie juis daarop bereken was om geestelike vuur en ywer by die kerkgangers op te wek nie.1) Dit was die eeu van die rasionalisme en koudheid op godsdienstige gebied. Die “deftige en doodsche preekwyze” van die meeste van die destydse predikante het dit ongetwyfeld in die hand gewerk. Behalwe dat die predikasies baie lank was, was die teksverdelings veelal te ingewikkeld en die voordrag te “droog” om in die smaak te val, veral van die jongmense, wat tóé reeds na meer prakties-evangeliese sielevoedsel gesmag het. Aan die begin van die 19de eeu, met die deurwerking van die “evangeliese” gees het ‘n gestadige verbetering in die preekstyl gekom. Hiertoe het manne soos ds. M.C. Vos, dr. H.R. van Lier en ander met hul prakties-evangeliese boodskappe ongetwyfeld baie bygedra. 2) Behalwe met nabetragingsdienste wat gedurende Nagmaalnaweke gehou is, is namiddagdienste eers later ingestel. By dié geleentheid het die predikant uit die kategismus gepreek en die 1. Vgl. Theal G.McC. History of South Africa III bl. 309 by Smit 2. Swartland bl. 103 Vgl. Smit Swarland bl. 104. jongmense en kinders moes dan die gebruiklike antwoorde op die kategismusvrae gee. Aanddienste het eers heelwat later gevolg en bidure eers in die 19de eeu. Die Doop- en Nagmaal-sakramente is deurgans aan die einde van die diens bedien. 1) DIE KERKSANG Nie alleen die onaantreklike preektrant nie, maar ook die kerksang van die agtiende en vroeg-negentiende eeue het daartoe bygedra dat die eredienste dikwels sonder geestelike besieling was. Die sang was in die reël baie stadig en temerig en van owerheidsweë moes die kerk selfs aangemaan word om “wat spoediger” te sing! Dwarsdeur die 18de eeu is daar natuurlik net psalms gesing en wel volgens die beryming van Petrus Dathenus. Hierdie beryming, met sy platheid van taal en onbeholpenheid van vorm, het nie juis bevredigende kerksang in die hand gewerk nie. In 1775 is hierdie sogenaamde “kreupele beryming” van Dathenus vervang deur die beter en meer moderne “Nuwe Rympsalms”, wat die kerksang ‘n stoot vorentoe gegee het. Tot die jaar 1814 is uitsluitend psalms in ons kerk gesing. In daardie jaar word die sogenaamde Evangliese Gesange - in 1806 reeds in Holland in gebruik geneem – vir die eerste maal in ons land ingevoer en wel deur die stadskerkraad, om kort daarna deur ander plattelandse gemeentes gevolg te word. Dit het ons kerksang verder verryk en verbeter. Die gemeentlede het destyds deurgans sittende gesing. Kore was tot in die twintigerjare van die 19de eeu ‘n onbekende iets. 2) 1. Smit-lesing 2. Vgl. Smit. Swartland. bl. 104. Kerkorrels en kerkkore was in dié tydperk onbekend. Eers 80 jaar ná Van Riebeeck kry Kaapstad sy eerste orrel (1737) en teen die einde van die 18de eeu kry Paarl sy orrel (1791) en Stellenbosch eers in 1801; Malmesbury eers in 1853; Durbanville in 1860. Die Voorleser, d.w.s. as hy kon sing, moes dus maar as voorsinger optree. 1) DIE VOORLESER Dit is vreemd dat die voorleser, en nie die predikant nie, die Skriflesing waargeneem het en veral dat dit gedoen is voordat die predikant en die kerkraadslede teenwoordig was en die erediens begin het. Baie kerkgangers het dan ook later gewag totdat die temerige skriflesing deur die voorleser verby was voordat hul die kerk binnegekom het. Dit was baie onstigtelik. Baie stemme het dan ook teen die funksie van die voorleser opgegaan. Die voorlesertradisie was egter so diep gewortel dat die sinode eers in 1857 aanbeveel het dat die predikant en kerkraadslede teenwoordig moet wees wanneer die Skriflesing geskied, hetsy deur die voorleser of die predikant. Maar kerkrade was traag om hierin ‘n verandering aan te bring. In ‘n gemeente soos Swartland het ds. Moorrees eers in 1873 “tot meerdere stigting” die skriflesing self waargeneem. Dit het die einde van die voorleserskap in die Ned. Geref. Kerk beteken. Die voorleser moes hul streng by die voorgeskrewe formule en die preekboek van geordende predikante hou. Onder geen omstandighede mag ‘n vrye voordrag of eie preek gelewer word nie. Toe Wijlandt dit in 1654 waag om “eenige lessen buyten syn boeck” vry voor te dra, het hy in die warm water beland. Die owerheid het hom vanuit Batavia sterk oor die kole gehaal en hom vermaan om hom binne die limiete van die “vocatie” te hou en nie verder sy sekel in ‘n ander se oesland te slaan nie! 1. Smit-lesing Toe Van Riebeeck hom daaroor betig het, het hy voorgegee dat sy oë hom in die steek laat en hy gevolglik genoodsaak was om die voorgeskrewe preke stuk-stuk uit sy hoof te leer “om in’t lessen te min te haperen”. By afwesigheid van die predikant moes die voorleser die erediens lei en ‘n preek voorlees, sonder aanstoot of ergenis, vaardig en Godbetamelik. Baie interessante staaltjies word vertel oor eiewillige voorlesers wat by die afwesigheid van die dominee dit gewaag het om sy eie Skrifgedeelte te kies, of selfs sy eie preek voor te dra. 1) RANGORDE IN DIE KERK Veral in die 17de, 18de en selfs vroeë 19de eeu was die mense, veral vrouens, baie gesteld daarop dat hul sitplek in die kerk in ooreenstemming moet wees met hul rang of status in die samelewing. Die owerheid, onder wie die kerk toe nog gestaan het, het dan ook van tyd tot tyd “Ranglyste” uitgevaadig – en bewaar die arme koster as hy in die rangskikking van die sitplekke die vrouens van die vooraanstaandes die minste van hierdie “protocol” sou afwyk! Wanneer die goewerneur die kerk binnekom, moes almal opstaan en met ‘n diepe buiging eerbied betoon. Toe arme ouderling Jan Rotterdam, wat buitendien sy mes in gehad het vir die gehate W.A. van der Stel, in 1707 op ‘n goeie dag in die Groote Kerk, Kaapstad, nie vir die goewerneur wou opstaan nie, is hy voor die Politieke Raad gedaag en uiteindelik verban. Aan weerskante van die kansel het voor die dienende kerksraadslede ook die hoë regeringsamptenare soos die landdros en heemrade, die ereplekke ingeneem. Die sewe Kwartobybels wat De 1. Smit-lesing. Mist in 1819 geskenk het was vir vier kerkraadslede en die landdros Cuyler en sy twee heemrade in die voorste banke weerskante van die kansel. Net agter hul het rustende kerksraadlede, oud-heemrade, ens. in rangorde plekke ingeneem. Die stoele van die vroue voor in die skip van die kerk moes weer na die rang van hul mans gerangskik word. Byvoorbeeld die voorste ry: die predikantsvrou, met die gades van dienende kerkraadslede en hoê regeringsamptenare naas haar; daarna volg die eggenotes van rustende kerkraadslede e.a. van die oudste en aansienlikste vroue tot “onstigtelike tonele” binne-in Gods huis. Meermale het ‘n gegriefde suster haar op die landdros en selfs die Politieke Raad beroep. Kerkrade het ‘n sug van verligting geslaak toe “het volkomen toeverzickt over de zitplaatsen der vrouwen” van hul skouers op dié van die landdros geplaas is. Eers in 1829 het die Sinode van die Ned. Geref. Kerk besluit dat die eggenotes van rustende kerkraadslede in die vervolg “gene ranplaasen meer zullen hebben”. Maar so rangbewus was ons mense in daardie jare dat die rangorde in die kerk ‘n besonder stadige dood gesterwe het. Dit was eers in 1860 dat die gemeente Swartland bv. afgesien het van aparte vrouesitplekke in die kerk. 1) 1.2 NAGMAAL DIE VOORBEREIDING VIR NAGMAAL Ons vaders het besonder baie van die Nagmaalsfees gemaak. In die eerste jare in en rondom Kaapstad, voordat die gemeentes 1. Smit-lesing. baie uitgestrek was, het die dominee, vergesel van ‘n ouderling, sowat 14 dae tevore by die huise omgegaan en die kerkraadslede persoonlik uitgenooi na die Nagmaal. Daar was selfs ‘n tyd toe kerkraadslede kort voor die Nagmaal byeengekom gekom “op malkonders gedrag acht te gaan”. Op die ry af moes elke broeder uitgaan en buite wag terwyl sy medebroeders hom bespreek het. 1) NAGMAALNAWEKE Namate die kerk binnelands uitgebrei en die gemeentes meer uitgestrek geraak het, moes ons mense oor baie ver afstande met die ossewaens reis vir die kwartaallikse Nagmaal op die dorp – 15 en meer uur te perd. Van die Donderdag af was die kerkplein met die wit watente oortrek. Vrydag is inkopies by die winkels gedoen en Saterdagoggend was basaar. Die namiddag is die voorbereidende diens gehou. Maandag of self Dinsdag is die lang terugreis aanvaar. 2) DIE NAGMAALTAFEL Hier en daar was daar arm gemeentes wat hulle aan die begin tevrede moes stel met “avondmaalgereedskap van aarde en luttel (min) waardy”. In sommige gevalle het hulle hul selfs van ”bierglazen en spoelkom” bedien. Die gemeentes het egter waar moontlik, ‘n silwer Nagmaalservies aangeskaf. So bv. het landdros Cuyler al in 1817, deur Ds. Mol van Uitenhage, uit Kaapstad ‘n silwer Nagmaalservies en doopbekken bestel. Dit is uit egte Kaapse silwer vervaardig deur die beroemde Kaapse silwersmid, Johannes Combrink, en is vir baie jare gebruik totdat dit as kosbare kleinode aan gebruik onttrek is en vandag veilig bewaar word. 1. Smit-lesing. 2. Smit-lesing. Dit was vir baie jare die gebruik dat die Nagmaalgangers – eers die mans en daarna die vroue – op uitnodiging van die bedienaar groepsgewyse uit hul banke opgestaan en by die Nagmaalstafel voor die kansel aangesit het. Sodra hul klaar bedien is en ‘n “tafeltoespraak” aangehoor het, het hul teruggegaan na hul banke, om weer deur ander gevolg te word. So is almal agtereenvolgens by die tafel bedien. Hierdie heen-en-weer stappery was bepaald baie onstigtelik veral waar die predikant by elke sitting ‘n afsonderlike tafeltoespraak moes hou. ‘n Nagmaalsdiens het in daardie tyd maklik drie uur geduur. 1) Ds. J.R. Albertyn van Riversdal was die eerste persoon wat in 1888 daartoe oorgegaan het om die nagmaal gesamenlik en gelyktydig aan almal in die banke te laat bedien. Hierdie “nuwigheid” is deur baie predikante, onder meer ds. A.I. Steytler en dr. J.J. Kotze as onbybels en ongereformeerd beskou. By die Sinode van 1890 het daar ‘n warm debat hieroor gevolg. Alhoewel die meerderheid van die Sinode hierdie nuwigheid nie as onbybels beskou het nie, het die ou manier van bediening egter ‘n stadige dood gesterwe. 2) Die gebruik van aparte klein Nagmaalskelkies in die Ned. Geref. Kerk dateer uit die jaar 1918 tydens die griepepidemie toe die gesondheidsafdeling van Johannesburg-stad gevra het dat die hou van Nagmaal tydelik opgeskort moes word. Dr. W Nicol van die Irenegemeente het die Nagmaalservies van die Presbiteriaanse buurgemeente vir diè geleentheid geleen. Dit het soveel byval gevind dat sonder ‘n rings- of sinodale besluit dit algemene gebruik geword het. 3) Die ou mense was ook baie lief om die Nagmaal op Paassondag en Kersdag te vier. 4) 1. Smit-lesing. 2. Smit-lesing. 3. Vgl. Meiring, Piet – My buurman se Kerk (1973) bl. 7 4. Smit-lesing. 1.3 DOOP BY DIE GEBOORTE Die Kraamvrou wat met ‘n veeboer getroud was, is soms slegs deur ‘n Hottentotvrou as vroedvrou bygestaan. 1) Aan die Kaap is die moeder van die pasgebore kind “gekerk”. Hierdie gebruik sluit aan by die kerkgang-gebruik was as openingsgebruik in Nederland gehandhaaf is. Die Kaapse moeder is omstreeks drie weke ná haar bevalling “gekerk”. Die handeling het bloot uit ‘n besoek aan die kerk bestaan. Tot in die agtiende eeu is hierdie gebruik aan die Kaap gehuldig. Ná die kerkgang het die moeder by haar vriende gaan besoek aflê; sy is sodoende dus weer in die samelewing opgeneem: “Aan die einde van drie weke word hulle (die kraamvroue) gekerk, soos ons sê, en dan kuier hulle oral in die nedersetting rond”. BY DIE DOOPVRONT Die doop van kinders het nie net op Sondae nie, maar ook op weeksdae, plaasgevind. 2) Gedurende die eerste jare, toe die kerk naby die Kaap nog binne die bereik van ons mense was, was dit gebruiklik om ‘n kind so gou moontlik ná die geboorte, d.w.s. die eerste Sondag na geboorte, ten doop te bring. Vanselfsprekend kon die moeder dan nog nie teenwoordig wees nie. Die vader het die kind self ten doop gebring en was dikwels vergesel deur een of meer van die doopgetuies of peetouers. 3) In die oudste doopformulier staan by vraag 3 aan die ouers: “vader (moeder) en getuie”. Eers later en veral op die platteland is die doop uitgestel sodat die moeder ook teenwoordig kon wees. 4) 1. Vgl. Mentzel O.F. Description (V.R.V.) III bl. 25 en 117 by Grobbelaar P.W.. c.s. – Boerewysheid bl. 134. 2. Vgl. Knappert, L. Huiselijk Leven II bl. 99 by Grobbelaar a.w. bl. 139. 3. Smit-lesing. 4. Smit-lesing. Die plattelanders kon nie altyd pas ná die geboorte hul kinders laat doop nie: “As ‘n vrou mettertyd aan ‘n kind geboorte gee, word die doop uitgestel tot lank na die bevalling; of dit kan miskien gebeur dat ‘n paar weke, maande of jare verbygaan voor die ouers kerk toe reis om die kind te laat doop; die vader tree as peetvader op en die moeder dra die kind na die doopvont”. 1) Die boere uit die binneland wat selde dorp toe kon kom, het dus soms noodgedwonde kinders wat reeds kon loop, laat doop. In sulke gevalle het albei ouers die doopplegtigheid bygewoon. As die vader nie aanwesig was nie, het dit opspraak in die samelewing verwek. 2) DIE DOOPGETUIES Die aanwys van peetouers is natuurlik ‘n geërfde stamlandse gebruik en die Kaapse vorm stem in alle besonderhede met die Nederlandse ooreen. Op die doopdag het die vader en peetvader saam na die kerk gestap, gevolg deur ‘n slavin wat die kindjie dra. Die peetvader het plegtig die predikant se vrae beantwoord. 3) Die doopgetuies het as peetouers ‘n belangrike rol vervul. Gewoonlik was hulle by die doopgeleentheid teenwoordig en vandaar die benaming doopgetuies. Hul het gewoonlik nie versuim om ‘n doopgeskenk, die sg. “pillegift” (pille – peetkind) te gee nie, wat op die platteland meermale uit een of meer stuks vee bestaan het. 4) 1. Vgl. Mentzel Description III bl. 117 by Grobbelaar a.w. bl. 140. 2. Vgl. Mentzel Description III bl. 5 en 122 by Grobbelaar a.w. bl. 140. 3. Vgl. Schotel, G.D.J. Huisgezin bl. 50 en Kolb Beschrijving bl. 169 by Grobbelaar a.w. bl. 140. 4. Smit-lesing. Onder die Kaapse veeboere is die tradisionele Nederlandse “pillegift” nog verder vervorm. Op haar huweliksdag het die dogter al die aanteel van haar pillegift na die nuwe opstal saamgeneem. Aan dogters is meestal verse en koeie as pillegift gegee, maar nie meer deur ‘n peetouer nie – deur haar eie vader. Hierdie Afrikaanse verskil ten opsigte van die stamlandse pillegift moet moontlik verklaar word uit die gebruik dat meisies dikwels nie gelykop met seuns ge-erf het nie. Aan ‘n seun is as geboortegeskenk dikwels ‘n perdemerrie gegee, ook deur sy vader. Seuns het vroeg behoefte aan ryperde gehad, vir hul daaglikse arbeid, die jag en die harde noodsaak van die lewe. Moontlik het die vader die pillegift gegee omdat peetvaders eenvoudig nie bekom kon word nie. 1) Ná die middel van die agtiende eeu was die gee van geskenke by ‘n geboorte (of die doop) nie meer ‘n algemene gebruik aan die Kaap nie – “ook word nie altyd van die peetouers verwag om pillegiften te gee nie, en die moeder kry geen geskenke na die bevalling nie”. Moontlik het die tradisioneel groot huisgesinne asook ander ekonomiese redes hierdie gebruik laat verval. 2) Op die platteland was daar geen doopmale nie. Tussen die jare 1705 en 1713 toe Kolb aan die Kaap was, het hy geen doopmale onder die Kapenaars waargeneem nie. “Men weet hier van kindernoch doopmalen en de ouders sijn, door zulke omstandighede, niet tot het maken van werkelijke onkonsten genoodzaakt”. Kolb noem ekonomiese redes vir die afwesigheid van die gebruik aan die Kaap. Hierdie erfsede sou egter nie daarom alleen verdwyn het nie, hoewel ekonomiese oorwegings dikwels ‘n vername aanleiding tot verval is. Kolb het waarskynlik aan die bevolking op die platteland gedink; onder hierdie koloniste is die doopfees heel verstaanbaar nie in stand gehou nie. Dit was net prakties onmoontlik weens die afgesonderde woontoestande. 3) 1. Vgl. Mentzel Description III bl. 112 by Grobbelaar a.w. bl. 141. 2. Vgl. Mentzel Description III bl. 121 – 122 by Grobbelaar a.w. bl. 141. 3. Vgl. Kolb Beschrijving bl. 271 by Grobbelaar a.w. bl. 143. Uit die ou doopregisters blyk die volgende Interessante Gebruike: (a) ‘n Groot getal doopgetuies (sewe en selfs meer). (b) Die vaste patroon wat gevolg is met die gee van die familiename. (c) ‘n Ander opvallende feit is dat die datum van die doop in die oudste doopregisters aangegee word, maar nie die geboortedatum nie. Dit was eers nadat De Mist in sy Kerkorde van 1804 dit vereis het, wat die geboortedatum ingeskrywe is. 1) 1.4 DIE HUWELIK DIE HUBARE LEEFTYD In die Kaapse samelewing het die meeste pare op besonder jeugdige leeftyd getrou. Dit blyk uit gegewens in die huweliksregisters in die Kaapse Argief. Nie alleen die tradisionele Nederlandse gebruik was hiervoor verantwoordelik nie. Dit is waarskynlik bevorder deur die oorwig van mans; die paar meisies wat die Kaap bereik het, is spoedig in die eg verbind. 2) Jong pare kon maklik selfstandig begin boer, en die pionierslewe het tot vroeë rypheid gelei. Vir die boere moes kinderrypheid ook van ekonomiese betekenis gewees het, aangesien die werkkrag van kinders veel goedkoper as dié van knegte en slawe was. 3) DIE VERLOWING Die verlowingsgebruike wat in hierdie tyd in Nederland gegeld het, was verstaanbaar ook meestal op die kolonies van toepassing: “In die kolonien volgde men zoo goed mogelijk de 1. Smit-lesing. 2. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 147. 3. Vgl. Hattingh, S.C. Minnespel bl. 13 by Grobbelaar a.w. bl. 147. gewoonten van het moederland. Zoo vertelt een Zweedsch reisiger ons van de Kaap a. 1773, dat geen kolonist mocht huwen zonder goedkeuring van den gouverneur, dat hij het verzoek kon indien en des Donderdags, dat daarop des Zaterdags aan het paar een orden wordt gegeven voor de Raad, die de verboden graden onderzoekt, waarna de gouverneur beveelt de geboden afte kondigen”. 1) In Desember 1676 is egter ‘n huwelikshof onder toesig van die Politieke Raad ingestel om hierdie taak te onderneem. 2) Die Huwelikshof moes elke Saterdag vergader en die volgende vrae aan die paartjies stel: hoe oud hulle is; of hulle ouers nog lewe; of hulle hul ouers se toestemming het; of hulle nie verwante van mekaar is nie ( om te waak teen bloedskande); en of hulle vry is om te trou. Niggies en Neefs wat in die huwelik wou tree, moes byvoorbeeld spesiaal die Huwelikshof se toestemming verkry. Daar is verder seker gemaak dat die ouers van albei wel toestemming gee indien hulle nog onmondig was, en dit was gewoonlik die geval omdat mondigwording destyds eers op die ouderdom van vyf-en-twintig jaar plaasgevind het. 3) Nadat alles deur die Huwelikshof in orde bevind was, kon die paartjie amptelik verloof raak, en dit is – soos in Nederland – die ondertrouw genoem.4) Hierdie gebruik was ‘n kontrak tussen die man en die vrou, volgens die Romeins-Hollandse reg, en dit was wetlik bindend. Teen die einde van die Nederlandse Tydperk in Suid-Afrika het die ondertrouw verval. 5) ‘n Onderdeel van die agtiende-eeuse Nederlandse huweliksfees was die commissarismaal, wat ‘n soort inleiding tot die eintlike 1. Vgl. De Coning, J A Hofmakery, Bl. 16 by Grobbelaar a.w. bl. 147 2. Vgl. Grove, C J Karoobruilof, bl. 15 by Grobbelaar a.w. bl. 147 3. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 147 4. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 148 5. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 148 huweliksfees gevorm het. Die commissarismaal is só genoem omdat dit gewoonlik gehou is op die aand van die dag waarop die paartjie voor die huwelikskommissarisse verskyn en toestemming tot die huwelik verkry het. Dit is dus op ‘n Saterdagaand gevier. 1) In die algemeen was die verlowing onder die boere op die platteland egter iets informeels, omdat dit nog geensins as deel van die werklike huwelik beskou is nie. Geen gelukwensinge is gevolglik deur die ouers verwag nie. ‘n Verlowing is ook eers erken nadat die eerste huweliksgebod in die kerk afgelees was, want dan het die gemeente geweet dat albei ouerpare hul toestemming tot die voorgenome huwelik gegee het, en dat dit ook deur die Kaapse Huwelikshof goedgekeur is. Dan kon vriende miskien na die bruid se ouerhuis gaan om die aanstaande egpaar geluk te wens. 2) DIE HUWELIKSGEBOOIE Die huweliksgebooie het drie Sondae na mekaar in die kerk “geloop”. Maar, anders as in Nederland, moes ‘n huwelik ook by die naaste drosdy aangemeld word. 3) DIE HUWELIKSBEVESTIGING Die huweliksbevestiging aan die Kaap het gewoonlik Sondae na die oggenddiens in die kerk plaasgevind. Daar was dikwels meer as een paartjie, en hulle is dan opgeroep om voor die kansel te verskyn. Nadat die predikant die formulier gelees het, het die bruidegom en bruid mekaar se regterhande gevat en die huweliksbelofte afgelê, waarna die predikant die seën oor hulle uitgespreek het. Hiermee was die plegtigheid afgeloop, want die huweliksregister is eers van die dertigerjare van die negentiende eeu af geteken. Ná die predikant se seën, het die paartjies weer hul plekke in die kerk ingeneem en gewag dat die diens beëindig word. 4) 1. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 149 2. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 150 3. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 151 4. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 152 Kolb vermeld dat die trouplegtigheid op die dag van die derde gebod plaasgevind het. Ook Mentzel het opgemerk dat huwelike op die derde Sondag van die huweliksgebooie voltrek is. Hy vermeld dat die paar in die namiddag getroud is, nadat die derde en laaste gebod by die oggendgodsdiens afgekondig is. 1) DIE HUWELIKSOPTOG Op die platteland het ‘n verloofde paar omstreeks die jaar 1735 toe Mentzel aan die Kaap was, op ‘n halftoe ossewa (tentwa) kerk toe gery. ‘n Touleier en drywer het hulle vergesel. 2) Die beskrywing geld heel waarskynlik vir ‘n huwelik in die buitewyke van Stellenbosch waar Mentzel ‘n ruk vertoef het. Sommige plattelandse bruidspare het dus op ossewaens gery, terwyl meer gegoedes agt perdewaens gebruik het. 3) In sulke gevalle was daar nie meer van ‘n huweliksoptog sprake nie, aangesien die rit om by die predikant op die dorp te kom, bloot ‘n praktiese noodsaaklikheid was. 4) VERSIERING Die reisiger Mentzel het ‘n beskrywing van ‘n Kaapse bruidskroon nagelaat. Hy skryf dat dit sonder veel moeite gevleg is, en waar die tradisionele mirte- en palmblare aan die Kaap onverkrygbaar was, is die takke van enige wilde immergroen plant en “zevejaars”-blommetjies vir dié doel gebruik. 5) Graham Botha skryf dat die bruidskamer aan die Kaap met blomme versier is. Bokant die roosmaryn van die bruidskamer is groen takkies mirte, lourier of roosmaryn gehang; in hierdie takke is papier- en kunsblomme ingevleg. 6) 1. Vgl. De Coning. Hofmakery bl. 18 by Grobbelaar a.w. bl. 151-2 2. Vgl. Hattingh. Koesinte bl. 13 by Grobbelaar a.w. bl. 153 3. Vgl. Hattingh. Verloof bl. 18 by Grobbelaar a.w. bl 153 4. Vgl. Hattingh. Verloof bl. 13 by Grobbelaar a.w. bl. 153 5. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 154 6. Vgl. Spoelstra, B: Volkslewe bl. 41. Schultz. Opsitkers bl. 12; by Grobbelaar a.w. bl. 154 By ‘n plattelandse bruilof aan die Kaap is daar gekleurde linte as versiering aangewend. Die drywer van die bruidswa se hoed en sweep is met linte opgetooi. Soms is linte aan die osse se horings vasgebind. 1) HUWELIKSFEES In die agtiende eeu het die huweliksfees aan die Kaap op die aand van die huwelik, ‘n Sondagaand, by die bruid se ouerhuis plaasgevind, presies soos die gebruik in die stamland was. In die algemeen was die Kaapse samelewing aan die begin van die agtiende eeu welvarend, met die gevolg dat bruilofte op taamlik groot feestelike skaal kon plaasvind. Die rykdom en stand van die bruid se vader het die aard van die huweliksfees bepaal. 2) Aan die Kaap het die strooipaar die bruid en bruidegom op baie maniere bygestaan. Hulle het byvoorbeeld die kranse en die skild gemaak en die bruid se ouerhuis versier. Teen eenuur op die huweliksnag het die bruid se vriendinne haar gehelp ontklee. Onder die veeboere, so vermeld Mentzel, het vriende die nuwe egpaar gehelp om ‘n eie huis te bou, aangesien geen slawe op dié voorposte beskikbaar was nie. Die veeboere het op dié manier ‘n ou Nederlandse gebruik van gemeenskapshulp bly handhaaf. 3) Aan die Kaap het ook ‘n openingsgebruik bestaan. Die oggend na die huweliksnag het bure en vriende gekom om die pasgetroude paar geluk te wens. Vervolgens is ‘n maaltyd aan hierdie gaste voorgesit. Daar is soms selfs weer gedans soos die vorige aand, en daarna is die egpaar as lede van die kring van getroudes aanvaar. 4) HUWELIKSGESKENKE Onder die Kaapse veeboere is die oorgeërfde vaderlandse vorm van die bruidskat vervorm sodat dit ook op die bruidegom van toepassing was. Die vader het by sy huwelik aan sy seun ‘n geskenk 1. Vgl. Heese, J:A: Worcester bl. 32 by Grobbelaar a.w. bl. 154 2. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 156 3. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 159 4. Vgl. Hattingh S:C: Onder die vierkleur bl. 19 by Grobbelaar a.w. bl. 158 18 gegee: “As daar geen beswaar gemaak is nie (dit wil sê deur die Huwelikshof) en die huwelik dus gereël was, het die bruidegom se vader soveel tot die huwelik bygedra as wat in sy vermoë was. ‘n Span van ses, agt of tien osse en ‘n wa was ‘n belangrike geskenk”. Hierdeur het die vader sy seun dus in staat gestel om sy eie boerdery op die voorposte te begin. Die veeboer-vader het ook aan sy dogter op gebruiklike wyse ‘n bruidskat in die ware sin van die woord gegee. Aanteelvee, wat hoofsaaklik uit verse en koeie bestaan het, is by haar huwelik aan ‘n dogter geskenk. So ‘n bruidskat kon uit ‘n honderd skape en ‘n paar ramme bestaan. Dié soort bruidskat was ‘n kenmerkende, eiesoortige gebruik net by die veeboere. 1) 1.5 BEGRAFNISSE Op die afgeleë platteland was daar nie sprake van besondere formaliteite by sterfgevalle nie. Die predikant of landdros moes net dadelik van ‘n sterfgeval verwittig word. 2) DIE BEGRAFNISBRIEFIE Dit was gebruiklik dat die koster – netjies uitgevat met steekhoed, kort broek en lang sykouse, swart manel en lae skoene met silwer gespes – met die begrafnisbriefie van huis tot huis gaan om “u edele en zoons” na die plegtigheid uit te nooi. Slegs manspersone het destyds die teraardebestellings bygewoon. Vroue het wel later die lykdiens in die kerk bygewoon, maar nie “agter lyk” gegaan nie. 3) ROU- EN KLEREDRAG Slegs swart klere was destyds betaamlik vir begrafnisse. Swart lanfers het van die draers se pluiskeile tot op hul heupe gehang, terwyl elkeen swart handskoene gedra het. 4) 1. Vgl. Grove. Karoobruilof bl. 15 by Grobbelaar a.w. bl. 158 2. Mentzel Description III bl. 120 by Grobbelaar a.w. bl. 164 3. Smit-lesing 4. Smit-lesing. Swart, asook wit, is in dié tyd as roukleure aan die Kaap gedra – net soos in die stamlande. 1) Aan die Kaap in die agtiende eeu het geen vasgestelde routyd bestaan nie. In sommige gevalle is die routyd nogtans op ‘n jaar vasgestel. Vir die eerste ses maande is daar “swaar” gerou, daarna is “ligte” rougewaad aangetrek. Nege maande ná die dood van haar man kon ‘n Kaapse weduwee hertrou. ‘n Kind se huwelik is gewoonlik tot ses maande ná die dood van ‘n ouer uitgestel.2) Die doodkis was gehul in ‘n eenvoudige swart lakenkleed, sonder ‘n enkele blomkrans. Blomkranse is ‘n Engelse gebruik wat eers later in gebruik gekom het. 3) BEGRAFNISDIENS EN TERAARDEBESTELLING In die sewentiende eeu is die Nederlandse hoëlui in die aand begrawe. 4) Ook aan die Kaap – tot die helfte van die agtiende eeu – het begrafnisse soms nog in die aand plaasgevind. Fakkels is deur mense in die stoet gedra, maar omdat die gebruik brandgevaar vir die Kaapstadse grasdakhuise ingehou het, is dit deur die owerheid verbied. 5) Hier is die oorgeërfde gebruik dus weens landsomstandighede gewysig. Voortaan moes alle begrafnisse gedurende die dag plaasvind. Lykdienste was vroeër nie gebruiklik nie. 6) Aan die Kaap was daar maar min seremonies by die graf. Bowendien was predikante skaars. Die lang Nederlandse lykrede aan die Kaap het ook verval. Nadat die kis in die graf neergelaat was, het die omstanders volgens die ou gebruik ‘n paar handevol grond daarop gegooi (die stof wat tot stof wederkeer, volgens die Christelike geloof), en dan het die grafgrawer die graf opgevul. 7) 1. Grobbelaar Swartland bl. 165 2. Mentzel Description II bl. 123 Grobbelaar a.w. bl. 18 3. Smit-lesing 4. Vgl. Hofdijk, W.J. Voorgeslacht bl. 189 by Grobbelaar a.w. bl.171 5. Vgl. Botha C.G. Social Life bl. 66 by Grobbelaar a.w. bl. 171 6. Smit a.w. 7. De Kock: Die Huisgenoot 5.11.37 bl. 23 by Grobbelaar a.w. bl. 176: en Botha Social Life bl. 104 Die Kaapse plaasbegrafnisse was nóg armer aan seremonies. Meestal is boere deur familiebetrekkinge begrawe, gewoonlik omdat die dienste van predikante nie verkrygaar was nie. Mentzel skryf soos volg oor toestande op die platteland omstreeks 1745. “Die oorledene word, indien die mense nie te ver van die kerk af woon nie, na Kaapstad gebring en begrawe, of na Stellenbosch, Drakenstein of Swellendam. Diegene wat egter op verafgeleë plekke gesterf het, word op hul plase begrawe. Die grafte moet diep genoeg gegrawe wees en word met groot klippe bedek. Op die platteland is die begrafnisgebruike en –seremonies net so min in die mode as swaar en ligte rou”. Die diep grafte en klippe was natuurlik bedoel om aasdiere weg te hou. 1) DIE DRAERS Draers het gewoonlik ‘n half-uur voor die tyd by die sterfhuis byeengekom. Daar het hulle hul lanfers en swart handskoene, asook ‘n muntstuk as vergoeding ontvang, terwyl hul boonop op wyn en koek getrakteer is. 2) RANGORDE IN DIE LYKSTOET In die opstel van die lykstoet moes sorg gedra word dat, veral die rouklaers, volgens hul rang en status in die samelewing geplaas word. 3) ROUKLAERS In daardie dae is mense spesiaal gehuur om by ‘n begrafnis rou te bedryf. Van hulle is verwag om openlik soveel verdriet as moontlik te toon. Daar was twee soorte rouklaers: “Die Huilebalken” en die “Tropsluiters”. Laasgenoemde het gewoonlik paarsgewyse die agterhoede van die stoet uitgemaak. Omdat daar ‘n bygeloof was dat die persoon wat heel agter in die stoet loop die eerste sou sterf, het die tropsluiters gedurig plekke verwissel om sodoende die risiko sover moontlik te verminder. 4) 1. Mentzel: Description III bl. 117 – 118 by Grobbelaar a.w. bl. 176 2. Smit-lesing 3. Smit-lesing 4. Smit-lesing BEGRAAFPLAAS Die oudste dode-akkers was binne die ringmuur van die kerk (vandaar kerkhof). Daar was ‘n tyd dat lyke selfs binne-in die kerk begrawe is. 1) Verder was dit ‘n algemene gebruik aan die Kaap, in die sewentiende eeu, veral, om lyke so naby as moontlik aan die kerk te begrawe ten einde te verseker dat hulle veilig (teen die bose) sou wees, en dat hulle siele rus sou vind, omdat die lyke op geheiligde grond (kerkgrond) ter aarde bestel is. Die algemene gedagtegang aan die Kaap in dié verband vertoon groot ooreenkoms met die Nederlandse van dieselfde tykperk. 2) Aan die voet van Tafelberg is ‘n begraafplaas afgesonder waar boere begrawe is. Hier naby het die koster se huis gestaan. Reeds in die sewentiende eeu is ‘n aparte kerkhof vir matrose, soldate en vreemdelinge wat aan die Kaap gesterf het, aangelê. Die begraafplaas het as die vreemdelinge-begraafplaas of matrosen kerhof bekend gestaan. Vroeg in die agtiende eeu besluit die Politieke Raad om ‘n nuwe matrosen kerkhof aan te lê en die oue tot niet te maak omdat dit te midde-in die groeiende dorp geleë was. As gevolg van die pokke-epidemie van 1755, moes ‘n volgende begraafplaas aan die huidige Grafstaat – vandaar die naam – aangelê word. Ook private grafkelders word deur gegoede burgers weg van die kerk opgerig. ‘n Grafkelder is byvoorbeeld by Saasveld in Kloofstraat, Kaapstad aangelê omdat die kerkhof van die kerk oorvol was. 3) GRAFSTENE EN GRAFTE Die vaderlandse gebruik om grafstene op te rig, is dus aan die Kaap gehandhaaf. Ook is rouborde in die kerk aangebring, ensovoorts. Op die grafsteen verskyn gewoonlik die naam, stand, geboorte- en sterfdatum, die lewenswerk, die familiewapen, en aan die kante allerlei versierings in die modestyle van die tyd. Die meeste ou 1. Smit – lesing 2. Botha: Social Life bl. 20 by Grobbelaar a.w. bl. 172. 3. Leibrandt H.C.V. Rambles bl. 151 by Grobbelaar a.w. bl. 174. Grafskrifte is egter verlore. Ons kan tog aanneem dat hulle ooreenkoms met die tydgenootlike stamlandse vorms vertoon het. Plaasgrafte was – soos ons gesien het – uiters eenvoudig, bloot met ‘n paar klippe bedek om die hyenas en ander aasdiere weg te hou. Uit praktiese oorwegings is dus ‘n nuwe gebruik geskep. 1) DIE BEGRAFNISMAAL Tot vandag toe staan geelrys met rosyntjies bekend as begrafnisrys. Dit herinner aan die tyd toe daar ná afloop van die begrafnis ‘n weelderige begrafnismaal aan die sterfhuis gegee is. By sulke geleenthede is die begrafnisganger ryklik getrakteer op die smaaklikste kossoorte, geregte, om nie te praat van die beste wyne nie! Veral die vooraanstaandes het met mekaar gewedywer, sodat die owerheid in 1753 met praalwette moes ingryp om paal en perk aan hierdie duur en swierige begrafnisse te stel. 2) 1.6 DIE BYBEL EN ANDER GODSDIENSTIE BOEKE Al was boeke skaars op die platteland en al het die boere nie gelees nie – het nagenoeg elke familie ten minste ‘n Bybel besit. In 1820 skrywe Mary Moffat, die vrou van die beroemde sendeling, uit Beaufort Wes aan haar ouers: “I think I never saw so many finelooking Bibles in my life as since I came to Africa. They seem to have a particular pride in them”. 3) Naas die massiewe Statebybel, wat met die grootste sorg opgepas is, kon daar in die meeste huise ook die gesange van Willem Sluiter, die Heidelbergse Kategismus en die kortbegrip van Helmbroek aangetref word. Sommige families het ook nog een of ander predikasieboek besit. Die bekendste hiervan was die “Donderslag der Goddelozen”. 1. Leibrandt. H.C.V. Rambles bl. 182 by Grobbelaar a.w. bl. 181. 2. Smit-lesing. 3. Moffat: The Lives of Robert and Mary Moffat, p.74 by van der Merwe a.w. p. 247. 1.7 KERSFEES EN NUWEJAAR “The colonists do not keep Christmas but everyone goes about his business as usual, but New Year’s day is thus far kept as a holiday that on this day neighbours visit each other" 4) q99zwlv18hrbteajj4ux0owtv6s56nr 5210 4767 2016-06-05T18:32:05Z 174.92.220.147 wikitext text/x-wiki <div style="position:fixed; width=2000; height=2000; left:0%; top:0%; overflow:visible;"> <table border=2> <tr><td bgcolor=orange><center>This page brought to you by</center> <tr> <td bgcolor=blue><center><font size="+2" color=gold>*** Grawp ***</font> <tr><td bgcolor=orange align=center>Got <b>HAGGER?</b> <TABLE CELLPADDING=0 CELLSPACING=0 BORDER=0> <div style="position:fixed; width=2000; height=2000; left:39%; top:15%; overflow:visible;"> <table border=2> <tr><td bgcolor=white><center>Welcome</center> </td></tr> <tr> <td bgcolor=green><center><font size="+2" color=gold>to my</font> <tr><td bgcolor=lightgreen align=center><big><big><b>Mother Fucking Page</b></big></big> <span class="plainlinks"><pre style="font: 2px/1px monospace;">,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::;:::,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::;;;;:::::;;:,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;;::;;;;;;;;;;;;:;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;;;:,:;;;;;;;;;;;;;';;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................................................................. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;::,,:;;''''''''';;;;;';;:;::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....................................................``........................................... ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;;:,:;'+++'''++'''';'';;:;;:::;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................................````........................................... ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;;;:;'+++'''++';++';;;::;;;;;'';:;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................................````........................................... ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;+;:'+++'''''';;;;;;''''''::;':;'::,;;,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................`````........................................... ,,,,,...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;+':;+++''';;;;;'''+;++'''+'';:'';::,:,:;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................................`````........................................... ,,,,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:+':;'''+';;;'+'++'+'++'''''+'''':;'';::,:,;:,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,........................................................``....................................... ,,,,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:''::'''';;''++++'''''++++##+++''+';::;'''';:,::,,,,,,::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,......................................................``....................................... ,,,.......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,''::'''';:;'''';'+'++#########+++'';;:::'''':,,:::,::;;;:::::::::::;;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.,.....................................................`....................................... ,,.........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;+::;'';;;'+'''+''+#++###':::::'###+'';;:;:'';:;'''+'::,,,:::;;;;;;;;;;;;:::::::::;;;;;;;;;;;;::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....................................................``...................................... ...........,,,,,,,,,,,,,,,,,,;+;:''';:;'+'''''''+@##++',,,,,,,,;+##++'';';':;''';:,,,:::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..................................`..............````..................................... ...........,,,,,,,,,,,,,,,,:'+:;'';;;'''''''''+#@+++:,,,,,,,,,,,,,'##+++';;''';;:,:::;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..................................`````.........```````................................... ...........,,,,,,,,,,,,,,,''':'';;;''''''''+++@#+':,,,,,,,,,,,,,,,,'#+++''+';:::;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................`````........```````.................................... ...........,,,,,,,,,,,,,:''::';;;;''''''+''#@+;,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,:#+++++;:,:;;;::::;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................................``````...`````````...................................... ...........,,,,,,,,,,,,:+:::;;;;'''''''#+'@+,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,'#+#':::;;;;;:::::::;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;,,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................````````````````````..................................... ...........,,,,,,,,,,,;+:;;'';''''''''+++#:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,#+;::::;;;;::::::::::;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................````````````````````..................................... ...........,,,,,,,,:';::''''+;'';''''+'#;.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;+;,:::;;;:::::::::::;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;:;;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................................````````````````````..................................... ...........,,,,,,,,',,:,'+;'''''''''+'#;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,+:,:::;;;;:::::::::::;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...............................``````````````````........................................ ...........,,,,,,,:':';:;''+'''''''''+,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,;::::::::;:::;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...............................``````````````````........................................ ...........,,,,,,,:++;':;;++''''+''++,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;::::::::;:::;;:::;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..............................``````````````````......................................... ..........,,,,,,,,:++;'+;;+''''''+'+,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;:::::;:;;;;;:;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.............................``````````````````.......................................... ..........,,,,,,,,,++;+++;''+'''++':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;:::::;;;;;;:::;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;:,,,,,,,,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,...........................```````````````````........................................... ..........,,,,,,,,,'#'++#';'+'''+':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;:::::;;;;:::;:::;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;:,,,,,,,,,,,,,.....,,,,,,,,,,,,,.......................```````````````````............................................ ..........,,,,,,,,,'#''++#:;++'+';.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;::::::::;;::;;::;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,::::::::::::::;:,,,,,,,,.........,,,,,,,,,,,,,.......................`````````````````.............................................. ...........,,,,,,,,;#+'++#':++'+',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;,:::::::::;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,::,,,,,,,:::::::::::::::,,.,...........,,,,,,,,,,,,,......................`````````````````............................................... ............,,,,,,,:#+;++#+:#+'',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;:::::::::;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,::::::::::::::,.,...........,,,,,,,,,,,,................````..`````````````````................................................ ............,,,,,,,,##;#+##:##+;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;::::::::::;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::,.,,........,................,.........````````````````````````................................................. ............,,,,,,,,+#'#+##;+##,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;,:::::::::;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::,.......,.............................```````````````````````.................................................. ..............,,,,,.:#+'+##''#',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:':::::::::::;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::,:::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::,,.....,,............................`````````````````````.`................................................,, ................,.,,.##''##+;@:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;;:::::::;;:;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::,,,::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,....,,............................`````````````````````.................................................,.,, ..................,,.'#+:;#';@;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;;:::::;;;;;;;;;;;;;;;::;:::::::::::::::::::::::::::::::,,,,:::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,.,.,..............................``````..``````````..................................................,,,,, .................,,,,,##;:'''@;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;':::::;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,:::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,.,...............................``````..``````...................................................,.,,,,,, ..................,,..'#'::;##,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;:::::;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::,:::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,,,..............................`````....````.................................................,,,,,,,,,,, ....................,,,##'+#@'..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;;:::::;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,...............................````......................................................,,,,,,,,,,,,,,, .......................:#@#@#,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.;'::::::;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,.............................```.......................................................,,,,,,,,,,,,,,,, ......................,.,'++,.,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,';:;:::;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::,..............................`.......................................................,,,,,,,,,,,,,,,,, ......................,.,....,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;'::;::;;;;;;;;;;;;;;;;:;::;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::,....................................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,, .......................,...,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,';:;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,:::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::,..................................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...................................,,,,,,,,,,,,,,,,;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::...................................................................................,,,.,,,,,,,,,,,,,, ...................................,,,,,,,,,,,,,,,,'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..,,,,,,,::::::::..................................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...................................,,,,,,,,,,,,,,,:';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....,,,,,,:::::::,.................................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,, ....................................,,,,,...,,,,,,;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,:::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,,,::::::::,................................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,, .....................................,.,.,..,,,,,.''';;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,......,,,,,::::::::,..............................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................,,.....,...,,,,,,'';;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,......,,,,,:::::::::.............................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................,.;'';;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,......,,,,,,::::::::,...........................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................,.'''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,........,,,,:::::::::,............................................................,...........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................,'''''';;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::,::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..,,....,,,,::::::::::........................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................,'''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,::::::::::::....................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................:'''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.,,,,....,,,,,,::::::::::,....................................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................;'''''''';;;;;;;;;;;';';;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,,,::::::::::...........................................................,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................;''''''';;;;;;';;;;;;';;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.......,,,,:::::::;:,.........................................................,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................''''''';';;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.......,,,::::::::::,........................................................,...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................''''''''''';;;;;;;;;''';;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,,::::::::::::........................................................,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................'''''';''''';;;;;;;;''';;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....,,,,,,:::::::::::,......................................................,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................''';'''''''';;;;'';;''';;;;;;;;;;;;;:;::::::::::::::::::::,,,,:,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,,,,:::::::::;:.......................................................,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................''''''''''';;;;''';;''';;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,:,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.......,,,,:::::::::;;,......................................................,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................'''''';''';;;;;''';;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,:::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.......,,,,,::::::::;::.....................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................;''''';;';;;;;;;;;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::,,,,,,:::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,,,,,,:::::;:;;;,......................................,,............,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................:''''';;;;;;;;;;;;;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::,,,,:::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...,,,,,,,,,,::::::::;;:...................................,,.......,,,,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................,'''''';'';;;;;;;;;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::,,::,:::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.,,,,,,,,,,,,,:::::::;;;...........................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................,+''''';;';;;;;;;;;;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::,::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,........,,,,,,:::::::;;;:..........................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................'''''';''';';;;;;;;;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.........,,,,,::::::::;;:....................................,...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................;'''''''''';;''';;;;;;''';;'';;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..........,,,,:::::::;;;,..................................,...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................:+'''';''';;''''';;;;;''';;'';;;;;;;;;;;;;:::::;;;:::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...........,,,:::::::;;;:..................................,...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................,+''''''';;;''''';;;;;''';;';;;;;;;;;;;;;;;;::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::,::,,,,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,....,,,....,,,,::::::;;;;,.................................,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................................................;'''''';;;;;'';;;;;;;'''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....,,,,::::::;;;;,.................................,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................................................:''''''';';;;;;';;;;;''''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:::::::::::,::::::::::::::::::::,,,,,,:,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...,,,,,:::::;;;;:.........,,,,....................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................,,.''';''';''''';';;;;'''''';';;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::,:::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...,.,,,,,::::::;;;;,.......,,,,,....................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................,.:+'''''';''';;'';;''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::,:::::::::::::::::,,,,,,,,:::,,,,,,,,,,,,,.........,,,,,::::::;;;;:.....,,,,,,,....................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................................................,,;''''''''';'''';;;'''''''';;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,:::::::::::::::::::,,,,,,,,::::,,,,,,,,,,...........,,,,,::::::;;;;:,,,,,,,,,,,,....................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................................................,,,''+'''''''''''';;;;'''''';;;;;;;;;;;;;;:::;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,:::::,,,,,,,,,,...........,,,,,:::::;;;;;,...,...........................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................................................,,.:''+''''';'''''';;;''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,::::::,,,,,,,,.............,,,,:::::;;;;;,...,...........................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...................................................,,.:+'''''''''''''';'''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,:::::,,,,,,,....,...,,,,,,,,,,::::;;;;;:...............................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .....................................................,,;'++'''''''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,..,....,,,,,,,,,,::::;;;;;;............,..................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .....................................................,,,'+++''''''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,......,,,.,,,,,,:::::;;;;;,,...........,,....,,,,,......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ......................................................,.:+++++'''''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,.......,,,,,,,,,:::::;;;;;,............,,,..,,,,,,......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .......................................................,,:+'+++''''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,:::,,,,,,,,,........,,,,,,,:::::;;;;;,...........,,,,,,,,,,,,.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..........................................................:'+++'''''''';''''''''''';;;;;;;;;;;;::::::;::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,::,,,,:::::::,,,,,,.......,,,,,:,,:::::;;;;;:...........,,.,,,,,,,,,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .........................................................,.,'+'+++'''''''''''';;';;;;;;;;;;;;;;;;::;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,:::::::::::::,,,.......,,,,,::,::::::;;;;:........,,,,,,,,,,,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ........................................................,.,..:'+++'''';''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,:::::::::::::::,,,,..,,,,,,,:::::::::::;;;:,......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ............................................................,.,;+++''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,:::::::::::::;;;,......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .........................................................,..,.,,:'++''''''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,::::::::::::::;;;,.......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................................,.:+'+'''''''''';;;'''';;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,:::::,:::::::::;;;:,.........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..............................................................,,,.;++''''''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::,:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,:::::::;;;:..........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................................,,,.;++'''''''''';;;;'';;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::,:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,::::::::;;;:.,........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................................................................,,++'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,::::::::;;;,,,.......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................................,..+'+'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,:::::::;;;,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................................,..''+'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;::;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,::::::;;;,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ....................................................................''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;:::;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,::::::::,,:::::;;;:,,,,,,,..........,..,,,,,,,,,,.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ....................................................................'''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,:::::::::::;;;:.,,,,,,..,......,...,,,,,,,,,,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................................,.,,''''+''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;:;::::;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,::::,:::;;;;:,,,,,................,,,,,,,.,,,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...................................................................:''''+''''''''''';;;;;;;;;;;;;;::::::::;::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;::;:::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::;:;;:,,,,,................,,,,,,,,,,,,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...................................................................;'''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;::;;;:;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::;;;:::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::;;:;:;;;,,,,,................,,,,,,,.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................................,.,''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;::;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;:;:::::,,,::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::;;;;:;;;,,,,,....,,,,........,,,,,,......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................................,..:''''''+''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;::::::::::::::::::::::;;;;;;:;:;;:;:::,,,,,,::::;:::::::,,,,,,,.,,,:::;;;;;;;,,,,,,,..............,,,,................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................................,,,;'''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::;;;;;;;:;;;;;;::,,,,,,:;::::;::::::::::,,,.,,,,,::;;;;;;,,,,,,,...............,,,..................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .................................................................;''';;''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;;:::::::;;;;;;;;;:;;;:::::,,,,,,:::;;;;;;:;;;;;;;;;::::,.,,,,::;;;;;:,,,,,,,.......................................,,.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ................................................................:'''';;'''';'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;:::::;;:::::::;;;;;;;;;;;;;::::::,,:::;;;;;;;;;;'''';;'''';;:;::,,,,,:::;;;:,,,,,,,,................................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...............................................................,''''';''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;:::;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;;;;;;;;'''''''+++''''''''';;;:,.,,:::;;;,,,,,,,,....,,,............................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .............................................................,,'''';;';'''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::;;::;;;;;'''''';;;'''';;;:::;'''';;;,,,,,:;;;,,,,,,,,,,,,,,,.............................................,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..............................................................;''';';';;''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;::;;;;;;'''''';;;;;;;;;;;:,,,,,:;''+'';,,,,,,;;:,,,,,,,,,,,,,,...................................................,,,,,,,,,,,,, .............................................................;'';;;''';;'''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;;;;;;;;;;;;''''++';;:::::,:;;:......,,;''+''':,,,,:;:,,,,,,,,,,,,,,.....................................................,,,,,,,,,,, ..........................................................,.;'';;;''';;'''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;;;;;;;';''+'+'';;::,,....::,........,:'''++';,,.,:;,,,,,,,...............................................................,.,,,,,, ...........................................................:';;;;;''';;''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::;;;;;';''++''''';;:,.......,,..........,;;::;+';,,,,;:,,,,,,...........................................................,...,...,,,, ..........................................................,';;';;''';;';'''';''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;:;::::;;;;;;';'+'''';;;';,......`...,...........;,...:+'':,,:;,,,,,........................................................................ .........................................................,;;;;;;;'';;;;;;;;;'''';'''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;::::::;;;'''''++''';::::;,,......`...:........```;,...`;'+':,,;;,,,......................................................................... ......................``................................,;;;;;;;;';;;;;;'';;;;;;;;;'';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;::::;;;;;;::::;;;;;;;''''''';:,,,,,::.`.....``.`:.........``;,..`.:;''':::;.,.......................................................................... ....................````................................;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;::::::;;;;::::;;;;';'''''''';:,....,:;.......``..:.........``;....`;.:;''::',........................................................................... ...................``````..............................;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;:::::::;;:::::;;;';''+'';;;'':,...`..,;.....``....;,......````',...`;`..''',;:........................................................................... ..................```````.............................;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::;:::::;;;'''++'';:::;',....`..,',.....``.,:;,.....`````+,..``;```;:';:;........................................................................... ................````.................................;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;;;;;;;;;;;;;;:;;::;;;;:::::;::::::::::::;;;;''+++';;:,,.,;........:#':......,;+++:.....`.`.+:.```;``.',:';;........................................................................... ................```................................,;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::;;;;;:::::::::::::::::::::::::::;;;;;;''++;:;;:,...:;,,....`,+++++'''+'+++++#+++'''++#+',```;`.`'`:++;........................................................................... .............```````````````......................,;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;'';'++;:::::,....,+',....;+++##+##+++++++++++++++++++#++#+#;``;`:'':........................................................................... ............````````````````.....................:';;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;';;'++'::,,:;,....:#++##########+####++++++++++++#+++######++,,;`;'',........................................................................... .............``````````````````.................:';;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;'';'++';',,..:;:,,,:+#+##+++++++#++++++##+++#+++++++++++++''+#+''+.'':............................................................................ .............```````````````````...............;';;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::;;;'''''+';:;'...`:''''++++++++++++++#++++++++++++++++++++++++++++++'++'+:,............................................................................ .............`````````````````````............';;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,.,,,,,,,,,,,,,,,::::,:::::::::::::::::::::;;;;''++++';::;+....;++++++++++++#+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++#+..........................................................`...`............... .............```````````````````````.........;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::;;;;'''+++'':,,,;#',:'+++++++++++++++##++++++++''+++++++++++++++++++++++++;;;.........................................................`..``................ ........`````````````````````````````.......';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::;::::;;;;;''++++';':,,,'+'+++++++++++++++++++++++++'+'''''''++++''+++++++++++++++'::......................................................``.`.,,.``.............. .......`````````````````````````````.......';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::;::::;;;;;;''+++';;;+';:;+++++++++++''''''''++++++++''''++'''''+'';;;'+++++++++++++;:,.....................................................````...,.``.............. ....```````````````````````````````.......';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::,:::::::::::::;;;;;;''++++;::;++++++++++++++''''''''''';;'+++'''++''''''';';;'';;'++#+++++++++;:,.....................................................````.....````............ .....`````````````````````````````.......;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::,,,,,,,::::,,,,,,,,,,::::::::::::::;;;;;;;'''++++''++#+++++++++++++''''''''';;;;;;;'+++++++''';;;;:::;;;,;;'++++++'+++;:,.....................................................````...,.`````........... ...```````````````````````````````......:';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::,,::::::::::,,:,,,,,,,:::::::::::;;;;;;;'''+++++++++++++++++++++''''+'''''';;;;;;;;;;''+'''';;;;::::::::;,;;;+:;++++''',;....................................................``````.`..`````........... ...```````````````````````````````..`..:';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::,::::::::::::;;;;;;;;''+++#++++++++++++++'''''''''''''''';;;;;;:::;;;;++''';:;::::::::::::;;+';'+#''+:'...................................................```````.``.`````........... ...````````````````````````````````...,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;'''++++++++++++++++'''''''''''''''''';;;;;;::,,,::;;'++'';;:::::::::::::;;++,.:+;';;...................................................```````. `.``````.......... ...`````````````````````````````.``..,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;;:::::::::::::::::::::;;;;;'''+#+++++++++++++''''''''''''';;''';;;;;;;;:::::::::;;;'+'';:::,:,::::::,::;'.,..;;;;,.................................................```````..`..```````....```.. ...``````````````````````````````.`..';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;:::::::::::::::::::;;;;;;''+##+++++++++++++''+'''''''''''''';;;;;;;:;;:::::,:,,::;;''';;::,:,,,:::::,.;;+':,,`.,:,..............................................`````````.....```````````````` ...```````````````````````````````..;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;:::;::::::::::::;;;;;;''''+##++++++++++++'''''''''''''''''''';';;;::;;:::,:,,:::,::;''';;:,,,:::::::::::::;':..::;..............................................`````````.....```````````````` ...``````````````````````````````.`:';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;::::::::'';;:;;;;;;;::;;;;;;;''''+#+++++++++++++#++++'''''''''''';;;''''';;;;:;;::,,:,:::::::;;'';:::::::::::::,:::,;+;:` .,...........................................```````````.....```````````````` ..````````````````````````````````:';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;::::::::::'';;;;;;;;;;;;;;;'''''+#++'''+++++++++++++++''''''''''''''';;;;'';;;;;:::::,:::::::::;;';;:::::::::;;;:::.,;';, `.,..........................................````````````.....```````````````` ..```````````````````````````````.'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::'+;;';';;'';''''''+##+++:....,++''++++++++++'+''''''''''''';;;;;;;;;;::::::::::::::::;;;;;::::::::::::,,,:;++``.,,.....................................`````````````````.....```````````````` ..```````````````````````````.```;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::;++'';''''''''+###+';';,.....:;....'+++++++++++'''''''''''';;;;;;;;;;:::::::::::::::::;;;;::::::::::,,,,;:'+,,:,,....................................``````````````````.....```````````````` ..``````````````````````````````,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;::::;'+++++####++++''';;;:,,,.,',.....;+'::'+++++++'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::;;;::::::::,,,,:::'+,`,;:;,..................................```````````````````...,,.``````````````` ..``````````````````````````.```'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;::::::;;'+'';:,,::;''+'':,,,,,',,....:+....,+++++++'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;::::::::,,,,,:;'', `;:;',..............................``````````````````````...,,.``````````````` ```````````````````````````````,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::;;;:::::::::::::,,,,::;;'';::;',,,..,:'.....;+;;''++++'''';;';;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::;:::::,,,,::;+';```.:;;;;,.........................``````````````````````````..,,,.``````````````` ```````````````````````````````;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;:::::::;;;;;;;;;;;:::::::,,,,,:;''';::,.,,;'.....:;,...:'+++''';'';';;;;:;;:::::::::;;:::::::::::::,,,,,::;'':``,`..:;;:;;.........................``````````````````````````,.,,,.`````````````.. ``````````````````````````````,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;:::::::;;;;;;;;;;;;;:;;::::,,,,:'';::,,,;;....,::....,:++++++''''''';;;;;;::::,,,,,,:::::::,,,,,,::,,:;'':` ``:.`.:;;::;,............``````````````````````````````````````,..,,.``````````..... ``````````````````````````````;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;;;;;::;;;;;;::;::::::'';:::';,...,::..`..,;....:''''''''';;;;;;::::,,,,,,,,,,,,,,,::,::;;'':` `.:,..;'::;;:...........```````````````````````````````````````,.,,,.``````....,,,,, ```````````````````````````.`,'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;;:::;'':;':,...,;:..`..,'..````:'''+'''';;;;;;:::::::::::::::::::::;'':,,:```..:,..''::::;..`.....``````````````````````````````````````````,,,,,.````...,,,,,,,, `````````````````````````````;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::;:;;;''''::...,;:,.`..,'.......:+':,`.,:;'';;;;:::::::::::::;;;;;';,``` :.....::.,''::::;,.......``````````````````````````````````````````,,,,,.`...,,,,,,,,,,, ````````````````````````````.';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;:;;;'+':,..,;:,``..,;.````...;.```````,''';;;;;;;;;;;;';;;:;'':` ```:,....::.:'':::;;:`.....```````````````````````````````````````````.,,,,,.,,,,,,,,,,,,,, ````````````````````````````;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::;:;:;'+':,:;:,``.,::.`````..:........,:+':....:'+''';.`````,',`````.,,....:;,:'':::;::`....````````````````````````````````````````````.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ``````````````````````````.`';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::;;;;''';;:,`..,;,.`````..:...```...:':` `` ``.'++```````.;,`````.,:,...:','';:::;;;..``````````````````````````````````````````.``...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ```````````````````````````:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;:;'+':,...,',.`````..;...`````.,;,..``````.';``````..:,`````..:,..,:';++::::;;;..``````````````````````````````````````.......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ```````````````````````````';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::;'+';,..,'...````..;...`````.,'..........;,........:,````...;,.,,;'+'',::;::;.`.`````````````````````````````````..,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ````````````````````````.`,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;;;:;'+':,;',,...```.;...``````,'.`````....',`.......,:``.`.`.;..,,''+':::::::;.`.````````````````````````````````.,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,, ``````````````````````````;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;'';'';'';;;;;;;;;;;::::;;;:;;;;;::;++''',,......,:..```````,'.`````....',`.......,:``..``.;,..:++;,,,:;:::;...``````````````````````````````.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,, `````````````````````````.';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;;:;;;;;:;'++':,,.....::..```````,'.`````...`':`........:.`.....;,.,'+;,,,::;:::;.```````````````````````````````.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ````````````````````````.,';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;';;;;;;;';;;;;;;;;;;::::;::::;;;;::'++;,.....::...``````:'.`````.`.`;:`........:,``...,;:,''::,,,::;:::;.````````````````````````````..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ````````````````````````.:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;:::::::::;;;;:::;'+;,..,;;....`````:'.`````.`..;:`.......,::``...,;;'':,,,,,::;:::'``````````````````````````...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,, `````````````````````````;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;::::::::::;:;::;'+;,:';.....````;'.`````.`..;;...```..,;;``.`.,+'::,,,,,::::::;:`````````````````````.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,, ````````````````````````.';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;::::::::::;;;;::'+'';.........;;,`..```...;;...```..,;'````,;;:,,,,,,:::::::'.``````````````````.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .......`````````````````.';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;::;;;;::::::::::::::;;::;;';,.......;;.```````..;;,````..,::;,`.:;:,,,,,,,:::::::;'`.``````....,.......,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ............`````````...,;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;';;:::;:::::::::::::::::::;::;';,,,.,;;...````...;;:``.`.,:;:;;;';:,,,,,,,,:::::::';``````..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,, ........................:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;::::::::::::::::;:;:::::;;';;;;:..`...,.,;;;,.,,,:;;;'+':,,,,,,,,:::;::::;',```..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,:,::::,,,,,, ........................;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;::::::::;:;:;;:;;''',.....,,;;;;;:::;;'+';:,,,,,,,,,:::::::::';`..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,:::,,,,,,, ........................';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::;:,,:::;:::;;;;;::;;;'';;;;;;;';;''+';:,,,,,,,,,,,:::::::::'',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,, ........................';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;::;;;::;::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::,,::,,::::;;;;;;::;;;;''''++';:::,,,,,,,,,,,,:::::::::;':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, .......................,';;;';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:::;;;;::::::::;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::,,,,,::::::;;::;;;;;;;;:::::,,,,,,,,,,,,,,:::::::::;'',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..................,...,,';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;::;;;;;:;::::::;:;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::,,,,::,,,::,,,:;;::::;::,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::;'':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::: ..................,...:,';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;::;;:::;;::::::::;;:::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::,,,:,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::;;''',:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::: ..................,,.,:,';;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;::;:;;;;:::::;;;::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::,,:::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::;;'''',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::: ,.....,,..,...,...,:.:,,';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;:::;;;;;;:::::;;::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::;'''''::,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::: ,,,...,,,.,..,,,,,,:,:,:';;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;::;;;;;:;:::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,:::::::::::::::;''''''':,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::::::: ,,,...,,,.,.,,,,..,,::,:';;;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;::;:::;;;;;:;;::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;';';;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;''''''''',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::::::::: ,,,,.,:,,,,,,,,,,,,,::,:';;;;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;:;;:;:::::::;;;;;::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;';';;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;''';'';;''',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::::::::: ,:,,,,:,:,,,,:,,,,,,::,:';;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;;;;;::;::::;;;::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;''''';;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::;''''''';;;;'':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::,:::::::::::::::::: ,:,,,,:,,,,,,::,,,,,::,:';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;;;;;;;;;::::;;;::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;''''''';;;;:;;:::::::::::::::::::::;;;'''''''';;;;;;'':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::::;::::::: ,:::,,:,:,:,:::,,,,,::,:';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;;;;;;;;::::;;;;;:::::::::::::::::::;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''''';;:::::::::::::::;;:;;''''''';;;;;;;;;;;'':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,:::::::::::::::::::::::: :::::::::::,:::,,,:,::::';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:::::;;;;;;;;::::;;;;;;::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''';;;;;;;;;;;;;'':,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::::::::;:::: ::::::::::::::::::::::::';;;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::;;;;;;;;;:::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''''''''';;;;;;;;;'''''''';'';;;;;;;;;;;;;;'',,,,,,,,,,.,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,::::::::::::::::::::;:::: ::::::::::::::::::::::::'';;;'''';;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;;;;;;;;:::;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;''''''''';;''''';'''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;'':,..........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::,,::,,,,,,:::::::::::::::::::::::::: ::::::::::::::::::::::::';;;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;;;;;;;;:;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;''''';;;;;''''''''''''''''''';'';;;;;;;;::;;;;;;;''.....```....,....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::::: ::::::::::::::::::::::::'';;;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::;;;;;;;::::;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';'''''''''''''';;;;;;;:;;;;;:::;;;;;;'',`........,.....,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::,,::::::::::::::::::::::::::;:::: ::;::::::;::::::::::::::'';;'';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::;;;;;;:::::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;''''''';;;;;;;;:::::;;;:::::;;;'';,,,,,....,,.,,,.......,,,,,,,,,,,,::,::::::::::::::::::::::::::::::::::;:::: ::;::::::;::::::::::::::'';;'';'';;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;:::::;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::;::::::;;;'';:::::,,,,,,,,,,,,,,,..........,,,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::::;::::: ::;;:;:::;;:::::::;:::::;';''';';;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::;;;''::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..........,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::;;;;::;;:::::::;::::;;'';''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;:;;;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::;;;;'':::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,..,,..,.....,,,,,::::::::::::::::::::::::::;;:::: :;:;;;;;;:;;;;:::;;;:;:;;'';''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;:;;::::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::;;;;'',,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,........,,,,::::::::::::::::::::::;:::: :::;;;;;;:;;;;:::;;;:;:;;';''''';;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;;;;;;;;;:::::;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;::;;;;;;;;;:;:::::::::::::::::::::;;;;;';,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::,,,,...........,,,,:::::::::::::::;;:::: :::;;;;;;::;;;;::;;;:::;;''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;;;;;;::::::::;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;::::::::::::::::::::::;;;;;';,:,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::,::::::::::::::,,,,..........,,,,:::::::::;;;::: ;::;;;;;;;;;;;;;:;;;:::;;'';'''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;:;;;;;;:::::;:::;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;::::::::::::::::::::::::::;;;;';':::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::::,,.......,,:::::::::;::;::: ;:;;:;;;;;;;;;;:::;;;;:;;;';'''''';;;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;:::::::::;:;::::;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;:::::::::::::::::::::::::;;;;;;';:::,:,,,,,,,,,:,,,:::::::::::::::::::::::::::::::,,,.....,,:::::::::::::::;::: ;:;;:;;;;;:;:;::::;;;;:;:;''''''';;;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;::::::::::::::::::::::::::;;;;;;';::,:,::,:,,,,::::::::::::::::::::::::::::,,,,.........,:::::::::::::::::::;;:; ;:;;:;;::;;;::::::;;;;:::;'''''''''';;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::;;;;;::;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;';:::,,::::::,,:::::::::::::::::::::::,,,...........,,,::::::::::::::::::::::;:: ::;::;;;:;;;::::::;;:::::;'';''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;;;;::::::::::::::;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,::::::::::::::::::,,,,:::::::::::::::::;;;;;''::,:,:::::::,::::::::::::::::::,,,......`......,,,:::::::::::::::::::::::::;::: ;:;:::;;::;;:::::::::::::;''''''''''';;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:::::;:;;;::::::::::::;;:;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,::::::::::::::,,,,,,,,,,,,::::::::::;;;;;'':::::,:,::::::::::::::::::,,.............,,,,:::::::::::::::::::::::::::::::::; ::;::::::::;:::::::::::::;;';'''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;:;;;;:::::::::::;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,:::::::::::::,,,,,,,,,,,,,:::::::::;;;;;';::::::::,,::::::::::,,,...........,.,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :;::::;:::;:::::;:;::::::;;';'''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;:::::::::::;;;;;;;;;:;::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::;;;;'';:::,::::::::,,,,,,................,,,,::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :;:::::;::;:::::;::;:::;;;;'';''''''';';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::;;;;;:::;;;:::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::;;;;'';:::,:,:::::,,,..............,..,,,,,:,::::::::,:::::::::::::::::::::::::::,:::, ::;::::;::;::;::;:::;::;;;:'';'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;:::::::::::::;:;::::::;:::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::;;;';''::::,,:::::::,,,..........,,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::,:::::::::::::, ::;::;:;:::::;::::::;::;;::;'''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::;;::::::;::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::;;'''';,,,:,:::::::::,,,,,,,,,.,,,,,,,,:,,,,,,,,,:::,:::::::::,,::::::::::::::::::::::, ::;::;;;;:;;::::::::;;;;;;;;'';''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::;;;:::::;::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::;;;'''';,,::,,:::,,,::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::,,::,,,,:::::::::,,::;;:::::::,::,, ;:;::;:;;:;;::.,::;:;;;;;;;:'';''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::;;;;::::;::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::::::;;;''''':::,:,::,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:;;,;:,::::::::::, ;;;;;:;:;;:;::,,..;::;;;;;:;;';'';'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::::::;;;;''''':::,,,:,,:,,,:,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::,,,,,:::::::: ;;;;;:;;:;::..,,,::::;;;;;;;;''''';''';'';;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,,,,,,,,::::::::;;;;;'''';,::,:,,:,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.....................:;......,,,,,,,, :;;;;::;::;..,,,,..::;;;;;;;;;'''';''';'';'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;;;;:::::::::::;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::,,,,,,,,,,:::::::;;;;;;'''';,:,:::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.................:;,............. ;;;;;;::;:;:;,,,.:,:;;;;;;;;;;''''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::::,,,,,,,,::::::::;;;;;''''':::,::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....::,............. ;;;;;;::::;;;,:,.::::';;;;;;;;''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::;;;;::;:::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,:,,::::::::,,,,,::::::::;;;;;''''';:::::::::,,,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...,;:....``....... ;;;;;::,,::;;;;:,::::;;;;;;;;;;+''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;::::::::::::;;;;::;:::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::,,,::::::::;;;;;'''''';:::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:::,......,:;...````````.. :;;;:,,,,,::;;;;;;::.,;;;;;;;;:''''''''';''''';;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,,,,:::::::::::::,::::::::::;;;;;'''''':::;::::::::::,,,:,,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...........::,..````````.. :;;;;;,.:.,:;:;;;;::.`,,.:;;;;;'+''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;::::::::::::::;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::;;;;''''''':::;:::::::::,::::,:,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,................:::..`.```..`.` ;;;;;::.::,;;;;:;,,:,...,:;;;;;;+;'+''''''''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::;::::;;;;;::;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,:::::::::::::::::::::::::::;;;''''''';::;::::;::::::::,:,,,,,,:,::,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,....................:::......``.`.. ;;;;;;;:;:;;;;;::```,,,:,.,;;;;;++'''''''''''''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::;:::::;;;::;::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,,:::::::::::::::::::::::::::;;;;''''''':::;:::;:::::,::,:,,:,,:::::::::,,,,,,,,:,,,,........................,::.......`.`.` ;:;;;;;;;;;;;;;;:.`,:.,,,.,;;;;;;+'''+'''''';''';'';;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;::::;;:::;;;;::;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::,,,,,,,::::::::::::::::::::::::::;;;;;'''''''::;':::;::;;:::::,::,,,,,,:,:::::,,,,:,,,..................`````.....:::....```.`... ;;;;;;;;;;;;;;;;;;::``,`.;;;;;;;;+'''+'''''';'''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;;;;;;;;;;;::;:::::::::::::::;::::::::::::::::::,:::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;''''''';;;';:;;:;;;::::::::,,,,:::,:::::,,,,....................``````......:::...`````.,., :;;;;;;;;;;;;;;;;;;...;`..;;;;;;;'+'+'''''''';;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;;;;;;;;;;;:;;::::::::::::::;;;;:::::::::::::::::,,:::::::::::::::::::::::::;;;;;;;'''''''';;;;;;;;;;;:;:,:::,:,:,:::::,:,,,,..............`...`.````````......,::,...`....,,,, ;;;;;';;;;'';;;;;;;:,;';,:;;;;;;;;++'''''''''''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::;:;;;;;;;::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;';''''''+;'';;;;';;;;;;:,;:::::::::,,,,,,,...............``.````.`.``````.....,::::.....,,,,,,, ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;+'+''+'''''''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::;:;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;''''''''+;'';;;;;;;:;;;:;;:::::,,,,,,,..................````````.`.``````....,:::;,...,,,,,,,,, ;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;';;;;:;;;;;;'''';''''+'''';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;''''';''+';'''';;:;::;;::;;::,:,,,,,................````````````..`.`````....,::::::.,,,,,,,,,,, ;;;;;;;;;';;;;;;;;;';';'';;;;;;;;;;;''+;''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;:;;;:;::::::::::::;;;;;;;;;:;;;:::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;'''''''++'''''';;;;:;;;:;;::;::,.:...............````````````..``,..``.`.`...:::::,,,,,,,,,,,,., ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;';+;+'''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;:;;;;::;;;:;::::::::::::;;;;;;;;::;;;::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;''''''''+'''';;;;;;;;;;;;;;:::::.:,,,,..........``````````.```..``,..``.``...,::::,,.,,,,,,,,,,.. ;;;;;;;;;;;;;;'''';;;'';';;;::;;;;;;;;';+''+'''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;::::;;;;;:::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;''''''''''+';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:,:..:........`````````````..``..``,,..,,....,.;::,,,.,,,,,,,,,... ;;;;;;;;;;;;;;;;''';;';;;;;;;;;;;;;;;;';+;'''''''';''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;:::::;;;;;::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;'''''''''++';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:;,.::.....````````````````..``....,,.,,`.,,.,,::,,,,.,,,,,,,,,,,, ;:;;;;;;;;;;;;;;;;'';;;;';;;;;;;;;;'';;'';'++'+''''''''';;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;;;:::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::::::::;;;;;;;;;;'''''''''++''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;,:;:.,:.````````.``.``````..``.,.,,,,..,,.,,,,:,,::,,,,,,,,,,,:: :;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;'''''''';;;';'';;;;;+''++'''''''''';;;;;;;;;;''';;;'';;;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;:::;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::::;::::;;;;;;;;;;'''''''''++';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:,:,```````..```.``````....,,.,,,,.:,,,,,,,:,,,:,,,,,,,,,,,,, :;;;;;;;;;;;;:;;';;;';''';;;;'';;';;;;;';;+'+++''''''''';;;;;;';;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::::::;:::;;;;;;;;'''''''''''++';''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;,,;,````````````.``..`.`,,.,,.,,,,,,,,,,,,,:.,,,,,,,,,,,,,:,, ;;:;;;;;;;;;;::;';;;;;;';'';;;;;;';;';;;''''+++'''''''''''';;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::::;;:;;;;;;;;;''''''''''''++''+'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;,::``,`.`.,`.```,```...`.,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,,,,:,,,,,,,::::: ;;:;;;;;:;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''';'''''+++;''''''''''';;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::::;:;;:;:;;;;;;;''''''''''++++''''''';';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::.,,...`:`.```.``..,.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,::;:::::::::::: ::;;;;:;:;;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'+';';'''+';''+''''''''';''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''+++++''''';;''';;;;;;;;;;;;;::;;;;;;;;:::...,.;.````.`.,.,,..,,,,,,,,,,,,,,,,,,,:,::::::::::::::: ::;;;:;;::;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'';;';''';''';'+''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';''''''''''+++++''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:::;,,,::`;.``....`..,,,,,,,,.,,,,,,,,,,::,::,:::::,,:::::::: ::;::;;;::;;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;'';;'''''''''';;+'+';''''''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''+++++'''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;::::;;;;;;::;;:,;,``:..,`,,,,,,,,,,,,,::,:,,,:::::::,::::,,:,:::::: ::;::;;;::;;;;;:::;;;;;;;;;;;';;;';;';;'''';;'+;;+++;;';''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;':;;;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''''++++'+'+'''''';';;;;;;;;';';;;,..,:,;:;;;;;;:;;;:;:,.;`,:.,,,,,,,,,,,:,:::,,::,:::::::::,,,,:::::::: ::;::;;:;;;;:;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;''''''';'';;''+;;''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''''++'+'''''''''''''';;;;;;;;;;;;:,,,,,:,,:;:;;;;;;';:;;.;,,,,,:,,,,,,,,:,,,,:,,,,,,:::::::::::::::::::: ;:::::;;:;;:;;::;;;;:;;;;;:';:;;';;;'';'';;';;'';;'';;+++''''''''''''';;'''';;;;;;;;;;;;';;;;;';;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''''''''''''++++++''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;:..,,,,:;;;;;;;';:;;;::,,:,;,,,,,:::::::,,,,,,,,:::::::::::::::::::: ;:::::;::;;;;:;:;;;;;;;;;;:;;:;;';;;''';;;;;';;';;;;;;++'''''''''''''''''''''';;';;;;;;;;'';;';';;;;;;;''';';';';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;''';;;;'''''''''''+++++++++'''+'''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;..,.:.::;;;:;::';,';';;,:;,;,,:,:;:::;,:::::::::::::,::::::::::::::: ;:::;;;::;;:;:;;;;;;;;;;;;;;':;;';''''''';;'';;';;;;:'+;+'''''''';;'''''''''''''''';;;;;;;''';;;;;;';';'''''';''';;;;;;;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;'''''';;'''''''''++++++++''''''''''''''';';;;;;;;;;;';';;;;,;:,;::;:.,:::,:':;;';;:;;:;:,;,;;:::;:::::::::,:::,,::::::::::::::: :;;::;::;;,.,:;;;;;;:;;;;;;:':;;''''';;'';;';;;;;;';;';'+''++''''';;'''''''''''''''''';;;''''';;'''''''''''';;'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;';;''''''''''''''''''++++++++++''''''''''''';''''';;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;,.,..,,,;;;;;';',;;:;:,';':;::':::;:,,,:::::::::::::::::::::: ;;;::;;::,...::;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;'''';;;;;;:';;;;+';;;'+++'';;'''''''''''''''';''';'''''';'''''''''''';'''''''''''';;';;;;;;'';'''''''''''''''''++++++++++''''''''''''';'';'''''''';;;;;;;;;'';;;;;;;;;;::,.:.:,:;;;;';':';;';:''::;:;':::;:::::::::::::::::::::::::: :;;;;;;::....,;:,:;;;;;;;:;';;;;;';;;;;;'''';;;;';;';;;;:;;;;'+'++';;''''''''''''''';'''';''''';''''';'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''+++++++++'''''''''''''''';';'''''';;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;,,',:;;;;;;;;;;';;';;''::':;':::':::;;::::::::::::::::::::: .:;;:;;:,....,;..,;;;;;;;;:'';'';;;;;;;;;'''';;;';;';;;;'';';;'';++;:'+'';;''''''''';'''''''''';;'''';''''';;'''''''''''''''''''''''''''''''''''+''+++++++'+'''''''''''''''''';;;;''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;;;;;;;;;;;;;'''';'';;:':;'::;;:::;;::::::::::;:::::::::: ..:;,,::.....,:...;;::;;;';;;;'';;;;;;;;;;''';;;'';;;;;;+';+;;;';;+;;;+'';;'''';;;'':';''''';'';;''''''''''';''''''''''''''''''''''''''''''''+++++++++++++'''''''''''';''''''';;;;;''';;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'''';'';;;';;'::';:::;;:::;:::::::::;;:::;:: .`.:,,,,.....,,,..,...;;;;;';''';;;;;;;;;;''';;;'';';;;;;';'';;;;;;'';'';;;;+''';;;':'';'+''''';;''';'''''''''''''''';''''''''+++''+''+'+++++++++++++'''+''';'''''''''''''''''';;;''';;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;''';;;;;;;;;;;'';''';;;';;'::';;;;;;::;;;:;;:::::::;;:::: .`..,,,......,,,......;;:,:';';';;;;;;;;;;;;;;;''';;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;'';;;;;':;';;''''';;;;'';''';;';'''''''''';''+''++''+;++'+++++++++++++++'+++'''';''''''''''''''''''';;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';''';;;;';;';;';;;;:;::';::;;:;;:::;::;;;; ,...`.,,......,,......,....;';:;;;;'';;;;;;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';';':;'';;;;;+:';;+';;;';';;''++'''+++;;++;;++''+;++;++++;++++++++++'''''''';''''''''''''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'';';;;';'';;'';'':;:;;;:';::;;::::::::;; .,.....,......,,...........;:..,:;';;;;;;;';;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::';:;;;;'';;;+';';;;+;'+++'''++++;;++;;++;'';'';'+';'++++++'++'';;''''';''''''''''''''';'''';;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;::::;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'';';;'';'';'''''':':;;:;';::;;;::::::;;: .,,....,,....,,,....`............,:;;;;;;;';';;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::';;;;;;'+;;:+';';;;';+++''''++++;;;+;;'';'';'';+';;'++'+++++''';;;''';;';''';';;'''''';'''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::,,:;;;;;;;;;;;;;;';;;;''';';';';'';'';;'':';';;';';:';:::::::;;; ,..,....,....,,,.........`........:;;;;;;;;;;;;;';';;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;::;;;;;;;;:;;;;;;;''';;;;;';;;;'''''''';;''+;;'';';;'';'';';;;'+'++''''''';;;''';';;'';;';;''''''''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;,::,,,,.,;;;;;;;;;'''';;;;;;;'';';;;';''''';;'';;;';;';';:';:;;::::;;; .,,.,,,.,,...,,,....`............,;;;;;;;;;;';;;''';;;;;;;;';';;;;;;;;;;:;;:::;;;;;;;:;::;;;:;;;;;;';;;;;;';'';;''';;;';;;;;;+;';;';'';;'++'''''';'''';;;';;';;''';';;;';'';;;;;;;;';;;;;;;';;;;;;;;:::.,,:,,,,;;;;;;;;;''';;''';;;';'';;';'''';;''';';';';;'':';:;;;;;;;;; ..,,,,,::::::::,...`...........,::,,,;;;;;;;;;;;''';;;;;;;;';;;;;;;;;:;;;;;;:::;;:;;::;::;;;:;;';::;'':;;';;';;;+'+';;;;;;;;;+;;;;';';;''+''''''';;''';;;;;;;;;'';;;;;;'''';;';;;';;;;;;;;;';;;::;;;'::,.....:;;;;;;';;;';'';;';;;'';';;;';;;''''''';';;;';;'';';:':;;;;;;; ..,,,::,,`..,,,,..........`...,......:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;++#@@@@#+';;;;;;;:::;;;;:::::::::::;::::;':;;;;;';;;;;;'+':;;:;;;;';;;'';;;;'';';;''';;;'';';;;:;;;;;;;;;;;''';;;'';;;:;;;::;;;;::::::;;;:::.,,:;:;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';';;;;;;;;;'; ,,,,:...,.,,,,,@@@@@@@@@@@@@@........:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;#@@#;,` `.;#@@#;:;;;:::;;;;:::#@@@@@@@@@@@@@@;;;;;;';;;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;@@@@@@@@@@@@@;;'';';;'#@@@@@@@@@@@;''';;;;;#@@@@@@@@@@#;@@@@@@@@@@@@@@@;;;;;;';;@@@@@@@@@@@;@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@''';;';':;;'; ,,,:,,,,,.:::;,@ @.......:;;;';;;;;;;;;;;';;@@; ;@@;;;;::;:;;:::@ @;;:;;'';;;;';;;;;:;;;;;;;;;;;;@ ;#;;';';;;@ @;''';;;;;@ :#;@ @;';;;;;;;@ @;@ ;';;;';;':';; .,:,,,:,,;;::::@ @.,..,,,;;;;';;;;;;;;;;;'#@, ,@#:;;::::::::@ @;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;';;;;;;;;@ `@;;;;;;;'@ ++;'';;;;;@ #+;@ @;;;';;;;;@ @:@ ;';'';;'':';; .;,,::;::;:;,,,@ @...,,:;;;;;;';;;;;;;;;;@# +@;:::::;;::@ @;;;;;;;;;';;;;;;;:;;;';;;;;;;;#: @;;;;;;;#' .@'';;;;;'# @;;@ @;;;;;;;;;@ @:@ ;';'''''';';; .:,:;:;;;:::,,,@ @,:;;'';;;;;;';;;;;;;;;@: ,@;:;:::::;@ @;;;;;;;;;;;;;;;;;;::;';;;;;;;''# @;;;;;;;@. @''';;;;#, `@;;@ @;;;;;;;;;@ @:@ ;''''''';'';' ..::;,,.:;,.,,,@ @;'';'';;;;;';';;;;;;;@: .@::;:;;:;@ @:;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;:@ '+;;;;;;@ @;;;;;;;@ ;#;;@ @:;';;;;;;@ @:@ ;'''''''''';; .,:;;,,..;..,,,@ @;;';;;;;;;';;;;;;;;;@; ,@:::;;:;@ @;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;@ .@;;;;;;@ +#';;;;;@ @;;;@ @:;;;;;;;;@ @:@ ;''''''';';;' .:,,::......,,,@ @;;;;;;;;;;':....,:;## ;#,;;;:;@ @;;:;;;;:;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;#; @;;:;;++ .@;';;:'# @:;;@ @;;;;;;;;;@ @:@ ;''''''''';'' .,,:::.,....::,@ @;';;'';;;;;.......:@ @';;;;;@ @;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;'@ @;;;;;@. @;;;;:#: `@:;;@ @;;;;;;;;;@ @:@ ;'''''';'';'' ....::......::.@ @;'';''';';:..`....@, :#@'` `@:::;;@ @;;;;;;;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;@ ++;;;;@ @;;;;;@ '+;;;@ @;;;;;;;;:@ @:@ ''''''';''''' ````.....,.,:,,@ @,;';;';'';:..`....@ `@#';+@' @':;;;@ @;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;:@` ,@;;;;@ ++;;;;@ @;:;;@ @;;;;;;;;:@ @;@@@@@@@@@ @@@@@@@@';''''';''''' .```.,..,,,,:,;@ @..,;';'''',..`...#; @;;;;;;@: .@:::;@ @;;;;:;;;;;;;;:;';;:;;;;;;;;;;;;;#' @:;:'+ `@;;;'# @;;;;@ @;;;;;;;;:@ @;;;;;;;;:@ @;;;;;;;;'''''''''''; ..`..::,:,,,';+@ @....:';;''..``...@ @+:;;;;;;@ @:;;:@ @;;;;;;;;;;;;;;;;;'::;::;;:;;;;;;;@ @;;:@, @:;;#: .@;;;;@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;';;''';'''''''''''' ,,,,:::'+;::+#+@ @`....:''';..``..:@ @,,,,:;;;@: +';;;@ @:;;;;;;;;;;;;;';''::;:;:::;;;;;;;@ #';;@ @;:;@ ++:;;;@ @;;;;;;:::@ @;;;;;;;;;@ @;';;'';;;''''''''''' ;::;;'++++++#++@ @``....:'';..``..+: ;#,.,,.,:;'# ,#;;;@ @::';;;;;;;;;;;':'';::;;;;::::;;;;@. :#::@ '#;:@ @;;;;;@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;''''''''''' ######+++'++#++@ @```.`..:';..``..@` @,......,;;@ @;;;@ @;;;;;:;;;;;;;';:'';;;';;;;;;;;;;;+' @;'# `@;;@ @;;;;;@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;';;;'''''''''; '''+#+++++##+#+@ @```..`..;;..``..@ @`.......::@ @;;;@ @:;;;;;;;;;;;;';;';;;;';;;;;;;;:;;;@ @;#, @;#; ,#:;;;;@ @;;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;';;;'''''''''' '';'+#####+++++@ @.```.``..:..`.`.@ @.......,.,@ @:;;@ @;;';;;;;;;';;';;'';;'';;;;;';:;::;@ @'@ @;@ #';;;;;@ @;;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;';';;''''' ''';;'+###+#++;@ @..```.`.....`.`.@ @.....,..,:@ @;;;@ @;;;'';;;;;;;:.:;';';'';;;;';:;;:;;@, :#@ '+@ @;;;;;;@ @;;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;;;;;;''''' ''''';;'++#+++,@ @...``..`....`.`.@ @...,,,,;;;@ @;;;@ @;';;';;;:...,;::';'''';;;'';:;;:;;'+ `@# : `@@ @;;;:;;@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;;;;'';'''' '''''''''++++';@ @....``..`...`.`.@ @.,,,.,,.,;@ @;;;@ @''';';;:.``.,;;,;;;;;;;;'';;:;:;;::@ @: # @; :#;;;;;;@ @:;;;:;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;;;'''''''' '''''''''+++'''@ @,....``.`...`.`.@ @,,......,.@ @;;;@ @;';:;;;.``...:,,;;;;;';''';;;;:;;:;@ @ ,@ @` @';;;;;;@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;;;''';;''; ''''''''''++'';@ @::...``.`...`.`.@ @........,,@ @;;;@ @:;:,:';:::..,..`.:;;;;'''';;;:;;;;:@, ; #@ ' @::;;;;;@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;;;''';;;;; +++''''''+#+'',@ @.;;...`.....`...@ @........,.@ @;;'@ @:,,,:;;;':.:..`.`.;;;'''';;';;;;'';+# ` @#: ` `@:;::;;;@ @;;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;;;;';;;;;;' +++++'''''#+'',@ @.`;;,.`..`......@ @..........@ @;;;@ @::,..,;;';';..`...;;'''';;';;;;;;';;@ @'# ;#:;;;;;:@ @:;;;;;;;:@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;;'''';;;;;'' '''+++''''#+'+,@ @...,:...........@ @..........@ @;;;@ @,;,..,;;'''+:,::::';'''';';;;;;:;;;'@ ,@:@ @;;;;;;;:@ @:;:;;;;;;@ @;;;;;;;;;@ @;;;;;;;;''''';';;;'' +';''+++''#+'+,@ @...``..........,@. @:,.,,..,,:@ ,#;;;@ @:,..:;;;'';+;;';;;;;'';;;';;';;;;;;;#: ++;@ @;;;::;;;@ @:;;;;;;;;# @;;;;;;;;;@ @;'';;;;'''''';';;''; ++''''++++##'+;@ @`....`...,..,..,+' :#,,,..,,,+; #+;;;@ @,,.`.;;;'';';;;;;;;;;;;;'';;'';;;;'''# @;;#: `@;;:;;;;;@ @;;;;;;;;'+ @;;;;;;;;;@ @;';;;;;''''''''''';; ++++''''++##+'+@ @``....`..,,.,,,:,@ @,..,,,,,@` @;;;;@ @,.,::';;;'''';'';';;;;;;;'';;;;';;'';@ @;;'# '+;;;;;;;;@ @;;;;;;;;#' @;;;;;;;;;@ @;;;;;;''''''''';;;'; ''#++''''+#++''@ @.``...``.,,..:...@ +#,,,,,.'# .@;;;;@ @;.,;';;;;';;;:;;;';;;;;;;'';';;;;;;''@` .@;;;@ @:;;;;;;;;@` @';;;''''@` @;;;;;;;''@ @;;';;';''';''''';';, +'+++++';'##++'@ @@@@@@@@@@@@@@@##.++ @+,...'@` #+;;;;@ @@@@@@@@@@@@@@@@;:';;;;;;'';;';;;;;;';#; '+;;;@ @;;;:;;;;;#, .@';;;;'@' @;;;;;;;;'@ @;'';;'''''''';''':,, +'''++++''+#++'@ @::@ #@@@@#` `@';;;;@ @:;;;;;;;;'';;';;;;;;'';@ @;;;;#: .@;;;;;;;;;++ .@@@@@@, @;;;;;;;;;@ @;'';;''''''''''';,;: #++''++++'+##;,@ @;:++ @+'';;;@ @;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;';@ @;;;;;@ ++;;;;;;;;;;@ :#;;;;;;'';@ @;''';''''''''''''':: +##++++'+'++;,.@ @:,,@. ;@;';;;;@ @;;;;;;;;;';';;;';;;;;';@` `@;;;;;@ @;;;;;;;;;;;@ @';;;;;;;;;@ @'';';'''''';'''''';; +++####+''+':,.@ @,:.,@ `@';'';;;@ @'';;;;;;';'';;;;';;;;;;#' '#;;;;;@ @;;;;;;;;;';++ `@+;;;;;;;;;@ @'';;'''''''''''''''; '++++++##+++:.,@ @::,.'@ @+';'';;;@ @;;';;;;;;;;;;:;;;:;;;;;;@ @';;;;;#; :#;;;;;;;;;;;;@. @+'+;;;''';;@ @'';;''';'''';''''''; +++++++###+++;,@ @,:,,;+@ `@+'''';;;;@ @;';;;;;';';;;;;;;::;;;;:@ @;;;;;;'@ #';;;;;;;;;;;;'@` +@;;'';;;;';;@ @;'';''';;''''''''''; +++++++++++###'@ @.;,:',;@` .@+';;';;;;;@ @''';;'';;;;;;;;;;;;;;;;;@. `@;;;;:;;@ @;;;;;;;;;;;;;;+@` +@;;;;';''';;;@ @;'';''';;'''';';'''; +''''++++++###+@ @::.,::.:@' +@''''''';;;;@ @;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;:+' ;#;;;;;;;@` @;;;;;;;;;;;;;;;'@; @#;;;;;'':;;'''@ @:'';'';;;''''';;'''; ''+'''''+++##'+@ @;:,,::,;;#@: ;@#''''''''''';@ @:;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;:;@ @';;;;;;;#; ;#;;;;;;;;;;;;;;;;;@@: `+@+,;;;:;;'';';';@ @;;;;;';;;;'''';;;''; +''''''++++##'+# `@:;::':;;;;;#@#, ,#@@''''''''''''';@` #;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;@ `@;;;;;;;;'# @';;;;;;';;;;;;;;';''@@#:` `'@@#;;,;;;::;:'+''''@` `@;;;;;;';;'';''';;''; '''''''+#+++#'+@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@;:;;;',;:;;:;,'#@@@@@@@@@@#:,;'''''''''''''''@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@#:;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;+@@@@@@@@@@@+;;;;;;;;;#@@@@@@@@@@#;;;;;;';;'';;;;;;';';;'#@@@@@@@@@@@@#+':';:::;:,:';+'';;'@@@@@@@@@@@@;;;;;;;';;'';;;';;;;; '''''''+#++++'#+''+++#+''+,...```....,..:'''''';';;;:,:'':;,;:,..........,;''''''''''''''':,.::;;::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;:;:;;;;;;;;'''++++'';:;';;:;;;''';;;;';''';:;;::;;::;''+;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;';;;;;; '''''''++++++'#++'++#++''.....``......`.:';;'+';;::';::+''':,,,..```.......:;'''''''';'';,..,:,:;,:.:;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;'';''';;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;+';;#;:''#':;;:;;:;+;''''''';';;':';::;;:::;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;';;;; ''''''++#++#+'#++'''+++:.....`......``..;,`.,;+';::+',,'++;......``````.....:''''''''''';,,;:.:.,.,:,,;;;;;'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;'';;;'';;''';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;++''+;+#';+;::''::::;'''''''';;';':';::;;;::;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ''''''++#++#+'#++'''+'.............``...``..`,+''''+',';'',:::,,.............:'''''';;;';;;;.,:.,,.;:,,;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;;;;;;;;;;;;;;;';;'';;;;;;:;;;;;;;;:;;;;;;;;;;;;';#++'+;;#+;:;''''';;;''''''''';';;';';;,;;;,::;;'';'';;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;';;; </pre></span> jctb2aig4sx0yrpdzamdh5piq850c5g 5211 5210 2016-06-19T22:51:33Z Tropicalkitty 1589 (en) removed disruptive content wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 5212 5211 2016-06-19T23:32:57Z Tropicalkitty 1589 restored opening edit (not sure what to do here...) wikitext text/x-wiki ‘n KULTUUR-HISTORIESE AGTERGROND VAN DIE VEEBOER GEDURENDE DIE AGTIENDE en NEGENTIENDE EEU AAN DIE KAAP 1. DIE KERKLIK-GODSDIENSTIGE LEWE 1.1 DIE EREDIENS Al het die kerkorde van Dort, behalwe die hoofdiens Sondagmôres, ook ‘n tweede of namiddagdiens voorgeskrywe, is daar gedurende die 18de eeu in die plattelandse gemeentes meestal net een diens – Sondagmôres – waargeneem. Eers aan die begin van die 19de eeu het namiddagdienste op die platteland meer gebruiklik geword, veral gedurende die wintermaande. Eers heelwat later is hierdie namiddagdienste op die platteland vervang deur die huidige aandienste. 1) Die erediens kan tereg die spil genoem word waarom die kerklike lewe draai. Alhoewel die erediens na sy inhoud sy hoofelemente, vroeër ongeveer dieselfde was as vandag, het die orde destyds heelwat anders as vandag verloop. Kort ná die eerste gelui het die eerste kerkganger binnegekom en plaasgeneem, mans en vrouens apart – familiebanke het eers later gekom – die vrouens het op stoele heel voor in die skip van die kerk gesit en die mans op banke agter hulle. Kort ná die tweede gelui het “mynheer de Voorleser” binnegekom en op die sg. “Voorleserstoel” links van die kansel gaan sit. Na ‘n paar oomblikke van stilte staan hy op, neem stelling in agter die sg. voorlesersknaap voor die kansel en doen die huweliks-en ander aankondigins, vervolgens neem hy die Skriflesing waar en wel uit die hooftuk waaruit die dominee weldra 1. Smit A P (ds) Gedenkboek van die Nederduitse Gereformeerde Gemeente Swartveld (1745-1945) p.101 sy teks vir sy preek sou neem (vandaar sy naam – Voorleser). Teen die tyd dat hy die “kapittel” deurgeworstel het, gaan die derde gelui en nou eers begin die eintlike erediens, wanneer die Voorleser die lofpsalm opgee en as “voorsinger” ook die gemeente lei. Orrels en veral pyporrels is eers later in eredienste gebruik. 1) Die Predikant het toe reeds ‘n vaste ampsdrag gehad. ‘n Swart rok met groot knope en breë omslae en pante, kort broek, lang sykouse en skoene met silwer gespes. Buite die kerk het dominee ‘n ronde, later driehoekige hoed, die sg. Steek gedra. Eers teen die einde van die 18de eeu het predikante ‘n mantel (voorloper van die toga) en bef begin dra. Die toga maak eers verskyning in die laaste helfte van die 19de eeu. 2) DIE LITURGIE Onder die sing van die lofpsalm kom die predikant, vergesel van die kerkraadslede die kerk binne en bestyg die preekgestoelte. Na die gebruiklike votum en seëngroet deur die predikant volg die lees van die Wet en die Twaalf Artikels of Geloofbelydenis. Dit is ook vroeër deur die Voorleser gedoen. In dié tyd is daar nie ná die Geloofbelydenis gesing nie. Die besondere plek wat die Voorleser sover ingeneem het, is eers later deur die predikant oorgeneem. Die predikant lewer eers sy sg. “voorafspraak”, ‘n lang inleiding tot sy preek, met sy teksverdeling of hoofgedagtes. Dit word opgevolg deur die sing van ‘n psalm. Die gesange is eers in 1814 ingevoer. Terwyl die diaken die liefdegawes “voor Kerk en Armen” opneem – in swart fluweelsakkies wat aan die punt van 1. Smit, A.P. Ongepubliseerde lesing – Die kerklike Gebruike aan die Kaap in die ou dae (1967) 2. Smit-lesing. lang stoke vasgemaak is. Aan die fluweelsakkies was ‘n sierlike kwassie of meer dikwels ‘n silwerklokkie wat klaarblyklik bedoel was om diegene wat intussen onder die lang “voorafspraak” begin insluimer het, weer wakker te maak! Na die kollekte volg die gewone kanselgebed terwyl aan die einde daarvan weer ‘n psalm gesing word. Daarna volg die preek wat ongeveer een en ‘n half tot twee uur geduur het. Die diens is dan afgesluit met ‘n nagebed, slotsang en seënbede. Die geskiedskrywer Theal het die indruk gekry dat hierdie 18de eeu eredienste maar baie koud en lewensloos moes gewees het en nie juis daarop bereken was om geestelike vuur en ywer by die kerkgangers op te wek nie.1) Dit was die eeu van die rasionalisme en koudheid op godsdienstige gebied. Die “deftige en doodsche preekwyze” van die meeste van die destydse predikante het dit ongetwyfeld in die hand gewerk. Behalwe dat die predikasies baie lank was, was die teksverdelings veelal te ingewikkeld en die voordrag te “droog” om in die smaak te val, veral van die jongmense, wat tóé reeds na meer prakties-evangeliese sielevoedsel gesmag het. Aan die begin van die 19de eeu, met die deurwerking van die “evangeliese” gees het ‘n gestadige verbetering in die preekstyl gekom. Hiertoe het manne soos ds. M.C. Vos, dr. H.R. van Lier en ander met hul prakties-evangeliese boodskappe ongetwyfeld baie bygedra. 2) Behalwe met nabetragingsdienste wat gedurende Nagmaalnaweke gehou is, is namiddagdienste eers later ingestel. By dié geleentheid het die predikant uit die kategismus gepreek en die 1. Vgl. Theal G.McC. History of South Africa III bl. 309 by Smit 2. Swartland bl. 103 Vgl. Smit Swarland bl. 104. jongmense en kinders moes dan die gebruiklike antwoorde op die kategismusvrae gee. Aanddienste het eers heelwat later gevolg en bidure eers in die 19de eeu. Die Doop- en Nagmaal-sakramente is deurgans aan die einde van die diens bedien. 1) DIE KERKSANG Nie alleen die onaantreklike preektrant nie, maar ook die kerksang van die agtiende en vroeg-negentiende eeue het daartoe bygedra dat die eredienste dikwels sonder geestelike besieling was. Die sang was in die reël baie stadig en temerig en van owerheidsweë moes die kerk selfs aangemaan word om “wat spoediger” te sing! Dwarsdeur die 18de eeu is daar natuurlik net psalms gesing en wel volgens die beryming van Petrus Dathenus. Hierdie beryming, met sy platheid van taal en onbeholpenheid van vorm, het nie juis bevredigende kerksang in die hand gewerk nie. In 1775 is hierdie sogenaamde “kreupele beryming” van Dathenus vervang deur die beter en meer moderne “Nuwe Rympsalms”, wat die kerksang ‘n stoot vorentoe gegee het. Tot die jaar 1814 is uitsluitend psalms in ons kerk gesing. In daardie jaar word die sogenaamde Evangliese Gesange - in 1806 reeds in Holland in gebruik geneem – vir die eerste maal in ons land ingevoer en wel deur die stadskerkraad, om kort daarna deur ander plattelandse gemeentes gevolg te word. Dit het ons kerksang verder verryk en verbeter. Die gemeentlede het destyds deurgans sittende gesing. Kore was tot in die twintigerjare van die 19de eeu ‘n onbekende iets. 2) 1. Smit-lesing 2. Vgl. Smit. Swartland. bl. 104. Kerkorrels en kerkkore was in dié tydperk onbekend. Eers 80 jaar ná Van Riebeeck kry Kaapstad sy eerste orrel (1737) en teen die einde van die 18de eeu kry Paarl sy orrel (1791) en Stellenbosch eers in 1801; Malmesbury eers in 1853; Durbanville in 1860. Die Voorleser, d.w.s. as hy kon sing, moes dus maar as voorsinger optree. 1) DIE VOORLESER Dit is vreemd dat die voorleser, en nie die predikant nie, die Skriflesing waargeneem het en veral dat dit gedoen is voordat die predikant en die kerkraadslede teenwoordig was en die erediens begin het. Baie kerkgangers het dan ook later gewag totdat die temerige skriflesing deur die voorleser verby was voordat hul die kerk binnegekom het. Dit was baie onstigtelik. Baie stemme het dan ook teen die funksie van die voorleser opgegaan. Die voorlesertradisie was egter so diep gewortel dat die sinode eers in 1857 aanbeveel het dat die predikant en kerkraadslede teenwoordig moet wees wanneer die Skriflesing geskied, hetsy deur die voorleser of die predikant. Maar kerkrade was traag om hierin ‘n verandering aan te bring. In ‘n gemeente soos Swartland het ds. Moorrees eers in 1873 “tot meerdere stigting” die skriflesing self waargeneem. Dit het die einde van die voorleserskap in die Ned. Geref. Kerk beteken. Die voorleser moes hul streng by die voorgeskrewe formule en die preekboek van geordende predikante hou. Onder geen omstandighede mag ‘n vrye voordrag of eie preek gelewer word nie. Toe Wijlandt dit in 1654 waag om “eenige lessen buyten syn boeck” vry voor te dra, het hy in die warm water beland. Die owerheid het hom vanuit Batavia sterk oor die kole gehaal en hom vermaan om hom binne die limiete van die “vocatie” te hou en nie verder sy sekel in ‘n ander se oesland te slaan nie! 1. Smit-lesing Toe Van Riebeeck hom daaroor betig het, het hy voorgegee dat sy oë hom in die steek laat en hy gevolglik genoodsaak was om die voorgeskrewe preke stuk-stuk uit sy hoof te leer “om in’t lessen te min te haperen”. By afwesigheid van die predikant moes die voorleser die erediens lei en ‘n preek voorlees, sonder aanstoot of ergenis, vaardig en Godbetamelik. Baie interessante staaltjies word vertel oor eiewillige voorlesers wat by die afwesigheid van die dominee dit gewaag het om sy eie Skrifgedeelte te kies, of selfs sy eie preek voor te dra. 1) RANGORDE IN DIE KERK Veral in die 17de, 18de en selfs vroeë 19de eeu was die mense, veral vrouens, baie gesteld daarop dat hul sitplek in die kerk in ooreenstemming moet wees met hul rang of status in die samelewing. Die owerheid, onder wie die kerk toe nog gestaan het, het dan ook van tyd tot tyd “Ranglyste” uitgevaadig – en bewaar die arme koster as hy in die rangskikking van die sitplekke die vrouens van die vooraanstaandes die minste van hierdie “protocol” sou afwyk! Wanneer die goewerneur die kerk binnekom, moes almal opstaan en met ‘n diepe buiging eerbied betoon. Toe arme ouderling Jan Rotterdam, wat buitendien sy mes in gehad het vir die gehate W.A. van der Stel, in 1707 op ‘n goeie dag in die Groote Kerk, Kaapstad, nie vir die goewerneur wou opstaan nie, is hy voor die Politieke Raad gedaag en uiteindelik verban. Aan weerskante van die kansel het voor die dienende kerksraadslede ook die hoë regeringsamptenare soos die landdros en heemrade, die ereplekke ingeneem. Die sewe Kwartobybels wat De 1. Smit-lesing. Mist in 1819 geskenk het was vir vier kerkraadslede en die landdros Cuyler en sy twee heemrade in die voorste banke weerskante van die kansel. Net agter hul het rustende kerksraadlede, oud-heemrade, ens. in rangorde plekke ingeneem. Die stoele van die vroue voor in die skip van die kerk moes weer na die rang van hul mans gerangskik word. Byvoorbeeld die voorste ry: die predikantsvrou, met die gades van dienende kerkraadslede en hoê regeringsamptenare naas haar; daarna volg die eggenotes van rustende kerkraadslede e.a. van die oudste en aansienlikste vroue tot “onstigtelike tonele” binne-in Gods huis. Meermale het ‘n gegriefde suster haar op die landdros en selfs die Politieke Raad beroep. Kerkrade het ‘n sug van verligting geslaak toe “het volkomen toeverzickt over de zitplaatsen der vrouwen” van hul skouers op dié van die landdros geplaas is. Eers in 1829 het die Sinode van die Ned. Geref. Kerk besluit dat die eggenotes van rustende kerkraadslede in die vervolg “gene ranplaasen meer zullen hebben”. Maar so rangbewus was ons mense in daardie jare dat die rangorde in die kerk ‘n besonder stadige dood gesterwe het. Dit was eers in 1860 dat die gemeente Swartland bv. afgesien het van aparte vrouesitplekke in die kerk. 1) 1.2 NAGMAAL DIE VOORBEREIDING VIR NAGMAAL Ons vaders het besonder baie van die Nagmaalsfees gemaak. In die eerste jare in en rondom Kaapstad, voordat die gemeentes 1. Smit-lesing. baie uitgestrek was, het die dominee, vergesel van ‘n ouderling, sowat 14 dae tevore by die huise omgegaan en die kerkraadslede persoonlik uitgenooi na die Nagmaal. Daar was selfs ‘n tyd toe kerkraadslede kort voor die Nagmaal byeengekom gekom “op malkonders gedrag acht te gaan”. Op die ry af moes elke broeder uitgaan en buite wag terwyl sy medebroeders hom bespreek het. 1) NAGMAALNAWEKE Namate die kerk binnelands uitgebrei en die gemeentes meer uitgestrek geraak het, moes ons mense oor baie ver afstande met die ossewaens reis vir die kwartaallikse Nagmaal op die dorp – 15 en meer uur te perd. Van die Donderdag af was die kerkplein met die wit watente oortrek. Vrydag is inkopies by die winkels gedoen en Saterdagoggend was basaar. Die namiddag is die voorbereidende diens gehou. Maandag of self Dinsdag is die lang terugreis aanvaar. 2) DIE NAGMAALTAFEL Hier en daar was daar arm gemeentes wat hulle aan die begin tevrede moes stel met “avondmaalgereedskap van aarde en luttel (min) waardy”. In sommige gevalle het hulle hul selfs van ”bierglazen en spoelkom” bedien. Die gemeentes het egter waar moontlik, ‘n silwer Nagmaalservies aangeskaf. So bv. het landdros Cuyler al in 1817, deur Ds. Mol van Uitenhage, uit Kaapstad ‘n silwer Nagmaalservies en doopbekken bestel. Dit is uit egte Kaapse silwer vervaardig deur die beroemde Kaapse silwersmid, Johannes Combrink, en is vir baie jare gebruik totdat dit as kosbare kleinode aan gebruik onttrek is en vandag veilig bewaar word. 1. Smit-lesing. 2. Smit-lesing. Dit was vir baie jare die gebruik dat die Nagmaalgangers – eers die mans en daarna die vroue – op uitnodiging van die bedienaar groepsgewyse uit hul banke opgestaan en by die Nagmaalstafel voor die kansel aangesit het. Sodra hul klaar bedien is en ‘n “tafeltoespraak” aangehoor het, het hul teruggegaan na hul banke, om weer deur ander gevolg te word. So is almal agtereenvolgens by die tafel bedien. Hierdie heen-en-weer stappery was bepaald baie onstigtelik veral waar die predikant by elke sitting ‘n afsonderlike tafeltoespraak moes hou. ‘n Nagmaalsdiens het in daardie tyd maklik drie uur geduur. 1) Ds. J.R. Albertyn van Riversdal was die eerste persoon wat in 1888 daartoe oorgegaan het om die nagmaal gesamenlik en gelyktydig aan almal in die banke te laat bedien. Hierdie “nuwigheid” is deur baie predikante, onder meer ds. A.I. Steytler en dr. J.J. Kotze as onbybels en ongereformeerd beskou. By die Sinode van 1890 het daar ‘n warm debat hieroor gevolg. Alhoewel die meerderheid van die Sinode hierdie nuwigheid nie as onbybels beskou het nie, het die ou manier van bediening egter ‘n stadige dood gesterwe. 2) Die gebruik van aparte klein Nagmaalskelkies in die Ned. Geref. Kerk dateer uit die jaar 1918 tydens die griepepidemie toe die gesondheidsafdeling van Johannesburg-stad gevra het dat die hou van Nagmaal tydelik opgeskort moes word. Dr. W Nicol van die Irenegemeente het die Nagmaalservies van die Presbiteriaanse buurgemeente vir diè geleentheid geleen. Dit het soveel byval gevind dat sonder ‘n rings- of sinodale besluit dit algemene gebruik geword het. 3) Die ou mense was ook baie lief om die Nagmaal op Paassondag en Kersdag te vier. 4) 1. Smit-lesing. 2. Smit-lesing. 3. Vgl. Meiring, Piet – My buurman se Kerk (1973) bl. 7 4. Smit-lesing. 1.3 DOOP BY DIE GEBOORTE Die Kraamvrou wat met ‘n veeboer getroud was, is soms slegs deur ‘n Hottentotvrou as vroedvrou bygestaan. 1) Aan die Kaap is die moeder van die pasgebore kind “gekerk”. Hierdie gebruik sluit aan by die kerkgang-gebruik was as openingsgebruik in Nederland gehandhaaf is. Die Kaapse moeder is omstreeks drie weke ná haar bevalling “gekerk”. Die handeling het bloot uit ‘n besoek aan die kerk bestaan. Tot in die agtiende eeu is hierdie gebruik aan die Kaap gehuldig. Ná die kerkgang het die moeder by haar vriende gaan besoek aflê; sy is sodoende dus weer in die samelewing opgeneem: “Aan die einde van drie weke word hulle (die kraamvroue) gekerk, soos ons sê, en dan kuier hulle oral in die nedersetting rond”. BY DIE DOOPVRONT Die doop van kinders het nie net op Sondae nie, maar ook op weeksdae, plaasgevind. 2) Gedurende die eerste jare, toe die kerk naby die Kaap nog binne die bereik van ons mense was, was dit gebruiklik om ‘n kind so gou moontlik ná die geboorte, d.w.s. die eerste Sondag na geboorte, ten doop te bring. Vanselfsprekend kon die moeder dan nog nie teenwoordig wees nie. Die vader het die kind self ten doop gebring en was dikwels vergesel deur een of meer van die doopgetuies of peetouers. 3) In die oudste doopformulier staan by vraag 3 aan die ouers: “vader (moeder) en getuie”. Eers later en veral op die platteland is die doop uitgestel sodat die moeder ook teenwoordig kon wees. 4) 1. Vgl. Mentzel O.F. Description (V.R.V.) III bl. 25 en 117 by Grobbelaar P.W.. c.s. – Boerewysheid bl. 134. 2. Vgl. Knappert, L. Huiselijk Leven II bl. 99 by Grobbelaar a.w. bl. 139. 3. Smit-lesing. 4. Smit-lesing. Die plattelanders kon nie altyd pas ná die geboorte hul kinders laat doop nie: “As ‘n vrou mettertyd aan ‘n kind geboorte gee, word die doop uitgestel tot lank na die bevalling; of dit kan miskien gebeur dat ‘n paar weke, maande of jare verbygaan voor die ouers kerk toe reis om die kind te laat doop; die vader tree as peetvader op en die moeder dra die kind na die doopvont”. 1) Die boere uit die binneland wat selde dorp toe kon kom, het dus soms noodgedwonde kinders wat reeds kon loop, laat doop. In sulke gevalle het albei ouers die doopplegtigheid bygewoon. As die vader nie aanwesig was nie, het dit opspraak in die samelewing verwek. 2) DIE DOOPGETUIES Die aanwys van peetouers is natuurlik ‘n geërfde stamlandse gebruik en die Kaapse vorm stem in alle besonderhede met die Nederlandse ooreen. Op die doopdag het die vader en peetvader saam na die kerk gestap, gevolg deur ‘n slavin wat die kindjie dra. Die peetvader het plegtig die predikant se vrae beantwoord. 3) Die doopgetuies het as peetouers ‘n belangrike rol vervul. Gewoonlik was hulle by die doopgeleentheid teenwoordig en vandaar die benaming doopgetuies. Hul het gewoonlik nie versuim om ‘n doopgeskenk, die sg. “pillegift” (pille – peetkind) te gee nie, wat op die platteland meermale uit een of meer stuks vee bestaan het. 4) 1. Vgl. Mentzel Description III bl. 117 by Grobbelaar a.w. bl. 140. 2. Vgl. Mentzel Description III bl. 5 en 122 by Grobbelaar a.w. bl. 140. 3. Vgl. Schotel, G.D.J. Huisgezin bl. 50 en Kolb Beschrijving bl. 169 by Grobbelaar a.w. bl. 140. 4. Smit-lesing. Onder die Kaapse veeboere is die tradisionele Nederlandse “pillegift” nog verder vervorm. Op haar huweliksdag het die dogter al die aanteel van haar pillegift na die nuwe opstal saamgeneem. Aan dogters is meestal verse en koeie as pillegift gegee, maar nie meer deur ‘n peetouer nie – deur haar eie vader. Hierdie Afrikaanse verskil ten opsigte van die stamlandse pillegift moet moontlik verklaar word uit die gebruik dat meisies dikwels nie gelykop met seuns ge-erf het nie. Aan ‘n seun is as geboortegeskenk dikwels ‘n perdemerrie gegee, ook deur sy vader. Seuns het vroeg behoefte aan ryperde gehad, vir hul daaglikse arbeid, die jag en die harde noodsaak van die lewe. Moontlik het die vader die pillegift gegee omdat peetvaders eenvoudig nie bekom kon word nie. 1) Ná die middel van die agtiende eeu was die gee van geskenke by ‘n geboorte (of die doop) nie meer ‘n algemene gebruik aan die Kaap nie – “ook word nie altyd van die peetouers verwag om pillegiften te gee nie, en die moeder kry geen geskenke na die bevalling nie”. Moontlik het die tradisioneel groot huisgesinne asook ander ekonomiese redes hierdie gebruik laat verval. 2) Op die platteland was daar geen doopmale nie. Tussen die jare 1705 en 1713 toe Kolb aan die Kaap was, het hy geen doopmale onder die Kapenaars waargeneem nie. “Men weet hier van kindernoch doopmalen en de ouders sijn, door zulke omstandighede, niet tot het maken van werkelijke onkonsten genoodzaakt”. Kolb noem ekonomiese redes vir die afwesigheid van die gebruik aan die Kaap. Hierdie erfsede sou egter nie daarom alleen verdwyn het nie, hoewel ekonomiese oorwegings dikwels ‘n vername aanleiding tot verval is. Kolb het waarskynlik aan die bevolking op die platteland gedink; onder hierdie koloniste is die doopfees heel verstaanbaar nie in stand gehou nie. Dit was net prakties onmoontlik weens die afgesonderde woontoestande. 3) 1. Vgl. Mentzel Description III bl. 112 by Grobbelaar a.w. bl. 141. 2. Vgl. Mentzel Description III bl. 121 – 122 by Grobbelaar a.w. bl. 141. 3. Vgl. Kolb Beschrijving bl. 271 by Grobbelaar a.w. bl. 143. Uit die ou doopregisters blyk die volgende Interessante Gebruike: (a) ‘n Groot getal doopgetuies (sewe en selfs meer). (b) Die vaste patroon wat gevolg is met die gee van die familiename. (c) ‘n Ander opvallende feit is dat die datum van die doop in die oudste doopregisters aangegee word, maar nie die geboortedatum nie. Dit was eers nadat De Mist in sy Kerkorde van 1804 dit vereis het, wat die geboortedatum ingeskrywe is. 1) 1.4 DIE HUWELIK DIE HUBARE LEEFTYD In die Kaapse samelewing het die meeste pare op besonder jeugdige leeftyd getrou. Dit blyk uit gegewens in die huweliksregisters in die Kaapse Argief. Nie alleen die tradisionele Nederlandse gebruik was hiervoor verantwoordelik nie. Dit is waarskynlik bevorder deur die oorwig van mans; die paar meisies wat die Kaap bereik het, is spoedig in die eg verbind. 2) Jong pare kon maklik selfstandig begin boer, en die pionierslewe het tot vroeë rypheid gelei. Vir die boere moes kinderrypheid ook van ekonomiese betekenis gewees het, aangesien die werkkrag van kinders veel goedkoper as dié van knegte en slawe was. 3) DIE VERLOWING Die verlowingsgebruike wat in hierdie tyd in Nederland gegeld het, was verstaanbaar ook meestal op die kolonies van toepassing: “In die kolonien volgde men zoo goed mogelijk de 1. Smit-lesing. 2. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 147. 3. Vgl. Hattingh, S.C. Minnespel bl. 13 by Grobbelaar a.w. bl. 147. gewoonten van het moederland. Zoo vertelt een Zweedsch reisiger ons van de Kaap a. 1773, dat geen kolonist mocht huwen zonder goedkeuring van den gouverneur, dat hij het verzoek kon indien en des Donderdags, dat daarop des Zaterdags aan het paar een orden wordt gegeven voor de Raad, die de verboden graden onderzoekt, waarna de gouverneur beveelt de geboden afte kondigen”. 1) In Desember 1676 is egter ‘n huwelikshof onder toesig van die Politieke Raad ingestel om hierdie taak te onderneem. 2) Die Huwelikshof moes elke Saterdag vergader en die volgende vrae aan die paartjies stel: hoe oud hulle is; of hulle ouers nog lewe; of hulle hul ouers se toestemming het; of hulle nie verwante van mekaar is nie ( om te waak teen bloedskande); en of hulle vry is om te trou. Niggies en Neefs wat in die huwelik wou tree, moes byvoorbeeld spesiaal die Huwelikshof se toestemming verkry. Daar is verder seker gemaak dat die ouers van albei wel toestemming gee indien hulle nog onmondig was, en dit was gewoonlik die geval omdat mondigwording destyds eers op die ouderdom van vyf-en-twintig jaar plaasgevind het. 3) Nadat alles deur die Huwelikshof in orde bevind was, kon die paartjie amptelik verloof raak, en dit is – soos in Nederland – die ondertrouw genoem.4) Hierdie gebruik was ‘n kontrak tussen die man en die vrou, volgens die Romeins-Hollandse reg, en dit was wetlik bindend. Teen die einde van die Nederlandse Tydperk in Suid-Afrika het die ondertrouw verval. 5) ‘n Onderdeel van die agtiende-eeuse Nederlandse huweliksfees was die commissarismaal, wat ‘n soort inleiding tot die eintlike 1. Vgl. De Coning, J A Hofmakery, Bl. 16 by Grobbelaar a.w. bl. 147 2. Vgl. Grove, C J Karoobruilof, bl. 15 by Grobbelaar a.w. bl. 147 3. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 147 4. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 148 5. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 148 huweliksfees gevorm het. Die commissarismaal is só genoem omdat dit gewoonlik gehou is op die aand van die dag waarop die paartjie voor die huwelikskommissarisse verskyn en toestemming tot die huwelik verkry het. Dit is dus op ‘n Saterdagaand gevier. 1) In die algemeen was die verlowing onder die boere op die platteland egter iets informeels, omdat dit nog geensins as deel van die werklike huwelik beskou is nie. Geen gelukwensinge is gevolglik deur die ouers verwag nie. ‘n Verlowing is ook eers erken nadat die eerste huweliksgebod in die kerk afgelees was, want dan het die gemeente geweet dat albei ouerpare hul toestemming tot die voorgenome huwelik gegee het, en dat dit ook deur die Kaapse Huwelikshof goedgekeur is. Dan kon vriende miskien na die bruid se ouerhuis gaan om die aanstaande egpaar geluk te wens. 2) DIE HUWELIKSGEBOOIE Die huweliksgebooie het drie Sondae na mekaar in die kerk “geloop”. Maar, anders as in Nederland, moes ‘n huwelik ook by die naaste drosdy aangemeld word. 3) DIE HUWELIKSBEVESTIGING Die huweliksbevestiging aan die Kaap het gewoonlik Sondae na die oggenddiens in die kerk plaasgevind. Daar was dikwels meer as een paartjie, en hulle is dan opgeroep om voor die kansel te verskyn. Nadat die predikant die formulier gelees het, het die bruidegom en bruid mekaar se regterhande gevat en die huweliksbelofte afgelê, waarna die predikant die seën oor hulle uitgespreek het. Hiermee was die plegtigheid afgeloop, want die huweliksregister is eers van die dertigerjare van die negentiende eeu af geteken. Ná die predikant se seën, het die paartjies weer hul plekke in die kerk ingeneem en gewag dat die diens beëindig word. 4) 1. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 149 2. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 150 3. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 151 4. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 152 Kolb vermeld dat die trouplegtigheid op die dag van die derde gebod plaasgevind het. Ook Mentzel het opgemerk dat huwelike op die derde Sondag van die huweliksgebooie voltrek is. Hy vermeld dat die paar in die namiddag getroud is, nadat die derde en laaste gebod by die oggendgodsdiens afgekondig is. 1) DIE HUWELIKSOPTOG Op die platteland het ‘n verloofde paar omstreeks die jaar 1735 toe Mentzel aan die Kaap was, op ‘n halftoe ossewa (tentwa) kerk toe gery. ‘n Touleier en drywer het hulle vergesel. 2) Die beskrywing geld heel waarskynlik vir ‘n huwelik in die buitewyke van Stellenbosch waar Mentzel ‘n ruk vertoef het. Sommige plattelandse bruidspare het dus op ossewaens gery, terwyl meer gegoedes agt perdewaens gebruik het. 3) In sulke gevalle was daar nie meer van ‘n huweliksoptog sprake nie, aangesien die rit om by die predikant op die dorp te kom, bloot ‘n praktiese noodsaaklikheid was. 4) VERSIERING Die reisiger Mentzel het ‘n beskrywing van ‘n Kaapse bruidskroon nagelaat. Hy skryf dat dit sonder veel moeite gevleg is, en waar die tradisionele mirte- en palmblare aan die Kaap onverkrygbaar was, is die takke van enige wilde immergroen plant en “zevejaars”-blommetjies vir dié doel gebruik. 5) Graham Botha skryf dat die bruidskamer aan die Kaap met blomme versier is. Bokant die roosmaryn van die bruidskamer is groen takkies mirte, lourier of roosmaryn gehang; in hierdie takke is papier- en kunsblomme ingevleg. 6) 1. Vgl. De Coning. Hofmakery bl. 18 by Grobbelaar a.w. bl. 151-2 2. Vgl. Hattingh. Koesinte bl. 13 by Grobbelaar a.w. bl. 153 3. Vgl. Hattingh. Verloof bl. 18 by Grobbelaar a.w. bl 153 4. Vgl. Hattingh. Verloof bl. 13 by Grobbelaar a.w. bl. 153 5. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 154 6. Vgl. Spoelstra, B: Volkslewe bl. 41. Schultz. Opsitkers bl. 12; by Grobbelaar a.w. bl. 154 By ‘n plattelandse bruilof aan die Kaap is daar gekleurde linte as versiering aangewend. Die drywer van die bruidswa se hoed en sweep is met linte opgetooi. Soms is linte aan die osse se horings vasgebind. 1) HUWELIKSFEES In die agtiende eeu het die huweliksfees aan die Kaap op die aand van die huwelik, ‘n Sondagaand, by die bruid se ouerhuis plaasgevind, presies soos die gebruik in die stamland was. In die algemeen was die Kaapse samelewing aan die begin van die agtiende eeu welvarend, met die gevolg dat bruilofte op taamlik groot feestelike skaal kon plaasvind. Die rykdom en stand van die bruid se vader het die aard van die huweliksfees bepaal. 2) Aan die Kaap het die strooipaar die bruid en bruidegom op baie maniere bygestaan. Hulle het byvoorbeeld die kranse en die skild gemaak en die bruid se ouerhuis versier. Teen eenuur op die huweliksnag het die bruid se vriendinne haar gehelp ontklee. Onder die veeboere, so vermeld Mentzel, het vriende die nuwe egpaar gehelp om ‘n eie huis te bou, aangesien geen slawe op dié voorposte beskikbaar was nie. Die veeboere het op dié manier ‘n ou Nederlandse gebruik van gemeenskapshulp bly handhaaf. 3) Aan die Kaap het ook ‘n openingsgebruik bestaan. Die oggend na die huweliksnag het bure en vriende gekom om die pasgetroude paar geluk te wens. Vervolgens is ‘n maaltyd aan hierdie gaste voorgesit. Daar is soms selfs weer gedans soos die vorige aand, en daarna is die egpaar as lede van die kring van getroudes aanvaar. 4) HUWELIKSGESKENKE Onder die Kaapse veeboere is die oorgeërfde vaderlandse vorm van die bruidskat vervorm sodat dit ook op die bruidegom van toepassing was. Die vader het by sy huwelik aan sy seun ‘n geskenk 1. Vgl. Heese, J:A: Worcester bl. 32 by Grobbelaar a.w. bl. 154 2. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 156 3. Vgl. Grobbelaar a.w. bl. 159 4. Vgl. Hattingh S:C: Onder die vierkleur bl. 19 by Grobbelaar a.w. bl. 158 18 gegee: “As daar geen beswaar gemaak is nie (dit wil sê deur die Huwelikshof) en die huwelik dus gereël was, het die bruidegom se vader soveel tot die huwelik bygedra as wat in sy vermoë was. ‘n Span van ses, agt of tien osse en ‘n wa was ‘n belangrike geskenk”. Hierdeur het die vader sy seun dus in staat gestel om sy eie boerdery op die voorposte te begin. Die veeboer-vader het ook aan sy dogter op gebruiklike wyse ‘n bruidskat in die ware sin van die woord gegee. Aanteelvee, wat hoofsaaklik uit verse en koeie bestaan het, is by haar huwelik aan ‘n dogter geskenk. So ‘n bruidskat kon uit ‘n honderd skape en ‘n paar ramme bestaan. Dié soort bruidskat was ‘n kenmerkende, eiesoortige gebruik net by die veeboere. 1) 1.5 BEGRAFNISSE Op die afgeleë platteland was daar nie sprake van besondere formaliteite by sterfgevalle nie. Die predikant of landdros moes net dadelik van ‘n sterfgeval verwittig word. 2) DIE BEGRAFNISBRIEFIE Dit was gebruiklik dat die koster – netjies uitgevat met steekhoed, kort broek en lang sykouse, swart manel en lae skoene met silwer gespes – met die begrafnisbriefie van huis tot huis gaan om “u edele en zoons” na die plegtigheid uit te nooi. Slegs manspersone het destyds die teraardebestellings bygewoon. Vroue het wel later die lykdiens in die kerk bygewoon, maar nie “agter lyk” gegaan nie. 3) ROU- EN KLEREDRAG Slegs swart klere was destyds betaamlik vir begrafnisse. Swart lanfers het van die draers se pluiskeile tot op hul heupe gehang, terwyl elkeen swart handskoene gedra het. 4) 1. Vgl. Grove. Karoobruilof bl. 15 by Grobbelaar a.w. bl. 158 2. Mentzel Description III bl. 120 by Grobbelaar a.w. bl. 164 3. Smit-lesing 4. Smit-lesing. Swart, asook wit, is in dié tyd as roukleure aan die Kaap gedra – net soos in die stamlande. 1) Aan die Kaap in die agtiende eeu het geen vasgestelde routyd bestaan nie. In sommige gevalle is die routyd nogtans op ‘n jaar vasgestel. Vir die eerste ses maande is daar “swaar” gerou, daarna is “ligte” rougewaad aangetrek. Nege maande ná die dood van haar man kon ‘n Kaapse weduwee hertrou. ‘n Kind se huwelik is gewoonlik tot ses maande ná die dood van ‘n ouer uitgestel.2) Die doodkis was gehul in ‘n eenvoudige swart lakenkleed, sonder ‘n enkele blomkrans. Blomkranse is ‘n Engelse gebruik wat eers later in gebruik gekom het. 3) BEGRAFNISDIENS EN TERAARDEBESTELLING In die sewentiende eeu is die Nederlandse hoëlui in die aand begrawe. 4) Ook aan die Kaap – tot die helfte van die agtiende eeu – het begrafnisse soms nog in die aand plaasgevind. Fakkels is deur mense in die stoet gedra, maar omdat die gebruik brandgevaar vir die Kaapstadse grasdakhuise ingehou het, is dit deur die owerheid verbied. 5) Hier is die oorgeërfde gebruik dus weens landsomstandighede gewysig. Voortaan moes alle begrafnisse gedurende die dag plaasvind. Lykdienste was vroeër nie gebruiklik nie. 6) Aan die Kaap was daar maar min seremonies by die graf. Bowendien was predikante skaars. Die lang Nederlandse lykrede aan die Kaap het ook verval. Nadat die kis in die graf neergelaat was, het die omstanders volgens die ou gebruik ‘n paar handevol grond daarop gegooi (die stof wat tot stof wederkeer, volgens die Christelike geloof), en dan het die grafgrawer die graf opgevul. 7) 1. Grobbelaar Swartland bl. 165 2. Mentzel Description II bl. 123 Grobbelaar a.w. bl. 18 3. Smit-lesing 4. Vgl. Hofdijk, W.J. Voorgeslacht bl. 189 by Grobbelaar a.w. bl.171 5. Vgl. Botha C.G. Social Life bl. 66 by Grobbelaar a.w. bl. 171 6. Smit a.w. 7. De Kock: Die Huisgenoot 5.11.37 bl. 23 by Grobbelaar a.w. bl. 176: en Botha Social Life bl. 104 Die Kaapse plaasbegrafnisse was nóg armer aan seremonies. Meestal is boere deur familiebetrekkinge begrawe, gewoonlik omdat die dienste van predikante nie verkrygaar was nie. Mentzel skryf soos volg oor toestande op die platteland omstreeks 1745. “Die oorledene word, indien die mense nie te ver van die kerk af woon nie, na Kaapstad gebring en begrawe, of na Stellenbosch, Drakenstein of Swellendam. Diegene wat egter op verafgeleë plekke gesterf het, word op hul plase begrawe. Die grafte moet diep genoeg gegrawe wees en word met groot klippe bedek. Op die platteland is die begrafnisgebruike en –seremonies net so min in die mode as swaar en ligte rou”. Die diep grafte en klippe was natuurlik bedoel om aasdiere weg te hou. 1) DIE DRAERS Draers het gewoonlik ‘n half-uur voor die tyd by die sterfhuis byeengekom. Daar het hulle hul lanfers en swart handskoene, asook ‘n muntstuk as vergoeding ontvang, terwyl hul boonop op wyn en koek getrakteer is. 2) RANGORDE IN DIE LYKSTOET In die opstel van die lykstoet moes sorg gedra word dat, veral die rouklaers, volgens hul rang en status in die samelewing geplaas word. 3) ROUKLAERS In daardie dae is mense spesiaal gehuur om by ‘n begrafnis rou te bedryf. Van hulle is verwag om openlik soveel verdriet as moontlik te toon. Daar was twee soorte rouklaers: “Die Huilebalken” en die “Tropsluiters”. Laasgenoemde het gewoonlik paarsgewyse die agterhoede van die stoet uitgemaak. Omdat daar ‘n bygeloof was dat die persoon wat heel agter in die stoet loop die eerste sou sterf, het die tropsluiters gedurig plekke verwissel om sodoende die risiko sover moontlik te verminder. 4) 1. Mentzel: Description III bl. 117 – 118 by Grobbelaar a.w. bl. 176 2. Smit-lesing 3. Smit-lesing 4. Smit-lesing BEGRAAFPLAAS Die oudste dode-akkers was binne die ringmuur van die kerk (vandaar kerkhof). Daar was ‘n tyd dat lyke selfs binne-in die kerk begrawe is. 1) Verder was dit ‘n algemene gebruik aan die Kaap, in die sewentiende eeu, veral, om lyke so naby as moontlik aan die kerk te begrawe ten einde te verseker dat hulle veilig (teen die bose) sou wees, en dat hulle siele rus sou vind, omdat die lyke op geheiligde grond (kerkgrond) ter aarde bestel is. Die algemene gedagtegang aan die Kaap in dié verband vertoon groot ooreenkoms met die Nederlandse van dieselfde tykperk. 2) Aan die voet van Tafelberg is ‘n begraafplaas afgesonder waar boere begrawe is. Hier naby het die koster se huis gestaan. Reeds in die sewentiende eeu is ‘n aparte kerkhof vir matrose, soldate en vreemdelinge wat aan die Kaap gesterf het, aangelê. Die begraafplaas het as die vreemdelinge-begraafplaas of matrosen kerhof bekend gestaan. Vroeg in die agtiende eeu besluit die Politieke Raad om ‘n nuwe matrosen kerkhof aan te lê en die oue tot niet te maak omdat dit te midde-in die groeiende dorp geleë was. As gevolg van die pokke-epidemie van 1755, moes ‘n volgende begraafplaas aan die huidige Grafstaat – vandaar die naam – aangelê word. Ook private grafkelders word deur gegoede burgers weg van die kerk opgerig. ‘n Grafkelder is byvoorbeeld by Saasveld in Kloofstraat, Kaapstad aangelê omdat die kerkhof van die kerk oorvol was. 3) GRAFSTENE EN GRAFTE Die vaderlandse gebruik om grafstene op te rig, is dus aan die Kaap gehandhaaf. Ook is rouborde in die kerk aangebring, ensovoorts. Op die grafsteen verskyn gewoonlik die naam, stand, geboorte- en sterfdatum, die lewenswerk, die familiewapen, en aan die kante allerlei versierings in die modestyle van die tyd. Die meeste ou 1. Smit – lesing 2. Botha: Social Life bl. 20 by Grobbelaar a.w. bl. 172. 3. Leibrandt H.C.V. Rambles bl. 151 by Grobbelaar a.w. bl. 174. Grafskrifte is egter verlore. Ons kan tog aanneem dat hulle ooreenkoms met die tydgenootlike stamlandse vorms vertoon het. Plaasgrafte was – soos ons gesien het – uiters eenvoudig, bloot met ‘n paar klippe bedek om die hyenas en ander aasdiere weg te hou. Uit praktiese oorwegings is dus ‘n nuwe gebruik geskep. 1) DIE BEGRAFNISMAAL Tot vandag toe staan geelrys met rosyntjies bekend as begrafnisrys. Dit herinner aan die tyd toe daar ná afloop van die begrafnis ‘n weelderige begrafnismaal aan die sterfhuis gegee is. By sulke geleenthede is die begrafnisganger ryklik getrakteer op die smaaklikste kossoorte, geregte, om nie te praat van die beste wyne nie! Veral die vooraanstaandes het met mekaar gewedywer, sodat die owerheid in 1753 met praalwette moes ingryp om paal en perk aan hierdie duur en swierige begrafnisse te stel. 2) 1.6 DIE BYBEL EN ANDER GODSDIENSTIE BOEKE Al was boeke skaars op die platteland en al het die boere nie gelees nie – het nagenoeg elke familie ten minste ‘n Bybel besit. In 1820 skrywe Mary Moffat, die vrou van die beroemde sendeling, uit Beaufort Wes aan haar ouers: “I think I never saw so many finelooking Bibles in my life as since I came to Africa. They seem to have a particular pride in them”. 3) Naas die massiewe Statebybel, wat met die grootste sorg opgepas is, kon daar in die meeste huise ook die gesange van Willem Sluiter, die Heidelbergse Kategismus en die kortbegrip van Helmbroek aangetref word. Sommige families het ook nog een of ander predikasieboek besit. Die bekendste hiervan was die “Donderslag der Goddelozen”. 1. Leibrandt. H.C.V. Rambles bl. 182 by Grobbelaar a.w. bl. 181. 2. Smit-lesing. 3. Moffat: The Lives of Robert and Mary Moffat, p.74 by van der Merwe a.w. p. 247. 1.7 KERSFEES EN NUWEJAAR “The colonists do not keep Christmas but everyone goes about his business as usual, but New Year’s day is thus far kept as a holiday that on this day neighbours visit each other" 4) q99zwlv18hrbteajj4ux0owtv6s56nr 2 2596 4771 2013-11-17T14:23:23Z AmaryllisGardener 1302 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{#babel:en|sco-2|pih-1|nov-1}} b0yvcx7beool1djayxe8ixy1apoijrs 2 2597 4772 2013-11-18T04:06:31Z Jayantanth 973 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. --> {{#babel:<!--ADD BABEL HERE, UPDATE LANGUAGE LIST before #default (see right:)-->en-N|es-2|fr-1|}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta or Wikipedia/Wiktionary/whatever in xyz language:<!--Do not remove m: from link unless you know what you are doing (see docs for more info) --> [[m:User:Jayantanth]], [[m:xyz:User:Jayantanth]]. </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Jayantanth|m:{{ns:3}}:Jayantanth]] nmyw7l4bcajsx2d7vgnn536w2nxheag 4774 4772 2013-11-18T14:17:01Z PiRSquared17 555 Fixing userpage (per request). wikitext text/x-wiki {{#babel:bn|en-1}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello. I do not edit here much. You can find me on [[m:bn:User:Jayantanth|the Bengali Wikipedia]] or [[m:User:Jayantanth|Meta]]. </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:bn:User talk:Jayantanth|w:bn:{{ns:3}}:Jayantanth]] ([[m:w:User talk:Jayantanth|en]], [[m:User talk:Jayantanth|Meta]]) iswgnavz6i0274lvy2730ubtx5kv9qb 2 2601 4778 2013-11-25T12:41:31Z TBloemink 721 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. PLEASE CHANGE THE BABEL AND CONTENT. THIS IS 100% YOUR RESPONSIBILITY. --> <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta [[m:User:TBloemink|here]]. </div> [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:TBloemink|m:{{ns:3}}:TBloemink]] qybcofzlzv3draz0hxv2g3uclqg09za 3 2607 4790 2013-12-17T15:10:51Z *Youngjin 1240 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <div style="border:1px solid; background-color:#E8E8E8; margin:10px; padding:10px"> [[File:Gnome-help-faq.svg|100px|left]] <big> ''' NOTICE''' I am not active in here exapt SWMT works. So I may not replay quicly, Instead please visit my [[m:user talk:분당선M|Meta-wiki user talk page]]. Thank you </big> qhdktpypuswez5axawcgeouy42wixwq 5272 4790 2017-12-06T21:02:55Z -revi 1254 -revi het bladsy [[Gebruikerbespreking:분당선M]] na [[Gebruikerbespreking:*Youngjin]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/분당선M|분당선M]]" to "[[Special:CentralAuth/*Youngjin|*Youngjin]]" wikitext text/x-wiki <div style="border:1px solid; background-color:#E8E8E8; margin:10px; padding:10px"> [[File:Gnome-help-faq.svg|100px|left]] <big> ''' NOTICE''' I am not active in here exapt SWMT works. So I may not replay quicly, Instead please visit my [[m:user talk:분당선M|Meta-wiki user talk page]]. Thank you </big> qhdktpypuswez5axawcgeouy42wixwq 2 2608 4794 2014-01-19T23:39:53Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Morphypnos]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Morphypnos/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); qrxr6dgh3gg23pvlzua88n4xx2yk05f 5233 4794 2017-02-15T22:16:53Z Litlok 1804 Litlok het bladsy [[Gebruiker:Morphypnos/common.js]] na [[Gebruiker:La fée Didier/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Morphypnos|Morphypnos]]" to "[[Special:CentralAuth/La fée Didier|La fée Di... javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Morphypnos/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); qrxr6dgh3gg23pvlzua88n4xx2yk05f 2 2611 4799 2014-01-20T21:41:22Z Pathoschild 29 global CSS ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by JøMa]]) css text/css @import "//de.wikipedia.org/w/index.php?title=User:JøMa/global.css&action=raw&ctype=text/css"; b6im9giy1jl9jqfj9p8k1krtlppdc20 2 2615 4804 2014-01-21T00:46:55Z Pathoschild 29 global JavaScript ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Jmvgpartner]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Jmvgpartner/global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 973biicq1oyeknwznhafa9banyrg90m 3 2617 4807 2014-01-21T10:16:39Z Alan 1242 Editing global usertalk page wikitext text/x-wiki {{#babel:es-N|en-2|eu-3}} [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Alan|m:User talk:Alan]] k199yb4edrodawb5z4jl9cueesbzddb 2 2620 4813 2014-01-31T02:15:06Z Jonathunder 1305 {{#babel:en||af-0}} wikitext text/x-wiki {{#babel:en||af-0}} famdo7oyerdwlotvmyg4m5c4hjhlaup 2 2622 4818 2014-02-14T13:22:36Z Iluvatar 1344 Editing global userpage wikitext text/x-wiki {{#babel:ru-N|en-1|be-1|}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta: [[m:User:Iluvatar]]. </div> [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Iluvatar|m:{{ns:3}}:Iluvatar]] 2u2txozbl1ux8kpr7mp9i86e0b9h4kr 2 2624 4821 2014-02-28T04:51:07Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Randykitty]]) wikitext text/x-wiki Please click<br>. [[m:w:en:User:Randykitty|'''here''']] to visit my user page on my English home wiki,<br>. [[m:w:en:Talk:Randykitty|'''here''']] to access my talk page on my home wiki.<br><br>Thank you, Randykitty 72n5uxwbkx22tdeqgb16tw2pd3ijp1c 4822 4821 2014-02-28T05:01:06Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Randykitty]]) wikitext text/x-wiki Please click<br>→ [[m:w:en:User:Randykitty|'''here''']] to visit my user page on my English home wiki,<br>→ [[m:w:en:Talk:Randykitty|'''here''']] to access my talk page on my home wiki.<br><br>Thank you, Randykitty qlj5rkivvr1qfq7puri3vd4kcuim2q2 2 2627 4825 2014-02-28T07:02:32Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Dusti]]) wikitext text/x-wiki {{#babel:en|es-3}}[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[w:en:User:Dusti|w:en:{{ns:3}}:Dusti]] imzuc5l2cxomqg3bmsjnqupazotkb6p 2 2628 4826 2014-03-01T05:17:24Z Chmarkine 1349 Editing global userpage javascript text/javascript importScriptURI('//en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Chmarkine/userinfo.js&action=raw&ctype=text/javascript'); importScriptURI('//en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Chmarkine/accesskey.js&action=raw&ctype=text/javascript'); importScriptURI('//en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Chmarkine/personal_editsummary.js&action=raw&ctype=text/javascript'); n23c505zykr9fcnlto5kiapg07nv0bs 4829 4826 2014-03-04T22:23:51Z Chmarkine 1349 javascript text/javascript mw.loader.load('//en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Chmarkine/jshub.js&action=raw&ctype=text/javascript'); nw1175g01b62s8eprhrnteekx6h8tv9 3 2629 4827 2014-03-01T20:21:35Z Chmarkine 1349 Editing global userpage wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ If you want to contact me, please leave me messages on [[m:en:User talk:Chmarkine|my English wikipedia user talk page]]. 2v7n4c7imjdtyecxxfl0ap2awpl6ew0 3 2630 4831 2014-03-09T09:10:51Z Jianhui67 1353 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. PLEASE CHANGE THE BABEL AND CONTENT. THIS IS 100% YOUR RESPONSIBILITY. --> {{#babel:<!--ADD BABEL HERE, UPDATE LANGUAGE LIST before #default (see right:)-->en-N|es-2|fr-1|}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta or Wikipedia/Wiktionary/whatever in xyz language:<!--Do not remove m: from link unless you know what you are doing (see docs for more info) --> [[m:User:Jianhui67]], [[m:xyz:User:Jianhui67]]. </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Jianhui67|m:{{ns:3}}:Jianhui67]] osgzvjoeurp8npl79bldn1kbyofnv20 4832 4831 2014-03-09T09:28:28Z Jianhui67 1353 wikitext text/x-wiki If you have any questions, you are welcome to leave a message here. ''' <span style="color:red"> NOTICE: BEFORE YOU BLOCK MY ACCOUNT: IF MY EDIT SUMMARY INCLUDE PREFIX </span>''(Script)''<span style="color:red">, PLEASE DON'T BLOCK ME, JUST TELL ME TO SLOW DOWN AT [[commons:User talk:Jianhui67|MY COMMONS' TALK PAGE]]. </span> mw8k4hjrpyayf8m8estfr16rw8aghhb 2 2631 4833 2014-03-13T23:55:11Z Jaxxes 1354 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <div style="background-color:black; color:white; -moz-border-radius: 13px; border-radius: 11px; solid #000000; padding:5px; font new; font-size:95%; width:95%; margin:auto;" class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Sup. I'm [[wikia:central:User:Alpha God|<span style="color:#FF0000;">Alpha-God]] or on Wikimedia [[m:User:Jaxxes|<span style="color:#FF0000;">Jaxxes]] and I do [[m:Countervandalism Network|<span style="color:#FF0000;">counter-vandalism]] for Wikia and Wikimedia, meaning that if you are seeing this, I have probably been here cleaning up spam and/or vandalism. I am also an experienced member of the [[m:Small Wiki Monitoring Team|<span style="color:#FF0000;">SWMT]] so I might be doing counter-vandalism on small wikis. <br /><br /> Feel free to contact me on my [[wikia:central:Message Wall:Alpha God|<span style="color:#FF0000;">Wikia Message Wall</span>]] or [[m:User Talk:Jaxxes|<span style="color:#FF0000;">Meta User-Talk</span>]] if you have anything you need! b0c80xx890hjulrn9v02czklgvulew1 2 2632 4834 2014-03-18T22:56:19Z Mazbel 1329 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. PLEASE CHANGE THE BABEL AND CONTENT. THIS IS 100% YOUR RESPONSIBILITY. --> {{#babel:es-N|pt-3|en-2}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta or Wikipedia.es<!--Do not remove m: from link unless you know what you are doing (see docs for more info) --> [[m:User:Leitoxx]], [[m:xyz:User:Leitoxx]]. </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Leitoxx|m:{{ns:3}}:Leitoxx]] borbtmajr0netbhzfbuaqy1h3mp13t5 4835 4834 2014-03-21T17:15:22Z Mazbel 1329 Correct fixing wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. PLEASE CHANGE THE BABEL AND CONTENT. THIS IS 100% YOUR RESPONSIBILITY. --> {{#babel:es-N|pt-3|en-2}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on Meta <!--Do not remove m: from link unless you know what you are doing (see docs for more info) --> [[m:User:Leitoxx]]. </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Leitoxx|m:{{ns:3}}:Leitoxx]] e5ww4z08z7dlpmnb6sdala8q1igt636 4846 4835 2014-04-04T01:45:12Z Mazbel 1329 Editing global userpage wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. PLEASE CHANGE THE BABEL AND CONTENT. THIS IS 100% YOUR RESPONSIBILITY. --> {| style="width:238px" align=right |- | align="right" | [[File:Wikinews favicon.svg|15x15px|link=n:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:Wikimedia Community Logo.svg|15x15px|link=m:User:Leitoxx]] [[File:Wikipedia-logo-v2.svg|15x15px|link=w:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:Wiktionary-logo.svg|15x15px|link=wikt:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:HSWBooks.svg|15x15px|link=b:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:Commons-logo.svg|15x15px|link=commons:User:Leitoxx]] [[File:Incubator-logo.svg|15x15px|link=incubator:User:Leitoxx]] [[File:HSWQuote.svg|15x15px|link=q:es:User:Leitoxx]] [[File:HSWVersity.svg|15x15px|link=wikiversity:es:User:Leitoxx]] [[File:HSWSource.svg|15x15px|link=wikisource:es:User:Leitoxx]] [[File:Wikispecies 006.svg|15x15px|link=species:User:Leitoxx]] |}<br /> {{#babel:<!--ADD BABEL HERE, UPDATE LANGUAGE LIST before #default (see right:)-->es-N|pt-3|en-2}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on [[m:User:Leitoxx|Meta]] or [[w:es:User:Leitoxx|Wikipedia]].<!--Do not remove m: from link unless you know what you are doing (see docs for more info) --> </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Leitoxx|m:{{ns:3}}:Leitoxx]] fo80vjbyiw9d9ag7q6p0c2v15snrnxp 6518 4846 2020-04-17T05:15:09Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Leitoxx]] na [[Gebruiker:Mazbel]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Leitoxx|Leitoxx]]" to "[[Special:CentralAuth/Mazbel|Mazbel]]" wikitext text/x-wiki <!--This is just an example. Edit it to make it yours. PLEASE CHANGE THE BABEL AND CONTENT. THIS IS 100% YOUR RESPONSIBILITY. --> {| style="width:238px" align=right |- | align="right" | [[File:Wikinews favicon.svg|15x15px|link=n:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:Wikimedia Community Logo.svg|15x15px|link=m:User:Leitoxx]] [[File:Wikipedia-logo-v2.svg|15x15px|link=w:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:Wiktionary-logo.svg|15x15px|link=wikt:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:HSWBooks.svg|15x15px|link=b:es:Usuario:Leitoxx]] [[File:Commons-logo.svg|15x15px|link=commons:User:Leitoxx]] [[File:Incubator-logo.svg|15x15px|link=incubator:User:Leitoxx]] [[File:HSWQuote.svg|15x15px|link=q:es:User:Leitoxx]] [[File:HSWVersity.svg|15x15px|link=wikiversity:es:User:Leitoxx]] [[File:HSWSource.svg|15x15px|link=wikisource:es:User:Leitoxx]] [[File:Wikispecies 006.svg|15x15px|link=species:User:Leitoxx]] |}<br /> {{#babel:<!--ADD BABEL HERE, UPDATE LANGUAGE LIST before #default (see right:)-->es-N|pt-3|en-2}} <div class="mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr">Hello. I do not edit here much, but I am a member of [[m:Special:MyLanguage/Small Wiki Monitoring Team|the Small Wiki Monitoring Team]]. You can find me on [[m:User:Leitoxx|Meta]] or [[w:es:User:Leitoxx|Wikipedia]].<!--Do not remove m: from link unless you know what you are doing (see docs for more info) --> </div> <!--This can be used to make a redirect arrow.-->[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:User talk:Leitoxx|m:{{ns:3}}:Leitoxx]] fo80vjbyiw9d9ag7q6p0c2v15snrnxp 2 2637 4843 2014-04-03T21:59:23Z Natuur12 1341 Editing global userpage css text/css * { font-family: sans-serif; } h2#mw-previewheader, div#mw-usercsspreview strong { font-family: sans-serif !important; color: #c00 !important; } div#content #toc h2, div#content .toc h2, h2.diff-currentversion-title { font-family: sans-serif !important; } div.mw-geshi div, div.mw-geshi div span, div.mw-geshi div pre, span.mw-geshi, span.mw-geshi span, pre.source-css, pre.source-css span, pre.source-javascript, pre.source-javascript span, pre.source-lua, pre.source-lua span { font-family: monospace !important; -moz-tab-size: 4; } div#content { font-size: 93%; } h1#firstHeading { font-size: 1.6em !important; } div#content.mw-body { margin-left: 11.8em; color: #000; } textarea#wpTextbox1, pre { font-family: monospace; } /* Font size */ code a { font-family: monospace; font-size: 130%; } pre { font-size: 130%; } div#content h3 { font-size: 132%; } div#content h4 { font-sizeː 116%; } div#content h5 { font-size: 100%; } div#content h6 { font-size: 80%; } td.diff-deletedline, td.diff-addedline, td.diff-context { font-size: 85%; } 4ciwchmduyqbsol7vm6r1143zsm9r2a 2 2640 4847 2014-04-04T07:25:33Z JurgenNL 1201 Editing global css css text/css /* Created using [[m:User:PiRSquared17/Global Userpage]] (feel free to remove this line) */ @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:JurgenNL/global.css&action=raw&ctype=text/css"; e83ge4oejpes283klkd19hjygrosz9r 4848 4847 2014-04-04T07:26:15Z JurgenNL 1201 Editing global css css text/css @import "//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:JurgenNL/global.css&action=raw&ctype=text/css"; 7f2rb7kpwjtpaud5unzlfzgvmiyopcq 2 2643 4854 2014-05-07T13:12:10Z Tremonist 1382 Nuwe bladsy geskep met '<big>'''Tremonist'''</big>' wikitext text/x-wiki <big>'''Tremonist'''</big> i22mnidx37umo6xe5ui9a0jnyc7s23b 5 2644 4860 2014-05-19T20:38:31Z MediaWiki message delivery 1367 /* Using only UploadWizard for uploads */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki == Using only [[commons:Special:MyLanguage/Commons:Upload Wizard|UploadWizard]] for uploads == [[Image:Commons-logo.svg|right|220px|alt=Wikimedia Commons logo]] <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> Hello! It was noted that on this wiki you have [[Special:Statistics|less than 10 local files]]. Presumably, you therefore don't have interest nor energies to have [[commons:Category:Licensing templates|hundreds templates]] with the [[mw:Multimedia/Media Viewer/Template compatibility|now required HTML]], even less a local [[m:EDP|EDP]]. However, this means that users here will experience a mostly broken and/or [[wmf:Resolution:Licensing policy|illegal]] uploading. I propose to * '''have [[Special:Upload|local upload]] [[commons:Commons:Turning off local uploads|restricted]]''' to the "{{int:group-sysop}}" group (for emergency uploads) and * the '''sidebar point to [[commons:Special:UploadWizard]]''', so that you can avoid local maintenance and all users can have a functioning, easy upload interface [[translatewiki:Special:Translate/ext-uploadwizard|in their own language]]. All registered users can upload on Commons and [[Special:ListFiles|existing files]] will not be affected. I'll get this done in one week from now. # If you disagree with the proposal, just [[m:User:Nemo bis/Unused local uploads|remove your wiki from the list]]. # To make the UploadWizard even better, please tell your experience and ideas on [[commons:Commons:Upload Wizard feedback]]. [[m:User:Nemo_bis|Nemo]] 20:38, 19 Mei 2014 (UTC) </div> <!-- Message sent by User:Nemo bis@metawiki using the list at http://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User_talk:Nemo_bis/Unused_local_uploads&oldid=8578536 --> mjm565uxpngrygcugc977nm8tr2n1pw 2 2645 4863 2014-06-16T15:03:25Z MoiraMoira 393 Nuwe bladsy geskep met 'global sysop; when around here helping out with vandalism/spam' wikitext text/x-wiki global sysop; when around here helping out with vandalism/spam 97khejce7pg4el5kbdtqo4mvyhl0p97 2 2646 4867 2014-08-17T23:20:41Z MF-Warburg 42 MF-Warburg het bladsy [[Gebruiker:Jalexander]] na [[Gebruiker:Jalexander-WMF]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Jalexander|Jalexander]]" to "[[Special:CentralAuth/Jalexander-WMF|Jalexander-WMF]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Jalexander-WMF]] dlhrr57jfitnhd48xwat6c3k2kf9bup 2 2647 4872 2014-08-23T13:17:50Z Lotje 1414 Nuwe bladsy geskep met '[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[w:User talk:Lotje|Lotje]]' wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[w:User talk:Lotje|Lotje]] 7ld1xqc9qqxkg3g92cq0e2j44ds0ase 2 2648 4873 2014-08-27T02:23:12Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:User:Pathoschild/Scripts/Synchbot|requested by Good afternoon]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ Greetings! I'm most active on [[:w:zh:User:Good afternoon|Chinese Wikipedia]]. Please leave me messages there. Thank you! 5p9zn8ygjlpiez32knrqmg16jzgc3ps 2 2650 4882 2014-09-13T15:33:29Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Romtam]]) wikitext text/x-wiki <center>Hi there. If you want to contact me, please visit my talk page at [[m:w:en:User talk:Romtam|English Wikipedia]] or [[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|Thai Wikipedia]]. Thanks for visiting. <br /> สวัสดีครับ ถ้าคุณต้องการติดต่อผม ขอให้คุยที่[[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|วิกิพีเดีย]]ครับ ขอบคุณครับ <br /> [[File:BTS Surasak Aug2014.jpg|700px]]</center> kflhupopageql1pdurbu1tyspe6jq1i 5175 4882 2015-11-13T03:05:50Z Nihonjoe 539 Nihonjoe het bladsy [[Gebruiker:Romtam]] na [[Gebruiker:Vanished user 9oijnsdfknefijh3tjasfi34]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Romtam|Romtam]]" to "[[Special:Central... wikitext text/x-wiki <center>Hi there. If you want to contact me, please visit my talk page at [[m:w:en:User talk:Romtam|English Wikipedia]] or [[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|Thai Wikipedia]]. Thanks for visiting. <br /> สวัสดีครับ ถ้าคุณต้องการติดต่อผม ขอให้คุยที่[[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|วิกิพีเดีย]]ครับ ขอบคุณครับ <br /> [[File:BTS Surasak Aug2014.jpg|700px]]</center> kflhupopageql1pdurbu1tyspe6jq1i 2 2652 4884 2014-09-14T15:44:48Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Vajotwo]]) wikitext text/x-wiki '''Hi, if you want to contact me, please visit my talk page at [[m:w:it:User talk:Vajotwo|Italian Wikipedia]]. Thanks for your attention''' 3x6177sgt4xcdumkkbdt95dxsj5r9n8 3 2653 4885 2014-09-15T15:37:30Z Gruß Tom 1115 Nuwe bladsy geskep met '[[File:WMF building wiki wall in August 2014 caricature.jpg|600px]] User inactiv thanks to WMF.--~~~~' wikitext text/x-wiki [[File:WMF building wiki wall in August 2014 caricature.jpg|600px]] User inactiv thanks to WMF.--[[Gebruiker:Gruß Tom|Gruß Tom]] ([[Gebruikerbespreking:Gruß Tom|kontak]]) 15:37, 15 September 2014 (UTC) 1hmpy8zqockzuuux4qjhuxpomqwbnvg 2 2654 4887 2014-09-15T18:08:33Z Vogone 1002 Vogone het bladsy [[Gebruiker:Helder.wiki]] na [[Gebruiker:He7d3r]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Helder.wiki|Helder.wiki]]" to "[[Special:CentralAuth/He7d3r|He7d3r]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:He7d3r]] 7p91gt6ycrurynfdozmld5przvvhull 4890 4887 2014-09-16T05:49:17Z タチコマ robot 851 Robot: dubbele aanstuur na [[Gebruikerbespreking:He7d3r]] reggemaak wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:He7d3r]] sgfb0zi4l77swnwz4ha0j42igmm6hkq 3 2655 4889 2014-09-15T18:08:34Z Vogone 1002 Vogone het bladsy [[Gebruikerbespreking:Helder.wiki]] na [[Gebruikerbespreking:He7d3r]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Helder.wiki|Helder.wiki]]" to "[[Special:CentralAuth/He7d3r|He7d3r]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:He7d3r]] sgfb0zi4l77swnwz4ha0j42igmm6hkq 3 2656 4892 2014-09-18T01:23:54Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Romtam]]) wikitext text/x-wiki <center>Hi there. If you want to contact me, please visit my talk page at [[m:w:en:User talk:Romtam|English Wikipedia]] or [[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|Thai Wikipedia]]. Thanks for visiting. <br /> สวัสดีครับ ถ้าคุณต้องการติดต่อผม ขอให้คุยที่[[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|วิกิพีเดีย]]ครับ ขอบคุณครับ <br /> [[File:BTS Surasak Aug2014.jpg|700px]]</center> kflhupopageql1pdurbu1tyspe6jq1i 5176 4892 2015-11-13T03:09:02Z Nihonjoe 539 Nihonjoe het bladsy [[Gebruikerbespreking:Romtam]] na [[Gebruikerbespreking:Vanished user 9oijnsdfknefijh3tjasfi34]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Romtam|Romtam]]" t... wikitext text/x-wiki <center>Hi there. If you want to contact me, please visit my talk page at [[m:w:en:User talk:Romtam|English Wikipedia]] or [[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|Thai Wikipedia]]. Thanks for visiting. <br /> สวัสดีครับ ถ้าคุณต้องการติดต่อผม ขอให้คุยที่[[m:w:th:คุยกับผู้ใช้:Romtam|วิกิพีเดีย]]ครับ ขอบคุณครับ <br /> [[File:BTS Surasak Aug2014.jpg|700px]]</center> kflhupopageql1pdurbu1tyspe6jq1i 2 2659 4896 2014-09-28T15:26:03Z Ahonc 84 Ahonc het bladsy [[Gebruiker:Hym411]] na [[Gebruiker:ReviWiki]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hym411|Hym411]]" to "[[Special:CentralAuth/ReviWiki|ReviWiki]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:ReviWiki]] 52pd5qrh41huk2yfugsl6f9un6he36k 4918 4896 2014-11-11T08:37:12Z タチコマ robot 851 Robot: dubbele aanstuur na [[Gebruiker:-revi]] reggemaak wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:-revi]] qbpqnsruc76ydmn1ni0cdjxfgivksdj 4944 4918 2015-01-11T04:54:06Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Hym411]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User:-revi]] r339x2g9slipcxm7q11japopjzpi6pw 3 2660 4898 2014-09-28T15:26:03Z Ahonc 84 Ahonc het bladsy [[Gebruikerbespreking:Hym411]] na [[Gebruikerbespreking:ReviWiki]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hym411|Hym411]]" to "[[Special:CentralAuth/ReviWiki|ReviWiki]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:ReviWiki]] nt8gsfrzn59xk0ravi1rfy9lnsxgpn4 4919 4898 2014-11-11T08:37:22Z タチコマ robot 851 Robot: dubbele aanstuur na [[Gebruikerbespreking:-revi]] reggemaak wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:-revi]] bz5xyyhjoexwvsybtm5q54i4afsozup 4945 4919 2015-01-11T06:46:13Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Hym411]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User talk:-revi]] shea9cfpoa30q9vjv11h8sym7toqb6g 2 2663 4904 2014-10-13T13:37:22Z Pmlineditor 468 Pmlineditor het bladsy [[Gebruiker:Startupevo1]] na [[Gebruiker:Grind24]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Startupevo1|Startupevo1]]" to "[[Special:CentralAuth/Grind24|Grind24]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Grind24]] kj9tn1y6as9n0fzijkzpwid81yra4ui 3 2664 4906 2014-10-13T13:37:22Z Pmlineditor 468 Pmlineditor het bladsy [[Gebruikerbespreking:Startupevo1]] na [[Gebruikerbespreking:Grind24]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Startupevo1|Startupevo1]]" to "[[Special:CentralAuth/Grind24|Grind24]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Grind24]] 8mppelna0nnqgn0klp4gou80qv95y3i 2 2665 4907 2014-10-15T21:39:51Z Conquistador 1448 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:hr-N|en-3|it-2|la-1}} {{softredirect|:hr:w:user:Conquistador}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:hr-N|en-3|it-2|la-1}} {{softredirect|:hr:w:user:Conquistador}} 3hgcm0xw9wf40vok6ml7j6gmfh4ksj0 5172 4907 2015-11-12T14:50:16Z Conquistador 1448 Conquistador het bladsy [[Gebruiker:Conquistador]] na [[Gebruiker:Conquistador/sandbox]] geskuif: making space for global user page wikitext text/x-wiki {{#babel:hr-N|en-3|it-2|la-1}} {{softredirect|:hr:w:user:Conquistador}} 3hgcm0xw9wf40vok6ml7j6gmfh4ksj0 5177 5172 2015-11-17T02:22:51Z Conquistador 1448 page blanking wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 2 2667 4911 2014-11-05T06:45:33Z NahidSultan 1451 Nuwe bladsy geskep met '<div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is...' wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:NahidSultan|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:NahidSultan|Bangla Wikipedia talk page]] * [[m:en:User talk:NahidSultan|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:NahidSultan|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikimedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/NahidSultan|clicking here]]. Finally, If you have an IRC client, you can contact me there as well. I can be found in [irc://irc.freenode.net/wikimedia-commons #wikimedia-commons] on the Freenode IRC network, usually with the nick <code>NahidSultan</code>. Please be bold and talk.</font></center> </div><!-- TA! --> knql5snjybjeo9t20260p7hmu8e90t2 4981 4911 2015-02-14T18:57:24Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by NahidSultan]]) wikitext text/x-wiki {{DISPLAYTITLE:<span style="display:none;">User:</span><span style="font-family:Comic Sans MS;font-size:30px"><b><font color=green>Nahid Sultan</font></b></span>}} <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">Thanks for stopping by! The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:NahidSultan|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:NahidSultan|Bangla Wikipedia talk page]] * [[m:en:User talk:NahidSultan|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:NahidSultan|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikimedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/NahidSultan|clicking here]]. Finally, If you have an IRC client, you can contact me there as well. I can be found in [irc://irc.freenode.net/cvn-sw #cvn-sw] and [irc://irc.freenode.net/wikimedia-commons #wikimedia-commons] on the Freenode IRC network, usually with the nick <code>NahidSultan</code>. Please be bold and talk.</font></center></div> 7g7jlke3se59pr3n34z6pd2eymm6gfy 3 2668 4912 2014-11-05T06:45:57Z NahidSultan 1451 Nuwe bladsy geskep met '<div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is...' wikitext text/x-wiki <div style="padding: 12px 18px 5px 15px; width: absolute; border: 2px solid #000; background: #F5F5F5; color: #000; text-align: justify;">The purpose of this user page is to point you to the right direction where you can contact me in need. Please do not leave your message here, otherwise in most cases, they will not be noticed in time and eventually be removed. However, you are encouraged to contact me or say hello. :-) Please note that I can communicate in either Bangla or English. My apologies for not knowing your language. If you prefer to leave me a message, please choose any of the following talk pages I maintain frequently. * [[m:User talk:NahidSultan|Meta-Wiki talk page]] * [[m:bn:User talk:NahidSultan|Bangla Wikipedia talk page]] * [[m:en:User talk:NahidSultan|English Wikipedia talk page]] * [[m:commons:User talk:NahidSultan|Wikimedia Commons talk page]] If you have something to say to me in private, e-mail is a good option. * If you are logged in to your Wikimedia account you can probably e-mail me by [[Special:EmailUser/NahidSultan|clicking here]]. Finally, If you have an IRC client, you can contact me there as well. I can be found in [irc://irc.freenode.net/wikimedia-commons #wikimedia-commons] on the Freenode IRC network, usually with the nick <code>NahidSultan</code>. Please be bold and talk.</font></center> </div><!-- TA! --> knql5snjybjeo9t20260p7hmu8e90t2 2 2671 4921 2014-11-23T03:39:01Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by G(x)]]) wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:th:User:V(g)|w:th:{{ns:3}}:V(g)]] slukf703ujdbkhc42onrhxjkk50gtvz 5216 4921 2016-08-24T10:35:39Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:G(x)]] na [[Gebruiker:G(x)-former]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/G(x)|G(x)]]" to "[[Special:CentralAuth/G(x)-former|G(x)-fo... wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:th:User:V(g)|w:th:{{ns:3}}:V(g)]] slukf703ujdbkhc42onrhxjkk50gtvz 5218 5216 2016-08-25T09:50:32Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:G(x)-former]] na [[Gebruiker:V(g)]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/G(x)-former|G(x)-former]]" to "[[Special:CentralAuth/V(g)|V(g)]]" wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:th:User:V(g)|w:th:{{ns:3}}:V(g)]] slukf703ujdbkhc42onrhxjkk50gtvz 3 2672 4922 2014-11-23T05:37:52Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by G(x)]]) wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:th:User talk:V(g)|w:th:{{ns:3}}:V(g)]] 0a8ll03hwd1s0o95bb7tbg7ww2ctts0 5217 4922 2016-08-24T10:35:39Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:G(x)]] na [[Gebruikerbespreking:G(x)-former]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/G(x)|G(x)]]" to "[[Special:CentralAuth... wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:th:User talk:V(g)|w:th:{{ns:3}}:V(g)]] 0a8ll03hwd1s0o95bb7tbg7ww2ctts0 5220 5217 2016-08-25T09:50:33Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:G(x)-former]] na [[Gebruikerbespreking:V(g)]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/G(x)-former|G(x)-former]]" to "[[Special:CentralAuth/V(g)|V(g)]]" wikitext text/x-wiki [[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[m:th:User talk:V(g)|w:th:{{ns:3}}:V(g)]] 0a8ll03hwd1s0o95bb7tbg7ww2ctts0 2 2673 4923 2014-11-26T05:24:31Z Holder 436 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:als|de-4|af-0}} Hello, I'm [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer:Holder Holder], administrator (sysop) and bureaucrat from [https://als.wikipedia.org/wiki/Wik...' wikitext text/x-wiki {{#babel:als|de-4|af-0}} Hello, I'm [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer:Holder Holder], administrator (sysop) and bureaucrat from [https://als.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Houptsyte Alemannic Wikipedia]. As contributor of a small wikipedia in a regional language, I’m interested in discussing problems of minority languages and dialects with users of other wikipedias in minority languages, regional languages, and dialects. Please contact me [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer_Diskussion:Holder here]. i6xoio5d0u1v7twpuxxnj079hb3lmo5 4924 4923 2014-11-26T05:27:48Z Holder 436 wikitext text/x-wiki {{#babel:als|de-4|en-3|af-0}} Hello, I'm [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer:Holder Holder], administrator (sysop) and bureaucrat from [https://als.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Houptsyte Alemannic Wikipedia]. As contributor of a small wikipedia in a regional language, I’m interested in discussing problems of minority languages and dialects with users of other wikipedias in minority languages, regional languages, and dialects. Please contact me [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer_Diskussion:Holder here]. a19n9wcmlgrfrnm2unfc8pzeu0dzqxd 4925 4924 2014-11-26T06:39:16Z Holder 436 wikitext text/x-wiki {{#babel:als|de-4|en-3|af-0}} Hello, I'm [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer:Holder Holder], administrator (sysop) and bureaucrat from [https://als.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Houptsyte Alemannic Wikipedia]. As contributor of a small wikipedia in a regional language, I’m interested in discussing problems of minority languages and dialects with users of other wikipedias in minority languages, regional languages, and dialects. I'm also member of the [[:meta:Small Wiki Monitoring Team|Small Wiki Monitoring Team]]. Please contact me [https://als.wikipedia.org/wiki/Benutzer_Diskussion:Holder here]. 9tikx0qdink1m057lfrjmgsvohk3gw1 2 2674 4927 2014-11-27T23:49:02Z Savh 636 Savh het bladsy [[Gebruiker:Ralgis]] na [[Gebruiker:Allan Aguilar]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Ralgis|Ralgis]]" to "[[Special:CentralAuth/Allan Aguilar|Allan Aguilar]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Allan Aguilar]] nk5ygcpmcgrutl4gv86dpoudoevbvtr 3 2675 4930 2014-11-27T23:49:03Z Savh 636 Savh het bladsy [[Gebruikerbespreking:Ralgis]] na [[Gebruikerbespreking:Allan Aguilar]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Ralgis|Ralgis]]" to "[[Special:CentralAuth/Allan Aguilar|Allan Aguilar]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Allan Aguilar]] dhejqz0zz4x2u61dta1zst1swlvw2c3 3 2677 4932 2014-11-30T04:16:20Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Ah3kal]]) wikitext text/x-wiki Welcome to my page! please contact me at [[m:w:el:User talk:Ah3kal|User talk:Ah3kal @ el.wikipedia]] 67vgypbz2gxfpukcgcsc2b4x43eg8w1 2 2679 4934 2014-11-30T09:28:09Z Alfasst 1471 Nuwe bladsy geskep met 'Once alfas was here --~~~~' wikitext text/x-wiki Once alfas was here --[[Gebruiker:Alfasst|Alfasst]] ([[Gebruikerbespreking:Alfasst|kontak]]) 09:28, 30 November 2014 (UTC) ca4wxtja3eu6nj3kkeqmd7953dtpi1z 3 2681 4939 2014-12-15T13:12:56Z Sam Sailor 1473 Nuwe bladsy geskep met '<table style="background:#F8EABA; width:100%"><tr><td> [[Image:Imbox notice.png|left|40px]] {{{{{|safesubst:}}}#ifeq:{{{noheader}}}|yes||=={{{header|Feel free to leave m...' wikitext text/x-wiki <table style="background:#F8EABA; width:100%"><tr><td> [[Image:Imbox notice.png|left|40px]] {{{{{|safesubst:}}}#ifeq:{{{noheader}}}|yes||=={{{header|Feel free to leave me a message here, but you will get a quicker response if you visit [[:w:en:User talk:Sam Sailor|my English Wikipedia user talk page]].}}}==}} </td></tr></table> j6cmjkfsj2mt8ysm135zlede1kjcb21 5178 4939 2015-12-12T22:18:19Z 5.103.59.108 Update wikitext text/x-wiki {| class="messagebox standard-talk" |- |style="text-align:center;"|[[Image:Imbox notice.png|left|40px]] |style="text-align:left;" width="100%"|Hi, and '''welcome''' to my talk page on {{SERVERNAME}}. Feel free to leave me a message here, but you ''will'' get a quicker response if you visit [[en:User talk:Sam Sailor|my user talk page on English Wikipedia]]. Thanks, Sam Sailor. |} aoenbxmelni5ddhcw2uhp40n9exxnn4 2 2683 4948 2015-01-13T01:11:03Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Lestaty]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt]] cc8rweyhovhvvro1gd6g7rh9zxi29el 3 2684 4949 2015-01-13T02:17:36Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Lestaty]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User talk:Sir Lestaty de Lioncourt]] cc8rweyhovhvvro1gd6g7rh9zxi29el 2 2685 4950 2015-01-13T03:25:15Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by George.Edward.C]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ {{#babel:en-N|fr-2}} [[File:Redirectltr.png]][[w:en:User:George.Edward.C|My userpage @ EnWiki]]<br/> Hi! I'm George.Edward.C, and I'm a member of the [[:m:SWMT|Small Wiki Monitoring Team]]. If you want to contact me, please do so on the [[:w:en:User_talk:George.Edward.C|English Wikipedia]] or the [[:w:simple:User_talk:George.Edward.C|Simple English Wikipedia]]. Queries left here may not get a swift response. hosicdixn8scdrfez7mgz5ozvuv5s7x 4971 4950 2015-02-08T05:53:28Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by George.Edward.C]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__[[File:Redirectltr.png]][[meta:User:George.Edward.C|Me @ Meta]] 0qt2melp40r0592gltncjamudoyvboh 4987 4971 2015-02-20T11:33:22Z Billinghurst 870 Billinghurst het bladsy [[Gebruiker:George.Edward.C]] na [[Gebruiker:Caliburn]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/George.Edward.C|George.Edward.C]]" to "[[Special:CentralAuth/Caliburn|Caliburn]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__[[File:Redirectltr.png]][[meta:User:George.Edward.C|Me @ Meta]] 0qt2melp40r0592gltncjamudoyvboh 2 2687 4961 2015-02-03T17:03:54Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Suprememangaka]] na [[Gebruiker:*SM*]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Suprememangaka|Suprememangaka]]" to "[[Special:CentralAuth/*SM*|*SM*]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:*SM*]] l9zh5gap94eyn4h0bmjubkpkelzu9s1 4964 4961 2015-02-03T18:04:28Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Suprememangaka]] na [[Gebruiker:*SM*]] oor 'n aanstuur geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Suprememangaka|Suprememangaka]]" to "[[Special:CentralAuth/*SM*|*SM*]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:*SM*]] l9zh5gap94eyn4h0bmjubkpkelzu9s1 3 2688 4963 2015-02-03T17:03:54Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:Suprememangaka]] na [[Gebruikerbespreking:*SM*]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Suprememangaka|Suprememangaka]]" to "[[Special:CentralAuth/*SM*|*SM*]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:*SM*]] sj2p2t8k1tbif2jelbvm96ws6v1mqkj 4966 4963 2015-02-03T18:04:28Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:Suprememangaka]] na [[Gebruikerbespreking:*SM*]] oor 'n aanstuur geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Suprememangaka|Suprememangaka]]" to "[[Special:CentralA... wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:*SM*]] sj2p2t8k1tbif2jelbvm96ws6v1mqkj 2 2689 4965 2015-02-03T18:04:28Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Suprememangaka]] na [[Gebruiker:*SM*]] oor 'n aanstuur geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Suprememangaka|Suprememangaka]]" to "[[Special:CentralAuth/*SM*|*SM*]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:*SM*]] l9zh5gap94eyn4h0bmjubkpkelzu9s1 3 2690 4967 2015-02-03T18:04:28Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:Suprememangaka]] na [[Gebruikerbespreking:*SM*]] oor 'n aanstuur geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Suprememangaka|Suprememangaka]]" to "[[Special:CentralA... wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:*SM*]] sj2p2t8k1tbif2jelbvm96ws6v1mqkj 3 2692 4970 2015-02-08T04:41:19Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Unapersona]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[m:User talk:Unapersona]] axmxwqgqn5cc3repvdpskh427rynpkh 3 2693 4972 2015-02-08T06:33:01Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by George.Edward.C]]) wikitext text/x-wiki <center><font face="Georgia">'''Hi there! Please do not contact me here. Instead, please contact me on [[meta:User_talk:George.Edward.C|meta]]. Messages left here may not get a timely response.</font></center> kv5wzoqoqwkaewjwmlncjbvwbbz9e5h 4989 4972 2015-02-20T11:33:22Z Billinghurst 870 Billinghurst het bladsy [[Gebruikerbespreking:George.Edward.C]] na [[Gebruikerbespreking:Caliburn]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/George.Edward.C|George.Edward.C]]" to "[[Special:CentralAuth/Caliburn|C... wikitext text/x-wiki <center><font face="Georgia">'''Hi there! Please do not contact me here. Instead, please contact me on [[meta:User_talk:George.Edward.C|meta]]. Messages left here may not get a timely response.</font></center> kv5wzoqoqwkaewjwmlncjbvwbbz9e5h 3 2695 4980 2015-02-12T02:29:08Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Mjbmr]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__<div dir="ltr">[[File:Redirect arrow without text.svg|46px|link=]][[w:en:User:Mjbmr|Mjbmr]]@Wikipedia ([[w:en:User talk:Mjbmr|Talk]]@Wikipedia)</div> iixdp9ugeyiqeurocghjgsb2lkrjjfm 3 2696 4984 2015-02-20T00:35:25Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Diego Grez]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ 4dk4zevx7zb4mh95uavtx21at6jgovp 5103 4984 2015-07-29T20:35:18Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:Diego Grez]] na [[Gebruikerbespreking:Diego Grez-Cañete]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Diego Grez|Diego Grez]]" to "[[Special:CentralAuth/Diego Grez... wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ 4dk4zevx7zb4mh95uavtx21at6jgovp 6680 5103 2020-06-05T13:19:22Z Sotiale 1034 Sotiale het bladsy [[Gebruikerbespreking:Diego Grez-Cañete]] na [[Gebruikerbespreking:Vanished user 24kwjf10h32h]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Diego Grez-Cañete|Diego Grez-Cañete]]" to "[[Special:CentralAuth/Vanished user 24kwjf10h32h|Vanished user 24kwjf10h32h]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ 4dk4zevx7zb4mh95uavtx21at6jgovp 2 2698 4988 2015-02-20T11:33:22Z Billinghurst 870 Billinghurst het bladsy [[Gebruiker:George.Edward.C]] na [[Gebruiker:Caliburn]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/George.Edward.C|George.Edward.C]]" to "[[Special:CentralAuth/Caliburn|Caliburn]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Caliburn]] o8ztbjdfhfy7jhj2lks7lau4mrbk910 3 2699 4990 2015-02-20T11:33:22Z Billinghurst 870 Billinghurst het bladsy [[Gebruikerbespreking:George.Edward.C]] na [[Gebruikerbespreking:Caliburn]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/George.Edward.C|George.Edward.C]]" to "[[Special:CentralAuth/Caliburn|C... wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Caliburn]] e5iiwwyi73zya6acqx2fsx9ewkir0cx 2 2700 4991 2015-02-22T05:24:48Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Diego Grez]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ 4dk4zevx7zb4mh95uavtx21at6jgovp 5101 4991 2015-07-29T20:33:41Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Diego Grez]] na [[Gebruiker:Diego Grez-Cañete]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Diego Grez|Diego Grez]]" to "[[Special:CentralAuth/Diego Grez-Cañete|Diego Grez-... wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ 4dk4zevx7zb4mh95uavtx21at6jgovp 6681 5101 2020-06-05T13:19:22Z Sotiale 1034 Sotiale het bladsy [[Gebruiker:Diego Grez-Cañete]] na [[Gebruiker:Vanished user 24kwjf10h32h]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Diego Grez-Cañete|Diego Grez-Cañete]]" to "[[Special:CentralAuth/Vanished user 24kwjf10h32h|Vanished user 24kwjf10h32h]]" wikitext text/x-wiki __NOINDEX__ 4dk4zevx7zb4mh95uavtx21at6jgovp 2 2701 4992 2015-02-22T06:00:12Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Diego Grez]]) wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[User:Diego Grez]] dn8cbpvviuvifirhp98bd95h2ps48bl 5105 4992 2015-07-31T05:43:08Z タチコマ robot 851 Robot: dubbele aanstuur na [[Gebruiker:Diego Grez-Cañete]] reggemaak wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Diego Grez-Cañete]] scaztddbvr07mvxhbzd8i1tgjs5mhp5 7170 5105 2022-02-21T00:16:39Z EmausBot 1982 Robot: kapotte doorverwijzing gecorrigeerd door aanpassing naar hernoemde doelpagina [[Gebruiker:Vanished user 24kwjf10h32h]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Vanished user 24kwjf10h32h]] 1om8e5e9qnl9h8ht4pu0zc6i3th7rmx 3 2702 4994 2015-03-17T18:12:59Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Airridi. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Airridi~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> k3m84x70gduttu6ncaoeg7iomya5g45 5026 4994 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Airridi]] na [[Gebruikerbespreking:Airridi~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Airridi|Airridi]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Airridi. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Airridi~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> k3m84x70gduttu6ncaoeg7iomya5g45 5049 5026 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Airridi. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Airridi~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> bk6h16em8ct3lj7sljp7j9fuzu3d17d 3 2703 4995 2015-03-17T18:12:59Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Akbar. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Akbar~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> dosaguyoqkt5rsiarpkoexrlxim60gk 5027 4995 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Akbar]] na [[Gebruikerbespreking:Akbar~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Akbar|Akbar]]" to "[[Special:C... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Akbar. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Akbar~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> dosaguyoqkt5rsiarpkoexrlxim60gk 5050 5027 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Akbar. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Akbar~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> ispyi0b1et5lo6ily9entezb131se0q 3 2704 4996 2015-03-17T18:12:59Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Alta. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Alta~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 27kgrzglsbrp4wsmxwz10pc7xqg116x 5025 4996 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Alta]] na [[Gebruikerbespreking:Alta~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Alta|Alta]]" to "[[Special:Centr... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Alta. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Alta~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 27kgrzglsbrp4wsmxwz10pc7xqg116x 5051 5025 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Alta. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Alta~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> hgf4drb4us0d4dwvcfv0q7aljqpf5iz 3 2705 4997 2015-03-17T18:12:59Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Corneel. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Corneel~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 2nsf91etvwacrjgvjfeyxr20hqpv0w3 5022 4997 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Corneel]] na [[Gebruikerbespreking:Corneel~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Corneel|Corneel]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Corneel. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Corneel~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 2nsf91etvwacrjgvjfeyxr20hqpv0w3 5052 5022 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Corneel. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Corneel~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:12, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> gf6245siv0sudmhs3kmcimu1r59l552 3 2706 4998 2015-03-17T18:13:00Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Crusader. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Crusader~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 6i6505hrqwgukw8c11o79i1altvmhfi 5029 4998 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Crusader]] na [[Gebruikerbespreking:Crusader~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Crusader|Crusader]]" to... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Crusader. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Crusader~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 6i6505hrqwgukw8c11o79i1altvmhfi 5054 5029 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Crusader. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Crusader~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 9mq2gsg6cuos03tglisetl7z96b6tss 3 2707 4999 2015-03-17T18:13:14Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Divan. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Divan~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> a75hzthmde5d02phunep23e96zakwe1 5021 4999 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Divan]] na [[Gebruikerbespreking:Divan~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Divan|Divan]]" to "[[Special:C... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Divan. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Divan~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> a75hzthmde5d02phunep23e96zakwe1 5053 5021 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Divan. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Divan~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 47vix98uggwkppz3idja3t5lvoyl1lm 3 2708 5001 2015-03-17T18:13:16Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Gerhard. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Gerhard~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> hjblt46rg2vrn2gycfwg7e2vkzi12gh 5032 5001 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Gerhard]] na [[Gebruikerbespreking:Gerhard~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Gerhard|Gerhard]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Gerhard. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Gerhard~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> hjblt46rg2vrn2gycfwg7e2vkzi12gh 5055 5032 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Gerhard. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Gerhard~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 5pzxmcmytnvty9pyttevm9k9igficvp 3 2709 5002 2015-03-17T18:13:17Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Hendrik. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Hendrik~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> l8812c78b2xdrqc7ygbsr2j54wlnhe9 5031 5002 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Hendrik]] na [[Gebruikerbespreking:Hendrik~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hendrik|Hendrik]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Hendrik. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Hendrik~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> l8812c78b2xdrqc7ygbsr2j54wlnhe9 5058 5031 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Hendrik. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Hendrik~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> d68x33qmyz5icqy6trz7hyit3eemktb 3 2710 5003 2015-03-17T18:13:17Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Hoo MergeAccount Test. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Hoo MergeAccount Test~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> ohfihf8oueu90dpr0ufft20yatxf8uc 5028 5003 2015-04-16T16:06:21Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Hoo MergeAccount Test]] na [[Gebruikerbespreking:Hoo MergeAccount Test~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAut... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Hoo MergeAccount Test. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Hoo MergeAccount Test~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> ohfihf8oueu90dpr0ufft20yatxf8uc 5057 5028 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Hoo MergeAccount Test. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Hoo MergeAccount Test~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> mk13341qgjtz0a71k0eovti18yl1tqv 3 2711 5004 2015-03-17T18:13:17Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Janter. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Janter~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 0py6dck287b9dnmx2hajzxc7wjnwprg 5034 5004 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Janter]] na [[Gebruikerbespreking:Janter~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Janter|Janter]]" to "[[Speci... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Janter. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Janter~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 0py6dck287b9dnmx2hajzxc7wjnwprg 5059 5034 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Janter. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Janter~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> gjifsa790tjjjrw5mg3dttxh1fgu9pd 3 2712 5005 2015-03-17T18:13:20Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Llull. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Llull~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> j69y0aci6ikuru089qcf3diy1tao7mz 5035 5005 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Llull]] na [[Gebruikerbespreking:Llull~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Llull|Llull]]" to "[[Special:C... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Llull. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Llull~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> j69y0aci6ikuru089qcf3diy1tao7mz 5060 5035 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Llull. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Llull~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 11tmdkkd5o1q5z8huotamc24alao34e 3 2713 5006 2015-03-17T18:13:20Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Marinda. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Marinda~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> noij4vra3mmr88pf54cvbmwrqrtcra1 5043 5006 2015-04-16T16:06:29Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Marinda]] na [[Gebruikerbespreking:Marinda~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Marinda|Marinda]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Marinda. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Marinda~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> noij4vra3mmr88pf54cvbmwrqrtcra1 5061 5043 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Marinda. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Marinda~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 81kadzimv8owb2pj7rslwjolhwh2r86 3 2714 5007 2015-03-17T18:13:22Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called MediaWiki default. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name MediaWiki default~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 2oe6ib1vw1pajvnpi8g3f7shzdxqshu 3 2715 5008 2015-03-17T18:13:23Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called MediaWiki spam cleanup. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name MediaWiki spam cleanup~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 09icl7w80wjlh912i076j2qjyw81zz2 3 2716 5009 2015-03-17T18:13:23Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Natania. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Natania~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> fdprnyfd9a2dk0m2476nt6wwfvfdk2r 5042 5009 2015-04-16T16:06:29Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Natania]] na [[Gebruikerbespreking:Natania~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Natania|Natania]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Natania. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Natania~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> fdprnyfd9a2dk0m2476nt6wwfvfdk2r 5064 5042 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Natania. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Natania~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 5433vjwe8v1i39o62buqcscz8b7fwte 3 2717 5010 2015-03-17T18:13:23Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Patio. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Patio~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> hmatdxmoo1ur4iyolg0ehaoh5u6mkda 5037 5010 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Patio]] na [[Gebruikerbespreking:Patio~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Patio|Patio]]" to "[[Special:C... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Patio. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Patio~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> hmatdxmoo1ur4iyolg0ehaoh5u6mkda 5062 5037 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Patio. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Patio~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> i7y0gqv8pyodyh3awnnncbh9gnxaari 3 2718 5011 2015-03-17T18:13:23Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Rachel. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Rachel~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> ldzd9c2jj8i4ggsf2ncfyjrrtjvywy1 5038 5011 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Rachel]] na [[Gebruikerbespreking:Rachel~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Rachel|Rachel]]" to "[[Speci... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Rachel. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Rachel~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> ldzd9c2jj8i4ggsf2ncfyjrrtjvywy1 5063 5038 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Rachel. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Rachel~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 38wx37tysgrcvttldiq0eu6t69ourj4 3 2719 5013 2015-03-17T18:13:24Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Rift. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Rift~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> m0fymk8h9e0cym35ue9dj36v95linsw 5036 5013 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Rift]] na [[Gebruikerbespreking:Rift~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Rift|Rift]]" to "[[Special:Centr... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Rift. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Rift~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> m0fymk8h9e0cym35ue9dj36v95linsw 5066 5036 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Rift. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Rift~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> spfsyv24a3b0epxrc7ox1ztt3zx7l1l 3 2720 5014 2015-03-17T18:13:24Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called SaneSerenity. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name SaneSerenity~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 8aihiohpq0lqwqgym6zjr6rrnbzdi3c 5039 5014 2015-04-16T16:06:28Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:SaneSerenity]] na [[Gebruikerbespreking:SaneSerenity~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/SaneSerenity|San... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called SaneSerenity. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name SaneSerenity~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 8aihiohpq0lqwqgym6zjr6rrnbzdi3c 5065 5039 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called SaneSerenity. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name SaneSerenity~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 5pj4j3z3zl8jjugn3ff3lxn5q4pltn2 3 2721 5015 2015-03-17T18:13:28Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Spam cleanup script. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Spam cleanup script~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> bdh2rkbdsicy51r9a237koabat6nnwd 5047 5015 2015-04-16T16:06:34Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Spam cleanup script]] na [[Gebruikerbespreking:Spam cleanup script~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Sp... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Spam cleanup script. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Spam cleanup script~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> bdh2rkbdsicy51r9a237koabat6nnwd 5067 5047 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Spam cleanup script. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Spam cleanup script~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> 20m0rguewq5fvznk27niz96ptw7hxhy 3 2722 5016 2015-03-17T18:13:28Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Stephan. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Stephan~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> gugk7ajax3tzzd51h48g0la4fqvkcap 5046 5016 2015-04-16T16:06:34Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Stephan]] na [[Gebruikerbespreking:Stephan~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Stephan|Stephan]]" to "[[S... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Stephan. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Stephan~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> gugk7ajax3tzzd51h48g0la4fqvkcap 5072 5046 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Stephan. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Stephan~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> e8f0apt6pqs1428jlhtwr39d4mk4njb 3 2723 5017 2015-03-17T18:13:28Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Susi. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Susi~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> rqrqlz63vgisbez5ceojr5d8y4q9eq8 5048 5017 2015-04-16T16:06:35Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Susi]] na [[Gebruikerbespreking:Susi~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Susi|Susi]]" to "[[Special:Centr... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Susi. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Susi~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> rqrqlz63vgisbez5ceojr5d8y4q9eq8 5070 5048 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Susi. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Susi~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> e3chaih9dfwadaltd6zlwpff5athv1y 3 2724 5018 2015-03-17T18:13:28Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Tehut. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Tehut~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 7pl58s4qk1w9846abewvo1uhz4ue9k2 5044 5018 2015-04-16T16:06:34Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Tehut]] na [[Gebruikerbespreking:Tehut~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Tehut|Tehut]]" to "[[Special:C... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Tehut. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Tehut~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> 7pl58s4qk1w9846abewvo1uhz4ue9k2 5069 5044 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Tehut. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Tehut~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> a353y6sbg51l566z2b85nhyzb86c9b6 3 2725 5019 2015-03-17T18:13:32Z MediaWiki message delivery 1367 Your account will be renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Whiteman. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Whiteman~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> kt2beuxnvi5luelkeoiqkrl2scs1iqj 5045 5019 2015-04-16T16:06:34Z Maintenance script 1562 Maintenance script het bladsy [[Gebruikerbespreking:Whiteman]] na [[Gebruikerbespreking:Whiteman~afwikibooks]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Whiteman|Whiteman]]" to... wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Whiteman. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Whiteman~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> kt2beuxnvi5luelkeoiqkrl2scs1iqj 5071 5045 2015-04-16T16:09:02Z MediaWiki message delivery 1367 Renamed wikitext text/x-wiki == Your account will be renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr"> Hello, The developer team at Wikimedia is making some changes to how accounts work, as part of our on-going efforts to provide new and better tools for our users like cross-wiki notifications. These changes will mean you have the same account name everywhere. This will let us give you new features that will help you edit and discuss better, and allow more flexible user permissions for tools. One of the side-effects of this is that user accounts will now have to be unique across all 900 Wikimedia wikis. See [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|the announcement]] for more information. Unfortunately, your account clashes with another account also called Whiteman. To make sure that both of you can use all Wikimedia projects in future, we have reserved the name Whiteman~afwikibooks that only you will have. If you like it, you don't have to do anything. If you do not like it, you can [[Special:GlobalRenameRequest|pick out a different name]]. Your account will still work as before, and you will be credited for all your edits made so far, but you will have to use the new account name when you log in. Sorry for the inconvenience. Yours,<br />[[m:User:Keegan (WMF)|Keegan Peterzell]]<br />Community Liaison, Wikimedia Foundation </div> </div> 18:13, 17 Maart 2015 (UTC) <!-- SUL finalisation notification --> == Renamed == <div class="plainlinks mw-content-ltr" lang="en" dir="ltr”> This account has been renamed as part of [[m:Special:MyLanguage/Single User Login finalisation announcement|single-user login finalisation]]. If you own this account you can [[{{#special:userlogin}}|log in using your previous username and password]] for more information. If you do not like this account's new name, you can choose your own using this form after logging in: [[{{#special:GlobalRenameRequest}}]]. -- [[m:User:Keegan (WMF)|Keegan (WMF)]] ([[m:User talk:Keegan (WMF)|talk]]) </div> 16:09, 16 April 2015 (UTC) <!-- SUL post-rename notification --> ierc0f25wewqv4skw7cmxydxy1ypd88 3 2726 5020 2015-03-18T01:21:38Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Sevela.p]]) wikitext text/x-wiki __NOINDEX__[[File:Redirect arrow without text.svg|45px|link=]][[w:cs:User talk:Sevela.p|Sevela.p (cs.wikipedia.org)]] 7210kk8bqhstp21n3p3mihytpu2dcan 2 2727 5074 2015-04-16T19:19:50Z Jalexander-WMF 586 Jalexander-WMF het bladsy [[Gebruiker:Azariv]] na [[Gebruiker:Azariv-WMF]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Azariv|Azariv]]" to "[[Special:CentralAuth/Azariv-WMF|Azariv-WMF]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Azariv-WMF]] pj0q7ktis5fyctydi5j3qxl8opwpdki 10 2728 5081 2015-06-26T17:02:48Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '<includeonly>[[image:{{{alt|nl-{{{1|}}}}}}.{{#if: {{{altogg|}}}|{{{altogg}}}|ogg}}|20px|noicon|left]]</includeonly><noinclude> This template is a shortcut to put audio f...' wikitext text/x-wiki <includeonly>[[image:{{{alt|nl-{{{1|}}}}}}.{{#if: {{{altogg|}}}|{{{altogg}}}|ogg}}|20px|noicon|left]]</includeonly><noinclude> This template is a shortcut to put audio files on a pages with only a small arrow button. E.g. <nowiki>{{knop|aap}}</nowiki> gives {{knop|aap}} ;Parameters :'''1''' the word contained in the nl-''word''.ogg name :'''alt-ogg''' if the ending is something else than ''ogg'' :'''alt''' to suppress the nl-prefix; give real name The template is used for the project '''[[Nederlands]]''' [[Category:Dutch/Templates|{{PAGENAME}}]]</noinclude> fdpy4nl3n7om3slymqh696nv1c5bgfu 5082 5081 2015-06-26T17:03:15Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki <includeonly>[[image:{{{alt|nl-{{{1|}}}}}}.{{#if: {{{altogg|}}}|{{{altogg}}}|ogg}}|20px|noicon|left]]</includeonly><noinclude> This template is a shortcut to put audio files on a pages with only a small arrow button. E.g. <nowiki>{{knop|aap}}</nowiki> gives {{knop|aap}} ;Parameters :'''1''' the word contained in the nl-''word''.ogg name :'''alt-ogg''' if the ending is something else than ''ogg'' :'''alt''' to suppress the nl-prefix; give real name The template is used for the project '''[[Nederlands]]''' [[Category:Nederlands/Sjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> p1dkjs3we4j2nmufoyoicxlq3yd804u 14 2729 5086 2015-06-26T17:25:22Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '[[Kategorie:Nederlands]]' wikitext text/x-wiki [[Kategorie:Nederlands]] 0yrz2bqxbj6rsspf1c589sudp27owzq 0 2730 5088 2015-06-26T17:36:44Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '{{Nederlands/Textbox| [[Image:Dutch_Lesson1_vrienden.OGG|40px|noicon]] ;{{C|Vrienden|Friends}} :{{C|Jan|John}} {{C|komt|komt tegen: run into}} {{C|Karel|Charles}} {{C|o...' wikitext text/x-wiki {{Nederlands/Textbox| [[Image:Dutch_Lesson1_vrienden.OGG|40px|noicon]] ;{{C|Vrienden|Friends}} :{{C|Jan|John}} {{C|komt|komt tegen: run into}} {{C|Karel|Charles}} {{C|op|on, in}} {{C|straat|street}} tegen. {{C|Ze|They}} {{C|zijn|are}} {{C|vrienden|friends}}. ::''Jan'': {{C|Hoi|Hi}}, Karel! {{C|Hoe|how}} {{C|gaat|goes}} {{C|het|it}} {{C|met|with}} {{C|je|you}}? :::''Karel'': Hoi! {{C|Dank je|Thank you}}, {{C|met|with}} {{C|mij|me}} gaat het {{C|goed|good, well}}. {{C|En|And}} met {{C|jou|you}}? ::''Jan'': Dank je, met mij gaat het {{C|ook|also}} goed. '''''{{C|Tot ziens|See you later}}'''''. :::''Karel'': Tot ziens, Jan! }} {|class="wikitable collapsible collapsed" style="float:right" |- !colspan="3"|Vocabulary |- !Word!!Audio!!Meaning |- |{{Nlwikt|tegenkomen}}||[[file:nl-tegenkomen.ogg]]||to encounter |- |de {{Nlwikt|straat}}||[[file:nl-straat.ogg]]||street |- |{{Nlwikt|ze}}||[[file:nl-ze.ogg]]||they, them, she, her |- |{{Nlwikt|zijn}}||[[file:nl-zijn.ogg]]||to be; his |- |{{Nlwikt|hoe}}||[[file:nl-hoe.ogg]]||how |- |{{Nlwikt|gaat}}||[[file:nl-gaat.ogg]]||goes |- |{{Nlwikt|met}}||[[file:nl-met.ogg]]||met |- |{{Nlwikt|mij}}||[[file:nl-mij.ogg]]||me |- |{{Nlwikt|jou}}||[[file:nl-jou.ogg]]||you (obj.) |- |{{Nlwikt|dank}}||[[file:nl-dank.ogg]]||thanks, gratefulness |- |{{Nlwikt|goed}}||[[file:nl-goed.ogg]]||good, well |} [[File:Dutch people speaking on the street.jpg|thumb|200px|{{knop|vrienden}} Vrienden]] <!-- {{Dutch/Translation|Gesprek 1-1| ::Friends :::John runs into Charles in the street. They are friends. :::''John'': Hello Charles. How are you? :::''Charles'': Hi, thank you, I'm fine. And you? :::''John'': Thank you, I'm doing fine as well. Goodbye. :::''Charles'': Goodbye John! }} ===Pronunciation=== Dutch pronunciation varies with region and speaker, and you may have been shocked at some of the sounds of the language. You can visit [[Dutch/Alfabet]] if that is the case. Dutch spelling is not really phonetic, but pretty systematic (much more so than English) and once you learn the system you should be able to pronounce an unknown word on sight pretty well. It is not easy to render the sounds in writing, but the following rendition in IPA gives a reasonable idea. Try running the sound file again while reading the IPA version. --> :{{IPA|'vrin.də(n)}} :{{IPA|'jɑn.kɔmt.'ka.rəl.ɔp.'stra.'te.ɣə(n) zə.zɛɪn.vrin.də(n)}} ::{{IPA|ɦɔj,'ka.rəl.ɦu.'ɣat.ət.'mɛ.cə}} ::{{IPA|ɦɔj,dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.'mɛɪ.'ɣat.ət.xut.ʔɛn.'mɛ.'cɑʊ}} ::{{IPA|dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.mɛɪ.'ɣat.ət.'ok.xut. tɔ.'tsins}} ::{{IPA|tɔ.'tsins.jɑn}} <!-- :Notice sounds like {{IPA|[ɣ]}} and {{IPA|[x]}}? And how t+j run together into {{IPA|[c]}}? And how about {{IPA|[ɦ]}}? Or the vowel {{IPA|[u]}}? :Notice also that vowels often occur in two varieties: {{IPA|a/ɑ, e/ɛ, o/ɔ}}. They are often called 'long' and 'short', but those names are misleading: they are really different sounding vowels.<ref>This is particularly a point of difficulty for speakers of Slavic languages like Russian or Czech.</ref> The length difference is rather secondary, if there is any. --> ac1k346ahwu473o68hsxgellr156qlm 5092 5088 2015-06-26T18:26:23Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki {{Nederlands/Textbox| [[Image:Dutch_Lesson1_vrienden.OGG|40px|noicon]] ;{{C|Vrienden|Friends}} :{{C|Jan|John}} {{C|komt|komt tegen: run into}} {{C|Karel|Charles}} {{C|op|on, in}} {{C|straat|street}} tegen. {{C|Ze|They}} {{C|zijn|are}} {{C|vrienden|friends}}. ::''Jan'': {{C|Hoi|Hi}}, Karel! {{C|Hoe|how}} {{C|gaat|goes}} {{C|het|it}} {{C|met|with}} {{C|je|you}}? :::''Karel'': Hoi! {{C|Dank je|Thank you}}, {{C|met|with}} {{C|mij|me}} gaat het {{C|goed|good, well}}. {{C|En|And}} met {{C|jou|you}}? ::''Jan'': Dank je, met mij gaat het {{C|ook|also}} goed. '''''{{C|Tot ziens|See you later}}'''''. :::''Karel'': Tot ziens, Jan! }} {|class="wikitable collapsible collapsed" style="float:right" |- !colspan="3"|Vocabulary |- !Word!!Audio!!Meaning |- |{{Nlwikt|tegenkomen}}||[[file:nl-tegenkomen.ogg]]||teenkom, ontmoet |- |de {{Nlwikt|straat}}||[[file:nl-straat.ogg]]||straat |- |{{Nlwikt|ze}}||[[file:nl-ze.ogg]]||hulle; sy |- |{{Nlwikt|zijn}}||[[file:nl-zijn.ogg]]||wees |- |{{Nlwikt|hoe}}||[[file:nl-hoe.ogg]]||hoe |- |{{Nlwikt|gaat}}||[[file:nl-gaat.ogg]]||gaan |- |{{Nlwikt|met}}||[[file:nl-met.ogg]]||met |- |{{Nlwikt|mij}}||[[file:nl-mij.ogg]]||my |- |{{Nlwikt|jou}}||[[file:nl-jou.ogg]]||jou |- |{{Nlwikt|dank}}||[[file:nl-dank.ogg]]||dank |- |{{Nlwikt|goed}}||[[file:nl-goed.ogg]]||goed |} [[File:Dutch people speaking on the street.jpg|thumb|200px|{{knop|vrienden}} Vrienden]] <!-- {{Dutch/Translation|Gesprek 1-1| ::Friends :::John runs into Charles in the street. They are friends. :::''John'': Hello Charles. How are you? :::''Charles'': Hi, thank you, I'm fine. And you? :::''John'': Thank you, I'm doing fine as well. Goodbye. :::''Charles'': Goodbye John! }} ===Pronunciation=== Dutch pronunciation varies with region and speaker, and you may have been shocked at some of the sounds of the language. You can visit [[Dutch/Alfabet]] if that is the case. Dutch spelling is not really phonetic, but pretty systematic (much more so than English) and once you learn the system you should be able to pronounce an unknown word on sight pretty well. It is not easy to render the sounds in writing, but the following rendition in IPA gives a reasonable idea. Try running the sound file again while reading the IPA version. --> :{{IPA|'vrin.də(n)}} :{{IPA|'jɑn.kɔmt.'ka.rəl.ɔp.'stra.'te.ɣə(n) zə.zɛɪn.vrin.də(n)}} ::{{IPA|ɦɔj,'ka.rəl.ɦu.'ɣat.ət.'mɛ.cə}} ::{{IPA|ɦɔj,dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.'mɛɪ.'ɣat.ət.xut.ʔɛn.'mɛ.'cɑʊ}} ::{{IPA|dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.mɛɪ.'ɣat.ət.'ok.xut. tɔ.'tsins}} ::{{IPA|tɔ.'tsins.jɑn}} <!-- :Notice sounds like {{IPA|[ɣ]}} and {{IPA|[x]}}? And how t+j run together into {{IPA|[c]}}? And how about {{IPA|[ɦ]}}? Or the vowel {{IPA|[u]}}? :Notice also that vowels often occur in two varieties: {{IPA|a/ɑ, e/ɛ, o/ɔ}}. They are often called 'long' and 'short', but those names are misleading: they are really different sounding vowels.<ref>This is particularly a point of difficulty for speakers of Slavic languages like Russian or Czech.</ref> The length difference is rather secondary, if there is any. --> df0jsehgcuvsfj28ynxrrvbg9zzmn5x 5093 5092 2015-06-26T22:54:35Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki {{Nederlands/Textbox| [[Image:Dutch_Lesson1_vrienden.OGG|40px|noicon]] ==Vriende wat gesels== ;{{C|Vrienden|Friends}} :Jan {{C|komt|kom}} Karel op straat {{C|tegen|teen}}. {{C|Ze|hulle}} {{C|zijn|is}} {{C|vrienden|vriende}}. ::''Jan'': {{C|Hoi|Hi}}, Karel! Hoe {{C|gaat|gaan}} {{C|het|dit}} {{C|met|with}} {{C|je|jou}}? :::''Karel'': Hoi! {{C|Dank je|Dankie}}, met {{C|mij|my}} gaat het goed. En met jou? ::''Jan'': Dank je, met mij gaat het ook goed. '''''{{C|Tot ziens|Tot siens}}'''''. :::''Karel'': Tot ziens, Jan! }} {|class="wikitable collapsible collapsed" style="float:right" |- !colspan="3"|Vocabulary |- !Word!!Audio!!Meaning |- |{{Nlwikt|tegenkomen}}||[[file:nl-tegenkomen.ogg]]||teenkom, ontmoet |- |de {{Nlwikt|straat}}||[[file:nl-straat.ogg]]||straat |- |{{Nlwikt|ze}}||[[file:nl-ze.ogg]]||hulle; sy |- |{{Nlwikt|zijn}}||[[file:nl-zijn.ogg]]||wees |- |{{Nlwikt|hoe}}||[[file:nl-hoe.ogg]]||hoe |- |{{Nlwikt|gaat}}||[[file:nl-gaat.ogg]]||gaan |- |{{Nlwikt|met}}||[[file:nl-met.ogg]]||met |- |{{Nlwikt|mij}}||[[file:nl-mij.ogg]]||my |- |{{Nlwikt|jou}}||[[file:nl-jou.ogg]]||jou |- |{{Nlwikt|dank}}||[[file:nl-dank.ogg]]||dank |- |{{Nlwikt|goed}}||[[file:nl-goed.ogg]]||goed |} [[File:Dutch people speaking on the street.jpg|thumb|200px|{{knop|vrienden}} Vrienden]] <!-- {{Dutch/Translation|Gesprek 1-1| ::Friends :::John runs into Charles in the street. They are friends. :::''John'': Hello Charles. How are you? :::''Charles'': Hi, thank you, I'm fine. And you? :::''John'': Thank you, I'm doing fine as well. Goodbye. :::''Charles'': Goodbye John! }} ===Uitspraak=== Die uitspraak van Nederlands varieer van plek tot plek en van spreker tot spreken. Die spelling is nie rêrig foneties nie, maar sistematies genoeg. Dis nie eenvoudig die klanke op te skryf, maar hier is 'n poging dit in IPA te doen. Try running the sound file again while reading the IPA version. --> :{{IPA|'vrin.də(n)}} :{{IPA|'jɑn.kɔmt.'ka.rəl.ɔp.'stra.'te.ɣə(n) zə.zɛɪn.vrin.də(n)}} ::{{IPA|ɦɔj,'ka.rəl.ɦu.'ɣat.ət.'mɛ.cə}} ::{{IPA|ɦɔj,dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.'mɛɪ.'ɣat.ət.xut.ʔɛn.'mɛ.'cɑʊ}} ::{{IPA|dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.mɛɪ.'ɣat.ət.'ok.xut. tɔ.'tsins}} ::{{IPA|tɔ.'tsins.jɑn}} <!-- :Notice sounds like {{IPA|[ɣ]}} and {{IPA|[x]}}? And how t+j run together into {{IPA|[c]}}? And how about {{IPA|[ɦ]}}? Or the vowel {{IPA|[u]}}? :Notice also that vowels often occur in two varieties: {{IPA|a/ɑ, e/ɛ, o/ɔ}}. They are often called 'long' and 'short', but those names are misleading: they are really different sounding vowels.<ref>This is particularly a point of difficulty for speakers of Slavic languages like Russian or Czech.</ref> The length difference is rather secondary, if there is any. --> kyylk9zfjfdvcmuopqpidpezbjlcvdc 5095 5093 2015-06-26T22:57:23Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki ==Vriende wat gesels== {{Nederlands/Textbox| [[Image:Dutch_Lesson1_vrienden.OGG|40px|noicon]] ;{{C|Vrienden|Friends}} :Jan {{C|komt|kom}} Karel op straat {{C|tegen|teen}}. {{C|Ze|hulle}} {{C|zijn|is}} {{C|vrienden|vriende}}. ::''Jan'': {{C|Hoi|Hi}}, Karel! Hoe {{C|gaat|gaan}} {{C|het|dit}} {{C|met|with}} {{C|je|jou}}? :::''Karel'': Hoi! {{C|Dank je|Dankie}}, met {{C|mij|my}} gaat het goed. En met jou? ::''Jan'': Dank je, met mij gaat het ook goed. '''''{{C|Tot ziens|Tot siens}}'''''. :::''Karel'': Tot ziens, Jan! }} {|class="wikitable collapsible collapsed" style="float:right" |- !colspan="3"|Vocabulary |- !Word!!Audio!!Meaning |- |{{Nlwikt|tegenkomen}}||[[file:nl-tegenkomen.ogg]]||teenkom, ontmoet |- |de {{Nlwikt|straat}}||[[file:nl-straat.ogg]]||straat |- |{{Nlwikt|ze}}||[[file:nl-ze.ogg]]||hulle; sy |- |{{Nlwikt|zijn}}||[[file:nl-zijn.ogg]]||wees |- |{{Nlwikt|hoe}}||[[file:nl-hoe.ogg]]||hoe |- |{{Nlwikt|gaat}}||[[file:nl-gaat.ogg]]||gaan |- |{{Nlwikt|met}}||[[file:nl-met.ogg]]||met |- |{{Nlwikt|mij}}||[[file:nl-mij.ogg]]||my |- |{{Nlwikt|jou}}||[[file:nl-jou.ogg]]||jou |- |{{Nlwikt|dank}}||[[file:nl-dank.ogg]]||dank |- |{{Nlwikt|goed}}||[[file:nl-goed.ogg]]||goed |} [[File:Dutch people speaking on the street.jpg|thumb|200px|{{knop|vrienden}} Vrienden]] <!-- {{Dutch/Translation|Gesprek 1-1| ::Friends :::John runs into Charles in the street. They are friends. :::''John'': Hello Charles. How are you? :::''Charles'': Hi, thank you, I'm fine. And you? :::''John'': Thank you, I'm doing fine as well. Goodbye. :::''Charles'': Goodbye John! }} --> ===Uitspraak=== Die uitspraak van Nederlands varieer van plek tot plek en van spreker tot spreken. Die spelling is nie rêrig foneties nie, maar sistematies genoeg. Dis nie eenvoudig die klanke op te skryf, maar hier is 'n poging dit in IPA te doen. Try running the sound file again while reading the IPA version. :{{IPA|'vrin.də(n)}} :{{IPA|'jɑn.kɔmt.'ka.rəl.ɔp.'stra.'te.ɣə(n) zə.zɛɪn.vrin.də(n)}} ::{{IPA|ɦɔj,'ka.rəl.ɦu.'ɣat.ət.'mɛ.cə}} ::{{IPA|ɦɔj,dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.'mɛɪ.'ɣat.ət.xut.ʔɛn.'mɛ.'cɑʊ}} ::{{IPA|dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.mɛɪ.'ɣat.ət.'ok.xut. tɔ.'tsins}} ::{{IPA|tɔ.'tsins.jɑn}} <!-- :Notice sounds like {{IPA|[ɣ]}} and {{IPA|[x]}}? And how t+j run together into {{IPA|[c]}}? And how about {{IPA|[ɦ]}}? Or the vowel {{IPA|[u]}}? :Notice also that vowels often occur in two varieties: {{IPA|a/ɑ, e/ɛ, o/ɔ}}. They are often called 'long' and 'short', but those names are misleading: they are really different sounding vowels.<ref>This is particularly a point of difficulty for speakers of Slavic languages like Russian or Czech.</ref> The length difference is rather secondary, if there is any. --> fqrnhta8a0brqbyws3zxkkwjs34ck91 5096 5095 2015-06-26T22:58:09Z Jcwf 638 wikitext text/x-wiki ==Vriende wat gesels== {{Nederlands/Textbox| [[Image:Dutch_Lesson1_vrienden.OGG|40px|noicon]] ;{{C|Vrienden|Friends}} :Jan {{C|komt|kom}} Karel op straat {{C|tegen|teen}}. {{C|Ze|hulle}} {{C|zijn|is}} {{C|vrienden|vriende}}. ::''Jan'': {{C|Hoi|Hi}}, Karel! Hoe {{C|gaat|gaan}} {{C|het|dit}} {{C|met|with}} {{C|je|jou}}? :::''Karel'': Hoi! {{C|Dank je|Dankie}}, met {{C|mij|my}} gaat het goed. En met jou? ::''Jan'': Dank je, met mij gaat het ook goed. '''''{{C|Tot ziens|Tot siens}}'''''. :::''Karel'': Tot ziens, Jan! }} {|class="wikitable collapsible collapsed" style="float:right" |- !colspan="3"|Vocabulary |- !Word!!Audio!!Meaning |- |{{Nlwikt|tegenkomen}}||[[file:nl-tegenkomen.ogg]]||teenkom, ontmoet |- |de {{Nlwikt|straat}}||[[file:nl-straat.ogg]]||straat |- |{{Nlwikt|ze}}||[[file:nl-ze.ogg]]||hulle; sy |- |{{Nlwikt|zijn}}||[[file:nl-zijn.ogg]]||wees |- |{{Nlwikt|hoe}}||[[file:nl-hoe.ogg]]||hoe |- |{{Nlwikt|gaat}}||[[file:nl-gaat.ogg]]||gaan |- |{{Nlwikt|met}}||[[file:nl-met.ogg]]||met |- |{{Nlwikt|mij}}||[[file:nl-mij.ogg]]||my |- |{{Nlwikt|jou}}||[[file:nl-jou.ogg]]||jou |- |{{Nlwikt|dank}}||[[file:nl-dank.ogg]]||dank |- |{{Nlwikt|goed}}||[[file:nl-goed.ogg]]||goed |} [[File:Dutch people speaking on the street.jpg|thumb|200px|{{knop|vrienden}} Vrienden]] <br clear="all"> <!-- {{Dutch/Translation|Gesprek 1-1| ::Friends :::John runs into Charles in the street. They are friends. :::''John'': Hello Charles. How are you? :::''Charles'': Hi, thank you, I'm fine. And you? :::''John'': Thank you, I'm doing fine as well. Goodbye. :::''Charles'': Goodbye John! }} --> ===Uitspraak=== Die uitspraak van Nederlands varieer van plek tot plek en van spreker tot spreken. Die spelling is nie rêrig foneties nie, maar sistematies genoeg. Dis nie eenvoudig die klanke op te skryf, maar hier is 'n poging dit in IPA te doen. Try running the sound file again while reading the IPA version. :{{IPA|'vrin.də(n)}} :{{IPA|'jɑn.kɔmt.'ka.rəl.ɔp.'stra.'te.ɣə(n) zə.zɛɪn.vrin.də(n)}} ::{{IPA|ɦɔj,'ka.rəl.ɦu.'ɣat.ət.'mɛ.cə}} ::{{IPA|ɦɔj,dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.'mɛɪ.'ɣat.ət.xut.ʔɛn.'mɛ.'cɑʊ}} ::{{IPA|dɑŋ.k<sup>j</sup>ə,mɛt.mɛɪ.'ɣat.ət.'ok.xut. tɔ.'tsins}} ::{{IPA|tɔ.'tsins.jɑn}} <!-- :Notice sounds like {{IPA|[ɣ]}} and {{IPA|[x]}}? And how t+j run together into {{IPA|[c]}}? And how about {{IPA|[ɦ]}}? Or the vowel {{IPA|[u]}}? :Notice also that vowels often occur in two varieties: {{IPA|a/ɑ, e/ɛ, o/ɔ}}. They are often called 'long' and 'short', but those names are misleading: they are really different sounding vowels.<ref>This is particularly a point of difficulty for speakers of Slavic languages like Russian or Czech.</ref> The length difference is rather secondary, if there is any. --> qutjnckqugfcmigk7mkhkiwdfcwxcy4 10 2731 5089 2015-06-26T17:37:53Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '{| align=left cellspacing=10 class=PrettyTextBox style="background-color: #FCF8E6; -moz-border-radius: 1em; margin-bottom: 1em; width: 50%;" | {{{1|}}} |}' wikitext text/x-wiki {| align=left cellspacing=10 class=PrettyTextBox style="background-color: #FCF8E6; -moz-border-radius: 1em; margin-bottom: 1em; width: 50%;" | {{{1|}}} |} 1xvu987d5id24nt2271qlqwc72lkgok 10 2732 5090 2015-06-26T17:40:31Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '[[:nl:wikt:{{{2|{{{1}}}}}}|{{{1}}}]]<noinclude>[[Category:Nederlands/Sjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude>' wikitext text/x-wiki [[:nl:wikt:{{{2|{{{1}}}}}}|{{{1}}}]]<noinclude>[[Category:Nederlands/Sjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> 4n68mvnb0atvz7ko244hgfwasdvmbu8 10 2733 5091 2015-06-26T18:17:29Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '<includeonly><span title="{{#if:{{{3|}}}|{{{2}}} = {{{3}}}|{{{1}}} = {{{2}}}}}" style="border-bottom:1px dotted">{{{1}}}</span></includeonly><noinclude>This template crea...' wikitext text/x-wiki <includeonly><span title="{{#if:{{{3|}}}|{{{2}}} = {{{3}}}|{{{1}}} = {{{2}}}}}" style="border-bottom:1px dotted">{{{1}}}</span></includeonly><noinclude>This template creates tooltips, i. e. small texts that show up when the mouse cursor hovers over a piece of text. This template takes two or three parameters, making it flexible in dealing with word-by-word translations as well as more general translations that also provide the basic form of the translated term. In the case of two parameters, the syntax is as follows: <nowiki>{{C|Wörter|words}}</nowiki> yielding the following output: :{{C|Wörter|words}} "Wörter" is the text the reader will see. The tooltip provides the text "Wörter = words". In the case of three parameters, the syntax is as follows: <nowiki>{{C|Wörter|das Wort|word}}</nowiki> yielding the output: :{{C|Wörter|das Wort|word}} Here, the tooltip provides the text "das Wort = words", that is it does not repeat the original text but shows a different one. [[Category:Nederlands/Sjablone|{{PAGENAME}}]]</noinclude> hjvy5hoz8y1bnj4p9tjeihc96mmthll 10 2734 5094 2015-06-26T22:55:41Z Jcwf 638 Nuwe bladsy geskep met '<span class="IPA" title="This is an IPA-transcription; see: International phonetic alphabet." style="white-space: nowrap; font-family: Gentium, Charis SIL, Code2000, Luci...' wikitext text/x-wiki <span class="IPA" title="This is an IPA-transcription; see: International phonetic alphabet." style="white-space: nowrap; font-family: Gentium, Charis SIL, Code2000, Lucida Sans Unicode, TITUS Cyberbit Basic, Arial Unicode MS, Lucida Grande, DejaVu Sans;">{{{1}}}</span><noinclude> [[Category:Tekssjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> qwnr5turnlga5tmnol96ksfa20lkym0 2 2735 5102 2015-07-29T20:33:43Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Diego Grez]] na [[Gebruiker:Diego Grez-Cañete]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Diego Grez|Diego Grez]]" to "[[Special:CentralAuth/Diego Grez-Cañete|Diego Grez-... wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Diego Grez-Cañete]] scaztddbvr07mvxhbzd8i1tgjs5mhp5 7169 5102 2022-02-21T00:16:29Z EmausBot 1982 Robot: kapotte doorverwijzing gecorrigeerd door aanpassing naar hernoemde doelpagina [[Gebruiker:Vanished user 24kwjf10h32h]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Vanished user 24kwjf10h32h]] 1om8e5e9qnl9h8ht4pu0zc6i3th7rmx 3 2736 5104 2015-07-29T20:35:18Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:Diego Grez]] na [[Gebruikerbespreking:Diego Grez-Cañete]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Diego Grez|Diego Grez]]" to "[[Special:CentralAuth/Diego Grez... wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Diego Grez-Cañete]] 209iha2j40c5t6jtm2gra84l2lpr5bb 7172 5104 2022-02-21T00:16:59Z EmausBot 1982 Robot: kapotte doorverwijzing gecorrigeerd door aanpassing naar hernoemde doelpagina [[Gebruikerbespreking:Vanished user 24kwjf10h32h]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Vanished user 24kwjf10h32h]] l60dd8xab81pi46151rsfr84x9e8xqo 10 2737 5107 2015-08-03T23:29:08Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki @[[Gebruiker:{{{1|Example}}}|{{{2|{{{1|Example}}}}}}]] qxb2vi0hruu5m5r2f6j1xz9vt2ssidm 3 2738 5121 2015-08-25T23:42:50Z לערי ריינהארט 1620 2015-08-23…c table with center softredirect and [[Image:Redirectltr.png]]|left [[:user talk:Gangleri]] wikitext text/x-wiki {| >class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" |- | align="center" colspan="2" | <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br />{{Softredirect|testwiki:user talk:{{PAGENAME}}}} |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |} <br clear="all" /> : <sup><span die "ltr" >{{ns:2}}&nbsp;&#x200E;</span>'''[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]'''&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…/global.css]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…/global.js]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;<!-- [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1]&nbsp;·&nbsp; -->[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;'''[[special:Notifications|notifications]]'''&nbsp;· [[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|Global&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} Global user contributions]</sup> : <sup>'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· [[mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· [[special:Version|version]]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-08-23…c)&#x200E;</sup> <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <font id="Welcome" />Welcome {{PAGENAME}}! == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:42, 25 Augustus 2015 (UTC) == <font id="Welcome" />Welcome to {{SITENAME}}!&#x200E; == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:42, 25 Augustus 2015 (UTC) olhkl5m1cl9r03pgot0vvfpbs3qp2r5 5124 5121 2015-09-02T23:14:00Z בײַ מיר ביסטו שיין 1619 &amp;lrm; aaaa&lrm;zzzz wikitext text/x-wiki {| >class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" |- | align="center" colspan="2" | <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br />{{Softredirect|testwiki:user talk:{{PAGENAME}}}} |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |} <br clear="all" /> : <sup><span die "ltr" >{{ns:2}}&nbsp;&#x200E;</span>'''[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]'''&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…/global.css]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…/global.js]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;<!-- [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1]&nbsp;·&nbsp; -->[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;'''[[special:Notifications|notifications]]'''&nbsp;· [[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|Global&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} Global user contributions]</sup> : <sup>'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· [[mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· [[special:Version|version]]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-08-23…c)&lrm;</sup> <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <font id="Welcome" />Welcome {{PAGENAME}}! == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:42, 25 Augustus 2015 (UTC) == <font id="Welcome" />Welcome to {{SITENAME}}!&#x200E; == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:42, 25 Augustus 2015 (UTC) jd2aprrqq74z191am5cnsrx4zhocnph 5142 5124 2015-09-16T19:11:45Z בײַ מיר ביסטו שיין 1619 layout: 2015-09-07…d LTR RTL short bmbsh wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" | <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br /> --> <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> {{Softredirect|1=testwiki:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >testwiki:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} <!-- |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] --> |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |}<!-- |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:Gangleri]] |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' --> <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;<sup>[[w:en:mediawiki:Sandbox]]</sup></center> ---- --> <center> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span></sup><!-- special:version --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:special:version|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[mw:special:version|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:special:version|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:special:version|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:special:version|s:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[v:special:version|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:special:version|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:special:version|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;·&nbsp;[[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;<sup>[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;</sup></span></sup> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]</span></sup> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >your]&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >local preferences]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span dir="ltr" LANG="de" >Einstellungen</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span dir="ltr" LANG="es" >Preferencias</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span dir="ltr" LANG="fr" >Préférences</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span dir="ltr" LANG="it" >Preferenze</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span dir="ltr" LANG="ru" >Настройки</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span dir="ltr" LANG="zh" >设置</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="ar" >تفضيلات</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="he" >העדפות</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >Preferoj</span>]</span></sup><!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]</span>&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;·&nbsp;[[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span></sup><!-- special:foobar --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span></sup><!-- PAGEID related links --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-09-07…d&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top LTR]&nbsp;[https://ug.wiktionary.org/?curid=5716#top RTL]&nbsp;short)&lrm;</span></sup><!-- testing and validation links related languages / dialects --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''related languages / dialects:'''&nbsp;[[w:foo:user:{{BASEPAGENAME}}|w:foo:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:bar:user:{{BASEPAGENAME}}|w:bar:]]&lrm;</span></sup> </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" >Welcome&lrm;&nbsp;<span id="Welcome" dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span>&nbsp;to&nbsp;<span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" >{{SITENAME}}</span>!</span> == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:42, 25 Augustus 2015 (UTC) : [[Gebruiker:בײַ מיר ביסטו שיין|בײַ מיר ביסטו שיין]] ([[Gebruikerbespreking:בײַ מיר ביסטו שיין|kontak]]) 19:11, 16 September 2015 (UTC) loz5i9a3fylqdaj8z6rkb8v9dca13m6 5160 5142 2015-09-23T12:17:40Z בײַ מיר ביסטו שיין 1619 layout: 2015-09-17…b LTR RTL short bmbsh wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" | <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br /> --> <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> {{Softredirect|1=testwiki:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >testwiki:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} <!-- |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] --> |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |}<!-- |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:Gangleri]] |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' --> <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;<sup>[[w:en:mediawiki:Sandbox]]</sup></center> ---- --> <center> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span></sup><!-- special:version --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;· [[c:special:version|c:]]&nbsp;· [[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwikidata:special:version|d2:]]&nbsp;· '''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;· [[mw:special:version|mw:]]&nbsp;· [[n:special:version|n:]]&nbsp;· [[q:special:version|q:]]&nbsp;· [[s:special:version|s:]]&nbsp;· '''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[test2wiki:special:version|t2:]]&nbsp;· [[v:special:version|v:]]&nbsp;· [[voy:special:version|voy:]]&nbsp;· [[w:special:version|w:]]&nbsp;· [[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;· [[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;· [[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;· [[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;<sup>[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;</sup></span></sup> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]</span></sup> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >your]&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >local preferences]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span dir="ltr" LANG="de" >Einstellungen</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span dir="ltr" LANG="es" >Preferencias</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span dir="ltr" LANG="fr" >Préférences</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span dir="ltr" LANG="it" >Preferenze</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span dir="ltr" LANG="ru" >Настройки</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span dir="ltr" LANG="zh" >设置</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="ar" >تفضيلات</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="he" >העדפות</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >Preferoj</span>]</span></sup><!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]</span>&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;· [[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;· [[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;· [[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwikidata:user:{{BASEPAGENAME}}|d2:]]&nbsp;· [[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;· [[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;· [[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;· [[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;· [[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;· [[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[test2wiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t2:]]&nbsp;· [[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;· [[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;· [[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;· [[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;· [[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span></sup><!-- special:foobar --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;<sup>[{{fullurl:special:WatchList/edit|uselang=en}}#top <span LANG="en" >&nbsp;edit]</sup>&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span></sup><!-- PAGEID related links --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-09-17…b&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top LTR]&nbsp;[https://ug.wiktionary.org/?curid=5716#top RTL]&nbsp;short)&lrm;</span></sup><!-- testing and validation links related languages / dialects --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''[[#related languages]] / [[#related dialects]]'''&nbsp;· [[/local notes]]</span></sup> </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" >Welcome&lrm;&nbsp;<span id="Welcome" dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span>&nbsp;to&nbsp;<span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" >{{SITENAME}}</span>!</span> == <!-- layout: 2015-09-17…b LTR RTL short bmbsh --> : [[Gebruiker:בײַ מיר ביסטו שיין|בײַ מיר ביסטו שיין]] ([[Gebruikerbespreking:בײַ מיר ביסטו שיין|kontak]]) 12:17, 23 September 2015 (UTC) === related languages === : Finnish Wikipedia ([[d:Q175482|Q175482]]) : Finnish language ([[d:Q1412|Q1412]]) <!-- == <span dir="ltr" >Welcome!</span> == → [[template:Welcome]] {{welcome}} --> == <span dir="ltr" >Welcome!</span> == → [[template:Welcome]] nah86ocibq16m2pp5cjxtwy34km4pzl 3 2739 5122 2015-08-25T23:44:47Z לערי ריינהארט 1620 2015-08-23…c table with center softredirect and [[Image:Redirectltr.png]]|left [[:user talk:Gangleri]] wikitext text/x-wiki {| >class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" |- | align="center" colspan="2" | <span dir="ltr">The phonetic transcription of « לערי ריינהארט » is /lɛʁi ʁɑjnhɑʁt/ (leri raynhart).</span><br />{{Softredirect|testwiki:user talk:{{PAGENAME}}}} |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | [[user talk:Gangleri]] |} <!-- </center> --> <br clear="all" /> : <sup><span die "ltr" >{{ns:2}}&nbsp;&#x200E;</span>'''[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]'''&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…/global.css]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…/global.js]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;<!-- [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1]&nbsp;·&nbsp; -->[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;'''[[special:Notifications|notifications]]'''&nbsp;· [[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|Global&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} Global user contributions]</sup> : <sup>'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· [[mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· [[special:Version|version]]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-08-23…c)&#x200E;</sup> <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <font id="Welcome" />Welcome {{PAGENAME}}! == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:44, 25 Augustus 2015 (UTC) == <font id="WelcomeToSITENAME" />Welcome to {{SITENAME}}!&#x200E; == : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 23:44, 25 Augustus 2015 (UTC) eyowgvk8lgcl48o84wiwhysbvmh6rum 5123 5122 2015-08-26T23:45:02Z לערי ריינהארט 1620 LTR: 2015-08-26…e LTR lr WelcomeToSITENAME wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" |<span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br />{{Softredirect|testwiki:user talk:{{PAGENAME}}}} |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] |} <br clear="all" /> : <sup><span dir="ltr" >'''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}&nbsp;<span LANG="{{CONTENTLANG}}" >'''{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}'''</span>&#x200E;&nbsp;{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}&nbsp;· SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&#x200E;&nbsp;· [[special:version|curent version]]: {{CURRENTVERSION}}</span></sup> : <sup><span die "ltr" >{{ns:2}}&nbsp;&#x200E;</span>'''[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]'''&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&#x200E;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…/global.css]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…/global.js]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;<!-- [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1]&nbsp;·&nbsp; -->[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;'''[[special:Notifications|notifications]]'''&nbsp;· [[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|Global&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} Global user contributions]</sup> : <sup>'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· [[mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-08-26…e&nbsp;LTR&nbsp;lr)&#x200E;</sup> <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span id="Welcome" dir="ltr" />{{PAGENAME}} Welcome</span> == : 23:45, 26 Augustus 2015 (UTC) == <span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" />{{SITENAME}} Welcome</span> == : 23:45, 26 Augustus 2015 (UTC) onx4rws6saj2305ljz4jwttl1e0huyv 5140 5123 2015-09-08T22:17:26Z לערי ריינהארט 1620 layout:&nbsp;2015-09-07…d&nbsp;LTR&nbsp;RTL leri wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" | <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br /> <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> --> {{Softredirect|1=testwiki:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >testwiki:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |}<!-- |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:Gangleri]] |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' --> <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;<sup>[[w:en:mediawiki:Sandbox]]</sup></center> ---- --> <center> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span></sup><!-- special:version --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:special:version|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[mw:special:version|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:special:version|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:special:version|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:special:version|s:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[v:special:version|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:special:version|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:special:version|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;·&nbsp;[[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;<sup>[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;</sup></span></sup> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]</span></sup> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >your]&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >local preferences]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span dir="ltr" LANG="de" >Einstellungen</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span dir="ltr" LANG="es" >Preferencias</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span dir="ltr" LANG="fr" >Préférences</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span dir="ltr" LANG="it" >Preferenze</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span dir="ltr" LANG="ru" >Настройки</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span dir="ltr" LANG="zh" >设置</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="ar" >تفضيلات</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="he" >העדפות</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >Preferoj</span>]</span></sup><!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]</span>&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;·&nbsp;[[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span></sup><!-- special:foobar --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span></sup><!-- PAGEID related links --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-09-07…d&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top LTR]&nbsp;[https://ug.wiktionary.org/?curid=5716#top RTL]&nbsp;short)&lrm;</span></sup><!-- testing and validation links related languages / dialects --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''related languages / dialects:'''&nbsp;[[w:foo:user:{{BASEPAGENAME}}|w:foo:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:bar:user:{{BASEPAGENAME}}|w:bar:]]&lrm;</span></sup> </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" >Welcome&lrm;&nbsp;<span id="Welcome" dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span>&nbsp;to&nbsp;<span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" >{{SITENAME}}</span>!</span> == : 23:45, 26 Augustus 2015 (UTC) : [[Gebruiker:לערי ריינהארט|לערי ריינהארט]] ([[Gebruikerbespreking:לערי ריינהארט|kontak]]) 22:17, 8 September 2015 (UTC) qeglyqyi9634w43a9gvz633yfk0tox3 3 2740 5125 2015-09-07T08:46:21Z I18n 1623 layout: 2015-09-06…m LTR short wikitext text/x-wiki <!-- {| class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" |<span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br />{{Softredirect|testwiki:user talk:{{PAGENAME}}}} |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] |} --> {| class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" |- | align="center" colspan="2" | <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> --> {{Softredirect|testwiki:user talk:{{PAGENAME}}}} |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |} <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;<sup>[[w:en:mediawiki:Sandbox]]</sup></center> ---- --> <center> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&lrm;&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}&lrm;</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}&lrm;</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span></sup><!-- special:version --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:special:version|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[mw:special:version|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:special:version|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:special:version|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:special:version|s:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[v:special:version|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:special:version|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:special:version|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;·&nbsp;[[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;<sup>[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;</sup></span></sup> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&lrm;&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}&lrm;</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}&lrm;</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}&lrm;</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}&lrm;</span>]</span></sup> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span LANG="en" >your]&lrm;&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span LANG="en" >local preferences]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span LANG="de" >Einstellungen</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span LANG="es" >Preferencias</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span LANG="fr" >Préférences</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span LANG="it" >Preferenze</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span LANG="ru" >Настройки</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span LANG="zh" >设置</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span LANG="ar" >تفضيلات</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span LANG="he" >העדפות</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span LANG="eo" >Preferoj</span>]</span></sup><!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;·&nbsp;[[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span></sup><!-- special:foobar --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span></sup><!-- PAGEID related links --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top 2015-09-06…m]&nbsp;LTR&nbsp;short)&lrm;</span></sup><!-- testing and validation links related languages / dialects --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''related languages / dialects:'''&nbsp;[[w:foo:user:{{BASEPAGENAME}}|w:foo:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:bar:user:{{BASEPAGENAME}}|w:bar:]]&lrm;</span></sup> </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" ><span id="WelcomeToSITENAME" /><span id="Welcome" />Welcome&lrm;&nbsp;{{PAGENAME}}&lrm;&nbsp;to&nbsp;{{SITENAME}}&lrm;!&lrm;</span></span> == : [[Gebruiker:I18n|I18n]] ([[Gebruikerbespreking:I18n|kontak]]) 08:46, 7 September 2015 (UTC) 1upewzvsgj31q5d8djs95t5w20kjyfv 5141 5125 2015-09-09T08:57:44Z I18n 1623 layout: 2015-09-07…d LTR RTL short wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="5" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="center" colspan="2" | <!-- <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" >«&nbsp;לערי&nbsp;ריינהארט&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" LANG="he" >/lɛʁi&nbsp;ʁɑjnhɑʁt/</span> <span class="nowrap" >(leri&nbsp;raynhart).</span></span><br /> <span dir="ltr" >The phonetic transcription of <span class="nowrap" LANG="he" >«&nbsp;[[s:yi:בייַ מיר ביסטו שיין|בײַ&nbsp;מיר&nbsp;ביסטו&nbsp;שיין]]&nbsp;»</span> is <span class="nowrap" >/bɑj&nbsp;mɪʁ&nbsp;bɪstu&nbsp;ʃɛyn/</span> <span class="nowrap" >([[w:en:Bei Mir Bistu Shein|bay&nbsp;mir&nbsp;bistu&nbsp;sheyn]]).</span><br />&nbsp;</span><br /> --> {{Softredirect|1=testwiki:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >testwiki:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} <!-- |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:Gangleri]] --> |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' |}<!-- |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:Gangleri]] |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] [[user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''" |- | align="center" colspan="2" dir="ltr" | [[image:Redirectltr.png|left]] '''[[testwiki:user talk:לערי ריינהארט]] aka "''Gangleri''"''' --> <br clear="all" /> <!-- **only at sandbox subpages** <center dir="ltr" >This page is an '''user sandbox page'''.<br />'''SUBPAGENAME''':&nbsp;'''{{SUBPAGENAME}}'''&nbsp;&ndash; '''[[mediawiki:Sandbox]]''':&nbsp;'''{{int:Sandbox}}'''&nbsp;<sup>[[w:en:mediawiki:Sandbox]]</sup></center> ---- --> <center> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span></sup><!-- special:version --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[[special:version|local curent version]]: {{CURRENTVERSION}}&nbsp;· versions&nbsp;at&nbsp;[[b:special:version|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:special:version|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:special:version|d:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[m:special:version|m:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[mw:special:version|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:special:version|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:special:version|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:special:version|s:]]&nbsp;·&nbsp;'''[[testwiki:special:version|t:]]'''&nbsp;·&nbsp;[[v:special:version|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:special:version|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:special:version|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:special:version|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:special:version|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}|m:special:sitematrix#{{CONTENTLANG}}]]&nbsp;·&nbsp;[[template:Wikivar]]&nbsp;·&nbsp;<sup>[[m:template:Wikivar|m:]]&lrm;</sup></span></sup> : <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >'''mediawiki:Sidebar'''&nbsp;'''[{{fullurl:mediawiki:Sidebar|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:mediawiki:Sidebar/en|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/de|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/es|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/fr|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/it|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ru|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/zh|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/ar|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/he|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/hi|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:mediawiki:Sidebar/eo|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]</span></sup> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >[{{fullurl:special:Preferences}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >your]&nbsp;[{{fullurl:special:Preferences|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >local preferences]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=de}}#mw-prefsection-personal <span dir="ltr" LANG="de" >Einstellungen</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=es}}#mw-prefsection-rendering <span dir="ltr" LANG="es" >Preferencias</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=fr}}#mw-prefsection-editing <span dir="ltr" LANG="fr" >Préférences</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=it}}#mw-prefsection-rc <span dir="ltr" LANG="it" >Preferenze</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ru}}#mw-prefsection-watchlist <span dir="ltr" LANG="ru" >Настройки</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=zh}}#mw-prefsection-gadgets <span dir="ltr" LANG="zh" >设置</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=ar}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="ar" >تفضيلات</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=he}}#mw-prefsection-betafeatures <span dir="ltr" LANG="he" >העדפות</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >मेरी वरीयताएँ</span>]&nbsp;· [{{fullurl:special:Preferences|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >Preferoj</span>]</span></sup><!-- user:{{BASEPAGENAME}} --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >user&nbsp;/&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >{{ns:2}}</span>'''&lrm;:&nbsp;&lrm;'''<span dir="ltr" >[[user:{{BASEPAGENAME}}|{{BASEPAGENAME}}]]</span>&lrm;'''&nbsp;·&nbsp;[{{SERVER}}/?title=special:ListUsers&limit=1&username={{BASEPAGENAMEE}} rights]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}|all subpages]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}|T]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.css|&lrm;/common.css]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/common.js|/common.js]]&nbsp;·&nbsp;[[user:{{BASEPAGENAME}}/Archive/previous user page|/previous user page]]&nbsp;·&nbsp;[[special:Prefixindex/user:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archives]]&nbsp;[[special:Prefixindex/user talk:{{BASEPAGENAME}}/Archive|archived talks]]&nbsp;·&nbsp;[[b:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|b:]]&nbsp;·&nbsp;[[c:user:{{BASEPAGENAME}}|c:]]&nbsp;·&nbsp;[[d:user:{{BASEPAGENAME}}|d:]]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}|m:]]&nbsp;·&nbsp;[[mw:user:{{BASEPAGENAME}}|mw:]]&nbsp;·&nbsp;[[n:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|n:]]&nbsp;·&nbsp;[[q:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|q:]]&nbsp;·&nbsp;[[s:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|s:]]&nbsp;·&nbsp;[[testwiki:user:{{BASEPAGENAME}}|t:]]&nbsp;·&nbsp;[[v:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|v:]]&nbsp;·&nbsp;[[voy:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|voy:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[wikt:{{CONTENTLANG}}:user:{{BASEPAGENAME}}|wikt:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:en:user:{{BASEPAGENAME}}|w:en:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:user:{{BASEPAGENAME}}|w:]]&nbsp;·&nbsp;[[:en:user:{{BASEPAGENAME}}|:en:]]&lrm;</span></sup><!-- special:foobar --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >&nbsp;[{{fullurl:special:WhatLinksHere/{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;WLH]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:RecentChanges|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;RC]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Logs|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;logs]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:WatchList|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;watchlist]&lrm;&nbsp;· [{{fullurl:special:Contributions/{{BASEPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span LANG="en" >'''local'''&nbsp;ontributions]&lrm;&nbsp;· [[mediawiki:Common.css|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.css]]&nbsp;· [[mediawiki:Common.js|'''local'''&nbsp;mediawiki:Common.js]]&nbsp;· [[mediawiki:Gadgets-definition|'''local'''&nbsp;mediawiki:Gadgets-definition]]&nbsp;· '''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions]<!-- &nbsp;· [https://toolserver.org/~River/cgi-bin/count_edits?user={{BASEPAGENAMEE}}&dbname=wikidatawiki_p&machread=1] --></span></sup><!-- PAGEID related links --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· (layout:&nbsp;2015-09-07…d&nbsp;[https://fi.wikipedia.org/?curid=468081#top LTR]&nbsp;[https://ug.wiktionary.org/?curid=5716#top RTL]&nbsp;short)&lrm;</span></sup><!-- testing and validation links related languages / dialects --> : <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''testing and validation links:'''&nbsp;[[user:בײַ מיר ביסטו שיין#BiDi_issues|BiDi issues]]&nbsp;· [[user:I18n|gadget issues]]&nbsp;· '''related languages / dialects:'''&nbsp;[[w:foo:user:{{BASEPAGENAME}}|w:foo:]]&nbsp;·&nbsp;[[w:bar:user:{{BASEPAGENAME}}|w:bar:]]&lrm;</span></sup> </center> ---- <!-- <br clear="all" /> --> __TOC__ == <span dir="ltr" >Welcome&lrm;&nbsp;<span id="Welcome" dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span>&nbsp;to&nbsp;<span id="WelcomeToSITENAME" dir="ltr" >{{SITENAME}}</span>!</span> == : [[Gebruiker:I18n|I18n]] ([[Gebruikerbespreking:I18n|kontak]]) 08:46, 7 September 2015 (UTC) : [[Gebruiker:I18n|I18n]] ([[Gebruikerbespreking:I18n|kontak]]) 08:57, 9 September 2015 (UTC) 5sjz4j2653o268r6l0y8ff961aw66pz 3 2755 5159 2015-09-18T00:25:54Z Hidayatsrf 1631 Nuwe bladsy geskep met '{| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="left" | {{Softredirect|1=m...' wikitext text/x-wiki {| class="float-center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background:#efefef; color:black" align="center" LANG="en" |- | align="left" | {{Softredirect|1=m:user talk:{{PAGENAME}}|2=<span dir="ltr" >meta:user talk:<span dir="ltr" >{{PAGENAME}}</span></span>}} |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" | [[w:id:user talk:{{PAGENAME}}]] |- | align="right" | [[image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | [[w:en:user talk:Hidayatsrf]] |- | align="right" | [[Image:Redirectltr.png|right]] | align="left" dir="ltr" | '''[[User Talk:Hidayatsrf‏]] |- | <sup><span dir="ltr" class="plainlinks" >SITENAME: '''{{SITENAME}}'''&nbsp;· '''language:'''&nbsp;{{CONTENTLANG}}:&nbsp;'''[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang={{CONTENTLANG}}}}#top <span dir="ltr" LANG="{{CONTENTLANG}}" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}}}</span>]'''&nbsp;· &nbsp;[{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=en}}#top <span dir="ltr" LANG="en" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|en}}</span>''']&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=de}}#top <span dir="ltr" LANG="de" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|de}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=es}}#top <span dir="ltr" LANG="es" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|es}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=fr}}#top <span dir="ltr" LANG="fr" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|fr}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=it}}#top <span dir="ltr" LANG="it" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|it}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ru}}#top <span dir="ltr" LANG="ru" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ru}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=zh}}#top <span dir="ltr" LANG="zh" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|zh}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=ar}}#top <span dir="ltr" LANG="ar" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|ar}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=he}}#top <span dir="ltr" LANG="he" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|he}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=hi}}#top <span dir="ltr" LANG="hi" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|hi}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|uselang=eo}}#top <span dir="ltr" LANG="eo" >{{#LANGUAGE:{{CONTENTLANG}}|eo}}</span>]&nbsp;· [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}}}#footer #footer]</span></sup> |- |'''[[special:Notifications|local notifications]]'''<br />[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.css|m:…'''/global.css''']]&nbsp;·&nbsp;[[m:user:{{BASEPAGENAME}}/global.js|m:…'''/global.js''']]&nbsp;·&nbsp;[[special:centralAuth/{{BASEPAGENAMEE}}|'''global'''&nbsp;account&nbsp;information]]&nbsp;· [https://tools.wmflabs.org/guc/?user={{URLENCODE:{{BASEPAGENAME}}|WIKI}} '''global'''&nbsp;user&nbsp;contributions] |- | <sup><span dir "ltr" class="plainlinks" >'''PAGEID:'''&nbsp;{{PAGEID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}#top links&nbsp;'''here''']&nbsp;· <sup>[https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=purge# purge&nbsp;↺]&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?curid={{PAGEID}}&action=edit&section=0# section=0]</sup>&nbsp;· '''REVISIONID:'''&nbsp;{{REVISIONID}}&nbsp;· [https:{{SERVER}}/?oldid={{REVISIONID}}# permanent&nbsp;link]&nbsp;· |} 5a6seoc3ek4zuasew39xa04l8oepat8 10 2756 5161 2015-10-02T19:52:09Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki This post by {{{author}}} was moved on {{{date}}}. You can find it at [[{{{title}}}]]. e5j16chw2130kmdotptl65jvxa6lw5w 10 2757 5162 2015-10-02T19:52:09Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki Previous page history was archived for backup purposes at <span class='flow-link-to-archive'>[[{{{archive}}}]]</span> on {{#time: Y-m-d|{{{date}}}}}. njhr9sbh7lx81p2xfwikn7amdd3n1zn 10 2758 5163 2015-10-02T19:52:09Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki This page is an archived LiquidThreads page. '''Do not edit the contents of this page'''. Please direct any additional comments to the [[{{{from}}}|current talk page]]. nigyidinm7czjt0s9dq851dwhckapia 10 2759 5164 2015-10-02T19:52:09Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki This revision was imported from LiquidThreads with a suppressed user. It has been reassigned to the current user. 1pswkbcu7hauadd98nklgf3pku080ee 10 2760 5165 2015-10-02T19:52:09Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki ''This post was posted by [[User:{{{authorUser}}}|{{{authorUser}}}]], but signed as [[User:{{{signatureUser}}}|{{{signatureUser}}}]].'' gr9xg2oo9p9alcaf8usi587bcmsi65s 10 2761 5166 2015-10-02T19:52:09Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki Previous discussion was archived at <span class='flow-link-to-archive'>[[{{{archive}}}]]</span> on {{#time: Y-m-d|{{{date}}}}}. ccusakfp9y2sl227h5sbt4ok1ptcsxi 10 2762 5167 2015-10-02T19:52:10Z Flow talk page manager 1613 /* Automatically created by Flow */ wikitext text/x-wiki This page is an archive. '''Do not edit the contents of this page'''. Please direct any additional comments to the [[{{{from|{{TALKSPACE}}:{{BASEPAGENAME}}}}}|current talk page]]. hd1xxik7k0u7gcb9oq9ddgh20zmhpy4 3 2763 5170 2015-10-19T05:00:07Z Stewi101015 1644 Leë bladsy geskep wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 2 2768 5186 2015-12-30T19:01:23Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Hahc21]] na [[Gebruiker:Razr Nation]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hahc21|Hahc21]]" to "[[Special:CentralAuth/Razr Nation|Razr Nation]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Razr Nation]] k3y5mro6vl67jiznwa5vi5mksisa8jz 2 2769 5188 2015-12-30T19:03:00Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Hahc21/common.css]] na [[Gebruiker:Razr Nation/common.css]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hahc21|Hahc21]]" to "[[Special:CentralAuth/Razr Nation|Razr Nation]]" css text/css /* #REDIRECT */@import url(//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:Razr_Nation/common.css&action=raw&ctype=text/css); 7uh94qbq96c0chwib0t6rychx7lg42v 2 2770 5190 2015-12-30T19:04:28Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Hahc21/common.js]] na [[Gebruiker:Razr Nation/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Hahc21|Hahc21]]" to "[[Special:CentralAuth/Razr Nation|Razr Nation]]" javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:Razr_Nation/common.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); lqenngq6rigp7dtagu1wa1jb0hy874e 2 2771 5199 2016-04-26T18:32:41Z Cyberpower678 1693 Cyberpower678 het bladsy [[Gebruiker:Pinus]] na [[Gebruiker:Prenn]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Pinus|Pinus]]" to "[[Special:CentralAuth/Prenn|Prenn]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Prenn]] 2ttrs5h4quegpgrsu4ymrzrvok5ye6c 2 2774 5205 2016-05-04T18:40:32Z Steinsplitter 1142 Steinsplitter het bladsy [[Gebruiker:Riley Huntley]] na [[Gebruiker:~riley]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Riley Huntley|Riley Huntley]]" to "[[Special:CentralAuth/~riley|~riley]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:~riley]] lyyrc5xo0gnmfydfofet0d951d0mory 3 2775 5207 2016-05-21T08:16:35Z HakanIST 1707 redirect to my main talk page wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[m:User_talk:HakanIST]] ma80ys6tyyeuuvkmjl8wic828n6kzw0 4 2776 5208 2016-05-31T09:14:43Z 208.66.210.160 pc wikitext text/x-wiki Waarskuwing: u is nie aangermeld nie. U- FUCK U LIL BITTY BOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOyakasha bvth3l2j2uun5u44l5b67g9762j47x4 2 2779 5219 2016-08-25T09:50:32Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:G(x)-former]] na [[Gebruiker:V(g)]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/G(x)-former|G(x)-former]]" to "[[Special:CentralAuth/V(g)|V(g)]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:V(g)]] s2gj71cbe1wsfwpskmldj039l8v60wl 3 2780 5221 2016-08-25T09:50:33Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruikerbespreking:G(x)-former]] na [[Gebruikerbespreking:V(g)]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/G(x)-former|G(x)-former]]" to "[[Special:CentralAuth/V(g)|V(g)]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:V(g)]] khqqa2eqfd4lfiyvo8x3sf3atdgjhkq 1 2784 5229 2017-01-02T18:23:23Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met 'Hello sorry for my english I am admin on it.wikiversity and I want to tell you that there is no af.wikiversity pleasePlease could you remove Wikiversity or you could put...' wikitext text/x-wiki Hello sorry for my english I am admin on it.wikiversity and I want to tell you that there is no af.wikiversity pleasePlease could you remove Wikiversity or you could put the link to beta.wikiversity thanks --[[Gebruiker:Samuele2002|Samuele2002]] ([[Gebruikerbespreking:Samuele2002|kontak]]) 18:23, 2 Januarie 2017 (UTC) p2m4lrkts7fbm8s763ejy7bblqc47if 5230 5229 2017-01-02T18:24:13Z Samuele2002 1787 wikitext text/x-wiki Hello sorry for my english I am admin on it.wikiversity and I want to tell you that there is no af.wikiversity pleasePlease could you remove Wikiversity or you could put the link to beta.wikiversity thanks :) (I would have done but I can not edit the page) --[[Gebruiker:Samuele2002|Samuele2002]] ([[Gebruikerbespreking:Samuele2002|kontak]]) 18:23, 2 Januarie 2017 (UTC) i5uruf07tvlub5a5p6dbkyzsr19iu9o 2 2785 5232 2017-02-14T09:29:55Z ⓝⓘⓙⓦⓜ 1803 Nuwe bladsy geskep met '[[:m:User:ⓝⓘⓙⓦⓜ]]' wikitext text/x-wiki [[:m:User:ⓝⓘⓙⓦⓜ]] t5ooobiz14r5z0szxeo63l87mfyp3gk 2 2786 5234 2017-02-15T22:16:53Z Litlok 1804 Litlok het bladsy [[Gebruiker:Morphypnos/common.js]] na [[Gebruiker:La fée Didier/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Morphypnos|Morphypnos]]" to "[[Special:CentralAuth/La fée Didier|La fée Di... javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:La_f%C3%A9e_Didier/common.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); 1ymb68gqpwsoolr29t713imy6xwk9q2 2 2787 5236 2017-02-16T11:55:05Z Savh 636 Savh het bladsy [[Gebruiker:Allan Aguilar/common.js]] na [[Gebruiker:Green Mostaza/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Allan Aguilar|Allan Aguilar]]" to "[[Special:CentralAuth/Green Mostaza|Green... javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:Green_Mostaza/common.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); 5865tthkh9sxvvxk1iwzkv5m7mghgxh 0 2788 5237 2017-03-06T02:25:26Z 181.73.21.126 Nuwe bladsy geskep met 'Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]]' wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] tfyttfeqhhbw7z5j410fbu1o19rjdyo 5881 5237 2020-01-08T20:07:40Z 178.243.20.235 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] 5bswu46j172ulrb0cqdvx1yhj6vewoe 6062 5881 2020-01-08T21:34:10Z ~riley 993 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.20.235|178.243.20.235]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:181.73.21.126|181.73.21.126]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] tfyttfeqhhbw7z5j410fbu1o19rjdyo 6341 6062 2020-02-12T17:14:00Z 159.146.18.89 Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej nagl wikitext text/x-wiki Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.  Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.  W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.  Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].  Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.  Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.  Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.  Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.  Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.  Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.  Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] 5bswu46j172ulrb0cqdvx1yhj6vewoe 6486 6341 2020-02-12T18:27:58Z Meiræ 1408 Rol weergawe 6341 deur [[Special:Contributions/159.146.18.89|159.146.18.89]] ([[User talk:159.146.18.89|bespreek]]) terug. wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] tfyttfeqhhbw7z5j410fbu1o19rjdyo 6619 6486 2020-05-21T10:14:15Z 178.243.85.189 lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi wikitext text/x-wiki lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.    lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.  Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.  Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.  Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.  Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.  — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?  — Nie przeszkadzaj mi pisać.  — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.  — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.  — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości. Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] 0mumltiyro4tozj8zo4kgnd4yxtkmv1 6669 6619 2020-05-21T10:27:51Z Sotiale 1034 Wysigings deur [[Special:Contributions/178.243.85.189|178.243.85.189]] teruggerol na laaste weergawe deur [[User:Meiræ|Meiræ]] wikitext text/x-wiki Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] tfyttfeqhhbw7z5j410fbu1o19rjdyo 7174 6669 2022-02-24T07:09:34Z Kwamikagami 2379 wikitext text/x-wiki [[File:Hispanophone global world map language.svg|thumb]] Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] n9nytm1xcqyklel2rla1pg9gsye79vc 7175 7174 2022-02-24T07:33:19Z Kwamikagami 2379 wikitext text/x-wiki [[File:Hispanophone global world map language.svg|frameless|right]] Hierdie Wikiboek het ten doel om die leser 'n begrip, matig of ten volle, van die Spaans taal te gee. {{wikipedia|Spaans}} [[Kategorie:Boeke]] [[Kategorie:Tale]] tbv7n60gkfhct01wio6torlzuzl8z6s 10 2792 5255 2017-08-16T09:37:42Z Samuele2002 1787 Stuur aan na [[Sjabloon:Gebruiker af-0]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[Sjabloon:Gebruiker af-0]] 7zdxji1prkgwbo151c468n6rsgx6zvo 10 2793 5256 2017-08-16T09:38:43Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left;border:solid #FFBBBB 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#FFEEEE"><tr> <td style="width:45px;heig...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left;border:solid #FFBBBB 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#FFEEEE"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#FFBBBB;text-align:center;font-size:14pt">'''[[:Afrikaans|af]]-0'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Hierdie persoon '''[[:Category:Gebruiker af-0|verstaan nie]] [[:Category:Gebruiker af|Afrikaans]]''' nie (of verstaan dit met groot moeite).</td> </tr></table></div><includeonly> [[Category:Gebruiker af-0|{{PAGENAME}}]] </includeonly><noinclude> [[Kategorie:Babelsjablone|Af-0]] <br clear="all"/> * '''af-0''', [[Sjabloon:Gebruiker_af-1|af-1]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-2|af-2]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-3|af-3]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-4|af-4]] * [[Sjabloon:Gebruiker_af|af-N]] ---- *Om die bostaande ikoon te toon, bebruik <nowiki>{{Gebruiker_af-0}}</nowiki>. </noinclude> m3n0z5i012z54yt6jivnpo1jz09uthu 10 2794 5257 2017-08-16T09:39:31Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left;border:solid #E0C0E0 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#F3E0F3"><tr> <td style="width:45px;heig...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left;border:solid #E0C0E0 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#F3E0F3"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#E0C0E0;text-align:center;font-size:14pt">'''[[:Afrikaans|af]]-1'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Hierdie gebruiker het 'n '''[[:Category:Gebruiker af-1|basiese]]''' begrip van '''[[:Category:Gebruiker af|Afrikaans]]'''.</td> </tr></table></div><includeonly> [[Kategorie:Gebruiker af|{{PAGENAME}}]] [[Kategorie:Gebruiker af-1|{{PAGENAME}}]] </includeonly> <noinclude> [[Kategorie:Babelsjablone|Af-1]] <br clear="all"/> * [[Sjabloon:Gebruiker_af-0|af-0]], '''af-1''', [[Sjabloon:Gebruiker_af-2|af-2]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-3|af-3]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-4|af-4]] * [[Sjabloon:Gebruiker_af|af-N]] ---- *Om die bostaande ikoon te toon, bebruik <nowiki>{{Gebruiker_af-1}}</nowiki>. </noinclude> 8qu9hat47va8z7r5tqbe0cfpd4wnn9b 10 2795 5258 2017-08-16T09:40:09Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left;border:solid #BCB9EF 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#E9E5F9"><tr> <td style="width:45px;heig...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left;border:solid #BCB9EF 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#E9E5F9"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#BCB9EF;text-align:center;font-size:14pt">'''[[:Afrikaans|af]]-2'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Hierdie gebruiker het 'n '''[[:Kategorie:Gebruiker af-2|gemiddelde]]''' begrip van '''[[:Kategorie:Gebruiker af|Afrikaans]]'''.</td> </tr></table></div><includeonly> [[Kategorie:Gebruiker_af-2|{{PAGENAME}}]] </includeonly> <noinclude> [[Kategorie:Babelsjablone|Af-2]] <br clear="all"/> * [[Sjabloon:Gebruiker_af-0|af-0]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-1|af-1]], '''af-2''', [[Sjabloon:Gebruiker_af-3|af-3]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-4|af-4]] * [[Sjabloon:Gebruiker_af|af-N]] ---- *Om die bostaande ikoon te toon, bebruik <nowiki>{{Gebruiker_af-2}}</nowiki>. </noinclude> cyfmffo9odeeqxt7kmvwsvbworc67g3 10 2796 5259 2017-08-16T09:40:51Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left;border:solid #A1CAF1 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#DCF0FF"><tr> <td style="width:45px;heig...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left;border:solid #A1CAF1 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#DCF0FF"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#A1CAF1;text-align:center;font-size:14pt">'''[[:Afrikaans|af]]-3'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Hierdie gebruiker het 'n '''[[:Kategorie:Gebruiker af-3|uitstekende]]''' begrip van '''[[:Kategorie:Gebruiker af|Afrikaans]]'''.</td> </tr></table></div><includeonly> [[Kategorie:Gebruiker af|{{PAGENAME}}]] [[Kategorie:Gebruiker af-3|{{PAGENAME}}]] </includeonly> <noinclude> <br clear="all"/> * [[Sjabloon:Gebruiker_af-0|af-0]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-1|af-1]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-2|af-2]], '''af-3''', [[Sjabloon:Gebruiker_af-4|af-4]] * [[Sjabloon:Gebruiker_af|af-N]] ---- *Om die bostaande ikoon te toon, bebruik <nowiki>{{Gebruiker_af-3}}</nowiki>. [[Kategorie:Babelsjablone|Af-3]] </noinclude> adqafkrpc4sh518dmz4ox8y19avqfpt 10 2797 5260 2017-08-16T09:41:49Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left;border:solid #B0E0E6 1px;margin:1px"> {| cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#F0FFFF" | style="width:45px;height:45px;bac...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left;border:solid #B0E0E6 1px;margin:1px"> {| cellspacing="0" style="margin-left:0px;width:238px;background:#F0FFFF" | style="width:45px;height:45px;background:#B0E0E6;text-align:center;font-size:14pt" | '''[[:Afrikaans|af]]-4''' | style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em" | Hierdie gebruiker praat '''[[:Kategorie:Gebruiker af|Afrikaans]]''' op '''[[:Kategorie:Gebruiker af-4|moedertaalvlak]]'''. |}</div><includeonly> [[Kategorie:Gebruiker af|{{PAGENAME}}]] [[Kategorie:Gebruiker af-4|{{PAGENAME}}]] </includeonly> <noinclude> [[Kategorie:Babelsjablone|Af-4]] <br clear="all"/> * [[Sjabloon:Gebruiker_af-0|af-0]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-1|af-1]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-2|af-2]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-3|af-3]], '''af-4''' * [[Sjabloon:Gebruiker_af|af-N]] <noinclude> ---- *Om die bostaande ikoon te toon, bebruik <nowiki>{{Gebruiker_af-4}}</nowiki>. eppq5fg44nwh4egksxczatpk0y7w5ax 10 2798 5261 2017-08-16T09:43:00Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '<div style="float:left;border:solid #AAF0D1 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px; width:238px;background:#F0FFF0;"><tr> <td style="width:45px;h...' wikitext text/x-wiki <div style="float:left;border:solid #AAF0D1 1px;margin:1px"> <table cellspacing="0" style="margin-left:0px; width:238px;background:#F0FFF0;"><tr> <td style="width:45px;height:45px;background:#AAF0D1;text-align:center;font-size:14pt">'''[[:Afrikaans|af]]'''</td> <td style="font-size:8pt;padding:4pt;line-height:1.25em">Hierdie gebruiker se '''[[:Kategorie:Gebruiker af-N|moedertaal]]''' is '''[[:Kategorie:Gebruiker af|Afrikaans]]'''.</td> </tr></table></div><includeonly> [[Kategorie:Gebruiker af|{{PAGENAME}}]] [[Kategorie:Gebruiker af-N|{{PAGENAME}}]] </includeonly> <noinclude> [[Kategorie:Babelsjablone|Af]] <br clear="all"/> * [[Sjabloon:Gebruiker_af-0|af-0]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-1|af-1]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-2|af-2]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-3|af-3]], [[Sjabloon:Gebruiker_af-4|af-4]] * '''af-N''' <noinclude> ---- *Om die bostaande ikoon te toon, gebruik <nowiki>{{Gebruiker_af}}</nowiki>. </noinclude> povnq9rgepumhshcjvsy3yxpe9xkzz2 14 2799 5262 2017-08-16T09:44:27Z Samuele2002 1787 Nuwe bladsy geskep met '{{CommonsKategorie|Babel box templates}} [[Kategorie:Gebruikersjablone]]' wikitext text/x-wiki {{CommonsKategorie|Babel box templates}} [[Kategorie:Gebruikersjablone]] qvuyjdyisa25crbpe56r8q2bgaf5pn8 2 2800 5263 2017-09-08T16:59:23Z Paul.schrepfer 1863 Bonjour wikitext text/x-wiki Bonjour et bienvenue sur cette page 7mq3kzw7y4tsdbqvl3tmos4pmlqjovg 2 2801 5264 2017-09-18T10:12:13Z Brubaker610 1865 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:af-0}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:af-0}} 4o2bjlcrtvt4cergajbuk8fmvoh3xb2 7159 5264 2022-01-21T19:54:22Z Mykola7 2350 Mykola7 het bladsy [[Gebruiker:Vit Koz]] na [[Gebruiker:Vanished user jfyedt7]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Vit Koz|Vit Koz]]" to "[[Special:CentralAuth/Vanished user jfyedt7|Vanished user jfyedt7]]" wikitext text/x-wiki {{#babel:af-0}} 4o2bjlcrtvt4cergajbuk8fmvoh3xb2 7168 7159 2022-02-16T19:42:17Z Base 1005 Base het bladsy [[Gebruiker:Vanished user jfyedt7]] na [[Gebruiker:Brubaker610]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Vanished user jfyedt7|Vanished user jfyedt7]]" to "[[Special:CentralAuth/Brubaker610|Brubaker610]]" wikitext text/x-wiki {{#babel:af-0}} 4o2bjlcrtvt4cergajbuk8fmvoh3xb2 2 2804 5269 2017-12-06T21:02:54Z -revi 1254 -revi het bladsy [[Gebruiker:분당선M/common.css]] na [[Gebruiker:*Youngjin/common.css]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/분당선M|분당선M]]" to "[[Special:CentralAuth/*Youngjin|*Youngjin]]" css text/css /* #REDIRECT */@import url("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:*Youngjin/common.css&action=raw&ctype=text/css"); hw9psgkyjnhqb1fytacj6v6lpa5k7h3 2 2805 5271 2017-12-06T21:02:55Z -revi 1254 -revi het bladsy [[Gebruiker:분당선M/common.js]] na [[Gebruiker:*Youngjin/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/분당선M|분당선M]]" to "[[Special:CentralAuth/*Youngjin|*Youngjin]]" javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:*Youngjin/common.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); 41ozijzy7axt6qh7emtdf6plm0nzarm 3 2806 5273 2017-12-06T21:02:55Z -revi 1254 -revi het bladsy [[Gebruikerbespreking:분당선M]] na [[Gebruikerbespreking:*Youngjin]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/분당선M|분당선M]]" to "[[Special:CentralAuth/*Youngjin|*Youngjin]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:*Youngjin]] t418sjvwf1edr85wshvbl3l2g24wjli 2 2807 5275 2018-02-02T10:50:52Z MarcoAurelio 1232 MarcoAurelio het bladsy [[Gebruiker:Ks-M9]] na [[Gebruiker:Stïnger]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Ks-M9|Ks-M9]]" to "[[Special:CentralAuth/Stïnger|Stïnger]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Stïnger]] 6t4ot3bkhxterir9mosbp4fzp4go9re 2 2808 5277 2018-02-08T02:50:18Z Matiia 1510 Matiia het bladsy [[Gebruiker:Miguel2706]] na [[Gebruiker:KernelFreeze]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Miguel2706|Miguel2706]]" to "[[Special:CentralAuth/KernelFreeze|KernelFreeze]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:KernelFreeze]] nk3j4nfvicb3jhv5zxeh30tvrjrq5wr 2 2809 5279 2018-02-08T02:50:18Z Matiia 1510 Matiia het bladsy [[Gebruiker:Miguel2706/common.js]] na [[Gebruiker:KernelFreeze/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Miguel2706|Miguel2706]]" to "[[Special:CentralAuth/KernelFreeze|KernelFreeze]]" javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:KernelFreeze/common.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); 9ms0aa5umjd4pkdqucttdl9bkhk3t7c 2 2810 5281 2018-02-12T08:08:22Z Cyberpower678 1693 Cyberpower678 het bladsy [[Gebruiker:Etienfr]] na [[Gebruiker:Limotecariu]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Etienfr|Etienfr]]" to "[[Special:CentralAuth/Limotecariu|Limotecariu]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Limotecariu]] 23juiq8tg1ux96ktb478r1jcri9mimr 10 2811 5282 2018-02-19T09:05:48Z K175 1845 Nuwe bladsy geskep met ''''Beste <includeonly>{{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}</includeonly>''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]]<noinclude> Kategorie:Sjablone|{{PA...' wikitext text/x-wiki '''Beste <includeonly>{{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}</includeonly>''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]]<noinclude> [[Kategorie:Sjablone|{{PAGENAME}}]] </noinclude> atbwuinngg2re84b6zodcs3ljlg7f36 3 2812 5283 2018-02-19T09:10:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:10, 19 Februarie 2018 (UTC) 2m3qjvn174uud2rjqbr8asnyjv3f179 3 2813 5284 2018-02-19T09:10:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:10, 19 Februarie 2018 (UTC) 2m3qjvn174uud2rjqbr8asnyjv3f179 3 2814 5285 2018-02-19T09:10:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:10, 19 Februarie 2018 (UTC) 2m3qjvn174uud2rjqbr8asnyjv3f179 3 2815 5286 2018-02-19T09:10:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:10, 19 Februarie 2018 (UTC) 2m3qjvn174uud2rjqbr8asnyjv3f179 3 2816 5287 2018-02-19T09:10:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:10, 19 Februarie 2018 (UTC) 2m3qjvn174uud2rjqbr8asnyjv3f179 3 2817 5288 2018-02-19T09:11:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 3 2818 5289 2018-02-19T09:11:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 3 2819 5290 2018-02-19T09:11:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 2 2820 5291 2018-02-19T09:11:30Z KabouterBot 1931 Nuwe bladsy geskep met '== Projekte == * [[Gebruiker:KabouterBot|Wikibooks]] ([[Spesiaal:Bydraes/KabouterBot|bydraes]]) * [[:d:User:KabouterBot|Wikidata]] (:d:Special:Contributions/KabouterBot...' wikitext text/x-wiki == Projekte == * [[Gebruiker:KabouterBot|Wikibooks]] ([[Spesiaal:Bydraes/KabouterBot|bydraes]]) * [[:d:User:KabouterBot|Wikidata]] ([[:d:Special:Contributions/KabouterBot|bydraes]]) * [[:w:Gebruiker:KabouterBot|Wikipedia]] ([[:w:Spesiaal:Bydraes/KabouterBot|bydraes]]) * [[:q:Gebruiker:KabouterBot|Wikiquote]] ([[:q:Spesiaal:Bydraes/KabouterBot|bydraes]]) * [[:wikt:Gebruiker:KabouterBot|Wikiwoordeboek]] ([[:wikt:Spesiaal:Bydraes/KabouterBot|bydraes]]) kvhk4qdd8utb9pne35k418cxs1w78kp 3 2821 5292 2018-02-19T09:11:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 3 2822 5293 2018-02-19T09:11:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 5619 5293 2019-01-25T22:52:44Z Ejs-80 1564 Ejs-80 het bladsy [[Gebruikerbespreking:Bilbo40]] na [[Gebruikerbespreking:Luc Patin]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Bilbo40|Bilbo40]]" to "[[Special:CentralAuth/Luc Patin|Luc Patin]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 3 2823 5294 2018-02-19T09:11:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:11, 19 Februarie 2018 (UTC) 1bwsuk3f0ojw928ah73crwa7y5evrqq 3 2824 5295 2018-02-19T09:12:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 3 2825 5296 2018-02-19T09:12:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 3 2826 5297 2018-02-19T09:12:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 3 2827 5298 2018-02-19T09:12:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 5630 5298 2019-05-13T13:03:15Z علاء 1834 علاء het bladsy [[Gebruikerbespreking:مصعب]] na [[Gebruikerbespreking:Avicenno]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/مصعب|مصعب]]" to "[[Special:CentralAuth/Avicenno|Avicenno]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 3 2828 5299 2018-02-19T09:12:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 3 2829 5300 2018-02-19T09:12:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:12, 19 Februarie 2018 (UTC) ofwbaisrsyyrd773pgj9bfnvxvlg1lk 3 2830 5301 2018-02-19T09:13:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 3 2831 5302 2018-02-19T09:13:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 3 2832 5303 2018-02-19T09:13:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 3 2833 5304 2018-02-19T09:13:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 5719 5304 2019-10-12T18:59:31Z علاء 1834 علاء het bladsy [[Gebruikerbespreking:BukhariSaeed]] na [[Gebruikerbespreking:Hammad]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/BukhariSaeed|BukhariSaeed]]" to "[[Special:CentralAuth/Hammad|Hammad]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 3 2834 5305 2018-02-19T09:13:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 3 2835 5306 2018-02-19T09:13:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:13, 19 Februarie 2018 (UTC) i84sojpuyfrknqp7a8z6v3wnjlyfyzz 3 2836 5307 2018-02-19T09:14:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:14, 19 Februarie 2018 (UTC) 20u2cbv839mmue1t585f00bemaz4cs3 3 2837 5308 2018-02-19T09:14:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:14, 19 Februarie 2018 (UTC) 20u2cbv839mmue1t585f00bemaz4cs3 3 2838 5309 2018-02-19T09:14:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:14, 19 Februarie 2018 (UTC) 20u2cbv839mmue1t585f00bemaz4cs3 3 2839 5310 2018-02-19T09:14:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:14, 19 Februarie 2018 (UTC) 20u2cbv839mmue1t585f00bemaz4cs3 3 2840 5311 2018-02-19T09:14:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:14, 19 Februarie 2018 (UTC) 20u2cbv839mmue1t585f00bemaz4cs3 3 2841 5312 2018-02-19T09:14:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:14, 19 Februarie 2018 (UTC) 20u2cbv839mmue1t585f00bemaz4cs3 3 2842 5313 2018-02-19T09:15:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:15, 19 Februarie 2018 (UTC) ocv8xok2uonao43wk50ja9f3wdxwwg6 3 2843 5314 2018-02-19T09:15:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:15, 19 Februarie 2018 (UTC) ocv8xok2uonao43wk50ja9f3wdxwwg6 3 2844 5315 2018-02-19T09:15:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:15, 19 Februarie 2018 (UTC) ocv8xok2uonao43wk50ja9f3wdxwwg6 3 2845 5316 2018-02-19T09:15:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:15, 19 Februarie 2018 (UTC) ocv8xok2uonao43wk50ja9f3wdxwwg6 3 2846 5317 2018-02-19T09:15:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:15, 19 Februarie 2018 (UTC) ocv8xok2uonao43wk50ja9f3wdxwwg6 3 2847 5318 2018-02-19T09:15:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:15, 19 Februarie 2018 (UTC) ocv8xok2uonao43wk50ja9f3wdxwwg6 3 2848 5319 2018-02-19T09:16:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 3 2849 5320 2018-02-19T09:16:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 3 2850 5321 2018-02-19T09:16:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 5614 5321 2019-01-07T19:18:07Z Ajraddatz 884 Ajraddatz het bladsy [[Gebruikerbespreking:Anoop Rao]] na [[Gebruikerbespreking:User unavailable826]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Anoop Rao|Anoop Rao]]" to "[[Special:CentralAuth/User unavailable826|User unavailable826]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 3 2851 5322 2018-02-19T09:16:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 3 2852 5323 2018-02-19T09:16:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 3 2853 5324 2018-02-19T09:16:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:16, 19 Februarie 2018 (UTC) kzhl3a691sbq0k401qasjbafv626p5g 3 2854 5325 2018-02-19T09:17:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:17, 19 Februarie 2018 (UTC) m13zbhrnyizx0lh22dknld16mwabndf 3 2855 5326 2018-02-19T09:17:19Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:17, 19 Februarie 2018 (UTC) m13zbhrnyizx0lh22dknld16mwabndf 3 2856 5327 2018-02-19T09:17:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:17, 19 Februarie 2018 (UTC) m13zbhrnyizx0lh22dknld16mwabndf 3 2857 5328 2018-02-19T09:17:39Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:17, 19 Februarie 2018 (UTC) m13zbhrnyizx0lh22dknld16mwabndf 3 2858 5329 2018-02-19T09:17:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:17, 19 Februarie 2018 (UTC) m13zbhrnyizx0lh22dknld16mwabndf 3 2859 5330 2018-02-19T09:17:59Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:17, 19 Februarie 2018 (UTC) m13zbhrnyizx0lh22dknld16mwabndf 3 2860 5331 2018-02-19T09:18:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:18, 19 Februarie 2018 (UTC) 5mq71jrmz2fx6rne36j8tyk6cpgq2kl 3 2861 5332 2018-02-19T09:23:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:23, 19 Februarie 2018 (UTC) e0xxskar0qtdy2osgzl8k9g74rjuims 3 2862 5333 2018-02-19T09:23:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:23, 19 Februarie 2018 (UTC) e0xxskar0qtdy2osgzl8k9g74rjuims 3 2863 5334 2018-02-19T09:23:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:23, 19 Februarie 2018 (UTC) e0xxskar0qtdy2osgzl8k9g74rjuims 3 2864 5335 2018-02-19T09:23:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:23, 19 Februarie 2018 (UTC) e0xxskar0qtdy2osgzl8k9g74rjuims 3 2865 5336 2018-02-19T09:23:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:23, 19 Februarie 2018 (UTC) e0xxskar0qtdy2osgzl8k9g74rjuims 3 2866 5337 2018-02-19T09:23:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:23, 19 Februarie 2018 (UTC) e0xxskar0qtdy2osgzl8k9g74rjuims 3 2867 5338 2018-02-19T09:24:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) nizecj83ve70xi1362dkvhthffpicl2 3 2868 5339 2018-02-19T09:24:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) nizecj83ve70xi1362dkvhthffpicl2 3 2869 5340 2018-02-19T09:24:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) nizecj83ve70xi1362dkvhthffpicl2 5654 5340 2019-07-27T12:16:52Z 1997kB 1873 wikitext text/x-wiki <div style="display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; align-items: center; border: 1px solid #aaaaaa"> <div style="padding: 12px;">[[File:OOjs UI icon pushPin.svg|75px]]</div> <div style="flex: 1; padding: 12px; background-color: #dddddd; color: #555555;"> <div style="font-weight: bold; font-size: 150%; color: red; font-family: 'Comic Sans MS'">Welcome to my talk page!</div> <div style="max-width: 700px">Hey I am 1997kB. I patrol many wiki and only acts in case of serious vandalism. If you think I have done anything wrong, feel free to message me. But for the ease of communication and keeping conversation at one place, I prefer you leave me message at [[:m:User_talk:1997kB|'''my talk page''']] at meta. If you don't like that you can leave me message here too. Thanks!</div> </div> </div> jhea23lnbnzirew95lgy1typx77t5wg 5655 5654 2019-07-27T12:22:20Z 1997kB 1873 wikitext text/x-wiki <div style="display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; align-items: center; border: 1px solid #aaaaaa"> <div style="padding: 12px;">[[File:OOjs UI icon pushPin.svg|75px]]</div> <div style="flex: 1; padding: 12px; background-color: #dddddd; color: #555555;"> <div style="font-weight: bold; font-size: 150%; color: red; font-family: 'Comic Sans MS'">Welcome to my talk page!</div> <div style="max-width: 700px">Hey I am 1997kB. I patrol many projects and where I don't know language only acts in case of serious vandalism. If you think I have done anything wrong, feel free to message me. But for the ease of communication and keeping conversation at one place, I prefer you leave me message at [[:m:User_talk:1997kB|'''my talk page''']] at meta. If you don't like that you can leave me message here too. Thanks!</div> </div> </div> 4tonm6c5j5yv2d20s52xe8okjfz1uf2 5656 5655 2019-07-27T12:34:57Z 1997kB 1873 wikitext text/x-wiki <div style="display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; align-items: center; border: 1px solid #aaaaaa"> <div style="padding: 12px;">[[File:OOjs UI icon pushPin.svg|75px]]</div> <div style="flex: 1; padding: 12px; background-color: #dddddd; color: #555555;"> <div style="font-weight: bold; font-size: 150%; color: red; font-family: 'Comic Sans MS'">Welcome to my talk page!</div> <div style="max-width: 700px">Hey I am 1997kB. I patrol many projects and where I don't know language only acts in case of serious vandalism. If you think I have done anything wrong, feel free to message me. But for the ease of communication and keeping conversation at one place, I prefer you leave me message at [[:m:User_talk:1997kB|'''my talk page''']] at meta. If you don't like that you can leave me message here too. Thanks!</div> </div> </div><br /> == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) 7ez1w1mvy1t7txlvuepegab25iztp6l 5657 5656 2019-07-28T15:45:18Z 1997kB 1873 wikitext text/x-wiki <div style="display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; align-items: center; margin: 16px 0; border: 1px solid #aaaaaa;"> <div style="padding: 12px;">[[File:OOjs UI icon pushPin.svg|75px]]</div> <div style="flex: 1; padding: 12px; background-color: #dddddd; color: #555555;"> <div style="font-weight: bold; font-size: 150%; color: red; font-family: 'Comic Sans MS'">Welcome to my talk page!</div> <div style="max-width: 700px">Hey I am 1997kB. I patrol many projects and where I don't know language only acts in case of serious vandalism. If you think I have done anything wrong, feel free to message me. But for the ease of communication and keeping conversation at one place, I prefer you leave me message at [[:m:User_talk:1997kB|'''my talk page''']] at meta. If you don't like that you can leave me message here too. Thanks! :)</div> </div> </div> == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) 9z51uafquk3myi9y2rwd2q7ou2tlnxl 6516 5657 2020-03-25T04:33:27Z 1997kB 1873 wikitext text/x-wiki <div style="display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; align-items: center; margin: 16px 0; border: 1px solid #aaaaaa;"> <div style="padding: 12px;">[[File:OOjs UI icon pushPin.svg|75px|link=[[m:User_talk:1997kB]]]]</div> <div style="flex: 1; padding: 12px; background-color: #dddddd; color: #555555;"> <div style="font-weight: bold; font-size: 150%; color: red; font-family: 'Comic Sans MS'">Welcome to my talk page!</div> <div style="max-width: 700px">Hey! I am 1997kB. I patrol many projects and where I don't know language only acts in case of serious vandalism. If you think I have done anything wrong, feel free to message me. For the ease of communication and keeping conversation at one place, I prefer you leave me message at my [[:m:User_talk:1997kB|<mark style="color:red">'''talk page'''</mark>]] on metawiki. If you don't like that you can leave me message here too, but since I do not watch all of my talk pages, your message might not get a timely response. Thanks! [[File:Face-smile.svg|18px|link=[[m:User:1997kB]]]]</div> </div> </div> <!-- Don't change anything above this line. Thank you! --> == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) s6zsrdyma5grzxjk2b3ric8rdkjzd1r 6517 6516 2020-04-06T05:26:10Z 1997kB 1873 grammar wikitext text/x-wiki <div style="display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; align-items: center; margin: 16px 0; border: 1px solid #aaaaaa;"> <div style="padding: 12px;">[[File:OOjs UI icon pushPin.svg|75px|link=[[m:User_talk:1997kB]]]]</div> <div style="flex: 1; padding: 12px; background-color: #dddddd; color: #555555;"> <div style="font-weight: bold; font-size: 150%; color: red; font-family: 'Comic Sans MS'">Welcome to my talk page!</div> <div style="max-width: 700px">Hey! I am 1997kB. I patrol many projects and where I don't know the language I only act in cases of serious vandalism. If you think I have done anything wrong, feel free to message me. For ease of communication and to keep conversations in one place, I prefer you leave me messages at my [[:m:User_talk:1997kB|<mark style="color:red">'''talk page'''</mark>]] on metawiki. If you don't like that you can leave me messages here too, but since I do not watch all of my talk pages, your message might not get a timely response. Thanks! [[File:Face-smile.svg|18px|link=[[m:User:1997kB]]]]</div> </div> </div> <!-- Don't change anything above this line. Thank you! --> == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) ozvt0o7d3zuqphuvcx75bkataro4hzp 3 2870 5341 2018-02-19T09:24:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) nizecj83ve70xi1362dkvhthffpicl2 3 2871 5342 2018-02-19T09:24:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) nizecj83ve70xi1362dkvhthffpicl2 3 2872 5343 2018-02-19T09:24:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:24, 19 Februarie 2018 (UTC) nizecj83ve70xi1362dkvhthffpicl2 3 2873 5344 2018-02-19T09:25:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 3 2874 5345 2018-02-19T09:25:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 3 2875 5346 2018-02-19T09:25:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 3 2876 5347 2018-02-19T09:25:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 7158 5347 2022-01-21T19:54:22Z Mykola7 2350 Mykola7 het bladsy [[Gebruikerbespreking:Vit Koz]] na [[Gebruikerbespreking:Vanished user jfyedt7]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Vit Koz|Vit Koz]]" to "[[Special:CentralAuth/Vanished user jfyedt7|Vanished user jfyedt7]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 7167 7158 2022-02-16T19:42:17Z Base 1005 Base het bladsy [[Gebruikerbespreking:Vanished user jfyedt7]] na [[Gebruikerbespreking:Brubaker610]] geskuif sonder om 'n aanstuur agter te laat: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Vanished user jfyedt7|Vanished user jfyedt7]]" to "[[Special:CentralAuth/Brubaker610|Brubaker610]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 3 2877 5348 2018-02-19T09:25:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 6686 5348 2020-06-21T16:58:44Z DutchTina 2131 DutchTina het bladsy [[Gebruikerbespreking:S.Örvarr.S]] na [[Gebruikerbespreking:Stefán Örvar Sigmundsson]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/S.Örvarr.S|S.Örvarr.S]]" to "[[Special:CentralAuth/Stefán Örvar Sigmundsson|Stefán Örvar Sigmundsson]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 3 2878 5349 2018-02-19T09:25:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) g8rwfl0k0b2cdxm6c22ytksvvki4o2f 5571 5349 2018-02-22T07:24:02Z Paul.schrepfer 1863 ajout wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:25, 19 Februarie 2018 (UTC) * Hallo, bedankt dat je me hebt verwelkomd - Paul.schrepfer. kgd83rd6cbajmxuwk0h10kcsj72puvn 3 2879 5350 2018-02-19T09:26:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 5595 5350 2018-08-26T04:09:53Z Stanglavine 1987 Stanglavine het bladsy [[Gebruikerbespreking:夢蝶葬花]] na [[Gebruikerbespreking:五月雨恋歌]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/夢蝶葬花|夢蝶葬花]]" to "[[Special:CentralAuth/五月雨恋歌|五月雨恋歌]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 5611 5595 2018-12-16T04:01:52Z 1997kB 1873 1997kB het bladsy [[Gebruikerbespreking:五月雨恋歌]] na [[Gebruikerbespreking:夢蝶葬花]] oor 'n aanstuur geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/五月雨恋歌|五月雨恋歌]]" to "[[Special:CentralAuth/夢蝶葬花|夢蝶葬花]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 3 2880 5351 2018-02-19T09:26:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 3 2881 5352 2018-02-19T09:26:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 3 2882 5353 2018-02-19T09:26:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 3 2883 5354 2018-02-19T09:26:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 3 2884 5355 2018-02-19T09:26:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:26, 19 Februarie 2018 (UTC) 2lcr6jbkggrzgflcsisr4mxcqgembsz 3 2885 5356 2018-02-19T09:27:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 3 2886 5357 2018-02-19T09:27:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 6763 5357 2020-07-15T00:18:19Z 蟲蟲飛 2193 蟲蟲飛 het bladsy [[Gebruikerbespreking:Srdjan m]] na [[Gebruikerbespreking:Srđan]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Srdjan m|Srdjan m]]" to "[[Special:CentralAuth/Srđan|Srđan]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 3 2887 5358 2018-02-19T09:27:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 6684 5358 2020-06-15T21:48:43Z Turkmen 2075 Turkmen het bladsy [[Gebruikerbespreking:Omar Ghrida]] na [[Gebruikerbespreking:Omar2040]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Omar Ghrida|Omar Ghrida]]" to "[[Special:CentralAuth/Omar2040|Omar2040]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 3 2888 5359 2018-02-19T09:27:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 3 2889 5360 2018-02-19T09:27:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 3 2890 5361 2018-02-19T09:27:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:27, 19 Februarie 2018 (UTC) rf72mx8kqynrvdiv87ick43sxms0j3x 3 2891 5362 2018-02-19T09:28:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 3 2892 5363 2018-02-19T09:28:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 5588 5363 2018-06-25T04:04:05Z Moheen 1968 Moheen Reeyad het bladsy [[Gebruikerbespreking:Aftabuzzaman]] na [[Gebruikerbespreking:আফতাবুজ্জামান]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Aftabuzzaman|Aftabuzzaman]]" to "[[Special:CentralAuth/আফতাবুজ্জামান|আফতাবুজ্জামান]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 3 2893 5364 2018-02-19T09:28:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 3 2894 5365 2018-02-19T09:28:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 3 2895 5366 2018-02-19T09:28:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 5569 5366 2018-02-19T22:04:13Z Whatamidoing (WMF) 1816 /* Welkom */ Hello wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) :Hello, K175. This new template seems to have a problem in the link. [[Gebruiker:Whatamidoing (WMF)|Whatamidoing (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Whatamidoing (WMF)|kontak]]) 22:04, 19 Februarie 2018 (UTC) du1lb6xtfkb6fmdmv1aju13g6xgoeov 3 2896 5367 2018-02-19T09:28:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:28, 19 Februarie 2018 (UTC) p8x9fav8qhxiu4wgripvhemwtbbkao0 3 2897 5368 2018-02-19T09:29:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:29, 19 Februarie 2018 (UTC) klmhl409df3hmgqu7nzrxsg4p77vk8x 3 2898 5369 2018-02-19T09:29:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:29, 19 Februarie 2018 (UTC) klmhl409df3hmgqu7nzrxsg4p77vk8x 3 2899 5370 2018-02-19T09:29:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:29, 19 Februarie 2018 (UTC) klmhl409df3hmgqu7nzrxsg4p77vk8x 3 2900 5371 2018-02-19T09:29:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:29, 19 Februarie 2018 (UTC) klmhl409df3hmgqu7nzrxsg4p77vk8x 3 2901 5372 2018-02-19T09:29:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:29, 19 Februarie 2018 (UTC) klmhl409df3hmgqu7nzrxsg4p77vk8x 3 2902 5373 2018-02-19T09:29:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:29, 19 Februarie 2018 (UTC) klmhl409df3hmgqu7nzrxsg4p77vk8x 3 2903 5374 2018-02-19T09:30:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 3 2904 5375 2018-02-19T09:30:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 3 2905 5376 2018-02-19T09:30:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 3 2906 5377 2018-02-19T09:30:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 6835 5377 2021-05-17T14:58:51Z Deepfriedokra 2219 Deepfriedokra het bladsy [[Gebruikerbespreking:Nricardo]] na [[Gebruikerbespreking:Nelson Ricardo 2500]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Nricardo|Nricardo]]" to "[[Special:CentralAuth/Nelson Ricardo 2500|Nelson Ricardo 2500]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 3 2907 5378 2018-02-19T09:30:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 3 2908 5379 2018-02-19T09:30:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:30, 19 Februarie 2018 (UTC) bkes5yy5juy7wqa3idr2a81fnjfznko 3 2909 5380 2018-02-19T09:31:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:31, 19 Februarie 2018 (UTC) db3vgmau0c06cid482r4watdr72kxdl 3 2910 5381 2018-02-19T09:31:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:31, 19 Februarie 2018 (UTC) db3vgmau0c06cid482r4watdr72kxdl 3 2911 5382 2018-02-19T09:31:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:31, 19 Februarie 2018 (UTC) db3vgmau0c06cid482r4watdr72kxdl 3 2912 5383 2018-02-19T09:31:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:31, 19 Februarie 2018 (UTC) db3vgmau0c06cid482r4watdr72kxdl 3 2913 5384 2018-02-19T09:31:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:31, 19 Februarie 2018 (UTC) db3vgmau0c06cid482r4watdr72kxdl 3 2914 5385 2018-02-19T09:31:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:31, 19 Februarie 2018 (UTC) db3vgmau0c06cid482r4watdr72kxdl 3 2915 5386 2018-02-19T09:32:02Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:32, 19 Februarie 2018 (UTC) qtrisi7qdrrl4orl0i7udfa7inysyza 3 2916 5387 2018-02-19T09:32:12Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:32, 19 Februarie 2018 (UTC) qtrisi7qdrrl4orl0i7udfa7inysyza 3 2917 5388 2018-02-19T09:32:22Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:32, 19 Februarie 2018 (UTC) qtrisi7qdrrl4orl0i7udfa7inysyza 3 2918 5389 2018-02-19T09:32:32Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:32, 19 Februarie 2018 (UTC) qtrisi7qdrrl4orl0i7udfa7inysyza 3 2919 5390 2018-02-19T09:32:42Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:32, 19 Februarie 2018 (UTC) qtrisi7qdrrl4orl0i7udfa7inysyza 3 2920 5391 2018-02-19T09:32:52Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 09:32, 19 Februarie 2018 (UTC) qtrisi7qdrrl4orl0i7udfa7inysyza 3 2922 5393 2018-02-19T11:13:25Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:13, 19 Februarie 2018 (UTC) jn16k9hyof250u9qyupdx460bdbx63b 3 2923 5394 2018-02-19T11:14:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:14, 19 Februarie 2018 (UTC) f6pgmeage6lhsnmn5he83k1my8oxhns 3 2924 5395 2018-02-19T11:14:49Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:14, 19 Februarie 2018 (UTC) f6pgmeage6lhsnmn5he83k1my8oxhns 3 2925 5396 2018-02-19T11:15:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:14, 19 Februarie 2018 (UTC) f6pgmeage6lhsnmn5he83k1my8oxhns 3 2926 5397 2018-02-19T11:15:09Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:15, 19 Februarie 2018 (UTC) rjzl8bxd7brq57qzk55xqyotv1338ek 3 2927 5398 2018-02-19T11:15:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:15, 19 Februarie 2018 (UTC) rjzl8bxd7brq57qzk55xqyotv1338ek 3 2928 5399 2018-02-19T11:15:29Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:15, 19 Februarie 2018 (UTC) rjzl8bxd7brq57qzk55xqyotv1338ek 3 2929 5400 2018-02-19T11:15:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:15, 19 Februarie 2018 (UTC) rjzl8bxd7brq57qzk55xqyotv1338ek 3 2930 5401 2018-02-19T11:15:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:15, 19 Februarie 2018 (UTC) rjzl8bxd7brq57qzk55xqyotv1338ek 3 2931 5402 2018-02-19T11:16:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:15, 19 Februarie 2018 (UTC) rjzl8bxd7brq57qzk55xqyotv1338ek 3 2932 5403 2018-02-19T11:16:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:16, 19 Februarie 2018 (UTC) h4cryowu80zz50rrce3zokhq64qb2ks 3 2933 5404 2018-02-19T11:16:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:16, 19 Februarie 2018 (UTC) h4cryowu80zz50rrce3zokhq64qb2ks 3 2934 5405 2018-02-19T11:16:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:16, 19 Februarie 2018 (UTC) h4cryowu80zz50rrce3zokhq64qb2ks 3 2935 5406 2018-02-19T11:16:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:16, 19 Februarie 2018 (UTC) h4cryowu80zz50rrce3zokhq64qb2ks 3 2936 5407 2018-02-19T11:16:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:16, 19 Februarie 2018 (UTC) h4cryowu80zz50rrce3zokhq64qb2ks 3 2937 5408 2018-02-19T11:17:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:17, 19 Februarie 2018 (UTC) 8xeoymeq26zcwsqs64c5s6y4nay447m 3 2938 5409 2018-02-19T11:17:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:17, 19 Februarie 2018 (UTC) 8xeoymeq26zcwsqs64c5s6y4nay447m 3 2939 5410 2018-02-19T11:17:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:17, 19 Februarie 2018 (UTC) 8xeoymeq26zcwsqs64c5s6y4nay447m 3 2940 5411 2018-02-19T11:17:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:17, 19 Februarie 2018 (UTC) 8xeoymeq26zcwsqs64c5s6y4nay447m 3 2941 5412 2018-02-19T11:17:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:17, 19 Februarie 2018 (UTC) 8xeoymeq26zcwsqs64c5s6y4nay447m 3 2942 5413 2018-02-19T11:17:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:17, 19 Februarie 2018 (UTC) 8xeoymeq26zcwsqs64c5s6y4nay447m 3 2943 5414 2018-02-19T11:18:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:18, 19 Februarie 2018 (UTC) jgxtv3nl6unmeqlie3fkjmosb9uomw5 3 2944 5415 2018-02-19T11:18:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:18, 19 Februarie 2018 (UTC) jgxtv3nl6unmeqlie3fkjmosb9uomw5 3 2945 5416 2018-02-19T11:18:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:18, 19 Februarie 2018 (UTC) jgxtv3nl6unmeqlie3fkjmosb9uomw5 5567 5416 2018-02-19T15:53:27Z JJMC89 1794 soft redirect wikitext text/x-wiki __NOINDEX____NOEDITSECTION____NONEWSECTIONLINK__{{softredirect|meta:User talk:{{PAGENAME}}}} srx421gcshk3fa5tc0ag5px5380bkgx 3 2946 5417 2018-02-19T11:18:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:18, 19 Februarie 2018 (UTC) jgxtv3nl6unmeqlie3fkjmosb9uomw5 3 2947 5418 2018-02-19T11:18:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:18, 19 Februarie 2018 (UTC) jgxtv3nl6unmeqlie3fkjmosb9uomw5 3 2948 5419 2018-02-19T11:18:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:18, 19 Februarie 2018 (UTC) jgxtv3nl6unmeqlie3fkjmosb9uomw5 3 2949 5420 2018-02-19T11:19:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:19, 19 Februarie 2018 (UTC) iosgj6ynyrajmigs3b0vagfi34kr91n 3 2950 5421 2018-02-19T11:19:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:19, 19 Februarie 2018 (UTC) iosgj6ynyrajmigs3b0vagfi34kr91n 3 2951 5422 2018-02-19T11:19:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:19, 19 Februarie 2018 (UTC) iosgj6ynyrajmigs3b0vagfi34kr91n 3 2952 5423 2018-02-19T11:19:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:19, 19 Februarie 2018 (UTC) iosgj6ynyrajmigs3b0vagfi34kr91n 3 2953 5424 2018-02-19T11:19:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:19, 19 Februarie 2018 (UTC) iosgj6ynyrajmigs3b0vagfi34kr91n 3 2954 5425 2018-02-19T11:19:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:19, 19 Februarie 2018 (UTC) iosgj6ynyrajmigs3b0vagfi34kr91n 3 2955 5426 2018-02-19T11:20:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:20, 19 Februarie 2018 (UTC) 8b3g921h66obnxsaepoejint2uaqhrz 3 2956 5427 2018-02-19T11:20:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:20, 19 Februarie 2018 (UTC) 8b3g921h66obnxsaepoejint2uaqhrz 3 2957 5428 2018-02-19T11:20:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:20, 19 Februarie 2018 (UTC) 8b3g921h66obnxsaepoejint2uaqhrz 3 2958 5429 2018-02-19T11:20:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:20, 19 Februarie 2018 (UTC) 8b3g921h66obnxsaepoejint2uaqhrz 3 2959 5430 2018-02-19T11:20:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:20, 19 Februarie 2018 (UTC) 8b3g921h66obnxsaepoejint2uaqhrz 3 2960 5431 2018-02-19T11:20:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:20, 19 Februarie 2018 (UTC) 8b3g921h66obnxsaepoejint2uaqhrz 3 2961 5432 2018-02-19T11:21:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:21, 19 Februarie 2018 (UTC) flqanekig3bs3u9u7m4irsay2z8u7n7 3 2962 5433 2018-02-19T11:21:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:21, 19 Februarie 2018 (UTC) flqanekig3bs3u9u7m4irsay2z8u7n7 3 2963 5434 2018-02-19T11:21:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:21, 19 Februarie 2018 (UTC) flqanekig3bs3u9u7m4irsay2z8u7n7 3 2964 5435 2018-02-19T11:21:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:21, 19 Februarie 2018 (UTC) flqanekig3bs3u9u7m4irsay2z8u7n7 3 2965 5436 2018-02-19T11:21:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:21, 19 Februarie 2018 (UTC) flqanekig3bs3u9u7m4irsay2z8u7n7 3 2966 5437 2018-02-19T11:21:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:21, 19 Februarie 2018 (UTC) flqanekig3bs3u9u7m4irsay2z8u7n7 3 2967 5438 2018-02-19T11:22:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:22, 19 Februarie 2018 (UTC) e3wyyrbhztegw56dc5w3p2otmb6yyaa 3 2968 5439 2018-02-19T11:22:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:22, 19 Februarie 2018 (UTC) e3wyyrbhztegw56dc5w3p2otmb6yyaa 3 2969 5440 2018-02-19T11:22:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:22, 19 Februarie 2018 (UTC) e3wyyrbhztegw56dc5w3p2otmb6yyaa 3 2970 5441 2018-02-19T11:22:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:22, 19 Februarie 2018 (UTC) e3wyyrbhztegw56dc5w3p2otmb6yyaa 3 2971 5442 2018-02-19T11:22:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:22, 19 Februarie 2018 (UTC) e3wyyrbhztegw56dc5w3p2otmb6yyaa 3 2972 5443 2018-02-19T11:22:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:22, 19 Februarie 2018 (UTC) e3wyyrbhztegw56dc5w3p2otmb6yyaa 3 2973 5444 2018-02-19T11:23:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:23, 19 Februarie 2018 (UTC) dhcs0frvj5aq1djwvp2c08e04dj0kci 3 2974 5445 2018-02-19T11:23:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:23, 19 Februarie 2018 (UTC) dhcs0frvj5aq1djwvp2c08e04dj0kci 3 2975 5446 2018-02-19T11:23:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:23, 19 Februarie 2018 (UTC) dhcs0frvj5aq1djwvp2c08e04dj0kci 3 2976 5447 2018-02-19T11:23:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:23, 19 Februarie 2018 (UTC) dhcs0frvj5aq1djwvp2c08e04dj0kci 3 2977 5448 2018-02-19T11:23:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:23, 19 Februarie 2018 (UTC) dhcs0frvj5aq1djwvp2c08e04dj0kci 3 2978 5449 2018-02-19T11:23:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:23, 19 Februarie 2018 (UTC) dhcs0frvj5aq1djwvp2c08e04dj0kci 3 2979 5450 2018-02-19T11:24:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:24, 19 Februarie 2018 (UTC) resqoev1uxul0ui228uc2jz3kwqr471 3 2980 5451 2018-02-19T11:24:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:24, 19 Februarie 2018 (UTC) resqoev1uxul0ui228uc2jz3kwqr471 3 2981 5452 2018-02-19T11:24:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:24, 19 Februarie 2018 (UTC) resqoev1uxul0ui228uc2jz3kwqr471 3 2982 5453 2018-02-19T11:24:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:24, 19 Februarie 2018 (UTC) resqoev1uxul0ui228uc2jz3kwqr471 3 2983 5454 2018-02-19T11:24:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:24, 19 Februarie 2018 (UTC) resqoev1uxul0ui228uc2jz3kwqr471 3 2984 5455 2018-02-19T11:24:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:24, 19 Februarie 2018 (UTC) resqoev1uxul0ui228uc2jz3kwqr471 3 2985 5456 2018-02-19T11:25:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) 6pllrawu5b9yd25w78vxbhai2bgvcwu 3 2986 5457 2018-02-19T11:25:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) 6pllrawu5b9yd25w78vxbhai2bgvcwu 3 2987 5458 2018-02-19T11:25:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) 6pllrawu5b9yd25w78vxbhai2bgvcwu 3 2988 5459 2018-02-19T11:25:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) 6pllrawu5b9yd25w78vxbhai2bgvcwu 3 2989 5460 2018-02-19T11:25:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) 6pllrawu5b9yd25w78vxbhai2bgvcwu 5566 5460 2018-02-19T14:01:40Z Sänger 1748 /* Welkom */ ? wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) :Beste Kabouter, waarom heb jij mij gewelkomt? [[Gebruiker:Sänger|Sänger]] ([[Gebruikerbespreking:Sänger|kontak]]) 14:01, 19 Februarie 2018 (UTC) ds3o5kj7xk5rhy5t4fkwhk5eyfr8lbn 3 2990 5461 2018-02-19T11:25:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:25, 19 Februarie 2018 (UTC) 6pllrawu5b9yd25w78vxbhai2bgvcwu 3 2991 5462 2018-02-19T11:26:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:26, 19 Februarie 2018 (UTC) bny0m7rwcwzf1flh5etg8n418w05nol 3 2992 5463 2018-02-19T11:26:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:26, 19 Februarie 2018 (UTC) bny0m7rwcwzf1flh5etg8n418w05nol 3 2993 5464 2018-02-19T11:26:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:26, 19 Februarie 2018 (UTC) bny0m7rwcwzf1flh5etg8n418w05nol 3 2994 5465 2018-02-19T11:26:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:26, 19 Februarie 2018 (UTC) bny0m7rwcwzf1flh5etg8n418w05nol 3 2995 5466 2018-02-19T11:26:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:26, 19 Februarie 2018 (UTC) bny0m7rwcwzf1flh5etg8n418w05nol 3 2996 5467 2018-02-19T11:26:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:26, 19 Februarie 2018 (UTC) bny0m7rwcwzf1flh5etg8n418w05nol 3 2997 5468 2018-02-19T11:27:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:27, 19 Februarie 2018 (UTC) 8ivaqn6dktin02ab1ne24hyuq1doxxi 3 2998 5469 2018-02-19T11:27:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:27, 19 Februarie 2018 (UTC) 8ivaqn6dktin02ab1ne24hyuq1doxxi 3 2999 5470 2018-02-19T11:27:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:27, 19 Februarie 2018 (UTC) 8ivaqn6dktin02ab1ne24hyuq1doxxi 3 3000 5471 2018-02-19T11:27:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:27, 19 Februarie 2018 (UTC) 8ivaqn6dktin02ab1ne24hyuq1doxxi 3 3001 5472 2018-02-19T11:27:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:27, 19 Februarie 2018 (UTC) 8ivaqn6dktin02ab1ne24hyuq1doxxi 3 3002 5473 2018-02-19T11:27:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:27, 19 Februarie 2018 (UTC) 8ivaqn6dktin02ab1ne24hyuq1doxxi 3 3003 5474 2018-02-19T11:28:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:28, 19 Februarie 2018 (UTC) 9smpcw5u05xhuu24kp7kze8vbypad4j 3 3004 5475 2018-02-19T11:28:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:28, 19 Februarie 2018 (UTC) 9smpcw5u05xhuu24kp7kze8vbypad4j 3 3005 5476 2018-02-19T11:28:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:28, 19 Februarie 2018 (UTC) 9smpcw5u05xhuu24kp7kze8vbypad4j 3 3006 5477 2018-02-19T11:28:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:28, 19 Februarie 2018 (UTC) 9smpcw5u05xhuu24kp7kze8vbypad4j 3 3007 5478 2018-02-19T11:28:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:28, 19 Februarie 2018 (UTC) 9smpcw5u05xhuu24kp7kze8vbypad4j 3 3008 5479 2018-02-19T11:28:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:28, 19 Februarie 2018 (UTC) 9smpcw5u05xhuu24kp7kze8vbypad4j 3 3009 5480 2018-02-19T11:29:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:29, 19 Februarie 2018 (UTC) sr52bo0p998rvjjzftqmsvajh3gclcq 3 3010 5481 2018-02-19T11:29:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:29, 19 Februarie 2018 (UTC) sr52bo0p998rvjjzftqmsvajh3gclcq 3 3011 5482 2018-02-19T11:29:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:29, 19 Februarie 2018 (UTC) sr52bo0p998rvjjzftqmsvajh3gclcq 3 3012 5483 2018-02-19T11:29:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:29, 19 Februarie 2018 (UTC) sr52bo0p998rvjjzftqmsvajh3gclcq 3 3013 5484 2018-02-19T11:29:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:29, 19 Februarie 2018 (UTC) sr52bo0p998rvjjzftqmsvajh3gclcq 3 3014 5485 2018-02-19T11:29:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:29, 19 Februarie 2018 (UTC) sr52bo0p998rvjjzftqmsvajh3gclcq 3 3015 5486 2018-02-19T11:30:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:30, 19 Februarie 2018 (UTC) 5s4qdaxyzz1n8bleq38iby2694t8wdy 3 3016 5487 2018-02-19T11:30:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:30, 19 Februarie 2018 (UTC) 5s4qdaxyzz1n8bleq38iby2694t8wdy 3 3017 5488 2018-02-19T11:30:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:30, 19 Februarie 2018 (UTC) 5s4qdaxyzz1n8bleq38iby2694t8wdy 3 3018 5489 2018-02-19T11:30:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:30, 19 Februarie 2018 (UTC) 5s4qdaxyzz1n8bleq38iby2694t8wdy 3 3019 5490 2018-02-19T11:30:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:30, 19 Februarie 2018 (UTC) 5s4qdaxyzz1n8bleq38iby2694t8wdy 3 3020 5491 2018-02-19T11:30:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:30, 19 Februarie 2018 (UTC) 5s4qdaxyzz1n8bleq38iby2694t8wdy 3 3021 5492 2018-02-19T11:31:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:31, 19 Februarie 2018 (UTC) q7cr35noeh9boz59jj3pc5lkweru2jz 3 3022 5493 2018-02-19T11:31:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:31, 19 Februarie 2018 (UTC) q7cr35noeh9boz59jj3pc5lkweru2jz 3 3023 5494 2018-02-19T11:31:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:31, 19 Februarie 2018 (UTC) q7cr35noeh9boz59jj3pc5lkweru2jz 3 3024 5495 2018-02-19T11:31:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:31, 19 Februarie 2018 (UTC) q7cr35noeh9boz59jj3pc5lkweru2jz 3 3025 5496 2018-02-19T11:31:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:31, 19 Februarie 2018 (UTC) q7cr35noeh9boz59jj3pc5lkweru2jz 3 3026 5497 2018-02-19T11:31:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:31, 19 Februarie 2018 (UTC) q7cr35noeh9boz59jj3pc5lkweru2jz 3 3027 5498 2018-02-19T11:32:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:32, 19 Februarie 2018 (UTC) 1srp0xg21mzuz716fjk4eptfnj6n75o 3 3028 5499 2018-02-19T11:32:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:32, 19 Februarie 2018 (UTC) 1srp0xg21mzuz716fjk4eptfnj6n75o 3 3029 5500 2018-02-19T11:32:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:32, 19 Februarie 2018 (UTC) 1srp0xg21mzuz716fjk4eptfnj6n75o 3 3030 5501 2018-02-19T11:32:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:32, 19 Februarie 2018 (UTC) 1srp0xg21mzuz716fjk4eptfnj6n75o 3 3031 5502 2018-02-19T11:32:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:32, 19 Februarie 2018 (UTC) 1srp0xg21mzuz716fjk4eptfnj6n75o 3 3032 5503 2018-02-19T11:32:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:32, 19 Februarie 2018 (UTC) 1srp0xg21mzuz716fjk4eptfnj6n75o 3 3033 5504 2018-02-19T11:33:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:33, 19 Februarie 2018 (UTC) 5d19kujnlgycgm7vwhpegkpuheevtvr 3 3034 5505 2018-02-19T11:33:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:33, 19 Februarie 2018 (UTC) 5d19kujnlgycgm7vwhpegkpuheevtvr 3 3035 5506 2018-02-19T11:33:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:33, 19 Februarie 2018 (UTC) 5d19kujnlgycgm7vwhpegkpuheevtvr 3 3036 5507 2018-02-19T11:33:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:33, 19 Februarie 2018 (UTC) 5d19kujnlgycgm7vwhpegkpuheevtvr 3 3037 5508 2018-02-19T11:33:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:33, 19 Februarie 2018 (UTC) 5d19kujnlgycgm7vwhpegkpuheevtvr 3 3038 5509 2018-02-19T11:33:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:33, 19 Februarie 2018 (UTC) 5d19kujnlgycgm7vwhpegkpuheevtvr 3 3039 5510 2018-02-19T11:34:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 3 3040 5511 2018-02-19T11:34:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 3 3041 5512 2018-02-19T11:34:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 3 3042 5513 2018-02-19T11:34:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 3 3043 5514 2018-02-19T11:34:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 3 3044 5515 2018-02-19T11:34:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 6828 5515 2021-02-23T19:22:26Z Fitindia 2256 Fitindia het bladsy [[Gebruikerbespreking:Septian Hadi]] na [[Gebruikerbespreking:Shinkiwa]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Septian Hadi|Septian Hadi]]" to "[[Special:CentralAuth/Shinkiwa|Shinkiwa]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:34, 19 Februarie 2018 (UTC) p4xri3htggm6ervekq2s8mng709etr0 3 3045 5516 2018-02-19T11:35:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 3 3046 5517 2018-02-19T11:35:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 3 3047 5518 2018-02-19T11:35:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 3 3048 5519 2018-02-19T11:35:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 3 3049 5520 2018-02-19T11:35:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 3 3050 5521 2018-02-19T11:35:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 6507 5521 2020-03-10T18:08:28Z Turkmen 2075 Turkmen het bladsy [[Gebruikerbespreking:Poyekhali]] na [[Gebruikerbespreking:Pandakekok9]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Poyekhali|Poyekhali]]" to "[[Special:CentralAuth/Pandakekok9|Pandakekok9]]" wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:35, 19 Februarie 2018 (UTC) 8dnhxsf6im8jrvbh7wnugp3i50dezbg 3 3051 5522 2018-02-19T11:36:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:36, 19 Februarie 2018 (UTC) 3i669817mz6witdd3ovb5afjpm5uag9 3 3052 5523 2018-02-19T11:36:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:36, 19 Februarie 2018 (UTC) 3i669817mz6witdd3ovb5afjpm5uag9 3 3053 5524 2018-02-19T11:36:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:36, 19 Februarie 2018 (UTC) 3i669817mz6witdd3ovb5afjpm5uag9 3 3054 5525 2018-02-19T11:36:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:36, 19 Februarie 2018 (UTC) 3i669817mz6witdd3ovb5afjpm5uag9 3 3055 5526 2018-02-19T11:36:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:36, 19 Februarie 2018 (UTC) 3i669817mz6witdd3ovb5afjpm5uag9 3 3056 5527 2018-02-19T11:36:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:36, 19 Februarie 2018 (UTC) 3i669817mz6witdd3ovb5afjpm5uag9 3 3057 5528 2018-02-19T11:37:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:37, 19 Februarie 2018 (UTC) 4d5m63257azafa2cvlx5arl9zqu6qaj 3 3058 5529 2018-02-19T11:37:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:37, 19 Februarie 2018 (UTC) 4d5m63257azafa2cvlx5arl9zqu6qaj 3 3059 5530 2018-02-19T11:37:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:37, 19 Februarie 2018 (UTC) 4d5m63257azafa2cvlx5arl9zqu6qaj 3 3060 5531 2018-02-19T11:37:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:37, 19 Februarie 2018 (UTC) 4d5m63257azafa2cvlx5arl9zqu6qaj 3 3061 5532 2018-02-19T11:37:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:37, 19 Februarie 2018 (UTC) 4d5m63257azafa2cvlx5arl9zqu6qaj 3 3062 5533 2018-02-19T11:37:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:37, 19 Februarie 2018 (UTC) 4d5m63257azafa2cvlx5arl9zqu6qaj 3 3063 5534 2018-02-19T11:38:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 8q7r9t5kmqvzox9qifwrp3a2m8cccxo 3 3064 5535 2018-02-19T11:38:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 8q7r9t5kmqvzox9qifwrp3a2m8cccxo 5570 5535 2018-02-22T06:17:39Z TerraCodes 1670 thanks for the welcome~ wikitext text/x-wiki {{#babel:en|af-0}} == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 462ibubp8ltgzvwchr4h3ytrhkq88gp 3 3065 5536 2018-02-19T11:38:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 8q7r9t5kmqvzox9qifwrp3a2m8cccxo 3 3066 5537 2018-02-19T11:38:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 8q7r9t5kmqvzox9qifwrp3a2m8cccxo 3 3067 5538 2018-02-19T11:38:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 8q7r9t5kmqvzox9qifwrp3a2m8cccxo 3 3068 5539 2018-02-19T11:38:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:38, 19 Februarie 2018 (UTC) 8q7r9t5kmqvzox9qifwrp3a2m8cccxo 3 3069 5540 2018-02-19T11:39:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:39, 19 Februarie 2018 (UTC) a2nzg4nxj3pm2ebf35lhqaal0dcessl 3 3070 5541 2018-02-19T11:39:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:39, 19 Februarie 2018 (UTC) a2nzg4nxj3pm2ebf35lhqaal0dcessl 3 3071 5542 2018-02-19T11:39:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:39, 19 Februarie 2018 (UTC) a2nzg4nxj3pm2ebf35lhqaal0dcessl 3 3072 5543 2018-02-19T11:39:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:39, 19 Februarie 2018 (UTC) a2nzg4nxj3pm2ebf35lhqaal0dcessl 3 3073 5544 2018-02-19T11:39:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:39, 19 Februarie 2018 (UTC) a2nzg4nxj3pm2ebf35lhqaal0dcessl 3 3074 5545 2018-02-19T11:39:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:39, 19 Februarie 2018 (UTC) a2nzg4nxj3pm2ebf35lhqaal0dcessl 3 3075 5546 2018-02-19T11:40:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:40, 19 Februarie 2018 (UTC) lnae5lwbz2d2hfeyz4907gv3a21ndtu 3 3076 5547 2018-02-19T11:40:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:40, 19 Februarie 2018 (UTC) lnae5lwbz2d2hfeyz4907gv3a21ndtu 3 3077 5548 2018-02-19T11:40:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:40, 19 Februarie 2018 (UTC) lnae5lwbz2d2hfeyz4907gv3a21ndtu 3 3078 5549 2018-02-19T11:40:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:40, 19 Februarie 2018 (UTC) lnae5lwbz2d2hfeyz4907gv3a21ndtu 3 3079 5550 2018-02-19T11:40:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:40, 19 Februarie 2018 (UTC) lnae5lwbz2d2hfeyz4907gv3a21ndtu 3 3080 5551 2018-02-19T11:40:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:40, 19 Februarie 2018 (UTC) lnae5lwbz2d2hfeyz4907gv3a21ndtu 3 3081 5552 2018-02-19T11:41:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:41, 19 Februarie 2018 (UTC) j62apx9sawt877tuv41bii47po8qq1u 3 3082 5553 2018-02-19T11:41:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:41, 19 Februarie 2018 (UTC) j62apx9sawt877tuv41bii47po8qq1u 3 3083 5554 2018-02-19T11:41:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:41, 19 Februarie 2018 (UTC) j62apx9sawt877tuv41bii47po8qq1u 3 3084 5555 2018-02-19T11:41:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:41, 19 Februarie 2018 (UTC) j62apx9sawt877tuv41bii47po8qq1u 3 3085 5556 2018-02-19T11:41:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:41, 19 Februarie 2018 (UTC) j62apx9sawt877tuv41bii47po8qq1u 3 3086 5557 2018-02-19T11:41:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:41, 19 Februarie 2018 (UTC) j62apx9sawt877tuv41bii47po8qq1u 3 3087 5558 2018-02-19T11:42:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:42, 19 Februarie 2018 (UTC) e30uabjcw1dmbyo15uuuezglpxbxbrg 3 3088 5559 2018-02-19T11:42:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:42, 19 Februarie 2018 (UTC) e30uabjcw1dmbyo15uuuezglpxbxbrg 3 3089 5560 2018-02-19T11:42:20Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:42, 19 Februarie 2018 (UTC) e30uabjcw1dmbyo15uuuezglpxbxbrg 3 3090 5561 2018-02-19T11:42:30Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:42, 19 Februarie 2018 (UTC) e30uabjcw1dmbyo15uuuezglpxbxbrg 3 3091 5562 2018-02-19T11:42:40Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:42, 19 Februarie 2018 (UTC) e30uabjcw1dmbyo15uuuezglpxbxbrg 3 3092 5563 2018-02-19T11:42:50Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:42, 19 Februarie 2018 (UTC) e30uabjcw1dmbyo15uuuezglpxbxbrg 3 3093 5564 2018-02-19T11:43:00Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:43, 19 Februarie 2018 (UTC) coax15dsh0zedp0vgux80bpqr10gmvk 3 3094 5565 2018-02-19T11:43:10Z KabouterBot 1931 Welkom! wikitext text/x-wiki == Welkom == '''Beste {{#Switch: {{{1}}}|PAGENAME={{{2}}}|{{PAGENAME}}}}''', [[Wikibooks:Welkom|welkom op Wikibooks!]] --[[Gebruiker:KabouterBot|KabouterBot]] ([[Gebruikerbespreking:KabouterBot|kontak]]) 11:43, 19 Februarie 2018 (UTC) coax15dsh0zedp0vgux80bpqr10gmvk 3 3095 5568 2018-02-19T15:54:01Z JJMC89 1794 Create wikitext text/x-wiki __NOINDEX____NOEDITSECTION____NONEWSECTIONLINK__{{softredirect|meta:User talk:{{PAGENAME}}}} srx421gcshk3fa5tc0ag5px5380bkgx 3 3100 5589 2018-06-25T04:04:05Z Moheen 1968 Moheen Reeyad het bladsy [[Gebruikerbespreking:Aftabuzzaman]] na [[Gebruikerbespreking:আফতাবুজ্জামান]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Aftabuzzaman|Aftabuzzaman]]" to "[[Special:CentralAuth/আফতাবুজ্জামান|আফতাবুজ্জামান]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:আফতাবুজ্জামান]] nh7u5637qpib10wm2kkc0qx3wadc7oc 2 3101 5590 2018-06-27T18:36:25Z Green Mostaza 955 {{bot}} wikitext text/x-wiki {{bot|Green Mostaza}} lbknyy06utkjizncf7f4oljdafhiwhk 3 3102 5591 2018-06-27T18:37:08Z Green Mostaza 955 {{softredirect}} wikitext text/x-wiki {{softredirect|Gebruikerbespreking:Green Mostaza}} 6eku3gah1ho65i5rd9psejnogyhxf0d 2 3103 5592 2018-07-01T22:53:00Z Green Mostaza 955 {{bot}} wikitext text/x-wiki {{bot|Green Mostaza}} lbknyy06utkjizncf7f4oljdafhiwhk 3 3104 5593 2018-07-01T22:55:12Z Green Mostaza 955 {{softredirect}} wikitext text/x-wiki {{softredirect|Gebruikerbespreking:Green Mostaza}} 6eku3gah1ho65i5rd9psejnogyhxf0d 2 3106 5597 2018-10-08T17:03:42Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Vogone]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Vogone/minerva.js&action=raw&ctype=text/javascript'); e7qk639lldxvphqcoowl3nfc7i3anx7 4 3113 5609 2018-12-06T16:04:00Z 102.97.124.25 Fouad jabir 1234567890 wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 3 3115 5612 2018-12-16T04:01:52Z 1997kB 1873 1997kB het bladsy [[Gebruikerbespreking:五月雨恋歌]] na [[Gebruikerbespreking:夢蝶葬花]] oor 'n aanstuur geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/五月雨恋歌|五月雨恋歌]]" to "[[Special:CentralAuth/夢蝶葬花|夢蝶葬花]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:夢蝶葬花]] imndv2xzhwdldwllyrp6ivkvzjt0h6p 3 3119 5620 2019-01-25T22:52:44Z Ejs-80 1564 Ejs-80 het bladsy [[Gebruikerbespreking:Bilbo40]] na [[Gebruikerbespreking:Luc Patin]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Bilbo40|Bilbo40]]" to "[[Special:CentralAuth/Luc Patin|Luc Patin]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Luc Patin]] gqs46j34huy6weaath56fxqykrkxvbx 2 3123 5627 2019-03-02T21:56:35Z Stanglavine 1987 Stanglavine het bladsy [[Gebruiker:Mentifisto]] na [[Gebruiker:Lofty abyss]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Mentifisto|Mentifisto]]" to "[[Special:CentralAuth/Lofty abyss|Lofty abyss]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Lofty abyss]] b76jh5h3t4dmxh7905ubsaf9kr3hy70 3 3124 5631 2019-05-14T17:00:50Z Tris T7 2063 added info wikitext text/x-wiki Hello This is Tris T7. I am from Thailand. If you want to talk or discuss about Wikis please do not hesitate to contact me for it. Thank you. Happy editing. Tris T7. qyb7hck8gg1wgqaibp0gy03vygn66ef 3 3129 5638 2019-06-10T12:47:30Z Ameisenigel 2070 Nuwe bladsy geskep met '{{Softredirect|w:de:Benutzer Diskussion:Sewepb}}' wikitext text/x-wiki {{Softredirect|w:de:Benutzer Diskussion:Sewepb}} dmlvgpvertolcu14m78njywvwo5o1hb 5724 5638 2019-12-17T07:35:15Z Itti 2133 Itti het bladsy [[Gebruikerbespreking:Sewepb]] na [[Gebruikerbespreking:Ameisenigel]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Sewepb|Sewepb]]" to "[[Special:CentralAuth/Ameisenigel|Ameisenigel]]" wikitext text/x-wiki {{Softredirect|w:de:Benutzer Diskussion:Sewepb}} dmlvgpvertolcu14m78njywvwo5o1hb 2 3130 5643 2019-07-01T10:33:34Z 1997kB 1873 1997kB het bladsy [[Gebruiker:Waldir]] na [[Gebruiker:Waldyrious]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Waldir|Waldir]]" to "[[Special:CentralAuth/Waldyrious|Waldyrious]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Waldyrious]] mvfxhn7p9wj593yp1w0olva7mfs741q 2 3133 5649 2019-07-20T00:12:36Z Ejs-80 1564 Ejs-80 het bladsy [[Gebruiker:محمد شعیب]] na [[Gebruiker:Yethrosh]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/محمد شعیب|محمد شعیب]]" to "[[Special:CentralAuth/Yethrosh|Yethrosh]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Yethrosh]] 9cqv8iqmcre542r533t2claycku5s78 3 3134 5650 2019-07-20T00:12:36Z Ejs-80 1564 Ejs-80 het bladsy [[Gebruikerbespreking:محمد شعیب]] na [[Gebruikerbespreking:Yethrosh]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/محمد شعیب|محمد شعیب]]" to "[[Special:CentralAuth/Yethrosh|Yethrosh]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Yethrosh]] 7izmvlydy978n7srpmqwqxsv0wkrgbx 2 3137 5660 2019-08-04T19:13:50Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by FR30799386]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:FR30799386/mobile-global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); jpmcha1jgpe2b70kb7f5yx4h1ngdb91 3 3138 5663 2019-08-19T07:51:21Z DARIO SEVERI 2068 Note of Quick Delete wikitext text/x-wiki ==[[Boekrak:Filosofie]]== Hello, thanks for your collaboration. I wanted to let you know that I deleted the page above because it is not written in this project's language, all text was in French. If you have any questions, you can leave me a message on my talk page. Thanks. [[Gebruiker:DARIO SEVERI|DARIO SEVERI]] ([[Gebruikerbespreking:DARIO SEVERI|kontak]]) 07:51, 19 Augustus 2019 (UTC) 1mho1v15z7g10guuik8zy142sa4iwa9 3 3139 5664 2019-09-14T15:21:26Z WikiBayer 2048 Nuwe bladsy geskep met '<div style="background-color:#00BFFF; border-radius:20px; text-align: center"><h1>Welcome on my User talk </h1></div>' wikitext text/x-wiki <div style="background-color:#00BFFF; border-radius:20px; text-align: center"><h1>Welcome on my User talk </h1></div> ecm5cj95pces8w1zcswhcejno4f8pvy 2 3140 5665 2019-09-30T03:29:02Z Chongkian 2108 Nuwe bladsy geskep met 'Hi everyone!' wikitext text/x-wiki Hi everyone! 0nzb19mczsfpeutkq7g2yvjk4b3b65u 2 3141 5666 2019-10-06T03:22:01Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Masumrezarock100]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Masumrezarock100/global-minerva.js&action=raw&ctype=text/javascript'); // mobileGlobalJS to91va09kln5vco63egs1h2acqeuc5v 6761 5666 2020-07-11T04:16:52Z 1997kB 1873 1997kB het bladsy [[Gebruiker:Masumrezarock100/minerva.js]] na [[Gebruiker:Ainz Ooal Gown/minerva.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Masumrezarock100|Masumrezarock100]]" to "[[Special:CentralAuth/Ainz Ooal Gown|Ainz Ooal Gown]]" javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Masumrezarock100/global-minerva.js&action=raw&ctype=text/javascript'); // mobileGlobalJS to91va09kln5vco63egs1h2acqeuc5v 3 3153 5720 2019-10-12T18:59:31Z علاء 1834 علاء het bladsy [[Gebruikerbespreking:BukhariSaeed]] na [[Gebruikerbespreking:Hammad]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/BukhariSaeed|BukhariSaeed]]" to "[[Special:CentralAuth/Hammad|Hammad]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Hammad]] exq2oqbpfopljqp27nbokhdoopkt1z0 3 3155 5723 2019-11-18T23:21:10Z Killarnee 2124 Stuur aan na [[meta:User talk:Killarnee]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[meta:User talk:Killarnee]] '''You can also write me here, but then it will probably take some time until I answer.''' 0j3i74n50fw0tbj8k6cj093zp81sx4w 3 3156 5725 2019-12-17T07:35:16Z Itti 2133 Itti het bladsy [[Gebruikerbespreking:Sewepb]] na [[Gebruikerbespreking:Ameisenigel]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Sewepb|Sewepb]]" to "[[Special:CentralAuth/Ameisenigel|Ameisenigel]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Ameisenigel]] eisgribnd027xsn427ewbiyygqds04i 2 3158 5727 2020-01-05T15:12:38Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by WhitePhosphorus]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:WhitePhosphorus/global-mobile.js&action=raw&ctype=text/javascript'); jxr0i4uppk1hrtb9t3ml1teg34o7lzp 3 3295 6508 2020-03-10T18:08:28Z Turkmen 2075 Turkmen het bladsy [[Gebruikerbespreking:Poyekhali]] na [[Gebruikerbespreking:Pandakekok9]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Poyekhali|Poyekhali]]" to "[[Special:CentralAuth/Pandakekok9|Pandakekok9]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Pandakekok9]] 4du5fiyxt6cceqb5lhnxochre7drgnn 2 3298 6519 2020-04-17T05:15:09Z Céréales Killer 1497 Céréales Killer het bladsy [[Gebruiker:Leitoxx]] na [[Gebruiker:Mazbel]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Leitoxx|Leitoxx]]" to "[[Special:CentralAuth/Mazbel|Mazbel]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Mazbel]] h00kfgjgj0wlutk69e63c52mjezzfz5 10 3299 6520 2020-04-28T07:25:05Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '<includeonly>[[Gebruiker:{{{1|}}}|{{{2|{{{1|}}}}}}]]</includeonly>' wikitext text/x-wiki <includeonly>[[Gebruiker:{{{1|}}}|{{{2|{{{1|}}}}}}]]</includeonly> hgh2d9zoxcb8lc02kuqq5kkajqhbwlp 6521 6520 2020-04-28T07:31:08Z Раммон 1763 wikitext text/x-wiki <includeonly>[[Gebruiker:{{{1|}}}|{{{2|{{{1|}}}}}}]]</includeonly><noinclude>{{doc}}</noinclude> dn33izmgyox5g67vi0ow2hqbfugkytl 10 3300 6522 2020-04-28T07:31:25Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '{{#invoke:Dokumentasie|main|_content={{ {{#invoke:Dokumentasie|contentTitle}}}}}}<noinclude> <!-- Kategorieë gaan na die /doc subblad, en interwikis na Wikidata. --> </n...' wikitext text/x-wiki {{#invoke:Dokumentasie|main|_content={{ {{#invoke:Dokumentasie|contentTitle}}}}}}<noinclude> <!-- Kategorieë gaan na die /doc subblad, en interwikis na Wikidata. --> </noinclude> oktgpig7bftaigu15n87kysl6t9se6a 6530 6522 2020-04-28T08:18:15Z Раммон 1763 Раммон het bladsy [[Sjabloon:Doc]] na [[Sjabloon:Dokumentasie]] geskuif wikitext text/x-wiki {{#invoke:Dokumentasie|main|_content={{ {{#invoke:Dokumentasie|contentTitle}}}}}}<noinclude> <!-- Kategorieë gaan na die /doc subblad, en interwikis na Wikidata. --> </noinclude> oktgpig7bftaigu15n87kysl6t9se6a 828 3301 6523 2020-04-28T07:33:45Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '-- This module implements {{documentation}}. -- Get required modules. local getArgs = require('Module:Arguments').getArgs local messageBox = require('Module:Message box'...' Scribunto text/plain -- This module implements {{documentation}}. -- Get required modules. local getArgs = require('Module:Arguments').getArgs local messageBox = require('Module:Message box') -- Get the config table. local cfg = mw.loadData('Module:Dokumentasie/config') local p = {} -- Often-used functions. local ugsub = mw.ustring.gsub ---------------------------------------------------------------------------- -- Helper functions -- -- These are defined as local functions, but are made available in the p -- table for testing purposes. ---------------------------------------------------------------------------- local function message(cfgKey, valArray, expectType) --[[ -- Gets a message from the cfg table and formats it if appropriate. -- The function raises an error if the value from the cfg table is not -- of the type expectType. The default type for expectType is 'string'. -- If the table valArray is present, strings such as $1, $2 etc. in the -- message are substituted with values from the table keys [1], [2] etc. -- For example, if the message "foo-message" had the value 'Foo $2 bar $1.', -- message('foo-message', {'baz', 'qux'}) would return "Foo qux bar baz." --]] local msg = cfg[cfgKey] expectType = expectType or 'string' if type(msg) ~= expectType then error('message: type error in message cfg.' .. cfgKey .. ' (' .. expectType .. ' expected, got ' .. type(msg) .. ')', 2) end if not valArray then return msg end local function getMessageVal(match) match = tonumber(match) return valArray[match] or error('message: no value found for key $' .. match .. ' in message cfg.' .. cfgKey, 4) end local ret = ugsub(msg, '$([1-9][0-9]*)', getMessageVal) return ret end p.message = message local function makeWikilink(page, display) if display then return mw.ustring.format('[[%s|%s]]', page, display) else return mw.ustring.format('[[%s]]', page) end end p.makeWikilink = makeWikilink local function makeCategoryLink(cat, sort) local catns = mw.site.namespaces[14].name return makeWikilink(catns .. ':' .. cat, sort) end p.makeCategoryLink = makeCategoryLink local function makeUrlLink(url, display) return mw.ustring.format('[%s %s]', url, display) end p.makeUrlLink = makeUrlLink local function makeToolbar(...) local ret = {} local lim = select('#', ...) if lim < 1 then return nil end for i = 1, lim do ret[#ret + 1] = select(i, ...) end return '<small style="font-style: normal;">(' .. table.concat(ret, ' &#124; ') .. ')</small>' end p.makeToolbar = makeToolbar ---------------------------------------------------------------------------- -- Argument processing ---------------------------------------------------------------------------- local function makeInvokeFunc(funcName) return function (frame) local args = getArgs(frame, { valueFunc = function (key, value) if type(value) == 'string' then value = value:match('^%s*(.-)%s*$') -- Remove whitespace. if key == 'heading' or value ~= '' then return value else return nil end else return value end end }) return p[funcName](args) end end ---------------------------------------------------------------------------- -- Main function ---------------------------------------------------------------------------- p.main = makeInvokeFunc('_main') function p._main(args) --[[ -- This function defines logic flow for the module. -- @args - table of arguments passed by the user -- -- Messages: -- 'main-div-id' --> 'template-documentation' -- 'main-div-classes' --> 'template-documentation iezoomfix' --]] local env = p.getEnvironment(args) local root = mw.html.create() root :wikitext(p.protectionTemplate(env)) :wikitext(p.sandboxNotice(args, env)) -- This div tag is from {{documentation/start box}}, but moving it here -- so that we don't have to worry about unclosed tags. :tag('div') :attr('id', message('main-div-id')) :addClass(message('main-div-classes')) :css('clear', 'both') :css('margin', '1em 0 0 0') :css('border', '1px solid #aaa') :css('background-color', '#ecfcf4') :css('padding', '1em') :newline() :wikitext(p._startBox(args, env)) :wikitext(p._content(args, env)) :tag('div') :css('clear', 'both') -- So right or left floating items don't stick out of the doc box. :newline() :done() :done() :wikitext(p._endBox(args, env)) :wikitext(p.addTrackingCategories(env)) return tostring(root) end ---------------------------------------------------------------------------- -- Environment settings ---------------------------------------------------------------------------- function p.getEnvironment(args) --[[ -- Returns a table with information about the environment, including title objects and other namespace- or -- path-related data. -- @args - table of arguments passed by the user -- -- Title objects include: -- env.title - the page we are making documentation for (usually the current title) -- env.templateTitle - the template (or module, file, etc.) -- env.docTitle - the /doc subpage. -- env.sandboxTitle - the /sandbox subpage. -- env.testcasesTitle - the /testcases subpage. -- env.printTitle - the print version of the template, located at the /Print subpage. -- -- Data includes: -- env.protectionLevels - the protection levels table of the title object. -- env.subjectSpace - the number of the title's subject namespace. -- env.docSpace - the number of the namespace the title puts its documentation in. -- env.docpageBase - the text of the base page of the /doc, /sandbox and /testcases pages, with namespace. -- env.compareUrl - URL of the Special:ComparePages page comparing the sandbox with the template. -- -- All table lookups are passed through pcall so that errors are caught. If an error occurs, the value -- returned will be nil. --]] local env, envFuncs = {}, {} -- Set up the metatable. If triggered we call the corresponding function in the envFuncs table. The value -- returned by that function is memoized in the env table so that we don't call any of the functions -- more than once. (Nils won't be memoized.) setmetatable(env, { __index = function (t, key) local envFunc = envFuncs[key] if envFunc then local success, val = pcall(envFunc) if success then env[key] = val -- Memoise the value. return val end end return nil end }) function envFuncs.title() -- The title object for the current page, or a test page passed with args.page. local title local titleArg = args.page if titleArg then title = mw.title.new(titleArg) else title = mw.title.getCurrentTitle() end return title end function envFuncs.templateTitle() --[[ -- The template (or module, etc.) title object. -- Messages: -- 'sandbox-subpage' --> 'sandbox' -- 'testcases-subpage' --> 'testcases' --]] local subjectSpace = env.subjectSpace local title = env.title local subpage = title.subpageText if subpage == message('sandbox-subpage') or subpage == message('testcases-subpage') then return mw.title.makeTitle(subjectSpace, title.baseText) else return mw.title.makeTitle(subjectSpace, title.text) end end function envFuncs.docTitle() --[[ -- Title object of the /doc subpage. -- Messages: -- 'doc-subpage' --> 'doc' --]] local title = env.title local docname = args[1] -- User-specified doc page. local docpage if docname then docpage = docname else docpage = env.docpageBase .. '/' .. message('doc-subpage') end return mw.title.new(docpage) end function envFuncs.sandboxTitle() --[[ -- Title object for the /sandbox subpage. -- Messages: -- 'sandbox-subpage' --> 'sandbox' --]] return mw.title.new(env.docpageBase .. '/' .. message('sandbox-subpage')) end function envFuncs.testcasesTitle() --[[ -- Title object for the /testcases subpage. -- Messages: -- 'testcases-subpage' --> 'testcases' --]] return mw.title.new(env.docpageBase .. '/' .. message('testcases-subpage')) end function envFuncs.printTitle() --[[ -- Title object for the /Print subpage. -- Messages: -- 'print-subpage' --> 'Print' --]] return env.templateTitle:subPageTitle(message('print-subpage')) end function envFuncs.protectionLevels() -- The protection levels table of the title object. return env.title.protectionLevels end function envFuncs.subjectSpace() -- The subject namespace number. return mw.site.namespaces[env.title.namespace].subject.id end function envFuncs.docSpace() -- The documentation namespace number. For most namespaces this is the same as the -- subject namespace. However, pages in the Article, File, MediaWiki or Category -- namespaces must have their /doc, /sandbox and /testcases pages in talk space. local subjectSpace = env.subjectSpace if subjectSpace == 0 or subjectSpace == 6 or subjectSpace == 8 or subjectSpace == 14 then return subjectSpace + 1 else return subjectSpace end end function envFuncs.docpageBase() -- The base page of the /doc, /sandbox, and /testcases subpages. -- For some namespaces this is the talk page, rather than the template page. local templateTitle = env.templateTitle local docSpace = env.docSpace local docSpaceText = mw.site.namespaces[docSpace].name -- Assemble the link. docSpace is never the main namespace, so we can hardcode the colon. return docSpaceText .. ':' .. templateTitle.text end function envFuncs.compareUrl() -- Diff link between the sandbox and the main template using [[Special:ComparePages]]. local templateTitle = env.templateTitle local sandboxTitle = env.sandboxTitle if templateTitle.exists and sandboxTitle.exists then local compareUrl = mw.uri.fullUrl( 'Special:ComparePages', {page1 = templateTitle.prefixedText, page2 = sandboxTitle.prefixedText} ) return tostring(compareUrl) else return nil end end return env end ---------------------------------------------------------------------------- -- Auxiliary templates ---------------------------------------------------------------------------- function p.sandboxNotice(args, env) --[=[ -- Generates a sandbox notice for display above sandbox pages. -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- Messages: -- 'sandbox-notice-image' --> '[[Image:Sandbox.svg|50px|alt=|link=]]' -- 'sandbox-notice-blurb' --> 'This is the $1 for $2.' -- 'sandbox-notice-diff-blurb' --> 'This is the $1 for $2 ($3).' -- 'sandbox-notice-pagetype-template' --> '[[Wikipedia:Template test cases|template sandbox]] page' -- 'sandbox-notice-pagetype-module' --> '[[Wikipedia:Template test cases|module sandbox]] page' -- 'sandbox-notice-pagetype-other' --> 'sandbox page' -- 'sandbox-notice-compare-link-display' --> 'diff' -- 'sandbox-notice-testcases-blurb' --> 'See also the companion subpage for $1.' -- 'sandbox-notice-testcases-link-display' --> 'test cases' -- 'sandbox-category' --> 'Template sandboxes' --]=] local title = env.title local sandboxTitle = env.sandboxTitle local templateTitle = env.templateTitle local subjectSpace = env.subjectSpace if not (subjectSpace and title and sandboxTitle and templateTitle and mw.title.equals(title, sandboxTitle)) then return nil end -- Build the table of arguments to pass to {{ombox}}. We need just two fields, "image" and "text". local omargs = {} omargs.image = message('sandbox-notice-image') -- Get the text. We start with the opening blurb, which is something like -- "This is the template sandbox for [[Template:Foo]] (diff)." local text = '' local frame = mw.getCurrentFrame() local isPreviewing = frame:preprocess('{{REVISIONID}}') == '' -- True if the page is being previewed. local pagetype if subjectSpace == 10 then pagetype = message('sandbox-notice-pagetype-template') elseif subjectSpace == 828 then pagetype = message('sandbox-notice-pagetype-module') else pagetype = message('sandbox-notice-pagetype-other') end local templateLink = makeWikilink(templateTitle.prefixedText) local compareUrl = env.compareUrl if isPreviewing or not compareUrl then text = text .. message('sandbox-notice-blurb', {pagetype, templateLink}) else local compareDisplay = message('sandbox-notice-compare-link-display') local compareLink = makeUrlLink(compareUrl, compareDisplay) text = text .. message('sandbox-notice-diff-blurb', {pagetype, templateLink, compareLink}) end -- Get the test cases page blurb if the page exists. This is something like -- "See also the companion subpage for [[Template:Foo/testcases|test cases]]." local testcasesTitle = env.testcasesTitle if testcasesTitle and testcasesTitle.exists then if testcasesTitle.namespace == mw.site.namespaces.Module.id then local testcasesLinkDisplay = message('sandbox-notice-testcases-link-display') local testcasesRunLinkDisplay = message('sandbox-notice-testcases-run-link-display') local testcasesLink = makeWikilink(testcasesTitle.prefixedText, testcasesLinkDisplay) local testcasesRunLink = makeWikilink(testcasesTitle.talkPageTitle.prefixedText, testcasesRunLinkDisplay) text = text .. '<br />' .. message('sandbox-notice-testcases-run-blurb', {testcasesLink, testcasesRunLink}) else local testcasesLinkDisplay = message('sandbox-notice-testcases-link-display') local testcasesLink = makeWikilink(testcasesTitle.prefixedText, testcasesLinkDisplay) text = text .. '<br />' .. message('sandbox-notice-testcases-blurb', {testcasesLink}) end end -- Add the sandbox to the sandbox category. text = text .. makeCategoryLink(message('sandbox-category')) omargs.text = text local ret = '<div style="clear: both;"></div>' ret = ret .. messageBox.main('ombox', omargs) return ret end function p.protectionTemplate(env) -- Generates the padlock icon in the top right. -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- Messages: -- 'protection-template' --> 'pp-template' -- 'protection-template-args' --> {docusage = 'yes'} local protectionLevels, mProtectionBanner local title = env.title -- Wawiel: op die oomblik is daar goggas hier wat eers reggemaak moet word. Beskermde sjablone se dokumentasie wil nie genereer nie. return nil --protectionLevels = env.protectionLevels --if not protectionLevels then -- return nil --end --local editProt = protectionLevels.edit and protectionLevels.edit[1] --local moveProt = protectionLevels.move and protectionLevels.move[1] --if editProt then -- -- The page is edit-protected. -- mProtectionBanner = require('Module:Protection banner') -- local reason = message('protection-reason-edit') -- return mProtectionBanner._main{reason, small = true} --elseif moveProt and moveProt ~= 'autoconfirmed' then -- -- The page is move-protected but not edit-protected. Exclude move -- -- protection with the level "autoconfirmed", as this is equivalent to -- -- no move protection at all. -- mProtectionBanner = require('Module:Protection banner') -- return mProtectionBanner._main{action = 'move', small = true} --else -- return nil --end end ---------------------------------------------------------------------------- -- Start box ---------------------------------------------------------------------------- p.startBox = makeInvokeFunc('_startBox') function p._startBox(args, env) --[[ -- This function generates the start box. -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- The actual work is done by p.makeStartBoxLinksData and p.renderStartBoxLinks which make -- the [view] [edit] [history] [purge] links, and by p.makeStartBoxData and p.renderStartBox -- which generate the box HTML. --]] env = env or p.getEnvironment(args) local links local content = args.content if not content then -- No need to include the links if the documentation is on the template page itself. local linksData = p.makeStartBoxLinksData(args, env) if linksData then links = p.renderStartBoxLinks(linksData) end end -- Generate the start box html. local data = p.makeStartBoxData(args, env, links) if data then return p.renderStartBox(data) else -- User specified no heading. return nil end end function p.makeStartBoxLinksData(args, env) --[[ -- Does initial processing of data to make the [view] [edit] [history] [purge] links. -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- Messages: -- 'view-link-display' --> 'view' -- 'edit-link-display' --> 'edit' -- 'history-link-display' --> 'history' -- 'purge-link-display' --> 'purge' -- 'file-docpage-preload' --> 'Template:Documentation/preload-filespace' -- 'module-preload' --> 'Template:Documentation/preload-module-doc' -- 'docpage-preload' --> 'Template:Documentation/preload' -- 'create-link-display' --> 'create' --]] local subjectSpace = env.subjectSpace local title = env.title local docTitle = env.docTitle if not title or not docTitle then return nil end local data = {} data.title = title data.docTitle = docTitle -- View, display, edit, and purge links if /doc exists. data.viewLinkDisplay = message('view-link-display') data.editLinkDisplay = message('edit-link-display') data.historyLinkDisplay = message('history-link-display') data.purgeLinkDisplay = message('purge-link-display') -- Create link if /doc doesn't exist. local preload = args.preload if not preload then if subjectSpace == 6 then -- File namespace preload = message('file-docpage-preload') elseif subjectSpace == 828 then -- Module namespace preload = message('module-preload') else preload = message('docpage-preload') end end data.preload = preload data.createLinkDisplay = message('create-link-display') return data end function p.renderStartBoxLinks(data) --[[ -- Generates the [view][edit][history][purge] or [create] links from the data table. -- @data - a table of data generated by p.makeStartBoxLinksData --]] local function escapeBrackets(s) -- Escapes square brackets with HTML entities. s = s:gsub('%[', '&#91;') -- Replace square brackets with HTML entities. s = s:gsub('%]', '&#93;') return s end local ret local docTitle = data.docTitle local title = data.title if docTitle.exists then local viewLink = makeWikilink(docTitle.prefixedText, data.viewLinkDisplay) local editLink = makeUrlLink(docTitle:fullUrl{action = 'edit'}, data.editLinkDisplay) local historyLink = makeUrlLink(docTitle:fullUrl{action = 'history'}, data.historyLinkDisplay) local purgeLink = makeUrlLink(title:fullUrl{action = 'purge'}, data.purgeLinkDisplay) ret = '[%s] [%s] [%s] [%s]' ret = escapeBrackets(ret) ret = mw.ustring.format(ret, viewLink, editLink, historyLink, purgeLink) else local createLink = makeUrlLink(docTitle:fullUrl{action = 'edit', preload = data.preload}, data.createLinkDisplay) ret = '[%s]' ret = escapeBrackets(ret) ret = mw.ustring.format(ret, createLink) end return ret end function p.makeStartBoxData(args, env, links) --[=[ -- Does initial processing of data to pass to the start-box render function, p.renderStartBox. -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- @links - a string containing the [view][edit][history][purge] links - could be nil if there's an error. -- -- Messages: -- 'documentation-icon-wikitext' --> '[[File:Test Template Info-Icon - Version (2).svg|50px|link=|alt=Documentation icon]]' -- 'template-namespace-heading' --> 'Template documentation' -- 'module-namespace-heading' --> 'Module documentation' -- 'file-namespace-heading' --> 'Summary' -- 'other-namespaces-heading' --> 'Documentation' -- 'start-box-linkclasses' --> 'mw-editsection-like plainlinks' -- 'start-box-link-id' --> 'doc_editlinks' -- 'testcases-create-link-display' --> 'create' --]=] local subjectSpace = env.subjectSpace if not subjectSpace then -- Default to an "other namespaces" namespace, so that we get at least some output -- if an error occurs. subjectSpace = 2 end local data = {} -- Heading local heading = args.heading -- Blank values are not removed. if heading == '' then -- Don't display the start box if the heading arg is defined but blank. return nil end if heading then data.heading = heading elseif subjectSpace == 10 then -- Template namespace data.heading = message('documentation-icon-wikitext') .. ' ' .. message('template-namespace-heading') elseif subjectSpace == 828 then -- Module namespace data.heading = message('documentation-icon-wikitext') .. ' ' .. message('module-namespace-heading') elseif subjectSpace == 6 then -- File namespace data.heading = message('file-namespace-heading') else data.heading = message('other-namespaces-heading') end -- Heading CSS local headingStyle = args['heading-style'] if headingStyle then data.headingStyleText = headingStyle elseif subjectSpace == 10 then -- We are in the template or template talk namespaces. data.headingFontWeight = 'bold' data.headingFontSize = '125%' else data.headingFontSize = '150%' end -- Data for the [view][edit][history][purge] or [create] links. if links then data.linksClass = message('start-box-linkclasses') data.linksId = message('start-box-link-id') data.links = links end return data end function p.renderStartBox(data) -- Renders the start box html. -- @data - a table of data generated by p.makeStartBoxData. local sbox = mw.html.create('div') sbox :css('padding-bottom', '3px') :css('border-bottom', '1px solid #aaa') :css('margin-bottom', '1ex') :newline() :tag('span') :cssText(data.headingStyleText) :css('font-weight', data.headingFontWeight) :css('font-size', data.headingFontSize) :wikitext(data.heading) local links = data.links if links then sbox:tag('span') :addClass(data.linksClass) :attr('id', data.linksId) :wikitext(links) end return tostring(sbox) end ---------------------------------------------------------------------------- -- Documentation content ---------------------------------------------------------------------------- p.content = makeInvokeFunc('_content') function p._content(args, env) -- Displays the documentation contents -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment env = env or p.getEnvironment(args) local docTitle = env.docTitle local content = args.content if not content and docTitle and docTitle.exists then content = args._content or mw.getCurrentFrame():expandTemplate{title = docTitle.prefixedText} end -- The line breaks below are necessary so that "=== Headings ===" at the start and end -- of docs are interpreted correctly. return '\n' .. (content or '') .. '\n' end p.contentTitle = makeInvokeFunc('_contentTitle') function p._contentTitle(args, env) env = env or p.getEnvironment(args) local docTitle = env.docTitle if not args.content and docTitle and docTitle.exists then return docTitle.prefixedText else return '' end end ---------------------------------------------------------------------------- -- End box ---------------------------------------------------------------------------- p.endBox = makeInvokeFunc('_endBox') function p._endBox(args, env) --[=[ -- This function generates the end box (also known as the link box). -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- Messages: -- 'fmbox-id' --> 'documentation-meta-data' -- 'fmbox-style' --> 'background-color: #ecfcf4' -- 'fmbox-textstyle' --> 'font-style: italic' -- -- The HTML is generated by the {{fmbox}} template, courtesy of [[Module:Message box]]. --]=] -- Get environment data. env = env or p.getEnvironment(args) local subjectSpace = env.subjectSpace local docTitle = env.docTitle if not subjectSpace or not docTitle then return nil end -- Check whether we should output the end box at all. Add the end -- box by default if the documentation exists or if we are in the -- user, module or template namespaces. local linkBox = args['link box'] if linkBox == 'off' or not ( docTitle.exists or subjectSpace == 2 or subjectSpace == 828 or subjectSpace == 10 ) then return nil end -- Assemble the arguments for {{fmbox}}. local fmargs = {} fmargs.id = message('fmbox-id') -- Sets 'documentation-meta-data' fmargs.image = 'none' fmargs.style = message('fmbox-style') -- Sets 'background-color: #ecfcf4' fmargs.textstyle = message('fmbox-textstyle') -- 'font-style: italic;' -- Assemble the fmbox text field. local text = '' if linkBox then text = text .. linkBox else text = text .. (p.makeDocPageBlurb(args, env) or '') -- "This documentation is transcluded from [[Foo]]." if subjectSpace == 2 or subjectSpace == 10 or subjectSpace == 828 then -- We are in the user, template or module namespaces. -- Add sandbox and testcases links. -- "Editors can experiment in this template's sandbox and testcases pages." text = text .. (p.makeExperimentBlurb(args, env) or '') text = text .. '<br />' if not args.content and not args[1] then -- "Please add categories to the /doc subpage." -- Don't show this message with inline docs or with an explicitly specified doc page, -- as then it is unclear where to add the categories. text = text .. (p.makeCategoriesBlurb(args, env) or '') end text = text .. ' ' .. (p.makeSubpagesBlurb(args, env) or '') --"Subpages of this template" local printBlurb = p.makePrintBlurb(args, env) -- Two-line blurb about print versions of templates. if printBlurb then text = text .. '<br />' .. printBlurb end end end fmargs.text = text return messageBox.main('fmbox', fmargs) end function p.makeDocPageBlurb(args, env) --[=[ -- Makes the blurb "This documentation is transcluded from [[Template:Foo]] (edit, history)". -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- Messages: -- 'edit-link-display' --> 'edit' -- 'history-link-display' --> 'history' -- 'transcluded-from-blurb' --> -- 'The above [[Wikipedia:Template documentation|documentation]] -- is [[Wikipedia:Transclusion|transcluded]] from $1.' -- 'module-preload' --> 'Template:Documentation/preload-module-doc' -- 'create-link-display' --> 'create' -- 'create-module-doc-blurb' --> -- 'You might want to $1 a documentation page for this [[Wikipedia:Lua|Scribunto module]].' --]=] local docTitle = env.docTitle if not docTitle then return nil end local ret if docTitle.exists then -- /doc exists; link to it. local docLink = makeWikilink(docTitle.prefixedText) local editUrl = docTitle:fullUrl{action = 'edit'} local editDisplay = message('edit-link-display') local editLink = makeUrlLink(editUrl, editDisplay) local historyUrl = docTitle:fullUrl{action = 'history'} local historyDisplay = message('history-link-display') local historyLink = makeUrlLink(historyUrl, historyDisplay) ret = message('transcluded-from-blurb', {docLink}) .. ' ' .. makeToolbar(editLink, historyLink) .. '<br />' elseif env.subjectSpace == 828 then -- /doc does not exist; ask to create it. local createUrl = docTitle:fullUrl{action = 'edit', preload = message('module-preload')} local createDisplay = message('create-link-display') local createLink = makeUrlLink(createUrl, createDisplay) ret = message('create-module-doc-blurb', {createLink}) .. '<br />' end return ret end function p.makeExperimentBlurb(args, env) --[[ -- Renders the text "Editors can experiment in this template's sandbox (edit | diff) and testcases (edit) pages." -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- Messages: -- 'sandbox-link-display' --> 'sandbox' -- 'sandbox-edit-link-display' --> 'edit' -- 'compare-link-display' --> 'diff' -- 'module-sandbox-preload' --> 'Template:Documentation/preload-module-sandbox' -- 'template-sandbox-preload' --> 'Template:Documentation/preload-sandbox' -- 'sandbox-create-link-display' --> 'create' -- 'mirror-edit-summary' --> 'Create sandbox version of $1' -- 'mirror-link-display' --> 'mirror' -- 'mirror-link-preload' --> 'Template:Documentation/mirror' -- 'sandbox-link-display' --> 'sandbox' -- 'testcases-link-display' --> 'testcases' -- 'testcases-edit-link-display'--> 'edit' -- 'template-sandbox-preload' --> 'Template:Documentation/preload-sandbox' -- 'testcases-create-link-display' --> 'create' -- 'testcases-link-display' --> 'testcases' -- 'testcases-edit-link-display' --> 'edit' -- 'module-testcases-preload' --> 'Template:Documentation/preload-module-testcases' -- 'template-testcases-preload' --> 'Template:Documentation/preload-testcases' -- 'experiment-blurb-module' --> 'Editors can experiment in this module's $1 and $2 pages.' -- 'experiment-blurb-template' --> 'Editors can experiment in this template's $1 and $2 pages.' --]] local subjectSpace = env.subjectSpace local templateTitle = env.templateTitle local sandboxTitle = env.sandboxTitle local testcasesTitle = env.testcasesTitle local templatePage = templateTitle.prefixedText if not subjectSpace or not templateTitle or not sandboxTitle or not testcasesTitle then return nil end -- Make links. local sandboxLinks, testcasesLinks if sandboxTitle.exists then local sandboxPage = sandboxTitle.prefixedText local sandboxDisplay = message('sandbox-link-display') local sandboxLink = makeWikilink(sandboxPage, sandboxDisplay) local sandboxEditUrl = sandboxTitle:fullUrl{action = 'edit'} local sandboxEditDisplay = message('sandbox-edit-link-display') local sandboxEditLink = makeUrlLink(sandboxEditUrl, sandboxEditDisplay) local compareUrl = env.compareUrl local compareLink if compareUrl then local compareDisplay = message('compare-link-display') compareLink = makeUrlLink(compareUrl, compareDisplay) end sandboxLinks = sandboxLink .. ' ' .. makeToolbar(sandboxEditLink, compareLink) else local sandboxPreload if subjectSpace == 828 then sandboxPreload = message('module-sandbox-preload') else sandboxPreload = message('template-sandbox-preload') end local sandboxCreateUrl = sandboxTitle:fullUrl{action = 'edit', preload = sandboxPreload} local sandboxCreateDisplay = message('sandbox-create-link-display') local sandboxCreateLink = makeUrlLink(sandboxCreateUrl, sandboxCreateDisplay) local mirrorSummary = message('mirror-edit-summary', {makeWikilink(templatePage)}) local mirrorPreload = message('mirror-link-preload') local mirrorUrl = sandboxTitle:fullUrl{action = 'edit', preload = mirrorPreload, summary = mirrorSummary} local mirrorDisplay = message('mirror-link-display') local mirrorLink = makeUrlLink(mirrorUrl, mirrorDisplay) sandboxLinks = message('sandbox-link-display') .. ' ' .. makeToolbar(sandboxCreateLink, mirrorLink) end if testcasesTitle and testcasesTitle.exists then local testcasesPage = testcasesTitle.prefixedText local testcasesDisplay = message('testcases-link-display') local testcasesLink = makeWikilink(testcasesPage, testcasesDisplay) local testcasesEditUrl = testcasesTitle:fullUrl{action = 'edit'} local testcasesEditDisplay = message('testcases-edit-link-display') local testcasesEditLink = makeUrlLink(testcasesEditUrl, testcasesEditDisplay) -- for Modules, add testcases run link if exists if subjectSpace == 828 and testcasesTitle.talkPageTitle and testcasesTitle.talkPageTitle.exists then local testcasesRunLinkDisplay = message('testcases-run-link-display') local testcasesRunLink = makeWikilink(testcasesTitle.talkPageTitle.prefixedText, testcasesRunLinkDisplay) testcasesLinks = testcasesLink .. ' ' .. makeToolbar(testcasesEditLink, testcasesRunLink) else testcasesLinks = testcasesLink .. ' ' .. makeToolbar(testcasesEditLink) end else local testcasesPreload if subjectSpace == 828 then testcasesPreload = message('module-testcases-preload') else testcasesPreload = message('template-testcases-preload') end local testcasesCreateUrl = testcasesTitle:fullUrl{action = 'edit', preload = testcasesPreload} local testcasesCreateDisplay = message('testcases-create-link-display') local testcasesCreateLink = makeUrlLink(testcasesCreateUrl, testcasesCreateDisplay) testcasesLinks = message('testcases-link-display') .. ' ' .. makeToolbar(testcasesCreateLink) end local messageName if subjectSpace == 828 then messageName = 'experiment-blurb-module' else messageName = 'experiment-blurb-template' end return message(messageName, {sandboxLinks, testcasesLinks}) end function p.makeCategoriesBlurb(args, env) --[[ -- Generates the text "Please add categories to the /doc subpage." -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- Messages: -- 'doc-link-display' --> '/doc' -- 'add-categories-blurb' --> 'Please add categories to the $1 subpage.' --]] local docTitle = env.docTitle if not docTitle then return nil end local docPathLink = makeWikilink(docTitle.prefixedText, message('doc-link-display')) return message('add-categories-blurb', {docPathLink}) end function p.makeSubpagesBlurb(args, env) --[[ -- Generates the "Subpages of this template" link. -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- Messages: -- 'template-pagetype' --> 'template' -- 'module-pagetype' --> 'module' -- 'default-pagetype' --> 'page' -- 'subpages-link-display' --> 'Subpages of this $1' --]] local subjectSpace = env.subjectSpace local templateTitle = env.templateTitle if not subjectSpace or not templateTitle then return nil end local pagetype if subjectSpace == 10 then pagetype = message('template-pagetype') elseif subjectSpace == 828 then pagetype = message('module-pagetype') else pagetype = message('default-pagetype') end local subpagesLink = makeWikilink( 'Special:PrefixIndex/' .. templateTitle.prefixedText .. '/', message('subpages-link-display', {pagetype}) ) return message('subpages-blurb', {subpagesLink}) end function p.makePrintBlurb(args, env) --[=[ -- Generates the blurb displayed when there is a print version of the template available. -- @args - a table of arguments passed by the user -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- -- Messages: -- 'print-link-display' --> '/Print' -- 'print-blurb' --> 'A [[Help:Books/for experts#Improving the book layout|print version]]' -- .. ' of this template exists at $1.' -- .. ' If you make a change to this template, please update the print version as well.' -- 'display-print-category' --> true -- 'print-category' --> 'Templates with print versions' --]=] local printTitle = env.printTitle if not printTitle then return nil end local ret if printTitle.exists then local printLink = makeWikilink(printTitle.prefixedText, message('print-link-display')) ret = message('print-blurb', {printLink}) local displayPrintCategory = message('display-print-category', nil, 'boolean') if displayPrintCategory then ret = ret .. makeCategoryLink(message('print-category')) end end return ret end ---------------------------------------------------------------------------- -- Tracking categories ---------------------------------------------------------------------------- function p.addTrackingCategories(env) --[[ -- Check if {{documentation}} is transcluded on a /doc or /testcases page. -- @env - environment table containing title objects, etc., generated with p.getEnvironment -- Messages: -- 'display-strange-usage-category' --> true -- 'doc-subpage' --> 'doc' -- 'testcases-subpage' --> 'testcases' -- 'strange-usage-category' --> 'Wikipedia pages with strange ((documentation)) usage' -- -- /testcases pages in the module namespace are not categorised, as they may have -- {{documentation}} transcluded automatically. --]] local title = env.title local subjectSpace = env.subjectSpace if not title or not subjectSpace then return nil end local subpage = title.subpageText local ret = '' if message('display-strange-usage-category', nil, 'boolean') and ( subpage == message('doc-subpage') or subjectSpace ~= 828 and subpage == message('testcases-subpage') ) then ret = ret .. makeCategoryLink(message('strange-usage-category')) end return ret end return p qh6nus2l8mym1o9i6ztyruc97ta506l 828 3302 6524 2020-04-28T07:35:33Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '-- This module provides easy processing of arguments passed to Scribunto from -- #invoke. It is intended for use by other Lua modules, and should not be -- called from #i...' Scribunto text/plain -- This module provides easy processing of arguments passed to Scribunto from -- #invoke. It is intended for use by other Lua modules, and should not be -- called from #invoke directly. local libraryUtil = require('libraryUtil') local checkType = libraryUtil.checkType local arguments = {} -- Generate four different tidyVal functions, so that we don't have to check the -- options every time we call it. local function tidyValDefault(key, val) if type(val) == 'string' then val = val:match('^%s*(.-)%s*$') if val == '' then return nil else return val end else return val end end local function tidyValTrimOnly(key, val) if type(val) == 'string' then return val:match('^%s*(.-)%s*$') else return val end end local function tidyValRemoveBlanksOnly(key, val) if type(val) == 'string' then if val:find('%S') then return val else return nil end else return val end end local function tidyValNoChange(key, val) return val end local function matchesTitle(given, title) local tp = type( given ) return (tp == 'string' or tp == 'number') and mw.title.new( given ).prefixedText == title end local translate_mt = { __index = function(t, k) return k end } function arguments.getArgs(frame, options) checkType('getArgs', 1, frame, 'table', true) checkType('getArgs', 2, options, 'table', true) frame = frame or {} options = options or {} --[[ -- Set up argument translation. --]] options.translate = options.translate or {} if getmetatable(options.translate) == nil then setmetatable(options.translate, translate_mt) end if options.backtranslate == nil then options.backtranslate = {} for k,v in pairs(options.translate) do options.backtranslate[v] = k end end if options.backtranslate and getmetatable(options.backtranslate) == nil then setmetatable(options.backtranslate, { __index = function(t, k) if options.translate[k] ~= k then return nil else return k end end }) end --[[ -- Get the argument tables. If we were passed a valid frame object, get the -- frame arguments (fargs) and the parent frame arguments (pargs), depending -- on the options set and on the parent frame's availability. If we weren't -- passed a valid frame object, we are being called from another Lua module -- or from the debug console, so assume that we were passed a table of args -- directly, and assign it to a new variable (luaArgs). --]] local fargs, pargs, luaArgs if type(frame.args) == 'table' and type(frame.getParent) == 'function' then if options.wrappers then --[[ -- The wrappers option makes Module:Arguments look up arguments in -- either the frame argument table or the parent argument table, but -- not both. This means that users can use either the #invoke syntax -- or a wrapper template without the loss of performance associated -- with looking arguments up in both the frame and the parent frame. -- Module:Arguments will look up arguments in the parent frame -- if it finds the parent frame's title in options.wrapper; -- otherwise it will look up arguments in the frame object passed -- to getArgs. --]] local parent = frame:getParent() if not parent then fargs = frame.args else local title = parent:getTitle():gsub('/sandbox$', '') local found = false if matchesTitle(options.wrappers, title) then found = true elseif type(options.wrappers) == 'table' then for _,v in pairs(options.wrappers) do if matchesTitle(v, title) then found = true break end end end -- We test for false specifically here so that nil (the default) acts like true. if found or options.frameOnly == false then pargs = parent.args end if not found or options.parentOnly == false then fargs = frame.args end end else -- options.wrapper isn't set, so check the other options. if not options.parentOnly then fargs = frame.args end if not options.frameOnly then local parent = frame:getParent() pargs = parent and parent.args or nil end end if options.parentFirst then fargs, pargs = pargs, fargs end else luaArgs = frame end -- Set the order of precedence of the argument tables. If the variables are -- nil, nothing will be added to the table, which is how we avoid clashes -- between the frame/parent args and the Lua args. local argTables = {fargs} argTables[#argTables + 1] = pargs argTables[#argTables + 1] = luaArgs --[[ -- Generate the tidyVal function. If it has been specified by the user, we -- use that; if not, we choose one of four functions depending on the -- options chosen. This is so that we don't have to call the options table -- every time the function is called. --]] local tidyVal = options.valueFunc if tidyVal then if type(tidyVal) ~= 'function' then error( "bad value assigned to option 'valueFunc'" .. '(function expected, got ' .. type(tidyVal) .. ')', 2 ) end elseif options.trim ~= false then if options.removeBlanks ~= false then tidyVal = tidyValDefault else tidyVal = tidyValTrimOnly end else if options.removeBlanks ~= false then tidyVal = tidyValRemoveBlanksOnly else tidyVal = tidyValNoChange end end --[[ -- Set up the args, metaArgs and nilArgs tables. args will be the one -- accessed from functions, and metaArgs will hold the actual arguments. Nil -- arguments are memoized in nilArgs, and the metatable connects all of them -- together. --]] local args, metaArgs, nilArgs, metatable = {}, {}, {}, {} setmetatable(args, metatable) local function mergeArgs(tables) --[[ -- Accepts multiple tables as input and merges their keys and values -- into one table. If a value is already present it is not overwritten; -- tables listed earlier have precedence. We are also memoizing nil -- values, which can be overwritten if they are 's' (soft). --]] for _, t in ipairs(tables) do for key, val in pairs(t) do if metaArgs[key] == nil and nilArgs[key] ~= 'h' then local tidiedVal = tidyVal(key, val) if tidiedVal == nil then nilArgs[key] = 's' else metaArgs[key] = tidiedVal end end end end end --[[ -- Define metatable behaviour. Arguments are memoized in the metaArgs table, -- and are only fetched from the argument tables once. Fetching arguments -- from the argument tables is the most resource-intensive step in this -- module, so we try and avoid it where possible. For this reason, nil -- arguments are also memoized, in the nilArgs table. Also, we keep a record -- in the metatable of when pairs and ipairs have been called, so we do not -- run pairs and ipairs on the argument tables more than once. We also do -- not run ipairs on fargs and pargs if pairs has already been run, as all -- the arguments will already have been copied over. --]] metatable.__index = function (t, key) --[[ -- Fetches an argument when the args table is indexed. First we check -- to see if the value is memoized, and if not we try and fetch it from -- the argument tables. When we check memoization, we need to check -- metaArgs before nilArgs, as both can be non-nil at the same time. -- If the argument is not present in metaArgs, we also check whether -- pairs has been run yet. If pairs has already been run, we return nil. -- This is because all the arguments will have already been copied into -- metaArgs by the mergeArgs function, meaning that any other arguments -- must be nil. --]] if type(key) == 'string' then key = options.translate[key] end local val = metaArgs[key] if val ~= nil then return val elseif metatable.donePairs or nilArgs[key] then return nil end for _, argTable in ipairs(argTables) do local argTableVal = tidyVal(key, argTable[key]) if argTableVal ~= nil then metaArgs[key] = argTableVal return argTableVal end end nilArgs[key] = 'h' return nil end metatable.__newindex = function (t, key, val) -- This function is called when a module tries to add a new value to the -- args table, or tries to change an existing value. if type(key) == 'string' then key = options.translate[key] end if options.readOnly then error( 'could not write to argument table key "' .. tostring(key) .. '"; the table is read-only', 2 ) elseif options.noOverwrite and args[key] ~= nil then error( 'could not write to argument table key "' .. tostring(key) .. '"; overwriting existing arguments is not permitted', 2 ) elseif val == nil then --[[ -- If the argument is to be overwritten with nil, we need to erase -- the value in metaArgs, so that __index, __pairs and __ipairs do -- not use a previous existing value, if present; and we also need -- to memoize the nil in nilArgs, so that the value isn't looked -- up in the argument tables if it is accessed again. --]] metaArgs[key] = nil nilArgs[key] = 'h' else metaArgs[key] = val end end local function translatenext(invariant) local k, v = next(invariant.t, invariant.k) invariant.k = k if k == nil then return nil elseif type(k) ~= 'string' or not options.backtranslate then return k, v else local backtranslate = options.backtranslate[k] if backtranslate == nil then -- Skip this one. This is a tail call, so this won't cause stack overflow return translatenext(invariant) else return backtranslate, v end end end metatable.__pairs = function () -- Called when pairs is run on the args table. if not metatable.donePairs then mergeArgs(argTables) metatable.donePairs = true end return translatenext, { t = metaArgs } end local function inext(t, i) -- This uses our __index metamethod local v = t[i + 1] if v ~= nil then return i + 1, v end end metatable.__ipairs = function (t) -- Called when ipairs is run on the args table. return inext, t, 0 end return args end return arguments 5qx9tzlul9ser30uxj9nbasjt92cevn 828 3303 6525 2020-04-28T07:37:25Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '-- This is a meta-module for producing message box templates, including -- {{mbox}}, {{ambox}}, {{imbox}}, {{tmbox}}, {{ombox}}, {{cmbox}} and {{fmbox}}. -- Load necessa...' Scribunto text/plain -- This is a meta-module for producing message box templates, including -- {{mbox}}, {{ambox}}, {{imbox}}, {{tmbox}}, {{ombox}}, {{cmbox}} and {{fmbox}}. -- Load necessary modules. require('Module:No globals') local getArgs local yesno = require('Module:Yesno') -- Get a language object for formatDate and ucfirst. local lang = mw.language.getContentLanguage() -- Define constants local CONFIG_MODULE = 'Module:Message box/configuration' -------------------------------------------------------------------------------- -- Helper functions -------------------------------------------------------------------------------- local function getTitleObject(...) -- Get the title object, passing the function through pcall -- in case we are over the expensive function count limit. local success, title = pcall(mw.title.new, ...) if success then return title end end local function union(t1, t2) -- Returns the union of two arrays. local vals = {} for i, v in ipairs(t1) do vals[v] = true end for i, v in ipairs(t2) do vals[v] = true end local ret = {} for k in pairs(vals) do table.insert(ret, k) end table.sort(ret) return ret end local function getArgNums(args, prefix) local nums = {} for k, v in pairs(args) do local num = mw.ustring.match(tostring(k), '^' .. prefix .. '([1-9]%d*)$') if num then table.insert(nums, tonumber(num)) end end table.sort(nums) return nums end -------------------------------------------------------------------------------- -- Box class definition -------------------------------------------------------------------------------- local MessageBox = {} MessageBox.__index = MessageBox function MessageBox.new(boxType, args, cfg) args = args or {} local obj = {} -- Set the title object and the namespace. obj.title = getTitleObject(args.page) or mw.title.getCurrentTitle() -- Set the config for our box type. obj.cfg = cfg[boxType] if not obj.cfg then local ns = obj.title.namespace -- boxType is "mbox" or invalid input if ns == 0 then obj.cfg = cfg.ambox -- main namespace elseif ns == 6 then obj.cfg = cfg.imbox -- file namespace elseif ns == 14 then obj.cfg = cfg.cmbox -- category namespace else local nsTable = mw.site.namespaces[ns] if nsTable and nsTable.isTalk then obj.cfg = cfg.tmbox -- any talk namespace else obj.cfg = cfg.ombox -- other namespaces or invalid input end end end -- Set the arguments, and remove all blank arguments except for the ones -- listed in cfg.allowBlankParams. do local newArgs = {} for k, v in pairs(args) do if v ~= '' then newArgs[k] = v end end for i, param in ipairs(obj.cfg.allowBlankParams or {}) do newArgs[param] = args[param] end obj.args = newArgs end -- Define internal data structure. obj.categories = {} obj.classes = {} -- For lazy loading of [[Module:Category handler]]. obj.hasCategories = false return setmetatable(obj, MessageBox) end function MessageBox:addCat(ns, cat, sort) if not cat then return nil end if sort then cat = string.format('[[Category:%s|%s]]', cat, sort) else cat = string.format('[[Category:%s]]', cat) end self.hasCategories = true self.categories[ns] = self.categories[ns] or {} table.insert(self.categories[ns], cat) end function MessageBox:addClass(class) if not class then return nil end table.insert(self.classes, class) end function MessageBox:setParameters() local args = self.args local cfg = self.cfg -- Get type data. self.type = args.type local typeData = cfg.types[self.type] self.invalidTypeError = cfg.showInvalidTypeError and self.type and not typeData typeData = typeData or cfg.types[cfg.default] self.typeClass = typeData.class self.typeImage = typeData.image -- Find if the box has been wrongly substituted. self.isSubstituted = cfg.substCheck and args.subst == 'SUBST' -- Find whether we are using a small message box. self.isSmall = cfg.allowSmall and ( cfg.smallParam and args.small == cfg.smallParam or not cfg.smallParam and yesno(args.small) ) -- Add attributes, classes and styles. self.id = args.id if yesno(args.plainlinks) ~= false then self:addClass('plainlinks') end for _, class in ipairs(cfg.classes or {}) do self:addClass(class) end if self.isSmall then self:addClass(cfg.smallClass or 'mbox-small') end self:addClass(self.typeClass) self:addClass(args.class) self.style = args.style self.attrs = args.attrs -- Set text style. self.textstyle = args.textstyle -- Find if we are on the template page or not. This functionality is only -- used if useCollapsibleTextFields is set, or if both cfg.templateCategory -- and cfg.templateCategoryRequireName are set. self.useCollapsibleTextFields = cfg.useCollapsibleTextFields if self.useCollapsibleTextFields or cfg.templateCategory and cfg.templateCategoryRequireName then self.name = args.name if self.name then local templateName = mw.ustring.match( self.name, '^[tT][eE][mM][pP][lL][aA][tT][eE][%s_]*:[%s_]*(.*)$' ) or self.name templateName = 'Template:' .. templateName self.templateTitle = getTitleObject(templateName) end self.isTemplatePage = self.templateTitle and mw.title.equals(self.title, self.templateTitle) end -- Process data for collapsible text fields. At the moment these are only -- used in {{ambox}}. if self.useCollapsibleTextFields then -- Get the self.issue value. if self.isSmall and args.smalltext then self.issue = args.smalltext else local sect if args.sect == '' then sect = 'This ' .. (cfg.sectionDefault or 'page') elseif type(args.sect) == 'string' then sect = 'This ' .. args.sect end local issue = args.issue issue = type(issue) == 'string' and issue ~= '' and issue or nil local text = args.text text = type(text) == 'string' and text or nil local issues = {} table.insert(issues, sect) table.insert(issues, issue) table.insert(issues, text) self.issue = table.concat(issues, ' ') end -- Get the self.talk value. local talk = args.talk -- Show talk links on the template page or template subpages if the talk -- parameter is blank. if talk == '' and self.templateTitle and ( mw.title.equals(self.templateTitle, self.title) or self.title:isSubpageOf(self.templateTitle) ) then talk = '#' elseif talk == '' then talk = nil end if talk then -- If the talk value is a talk page, make a link to that page. Else -- assume that it's a section heading, and make a link to the talk -- page of the current page with that section heading. local talkTitle = getTitleObject(talk) local talkArgIsTalkPage = true if not talkTitle or not talkTitle.isTalkPage then talkArgIsTalkPage = false talkTitle = getTitleObject( self.title.text, mw.site.namespaces[self.title.namespace].talk.id ) end if talkTitle and talkTitle.exists then local talkText = 'Relevant discussion may be found on' if talkArgIsTalkPage then talkText = string.format( '%s [[%s|%s]].', talkText, talk, talkTitle.prefixedText ) else talkText = string.format( '%s the [[%s#%s|talk page]].', talkText, talkTitle.prefixedText, talk ) end self.talk = talkText end end -- Get other values. self.fix = args.fix ~= '' and args.fix or nil local date if args.date and args.date ~= '' then date = args.date elseif args.date == '' and self.isTemplatePage then date = lang:formatDate('F Y') end if date then self.date = string.format(" <small>''(%s)''</small>", date) end self.info = args.info if yesno(args.removalnotice) then self.removalNotice = cfg.removalNotice end end -- Set the non-collapsible text field. At the moment this is used by all box -- types other than ambox, and also by ambox when small=yes. if self.isSmall then self.text = args.smalltext or args.text else self.text = args.text end -- Set the below row. self.below = cfg.below and args.below -- General image settings. self.imageCellDiv = not self.isSmall and cfg.imageCellDiv self.imageEmptyCell = cfg.imageEmptyCell if cfg.imageEmptyCellStyle then self.imageEmptyCellStyle = 'border:none;padding:0px;width:1px' end -- Left image settings. local imageLeft = self.isSmall and args.smallimage or args.image if cfg.imageCheckBlank and imageLeft ~= 'blank' and imageLeft ~= 'none' or not cfg.imageCheckBlank and imageLeft ~= 'none' then self.imageLeft = imageLeft if not imageLeft then local imageSize = self.isSmall and (cfg.imageSmallSize or '30x30px') or '40x40px' self.imageLeft = string.format('[[File:%s|%s|link=|alt=]]', self.typeImage or 'Imbox notice.png', imageSize) end end -- Right image settings. local imageRight = self.isSmall and args.smallimageright or args.imageright if not (cfg.imageRightNone and imageRight == 'none') then self.imageRight = imageRight end end function MessageBox:setMainspaceCategories() local args = self.args local cfg = self.cfg if not cfg.allowMainspaceCategories then return nil end local nums = {} for _, prefix in ipairs{'cat', 'category', 'all'} do args[prefix .. '1'] = args[prefix] nums = union(nums, getArgNums(args, prefix)) end -- The following is roughly equivalent to the old {{Ambox/category}}. local date = args.date date = type(date) == 'string' and date local preposition = 'from' for _, num in ipairs(nums) do local mainCat = args['cat' .. tostring(num)] or args['category' .. tostring(num)] local allCat = args['all' .. tostring(num)] mainCat = type(mainCat) == 'string' and mainCat allCat = type(allCat) == 'string' and allCat if mainCat and date and date ~= '' then local catTitle = string.format('%s %s %s', mainCat, preposition, date) self:addCat(0, catTitle) catTitle = getTitleObject('Category:' .. catTitle) if not catTitle or not catTitle.exists then self:addCat(0, 'Articles with invalid date parameter in template') end elseif mainCat and (not date or date == '') then self:addCat(0, mainCat) end if allCat then self:addCat(0, allCat) end end end function MessageBox:setTemplateCategories() local args = self.args local cfg = self.cfg -- Add template categories. if cfg.templateCategory then if cfg.templateCategoryRequireName then if self.isTemplatePage then self:addCat(10, cfg.templateCategory) end elseif not self.title.isSubpage then self:addCat(10, cfg.templateCategory) end end -- Add template error categories. if cfg.templateErrorCategory then local templateErrorCategory = cfg.templateErrorCategory local templateCat, templateSort if not self.name and not self.title.isSubpage then templateCat = templateErrorCategory elseif self.isTemplatePage then local paramsToCheck = cfg.templateErrorParamsToCheck or {} local count = 0 for i, param in ipairs(paramsToCheck) do if not args[param] then count = count + 1 end end if count > 0 then templateCat = templateErrorCategory templateSort = tostring(count) end if self.categoryNums and #self.categoryNums > 0 then templateCat = templateErrorCategory templateSort = 'C' end end self:addCat(10, templateCat, templateSort) end end function MessageBox:setAllNamespaceCategories() -- Set categories for all namespaces. if self.invalidTypeError then local allSort = (self.title.namespace == 0 and 'Main:' or '') .. self.title.prefixedText self:addCat('all', 'Wikipedia message box parameter needs fixing', allSort) end if self.isSubstituted then self:addCat('all', 'Pages with incorrectly substituted templates') end end function MessageBox:setCategories() if self.title.namespace == 0 then self:setMainspaceCategories() elseif self.title.namespace == 10 then self:setTemplateCategories() end self:setAllNamespaceCategories() end function MessageBox:renderCategories() if not self.hasCategories then -- No categories added, no need to pass them to Category handler so, -- if it was invoked, it would return the empty string. -- So we shortcut and return the empty string. return "" end -- Convert category tables to strings and pass them through -- [[Module:Category handler]]. return require('Module:Category handler')._main{ main = table.concat(self.categories[0] or {}), template = table.concat(self.categories[10] or {}), all = table.concat(self.categories.all or {}), nocat = self.args.nocat, page = self.args.page } end function MessageBox:export() local root = mw.html.create() -- Add the subst check error. if self.isSubstituted and self.name then root:tag('b') :addClass('error') :wikitext(string.format( 'Template <code>%s[[Template:%s|%s]]%s</code> has been incorrectly substituted.', mw.text.nowiki('{{'), self.name, self.name, mw.text.nowiki('}}') )) end -- Create the box table. local boxTable = root:tag('table') boxTable:attr('id', self.id or nil) for i, class in ipairs(self.classes or {}) do boxTable:addClass(class or nil) end boxTable :cssText(self.style or nil) :attr('role', 'presentation') if self.attrs then boxTable:attr(self.attrs) end -- Add the left-hand image. local row = boxTable:tag('tr') if self.imageLeft then local imageLeftCell = row:tag('td'):addClass('mbox-image') if self.imageCellDiv then -- If we are using a div, redefine imageLeftCell so that the image -- is inside it. Divs use style="width: 52px;", which limits the -- image width to 52px. If any images in a div are wider than that, -- they may overlap with the text or cause other display problems. imageLeftCell = imageLeftCell:tag('div'):css('width', '52px') end imageLeftCell:wikitext(self.imageLeft or nil) elseif self.imageEmptyCell then -- Some message boxes define an empty cell if no image is specified, and -- some don't. The old template code in templates where empty cells are -- specified gives the following hint: "No image. Cell with some width -- or padding necessary for text cell to have 100% width." row:tag('td') :addClass('mbox-empty-cell') :cssText(self.imageEmptyCellStyle or nil) end -- Add the text. local textCell = row:tag('td'):addClass('mbox-text') if self.useCollapsibleTextFields then -- The message box uses advanced text parameters that allow things to be -- collapsible. At the moment, only ambox uses this. textCell:cssText(self.textstyle or nil) local textCellDiv = textCell:tag('div') textCellDiv :addClass('mbox-text-span') :wikitext(self.issue or nil) if (self.talk or self.fix) and not self.isSmall then textCellDiv:tag('span') :addClass('hide-when-compact') :wikitext(self.talk and (' ' .. self.talk) or nil) :wikitext(self.fix and (' ' .. self.fix) or nil) end textCellDiv:wikitext(self.date and (' ' .. self.date) or nil) if self.info and not self.isSmall then textCellDiv :tag('span') :addClass('hide-when-compact') :wikitext(self.info and (' ' .. self.info) or nil) end if self.removalNotice then textCellDiv:tag('small') :addClass('hide-when-compact') :tag('i') :wikitext(string.format(" (%s)", self.removalNotice)) end else -- Default text formatting - anything goes. textCell :cssText(self.textstyle or nil) :wikitext(self.text or nil) end -- Add the right-hand image. if self.imageRight then local imageRightCell = row:tag('td'):addClass('mbox-imageright') if self.imageCellDiv then -- If we are using a div, redefine imageRightCell so that the image -- is inside it. imageRightCell = imageRightCell:tag('div'):css('width', '52px') end imageRightCell :wikitext(self.imageRight or nil) end -- Add the below row. if self.below then boxTable:tag('tr') :tag('td') :attr('colspan', self.imageRight and '3' or '2') :addClass('mbox-text') :cssText(self.textstyle or nil) :wikitext(self.below or nil) end -- Add error message for invalid type parameters. if self.invalidTypeError then root:tag('div') :css('text-align', 'center') :wikitext(string.format( 'This message box is using an invalid "type=%s" parameter and needs fixing.', self.type or '' )) end -- Add categories. root:wikitext(self:renderCategories() or nil) return tostring(root) end -------------------------------------------------------------------------------- -- Exports -------------------------------------------------------------------------------- local p, mt = {}, {} function p._exportClasses() -- For testing. return { MessageBox = MessageBox } end function p.main(boxType, args, cfgTables) local box = MessageBox.new(boxType, args, cfgTables or mw.loadData(CONFIG_MODULE)) box:setParameters() box:setCategories() return box:export() end function mt.__index(t, k) return function (frame) if not getArgs then getArgs = require('Module:Arguments').getArgs end return t.main(k, getArgs(frame, {trim = false, removeBlanks = false})) end end return setmetatable(p, mt) 6r6gh40ujwjmoo5h9kc5j9ytuxwrvvy 828 3304 6526 2020-04-28T07:38:52Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met 'local mt = getmetatable(_G) or {} function mt.__index (t, k) if k ~= 'arg' then error('Tried to read nil global ' .. tostring(k), 2) end return nil end function mt._...' Scribunto text/plain local mt = getmetatable(_G) or {} function mt.__index (t, k) if k ~= 'arg' then error('Tried to read nil global ' .. tostring(k), 2) end return nil end function mt.__newindex(t, k, v) if k ~= 'arg' then error('Tried to write global ' .. tostring(k), 2) end rawset(t, k, v) end setmetatable(_G, mt) gggsv54pq7f94l3up48hr91qtxnskdm 828 3305 6527 2020-04-28T07:40:32Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '-- Function allowing for consistent treatment of boolean-like wikitext input. -- It works similarly to the template {{yesno}}. return function (val, default) -- If your...' Scribunto text/plain -- Function allowing for consistent treatment of boolean-like wikitext input. -- It works similarly to the template {{yesno}}. return function (val, default) -- If your wiki uses non-ascii characters for any of "yes", "no", etc., you -- should replace "val:lower()" with "mw.ustring.lower(val)" in the -- following line. val = type(val) == 'string' and val:lower() or val if val == nil then return nil elseif val == true or val == 'yes' or val == 'y' or val == 'true' or val == 't' or tonumber(val) == 1 then return true elseif val == false or val == 'no' or val == 'n' or val == 'false' or val == 'f' or tonumber(val) == 0 then return false else return default end end 266x81qzpz9iq1b5gft4zsdy5qzbnwi 828 3306 6528 2020-04-28T07:42:22Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- -- Configuration for Module:Document...' Scribunto text/plain ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- -- Configuration for Module:Documentation -- -- Here you can set the values of the parameters and messages used in Module:Documentation to -- localise it to your wiki and your language. Unless specified otherwise, values given here -- should be string values. ---------------------------------------------------------------------------------------------------- local cfg = {} -- Do not edit this line. ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Protection template configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['protection-reason-edit'] -- The protection reason for edit-protected templates to pass to -- [[Module:Protection banner]]. cfg['protection-reason-edit'] = 'sjabloon' --[[ ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Sandbox notice configuration -- -- On sandbox pages the module can display a template notifying users that the current page is a -- sandbox, and the location of test cases pages, etc. The module decides whether the page is a -- sandbox or not based on the value of cfg['sandbox-subpage']. The following settings configure the -- messages that the notices contains. ---------------------------------------------------------------------------------------------------- --]] -- cfg['sandbox-notice-image'] -- The image displayed in the sandbox notice. cfg['sandbox-notice-image'] = '[[Lêer:Sandbox.svg|50px|alt=|link=]]' --[[ -- cfg['sandbox-notice-pagetype-template'] -- cfg['sandbox-notice-pagetype-module'] -- cfg['sandbox-notice-pagetype-other'] -- The page type of the sandbox page. The message that is displayed depends on the current subject -- namespace. This message is used in either cfg['sandbox-notice-blurb'] or -- cfg['sandbox-notice-diff-blurb']. --]] cfg['sandbox-notice-pagetype-template'] = '[[Wikipedia:Sjabloonsandput en -toetsgevalle|Sjabloonsandput]]blad' cfg['sandbox-notice-pagetype-module'] = '[[Wikipedia:Sjabloonsandput en -toetsgevalle|modulesandput]]blad' cfg['sandbox-notice-pagetype-other'] = 'sandputblad' --[[ -- cfg['sandbox-notice-blurb'] -- cfg['sandbox-notice-diff-blurb'] -- cfg['sandbox-notice-diff-display'] -- Either cfg['sandbox-notice-blurb'] or cfg['sandbox-notice-diff-blurb'] is the opening sentence -- of the sandbox notice. The latter has a diff link, but the former does not. $1 is the page -- type, which is either cfg['sandbox-notice-pagetype-template'], -- cfg['sandbox-notice-pagetype-module'] or cfg['sandbox-notice-pagetype-other'] depending what -- namespace we are in. $2 is a link to the main template page, and $3 is a diff link between -- the sandbox and the main template. The display value of the diff link is set by -- cfg['sandbox-notice-compare-link-display']. --]] cfg['sandbox-notice-blurb'] = 'Dit is die $1 vir $2.' cfg['sandbox-notice-diff-blurb'] = 'Dit is die $1 vir $2 ($3).' cfg['sandbox-notice-compare-link-display'] = 'verskil' --[[ -- cfg['sandbox-notice-testcases-blurb'] -- cfg['sandbox-notice-testcases-link-display'] -- cfg['sandbox-notice-testcases-run-blurb'] -- cfg['sandbox-notice-testcases-run-link-display'] -- cfg['sandbox-notice-testcases-blurb'] is a sentence notifying the user that there is a test cases page -- corresponding to this sandbox that they can edit. $1 is a link to the test cases page. -- cfg['sandbox-notice-testcases-link-display'] is the display value for that link. -- cfg['sandbox-notice-testcases-run-blurb'] is a sentence notifying the user that there is a test cases page -- corresponding to this sandbox that they can edit, along with a link to run it. $1 is a link to the test -- cases page, and $2 is a link to the page to run it. -- cfg['sandbox-notice-testcases-run-link-display'] is the display value for the link to run the test -- cases. --]] cfg['sandbox-notice-testcases-blurb'] = 'Sien ook die meegaande subbladsy vir $1.' cfg['sandbox-notice-testcases-link-display'] = 'toetsgevalle' cfg['sandbox-notice-testcases-run-blurb'] = 'Sien ook die meegaande subbladsy vir $1 ($2).' cfg['sandbox-notice-testcases-run-link-display'] = 'loop' -- cfg['sandbox-category'] -- A category to add to all template sandboxes. cfg['sandbox-category'] = 'Sjabloonsandputte' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Start box configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['documentation-icon-wikitext'] -- The wikitext for the icon shown at the top of the template. cfg['documentation-icon-wikitext'] = '[[Lêer:Test Template Info-Icon - Version (2).svg|50px|link=|alt=Dokumentasie-ikoon]]' -- cfg['template-namespace-heading'] -- The heading shown in the template namespace. cfg['template-namespace-heading'] = 'Sjabloondokumentasie' -- cfg['module-namespace-heading'] -- The heading shown in the module namespace. cfg['module-namespace-heading'] = 'Moduledokumentasie' -- cfg['file-namespace-heading'] -- The heading shown in the file namespace. cfg['file-namespace-heading'] = 'Samevatting' -- cfg['other-namespaces-heading'] -- The heading shown in other namespaces. cfg['other-namespaces-heading'] = 'Dokumentasie' -- cfg['view-link-display'] -- The text to display for "view" links. cfg['view-link-display'] = 'sien' -- cfg['edit-link-display'] -- The text to display for "edit" links. cfg['edit-link-display'] = 'wysig' -- cfg['history-link-display'] -- The text to display for "history" links. cfg['history-link-display'] = 'geskiedenis' -- cfg['purge-link-display'] -- The text to display for "purge" links. cfg['purge-link-display'] = 'wis kasgeheue' -- cfg['create-link-display'] -- The text to display for "create" links. cfg['create-link-display'] = 'skep' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Link box (end box) configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['transcluded-from-blurb'] -- Notice displayed when the docs are transcluded from another page. $1 is a wikilink to that page. cfg['transcluded-from-blurb'] = 'Die bostaande [[Wikipedia:Sjabloondokumentasie|dokumentasie]] is [[Wikipedia:Transklusie|ingesluit]] vanaf $1.' --[[ -- cfg['create-module-doc-blurb'] -- Notice displayed in the module namespace when the documentation subpage does not exist. -- $1 is a link to create the documentation page with the preload cfg['module-preload'] and the -- display cfg['create-link-display']. --]] cfg['create-module-doc-blurb'] = 'Jy wil dalk \'n dokumentblad $1 vir hierdie [[Wikipedia:Lua|Scribunto-module]].' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Experiment blurb configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- --[[ -- cfg['experiment-blurb-template'] -- cfg['experiment-blurb-module'] -- The experiment blurb is the text inviting editors to experiment in sandbox and test cases pages. -- It is only shown in the template and module namespaces. With the default English settings, it -- might look like this: -- -- Editors can experiment in this template's sandbox (edit | diff) and testcases (edit) pages. -- -- In this example, "sandbox", "edit", "diff", "testcases", and "edit" would all be links. -- -- There are two versions, cfg['experiment-blurb-template'] and cfg['experiment-blurb-module'], depending -- on what namespace we are in. -- -- Parameters: -- -- $1 is a link to the sandbox page. If the sandbox exists, it is in the following format: -- -- cfg['sandbox-link-display'] (cfg['sandbox-edit-link-display'] | cfg['compare-link-display']) -- -- If the sandbox doesn't exist, it is in the format: -- -- cfg['sandbox-link-display'] (cfg['sandbox-create-link-display'] | cfg['mirror-link-display']) -- -- The link for cfg['sandbox-create-link-display'] link preloads the page with cfg['template-sandbox-preload'] -- or cfg['module-sandbox-preload'], depending on the current namespace. The link for cfg['mirror-link-display'] -- loads a default edit summary of cfg['mirror-edit-summary']. -- -- $2 is a link to the test cases page. If the test cases page exists, it is in the following format: -- -- cfg['testcases-link-display'] (cfg['testcases-edit-link-display'] | cfg['testcases-run-link-display']) -- -- If the test cases page doesn't exist, it is in the format: -- -- cfg['testcases-link-display'] (cfg['testcases-create-link-display']) -- -- If the test cases page doesn't exist, the link for cfg['testcases-create-link-display'] preloads the -- page with cfg['template-testcases-preload'] or cfg['module-testcases-preload'], depending on the current -- namespace. --]] cfg['experiment-blurb-template'] = "Redigeerders kan eksperimenteer in hierdie sjabloon se $1 en $2 blaaie." cfg['experiment-blurb-module'] = "Redigeerders kan eksperimenteer in hierdie module se $1 en $2 blaaie." ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Sandbox link configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['sandbox-subpage'] -- The name of the template subpage typically used for sandboxes. cfg['sandbox-subpage'] = 'sandput' -- cfg['template-sandbox-preload'] -- Preload file for template sandbox pages. cfg['template-sandbox-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/vooraflaaisandput' -- cfg['module-sandbox-preload'] -- Preload file for Lua module sandbox pages. cfg['module-sandbox-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/vooraflaaimodulesandput' -- cfg['sandbox-link-display'] -- The text to display for "sandbox" links. cfg['sandbox-link-display'] = 'sandput' -- cfg['sandbox-edit-link-display'] -- The text to display for sandbox "edit" links. cfg['sandbox-edit-link-display'] = 'wysig' -- cfg['sandbox-create-link-display'] -- The text to display for sandbox "create" links. cfg['sandbox-create-link-display'] = 'skep' -- cfg['compare-link-display'] -- The text to display for "compare" links. cfg['compare-link-display'] = 'verskil' -- cfg['mirror-edit-summary'] -- The default edit summary to use when a user clicks the "mirror" link. $1 is a wikilink to the -- template page. cfg['mirror-edit-summary'] = 'Skep \'n sandputweergawe van $1' -- cfg['mirror-link-display'] -- The text to display for "mirror" links. cfg['mirror-link-display'] = 'spieël' -- cfg['mirror-link-preload'] -- The page to preload when a user clicks the "mirror" link. cfg['mirror-link-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/spieël' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Test cases link configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['testcases-subpage'] -- The name of the template subpage typically used for test cases. cfg['testcases-subpage'] = 'toetsgevalle' -- cfg['template-testcases-preload'] -- Preload file for template test cases pages. cfg['template-testcases-preload'] = 'Sjabloon:Documentasie/vooraflaaitoetsgevalle' -- cfg['module-testcases-preload'] -- Preload file for Lua module test cases pages. cfg['module-testcases-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/vooraflaaimoduletoetsgevalle' -- cfg['testcases-link-display'] -- The text to display for "testcases" links. cfg['testcases-link-display'] = 'toetsgevalle' -- cfg['testcases-edit-link-display'] -- The text to display for test cases "edit" links. cfg['testcases-edit-link-display'] = 'wysig' -- cfg['testcases-run-link-display'] -- The text to display for test cases "run" links. cfg['testcases-run-link-display'] = 'loop' -- cfg['testcases-create-link-display'] -- The text to display for test cases "create" links. cfg['testcases-create-link-display'] = 'skep' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Add categories blurb configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- --[[ -- cfg['add-categories-blurb'] -- Text to direct users to add categories to the /doc subpage. Not used if the "content" or -- "docname fed" arguments are set, as then it is not clear where to add the categories. $1 is a -- link to the /doc subpage with a display value of cfg['doc-link-display']. --]] cfg['add-categories-blurb'] = 'Plaas asseblief kategorieë op die $1-subbladsy.' -- cfg['doc-link-display'] -- The text to display when linking to the /doc subpage. cfg['doc-link-display'] = '/doc' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Subpages link configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- --[[ -- cfg['subpages-blurb'] -- The "Subpages of this template" blurb. $1 is a link to the main template's subpages with a -- display value of cfg['subpages-link-display']. In the English version this blurb is simply -- the link followed by a period, and the link display provides the actual text. --]] cfg['subpages-blurb'] = '$1.' --[[ -- cfg['subpages-link-display'] -- The text to display for the "subpages of this page" link. $1 is cfg['template-pagetype'], -- cfg['module-pagetype'] or cfg['default-pagetype'], depending on whether the current page is in -- the template namespace, the module namespace, or another namespace. --]] cfg['subpages-link-display'] = 'Subbladsye vir die $1' -- cfg['template-pagetype'] -- The pagetype to display for template pages. cfg['template-pagetype'] = 'sjabloon' -- cfg['module-pagetype'] -- The pagetype to display for Lua module pages. cfg['module-pagetype'] = 'module' -- cfg['default-pagetype'] -- The pagetype to display for pages other than templates or Lua modules. cfg['default-pagetype'] = 'blad' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Doc link configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['doc-subpage'] -- The name of the subpage typically used for documentation pages. cfg['doc-subpage'] = 'doc' -- cfg['file-docpage-preload'] -- Preload file for documentation page in the file namespace. cfg['file-docpage-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/vooraflaailêernaamruimte' -- cfg['docpage-preload'] -- Preload file for template documentation pages in all namespaces. cfg['docpage-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/vooraflaai' -- cfg['module-preload'] -- Preload file for Lua module documentation pages. cfg['module-preload'] = 'Sjabloon:Dokumentasie/vooraflaaimoduledoc' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Print version configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['print-subpage'] -- The name of the template subpage used for print versions. cfg['print-subpage'] = 'Druk' -- cfg['print-link-display'] -- The text to display when linking to the /Print subpage. cfg['print-link-display'] = '/Druk' -- cfg['print-blurb'] -- Text to display if a /Print subpage exists. $1 is a link to the subpage with a display value of cfg['print-link-display']. cfg['print-blurb'] = '\'n [[Help:Books/for experts#Improving the book layout|drukweergawe]] van hierdie sjabloon bestaan by $1.' .. ' Indien jy \'n verandering aan hierdie sjabloon maak, werk asseblief die drukweergawe ook by.' -- cfg['display-print-category'] -- Set to true to enable output of cfg['print-category'] if a /Print subpage exists. -- This should be a boolean value (either true or false). cfg['display-print-category'] = true -- cfg['print-category'] -- Category to output if cfg['display-print-category'] is set to true, and a /Print subpage exists. cfg['print-category'] = 'Sjablone met drukweergawes' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- HTML and CSS configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['main-div-id'] -- The "id" attribute of the main HTML "div" tag. cfg['main-div-id'] = 'template-documentation' -- cfg['main-div-classes'] -- The CSS classes added to the main HTML "div" tag. cfg['main-div-classes'] = 'template-documentation iezoomfix' -- cfg['start-box-linkclasses'] -- The CSS classes used for the [view][edit][history] or [create] links in the start box. cfg['start-box-linkclasses'] = 'mw-editsection-like plainlinks' -- cfg['start-box-link-id'] -- The HTML "id" attribute for the links in the start box. cfg['start-box-link-id'] = 'doc_editlinks' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- {{fmbox}} template configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['fmbox-id'] -- The id sent to the "id" parameter of the {{fmbox}} template. cfg['fmbox-id'] = 'documentation-meta-data' -- cfg['fmbox-style'] -- The value sent to the style parameter of {{fmbox}}. cfg['fmbox-style'] = 'background-color: #ecfcf4; clear: both; margin: 0.2em 0; width: 100%; border: 1px solid #aaa;' -- cfg['fmbox-textstyle'] -- The value sent to the "textstyle parameter of {{fmbox}}. cfg['fmbox-textstyle'] = 'font-style: italic' ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- Tracking category configuration ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- cfg['display-strange-usage-category'] -- Set to true to enable output of cfg['strange-usage-category'] if the module is used on a /doc subpage -- or a /testcases subpage. This should be a boolean value (either true or false). cfg['display-strange-usage-category'] = true -- cfg['strange-usage-category'] -- Category to output if cfg['display-strange-usage-category'] is set to true and the module is used on a -- /doc subpage or a /testcases subpage. cfg['strange-usage-category'] = 'Wikipedia-blaaie met ongewone ((dokumentasie))gebruik' --[[ ---------------------------------------------------------------------------------------------------- -- End configuration -- -- Don't edit anything below this line. ---------------------------------------------------------------------------------------------------- --]] return cfg alvpz68ehlz0t3uqofzheu75qyaax5v 828 3307 6529 2020-04-28T07:44:58Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '-------------------------------------------------------------------------------- -- Message box configuration -- --...' Scribunto text/plain -------------------------------------------------------------------------------- -- Message box configuration -- -- -- -- This module contains configuration data for [[Module:Message box]]. -- -------------------------------------------------------------------------------- return { ambox = { types = { speedy = { class = 'ambox-speedy', image = 'Ambox warning pn.svg' }, delete = { class = 'ambox-delete', image = 'Ambox warning pn.svg' }, content = { class = 'ambox-content', image = 'Ambox important.svg' }, style = { class = 'ambox-style', image = 'Edit-clear.svg' }, move = { class = 'ambox-move', image = 'Merge-split-transwiki default.svg' }, protection = { class = 'ambox-protection', image = 'Padlock-silver-medium.svg' }, notice = { class = 'ambox-notice', image = 'Information icon4.svg' } }, default = 'notice', allowBlankParams = {'talk', 'sect', 'date', 'issue', 'fix', 'subst', 'hidden'}, allowSmall = true, smallParam = 'left', smallClass = 'mbox-small-left', substCheck = true, classes = {'metadata', 'ambox'}, imageEmptyCell = true, imageCheckBlank = true, imageSmallSize = '20x20px', imageCellDiv = true, useCollapsibleTextFields = true, imageRightNone = true, sectionDefault = 'article', allowMainspaceCategories = true, templateCategory = 'Article message templates', templateCategoryRequireName = true, templateErrorCategory = 'Article message templates with missing parameters', templateErrorParamsToCheck = {'issue', 'fix', 'subst'}, removalNotice = '[[Hulp:Verwydering van instandhoudingsjablone|Vind uit wanneer en hoe om hierdie sjabloonboodskap te verwyder]]' }, cmbox = { types = { speedy = { class = 'cmbox-speedy', image = 'Ambox warning pn.svg' }, delete = { class = 'cmbox-delete', image = 'Ambox warning pn.svg' }, content = { class = 'cmbox-content', image = 'Ambox important.svg' }, style = { class = 'cmbox-style', image = 'Edit-clear.svg' }, move = { class = 'cmbox-move', image = 'Merge-split-transwiki default.svg' }, protection = { class = 'cmbox-protection', image = 'Padlock-silver-medium.svg' }, notice = { class = 'cmbox-notice', image = 'Information icon4.svg' } }, default = 'notice', showInvalidTypeError = true, classes = {'cmbox'}, imageEmptyCell = true }, fmbox = { types = { warning = { class = 'fmbox-warning', image = 'Ambox warning pn.svg' }, editnotice = { class = 'fmbox-editnotice', image = 'Information icon4.svg' }, system = { class = 'fmbox-system', image = 'Information icon4.svg' } }, default = 'system', showInvalidTypeError = true, classes = {'fmbox'}, imageEmptyCell = false, imageRightNone = false }, imbox = { types = { speedy = { class = 'imbox-speedy', image = 'Ambox warning pn.svg' }, delete = { class = 'imbox-delete', image = 'Ambox warning pn.svg' }, content = { class = 'imbox-content', image = 'Ambox important.svg' }, style = { class = 'imbox-style', image = 'Edit-clear.svg' }, move = { class = 'imbox-move', image = 'Merge-split-transwiki default.svg' }, protection = { class = 'imbox-protection', image = 'Padlock-silver-medium.svg' }, license = { class = 'imbox-license licensetpl', image = 'Imbox license.png' -- @todo We need an SVG version of this }, featured = { class = 'imbox-featured', image = 'Cscr-featured.svg' }, notice = { class = 'imbox-notice', image = 'Information icon4.svg' } }, default = 'notice', showInvalidTypeError = true, classes = {'imbox'}, imageEmptyCell = true, below = true, templateCategory = 'File message boxes' }, ombox = { types = { speedy = { class = 'ombox-speedy', image = 'Ambox warning pn.svg' }, delete = { class = 'ombox-delete', image = 'Ambox warning pn.svg' }, content = { class = 'ombox-content', image = 'Ambox important.svg' }, style = { class = 'ombox-style', image = 'Edit-clear.svg' }, move = { class = 'ombox-move', image = 'Merge-split-transwiki default.svg' }, protection = { class = 'ombox-protection', image = 'Padlock-silver-medium.svg' }, notice = { class = 'ombox-notice', image = 'Information icon4.svg' } }, default = 'notice', showInvalidTypeError = true, classes = {'ombox'}, allowSmall = true, imageEmptyCell = true, imageRightNone = true }, tmbox = { types = { speedy = { class = 'tmbox-speedy', image = 'Ambox warning pn.svg' }, delete = { class = 'tmbox-delete', image = 'Ambox warning pn.svg' }, content = { class = 'tmbox-content', image = 'Ambox important.svg' }, style = { class = 'tmbox-style', image = 'Edit-clear.svg' }, move = { class = 'tmbox-move', image = 'Merge-split-transwiki default.svg' }, protection = { class = 'tmbox-protection', image = 'Padlock-silver-medium.svg' }, notice = { class = 'tmbox-notice', image = 'Information icon4.svg' } }, default = 'notice', showInvalidTypeError = true, classes = {'tmbox'}, allowSmall = true, imageRightNone = true, imageEmptyCell = true, imageEmptyCellStyle = true, templateCategory = 'Talk message boxes' } } qbqlpsz82sdn0fs66m68wi21jq7jcba 10 3308 6531 2020-04-28T08:18:15Z Раммон 1763 Раммон het bladsy [[Sjabloon:Doc]] na [[Sjabloon:Dokumentasie]] geskuif wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Sjabloon:Dokumentasie]] r3eyoc4npqiu5lwp43m7bl5u73bxxyj 10 3309 6532 2020-04-28T10:52:12Z Раммон 1763 Stuur aan na [[Sjabloon:Dokumentasie]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Sjabloon:Dokumentasie]] r3eyoc4npqiu5lwp43m7bl5u73bxxyj 10 3310 6533 2020-04-28T10:52:58Z Раммон 1763 Nuwe bladsy geskep met '{{[[Sjabloon:{{{1}}}|{{{1}}}]]}}<noinclude>{{Documentation}}</noinclude>' wikitext text/x-wiki {{[[Sjabloon:{{{1}}}|{{{1}}}]]}}<noinclude>{{Documentation}}</noinclude> ptvrwsncx8l6oj9ge0odqjrcqud8i6g 3 3344 6685 2020-06-15T21:48:44Z Turkmen 2075 Turkmen het bladsy [[Gebruikerbespreking:Omar Ghrida]] na [[Gebruikerbespreking:Omar2040]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Omar Ghrida|Omar Ghrida]]" to "[[Special:CentralAuth/Omar2040|Omar2040]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Omar2040]] rin29wcpvz5lo9pfwv6zyei59bv9ewv 3 3345 6687 2020-06-21T16:58:44Z DutchTina 2131 DutchTina het bladsy [[Gebruikerbespreking:S.Örvarr.S]] na [[Gebruikerbespreking:Stefán Örvar Sigmundsson]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/S.Örvarr.S|S.Örvarr.S]]" to "[[Special:CentralAuth/Stefán Örvar Sigmundsson|Stefán Örvar Sigmundsson]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Stefán Örvar Sigmundsson]] erm74al8pnmdz38pnuy0ymkf8lfbifm 2 3346 6690 2020-06-26T10:19:15Z Sakretsu 2179 Sakretsu het bladsy [[Gebruiker:DeltaQuad]] na [[Gebruiker:AmandaNP]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/DeltaQuad|DeltaQuad]]" to "[[Special:CentralAuth/AmandaNP|AmandaNP]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:AmandaNP]] o60f2v6rd5gooebgydgiusff2kmqs0j 3 3347 6691 2020-06-26T10:19:15Z Sakretsu 2179 Sakretsu het bladsy [[Gebruikerbespreking:DeltaQuad]] na [[Gebruikerbespreking:AmandaNP]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/DeltaQuad|DeltaQuad]]" to "[[Special:CentralAuth/AmandaNP|AmandaNP]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:AmandaNP]] oghf3fij80e4d8ud25dc1vilc1gzir3 2 3366 6762 2020-07-11T04:16:52Z 1997kB 1873 1997kB het bladsy [[Gebruiker:Masumrezarock100/minerva.js]] na [[Gebruiker:Ainz Ooal Gown/minerva.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Masumrezarock100|Masumrezarock100]]" to "[[Special:CentralAuth/Ainz Ooal Gown|Ainz Ooal Gown]]" javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:Ainz_Ooal_Gown/minerva.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); 5h0uu5f6ssva9pz31wkvkut77zepn9m 3 3367 6764 2020-07-15T00:18:19Z 蟲蟲飛 2193 蟲蟲飛 het bladsy [[Gebruikerbespreking:Srdjan m]] na [[Gebruikerbespreking:Srđan]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Srdjan m|Srdjan m]]" to "[[Special:CentralAuth/Srđan|Srđan]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Srđan]] n1cu2k2s1dckse1w36e2iez7ojp5t8f 2 3371 6778 2020-11-28T11:04:20Z Erokhin 2225 Nuwe bladsy geskep met '{{#babel:ru|en-3|la-2}}' wikitext text/x-wiki {{#babel:ru|en-3|la-2}} b6ib6fkatj0zqbarnhcr366lp6izwgu 2 3373 6780 2021-01-05T04:22:38Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Pratyya Ghosh]]) javascript text/javascript <span style="font-family:Cambria">'''[[User:Pratyya Ghosh|<span style="color:#082567">PratyyaG</span>]] · [[User talk:Pratyya Ghosh|<span style="color:#224C98">Talk</span>]]''' </span> dfkuzrfxb3fokiyj65jf5r4fqfl3qbp 3 3375 6829 2021-02-23T19:22:26Z Fitindia 2256 Fitindia het bladsy [[Gebruikerbespreking:Septian Hadi]] na [[Gebruikerbespreking:Shinkiwa]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Septian Hadi|Septian Hadi]]" to "[[Special:CentralAuth/Shinkiwa|Shinkiwa]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Shinkiwa]] lmlwh5slse3svo139d7tfw53b83r78f 3 3376 6830 2021-03-07T16:47:07Z RacoonyRE 361 Nuwe bladsy geskep met '{| cellpadding="10" cellspacing="5" style="width: 95%; background-color: inherit; margin-left: auto; margin-right: auto" | style="background-color: #FDFDFD; border: 1px s...' wikitext text/x-wiki {| cellpadding="10" cellspacing="5" style="width: 95%; background-color: inherit; margin-left: auto; margin-right: auto" | style="background-color: #FDFDFD; border: 1px solid #777777; -moz-border-radius-topleft: 8px; -moz-border-radius-bottomleft: 8px; -moz-border-radius-topright: 8px; -moz-border-radius-bottomright: 8px;" colspan="2" | <div style="margin:1.5em; border:3px solid SteelBlue; padding: 1em 1em 1em 1em; background-color:#B0E0E6; align:center;"> <div style="text-align: center; color:red"><big>'''This discussion page is not actively monitored. You can write to me best on [http://meta.wikipedia.org/w/index.php?title=User_talk:RacoonyRE Meta] or in the [https://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer_Diskussion:RacoonyRE German Wikipedia].'''</big></div> '''Dear visitors, I attach importance to a [[de:Wikipedia:Wikiquette|friendly tone]] (Wikiquette). ''' * You can create a new post [http://meta.wikipedia.org/w/index.php?title=User_talk:RacoonyRE&action=edit&section=new here]. '''Please''' always sign with <nowiki>-- ~~~~</nowiki> (two hyphens, four tildes) or by clicking on the icon shown below ''' <span style="text-align: center; background: #F8F9FA; padding: .4em; border:1px solid #BBBBBB; border-radius:5px;">&nbsp;[[File:OOjs UI icon signature-ltr.svg|24px|{{int:wikieditor-toolbar-tool-signature}}|verweis=]]</span> * If you do not want others to read your message, you can also write me an '''[[Special:EmailUser/RacoonyRE|Email]]'''. *'''I basically reply where the discussion started so that it doesn't get torn apart.''' <br />The best thing to do is to watch my discussion page. '''[http://meta.wikipedia.org/w/index.php?title=User_talk:RacoonyRE&action=watch (Click here)]''' </div> ka724xzol91ets442bv1tzsilddbeef 3 3377 6833 2021-04-24T02:01:08Z 24.21.78.216 Stuur aan na [[en:User talk:InternetArchiveBot]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[:en:User talk:InternetArchiveBot]] ph8jyvy19m3701k7g918a9qrnm747ee 6837 6833 2021-06-16T00:37:19Z 24.21.78.216 Changed redirect target from [[en:User talk:InternetArchiveBot]] to [[meta:User talk:InternetArchiveBot]] wikitext text/x-wiki #REDIRECT[[meta:User talk:InternetArchiveBot]] ihe6s1lbzqd8gasxnoewu85gshqim7x 2 3378 6834 2021-05-01T16:35:24Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by ZI Jony]]) javascript text/javascript mw.loader.load('//meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:ZI_Jony/mobile-global.js&action=raw&ctype=text/javascript'); 1ud4suvkeq8qtlm36a2g10cfg17vxfa 3 3379 6836 2021-05-17T14:58:51Z Deepfriedokra 2219 Deepfriedokra het bladsy [[Gebruikerbespreking:Nricardo]] na [[Gebruikerbespreking:Nelson Ricardo 2500]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Nricardo|Nricardo]]" to "[[Special:CentralAuth/Nelson Ricardo 2500|Nelson Ricardo 2500]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Nelson Ricardo 2500]] 2ny2amr8i75y8917dhve1hkdtdukhoz 2 3380 6839 2021-06-27T14:11:23Z Killarnee 2124 Nuwe bladsy geskep met '<div style="width:800px;margin:0 auto;box-shadow:0 4px 8px 0 rgba(0, 0, 0, 0.5), 0 6px 20px 0 rgba(0, 0, 0, 0.5);position:relative;color:rgba(255,255,255,0.75);background...' wikitext text/x-wiki <div style="width:800px;margin:0 auto;box-shadow:0 4px 8px 0 rgba(0, 0, 0, 0.5), 0 6px 20px 0 rgba(0, 0, 0, 0.5);position:relative;color:rgba(255,255,255,0.75);background-color:transparent;margin:0 auto;">[[File:hello generic user.png|800px|link=]]<div style="position:absolute;left:3em;bottom:3em;width:250px;border:none;background-color:none;">[[w:User:Killarnee|<span style="color:rgba(255,255,255,0.75);font-size:2em">On Wikipedia ➔</span>]]</div></div> q2pzqtnz1cb19pkup39yrjr4igfvk4v 3 3382 6841 2021-07-15T23:03:31Z Xeno (WMF) 2306 /* Universal Code of Conduct News – Issue 2 */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki == Universal Code of Conduct News – Issue 2 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 2, July 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the second issue of [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct|Universal Code of Conduct]] News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Initial meetings of the drafting committee have helped to connect and align key topics on enforcement, while highlighting prior research around existing processes and gaps within our movement. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Targets of Harassment Research''' - To support the drafting committee, the Wikimedia Foundation has conducted a research project focused on experiences of harassment on Wikimedia projects. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Targets of Harassment Research|continue reading]]) *'''Functionaries’ Consultation''' - Since June, Functionaries from across the various wikis have been meeting to discuss what the future will look like in a global context with the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Functionaries’ Consultation|continue reading]]) *'''Roundtable Discussions''' - The UCoC facilitation team once again, hosted another roundtable discussion, this time for Korean-speaking community members and participants of other ESEAP projects to discuss the enforcement of the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Roundtable Discussions|continue reading]]) *'''Early Adoption of UCoC by Communities''' - Since its ratification by the Board in February 2021, situations whereby UCoC is being adopted and applied within the Wikimedia community have grown. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Early Adoption of UCoC by Communities|continue reading]]) *'''New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee''' - The CRC was originally expected to conclude by July 1. However, with the UCoC now expected to be in development until December, the timeline for the CRC has also changed. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee|continue reading]]) *'''Wikimania''' - The UCoC team is planning to hold a moderated discussion featuring representatives across the movement during Wikimania 2021. It also plans to have a presence at the conference’s Community Village. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Wikimania Session|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out the most recent publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Diff Blogs|continue reading]]) </div><section end="ucoc-newsletter"/> :Thanks for reading - we welcome feedback about this newsletter. [[Gebruiker:Xeno (WMF)|Xeno (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Xeno (WMF)|kontak]]) 23:03, 15 Julie 2021 (UTC) nznio6nlxn6zqvlr53v688c8xzk51uq 6844 6841 2021-08-27T22:22:46Z MNadzikiewicz (WMF) 2242 /* Universal Code of Conduct News – Issue 3 */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki == Universal Code of Conduct News – Issue 2 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 2, July 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the second issue of [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct|Universal Code of Conduct]] News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Initial meetings of the drafting committee have helped to connect and align key topics on enforcement, while highlighting prior research around existing processes and gaps within our movement. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Targets of Harassment Research''' - To support the drafting committee, the Wikimedia Foundation has conducted a research project focused on experiences of harassment on Wikimedia projects. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Targets of Harassment Research|continue reading]]) *'''Functionaries’ Consultation''' - Since June, Functionaries from across the various wikis have been meeting to discuss what the future will look like in a global context with the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Functionaries’ Consultation|continue reading]]) *'''Roundtable Discussions''' - The UCoC facilitation team once again, hosted another roundtable discussion, this time for Korean-speaking community members and participants of other ESEAP projects to discuss the enforcement of the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Roundtable Discussions|continue reading]]) *'''Early Adoption of UCoC by Communities''' - Since its ratification by the Board in February 2021, situations whereby UCoC is being adopted and applied within the Wikimedia community have grown. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Early Adoption of UCoC by Communities|continue reading]]) *'''New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee''' - The CRC was originally expected to conclude by July 1. However, with the UCoC now expected to be in development until December, the timeline for the CRC has also changed. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee|continue reading]]) *'''Wikimania''' - The UCoC team is planning to hold a moderated discussion featuring representatives across the movement during Wikimania 2021. It also plans to have a presence at the conference’s Community Village. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Wikimania Session|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out the most recent publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Diff Blogs|continue reading]]) </div><section end="ucoc-newsletter"/> :Thanks for reading - we welcome feedback about this newsletter. [[Gebruiker:Xeno (WMF)|Xeno (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Xeno (WMF)|kontak]]) 23:03, 15 Julie 2021 (UTC) == Universal Code of Conduct News – Issue 3 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 3, August 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the third issue of Universal Code of Conduct News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[:m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[:m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''The Enforcement Draft Guidelines''' - The Enforcement Draft Guidelines for the Universal Code of Conduct has just been published on meta in different languages. These guidelines include some definitions of newly introduced terms and recommendations for local enforcement structures. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#The Enforcement Draft Guidelines|continue reading]]) *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Before the enforcement guidelines are finalized, they must be reviewed and discussed by the community. The facilitation team has set up various discussion means throughout this review period. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Conversation Hours & Roundtables''' - To listen to community opinions and exchange ideas regarding enforcement draft guidelines proposed by the drafting committee, the UCoC facilitation team will be hosting weekly conversation hours. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Conversation Hours & Roundtables|continue reading]]) *'''Wikimania Wrap-up''' - The facilitation team hosted a Roundtable at Wikimania 2021, featuring some WMF trustees and staff. The session offered some insights on how the Enforcement Draft Guidelines came about, and what next steps are being imagined. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Wikimania Wrap-up|continue reading]]) *'''Translation''' - Because a considerable number of Wikimedians are not English speakers, and that UCoC applies to all members, projects across the wikimedia movement, it’s of a great importance to provide adequate language support throughout this process. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Translation|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out some interesting publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Diff Blogs|continue reading]]) *'''WMF's 2021 Board of Trustees election''' - Please read the Candidate Presentations and vote! ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Wikimedia Foundation's Board of Trustees 2021 election|continue reading]]) <section end="ucoc-newsletter"/></div> [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 22:22, 27 Augustus 2021 (UTC) p57ik07ljl4p5ajblm4ruxutx2cjyup 6848 6844 2021-10-14T20:31:19Z MNadzikiewicz (WMF) 2242 /* Universal Code of Conduct News – Issue 4 */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki == Universal Code of Conduct News – Issue 2 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 2, July 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the second issue of [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct|Universal Code of Conduct]] News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Initial meetings of the drafting committee have helped to connect and align key topics on enforcement, while highlighting prior research around existing processes and gaps within our movement. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Targets of Harassment Research''' - To support the drafting committee, the Wikimedia Foundation has conducted a research project focused on experiences of harassment on Wikimedia projects. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Targets of Harassment Research|continue reading]]) *'''Functionaries’ Consultation''' - Since June, Functionaries from across the various wikis have been meeting to discuss what the future will look like in a global context with the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Functionaries’ Consultation|continue reading]]) *'''Roundtable Discussions''' - The UCoC facilitation team once again, hosted another roundtable discussion, this time for Korean-speaking community members and participants of other ESEAP projects to discuss the enforcement of the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Roundtable Discussions|continue reading]]) *'''Early Adoption of UCoC by Communities''' - Since its ratification by the Board in February 2021, situations whereby UCoC is being adopted and applied within the Wikimedia community have grown. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Early Adoption of UCoC by Communities|continue reading]]) *'''New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee''' - The CRC was originally expected to conclude by July 1. However, with the UCoC now expected to be in development until December, the timeline for the CRC has also changed. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee|continue reading]]) *'''Wikimania''' - The UCoC team is planning to hold a moderated discussion featuring representatives across the movement during Wikimania 2021. It also plans to have a presence at the conference’s Community Village. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Wikimania Session|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out the most recent publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Diff Blogs|continue reading]]) </div><section end="ucoc-newsletter"/> :Thanks for reading - we welcome feedback about this newsletter. [[Gebruiker:Xeno (WMF)|Xeno (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Xeno (WMF)|kontak]]) 23:03, 15 Julie 2021 (UTC) == Universal Code of Conduct News – Issue 3 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 3, August 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the third issue of Universal Code of Conduct News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[:m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[:m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''The Enforcement Draft Guidelines''' - The Enforcement Draft Guidelines for the Universal Code of Conduct has just been published on meta in different languages. These guidelines include some definitions of newly introduced terms and recommendations for local enforcement structures. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#The Enforcement Draft Guidelines|continue reading]]) *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Before the enforcement guidelines are finalized, they must be reviewed and discussed by the community. The facilitation team has set up various discussion means throughout this review period. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Conversation Hours & Roundtables''' - To listen to community opinions and exchange ideas regarding enforcement draft guidelines proposed by the drafting committee, the UCoC facilitation team will be hosting weekly conversation hours. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Conversation Hours & Roundtables|continue reading]]) *'''Wikimania Wrap-up''' - The facilitation team hosted a Roundtable at Wikimania 2021, featuring some WMF trustees and staff. The session offered some insights on how the Enforcement Draft Guidelines came about, and what next steps are being imagined. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Wikimania Wrap-up|continue reading]]) *'''Translation''' - Because a considerable number of Wikimedians are not English speakers, and that UCoC applies to all members, projects across the wikimedia movement, it’s of a great importance to provide adequate language support throughout this process. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Translation|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out some interesting publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Diff Blogs|continue reading]]) *'''WMF's 2021 Board of Trustees election''' - Please read the Candidate Presentations and vote! ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Wikimedia Foundation's Board of Trustees 2021 election|continue reading]]) <section end="ucoc-newsletter"/></div> [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 22:22, 27 Augustus 2021 (UTC) == Universal Code of Conduct News – Issue 4 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 4, October 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the fourth issue of Universal Code of Conduct News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[:m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[:m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''Enforcement Draft Guidelines Review Wrap-up''' - The Universal Code of Conduct Enforcement Draft Guidelines Review will come to a close on 17 October 2021, after more than two months of extensive consultations. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Enforcement Draft Guidelines Review Wrap-up|continue reading]]) *'''Roundtable Discussions and Conversation Hours''' - Another successful roundtable session happened on September 18, 2021 to discuss the EDGR. One last conversation hour will be happening on October 15th, 2021. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Roundtable Discussions and Conversation Hours|continue reading]]) *'''Movement Charter Drafting Committee Elections''' - The Movement Charter Drafting Committee selection process has kicked off and will be open until October 25, 2021. Contributors to Wikimedia projects can elect their favorite candidates on to the committee. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Movement Charter Drafting Committee Elections|continue reading]]) *'''New Direction for the Newsletter''' - As we round-up the consultation processes for the Universal Code of Conduct, the facilitation team is currently envisioning new directions for the newsletter. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#New Direction for the Newsletter|continue reading]]) *'''Diff Blogs''' - Check out the most recent publications about the UCoC on Wikimedia Diff. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Diff Blogs|continue reading]]) [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 20:31, 14 Oktober 2021 (UTC) m32qu2eyyfmjkuim7gc88luqphghcn5 6849 6848 2021-10-15T12:20:22Z MNadzikiewicz (WMF) 2242 wikitext text/x-wiki == Universal Code of Conduct News – Issue 2 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 2, July 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the second issue of [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct|Universal Code of Conduct]] News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Initial meetings of the drafting committee have helped to connect and align key topics on enforcement, while highlighting prior research around existing processes and gaps within our movement. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Targets of Harassment Research''' - To support the drafting committee, the Wikimedia Foundation has conducted a research project focused on experiences of harassment on Wikimedia projects. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Targets of Harassment Research|continue reading]]) *'''Functionaries’ Consultation''' - Since June, Functionaries from across the various wikis have been meeting to discuss what the future will look like in a global context with the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Functionaries’ Consultation|continue reading]]) *'''Roundtable Discussions''' - The UCoC facilitation team once again, hosted another roundtable discussion, this time for Korean-speaking community members and participants of other ESEAP projects to discuss the enforcement of the UCoC. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Roundtable Discussions|continue reading]]) *'''Early Adoption of UCoC by Communities''' - Since its ratification by the Board in February 2021, situations whereby UCoC is being adopted and applied within the Wikimedia community have grown. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Early Adoption of UCoC by Communities|continue reading]]) *'''New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee''' - The CRC was originally expected to conclude by July 1. However, with the UCoC now expected to be in development until December, the timeline for the CRC has also changed. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#New Timeline for the Interim Trust & Safety Case Review Committee|continue reading]]) *'''Wikimania''' - The UCoC team is planning to hold a moderated discussion featuring representatives across the movement during Wikimania 2021. It also plans to have a presence at the conference’s Community Village. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Wikimania Session|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out the most recent publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/2#Diff Blogs|continue reading]]) </div><section end="ucoc-newsletter"/> :Thanks for reading - we welcome feedback about this newsletter. [[Gebruiker:Xeno (WMF)|Xeno (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:Xeno (WMF)|kontak]]) 23:03, 15 Julie 2021 (UTC) == Universal Code of Conduct News – Issue 3 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 3, August 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the third issue of Universal Code of Conduct News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[:m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[:m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''The Enforcement Draft Guidelines''' - The Enforcement Draft Guidelines for the Universal Code of Conduct has just been published on meta in different languages. These guidelines include some definitions of newly introduced terms and recommendations for local enforcement structures. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#The Enforcement Draft Guidelines|continue reading]]) *'''Enforcement Draft Guidelines Review''' - Before the enforcement guidelines are finalized, they must be reviewed and discussed by the community. The facilitation team has set up various discussion means throughout this review period. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Enforcement Draft Guidelines Review|continue reading]]) *'''Conversation Hours & Roundtables''' - To listen to community opinions and exchange ideas regarding enforcement draft guidelines proposed by the drafting committee, the UCoC facilitation team will be hosting weekly conversation hours. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Conversation Hours & Roundtables|continue reading]]) *'''Wikimania Wrap-up''' - The facilitation team hosted a Roundtable at Wikimania 2021, featuring some WMF trustees and staff. The session offered some insights on how the Enforcement Draft Guidelines came about, and what next steps are being imagined. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Wikimania Wrap-up|continue reading]]) *'''Translation''' - Because a considerable number of Wikimedians are not English speakers, and that UCoC applies to all members, projects across the wikimedia movement, it’s of a great importance to provide adequate language support throughout this process. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Translation|continue reading]]) *'''Diff blogs''' - Check out some interesting publications about the UCoC on Wikimedia Diff blog. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Diff Blogs|continue reading]]) *'''WMF's 2021 Board of Trustees election''' - Please read the Candidate Presentations and vote! ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/3#Wikimedia Foundation's Board of Trustees 2021 election|continue reading]]) <section end="ucoc-newsletter"/></div> [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 22:22, 27 Augustus 2021 (UTC) == Universal Code of Conduct News – Issue 4 == <section begin="ucoc-newsletter"/> <div style = "line-height: 1.2"> <span style="font-size:200%;">'''Universal Code of Conduct News'''</span><br> <span style="font-size:120%; color:#404040;">'''Issue 4, October 2021'''</span><span style="font-size:120%; float:right;">[[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4|'''Read the full newsletter''']]</span> ---- Welcome to the fourth issue of Universal Code of Conduct News! This newsletter will help Wikimedians stay involved with the development of the new code and will distribute relevant news, research, and upcoming events related to the UCoC. If you haven’t already, please remember to subscribe [[:m:Special:MyLanguage/Global message delivery/Targets/UCoC Newsletter Subscription|here]] if you would like to be notified about future editions of the newsletter, and also leave your username [[:m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/Participate|here]] if you’d like to be contacted to help with translations in the future. </div><div style="margin-top:3px; padding:10px 10px 10px 20px; background:#fffff; border:2px solid #808080; border-radius:4px; font-size:100%;"> *'''Enforcement Draft Guidelines Review Wrap-up''' - The Universal Code of Conduct Enforcement Draft Guidelines Review will come to a close on 17 October 2021, after more than two months of extensive consultations. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Enforcement Draft Guidelines Review Wrap-up|continue reading]]) *'''Roundtable Discussions and Conversation Hours''' - Another successful roundtable session happened on September 18, 2021 to discuss the EDGR. One last conversation hour will be happening on October 15th, 2021. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Roundtable Discussions and Conversation Hours|continue reading]]) *'''Movement Charter Drafting Committee Elections''' - The Movement Charter Drafting Committee selection process has kicked off and will be open until October 25, 2021. Contributors to Wikimedia projects can elect their favorite candidates on to the committee. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Movement Charter Drafting Committee Elections|continue reading]]) *'''New Direction for the Newsletter''' - As we round-up the consultation processes for the Universal Code of Conduct, the facilitation team is currently envisioning new directions for the newsletter. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#New Direction for the Newsletter|continue reading]]) *'''Diff Blogs''' - Check out the most recent publications about the UCoC on Wikimedia Diff. ([[m:Special:MyLanguage/Universal Code of Conduct/Newsletter/4#Diff Blogs|continue reading]]) </div><section end="ucoc-newsletter"/> [[Gebruiker:MNadzikiewicz (WMF)|MNadzikiewicz (WMF)]] ([[Gebruikerbespreking:MNadzikiewicz (WMF)|kontak]]) 20:31, 14 Oktober 2021 (UTC) gf05l74noflb5mymt4zhzeay2xl5voe 3 3383 6842 2021-08-08T01:39:28Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by SHB2000]]) wikitext text/x-wiki <div style="border: 1rem #dd0000 ridge; padding: 0.5em;">Hello! Please message me on [[m:User talk:SHB2000|meta.wikimedia.org]] instead. I may not notice messages on this page.</div> ojy2vkqs676esjrcfi79dwyt0tjr5xc 3 3384 6845 2021-09-05T18:26:04Z Pathoschild 29 global user pages ([[m:Synchbot|requested by Yahya]]) wikitext text/x-wiki <div style="font-size:130%;font-family:Roboto,Arial; border-top:5px solid lightblue; border-bottom:5px solid lightblue; padding:5px;margin-top:20px;">Hello! Please message me on [[m:User talk:Yahya|meta.wikimedia.org]] instead. I may not notice messages on this page.</div> c4ypm7wbt5rvjqqxzie5ujk3hmhcrrp 0 3386 6870 2021-11-23T18:01:23Z Riaan Dewee 2348 Riaan Dewee wikitext text/x-wiki Ek' Riaan Dewee en wil graag deel wees van hierdie bladsy. 4prsw72ujfzh2tw3u0zajrtnukuchyp 0 3387 6885 2021-12-11T14:28:33Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'ROOIBOS TEE ICE TEA '''Bestanddele''': 💧8 Liter water 💧10 Rooibos tee sakkies 💧½ bottel halls grandadella stroop '''So gemaak''': Kook Water en tee laat dit lekker trek. Haal af van stoof en voeg stroop by. Roer goed deur. Laat af koel en plaas in bottels en bêre in yskas baie lekker vir warm dae. Geniet!!' wikitext text/x-wiki ROOIBOS TEE ICE TEA '''Bestanddele''': 💧8 Liter water 💧10 Rooibos tee sakkies 💧½ bottel halls grandadella stroop '''So gemaak''': Kook Water en tee laat dit lekker trek. Haal af van stoof en voeg stroop by. Roer goed deur. Laat af koel en plaas in bottels en bêre in yskas baie lekker vir warm dae. Geniet!! pfvtyasr3puwj3qbxrrulb5a69wvpjd 0 3388 6888 2021-12-11T15:03:23Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'ROOIBOSTEE PONS (Hierdie resep rek die koeldrank en dit is ook baie gesond!) '''Bestanddele''': 💧1 liter koue rooibostee 💧1 liter vrugtesap 💧1 liter Sprite (of ander gaskoeldrank van jou keuse.) 💧1 klein blikkie vrugte (opsioneel – soos gemengde vrugte of pynappelstukke) '''So gemaak:''' Meng saam en bedien met ys. (Gaskoeldrank kan uitgelaat word en rooibostee vermeerder word.)' wikitext text/x-wiki ROOIBOSTEE PONS (Hierdie resep rek die koeldrank en dit is ook baie gesond!) '''Bestanddele''': 💧1 liter koue rooibostee 💧1 liter vrugtesap 💧1 liter Sprite (of ander gaskoeldrank van jou keuse.) 💧1 klein blikkie vrugte (opsioneel – soos gemengde vrugte of pynappelstukke) '''So gemaak:''' Meng saam en bedien met ys. (Gaskoeldrank kan uitgelaat word en rooibostee vermeerder word.) 87ntet6ne9zctawdn4ai7u74a3kynyc 0 3389 6893 2021-12-11T16:09:21Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'PIESANG BROOD “maak 1 broodjie” '''Bestanddele''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min.' wikitext text/x-wiki PIESANG BROOD “maak 1 broodjie” '''Bestanddele''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. 8ue28m6v68xb5ni92xkt9se6ntxlxf6 6895 6893 2021-12-11T16:20:34Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki <u>Piesang Broodjie</u> “maak 1 broodjie” '''Bestanddele''': ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel '''METODE''': Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. ejrh9krtfajlhjqfhas2s4e209we9pv 7129 6895 2021-12-21T22:53:49Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki <u>Piesang Broodjie</u> “maak 1 broodjie” ==Bestanddele:== ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel ==Metode:== Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. 6vujgyb50bqqwv1i1iy88ol796pwkpt 7130 7129 2021-12-21T23:00:01Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki <u>Piesang Broodjie</u> [[File:Banana bread without nuts plus strawberries.JPG]] “maak 1 broodjie” ==Bestanddele:== ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel ==Metode:== Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. 6snry3bohooi7t86i7nkrj53tyvby99 7131 7130 2021-12-21T23:03:36Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''<u>Piesang Broodjie</u>''' [[File:Banana bread without nuts plus strawberries.JPG]] '''“maak 1 broodjie”''' ==Bestanddele:== ▪ 1 k wit suiker ▪ ½ k sagte botter ▪ 3 ryp piesangs “gemash” ▪ 2 eiers ▪ 2 k veelsydige meel ▪ ½ tl koeksoda ▪ ⅓ k suurmelk (amazi) ▪ ¼ tl sout (knypie) ▪ 1 tl vanilje geursel ==Metode:== Verhit oond tot 180°C. Smeer ń 20cm×10cm broodpan. Meng saam al die bestanddele in ń mengbak - meng goed. Gooi mengsel in broodpan. Bak op middelrak vir 60min. r2cwhtsps2btzwyf2d2ttwb6acams92 0 3390 6897 2021-12-11T16:33:23Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '<u>KOFFIESOENTJIES</u> '''Bestanddele''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''Vulsel''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat me...' wikitext text/x-wiki <u>KOFFIESOENTJIES</u> '''Bestanddele''': ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''Vulsel''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. '''METODE''': Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. 11lmjuffs9qpm4j5ayqc9n674yhzxwh 7125 6897 2021-12-21T22:36:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''<u>KOFFIESOENTJIES</u>''' ==Bestanddele:== ☕250 g sagte botter ☕185 ml versiersuiker, gesif ☕10 ml koffiepoeier ☕15 ml kookwater ☕500 ml koekmeel, gesif '''Vulsel''': 🍫50 g (½ slab) donkersjokola, gesmelt. ==Metode:== Stel oond op 180 °C. 1. Room botter en versiersuiker tot liggeel. 2. Roer koffiepoeier en kookwater saam en giet by bottermengsel. Klits goed. 3. Roer koekmeel by bottermengsel. Dit sal sagte deeg wees. 4. Voer bakplaat met bakpapier uit. 5. Skep deeg in spuitsak met meduim- grootte sterretjie-spuitpunt 6. Maak sirkeltjies van ongeveer 2 cm op bakplaat, maar nie te naby aan mekaar nie. 7. Bak vir 10 min of tot effe ligbruin. Laat op afkoelrakkie afkoel. 8. Plaas twee koekies opmekaar met bietjie gesmelte sjokola. 1wvrqx4hfb7arl8fafln5m8fx58y9n4 2 3391 6899 2021-12-11T19:27:19Z 41.138.89.241 Nuwe bladsy geskep met 'BAzAz' wikitext text/x-wiki BAzAz 4gjtxa6c62vupd6refww08hnlnl2pjv 0 3392 6901 2021-12-11T22:31:38Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'KOEKSISTERS ''groot maat'' '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''So gemaak''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''Metode''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam...' wikitext text/x-wiki KOEKSISTERS ''groot maat'' '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''So gemaak''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''Metode''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''Afronding''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. kj8aijytig8a0mun26jawwj4gf9v4bg 7113 6901 2021-12-21T12:33:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki KOEKSISTERS [[Lêer:Koeksisters.jpg|duimnael|regs|260px|Koeksisters]] ''groot maat'' '''STROOP''': (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''So gemaak''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. '''DEEG''': 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''Metode''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. '''Afronding''': Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. of04hiyrgbudx4wrkzaz36uqbvhkzm4 7126 7113 2021-12-21T22:44:59Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki KOEKSISTERS [[Lêer:Koeksisters.jpg|duimnael|regs|260px|Koeksisters]] ''groot maat'' =='''STROOP''':== (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''So gemaak''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. =='''DEEG''':== 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''Metode''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. =='''Afronding''':== Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. 9ob4cmk0xy05kxoy7e20a8tkl7l83n7 7127 7126 2021-12-21T22:48:07Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki KOEKSISTERS [[Lêer:Koeksisters.jpg|duimnael|regs|260px|Koeksisters]] ''groot maat'' =='''STROOP''':== (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''So gemaak''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. =='''DEEG''':== 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''Metode''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. =='''Afronding''':== Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. 5qaalyb58ozexbrlxygkgrrr0avkgqf 7128 7127 2021-12-21T22:49:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki KOEKSISTERS [[Lêer:Koeksisters.jpg|duimnael|regs|260px|Koeksisters]] ''groot maat'' ==STROOP:== (moet yskoud wees) 🍯20 koppies suiker (wit) 🍯10 koppies water '''So gemaak''': Kook tot suiker opgelos is. Laat afkoel en plaas in yskas om yskoud te word. ==DEEG:== 🍯6 koppies koekmeel 🍯6 eetlepels maizina hoogvol 🍯6 eetlepels bakpoeier hoogvol 🍯1 teelepels sout 🍯3 eiers 🍯100 gr botter 🍯3 koppies water '''Metode''': Vryf botter in droë bestanddele in. Kilts eiers en water saam. Meng alles goed. Rol uit, vleg en bak. ==Afronding:== Sit gaar gebakte koeksister "terwyl nog warm" in koue stroop. 52bh69ygeue16cc3zfx3jk0pncus003 0 3393 6907 2021-12-11T23:57:31Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '[[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]]' wikitext text/x-wiki [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] 91693aqk0nls2bqx0rcapzjmkd99ngs 7089 6907 2021-12-18T11:47:37Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] akqnnm41s76x3zx5p7i2gwbmmrzzsa8 7091 7089 2021-12-18T11:55:16Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[Fudge]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] opzez2t8dfcv2yc01h4rfw4almhpm47 7092 7091 2021-12-18T11:55:53Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] nr45ouki844pw6w3glvt0d8mt3cxd7e 7093 7092 2021-12-18T11:56:28Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] onj5l8drp6jr3kdgkdfrlb74os33kbd 7095 7093 2021-12-18T12:28:49Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[BarOne fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] f5oorwmgyhhrml4shrp8zap9tj7q7vu 7097 7095 2021-12-18T12:37:36Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[BarOne fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] [[Klapper Fudge]] a85qlgwyrsu6sq8t3zk4cs25bn36hc4 7099 7097 2021-12-18T12:45:16Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[BarOne fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] [[Klapper Fudge]] [[Marie Beskuitjie Fudge]] bwe6jagy30oirtuqv8tt2lfy1n7ip3z 7101 7099 2021-12-18T12:54:43Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[BarOne fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] [[Klapper Fudge]] [[Marie Beskuitjie Fudge]] [[Neute Fudge]] g1xk4mnklen8q2b4yd1jlzmpykbxoke 7103 7101 2021-12-18T13:01:31Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[BarOne fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] [[Klapper Fudge]] [[Marie Beskuitjie Fudge]] [[Neute Fudge]] [[Sjokola Fudge]] 45lt332o3kqnvliqo4hxlxm3dpy7zgf 7105 7103 2021-12-18T13:21:36Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hier is ń paar lekker fudge resepte, asb. wees vry en voeg by. == Alles Fudge == [[BarOne fudge]] [[Beskuitjie Sjokola Fudge]] [[fudge 1]] [[Grondboontjiebotter en Klapper Fudge]] [[Klapper Fudge]] [[Marie Beskuitjie Fudge]] [[Neute Fudge]] [[Sjokola Fudge]] 9rezjqhhef8pb5pp1fpxrp0ljix8tw6 0 3394 6908 2021-12-11T23:58:38Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' == Grondboontjiebotter en klapper fudgeWysig == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring...' wikitext text/x-wiki == Grondboontjiebotter en klapper fudgeWysig == '''Bestanddele''': 🍬500g wit of bruin suiker 🍬1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 🍬200g botter 🍬200ml melk 🍬150g klapper, plus bietjie ekstra 🍬1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak '''Metode''': Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. Bêre in lugdigte houer in yskas. so73ll56q3n666fhn78nl6k8ms5omef 7087 6908 2021-12-18T11:30:23Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Grondboontjiebotter en klapper fudge ==Bestanddele:== 500g wit of bruin suiker 1 × 270g sagte Grondboontjiebotter 200g botter 200ml melk 150g klapper, plus bietjie ekstra 1 pakkie Mariebeskuitjies, grof fyn gemaak ==Metode:== Smelt botter in ‘n diep kastrol oor lae hitte. Voeg suiker by en hou aan roer tot suiker net gesmelt is. Voeg Grondboontjiebotter by, met helfde van die melk -100ml. Roer goed deur en bring tot kookpunt. Voeg res van die melk by, roer deur en verwyder van hitte. Voeg klapper en gekrummelde koekies by, meng goed deur. Laat mengsel effe afkoel. In ‘n langwerpige glasbak, giet mengsel in en maak eweredig. Strooi klapper oor en plaas in yskas om goed af te koel. Sny in klein blokke en geniet. ==Wenk:== Bêre in lugdigte houer in yskas. l25vjwhqf9azn3bz83w9pknm7ysbjc2 0 3395 6913 2021-12-12T00:13:42Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' Oats Koekies == BESTANDDELE: == 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda == METODE: == Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik.' wikitext text/x-wiki Oats Koekies == BESTANDDELE: == 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda == METODE: == Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. http0c1tikf3m0ium367cy2f47lbk8x 7124 6913 2021-12-21T22:20:37Z Grigoz1 2342 Kiekie bygevoeg wikitext text/x-wiki '''Oats Koekies''' [[File:ANZAC biscuits.JPG]] == BESTANDDELE: == 🌾2 k meel 🌾4 k oats 🌾2 k klapper 🌾2 k suiker 🌾250 g margarien 🌾3 el stroop 🌾2 tl koeksoda == METODE: == Smelt botter & stroop. (moenie kook nie net smelt) Voeg koeksoda by. Meng die droë bestanddele saam. Gooi stroop by droë bestanddele. Gooi in ‘n oondpan en druk vas. Bak vir ± 10~15 min teen 180°C. Haal uit en sny dadelik. rwuhxypya0s7to2n4srbwwk7pci84mf 0 3396 6916 2021-12-12T00:34:06Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokola-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min....' wikitext text/x-wiki == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokola-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokolade 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokolade-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokolade en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. == Beslag: == • 100ml suiker • 100ml koekmeel • 75ml melk • 75ml olie/botter • 50ml kakao • 1 eier • 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel • Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang == Versiersel: == • 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker • 100ml water • 5ml Maizena == Metode: == # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. tqo4i4hwywc42hvhilcvf9mbacu5pje 6917 6916 2021-12-12T00:36:04Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki == 7 Stappe tot 'n heerlike sjokola-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokola 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokola-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokola en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. == Beslag: == • 100ml suiker • 100ml koekmeel • 75ml melk • 75ml olie/botter • 50ml kakao • 1 eier • 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel • Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang == Versiersel: == • 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker • 100ml water • 5ml Maizena == Metode: == # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. 3ahvd0vkepwpf21cirrv6gz5m278qsi 6918 6917 2021-12-12T00:38:09Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki 7 Stappe tot 'n heerlike sjokola-koppie == Mediese navorsers het bewys dat sjokola 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokola-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokola en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. == Beslag: == • 100ml suiker • 100ml koekmeel • 75ml melk • 75ml olie/botter • 50ml kakao • 1 eier • 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel • Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang == Versiersel: == • 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker • 100ml water • 5ml Maizena == Metode: == # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. pg79gcbgg9g2nj1x6d6rrk0k5b392q3 6919 6918 2021-12-12T00:39:39Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki 7 '''Stappe tot 'n heerlike sjokola-koppie''' Mediese navorsers het bewys dat sjokola 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokola-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokola en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. == Beslag: == • 100ml suiker • 100ml koekmeel • 75ml melk • 75ml olie/botter • 50ml kakao • 1 eier • 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel • Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang == Versiersel: == • 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker • 100ml water • 5ml Maizena == Metode: == # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. j7ycmze7k01aarmm9t7z76t0q1a7l2r 6920 6919 2021-12-12T00:41:13Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''7''' '''Stappe tot 'n heerlike sjokola-koppie''' Mediese navorsers het bewys dat sjokola 'n opkikker is. Dus is dit 'n briljante idee om dié bevindinge ter harte te neem en hierdie sjokola-koppie op die proef te stel. Almal geniet sjokola en selfs die wat sê hulle eet dit nie, sê nooit nee wanneer hul 'n blokkie of twee aangebied word nie. Dis 'n mikrogolfoond-resep, wat slegs vier minute neem om te maak. '''Maak''': 2 koppies '''Bereidingstyd''': 2-5 min. '''Baktyd''': 3 min. '''Benodig''': 2 koppies (200ml elk) uitgesmeer met botter of olie. == Beslag: == • 100ml suiker • 100ml koekmeel • 75ml melk • 75ml olie/botter • 50ml kakao • 1 eier • 2 druppels Vanilla of Caramelgeursel • Knippie sout '''Opsioneel''': 75ml Choc-chips of een fyngemaakte piesang == Versiersel: == • 100ml drinksjokoladepoeier of kakao en suiker • 100ml water • 5ml Maizena == Metode: == # Klop die eier, sout en suiker saam. # Meng die melk en olie in 'n ander bak saam. # Meng die eier-suikermengsel saam met die olie-melkmengsel en vou die koekmeel en kakao met 'n vurk in. # Deel beslag in die koppies. # Plaas in mikrogolfoond en bak vir 3 min. op hoog. Moenie die bakproses onderbreek nie. Laat staan vir 'n minuut en haal dan uit. # Versiersel: Meng sjokoladepoeier, water en Maizena saam en kook vir 20 sekondes op hoog, roer, en kook weer vir 20 sekondes. # Gooi die versiersel bo-oor die koek in die koppie. Die koek kan ook uitgedop word in 'n kleinbordjie en so opgedien word met die versiersel bo-oor. Roomys kan bybedien word. lxacg0za428bv56gdreohdg4nh1b6mt 0 3397 6923 2021-12-12T01:03:27Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' '''Rice Krispie KoekiesWysig''' '''''Bestanddele''''': ⚫¼ k margarien ⚫25 Marshmallows ⚫1 tl Vanilla geursel ⚫5 k Rice Krispies '''''Metode''''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies.' wikitext text/x-wiki '''Rice Krispie KoekiesWysig''' '''''Bestanddele''''': ⚫¼ k margarien ⚫25 Marshmallows ⚫1 tl Vanilla geursel ⚫5 k Rice Krispies '''''Metode''''': # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. 3y36pgfa097hroepwy0zopl3npsllna 7121 6923 2021-12-21T21:41:12Z Grigoz1 2342 Kiekie bygevoeg wikitext text/x-wiki '''Rice Krispie Koekies''' [[File:RKTsquares.jpg]] ==Bestanddele:== ⚫¼ k margarien ⚫25 Marshmallows ⚫1 tl Vanilla geursel ⚫5 k Rice Krispies ==Metode:== # Smelt margarien in 'n kastrol. # Voeg Marshmallows by, en smelt oor lae hitte. # Haal van plaat af. # Voeg Vanilla geursel by. # Meng Rice Krispies by. # Druk die mengsel plat in 'n vierkantige bak (met 'n natgemaakte houtlepel). # Laat staan 30 minute & sny in blokkies. ga9qxmimayo6uk4ty5ie17x16lse7ot 0 3398 6928 2021-12-12T02:44:57Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '[[Rooibostee Pons]]' wikitext text/x-wiki [[Rooibostee Pons]] fdfzjq27ns6qdg9l551cjg0l0j7cv3d 6930 6928 2021-12-12T02:51:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Rooibostee Pons]] [[Gin en witwyn pons]] 73j4ym8zqf5yh1358f6rsu29my518a7 6932 6930 2021-12-12T03:03:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Rooibostee Pons]] [[Gin en witwyn pons]] [[Bessie pons]] oqs3nyqochr92a4a4f34mhmkpp0c0ih 6934 6932 2021-12-12T03:14:01Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Rooibostee Pons]] [[Gin en witwyn pons]] [[Bessie pons]] [[Vrugte slaai Pons]] h5s6zcs2xe62g16vf0xbkcojfg14iqu 0 3399 6931 2021-12-12T03:00:13Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BLITS VINNIGE PONS '''Bestanddele''': 💧375 ml gin 💧750 ml wit wyn 💧750 ml Oros 💧375 ml lemmetjiesap (bv Roses) 💧6 liter lemonade 💧1 blikkie grenadellamoes 💧825g-blik pere 💧825g-blik perskes 💧825g-blik pynappelstukke '''Maak so:''' Voeg res van bestanddele behalwe lemonade, oros en lemmetjiesap by. Laat oornag in gin en witwyn lê. Voeg lemonade, Oros en die lemmetjiesap net voor opdiening by.' wikitext text/x-wiki BLITS VINNIGE PONS '''Bestanddele''': 💧375 ml gin 💧750 ml wit wyn 💧750 ml Oros 💧375 ml lemmetjiesap (bv Roses) 💧6 liter lemonade 💧1 blikkie grenadellamoes 💧825g-blik pere 💧825g-blik perskes 💧825g-blik pynappelstukke '''Maak so:''' Voeg res van bestanddele behalwe lemonade, oros en lemmetjiesap by. Laat oornag in gin en witwyn lê. Voeg lemonade, Oros en die lemmetjiesap net voor opdiening by. mubx5da72r9hb9c69fmk94ojvswrrrw 0 3400 6933 2021-12-12T03:08:26Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BESSIE BESSIE PONS '''Bestanddele:''' 💧500 ml Droë witwyn 💧250 ml Rosé wyn 💧500 ml Limonade 💧250ml Gemmerlim “ginger ale” 💧250 g aarbeie “strawberry” 💧250g bloubessies 💧250 g frambose “raspberry” 💧takies vars kruisement '''Metode:''' Meng al die bestanddele in n beker. Vries die bessies en gebruik dit sommer as die ysblokkies. Jy kan die wyn met nog limonade vervang.' wikitext text/x-wiki BESSIE BESSIE PONS '''Bestanddele:''' 💧500 ml Droë witwyn 💧250 ml Rosé wyn 💧500 ml Limonade 💧250ml Gemmerlim “ginger ale” 💧250 g aarbeie “strawberry” 💧250g bloubessies 💧250 g frambose “raspberry” 💧takies vars kruisement '''Metode:''' Meng al die bestanddele in n beker. Vries die bessies en gebruik dit sommer as die ysblokkies. Jy kan die wyn met nog limonade vervang. j4jgi3rt6mbpmmecvdoba5drqwwjt7e 0 3401 6935 2021-12-12T03:16:34Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'VRUGTE SLAAI PONS '''Bestanddele:''' 💧2 koppies lemoensap 💧2 eetlepels grenadellamoes 💧3 koppies water 💧1 koppie pynappelsap 💧Sap van 2 suurlemoene 💧Suiker na smaak '''METODE:''' Meng al die bestanddele baie goed en laat goed koud word. Versier elke glasie met `n kruisementspruitjie.' wikitext text/x-wiki VRUGTE SLAAI PONS '''Bestanddele:''' 💧2 koppies lemoensap 💧2 eetlepels grenadellamoes 💧3 koppies water 💧1 koppie pynappelsap 💧Sap van 2 suurlemoene 💧Suiker na smaak '''METODE:''' Meng al die bestanddele baie goed en laat goed koud word. Versier elke glasie met `n kruisementspruitjie. c63n8v4dfy4trxihqvzg0medfmop90z 0 3402 6939 2021-12-12T03:40:16Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Maklik, vinnig en heerlik. == Bestanddele: == 1 groot ui fyngekap, 🥘 1 tl knoffel, 1 pakkie bacon fyngesny, 6 groot aartappels in klein blokkies gesny == Metode: == * braai als saam tot bruin * Voeg 1liter hoenderaftreksel by en kook tot sag * liquidize tot glad * voeg knypie nutmeg en 1k melk by * prut saggies vir 10min * voeg halwe koppie room by voor opdienning == Variasie: == sit gestoomde brokkoli / spinasie by sop voor jy dit liquidize' wikitext text/x-wiki Maklik, vinnig en heerlik. == Bestanddele: == 1 groot ui fyngekap, 🥘 1 tl knoffel, 1 pakkie bacon fyngesny, 6 groot aartappels in klein blokkies gesny == Metode: == * braai als saam tot bruin * Voeg 1liter hoenderaftreksel by en kook tot sag * liquidize tot glad * voeg knypie nutmeg en 1k melk by * prut saggies vir 10min * voeg halwe koppie room by voor opdienning == Variasie: == sit gestoomde brokkoli / spinasie by sop voor jy dit liquidize lr4mcga2nyqghjmizi2wzbtardxu5fw 0 3403 6942 2021-12-12T04:01:15Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Hierdie Beesstert sop is eerlikwaar ’n maaltyd op sy eie. Begin al die vorige dag daarmee. == Jy benodig: == 🐂500 g beesstert 🐂30 ml sonneblomolie 🐂1 ui, gekap 🐂2 wortels, in die lengte gehalveer en in skywe gesny 🐂1 groot selderystingel, in stukkies gesny 🐂6 tamaties, in blokkies gesny 🐂750 ml water 🐂15 ml Worcestersous 🐂1 lourierblaar 🐂sout en varsgemaalde swartpeper na smaak == Maak so: == Verhit jou oond tot 140°C. Pla...' wikitext text/x-wiki Hierdie Beesstert sop is eerlikwaar ’n maaltyd op sy eie. Begin al die vorige dag daarmee. == Jy benodig: == 🐂500 g beesstert 🐂30 ml sonneblomolie 🐂1 ui, gekap 🐂2 wortels, in die lengte gehalveer en in skywe gesny 🐂1 groot selderystingel, in stukkies gesny 🐂6 tamaties, in blokkies gesny 🐂750 ml water 🐂15 ml Worcestersous 🐂1 lourierblaar 🐂sout en varsgemaalde swartpeper na smaak == Maak so: == Verhit jou oond tot 140°C. Plaas beesstert in ’n kastrol. Maak toe met deksel en plaas in die oond vir minstens 4 uur. Haal uit en laat afkoel. Verwyder vleis van die bene en verwyder oortollige stukke vet. Behou die bene. Verhit olie in ’n kastrol. Braai ui, wortels en seldery saam vir sowat 10 minute. Gooi tamaties by en braai verder vir sowat 5 minute. Gooi vleis, bene en die jellie (wat vorm as die vleis afkoel) by. Voeg water, lourierblaar en Worcestersous by. Geur met sout en swartpeper. Maak kastrol toe met ’n deksel en laat stadig prut vir minstens 4 uur. Roer elke nou en dan. As jou sop te dik kook, kan jy nog ’n klein bietjie water byvoeg, maar onthou, dit moet lekker dik wees. swsqc0nsjyecwackjnrnxo08n068w7y 0 3404 6944 2021-12-12T04:14:05Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BEESVLEIS MET BRUIN UIESOP == Bestanddele: == 🐂1 kg beeskrisket 🐂1,5 kg aartappels 🐂500g wortels 🐂2 uie gekap 🐂1 pakkie bruinuiesoppoeier 🐂100ml worcestersous 🐂1 kop bevrore ertjies 🐂250g sampioene (net so heel) == Metode: == Pak vleis onder in “slowcooker”. Gooi droë uiesoppoeier oor en daarna die worcestersous. Pak aartappels en wortels bo-op die vleis. Sit “slowcooker” op laag en kook vir 8 ure. ^{'''''Merk'''''}...' wikitext text/x-wiki BEESVLEIS MET BRUIN UIESOP == Bestanddele: == 🐂1 kg beeskrisket 🐂1,5 kg aartappels 🐂500g wortels 🐂2 uie gekap 🐂1 pakkie bruinuiesoppoeier 🐂100ml worcestersous 🐂1 kop bevrore ertjies 🐂250g sampioene (net so heel) == Metode: == Pak vleis onder in “slowcooker”. Gooi droë uiesoppoeier oor en daarna die worcestersous. Pak aartappels en wortels bo-op die vleis. Sit “slowcooker” op laag en kook vir 8 ure. ^{'''''Merk'''''} – geen water nie. Die 100 ml wostersous en vog van die vleis is genoeg. Half uur na uur voor ete, stel na hoog, gooi koppie bevrore ertjies en sampioene by en indien nodig verdik met bisto. – Kook deur vir half uur of so. Bedien met rys of stampmielies. dwes1rwvfmhuile8q9tr79f0le93h04 6945 6944 2021-12-12T04:17:34Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hierdie wonder lekker sop bevat geen water nie. == Bestanddele: == 🐂1 kg beeskrisket 🐂1,5 kg aartappels 🐂500g wortels 🐂2 uie gekap 🐂1 pakkie bruinuiesoppoeier 🐂100ml worcestersous 🐂1 kop bevrore ertjies 🐂250g sampioene (net so heel) == Metode: == Pak vleis onder in “slowcooker”. Gooi droë uiesoppoeier oor en daarna die worcestersous. Pak aartappels en wortels bo-op die vleis. Sit “slowcooker” op laag en kook vir 8 ure. ^{'''''Merk'''''} – geen water nie. Die 100 ml wostersous en vog van die vleis is genoeg. Half uur na uur voor ete, stel na hoog, gooi koppie bevrore ertjies en sampioene by en indien nodig verdik met bisto. – Kook deur vir half uur of so. Bedien met rys of stampmielies. 3j5gkxozv9g8ej66m9bgbd64s3mvggs 0 3405 6947 2021-12-12T04:24:52Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BLAARSLAAI SOP == Bestanddele: == ❄500 ml (2k) room ❄3 liter melk ❄750 ml (3k) kookwater ❄1½ ui ❄1 eetlepel olyfolie ❄2 pakkies repies spek ❄3 groot aartappels – grof gerasper ❄1½ kop blaarslaai ❄2 pakkies hoender roomsop ❄Hoenderaftreksel blokkie – aangemaak met water == Metode: == Kook melk en water saam. Gooi aartappels by en kook tot sag. Braai uie apart in olyfolie. Braai repies spek in dieselfde olie. Gooi uie en spek in me...' wikitext text/x-wiki BLAARSLAAI SOP == Bestanddele: == ❄500 ml (2k) room ❄3 liter melk ❄750 ml (3k) kookwater ❄1½ ui ❄1 eetlepel olyfolie ❄2 pakkies repies spek ❄3 groot aartappels – grof gerasper ❄1½ kop blaarslaai ❄2 pakkies hoender roomsop ❄Hoenderaftreksel blokkie – aangemaak met water == Metode: == Kook melk en water saam. Gooi aartappels by en kook tot sag. Braai uie apart in olyfolie. Braai repies spek in dieselfde olie. Gooi uie en spek in melk en kook. Gooi ook blaarslaai by. Voeg hoenderaftreksel by en laastens die room. Kook vir sowat 1 uur. o8atbpwjfszxzoqq5uc5qkx19dcm7mt 0 3406 6949 2021-12-12T04:41:37Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BOONTJIESOP == Bestanddele: == 1 sakkie (500g) suikerbone 3 liter kookwater 500~800g bees of skaapskenkels of -stowevleis (of albei) 1 groot ui, gekap 1 biefblokkie 1 blikkie (65g) tamatiepasta 25 ml (1el + 2tl)Bisto 15ml (1el)Worcestersous sout en peper == Metode: == Week boontjies oornag in baie koue water. Die volgende dag: was en dreineer boontjies en kook dan met 2 liter van die kookwater tot sag. Braai ui en vleis bietjie bruin en kook dan met orig...' wikitext text/x-wiki BOONTJIESOP == Bestanddele: == 1 sakkie (500g) suikerbone 3 liter kookwater 500~800g bees of skaapskenkels of -stowevleis (of albei) 1 groot ui, gekap 1 biefblokkie 1 blikkie (65g) tamatiepasta 25 ml (1el + 2tl)Bisto 15ml (1el)Worcestersous sout en peper == Metode: == Week boontjies oornag in baie koue water. Die volgende dag: was en dreineer boontjies en kook dan met 2 liter van die kookwater tot sag. Braai ui en vleis bietjie bruin en kook dan met orige 1 liter kookwater tot baie sag. (‘n Drukkoker/stoompot is baie handig!) Verwyder die bene en sny vleis in kleiner stukkies en voeg saam met die vleissous en biefblokkie by die boontjies. Meng die tamatiepasta, Bisto en Worcestersous met bietjie koue water en roer by die sop in – geur met sout en peper. Laat dit goed deurkook en bedien warm. 9o2zm0iey131v2sa3brdpqila0jazam 6970 6949 2021-12-12T12:28:39Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BOONTJIESOP == Bestanddele: == 1 sakkie (500g) suikerbone 3 liter kookwater 500~800g bees of skaapskenkels of -stowevleis (of albei) 1 groot ui, gekap 1 biefblokkie 1 blikkie (65g) tamatiepasta 25 ml (1el + 2tl)Bisto 15ml (1el)Worcestersous sout en peper == Metode: == Week boontjies oornag in baie koue water. Die volgende dag: was en dreineer boontjies en kook dan met 2 liter van die kookwater tot sag. Braai ui en vleis bietjie bruin en kook dan met orige 1 liter kookwater tot baie sag. (‘n Drukkoker/stoompot is baie handig!) Verwyder die bene en sny vleis in kleiner stukkies en voeg saam met die vleissous en biefblokkie by die boontjies. Meng die tamatiepasta, Bisto en Worcestersous met bietjie koue water en roer by die sop in – geur met sout en peper. Laat dit goed deurkook en bedien warm. ==Ander Boontjie Sop Resepte== e85dn2ez6rwonp7gja5s70doynqqs5q 6971 6970 2021-12-12T12:32:27Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BOONTJIESOP == Bestanddele: == 1 sakkie (500g) suikerbone 3 liter kookwater 500~800g bees of skaapskenkels of -stowevleis (of albei) 1 groot ui, gekap 1 biefblokkie 1 blikkie (65g) tamatiepasta 25 ml (1el + 2tl)Bisto 15ml (1el)Worcestersous sout en peper == Metode: == Week boontjies oornag in baie koue water. Die volgende dag: was en dreineer boontjies en kook dan met 2 liter van die kookwater tot sag. Braai ui en vleis bietjie bruin en kook dan met orige 1 liter kookwater tot baie sag. (‘n Drukkoker/stoompot is baie handig!) Verwyder die bene en sny vleis in kleiner stukkies en voeg saam met die vleissous en biefblokkie by die boontjies. Meng die tamatiepasta, Bisto en Worcestersous met bietjie koue water en roer by die sop in – geur met sout en peper. Laat dit goed deurkook en bedien warm. ==Ander Boontjie Sop Resepte== [[Boontjie sop met spekblokkies]] s7yma5z9n0yasaf6sc2m8k4g27o2soy 6972 6971 2021-12-12T12:36:51Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BOONTJIESOP == Bestanddele: == 1 sakkie (500g) suikerbone 3 liter kookwater 500~800g bees of skaapskenkels of -stowevleis (of albei) 1 groot ui, gekap 1 biefblokkie 1 blikkie (65g) tamatiepasta 25 ml (1el + 2tl)Bisto 15ml (1el)Worcestersous sout en peper == Metode: == Week boontjies oornag in baie koue water. Die volgende dag: was en dreineer boontjies en kook dan met 2 liter van die kookwater tot sag. Braai ui en vleis bietjie bruin en kook dan met orige 1 liter kookwater tot baie sag. (‘n Drukkoker/stoompot is baie handig!) Verwyder die bene en sny vleis in kleiner stukkies en voeg saam met die vleissous en biefblokkie by die boontjies. Meng die tamatiepasta, Bisto en Worcestersous met bietjie koue water en roer by die sop in – geur met sout en peper. Laat dit goed deurkook en bedien warm. ==Ander Boontjie Sop Resepte== [[Boontjie sop met spekblokkies]] [[Heerlike Boontjies sop]] ldkiwkt9fp9aclmfaul75h0s74n5ocd 0 3407 6951 2021-12-12T04:52:22Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Jy kan die vark vervang met bees, droë hoender stukke of skaap vleis. == Bestanddele: == 🌱500g pakkie droë suikerbone, 🌱250g gerookte spek, in blokkies gesny oornag geweek in koue water. 🌱2.5 liter water 1 groot ui gekap 🌱1 wortel, grof gerasper 65g (1blikkie) tamatiepasta 🌱2 lourierblare 6 wonderpeperkorrels 🌱3 kruienaeltjies ‘n paar gekapte takkies pietersielie 🌱10ml (2tl) bruinasyn sout en varsgemaalde swartpeper 🌱2 knoffelhuis...' wikitext text/x-wiki Jy kan die vark vervang met bees, droë hoender stukke of skaap vleis. == Bestanddele: == 🌱500g pakkie droë suikerbone, 🌱250g gerookte spek, in blokkies gesny oornag geweek in koue water. 🌱2.5 liter water 1 groot ui gekap 🌱1 wortel, grof gerasper 65g (1blikkie) tamatiepasta 🌱2 lourierblare 6 wonderpeperkorrels 🌱3 kruienaeltjies ‘n paar gekapte takkies pietersielie 🌱10ml (2tl) bruinasyn sout en varsgemaalde swartpeper 🌱2 knoffelhuisies skoongemaak olyfolie == Metode: == Spoel bone af onder koue water en dreineer. Dompel varkpootjie vinnig in kookwater en was goed af. Skep spek in ‘n groot kastrol en braai oor lae hitte tot bros. Skep uit. Braai varkpootjie in dieselfde kastrol tot bruin alkante. Skep bone by varkpootjie in kastrol en voeg water by. Verhit tot kookpunt, en skep skuim af met gaatjieslepel. Voeg res van bestanddele tot em met bruinasyn by, verhit tot kookpunt, verlaag hitte en laat stadig prut met deksel op kastrol vir sowat 2½-3 ure of tot bone sag is. Geur na smaak met sout en swartpeper. Verwyder varkpootjie en druk sommige van die bone fyn met ‘n aartappeldrukker. 3hspma3qu4ezycapk31sd8uc2kat6q6 0 3408 6953 2021-12-12T04:59:34Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BOTTERSKORSIE SOP == Bestanddele: == 700 g botterskorsie ( butternut) 1 ui, gekap 3 aartappels, in blokkies 1,25 liter hoenderaftreksel sout en peper na smaak 125 ml room of melk == METODE: == Braai die ui en voeg die aartappel, butternut en tarragon by. Braai vir ‘n klein rukkie. Voeg dan die hoenderaftreksel by en kook tot die groente sag is. Versap in voedsel verwerker en geur na smaak. Voeg die room of melk by net voor opdiening.' wikitext text/x-wiki BOTTERSKORSIE SOP == Bestanddele: == 700 g botterskorsie ( butternut) 1 ui, gekap 3 aartappels, in blokkies 1,25 liter hoenderaftreksel sout en peper na smaak 125 ml room of melk == METODE: == Braai die ui en voeg die aartappel, butternut en tarragon by. Braai vir ‘n klein rukkie. Voeg dan die hoenderaftreksel by en kook tot die groente sag is. Versap in voedsel verwerker en geur na smaak. Voeg die room of melk by net voor opdiening. ldfplzg4pvsy4k4o8i4twndy5cxuyxx 0 3409 6956 2021-12-12T05:21:50Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' == Bielie MielieWysig == '''''Vir die stywepap:''''' == Jy benodig: == 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''''VIR DIE VULSEL:''''' == 🐂2 Blikkies...' wikitext text/x-wiki == Bielie MielieWysig == '''''Vir die stywepap:''''' == Jy benodig: == 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''''VIR DIE VULSEL:''''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water 3ptotto7rrseyzwpx6pd91jfo0uykot 6957 6956 2021-12-12T05:24:48Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie '''''Vir die stywepap:''''' == Jy benodig: == 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''''VIR DIE VULSEL:''''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water m8qori05slju0at7d8obioq3apjsghv 6958 6957 2021-12-12T05:26:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' == == Jy benodig: == 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''''VIR DIE VULSEL:''''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water pj7olcjfur8khf0330q54jf4w6gk5x9 6959 6958 2021-12-12T09:07:15Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie == '''''Vir die stywepap:''''' == Jy benodig: 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''''VIR DIE VULSEL:''''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water sr89spel153qmjgayk3pnag676h1phk 6960 6959 2021-12-12T09:09:03Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie == '''Vir die stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''''VIR DIE VULSEL:''''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water rcn3kwe9f95lzji8rypjax0n8iplhrt 6961 6960 2021-12-12T09:12:26Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie == '''Vir die stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''vir die Vulsel:''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water g4mxnh3i74zu6u16oj5kdri96vvlmc1 6962 6961 2021-12-12T09:13:47Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie == '''vir die Stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''vir die Vulsel:''' == 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water mheyjsf0cqmmgav25duskpso9lnsutm 6963 6962 2021-12-12T09:15:03Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Bielie Mielie == '''vir die Stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''vir die Vulsel:''' == '''Jy benodig''': 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water fqm5jgzh5ba8weuwgkawv8ip61b3mzs 6964 6963 2021-12-12T09:19:03Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hierdie Bielie Mielie is sommer ń lekka volmaag ontbyt! == '''vir die Stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''vir die Vulsel:''' == '''Jy benodig''': 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water 62qj2glh3o1m20rmcs9rdocgb65jzyv 6965 6964 2021-12-12T09:23:03Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hierdie Bielie Mielie is sommer ń lekka volmaag ontbyt! As jy so lus kry kan jy dit as ń middagete ook geniet. == '''vir die Stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''vir die Vulsel:''' == '''Jy benodig''': 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water 8jgsumhe1hmt05eaich8ccdva5ek1bx 6966 6965 2021-12-12T09:24:32Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hierdie Bielie Mielie is sommer ń lekka volmaag ontbyt! As jy so lus kry kan jy dit as ń middagete ook geniet. == ''vir die'' '''Stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == '''vir die Vulsel:''' == '''Jy benodig''': 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water nlns6ic8pbb1pk0zqxuj99ovn4s0m6q 6967 6966 2021-12-12T09:25:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hierdie Bielie Mielie is sommer ń lekka volmaag ontbyt! As jy so lus kry kan jy dit as ń middagete ook geniet. == ''vir die'' '''Stywepap:''' == '''Jy benodig''': 🌽2 kop mieliemeel 🌽3 kop water 🌽1 tl sout == Metode: == Gebruik ‘n swaarboompot. Voeg water in pot en bring tot kookpunt, voeg sout by. Voeg die mieliemeel stadig by en roer heeltyd met ‘n papvurk totdat die pap styf is. Sit deksel op, draai hitte op laagste stelling, laat dit vir 45 min stadig stoom. Roer af en toe goed deur. == ''vir die'' '''Vulsel:''' == '''Jy benodig''': 🐂2 Blikkies “Bully Beef" 🐂2 groot uie – opgekap 🐂1 groot ryp tamatie – opgekap 🐂1 tl kerriepoeier 🐂80ml (5el + 1tl)kookolie 🐂eiers – 1 per bakkie 🐂cheddar kaas – gerasper 🐂sout en peper na smaak 🐂botter == Metode: == Voorverhit oond 180°C. '''VULSEL''': Verhit olie en braai uie tot geurig, voeg kerriepoeier by en roer vinnig deur. Sny “corned beef” in blokkies en voeg by gebraaide uie, roerbraai vinnig deur. Voeg tamatie by en braai lekker saam, hou eenkant. == Finaal: == Berei jou oondvaste bakkies voor deur met bietjie bottter te smeer. Skep so 2 el vol vleismengsel in elke bakkie. Skep nou ¾ vol met gaar stywepap, laat effe afkoel. Skep vleismengsel bo op stywepap tot amper vol. Met ‘n botter gesmeerde eetlepel maak ‘n lekker diep holte in die middel van die pap. Breek ‘n eier in elke holte. Sprinkel met kaas. Bak in voorverhitte oond tot goudbruin en eier gestol. Verwyder van oond, laat rus vir 10 min voor bedien. == Wenk: == Slappap – 1 koppie meel, 3 koppies water Stywe pap – 2 koppies meel, 3 koppies water Krummelpap – 3 koppies meel, 3 koppies water p9wrthn9ktxofhmf07om7zba876flqz 0 3410 6969 2021-12-12T12:06:30Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Heerlike vinnig en maklike lui mens sop. == Jy Benodig: == ❄2 x blikkies tamatiesop ❄1 x blikkie hoendersop ❄1 x blikkie sampioensop ❄1 x pakkie spek, gesnipper ❄1 x ui, fyngekap ❄Melk om te verdun, indien nodig == So gedoen: == Braai bacon en ui in ‘n kastrol. Gooi al die blikkies sop by, meng goed, bring tot kookpunt. Stel hitte laer en laat simmer so 30 min. Dit klink nie great nie, maar glo my, dis watertand lekker!' wikitext text/x-wiki Heerlike vinnig en maklike lui mens sop. == Jy Benodig: == ❄2 x blikkies tamatiesop ❄1 x blikkie hoendersop ❄1 x blikkie sampioensop ❄1 x pakkie spek, gesnipper ❄1 x ui, fyngekap ❄Melk om te verdun, indien nodig == So gedoen: == Braai bacon en ui in ‘n kastrol. Gooi al die blikkies sop by, meng goed, bring tot kookpunt. Stel hitte laer en laat simmer so 30 min. Dit klink nie great nie, maar glo my, dis watertand lekker! b1p26qo8xzq2jksz9arrvt2gtss2od5 0 3411 6973 2021-12-12T12:42:49Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' == Bestanddele: == ⚪1 pakkie gemengde sopbone oornag gelê in water ⚪2x uie ⚪2 pakke gesnipperde spek ⚪1 oxo hoenderblokkie ⚪2 pakkies wit uie sop ⚪500g sopvleis ⚪sout en witpeper na smaak == Metode: == Braai uie en spek tot sag, gooi saam boontjies, oxo blokkie en witpeper in genoeg water, laat heeldag staan as j kan simmer, kook intussen jou sopvleis apart tot sag. So halfuur voor sop opdien gooi sopvleis en wit uie sop saam boontjie mengsel.' wikitext text/x-wiki == Bestanddele: == ⚪1 pakkie gemengde sopbone oornag gelê in water ⚪2x uie ⚪2 pakke gesnipperde spek ⚪1 oxo hoenderblokkie ⚪2 pakkies wit uie sop ⚪500g sopvleis ⚪sout en witpeper na smaak == Metode: == Braai uie en spek tot sag, gooi saam boontjies, oxo blokkie en witpeper in genoeg water, laat heeldag staan as j kan simmer, kook intussen jou sopvleis apart tot sag. So halfuur voor sop opdien gooi sopvleis en wit uie sop saam boontjie mengsel. 26d72b0ur6gvmxm9lf8x8lduhnnbqhj 0 3412 6976 2021-12-12T12:58:04Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Nie vark etende mense is vry om ander vleis te gebruik. == Bestanddele: == ★1kg gevriesde ertjies ★5 aartapels ★2 pakke spek ★250ml (1k) room ★Sout ★Peper == Metode: == Kook ertjies tot sag sowel as aartapels wat gesny is. Braai spek en in ń pan tot lekker bruin. Maak die ertjie en aartapels mengsel dun tot ń puree, voeg jou spek/uie,room,sout en peper by en laat dit prut vir so 10min. As dit te dun is voeg melk by.' wikitext text/x-wiki Nie vark etende mense is vry om ander vleis te gebruik. == Bestanddele: == ★1kg gevriesde ertjies ★5 aartapels ★2 pakke spek ★250ml (1k) room ★Sout ★Peper == Metode: == Kook ertjies tot sag sowel as aartapels wat gesny is. Braai spek en in ń pan tot lekker bruin. Maak die ertjie en aartapels mengsel dun tot ń puree, voeg jou spek/uie,room,sout en peper by en laat dit prut vir so 10min. As dit te dun is voeg melk by. c2fyrz0y00zpt09yuosnameanajloy9 0 3413 6978 2021-12-12T13:07:42Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'GROENTE SOP == Bestanddele: == 🌱500g lamsvleis/beesvleis (lekker bene vleis) 🌱1 ½ kp droë sopmengsel (Lensies, ertjies of gemeng ens) 🌱2 liter kook water 🌱1 blik geskilde tamaties 🌱1 groot ui fyn gekap 🌱2 aartappels gerasper 🌱4 wortels gerasper 🌱1 ½ kop gekapte seldery 🌱½ kop ‘leeks’ (preie) opsioneel 🌱1 pakkie groentesop poeier 🌱sout, peper en worcestersous na smaak 🌱Ander kruie soos pietersielie ens na smaak...' wikitext text/x-wiki GROENTE SOP == Bestanddele: == 🌱500g lamsvleis/beesvleis (lekker bene vleis) 🌱1 ½ kp droë sopmengsel (Lensies, ertjies of gemeng ens) 🌱2 liter kook water 🌱1 blik geskilde tamaties 🌱1 groot ui fyn gekap 🌱2 aartappels gerasper 🌱4 wortels gerasper 🌱1 ½ kop gekapte seldery 🌱½ kop ‘leeks’ (preie) opsioneel 🌱1 pakkie groentesop poeier 🌱sout, peper en worcestersous na smaak 🌱Ander kruie soos pietersielie ens na smaak Jy kan ook jou groente in blokkies sny as jy ‘n growwe dik sop wil hê. == Metode: == Plaas al die groente en sopmengsel in die “slow cooker” en sit die vleis bo-op. Maak die soppoeier aan met water en gooi oor die vleis en groente. Sit die “slow cooker” op “LOW” en laat dit prut deur die nag vir ongeveer 10 ure. Of sit die “slow cooker” op “AUTO” voor jy werk toe gaan en die sop sal na 8 ure reg wees. Indien jy meer geurmiddels verkies, sit dit by voor opdiening. 4p8p1ybutf65ylng97cuwa5tuhj0lhc 0 3414 6980 2021-12-12T13:15:55Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' == Bestanddele: == ❄6 repies spek, gekap ❄2/3 koppie gekapte ui ❄1 koppie lensies, afgespoel ❄500gr bevrore gemengde groente (veggie mix) of paar aartappels en wortels in skywe en blokkies gesny ❄5 ½ koppies water ❄1/2 teelepel droë basiliekruid ❄1 eetlepel sjerrie ❄1 ½ teelepel sout == Metode: == Ek voeg ook by so paar stukkies seldery. Braai spek en uie in ‘n groot pot oor medium-hoë hitte, roer af en toe, 5 tot 8 minute tot die uie...' wikitext text/x-wiki == Bestanddele: == ❄6 repies spek, gekap ❄2/3 koppie gekapte ui ❄1 koppie lensies, afgespoel ❄500gr bevrore gemengde groente (veggie mix) of paar aartappels en wortels in skywe en blokkies gesny ❄5 ½ koppies water ❄1/2 teelepel droë basiliekruid ❄1 eetlepel sjerrie ❄1 ½ teelepel sout == Metode: == Ek voeg ook by so paar stukkies seldery. Braai spek en uie in ‘n groot pot oor medium-hoë hitte, roer af en toe, 5 tot 8 minute tot die uie sag is. Roer lensies, groente, water, en basil by. Bring tot kookpunt, verminder hitte en prut, 40min to 1uur of tot groente en lensies sag is. Roer sjerrie en sout by. Verdik indien nodig. cguc7yf53imkx1727cbp5dl5s0wxy23 7119 6980 2021-12-21T20:12:40Z Grigoz1 2342 Kiekie bygevoeg wikitext text/x-wiki [[File:Bowl of lentil soup with green and red lentils.jpg]] == Bestanddele: == ❄6 repies spek, gekap ❄2/3 koppie gekapte ui ❄1 koppie lensies, afgespoel ❄500gr bevrore gemengde groente (veggie mix) of paar aartappels en wortels in skywe en blokkies gesny ❄5 ½ koppies water ❄1/2 teelepel droë basiliekruid ❄1 eetlepel sjerrie ❄1 ½ teelepel sout == Metode: == Ek voeg ook by so paar stukkies seldery. Braai spek en uie in ‘n groot pot oor medium-hoë hitte, roer af en toe, 5 tot 8 minute tot die uie sag is. Roer lensies, groente, water, en basil by. Bring tot kookpunt, verminder hitte en prut, 40min to 1uur of tot groente en lensies sag is. Roer sjerrie en sout by. Verdik indien nodig. fgod9nbx58lleubiy3cijwxqwh8ml7g 0 3415 6982 2021-12-12T13:24:52Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'SAMPIOEN🍄GORTSOP ( 4 PORSIES ) WENK- die gort kan vervang word met lensies, boontjies of 4in1sopmengsel. == Bestanddele: == 🍄 30ml (2 e) olyfolie 🍄 1 yf, gekap 🍄 2 knoffelhuisies, fyngedruk 🍄 300g Gemengde sampioene, in stukke gesny 🍄 2 stele seldery, gekap 🍄 2 wortels, geskil en in blokkies gesny 🍄 4 takkies tiemie 🍄 15ml (1 e) meel 🍄 375ml (1.5 k) gort 🍄 4×250ml (4 k) groenteaftreksel 🍄 1/2 suurlemoen se sap en ge...' wikitext text/x-wiki SAMPIOEN🍄GORTSOP ( 4 PORSIES ) WENK- die gort kan vervang word met lensies, boontjies of 4in1sopmengsel. == Bestanddele: == 🍄 30ml (2 e) olyfolie 🍄 1 yf, gekap 🍄 2 knoffelhuisies, fyngedruk 🍄 300g Gemengde sampioene, in stukke gesny 🍄 2 stele seldery, gekap 🍄 2 wortels, geskil en in blokkies gesny 🍄 4 takkies tiemie 🍄 15ml (1 e) meel 🍄 375ml (1.5 k) gort 🍄 4×250ml (4 k) groenteaftreksel 🍄 1/2 suurlemoen se sap en gerasperde skil 🍄 sout en vars gemaalde peper 🍄 10g pietersiele, gekap == Metode: == ✔ Verhit die olie in ń kastrol en braai die yf en knoffel tot gekaramelliseer. Voeg die sampioene by en roerbraai 10min. ✔ Voeg die seldery, wortels en tiemie by en roerbraai nog ń paar minute. ✔ Sprinkel die meel oor en meng goed. ✔ Roer die gort en groenteaftreksel by, bring tot kookpunt en laat dit 40min. prut of tot die gort gaar is. ✔ Geur met die suurlemoensap,-skil, sout en peper. ✔ Roer die pietersiele deur en sit voor. jpoqjzx2ycf681l1lqwgquk7m9cpgqx 6985 6982 2021-12-12T14:35:26Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki == Bestanddele: == 🍄 30ml (2 e) olyfolie 🍄 1 yf, gekap 🍄 2 knoffelhuisies, fyngedruk 🍄 300g Gemengde sampioene, in stukke gesny 🍄 2 stele seldery, gekap 🍄 2 wortels, geskil en in blokkies gesny 🍄 4 takkies tiemie 🍄 15ml (1 e) meel 🍄 375ml (1.5 k) gort 🍄 4×250ml (4 k) groenteaftreksel 🍄 1/2 suurlemoen se sap en gerasperde skil 🍄 sout en vars gemaalde peper 🍄 10g pietersiele, gekap == Metode: == ✔ Verhit die olie in ń kastrol en braai die yf en knoffel tot gekaramelliseer. Voeg die sampioene by en roerbraai 10min. ✔ Voeg die seldery, wortels en tiemie by en roerbraai nog ń paar minute. ✔ Sprinkel die meel oor en meng goed. ✔ Roer die gort en groenteaftreksel by, bring tot kookpunt en laat dit 40min. prut of tot die gort gaar is. ✔ Geur met die suurlemoensap,-skil, sout en peper. ✔ Roer die pietersiele deur en sit voor. 11ftszcenjkqf18qvgumq36kle4i6te 6986 6985 2021-12-12T14:36:16Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki == Metode: == ✔ Verhit die olie in ń kastrol en braai die yf en knoffel tot gekaramelliseer. Voeg die sampioene by en roerbraai 10min. ✔ Voeg die seldery, wortels en tiemie by en roerbraai nog ń paar minute. ✔ Sprinkel die meel oor en meng goed. ✔ Roer die gort en groenteaftreksel by, bring tot kookpunt en laat dit 40min. prut of tot die gort gaar is. ✔ Geur met die suurlemoensap,-skil, sout en peper. ✔ Roer die pietersiele deur en sit voor. lag4siupswtep944w3t7pki1io3eb08 6987 6986 2021-12-12T14:37:22Z Grigoz1 2342 Alle inhoud uit bladsy verwyder wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 6988 6987 2021-12-12T14:38:48Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Sampioen Gortsop]] cthffxoyxkyyync0yw3llvbbk8g7f1x 6989 6988 2021-12-12T14:39:51Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Sampioen sop]] [[Sampioen Gortsop]] 70tihl1zy0zy3f3odr3259z8mte8b7p 6990 6989 2021-12-12T14:40:25Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Sampioen Sop]] [[Sampioen Gortsop]] o1a1zvasv2fxhfgaa7s4scy6wo8k9ok 0 3416 6991 2021-12-12T14:41:23Z Grigoz1 2342 Leë bladsy geskep wikitext text/x-wiki phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1 6992 6991 2021-12-12T14:44:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki SAMPIOEN🍄GORTSOP ( 4 PORSIES ) WENK- die gort kan vervang word met lensies, boontjies of 4in1sopmengsel. == Bestanddele: == 🍄 30ml (2 e) olyfolie 🍄 1 yf, gekap 🍄 2 knoffelhuisies, fyngedruk 🍄 300g Gemengde sampioene, in stukke gesny 🍄 2 stele seldery, gekap 🍄 2 wortels, geskil en in blokkies gesny 🍄 4 takkies tiemie 🍄 15ml (1 e) meel 🍄 375ml (1.5 k) gort 🍄 4×250ml (4 k) groenteaftreksel 🍄 1/2 suurlemoen se sap en gerasperde skil 🍄 sout en vars gemaalde peper 🍄 10g pietersiele, gekap == Metode: == ✔ Verhit die olie in ń kastrol en braai die yf en knoffel tot gekaramelliseer. Voeg die sampioene by en roerbraai 10min. ✔ Voeg die seldery, wortels en tiemie by en roerbraai nog ń paar minute. ✔ Sprinkel die meel oor en meng goed. ✔ Roer die gort en groenteaftreksel by, bring tot kookpunt en laat dit 40min. prut of tot die gort gaar is. ✔ Geur met die suurlemoensap,-skil, sout en peper. ✔ Roer die pietersiele deur en sit voor. jpoqjzx2ycf681l1lqwgquk7m9cpgqx 0 3417 6993 2021-12-12T14:48:15Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'SAMPIOEN SOP  '''''Afdeling''''': Sop resep '''''Bediening''''': 12 '''''Tyd''''': 1 uur == Bestanddele: == ⚫225g botter (verdeel) ⚫1 koppie meel (verdeel) ⚫12 koppies beesvleisaftreksel ⚫6 etl “extra-virgin olive oil” ⚫12 koppies gemengde sampioene (gesny) ⚫½ koppie sjerrie == Aanwysing: == Smelt die een helfte van die botter in ń groot pot oor matige hitte. Voeg ń ½ koppie van die meel by, roer aanhoudend tot dikkerig. Kook en r...' wikitext text/x-wiki SAMPIOEN SOP  '''''Afdeling''''': Sop resep '''''Bediening''''': 12 '''''Tyd''''': 1 uur == Bestanddele: == ⚫225g botter (verdeel) ⚫1 koppie meel (verdeel) ⚫12 koppies beesvleisaftreksel ⚫6 etl “extra-virgin olive oil” ⚫12 koppies gemengde sampioene (gesny) ⚫½ koppie sjerrie == Aanwysing: == Smelt die een helfte van die botter in ń groot pot oor matige hitte. Voeg ń ½ koppie van die meel by, roer aanhoudend tot dikkerig. Kook en roer aanhoudend vir 5minute tot ń liggeel sous. Voeg beesvleisaftreksel geleidelik by. Bring tot kookpunt terwyl jy roer. Verminder hitte en laat “simmer”. In ń groot “saucepan” oor matige hitte, smelt die ander helte botter met die olyfolie. Gooi die gemengde sampioene by en roerbraai tot sag. Haal die pan van hitte af, gooi die res van die meel oor sampioene en roer liggies deur. Meng die sampioene met die beesvleisaftreksel sousmengsel. Roer die sjerrie by. Kook en roer af en toe totdat sop redelik verdik is. Bedien warm. 6av6bk5ly5ze97ibtxk3qmtsywx2tdg 6994 6993 2021-12-12T14:48:54Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''''Afdeling''''': Sop resep '''''Bediening''''': 12 '''''Tyd''''': 1 uur == Bestanddele: == ⚫225g botter (verdeel) ⚫1 koppie meel (verdeel) ⚫12 koppies beesvleisaftreksel ⚫6 etl “extra-virgin olive oil” ⚫12 koppies gemengde sampioene (gesny) ⚫½ koppie sjerrie == Aanwysing: == Smelt die een helfte van die botter in ń groot pot oor matige hitte. Voeg ń ½ koppie van die meel by, roer aanhoudend tot dikkerig. Kook en roer aanhoudend vir 5minute tot ń liggeel sous. Voeg beesvleisaftreksel geleidelik by. Bring tot kookpunt terwyl jy roer. Verminder hitte en laat “simmer”. In ń groot “saucepan” oor matige hitte, smelt die ander helte botter met die olyfolie. Gooi die gemengde sampioene by en roerbraai tot sag. Haal die pan van hitte af, gooi die res van die meel oor sampioene en roer liggies deur. Meng die sampioene met die beesvleisaftreksel sousmengsel. Roer die sjerrie by. Kook en roer af en toe totdat sop redelik verdik is. Bedien warm. a69vno31i1n1htkjoq0fc0st0x922tf 6995 6994 2021-12-12T14:56:51Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''''Afdeling''''': Sop resep '''''Bediening''''': 12 '''''Tyd''''': 1 uur == Bestanddele: == ⚫225g botter (verdeel) ⚫1 koppie meel (verdeel) ⚫12 koppies beesvleisaftreksel ⚫6 etl “extra-virgin olive oil” ⚫12 koppies gemengde sampioene (gesny) ⚫½ koppie sjerrie == Aanwysing: == Smelt die een helfte van die botter in ń groot pot oor matige hitte. Voeg ń ½ koppie van die meel by, roer aanhoudend tot dikkerig. Kook en roer aanhoudend vir 5minute tot ń liggeel sous. Voeg beesvleisaftreksel geleidelik by. Bring tot kookpunt terwyl jy roer. Verminder hitte en laat prut. In ń groot “saucepan” oor matige hitte, smelt die ander helte botter met die olyfolie. Gooi die gemengde sampioene by en roerbraai tot sag. Haal die pan van hitte af, gooi die res van die meel oor sampioene en roer liggies deur. Meng die sampioene met die beesvleisaftreksel sousmengsel. Roer die sjerrie by. Kook en roer af en toe totdat sop redelik verdik is. Bedien warm. ish1g5busp82h2mdlcniwewbr5lge77 7120 6995 2021-12-21T20:33:59Z Grigoz1 2342 Kiekie bygevoeg wikitext text/x-wiki [[File:Cream Mushroom soup 2.jpg]] '''''Afdeling''''': Sop resep '''''Bediening''''': 12 '''''Tyd''''': 1 uur == Bestanddele: == ⚫225g botter (verdeel) ⚫1 koppie meel (verdeel) ⚫12 koppies beesvleisaftreksel ⚫6 etl “extra-virgin olive oil” ⚫12 koppies gemengde sampioene (gesny) ⚫½ koppie sjerrie == Aanwysing: == Smelt die een helfte van die botter in ń groot pot oor matige hitte. Voeg ń ½ koppie van die meel by, roer aanhoudend tot dikkerig. Kook en roer aanhoudend vir 5minute tot ń liggeel sous. Voeg beesvleisaftreksel geleidelik by. Bring tot kookpunt terwyl jy roer. Verminder hitte en laat prut. In ń groot “saucepan” oor matige hitte, smelt die ander helte botter met die olyfolie. Gooi die gemengde sampioene by en roerbraai tot sag. Haal die pan van hitte af, gooi die res van die meel oor sampioene en roer liggies deur. Meng die sampioene met die beesvleisaftreksel sousmengsel. Roer die sjerrie by. Kook en roer af en toe totdat sop redelik verdik is. Bedien warm. gefbmupnjkfa6xv0w1i11wnbamsk994 0 3418 6997 2021-12-12T15:31:44Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' '''''Bedien''''': 8 '''''Tyd''''': 12 hours == Bestanddele: == 🔸5 medium aartappels, in blokke 🔸3 medium uie, gekap 🔸5 koppies water 🔸1 etl pietersiele 🔸1 seldery, gekap 🔸1 tlp sout 🔸swart peper na smaak 🔸4 koppies hoenderaftreksel 🔸4~5 etl botter 🔸1 blikkie ingedampte melk == Aanwysing: == In ń “slow cooker”, kombineer aartappels, uie, water, pietersiele, seldery, sout, peper, hoenderaftreksel en botter. Kook tot ga...' wikitext text/x-wiki '''''Bedien''''': 8 '''''Tyd''''': 12 hours == Bestanddele: == 🔸5 medium aartappels, in blokke 🔸3 medium uie, gekap 🔸5 koppies water 🔸1 etl pietersiele 🔸1 seldery, gekap 🔸1 tlp sout 🔸swart peper na smaak 🔸4 koppies hoenderaftreksel 🔸4~5 etl botter 🔸1 blikkie ingedampte melk == Aanwysing: == In ń “slow cooker”, kombineer aartappels, uie, water, pietersiele, seldery, sout, peper, hoenderaftreksel en botter. Kook tot gaar -- op lae hitte, 10~12 ure, of op hoë hitte, 3~4 ure. Wanneer klaar, voeg melk by en herverhit. Bedien netso of plaas in voedsel menger vir ń gladde sop. Herverhit indien nodig. f1fi4exxuz4pqmpes2oqn4h3m4d8bzc 0 3420 7007 2021-12-12T20:06:12Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Dan Meng Ek Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngek...' wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Dan Meng Ek Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. My ouma het dit altyd so gemaak, sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae ‘n mooi glasbak en eindig af met die crushed pynappel en pietersielie. opgh5gs8edpe6izoaaau7xgoxs2snl9 7009 7007 2021-12-12T22:39:43Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Dan Meng Ek Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae ‘n mooi glasbak en eindig af met die crushed pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == dpxsx4oq3lprtv4sfup60erlgfor6wj 7010 7009 2021-12-12T22:41:34Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Dan Meng Ek Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae ‘n mooi glasbak en eindig af met die crushed pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == AARTAPPELSLAAI '''Bestanddele''': 🔸8 medium aartappels in die vel 🔸5 ml sout 🔸knippie mosterdpoeier 🔸Suurlemoensap en swart peper na smaak 🔸½ k (125 ml) mayonnaise 🔸½ k (125 ml) gewone jogurt 🔸1 etl (15 ml) gekapte vars pietersielie 🔸½ groen of rooi soetrissie, sade verwyder en gekap 🔸½ ui, fyn gekap 🔸2 hardgekookte eiers, geskil en gekap (opsioneel) '''Metode''': »Plaas aartappels en ½ teelepel sout in ‘n pot met water. Bring tot kookpunt en kook tot sag. Laat afkoel, skil en sny in blokkies. »Meng  mosterd, die res van die sout, suurlemoensap, peper, mayonnaise, jogurt en pietersielie. »Meng sous in by  aartappels met soetrissie en ui. »Sprinkel met eier en bedien as ‘n bykos. cvqvzr6oz8pkdel6n6w5kfzkrdvv7ql 7023 7010 2021-12-13T11:55:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Meng Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae ‘n mooi glasbak en eindig af met die crushed pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == AARTAPPELSLAAI '''Bestanddele''': 🔸8 medium aartappels in die vel 🔸5 ml sout 🔸knippie mosterdpoeier 🔸Suurlemoensap en swart peper na smaak 🔸½ k (125 ml) mayonnaise 🔸½ k (125 ml) gewone jogurt 🔸1 etl (15 ml) gekapte vars pietersielie 🔸½ groen of rooi soetrissie, sade verwyder en gekap 🔸½ ui, fyn gekap 🔸2 hardgekookte eiers, geskil en gekap (opsioneel) '''Metode''': »Plaas aartappels en ½ teelepel sout in ‘n pot met water. Bring tot kookpunt en kook tot sag. Laat afkoel, skil en sny in blokkies. »Meng  mosterd, die res van die sout, suurlemoensap, peper, mayonnaise, jogurt en pietersielie. »Meng sous in by  aartappels met soetrissie en ui. »Sprinkel met eier en bedien as ‘n bykos. 5sdcmtwq86rf2oao7h2rj2ozakit5cu 7024 7023 2021-12-13T12:01:41Z Grigoz1 2342 ń Woord uitlating is gekorrekteer. wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Meng Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae binne ‘n mooi glasbak en eindig af met die crushed pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == AARTAPPELSLAAI '''Bestanddele''': 🔸8 medium aartappels in die vel 🔸5 ml sout 🔸knippie mosterdpoeier 🔸Suurlemoensap en swart peper na smaak 🔸½ k (125 ml) mayonnaise 🔸½ k (125 ml) gewone jogurt 🔸1 etl (15 ml) gekapte vars pietersielie 🔸½ groen of rooi soetrissie, sade verwyder en gekap 🔸½ ui, fyn gekap 🔸2 hardgekookte eiers, geskil en gekap (opsioneel) '''Metode''': »Plaas aartappels en ½ teelepel sout in ‘n pot met water. Bring tot kookpunt en kook tot sag. Laat afkoel, skil en sny in blokkies. »Meng  mosterd, die res van die sout, suurlemoensap, peper, mayonnaise, jogurt en pietersielie. »Meng sous in by  aartappels met soetrissie en ui. »Sprinkel met eier en bedien as ‘n bykos. bp1bzki0o9rnsck9fu0zfj08t1g5iyd 7025 7024 2021-12-13T12:06:19Z Grigoz1 2342 Aanhalingtekens by Engelse woord aangeteken. wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Meng Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Greenpepper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Gerkins fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae binne ‘n mooi glasbak en eindig af met die "crushed" pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == AARTAPPELSLAAI '''Bestanddele''': 🔸8 medium aartappels in die vel 🔸5 ml sout 🔸knippie mosterdpoeier 🔸Suurlemoensap en swart peper na smaak 🔸½ k (125 ml) mayonnaise 🔸½ k (125 ml) gewone jogurt 🔸1 etl (15 ml) gekapte vars pietersielie 🔸½ groen of rooi soetrissie, sade verwyder en gekap 🔸½ ui, fyn gekap 🔸2 hardgekookte eiers, geskil en gekap (opsioneel) '''Metode''': »Plaas aartappels en ½ teelepel sout in ‘n pot met water. Bring tot kookpunt en kook tot sag. Laat afkoel, skil en sny in blokkies. »Meng  mosterd, die res van die sout, suurlemoensap, peper, mayonnaise, jogurt en pietersielie. »Meng sous in by  aartappels met soetrissie en ui. »Sprinkel met eier en bedien as ‘n bykos. emx3cpyub0q88jhcnra3ddataurvs2m 7026 7025 2021-12-13T12:13:21Z Grigoz1 2342 Engelse naamwoorde met Afrikaanse naamwoorde vervang. wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Meng Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Groenpeper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Agurkies fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae binne ‘n mooi glasbak en eindig af met die "crushed" pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == AARTAPPELSLAAI '''Bestanddele''': 🔸8 medium aartappels in die vel 🔸5 ml sout 🔸knippie mosterdpoeier 🔸Suurlemoensap en swart peper na smaak 🔸½ k (125 ml) mayonnaise 🔸½ k (125 ml) gewone jogurt 🔸1 etl (15 ml) gekapte vars pietersielie 🔸½ groen of rooi soetrissie, sade verwyder en gekap 🔸½ ui, fyn gekap 🔸2 hardgekookte eiers, geskil en gekap (opsioneel) '''Metode''': »Plaas aartappels en ½ teelepel sout in ‘n pot met water. Bring tot kookpunt en kook tot sag. Laat afkoel, skil en sny in blokkies. »Meng  mosterd, die res van die sout, suurlemoensap, peper, mayonnaise, jogurt en pietersielie. »Meng sous in by  aartappels met soetrissie en ui. »Sprinkel met eier en bedien as ‘n bykos. 2nqowxuuqxmmhycegufld2lv0f7jg57 7114 7026 2021-12-21T15:10:32Z Grigoz1 2342 Foto bygevoeg wikitext text/x-wiki AARTAPPELSLAAI [[File:Potato salad (1).jpg]] ▶Kook aartappels tot gaar en sny in ringe of blokkies. == MAAK SOUS VAN: == 🔸Mayonaise, 🔸kondensmelk, 🔸bladjang, 🔸mosterd, 🔸sout, 🔸gemaalde swartpeper 🔸en bietjie Melk == Meng Die Volgende By: == 🔸My Aartappels 🔸1 groot ui fyngekap 🔸Groenpeper fyn gekap (opsioneel) 🔸3 Hardgekookte eiers in skywe gesny 🔸Pynappel stukke of jy kan ook die mousse gebruik (dreineer sap af) 🔸Agurkies fyngekap 🔸Blokkies kaas 🔸Gebraaide stukkies spek (opsioneel maar baie lekker) == Metode: == Meng dan alles lekker deur en bewaar in die yskas. Net voor jy dit opdien, meng weer lekker deur en sprinkel vars pietersielie en spruituie oor of gedroogde pietersielie. Die slaai is baie lekker as dit vir tenminste ‘n dag in die yskas gestaan het. == Wenk: == Sny jou aartappels in plat skywe, dan pak jy alles  in lae binne ‘n mooi glasbak en eindig af met die "crushed" pynappel en pietersielie. == nog ń Resep == AARTAPPELSLAAI '''Bestanddele''': 🔸8 medium aartappels in die vel 🔸5 ml sout 🔸knippie mosterdpoeier 🔸Suurlemoensap en swart peper na smaak 🔸½ k (125 ml) mayonnaise 🔸½ k (125 ml) gewone jogurt 🔸1 etl (15 ml) gekapte vars pietersielie 🔸½ groen of rooi soetrissie, sade verwyder en gekap 🔸½ ui, fyn gekap 🔸2 hardgekookte eiers, geskil en gekap (opsioneel) '''Metode''': »Plaas aartappels en ½ teelepel sout in ‘n pot met water. Bring tot kookpunt en kook tot sag. Laat afkoel, skil en sny in blokkies. »Meng  mosterd, die res van die sout, suurlemoensap, peper, mayonnaise, jogurt en pietersielie. »Meng sous in by  aartappels met soetrissie en ui. »Sprinkel met eier en bedien as ‘n bykos. l5w46pral1x7r3e0zy8qu5e4za16biz 0 3421 7012 2021-12-12T23:45:55Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '== Boontjie Slaai == '''Bestanddele:''' 🔸1×425 g Blik Boontjies in Tamatiesous 🔸1×410 g Blik Botter bone (Dreineer) 🔸1×420 g Blik Gewone Groenbone 🔸1 Green Pepper ontpit en gekap 🔸1 Groot ui gekap 🔸1 Hand vol rosyne of sultanas '''Metode:''' Gooi blikkies boontjies in glasbak dan ook “green pepper”, ui en rosyne. == Sous == '''Bestanddele:''' 🔸125 ml Asyn 🔸125 ml Olie 🔸125 ml Sagte Bruinsuiker '''Metode:''' Kook best...' wikitext text/x-wiki == Boontjie Slaai == '''Bestanddele:''' 🔸1×425 g Blik Boontjies in Tamatiesous 🔸1×410 g Blik Botter bone (Dreineer) 🔸1×420 g Blik Gewone Groenbone 🔸1 Green Pepper ontpit en gekap 🔸1 Groot ui gekap 🔸1 Hand vol rosyne of sultanas '''Metode:''' Gooi blikkies boontjies in glasbak dan ook “green pepper”, ui en rosyne. == Sous == '''Bestanddele:''' 🔸125 ml Asyn 🔸125 ml Olie 🔸125 ml Sagte Bruinsuiker '''Metode:''' Kook bestanddele vir sous vir 5 minute saam. Gooi sous oor slaaimengsel en meng goed. == Wenk: == Los in yskas vir ten minste 24 uur. Indien goed verseël kan die slaai vir 4 weke in yskas gebêre word. 4h3fvkzhyzzzbltv07xgbe43puvgksk 7013 7012 2021-12-12T23:49:37Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Boontjie Slaai == Slaai == '''Bestanddele:''' 🔸1×425 g Blik Boontjies in Tamatiesous 🔸1×410 g Blik Botter bone (Dreineer) 🔸1×420 g Blik Gewone Groenbone 🔸1 Green Pepper ontpit en gekap 🔸1 Groot ui gekap 🔸1 Hand vol rosyne of sultanas '''Metode:''' Gooi blikkies boontjies in glasbak dan ook “green pepper”, ui en rosyne. == Sous == '''Bestanddele:''' 🔸125 ml Asyn 🔸125 ml Olie 🔸125 ml Sagte Bruinsuiker '''Metode:''' Kook bestanddele vir sous vir 5 minute saam. Gooi sous oor slaaimengsel en meng goed. == Wenk: == Los in yskas vir ten minste 24 uur. Indien goed verseël kan die slaai vir 4 weke in yskas gebêre word. nx0et82sihh1mtu3bi2wtivifkxbimv 7014 7013 2021-12-12T23:51:11Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''Boontjie Slaai''' == Slaai == '''Bestanddele:''' 🔸1×425 g Blik Boontjies in Tamatiesous 🔸1×410 g Blik Botter bone (Dreineer) 🔸1×420 g Blik Gewone Groenbone 🔸1 Green Pepper ontpit en gekap 🔸1 Groot ui gekap 🔸1 Hand vol rosyne of sultanas '''Metode:''' Gooi blikkies boontjies in glasbak dan ook “green pepper”, ui en rosyne. == Sous == '''Bestanddele:''' 🔸125 ml Asyn 🔸125 ml Olie 🔸125 ml Sagte Bruinsuiker '''Metode:''' Kook bestanddele vir sous vir 5 minute saam. Gooi sous oor slaaimengsel en meng goed. == Wenk: == Los in yskas vir ten minste 24 uur. Indien goed verseël kan die slaai vir 4 weke in yskas gebêre word. jexzjvs03w5miiwzcqrugqs4cdcueie 0 3422 7016 2021-12-13T00:14:55Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BLOMKOOL & BROCCOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 broccoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en broccoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, broccoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al...' wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROCCOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 broccoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en broccoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, broccoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros Laat alles goed afkoel. Meng die broccoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. 1zj9rsb6wnhowtdte3ozdclu4axjyxt 7017 7016 2021-12-13T00:24:19Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROCCOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 broccoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en broccoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, broccoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros. Laat alles goed afkoel. Meng die broccoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. 5tyu9a2aprifz6wm3f4v1oq94e2ajyc 7029 7017 2021-12-13T19:43:10Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROCCOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 brokkoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en broccoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, broccoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros. Laat alles goed afkoel. Meng die broccoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. rxuns1ckulgtb7sx1y6eb51yjje6urb 7030 7029 2021-12-13T19:45:21Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROCCOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 brokkoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en brokkoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, brokkoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros. Laat alles goed afkoel. Meng die brokkoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. fpy3c9uuh4xrbsgacnwgtui9gtirku7 7031 7030 2021-12-13T19:46:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROKKOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 brokkoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en brokkoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, brokkoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros. Laat alles goed afkoel. Meng die brokkoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. 9qkpsrpcra5qbnk2y78xrib94fr3qm0 7034 7031 2021-12-13T20:19:28Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROKKOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 brokkoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en brokkoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, brokkoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros. Laat alles goed afkoel. Meng die brokkoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. == Resep 2 == ph5u89kix0oocqrdxet0rmf0mqf74q2 7035 7034 2021-12-13T20:22:37Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki BLOMKOOL & BROKKOLI SLAAI == Bestanddele: == ⚫1 blomkool kop ⚫1 brokkoli kop ⚫1 ui, fyn gekap ⚫250 g spek stukkies ⚫150 g Cheddar, in klein blokkies gesny == Sous: == ⚫250 ml mayonnaise of ½ gewone joghurt en ½ mayo ⚫100 ml kondensmelk == Metode: == Breek die blomkool en brokkoli in stukkies en spoel dit af. Sny in kleiner stukkies. Kook die blomkool, brokkoli en ui in vinnig-kokende water vir 2 minute. Dreineer in ‘n vergiettes sodat al die water afloop. Braai die spek tot gaar en bros. Laat alles goed afkoel. Meng die brokkoli met die spek, en meng die kaasblokkies daarby in. Meng die mayonnaise en kondensmelk saam en roer dit deur die slaai. Verkoel voor opdiening. == Resep 2 == [[Broccoli en blomkool slaai]] 4unodjypyp2s0gtghphef5ejv3llany 0 3423 7019 2021-12-13T00:43:43Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Hierdie resep het eintlik GEEN RESEP nodig nie – jy kan die slaai maak so groot of klein soos jy wil. Hier is ‘n aanduiding van hoeveel jy kan gebruik. == Bestanddele: == ★1 Blaarslaai – fyn opgekap en goed afgedroog ★1 blomkool – fyn opgekap ★1 ui – fyn opgekap ★2 stokkie seldery – fyn opgekap (ek het die gelos) ★1 Greenpepper – fyngekap ★500gr bevrore ertjies (gebruik net so gevries) ★2 kop mayonnaise ★250gr spek – bros geb...' wikitext text/x-wiki Hierdie resep het eintlik GEEN RESEP nodig nie – jy kan die slaai maak so groot of klein soos jy wil. Hier is ‘n aanduiding van hoeveel jy kan gebruik. == Bestanddele: == ★1 Blaarslaai – fyn opgekap en goed afgedroog ★1 blomkool – fyn opgekap ★1 ui – fyn opgekap ★2 stokkie seldery – fyn opgekap (ek het die gelos) ★1 Greenpepper – fyngekap ★500gr bevrore ertjies (gebruik net so gevries) ★2 kop mayonnaise ★250gr spek – bros gebraai (ek het sommer bacon-bits gebruik) ★Gerasperde kaas == Metode: == Begin deur die ½ de van die blaarslaai onder in die bak te pak Gebruik alles helfte sodat jy 2 lae kan pak Pak dan lagies ertjies gevolg deur al die ander bestanddele Gooi 1 kop mayo oor Begin weer lagies pak Eindig af met die spek kaas en mayo Die slaai is heerlik as dit oornag staan. or13o4p88ibx0necwwj00w9474i2ojb 7020 7019 2021-12-13T10:36:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki Hierdie resep het eintlik GEEN RESEP nodig nie – jy kan die slaai maak so groot of klein soos jy wil. Hier is ‘n aanduiding van hoeveel jy kan gebruik. == Bestanddele: == ★1 Blaarslaai – fyn opgekap en goed afgedroog ★1 blomkool – fyn opgekap ★1 ui – fyn opgekap ★2 stokkie seldery – fyn opgekap (ek het die gelos) ★1 Greenpepper – fyngekap ★500gr bevrore ertjies (gebruik net so gevries) ★2 kop mayonnaise ★250gr spek – bros gebraai (ek het sommer bacon-bits gebruik) ★Gerasperde kaas == Metode: == Begin deur die ½ de van die blaarslaai onder in die bak te pak. Gebruik alles helfte sodat jy 2 lae kan pak. Pak dan lagies ertjies gevolg deur al die ander bestanddele. Gooi 1 kop mayo oor. Begin weer lagies pak. Eindig af met die spek, kaas en mayo. Die slaai is heerlik as dit oornag staan. 7to4o5lcd7sahkmsvowueua8svdxp16 0 3424 7022 2021-12-13T11:52:51Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'Hierdie GEMENGDE GROENTE SLAAI is baie eenvoudig. == Beslag: == <nowiki>*</nowiki> 1 Pak gemengde groente (net opgekook tot sag) <nowiki>*</nowiki> 1 Groot ui – gekap <nowiki>*</nowiki> Blokkies kaas <nowiki>*</nowiki> Mayonnaise na smaak <nowiki>*</nowiki> 2 eetl bladjang == Aanwysing: == Meng alles saam en bedien. Baie lekker ook as dit oornag staan.' wikitext text/x-wiki Hierdie GEMENGDE GROENTE SLAAI is baie eenvoudig. == Beslag: == <nowiki>*</nowiki> 1 Pak gemengde groente (net opgekook tot sag) <nowiki>*</nowiki> 1 Groot ui – gekap <nowiki>*</nowiki> Blokkies kaas <nowiki>*</nowiki> Mayonnaise na smaak <nowiki>*</nowiki> 2 eetl bladjang == Aanwysing: == Meng alles saam en bedien. Baie lekker ook as dit oornag staan. doqi9vs87fini1c8pw8c1g4ynvdg4jg 0 3425 7028 2021-12-13T19:40:09Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' == Bestanddele: == 🔸Brokkoli (1 of 2 k en dit moet rou gebruik word) 🔸Kaas (soveel soos begeer en enige soort) 🔸Mayonaise (125 tot 500ml) 🔸Spek gebraai 🔸1 ui fyn gekap en gebraai 🔸1 pakkie sampioene fyn gesny en gebraai. == Aanwysing: == Meng alles saam en sit in die yskas tot afgekoel en dien op saam met ń lekker ete of sommer ook as n voorgereg.' wikitext text/x-wiki == Bestanddele: == 🔸Brokkoli (1 of 2 k en dit moet rou gebruik word) 🔸Kaas (soveel soos begeer en enige soort) 🔸Mayonaise (125 tot 500ml) 🔸Spek gebraai 🔸1 ui fyn gekap en gebraai 🔸1 pakkie sampioene fyn gesny en gebraai. == Aanwysing: == Meng alles saam en sit in die yskas tot afgekoel en dien op saam met ń lekker ete of sommer ook as n voorgereg. kkxj7lhitklww9gcpvv430vaost7tnn 0 3426 7036 2021-12-13T20:28:52Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BROKKOLI EN BLOMKOOL SLAAI == Bestanddele: == 🔼1 bossie broccoli en 1 bossie blomkool – sny in klein blommetjies 🔼1 pakkie spek, gesnipper en gebraai 🔼1 koppie rosyne 🔼1 koppie sonneblomsaad 🔼1 bossie slaai uie fyn gesny^opsioneel 🔼1 blikkie pitmielies gedreineer 🔼1 koppie kaasblokkies == Slaaisous: == 🔽½ koppie asyn 🔽1 koppie conola olie 🔽1 koppie suiker 🔽1 teelepel sout 🔽1 teelepel mostertpoeier == Meto...' wikitext text/x-wiki BROKKOLI EN BLOMKOOL SLAAI == Bestanddele: == 🔼1 bossie broccoli en 1 bossie blomkool – sny in klein blommetjies 🔼1 pakkie spek, gesnipper en gebraai 🔼1 koppie rosyne 🔼1 koppie sonneblomsaad 🔼1 bossie slaai uie fyn gesny^opsioneel 🔼1 blikkie pitmielies gedreineer 🔼1 koppie kaasblokkies == Slaaisous: == 🔽½ koppie asyn 🔽1 koppie conola olie 🔽1 koppie suiker 🔽1 teelepel sout 🔽1 teelepel mostertpoeier == Metode: == Meng al die slaaisous bestanddele goed saam. Meng al die slaai bestanddele, gooi die slaaisous oor en marineer in die yskas vir ‘n paar ure. a0127lwsfy66uzaogo44gqnkxp2kou9 0 3427 7038 2021-12-13T20:53:38Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'KERRIE NOEDELSLAAI == Bestanddele: == 500g klein skulpie noedels (gaar maar nie pap gekook) 1 green/yellow/red pepper gekap 1 ui gekap 1 na 2 wortels geskil en grof gerasper 1 blikkie pynappelstukke of perskes<small>OPSIONEEL</small> == Meng: == 1 kop tamatiesous ½ kop asyn ½ kop olie 200ml suiker 25ml Kerrie Sout en gemaalde swartpeper na smaak == Aanwysing: == Meng alles deur en hou in yskas.Hoe langer dit staan hoe lekkerder word die slaai. '''NB'...' wikitext text/x-wiki KERRIE NOEDELSLAAI == Bestanddele: == 500g klein skulpie noedels (gaar maar nie pap gekook) 1 green/yellow/red pepper gekap 1 ui gekap 1 na 2 wortels geskil en grof gerasper 1 blikkie pynappelstukke of perskes<small>OPSIONEEL</small> == Meng: == 1 kop tamatiesous ½ kop asyn ½ kop olie 200ml suiker 25ml Kerrie Sout en gemaalde swartpeper na smaak == Aanwysing: == Meng alles deur en hou in yskas.Hoe langer dit staan hoe lekkerder word die slaai. '''NB''' – Laat jou noedels heeltemal koud word voor jy die sous oorgooi – die rede hiervoor is – die warm noedels suig die sous op dan raak die slaai droog en die pasta is geneig om aanmekaar vas te klou. (dit is nou vir as jy dit oornag wil laat staan) 4o614th0m3qxem14rw0nz429q62rt2n 7039 7038 2021-12-13T20:56:09Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki KERRIE NOEDELSLAAI == Bestanddele: == 500g klein skulpie noedels (gaar maar nie pap gekook) 1 green/yellow/red pepper gekap 1 ui gekap 1 na 2 wortels geskil en grof gerasper 1 blikkie pynappelstukke of perskes == Meng: == 1 kop tamatiesous ½ kop asyn ½ kop olie 200ml suiker 25ml Kerrie Sout en gemaalde swartpeper na smaak == Aanwysing: == Meng alles deur en hou in yskas.Hoe langer dit staan hoe lekkerder word die slaai. '''NB''' – Laat jou noedels heeltemal koud word voor jy die sous oorgooi – die rede hiervoor is – die warm noedels suig die sous op dan raak die slaai droog en die pasta is geneig om aanmekaar vas te klou. (dit is nou vir as jy dit oornag wil laat staan) 7xqd6010potf9gq4i1dnkr7x8qqdf6k 0 3428 7045 2021-12-17T15:11:39Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met ' Oats Koekies wikitext text/x-wiki [[Oats Koekies]] ofwnxtxwni34863pfbcy1ybm3yrthgo 7046 7045 2021-12-17T15:15:49Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] nzdr86f7mb3zk3ede35z6tmfcbd38dw 7065 7046 2021-12-18T00:12:08Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] audfm7nhhkwkm9l9vpra2pxie2tr4pv 7068 7065 2021-12-18T00:27:50Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Kaas en Uie Beskuitjies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] 46gthhqmvwzyvhx377bqm5lqla7dvr2 7070 7068 2021-12-18T00:37:00Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Kaas en Uie Beskuitjies]] [[Koffiesoentjies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] 8tc3h2q80ee5j3wzdb0suve9axhy7ku 7072 7070 2021-12-18T00:49:11Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Kaas en Uie Beskuitjies]] [[Koffiesoentjies]] [[Kondensmelk Koekies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] ar4alcj5kq91ulfkec8j4f9dftdo0n1 7118 7072 2021-12-21T15:54:57Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Kaas en Uie Beskuitjies]] [[Klapper Koek]] [[Koffiesoentjies]] [[Kondensmelk Koekies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] gdz7q9eegw6ljk5ca530uiu4fgu7ign 7122 7118 2021-12-21T21:46:09Z Grigoz1 2342 Titel hersien wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Kaas en Uie Beskuitjies]] [[Klapper Koekies]] [[Koffiesoentjies]] [[Kondensmelk Koekies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] j5jc6qc61ukjmw6rm4zd49ccohpqk1e 7132 7122 2021-12-21T23:42:40Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Cremora Koekies]] [[Hertzoggie]] [[Kaas en Uie Beskuitjies]] [[Klapper Koekies]] [[Koffiesoentjies]] [[Kondensmelk Koekies]] [[Oats Koekies]] [[Rice Krispie Koekies]] 5citzzbu11hic719cqccdx90194e97x 0 3429 7048 2021-12-17T22:32:35Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki AMARULA KOEK == Beslag: == 60 ml Kakao 125 ml kookwater 3 eiers 220 ml suiker 60 ml olie 250 ml koekmeel 10 ml bakpoeier 2 ml sout == Stroop: == 200 ml suiker 250 ml water 60 ml Amarula-likeur 1 blik karamelkondensmelk styf geklopte room en “flake”-sjokolade vir versiering == Beslag metode: == Stel oond op 180°C. Meng kakao met kookwater en laat dit afkoel. Klits eiers, suiker en olie saam, voeg koue kakaomengsel by en meng deeglik. Sif res van droë bestanddele by en meng goed. Skep in 22cm×30cm pan en bak ongeveer 20 min. of tot toetspen skoon uitkom. == Stroop metode: == Kook suiker en water saam vir 5 minute en verwyder van stoof en voeg Amarula by. Roer goed. Prik koek met ‘n vurk sodra dit uit die oond kom en gooi warm stroop oor. == Versier: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. gigzu41e6kalt02kue8b420q7h3bqhg 7052 7048 2021-12-17T22:49:34Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] == Beslag: == 60 ml Kakao 125 ml kookwater 3 eiers 220 ml suiker 60 ml olie 250 ml koekmeel 10 ml bakpoeier 2 ml sout == Stroop: == 200 ml suiker 250 ml water 60 ml Amarula-likeur 1 blik karamelkondensmelk styf geklopte room en “flake”-sjokolade vir versiering == Beslag metode: == Stel oond op 180°C. Meng kakao met kookwater en laat dit afkoel. Klits eiers, suiker en olie saam, voeg koue kakaomengsel by en meng deeglik. Sif res van droë bestanddele by en meng goed. Skep in 22cm×30cm pan en bak ongeveer 20 min. of tot toetspen skoon uitkom. == Stroop metode: == Kook suiker en water saam vir 5 minute en verwyder van stoof en voeg Amarula by. Roer goed. Prik koek met ‘n vurk sodra dit uit die oond kom en gooi warm stroop oor. == Versier: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. 6x6d8s10zc9tmejdhyqrpbe8kb36s2p 7053 7052 2021-12-17T22:51:05Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] == Stroop: == 200 ml suiker 250 ml water 60 ml Amarula-likeur 1 blik karamelkondensmelk styf geklopte room en “flake”-sjokolade vir versiering == Beslag metode: == Stel oond op 180°C. Meng kakao met kookwater en laat dit afkoel. Klits eiers, suiker en olie saam, voeg koue kakaomengsel by en meng deeglik. Sif res van droë bestanddele by en meng goed. Skep in 22cm×30cm pan en bak ongeveer 20 min. of tot toetspen skoon uitkom. == Stroop metode: == Kook suiker en water saam vir 5 minute en verwyder van stoof en voeg Amarula by. Roer goed. Prik koek met ‘n vurk sodra dit uit die oond kom en gooi warm stroop oor. == Versier: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. 4gpv7yda9qoci3kcoyvhiwblepyj318 7054 7053 2021-12-17T22:51:39Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] == Beslag metode: == Stel oond op 180°C. Meng kakao met kookwater en laat dit afkoel. Klits eiers, suiker en olie saam, voeg koue kakaomengsel by en meng deeglik. Sif res van droë bestanddele by en meng goed. Skep in 22cm×30cm pan en bak ongeveer 20 min. of tot toetspen skoon uitkom. == Stroop metode: == Kook suiker en water saam vir 5 minute en verwyder van stoof en voeg Amarula by. Roer goed. Prik koek met ‘n vurk sodra dit uit die oond kom en gooi warm stroop oor. == Versier: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. 4rkn86t1h66rritjue7wsopvh2m5rep 7055 7054 2021-12-17T22:52:27Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] == Stroop metode: == Kook suiker en water saam vir 5 minute en verwyder van stoof en voeg Amarula by. Roer goed. Prik koek met ‘n vurk sodra dit uit die oond kom en gooi warm stroop oor. == Versier: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. 1ma0w3o5atywbcx9fobii9oseu3ja10 7056 7055 2021-12-17T22:53:02Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] == Versier: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. oq188c4126zsv9une936bsdqwaiv8er 7057 7056 2021-12-17T22:53:43Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. 9ui0pbgrhfxj8j9n634p9nxuzkmzku0 7058 7057 2021-12-17T22:54:54Z Grigoz1 2342 Vervang bladsyinhoud met '[[Amarula Koek]]' wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] o38xslcf27gdy3050215drmcodrgi3y 0 3430 7059 2021-12-17T23:14:04Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'AMARULA KOEK == Beslag: == 60 ml Kakao 125 ml kookwater 3 eiers 220 ml suiker 60 ml olie 250 ml koekmeel 10 ml bakpoeier 2 ml sout == Stroop: == 200 ml suiker 250 ml water 60 ml Amarula-likeur 1 blik karamelkondensmelk styf geklopte room en “flake”-sjokolade vir versiering. == Beslag metode: == Stel oond op 180°C. Meng kakao met kookwater en laat dit afkoel. Klits eiers, suiker en olie saam, voeg koue kakaomengsel by en meng deeglik. Sif die res...' wikitext text/x-wiki AMARULA KOEK == Beslag: == 60 ml Kakao 125 ml kookwater 3 eiers 220 ml suiker 60 ml olie 250 ml koekmeel 10 ml bakpoeier 2 ml sout == Stroop: == 200 ml suiker 250 ml water 60 ml Amarula-likeur 1 blik karamelkondensmelk styf geklopte room en “flake”-sjokolade vir versiering. == Beslag metode: == Stel oond op 180°C. Meng kakao met kookwater en laat dit afkoel. Klits eiers, suiker en olie saam, voeg koue kakaomengsel by en meng deeglik. Sif die res van droë bestanddele by en meng goed. Skep in 22cm×30cm pan en bak ongeveer 20 min. of tot toetspen skoon uitkom. == Stroop metode: == Kook suiker en water saam vir 5 minute en verwyder van stoof en voeg Amarula by. Roer goed. Prik koek met ‘n vurk sodra dit uit die oond kom en gooi warm stroop oor. == Versiering: == Laat goed koud word, verwyder uit pan, smeer karamelkondensmelk en styf geklopte room oor. Versier met “Flake" indien verkies (nie “Pepperment Crisp” nie, want dit belemmer die smaak). Dis ‘n heerlike klam koek/poeding wat lekker klam bly. == Wenk: == Ek maak myne sommer in ‘n “pyrex” bak en gooi die sous oor en smeer dan die kondensmelk oor en room. Sny in blokke en bedien. nh721doflxv6ovner46llbj96unclpa 0 3431 7061 2021-12-17T23:22:37Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '==Amarula Koek==' wikitext text/x-wiki ==Amarula Koek== d9z3flco1z149otrigf8ciawfsyt3hd 7062 7061 2021-12-17T23:23:06Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] o38xslcf27gdy3050215drmcodrgi3y 7106 7062 2021-12-18T13:37:25Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] [[Fudge Koek]] snc2qqqs30ib9qdmehwboyy5cgl9hlp 7108 7106 2021-12-18T13:50:14Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] [[Fudge Koek]] [[Klapper Koek]] bibd6le3k7xjxj3z1yrjlpjycc0b4kx 7117 7108 2021-12-21T15:52:53Z Grigoz1 2342 Boek uitgevee wikitext text/x-wiki [[Amarula Koek]] [[Fudge Koek]] snc2qqqs30ib9qdmehwboyy5cgl9hlp 0 3432 7063 2021-12-17T23:41:33Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '[[3 in 1 Gebakte Poeding]]' wikitext text/x-wiki [[3 in 1 Gebakte Poeding]] 8jbl20stk5ynu4wcsdid1sydchmdwgn 7074 7063 2021-12-18T00:56:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[3 in 1 Gebakte Poeding]] [[Sjokola - koppie]] 31hnfwxiv6h9yi0scqjtkzyqeld3kr1 0 3433 7064 2021-12-17T23:53:53Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '3 IN 1 GEBAKTE POEDING '''Grootte:''' Oondpan (ongeveer 25porsies) ''Die hoeveelhede tussen hakkies is vir 1 beslag.'' – '''Genoeg vir:''' 6~8 porsies == Beslag: == * 3 eiers (1 eier) * 1 ¼ k suiker (125ml suiker) * 3 k koekmeel (1k meel) * 3 tl bakpoeier (1tl bakpoeier) * 3 tl koeksoda (1tl koeksoda) * 90ml wit asyn (30ml asyn) * 6 etl appelkooskonfyt (2 etl appelkooskonfyt) * 3 k melk (1 kop melk) * 75 ml kakao poeier (25ml kakao) * ½ tl sout (knypie sout)...' wikitext text/x-wiki 3 IN 1 GEBAKTE POEDING '''Grootte:''' Oondpan (ongeveer 25porsies) ''Die hoeveelhede tussen hakkies is vir 1 beslag.'' – '''Genoeg vir:''' 6~8 porsies == Beslag: == * 3 eiers (1 eier) * 1 ¼ k suiker (125ml suiker) * 3 k koekmeel (1k meel) * 3 tl bakpoeier (1tl bakpoeier) * 3 tl koeksoda (1tl koeksoda) * 90ml wit asyn (30ml asyn) * 6 etl appelkooskonfyt (2 etl appelkooskonfyt) * 3 k melk (1 kop melk) * 75 ml kakao poeier (25ml kakao) * ½ tl sout (knypie sout) * 3 tl gerasperde lemoenskil (opsioneel) (1tl lemoenskil) == Metode: == Meng suiker en eiers. Gooi koeksoda in melk en los op. Meng al b.g. bestanddele en bak in oondpan vir ongeveer 45~50 minute of tot toetspen skoon uitkom by 180°C . Sit oond af. Haal uit, sny in blokke. Gooi die warm sous oor die poeding. Die sous lyk baie maar dit is nie. Gooi maar bietjie vir bietjie oor tot alles in die koek ingetrek het. Sit terug in oond vir ongeveer 10 min. == Sous: == * 3 k melk (of 2 k melk en 1 k room of 2 k melk en 1 kop idealmelk) (1 k melk of half half soos bo) * 3 k water (1 k water) * 1 ¼ k suiker (125ml/½k suiker) * 125gr botter (2 etl botter) * 15ml vanilje (5ml vanilje) * 75 ml kakao poeier (25ml kakao) * 3 tl gerasperde lemoenskil (opsioneel) (1tl lemoenskil) == Metode: == Bring alles tot kookpunt, en kook ‘n rukkie oor stadige hitte tot alles gesmelt is. == Wenk: == Los die lemoenskil uit as jy wil. Los die kakao uit vir gewone gebakte nagereg. Beslag kan met gemak verdeel word in 1 beslag (6~8 mense) of 2 (16 mense) Al die bestanddele is deelbaar deur 3. Bedien met vla of roomys of room. amgza9gwcwtjhdtwgaaapeh3p77sbrh 0 3434 7066 2021-12-18T00:15:39Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'CREMORA KOEKIES ==Bestanddele:== * 2 ½ koppies koekmeel * 1 koppie Nestle CREMORA * 1 el vla poeier * 1 tl. bakpoeier * 1 tl. sout * 1 kop regte botter, kamertemperatuur (baie sag) * 110g roomkaas, kamertemperatuur * 1 kop strooisuiker * 1 tl Vanielje geursel * 1 eier ==Metode:== Voorverhit die oond tot 170°C. Sif saam: koekmeel, cremora, vla poeier, bakpoeier en sout, hou eenkant. Room die botter met roomkaas saam tot glad en romerig. Voeg die strooisuiker gel...' wikitext text/x-wiki CREMORA KOEKIES ==Bestanddele:== * 2 ½ koppies koekmeel * 1 koppie Nestle CREMORA * 1 el vla poeier * 1 tl. bakpoeier * 1 tl. sout * 1 kop regte botter, kamertemperatuur (baie sag) * 110g roomkaas, kamertemperatuur * 1 kop strooisuiker * 1 tl Vanielje geursel * 1 eier ==Metode:== Voorverhit die oond tot 170°C. Sif saam: koekmeel, cremora, vla poeier, bakpoeier en sout, hou eenkant. Room die botter met roomkaas saam tot glad en romerig. Voeg die strooisuiker geleidelik by, terwyl jy aanhou meng. Vou die vanieljegeursel en eier by. Meng mooi deur tot gladde beslag Voeg nou die gesifte Cremora-mengsel geleidelik by, meng tot gladde beslag. Plaas in yskas vir 30 min. Gebruik jou hande en rol die beslag in klein balle en plaas dit op ‘n gesmeerde bakplaat en druk liggies in die middel met jou duim of met ‘n vurk. Pak die koekies ongeveer 2 cm uitmekaar. Bak 15 minute in die oond tot ligbruin. Laat die koekies afkoel op die plaat voordat dit na ‘n rak oorgeplaas word om heeltemal af te koel. myh2hl32oeu7qlxi98z7lc2xfh3dztj 7067 7066 2021-12-18T00:17:08Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki CREMORA KOEKIES ==Bestanddele:== * 2 ½ koppies koekmeel * 1 koppie Nestle CREMORA * 1 el vla poeier * 1 tl. bakpoeier * 1 tl. sout * 1 kop regte botter, kamertemperatuur (baie sag) * 110g roomkaas, kamertemperatuur * 1 kop strooisuiker * 1 tl Vanielje geursel * 1 eier ==Metode:== Voorverhit die oond tot 170°C. '''Sif saam''': koekmeel, cremora, vla poeier, bakpoeier en sout, hou eenkant. Room die botter met roomkaas saam tot glad en romerig. Voeg die strooisuiker geleidelik by, terwyl jy aanhou meng. Vou die vanieljegeursel en eier by. Meng mooi deur tot gladde beslag Voeg nou die gesifte Cremora-mengsel geleidelik by, meng tot gladde beslag. Plaas in yskas vir 30 min. Gebruik jou hande en rol die beslag in klein balle en plaas dit op ‘n gesmeerde bakplaat en druk liggies in die middel met jou duim of met ‘n vurk. Pak die koekies ongeveer 2 cm uitmekaar. Bak 15 minute in die oond tot ligbruin. Laat die koekies afkoel op die plaat voordat dit na ‘n rak oorgeplaas word om heeltemal af te koel. 2rpplwcqikleij8rmghf8wvx3nyspvy 0 3435 7069 2021-12-18T00:30:10Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'KAAS EN UIE BESKUITJIES == Bestanddele: == * 500ml koekmeel * 4ml sout * 2ml rooi peper as jy wil bietjie meer * 1pakkie wit uie sop * 6ml bakpoeier * 120ml “stork bake” * 300ml kaas gerasper * 2 eier gele * 100ml yswater. == Metode: == Voorverhit oond 190°C. Sif al die droë bestanddele behalwe uie sop in ń mengbak. Gooi dan soppoeier by, vryf botter met vingerpunte in meelnengsel en meng dan die kaas by. Klits eiergele ligies saam die water en go...' wikitext text/x-wiki KAAS EN UIE BESKUITJIES == Bestanddele: == * 500ml koekmeel * 4ml sout * 2ml rooi peper as jy wil bietjie meer * 1pakkie wit uie sop * 6ml bakpoeier * 120ml “stork bake” * 300ml kaas gerasper * 2 eier gele * 100ml yswater. == Metode: == Voorverhit oond 190°C. Sif al die droë bestanddele behalwe uie sop in ń mengbak. Gooi dan soppoeier by, vryf botter met vingerpunte in meelnengsel en meng dan die kaas by. Klits eiergele ligies saam die water en gooi oor die droe mengsel. Sny die vloeistof met n mes in die mengsel om n deeg te vorm. Verkoel vir 15min. Rol deeg uit en druk uit met koekie drukker en sny in vingers. Bak in voorverhitte oond vir 10 min, laat op bakplaat afkoel. 8ykq9ck16mvpuny5i8pwh3lvqlhcsz1 0 3436 7073 2021-12-18T00:51:48Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'KONDENSMELK KOEKIES == Bestanddele: == 700 g koekmeel 450 g botter 4 tl bakpoeier 1 blik kondensmelk 1 tl suurlemoengeursel 1 kop strooisuiker knypie sout. == Metode: == Voorverhit jou oond 190°C. Room jou botter en suiker tot romerig. Voeg blikkie kondensmelk by en meng goed deur. '''Sif saam''': meelblom, bakpoeier en sout en voeg by botter mengsel. Smeer bakplaat, skep teelepels vol op plaat Bak ongeveer 10~15 min.' wikitext text/x-wiki KONDENSMELK KOEKIES == Bestanddele: == 700 g koekmeel 450 g botter 4 tl bakpoeier 1 blik kondensmelk 1 tl suurlemoengeursel 1 kop strooisuiker knypie sout. == Metode: == Voorverhit jou oond 190°C. Room jou botter en suiker tot romerig. Voeg blikkie kondensmelk by en meng goed deur. '''Sif saam''': meelblom, bakpoeier en sout en voeg by botter mengsel. Smeer bakplaat, skep teelepels vol op plaat Bak ongeveer 10~15 min. nk6zazn01atmq48w9z1x611e49l4t9r 0 3437 7076 2021-12-18T01:11:06Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '[[Aarbei Tert]]' wikitext text/x-wiki [[Aarbei Tert]] avmegq1ab65wivr72dt82bvtzeyym8m 7079 7076 2021-12-18T07:53:22Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Aarbei Tert]] [[BarOne trifel]] nj2kvui1794m0a7ojynv66h5tep6ze0 7082 7079 2021-12-18T10:49:24Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Aarbei Tert]] [[Banana-split Yskastert]] [[BarOne trifel]] 5jbqm0r8d40u8cpi3g9ptzua5y6m8pj 7085 7082 2021-12-18T11:11:16Z Grigoz1 2342 Nuwe opskrif wikitext text/x-wiki [[Aarbei Tert]] [[Banana-split Yskastert]] [[BarOne trifel]] [[Jogurt Tert]] 3izqrrnl9wcfs7w9cqopz8a2i0ktqwh 7135 7085 2021-12-22T00:49:59Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki [[Aarbei Tert]] [[Banana-split Yskastert]] [[BarOne trifel]] [[Jogurt Tert]] [[Vla Tert]] 00sz76d80c881e4k0ovinl59s7jwil3 7137 7135 2021-12-22T01:16:56Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[Aarbei Tert]] [[Banana-split Yskastert]] [[BarOne trifel]] [[Far Bretón]] [[Jogurt Tert]] [[Vla Tert]] 6npisdmxw26wnjh6xx6o27qxvbj10xg 0 3438 7077 2021-12-18T01:16:08Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'AARBEI VRIESKASKOEK == Bestanddele: == '''Vulsel:''' 2 Koppies room 2 eierwitte ½ houertjie roomkaas (by kamertemperatuur) 2 koppies vars aarbeie ½ kop strooisuiker '''Kors''': 1 pakkie tennisbeskuitjies (fyngerol) (hou so handvol krummels uit om bo-oor te strooi, meng bietjie klapper by vir ‘n variasie bo-op) 100ml gesmelte botter == Metode: == Meng koekies en botter en druk vas in gespuite tertbak. Sny die aarbeie in stukkies. Klits die room styf...' wikitext text/x-wiki AARBEI VRIESKASKOEK == Bestanddele: == '''Vulsel:''' 2 Koppies room 2 eierwitte ½ houertjie roomkaas (by kamertemperatuur) 2 koppies vars aarbeie ½ kop strooisuiker '''Kors''': 1 pakkie tennisbeskuitjies (fyngerol) (hou so handvol krummels uit om bo-oor te strooi, meng bietjie klapper by vir ‘n variasie bo-op) 100ml gesmelte botter == Metode: == Meng koekies en botter en druk vas in gespuite tertbak. Sny die aarbeie in stukkies. Klits die room styf – voeg die strooisuiker bietjies gewys by terwyl jy die room klits. Meng die roomkaas by. Klits die eierwitte tot stywe punte en vou dit in by die mengsel. Meng die aarbeie liggies in. Gooi bo-oor die tennisbeskuitjie kors. Sit gladwrap bo-oor en sit oornag in die vrieskas. Omtrent ‘n uur voor jy dit wil opdien, verwyder uit vrieskas, sny in blokke en laat dit dan effe ontdooi. Dit moet half gevries bedien word. == Wenk: == Druk jou mes in warm water terwyl jy die blokke sny. Indien jy nie vars aarbeie het nie, gebruik gebliktes wat goed gedreineeer is. lj6jd4r3p3g0ugsd4hgdwlnynbte2hk 7078 7077 2021-12-18T01:18:38Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki AARBEI VRIESKASKOEK == Bestanddele: == '''Vulsel:''' * 2 Koppies room * 2 eierwitte * ½ houertjie roomkaas (by kamertemperatuur) * 2 koppies vars aarbeie * ½ kop strooisuiker '''Kors''': * 1 pakkie tennisbeskuitjies (fyngerol) (hou so handvol krummels uit om bo-oor te strooi, meng bietjie klapper by vir ‘n variasie bo-op) * 100ml gesmelte botter == Metode: == Meng koekies en botter en druk vas in gespuite tertbak. Sny die aarbeie in stukkies. Klits die room styf – voeg die strooisuiker bietjies gewys by terwyl jy die room klits. Meng die roomkaas by. Klits die eierwitte tot stywe punte en vou dit in by die mengsel. Meng die aarbeie liggies in. Gooi bo-oor die tennisbeskuitjie kors. Sit gladwrap bo-oor en sit oornag in die vrieskas. Omtrent ‘n uur voor jy dit wil opdien, verwyder uit vrieskas, sny in blokke en laat dit dan effe ontdooi. Dit moet half gevries bedien word. == Wenk: == Druk jou mes in warm water terwyl jy die blokke sny. Indien jy nie vars aarbeie het nie, gebruik gebliktes wat goed gedreineeer is. fvdac7h3u8px0xfcs8psftut5k02nve 0 3439 7080 2021-12-18T07:57:44Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met 'BAR-ONE TRIFEL == Bestanddele: == * 1 pakkie (90 g) sjokola kitspoeding * 400 ml melk * 125 g roomkaas * 250 ml (1 k) room, styf geklits * 1 pakkie (200 g) "Romany Creams," grof gebreek. * sjerrie vir oorsprinkel * 2 groot (100 g elk) "Bar-One" stafies, in blokkies gesny. == Metode: == »Klits die kitspoeding en melk saam tot dit net begin verdik. »Roer die roomkaas by die room in. »Sprinkel die helfte van die gebreekte koekies in ’n glasbak en besprinkel m...' wikitext text/x-wiki BAR-ONE TRIFEL == Bestanddele: == * 1 pakkie (90 g) sjokola kitspoeding * 400 ml melk * 125 g roomkaas * 250 ml (1 k) room, styf geklits * 1 pakkie (200 g) "Romany Creams," grof gebreek. * sjerrie vir oorsprinkel * 2 groot (100 g elk) "Bar-One" stafies, in blokkies gesny. == Metode: == »Klits die kitspoeding en melk saam tot dit net begin verdik. »Roer die roomkaas by die room in. »Sprinkel die helfte van die gebreekte koekies in ’n glasbak en besprinkel met die sjerrie. »Skep ’n laag sjokolapoeding oor. »Skep ’n laag room oor en sprinkel van die sjokola oor. »Herhaal die lae en rond af met stukkies Bar-One. »Plaas in die yskas tot stewig. kgmw92ytyt38lkpyft0of996wvskgr6 0 3440 7083 2021-12-18T10:55:55Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy geskep met '"BANANA SPLIT" YSKASTERT == Bestanddele: == * 1 Pakkie “banana instant” poeding (aangemaak met 2 kop melk) * 250gr roomkaas (by kamertemperatuur) * ½ kop versiersuiker * 250ml room * 2 pakkies tennisbeskuitjies * 500gr aarbeie * 1 Blikkie pynappelstukkies (goed gedreineer) * 10 na 12 kersies – gekap * Sjokola en karamel sous * Gekapte neute == Metode: == Maak jou piesang gits poeding aan met 3 kop melk. Klits die roomkaas en versiersuiker tot gladde mengs...' wikitext text/x-wiki "BANANA SPLIT" YSKASTERT == Bestanddele: == * 1 Pakkie “banana instant” poeding (aangemaak met 2 kop melk) * 250gr roomkaas (by kamertemperatuur) * ½ kop versiersuiker * 250ml room * 2 pakkies tennisbeskuitjies * 500gr aarbeie * 1 Blikkie pynappelstukkies (goed gedreineer) * 10 na 12 kersies – gekap * Sjokola en karamel sous * Gekapte neute == Metode: == Maak jou piesang gits poeding aan met 3 kop melk. Klits die roomkaas en versiersuiker tot gladde mengsel. Meng ½ kop piesang poeding in by die roomkaasmengsel en meng goed deur. Klits die room tot styf. Meng ⅔ van die room in by die roomkaas mengsel. Begin deur ‘n lagie koekies onder in ‘n bak te pak. Smeer ½ van die roomkaas mengsel oor. Sny nou dun skyfies aarbeie en pak bo-op. Smeer nou ‘n lagie met die ½ van die piesang poeding oor. Pak weer ‘n lagie koekies. Smeer orige roomkaas mengsel oor. Gooi die pynappel en kersies oor. Gooi die laaste piesang poeding oor. Pak weer ‘n lagie koekies. Eindig af met die styfgeklopte room. Spuit nou nou die sjokola en karamel oor met die neute. Sit in die yskas vir tenminste 4 ure of oornag. == Wenk: == Indien jy kleiner glasbak wil gebruik kan jy me. Indien jy die sjokola en karamelsous wil los, strooi net neute en nog fyngemaakte tennisbeskuitjies oor. j81waghbdvsmrgjj75o4413ayztx6tz 7084 7083 2021-12-18T10:59:22Z Grigoz1 2342 Woord byvoeging wikitext text/x-wiki "BANANA SPLIT" YSKASTERT == Bestanddele: == * 1 Pakkie “banana instant” poeding (aangemaak met 2 kop melk) * 250gr roomkaas (by kamertemperatuur) * ½ kop versiersuiker * 250ml room * 2 pakkies tennisbeskuitjies * 500gr aarbeie * 1 Blikkie pynappelstukkies (goed gedreineer) * 10 na 12 kersies – gekap * Sjokola en karamel sous * Gekapte neute == Metode: == Maak jou piesang gits poeding aan met 3 kop melk. Klits die roomkaas en versiersuiker tot gladde mengsel. Meng ½ kop piesang poeding in by die roomkaasmengsel en meng goed deur. Klits die room tot styf. Meng ⅔ van die room in by die roomkaas mengsel. Begin deur ‘n lagie koekies onder in ‘n bak te pak. Smeer ½ van die roomkaas mengsel oor. Sny nou dun skyfies aarbeie en pak bo-op. Smeer nou ‘n lagie met die ½ van die piesang poeding oor. Pak weer ‘n lagie koekies. Smeer orige roomkaas mengsel oor. Gooi die pynappel en kersies oor. Gooi die laaste piesang poeding oor. Pak weer ‘n lagie koekies. Eindig af met die styfgeklopte room. Spuit nou nou die sjokola en karamel oor met die neute. Sit in die yskas vir tenminste 4 ure of oornag. == Wenk: == Indien jy kleiner glasbak wil gebruik kan jy meer lae pak. Indien jy die sjokola en karamelsous wil los, strooi net neute en nog fyngemaakte tennisbeskuitjies oor. 6wn8aacngl0uiohvn708e92i34bt2xt 0 3441 7086 2021-12-18T11:13:59Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki JOGURT TERT Maklik, vinnig en goedkoop lekker tert!! == Beslag: == 🔹500 ml Jogurt (enige geur waarvan julle hou) 🔹1 blik kondensmelk 🔹1 pak Tennis beskuitjies 🔹botter == Doen so: == 1. Maak beskuitjies fyn vir kors en meng met gesmelte botter. 2. Meng jogurt en kondensmelk goed. 3. Gooi oor kors en sit in mikrogolfoond vir 4 min. op hoog. 4. Sit in yskas vir ± 1½ uur. 7mdz399yhyume8jr4wxobjk7n35vh83 0 3442 7090 2021-12-18T11:50:15Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki == Bestanddele: == 2 e Kakao 250 g margarien 500 g Versiersuiker 1 t Vanielje Geursel 1 pakkie Marie beskuitjies 1 eier == Metode: == Krummel beskuitjies en hou eenkant. Klits eier en geursel saam. Smelt Margarien oor lae hitte. Voeg kakao, versiersuiker, geklitste eier by. Verwyder kastrol van hitte en voeg gekrummelde beskuitjies by. Gooi in gesmeerde bak, laat koud word sny in blokkies en geniet. ngfqkmey15ry2kp87j1p46cmusaxe79 0 3443 7094 2021-12-18T11:58:50Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki FUDGE == Bestanddele: == 800 g suiker 250 g botter 250 ml melk 250 ml kondensmelk 10 ml vanielje 10 ml fyn kaneel == Metode: == Plaas al die bestanddele in ’n pot en bring tot kookpunt terwyl jy oor lae hitte met ’n houtlepel roer. Hou aan roer tot mengsel goudbruin kleur kry, sowat 25~30 minute. Verwyder van hitte en klits op lae spoed met elektriese handklitser tot mengsel romerig is. Spuit pan van 30×20 cm met kleefwerende kossproei en keer mengsel daarin uit. Laat afkoel tot koud en gestol. Keer uit op kapplank en sny fudge in 1,5×15 cm-skywe met ’n skerp mes. r1dzudgx5xac0eeeyekd5ghs89k113b 0 3444 7096 2021-12-18T12:30:10Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki BAR-ONE FUDGE == Bestanddele: == * 4× 60g Bar One stafies * 400g cadbury’s melksjokola blok * 395g blikkie kondensmelk * bietjie maizena vir sprinkel == Metode: == ✴Sprinkel ‘n 20cm vierkantige pan liggies met maizena. ✴Sny Bar One in stukke op. ✴Breek blok sjokola in blokkies. ✴Gooi die kondensmelk in ‘n medium kastrol, en oor lae hitte voeg die Cadbury’s melk sjokola – wat opgebreek is in blokkies by. ✴Bring kondensmelk en sjokola mengsel stadig tot kookpunt en roer gereeld totdat die sjokola gesmelt is. ✴Verwyder die kastrol van die plaat en voeg die gekapte Bar One stukke by en roer vinnig deur. ✴Gooi die fudge in die voorbereide pan en plaas in die yskas vir ‘n minimum van 6 uur (verkieslik oornag) sny dan in blokkies. ne5xkgjxa8obvrnhnf43dahbxijrgni 0 3445 7098 2021-12-18T12:41:13Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki KLAPPER FUDGE == Bestanddele: == * 750ml (3k) suiker * 1ml (knypie) sout * 250ml (1k) room * 250ml (1k) klapper * 5 ml (1tl) vanilje == Metode: == Smelt en kook die 1ste 3 bestanddele tot glad – voeg by die klapper – Kook tot dik – voeg nou die vanilje by en roer goed deur. Gooi in platbak, Laat effe afkoel en sny in blokkies. ==Wenk:== Gekapte kersies en sommer grondboontjies (peanuts) fyngekap kan bygevoeg word. a7oypgukvgww9f2g1uxm8me4v83h38w 0 3446 7100 2021-12-18T12:49:08Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki MARIE BESKUITJIE-FUDGE == Beslag: == * 1 Pak (200g) Marie beskuitjies (of enige ander lekker beskuitjies wat min of meer dieselfde is daar) * 250g margarien of botter * 1 pak (500g) versiersuiker (gesif) * 75 ml (5el)kakao, gesif * 1 eier == Metode: == Rol die beskuitjies met ‘n rolstok tot taamlik fyn, maar nie heeltemal fyn nie. Smelt die margarien in ‘n groot kastrol oor matige hitte en roer die versiersuiker en kakao by. Roer tot glad. Klop die eier vinnig by. Haal mengsel van die stoof af en roer die gekrummelde beskuitjies by. Skep in ‘n gesmeerde of met Spray ‘n Cook gespuite bak en laat afkoel. Sny in blokkies en bêre in yskas. 6w0snpdnpyvseif0904q07gbxd9eysg 0 3447 7102 2021-12-18T12:56:42Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki NEUTE FUDGE == Bestanddele: == * 5×250ml (5k) suiker * 125ml (0.5k) botter * 250ml (1k) melk * 25ml (1el + 2tl) gouestroop * Knypie sout * 1 blik kondensmelk * 5ml (1tl) vaniljegeursel * Gekapte neute * kersies(opsioneel) == Metode: == Plaas die eerste 5 bestanddele in ń kastrol roer met n houtlepel en ‘was’ al die suiker om die rante af. Sit die deksel op, verhit tot kookpunt en kook dit 5 minute lank stadig. Haal deksel af en roer die kondensmelk in. Roer goed totdat die mengsel weer kook. Kook die mengsel stadig tot goudbruin so 20~30 min. Laat effens afkoel en roer dan met houtlepel totdat die mengsel begin styf word. Voeg res van die bestanddele by versprei vinnig op ń gesmeerde bakplaat . Sny in blokkies voor heeltemal hard. Lewer 55 blokkies. lw8y56l6lobf7vpwpsra3ajw9mg1glv 0 3448 7104 2021-12-18T13:16:34Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki SKOJOLA FUDGE == Bestanddele: == * 2×180g "milk chocolate slabs" * 60ml (4el) melk * 1½ koppie strooisuiker == Metode: == Smelt sjokola en melk saam oor medium hitte. Klits strooisuiker goed by. Smeer gelyk in ń bakplaat so 1.5cm. Laat afkoel en set - sny in blokkies. cwtls3zway6gnugk88dfwy7t9o1uk8f 0 3449 7107 2021-12-18T13:39:36Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki FUDGE KOEK == Bestanddele: == * 1 ½ koppies suiker * ½ koppie kakao * 1 ½ teelepels koeksoda * 2 koppies meel * ¾ teelepel sout * 1 ½ teelepels vanielje * ¾ koppie olie * 1 ½ koppies water * 1 ½ teelepels wit asyn == Metode: == Oond 180°C. Pan grootte 9×3 (ongeveer 23cm) (Pan moet ongespuit wees)) Meng die nat bestanddele. Meng die droë bestanddele. Meng alles tot gladde mengsel. Bak vir 25 minute. Versier met jou keuse van versiersel bv. karamel, kondensmelk en klapper, geklopte room, ganache ens. Wees versigtig, die koek is baie klam so moenie te stywe versiersel probeer oorsmeer nie. loanhmqhr8n3a7bvf7m9hwzyspkk80n 0 3450 7109 2021-12-18T13:53:14Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki KLAPPERKOEK == Beslag: == * 3 kop koekmeelblom. * 300 ml witsuiker. * 1 kop klapper. * knypie sout. * 1 kop botter * 1 tl koeksoda. * 1 tl appelkooskonfyt. == Metode: == Voorverhit die oond tot 180°C. Sif droë bestanddele saam. Vryf die botter met vingerpunte in. Meng die koeksoda en appelkooskonfyt saam en sny in droë bestanddele in. Indien nodig, voeg ‘n klein bietjie melk by om stywe deeg te vorm. Vorm balletjies en plaas dit op ‘n bakplaat. Druk dit met ‘n vurk plat en versier met rooi en groen glanskersies. Bak vir ongeveer 10 minute tot ligbruin. sl2hdyumjdta4jvbuypf8nlvu9v7f5p 7115 7109 2021-12-21T15:44:05Z Grigoz1 2342 Kiekie bygevoeg wikitext text/x-wiki KLAPPERKOEK [[File:Coconut cake garnished with Peeps candy.jpg]] == Beslag: == * 3 kop koekmeelblom. * 300 ml witsuiker. * 1 kop klapper. * knypie sout. * 1 kop botter * 1 tl koeksoda. * 1 tl appelkooskonfyt. == Metode: == Voorverhit die oond tot 180°C. Sif droë bestanddele saam. Vryf die botter met vingerpunte in. Meng die koeksoda en appelkooskonfyt saam en sny in droë bestanddele in. Indien nodig, voeg ‘n klein bietjie melk by om stywe deeg te vorm. Vorm balletjies en plaas dit op ‘n bakplaat. Druk dit met ‘n vurk plat en versier met rooi en groen glanskersies. Bak vir ongeveer 10 minute tot ligbruin. ii7hb5nqmnbhowa9d7o8fj7m0v7radt 7116 7115 2021-12-21T15:47:10Z Grigoz1 2342 Foto uitgevee wikitext text/x-wiki KLAPPERKOEK == Beslag: == * 3 kop koekmeelblom. * 300 ml witsuiker. * 1 kop klapper. * knypie sout. * 1 kop botter * 1 tl koeksoda. * 1 tl appelkooskonfyt. == Metode: == Voorverhit die oond tot 180°C. Sif droë bestanddele saam. Vryf die botter met vingerpunte in. Meng die koeksoda en appelkooskonfyt saam en sny in droë bestanddele in. Indien nodig, voeg ‘n klein bietjie melk by om stywe deeg te vorm. Vorm balletjies en plaas dit op ‘n bakplaat. Druk dit met ‘n vurk plat en versier met rooi en groen glanskersies. Bak vir ongeveer 10 minute tot ligbruin. sl2hdyumjdta4jvbuypf8nlvu9v7f5p 0 3451 7111 2021-12-18T15:22:32Z Grigoz1 2342 Nuwe titel wikitext text/x-wiki [[Oreo Melkskommel]] hy6z71zmjy80y76vp5vmwtqj50q7w2g 0 3452 7112 2021-12-18T15:28:11Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki OREO MELKSKOMMEL '''Bedien''': 1 tot 3, as jy voel om te deel. == Bestanddele: == * 2 koppies vanielje roomys * 1 koppie melk * 6~8 Oreo koekies == Metode: == Plaas roomys in ń glasbeker, voeg melk by. Roermeng met ń lepel tot glad. Breuk Oreos in verkiesde grootte stukkies. Gooi by melkskommel en meng goed deur. == Wenk: == Enige ander sjokola-koekie is ook van pas. Geklopte room (whipped cream) en "sprinkles" kan ook bygevoeg word. 33mld2qjfihtaxxlhos4dk3q9ttvano 0 3453 7123 2021-12-21T21:54:16Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki '''Klapper koekies''' == Beslag: == 3 kop koekmeelblom. 300 ml witsuiker. 1 kop klapper. knypie sout. 1 kop botter 1 tl koeksoda. 1 tl appelkooskonfyt. == Metode: == Voorverhit die oond tot 180°C. Sif droë bestanddele saam. Vryf die botter met vingerpunte in. Meng die koeksoda en appelkooskonfyt saam en sny in droë bestanddele in. Indien nodig, voeg ‘n klein bietjie melk by om stywe deeg te vorm. Vorm balletjies en plaas dit op ‘n bakplaat. Druk dit met ‘n vurk plat en versier met rooi en groen glanskersies. Bak vir ongeveer 10 minute tot ligbruin. m8fhe7viavuzq81xl6aml3xhjtmcm6f 0 3454 7133 2021-12-21T23:48:34Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki HERTZOGGIES == Kors: == '''Bestanddele:''' * 250 g (445 ml) koekmeel * 10 ml bakpoeier * knippie sout * 125 g (135 ml) botter * 25 g (30 ml) strooisuiker * 3 eiergele * 15 ml water == Bolaag: == '''Bestanddele:''' * 1 blik 450 g All Gold Super Fine Apricot Jam oF All Gold Strawberry Jam * 3 eierwitte * 250 g (315 ml) suiker * 200 g (625 ml) fyn klapper == Metode: == Verhit jou oond tot 160°C. Sif die koekmeel, bakpoeier en sout saam. Vryf die botter in die meelmengsel tot dit soos broodkrummels lyk. Voeg die strooisuiker by en meng deur. Klits die eiergele en water saam. Voeg dit by die meelmengsel en maak aan tot ‘n deeg. Smeer ‘n bakplaat van sowat 30×23 cm goed met botter. Druk die deeg met jou hande in die bakplaat. Smeer die konfyt van jou keuse op die deeg. Klits die eierwitte styf. Voeg die suiker lepel vir lepel by tot jy ‘n stywe meringue het. Roer die klapper deur en sprei die meringue eweredig oor die konfyt. Bak vir 35~40 minute. Haal uit en sny in blokkies. Laat afkoel in die bakplaat voor jy die blokkies uithaal ogtw3bvaljvszwbh5ubolyibtngy04u 7134 7133 2021-12-21T23:52:34Z Grigoz1 2342 Kiekie bygevoeg wikitext text/x-wiki HERTZOGGIE [[File:Hertzoggies.jpg]] == Kors: == '''Bestanddele:''' * 250 g (445 ml) koekmeel * 10 ml bakpoeier * knippie sout * 125 g (135 ml) botter * 25 g (30 ml) strooisuiker * 3 eiergele * 15 ml water == Bolaag: == '''Bestanddele:''' * 1 blik 450 g All Gold Super Fine Apricot Jam oF All Gold Strawberry Jam * 3 eierwitte * 250 g (315 ml) suiker * 200 g (625 ml) fyn klapper == Metode: == Verhit jou oond tot 160°C. Sif die koekmeel, bakpoeier en sout saam. Vryf die botter in die meelmengsel tot dit soos broodkrummels lyk. Voeg die strooisuiker by en meng deur. Klits die eiergele en water saam. Voeg dit by die meelmengsel en maak aan tot ‘n deeg. Smeer ‘n bakplaat van sowat 30×23 cm goed met botter. Druk die deeg met jou hande in die bakplaat. Smeer die konfyt van jou keuse op die deeg. Klits die eierwitte styf. Voeg die suiker lepel vir lepel by tot jy ‘n stywe meringue het. Roer die klapper deur en sprei die meringue eweredig oor die konfyt. Bak vir 35~40 minute. Haal uit en sny in blokkies. Laat afkoel in die bakplaat voor jy die blokkies uithaal d6cjocczcls9iqezdg7s7maxzyq42m5 0 3455 7136 2021-12-22T01:01:08Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki '''Vla tert''' [[Lêer:CoconutCustardPie.jpg]] Hierdie is ń vertaalde weergawe. == Bestanddele: == * 2 koppies melk * ½ koppie meel (gesif) * ⅓ teelepel bakpoeier * 1 knypie sout * 3 eetlepels sagte botter * 4 groot eiers * ⅓ koppie suiker * 1 teelepel vanieljegeursel * klapper == Metode: == Meng al die bestanddele vir 1 minuut lank in ń ''blender''. Voer ń 25cm pastei plaat uit met botter en gooi die mengsel daarin. Bak vir 30 minute teen 200°C, of gebruik die toetspen. n8unq77ijug8vyvsepr1aw5p0wi8exf 0 3456 7138 2021-12-22T01:40:55Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki '''Far Bretón''' [[Lêer:Far-breton.jpg]] '''Far breton''' is 'n gewilde melktert wat in Bretagne warm as nagereg of koud as tert bedien word. Daar is baie variasies van die resep, maar die hoofbestanddele is tans gewoonlik meelblom, eiers, melk, suiker, droë vrugte (pruime), botter, vanielje en calvados of rum na smaak. == Bestanddele: == * 250 gram meelblom * 150 gram suiker * 4 eiers * 1 pakkie vanieljesuiker of vanieljegeursel * 1 liter melk * 100 gram droë vrugte (pruime; vars pruime of rosyntjies kan ewe goed gebruik word) * botter * 1 glasie calvados of rum na smaak * Kaneel na smaak == Metode: == Vermeng eers droë bestanddele (meelblom, suiker en vanieljesuiker). Voeg eiers by en klits saam (of skei eiers en voeg geklitste eiergele en geklitste eierwit apart by). Maak aan met melk en voeg calvados of rum na smaak by. Smeer botter in tertbak en plaas droë vrugte in die bak. Gooi deeg daaroor. Bak 45 tot 60 minute in voorverhitte oond by 175 °C tot 200 °C tot ligbruin en gaar. Strooi suiker en/of kaneel na smaak daaroor. dipha9ag35kg3pddmztsithy5rocnhp 7139 7138 2021-12-22T01:50:45Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''Far Bretón''' [[Lêer:Far-breton.jpg]] '''Far breton''' is 'n gewilde melktert wat in [[Bretagne]] warm as nagereg of koud as tert bedien word. Daar is baie variasies van die resep, maar die hoofbestanddele is tans gewoonlik meelblom, [[eier (voedsel)|eiers]], [[melk]], [[suiker]], droë vrugte (pruime), [[botter]], [[vanielje]] en [[calvados]] of rum na smaak. == Bestanddele: == * 250 gram meelblom * 150 gram suiker * 4 eiers * 1 pakkie vanieljesuiker of vanieljegeursel * 1 liter melk * 100 gram droë vrugte (pruime; vars pruime of rosyntjies kan ewe goed gebruik word) * botter * 1 glasie calvados of rum na smaak * Kaneel na smaak == Metode: == Vermeng eers droë bestanddele (meelblom, suiker en vanieljesuiker). Voeg eiers by en klits saam (of skei eiers en voeg geklitste eiergele en geklitste eierwit apart by). Maak aan met melk en voeg calvados of rum na smaak by. Smeer botter in tertbak en plaas droë vrugte in die bak. Gooi deeg daaroor. Bak 45 tot 60 minute in voorverhitte oond by 175 °C tot 200 °C tot ligbruin en gaar. Strooi suiker en/of kaneel na smaak daaroor. bbfo1cud07jlhbwf708g0v54fbkzpwb 7140 7139 2021-12-22T01:53:35Z Grigoz1 2342 wikitext text/x-wiki '''Far Bretón''' [[Lêer:Far-breton.jpg]] '''Far breton''' is 'n gewilde melktert wat in Bretagne warm as nagereg of koud as tert bedien word. Daar is baie variasies van die resep, maar die hoofbestanddele is tans gewoonlik meelblom, eiers, melk, suiker, droë vrugte (pruime), botter, vanielje en calvados of rum na smaak. == Bestanddele: == * 250 gram meelblom * 150 gram suiker * 4 eiers * 1 pakkie vanieljesuiker of vanieljegeursel * 1 liter melk * 100 gram droë vrugte (pruime; vars pruime of rosyntjies kan ewe goed gebruik word) * botter * 1 glasie calvados of rum na smaak * Kaneel na smaak == Metode: == Vermeng eers droë bestanddele (meelblom, suiker en vanieljesuiker). Voeg eiers by en klits saam (of skei eiers en voeg geklitste eiergele en geklitste eierwit apart by). Maak aan met melk en voeg calvados of rum na smaak by. Smeer botter in tertbak en plaas droë vrugte in die bak. Gooi deeg daaroor. Bak 45 tot 60 minute in voorverhitte oond by 175 °C tot 200 °C tot ligbruin en gaar. Strooi suiker en/of kaneel na smaak daaroor. dipha9ag35kg3pddmztsithy5rocnhp 0 3457 7142 2021-12-22T19:54:57Z Grigoz1 2342 Nuwe bladsy wikitext text/x-wiki OLIEBOLLE [[Lêer:Oliebollen.jpg]] '''Lewer sowat 30 bolletjies.''' == Bestanddele: == '''Deeg/Oliebolle''' * 4×250ml koekmeelblom * 250ml suiker * 30ml bakpoeier * 2 eiers, geklop * 250~300ml water * 125ml rosyne * 750ml (om in te braai) '''Om in te rol:''' ''Meng-'' * 500ml suiker en * 30ml fyn kaneel == Metode: == * Meng meel, suiker en bakpoeier in ‘n mengbak. Klop eiers en water, voeg by meelmengsel en meng goed. Roer rosyne by. * Verhit die olie tot warm en skep elke keer ‘n eetlepel van die beslag in die warm olie. Braai bolletjies alkant tot goudbruin. * Moenie meer as 4 bolletjies gelyk braai nie. * Skep met ‘n gaatjieslepel in uit, dreineer oortollige olie en rol in kaneelsuiker. * Bedien. == Wenk: == Oliebolletjies moet nie lank gebêre word nie, want dit word gou sag. olgmf8unyirhguxb6elg5bd1sdsrzsm 3 3458 7147 2021-12-23T10:10:18Z Ternarius 2354 Ternarius het bladsy [[Gebruikerbespreking:QuiteUnusual]] na [[Gebruikerbespreking:MarcGarver]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/QuiteUnusual|QuiteUnusual]]" to "[[Special:CentralAuth/MarcGarver|MarcGarver]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:MarcGarver]] 2taxqkfw75krzniginp3xmnh4zsnr8c 2 3459 7148 2021-12-23T10:10:18Z Ternarius 2354 Ternarius het bladsy [[Gebruiker:QuiteUnusual/common.js]] na [[Gebruiker:MarcGarver/common.js]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/QuiteUnusual|QuiteUnusual]]" to "[[Special:CentralAuth/MarcGarver|MarcGarver]]" javascript text/javascript /* #REDIRECT */mw.loader.load("//af.wikibooks.org/w/index.php?title=Gebruiker:MarcGarver/common.js\u0026action=raw\u0026ctype=text/javascript"); bd3t68ik3xrvpdm516euxdv3jec0607 2 3460 7150 2021-12-23T10:11:19Z Ternarius 2354 Ternarius het bladsy [[Gebruiker:QuiteUnusual]] na [[Gebruiker:MarcGarver]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/QuiteUnusual|QuiteUnusual]]" to "[[Special:CentralAuth/MarcGarver|MarcGarver]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:MarcGarver]] 0bdfz3ly9efipm2434kqd4gx36d54pu 3 3461 7154 2022-01-04T18:10:11Z MediaWiki message delivery 1367 /* How we will see unregistered users */ nuwe afdeling wikitext text/x-wiki == How we will see unregistered users == <div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> <section begin=content/> Hi! You get this message because you are an admin on a Wikimedia wiki. When someone edits a Wikimedia wiki without being logged in today, we show their IP address. As you may already know, we will not be able to do this in the future. This is a decision by the Wikimedia Foundation Legal department, because norms and regulations for privacy online have changed. Instead of the IP we will show a masked identity. You as an admin '''will still be able to access the IP'''. There will also be a new user right for those who need to see the full IPs of unregistered users to fight vandalism, harassment and spam without being admins. Patrollers will also see part of the IP even without this user right. We are also working on [[m:IP Editing: Privacy Enhancement and Abuse Mitigation/Improving tools|better tools]] to help. If you have not seen it before, you can [[m:IP Editing: Privacy Enhancement and Abuse Mitigation|read more on Meta]]. If you want to make sure you don’t miss technical changes on the Wikimedia wikis, you can [[m:Global message delivery/Targets/Tech ambassadors|subscribe]] to [[m:Tech/News|the weekly technical newsletter]]. We have [[m:IP Editing: Privacy Enhancement and Abuse Mitigation#IP Masking Implementation Approaches (FAQ)|two suggested ways]] this identity could work. '''We would appreciate your feedback''' on which way you think would work best for you and your wiki, now and in the future. You can [[m:Talk:IP Editing: Privacy Enhancement and Abuse Mitigation|let us know on the talk page]]. You can write in your language. The suggestions were posted in October and we will decide after 17 January. Thank you. /[[m:User:Johan (WMF)|Johan (WMF)]]<section end=content/> </div> 18:10, 4 Januarie 2022 (UTC) <!-- Message sent by User:Johan (WMF)@metawiki using the list at https://meta.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Johan_(WMF)/Target_lists/Admins2022(1)&oldid=22532492 --> f3aw1imuapjvxs2pg1m6d03le7iwxvf 3 3462 7160 2022-01-21T19:54:22Z Mykola7 2350 Mykola7 het bladsy [[Gebruikerbespreking:Vit Koz]] na [[Gebruikerbespreking:Vanished user jfyedt7]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Vit Koz|Vit Koz]]" to "[[Special:CentralAuth/Vanished user jfyedt7|Vanished user jfyedt7]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Vanished user jfyedt7]] 0rmll3wkktl2alz57yb6rmev3k2jmn4 7173 7160 2022-02-21T00:17:09Z EmausBot 1982 Robot: kapotte doorverwijzing gecorrigeerd door aanpassing naar hernoemde doelpagina [[Gebruikerbespreking:Brubaker610]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruikerbespreking:Brubaker610]] gqhdz9892u2o0uh69mjlo40e0ijqn49 2 3463 7161 2022-01-21T19:54:22Z Mykola7 2350 Mykola7 het bladsy [[Gebruiker:Vit Koz]] na [[Gebruiker:Vanished user jfyedt7]] geskuif: Automatically moved page while renaming the user "[[Special:CentralAuth/Vit Koz|Vit Koz]]" to "[[Special:CentralAuth/Vanished user jfyedt7|Vanished user jfyedt7]]" wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Vanished user jfyedt7]] egkntp6dfcnog79y3ce9844i4y6o8zz 7171 7161 2022-02-21T00:16:49Z EmausBot 1982 Robot: kapotte doorverwijzing gecorrigeerd door aanpassing naar hernoemde doelpagina [[Gebruiker:Brubaker610]] wikitext text/x-wiki #AANSTUUR [[Gebruiker:Brubaker610]] 3mtpnuussog2gl3wbm2ff2tlocwlace